ΑΡΝΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ

[daddyvolos]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ

 

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ

 

Αρχικά θα σας περιγράψω με λίγα λογία τον μικρό ΜΟΥ

Είναι ένα αγοράκι όπως όλα με τις ιδιαιτερότητες του.

Είναι μοναχογιός.

Τις πρωινές ώρες τις περνά με τη μαμά και μετα της 4 με εμένα.

στο ενδιάμεσο 2-4 με τη γιαγιά.

στο φαγητό του είναι δύσκολος, και επιρρεπείς στον εμετό. δλδ αν δε του αρέσει κάτι πατάει το κουμπί και το βγάζει.

έως πριν λίγου μήνες τα μισά φαγητά τα έτρωγε αλεσμένα.

τώρα κάτι κάνουμε με πολύ αγώνα , υπομονή, προσπάθεια και χρόνο…

έχει χρειαστεί 5 6 φορέσω να πάμε διακοπεί και να τον αφήσουμε στη γιαγιά ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ να μας αναζητά.

φέτος το καλοκαίρι κάναμε 2η μετακόμιση σε 1 χρόνο και αυτή πήγε μια χαρά.

επίσης μετα την 2η μετακόμιση κοιμόταν αναμεσά σας. τώρα του φτιάξαμε κρεβατάκι οπώς το ήθελε υπερυψωμένο και κοιμάται μονοσ του εκτός από κάποια πρωινά που μας φωνάζει και θέλει να ξαπλώσουμε διπλά του

για να κοιμηθεί θέλει κάποιον δίπλα του.

Στους παιδότοπους δεν παίζει μονοσ του θέλει κ εμάς δίπλα του, η παίζει 5 λεπτά και έρχεται κοντά μας και ξανά φεύγει..κτλ κτλ....θέλει να μας βλέπει....

στη θάλασσα παίζει με τις ώρες μονοσ του αρκεί να μας βλέπει

με τα παιδάκια είναι πολύ κοινωνικός και ας μην τα ξέρει. με τη μια δίνει χεράκι και περπατάει παίζει μαζί τους, αρκεί να μας βλέπει

μίλησε σχετικά γρηγορά, 2 ετών μιλούσε άνετα. οπών περπάτησε 1 έτους ακριβώς

τα τσίσα του τα κόψαμε 2 ετών τη ημέρα μόνο, και στο νέο σπιτι έκοψε και της νύχτας εντελώς τυχαία , ξέχασα να του βάλω πάνα ένα βραδύ και το πρωί διαπίστωσα ότι ήταν στεγνός. Πλέον πάει μόνος του τουαλέτα εκτός από το βράδυ.

Γενικά είναι πολύ συναισθηματικό παιδί. Σε άσχετη ώρα έρχεται σε δίνει φιλί-αγκαλιά και σε λέει: μπαμπααα σ`αγαπαμεεεεε

 

 

φέτος αφού πήγανε όλα καλά , και έφτιαξε και τον ύπνο του, και σιγά το φαγητό , και έκοψε και τα τσισα του, θεωρήσαμε ότι είναι απαραίτητο να ξεκολλήσει από πάνω μας και να ξεκινήσει παιδικό σταθμό.

επιλέξαμε απογευματινό σταθμό ώστε το πρωί να περνά κάποιες ώρες με τη μαμά ειδάλλως δε θα την έβλεπε καθόλου πάρα μόνο Κυριακή, και το απόγευμα να τον παίρνω εγω στης 7 να βλέπει κ εμένα 3 ώρες.

---1η εβδομάδα ήταν τελειά, τον πηγαίναμε 2 ώρες, ούτε που μας χαιρετούσε , κ τον επέρνα μετα και όλα καλά και μας έλεγε ποσό καλά περνούσε.

--- δεύτερη εβδομάδα , μέρα δευτερά συνέβη το εξής.

δεν ήθελε αρχικά να πάει, τον αφήσαμε ,όμως και πήγε, εκείνη τη μέρα άργησε η δασκάλα που ήξερε, 10 λεπτά, και τον έπιασαν τα κλάματα στην ξένη δασκάλα, έπειτα τον χτύπησε κ ένα παιδάκι, κ έκλεγε, κ όταν πήγα να τον πάρω το απόγευμα μου ζήτησε να μην ξανά πάει σχολειο.

έκατσα τον μίλησα για ώρα και είπε εντάξει μπαμπά. όλη η εβδομάδα κάθε φορά που τον αφήναμε έκλεγέ για κάνα 10 λεπτό, μετρά ηρεμούσε.

όταν πήγαινα να τον πάρω κρυφοκαίουσα από το παράθυρο και τον έβλεπα ότι μέσα στη τάξη είναι χαρούμενο, παίζει με τα παιδάκια. μια κάνει το γιατρό και τα εξετάζει , μια τον παγωτατζή.

μόλις με βλέπει παρατάει τα πάντα και ορμά πάνω μου και μου λέει χαρακτηριστικά. γιατί με ξέχασες, γιατί με άφησες δε θέλω να ξανά έρθω και πέφτει στην αγκαλιά μου.

τον στέλνω να χαιρετήσει τους φίλους του, φωνάζει δυνατά γεια σας κυρία - παιδάκια θα τα πούμε αύριο και φεύγουμε.

μέσα στο αυτοκίνητο κατά την επιστροφή σπίτι ο ίδιος διάλογος κάθε μέρα. δε θέλω να ξανά πάω , τον μιλώ τον εξηγώ και γκρινιάζει

Επίσης 1 ημέρα τον είχε πιάσει διάρροια και τον έφυγαν στον παιχνίδι πάνω , και 2 - 3 μέρες είχε δέκατα πυρετό χωρίς να είναι άρρωστος. Ψ ΥΧΟΛΟΓΙΚΟ?

---3η εβδομάδα.

τον αφήνουμε με λιγότερο κλάμα. η δασκάλα μας λέει ότι είναι άψογος, Αρίστος, συμμετέχει στην ομάδα. μαθαίνει πραγματάκια.

όταν πάω να τον παραλάβω όμως τα ίδια.

του είπα πως αν δε ΠΑΣ σχολειο θα έρθει ο αστυνόμος να με πάρει. και απαντά: ε τότε έλα μαζί μου στο σχολειο και ΕΣΥ.

έχει από τη δευτέρα και σήμερα παρασκευή τις ώρες εκτός σχολείου λέει συνέχεια : δεν είμαι καλά. είμαι στεναχωρημένος, θέλω κάτι. τι κάτι? να μην ξανά παω σχολειο. θέλω σπιτι μαζί σου. να μη ΠΑΣ δουλειά. να είμαστε μαζί, η να έρχομαι εγώ στη δουλειά σου(έκανα το λάθος και τον πήρα για λίγο να δει το γραφείο μια μέρα και έχει κολλήσει.)

βρε καλέ μου χρυσέ μου τα δικά του...

γενικά έχει ψυχολογία down, καταθλιπτικός, δε γελάει ενώ πάντα ήταν ένα χαρούμενο παιδί εδώ και 5 μέρες. και τα βράδια ξυπνά τα μεσάνυχτα, και λέει το ίδιο: δεν είμαι καλά. είμαι στεναχωρημένος, θέλω κάτι. τι κάτι? να μην ξανά πάω σχολειο. θέλω σπιτι μαζί σου

επίσης ένα βράδυ ξύπνησε και μας έλεγε κάτι δικά του, πχ να τον πάρω ένα μηχάνημα να βάζει την πιπιλά να τη βάζει στο ρεύμα, να κλείνει το καπάκι, να τη καθαρίζει κ ξανά να τη βάζει στο στόμα του καθαρή. πήγαινε τώρα να με την πάρεις από το τζάμπο. (άσχετο).

έχω θορυβηθεί όσον αφορά την πεσμένη ψυχολογία του. αυτό με στεναχωράει , δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι στεναχωρημένο όταν ξέρεις ότι το παιδί σου είναι πάντα χαρούμενο και γελάει.

τι με προτείνετε?

να του κόψω το σταθμό?

να πάω σε κάποιον παιδοψυχολόγο?

να επιμείνω και άλλο με το σταθμό ως να συνηθίσει?

Κάνουμε κάτι λάθος?

 

Ευχαριστώ, συγνώμη αν σας κούρασα με το μακροσκελής κείμενο μου

[poulxeria]

Γνώμη μου,

-Να μην κάνεις σκέψεις να κόψει το σταθμό

-Να κάνεις λεπτομερή συζήτηση κάποια στιγμή με τη δασκάλα, τι κάνει ακριβώς το παιδί, πώς είναι η διάθεσή του κτλ

-Αν κάτι δε σου πάει καθόλου καλά (και προσπάθησε να μην είσαι υπερβολικός γιατί νομίζω ότι έχεις μια τάση) τότε να σκεφτείτε αλλαγή σταθμού

-Να του παρουσιάζεις το σταθμό ως κάτι θετικό (θα παίξει με τα άλλα παιδάκια, θα γελάσει, θα μάθει τραγουδάκια κτλ) και μην του λες ότι πρέπει να πάει διότι "θα σε πάρει ο αστυνομικός". Να δείχνεις σίγουρος, διότι αν έχεις εσύ αμφιβολίες, θα έχει και το παιδί.

-Ρώτα τον αν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που τον ενοχλεί ή ψάρεψέ τον (σε ευχάριστο κλίμα και χωρίς να δείχνεις ανήσυχος).

-Να είσαι θετικός και να μη δίνεις βάση στο παραμικρό που θα πει/κάνει ο μικρός. Πού και πού χρειάζεται να κάνουμε και λίγο "ignore". Επειδή είναι ιδιαίτερη η οικογενειακή σας κατάσταση, ίσως έχεις πέσει πολύ πάνω του και κάνεις την τρίχα τριχιά?

[annoulen]

όλα αυτά που λες μου φαίνονται ψιλο-φυσιολογικά.

 

όπως κ να το κάνεις η απομάκρυνση από το σπίτι είναι "κάπως". κ αυτό που λες ότι στην αρχή ήταν οκ κ μετά άρχισε την γκρίνια, είναι επειδή κατάλαβε ότι θα είναι μία μόνιμη κατάσταση κ φυσικά δεν του αρέσει.

 

Ο γιος μου ο μεγάλος ενώ τον πρώτο μήνα τρελαίνονταν από χαρά κάθε φορά που πήγαινε στον παιδικό, τους επόμενους 2-3 μήνες το μεσημέρι, την ώρα που ήταν να κοιμηθεί (στον παιδικό) έκλαιγε κ ήθελε την μαμά του, το σκουφάκι του, τον παππού του, τέλως πάντων ό,τι του κατέβαινε στο μυαλουδάκι του για να εκφράσει την δυσαρέσκειά του κ την στεναχώρια του. Μετά από κάποιες εβδομάδες ηρέμησε. Στο λέω αυτό για να σου δείξω ότι τα παιδιά περνάνε από διάφορα στάδια - συναισθηματικές διακυμάνσεις.

 

Επίσης πχ ο μικρός μου, μια φορά που πήγα πρωινή ώρα στον σταθμό, ενώ ήταν μια χαρά, με το που με είδε, πλάνταξε στο κλάμα κ δεν έφευγε από πάνω μου.

 

Γνώμη μου είναι - όχι να μην σταματήσετε τον παιδικό σταθμό. Επίσης με την δασκάλα τα πάει καλά ? είναι κάτι που τον φοβίζει ? γιατί δεν τον ρωτάς να σου πει συγκεκριμένο λόγο που δεν θέλει το "σχολείο"? ή μπορείς να του πεις "αχ σήμερα εμένα σήμερα ο διευθυντής μου πχ επειδή έκανα ένα λάθος στην δουλειά μου με μάλωσε κ στεναχωρήθηκα. αλήθεια εσένα σου έχει συμβεί κάτι τέτοιο?"

[Deena]

Καλημέρα!

 

Να μην κάνεις τίποτα από αυτά που ρωτάς! Τίποτα λάθος δεν κάνετε...όλα μα όλα τα παιδιά αντιδρούν στο σχολείο τον πρώτο καιρό...και δεν εννοώ την πρώτη εβδομάδα, αλλά για αρκετό καιρό, είναι μέχρι να "χωνέψουν" το γεγονός ότι το σχολείο είναι κάτι μόνιμο.

 

Όσο δείχνετε ότι επηρεάζεστε, τόσο περισσότερο θα αντιδράει και δοκιμάζει τα όριά του (όπως και σε άλλους τομείς φαντάζομαι). Το ότι όλα τα παιδιά θα προτιμούσαν να είναι στο σπίτι με τους γονείς τους και όχι στον παιδικό είναι το φυσιολογικό και αναμενόμενο και με την συμπεριφορά του αυτό προσπαθεί να πετύχει.

 

Καλή συνέχεια!

[daddyvolos]

Γνώμη μου,

-Να μην κάνεις σκέψεις να κόψει το σταθμό

ΣΥΜΦΩΝΩ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΚΟΨΩ

 

-Να κάνεις λεπτομερή συζήτηση κάποια στιγμή με τη δασκάλα, τι κάνει ακριβώς το παιδί, πώς είναι η διάθεσή του κτλ

 

ΚΑΝΑΜΕ ΧΘΕΣ ΕΙΧΑΜΕ ΣΥΝΑΤΗΣΗ ΓΟΝΕΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ

 

-Αν κάτι δε σου πάει καθόλου καλά (και προσπάθησε να μην είσαι υπερβολικός γιατί νομίζω ότι έχεις μια τάση) τότε να σκεφτείτε αλλαγή σταθμού

 

ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΑΠΟ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙΣ ΤΑΣΗ? ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΩ. ΜΙΛΩΣ ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ , ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑΘΜΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ

 

-Να του παρουσιάζεις το σταθμό ως κάτι θετικό (θα παίξει με τα άλλα παιδάκια, θα γελάσει, θα μάθει τραγουδάκια κτλ) και μην του λες ότι πρέπει να πάει διότι "θα σε πάρει ο αστυνομικός". Να δείχνεις σίγουρος, διότι αν έχεις εσύ αμφιβολίες, θα έχει και το παιδί.

 

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ. ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΓΙΑ ΑΤΥΝΟΜΟ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΕΜΕΝΑ ΟΧΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ , ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΩ ΒΙΝΤΕΑΚΙΑ ΣΤΟ YOUTUBE ΜΕ ΣΤΑΘΜΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΜΠΟΥΛΤΟΖΕΣ ΚΑΙ ΠΕΠΑ

-Ρώτα τον αν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που τον ενοχλεί ή ψάρεψέ τον (σε ευχάριστο κλίμα και χωρίς να δείχνεις ανήσυχος).

 

ΟΤΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΛΕΙ Κ ΕΜΕΝΑ ή ΤΗ ΜΑΜΑ ή ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ Ή την ΞΑΔΕΛΔΗ ΤΟΥ

-Να είσαι θετικός και να μη δίνεις βάση στο παραμικρό που θα πει/κάνει ο μικρός. Πού και πού χρειάζεται να κάνουμε και λίγο "ignore". Επειδή είναι ιδιαίτερη η οικογενειακή σας κατάσταση, ίσως έχεις πέσει πολύ πάνω του και κάνεις την τρίχα τριχιά?

 

TI ENNOEIΣ " ιδιαίτερη η οικογενειακή σας κατασταση" ?

[daddyvolos]

όλα αυτά που λες μου φαίνονται ψιλο-φυσιολογικά.

 

όπως κ να το κάνεις η απομάκρυνση από το σπίτι είναι "κάπως". κ αυτό που λες ότι στην αρχή ήταν οκ κ μετά άρχισε την γκρίνια, είναι επειδή κατάλαβε ότι θα είναι μία μόνιμη κατάσταση κ φυσικά δεν του αρέσει.

 

Ο γιος μου ο μεγάλος ενώ τον πρώτο μήνα τρελαίνονταν από χαρά κάθε φορά που πήγαινε στον παιδικό, τους επόμενους 2-3 μήνες το μεσημέρι, την ώρα που ήταν να κοιμηθεί (στον παιδικό) έκλαιγε κ ήθελε την μαμά του, το σκουφάκι του, τον παππού του, τέλως πάντων ό,τι του κατέβαινε στο μυαλουδάκι του για να εκφράσει την δυσαρέσκειά του κ την στεναχώρια του. Μετά από κάποιες εβδομάδες ηρέμησε. Στο λέω αυτό για να σου δείξω ότι τα παιδιά περνάνε από διάφορα στάδια - συναισθηματικές διακυμάνσεις.

 

Επίσης πχ ο μικρός μου, μια φορά που πήγα πρωινή ώρα στον σταθμό, ενώ ήταν μια χαρά, με το που με είδε, πλάνταξε στο κλάμα κ δεν έφευγε από πάνω μου.

 

Γνώμη μου είναι - όχι να μην σταματήσετε τον παιδικό σταθμό. Επίσης με την δασκάλα τα πάει καλά ? είναι κάτι που τον φοβίζει ? γιατί δεν τον ρωτάς να σου πει συγκεκριμένο λόγο που δεν θέλει το "σχολείο"? ή μπορείς να του πεις "αχ σήμερα εμένα σήμερα ο διευθυντής μου πχ επειδή έκανα ένα λάθος στην δουλειά μου με μάλωσε κ στεναχωρήθηκα. αλήθεια εσένα σου έχει συμβεί κάτι τέτοιο?"

 

ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΛΗ ΣΧΕΣΗ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΑΣ ΑΝΕΦΕΡΑ ΟΤΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.= ΑΡΓΗΣΕ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΗΘΕΛΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ......

[poulxeria]

TI ENNOEIΣ " ιδιαίτερη η οικογενειακή σας κατασταση" ?

-Την τάση προς υπερβολή τη διακρίνω κυρίως από το γεγονός ότι είσαι ανήσυχος σε βαθμό να συζητάς για παιδοψυχολόγο. Αλλά είμαι ανοιχτή στο να κάνω λάθος!

-Για τον αστυνομικό αυτό που είπες κατάλαβα.

-Δεν είχες γράψει παλαιότερα ότι έχεις χωρίσει με τη μαμά του?

[mkcm]

Κι εμένα, από τα γραφόμενά σου, μου δίνεις την εντύπωση ότι είσαι λίγο υπερπροστατευτικός σε σχέση με το μικρό. Και ξέρεις, τα μικρά μας έχουν πολύ εξελιγμένα ραντάρ, με αποτέλεσμα να πιάνουν τα αδύναμα σημεία μας στον αέρα και να μας χορεύουν στο ταψί, αν τους δώσουμε το περιθώριο.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι ο μικρός έχει καταλάβει την ανασφάλεια που έχεις πρωταρχικά εσύ σε σχέση με την απόφασή σας να τον εντάξετε σε ένα σταθμό, το ότι ταλαντεύεσαι και προσπαθεί μέσω του αδύναμου αυτού σημείου να βρει τρόπο να μείνει σπίτι μαζί σας.

Κατά τη γνώμη μου, αν έχεις πειστεί πως δε συντρέχει κανένας απολύτως λόγο ανησυχίας για τον παιδικό σταθμό, να το πάρεις εσύ πρωταρχικά απόφαση, ότι το παιδί θα πηγαίνει τις καθορισμένες του ώρες εκεί.

Επίσης, δε νομίζω ότι βοηθάει το να υπεραναλύετε το γιατί και το πως σε σχέση με τον παιδικό σταθμό σε καθημερινή βάση. Ναι να κουβεντιάζετε για το πως πέρασε τη μέρα του, τι καινούργιο έκανε/ έμαθε, για την καθημερινότητά του δηλαδή στο σταθμό, όχι όμως για την αναγκαιότητα να πηγαίνει κάθε μέρα ξανά και ξανά. Του δίνει την εντύπωση ότι υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης, ενώ πρόκειται για κάτι που είναι δεδομένο.

Το παράδειγμα με τον αστυνόμο είναι λάθος πέρα για πέρα. Προσπαθείς να δημιουργήσεις στο παιδί θετικά συναισθήματα για έναν χώρο, συνδέοντάς τον με αρνητικά (ότι δηλαδή κάποιος θα του πάρει τον πατέρα ).

Και τέλος, συνεχίζετε να επενδύετε στο χρόνο που περνάτε με το παιδί οι γονείς.