Προσλαμβανουσες

[Αννα 35]

Πολυ ενδιαφέροντα τα όσα λες kine, πόσο μάλλον εφόσον ειδικεύεσαι στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο. Αντιλαμβάνομαι πλήρως τη συλλογιστική σου και ομολογώ πως συμβάλλει ουσιαστικά στο θέμα. Όμως, όπως προανέφερα ξεκινάμε από διαφορετικές αφετηρίες την ανάγνωση και πραγμάτευση της ανάρτησης. Εσύ έχεις το προβάδισμα της επιστημονικής γνώσης, εγώ απλά μπορώ να μεταφέρω τη δική μου ταπεινή γνώμη, που δε βασίζεται σε γνώση.

Σε ευχαριστώ πραγματικά για την άλλη διάσταση, οπτική που προσέδωσες. Ελπίζω να μη φανεί πολυ μελό (δανείζομαι την έκφραση από άλλη συνομιλητρια στο θέμα), αλλά συνεχίζω να ευελπιστώ, ότι τα παιδιά μου θα μπορέσουν μεγαλώνοντας να κατανοήσουν, πως αυτά που για εκείνα είναι τη στιγμή εκείνη δεδομένα (οποια κι αν είναι αυτά, θετικα ή αρνητικα και ευχομαι να ειναι θετικα) δεν είναι δεδομένα για όλο τον κόσμο.

 

 

[ΑΝΝΑ24]

1 hour ago, kine said:

 

 

....

Και πάλι, γιατί πρέπει να προβληματίζονται για την "αντικειμενική πραγματικότητα" ; Η πραγματικότητα τους, η υποκειμενική τους πραγματικότητα είναι εξαιρετικά ΑΛΗΘΙΝΗ αφού τη ζουν. Εξίσου αληθινή είναι για τον άπορο, η κοινωνική πρόνοια, το δημόσιο νοσοκομείο, τα δανεικά ή άλλες καταστάσεις, που κάνουν αυτό που ζει ΑΛΗΘΙΝΟ και αυτό που ζει το δικό σου ή το δικό μου παιδί, είναι μακρινό και μη ρεαλιστικό γι' αυτόν τον άπορο. Ποιος είναι ο σκοπός της ενημέρωσης ή της γνωριμίας με άλλες "πραγματικότητες", όταν έχουμε ως δεδομένο ότι η πραγματικότητα μας δεν πρόκειται να αλλάξει και η άλλη πραγματικότητα, εκείνου του όποιου φτωχού, άπορου, μετανάστη, whatever άλλου, δεν πρόκειται να μας αγγίξει ποτέ.

Είναι εγκυκλοπαιδικό το ζήτημα; Είναι ζήτημα γνώσεων και ευρυμάθειας; Είναι ζήτημα εμπέδωσης, της προσωπικής του ευμάρειας/τύχης; Τι είναι; Γιατί μας αφορά ο άλλος; Αυτή η άλλη πραγματικότητα. Και τι την κάνει πιο "αντικειμενική" από τη δική σου; Πιο πραγματική από την πραγματικότητα που όντως ζεις/ζει κανείς....

 

 

Kine, (κρατάω αυτό το κομμάτι για να μη χαθούμε μέσα στα κείμενα) δεν καταλαβαίνω το συλλογισμό σου. Δηλαδή αν μια πραγματικότητα δεν πρόκειται να μας αγγίξει δεν πρέπει να την γνωρίζουμε? Δεν έχει να κάνει με το ποιά πραγματικότητα είναι πιο αντικειμενική, υπάρχουν 7 δισεκατομμύρια αντικειμενικές πραγματικότητες αυτή τη στιγμή στον πλανήτη Γη, και είναι όλες αληθινές.

Έχει να κάνει με το να μην είμαστε στενόμυαλα, επιφανειακά ανθρωπάκια που δεν παίρνουμε χαμπάρι ποιός είναι ο κόσμος στον οποίο ήρθαμε.

Έχει να κάνει με το συγχρωτισμό μας στη ζωή με τους άλλους ανθρώπους, με την τοποθέτηση του εαυτού μας στον κόσμο.

Ζω σε μια χώρα που δεν έχει παγόβουνα, ούτε έρημο, ούτε έξι μήνες νύχτα, αλλά αν δεν γνώριζα ότι υπάρχουν και αυτά στον κόσμο μας θα ήμουν η ίδια? νομίζοντας ότι το κλίμα σε όλη τη Γη είναι ίδιο με της Ελλάδας? ή καλύτερα της Αθήνας?

Δεν ξέρω πως έφτασε η συζήτηση στο "Λαός και Κολωνάκι", προσωπικά όταν μιλάω για προνομιούχους μιλάω για ανθρώπους που έχουν μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους, νερό και τροφή, παιδεία και περίθαλψη. Όχι για Λουί Βιττόν vs Βίθουλα. Δε νομίζω ότι η πλειοψηφία εδώ μέσα έχει ως καθημερινή έννοια μήπως έβγαλε καινούρια συλλογή ο Λουμπούτιν και χάσουμε την πρωτιά. Αλλά κρίση/ξεκρίση, δεν είμαστε σε πόλεμο, δεν πουλάμε τα παιδιά μας για λεφτά και όλο και κάτι έχει το ψυγείο μέσα που περισσεύει και το πετάμε. Αυτό είναι ευμάρεια.

Το σημαντικό που πρέπει να γνωρίσουν τα παιδιά μας είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δοκιμάζονται έτσι, είναι το ίδιο άνθρωποι με εμάς και η ζωή τους έχει την ίδια αξία με τη δική μας. Γι αυτό μίλησα για βιβλία και ταινίες, είναι ένας δυνατός τρόπος να "μπεις" στη ζωή ενός άλλου ανθρώπου, πολύ πιο αποτελεσματικός από το να δεις μια εικόνα με την οποία δεν μπορείς να ταυτιστείς.

Από κει και πέρα, ο μικρόκοσμος του σχολείου, οι αξίες της κάθε οικογένειας και ο χαρακτήρας με τον οποίο γεννήθηκαν θα κρίνει την μετέπειτα πορεία τους.

Και φυσικά, κανείς μας δεν ξέρει που θα βρεθούν, τι θα αντιμετωπίσουν και σε ποιά κοινωνική ομάδα θα καταταγούν.

 

Επεξεργάστηκαν 16 Οκτωβρίου,2017 by ΑΝΝΑ24

[kine]

@Αννα 35 η επιστημονική μου γνώση, είναι αποτέλεσμα της προσωπικής μου αγωνίας κι όχι απλώς κάποιας εξειδίκευσης. Και ως μητέρα, αντιλαμβάνομαι πλήρως την εκκίνηση των προβληματισμών σου. Δεν διαφέρει από τη δική μου ή από οποιασδήποτε άλλη μητέρας. Αυτό που μπορεί να εισάγει ο αντίλογος μου, είναι την αμφιβολία στην δική μας (την ενήλικη) βεβαιότητα, για τις αναπαραστάσεις μας προς τα παιδιά μας. 

 

8 ώρες πρίν, ΑΝΝΑ24 είπε:

Έχει να κάνει με το να μην είμαστε στενόμυαλα, επιφανειακά ανθρωπάκια που δεν παίρνουμε χαμπάρι ποιός είναι ο κόσμος στον οποίο ήρθαμε.

 

 

Οπότε ο κόσμος στον οποίο ήρθαν τα παιδιά σου, δεν είναι αυτός που ζουν, αλλά αυτός που ζει το γυφτάκι στον ασπρόπυργο ή η νεαρή πόρνη στο μεταξουργείο; Ή ο κόσμος του κοινωνικού παντοπωλείου ή του σισίτιου ή του αστέγου; Ποιος κόσμος είναι αυτός που θέλεις να μεταφέρεις στα παιδιά σου, ενώ δεν έχουν καμία προσλαμβάνουσα από αυτούς τους κόσμους και ποιο είναι το νόημα της μαθητείας αυτής; Να μην είναι στενόμυαλα;

 

 

Θα στο αντιστρέψω λίγο για να γίνω κατανοητή.

9 ώρες πρίν, ΑΝΝΑ24 είπε:

Το σημαντικό που πρέπει να γνωρίσουν τα παιδιά μας είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δοκιμάζονται έτσι, είναι το ίδιο άνθρωποι με εμάς και η ζωή τους έχει την ίδια αξία με τη δική μας.

 

Αν τα παιδιά μας, χρειάζεται να μάθουν, να εξασκηθούν, να καταλάβουν, να εμπεδώσουν, να συνειδητοποιήσουν ότι, όσοι έχουν λιγότερους πόρους από μας και διαφορετική ζωή από μας, δεν είναι όντα ενός κατώτερου θεού, αυτό σημαίνει ότι η ζωή που τους προσφέρουμε, η κοσμοθεωρία μας, η ασυνείδητη στάση μας απέναντι στα πράγματα, τους έχει εμφυσήσει την αντίληψη, ότι όποιος δεν είναι σαν κι εμάς, ΔΕΝ έχει την ίδια αξία με εμάς.

Κι εκεί είναι που προσπαθώ να εστιάσω: έχουμε την βεβαιότητα ότι τα παιδιά μας, κάτι δεν άκουσαν ή δεν κατάλαβαν καλά, όταν εκφράζουν μια ξένη προς εμάς στάση απέναντι σε ένα κοινωνικό θέμα. Αλλά, αναρωτιόμαστε κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, τι τους μεταδίδουμε τελικά με την στάση ζωή μας; Μήπως τελικά τους έχουμε εμφυσήσει αυτή την απόσταση προς τον άλλο, χωρίς να το αντιληφθούμε;

 

 

9 ώρες πρίν, ΑΝΝΑ24 είπε:

Γι αυτό μίλησα για βιβλία και ταινίες, είναι ένας δυνατός τρόπος να "μπεις" στη ζωή ενός άλλου ανθρώπου, πολύ πιο αποτελεσματικός από το να δεις μια εικόνα με την οποία δεν μπορείς να ταυτιστείς.

 

Αν θέλεις να "μπεις" στη ζωή ενός άλλου ανθρώπου, δεν χρειάζεται να πάρεις το παιδί από το ιδιωτικό σχολείο και να του δώσεις να διαβάσει τους Άθλιους, για να ταυτιστεί με τον Γιάννη Αγιάννη (παρόλο που είναι εξαιρετικό βιβλίο και κατάλληλο για τη χρήση αυτή). Συγκίνηση μπορεί να προκαλέσει, οίκτο επίσης. Ενσυναίσθηση όμως, αμφιβάλλω. 

 

Αν θέλεις να μπορέσει ένα παιδί εύπορης οικογένειας, να μην γίνει εγωπαθής νάρκισσος, μπορείς απλώς να του εμφυσήσεις με τον τρόπο ζωής σου, την έγνοια και την αγωνία για τον άλλο, τον διπλανό του. Όποιος κι αν είναι αυτός. Να μπορεί να μπαίνει στον μικρόκοσμο, του φίλου του, του συμμαθητή του και να παίρνει μέρος στις αγωνίες του άλλου, συμπαραστεκόμενος. Δεν χρειάζεται να συζητάμε για τη φτώχεια, για να συμπονέσουμε τον φτωχό. Δεν δουλεύει με αυτόν τον τρόπο η ενσυναίσθηση - γιατί περί αυτού πρόκειται.

Αν το παιδί αναπτύσσει την υγιή ευαισθησία να συμπονεί το μικρό και το μεγάλο πρόβλημα του συμμαθητή του, του φίλου του, του αδερφού του, όταν αύριο μεθαύριο έρθει μπροστά του μια κατάσταση διαφορετική από τη δική του, θα μπει στη διαδικασία ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ να την εξερευνήσει, να την διεργαστεί, να την κατανοήσει κι αν έτσι το αισθάνεται, να συμπονέσει, να νοιαστεί για κάποιον που δεν έχει, όσα έχει αυτός. 

Μαθαίνουν τα παιδιά μας να εμπλέκονται; Να ρωτούν και να μαθαίνουν; Να νοιάζονται για τα προβλήματα των άλλων μελών της οικογένειας, των φίλων τους, των συμμαθητών τους; Παίρνουν θέση σε αυτά; Εκφράζουν άποψη; Υποστηρίζουν αυτόν που θεωρούν αδικημένο σε ένα παιχνίδι ή μια διαφωνία μέσα στην οικογένεια κτλ.; Τέτοια σημεία ελέγχου πρέπει να έχουμε απέναντι στα παιδιά μας (και στον ίδιο μας τον εαυτό).

 

Καλές και οι φιλανθρωπίες, τα βιβλία και οι ταινίες, αλλά είναι μέσα με τα οποία εξοικειώνεσαι και επιβεβαιώνεις την απόσταση σου από τον άλλο, όσο κι αν μπορεί να συγκινηθείς ενίοτε συναισθηματικά. Εκτός κι αν αυτό για το οποίο συζητάμε, δεν είναι η βιωμένη, ζώσα εμπειρία ότι κάθε άνθρωπος είναι  εμείς κι εμείς είμαστε ο κάθε άλλος, αλλά μια εγκυκλοπαιδικού τύπου ενημέρωση  και κατανόηση της ποικιλομορφίας των εισοδημάτων στον ελλαδικό χώρο.

[Έσπερος]

Η εξέλιξη αυτής της συζήτησης δείχνει ότι όλες μας, που συμμετέχουμε προφανώς επειδή έχουμε κάποια κοινωνική ευαισθησία και αρκετά ανοιχτούς ορίζοντες ώστε να ξέρουμε έστω και θεωρητικά ότι υπάρχουν και άλλες πραγματικότητες πέρα από τη δθκή μας, τελικά κομίζουμε στο διάλογο τις δικές μας προσλαμβάνουσες και τη δική μας αντίληψη περί του τι είναι ευμάρεια, προνόμιο, οικονομικό πρόβλημα, φτώχεια κλπ. Άλλη θεωρεί ένδειξη περιορισμένων οικονομικών το να μην μπορείς να πας σε ιδιωτικό, άλλη θεωρεί πολυτέλεια το να έχεις "γυναίκα", άλλη φοβάται ότι εκφράζεται ταξικό μίσος προς τους ευκατάστατους, άλλη φοβάται μην τυχόν και θεωρήσουμε ακριβά τα 7000 δίδακτρα γιατί προς θεού, δεν είμαστε τίποτα φτηνιάρηδες, στα καλά σχολεία δίνουμε τα διπλάσια, εγώ το βλέπω από μια πιο μικρομεσαία οπτική με την οποία καταλαβαίνω ότι λίγες σχολιάστριες ταυτίζονται, κλπ. Οπότε το τι θα περάσουμε στα παιδιά μας για το τι είναι λιγότερο προνομιούχο, εξαρτάται τελικά και από τη δική μας οπτική γωνία -και βέβαια όχι μόνο τα βιώματα, αλλά και την ιδεολογία μας. Μήπως όμως, αντί να προβληματιζόμαστε για το πώς θα καλλιεργήσιυμε ατα παιδιά μας μια συγκεκριμένη κοσμοαντίληψη, πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε αν εμείς οι ίδιες (και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) έχουμε σαφή εικόνα της πραγματικότητας γύρω μας;

[Niki81]

2 hours ago, kine said:

 

 

Οπότε ο κόσμος στον οποίο ήρθαν τα παιδιά σου, δεν είναι αυτός που ζουν, αλλά αυτός που ζει το γυφτάκι στον ασπρόπυργο ή η νεαρή πόρνη στο μεταξουργείο; Ή ο κόσμος του κοινωνικού παντοπωλείου ή του σισίτιου ή του αστέγου; Ποιος κόσμος είναι αυτός που θέλεις να μεταφέρεις στα παιδιά σου, ενώ δεν έχουν καμία προσλαμβάνουσα από αυτούς τους κόσμους και ποιο είναι το νόημα της μαθητείας αυτής; Να μην είναι στενόμυαλα;

 

Δε χρειαζεται να μιλησεις στο παιδι ουτε για την πορνη στο μεταξουργιο,ουτε και για τον πλουσιο στην Εκαλη που εχει υπηρετρια.Δεν ξερω γιατι πιανεσαι από τα ακραια παραδείγματα και από τη μια και από την άλλη πλευρα.Ουτε είναι θεμα μαθητειας.Τα παιδια μας καλο είναι να τα μεγαλωνπυμε και λιγο εξω από το δικο μας μικροκοσμο ο οποιος μπορει να αλλαξει ανα πασα στιγμη.Αν εσυ θεωρεις ότι το να γνωριζει το παιδι σου πχ ότι στην Αφρικη υπαρχουν ανθρωποι που πεθαινουν από την πεινα.Οτι σε καποιες χωρες οι ανθρωποι δεν εχουν ολοι τα ιδια δικαιώματα...αν όλα αυτά εσυ τα θεωρεις περιττα δε σημαινει ότι ετσι είναι κιολας.Μετα λεμε να μαθει το παιδι να σεβεται το διαφορετικο...αλλα για να το σεβαστει πρεπει νατο δει κιολας.Μην ανησυχεις δε χρειαζεται να βαλω το παιδι μου να ζησει ως γυφτακι για να κατανοησει τη ζωη που κανει το γυφτακι...δεν είναι αυτος ο στοχος μου ετσι κι αλλιως.

 

Στο προηγουμενο μηνυμα σου μου λες δεν μιλας για τον πλουτο και μου αναφέρεις τη ν υπηρετρια.Για να εχεις υπηρετρια πρεπει να το σηκωνει η τσεπη σου...δεν παιρνεις υπηρετρια από αποψη.Ουτε ο ορισμος της ευκατάστατης οικογενειας είναι αυτοι που εχουν υπηρετρια.Αυτους που εχουν υπηρετρια τους αποκαλουμε πλουσιους γιατι είναι πλούσιοι.Οι υπολοιποι μπορει να παιρνουμε μια γυναικα μια φορα στις δεκαπέντε να μας βοηθαει με τα βαρια

Quote

Θα στο αντιστρέψω λίγο για να γίνω κατανοητή.

 

Αν τα παιδιά μας, χρειάζεται να μάθουν, να εξασκηθούν, να καταλάβουν, να εμπεδώσουν, να συνειδητοποιήσουν ότι, όσοι έχουν λιγότερους πόρους από μας και διαφορετική ζωή από μας, δεν είναι όντα ενός κατώτερου θεού, αυτό σημαίνει ότι η ζωή που τους προσφέρουμε, η κοσμοθεωρία μας, η ασυνείδητη στάση μας απέναντι στα πράγματα, τους έχει εμφυσήσει την αντίληψη, ότι όποιος δεν είναι σαν κι εμάς, ΔΕΝ έχει την ίδια αξία με εμάς.

Κι εκεί είναι που προσπαθώ να εστιάσω: έχουμε την βεβαιότητα ότι τα παιδιά μας, κάτι δεν άκουσαν ή δεν κατάλαβαν καλά, όταν εκφράζουν μια ξένη προς εμάς στάση απέναντι σε ένα κοινωνικό θέμα. Αλλά, αναρωτιόμαστε κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, τι τους μεταδίδουμε τελικά με την στάση ζωή μας; Μήπως τελικά τους έχουμε εμφυσήσει αυτή την απόσταση προς τον άλλο, χωρίς να το αντιληφθούμε;

 

 

 

Αν θέλεις να "μπεις" στη ζωή ενός άλλου ανθρώπου, δεν χρειάζεται να πάρεις το παιδί από το ιδιωτικό σχολείο και να του δώσεις να διαβάσει τους Άθλιους, για να ταυτιστεί με τον Γιάννη Αγιάννη (παρόλο που είναι εξαιρετικό βιβλίο και κατάλληλο για τη χρήση αυτή). Συγκίνηση μπορεί να προκαλέσει, οίκτο επίσης. Ενσυναίσθηση όμως, αμφιβάλλω. 

 

Αν θέλεις να μπορέσει ένα παιδί εύπορης οικογένειας, να μην γίνει εγωπαθής νάρκισσος, μπορείς απλώς να του εμφυσήσεις με τον τρόπο ζωής σου, την έγνοια και την αγωνία για τον άλλο, τον διπλανό του. Όποιος κι αν είναι αυτός. Να μπορεί να μπαίνει στον μικρόκοσμο, του φίλου του, του συμμαθητή του και να παίρνει μέρος στις αγωνίες του άλλου, συμπαραστεκόμενος. Δεν χρειάζεται να συζητάμε για τη φτώχεια, για να συμπονέσουμε τον φτωχό. Δεν δουλεύει με αυτόν τον τρόπο η ενσυναίσθηση - γιατί περί αυτού πρόκειται.

Αν το παιδί αναπτύσσει την υγιή ευαισθησία να συμπονεί το μικρό και το μεγάλο πρόβλημα του συμμαθητή του, του φίλου του, του αδερφού του, όταν αύριο μεθαύριο έρθει μπροστά του μια κατάσταση διαφορετική από τη δική του, θα μπει στη διαδικασία ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ να την εξερευνήσει, να την διεργαστεί, να την κατανοήσει κι αν έτσι το αισθάνεται, να συμπονέσει, να νοιαστεί για κάποιον που δεν έχει, όσα έχει αυτός. 

Μαθαίνουν τα παιδιά μας να εμπλέκονται; Να ρωτούν και να μαθαίνουν; Να νοιάζονται για τα προβλήματα των άλλων μελών της οικογένειας, των φίλων τους, των συμμαθητών τους; Παίρνουν θέση σε αυτά; Εκφράζουν άποψη; Υποστηρίζουν αυτόν που θεωρούν αδικημένο σε ένα παιχνίδι ή μια διαφωνία μέσα στην οικογένεια κτλ.; Τέτοια σημεία ελέγχου πρέπει να έχουμε απέναντι στα παιδιά μας (και στον ίδιο μας τον εαυτό).

 

Καλές και οι φιλανθρωπίες, τα βιβλία και οι ταινίες, αλλά είναι μέσα με τα οποία εξοικειώνεσαι και επιβεβαιώνεις την απόσταση σου από τον άλλο, όσο κι αν μπορεί να συγκινηθείς ενίοτε συναισθηματικά. Εκτός κι αν αυτό για το οποίο συζητάμε, δεν είναι η βιωμένη, ζώσα εμπειρία ότι κάθε άνθρωπος είναι  εμείς κι εμείς είμαστε ο κάθε άλλος, αλλά μια εγκυκλοπαιδικού τύπου ενημέρωση  και κατανόηση της ποικιλομορφίας των εισοδημάτων στον ελλαδικό χώρο.

 

Σε αυτά που λες δε νομιζω ότι διαφωνει κανεις.Γιατι όμως θεωρεις ότι το ένα αποκλειει το άλλο.Δεν καταλαβαίνω που είναι η αντιρρηση σου.Αν εγω παρω το παιδι μου τα Χριστούγεννα και παμε και αγοράσουμε ένα Χριστιουγεννιατικο δεντρο και στολιδια και τα κανουμε δωρο σε μια οικογενεια που δεν εχει τη δυνατοτητα να το κανει..βλαπτω καπου το παιδι μου?Το να το θεωρεις εσυ περιττο είναι δικαίωμα σου...είμαι σιγουρη πως και πολλοι αλλοι το θεωρουν περιττο.Γιατι το θεμα μας δεν είναι μονο να δειξουμε στο παιδι...το θεμα μας είναι να βοηθήσουμε κι αυτόν που εχει αναγκη.

Επεξεργάστηκαν 17 Οκτωβρίου,2017 by Niki81

[marakiz]

Κι εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί το ένα να αναιρεί το άλλο, προσωπικά χάνομαι σε τόση υπερανάλυση παρά τον όμορφο δομημένο λόγο. 
Ευχή και στόχος φαντάζομαι όλων των γονιών είναι να μην χρειαστεί να βιώσουν φτώχεια, δυστυχία, πόλεμο και τόσα άλλα. Το να μην τα βιώσουν όμως δεν πάει να πει πως πρέπει να τα βλέπουν ως κάτι εξωγήινο. Τα παιδιά πάνω από όλα "ακούν" με τα παραδείγματα που δίνουμε εμείς με τις πράξεις μας. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε εμείς τους άλλους ανθρώπους, ο σεβασμός ή όχι που τους δείχνουμε, είτε είναι ο διευθυντής του σχολείου είτε είναι η κοπέλα που μας καθαρίζει το σπίτι, ο σνομπισμός ή μη, η ευλογία για όσα έχουμε, η χαρά που νιώθουμε για απλά καθημερινά πράγματα. Εκεί θα ήθελα εγώ ως γονιός να εστιάσω.

[erin0000]

Θα συμφωνήσω και εγώ. Δεν χρειάζεται τόση υπερανάλυση και φιλοσοφία γιατί νομίζω χάνουμε το νόημα. Όλες κοιτάμε το θέμα από το πρίσμα της μαμάς από ό,τι κατάλαβα και όχι κάποιου εξειδικευμένου ερευνητή.

Υπό το πρίσμα της μαμάς λοιπόν, προφανώς και δεν θα έπρεπε να αφήνουμε το παιδί μας να κλείνεται μέσα σε μία προστατευμένη φούσκα, δεν θα έπρεπε να το παροτρύνουμε να συναναστρέφεται ανθρώπους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και στον αντίποδα θα έπρεπε να του προσφέρουμε ποικίλα ερεθίσματα και σφαιρική γνώση και εκπαίδευση. Αν το κάνουμε αυτό, όλα καλά θα πάνε και δεν πρόκειται να έχει μονόπλευρη θέαση των πραγμάτων. Αν δεν το κάνουμε, προφανώς και θα αναπαράγουμε τις κλίκες και τις φούσκες στις οποίες είμαστε εμείς οι ίδιοι κλεισμένοι.

[kine]

@Niki81  η πόρνη στο Μεταξουργείο και το γυφτάκι της ελληνικης πραγματικότητας είναι ακραία; Αλλά η φτώχεια στην Αφρική που είναι συνώνυμη με την ασιτία και το θάνατο, είναι νορμαλ; Τι ακριβώς εννοείς; Τα δικαιώματα που δεν έχουν κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού, όπως ότι οι γυναίκες αν βγουν μόνες από το σπίτι θα τις βιάσουν, είναι λιγότερο ακραία συνθήκη ζωής και άρα μπορεί να την γνωρίζει το παιδί μας, αλλά όχι ότι λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι του, κοιμούνται στα παγκάκια και ζητιανεύουν για λόγους επιβίωσης; Θα ήθελα πολύ να καταλάβω, τι κάνει το ένα ακραίο, αλλά το άλλο όχι. Ειλικρινά. 

 

Με αυτά που διαβάζω, συνειδητοποιώ ότι αυτό που ενδιαφέρει εν προκειμένω, είναι η επιλεκτική "ευαισθησία" συναισθηματικού τύπου, που εξαντλείται σε χειρονομίες φιλανθρωπίας για να νιώσουμε εμείς καλά, ότι δεν είμαστε αναίσθητοι και δεν αγνοούμε την έλλειψη του άλλου. Εφόσον καλύπτεται από αυτές τις χειρονομίες η ανάγκη για φιλανθρωπία, δεν έχω καμία αντίρρηση. 

 

Δεν είπα ότι είναι περιττό να γνωρίζεις. 

Είπα ότι η ανθρωπιά δεν μαθαίνεται με μαθήματα, φιλανθρωπικές παρενθέσεις, βιβλία ή συζητήσεις διδακτικού περιεχομένου για παιδιά. 

 

Επεξεργάστηκαν 17 Οκτωβρίου,2017 by kine

[ΑΡΓΚ]

22 ώρες πρίν, Niki81 είπε:

Για ποιον ακριβως λογο θεωρεις ότι οι προνομιούχοι θα επρεπε να αισθάνονται τυψεις και να επιθυμουν να είναι πιο προσγειωμένοι?Λιγο ρατσιστικο μου ακούγεται αυτό.Καλα εκανε και δουλεψε και προσπαθησε και καταφερε να είναι προνομιούχος.

 

 

Γιατι το παιδι το οποιο μεγαλωνει σε μια οικογενεια που υπαρχει βοηθεια για τις δουλειες τι κουσουρι αποκτα σε σχεση με τα δικα σου.Υπαρχουν χιλιαδες γυναικες εργαζόμενες οι οποιες επιλεγουν να εχουν καποια βοηθεια στο Σπιτι .και δεν είναι ουτε πλουσιες ουτε προνομιούχες.Κι εγω γεννηθηκα σε μια οικογενεια που τις δουλειες τις καναμε μονοι μας.Οταν παντρευτηκα και ειχα την οικονομικη δυνατοτητα να εχω βοηθεια πηρα γυναικα που με βοηθουσε.Οταν αρχισαν τα πραγματα να δυσκολευουν κι αρχισαμε να μειωνουμ ετα εξοδα τη σταματησα.Τι σχεση εχει αυτό?φανταζεσαι ότι το ποια είμαι και το τι είμαι το καθοριζει το ποιος σιδερωνει τα ρουχα στο Σπιτι μου?

Τα λεγομενα σου είναι λες και εκ των πραγματων θεωρεις τον πλουσιο κακο ανθρωπο και δεν καταλαβαίνω το γιατι.

 

Για να τα πάρω ένα ένα:

Εγώ προσωπικά δε θεωρω ότι κάποιος πρέπει ή δεν πρέπει να εχει τύψεις. Αλλά ο ίδιος ο προβληματισμός του νήματος είναι αυτός. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι συμφιλιωμένοι με τον τρόπο ζωής τους (ανεξάρτητα από το αν εμένα ή οποιουδήποτε άλλου μου αρέσει) αλλά οι άνθρωποι αυτοί δε θα προβληματιστούν για το αν το παιδί τους γνωρίζει πώς ζουν άλλοι άνθρωποι. Το όλο θέμα του "μεγαλώνω ένα προνομιούχο παιδί που δεν καταλαβαίνει τι γίενται γύρω του" δηλώνει ότι ο γονιός που νιώθει έτσι έχει το συναίσθημα, είτε τελείως δικαιολογημένα είτε εντελώς αδικαιολόγητα αναλογα τις συνθήκες, ότι κάτι κάνει λάθος, δεν νιώθει άνετα.

 

Το παράδειγμα της οικιακής βοηθού το έθεσα ακριβως ως παράδειγμα, σαν μέρος αυτού που διαμορφώνει ένα τρόπο ζωής, από μόνο του δε λέει κάτι. Για να προσπαθήσω να εξηγήσω τι εννοώ: 

Ας πούμε ότι ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα σπίτι με 2 εργαζόμενους γονείς, πάει σε ένα μικρό/οικονομικό ιδιωτικό , έρχεται και μία καθαρίστρια 2-3 φορές το μήνα, μαγειρεύει η μαμά κάθε βράδυ, πλένει μετά ο μπαμπάς τα πιάτα, πανε και στην πλατεία να παίξουν με τα γειτονάκια κάθε Κυριακή πρωί. Ειναι λόγος το παιδί να αντιμετωπίζει τον μέσο άνθρωπο σαν "φουκαρά" και να μην ξέρει τι γίνεται γύρω του; Οχι λογικα.

Από την άλλη έχουμε π.χ. ένα παιδί με μαμά στο σπίτι, που παρόλα αυτά έχει και μία οικιακή βοηθό, δεν του έχει πει ποτέ κανείς "μάζεψε αυτό που πέταξες κάτω", πόσο μάλλον "σειρά σου να απλώσεις τα ρούχα" , σπάνια βλέπει κάποιον στο σπίτι να μαγειρεύει, και πηγαίνει και σε ένα πολύ καλό ιδιωτικό (όχι από αυτά τα φτηνα των 7000 ευρώ) και συνανατρέφεται με τους συμμαθητέ του και μόνο. Ειναι πιθανό το παιδί να έχει κάποια οποιαδήποτε επαφή με τη μεση πραγματικότητα; Οχι. Αλλά και ο τρόπος ζωής της οικογενειας δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα του 95% των ανθρώπων, οπότε, γιατί να έχει του παιδιου;

 

Αυτό με τους κακούς πλούσιους δεν κατάλαβα γιατί θεώρησες ότι είναι δική μου άποψη, το Ευαγγέλιο παρέθεσα

 

 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 18 λεπτά , kine είπε:

@Niki81  η πόρνη στο Μεταξουργείο και το γυφτάκι της ελληνικης πραγματικότητας είναι ακραία; Αλλά η φτώχεια στην Αφρική που είναι συνώνυμη με την ασιτία και το θάνατο, είναι νορμαλ; Τι ακριβώς εννοείς; Τα δικαιώματα που δεν έχουν κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού, όπως ότι οι γυναίκες αν βγουν μόνες από το σπίτι θα τις βιάσουν, είναι λιγότερο ακραία συνθήκη ζωής και άρα μπορεί να την γνωρίζει το παιδί μας, αλλά όχι ότι λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι του, κοιμούνται στα παγκάκια και ζητιανεύουν για λόγους επιβίωσης; Θα ήθελα πολύ να καταλάβω, τι κάνει το ένα ακραίο, αλλά το άλλο όχι. Ειλικρινά. 

 

Με αυτά που διαβάζω, συνειδητοποιώ ότι αυτό που ενδιαφέρει εν προκειμένω, είναι η επιλεκτική "ευαισθησία" συναισθηματικού τύπου, που εξαντλείται σε χειρονομίες φιλανθρωπίας για να νιώσουμε εμείς καλά, ότι δεν είμαστε αναίσθητοι και δεν αγνοούμε την έλλειψη του άλλου. Εφόσον καλύπτεται από αυτές τις χειρονομίες η ανάγκη για φιλανθρωπία, δεν έχω καμία αντίρρηση. 

 

Δεν είπα ότι είναι περιττό να γνωρίζεις. 

Είπα ότι η ανθρωπιά δεν μαθαίνεται με μαθήματα, φιλανθρωπικές παρενθέσεις, βιβλία ή συζητήσεις διδακτικού περιεχομένου για παιδιά. 

 

 

Χωρίς καμία διάθεση να θίξω καμία από τις κοπέλες εδώ, και χωρίς να λέω ότι ισχύουν για καμία, έχω δει στην πραγματική ζωή ανθρώπους περήφανους για το ότι δίνουν χρήματα στην Α ή Β οργάνωση που βοηθά άπορα παιδιά (αποστειρωμένα, μέσα από ένα site  και παίρνεις και ωραίες κάρτες να στολίσεις το σαλόνι) αλλά στη σκέψη και μόνο ότι το παιδί τους θα καθήσει δίπλα σε ένα προσφυγάκι θα πλύνουν το σπίτι 5 φορές με detol και θα διαμαρτυρηθούν στο δήμο ότι αυξανεται η εγκληματικότητα στην περιοχή. Η ανθρωπιά a la carte γενικά είναι της μόδας. Α και πολλά like στο facebook σε ΜΚΟ, ακόμη και αν η σκέψη και μόνο να πλησιάσουμε στα 10 μέτρα τους ανθρώπους που βοηθούν αυτές οι ΜΚΟ μας προκαλεί κρίση πανικού.

[kine]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Οπότε το τι θα περάσουμε στα παιδιά μας για το τι είναι λιγότερο προνομιούχο, εξαρτάται τελικά και από τη δική μας οπτική γωνία -και βέβαια όχι μόνο τα βιώματα, αλλά και την ιδεολογία μας. Μήπως όμως, αντί να προβληματιζόμαστε για το πώς θα καλλιεργήσιυμε ατα παιδιά μας μια συγκεκριμένη κοσμοαντίληψη, πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε αν εμείς οι ίδιες (και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) έχουμε σαφή εικόνα της πραγματικότητας γύρω μας;

 

Αυτό ακριβώς εννοώ! Χαίρομαι που μπορείς και το λες χωρίς υπερανάλυση που κουράζει, αν και πάλι αμφιβάλλω αν θα γίνει πλήρως κατανοητό το περιεχόμενο της πρότασης αυτής.

 

@Niki81 και λοιπές συνομιλήτριες.

Ο λόγος για τον οποίο δεν έχω κανένα κίνητρο να κάνω τέτοιου είδους φιλανθρωπικές ενέργειες, είναι γιατί συναναστρέφομαι ανθρώπους που αξιοποιούν τις παροχές της πρόνοιας και του κοινωνικού παντοπωλείου, παίρνουν οικονομική βοήθεια από την εκκλησία, τρώνε από τα συσσίτια, ζούνε στο δρόμο ή φιλοξενούνται από δω κι από κει και αλλάζουν συνεχώς σπίτια, έχουν ευκαιριακές εργασίες κι όταν συμπληρώνουν αίτηση για προκηρύξεις στο δήμο, συμπληρώνουν τις θέσεις για απόφοιτους δημοτικού ή γυμνασίου. 

Είναι απλά αστείο, να κοιμάσαι στο δρόμο και να σου προσφέρουν στολισμένο δέντρο  . Ευγενική χειρονομία σε κάθε περίπτωση, δεν αντιλέγω, αλλά περιττή!

 

Από κει και πέρα, στην οικογένεια μου, ούτως ή άλλως, πάντοτε παίρναμε ρούχα από άλλους και δίναμε τα δικά μας σε άλλους και αυτό συμβαίνει και σήμερα, οπότε δεν αισθάνεται κανείς ότι κάνει κάποια φιλανθρωπία σε κάποιον. Απλώς κρατάμε τα ρούχα που είναι σε καλή κατάσταση και τα στέλνουμε σε όποιον ξέρουμε ότι έχει παιδιά ή άλλα άτομα στην οικογένεια του, που μπορεί να τα αξιοποιήσει. Το ίδιο ισχύει με όλα τα είδη που είναι σε καλή κατάσταση και δεν τα χρησιμοποιούμε πια. Για κάποιους αυτό είναι φιλανθρωπία και καλή πράξη που ασκούν προς έναν άλλο και για κάποιους άλλους είναι κοινή λογική, ότι δεν πετάμε πράγματα που μπορεί να αξιοποιηθούν από άλλους. 

[Έσπερος]

πρίν από 29 λεπτά , kine είπε:

@Niki81  η πόρνη στο Μεταξουργείο και το γυφτάκι της ελληνικης πραγματικότητας είναι ακραία; Αλλά η φτώχεια στην Αφρική που είναι συνώνυμη με την ασιτία και το θάνατο, είναι νορμαλ; Τι ακριβώς εννοείς; Τα δικαιώματα που δεν έχουν κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού, όπως ότι οι γυναίκες αν βγουν μόνες από το σπίτι θα τις βιάσουν, είναι λιγότερο ακραία συνθήκη ζωής και άρα μπορεί να την γνωρίζει το παιδί μας, αλλά όχι ότι λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι του, κοιμούνται στα παγκάκια και ζητιανεύουν για λόγους επιβίωσης; Θα ήθελα πολύ να καταλάβω, τι κάνει το ένα ακραίο, αλλά το άλλο όχι. Ειλικρινά. 

 

Με αυτά που διαβάζω, συνειδητοποιώ ότι αυτό που ενδιαφέρει εν προκειμένω, είναι η επιλεκτική "ευαισθησία" συναισθηματικού τύπου, που εξαντλείται σε χειρονομίες φιλανθρωπίας για να νιώσουμε εμείς καλά, ότι δεν είμαστε αναίσθητοι και δεν αγνοούμε την έλλειψη του άλλου. Εφόσον καλύπτεται από αυτές τις χειρονομίες η ανάγκη για φιλανθρωπία, δεν έχω καμία αντίρρηση. 

 

Δεν είπα ότι είναι περιττό να γνωρίζεις. 

Είπα ότι η ανθρωπιά δεν μαθαίνεται με μαθήματα, φιλανθρωπικές παρενθέσεις, βιβλία ή συζητήσεις διδακτικού περιεχομένου για παιδιά. 

 

@kine μάλλον σκεφτόμασταν ταυτόχρονα ότι η σκέψη της μίας συμπλήρωνε τη σκέψη της άλλης! Ωστόσο δεν πιστεύω ότι οι σχολιάστριες εδώ κινούνται μόνο από αυτήν την συναισθηματικού τύπου ευαισθησία που αναφέρεις, ότι δηλαδή το κάνουν για να νιώθουν ηθικά σωστές. Απλώς ο καθένας μας έχει διαφορετικές παραστάσεις της καθημερινότητας λόγω καταγωγής, ανατροφής, τόπου κατοικίας κλπ, διαφορετικές προτεραιότητες, διαφορετικού τύπου ενημέρωση, και διαφορετική ιδεολογία. . 

[marakiz]

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω. Επιλεκτική ευαισθησία πως ορίζεται ως συμπέρασμα? Επιλεκτική βοήθεια να το καταλάβω. Αν μπορείς να βοηθήσεις, με τον όποιο τρόπο, επιλέγεις, δεν γίνεται να είσαι παντού, ακόμα κι αν αφιερώσεις τη ζωή σου στο να βοηθάς άλλους, δεν μπορείς να τους βοηθήσεις όλους. Υπάρχουν πχ ένα σωρό άρρωστα παιδιά που μπορείς να βοηθήσεις με μια κατάθεση στον τραπεζικό τους λογαριασμό. Προφανώς δεν μπορείς να καταθέσεις σε όλα. Αυτό τι σημαίνει, ότι νιώθεις λιγότερη ευαισθησία για το καθένα από αυτά?  Ότι ενσυναισθάνεσαι μόνο τη μαμά που αγωνίζεται για το παιδί που θα βοηθήσεις και όχι την άλλη που υποφέρει εξίσου? Υπάρχουν ένα σωρό ζητιάνοι στο δρόμο. Αν δώσει κάποιος σε έναν από αυτούς ένα κουλούρι να φάει πρέπει να το κάνει για να νιώσει αυτός καλά ή γιατί θέλει να φάει ένας άνθρωπος που πεινάει? Αν χαρίσει (αντί να πετάξει) παλιά παιχνίδια και ρούχα σε μια οικογένεια που δεν μπορεί να πάρει καινούρια, το κάνει για αυτόν ή γιατί αυτή η οικογένεια το έχει ανάγκη? Πρέπει να τα ονοματίσουμε κάπως όλα αυτά, φιλανθρωπία, επιλεκτική ευαισθησία ή όπως αλλιώς ξερωγώ? Πρέπει να εστιάσουμε στην σκοπιμότητα? Όχι στο καλό, όποιο καλό, ως πράξη και ως παράδειγμα? 

 

Η Νίκη έγραψε πριν πως θα κάνει δώρο χριστουγεννιάτικα σε μια οικογένεια που δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει, όχι σε μια οικογένεια που μένει στο δρόμο!! Καμία σχέση αυτά τα δύο!

 

Α! Νομίζω κατάλαβα πλήρως την πρόταση με τα δυο λόγια της Εσπερος! 

 

 

[Niki81]

32 minutes ago, kine said:

@Niki81  η πόρνη στο Μεταξουργείο και το γυφτάκι της ελληνικης πραγματικότητας είναι ακραία; Αλλά η φτώχεια στην Αφρική που είναι συνώνυμη με την ασιτία και το θάνατο, είναι νορμαλ; Τι ακριβώς εννοείς; Τα δικαιώματα που δεν έχουν κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού, όπως ότι οι γυναίκες αν βγουν μόνες από το σπίτι θα τις βιάσουν, είναι λιγότερο ακραία συνθήκη ζωής και άρα μπορεί να την γνωρίζει το παιδί μας, αλλά όχι ότι λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι του, κοιμούνται στα παγκάκια και ζητιανεύουν για λόγους επιβίωσης; Θα ήθελα πολύ να καταλάβω, τι κάνει το ένα ακραίο, αλλά το άλλο όχι. Ειλικρινά. 

 

Με αυτά που διαβάζω, συνειδητοποιώ ότι αυτό που ενδιαφέρει εν προκειμένω, είναι η επιλεκτική "ευαισθησία" συναισθηματικού τύπου, που εξαντλείται σε χειρονομίες φιλανθρωπίας για να νιώσουμε εμείς καλά, ότι δεν είμαστε αναίσθητοι και δεν αγνοούμε την έλλειψη του άλλου. Εφόσον καλύπτεται από αυτές τις χειρονομίες η ανάγκη για φιλανθρωπία, δεν έχω καμία αντίρρηση. 

 

Δεν είπα ότι είναι περιττό να γνωρίζεις. 

Είπα ότι η ανθρωπιά δεν μαθαίνεται με μαθήματα, φιλανθρωπικές παρενθέσεις, βιβλία ή συζητήσεις διδακτικού περιεχομένου για παιδιά. 

 

Και βεβαια είναι ακραια.Ποσες τελοσπαντων πορνες εχει το μεταξουργειο που πρεπει νατις αναφερω στο εξαχρονο?Η φτωχεια δεν είναι συνωνυμη με τπτ για το εξαχρονο.Θα κατσουμε τωρα να αναλυσουμε πως μιλας σε ένα παιδι δημοτικου για τη φτωχεια η το θανατο?Σου λεω για διαφορετικα δκαιωματα κι εσυ αμεσως μου αναφέρεις το βιασμο.Για να το ξεκαθαρίσουμε λοιπον ουτε για πορνες ουτε για βιασμους χρειαζεται να μιλησεις στο παιδι.Μια χαρα τα λες και τα γραφεις εδώ μεσα...είμαι σιγουρη ότι μπορεις να τα πεις και στο παιδι σου.Και βεβαια οι ανθρωποι που ζητιανευουν είναι πιο συνηθες φαινομενο...αυτό συζητούσαμε ξερεις μεχρι που εσυ αρχισες να λες τι σημασια και τι ουσια εχει να μιλησω η να φερω σε επαφη το παιδι μου με έναν ανθρωπο που ζητιανευει.

 

και βεβαια τι πρωτοτυπο...όταν καποιος λεει ότι βοηθαει τρεχουμε να πουμε ότι το κανει για να δειχτρει.Τοσες προσπάθειες γινονται...τοσοι ανθρωποι βοηθάνε μεσα από δρασεις ,τοσοι ανθρωποι βοηθιουνται γιατι καποιοι ετσι ειμαστε...αυτές τις προσλαμβάνουσες είχαμε ετσι μαθαμε...ετσι θελουμε να μαθουν και τα παιδια μας.Το να μη βοηθας είναι δικαίωμα σου...το να κοιτας να μειωσεις και το γεγονός ότι οι αλλοι βοηθάνε με ξεπερνα.

 

28 minutes ago, kine said:

 

 

Είναι απλά αστείο, να κοιμάσαι στο δρόμο και να σου προσφέρουν στολισμένο δέντρο  . Ευγενική χειρονομία σε κάθε περίπτωση, δεν αντιλέγω, αλλά περιττή!

 

 

Το να διαστρεβλώσεις τα λεγομενα μου για ν απροσπαθησεις να δειξεις ότι εχεις δικιο δε σε τιμα ιδιαιτέρως.

30 minutes ago, kine said:

 

 

Ο λόγος για τον οποίο δεν έχω κανένα κίνητρο να κάνω τέτοιου είδους φιλανθρωπικές ενέργειες, είναι γιατί συναναστρέφομαι ανθρώπους που αξιοποιούν τις παροχές της πρόνοιας και του κοινωνικού παντοπωλείου, παίρνουν οικονομική βοήθεια από την εκκλησία, τρώνε από τα συσσίτια, ζούνε στο δρόμο ή φιλοξενούνται από δω κι από κει και αλλάζουν συνεχώς σπίτια, έχουν ευκαιριακές εργασίες κι όταν συμπληρώνουν αίτηση για προκηρύξεις στο δήμο, συμπληρώνουν τις θέσεις για απόφοιτους δημοτικού ή γυμνασίου. 

Είναι απλά αστείο, να κοιμάσαι στο δρόμο και να σου προσφέρουν στολισμένο δέντρο  . Ευγενική χειρονομία σε κάθε περίπτωση, δεν αντιλέγω, αλλά περιττή!

 

Από κει και πέρα, στην οικογένεια μου, ούτως ή άλλως, πάντοτε παίρναμε ρούχα από άλλους και δίναμε τα δικά μας σε άλλους και αυτό συμβαίνει και σήμερα, οπότε δεν αισθάνεται κανείς ότι κάνει κάποια φιλανθρωπία σε κάποιον. Απλώς κρατάμε τα ρούχα που είναι σε καλή κατάσταση και τα στέλνουμε σε όποιον ξέρουμε ότι έχει παιδιά ή άλλα άτομα στην οικογένεια του, που μπορεί να τα αξιοποιήσει. Το ίδιο ισχύει με όλα τα είδη που είναι σε καλή κατάσταση και δεν τα χρησιμοποιούμε πια. Για κάποιους αυτό είναι φιλανθρωπία και καλή πράξη που ασκούν προς έναν άλλο και για κάποιους άλλους είναι κοινή λογική, ότι δεν πετάμε πράγματα που μπορεί να αξιοποιηθούν από άλλους. 

βεβαια εσυ μια ζωη βοηθούσες και βοηθιοσουν απλα ειρωνεύεσαι και μειωνεις τον αλλον που λεει ότι βοηθαει.Sure...μας επεισες

και μαντεψε...για να οργανωθουν τα κοινωνικα παντοπωλεία και να βοηθησει η εκκλησια...υπαρχουν ανθρωποι από πισω που προσφερουν...αλλα ειπαμε...το κανουν για να δειχτουν.

[Έσπερος]

πρίν από 10 λεπτά , Niki81 είπε:

Και βεβαια είναι ακραια.Ποσες τελοσπαντων πορνες εχει το μεταξουργειο που πρεπει νατις αναφερω στο εξαχρονο?Η φτωχεια δεν είναι συνωνυμη με τπτ για το εξαχρονο.Θα κατσουμε τωρα να αναλυσουμε πως μιλας σε ένα παιδι δημοτικου για τη φτωχεια η το θανατο?Σου λεω για διαφορετικα δκαιωματα κι εσυ αμεσως μου αναφέρεις το βιασμο.Για να το ξεκαθαρίσουμε λοιπον ουτε για πορνες ουτε για βιασμους χρειαζεται να μιλησεις στο παιδι.

 

Οι πόρνες του Μεταξουργείου, οι άστεγοι της Σταδίου και οι ναρκομανείς της Νομικής δεν είναι ακραία εικόνα για όποιον κινείται καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας και σίγουρα δεν είναι ακραία εικόνα για παιδιά που για διαφόρους λόγους περνούν από εκεί κατά καιρούς με τους γονείς τους με τα πόδια ή με τη συγκοινωνία. Φυσικά και τα εξάχρονα δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τις κοινωνικές διαστάσεις αυτών των φαινομένων, σίγουρα όμως σαν εικόνα θα τους εξοικειώσει με μια διαφορετική μορφή εξαθλίωσης από τον ζητιάνο που βλέπουν καθημερινά έξω από το σούπερ μάρκετ. Φυσικά δεν φταίει όποιος μένει σε μια περιοχή που δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, ούτε λέμε ότι θα έπρεπε να ντρέπεται για αυτό, ούτε να μετακομίσει στον Άγιο Παντελεήμονα για να πληροί κάποια δεδομένα κοινωνικής ευαισθησίας. Νομίζω όμως, και μπορεί να προκαλέσω με αυτό που λέω, ότι όποιος μένει σε κάποιο Βόρειο, Νότιο, Δυτικό, Ανατολικό προάστιο και κυκλοφορεί παντού με το αυτοκίνητο, δεν μπαίνει ποτέ στη συγκοινωνία (και δεν εννοώ την μπλε γραμμή του μετρό....) και πηγαίνει για ψώνια και σινεμά μόνο σε κλειστά εμπορικά κέντρα, ζει συνειδητά σε μια αποστειρωμένη πραγματικότητα, οπότε μάλλον του είναι πιο εύκολο να συγκινηθεί για κάτι μακρινό -ακόμα και το προσφυγικό ζήτημα είναι μακρινό σε σχέση με την ανθρωπιστική κρίση των αστικών κέντρων της χώρας- παρά για κάτι που συμβαίνει δίπλα του, όχι γιατί έχει επιλεκτική ευαισθησία, αλλά γιατί έχει μια άλλη εικόνα του κόσμου. 

[Niki81]

5 minutes ago, Έσπερος said:

Οι πόρνες του Μεταξουργείου, οι άστεγοι της Σταδίου και οι ναρκομανείς της Νομικής δεν είναι ακραία εικόνα για όποιον κινείται καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας και σίγουρα δεν είναι ακραία εικόνα για παιδιά που για διαφόρους λόγους περνούν από εκεί κατά καιρούς με τους γονείς τους με τα πόδια ή με τη συγκοινωνία. Φυσικά και τα εξάχρονα δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τις κοινωνικές διαστάσεις αυτών των φαινομένων, σίγουρα όμως σαν εικόνα θα τους εξοικειώσει με μια διαφορετική μορφή εξαθλίωσης από τον ζητιάνο που βλέπουν καθημερινά έξω από το σούπερ μάρκετ. Φυσικά δεν φταίει όποιος μένει σε μια περιοχή που δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, ούτε λέμε ότι θα έπρεπε να ντρέπεται για αυτό, ούτε να μετακομίσει στον Άγιο Παντελεήμονα για να πληροί κάποια δεδομένα κοινωνικής ευαισθησίας. Νομίζω όμως, και μπορεί να προκαλέσω με αυτό που λέω, ότι όποιος μένει σε κάποιο Βόρειο, Νότιο, Δυτικό, Ανατολικό προάστιο και κυκλοφορεί παντού με το αυτοκίνητο, δεν μπαίνει ποτέ στη συγκοινωνία (και δεν εννοώ την μπλε γραμμή του μετρό....) και πηγαίνει για ψώνια και σινεμά μόνο σε κλειστά εμπορικά κέντρα, ζει συνειδητά σε μια αποστειρωμένη πραγματικότητα, οπότε μάλλον του είναι πιο εύκολο να συγκινηθεί για κάτι μακρινό -ακόμα και το προσφυγικό ζήτημα είναι μακρινό σε σχέση με την ανθρωπιστική κρίση των αστικών κέντρων της χώρας- παρά για κάτι που συμβαίνει δίπλα του, όχι γιατί έχει επιλεκτική ευαισθησία, αλλά γιατί έχει μια άλλη εικόνα του κόσμου. 

Οι ναρκωμανεις και οι πορνες του Μεταξουργιου δεν είναι η πραγματικοτητα της Ελλαδας.Αν εσυ μενεις σε περιοχη γεματη πορνες τοτε αυτή είναι η δικη σου πραγματικοτητα.Δεν είναι η πλειοψηφια της Ελλαδας γεματη πορνες για ν αμε νοιαζει να μιλησω στο παιδι μου για τις πορνες.Απο την άλλη ξερεις η φτωχεια είναι κατι που δεν το επιλεγεις σε αντιθεση με την πορνεια και τα ναρκωτικα.

[Deena]

πρίν από 6 λεπτά , Έσπερος είπε:

Οι πόρνες του Μεταξουργείου, οι άστεγοι της Σταδίου και οι ναρκομανείς της Νομικής δεν είναι ακραία εικόνα για όποιον κινείται καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας και σίγουρα δεν είναι ακραία εικόνα για παιδιά που για διαφόρους λόγους περνούν από εκεί κατά καιρούς με τους γονείς τους με τα πόδια ή με τη συγκοινωνία. Φυσικά και τα εξάχρονα δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τις κοινωνικές διαστάσεις αυτών των φαινομένων, σίγουρα όμως σαν εικόνα θα τους εξοικειώσει με μια διαφορετική μορφή εξαθλίωσης από τον ζητιάνο που βλέπουν καθημερινά έξω από το σούπερ μάρκετ. Φυσικά δεν φταίει όποιος μένει σε μια περιοχή που δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, ούτε λέμε ότι θα έπρεπε να ντρέπεται για αυτό, ούτε να μετακομίσει στον Άγιο Παντελεήμονα για να πληροί κάποια δεδομένα κοινωνικής ευαισθησίας. Νομίζω όμως, και μπορεί να προκαλέσω με αυτό που λέω, ότι όποιος μένει σε κάποιο Βόρειο, Νότιο, Δυτικό, Ανατολικό προάστιο και κυκλοφορεί παντού με το αυτοκίνητο, δεν μπαίνει ποτέ στη συγκοινωνία (και δεν εννοώ την μπλε γραμμή του μετρό....) και πηγαίνει για ψώνια και σινεμά μόνο σε κλειστά εμπορικά κέντρα, ζει συνειδητά σε μια αποστειρωμένη πραγματικότητα, οπότε μάλλον του είναι πιο εύκολο να συγκινηθεί για κάτι μακρινό -ακόμα και το προσφυγικό ζήτημα είναι μακρινό σε σχέση με την ανθρωπιστική κρίση των αστικών κέντρων της χώρας- παρά για κάτι που συμβαίνει δίπλα του, όχι γιατί έχει επιλεκτική ευαισθησία, αλλά γιατί έχει μια άλλη εικόνα του κόσμου. 

 

Αν οι επιλογές μου είναι να κρατήσω ένα εξάχρονο στο ροζ συννεφάκι του ή να το κατεβάσω στο κέντρο της Αθήνας να δει τους άστεγους και τους ναρκομανείς, προσωπικά θα το κρατήσω στο συννεφάκι του προς το παρόν και δεν θα φοβάμαι ότι μεγαλώνει σε γυάλα.

 

 

[Αννα 35]

Θα προσπαθήσω να συμπεριλάβω στην απάντησή μου διάφορες τοποθετήσεις που γράφτηκαν και θα ήθελα να σχολιάσω.
Καταρχήν, δε νομίζω ότι κριτήριο για το αν μια οικογένεια ενδιαφέρεται ουσιαστικά και όχι επίπλαστα για τους συνανθρώπους της έχει να κάνει με το πόσα χρήματα διαθέτει. Αλήθεια, είναι κριτήριο το αν θα επιλέξει μια οικογένεια καμία, περιορισμένη ή διαρκή οικιακή βοήθεια για το αν διαθέτει κοινωνικές ευαισθησίες; Δηλαδή οι άνθρωποι που δεν έχουν οικιακή βοήθεια είναι εξορισμού φιλεύσπλαχνοι, ενώ όσοι έχουν οικιακή βοηθό άσπλαχνοι; Μια τέτοια προσέγγιση κατά τη γνώμη μου αναπαράγει στερεότυπα. Και δυστυχώς, τα στερεότυπα αναπαράγονται πολύ εύκολα και συχνά αβίαστα.
Έπειτα, θεωρώ φυσιολογικό ότι τα παιδιά μας θα μάθουν κάποια στιγμή και το ότι υπάρχει πορνεία και το ότι υπάρχουν άστεγοι και το ότι υπάρχουν βιαστές. Όπως ανέφερα και στην πρώτη μου ανάρτηση, όλα αυτά τα μαθαίνουν εν καιρώ, ανάλογα με την ηλικιακή ωρίμανσή τους και με διάφορους κάθε φορά τρόπους. Τόσο ο πόλεμος που φέρνει χιλιάδες πρόσφυγες καθημερινά στη χώρα μας, όσο και η πόρνη που βρίσκεται στο Μεταξουργείο, ή η οικογένεια που ζει δίχως ρεύμα είναι μια πραγματικότητα. Δεν τη βιώνουμε σήμερα εμείς, αλλά υφίσταται. Και έχω την πεποίθηση πως δεν πρέπει να της γυρίζουμε την πλάτη απλά και μόνο γιατί δε μας αφορά άμεσα.
Και τέλος για το τι κάνει κάποιος σε πρακτικό επίπεδο για να ανακουφίσει κάποιους ή κάποιες ομάδες ανθρώπων, γιατί να λύσει τα προβλήματα σε ατομικό επίπεδο δεν μπορεί, είναι καθαρά προσωπική του υπόθεση. Και ξέρετε, υπάρχουν και άνθρωποι που κάνουν πολλά και λένε λίγα ή ακόμα και τίποτα.

[kine]

Κορίτσια, συνεχίζεται να μιλάτε για επιλογές φιλανθρωπίας ή επιλογές βοήθειας σε άλλους ή επιλογές για το ποιο είδος φτώχειας και ανέχειας είναι αυτό για το οποίο θα ενημερώσετε το παιδί σας, αλλά δεν συνειδητοποιείται αυτό που λέω και βλέπω ότι το έχει πει και η @ΑΡΓΚ και το λέει και η @Έσπερος.

 

Θα το πω λίγο αλλιώς. Αν νομίζει κανείς ότι η πόρνη είναι μια γυναίκα που επέλεξε να κάνει επαφές για να παίρνει χρήματα και δεν έχει σχέση με τη φτώχεια η κατάσταση της, τότε ζει σε γυάλα και δεν το έχει συνειδητοποιήσει. 

[marakiz]

Δεν νομίζω να υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα του σήμερα που να ζουν τόσο αποστειρωμένα ώστε να μην βλέπουν τις καθημερινές εικόνες εξαθλίωσης (βλ άστεγους μέχρι ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε) κι αν δεν τις βλέπουν αυτό γίνεται μάλλον από επιλογή, όχι γιατί δεν βρίσκονται μπροστά σε αυτές. Οι πόρνες, οι άστεγοι και οι ναρκομανείς δεν είναι ακραία ως εικόνα, είναι συνηθισμένη εικόνα, αυτό δεν πάει να πει πως η ζωή τους δεν είναι ακραία, πως δεν θα έπρεπε να ζούνε αλλιώς.

 

Νίκη δεν είναι και επιλογή τους ακριβώς το να γίνει ένας άνθρωπος πόρνη η ναρκομανής, είναι πολλές οι συνιστώσες για να οδηγηθούν εκεί και μια από αυτές είναι η φτώχεια.

 

Τα παιδιά θα τα δουν εντέλει όλα αυτά, το πότε και πόσο θα αναλυθεί η κάθε κατάσταση έχει να κάνει πρωταρχικά με την ηλικία τους.

[Έσπερος]

Δεν είναι ελληνική πραγματικότητα η εξαθλίωση του κέντρου της Αθήνας, και άλλων αστικών κέντρων; Η φτώχεια έχει πολλά πρόσωπα. Υπάρχει η πιο σκληρή εικόνα της φτώχειας που οδηγεί σε περιθωριοποίηση, υπάρχει η φτώχεια του πρόσφυγα, η ανέχεια της οικογένειας της διπλανής πόρτας που τρώει μόνο ρύζι και μακαρόνια, οι άνθρωποι που βοηθιούνται από τα κοινωνικά παντοπωλεία και τις συναφείς δομές, η πίεση να πληρώσει κανείς τους λογαριασμούς, η θέρμανση με κακής ποιότητας ξυλεία για οικονομία κλπ. Εδωπέρα όμως έχω αρχίσει να πιστεύω ότι φτώχεια κάποιες θεωρούν το να μην πηγαίνει κάποιος σε ιδιωτικό ή το να του φαίνεται ακριβό το μάθημα ξιφασκίας ως εξωσχολική δραστηριότητα.

[Αννα 35]

πρίν από 9 λεπτά , kine είπε:

Κορίτσια, συνεχίζεται να μιλάτε για επιλογές φιλανθρωπίας ή επιλογές βοήθειας σε άλλους ή επιλογές για το ποιο είδος φτώχειας και ανέχειας είναι αυτό για το οποίο θα ενημερώσετε το παιδί σας, αλλά δεν συνειδητοποιείται αυτό που λέω και βλέπω ότι το έχει πει και η @ΑΡΓΚ και το λέει και η @Έσπερος.

 

Θα το πω λίγο αλλιώς. Αν νομίζει κανείς ότι η πόρνη είναι μια γυναίκα που επέλεξε να κάνει επαφές για να παίρνει χρήματα και δεν έχει σχέση με τη φτώχεια η κατάσταση της, τότε ζει σε γυάλα και δεν το έχει συνειδητοποιήσει. 

Με συγχωρεις kine, αλλά αφενός η συζήτηση δεν περιορίζεται στα σημεία που αναφέρεις στην πρώτη παράγραφο και αφετέρου το ότι διαφωνούμε με κάτι δε σημαίνει ότι δεν το συνειδητοποιούμε κιόλας. Φαντάζομαι πως το έγραψες εν τη ρύμη του λόγου, διαφορετικά ή υποτιμάς τη νοημοσύνη μας ή δεν μπορείς να δεχτείς διαφορετική από τη δική σου άποψη.

[Niki81]

3 minutes ago, Έσπερος said:

Δεν είναι ελληνική πραγματικότητα η εξαθλίωση του κέντρου της Αθήνας, και άλλων αστικών κέντρων; Η φτώχεια έχει πολλά πρόσωπα. Υπάρχει η πιο σκληρή εικόνα της φτώχειας που οδηγεί σε περιθωριοποίηση, υπάρχει η φτώχεια του πρόσφυγα, η ανέχεια της οικογένειας της διπλανής πόρτας που τρώει μόνο ρύζι και μακαρόνια, οι άνθρωποι που βοηθιούνται από τα κοινωνικά παντοπωλεία και τις συναφείς δομές, η πίεση να πληρώσει κανείς τους λογαριασμούς, η θέρμανση με κακής ποιότητας ξυλεία για οικονομία κλπ. Εδωπέρα όμως έχω αρχίσει να πιστεύω ότι φτώχεια κάποιες θεωρούν το να μην πηγαίνει κάποιος σε ιδιωτικό ή το να του φαίνεται ακριβό το μάθημα ξιφασκίας ως εξωσχολική δραστηριότητα.

 

Ποιο ακριβως μηνυμα από οσα γραφτηκαν είναι αυτό που οδηγει σε αυτό το συμπερασμα?

[marakiz]

Σαφώς και υπάρχει φτώχεια στην ελληνική πραγματικότητα και έχει πολλά πρόσωπα.

[Niki81]

5 minutes ago, Έσπερος said:

Δεν είναι ελληνική πραγματικότητα η εξαθλίωση του κέντρου της Αθήνας, και άλλων αστικών κέντρων; Η φτώχεια έχει πολλά πρόσωπα. Υπάρχει η πιο σκληρή εικόνα της φτώχειας που οδηγεί σε περιθωριοποίηση, υπάρχει η φτώχεια του πρόσφυγα, η ανέχεια της οικογένειας της διπλανής πόρτας που τρώει μόνο ρύζι και μακαρόνια, οι άνθρωποι που βοηθιούνται από τα κοινωνικά παντοπωλεία και τις συναφείς δομές, η πίεση να πληρώσει κανείς τους λογαριασμούς, η θέρμανση με κακής ποιότητας ξυλεία για οικονομία κλπ. Εδωπέρα όμως έχω αρχίσει να πιστεύω ότι φτώχεια κάποιες θεωρούν το να μην πηγαίνει κάποιος σε ιδιωτικό ή το να του φαίνεται ακριβό το μάθημα ξιφασκίας ως εξωσχολική δραστηριότητα.

Ακριβως η φτωχεια εχει πολλα προσωπα...δεν καταλαβαίνω λοιπον γιατι κολλησατε να λετε για τις πορνες του Μεταξουργιου.