Είναι ντροπή η δουλειά???

[livinath]

Γι' αυτό λοιπόν θα επέλεγα να μείνω σπίτι αν μπορούσα... Γιατί μπορεί να είναι καλός χρυσός και άγιος ο καλός μου αλλά για να το πω ωμά, μου βγαίνει ο κ.....ς - με το συμπάθειο - και χάνω και τόσα όμορφα πράγματα από το παιδί μου. Αυτό δε που πρέπει να μένει ολοήμερο 7:45-16:00 λες και δουλεύει στη φάμπρικα με σκοτώνει ρε κορίτσια....

[emmaki]

Μην το λες, μην το λες.... Μιλάμε για γυναίκες που έχουν επιφάνεια οικονομική αλλά επειδή έχουν και οι σύζυγοι ακόμα μεγαλύτερη δεν το τολμούν. Αυτό που κάνει θραύση όμως είναι το θέμα το κοινωνικό. Προσωπικά δεν μπορώ να το διανοηθώ αλλά συμβαίνει. Και να ξέρεις, όσο πιο ανεβασμένο το οικονομικό status της οικογένειας, τόσο πιο έντονος ο φόβος του στιγματισμού. Μας φαίνεται οξύμωρο αλλά συμβαίνει. Σε ερώτηση μου σε φίλη η οποία ήξερε - με αποδείξεις - ότι ο άντρας της διατηρούσε δεσμό γιατί δεν χωρίζει και πως τον ανέχεται η απάντηση ήταν αποστομωτική... "Έχω να χάσω πολλά" και μου εξήγησε ότι δεν εννοούσε μόνο το χρήμα αλλά και τον κοινωνικό στιγματισμό στον κύκλο τους... Θλιβερό, αλλά συμβαίνει.

 

Αυτά που λες (και τα παραπάνω και τα προηγούμενα) είναι οιεξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέει ότι η γυναίκα έχει βγει από το σπίτι, έχει κερδίσει πολλά σε σχέση ακόμα και με πριν 20 χρόνια και διεκδικεί ακόμα πιο πολλά τόσο στον εργασιακό όσο και στον οικιακό τομέα.

 

Τώρα, αν μια γυναίκα (ή 50 ή 100) προτιμούν το κέρατο από το τι θα πει ο κόσμος, ή καταλήγουν να είναι δούλες στο σπίτι (αλήθεια τις επισκέψεις στο γιατρό του άντρα σου εσύ τις κανονίζεις; Π΄ρωτη φορά το ακούω αυτό!) είναι δικό της λάθος και δική της επιλογή. Η γυναίκα, όπως και όλοι μας σε όλες τις καταστάσεις, οφείλει να θέσει τα όρια της. Εννοείται θα γίνουν υποχωρήσεις, αλλά κάποια όρια είναι αδιαπραγμάτευτα!

 

Όσο για το φεμινισμό.... Ευτυχώς που υπήρχαν τα 2 πρώτα κύματα φεμινισμού (18ος αιώνας και δεκαετία το 60) και ευτυχώς που τώρα υπάρχει το 3ο κύμα, γιατί αλλιώς ούτε εκπάιδευση, ούτε δουλειά, ούτε οικονομική ανεξαρτησία, ούτε δικαίωμα περιουσίας, ούτε δικαίωμα στα παιδιά, ούτε τίποτα!

[mkcm]

Αυτά που λες (και τα παραπάνω και τα προηγούμενα) είναι οιεξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέει ότι η γυναίκα έχει βγει από το σπίτι, έχει κερδίσει πολλά σε σχέση ακόμα και με πριν 20 χρόνια και διεκδικεί ακόμα πιο πολλά τόσο στον εργασιακό όσο και στον οικιακό τομέα.

 

Τώρα, αν μια γυναίκα (ή 50 ή 100) προτιμούν το κέρατο από το τι θα πει ο κόσμος, ή καταλήγουν να είναι δούλες στο σπίτι (αλήθεια τις επισκέψεις στο γιατρό του άντρα σου εσύ τις κανονίζεις; Π΄ρωτη φορά το ακούω αυτό!) είναι δικό της λάθος και δική της επιλογή. Η γυναίκα, όπως και όλοι μας σε όλες τις καταστάσεις, οφείλει να θέσει τα όρια της. Εννοείται θα γίνουν υποχωρήσεις, αλλά κάποια όρια είναι αδιαπραγμάτευτα!

 

Όσο για το φεμινισμό.... Ευτυχώς που υπήρχαν τα 2 πρώτα κύματα φεμινισμού (18ος αιώνας και δεκαετία το 60) και ευτυχώς που τώρα υπάρχει το 3ο κύμα, γιατί αλλιώς ούτε εκπάιδευση, ούτε δουλειά, ούτε οικονομική ανεξαρτησία, ούτε δικαίωμα περιουσίας, ούτε δικαίωμα στα παιδιά, ούτε τίποτα!

καλέ η άλλη που μένει στο γάμο παρόλο το κερατο δεν το κάνει για να μην τη σχολιάζει ο κόσμος αλλα γιατί υπάρχουν οικονομικές δεσμεύσεις που εξαρτώνται από κοινωνικές.

[livinath]

Δυστυχώς τείνω να πιστέψω ότι δεν πρόκειται για εξαιρέσεις αλλά για τον κανόνα πλέον.. Να μην πω ότι όσο βαθαίνει η κρίση γίνεται χειρότερο το πράγμα...

 

Τώρα, αν μια γυναίκα (ή 50 ή 100) προτιμούν το κέρατο από το τι θα πει ο κόσμος, ή καταλήγουν να είναι δούλες στο σπίτι (αλήθεια τις επισκέψεις στο γιατρό του άντρα σου εσύ τις κανονίζεις; Π΄ρωτη φορά το ακούω αυτό!) είναι δικό της λάθος και δική της επιλογή.

 

Εννοείται ότι είναι δική της επιλογή! Όμως οι περισσότερες, ακόμα κι αν ξεφεύγουμε κάποιες από τον κανόνα, είμαστε μεγαλωμένες έτσι. Ακόμα κι αν δεν το υποστηρίζουν ανοιχτά, οι μανάδες πολλών έχουν υπομείνει/ανεχτεί κάποια κακή συμπεριφορά από τους συζύγους τους με αποτέλεσμα ουσιαστικά να περνάνε το μήνυμα στην κόρη τους ότι τελικά και ανεχόμαστε και υποχωρούμε σε πολύ περισσότερα από όσα ανοιχτά παραδεχόμαστε. Και ναι στο παρελθόν είχα αναλάβει και τέτοιες ευθύνες για τον άντρα μου. Κάποια στιγμή - που συνειδητοποίησα τι γινόταν - σταμάτησα. Όμως μέχρι τότε εκνευριζόμουν μαζί του χωρίς τελικά να φταίει μόνο εκείνος για τον λόγο.

 

Για τον φεμινισμό έχεις απόλυτα δίκιο! Σε τι έχει εξελιχθεί τώρα όμως??

[emmaki]

Δυστυχώς τείνω να πιστέψω ότι δεν πρόκειται για εξαιρέσεις αλλά για τον κανόνα πλέον.. Να μην πω ότι όσο βαθαίνει η κρίση γίνεται χειρότερο το πράγμα...

 

 

 

Εννοείται ότι είναι δική της επιλογή! Όμως οι περισσότερες, ακόμα κι αν ξεφεύγουμε κάποιες από τον κανόνα, είμαστε μεγαλωμένες έτσι. Ακόμα κι αν δεν το υποστηρίζουν ανοιχτά, οι μανάδες πολλών έχουν υπομείνει/ανεχτεί κάποια κακή συμπεριφορά από τους συζύγους τους με αποτέλεσμα ουσιαστικά να περνάνε το μήνυμα στην κόρη τους ότι τελικά και ανεχόμαστε και υποχωρούμε σε πολύ περισσότερα από όσα ανοιχτά παραδεχόμαστε. Και ναι στο παρελθόν είχα αναλάβει και τέτοιες ευθύνες για τον άντρα μου. Κάποια στιγμή - που συνειδητοποίησα τι γινόταν - σταμάτησα. Όμως μέχρι τότε εκνευριζόμουν μαζί του χωρίς τελικά να φταίει μόνο εκείνος για τον λόγο.

 

Για τον φεμινισμό έχεις απόλυτα δίκιο! Σε τι έχει εξελιχθεί τώρα όμως??

 

 

Ένα θα πω.... Μην κρίνεις από τον κύκλο σου.

 

(έχω κάνει ολόκληρο διδακτορικό πάνω στο θέμα, ξέρω λιιιιιιγο παραπάνω τι γίνεται γενικά σε όλο τον κόσμο)

[tzatzikaki]

Εννοείται ότι είναι δική της επιλογή! Όμως οι περισσότερες, ακόμα κι αν ξεφεύγουμε κάποιες από τον κανόνα, είμαστε μεγαλωμένες έτσι. Ακόμα κι αν δεν το υποστηρίζουν ανοιχτά, οι μανάδες πολλών έχουν υπομείνει/ανεχτεί κάποια κακή συμπεριφορά από τους συζύγους τους με αποτέλεσμα ουσιαστικά να περνάνε το μήνυμα στην κόρη τους ότι τελικά και ανεχόμαστε και υποχωρούμε σε πολύ περισσότερα από όσα ανοιχτά παραδεχόμαστε. Και ναι στο παρελθόν είχα αναλάβει και τέτοιες ευθύνες για τον άντρα μου. Κάποια στιγμή - που συνειδητοποίησα τι γινόταν - σταμάτησα.

Όλα αυτά που γράφεις αποτελούν λόγο να μη δουλέψει μια γυναίκα? Ίσα ίσα είναι λόγος ΝΑ δουλέψει, τουλάχιστον να έχει ένα εισόδημα αποκλειστικά δικό της και να μην κρέμεται συνεχώς από έναν τραμπούκο σύζυγο...

[livinath]

Ένα θα πω.... Μην κρίνεις από τον κύκλο σου.

 

(έχω κάνει ολόκληρο διδακτορικό πάνω στο θέμα, ξέρω λιιιιιιγο παραπάνω τι γίνεται γενικά σε όλο τον κόσμο)

 

Διδακτορικό στο φεμινισμό?

 

Γενικά πάντως, μιλάω για την πραγματικότητα της χώρας μας, αν είναι να το διευρύνουμε πάμε αλλού την κουβέντα.

 

Πάντως ο καθένας από τον κύκλο του κρίνει να ξέρεις... Εκτός αν είναι το αντικείμενο της εργασίας του ο άνθρωπος και η κοινωνία.

[emmaki]

Διδακτορικό στο φεμινισμό?

 

Γενικά πάντως, μιλάω για την πραγματικότητα της χώρας μας, αν είναι να το διευρύνουμε πάμε αλλού την κουβέντα.

 

Πάντως ο καθένας από τον κύκλο του κρίνει να ξέρεις... Εκτός αν είναι το αντικείμενο της εργασίας του ο άνθρωπος και η κοινωνία.

 

διδακτορικό στις σπουδές φύλου, με έμφαση στη θέση της γυναίκας στην εργασία και κατ' επέκταση στην κοινωνία....

[tzatzikaki]

διδακτορικό στις σπουδές φύλου, με έμφαση στη θέση της γυναίκας στην εργασία και κατ' επέκταση στην κοινωνία....

Είχατε και Ελλάδα μέσα?

[livinath]

Όλα αυτά που γράφεις αποτελούν λόγο να μη δουλέψει μια γυναίκα? Ίσα ίσα είναι λόγος ΝΑ δουλέψει, τουλάχιστον να έχει ένα εισόδημα αποκλειστικά δικό της και να μην κρέμεται συνεχώς από έναν τραμπούκο σύζυγο...

 

Όλα αυτά που γράφω είναι λόγοι για να αναρωτηθούμε τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή. Αν η εργασία δεν είναι για βιοποριστικούς λόγους και υπάρχει και άλλη επιλογή τότε πρέπει να το σκεφτούμε διπλά κατά τη γνώμη μου. Χρειάζεται πολύ καλό ζύγισμα πριν αποφασίσει κάποιος δεδομένου ότι ο χρόνος - σε κάθε περίπτωση - δεν γυρνά πίσω.

 

Και ξαναλέω... Οι περισσότερες περιπτώσεις που ξέρω είναι γυναίκες ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ οικονομικά που επιλέγουν να μείνουν σε ένα δυστυχισμένο γάμο. Δεν είναι οξύμωρο??

[emmaki]

Είχατε και Ελλάδα μέσα?

 

Η έρευνα αφορούσε την Ελλάδα, αλλά η βιβλιογραφία ήταν κυρίως ξένη,μιας και εκεί το θέμα των φύλων έχει χρόνια που μελετάται

[livinath]

διδακτορικό στις σπουδές φύλου, με έμφαση στη θέση της γυναίκας στην εργασία και κατ' επέκταση στην κοινωνία....

 

Σε ποια κοινωνία? Υποθέτω ότι το πληθυσμιακό σας δείγμα ήταν στη χώρα μας.. Και σαφώς θα υπάρχουν διαφορές στους αριθμούς των διαζυγίων από την δεκαετία του 50 μέχρι σήμερα. Το πόσοι γάμοι είναι συμβατικοί όμως είναι καταγεγραμμένο? Γιατί εκεί βλέπεις τι γίνεται πραγματικά... Και δεν μιλάω για περιπτώσεις κακοποίησης ή οτιδήποτε άλλο ακραίο που μπορεί να καταγραφεί..

[emmaki]

 

Και ξαναλέω... Οι περισσότερες περιπτώσεις που ξέρω είναι γυναίκες ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ οικονομικά που επιλέγουν να μείνουν σε ένα δυστυχισμένο γάμο. Δεν είναι οξύμωρο??

 

Και με κάνεις να το πω.... Μένουν γιατί είναι ηλίθιες! Προτιμούν το τι θα πει ο κόσμος από τη δική τους ψυχική ηρεμία και από την δική τους αίσθηση περηφάνιας και εποιβεβαίωσης.... Καταρακώνουν τον εαυτό τους για τον κόσμο.... ΚΡΙΜΑ

[Dragonfly]

Γι' αυτό λοιπόν θα επέλεγα να μείνω σπίτι αν μπορούσα...

 

Εξαρτάται και για τι δουλειά μιλάμε... Εγώ είδα τη θεματοθέτρια να είναι πολύ χαρούμενη που είδε τους παλιούς της συναδέλφους. Δεν θα πάει σε καμιά φάμπρικα...

 

Όλα αυτά που γράφω είναι λόγοι για να αναρωτηθούμε τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή. Αν η εργασία δεν είναι για βιοποριστικούς λόγους και υπάρχει και άλλη επιλογή τότε πρέπει να το σκεφτούμε διπλά κατά τη γνώμη μου. Χρειάζεται πολύ καλό ζύγισμα πριν αποφασίσει κάποιος δεδομένου ότι ο χρόνος - σε κάθε περίπτωση - δεν γυρνά πίσω.

 

Μα η ίδια η κοπέλα ΘΕΛΕΙ να δουλέψει. Το έχει σκεφτεί, το έχει ζυγίσει και το θέλει... Οι υπόλοιποι προσπαθούν να της αλλάξουν γνώμη. Τι θα της πούμε λοιπόν; Ότι εφόσον δεν θέλει ο άντρας σου και τα πεθερικά σου και ο γείτονας, μην δουλέψεις;;;

[Dragonfly]

Και με κάνεις να το πω.... Μένουν γιατί είναι ηλίθιες! Προτιμούν το τι θα πει ο κόσμος από τη δική τους ψυχική ηρεμία και από την δική τους αίσθηση περηφάνιας και εποιβεβαίωσης.... Καταρακώνουν τον εαυτό τους για τον κόσμο.... ΚΡΙΜΑ

 

Συμφωνώ.

Εγώ δεν μπορώ να δώσω παρόμοια συμβουλή σε κάποιον (στη θεματοθέτρια). Δηλαδή να καταρρακώσει τον εαυτό της για να ευχαριστηθούν όλοι οι υπόλοιποι.

[mkcm]

Όλα αυτά που γράφω είναι λόγοι για να αναρωτηθούμε τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή. Αν η εργασία δεν είναι για βιοποριστικούς λόγους και υπάρχει και άλλη επιλογή τότε πρέπει να το σκεφτούμε διπλά κατά τη γνώμη μου. Χρειάζεται πολύ καλό ζύγισμα πριν αποφασίσει κάποιος δεδομένου ότι ο χρόνος - σε κάθε περίπτωση - δεν γυρνά πίσω.

 

Και ξαναλέω... Οι περισσότερες περιπτώσεις που ξέρω είναι γυναίκες ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ οικονομικά που επιλέγουν να μείνουν σε ένα δυστυχισμένο γάμο. Δεν είναι οξύμωρο??

 

Επειδή ακριβώς είναι ανεξάρτητες δεν τους πειράζει ο σύντροφος να μετατραπεί σε συνεργάτη μέσα στη συζυγική σχέση. Δεν τους λείπει η έννοια του συντρόφου.

[tzatzikaki]

Όλα αυτά που γράφω είναι λόγοι για να αναρωτηθούμε τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή. Αν η εργασία δεν είναι για βιοποριστικούς λόγους και υπάρχει και άλλη επιλογή τότε πρέπει να το σκεφτούμε διπλά κατά τη γνώμη μου. Χρειάζεται πολύ καλό ζύγισμα πριν αποφασίσει κάποιος δεδομένου ότι ο χρόνος - σε κάθε περίπτωση - δεν γυρνά πίσω.

 

Και ξαναλέω... Οι περισσότερες περιπτώσεις που ξέρω είναι γυναίκες ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ οικονομικά που επιλέγουν να μείνουν σε ένα δυστυχισμένο γάμο. Δεν είναι οξύμωρο??

Τι να σου πω, βλέπω είσαι και "παλιά" καραβάνα εδώ, εγώ 2 χρόνια περίπου που διαβάζω το φόρουμ, έχω δει πολλές φορές το πρόσωπο μαμά-νοικοκυρά (δεν το λέω υποτιμητικά προς θεού), που για παράδειγμα μπορεί να θεωρεί μείζον θέμα το ότι το μωρό τρομάζει με το βήχα της (το έχω διαβάσει και αυτό) και άλλα τέτοια πολλά. Αντιλαμβάνεσαι ότι η μητέρα που μοιράζει το χρόνο της μεταξύ σπιτιού και δουλειάς έχει την τάση να μη διογκώνει αυτά τα πράγματα στο κεφάλι της....Δηλαδή εντάξει, από τη μια χάνεις αρκετές ώρες που θα μπορούσες να περάσεις με το παιδί σου, από την άλλη όμως έχεις μια οπτική των πραγμάτων πιο ψύχραιμη.

[Niki81]

Καλέ δεν είμαι διακοσμητική στην οικογένειά μου. Σκέψου ότι ο σύζυγος δουλεύει αρκετές ώρες και πολλά πράγματα κυρίως για το σπίτι και τα παιδιά τα "παίρνω" πάνω μου. Νομίζεις ότι θα έπρεπε να μην δίνω τόσο μεγάλη βαρύτητα στη γνώμη του ε???

 

Συγγνωμη δεν τι εννοουσα ετσι.Εννοουσα ότι οσο διακομητικο ρολο θα εχει ο αντρας σου αν παρεις την αποφαση εσυ άλλο τοσο διακοσμητικο θα εχεις εσυ αν παρει την αποφαση αυτος.Κανεις δεν πιστευω ότι εχει διακοσμητικο ρολο...ο καθενας εχει απλα το δικο του ρολο.Σε αποφασεις όμως που αφορουν εσενα δε γινεται να μη ληφθουν υποψιν τα δικα σου συναισθηματα.Καλα κανεις και δινεις βαρς στην αποψη του..απλα μη παραγκωνίσεις τα δικα σου θελω.Ξερεις είναι καποιες φορες που οι αλλοι λανθασμένα πιστευουν πως δε μπορεις να τα καταφερεις σε κατι όμως εσυ μεσα σου πιστευεις ότι μπορεις να τα καταφερεις.Ειναι ο αντρας σου και τον αγαπας και τον ακους και μπραβο σου.Ομως δε σημαινει ότι εχει παντα δικιο.

[livinath]

Η έρευνα αφορούσε την Ελλάδα, αλλά η βιβλιογραφία ήταν κυρίως ξένη,μιας και εκεί το θέμα των φύλων έχει χρόνια που μελετάται

 

Ναι βρε emmaki μου αλλά είναι δυνατόν να συγκριθεί η Αμερικάνικη κοινωνία πχ με την Ελληνική?? Μιλάμε για βαθύτατες αποκλίσεις που πηγάζουν από πολύ παλιά αφενός αλλά και το ότι (σημαντικότερο) οι δύο παραπάνω κοινωνίες έχουν διαφορετική σύσταση. Η μια είναι πολυπολιτισμική από την σύστασή της και η άλλη από ημίκλειστη έως σχεδόν ξενοφοβική. Καλή η βιβλιογραφία αλλά και αυτή έχει βασιστεί σε άλλες κοινωνίες, έτσι δεν είναι?

 

Είναι σαν να πάρω βιβλιογραφία πχ για τα windows και να την χρησιμοποιήσω για να κάνω πτυχιακή στο z/OS. Λειτουργικά συστήματα και τα δύο αλλά καμία σχέση.... Μην με παρεξηγήσεις μιλάω με όρους της δουλειάς μου και ίσως λόγω αντικειμένου να είμαι λίγο πιο απόλυτη (η πληροφορική δεν έχει μεσοβέζικες καταστάσεις. Η λογική 0/1 λειτουργεί σχεδόν στα πάντα). Δεν έχω πρόθεση να υποτιμήσω κανέναν... Αυτό.

[Niki81]

Ότι δλδ βλαπτει τα παιδια το να τα μεγαλωνει η μαμα γιατι ετσι δε γινονται ανεξάρτητα?Θα ηταν πιο ανεξάρτητα αν υπηρχαν 2-3 φροντιστες?Ενα παιδι δλδ μαθαινει να είναι ανεξαρτητο ότι το μαθεις εσυ ως γονιος τι θα πει ανεξαρτησια ή μαθαινει να είναι ανεξαρτητο όταν το αφηνεις στο σταθμο μεχρι τις 4 το μεσημερι γιατι αναγκάζεται να γινει ανεξαρτητο.Γιατι αν είναι ετσι να τα στελνουμε να ζουν και μονα τους εκει γυρω στα 10 να ειμαστε σιγουρες ότι θα ανεξαρτητοποιηθουν.Οτι λαμβανουν λαθος μηνυματα τα κακομοιρα τα παιδακια που εχουν την ατυχια να μεγαλωνουν με τη μαμα στο σπιτι και όχι με τη νταντα/γιαγια?

[ΑΡΓΚ]

Τι να σου πω, βλέπω είσαι και "παλιά" καραβάνα εδώ, εγώ 2 χρόνια περίπου που διαβάζω το φόρουμ, έχω δει πολλές φορές το πρόσωπο μαμά-νοικοκυρά (δεν το λέω υποτιμητικά προς θεού), που για παράδειγμα μπορεί να θεωρεί μείζον θέμα το ότι το μωρό τρομάζει με το βήχα της (το έχω διαβάσει και αυτό) και άλλα τέτοια πολλά. Αντιλαμβάνεσαι ότι η μητέρα που μοιράζει το χρόνο της μεταξύ σπιτιού και δουλειάς έχει την τάση να μη διογκώνει αυτά τα πράγματα στο κεφάλι της....Δηλαδή εντάξει, από τη μια χάνεις αρκετές ώρες που θα μπορούσες να περάσεις με το παιδί σου, από την άλλη όμως έχεις μια οπτική των πραγμάτων πιο ψύχραιμη.

 

Να πω την αλήθεια νομίζω ότι αυτό το μοντέλο της γυναίκας που μένει σπίτι, εχει 1-2 παιδιά, πιθανόν και σχολικής ηλικίας, πιθανοτατα έχει βοήθεια από μαμα-πεθερά, μην πω και καθαρίστρια μερικές φορές, και ασχολείται με το αν το μικρό έβηξε 2 ή 3 φορές και αν πήρε 9 ή 9.5 στο διαγώνισμα ιστορίας, είναι σχετικά νέα μόδα και δεν ταιριάζει και πολύ με αυτό το παραδοσιακό μοντέλο που υποτίθεται ότι αναπαράγει. Και να μην δούλευαν παλιότερα οι γυναίκες, με την έννοια της δουλειάς με μισθό, υπήρχαν πολύ περισσότερες χειρονακτικές εργασίες να γίνουν, και επίσης πολύ περισσότερα παιδιά συνήθως, οπότε, θέλοντας και μη, υπήρχαν και άλλες ισορροπίες

[Dragonfly]

Επειδή ακριβώς είναι ανεξάρτητες δεν τους πειράζει ο σύντροφος να μετατραπεί σε συνεργάτη μέσα στη συζυγική σχέση. Δεν τους λείπει η έννοια του συντρόφου.

 

Σε αυτή την περίπτωση είναι συνειδητή απόφαση και μετατρέπεται ο γάμος σε σύμβαση (καλά κάνουν).

 

Ότι δλδ βλαπτει τα παιδια το να τα μεγαλωνει η μαμα γιατι ετσι δε γινονται ανεξάρτητα?

 

Δεν νομίζω ότι είπε κανείς κάτι τέτοιο.

 

Ανεξάρτητα γίνονται όταν βλέπουν τη μαμά να είναι ανεξάρτητη. Δηλαδή να στέκεται στα πόδια της, να παίρνει σοβαρές αποφάσεις, να είναι δυναμική κτλ. (άσχετα με το αν δουλεύει ή όχι)

Επίσης ανεξάρτητα γίνονται όταν η μαμά τους αφήνει το περιθώριο να παίρνουν πρωτοβουλίες.

[emmaki]

Επειδή ακριβώς είναι ανεξάρτητες δεν τους πειράζει ο σύντροφος να μετατραπεί σε συνεργάτη μέσα στη συζυγική σχέση. Δεν τους λείπει η έννοια του συντρόφου.

 

Δηλαδή, αν μια γυναίκα είναι ανεξάρτητη οικονομικά δεν έχει ανάγκη από σύντροφο; Ή αν μια γυναίκα είναι ανεξάρτητη οικονομικά ο σύζυγος της μετατρέπεται σε συνεργάτη;

Η γυναίκα με βάση αυτό πρέπει να μένει στο σπίτι και να εξαρτάται για όλα από τον άντρα της....

Χμμμμ κάτι δεν πάει καλά σεαυτή τη λογική

[Dragonfly]

Να πω την αλήθεια νομίζω ότι αυτό το μοντέλο της γυναίκας που μένει σπίτι, εχει 1-2 παιδιά, πιθανόν και σχολικής ηλικίας, πιθανοτατα έχει βοήθεια από μαμα-πεθερά, μην πω και καθαρίστρια μερικές φορές, και ασχολείται με το αν το μικρό έβηξε 2 ή 3 φορές και αν πήρε 9 ή 9.5 στο διαγώνισμα ιστορίας, είναι σχετικά νέα μόδα και δεν ταιριάζει και πολύ με αυτό το παραδοσιακό μοντέλο που υποτίθεται ότι αναπαράγει. Και να μην δούλευαν παλιότερα οι γυναίκες, με την έννοια της δουλειάς με μισθό, υπήρχαν πολύ περισσότερες χειρονακτικές εργασίες να γίνουν, και επίσης πολύ περισσότερα παιδιά συνήθως, οπότε, θέλοντας και μη, υπήρχαν και άλλες ισορροπίες

 

Σωστό... Τώρα βλέπεις κάποιες απλά να αράζουν στο σπίτι και να προσποιούνται ότι δεν δουλεύουν για να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους...

[elenip]

Αυτά που λες (και τα παραπάνω και τα προηγούμενα) είναι οιεξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέει ότι η γυναίκα έχει βγει από το σπίτι, έχει κερδίσει πολλά σε σχέση ακόμα και με πριν 20 χρόνια και διεκδικεί ακόμα πιο πολλά τόσο στον εργασιακό όσο και στον οικιακό τομέα.

 

Τώρα, αν μια γυναίκα (ή 50 ή 100) προτιμούν το κέρατο από το τι θα πει ο κόσμος, ή καταλήγουν να είναι δούλες στο σπίτι (αλήθεια τις επισκέψεις στο γιατρό του άντρα σου εσύ τις κανονίζεις; Π΄ρωτη φορά το ακούω αυτό!) είναι δικό της λάθος και δική της επιλογή. Η γυναίκα, όπως και όλοι μας σε όλες τις καταστάσεις, οφείλει να θέσει τα όρια της. Εννοείται θα γίνουν υποχωρήσεις, αλλά κάποια όρια είναι αδιαπραγμάτευτα!

 

Όσο για το φεμινισμό.... Ευτυχώς που υπήρχαν τα 2 πρώτα κύματα φεμινισμού (18ος αιώνας και δεκαετία το 60) και ευτυχώς που τώρα υπάρχει το 3ο κύμα, γιατί αλλιώς ούτε εκπάιδευση, ούτε δουλειά, ούτε οικονομική ανεξαρτησία, ούτε δικαίωμα περιουσίας, ούτε δικαίωμα στα παιδιά, ούτε τίποτα!

 

Γι αυτό τα διαζύγια έχουν εκτιναχθεί στα ύψη!! απορώ πως συμβουλεύετε την κοπέλα τέτοια πράγματα (δεν μιλάω για εσένα αποκλειστικά).

Προφανώς έχω μία πιο ρομαντική άποψη για την οικογένεια όπου υπάρχει συμφωνία και ομόνοια μεταξύ του ζευγαριού.

Εδώ στην πλειοψηφία λέτε κάνε ότι θέλεις και ποιος τον λογαριάζει τον σύζυγο. Γι αυτό ξαναλέω ότι τα διαζύγια έχουν φτάσει εδώ που έχουν φτάσει γιατί αντί να καθήσουμε να συζητάμε με τους ανθρώπους μας, σηκώνουμε καπετανάτο και όποιον πάρει ο χάρος, που συνήθως αυτά είναι τα παιδιά!

Με πόσο ευκολία διαχωρίζεται σε ΕΝΑ αντρόγυνο να κάνει ο καθένας ότι θέλει. Αν είναι δυνατόν!

Οσο για τον φεμινισμό, το μόνο που κατάφερε με τον τρόπο που εφαρμόστηκε ήταν να βγει η γυναίκα στην αγορά εργασίας και απλώς να έχει και την δουλειά συν όλα τα άλλα. Είδατε πουθενά αλλού ισοτιμία, ίση μεταχείριση κλπ. Η διαφορά μας από την γιαγιά μας είναι ότι κάνουμε ότι έκανε και η γιαγιά μας Plus και ότι δουλεύουμε. Και εγώ εργαζόμενη είμαι.