θα μεταναστεύατε;

[love kids]

On 8/2/2020 at 11:24 ΜΜ, Nefeli2014 είπε:

Όχι.. Δύσκολα.. Είμαι άνθρωπος της συνήθειας, της οικογένειας και της φιλίας. Δε θα θελα να τα χάσω όλα αυτά. Αν δεν τα είχα τότε οκ αλλάζει και ο χαρακτήρας φαντάζομαι... 

Επειδή ανήκω στη γενιά που σε κάποια φάση έφυγαν όλοι σωριδον από Ελλάδα, έτσι χάθηκα με φίλους που έφυγαν και δε κρύβω πως μου κόστισε. Έχουν βολευτεί πολύ καλά σε πολύ καλές χώρες. Και εγώ παρόλο που έχω καλή δουλειά, τα λεφτά που βγάζουν εκεί ως υπάλληλοι εδώ ούτε για πλάκα δε τα πιάνουμε. Δεν ξέρω, προτιμώ να μείνω εδώ στη" μιζέρια" της Ελλάδας και να το παλεύω αρκεί να έχω τους ανθρώπους μου κοντά μου.  Τη μαμά μου τον μπαμπά μου, τη θγεια και την μπατζανακισσα, τους λιγοστούς φίλους που μου απέμειναν. Τη γειτονιά μου, το απατεώνα τον μπακάλη μου και τον κλέφτη κρεοπωλη μου. Προτιμώ να τρώγομαι με τα Ρουχα μου και να κουνάω το κεφάλι μου για το χάλι μας, μου αρέσει αυτή η χώρα, την θέλω, λατρεύω τα νησιά μας και 5α χωριά μας. Αυτή τη λαϊκή νοοτροπία των παπουδων με κάνει και χαμογελάω. Αυτή τη ψευτοκουλτουριαση των νέων επισης την θέλω, έχει πλάκα κι αυτή. Εχω ταξιδέψει πολύ, σαν την Ελλάδα Καμμια χώρα. Για μένα τουλαχιστον. Παρολαυτα δε δηλώνω και πατριδοφιλη, δε θα πέθαινα κιόλας. Μπορεί και πάλι να μην την εκανα όμως, σε κάποιον πόλεμο ας πούμε νομίζω θα γινόμουν νοσηλεύτρια. Όταν βλέπω κάτι παλιές πολεμικές ταινίες, εκεί με φαντάζομαι. Ναι τα κάνω κάτι τέτοια με τις ταινίες, ταυτίζομαι με ρόλους

 

Νομίζω είναι η συνήθεια και ο χαρακτήρας μου που τη θέλει για να μαι ευτυχισμένη. 

Τα παιδιά μου εν αντιθεσει θα τα προετοιμάσω για έξω. Θα τους παρέχω όλα τα εφόδια. Κι ότι θέλουν ας κάνουν. Όχι επειδή εγώ είμαι έτσι δηλαδή θα το περάσω και στα παιδιά μου. Το χω αποφασίσει δηλαδή να μην ανακατευτώ σε αυτό καθόλου αν έρθει ποτέ η στιγμής τέτοιας αναζήτησης. Έχουμε μέλλον. 

Παντως αν φύγουν, το σίγουρο είναι ότι θα πάω κι εγώ μαζί τους. Δε θα ενοχλω. ακόμα κι αν δε με θέλουν θέλω ναμαι απλώς κάπου εκεί γυρω να τα "μυρίζω"... Φαμίλια όπως είπε κάποτε ο πατέρας μου, το σπουδαιότερο στη ζωή! 

Καταλαβαίνω τα όσα λες. Πολύς κόσμος σκέφτεται έτσι και είναι απόλυτα σεβαστό. Κι εγώ αγαπώ τους δικούς μου, τη γειτονιά μου, τους χαμογελαστούς ανθρώπους, το σπιτι μου εδώ, τη δουλειά που κάνω εδώ. Ωστόσο, θυμώνω για τη χώρα και το κράτος που μόνο ζητάει αλλά δίνει με το σταγονόμετρο. Σπουδάζουμε μια ζωή, εξειδικευόμαστε και παλεύουμε με την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, τις μηδενικές παροχές. Προτιμώ να έχω ποιότητα ζωής κι ας βλέπω πιο σπάνια τις ομορφιές της χώρας μου. Άλλωστε παντού υπάρχουν όμορφα μέρη. 

Για τα παιδιά συμφωνώ να τους δίνουμε τα εφόδια ώστε να μπορούν στο μέλλον αν τα ίδια το επιλέξουν, να έχουν μια καλή τύχη στο εξωτερικό.