θα μεταναστεύατε;

[BabyCute]

Eιμαι αρκετα κατασταλαγμενη και προτεραιοτητα εχουν τα παιδια μου ,χωρις να σημαινει οτι δεν αγαπαω τους γονεις μου ή οτι δεν θα τους σταθω οταν θα με εχουν αναγκη. Πολυ ωραιες οι μπυριτσες το καλοκαιρι και τα ρακομελα τον χειμωνα στα κουτουκακια (τα λατρευω),αλλα αυτα δεν θα προσφερουν μια καλυτερη ζωη στα παιδια μας και σε εμας. Οπως ειναι τα πραγματα ως ποτε θα πινουμε τις μπυριτσες μας και τα ρακομελα στα κουτουκακια? Ξεχναμε οτι οι μισθοι εχουν πεσει στα 400-500 ευρω και ακομη και αν δουλευουν και οι δυο σε ενα σπιτι, τι να πρωτοπληρωσουν? Να πουμε για την παιδεια μας που πατο δεν εχει? Να πω οτι για να μπορεσει το παιδι μου να περασει στο πανεπιστημίο πρεπει να δινω 300 ευρω τον μηνα (και λιγα δινω συμφωνα με αυτα που ακουω), και για ποιονλογο ακριβως? Για να μπει σε μια σχολη που θα γινονται συνεχεια καταληψεις ή θα περναει ο καθηγητης τον φοιτητη αναλογα με τα κεφια του? (ναι γινονται και αυτα). η να δινω αλλα 300 ευρω τον μηνα για τον ειδικο παιδαγωγο του γιου μου γιατι στο σχολειο που πηγαινε η δασκαλα ειχε ξεκοψει οτι δενμπορει να βοηθησει κανενα παιδι με δυσκολιες οποτε προχωραγε μονο με τα αριστα παιδια? Η να παρακαλαω για τα τμηματα ενταξης? Και μετα? Αφου σπουδασουν (λεμε τωρα) να παρακαλανε για μια δουλεια της ταξεως των 300 ευρω? Δεν θελω τετοια ζωη για τα παιδια μου. Τα μπανια και της μπυριτσες θα τα βρουν με καλοκαιρινες διακοπες στην Ελλαδα, αν και οταν εμενα στο εξωτερικο,προτιμουσα να γνωρισω και την χωρα (συγκεκριμενα Αμερικη). Μπορει ναμην ειχαμε τις Ελληνικες θαλασσες αλλα ειχαμε αλλα πραγματα που ζησαμε και περασαμε πολυ ομορφα. Ζουσαμε σε ενα κρατος με ευκαιριες, οχι μονο για τα παιδια αλλα και για εμας,με free μαθηματα για την γλωσσα, με σχολεια που στηριζαν τα παιδια απο το εξωτερικο , με ειδικα τμηματα που δεν παρακαλαγες τον καθε δασκαλο να κανουν το αυτονοητο. Ενα κρατος οργανωμενο που δεν παρακαλαγες τον δημοσιο υπαλληλο να σε εξυπηρετησει, ουτε σου ετρωγε την σειρα το καθε λαμογιο. Αν μου ελειπαν πραγματα απο την Ελλαδα? Σαφως μου ελειπαν, οπως μουελειπαν και οι γονεις μου, μονο οι γονεις μου τελικα γιατι οταν γυρισα καταλαβα οτι πολλες φιλιες στηριζονταν στο ψεμα. Τελοσπαντων... Αυτο που λεω στην κορη μου, προσπαθησε για ενα καλο απολυτηριο, γραψε καλα και στις πανελληνιες και δοξα τω θεω, αν τα κανει αυτα θα εχει συγκεκριμενες ευκαιριες για το εξωτερικο. Να φυγει να γλυτωσει και βλεπουμε οι αλλοι τρεις τι θα κανουμε.

 

Ετσι 1000%!!

[hara86]

Αν το καλοκαιρινό μπάνιο μετα τη δουλειά,το ΣΚ στον αργοσαρωνικό και η μονοήμερη στο Σούνιο είναι πρώτα στη λίστα με το τι εχει να προσφέρει μια χώρα...τότε πιστευω πως η απάντηση έρχεται αυτοματα: Ναι πρέπει να μεταναστέυσεις!!!!

Μιλάμε για μέλλον! Για το μέλλον των παιδιών μας!

Τα οποία αν μείνουν σε αυτή τη χώρα θα είναι καταδικασμένα να βλέπουν τον κατα τ'αλλα υπέροχο αργοσαρωνικό για το υπόλοιπο της ζωής τους! Γιατί ειλικρινά δε νομίζω να εχουν τη δυνατότητα να δουν και κατι άλλο.

Δεν είναι τα ουσιαστικά πράγματα στη ζωή τα ταβερνάκια και τα ΣΚ στη θάλασσα...

Εκτός αν δεν εχεις κανενα οικονομικό θέμα και είναι τα μονο που σε απασχολούν.

 

Κανείς δεν λέει πως εξω είναι ο παραδεισος,πως είναι όλα τέλεια...

Τουλάχιστον υπάρχουν ευκαιρίες και δεν νιώθεις πως δουλευεις για το τίποτα...

Απο 'κει και πέρα για 'μενα,όπως γράφτηκε κι απο αλλες κοπέλες,εχει να κάνει πολύ με το χαρακτήρα του καθένα.

Προσωπικά όταν είπα φευγω ,εφυγα! Κοίταξα το μέλλον,και τη ζωή που θελω να δωσω στα παιδιά μου...

Υπέροχη η Ελλαδα,αλλά ειλικρινά...μόνο για διακοπές! Να φέρνω τα παιδιά μου,να βλέπουν τις ομορφιές της και να περνούν καλά...να την αγαπήσουν σαν μια ομορφη χωρα που είναι...αλλά να μην μείνουν στη μιζερια της και βυθιστούν στον πατο μαζί της.

 

Υγ. Σεβομαι απόλυτα οσους εχουν αποφασίσει να μεινουν και να εργαστούν στην Ελλαδα,τα οσα γραφω ειναι το πως εγώ βλεπω τα πραγματα και τις δικες μου σκεψεις...

[robenula]

ΑγγεΚ υπάρχουν ποοοοοολλλλλεεεεες δουλειές Αγγλία με παρα πολλα λεφτά - δεν ξερω τον τομέα σου αλλα συγκεκριμένοι τομείς εχουν όντως παρα πολλα λεφτά και μέλλον

Αλλα..... Γενικως ο ρυθμός της ζωής ειναι πολυ έντονος ειδικα αν δεν εχεις βοήθεια- προσωπικά τρέχω απο το πρωι ως το βράδυ!

Επιςης κουλτούρα ειναι διαφορετική σε θέματα ιατρικά , εκπαίδευσης κλπ ειναι αςπρο μαυρο με ελλαδα

Αλλα... Αν εχεις η βγάζεις λεφτά ολα γίνονται και βοήθεια εχεις και τελεια σχολεια εχεις και δεν τρέχεις

Το καλο... Μέλλον και προοπτική πολυ εδω

Αλλα.... Λαβέ υπόψη σου το brexit!!!! Αν δεν αρπάξεις την ευκαιρία τωρα μπορει να μην την εχεις του χρόνου....

 

Στην τελική ... Στην θέση σου θα έφευγα χθες!!

ενας εκπαιδευτικος θα μπορουσε να εργαστει εκει?

[BabyCute]

ενας εκπαιδευτικος θα μπορουσε να εργαστει εκει?

 

Δεν εχω ιδεα δυστυχώς τι 'πτυχιο' ζητάνε για εκπαιδευτικούς γιατι σιγουρα ειναι ευαίσθητος τομέας . Στο δημόσιο εκπαιδευτικός δεν βγαζει πολλα αλλα στον ιδιωτικο τομέα μεγαλη διαφορα και στα 'ιδιαιτερα' για το οποιο υπαρχει μεγαλη ζήτηση τεραστια διαφορα - ειδικα αν υπαρχει εμπειρια σε παιδια με μαθησιακές δυσκολίες κλπ... Απλα όπως οτιδήποτε αλλο θελει να ψάξεις και να δικτυωθείς

[Χαρά-Μαρία]

Συμφωνω με ΖΩΗ (100%-respect!), hara86 και τη babycute.

 

* Για το θεμα με τους εκπαιδευτικους, ειναι απο τα ελαχιστα επαγγελματα που εχουν ζητηση παντου. Και Ν Ζηλανδια που ψαχναμε για ενα διαστημα, εκπαιδευτικους, γιατρους/νοσηλευτες και μηχανικους ζητουσαν κυριως απο τριτες χωρες. Μια πρωην συναδελφος μου, εκπαιδευτικος σε ειδικοτητα, εχει παει Ν Ζηλανδια και εργαζεται σε σχολεια. Ειχε προτασεις και στην Αγγλια.

[robenula]

για μαθημα ελληνικων εννοω....εσεις για ελληνικα δε λετε?

[BabyCute]

για μαθημα ελληνικων εννοω....εσεις για ελληνικα δε λετε?

 

Δεν εχω ιδεα για ελληνικά, αλλα γιατι οχι κατι πιο ευρύ σε αγγλικό δημοτικό ; Η speech therapist? η ιδιαιτερα (απλή ανάγνωση η μαθηματικά; ) - κορίτσι βγάζουν γύρω στα 50 ευρω την ωρα αν εχεις (οχι ιδιαιτερα μεγαλη) εμπειρια σε παιδια με μαθησιακές δυσκολίες.... Στο σχολείο μας πολλα παιδια εχουν κοπέλες που έρχονται κατα την διάρκεια της μερες 3-4 ωρες και βοηθούν τα μικρα!! Μερικα εχουν μαθησιακές δυσκολίες αλλα απλα χρειάζονται βοήθεια για homework, οι γονεις δουλεύουν απο πρωι ως το βράδυ και δεν εχουν χρονο και θελουν βοήθεια.... Ειδικα σε ιδιωτικά που πέφτει πολυ ανταγωνισμός και πίεση, πέφτει πολυ έξτρα βοήθεια !!

Αλλα εννοείται όπως οτιδήποτε αλλο θελει ψάξιμο ...

[Χαρά-Μαρία]

για μαθημα ελληνικων εννοω....εσεις για ελληνικα δε λετε?

 

Η κοπελα που ανεφερα, φιλογος ειναι. Δεν ξερω περισσοτερα δυστυχως.

[ΑΡΓΚ]

Για να απαντήσω σε μερικές ερωτήσεις:

Είναι νομίζω μεγάλο ρίσκο το "πάμε και ελπίζουμε για το καλύτερο". Θα ένιωθα πιο άνετα να πάει ο άντρας μου, να κάτσει ένα χρόνο και να ακολουθήσουμε. Αυτό είναι το λογικό κομμάτι. Το συναισθηματικό, και εκείνος δε θέλει να μείνει μακριά από τα παιδιά, και εγώ το τρέμω το μόνη εδώ για μεγάλο διάστημα. Και από πλευράς μοναξιάς, και από πλευράς του τι μπορεί να πάει στραβά, γιατί και να πεθαίνω, βοήθεια από συγγενείς δεν υπάρχει και το σκέφτομαι και με πιάνει τρόμος.

Από εκεί και πέρα, αν όχι αμέσως, με ορίζοντα χρόνου ξέρω ότι θα βρω και εγώ δουλειά με καλά χρήματα σχετικά, και σίγουρα και με πολύ καλύτερη εξέλιξη και πιο ενδιαφέρουσα από εδώ, όπου κι αν επιλέξει ο σύζυγος (είμαστε σε παρόμοιο χώρο, και θα απευθυνθούμε σε εταιρείες με ίδιο αντικείμενο). Το πρόβλημα: όπως και εδώ, δύσκολα ωράρια, το να λειπω από το σπίτι 7-7 θα είναι στάνταρ και μπορεί να κάτσει και 7-12 μία στις τόσες. Και δύσκολα ωράρια σε μια ξένη χώρα σημαίνει ότι δε θα είμαι κοντά στα παιδιά πολλές ώρες αν υπάρξουν προβλήματα. Τις αλλαγές babysitter τις τρέμω και εδώ, που δουλεύω λίγο πιο ανθρώπινα, και οι κοπέλες μιλάνε και την ίδια γλώσσα με τα παιδιά τουλάχιστον. Εδώ έχουμε μάθει σε μια ρουτίνα, εκεί θα ανατραπούν όλα, και πιο πολύ για το μεγάλο μας παιδί, που είναι στην εφηβεία και ήδη έχει πολλές ανασφάλειες.

[hara86]

Είναι ρίσκο ναι,αλλά και χωρίς ρίσκα δεν γινεται τίποτα.

Σαφως και ειναι πιο σοφό να παει ο σύζυγος πρώτα να βρει εργασία και να μπορεσει έπειτα να βρει και σπίτι ώστε να ακολουθήσετε κι εσείς.

Το 1 χρόνο όμως που λες,είναι υπερβολικά μεγάλο διάστημα,ούτε 6μηνο δεν θα χρειαστει αν ολα πανε καλα με τη δουλεια.

Επισης,οσον αφορά αυτο,το ανέφερε κι η babycute,πρέπει να λάβεις υπόψην τα γεγονότα και τις εξελίξεις που λαβαινουν χώρα...πχ brexit,μεταναστευτικό κοκ

Εγώ το βλεπω στη χωρα που μενω. Πριν 4 χρόνια ήρθαμε κι ήδη πολλά πραγματα εχουν αλλαξει και εχουν γίνει πιο αυστηρά.

Οπότε απαιτείται αποφασιστικότητα.

Μεσα σε ενα χρόνο τα περιθώρια μπορεί να εχουν στενεψει,νομοι να εχουν αλλάξει κτλ.

Εχε τα στο νου σου κι αυτά!

Καλή επιτυχία ευχομαι οποια κι αν είναι η απόφαση!

[AthinaP]

Αν το καλοκαιρινό μπάνιο μετα τη δουλειά,το ΣΚ στον αργοσαρωνικό και η μονοήμερη στο Σούνιο είναι πρώτα στη λίστα με το τι εχει να προσφέρει μια χώρα...τότε πιστευω πως η απάντηση έρχεται αυτοματα: Ναι πρέπει να μεταναστέυσεις!!!!

Μιλάμε για μέλλον! Για το μέλλον των παιδιών μας!

 

Δεν ξέρω, είπα μια άποψη, έχοντας ζήσει και δουλέψει στο εξωτερικό και σίγουρα είναι υποκειμενική. Το μεγαλύτερο ρόλο τον παίζουν οι προοπτικές που έχει κανείς εδώ στον τομέα του. Ο κάθε τομέας έχει διαφορετική πραγματικότητα εδώ και "έξω". Και το έξω δεν είναι κάτι γενικό, είναι μια συγκεκριμένη χώρα κάθε φορά, με συγκεκριμένες συνθήκες, εκπαιδευτικό σύστημα και κάθε φορά όταν μιλάμε για μέλλον παιδιών προσπαθούμε να κάνουμε μια εκτίμηση για το πώς θα είναι η ζωή το 2028 ή το 2050, αν το πάρουμε ως εφόδια που θα έχουν τα παιδιά μας στην ωριμότητά τους από την πορεία που θα έχουν.

 

Κάποτε λοιπόν ο έρωτας ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα και εγώ ήθελα να μείνω στο εξωτερικό (σχέση από απόσταση που δεν άντεξε γιατί είχα βρει πρώτη δουλειά στην Ελλάδα) και ήρθαν έτσι τα πράγματα ώστε έκανα τελικά σπίτι στην Ελλάδα με άλλο έρωτα και βλέποντας τη ζωή μου θα έλεγα ότι μια χαρά βγήκε μέχρι τώρα, σε σχέση με το τι ζωή θα είχαμε ως ζευγάρι που μεγαλώνει τα παιδιά του έξω. Εμείς προσωπικά, με τα χαρτιά που μας μοιράστηκαν, στην τράπουλα της ζωής. Προφανώς και κάποιος άλλος μπορεί να έχει την αντίθετη εμπειρία, ειδικά αν είναι σε άλλη γενιά που δεν πρόλαβε να βρει το δρόμο του εδώ.

 

Οπότε για αυτό το λόγο κάποιες γράφουν ακόμα από την Ελλάδα και σκέφτονται δυνατότητες. Γιατί ΔΕΝ έφυγαν πριν 5 χρόνια που ήταν πιο νέες και δυνατές και τα παιδιά τους σε ηλικία που θα προσαρμόζονταν καλύτερα. Άρα κάτι έχει χαλάσει εδώ ή κάτι στις δικές τους προσωπικές συνθήκες / στον τομέα τους έχει αλλάξει.

 

Την καθημερινότητα στην προσωπική ζυγαριά την βάζω ψηλά, ίσως είναι και η καλή καθημερινότητα που έχω στην Ελλάδα που μας έχει δώσει ενέργεια να είμαστε ΟΚ και στη δουλειά μας και να συνεχίζουμε παρόλη την απαισιοδοξία. Οι φίλοι μας στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν έχουν αλλάξει σημαντικά τρόπο ζωής, αν εξαιρέσεις ότι κάποιοι λογαριάζουν τη θέρμανση, ωστόσο ναι, υπάρχει γκρίνια και ανησυχία για το μέλλον των παιδιών. Κάποιοι μετανάστευσαν, κάποιοι έχασαν δουλειές και ξαναβρήκαν, γενικά όμως αν είχαν να στηρίξουν οικογένεια έβρισκαν τον τρόπο και εδώ.

 

Τις τελευταίες μέρες βέβαια ειδικά ο κόσμος έχει αρχίσει να φοβάται πάλι, δεν κυκλοφορεί έξω πολύ, σίγουρα αυτό το πράγμα κάθε τόσο είμαστε σε ένα σταυροδρόμι δεν είναι και το καλύτερο για να βλέπεις αισιόδοξα.

 

Οπότε ναι, παίζουν ρόλο και οι παραλίες ειδικά μετά τη δουλειά και ο ήλιος και ότι μπορείς να θέλεις να δεις τους δικούς σου, να ακούς κόσμο να μιλάει τη γλώσσα σου. Μπορεί να φταίει και που πηγαίνω πού και πού σε ξένες πρωτεύουσες και δεν ζηλεύω την καθημερινότητά τους όπως την αντιλαμβάνομαι τουλάχιστον. Ή δεν έχω εγώ τα αποθέματα πια να αλλάξω τρόπο ζωής, εκτός πια και αν κάτι πάει πολύ στραβά εδώ. Δηλαδή δεν θα μπορούσα να αποδώσω κάπου που θα αναγκαζόμουν να μείνω σε λιγότερο άνετο σπίτι, γιατί εκεί θα είναι πιο ακριβό, να μετακινούμαι για δουλειά χάνοντας χρονο, γιατί οι καλές περιοχές είναι συνήθως έξω ακριβές για οικογένειες, να μένω σε βαρετή περιοχή, γιατί στο Κέντρο δεν είναι για παιδιά και είναι ακριβά. Εγώ, προσωπικά, με τη διαδρομή που έχω κάνει και την ενέργεια που έχω καταναλώσει ήδη. Κάποιος άλλος θα μπορούσε θαυμάσια! Για αυτό στο μυαλό μου ήδη έγραψα ότι θα μετράει πιο πολύ στη ζυγαριά της καθημερινότητας το καλό και αισιόδοξο και δυναμικό - πολυπολιτισμικό επαγγελματικό κυρίως περιβάλλον έξω. Γιατί εκτός δουλειάς, δεν ξέρω, αλήθεια. Δηλαδή δεν έγραψε καμιά κιόλας κάτι συγκεκριμένο για αυτό, πώς περνάει ο καιρός εκτός δουλειάς.

 

Άκουσα και κάτι φίλους φίλων που πήγαν στην Αυστραλία (τοπ προορισμός για εισοδήματα και όλα αυτά τα πιο σημαντικά για αυτούς που μεταναστεύουν) και τρελάθηκαν από τη βαρεμάρα γιατί ήταν σε μικρή πόλη που δεν έβρισκαν τίποτα να κάνουν και δεν τους ενδιέφερε ο αθλητισμός που έμοιαζε να είναι το μόνο με τον οποίο περνούσαν την ώρα τους οι ντόπιοι.

 

Βέβαια και η Αθήνα μεταλλάσσεται σε μια βαρετή πόλη και ερειπωμένη σε κάποια σημεία, να το πούμε αυτό. Και που μένουν ακατοίκητα σπιτια για να χαλάσει το περιβάλλον σε άλλες πρώην μη κατοικημένες περιοχές, που ήταν κάποιες από τις πρώην οάσεις. Οπότε παίρνεις αποφάσεις με τα δεδομένα που έχεις κάθε στιγμή και γνωρίζοντας ότι υπάρχουν παράγοντες έξω από τον έλεγχό σου.

 

Οπότε ήθελα να βάλω στην κουβέντα απλά σκέψεις. Φυσικά κανείς όταν κάνει το βήμα ζυγίζει πολύ προσεκτικά και μπορεί να είναι και ότι συγκριτικά με τον τομέα που περιγράφει η θεματοθέτρια, δεν είναι ρεαλιστικό για εμάς να στοχεύσουμε τις τοπ δουλειές που δίνουν δυνατότητα ό,τι σου λείπει να το αγοράσεις!

[AthinaP]

Για να απαντήσω σε μερικές ερωτήσεις:

Είναι νομίζω μεγάλο ρίσκο το "πάμε και ελπίζουμε για το καλύτερο". Θα ένιωθα πιο άνετα να πάει ο άντρας μου, να κάτσει ένα χρόνο και να ακολουθήσουμε. Αυτό είναι το λογικό κομμάτι. Το συναισθηματικό, και εκείνος δε θέλει να μείνει μακριά από τα παιδιά, και εγώ το τρέμω το μόνη εδώ για μεγάλο διάστημα.

 

Το δίλημμα ποιο είναι; Αν όντως θέλει να φύγει σίγουρα και το θεωρείτε καλή ιδέα για το 17 ή το 18 και το θέμα μόνο είναι το πότε, ας φύγει και το ξανασυζητάτε σε ένα μήνα αν θα φύγετε αυτή τη χρονιά ή την επόμενη. Θα μπορείς ίσως να πας και εσύ να δείτε από κοντά περιοχές, σχολεία, να πάρετε μια γεύση τι γίνεται. Ό,τι και αν σου πούμε εμείς για μια άλλη χωρα / επαγγελματικό τομέα / προτεραιότητες είναι απλά θεωρίες. Αυτό που έχεις συγκεκριμένα ως δυνατότητα καλύτερα να το ζυγίσεις εσύ καλά.

 

Πρέπει να απαντήσει και στην προσφορά που έχει εδώ σε εύλογο διάστημα; Γιατί εδώ δεν έχει πολλές και καλές ευκαιρίες είναι αλήθεια ότι μπαίνεις σε ρίσκο αφήνοντας χρόνο να περνάει από την τελευταία δουλειά.

[ΑΡΓΚ]

Το δίλημμα ποιο είναι; Αν όντως θέλει να φύγει σίγουρα και το θεωρείτε καλή ιδέα για το 17 ή το 18 και το θέμα μόνο είναι το πότε, ας φύγει και το ξανασυζητάτε σε ένα μήνα αν θα φύγετε αυτή τη χρονιά ή την επόμενη. Θα μπορείς ίσως να πας και εσύ να δείτε από κοντά περιοχές, σχολεία, να πάρετε μια γεύση τι γίνεται. Ό,τι και αν σου πούμε εμείς για μια άλλη χωρα / επαγγελματικό τομέα / προτεραιότητες είναι απλά θεωρίες. Αυτό που έχεις συγκεκριμένα ως δυνατότητα καλύτερα να το ζυγίσεις εσύ καλά.

 

Πρέπει να απαντήσει και στην προσφορά που έχει εδώ σε εύλογο διάστημα; Γιατί εδώ δεν έχει πολλές και καλές ευκαιρίες είναι αλήθεια ότι μπαίνεις σε ρίσκο αφήνοντας χρόνο να περνάει από την τελευταία δουλειά.

 

H αλήθεια είναι ότι είμαστε σε φάση που πρέπει να αποφασίσει, και γιατί δεν είναι δυνατό να υπάρχει αυτή η αβεβαιότητα άλλο ψυχολογικά. Δηλαδή ή στις επόμενες 1-2 βδομάδες υπογράφει εδώ, ή το ξεκόβει και πιάνει σοβαρά να διαπραγματεύεται για το εξωτερικό, με προοπτική να φύγει όπως το εκτιμούν γνωστοί σε παρόμοιες θέσεις κάπου στο δίμηνο. Πες και ένα εξάμηνο για να είναι ήσυχος ότι όλα πάνε καλά (πολλές εταιρείες έχουν και μία περίοδο "δοκιμής" το πρώτο εξάμηνο, οπότε πριν από αυτό όλα είναι πολύ ρευστά), έχει περάσει η περίοδος των εγγραφών στα σχολεία, και θα προτιμούσα να μην δοκιμάσω αλλαγή χώρας στη μέση της σχολικής χρονιάς. Οπότε μοιραία ή πάμε όλοι μαζί φέτος το καλοκαίρι και προσευχόμαστε, ή του χρόνου το καλοκαίρι πια.

Αν το θεωρώ καλή ιδέα, πραγματικά δεν ξέρω. Έχει πολύ καλύτερες προοπτικές και για μένα, και για τα παιδιά. Δεν έχω αμφιβολία ότι έτσι κι αλλιώς μετά τις σπουδές εδώ θα μας χαιρετίσουν...

Αν ήμασταν σε φάση μισθού των 400 ευρώ εδώ ή και με καλή δουλειά αλλά με μικρά παιδάκια (άντε πρώτες τάξεις δημοτικού π.χ.) δεν θα το σκεφτόμουν καν, θα είχα ήδη πακετάρει. Αλλά από τη μία και εδώ ζούμε συμπαθητικά (ΟΚ, δεν πάμε κρουαζιέρες και δεν αγοράζουμε παπούτσια των 200 ευρώ ούτε πάμε τα παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία, αλλά έχουμε ένα καλό σπίτι και αυτοκίνητο, δε χρωστάμε, τα παιδιά μπορούν και κάνουν δραστηριότητες που τους αρέσουν όπως μουσική και αθλήματα κλπ) και από την άλλη με φοβίζει πολύ το πώς θα προσαρμοστεί ένα ήδη ανασφαλές 14χρονο (τόσο θα είναι του χρόνου) σε μία νέα ζωή.

[ΑΡΓΚ]

Δεν ξέρω, είπα μια άποψη, έχοντας ζήσει και δουλέψει στο εξωτερικό και σίγουρα είναι υποκειμενική. Το μεγαλύτερο ρόλο τον παίζουν οι προοπτικές που έχει κανείς εδώ στον τομέα του. Ο κάθε τομέας έχει διαφορετική πραγματικότητα εδώ και "έξω". Και το έξω δεν είναι κάτι γενικό, είναι μια συγκεκριμένη χώρα κάθε φορά, με συγκεκριμένες συνθήκες, εκπαιδευτικό σύστημα και κάθε φορά όταν μιλάμε για μέλλον παιδιών προσπαθούμε να κάνουμε μια εκτίμηση για το πώς θα είναι η ζωή το 2028 ή το 2050, αν το πάρουμε ως εφόδια που θα έχουν τα παιδιά μας στην ωριμότητά τους από την πορεία που θα έχουν.

 

Κάποτε λοιπόν ο έρωτας ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα και εγώ ήθελα να μείνω στο εξωτερικό (σχέση από απόσταση που δεν άντεξε γιατί είχα βρει πρώτη δουλειά στην Ελλάδα) και ήρθαν έτσι τα πράγματα ώστε έκανα τελικά σπίτι στην Ελλάδα με άλλο έρωτα και βλέποντας τη ζωή μου θα έλεγα ότι μια χαρά βγήκε μέχρι τώρα, σε σχέση με το τι ζωή θα είχαμε ως ζευγάρι που μεγαλώνει τα παιδιά του έξω. Εμείς προσωπικά, με τα χαρτιά που μας μοιράστηκαν, στην τράπουλα της ζωής. Προφανώς και κάποιος άλλος μπορεί να έχει την αντίθετη εμπειρία, ειδικά αν είναι σε άλλη γενιά που δεν πρόλαβε να βρει το δρόμο του εδώ.

 

Οπότε για αυτό το λόγο κάποιες γράφουν ακόμα από την Ελλάδα και σκέφτονται δυνατότητες. Γιατί ΔΕΝ έφυγαν πριν 5 χρόνια που ήταν πιο νέες και δυνατές και τα παιδιά τους σε ηλικία που θα προσαρμόζονταν καλύτερα. Άρα κάτι έχει χαλάσει εδώ ή κάτι στις δικές τους προσωπικές συνθήκες / στον τομέα τους έχει αλλάξει.

 

Την καθημερινότητα στην προσωπική ζυγαριά την βάζω ψηλά, ίσως είναι και η καλή καθημερινότητα που έχω στην Ελλάδα που μας έχει δώσει ενέργεια να είμαστε ΟΚ και στη δουλειά μας και να συνεχίζουμε παρόλη την απαισιοδοξία. Οι φίλοι μας στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν έχουν αλλάξει σημαντικά τρόπο ζωής, αν εξαιρέσεις ότι κάποιοι λογαριάζουν τη θέρμανση, ωστόσο ναι, υπάρχει γκρίνια και ανησυχία για το μέλλον των παιδιών. Κάποιοι μετανάστευσαν, κάποιοι έχασαν δουλειές και ξαναβρήκαν, γενικά όμως αν είχαν να στηρίξουν οικογένεια έβρισκαν τον τρόπο και εδώ.

 

Τις τελευταίες μέρες βέβαια ειδικά ο κόσμος έχει αρχίσει να φοβάται πάλι, δεν κυκλοφορεί έξω πολύ, σίγουρα αυτό το πράγμα κάθε τόσο είμαστε σε ένα σταυροδρόμι δεν είναι και το καλύτερο για να βλέπεις αισιόδοξα.

 

Οπότε ναι, παίζουν ρόλο και οι παραλίες ειδικά μετά τη δουλειά και ο ήλιος και ότι μπορείς να θέλεις να δεις τους δικούς σου, να ακούς κόσμο να μιλάει τη γλώσσα σου. Μπορεί να φταίει και που πηγαίνω πού και πού σε ξένες πρωτεύουσες και δεν ζηλεύω την καθημερινότητά τους όπως την αντιλαμβάνομαι τουλάχιστον. Ή δεν έχω εγώ τα αποθέματα πια να αλλάξω τρόπο ζωής, εκτός πια και αν κάτι πάει πολύ στραβά εδώ. Δηλαδή δεν θα μπορούσα να αποδώσω κάπου που θα αναγκαζόμουν να μείνω σε λιγότερο άνετο σπίτι, γιατί εκεί θα είναι πιο ακριβό, να μετακινούμαι για δουλειά χάνοντας χρονο, γιατί οι καλές περιοχές είναι συνήθως έξω ακριβές για οικογένειες, να μένω σε βαρετή περιοχή, γιατί στο Κέντρο δεν είναι για παιδιά και είναι ακριβά. Εγώ, προσωπικά, με τη διαδρομή που έχω κάνει και την ενέργεια που έχω καταναλώσει ήδη. Κάποιος άλλος θα μπορούσε θαυμάσια! Για αυτό στο μυαλό μου ήδη έγραψα ότι θα μετράει πιο πολύ στη ζυγαριά της καθημερινότητας το καλό και αισιόδοξο και δυναμικό - πολυπολιτισμικό επαγγελματικό κυρίως περιβάλλον έξω. Γιατί εκτός δουλειάς, δεν ξέρω, αλήθεια. Δηλαδή δεν έγραψε καμιά κιόλας κάτι συγκεκριμένο για αυτό, πώς περνάει ο καιρός εκτός δουλειάς.

 

Άκουσα και κάτι φίλους φίλων που πήγαν στην Αυστραλία (τοπ προορισμός για εισοδήματα και όλα αυτά τα πιο σημαντικά για αυτούς που μεταναστεύουν) και τρελάθηκαν από τη βαρεμάρα γιατί ήταν σε μικρή πόλη που δεν έβρισκαν τίποτα να κάνουν και δεν τους ενδιέφερε ο αθλητισμός που έμοιαζε να είναι το μόνο με τον οποίο περνούσαν την ώρα τους οι ντόπιοι.

 

Βέβαια και η Αθήνα μεταλλάσσεται σε μια βαρετή πόλη και ερειπωμένη σε κάποια σημεία, να το πούμε αυτό. Και που μένουν ακατοίκητα σπιτια για να χαλάσει το περιβάλλον σε άλλες πρώην μη κατοικημένες περιοχές, που ήταν κάποιες από τις πρώην οάσεις. Οπότε παίρνεις αποφάσεις με τα δεδομένα που έχεις κάθε στιγμή και γνωρίζοντας ότι υπάρχουν παράγοντες έξω από τον έλεγχό σου.

 

Οπότε ήθελα να βάλω στην κουβέντα απλά σκέψεις. Φυσικά κανείς όταν κάνει το βήμα ζυγίζει πολύ προσεκτικά και μπορεί να είναι και ότι συγκριτικά με τον τομέα που περιγράφει η θεματοθέτρια, δεν είναι ρεαλιστικό για εμάς να στοχεύσουμε τις τοπ δουλειές που δίνουν δυνατότητα ό,τι σου λείπει να το αγοράσεις!

 

Αυτό πάντως με τον ήλιο και τις παραλίες, αν και μπορεί να ακούγεται πολύ αστείο, το σκέφτομαι και εγώ. Όχι με την έννοια του αν θα μπορώ να πίνω μπύρες στην ξαπλώστρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι μια εποχιακή κατάθλιψη κάθε χειμώνα την περνάω και δεν ξέρω αν θα είμαι καλά στη σκέψη να ζήσω για πάντα κάπου βόρεια.

[isis73]

Κοριτσια εγω ειχα ζησει για λιγο καιρο στην αγγλια σε πανεπιστημιο στα πλαισια της διατριβης μου. Μου ελειπε πολυ η ελλαδα. Το κλιμα της. Η χωρα. Στη αγγλια ηταν πολυ κατσθλιπτικα. Βροχες χειμωνα καλοκαιρι. Κρυο. Δεν υπηρχε καλοκαιρι ουσιαστικσ. Ολοι μου ελεγαν για τον καιρο τηε ελλαδας. Η δουλεια ξεκινουσε τις εννια κ τελειωνε τις εξι (βραδυ). Μιλαμε για κανονικο ωραριο. Κ οι μισθοι ηταν καλυτεροι αλλα κ η ζωη πιο ακριβη κ δεν υπηρχε τοση διαφορα.

Υπηρχε καλυτερη οργανωση απο την ελλαδα κ μπορουσες να επιτυχεις περισσοτερα πραγματα γιατι εκμεταλλευοσουν καλυτερα τα χρονο σου.

Εγω νομιζω οτι δεν θα πηγαινα αγγλια τουλαχ. Μου παρουσ δυνατοτητα εργασιας κ δεν το σκεφτηκα. Βεβαια εγω εργασια στην ελλαδα.

[AthinaP]

Κοριτσια εγω ειχα ζησει για λιγο καιρο στην αγγλια σε πανεπιστημιο στα πλαισια της διατριβης μου. Μου ελειπε πολυ η ελλαδα. Το κλιμα της. Η χωρα. Στη αγγλια ηταν πολυ κατσθλιπτικα. Βροχες χειμωνα καλοκαιρι.

 

Λονδίνο και Νότια Αγγλία δεν είναι και τόσο γκρι. Για αυτό και όλη η υφήλιος θέλει να μαζευτεί εκεί γύρω στο Λονδίνο και οι καλες γειτονιές είναι πανάκριβες! Δηλαδή έχει καλή ζωή, αν έχεις όντως πολύ καλή δουλειά με προοπτικές.

[isis73]

Λονδίνο και Νότια Αγγλία δεν είναι και τόσο γκρι. Για αυτό και όλη η υφήλιος θέλει να μαζευτεί εκεί γύρω στο Λονδίνο και οι καλες γειτονιές είναι πανάκριβες! Δηλαδή έχει καλή ζωή, αν έχεις όντως πολύ καλή δουλειά με προοπτικές.

 

Ημουν ουαλλια. Στο σουονζι.

[AthinaP]

A, δεν ξέρω προς τα εκεί τι γίνεται. Εξαρτάται και το χειμώνα. Φέτος πχ και εδώ στην Αθήνα είναι αρκετά γκρι. Πέρασα 2 ή 3 χειμώνες Ν. Αγγλία και Λονδίνο και ήταν πολυ ωραία και ηλιόλουστα και δεν έκανε πολύ κρύο! Μπορεί να έτυχε. Και όλο αυτό το πράσινο της Αγγλίας! Ήταν όντως κουκλίστικα, στη Ν. Αγγλία, με πιο λογικές τιμές ακινήτων, γιατί στο Λονδίνο, το μόνο που μπορούσαμε να έχουμε με το εισόδημά μας, εκείνη την εποχή και μην έχοντας εξελιχθεί τότε στο επαγγελματικό επίπεδο, ήταν μια περιοχή με μετανάστες, Africa style, αρκετά υποβαθμισμένη, δεν ήταν το χρώμα όσο το ότι ένιωθες ότι δεν ήταν ενταγμένοι, κανονικά ειχαν συνήθειες αφρικής, ενώ εδώ είναι αλλιώς τώρα τουλάχιστον. Καλοκαίρι όντως, δεν το πολυκαταλαβαίνεις. Είναι κάπως σαν το μήνα Μάιο εδώ. Απλά μπορείς να κάνεις βόλτες χωρίς μπουφάν, δεν έχεις αυτή την αίσθηση του καλοκαιριού που έχουμε εδώ, που έτσι και αλλιώς όμως στη μεγαλούπολη δεν το λες και τέλειο.

 

Θέλω να πω δεν είναι μόνο το άντε και πήγα "έξω". Αντίστοιχα μπορεί κάποιος να πεί ήρθα Αθήνα και να μπορεί να μείνει Βουλιαγμένη, Πλάκα ή Ασπρόπυργο, τυχαίες οι γειτονιές. Δεν είναι η ίδια ζωή.

 

Αν έρθει η άνοιξη και αισθάνεσαι εδώ στην Αθήνα ότι σου λείπει βιταμίνη D γιατί ήσουν όλες τις μέρες του χειμώνα με ηλιοφάνεια σε ένα γραφείο από το πρωί και γυρνούσες το βράδυ, τότε έχεις και ένα μερίδιο ευθυνης γιατί ακολουθούσες τις ελληνικές συνήθειες, που δεν βγαίνουμε έξω να μας φυσήξει ο αέρας ολόκληρο το χειμώνα, ούτε τα ΣΚ, πάμε σε κλειστά mall και περιμένουμε υπομονετικά την άνοιξη και το καλοκαίρι για να βγούμε σε ανοιχτό χώρο! Άλλοι λαοί δεν το έχουν αυτό και βγαίνουν σε κάθε ευκαιρία και ο Βρετανοί συμπεριλαμβανόμενοι! Ένας λόγος είναι ότι δεν έχουν εγγύηση όπως εμείς εδώ ότι θα έχουν ηλιοφάνεια έστω το καλοκαίρι!

 

Αλλά ένας από τους λόγους που μόνο που σκεφτόμαστε καλοκαίρι στην Ελλάδα αισιοδοξούμε, είναι ακριβώς ότι έχουμε τις συνήθειες να περιμένουμε υπομονετικά το καλοκαίρι και δεν είναι αρκετά ζωντανές οι πόλεις μας το χειμώνα! Κάτι γίνεται τα Χριστούγεννα μόνο.

[BabyCute]

Ημουν ουαλλια. Στο σουονζι.

 

Η Ουαλία δεν ειναι Αγγλία!!! Περα απο αυτο ειναι χωριό κανονικό!

[BabyCute]

H αλήθεια είναι ότι είμαστε σε φάση που πρέπει να αποφασίσει, και γιατί δεν είναι δυνατό να υπάρχει αυτή η αβεβαιότητα άλλο ψυχολογικά. Δηλαδή ή στις επόμενες 1-2 βδομάδες υπογράφει εδώ, ή το ξεκόβει και πιάνει σοβαρά να διαπραγματεύεται για το εξωτερικό, με προοπτική να φύγει όπως το εκτιμούν γνωστοί σε παρόμοιες θέσεις κάπου στο δίμηνο. Πες και ένα εξάμηνο για να είναι ήσυχος ότι όλα πάνε καλά (πολλές εταιρείες έχουν και μία περίοδο "δοκιμής" το πρώτο εξάμηνο, οπότε πριν από αυτό όλα είναι πολύ ρευστά), έχει περάσει η περίοδος των εγγραφών στα σχολεία, και θα προτιμούσα να μην δοκιμάσω αλλαγή χώρας στη μέση της σχολικής χρονιάς. Οπότε μοιραία ή πάμε όλοι μαζί φέτος το καλοκαίρι και προσευχόμαστε, ή του χρόνου το καλοκαίρι πια.

Αν το θεωρώ καλή ιδέα, πραγματικά δεν ξέρω. Έχει πολύ καλύτερες προοπτικές και για μένα, και για τα παιδιά. Δεν έχω αμφιβολία ότι έτσι κι αλλιώς μετά τις σπουδές εδώ θα μας χαιρετίσουν...

Αν ήμασταν σε φάση μισθού των 400 ευρώ εδώ ή και με καλή δουλειά αλλά με μικρά παιδάκια (άντε πρώτες τάξεις δημοτικού π.χ.) δεν θα το σκεφτόμουν καν, θα είχα ήδη πακετάρει. Αλλά από τη μία και εδώ ζούμε συμπαθητικά (ΟΚ, δεν πάμε κρουαζιέρες και δεν αγοράζουμε παπούτσια των 200 ευρώ ούτε πάμε τα παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία, αλλά έχουμε ένα καλό σπίτι και αυτοκίνητο, δε χρωστάμε, τα παιδιά μπορούν και κάνουν δραστηριότητες που τους αρέσουν όπως μουσική και αθλήματα κλπ) και από την άλλη με φοβίζει πολύ το πώς θα προσαρμοστεί ένα ήδη ανασφαλές 14χρονο (τόσο θα είναι του χρόνου) σε μία νέα ζωή.

 

Μπορεις να πεις τι τομέα ειναι ο συζυγος;

 

Δεν νομιζω να σου ειπαμε να τα μαζέψεις και να φυγεις ετσι χωρις πλάνο! Αν δεν εχεις ηδη υπογράψει συμβόλαιο για δουλειά που θα πας;

Περα απο αυτο πρεπει να κανεις έρευνα καλή σε περιοχές σχολεια κλπ γιατι μερικες περιοχές ειναι αστα να πανε... Υπαρχει τεραστια διαφορα μια περιοχή απο την αλλη σε εγκληματικότητα σχολεια νοίκι κλπ και μπορει να απέχουν μονο 200 μέτρα

Αυτα γι Αγγλία, για άλλες χώρες δεν ξερω τιποτα ..

[ΑΡΓΚ]

Μπορεις να πεις τι τομέα ειναι ο συζυγος;

 

Δεν νομιζω να σου ειπαμε να τα μαζέψεις και να φυγεις ετσι χωρις πλάνο! Αν δεν εχεις ηδη υπογράψει συμβόλαιο για δουλειά που θα πας;

Περα απο αυτο πρεπει να κανεις έρευνα καλή σε περιοχές σχολεια κλπ γιατι μερικες περιοχές ειναι αστα να πανε... Υπαρχει τεραστια διαφορα μια περιοχή απο την αλλη σε εγκληματικότητα σχολεια νοίκι κλπ και μπορει να απέχουν μονο 200 μέτρα

Αυτα γι Αγγλία, για άλλες χώρες δεν ξερω τιποτα ..

 

IT.

Δεν υπάρχει περιορισμός αυστηρός για Αγγλία, απλά για εκεί έχει μία επαφή τώρα. Στις περισσότερες μεγάλες πόλεις σε οποιαδήποτε σχεδόν Δυτική χώρα, θα είχαμε καλύτερες προοπτικές από ό,τι εδώ λόγω επαγγέλματος. Απλά λόγω παιδιών, σε μη αγγλόφωνη χώρα θα έχουμε το πρόβλημα του ότι θα χρειαστούμε international school (και είπαμε θα πληρωνόμαστε πιο καλά, αλλά όχι και 3 καλά ιδιωτικά σχολεία).

[BabyCute]

IT.

Δεν υπάρχει περιορισμός αυστηρός για Αγγλία, απλά για εκεί έχει μία επαφή τώρα. Στις περισσότερες μεγάλες πόλεις σε οποιαδήποτε σχεδόν Δυτική χώρα, θα είχαμε καλύτερες προοπτικές από ό,τι εδώ λόγω επαγγέλματος. Απλά λόγω παιδιών, σε μη αγγλόφωνη χώρα θα έχουμε το πρόβλημα του ότι θα χρειαστούμε international school (και είπαμε θα πληρωνόμαστε πιο καλά, αλλά όχι και 3 καλά ιδιωτικά σχολεία).

 

Τι εννοείς δεν υπαρχει περιορισμός;

IT μπορεις να βγάλεις πολλα λεφτά Λονδίνο αλλα εξαρταται την ειδικότητα του (developer, support, κλπ..) και την εμπειρια του ... Και αν ειναι γενικά της δουλειάς θελει να εξελίσσεται κλπ θα βγαλει και πιο πολλα, υπάρχουν τρόποι που βγάζεις περιουσία στο ΙΤ αλλα οτι ειναι να γίνει θα πρεπει να γίνει γρηγορα γιατι λόγω brexit μετα δεν θα μπορέσει να έρθει...

[mmdad]

Νομιζω οτι ειναι πολλα πραγματα που θα επρεπε να λυφθουν υποψη σε μια τετοια αποφαση.. Εμεις ειμαστε στο Βελγιο. Ηρθαμε πριν την κριση και τα παιδια εχουν γεννηθει εδω..

Αυτο που βλεπω σαν συμμαντικο σε καποιον ή καποια οικογενεια ολοκηρη που φευγει για καλυτερες συνθηκες ειναι πραγματικα η ερευνα του κοστος ζωης.. Πχ στο Βελγιο ειναι ολα πανακριβα... Εχει σημασια ο μισθος μου ή το οτι το νοικι ειναι το 75% απο τα καθαρα? Εδω και το φαγητο ειναι ακριβο και οι υπηρεσιες...

Θα το σκεφτομασταν να φυγουμε?? Ο συζυγος εχει βρει δουλεια και σε αλλες χωρες, ομως εκει δεν ειναι σιγουρο οτι θα εβρισκα και εγω.. Η ηλικια, η γλωσσα ενδεχομενως, οι υποχρεωσεις...Για τα παιδια δεν μας απασχολει τοσο το θεμα της γλωσσας (καπου θα βρουμε γαλλικα )αλλα οτι θα φυγουν μακρια απο τους φιλους τους...

[Niki81]

Τι εννοείς δεν υπαρχει περιορισμός;

IT μπορεις να βγάλεις πολλα λεφτά Λονδίνο αλλα εξαρταται την ειδικότητα του (developer, support, κλπ..) και την εμπειρια του ... Και αν ειναι γενικά της δουλειάς θελει να εξελίσσεται κλπ θα βγαλει και πιο πολλα, υπάρχουν τρόποι που βγάζεις περιουσία στο ΙΤ αλλα οτι ειναι να γίνει θα πρεπει να γίνει γρηγορα γιατι λόγω brexit μετα δεν θα μπορέσει να έρθει...

 

Καλε σε λιγο θα πεισεις εμενα να ερθω...και ψαχνω και για δουλεια.

[Χαρά-Μαρία]

isis73 η Ουαλια εχει οντως πιο υγρο κλιμα, ομως οσες φορες πεταχτηκα εκδρομες, (δεν εχω ζησει εκει), ειχαμε βρει πλουσια νυχτερινη ζωη και πιο ανοικτους ανθρωπους απο την Αγγλια.

 

Παντως το κλιμα δεν θα ηταν η Νο1 σκεψη μου αν ηταν να μεταναστευσω. Εχουμε σημερα ηλιο αλλα τον προηγουμενο μηνα δυο μερες χιονισε και δεν ειχαμε ζεστο νερο ποσες ωρες, αλλοι επαθαν μεγαλες ζημιες. Δεν μπορουσες ουτε να μετακινηθεις ουτε να ζεστανεις σωστα το σπιτι σου. Σε αλλες χωρες δεν παραλυει η χωρα με λιγο χιονακι-ουτε με πολυ σε αρκετες περιπτωσεις. Οποτε για την οργανωση πας.

 

Πουθενα δεν ειναι τελεια. Ο καθενας θετει τις προτεραιοτητες του, οποτε οταν εφυγα εξω εφυγα:

-για τα λεφτα και τις ευκαιριες

-για την εμπειρια και τα ταξιδια

-για την οργανωση

-για την επιβράβευση στην εργασια

-για την τηρηση των Νομων απο τους πολιτες και

-για την ηρεμια μου.

 

Οι λογοι ομως που επεστρεψα-και παραθετω αληθινα παραδειγματα για να γινω πιο κατανοητη:

-οσο και να μιλαμε για πολυπολιτισμικοτητα και ισες ευκαιριες, σε "ξενους" συνηθως δινουν λιγοτερα χρηματα και σου φερονται κι αναλογα. Μου προσεφεραν λοιπον λιγοτερα χρηματα απο ντοπιους, χωρις προφανη λογο. Επισης, μολις επεστρεψε φιλη μου απο την Ιταλια. Ειχε ιδια ακριβως συμβαση με αλλους 3 Ιταλους. Εκεινη επρεπε να ειναι εκει ολο το 8ωρο, οι Ιταλοι δεν πατουσαν καν. Ο γαμπρος μου εγκατελειψε τελειο ποστο στην Αμερικη για παρομοιο λογο. Στην Αυστραλια μου λεει ο ξαδελφος μου, πληρωνεις 8000/χρονο για το δημοσιο σχολειο αν εισαι απο τριτη χωρα. Διακρισεις, υπαρχουν.

-Βρηκα πολλες διαφορες πολιτιστικες, θρησκευτικες και ηθικες, που οσο ημουν νεα, τις εβρισκα κι εξακολουθω να βρισκω ενδιαφερουσες, ομως καποια στιγμη, κουραστηκα για να ειμαι ειλικρινης, ηθελα κατι πιο οικειο. Εχω φιλη στην Αγγλια, που εχει σταματησει εδω και καιρο να μου γραφει στα Ελληνικα-απαντα σε ελληνιδα, στα αγγλικα. Αυτο βεβαια ειναι στο χερι σου, κι επισης ειναι καθαρα προσωπικος κι υποκειμενικος λογος. Ουτε αυτο σημαινει οτι δε θελω στο μελλον να ξαναπαω στο εξωτερικο, δε θα ειναι λογος που θα με αποτρεψει απο μονος του. Ισα ισα, οταν με ξαναπιασει η ορεξη για περιπετεια, θα το επιδιωξω σιγουρα.