Προγεννητικός έλεγχος!

[Vas]

Καλησπέρα σας!

 

Αφορμή για την παράθεση του παρακάτω κειμένου, στάθηκαν τα σχόλια που διάβασα, σε ενα αγωνιώδη post μιας κοπέλας ετούτου του forum με ανησυχία για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης της καθώς ο γιατρός της είπε οτι η αυχενική της δεν ήταν "καλή".

 

 

Ελπίζω να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να το διαβάσετε!

Ίσως σας διαφωτήσει και εσάς όπως και εμένα.

 

Το κείμενο είναι μακροσκελές και πολύ περιεκτικό είναι δημοσιευμένο στη σελίδα http://www.unborn.gr/unborn1/unborn/index.php?id=7,21,0,0,1,0 και αποτελεί

την Διάλεξη του Δρ. Σάββα Κυριακίδη

 

Λευκωσία 1992

 

Ο προγεννητικός έλεγχος είναι μια σειρά εξετάσεων που δείχνουν αν το έμβρυο είναι υγιές. Κάποιες μπορεί να δώσουν ανακριβή αποτελέσματα, ενώ μερικές είναι επικίνδυνες για το έμβρυο.

Ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού δεν αντιτίθεται στη διενέργεια των (μη επικίνδυνων) εξετάσεων προγεννητικού ελέγχου όταν σκοπεύουν στον εντοπισμό θεραπεύσιμων ανωμαλιών του εμβρύου. Αντιτίθεται όμως στην άποψη ότι η έκτρωση είναι αναγκαίο κακό στην περίπτωση που ο προγεννητικός έλεγχος υποδείξει "πρόβλημα" στο έμβρυο.

Το παρόν άρθρο περιέχει σχετική διάλεξη του γυναικολόγου χειρούργου μαιευτήρα Δρ. Σάββα Κυριακίδη, που έλαβε χώρα στη Λευκωσία τον Μάρτιο του 1992. Διευκρινίζουμε ότι το άρθρο δεν αφορά την Ελλάδα, αλλά την κατάσταση στην Κύπρο, όπου ζει και εργάζεται ο κ. Κυριακίδης. Οι κρίσεις και εκτιμήσεις πέρα από τα παρεχόμενα επιστημονικά στοιχεία, αποτελούν προσωπικές γνώμες του συγγραφέα.

 

Διάλεξη Δρ. Σάββα Κυριακίδη

 

Λευκωσία 1992

 

Ο προγεννητικός έλεγχος είναι μια νέα ανακάλυψη της Ιατρικής Επιστήμης και ιδιαίτερα του κλάδου της Μαιευτικής-Γυναικολογίας, που άρχισε να εφαρμόζεται συστηματικά στη δεκαετία του '70. Όταν λέμε προγεννητικό έλεγχο, εννοούμε τις διάφορες εξετάσεις που κάνουμε στο έμβρυο για να διαπιστώσουμε εάν πάσχει από κάποια ασθένεια ή όχι. Οι πρώτες ασθένειες, για τις οποίες άρχισε να γίνεται προγεννητικός έλεγχος συστηματικά, ήταν το σύνδρομο Down ή μογγολοειδής ιδιωτεία και η μεσογειακή αναιμία. Δυστυχώς, η Ελλάδα είχε το θλιβερό προνόμιο να είναι από τις πρώτες χώρες που άρχισε να εφαρμόζεται ο προγεννητικός έλεγχος για μεσογειακή αναιμία και άλλες παρεμφερείς αναιμίες, όπως η δρεπανοκυτταρική αναιμία.

Κατ' αρχάς πρέπει να πούμε σε ποιες γυναίκες εφαρμόζεται αυτός ο έλεγχος. Γίνεται σε εγκύους που φέρουν το στίγμα μεσογειακής αναιμίας, τόσο οι ίδιες, όσο και οι σύζυγοί τους. Σ' ένα ζευγάρι που έχουν και οι δύο το στίγμα της μεσογειακής αναιμίας, υπάρχει πιθανότητα 25% (1/4) να γεννηθεί παιδί με μεσογειακή αναιμία, 50% να γεννηθεί παιδί που θα φέρει το στίγμα της μεσογειακής αναιμίας και 25% να γεννηθεί παιδί που δεν θα φέρει ούτε καν το στίγμα.

Πώς γίνεται αυτή η εξέταση; Στα τέλη της δεκαετίας του '70 ήταν πολύ πρωτόγονη και σχεδόν όλες οι γυναίκες που υποβάλλονταν σε αυτήν την εξέταση απέβαλλαν, και η αποβολή γινόταν είτε το έμβρυο ήταν υγιές είτε ήταν άρρωστο. Η βασική αρχή του προγεννητικού ελέγχου και τότε και σήμερα είναι να πάρουμε εμβρυϊκό αίμα και να του κάνουμε ανάλυση, για να βρούμε εάν το έμβρυο πάσχει από μεσογειακή αναιμία ή όχι. Από ποιο ανατομικό σημείο του εμβρύου παίρνουμε αυτό το αίμα; Στην αρχή της εφαρμογής της μεθόδου παίρναμε αίμα από ένα αιμοφόρο αγγείο του πλακούντα, το ταίρι, όπως το ξέρει ο περισσότερος κόσμος. Ο μαιευτήρας τρυπούσε με μια ειδική μακριά βελόνα δια μέσου των κοιλιακών τοιχωμάτων και της μήτρας της εγκύου, σχεδόν πάντοτε στα τυφλά. Μερικές φορές μπορούσε να καθοδηγείται από το πρωτόγονο Ultra Sound της δεκαετίας εκείνης, για να φθάσει με τη βελόνα στον πλακούντα και να πετύχει κάποιο αιμοφόρο αγγείο, για να πάρει εμβρυϊκό αίμα. Επειδή αυτή η παρακέντηση, αυτό το τρύπημα, μπορούσε να επαναληφθεί πολλές φορές, αυτός ήταν και ο λόγος που σχεδόν όλες οι γυναίκες που υποβάλλονταν σε αυτή τη μέθοδο απέβαλλαν.

Στη συνέχεια, εφαρμόστηκε η παρακέντηση με την καθοδήγηση του εμβρυοσκοπίου, οπότε μπορούσαμε να πάρουμε αίμα κατ' ευθείαν από τον ομφάλιο λώρο ή την έκφυση του ομφαλίου λώρου, από τον πλακούντα ή από αγγείο του πλακούντα.

Έπειτα, με την τεράστια τεχνολογική ανάπτυξη των υπερήχων, του γνωστού Ultra Sound, μπορούμε να κάνουμε ομφαλοκέντηση, δηλαδή να πάρουμε εμβρυϊκό αίμα από τον ομφάλιο λώρο, κατευθύνοντας τη βελόνα παρακεντήσεως με τη βοήθεια των υπερήχων. Η τελευταία μέθοδος που αναφέραμε είναι μία από τις δύο μεθόδους που χρησιμοποιούνται και σήμερα για τον προγεννητικό έλεγχο της μεσογειακής αναιμίας. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται σήμερα σε προχωρημένες εγκυμοσύνες, ενώ η άλλη, που θα αναφέρουμε πιο κάτω, σε εγκυμοσύνες που βρίσκονται σε αρχικό στάδιο.

Ένα ερώτημα που δημιουργείται είναι: σε ποιο στάδιο της εγκυμοσύνης γίνεται αυτή η εξέταση; Συνήθως γίνεται μεταξύ της 17ης - 20ής εβδομάδας της εγκυμοσύνης και μετά από 8 - 10 ημέρες έχουμε τα αποτελέσματα. Εάν το έμβρυο πάσχει, η λύση που δίνει η "μοντέρνα" Ιατρική είναι η έκτρωση, δηλ. μία έκτρωση στον 5ο - 6ο μήνα της εγκυμοσύνης. Τη λέξη "μοντέρνα" προηγουμένως την θέσαμε εντός εισαγωγικών. Και τούτο, γιατί οποιαδήποτε Ιατρική ανέχεται την έκτρωση όχι μόνο δεν είναι μοντέρνα, αλλά είναι πανάρχαια, βάρβαρη, απάνθρωπη και οπισθοδρομική. Για να συνειδητοποιήσει ο αναγνώστης καλύτερα τι διαπράττουμε με την έκτρωση, ας σκεφθεί πως, αν αυτά τα παιδιά μετά την έκτρωση δεν τα ρίχναμε στον κουβά ή στα σκουπίδια του χειρουργείου να ξεψυχήσουν, αλλά τα βάζαμε σε μια σύγχρονη θερμοκοιτίδα, θα μπορούσαν άνετα να επιβιώσουν.

Η άλλη μέθοδος που εφαρμόζεται σήμερα για τον προγεννητικό έλεγχο της μεσογειακής αναιμίας, είναι μια καινούργια μέθοδος, κατά την οποία παίρνουμε πλακουντιακές λάχνες. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να φτάσουμε στον πλακούντα και να πάρουμε λάχνες είτε δια μέσου των κοιλιακών τοιχωμάτων είτε δια μέσου του κόλπου και εν συνεχεία του τραχηλικού στομίου. Η ηλικία του αγέννητου βρέφους, κατά την οποία εφαρμόζεται αυτή ή μέθοδος, είναι 10-12 εβδομάδες. Η μέθοδος αυτή διαφημίστηκε πολύ στους ιατρικούς κύκλους και πολλοί γυναικολόγοι, ιδιαίτερα αυτοί που ασχολούνται με τον προγεννητικό έλεγχο, τη δέχθηκαν με ενθουσιασμό, με το δικαιολογητικό ότι, αντί η έκτρωση να γίνεται στην 26η εβδομάδα της εγκυμοσύνης, να γίνεται στη 16η εβδομάδα. Δυστυχώς, οι σκέψεις αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον επιπόλαιες και ανεύθυνες, διότι είτε στη 16η είτε στην 26η είτε ακόμα και στην 6η εβδομάδα γίνει η έκτρωση, η ίδια πράξη εκτελείται, όπως την αναφέρει και ο Καθηγητής Κ. Λούρος στο γνωστό σύγγραμμά του "Φόνος εκ προμελέτης". Ίσως να υπάρχει κάποια συναισθηματική διαφορά, αλλά η ουσία της πράξεως είναι η ίδια: ΦΟΝΟΣ !

Η τελευταία αυτή μέθοδος που αναφέραμε, ανακαλύφθηκε στην Κίνα από Κινέζους γιατρούς το 1981-82 και τελειοποιήθηκε από Άγγλους. Ο στόχος των Κινέζων γιατρών ήταν να βρίσκουν ποια έμβρυα είναι κορίτσια και ποια αγόρια, για να κάνουν έκτρωση τα κορίτσια. Με αυτή τη μέθοδο μπορούμε να βρούμε, εκτός από τη μεσογειακή αναιμία, εάν το έμβρυο είναι αγόρι ή κορίτσι ή εάν πάσχει από άλλες χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Ενώ πολλοί γιατροί υποδέχθηκαν τη μέθοδο αυτή με μεγάλο ενθουσιασμό, ένα-δύο χρόνια μετά την εφαρμογή της άρχισαν οι πρώτες απογοητεύσεις. Παιδιά, που βρήκαν οι γιατροί ότι είναι υγιή και δεν πάσχουν από μεσογειακή αναιμία και τα άφηναν να γεννηθούν, γεννιούνταν ακρωτηριασμένα, δηλ. μπορεί να μην είχαν πόδι ή χέρι ή και τα δύο μαζί, χωρίς να μπορούν ακόμα οι γιατροί να δώσουν μια εξήγηση, ένα συγκεκριμένο λόγο. Το μόνο σίγουρο που βλέπουμε είναι πως η φύση εκδικείται αμείλικτα τη βίαιη και βάναυση επέμβαση που κάνουμε πάνω της.

Καλό θα ήταν να αναφερθεί πώς γίνεται η έκτρωση σε αυτές τις προχωρημένες εγκυμοσύνες, που το έμβρυο πάσχει από μεσογειακή αναιμία ή άλλη ασθένεια. Στο πρόσφατο παρελθόν χρησιμοποιούνταν υπέρτονα διαλύματα, τα οποία διοχετεύονταν με βελόνα, με παρακέντηση, στον αμνιακό σάκκο. Τότε το έμβρυο πέθαινε αμέσως, γιατί κατάπινε μαζί με το αμνιακό υγρό και το δηλητηριώδες άλας, το οποίο επιπλέον του προκαλούσε πολλαπλά εγκαύματα στο δέρμα. Μετά από το φρικιαστικό και επώδυνο θάνατο του εμβρύου άρχιζαν ωδίνες στη γυναίκα, η οποία απέβαλλε το έμβρυο σε λίγες ώρες. Αυτή η μέθοδος μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και σε συνδυασμό με κολπικά δισκία προσταγλανδινών, οι οποίες είναι ένα καινούργιο φάρμακο της τελευταίας 10ετίας. Επίσης μπορούσε να γίνει και κανονική απόξεση, όπως γίνεται στις κυήσεις του αρχικού σταδίου. Να γίνει δηλαδή στο χειρουργείο διαστολή του τραχηλικού στομίου και, αφού κομματιαστεί το έμβρυο, να αφαιρεθεί κομμάτι-κομμάτι μέσα από τη μήτρα.

Σήμερα κάνουν έκτρωση για τα έμβρυα με μεσογειακή αναιμία ή σύνδρομο Down ή διάφορες άλλες ασθένειες με πιο μοντέρνες μεθόδους. Απ' ότι φαίνεται, αυτές οι μοντέρνες μέθοδοι δίδουν και κάποιο "άλλοθι" στους γιατρούς που τις χρησιμοποιούν. Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που γίνεται στον πόλεμο. Τα πιο παλιά χρόνια, ο στρατιώτης έβλεπε συνήθως αυτόν που σκότωνε και μπορούσε να έχει και τύψεις. Σήμερα όμως όχι, γιατί πατάς ένα κουμπί και μπορείς να σκοτώσεις χιλιάδες. Κάτι παρόμοιο γίνεται και στην Ιατρική. Αποφασίζει κάποιος υπουργός Υγείας πως πρέπει να γίνεται σε όλες τις εγκύους προγεννητικός έλεγχος, οπότε χιλιάδες έμβρυα ή καλύτερα αγέννητα παιδιά θανατώνονται. Φυσικά, λέμε και "εύγε" σ' αυτόν τον Υπουργό, γιατί μας παρουσιάζει τον προγεννητικό έλεγχο σαν κοινωνική προσφορά! Μάλιστα ο κάθε υπουργός Υγείας έχει και την ψευδαίσθηση πως δεν είναι ο υπεύθυνος αυτών των χιλιάδων εκτελέσεων αθώων εμβρύων. Ίσως επειδή δεν επισκέφθηκαν καμμία φορά τους φούρνους των νοσοκομείων την ώρα που καίνε τα σωματάκια αυτών των αθώων αγέννητων παιδιών. Αλήθεια, τι διαφορά υπάρχει μεταξύ αυτών των φούρνων των νοσοκομείων μας και των χιτλερικών φούρνων των στρατοπέδων συγκεντρώσεως; Αλήθεια, ποιοι υπέφεραν περισσότερο, αυτοί που εξολόθρευε ο Χίτλερ στους θαλάμους αερίων ή τα αγέννητα παιδιά που εξολοθρεύονται με τη χορήγηση δηλητηριώδους άλατος; Η σημερινή Ιατρική απαντά πως περισσότερο υποφέρουν τα αγέννητα παιδιά!

Μετά από την παρένθεση αυτή, σημειώνουμε μερικούς ακόμα σύγχρονους τρόπους εκτελέσεως των αγέννητων παιδιών. το φάρμακο της προσταγλανδίνης, που κυκλοφορούσε μόνο σε κολπικά δισκία, σήμερα παρασκευάστηκε και για ενδοφλέβια χορήγηση. σε ένα ορό 2 ΑΜΡ ρίχνεται λίγο από το φάρμακο αυτό και σε 7-8 ώρες το πολύ η γυναίκα αποβάλλει το έμβρυο. Μία ΑΜΡ. προσταγλανδίνης στοιχίζει περίπου 25 κυπριακές λίρες. Για κάθε φόνο αγέννητου παιδιού με μεσογειακή αναιμία ή σύνδρομο Down, που γίνεται στα κρατικά νοσοκομεία, ο φορολογούμενος Κύπριος πληρώνει περίπου 1000 λίρες (500.000 δρχ. περίπου). Όσα χρήματα σπαταλά σήμερα η "πολιτισμένη" Ευρώπη και Βόρεια Αμερική για τον προγεννητικό έλεγχο, εάν χρησιμοποιούνταν για τα πεινασμένα παιδιά της Ασίας, Αφρικής και Λατινικής Αμερικής, δεν θα πέθαινε κανένα από πείνα ή παιδικές αρρώστιες. Όσο στοιχίζουν 2 ΑΜΡ. προσταγλανδίνης, το ίδιο στοιχίζουν και 50 εμβόλια ερυθράς. Τα Υπουργεία Υγείας δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό για την προμήθεια εκτρωτικών φαρμάκων, γιατί χρησιμοποιούν τα πιο μοντέρνα και ακριβά φάρμακα. Στο σημείο αυτό τίθεται το ερώτημα: ακολουθείται η αυτή τακτική και στην προμήθεια των υπολοίπων φαρμάκων; Εάν μια γυναίκα θέλει να κάνει έκτρωση για το άρρωστο αγέννητο παιδί της, εισάγεται χωρίς κανένα πρόβλημα σε κρατικό νοσοκομείο και την επομένη γίνεται η έκτρωση. Εάν όμως μια άλλη έχει πέτρες στη χολή και χρειάζεται εγχείρηση, μπορεί κάλλιστα να της λεχθεί ότι θα υπάρχει κρεβάτι σε έξι μήνες. Διερωτώμαι γιατί αυτή η μανία με τις εκτρώσεις, γιατί αυτό το μίσος προς την ίδια την ζωή; το κάθε παιδί που έρχεται στον κόσμο, είτε είναι άρρωστο είτε είναι υγιές, είναι ένας μικρός άγγελος. Εάν έχεις το δικαίωμα να σκοτώσεις έναν άγγελο, τότε έχεις το δικαίωμα να σκοτώσεις και ένα παιδί που πάσχει από μεσογειακή αναιμία ή σύνδρομο Down.

Ίσως είναι περιττό να αναφερθούν οι πολλές επιπλοκές που οπωσδήποτε έχει κάθε γυναίκα μετά την έκτρωση, ιδιαίτερα σε αυτή την προχωρημένη ηλικία της εγκυμοσύνης. Οι καθαρά ιατρικές επιπλοκές μετά από μια έκτρωση, αν και σπάνιες, μπορεί να φθάσουν τις τριάντα, όπως αιμορραγία, μόλυνση, ανεπάρκεια τραχηλικού στομίου, διάτρηση μήτρας, επιπλοκές της ναρκώσεως κλπ. Η κυριότερη όμως επιπλοκή, η οποία πάντοτε εμφανίζεται σε όλες τις γυναίκες, χωρίς εξαίρεση, είναι το μετεκτρωτικό σύνδρομο, δηλ. όλες οι γυναίκες που κάνουν έκτρωση έχουν ψυχολογικά προβλήματα και τύψεις σε όλη τους τη ζωή!

Σε όλη αυτή τη διαδικασία του προγεννητικού ελέγχου, που γίνεται για τη διάγνωση της μεσογειακής αναιμίας, εκτός από τα άρρωστα μωρά, που θανατώνονται όλα ανεξαίρετα, θανατώνονται και πάρα πολλά υγιή, λόγω λάθους και παρενεργειών της μεθόδου. Ο ακριβής αριθμός τους είναι άγνωστος, γιατί τα Υπουργεία Υγείας ποτέ δεν έδωσαν επίσημα στοιχεία, για ευνοήτους λόγους. Πάντως ο αριθμός αυτός θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλος, λόγω του πολυπλόκου της μεθόδου.

Παράλληλα με αυτά σημειώνουμε στη συνέχεια και για μια άλλη κύρια ασθένεια, για την οποία γίνεται προγεννητικός έλεγχος, το σύνδρομο Down (μογγολοειδής ιδιωτεία). Η ασθένεια αυτή είναι μία χρωματοσωματική ανωμαλία στο 21ο ζεύγος χρωματοσωμάτων του ανθρώπου, με κύρια χαρακτηριστικά την πνευματική καθυστέρηση και αλλαγές στην εμφάνιση του ατόμου. Ο προγεννητικός έλεγχος για την ασθένεια αυτή είναι πολύ πιο απλός από τον προγεννητικό έλεγχο της μεσογειακής αναιμίας. και τούτο, γιατί δεν χρειαζόμαστε εμβρυϊκό αίμα, αλλά αμνιακό υγρό, του οποίου η λήψη είναι πολύ πιο εύκολη και πιο απλή. Με τη λήψη αμνιακού υγρού και την εξέταση, κατά την οποία κάνουμε καρυότυπο του εμβρύου, μπορούμε να διαγνώσουμε και άλλες 82 χρωματοσωματικές ασθένειες. Για τους γιατρούς που δέχονται τον προγεννητικό έλεγχο και τις εκτρώσεις προχωρημένης ηλικίας σαν κάτι το παραδεκτό και ηθικά επιτρεπτό, ο προγεννητικός έλεγχος για το σύνδρομο Down και άλλες χρωματοσωματικές ασθένειες γίνεται σε γυναίκες προχωρημένης ηλικίας, δηλ. 38-40 ετών και άνω και σε γυναίκες βεβαρυμένου οικογενειακού ή προσωπικού ιστορικού, δηλ. γυναίκες που βρίσκονται σε ομάδες υψηλού κινδύνου.

Τώρα πώς έγινε και τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο και σε πολλές άλλες χώρες άρχισε να γίνεται ανεξέλεγκτα σε όλες τις γυναίκες προγεννητικός έλεγχος για το σύνδρομο Down; Διερωτώμαι ποιοι ιατρικοί λόγοι το επέβαλαν, που δεν νομίζω να υπάρχουν τέτοιοι. Επιπρόσθετα κανένα σοβαρό ιατρικό σύγγραμμα δεν συνιστά να γίνεται προγεννητικός έλεγχος σε όλες τις γυναίκες. Μήπως ο ανεξέλεγκτος προγεννητικός έλεγχος είναι ένα πρόσχημα για την ανεξέλεγκτη προώθηση των εκτρώσεων, ειδικά της μεγάλης ηλικίας; Ο λόγος που είναι αχρείαστος και επικίνδυνος ο προγεννητικός έλεγχος σε νεαρές εγκύους είναι πως αυτές οι γυναίκες έχουν ελάχιστες πιθανότητες να γεννήσουν παιδί με χρωματοσωματικές ανωμαλίες, ενώ είναι πολύ μεγαλύτερος ο κίνδυνος να αποβάλουν το έμβρυο, είτε είναι υγιές είτε όχι, εφ' όσον υποστούν τις αχρείαστες και άσκοπες εξετάσεις του προγεννητικού ελέγχου.

Το πιο εξωφρενικό και σκανδαλώδες που γίνεται τα τελευταία χρόνια είναι το έμμεσο και παραπλανητικό μήνυμα που μεταδίδεται προς τις εγκύους, πως αν κάνουν τον προγεννητικό έλεγχο και το έμβρυο πάσχει από πνευματική καθυστέρηση, υπάρχει κάποια άλλη θεραπεία εκτός από την έκτρωση, για να προληφθεί η πνευματική καθυστέρηση. Ουσιαστικά το μήνυμα αυτό είναι ένα θρασύτατο ψέμμα, γιατί η θεραπεία που προτείνουν έμμεσα οι οπαδοί του προγεννητικού ελέγχου είναι η έκτρωση. Ευτυχώς στην Κύπρο ένα μεγάλο μέρος του γυναικείου πληθυσμού ξέρει ότι η έκτρωση είναι ΦΟΝΟΣ και το θεωρεί απαράδεκτο να κάνει έκτρωση για οποιαδήποτε αιτία. Και είναι ακόμα πιο απαράδεκτο να υπάρχουν γιατροί στην Κύπρο που να μη σέβονται τα πιστεύω αυτών των γυναικών και να προσπαθούν με παραπλανητικούς λόγους και εξάσκηση ψυχολογικής πιέσεως να τις πείσουν να κάνουν έκτρωση τα άρρωστα μωρά τους.

Πρέπει να τονίσουμε στο σημείο αυτό ότι με την επέκταση του προγεννητικού ελέγχου σε όλες ανεξαίρετα τις εγκύους θα χάνουμε, με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, σε όλη την Κύπρο, 400 μωρά κάθε χρόνο! Πότε επιτέλους το Υπουργείο Υγείας θα αναφέρει επίσημα πόσα υγιή παιδιά χάνονται κάθε χρόνο στα κρατικά νοσοκομεία λόγω ακριβώς του προγεννητικού ελέγχου; Για όλα τα θέματα το Υπουργείο Υγείας της Κύπρου έχει αξιόλογες στατιστικές, ενώ για το θέμα αυτό καμμιά. Γιατί άραγε αυτή η μεγάλη παράλειψη; Είναι σκόπιμη ή τυχαία; Έχει δικαίωμα το Υπουργείο Υγείας να χρησιμοποιεί τα λεφτά του φορολογουμένου Κυπρίου για εκτρώσεις, τη στιγμή που είναι παγκόσμια παραδεκτό ότι η έκτρωση είναι φόνος;

Η τραγική ειρωνεία για μας εδώ στην Κύπρο και στην Ελλάδα είναι η έξής: Ο προγεννητικός έλεγχος στοχεύει κατά 99% στην πρόληψη δύο ασθενειών, της μεσογειακής αναιμίας και του συνδρόμου Down. Δυστυχώς όμως για τους φανατικούς υποστηρικτές του προγεννητικού ελέγχου και των εκτρώσεων προχωρημένης εγκυμοσύνης, γι' αυτές τις δύο ασθένειες βρέθηκαν κάποιες θεραπείες. Όλοι ξέρουμε πως σήμερα ο μέσος όρος ζωής των παιδιών με μεσογειακή αναιμία είναι σχεδόν ο ίδιος με αυτόν των φυσιολογικών ατόμων, εφ' όσον φυσικά κάνουν κανονικά τις μεταγγίσεις αίματος και την αποσιδήρωση. Το δύσκολο σήμερα στη θεραπεία των ατόμων με μεσογειακή αναιμία είναι η αποσιδήρωση, η οποία είναι επώδυνη και απαιτεί αρκετές ώρες για να ολοκληρωθεί. Προβλέπεται όμως πως πολύ σύντομα θα τεθεί σε κυκλοφορία χάπι, για να γίνεται η αποσιδήρωση με θεραπεία από το στόμα.

Δυστυχώς, στην Κύπρο φτάσαμε στο εξευτελιστικό σημείο να διατυμπανίζουμε από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως και δη δια του στόματος του Υπουργού Υγείας και άλλων ανωτέρων λειτουργών του κράτους, ότι θεραπεύσαμε τη μεσογειακή αναιμία, επειδή σκοτώνουμε αυτούς που πάσχουν από μεσογειακή αναιμία! Τέτοιον εξευτελισμό, νομίζω, δεν έχει να επιδείξει άλλον η ιστορία μας. Με αυτές τις παρανοϊκές σκέψεις θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως πρέπει να σκοτώνουμε τους καρκινοπαθείς, τους ψυχοπαθείς, τους παραπληγικούς και μετά να λέμε ότι τους θεραπεύσαμε! Πρέπει να καταλάβουμε όλοι και πρώτιστα οι γιατροί πως ειδικά για τον Άνθρωπο δεν ισχύουν οι δαρβινικές και νεοδαρβινικές "θεωρίες".

Αναφερόμενοι στην πρόοδο που επιτεύχθηκε στην θεραπεία των παιδιών με μεσογειακή αναιμία, πρέπει να πούμε πως τα παιδιά αυτά μεγαλώνοντας μπορούν να εργασθούν σαν φυσιολογικοί άνθρωποι, μπορούν να παντρευτούν, να κάμουν παιδιά και, εφ' όσον ο ένας από τους συζύγους δεν έχει το στίγμα, τα παιδιά τους θα είναι υγιή. Εννοείται πως θα μεγαλώσουν, θα εργαστούν και θα παντρευτούν όσα παιδιά γλυτώσουν από τη λαιμητόμο των εκτρώσεων. Πιο συγκεκριμένα αναφέρω πως στις 15.3.1992, στο Μακάρειο Νοσοκομείο στη Λευκωσία, γυναίκα που έπασχε από μεσογειακή αναιμία γέννησε με καισαρική τομή δίδυμα. Επίσης, το Φεβρουάριο του 1992, γυναίκα που έπασχε πάλι από μεσογειακή αναιμία, 32 ετών, γέννησε με καισαρική τομή το δεύτερό της παιδί. Με αυτά τα χαρακτηριστικά παραδείγματα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης εάν οι άρρωστοι με μεσογειακή αναιμία έχουν δικαίωμα στη ζωή ή όχι.

Δεν θέλω να μιλήσω για την ευθύνη των μητέρων που κάνουν έκτρωση τα παιδιά τους που έχουν μεσογειακή αναιμία ή σύνδρομο Down. θα πω όμως πως έχουν ένα μικρό ελαφρυντικό, αν μπορούν να υπάρξουν ελαφρυντικά για μια μάνα που σκοτώνει τα παιδιά της. Ακούγεται πως στα νοσοκομεία πιέζονται από τους γιατρούς και τις μαίες να προβούν σε έκτρωση, εφ' όσον τα παιδιά τους είναι άρρωστα... Ίσως ένας από τους πολλούς λόγους που η πολιτική των Υπουργείων Υγείας των "πολιτισμένων" χωρών είναι φανατικά υπέρ των εκτρώσεων, είναι ο οικονομικός. Γιατί, εάν έδιδαν σε αυτά τα παιδιά το στοιχειώδες δικαίωμα να ζήσουν, το κράτος θα ήθελε ένα σεβαστό κονδύλι για τη θεραπεία τους.

Αναφερόμενοι παράλληλα στα παιδιά με μογγολοειδή ιδιωτεία, σημειώνουμε ότι τα παιδιά αυτά είναι σχεδόν αυτοσυντήρητα. Εφ' όσον τους παρέχεται ένα κομμάτι ψωμί, νιώθουν ευτυχισμένα και κανέναν δεν ενοχλούν. Ο μόνος που ενοχλείται είναι ο εωσφορικός εγωισμός μας, γιατί σκεφτόμαστε τι θα πει ο γείτονας, ο γνωστός, ο συγγενής μας, και γι' αυτό καταφεύγουμε στην έκτρωση, για να μη γεννήσουμε παιδί καθυστερημένο. Ο μόνος που δεν μας ενδιαφέρει πώς θα μας κρίνει είναι ο ΘΕΟΣ. Πρέπει να καταλάβουμε πως η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν μετριέται με την ωραιότητα του σώματος ούτε με την πνευματική εξυπνάδα, αλλά με τα ψυχικά χαρίσματα. Και η αξία της ζωής ενός καθυστερημένου ατόμου είναι ανεκτίμητη, όπως οποιουδήποτε άλλου. Δεν μπορούμε να διαβαθμίσουμε την αξία της ανθρώπινης ζωής. Μας λέει η σοφία του λαού μας πολύ παραστατικά: "Τιμή δεν έχει η αγάπη, τιμή δεν έχει κι η ζωή"! Είναι γεγονός πως από την πρώτη μέρα της γεννήσεώς μας αρχίζει και η φθορά του ανθρωπίνου σώματος και πως όσα χαρίσματα πνευματικά εάν έχουμε, κάθε μέρα που περνά λιγοστεύουν και δεν μπορούμε να τα αυξήσουμε. Τα μόνα χαρίσματα που μένουν στον άνθρωπο είναι τα ψυχικά, αυτά μας μένουν πάντοτε και, εφ' όσον έχουμε την καλή διάθεση και προαίρεση, μπορούμε συνεχώς να τα βελτιώνουμε και να τα αυξάνουμε.

Εφαρμόζοντας τις εκτρώσεις στα άρρωστα έμβρυα επανερχόμαστε στην εποχή της αρχαίας Σπάρτης και του Χίτλερ. Όπως προελέχθη, τα "μογγολικά" παιδιά είναι υπάρξεις ευτυχισμένες. Χαμογελούν, είναι εύθυμα, ευγενικά με όλον τον κόσμο. Δεν έχουμε το δικαίωμα να αποφασίζουμε την εξαφάνισή τους προφασιζόμενοι ότι δεν έχουν το βαθμό νοημοσύνης των άλλων ανθρώπων. Αντίθετα, έχουμε καθήκον να τα βοηθήσουμε να ζήσουν μια ζωή στα δικά τους μέτρα.

Μετά την αναγκαία αυτή παρένθεση, θα αναφέρω κάποια στοιχεία για τη θεραπεία που εφαρμόζεται σήμερα και βελτιώνει την πνευματική ικανότητα των παιδιών με σύνδρομο Down. Εκτός βέβαια από την καθ' αυτή ιατρική θεραπεία, τα παιδιά αυτά έχουν ανάγκη από αγάπη και μάλιστα μητρική. Από τον καιρό που θα γεννηθούν, μέσα στο γάλα τους πρέπει να υπάρχει γλυκόζη και όχι συνηθισμένη ζάχαρη, γιατί αποδείχθηκε πως ο εγκέφαλός τους χρειάζεται και απορροφά περισσότερη γλυκόζη από τα άλλα παιδιά. Επίσης, ο εγκέφαλος των παιδιών αυτών έχει καθυστερημένη εμβρυϊκή ανάπτυξη, γι' αυτό έχει και περιθώρια βελτιώσεως. Ένα άλλο φάρμακο που χρειάζεται να παίρνουν συστηματικά είναι οι πολυβιταμίνες, κυρίως του συμπλέγματος Β.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για τα παιδιά αυτά είναι να μην ιδρυματοποιούνται, αλλά να μένουν στο οικογενειακό περιβάλλον και να έχουν αγάπη, στοργή και θαλπωρή, και να πηγαίνουν με τα άλλα παιδιά στο συνηθισμένο νηπιαγωγείο και μετά στο κανονικό δημοτικό σχολείο. Ο λόγος είναι απλός. Αυτά τα παιδιά έχουν αυξημένο το μιμητισμό. Εάν έχουμε τάξεις ή ιδρύματα εξ ολοκλήρου από αυτά τα παιδιά, το ένα μιμείται το άλλο και η κατάσταση χειροτερεύει. Όταν όμως είναι σε συνηθισμένα σχολεία, μπορεί να βελτιωθούν. Όταν ακολουθηθεί μια σωστή αγωγή και θεραπεία, τα παιδιά με σύνδρομο Down μπορεί να τελειώσουν Γυμνάσιο, ακόμα και Κολέγιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση ενός παιδιού με σύνδρομο Down στην Αγγλία, που έγραψε βιβλίο που έγινε Best Seller.

Μια άλλη ασθένεια που γίνεται εύκολα γνωστή προγεννητικά μόνο με τους υπερήχους είναι η υδροκεφαλία. Σε αυτή την περίπτωση πάλι η προτεινόμενη "λύση" είναι η έκτρωση. Και γι' αυτά τα παιδιά σήμερα υπάρχει χειρουργική θεραπεία, που αρχίζει, στο εξωτερικό τουλάχιστον, από τον καιρό που τον παιδί είναι έμβρυο και τελειώνει όταν γεννηθεί.

Με αυτόν τον ξέφρενο ρυθμό και με αυτή την παραφροσύνη που προχωρεί ο προγεννητικός έλεγχος, ο κάθε άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας διερωτάται: μέχρι πού θα πάει και πότε θα σταματήσει αυτό το κακό; Μέχρι τώρα θανατώνονται έμβρυα για ένα ορισμένο αριθμό ασθενειών που μπορεί να υπερβαίνουν τις εκατό. Αυτός ο αριθμός όμως αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, όσο αυξάνεται και η τεχνολογική πρόοδος της Ιατρικής. Ας το συγκρατήσει αυτό ο αναγνώστης. Λέγω όσο αυξάνεται η τεχνολογική πρόοδος και όχι η ηθική, γιατί η ηθική και Ιατρική δεοντολογία στο πρόσωπο του προγεννητικού ελέγχου εξευτελίστηκαν. Ποιος είναι αυτός ο υπεράνθρωπος που θα μας πει πότε θα σταματήσουμε; Υπάρχει κανένας που θα μπορέσει να μας το πει; Από την άλλη, αν πούμε ότι υπάρχει ή ότι θα υπάρξει, θα πρέπει να θεοποιήσουμε αυτόν τον άνθρωπο, γιατί αυτό το δικαίωμα, δηλ. της ζωής και του θανάτου, μόνο ο Θεός το έχει. Εμείς οι αμαρτωλοί άνθρωποι, έστω και αυτοί που φέρουμε τον τίτλο του γιατρού, σε κανένα δεν δώσαμε ζωή, άρα από κανένα δεν μπορούμε να την αφαιρέσουμε. Όταν δεν έχουμε δικαίωμα πάνω στην ίδια τη ζωή μας, πολύ περισσότερο δεν έχουμε δικαίωμα πάνω στη ζωή του άλλου, είτε υγιής είναι είτε άρρωστος. Για να καταλάβει ο αναγνώστης σε τι κατάντια φτάσαμε ήδη ή καλύτερα σε τι παραφροσύνη, ας σκεφθεί ότι γίνονται εκτρώσεις και σε παιδιά που τους λείπει ένα δάκτυλο του χεριού ή του ποδιού!

Με τον προγεννητικό έλεγχο γυρίσαμε την Ιστορία 3.000 χρόνια πίσω, στην εποχή του Καιάδα των αρχαίων Σπαρτιατών, όταν έριχναν τα άρρωστα παιδιά στο βάραθρο του Καιάδα. Φυσικά, και γι' αυτόν τον απάνθρωπο νόμο υπάρχουν αμφισβητήσεις από νεωτέρους ιστορικούς, κατά πόσον εφαρμόσθηκε ποτέ. Πολλοί πιστεύουν πως η σημασία του είναι αλληγορική, ότι δηλαδή τα σωματικά και πνευματικά ελαττωματικά παιδιά ζούσαν στο περιθώριο της τότε κοινωνίας. Αντίθετα, παρουσιάζουν σήμερα τον προγεννητικό έλεγχο για εξέλιξη της επιστήμης, αλλά είναι η χειρότερη οπισθοδρόμηση που θα μπορούσε να φαντασθεί κανείς, για την Ιατρική ιδιαίτερα επιστήμη, που είναι ταγμένη να υπηρετεί τη ζωή και όχι το θάνατο.

 

Συνεχίζοντας, προχωρούμε σε σύγκριση του προγεννητικού ελέγχου με το νόμο του Καιάδα. Ο πρώτος είναι πολύ πιο βάρβαρη και απάνθρωπη μέθοδος από τον δεύτερο. Γιατί αυτός, ο καθ' όλα βάρβαρος νόμος, έχει τα έξής πλεονεκτήματα έναντι του δικού μας "πολιτισμένου" προγεννητικού ελέγχου:

• Με τον προγεννητικό έλεγχο θανατώνουμε και πάρα πολλά υγιή παιδιά. Στην Κύπρο σήμερα θα θανατώνονται κάθε χρόνο, με τους πιο μέτριους υπολογισμούς, το λιγότερο 400 υγιή αγέννητα παιδιά. Επίσης, μεγάλος, ανεξακρίβωτος αριθμός παιδιών, τα οποία ευρέθησαν υγιή με τον προγεννητικό έλεγχο, θα γεννιούνταν ακρωτηριασμένα μετά την εφαρμογή της νέας μεθόδου ελέγχου της μεσογειακής αναιμίας, ενώ με το νόμο του Καιάδα θανατώνονται μόνο άρρωστα παιδιά.

• Ο νόμος του Καιάδα εφαρμοζόταν ανέξοδα, ενώ για τον προγεννητικό έλεγχο ξοδεύονται τεράστια ποσά.

• Με το νόμο του Καιάδα δεν κινδυνεύει η γυναίκα από τις πολλαπλές επιπλοκές μιας εκτρώσεως.

Τα τελευταία αυτά λέγονται μεταξύ σοβαρού και αστείου, για να καταλάβει ο αναγνώστης καλύτερα την εγκληματικότητα του προγεννητικού ελέγχου. Γιατί, εάν βάλουμε κάποιον να διαλέξει μεταξύ προγεννητικού ελέγχου και νόμου του Καιάδα, και διαλέξει το δεύτερο, δεν θα έχει και άδικο. Γιατί στην εποχή που ζούμε, εκτός από τα πιο πάνω πλεονεκτήματα που αναφέραμε, η δεύτερη εκλογή έχει και το έξής πλεονέκτημα: το παιδί που θα θανατωνόταν, θα είχε την ευκαιρία να βαπτισθεί και έτσι να πεθάνει Χριστιανός.

Πρόσφατα μάλιστα, γνωστό περιοδικό της Λευκωσίας δημιούργησε σάλο σε ολόκληρη την Κύπρο, γιατί γεννήθηκε μωρό καθυστερημένο επειδή οι γονείς του παιδιού και ιδιαίτερα ο γυναικολόγος "τσιγκουνεύτηκαν" (όπως ανέφερε το περιοδικό) να κάμουν προγεννητικό έλεγχο. Μα, φίλοι μου του περιοδικού, και όποιος άλλος έχει τις ίδιες με σας ιδέες, δεν υπάρχει λόγος να κλαίτε και να οδύρεστε, επειδή γεννήθηκε καθυστερημένο παιδί. Αφού νομίζετε και πιστεύετε ότι δεν έχει το δικαίωμα να ζήσει, σκοτώστε το τώρα, που είναι πιο απλό. Είτε τώρα το σκοτώσετε είτε προ τριμήνου το εκάνατε έκτρωση, είναι το ίδιο πράγμα. Και τώρα και τότε αφαιρείτε μια ζωή. Φυσικά, όταν είναι έμβρυο, ο ανθρώπινος νόμος, που τυγχάνει να είναι διεφθαρμένος, σας το επιτρέπει, ενώ τώρα, που είναι νεογέννητο, σας το απαγορεύει! Μην ξεχνάτε όμως ότι υπάρχει ένας ανώτερος νόμος, ο θείος, που υπερισχύει πάντων των νόμων και μας λέγει ξεκάθαρα, εδώ και 3.500 χρόνια, είτε έμβρυο σκοτώσεις είτε νήπιο, είσαι ένοχος φόνου εκ προμελέτης. Για μας τους Χριστιανούς όποιος νόμος αντιστρατεύεται το Νόμο του Θεού είναι άκυρος και άνευ ουδεμιάς σημασίας.

Στη συνέχεια θα αναφερθώ εν συντομία και στην ψυχολογία του εμβρύου και την επίδραση που έχει πάνω στο έμβρυο όλη αυτή η προετοιμασία και εκτέλεση του προγεννητικού ελέγχου από το γιατρό και τη μάνα.

Σήμερα η Ιατρική επιστήμη παραδέχεται ότι το έμβρυο από τον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης έχει αίσθηση του περιβάλλοντός του. Εάν οι σχέσεις των γονέων είναι ταραγμένες, υπάρχουν δηλαδή καυγάδες και υπερένταση, όλα αυτά επιδρούν δυσμενώς πάνω στην ψυχοσύνθεση του εμβρύου. Ακόμη, εάν η έγκυος αισθάνεται λύπη και άγχος, έχουν και αυτά κακή επίδραση στο έμβρυο. Εάν η έγκυος ακούει μια ευχάριστη μουσική που την ικανοποιεί και την ηρεμεί, η ίδια ευχάριστη κατάσταση επιδρά και πάνω στο έμβρυο. Τώρα μπορείτε να φαντασθείτε τι τραυματικές εμπειρίες δημιουργεί στο έμβρυο η κάθε "μάνα" που πηγαίνει και κάνει προγεννητικό έλεγχο, έστω και αν στο τέλος δεν κάνει έκτρωση. Σκεφθείτε τι άσχημες εμπειρίες καταγράφονται στο υποσυνείδητο του εμβρύου, όταν αντιλαμβάνεται τις δολοφονικές βελόνες των "ιατρών" να το κυνηγούν στην ενδομήτρια ζωή του, στην πιο τρυφερή κι απροστάτευτη ηλικία. Εμείς οι ενήλικες, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι τουλάχιστον, όταν είναι ανάγκη να μας κάνει ο γιατρός μια συνηθισμένη ένεση, ανατριχιάζουμε. Φαντασθείτε τι αισθάνεται το έμβρυο, όταν βλέπει, ή καλύτερα όταν αντιλαμβάνεται, μια βελόνα μεγέθους αρκετών εκατοστών να το κυνηγά ή το εμβρυοσκόπιο να το παρακολουθεί. Και μόνο η σκέψη από τη μητέρα ότι θα θανατώσει, θα δολοφονήσει το παιδί της, εάν είναι άρρωστο, δημιουργεί ανεπανόρθωτες τραυματικές εμπειρίες στην ψυχοσύνθεση του αγέννητου παιδιού, που θα το ακολουθούν σε όλη του τη ζωή. Γυναίκες που γέννησαν παιδιά μετά από προγεννητικό έλεγχο και τα παιδιά τους έχουν ψυχικά προβλήματα ή ψυχικές ασθένειες, ας μην ψάχνουν αλλού την αιτία. Ο κύριος ένοχος στο προκείμενο είναι ο προγεννητικός έλεγχος, δηλαδή η μάνα.

Το παιδί που έχει μέσα της η έγκυος δεν είναι δημιούργημα δικό της ή του άνδρα της, αλλά το αποτέλεσμα της δυνατότητας που έχουν να γίνονται συνδημιουργοί ανθρώπων με το Θεό στο ευρύτερο δημιουργικό σχέδιο της θείας παντοδυναμίας. Τα παιδιά είναι δώρα του Θεού και έχουμε καθήκον και υποχρέωση να τα δεχθούμε, είτε είναι υγιή είτε είναι άρρωστα. Όπως δεν μπορείς να απορρίψεις τα δώρα του επιγείου βασιλέα, πολύ περισσότερο δεν μπορείς να απορρίψεις τα δώρα του Βασιλέα του Ουρανού. Επανειλημμένα είπαμε πως τα έμβρυα είναι ανθρώπινες ζωές. Εξάλλου και η ίδια η λέξη αυτό μας δηλώνει, την ύπαρξη ζωής κι όχι μιας άμορφης μάζας κυττάρων. Γι' αυτό και δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε σαν αντικείμενα και να διαλέγουμε τα υγιή, ενώ τα ελαττωματικά να τα απορρίπτουμε.

Ο άνθρωπος, ο κάθε ΑΝΘΡΩΠΟΣ, είτε υγιής είτε άρρωστος είτε πνευματικά καθυστερημένος είτε έξυπνος είτε ωραίος είτε άσχημος, ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΤΑ από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του μέχρι τη στιγμή του βιολογικού του θανάτου. Ο βιολογικός θάνατος επέρχεται όταν παύσουν να λειτουργούν όλες ανεξαίρετα οι βιολογικές λειτουργίες του ανθρώπου και πρώτιστα η καρδιακή λειτουργία. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οποιαδήποτε στιγμή και με οποιοδήποτε πρόσχημα διακόψουμε την ανθρώπινη ζωή, είναι ανθρωποκτονία ή καλύτερα φόνος εκ προμελέτης.

Πρέπει να το καταλάβουμε πως οι ελαττωματικοί σωματικά ή πνευματικά άνθρωποι, οι ανάπηροι δηλαδή, δεν είναι και δυστυχισμένοι. Αναφέρουμε στο προκείμενο δύο παραδείγματα:

"Θάρρος! Πρέπει να χαμογελάς στη ζωή!" Είναι οι λέξεις που πρόφερε αδιάκοπα η Denise Legrix, που γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια.

Αλλά το αποκορύφωμα της αισιοδοξίας και της πίστεως στο Θεό είναι η Helen Keller, ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε τυφλό και κωφάλαλο. Όταν σε μια τηλεοπτική εκπομπή της απηύθυναν την ερώτηση: "Οι ανάπηροι μπορούν να είναι ευτυχισμένοι;", χτυπάει στα πλήκτρα της γραφομηχανής μερικές λέξεις, που είναι αληθινή ομολογία πίστεως: "Δεν θα ήθελα να αλλάξω ζωή"! και καταλήγει με μια μονολεκτική θριαμβευτική δοξολογία: "Αλληλούια", δηλαδή "Αινείτε τον Κύριον"!

Ας το καταλάβουμε καλά αυτό. Διότι οι προπαγανδιστές των εκτρώσεων παγκόσμια μεταδίδουν και διαδίδουν το διαβολικό μήνυμα πως, όταν κάνουμε έκτρωση τα άρρωστα έμβρυα, τα ευεργετούμε, τους κάνουμε χάρη.

ΟΧΙ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ, ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ! ΤΟΥ ΜΟΝΟΥ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΤΡΩΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΡΡΩΣΤΟ ΠΑΙΔΙ Ή ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΑΙΔΙ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΑΣ ΤΟΥ. Στο κάτω-κάτω κανένας ανάπηρος άνθρωπος ή πνευματικά καθυστερημένος δεν είναι εγκληματίας ή δολοφόνος ή κλέφτης ή ψεύτης.

Τα παιδιά με μεσογειακή αναιμία, όσα κατά λάθος ζήσουν στην Κύπρο και σε άλλες χώρες όπου γίνεται προγεννητικός έλεγχος, έχουν ψυχολογικά προβλήματα, επειδή αντιλαμβάνονται ότι η "πολιτισμένη" κοινωνία μας τα απορρίπτει, τους αμφισβητεί το δικαίωμα της υπάρξεως, το δικαίωμα της Ζωής.

Εδώ θα ήταν πολύ χρήσιμο να αναφέρουμε πως η νοημοσύνη των παιδιών με μεσογειακή αναιμία είναι πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο. Φαντασθείτε τι τραγικά συναισθήματα κατέχουν ένα παιδί με μεσογειακή αναιμία, όταν αρχίσει να σκέφτεται ότι από λάθος γεννήθηκε, ότι οι γονείς του θα προτιμούσαν να το κάμουν έκτρωση, να το δολοφονήσουν δηλαδή, αντί να το γεννήσουν.

Κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει τη ζωή άλλου ανθρώπου για οποιαδήποτε αιτία και πρόφαση. Αυτή η πεποίθηση είναι εμπεδωμένη στην παγκόσμια ιστορία και συνείδηση από αρχαιοτάτων χρόνων, όχι μόνο στη χριστιανική εποχή, αλλά και στην ειδωλολατρική. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα ενισχυτικό της πιο πάνω θέσεως είναι στην τραγωδία "Ιφιγένεια εν Ταύροις" του Ευριπίδη, όπου οι φίλοι του Ορέστη τον προτρέπουν να μη σκοτώσει τη μητέρα του και τον Αίγισθο. Και τούτο, γιατί δεν έδωσε ο ίδιος σε κανένα ζωή, επομένως δεν έχει και το δικαίωμα να αφαιρέσει ζωή.

Επανερχόμαστε πάλι σε ένα σημείο που θίξαμε και προηγουμένως. στο επιχείρημα των προπαγανδιστών των εκτρώσεων, σύμφωνα με το οποίο, αν κάνουμε έκτρωση ένα άρρωστο παιδί και ιδιαίτερα ένα με μεσογειακή αναιμία, του κάνουμε μεγάλη χάρη, γιατί το γλυτώνουμε από τα βάσανα της ζωής. Φυσικά, είπαμε προηγουμένως σε ποιους κάνουμε χάρη. Το αισχρό και σαθρό αυτό επιχείρημα θα το δούμε από άλλη σκοπιά. Εάν λοιπόν το δεχθούμε (δυστυχώς στην Κύπρο και στο εξωτερικό το δέχθηκαν πολλοί) ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο το Θεό, με την ίδια την φιλανθρωπία του Θεού. Είναι σαν να λέμε στον ίδιο το Θεό ότι είναι άσπλαχνος και τυραννεί τους ανθρώπους, αφού τους αφήνει να γεννηθούν και να υποφέρουν, όταν ερχόμαστε να αντικαταστήσουμε την άπειρη φιλανθρωπία και αγάπη Του, υποκριτικά και αναίσχυντα με το δικό μας ενδιαφέρον για τα άρρωστα έμβρυα, περισσότερο από το Δημιουργό Θεό, ο οποίος "ΑΓΑΠΗ εστί" (Α΄ Ιωάν. 4,.

Φωνάζει ο προφητάναξ Δαβίδ: "άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε (δεν κατάλαβε), παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς" (Ψαλμ. 48,13). Δυστυχώς, η εποχή μας ξεπέρασε και αυτά τα ζώα, γιατί σήμερα όχι απλά εξομοιωθήκαμε με τα κτήνη, αλλά γίναμε πολύ χειρότεροι, αφού δεν υπάρχει στην πλάση κανένα κτήνος ή άλογο ζώο που να σκοτώνει τα παιδιά του. Μόνο ο άνθρωπος το κάνει με τις εκτρώσεις και τον προγεννητικό έλεγχο.

Ίσως για τον άνθρωπο του προγεννητικού ελέγχου να αρμόζουν περισσότερο τα λόγια του προφήτη Ησαΐα, ο οποίος έλεγε ότι θα έρθει εποχή που το φυσικό θα θεωρείται αφύσικο και το αφύσικο φυσικό: "Ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φως και το φως σκότος, οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν" (Ησαΐα 5,20). Να που Στην Κύπρο και σε πολλές άλλες χώρες έγινε και αυτό. Πολλές γυναίκες, και, αλλοίμονο, και πολλοί γιατροί, το θεωρούν φυσικό να κάμουν προγεννητικό έλεγχο και έκτρωση και αφύσικο το να μην κάνουν. Ή πιο απλά, το θεωρούν φυσικό η "μάνα" να σκοτώσει το άρρωστο παιδί της και αφύσικο να μην το σκοτώσει! Φθάσαμε στο σημείο να κάνουμε εράνους, για να χρησιμοποιηθούν τα λεφτά για τις εκτρώσεις, να γίνονται πορείες για να συγκεντρωθούν χρήματα γι' αυτό το εγκληματικό έργο, και, το χειρότερο, ιδρύματα και οργανώσεις που προωθούν και ασχολούνται με τις εκτρώσεις και τον προγεννητικό έλεγχο να θεωρούνται φιλανθρωπικά!!! Οι περισσότεροι από εμάς να λέμε "εύγε" σε αυτούς που διαπράττουν τα έργα αυτά του διαβόλου και, το πιο φρικιαστικό, εμείς, οι υποτιθέμενοι Χριστιανοί, να αδρανούμε και να νίπτουμε τας χείρας μας επικαλούμενοι τη φτηνή δικαιολογία ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Τελειώνοντας το θέμα του προγεννητικού ελέγχου, το οποίο κάθε μέρα θα γίνεται και χειρότερο, καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο προγεννητικός έλεγχος είναι αχρείαστος και ιδιαίτερα επικίνδυνος για τις γυναίκες που δεν πρόκειται σε καμμία περίπτωση να κάμουν το παιδί τους έκτρωση.

Η θεραπεία που προτείνει ο προγεννητικός έλεγχος είναι η έκτρωση-φόνος!

[Demi7]

Θα παρακαλούσα τον Administrator να αποσύρει αυτό το δημοσίευμα καθώς το θεωρώ άκρως ακατάλληλο για ένα τέτοιο site και οπωσδήποτε δεν πρέπει να τρομοκρατούντε μέλλουσες μητέρες.

 

Με λίγα λόγια ο κύριος τι θέλει να πει?/

 

 

Οτι οι γυναίκες που επέλεξαν να μην συνεχίσουν μια εγκυμοσύνη γιατί το έμβρυο θα είχε μεσογειακή αναιμία ή το σύνδρομο Down είναι φόνισσες??????????

Απαράδεκτο

[Vas]

Γεια σου Demi7!

 

Από όλο το κείμενο μόνο αυτό βρήκες να σου τραβήξει την προσοχή??

 

Θα σε παρακαλούσα να μην μιλάς εκ μέρους ΟΛΩΝ των μέλλουσων μανάδων που μπορούν να διαβάζουν το συγκεριμένο ποστ.

 

Εξ΄άλλου δεν θέλουν όλες οι γυναίκες να τους χαιδεύουν τα αυτιά.

Μερικές προτιμάμε να ακούμε τα πράματα όπως ακριβώς είναι.

 

Σου εύχομαι μια καλή μέρα!

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

Συγνωμη αλλα παγωσα με αυτα που διαβασα τι θελεις να μας πεις VAS για πηγαινε να ρωτησεις μαναδες που ζουν αυτον τον γολγοθα τι θα εκαναν αν το γνωριζαν?

Εγω δεν ειχα το κουραγιο να σηκωσω αυτο τα σταυρο και εκανα ολες τις εξετασεις ,και αν κατι δεν πηγαινε καλα ξερω τι θα εκανα

Καλο ειναι οποιος γραφει κατι τετοια να σκεφτει οτι σε αυτο το σαιτ διαβαζουν εγκυες γυναικες και δεν τους κανει καλο να διαβαζουν αποψεις

τοσο ......... δεν θα γραψω την λεξη γιατι θα μπω αρχειο

[Mama nenekas]

Η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι γεμάτη με ευαισθησίες και τρελές ορμόνες..Σ'αυτήν την ενότητα δεν θεωρώ ότι είναι σωστό να βρίσκεται ένα τέτοιο θέμα, γιατί οι εγκυούλες μας είναι ήδη "κάπως" για να τις ταράζουμε έτσι...Καλό θα ήταν να μεταφερθεί σε άλλη ενότητα..

[administrator]

το θέμα μεταφέρθηκε στην ενότητα γενικά θέματα

 

δεν θα θέλαμε να αφαιρέσουμε το κείμενο καθώς αυτό θα αποτελούσε λογοκρισία στα όσα θέλει να δηλώσει το μέλος Vas.

 

θα παρακολουθούμε το θέμα και θα παρέμβουμε εάν χρειαστεί

[monbebe]

χτες βραδυ χωρις να εχω δει αυτο το ποστ, ετυχε να διαβασω αυτο το κειμενο απο τη σελιδα του unborn αλλα να ακουσω και την ομιλια του γιατρου σε καποιο blog.

γιατι να κοπει το συγκεκριμενο κειμενο? και γιατι να μην βγει και μια αλλη γνωμη στο φορουμ? ο γιατρος λεει καποια πραγματα οπως τα εχει ζησει. ακουγοντας την ομιλια του ειπε οτι θεραπεια δεν υπαρχει οπως εταζαν οι γιατροι -μιλαει για την κατασταση που επικρατουσε στην Κυπρο- η θεραπεια ειναι διακοπη με οτι μπορει να συνεπαγεται...

και απο το συγκεκριμενο blog ακουσα και την εξης πολυ καλη -για εμενα- αποψη: "εαν το παιδι σου αρρωστησει αφου γεννηθει, θα το σκοτωσεις?"

τουλαχιστον εμενα αυτο ηταν που με πεισμονει ακομα παραπανω!λεμε να κανουμε τον υπερηχο, 2d, 3d, 4d, 5d, να δουμε το μωρο, να δεθουμε μαζι του, να ακουσουμε την καρδια του... δεν ζει τοτε μεσα στην κοιλια? για μενα δεν υπαρχει διαφορα... sorry administrators αν πρεπει να με κοψετε απο τη συζητηση... εμενα ή το θεμα...

[Mama nenekas]

Margarita...το συγκεκριμένο θέμα ήταν ανοιγμένο μέσα στην ενότητα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, που όπως ξέρεις οι ορμόνες χορεύουν..

Καλά έκανε ο Admin και το μετακίνησε..όχι γιατί είναι κάτι λάθος..αλλά για σκέψου όλες αυτές τις εγκυούλες να το διαβάζουν και να αγχώνονται για πράγματα που δεν τους έχουν τύχει και που μπορεί ποτέ να μην αντιμετωπίσουν..

[monbebe]

σιγουρα το αγχος δεν θα τις βοηθησει...

απλα μιλουσα για τον εαυτο μου μιας και καταλαβα οτι εξαιτιας του τοπικ που ειχα ανοιξει για τις απαντησεις του παπ-α μου, δημιουργηθηκε και αυτο εδω το τοπικ. που προσωπικα οταν το διαβασα σαν κειμενο και ακουσα και την ομιλια του γιατρου και αλλων ανθρωπων πηρα δυναμη. εγω παντα. αλλες κοπελες σιγουρα αντιδρουν διαφορετικα.

[TARA]

Χαίρομαι πολύ που τέθηκε αυτό το φλέγον θέμα. Είμαι 38 ετών.΄Εχω ένα γιο 21 μηνών και είμαι 3 μηνών έγκυος. Στην 6η εβδομάδα της κύησης, όταν το μωράκι ήταν μόνο 9 χιλιοστά, άκουσα την καρδούλα του να χτυπά με 130 κτύπους το λεπτό!΄Ηταν συγκλονιστικό!

Πριν λίγες μέρες έκανα αυχενική διαφάνεια, βγήκε 2,8 με πιθανότητα για τρισωμία 21 1/24 και για τρισωμίες 18+13 1/173. Οι εξετάσεις αίματος δεν έχουν βγει ακόμη.΄Εχω ανεπάρκεια τραχήλου και πρέπει να κάνω περίδεση και να μείνω ξάπλα ως τον τοκετό.΄Οταν η γιατρός μου είδε τα αποτελέσματα μου είπε πως δεν πρέπει να κάνουμε ακόμη την περίδεση, αλλά να προχωρήσουμε σε λήψη τροφοβλάστη. Αρνήθηκα.΄Ετσι απλά. Προγραμμάτισα την περίδεση και θα την κάνω τη Δευτέρα χωρίς καμία άλλη εξέταση. Δε μπορώ σε καμία περίπτωση να σκοτώσω το παιδί μου! Το παιδί που ζήτησα και θέλησα εγώ η ίδια να μεγαλώσει μέσα μου και να έρθει στον κόσμο. Υποτίθεται πως πρέπει να το προστατέψω, όχι να το ρίξω στον σύγχρονο Καιάδα που έχει φτιάξει η ¨φιλάνθρωπη¨και ¨αντιρατσιστική¨κοινωνία μας!

Κατανοώ το λόγο που μεταφέρθηκε το θέμα σ΄αυτή την ενότητα, μήπως όμως οι εγκυούλες με τις τρελές ορμόνες, θα έπρεπε να δουν και μια άλλη οπτική γωνία, όταν μου κάνει εντύπωση πώς τόσο αβασάνιστα μπορούν να πάρουν την απόφαση να σκοτώσουν το ίδιο τους το αγέννητο μωρό;

[ilonka19]

TARA

Εισαι αξιοθαυμαστη

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

ο καθε ανθρωπος κανει τις επιλογες του εισαι πραγματικα αξια γι αυτο που κανεις μπραβο σου!!!! εγω μονο μια ερωτηση θα σου κανω χωρις να το παρεξηγησεις εχεις ρωτησει το αδερφακι του αν θελει να σηκωσει το δικο σου σταυρο οταν εσυ δεν θα εισαι σε θεση να το κανεις?

Σου ευχομαι πραγματικα μεσα απο την καρδια μου να πανε ολα καλα με το μωρακι σου και ολα αυτα να ειναι υποθετικα με εκτιμηση στα λεω ολα αυτα μια και η χωρα μας δεν ειναι σε θεση να δεχτει και να βοηθησει πραγματικα αυτα τα παιδια

[TARA]

Κορίτσια είναι πολύ δύσκολο να σηκώσεις ένα τέτοιο σταυρό και κανείς δεν το επιθυμεί! Το θέμα είναι πως δε θα μπορούσα ποτέ να ζήσω με ένα τόσο μεγάλο βάρος στη συνείδησή μου. Εφόσον κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει μια ζωή, νιώθω πως απλά δεν έχω επιλογή. Μακάρι να είναι όλα μια υπόθεση και τα παιδιά μας να είναι πάντα υγιή, όμως σε περίπτωση που γεννάς ένα μωρό και αρρωστήσει μετά από λίγο καιρό, τι κάνεις, το σκοτώνεις; Ποια η διαφορά; ΄Οτι το ένα το γνώρισες και το άλλο όχι; Και τα δυο παιδιά σου είναι!

[yls]

  ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ είπε:

ο καθε ανθρωπος κανει τις επιλογες του εισαι πραγματικα αξια γι αυτο που κανεις μπραβο σου!!!! εγω μονο μια ερωτηση θα σου κανω χωρις να το παρεξηγησεις εχεις ρωτησει το αδερφακι του αν θελει να σηκωσει το δικο σου σταυρο οταν εσυ δεν θα εισαι σε θεση να το κανεις?

 

Η ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ έθεσε μια πάρα πολύ σωστή ερώτηση. Τα παρακάτω που θα γράψω ΔΕΝ απευθύνονται στο μέλος Τάρα -σου εύχομαι ένα υγιέστατο και τυχερό μωράκι- αλλά είναι γενικές δικές μου σκέψεις.

 

Φέρνοντας ένα παιδί στον κόσμο με ντάουν, πχ, είναι μεγάλος σταυρός όχι μόνο για τους γονείς αλλά και για τα προϋπάρχοντα αδέρφια του. Αφενός αυτά κάποια στιγμή θα κληθούν να "γηροκομήσουν" και να "περιθάλψουν" το άρρωστο παιδί, όταν οι γονείς θα έχουν αποδημήσει, αφετέρου θα στιγματιστούν για μια ολόκληρη ζωή από τον κοινωνικό τους περίγυρο ως φέροντα "ελλατωματικά" γονίδια και ως έχοντα έξτρα "μπαγκάζια". Τί σημαίνει αυτό? Η προσωπική τους ζωή θα καταστραφεί ενώ η ψυχολογία τους θα πάρει την κατιούσα... Επίσης υπάρχει η πιθανότητα να "μισήσουν" το άρρωστο αδερφάκι τους και να το δουν ως αίτιο δυστυχίας...

 

Ζητώ συγγνώμη για τον κυνισμό μου όμως έχω δει πάρα πολλά τέτοια περιστατικά οπως τα πιο πάνω. Άτομα αξιολογότατα με άρρωστα αδέρφια (νοητική υστέρηση, ντάουν, κτλ) δεν μπορούν να δημιουργήσουν εύκολα δεσμό και καλή προσωπική ζωή αφού αποφεύγονται από το άλλο φύλο συστηματικά και γιατί υπάρχει ο φόβος επανάληψης του γενετικού "λάθους" και γιατί η/ο σύντροφος φοβάται πιθανή μέλλουσα φροντίδα του αρρώστου. Απορρίπτονται, λοιπόν, με ευκολία και πληρώνουν λάθη και εγωισμούς των γονιών τους.

 

Αλήθεια, μετά την "αναχώρηση" των γονιών προς τόπο χλοερό, πού θα καταλήξει το παιδί (ενήλικας)? Μήπως στην οικογένεια του υγιούς αδερφού/ής (ποιος/α σύζυγος θα το δεχτεί?) ή σε κάποιο ψυχιατρείο όπου θα πεινάει, θα κοιμάται μέσα στις ακαθαρσίες του και θα γίνεται θύμα βιασμών και ξυλοδαρμών? Έχει η Ελλάδα αξιόλογη κοινωνική μέριμνα γι΄αυτά τα άτομα και δεν το ξέρω? Ή μήπως, εάν οι γονείς είναι εύποροι, κάνουν στεγνό εκβιασμό στο υγιές παιδί λέγοντάς του "αν θες την περιουσία τότε θα γηροκομίσεις την/τον αδερφό σου -όπου ήδη θα του έχουν γράψει την κληρονομιά- και μετά τον θάνατό του παίρνεις εσύ το χρήμα"? Το έχω δει και αυτό!

[elenik]

Eιμαι φανατικα κατα της εκτρωσης αλλα σε περιπτωση που υπηρχε καποιο προβλημα και το ηξερα απο πριν θα τερματιζα την εγκυμοσυνη.

Θαυμαζω τους ανθρωπους που εχουν τις αντοχες να κουβαλησουν ενα τετοιο σταυρο αλλα δεν θα τον αντεχα.

Η Ελλαδα ειναι μια χωρα που δεν υποστηριζει οικονομικα ενα παιδι με προβληματα με αποτελεσμα να τα αφηνει στο ελεος τους και οι γονεις να γονατιζουν προσπαθοντας να βοηθησουν οσο μπορουν το παιδι τους να εξελιχθει σε εναν ανθρωπο που να μπορει να αυτοεξυπηρετηθει οσο ειναι δυνατον (πχ που ειναι τα σχολεια τυφλων μας, οι ραμπες αναπηρων κλπ).

Δεν θελω να στεναχωρησω κανεναν και τονιζω οτι θαυμαζω απεριοριστα τους γονεις που το περνανε αλλα καταλαβαινω και δεν κατηγορω σιγουρα τον γονιο που αποφασισε να τερματησει μια εγκυμοσυνη για τον λογο οτι το παιδι του εχει καποιο σοβαρο προβλημα.

Βεβαια οταν ο ανθρωπος κανει σχεδια ... ο θεος γελα και πιστευω οτι οποιαδηποτε στιγμη λογω ενος τυχαιου γεγονοτος ενα υγιες ατομο κατα την γεννα μπορει να βιωσει την εμπειρια του ατομου με ειδικες αναγκες. Κανενας δεν ξερει τι του ξημερωνει το αυριο.

 

ΥΓ. Συμφωνω οτι ενα τετοιο ποστ δεν εχει θεση σε ενα σιτε με εγκυμονουσες γιατι η περιγραφη ειναι ... ανατριχιαστικη. Αν ψαχνει καποιος κατι τετοιο ξερει που θα το βρει. Εδω ψαχνει κατι αλλο. Συμπαρασταση.

Tara μου σου ευχομαι οτι καλυτερο και σε θαυμαζω για την αποφαση σου αλλα δεν νομιζω οτι ενα τετοιο ποστ θα αποτρεψει καποια κοπελα απο την αποφαση της. Απλα θα κανει καποια που το εχει κανει ή θα το κανει να νοιωσει τυψεις και αυτο ειναι φρικτο. Οποιος δεν εχει βιωσει τι θα πει ατομο με ειδικες αναγκες δεν ξερει τι σταυρος ειναι. Ειναι μια ζωη , μια ψυχη σιγουρα και αν καποιος μου το κοροιδεψει η κρινει θα ειναι μαχαιρια στην καρδια μου... και δεν ξερω αν θα το αντεχα.

[TARA]

Καλημέρα! Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που γράφετε κορίτσια, όμως η δική μου θέση είναι πως δε θα μπορούσα να αφαιρέσω ποτέ τη ζωή του ίδιου μου του παιδιού στο όνομα της κρατικής ανεπάρκειας, της ρατσιστικής κοινωνίας και της δικής μου βολής.΄Εχω βιώσει αποβολή σε προχωρημένο μήνα και έκανα πάρα πολύ καιρό να συνέλθω. Πόσο μάλλον αν το προκαλούσα!

Επίσης, υπάρχει και κάτι άλλο. Τα υπερηχογραφήματα το γνωρίζουμε όλες ότι δίνουν στατιστικές. Ακόμη και η αμνιοπαρακέντηση όμως δεν δίνει 100% σωστά αποτελέσματα. Το έχω ακούσει από στόμα γιατρού, το έχω δει σε 2 περιπτώσεις γνωστών οικογενειών μου όπου οι μητέρες ήταν άνω των 40 ετών, με αυξημένη αυχενική διαφάνεια και σύσταση για διακοπή κύησης μετά από αμνιοπαρακέντηση. Και οι 2 κράτησαν τα μωρά όπου γεννήθηκαν υγιέστατα.

Και κάτι τελευταίο όπου ίσως ο κόσμος δεν το γνωρίζει. Υπάρχει περίπτωση να ανιχνευθεί σύνδρομο down το οποίο θα έχει επηρεάσει το παιδί μόνο δερματικά. Δηλαδή το παιδί έχει τη γνωστή εμφάνιση εξωτερικά, όμως το μυαλό του δουλεύει μια χαρά. ΄Εχω μεγαλώσει με ξαδέρφη φίλης μου η οποία έδειχνε σαν τα παιδιά με το σύνδρομο και η κοπέλα αυτή είναι καθηγήτρια γερμανικής φιλολογίας. Ρωτώντας πολύ γνωστό γυναικολόγο γι αυτό το θέμα δεν το αρνήθηκε. Είπε πως είναι πιθανό να συμβεί, μόνο που κανείς δε θα το γνωρίζει στον προγεννητικό έλεγχο.

Δεν προσπαθώ να κάνω καμία να νιώσει τύψεις, εδώ είμαστε για να παραθέτουμε τις απόψεις μας και όλες είναι δεκτές. ΄Οταν όλοι υποστηρίζουμε πως η ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και πρέπει να την υπερασπίζουμε, ίσως θα πρέπει να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο κάποια πράγματα. Στην τελική, η ψυχή μας είναι ότι σημαντικότερο έχουμε και θα πρέπει να φροντίζουμε να το διασφαλίζουμε.