Μητέρα δηλώνει έτοιμη να θηλάζει τον γιο της μέχρι να γίνει οκτώ ετών

[livinath]

Ενδεικτικά, 70?/ επίσκεψη

 

Και τι προσόντα πρέπει να έχει κάποιος για να είναι σύμβουλος θηλασμού??

[Dragonfly]

Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Πιστεύεις λόγω των δύο περιστατικών που έζησες ότι είναι ο κανόνας ή έστω η πλειοψηφία?? Εκεί έγκειται η διαφωνία μου..

 

Συμφωνώ. Και εμένα μου έχουν κάνει παρατήρηση ή έχουν στραβώσει τα μούτρα γριές γιατί πχ έδινα συσκευασμένη κρέμα στα παιδιά ή δεν τους φόραγα ζακέτα ή περνούσα πεζή από τη μέση του δρόμου και όχι από το φανάρι...

[Dragonfly]

Και τι προσόντα πρέπει να έχει κάποιος για να είναι σύμβουλος θηλασμού??

 

Έχουν τελειώσει ακαδημίες θηλασμού...

[vivien9]

Εντωμεταξύ, εγώ αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί για μια τόσο φυσική διαδικασία που είναι ο θηλασμός χρειάζεται να υπάρχουν ένα κάρο "ειδικοί" που εκδίδουν βιβλία, κάνουν εκπομπές, βγάζουν βιντεάκια και δεν ξέρω εγώ τι άλλο (πάντα με το αζημείωτο φυσικά) και το μόνο που καταφέρνουν είναι να αγχώνουν μια νέα μανούλα.

Ναι, μπορεί να χρειαστεί στην αρχή μια βοήθεια από κάποια μαία, κάποια πιο έμπειρη ίσως συγγενή, κλπ., αλλά όλο αυτό το πράγμα δεν ξέρω νομίζω ότι περισσότερο άγχος κι ανασφάλεια προσφέρει παρά βοήθεια. Γιατί η άλλη, αντί να αντιμετωπίσει το θηλασμό ως κάτι τελείως φυσιολογικό, βομβαρδίζεται από μια σειρά πληροφορίες από 100 μεριές και σου λέει, όπα, για να γίνεται τόσο μεγάλο θέμα για το ζήτημα θα έχει τις δυσκολίες του, με αποτέλεσμα να ξεκινάει μέσα στην ανασφάλεια και το άγχος και την αβεβαιότητα αντί να αφήνει το σώμα της και το παιδί της να την καθοδηγήσει.

Δε συμφωνώ. Η ανάγκη αυτή για "ειδικούς" και τόση πληροφόρηση είναι αναγκαία από την στιγμή που κυκλοφόρησαν τα ξένα γάλατα και η προπαγάνδα τους πριν σαράντα χρόνια και έχουμε φτάσει ακόμα και σήμερα να υπάρχουν τόσες λάθος οδηγίες από τον οικογενειακό περίγυρο μέχρι τους επαγγελματίες υγείας, οι οποίες εννοείται οδηγούν σε διακοπή του θηλασμού με συνοπτικές διαδικασίες. Έχει γραφτεί και σε άλλες συζητήσεις, ότι ουσιαστικά μετά από 2-3 γενιές (των μαμάδων μας) που δεν θήλασαν έχει χαθεί η γνώση των πρακτικών του θηλασμού .. ε, και ναι χρειάζεται η σύμβουλος θηλασμού πλέον για να κατευθύνει σωστά την λεχώνα εν μέσω ενός κικεώνα από λάθος οδηγίες που λαμβάνει τις κρίσιμες πρώτες μέρες του θηλασμού.. ή εναλλακτικά να έχει ενημερωθεί πλήρως από το διαδίκτυο για το θέμα, για το τι πραγματικά ισχύει και τι μπορεί να αντιμετωπίσει.

 

Πρακτικά έχω παρατηρήσει ότι όποια έγκυος βασίστηκε στην εποχή μας στο ότι ο θηλασμός είναι κάτι φυσικό και εύκολο και δεν χρειάζεται καμία ενημέρωση δεν θήλασε τελικά.

 

 

• 
  

[tzatzikaki]

Και τι προσόντα πρέπει να έχει κάποιος για να είναι σύμβουλος θηλασμού??

Για να λάβεις τη διεθνή πιστοποίηση συμμετέχεις σε κάποιες εξετάσεις και επανεξετάζεσαι ανά 5 χρόνια. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν επιβάλλεται να είσαι επαγγελματίας υγείας ή αν οποιοσδήποτε μπορεί να πάρει πιστοποίηση...

Πρακτικά έχω παρατηρήσει ότι όποια έγκυος βασίστηκε στην εποχή μας στο ότι ο θηλασμός είναι κάτι φυσικό και εύκολο και δεν χρειάζεται καμία ενημέρωση δεν θήλασε τελικά.

Αυτό πιστεύω κι εγώ, αν οι μαμάδες μας γνώριζαν έστω και τα βασικά, όλα θα ήταν πολύ πιο απλά. Δε δημιουργήθηκε τυχαία η ανάγκη για ύπαρξη συμβούλων. Η γενιά μας ξεκίνησε στην ουσία εκ του μηδενός όσον αφορά αυτό το θέμα. Και καλά όταν δεν αντιμετωπίζεις προβλήματα. Αν πονάς, αν πάθεις μαστίτιδα, αν το μωρό δεν παίρνει βάρος, πού απευθύνεσαι? Στον παιδίατρο που θα σου πει δώσε μπουκάλι?

[mkcm]

 

Πρακτικά έχω παρατηρήσει ότι όποια έγκυος βασίστηκε στην εποχή μας στο ότι ο θηλασμός είναι κάτι φυσικό και εύκολο και δεν χρειάζεται καμία ενημέρωση δεν θήλασε τελικά.

 

Επειδή προηγουμένως είχε βομβαρδιστεί από 1000 μεριές για το τι είναι ο θηλασμός, τι και πως και πότε και που και τι λέει ο ένας και τι λέει ο άλλος κλπ., κλπ. και ξεκίνησε μέσα στο άγχος για το αν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει σε αυτό το "δύσκολο" πράγμα που λέγεται θηλασμός.

Από την προσωπική μου εμπειρία και τον κύκλο μου, όσες το αντιμετωπίσαμε το θέμα του θηλασμού χαλαρά, δηλαδή ξεκινάω βλέποντας και κάνοντας, έχοντας όμως διάθεση να θηλάσουμε, συνεχίσαμε να θηλάζουμε επί μακράν τα παιδιά μας. Όσες είχαν αποφασίσει από τα πριν ότι θα τα θηλάσουν 2 - 2,5 χρόνια και δεν πρόκειται επουδενί να δώσουν μπουκάλι, ήταν μέσα στο άγχος από την αρχή. Άλλες στη συνέχεια εδραίωσαν θηλασμό, άλλες όχι. Πάντως κι αυτές που τον εδραίωσαν τους πρώτους μήνες περνούσαν μια κόλαση...

[livinath]

Δε συμφωνώ. Η ανάγκη αυτή για "ειδικούς" και τόση πληροφόρηση είναι αναγκαία από την στιγμή που κυκλοφόρησαν τα ξένα γάλατα και η προπαγάνδα τους πριν σαράντα χρόνια και έχουμε φτάσει ακόμα και σήμερα να υπάρχουν τόσες λάθος οδηγίες από τον οικογενειακό περίγυρο μέχρι τους επαγγελματίες υγείας, οι οποίες εννοείται οδηγούν σε διακοπή του θηλασμού με συνοπτικές διαδικασίες. Έχει γραφτεί και σε άλλες συζητήσεις, ότι ουσιαστικά μετά από 2-3 γενιές (των μαμάδων μας) που δεν θήλασαν έχει χαθεί η γνώση των πρακτικών του θηλασμού .. ε, και ναι χρειάζεται η σύμβουλος θηλασμού πλέον για να κατευθύνει σωστά την λεχώνα εν μέσω ενός κικεώνα από λάθος οδηγίες που λαμβάνει τις κρίσιμες πρώτες μέρες του θηλασμού.. ή εναλλακτικά να έχει ενημερωθεί πλήρως από το διαδίκτυο για το θέμα, για το τι πραγματικά ισχύει και τι μπορεί να αντιμετωπίσει.

 

Πρακτικά έχω παρατηρήσει ότι όποια έγκυος βασίστηκε στην εποχή μας στο ότι ο θηλασμός είναι κάτι φυσικό και εύκολο και δεν χρειάζεται καμία ενημέρωση δεν θήλασε τελικά.

 

 

• 
  

 

Νομίζω πως όλες συμφωνούμε στην ενημέρωση. Το θέμα είναι ότι μάλλον τείνει να γίνει υπερβολική. Καμιά φορά η υπερ-πληροφόρηση μπορεί να φέρει και τα αντίθετα αποτελέσματα. Το ίδιο ισχύει και για τα σκονο-γάλατα και τις φαρμακευτικές που τα προωθούν. Το κακό είναι ότι εκείνοι έχουν μια πανστρατιά από managers πίσω τους και μεγάλο ποσοστό παιδιάτρων παγκοσμίως που λειτουργούν ως ντίλερ τους (με το αζημίωτο φυσικά) ενώ οι υπέρμαχοι του θηλασμού δεν τα έχουν όλα αυτά. Και αντί να μιλήσουν στο ένστικτο της κάθε μαμάς, να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές της ψυχοσύνθεσης της με σκοπό να την καθησυχάσουν και να την καθοδηγήσουν δημιουργούν προκλήσεις (βλ. κίνημα δημόσιου θηλασμού) άνευ λόγου και άνευ ουσίας. Μου θυμίζουν λίγο από ΦΕΜΕΝ... Πετάω τα βυζι@ έξω και γράφω συνθήματα και χ3στηκ3 η Φατμέ... Και σημειώνω: προσωπικά είμαι υπέρμαχος του θηλασμού. Αυτές οι κινήσεις όμως μου φαίνονται πραγματικά ανούσιες.

[livinath]

Για να λάβεις τη διεθνή πιστοποίηση συμμετέχεις σε κάποιες εξετάσεις και επανεξετάζεσαι ανά 5 χρόνια. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν επιβάλλεται να είσαι επαγγελματίας υγείας ή αν οποιοσδήποτε μπορεί να πάρει πιστοποίηση...

 

Αυτά τα σεμινάρια είναι επί πληρωμή φαντάζομαι. Και οι εξετάσεις? Να το κοιτάξω βρε κορίτσια... Με τόση ανεργία, το να παίρνεις 75?/επίσκεψη χωρίς να έχεις κάνει καμία σπουδή πάνω σε οποιοδήποτε αντικείμενο, οφείλω να ομολογήσω ότι είναι τεράστια επιτυχία...!!

 

(Η παιδίατρός μου παίρνει 50?/επίσκεψη ΜΕ απόδειξη και με την κρίση το έχει μειώσει κι άλλο. Κορόιδο πιάστηκε, θα της το πω! )

[kine]

Αυτό που λες έχει βάση. Απαιτεί όμως πολύ φιλοσοφημένη σκέψη η οποία ουδεμία σχέση έχει με την λογική που διαθέτει ένα 3χρονο που μπαίνει στο Οιδιπόδειο με σκοπό να περάσει τη φάση και να βγει κάποτε από αυτή...

 

Επίσης, εκ πείρας μιλώντας, θα πω το εξής: Η κόρη μου γνωρίζει ότι θήλαζε σαν μωρό. Ξέρει τι είναι ο θηλασμός και έχει δει φίλες και συγγενείς μας να θηλάζουν. Χαίρεται γι'αυτό, πιθανόν της αρέσει η όλη τρυφερή εικόνα που παρουσιάζει μια θηλάζουσα με το μωρό της, δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς αυτή τη χαρά. Αυτό που διαφέρει, και νομίζω πως έχει σημασία, είναι ότι εκείνη δεν έχει μνήμες από αυτό.

 

Δεν απαιτεί καθόλου φιλοσοφημένη σκέψη. Το παιδί και ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες δεν έχει ανάγκη να το φιλοσοφήσει. Απλά βιώνει αυτό που του συμβαίνει ως το φυσιολογικό, το κανονικό. Αργότερα, έρχονται οι συνομήλικοι και η επαφή με άλλες οικογένειες και ρουτίνες που θα το κάνουν να διαπιστώσει ότι άλλα παιδιά κάνουν αλλιώς το χ,ψ πράγμα. Αλλά αν το ίδιο γνωρίζει το στήθος της μαμάς του και την χρήση του, είτε από την δική του εμπειρία, είτε στη συνέχεια βλέποντας και τα αδέρφια του να θηλάζουν, θα απορήσει και θα αποστραφεί μια χυδαία αντιμετώπιση του στήθους αυτού, γιατί για τον/την ίδιο/α, θα είναι απόλυτα δεμένο με την τρυφερότητα και τη μητέρα, ενώ για κάποιο άλλο παιδί θα είναι ένα ξένο, άγνωστο αντικείμενο, που γνωρίζει ως κάτι το κρυφό (επειδή είναι μικρο ακόμα να μάθει), είναι λάγνο, ποθητό κτλ κτλ.

[mkcm]

Αλλά αν το ίδιο γνωρίζει το στήθος της μαμάς του και την χρήση του, είτε από την δική του εμπειρία, είτε στη συνέχεια βλέποντας και τα αδέρφια του να θηλάζουν, θα απορήσει και θα αποστραφεί μια χυδαία αντιμετώπιση του στήθους αυτού, γιατί για τον/την ίδιο/α, θα είναι απόλυτα δεμένο με την τρυφερότητα και τη μητέρα, ενώ για κάποιο άλλο παιδί θα είναι ένα ξένο, άγνωστο αντικείμενο, που γνωρίζει ως κάτι το κρυφό (επειδή είναι μικρο ακόμα να μάθει), είναι λάγνο, ποθητό κτλ κτλ.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι χυδαίο το να θεωρείται το στήθος ποθητό, λάγνο, κλπ. Είναι μια από τις πιο ερωτογενής ζώνες για τη γυναίκα και νομίζω ότι δεν είναι καθόλου κακό αυτό...

[tzatzikaki]

Αυτά τα σεμινάρια είναι επί πληρωμή φαντάζομαι. Και οι εξετάσεις? Να το κοιτάξω βρε κορίτσια... Με τόση ανεργία, το να παίρνεις 75?/επίσκεψη χωρίς να έχεις κάνει καμία σπουδή πάνω σε οποιοδήποτε αντικείμενο, οφείλω να ομολογήσω ότι είναι τεράστια επιτυχία...!!

 

(Η παιδίατρός μου παίρνει 50?/επίσκεψη ΜΕ απόδειξη και με την κρίση το έχει μειώσει κι άλλο. Κορόιδο πιάστηκε, θα της το πω! )

Νομίζω δεν είναι και τόσο εύκολο να πάρεις πιστοποίηση, αλλά χρήσιμο θα ήταν να μας πει και καμία πιστοποιημένη

Επίσης η σχέση με τον παιδίατρο κρατάει χρόνια, τη σύμβουλο κατά κανόνα μια φορά τη βλέπεις, άντε 2 και τέλος.

Δεν ξέρω αν είναι τόσο προσοδοφόρο το επάγγελμα τελικά (εκτός αν έχεις σταθερά μεγάλη πελατεία?).

[sofi@p]

Δεν απαιτεί καθόλου φιλοσοφημένη σκέψη. Το παιδί και ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες δεν έχει ανάγκη να το φιλοσοφήσει. Απλά βιώνει αυτό που του συμβαίνει ως το φυσιολογικό, το κανονικό. Αργότερα, έρχονται οι συνομήλικοι και η επαφή με άλλες οικογένειες και ρουτίνες που θα το κάνουν να διαπιστώσει ότι άλλα παιδιά κάνουν αλλιώς το χ,ψ πράγμα. Αλλά αν το ίδιο γνωρίζει το στήθος της μαμάς του και την χρήση του, είτε από την δική του εμπειρία, είτε στη συνέχεια βλέποντας και τα αδέρφια του να θηλάζουν, θα απορήσει και θα αποστραφεί μια χυδαία αντιμετώπιση του στήθους αυτού, γιατί για τον/την ίδιο/α, θα είναι απόλυτα δεμένο με την τρυφερότητα και τη μητέρα, ενώ για κάποιο άλλο παιδί θα είναι ένα ξένο, άγνωστο αντικείμενο, που γνωρίζει ως κάτι το κρυφό (επειδή είναι μικρο ακόμα να μάθει), είναι λάγνο, ποθητό κτλ κτλ.

ή θα πει: πω πω, ένα αντικείμενο πόθου, εγώ το πιπίλαγα μέχρι τα 8 μου??? είναι φυσιολογικό αυτό???? τί θα πουν οι φίλοι μου αν το μάθουν????

 

ένα παιδί, μπορεί να διαχειριστεί ώριμα, μια τέτοια πληροφορία?

[kine]

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι χυδαίο το να θεωρείται το στήθος ποθητό, λάγνο, κλπ. Είναι μια από τις πιο ερωτογενής ζώνες για τη γυναίκα και νομίζω ότι δεν είναι καθόλου κακό αυτό...

 

Μπερδεύεσαι. Φυσικά και είναι ποθητό. Είναι όμως αμαρτωλό, είναι διαστροφή, είναι υποτιμητικό να έχεις στήθος; ΟΧΙ.

Ολα αυτά προκύπτουν απ' την στρέβλωση και τη σεξουαλικοποίηση του στήθους. Εχεις υπόψη φαντάζομαι, πως μπορεί να αντιμετωπίζουν αγοράκια, κορίτσια με στήθος (δημοτικό), και στο γυμνάσιο να περνά αυτό σα στίγμα : αυτή με τις βυζάρες κ.α. ωραία που δεν κάνουν κανέναν να νιώθει όμορφα. Αυτά είναι στρεβλώσεις. Προκύπτουν από παιδιά που δεν έχουν μάθει να σέβονται και να τιμούν το σώμα τους και άρα και των άλλων παιδιών. Που θεωρούν ένα στήθος ωραίο, αλλά αγνοούν το κορίτσι που το φέρει και άλλα θλιβερά.

[livinath]

Δεν απαιτεί καθόλου φιλοσοφημένη σκέψη. Το παιδί και ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες δεν έχει ανάγκη να το φιλοσοφήσει. Απλά βιώνει αυτό που του συμβαίνει ως το φυσιολογικό, το κανονικό. Αργότερα, έρχονται οι συνομήλικοι και η επαφή με άλλες οικογένειες και ρουτίνες που θα το κάνουν να διαπιστώσει ότι άλλα παιδιά κάνουν αλλιώς το χ,ψ πράγμα. Αλλά αν το ίδιο γνωρίζει το στήθος της μαμάς του και την χρήση του, είτε από την δική του εμπειρία, είτε στη συνέχεια βλέποντας και τα αδέρφια του να θηλάζουν, θα απορήσει και θα αποστραφεί μια χυδαία αντιμετώπιση του στήθους αυτού, γιατί για τον/την ίδιο/α, θα είναι απόλυτα δεμένο με την τρυφερότητα και τη μητέρα, ενώ για κάποιο άλλο παιδί θα είναι ένα ξένο, άγνωστο αντικείμενο, που γνωρίζει ως κάτι το κρυφό (επειδή είναι μικρο ακόμα να μάθει), είναι λάγνο, ποθητό κτλ κτλ.

 

Σκέψου όμως να αντιμετωπίζει και στο μέλλον το στήθος έτσι... Κι αν το βλέπει μόνο έτσι? Αν έχει ενοχές ότι παρόλο που προσφέρει ευχαρίστηση (μιλάω για τον σεξουαλικό τομέα) εκείνο το έχει συνδέσει με την μάνα του? Ή αν το αποκλείσει ως ερωτογενή ζώνη επειδή ακριβώς το έχει συνδέσει με την μάνα του? Αυτό δεν είναι δυσλειτουργία? Και πως ξέρουμε ότι οι παππούδες μας πχ δεν είχαν τέτοιους ενδοιασμούς? Προβληματίζομαι πολύ μ'αυτό...

 

 

Και κάτι άλλο.... Η σταδιακή διακοπή του θηλασμού, ακόμα κι αν το παιδί των 4 πχ ετών θέλει να συνεχίζει να θηλάζει είναι ίσως μια απογοήτευση για το παιδί. Οκ. Δεν πρέπει όμως κάποια στιγμή να έρθει αντιμέτωπο ΚΑΙ με αυτό? Δηλαδή τι θα του μάθουμε, ότι η ζωή είναι στρωμένη με ροδοπέταλα? Ότι μπορεί να έχει ότι θέλει, όποτε θέλει? Λέω εγώ τώρα...

[kine]

ή θα πει: πω πω, ένα αντικείμενο πόθου, εγώ το πιπίλαγα μέχρι τα 8 μου??? είναι φυσιολογικό αυτό???? τί θα πουν οι φίλοι μου αν το μάθουν????

 

ένα παιδί, μπορεί να διαχειριστεί ώριμα, μια τέτοια πληροφορία?

 

Αυτές είναι σκέψεις ενήλικα. Αυτό λέω. Ενήλικα που έχει μάθει και θεωρεί δεδομένα το στήθος, ως σεξουαλικό αντικείμενο. Εσύ το κρίνεις μη φυσιολογικό γι' αυτό και απορείς. Αν έτσι αισθάνεται ο γονιός, θα θέλει να σταματήσει να θηλάζει νωρίς, να κρύβει το στήθος και φυσικά να αφήσει το παιδί να γνωρίσει το στήθος απο τις εικόνες τις τηλεόρασης και του ιντερνετ που είναι υπέρμετρα σεξουαλικές και με νοσηρό μάλιστα τρόπο.

[mkcm]

Μπερδεύεσαι. Φυσικά και είναι ποθητό. Είναι όμως αμαρτωλό, είναι διαστροφή, είναι υποτιμητικό να έχεις στήθος; ΟΧΙ.

Ολα αυτά προκύπτουν απ' την στρέβλωση και τη σεξουαλικοποίηση του στήθους. Εχεις υπόψη φαντάζομαι, πως μπορεί να αντιμετωπίζουν αγοράκια, κορίτσια με στήθος (δημοτικό), και στο γυμνάσιο να περνά αυτό σα στίγμα : αυτή με τις βυζάρες κ.α. ωραία που δεν κάνουν κανέναν να νιώθει όμορφα. Αυτά είναι στρεβλώσεις. Προκύπτουν από παιδιά που δεν έχουν μάθει να σέβονται και να τιμούν το σώμα τους και άρα και των άλλων παιδιών. Που θεωρούν ένα στήθος ωραίο, αλλά αγνοούν το κορίτσι που το φέρει και άλλα θλιβερά.

 

Αυτό δεν έχει να κάνει από το αν το παιδί θήλασε ή όχι... Αλλά από το τι διαπαιδαγώγηση δέχεται από το οικογενειακό του περιβάλλον. Ο άντρας μου δε θήλασε, όπως και οι περισσότεροι άντρες στον κύκλο μας (και γενικά οι περισσότεροι άνθρωποι της ηλικίας μας), ε δεν αναφέρονται σε γυναίκες με χυδαίο τρόπο.

Ο μπάρμπας μου - ο προβληματικός που έλεγα που θήλαζε μέχρι τα 7 του - για βυζάρες κλπ. μιλάει όταν αναφέρεται σε μια γυναίκα... Και φυσικά τον μιμούνται και οι γιοι του....

[mkcm]

Αυτό δεν έχει να κάνει από το αν το παιδί θήλασε ή όχι... Αλλά από το τι διαπαιδαγώγηση δέχεται από το οικογενειακό του περιβάλλον. Ο άντρας μου δε θήλασε, όπως και οι περισσότεροι άντρες στον κύκλο μας (και γενικά οι περισσότεροι άνθρωποι της ηλικίας μας), ε δεν αναφέρονται σε γυναίκες με χυδαίο τρόπο.

Ο μπάρμπας μου - ο προβληματικός που έλεγα που θήλαζε μέχρι τα 7 του - για βυζάρες κλπ. μιλάει όταν αναφέρεται σε μια γυναίκα... Και φυσικά τον μιμούνται και οι γιοι του....

 

που επίσης θήλασαν........

[tzatzikaki]

Μπερδεύεσαι. Φυσικά και είναι ποθητό. Είναι όμως αμαρτωλό, είναι διαστροφή, είναι υποτιμητικό να έχεις στήθος; ΟΧΙ.

Ολα αυτά προκύπτουν απ' την στρέβλωση και τη σεξουαλικοποίηση του στήθους. Εχεις υπόψη φαντάζομαι, πως μπορεί να αντιμετωπίζουν αγοράκια, κορίτσια με στήθος (δημοτικό), και στο γυμνάσιο να περνά αυτό σα στίγμα : αυτή με τις βυζάρες κ.α. ωραία που δεν κάνουν κανέναν να νιώθει όμορφα. Αυτά είναι στρεβλώσεις. Προκύπτουν από παιδιά που δεν έχουν μάθει να σέβονται και να τιμούν το σώμα τους και άρα και των άλλων παιδιών. Που θεωρούν ένα στήθος ωραίο, αλλά αγνοούν το κορίτσι που το φέρει και άλλα θλιβερά.

Το ίδιο ισχύει και με τα οπίσθια...

Οι στρεβλώσεις που περιέγραψες δεν έχουν ως αιτία τον τρόπο που προωθείται μόνο το γυναικείο στήθος.

Όπως η ίδια έγραψες, Προκύπτουν από παιδιά που δεν έχουν μάθει να σέβονται και να τιμούν το σώμα τους και άρα και των άλλων παιδιών. Που θεωρούν ένα στήθος ωραίο, αλλά αγνοούν το κορίτσι που το φέρει και άλλα θλιβερά.

Άλλο πράγμα η σεξουαλικοποίηση του στήθους (που από μόνη της δεν είναι καθόλου χυδαία) και άλλο πράγμα να μεγαλώνουν αγόρια χωρίς σεβασμό στο αντίθετο φύλο. Γιατί τα μπλέκεις?

[kine]

Σκέψου όμως να αντιμετωπίζει και στο μέλλον το στήθος έτσι... Κι αν το βλέπει μόνο έτσι? Αν έχει ενοχές ότι παρόλο που προσφέρει ευχαρίστηση (μιλάω για τον σεξουαλικό τομέα) εκείνο το έχει συνδέσει με την μάνα του? Ή αν το αποκλείσει ως ερωτογενή ζώνη επειδή ακριβώς το έχει συνδέσει με την μάνα του? Αυτό δεν είναι δυσλειτουργία? Και πως ξέρουμε ότι οι παππούδες μας πχ δεν είχαν τέτοιους ενδοιασμούς? Προβληματίζομαι πολύ μ'αυτό...

 

 

Και κάτι άλλο.... Η σταδιακή διακοπή του θηλασμού, ακόμα κι αν το παιδί των 4 πχ ετών θέλει να συνεχίζει να θηλάζει είναι ίσως μια απογοήτευση για το παιδί. Οκ. Δεν πρέπει όμως κάποια στιγμή να έρθει αντιμέτωπο ΚΑΙ με αυτό? Δηλαδή τι θα του μάθουμε, ότι η ζωή είναι στρωμένη με ροδοπέταλα? Ότι μπορεί να έχει ότι θέλει, όποτε θέλει? Λέω εγώ τώρα...

 

Στο πρώτο ερώτημα: Ξέχνα ότι ξέρεις και όσα σκέφτεσαι και προσπάθησε να το δεις από την θέση ενός παιδιού. Δηλαδή ΚΑΘΑΡΑ. Το βρέφος συναναστρέφεται με τη μητέρα του και το στήθος αυτής, μεγαλώνει και συνεχίζει να την συναναστρέφεται ελεύθερα, σιγά σιγά, δεν έχει ενδιαφέρον για τη μαμά του τόσο πολύ. Ούτε για το γάλα της, ούτε για το στήθος της, ούτε και για τις αγκαλιές της. Εϊναι όλα αυτά πολύ σημαντικά αλλά το παιδί είναι χορτάτο από αυτά (κι όχι στερημένο) και επενδύει μόνο του σε άλλα ενδιαφέροντα. Τα παιχνίδια, τα παιδιά, καινούριες τροφές, χρώματα, αρώματα, εμπειρίες, σχέσεις συνομηλίκων "κολλητός/η στο σχολείο" κ.α. Οταν με τον καιρό αρχίσει σταδιακά η εφηβεία θα αναζητήσει τις δικές του ερωτογενείς ζώνες και εκ των πραγμάτων θα ξαναγνωρίσει και το σώμα της μητέρας του και του πατέρα του, ως πρότυπα.

 

Αυτό δεν χρειάζεται να είναι περίεργο. Είναι το φυσιολογικό. Κι όσο πιο φυσικά το βιώσει, τόσο πιο άμεσος/η θα είναι με την μητέρα/πατέρα στο να ανοιχτεί όταν θα ξεπεράσει το στάδιο της γνωριμίας με το σώμα και θα θέλει να έρθει σε επαφή με άλλο σώμα.

 

Στο δευτερο ερώτημα: το χάος των σκέψεων ; Μη τα μπερδεύεις όλα. Ουτε είναι απογοήτευση για το παιδί, ούτε θα διδαχτεί ότι η ζωή είναι δύσκολη μέσα από την εμπειρία αυτή! Αστο... χαώθηκες :wink:

[vivien9]

Επειδή προηγουμένως είχε βομβαρδιστεί από 1000 μεριές για το τι είναι ο θηλασμός, τι και πως και πότε και που και τι λέει ο ένας και τι λέει ο άλλος κλπ., κλπ. και ξεκίνησε μέσα στο άγχος για το αν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει σε αυτό το "δύσκολο" πράγμα που λέγεται θηλασμός.

Από την προσωπική μου εμπειρία και τον κύκλο μου, όσες το αντιμετωπίσαμε το θέμα του θηλασμού χαλαρά, δηλαδή ξεκινάω βλέποντας και κάνοντας, έχοντας όμως διάθεση να θηλάσουμε, συνεχίσαμε να θηλάζουμε επί μακράν τα παιδιά μας. Όσες είχαν αποφασίσει από τα πριν ότι θα τα θηλάσουν 2 - 2,5 χρόνια και δεν πρόκειται επουδενί να δώσουν μπουκάλι, ήταν μέσα στο άγχος από την αρχή. Άλλες στη συνέχεια εδραίωσαν θηλασμό, άλλες όχι. Πάντως κι αυτές που τον εδραίωσαν τους πρώτους μήνες περνούσαν μια κόλαση...

Δεν καταλαβαίνω γιατί συνδέεις την ενημέρωση με το άγχος που μπορεί να προκαλέσει. 'Οταν δεν υπάρχει ενημέρωση, στην παραμικρή δυσκολία αρχίζουν τα παρατράγουδα από τον περίγυρο.. "το μωρο κλαίει συνέχεια, λιμοκτονεί", "το μωρό δεν παίρνει βάρος, λιμοκτονεί" "το μωρό είναι συνέχεια στο στήθος, λιμοκτονεί", "το στήθος πρήζεται, θα πάθεις μαστίτιδα", "το στήθος ξεπρήστηκε, μου τελείωσε το γάλα" κτλ κτλ.

 

Αυτό που λες το έχω δει και γω και το έχω αποδώσει στην ψυχολογία, διότι μόλις δουν το βουνό που λέγεται θηλασμός τους πρώτους μήνες όσες είχαν προεξοφλήσει τα 2 χρόνια απελπίζονται πολύ πιο εύκολα, ενώ όσες πάνε βλέποντας και κάνοντας παρατηρούν ότι με τον καιρό γίνεται πιο εύκολη η διαδικασία..κι εγώ κάθε μήνα απορούσα πώς συνεχίζω και θηλάζω, στόχευα μόνο στον επόμενο μήνα. Αλλά ήμουν πλήρως ενημερωμένη για το τι ισχύει και τι όχι. Και όταν ακόμα είχα όντως πρόβλημα και δεν ήξερα τι να κάνω απευθύνθηκα σε παιδίατρο-συμβουλο θηλασμού και με βοήθησε πραγματικά όταν ήδη 2 παιδίατροι μου είχαν συστήσει το ξένο γάλα.

 

 

 

 

• 
  

[sofi@p]

Αυτές είναι σκέψεις ενήλικα. Αυτό λέω. Ενήλικα που έχει μάθει και θεωρεί δεδομένα το στήθος, ως σεξουαλικό αντικείμενο. Εσύ το κρίνεις μη φυσιολογικό γι' αυτό και απορείς. Αν έτσι αισθάνεται ο γονιός, θα θέλει να σταματήσει να θηλάζει νωρίς, να κρύβει το στήθος και φυσικά να αφήσει το παιδί να γνωρίσει το στήθος απο τις εικόνες τις τηλεόρασης και του ιντερνετ που είναι υπέρμετρα σεξουαλικές και με νοσηρό μάλιστα τρόπο.

κάνεις λάθος. τα παιδιά από πολύ νωρίς, 7-8 χρονών, πια, κατανοούν ότι το στήθος είναι κάτι "πονηρό". αναρωτιούνται γιατί το στήθος της μαμάς είναι μεγάλο και του μπαμπά όχι, γιατί οι γυναίκες φορούν μαγιό για να το κρύψουν κλπ.

[vtgian]

livinath, στην ψυχολογία υπάρχουν ένα σωρό διαφορετικές γνώμες και απόψεις. Εδώ παιδίατροι και δε συμφωνούν μεταξύ τους, πόσο μάλλον ψυχολόγοι και ψυχίατροι. Μεμονωμένα το τι λένε ένας-δύο ψυχολόγοι δε μου λέει τίποτα. Γεγονός παραμένει ότι δεν υπάρχει καμία έρευνα που να αποδεικνύει σύνδεση του θηλασμού μετά το έτος με μετέπειτα ψυχολογικά προβλήματα. Αντίθετα, υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν το αντίθετο. Επίσης όλοι οι παγκόσμιοι οργανισμοί (CDC, APP κ.α.) τονίζουν ότι ολοένα και περισσότερο φαίνεται να υπάρχουν θετικά αποτελέσματα τόσο σε θέματα υγείας όσο και ψυχολογίας στον θηλασμό μετά το έτος. Ξαναλέω, μη μένουμε στο τι μας φαίνεται εμάς σωστό ή όχι. Εμείς έχουμε τις πεποιθήσεις μας, τα βιώματά μας και κρίνουμε βάσει αυτών. Η επιστήμη όμως τι λέει;

 

Πάντως αν κρίνουμε από τον μπάρμπα της mkcm που θήλασε ως τα 7, μάλλον δεν έχει πρόβλημα με το στήθος, ούτε ως αγνό το βλέπει

 

Μωρέ, μας φαίνεται αφύσικο ένα παιδί να εξακολουθεί να θέλει να θηλάζει στα 2, και δε μας ενοχλεί εικόνα ενός 2χρονου με πιπίλα;

 

mkcm έχει γίνει επάγγελμα, που παίζει μάλιστα επάνω στην ευαίσθητη ψυχολογία της λεχώνας. Όχι δεν είναι όλες ενημερωμένες. Εδώ στο Έλενα, που είναι και πιστοποιημένο ως φιλικό στα βρέφη, υπήρχαν μαίες αστοιχείωτες, που έδιναν λάθος συμβουλές. Μακάρι να βγουν νέα στατιστικά στοιχεία γιατί τα τελευταία του 2007 ήταν αποθαρρυντικά. Την πρώτη ημέρα ζωής θήλασαν αποκλειστικά το 41% των γυναικών, στο τέλος του πρώτου μήνα θήλαζε μόλις το 21% και στο τέλος του 3ου μήνα το 11%. Τον έκτο μήνα το ποσοστό αυτό σχεδόν μηδενίστηκε (0,9).

Μπορεί κάποιες να γεννήσαμε και να νιώθαμε ικανές για όλα, άλλες μαμάδες όμως δεν είναι έτσι. Στην ψυχολογία της λεχώνας, η πίεση του περίγυρου (που δεν ξέρει τι του γίνεται από σωστές συμβουλές) μπορεί να αποβεί καθοριστική για την πρώιμη διακοπή του θηλασμού, όση ενημέρωση και αν έχει η μαμά. Δε φτάνει η εκ των προτέρων ενημέρωση (που όντως είναι αρκετή). Μετά είναι που χρειάζεται δίκτυο υποστήριξης.

Πάντως τα 70αρια που χρεώνουν είναι εξοργιστικά. Και όταν την είχα πει σε κάποιο group, πέσανε να με φάνε! Με το κλασικό επιχείρημα, μα θα δώσεις τα πολλαπλάσια σε σκονογάλατα. Δηλαδή βρεξει χιονίσει, πρέπει να τα σκάσεις βρε αδερφε! Παλιά νομίζω πιστοποίηση μπορούσε να πάρει όποιος ήθελε. Πλέον πρέπει να ανήκεις στον ιατρικό κλάδο. Πάντως δεν είναι ανάγκη να καταφύγεις σε συμβούλους, Αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια, βρίσκεις έναν παιδίατρο που να είναι και πιστοποιημένος και τελείωσε.

 

Τέλος πάντων, νομίζω υπεραναλύουμε. Καμία δεν έχει διάθεση να θηλάζει ένα παιδί μέχρι τα 7 και όλες συμφωνούμε ότι μια τέτοια κατάσταση είναι κάπως... περίεργη. Από όσο έχω δει, όσες συνεχίζουν, εκεί γύρω στα 2,5 τις πιάνει μια άρνηση, το παιδί αρχίζει να έχει άλλα ενδιαφέροντα και λήγει ομαλά για όλους η ιστορία.

[mkcm]

Δεν καταλαβαίνω γιατί συνδέεις την ενημέρωση με το άγχος που μπορεί να προκαλέσει. 'Οταν δεν υπάρχει ενημέρωση, στην παραμικρή δυσκολία αρχίζουν τα παρατράγουδα από τον περίγυρο.. "το μωρο κλαίει συνέχεια, λιμοκτονεί", "το μωρό δεν παίρνει βάρος, λιμοκτονεί" "το μωρό είναι συνέχεια στο στήθος, λιμοκτονεί", "το στήθος πρήζεται, θα πάθεις μαστίτιδα", "το στήθος ξεπρήστηκε, μου τελείωσε το γάλα" κτλ κτλ.

 

Αυτό που λες το έχω δει και γω και το έχω αποδώσει στην ψυχολογία, διότι μόλις δουν το βουνό που λέγεται θηλασμός τους πρώτους μήνες όσες είχαν προεξοφλήσει τα 2 χρόνια απελπίζονται πολύ πιο εύκολα, ενώ όσες πάνε βλέποντας και κάνοντας παρατηρούν ότι με τον καιρό γίνεται πιο εύκολη η διαδικασία..κι εγώ κάθε μήνα απορούσα πώς συνεχίζω και θηλάζω, στόχευα μόνο στον επόμενο μήνα. Αλλά ήμουν πλήρως ενημερωμένη για το τι ισχύει και τι όχι. Και όταν ακόμα είχα όντως πρόβλημα και δεν ήξερα τι να κάνω απευθύνθηκα σε παιδίατρο-συμβουλο θηλασμού και με βοήθησε πραγματικά όταν ήδη 2 παιδίατροι μου είχαν συστήσει το ξένο γάλα.

 

 

 

 

Δε δαιμονοποιώ την ενημέρωση εν γένει. Είναι χρήσιμη, ναι. Απλά, νομίζω ότι η υπερανάλυση και το ότι βρίσκονται διαρκώς ολοένα και περισσότεροι που εμπορευματοποιούν το θέμα της γαλουχίας με απώτερο σκοπό να επωφεληθούν οικονομικά από αυτήν δημιουργεί μια φρενίτιδα, την οποία αρκετές γυναίκες δεν μπορούν να διαχειριστούν. Αυτό.

[kine]

Το ίδιο ισχύει και με τα οπίσθια...

Οι στρεβλώσεις που περιέγραψες δεν έχουν ως αιτία τον τρόπο που προωθείται μόνο το γυναικείο στήθος.

Όπως η ίδια έγραψες, Προκύπτουν από παιδιά που δεν έχουν μάθει να σέβονται και να τιμούν το σώμα τους και άρα και των άλλων παιδιών. Που θεωρούν ένα στήθος ωραίο, αλλά αγνοούν το κορίτσι που το φέρει και άλλα θλιβερά.

Άλλο πράγμα η σεξουαλικοποίηση του στήθους (που από μόνη της δεν είναι καθόλου χυδαία) και άλλο πράγμα να μεγαλώνουν αγόρια χωρίς σεβασμό στο αντίθετο φύλο. Γιατί τα μπλέκεις?

 

Δεν είναι άλλο πράγμα. Το να γίνεται το στήθος σεξουαλικό αντικείμενο, που είναι κανόνας στην δυτική κοινωνία τουλάχιστον, δεν είναι φυσιολογικό ή θεμιτό. Αλλο πράγμα ο έρωτας και η σαγήνη κι άλλο η χρήση του σώματος (δικού μας ή άλλων) ως ηδονιστικά αντικείμενα.

 

Το να γνωρίζεις από την εμπειρία σου και να έχει εγγραφεί μέσα σου, το στήθος της μητέρας σου και όσα συναισθήματα αυτο φέρει, είναι μια ισχυρή αντίσταση της προσωπικότητας που θα αναπτυχθεί, απέναντι στην ακατάσχετη προώθηση του σώματος (εν προκειμένω, του στήθους) ως χρηστικό αντικείμενο για την ικανοποίηση εγωιστικών απολαύσεων, που ακυρώνουν το άλλο πρόσωπο.

[mkcm]

Δεν είναι άλλο πράγμα. Το να γίνεται το στήθος σεξουαλικό αντικείμενο, που είναι κανόνας στην δυτική κοινωνία τουλάχιστον, δεν είναι φυσιολογικό ή θεμιτό. Αλλο πράγμα ο έρωτας και η σαγήνη κι άλλο η χρήση του σώματος (δικού μας ή άλλων) ως ηδονιστικά αντικείμενα.

 

Το να γνωρίζεις από την εμπειρία σου και να έχει εγγραφεί μέσα σου, το στήθος της μητέρας σου και όσα συναισθήματα αυτο φέρει, είναι μια ισχυρή αντίσταση της προσωπικότητας που θα αναπτυχθεί, απέναντι στην ακατάσχετη προώθηση του σώματος (εν προκειμένω, του στήθους) ως χρηστικό αντικείμενο για την ικανοποίηση εγωιστικών απολαύσεων, που ακυρώνουν το άλλο πρόσωπο.

 

Δηλαδή, επιμένεις ότι για να μην γίνει κάποιος κάφρος πρέπει να έχει θηλάσει ή για να γίνει κάφρος δεν πρέπει να έχει θηλάσει. Αν ένα παιδί λοιπόν θηλάσει μέχρι τα 4 - 5 όσο θές και ακούει τον πατέρα του από το πρωί μέχρι το βράδυ να λέει τι βυζάρες έχει αυτή ή άλλη κι η παράλλη, θα το θωρακίσει ο θηλασμός να μην τον μιμηθεί.... Δεν κατανοώ τη συλλογιστική σου, ειλικρινά.