Διακοπή ενός εκ των δυο εμβρύων

[ΑΡΓΚ]

Κορίτσια είναι ένα θέμα πολύ βαρύ για να έχει κανείς άποψη τι είναι το σωστό. Αν π.χ. το πρώτο μου παιδί είχε Down, μπορεί προσωπικά να το κράταγα. Και δε θα έκανα άλλα παιδιά. Αν το 2ο, 3ο κλπ, μάλλον όχι, γιατί δε θα ήταν πια μόνο η δική μου ζωή που θα άλλαζε.

Τώρα η συγκεκριμένη περίπτωση, έχει το τραγικό ότι είναι πολύ αργά η διακοπή, σε βαθμό που μου κάνει εντύπωση ότι γίνεται, και το στρες και οι αμφιβολίες, δε θέλω ούτε να της φανταστώ προσωπικά. Ο,τι από τα δύο και να πράξει κανείς, έχει ένα τεράστιο ψυχικό κόστος. Δε νομίζω ότι κανείς μπορει να γνωρίζει τι είναι το σωστό, και μπορεί το σωστό για μία οικογένεια να μην είναι αυτό που αντέχει μία άλλη. Μπαίνουν μέσα άπειροι παράγοντες, από ηθική και θρησκευτική πίστη, αντιδραση από τον περίγυρο, στήριξη από την ευρύτερη οικογένεια, οικονομική κατάσταση, είδος ζωής που μπορεί να κάνει η οικογένεια και τόσα άλλα, που ποτέ δύο άνθρωποι δε θα είναι ακριβώς στην ίδια θέση. 

[lazariska]

Αυτο που ζεις ακριβως δεν το εχω ζησει εννοω λογω διδυμων κ πως θα εξελιχθει η κατασταση πως θα πεθανει το ενα κ πως θα γεννηθει το αλλο.Κατα τα αλλα ομως μου συνεβη την πρωτη φορα που εμεινα εγκυος.Ήμουνα κ 27 χρονων χωρις κληρονομικοτητα κ ουτε καν φανταζομουνα οτι μπορει να με αφορα κατι τετοιο.Και παω στην αυχενικη και παθαινω σοκ.Η τροφοβλαστη μας επιβεβαιωσε το συνδρομο down.Ενταξει δεν το σκεφτηκα καθολου,δεν εχω τη δυναμη για κατι τετοιο, εδω αρρωσταινει απλα το παιδι μου τωρα κ πανικοβαλομαι.Ευτυχως τουλαχιστον τη μερα που πηγα να κανω τη διακοπη ειδαμε οτι ειχε πεθανει απο μονο του.Και επειδη η μαμα μου ειναι αρκετα μες στην εκκλησια μαζι με διαφορους παπαδες μου εκαναν μεγαλο ψυχολογικο πολεμο για να το κρατησω κ ποια ειμαι εγω που θα αποφασισω κ για καποιο λογο μου το στειλε ο θεος....δεν μπορουσα ομως.Επισης μετα βρεθηκαν κ 2-3 γιατροι κ μου λεγαν οτι δυσκολα τα πραγματα κ δεν ξερουν αν θα καταφερω να κανω υγιες παιδι...ενταξει την περασα την καταθλιψη μου.Τωρα 6 χρονια μετα εχω 2 υγιη παιδια κ ολα καλα κ καποια στιγμη ολο αυτο το θυμασαι μεν αλλα σιγα σιγα ξεθωριαζει.Κουραγιο κ ολα καλα θα πανε...η μπουμπουκα σου θα σε κανει να τα ξεχασεις ολα

[central]

πρίν από 16 λεπτά , lazariska είπε:

Αυτο που ζεις ακριβως δεν το εχω ζησει εννοω λογω διδυμων κ πως θα εξελιχθει η κατασταση πως θα πεθανει το ενα κ πως θα γεννηθει το αλλο.Κατα τα αλλα ομως μου συνεβη την πρωτη φορα που εμεινα εγκυος.Ήμουνα κ 27 χρονων χωρις κληρονομικοτητα κ ουτε καν φανταζομουνα οτι μπορει να με αφορα κατι τετοιο.Και παω στην αυχενικη και παθαινω σοκ.Η τροφοβλαστη μας επιβεβαιωσε το συνδρομο down.Ενταξει δεν το σκεφτηκα καθολου,δεν εχω τη δυναμη για κατι τετοιο, εδω αρρωσταινει απλα το παιδι μου τωρα κ πανικοβαλομαι.Ευτυχως τουλαχιστον τη μερα που πηγα να κανω τη διακοπη ειδαμε οτι ειχε πεθανει απο μονο του.Και επειδη η μαμα μου ειναι αρκετα μες στην εκκλησια μαζι με διαφορους παπαδες μου εκαναν μεγαλο ψυχολογικο πολεμο για να το κρατησω κ ποια ειμαι εγω που θα αποφασισω κ για καποιο λογο μου το στειλε ο θεος....δεν μπορουσα ομως.Επισης μετα βρεθηκαν κ 2-3 γιατροι κ μου λεγαν οτι δυσκολα τα πραγματα κ δεν ξερουν αν θα καταφερω να κανω υγιες παιδι...ενταξει την περασα την καταθλιψη μου.Τωρα 6 χρονια μετα εχω 2 υγιη παιδια κ ολα καλα κ καποια στιγμη ολο αυτο το θυμασαι μεν αλλα σιγα σιγα ξεθωριαζει.Κουραγιο κ ολα καλα θα πανε...η μπουμπουκα σου θα σε κανει να τα ξεχασεις ολα

Lazariska καλημέρα , είχατε κάνει καμία συγκεκριμένη εξέταση μετά για να δείτε από που προήλθε? Π.χ καρυοτυπο? 

[lazariska]

δικο μας καρυοτυπο εννοεις?οχι δεν καναμε γτ ο καρυοτυπος που βγηκε μετα την τροφοβλαστη μας εδειχνε οτι ηταν η τυχαια μορφη του συνδρομου και ο γενετιστης που πηγαμε μας ειπε οτι δεν ειχε νοημα να κανουμε...απλα ετυχε να γινει λαθος η ενωση ωαριου σπερματοζωαριου.Τις περισσοτερες φορες αυτο συμβαινει αλλα αν θες εσυ να εισαι πιο ηρεμη μπορειτε να κανετε εναν καρυοτυπο.

[ZWH]

Δεν μου εχει τυχει κατι αναλογο αλλα κυοφορουσα διδυμα, γεννησα και τα δυο προωρα και πεθανε το ενα μετα απο 11 μερες.ΠΑροτι εχουν περασει σχεδον 18 χρονια, ακομη εχω καρβουνο στην καρδια μου. Καταλαβαινω οτι ειναι πολυ δυσκολο αυτο που νιωθεις, να ξερεις οτι θα εχεις μονο το ενα παιδακι σου, οπως ειναι πολυ δυσκολη και η αποφαση που πηρες. Ευχομαι να γινουν ολα πολυ ανωδυνα για ολους σας.... 

[central]

On 16/6/2017 at 7:46 ΜΜ, krakenaki είπε:

Στο οικογενειακό μου περιβάλλον έτυχε αυτή η περίπτωση. Της κοπέλας βέβαια αν και διαγνώστηκε το σύνδρομο από την αμνιοπαρακέντηση μετά την αυχενική έπρεπε να περιμένει μέχρι τον 7ο μήνα για να κάνει τερματισμό του ενός εμβρύου ώστε μετά οποιαδηποτε στιγμή επηρεαστεί το δεύτερο από τον τερματισμό να γεννήσει με ασφάλεια. Όπως και έγινε, γέννησε στα μέσα του 7ου 10 μέρες μετά τον τερματισμό. Το μωράκι έμεινε 2 βδομάδες στη ΜΕΝΝ και η κοπέλα άρχισε να συνέρχεται ψυχολογικά όταν πήρε το μωρό στο σπίτι. Και εκείνη δυο κορίτσια είχε, έκανε ότι μπορούσε για να επικεντρωθεί στο ένα, μέχρι και στους υπέρηχους δεν ήθελε να το βλέπει, αλλά όσο να'ναι η ψυχολογία της ήταν πολύ άσχημη. Όλα αυτά βέβαια τα άφησε πίσω της όπως είπα με το που πήρε το μωρό στα χέρια και άρχισε να γεμίζει και πάλι με ευτυχία, χαρά, άγχος, ευθύνη, φόβο και απέραντη αγάπη, όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα που κατακλύζουν τις μητέρες.

 

Γενικότερα συμφωνώ με τη Χρύσα όσον αφορά τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, έχω συναναστραφεί πάρα πολλές φορές με τέτοια παιδιά στην Αμερική, κολλητή μου έχει επίσης παιδί με ειδικές ανάγκες και ειλικρινά ο ψυχισμός τους και η συναισθηματική τους νοημοσύνη απλά δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια, σε συγκλονίζει η τελειότητα της ατέλειάς τους.

Όμως κατανοώ τους προβληματισμούς σου, το αδιέξοδο που νιώθεις ότι βρίσκεσαι, τα εμπόδια που καλείσαι να αντιμετωπίσεις σε περίπτωση που μεγάλωνες ένα τέτοιο παιδί και το μόνο που έχω να πώ όποια και αν είναι η τελική σου απόφαση, είναι υπομονή γλυκό μου κορίτσι μπόρα είναι θα περάσει, θα έρθουν οι μέρες γαλήνης και νημεμίας να είσαι σίγουρη!

 

Krakenaki καλησπέρα , θα μπορούσα να μάθω το όνομα του γυναικολόγου που γέννησε η κοπέλα ?Αν είναι στην Αθήνα βέβαια και αν γίνεται, θα το εκτιμούσα πολύ. Γιατί ο δικός μου , μου είπε πως του συμβαίνει πρώτη φορά και η αλήθεια είναι πως με έχει ανησυχεί για το τι με περιμένει .

Επεξεργάστηκαν 19 Ιουνίου,2017 by central

[Adios amigos]

19 ώρες πρίν, ΧρύσαΜ είπε:

Συγγνώμη ρε κορίτσια αλλά επιτρέψτε μου να διαφωνήσω μαζί σας... Ναι μεν η κοπέλα έκανε την επιλογή της, μακάρι να βγει πιο υγιής και δυνατή από αυτό και να της πάνε όλα καλά από εκεί και πέρα.

Αλλά όπως ανεφερα έχω προσωπική εμπειρία με την κατάσταση αυτή..

Καταρχήν, αυτές οι " βαριές" μορφές συνδρόμου ντάουν που βλέπουμε στην τηλεόραση δεν είναι αυτό καθεαυτό το σύνδρομο, αλλά είναι συνδυασμό αυτού μαζί με άλλα προβλήματα όπως ο αυτισμός. Και αυτά ναι μεν δεν σου εγκυάται κανείς ότι θα τα έχει ή όχι, όπως επίσης δεν ξέρεις αν θα τα έχει και ένα παιδί με υγιής εξετάσεις. Και τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε για την Ελλάδα ότι είναι δύσκολο να επιβιώσουν εδω; πρόσφατα είδα στο ίντερνετ για ένα κοριτσάκι που είχε όνειρο να γίνει μοντέλο και την πήρε ένας σχεδιαστής (δε θυμάμαι ποιος) στην επίδειξή του.

Ενα άλλο παιδί, με την ψυχολογική υποστήριξη τόσο των γονιών του όσο και του περίγυρού του κατάφερε να γίνει πρύτανης πανεπιστημίου στο εξωτερικό!!! Και αυτό γιατί του δώσαν να καταλάβει ότι δεν είναι χαζό και ότι δε διαφέρει σε τίποτα από τα άλλα παιδια.

Και ας μη σκεφτόμαστε τι θα απογίνει όταν θα φύγουμε από τη ζωή, γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε πότε θα έρθει αυτή η ώρα. Γιατί η θεία μου που έχει υγιέστατο παιδί έφυγε από τη ζωή και αυτό ήταν μόλις 15 χρονών. Ποιος είπε ότι θα είναι καλύτερα ψυχολογικά από ένα παιδί με σύνδρομο ντάουν;;

Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και δεν είμαστε εδώ για κρίνουμε κανέναν. Το θέμα είναι όμως να έχουμε ψαχτεί πάρα πολύ καλά πριν επιλέξουμε κάτι...

 

Οι περιπτώσεις που αναφέρεις, η μία είναι στην Αγγλία και η άλλη στην Ισπανία. 

Για το ότι και το φαινομενικά "υγιές" παιδί μπορεί να έχει από αυτισμό μέχρι οτιδήποτε άλλο, θα συμφωνήσω.

[ΧρύσαΜ]

πρίν από 12 λεπτά , jellyfishch είπε:

 

Οι περιπτώσεις που αναφέρεις, η μία είναι στην Αγγλία και η άλλη στην Ισπανία. 

Για το ότι και το φαινομενικά "υγιές" παιδί μπορεί να έχει από αυτισμό μέχρι οτιδήποτε άλλο, θα συμφωνήσω.

Εγώ λέω για ένα μικρό κοριτσάκι που πήγε στην εκπομπή "αλήθειες με τη Ζήνα" που την πήρε ο οίκος Τρανούλης. Όχι ότι έχει σημασία, απλά το αναφέρω...

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 30 λεπτά , ΧρύσαΜ είπε:

Εγώ λέω για ένα μικρό κοριτσάκι που πήγε στην εκπομπή "αλήθειες με τη Ζήνα" που την πήρε ο οίκος Τρανούλης. Όχι ότι έχει σημασία, απλά το αναφέρω...

Το σύνδρομο Down από μόνο του, χωρίς άλλα προβλήματα, έχει διαβαθμίσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που με βοήθεια και επίβλεψη θα ζήσουν ημιαυτόνομα, υπάρχουν περιπτώσεις που θα παραμείνουν σε κατάσταση βρεφους, συν ότι μπορεί να υπάρχει και ποικιλία οργανικών προβλημάτων, από αμελητέα ως απαγορευτικά για μία καλή ποιότητα ζωής (πιθανότητα για σοβαρά καρδιακά προβλήματα, προβλήματα όρασης και ακοής, άνοια σε πολύ νεαρή ηλικία, επιρρεπείς στη λευχαιμία κλπ). Συμφωνώ 100% ότι δεν πρέπει κανείς να συνδέει το Down με αρνητικές λέξεις τύπου "καθυστερημένος" ή με ιδρύματα, αλλά πολλές φορές, στην προσπάθεια να φύγουν οι προκαταλήψεις, νομίζω ότι προβάλλονται ιστορίες που δημιουργούν μία πολύ ωραιοποιημένη εικόνα για το τι είναι το αναμενόμενο, ειδικά όταν είναι ιστορίες παιδιών (που δε θα μείνουν όμως πάντα χαριτωμένα και μικρά).

Είναι δύσκολες αποφάσεις αυτές και νομίζω βοηθά η αντικειμενική ενημέρωση από έναν γιατρό που γνωρίζει τις πιθανότητες για μία καλή ποιότητα ζωής, γιατί κακά τα ψέματα, στις ιστορίες τρίτων πάντα μπλέκει το συναίσθημα, είτε θετικά είτε αρνητικά.

 

[Adios amigos]

α οκ δεν το είχα υπ 'όψιν

[ΧρύσαΜ]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Το σύνδρομο Down από μόνο του, χωρίς άλλα προβλήματα, έχει διαβαθμίσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που με βοήθεια και επίβλεψη θα ζήσουν ημιαυτόνομα, υπάρχουν περιπτώσεις που θα παραμείνουν σε κατάσταση βρεφους, συν ότι μπορεί να υπάρχει και ποικιλία οργανικών προβλημάτων, από αμελητέα ως απαγορευτικά για μία καλή ποιότητα ζωής (πιθανότητα για σοβαρά καρδιακά προβλήματα, προβλήματα όρασης και ακοής, άνοια σε πολύ νεαρή ηλικία, επιρρεπείς στη λευχαιμία κλπ). Συμφωνώ 100% ότι δεν πρέπει κανείς να συνδέει το Down με αρνητικές λέξεις τύπου "καθυστερημένος" ή με ιδρύματα, αλλά πολλές φορές, στην προσπάθεια να φύγουν οι προκαταλήψεις, νομίζω ότι προβάλλονται ιστορίες που δημιουργούν μία πολύ ωραιοποιημένη εικόνα για το τι είναι το αναμενόμενο, ειδικά όταν είναι ιστορίες παιδιών (που δε θα μείνουν όμως πάντα χαριτωμένα και μικρά).

Είναι δύσκολες αποφάσεις αυτές και νομίζω βοηθά η αντικειμενική ενημέρωση από έναν γιατρό που γνωρίζει τις πιθανότητες για μία καλή ποιότητα ζωής, γιατί κακά τα ψέματα, στις ιστορίες τρίτων πάντα μπλέκει το συναίσθημα, είτε θετικά είτε αρνητικά.

 

Θα συμφωνήσω ότι είναι δύσκολη απόφαση.

Εγώ αυτά που λέω μου τα έχουν πει ειδικοί λογοθεραπευτές που έχουν δει πάρα πολλά περιστατικά. Και η ομόφωνη γνώμη που έχουν είναι ότι το σύνδρομο ντάουν είναι ένα και ότι οι διαβαθμίσεις που λες είναι συνδυασμός του με άλλα σύνδρομα, τα οποία είναι τόσο πιθανό να τα έχει όσο πιθανό είναι να τα έχει και ένα παιδί ποθ έχει υγιείς εξετάσεις. Μπορείς να ρωτήσεις και εσύ και θα σου πουν το ίδιο

Αλλά όπως και να έχει, προτείνω να σταματήσει όλο αυτό που έχει στηθεί γιατί το βλέπω να οδεύει στην παραπληροφόρηση. Όπως προείπα συνέχισα την αναφορά μου στο θέμα μόνο και μόνο για μέλλουσες μαμάδες που ίσως βρεθούν στη δύσκολη θέση που έχει βρεθεί η κοπέλα, να ξέρουν ότι η λύση δεν είναι πάντα μονόδρομος και ότι αν θες μπορείς!! Αλλά ας μην επεκταθούμε άλλο...

[ΑΡΓΚ]

9 ώρες πρίν, ΧρύσαΜ είπε:

Θα συμφωνήσω ότι είναι δύσκολη απόφαση.

Εγώ αυτά που λέω μου τα έχουν πει ειδικοί λογοθεραπευτές που έχουν δει πάρα πολλά περιστατικά. Και η ομόφωνη γνώμη που έχουν είναι ότι το σύνδρομο ντάουν είναι ένα και ότι οι διαβαθμίσεις που λες είναι συνδυασμός του με άλλα σύνδρομα, τα οποία είναι τόσο πιθανό να τα έχει όσο πιθανό είναι να τα έχει και ένα παιδί ποθ έχει υγιείς εξετάσεις. Μπορείς να ρωτήσεις και εσύ και θα σου πουν το ίδιο

Αλλά όπως και να έχει, προτείνω να σταματήσει όλο αυτό που έχει στηθεί γιατί το βλέπω να οδεύει στην παραπληροφόρηση. Όπως προείπα συνέχισα την αναφορά μου στο θέμα μόνο και μόνο για μέλλουσες μαμάδες που ίσως βρεθούν στη δύσκολη θέση που έχει βρεθεί η κοπέλα, να ξέρουν ότι η λύση δεν είναι πάντα μονόδρομος και ότι αν θες μπορείς!! Αλλά ας μην επεκταθούμε άλλο...

 

Τι να σου πω, η εμπειρία που έχω είναι από οικογενειακούς φίλους, ιδιαίτερα ενεργούς στην κοινότητα των ατόμων με ειδικές ανάγκες στην Ελλάδα, μιας και οι ίδιοι έχουν (ενήλικο πια) παιδί με Down. Λογικά ένας γιατρός ειδικός στα γενετικά προβλήματα είναι ο πλέον κατάλληλος να πληροφορήσει. 

[Αναιδα]

central καταρχην κουραγιο και δυναμη. Εσυ ξερεις τα ορια σου και τις δυναμεις σου. Μην διστασεις να ζητησεις βοηθεια απο ειδικο για να μπορεσεις να το αντιμετωπισεις. 

 

 

Γνωριζω αρκετα  παιδακια φιλων  με σοβαρες ειδικες αναγκες. Συνδρομο Dοwn, εγκεφαλικη παραλυση, αναπηρια διαφορων βαθμων και αυτισμο. Καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη με την δικη της δυσκολια. Ο  σταυρος για τους γονεις ειναι μεγαλος, κακα τα ψεμματα και το Ελληνικο κρατος δεν βοηθαει. Υπαρχουν οικογενειες που εχουν καταρρευσει ψυχολογικα και αλλες που εχουν την ψυχικη δυναμη, το εχουν αποδεκτει προχωρωντας την ζωη τους κανονικα, συμβιβασμενοι με την πραγματικοτητα . Η αντιμετωπιση εξαρταται απο τις αντοχες των ιδιων των γονιων, ψυχολογικες και οικονομικες ωστε να προσφερουν στο παιδι το καλυτερο δυνατο περιβαλλον και να αξιοποιησουν στο μεγιστο τις δυνατοτητες του. 

 

Ειναι ομως λαθος να  τις τσουβαλιαζουμε,  βαζοντας την ιδια ταμπελα.   ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ και για τους γονεις και για τα παιδια. Καθε περιπτωση ειναι τελειως διαφρετικη  και καθε παιδι με τις δικες του δυνατοτητες. Σε ολες τις παραπανω περιπτωσεις  μονο στην πρωτη υπηρχε διαγνωση απο την εγκυμοσυνη. Με  την εγκεφαλικη παραλυση,  υπηρχε  επιπλοκη στο τελευταιο τριμηνο η  στην γεννα.

 

Μενουμε εγκυος και κανουμε ονειρα για τη ζωη μας. Κανενας ομως δεν μας εγγυαται οτι τελικα θα γεννησουμε παιδια υγιη και χωρις προβληματα, ουτε οτι μετα δεν θα αρρωστησουν. Τι κανουμε σαν μητερες σε αυτες τις περιπτωσεις? Επιστρατευουμε ολες μας τις δυναμεις να ανταπεξελθουμε ωστε να τα βοηθησουμε. Το οτι δεν τα εχουμε γνωρισει, δεν τα εχουμε δει ακομα δεν αλλαζει το γεγονος της μητροτητας και των συνασθηματων και οσο πιο μεγαλο ειναι το εμβρυο τοσο πιο εντονα τα συναισθηματα. 

 

 Τα παιδια δεν μας εξασφαλιζουν την ευτυχια .  Η ευτυχια  ειναι μεσα μας. Υπαρχουν απειροι γονεις δυστυχισμενοι, με υγιεστατα παιδια και αλλοι με προβληματα και διατηρουν την ψυχικη τους ισορροπια. Βεβαια στην δευτερη περιπτωση ο δρομος ειναι δυσκολος, κανενας δεν αμφιβαλλει και λιγοι ειναι αυτοι που θα μπορεσουν να το αντιμετωπισουν με δυναμη χωρις να χασουν τον εαυτο τους. 

 

Ζουμε σε μια παραξενη εποχη, με αντικρουομενα συναισθηματα και μηνυματα.  Απο την μια διακηρυττουμε την αποδοχη στην διαφορετικοτητα-οταν ανφερομαστε σε τριτους-  απο την αλλη καλουμαστε σαν μητερες να αφαιρεσουμε τη ζωη των ιδιων των παιδων μας, οταν αφορα εμας. Απο την μια σκοτωνουμε τα εμβρυα με σοβαρα προβληματα υγειας  απο την αλλη οταν γεννηθει ενα παιδακι πολυ προωρο  παλευουμε με ολες τις δυναμεις  να το κρατησουμε στη ζωη, εν γνωση μας,  οτι μπορει να εχει διαφορες μορφες αναπηριας. 

 

Στο πρωτο παιδι εκανα αμνιοπορακεντηση,   οταν αντεδρασε εντονα με τη βελονα τοτε συνειδητοποιησα τι εκανα.  Εθετα σε κινδυνο τη ζωη του για να δω εαν ειναι υγιες και μετα εαν δεν ηταν τι θα εκανα? Θα το σκοτωνα??? Αυτες οι σκεψεις με βασανιζαν εκεινη την περιοδο .  Ακομα και σημερα  το  σκεφτομαι αν και προσπαθω να το διωχνω απο το μυαλο μου.  Ομως αυτη ειναι η αληθεια. Στο δευτερο παιδι δεν εκανα αμνιοπαρακεντηση παρολο τα πολυ αυξημενα ποσοστα λογω ηλικιας και τις προτροπες ολων των γιατρων. 

Για να ειμαι ειλικρινης ομως, δεν  ξερω τι θα εκανα εαν ειχα σοβαρες ενδειξεις στις  εξετασεις,  Σιγουρα μιλαω τωρα,  εκ του ασφαλους, αλλα  καταθετω τους προβληματισμους μου, σε ενα δημοσιο forum,  χωρις να εχω καμια διαθεση να επικρινω καμια κοπελα για την αποφαση της.

 

Προσωπικα  δεν θα μπορουσα να  αντεξω το βαρος  της  διακοπης  κυησης, ειδικα στις 32 εβδομαδες που ειναι κανονικο παιδι. 32 εβδομαδων γεννηθηκε το παιδι μου.  Ολοκληρο παιδι. Θα με βασανιζε  εντονα, που θα εχτιζα την ευτυχια μου και την ευτυχια του δευτερου παιδιου μου?  Στο  θανατο του ενος παιδιου? Θα θυσιαζα την δικη μου ευτυχια για το καλο του δευτερου παιδιου?? Ομως απο την αλλη αρρωσταινουν τα παιδια μου και δεν αντεχω.  Υπηρχε περιπτωση που ειχα λυποθημησει απο την αγωνια μου και την στενοχωρια μου. Σιγουρα θα ειχα καταρρευσει ψυχολογικα σε μια αναλογη περιπτωση.  Δυσκολες αποφασεις και θελουν  ψυχολογικη υποστηριξη απο ειδικους. Central οι ειδικοι πιστευω θα μπορεσουν να σε βοηθησουν να το αντιμετωπισεις. 

 

Απο νομικης αποψης  η εκτρωση μετα την 24η εβδομαδα σε προβλημα υγειας του εμβρυου, απαγορευεται γιατι θεωρειται βιωσιμο το εμβρυο. Γιαυτο και ολες οι εξετασεις γινονται πριν την 23η εβδομαδα ωστε να υπαρχει και ο χρονος των αποτελεσματων και των αποφασεων εως την 24η εβδομαδα. Αυτο μου το ειχαν εξηγησει ολοι οι γιατροι.  Μονο για λογους υγειας της ιδιας της μητερας επιτρεπετα, σε προχωρημενη ηλικια, αν δεν κανω λαθος. Πιθανων  να υπαρχει κατι διαφορετικο σε διδυμες κυησεις,  γιατι  τιθεται και θεμα επιβιωσης  του δευτερου εμβρυου. Αν και το νομικο κομματι ειναι το τελευταιο που μας απασχολει, σε τοσο δυσκολες καταστασεις. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επεξεργάστηκαν 20 Ιουνίου,2017 by ΛΕΜΟΝΙΑ2

[ΧρύσαΜ]

@central κοντεύει ένας μήνας από τη στιγμή που άνοιξες αυτό το θέμα. Πώς είσαι;;

[gkmpl]

Κορίτσι μου εύχομαι να είσαι καλά και να πήρες το κοριτσάκι σου στο σπίτι γερό και δυνατό! Έχεις ένα μπεμπακι σπίτι σου....δικό σου !!!

Όσο για το down όσες είναι έξω απ το χώρο ας νομίζουν ότι θέλουν, δικαίωμα τους. Μια παροιμία λέει : μοναχός  σου χόρευε  και όσο θέλεις πηδα!

Θα μπορούσαν όμως να μην σου γράφουν τέτοια πράγματα στη θέση και στη φάση που είσαι.  Είναι ήδη βεβαρημένη η ψυχολογία για να σου προσθέτουν ενοχές εξωτερικοί παράγοντες. 

Εύχομαι να πήγαν όλα καλά και να ειστε πάντα καλά!

[central]

On 1/8/2017 at 5:43 ΠΜ, ΧρύσαΜ είπε:

@central κοντεύει ένας μήνας από τη στιγμή που άνοιξες αυτό το θέμα. Πώς είσαι;;

 

On 1/8/2017 at 3:16 ΜΜ, gkmpl είπε:

Κορίτσι μου εύχομαι να είσαι καλά και να πήρες το κοριτσάκι σου στο σπίτι γερό και δυνατό! Έχεις ένα μπεμπακι σπίτι σου....δικό σου !!!

Όσο για το down όσες είναι έξω απ το χώρο ας νομίζουν ότι θέλουν, δικαίωμα τους. Μια παροιμία λέει : μοναχός  σου χόρευε  και όσο θέλεις πηδα!

Θα μπορούσαν όμως να μην σου γράφουν τέτοια πράγματα στη θέση και στη φάση που είσαι.  Είναι ήδη βεβαρημένη η ψυχολογία για να σου προσθέτουν ενοχές εξωτερικοί παράγοντες. 

Εύχομαι να πήγαν όλα καλά και να ειστε πάντα καλά!

Γεια σας κορίτσια, είμαι σίγουρα κάπως καλύτερα , έχω ξεπεράσει το πρώτο σοκ , και οι πολύ δύσκολες μέρες με κλάμματα έχουν λιγοστέψει.

Εξακολουθω να είμαι σίγουρη για την απόφαση μου ότι δεν θέλω να κρατήσω το μωρό με το σύνδρομο. Σήμερα μπήκα στην 30η εβδομαδα. 

Το μόνο που με ανησυχεί είναι να μην γεννήσω πολύ πρόωρα ( που όπως φαίνεται βάση τραχήλου είμαι μια χαρά)  , και να πάνε Όλα καλά όταν έρθει ή ώρα της γέννας. 

 Επισκέπτομαι ψυχολόγο στο κέντρο Φαιναρετη στη Ν.Σμύρνη μαζί με τον άντρα μου και βοηθάει αρκετά . Παλεύω βέβαια μ αυτό το "γιατί σε μένα" αλλά όπως φαίνεται μερικά γιατί δεν έχουν απάντηση.

[astrogea]

Κοπελα μου,θα εκανα το ιδιο πραγμα με εσενα.

Εγω πιστευω στο θεο τοσο πολυ που ειχα αμφιβολιες πριν απο 10 χρονια ακομα και για την εξωσωματικη.Μια συναδελφος και φιλη εκανε το ιδιο με εσενα και τωρα εχει και δευτερο κοριτσακι.

Μην ακους κανεναν παρα μονο την εσωτερικη σου φωνη.Εκεινη ξερει αν θα το αντεξει να μεγαλωνει ενα παιδι μεσα σε μια ρατσιστικη κοινωνια με πολλα σωματικα και ψυχικα προβληματα.

Εχω ανιψιο με μαλακυνση και κινητικα προβληματα και αρχιζουν τωρα προβληματα με τα αλλα παιδια στο σχολειο.

Επισης μια ξαδερφη του ανδρα  μου στον 5ο μηνα γεννησε κανονικα για να της παρουν παιδι με συνδρομο νταουν.

Εχει δυο υγιεστατα αγορακια τωρα που μιλαμε....

Οταν θα γεννησεις με το καλο θα το ξεχασεις τελειως....

[central]

Καλησπέρα , ύστερα απο ένα like σε ένα σχόλιο μου , ήρθε ειδοποίηση και ξαναθυμήθηκα την ιστορία μου στο φόρουμ. Σκέφτηκα λοιπόν πως καλύτερα να γράψω πως  εξελίχθηκαν τα πράγματα σε περιπτωςη που καποιος θελήσει να μάθει την συνέχεια. 

Εφτασα στις 35 εβδομάδες οταν σε ένα προγραμματισμένο υπέρηχο (για να αποφασίσουμε ποτε θα γίνει η διακοπή) είδαμε πως το μωρό με το σύνδρομο Down ειχε «φύγει» απο μονο του. Ομολογώ πως ένιωσα τεράστια ανακούφιση που αποφάσισε ο Θεός αντί για μένα. Δυο μέρες μετα γέννησα ένα υγιέστατο κοριτσάκι . 

Εχουν περάσει 17 μήνες και δεν εχει περάσει μερα ... στιγμή που να μην σκέφτω το αλλο μου κορίτσι . Πως θα ήταν , τι μαλλάκια θα ειχε, τι χαρακτήρα θα ειχε , πως θα ήταν ΑΝ ολα ήταν αλλιώς ,και ειχα τα διδυμάκια μου . Ευχομαι να μην διαβάσω ποτε παρόμοια ιστορία εδω στο φόρουμ . 

[MagdaP]

Κοπέλα μου να σου ζήσει η κορούλα σου!!! Απίστευτη εξέλιξη πραγματικά!!! Σαν να σε απαλλαξε μόνο του το αγγελούδι σου! Το μυαλό γυρνάει πάντα σε ένα χαμένο παιδί... Κι εγώ πολλές φορές σκέφτομαι πως θα ήταν το παιδάκι μου αν δεν ήταν εξωμητριο πριν από τρία χρόνια, ή σε ποιο μήνα θα ήμουν τώρα αν δεν είχε σταματήσει η εγκυμοσύνη μου... Μετά όμως βλέπω το γιο μου και αισθάνομαι ευγνώμων που τον έχω!!! Δυστυχώς υπάρχουν γυναίκες που δεν καταφέρνουν να βιώσουν το θαύμα της ζωής... 

Να χαίρεσαι την κορούλα σου και που ξέρεις... Μπορεί στο μέλλον να ξαναγινεις μανούλα! 

[Zina1987]

On 26/2/2019 at 12:53 ΠΜ, central είπε:

Καλησπέρα , ύστερα απο ένα like σε ένα σχόλιο μου , ήρθε ειδοποίηση και ξαναθυμήθηκα την ιστορία μου στο φόρουμ. Σκέφτηκα λοιπόν πως καλύτερα να γράψω πως  εξελίχθηκαν τα πράγματα σε περιπτωςη που καποιος θελήσει να μάθει την συνέχεια. 

Εφτασα στις 35 εβδομάδες οταν σε ένα προγραμματισμένο υπέρηχο (για να αποφασίσουμε ποτε θα γίνει η διακοπή) είδαμε πως το μωρό με το σύνδρομο Down ειχε «φύγει» απο μονο του. Ομολογώ πως ένιωσα τεράστια ανακούφιση που αποφάσισε ο Θεός αντί για μένα. Δυο μέρες μετα γέννησα ένα υγιέστατο κοριτσάκι . 

Εχουν περάσει 17 μήνες και δεν εχει περάσει μερα ... στιγμή που να μην σκέφτω το αλλο μου κορίτσι . Πως θα ήταν , τι μαλλάκια θα ειχε, τι χαρακτήρα θα ειχε , πως θα ήταν ΑΝ ολα ήταν αλλιώς ,και ειχα τα διδυμάκια μου . Ευχομαι να μην διαβάσω ποτε παρόμοια ιστορία εδω στο φόρουμ . 

Καλησπέρα κοριτσι μου!Η δικη μου ιστορια παρομοια με τη δικη σου!Εμεινα εγκυος φυσιολογικα σε διδυμα,το ενα ομως επασχε απο μεσογειακη αναιμια λογω στιγματος δικου μου & του αντρα μου!Εμεις ομως προχωρησαμε σε μειωση κυησης την 13η εβδομαδα!Αυτη τη στιγμη διανυω την 17η εβδομαδα!Φοβαμαι τοσο πολυ...απ τη μια ο πονος για το μωρακι που αναγκαστικα να διακοψω,και απ την αλλη ο φοβος για το μωρο που συνεχιζει να πανε ολα καλα!!Μακαρι να μπορουσα να τα ειχα και τα δυο!Να χαιρεσαι την κορουλα σου & να παιρνεις δυναμη απ αυτη!Ηθελα να ρωτησω,αν καποια κοπελα εχει κανει μειωση κυησης και αν πηγαν ολα καλα τελικα!!Θα μου εδινε πολυ κουραγιο αν μαθαινα παρομοια ιστορια με αισιο τελος!

[central]

19 ώρες πρίν, Zina1987 είπε:

Καλησπέρα κοριτσι μου!Η δικη μου ιστορια παρομοια με τη δικη σου!Εμεινα εγκυος φυσιολογικα σε διδυμα,το ενα ομως επασχε απο μεσογειακη αναιμια λογω στιγματος δικου μου & του αντρα μου!Εμεις ομως προχωρησαμε σε μειωση κυησης την 13η εβδομαδα!Αυτη τη στιγμη διανυω την 17η εβδομαδα!Φοβαμαι τοσο πολυ...απ τη μια ο πονος για το μωρακι που αναγκαστικα να διακοψω,και απ την αλλη ο φοβος για το μωρο που συνεχιζει να πανε ολα καλα!!Μακαρι να μπορουσα να τα ειχα και τα δυο!Να χαιρεσαι την κορουλα σου & να παιρνεις δυναμη απ αυτη!Ηθελα να ρωτησω,αν καποια κοπελα εχει κανει μειωση κυησης και αν πηγαν ολα καλα τελικα!!Θα μου εδινε πολυ κουραγιο αν μαθαινα παρομοια ιστορια με αισιο τελος!

Λυπάμαι πολύ Γι αυτό που σου συνέβη..Οντως οι ιστορίες μας μοιάζουν...Έκανες το σωστό και να μην έχεις τύψεις ..

Εχω ακούσει ιστορίες με δίδυμα ή τρίδυμα που έκαναν μείωση νωρίς Κ όλα πήγαν καλά στο τέλος(κι αυτό γιατί η 13η εβδομαδα είναι πολύ νωρίς ) 

Εχεις εμπιστοσύνη στο γιατρό σου?αν ναι όλα καλά θα πάνε!!!

 

[Zina1987]

On 28/2/2019 at 1:33 ΠΜ, central είπε:

Λυπάμαι πολύ Γι αυτό που σου συνέβη..Οντως οι ιστορίες μας μοιάζουν...Έκανες το σωστό και να μην έχεις τύψεις ..

Εχω ακούσει ιστορίες με δίδυμα ή τρίδυμα που έκαναν μείωση νωρίς Κ όλα πήγαν καλά στο τέλος(κι αυτό γιατί η 13η εβδομαδα είναι πολύ νωρίς ) 

Εχεις εμπιστοσύνη στο γιατρό σου?αν ναι όλα καλά θα πάνε!!!

 

Εχω απολυτη εμπιστοσυνη στο γιατρο μου,ειναι εξειδικευμενος εμβρυολογος οποτε την ληψη τροφοβλαστη & τη μειωση μου την εκανε ο ιδιος!!Εχω χασει αλλα δυο μωρακια(το ενα επισης λογω μεσογειακης κ το αλλο απο θρομβοφιλια,με παρακολουθουσε αλλος γιατρος τοτε) οποτε οπως καταλαβαινεις φοβαμαι τα παντα!!!Εχουν περασει 3 εβδομαδες απο την μειωση,με εχει δει δυο φορες ο γιατρος απο τοτε & ολα πανε οπως πρεπει!!Θεωρητικα ο μεγαλος ο κινδυνος ηταν τις δυο πρωτες εβδομαδες!Δεν ξεεω πως θα ακουστει,αλλα δεν νοιωθω τυψεις για τις διακοπες που εχω κανει,δεν θα μπορουσα ποτε να φερω στον κοσμο ενα παιδι που θα υποφερει & με προσδοκιμο ζωης 15-20 χρονια!Αποφασισα να παρω πανω μου ολο αυτο το βαρος και να το κουβαλαω μια ζωη,αλλα να λυτρωσω αυτα!Μπορει να φαινεται εγωιστικο,αλλα το κανα γι αυτα και οχι για μενα!

[ΧρύσαΜ]

On 26/2/2019 at 12:53 ΠΜ, central είπε:

Καλησπέρα , ύστερα απο ένα like σε ένα σχόλιο μου , ήρθε ειδοποίηση και ξαναθυμήθηκα την ιστορία μου στο φόρουμ. Σκέφτηκα λοιπόν πως καλύτερα να γράψω πως  εξελίχθηκαν τα πράγματα σε περιπτωςη που καποιος θελήσει να μάθει την συνέχεια. 

Εφτασα στις 35 εβδομάδες οταν σε ένα προγραμματισμένο υπέρηχο (για να αποφασίσουμε ποτε θα γίνει η διακοπή) είδαμε πως το μωρό με το σύνδρομο Down ειχε «φύγει» απο μονο του. Ομολογώ πως ένιωσα τεράστια ανακούφιση που αποφάσισε ο Θεός αντί για μένα. Δυο μέρες μετα γέννησα ένα υγιέστατο κοριτσάκι . 

Εχουν περάσει 17 μήνες και δεν εχει περάσει μερα ... στιγμή που να μην σκέφτω το αλλο μου κορίτσι . Πως θα ήταν , τι μαλλάκια θα ειχε, τι χαρακτήρα θα ειχε , πως θα ήταν ΑΝ ολα ήταν αλλιώς ,και ειχα τα διδυμάκια μου . Ευχομαι να μην διαβάσω ποτε παρόμοια ιστορία εδω στο φόρουμ . 

Το ιδανικό θα ήταν να είχες και τα δύο μωρά. Ομως, θα πω ότι χαίρομαι (χωρίς παρεξήγηση) γιατί έτσι δε θα το είχες βάρος στη συνείδησή σου μιας και το είχες πάρει απόφαση. Το άλλο το μωρό το είδες στη γέννα;

Όπως και να έχει, να χαίρεσαι και να καμαρώνεις την μπέμπα σου και να είστε πάντα καλά!!