Καλοσαυρος η ταινία.

[Rea_1971]

Επίσης δε με ρωτάει πώς γεννιούνται τα παιδιά και ανησυχώ....εσάς έχουν τέτοιες ανησυχίες τα δικά σας; Τους έχετε μιλήσει για αυτό; Νομίζω πως άργησα να το πιάσω το θέμα και τώρα δε ξέρω πώς να το ξεκινήσω....πχ ακούει στη μουρμούρα τη λέξη σ_ξ και δε ρωτάει τι είναι και μας έχει κάνει τρομερή εντύπωση. Μήπως ξέρει για αυτό δε ρωτάει;;;;;

 

Στη κόρη μου (5) έχω μιλήσει επειδή με ρώτησε. Της είπα ότι υπάρχουν στιγμές που 2 άνθρωποι νιώθουν πολύ έντονα την αγάπη τους. Τότε μπορεί ο μπαμπάς να βάλει ένα σποράκι στο αυγουλάκι της μαμάς που είναι στη κοιλιά της. Μετά της ανέλυσα όλη τη διαδικασία της μίτωσης για να αποφύγω τυχόν ερωτήσεις διευκρινήσεων για το πως ακριβώς βάζει ο μπαμπάς το σποράκι. Όχι γιατί δεν θέλω να ξέρει το παιδί μου. Αλλά η ίδια κωλώνω και δεν ξέρω μέχρι που χρειάζεται να προχωρήσω την ανάλυση.

 

Το γενετήσιο απέξω το πιάνουμε. Πιότερο σαν συμβουλές προφύλαξης (δεν αφήνουμε όποιον λάχει να μας αγγίζει ή να ζητά να το αγγίξουμε κλπ)

 

Για αυτό επιβάλλεται το μάθημα σεξουαλικής αγωγής στα δημοτικά. Γιατί τα παιδιά πρέπει να μάθουν να προφυλάσσονται από πολύ νωρίς με γνώση και όχι αφορισμούς και η καθοδήγηση πρέπει να γίνει από κάποιον αποστασιοποιημένο μη συναισθηματικά φορτισμένο και εκπαιδευμένο για αυτόν το σκοπό.

[Niki81]

Εγώ νομίζω, μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια, ότι κάποια πράγματα είναι πιο εύκολο να τα συζητάς μικρά. Πάντα βέβαια εξαρτάται και ο χαρακτήρας του παιδιού αν ρωτάει, αν στεναχωριέται εύκολα κτλ.Τώρα επειδή καταλαβαίνει περισσότερα στεναχωριέται πιο πολύ με κάποια πράγματα πχ με παιδάκια που δεν έχουν σπίτι και μαμά οπότε δε μπαίνουμε σε πολλές λεπτομέρειες με τέτοια θέματα, ξέρει κάποια γενικά και δεν το πολυσυζητάμε.

 

Επειδή πηγαίναμε στο νεκροταφείο στο χωριό από μικρή που ήταν για να ανάψουμε καντηλάκια στους δικούς μας ανθρώπους, δεν έχει πρόβλημα με όλο αυτό. Ξέρει τι είναι οι τάφοι, δεν έχει δει βέβαια ποτέ κηδεία γιατί τα μοιρολόγια και τα κλάμματα δε ωφελούν σε τίποτα το παιδί-έχεις απόλυτο δίκιο.

Αλλά όταν πήγαμε στα τριήμερα του παππού είδε το χώμα, αφήσαμε λουλουδάκι για να το πάρει μαζί του και όλα αυτά σε ήρεμο κλίμα. Να σου πω την αλήθεια δεν έκλαψε καν για το παππού και μου φάνηκε περίεργο αλλά ίσως επειδή δεν ήταν δεμένη με τον παππού της να το πέρασε στο έτσι.

 

Επίσης δε με ρωτάει πώς γεννιούνται τα παιδιά και ανησυχώ....εσάς έχουν τέτοιες ανησυχίες τα δικά σας; Τους έχετε μιλήσει για αυτό; Νομίζω πως άργησα να το πιάσω το θέμα και τώρα δε ξέρω πώς να το ξεκινήσω....πχ ακούει στη μουρμούρα τη λέξη σ_ξ και δε ρωτάει τι είναι και μας έχει κάνει τρομερή εντύπωση. Μήπως ξέρει για αυτό δε ρωτάει;;;;;

 

Είναι πιο ευκολο ισως αλλα βασικο είναι και τι είναι σε θεση να διαχειριστεί ένα παιδι αναλόγως της ηλικιας του.Στον δικο μου πενταχρονο εχω μιλησει για το θανατο για το ότι ολοι θα πεθανουμε αλλα αυτό θα γινει μετα από πολλα πολλα χρονια αρα δεν πρεπει να μας απασχολει.Δε θα κατσω να του αναφερω πχ ότι υπαρχουν μαμαδες και μπαμπαδες που σκοτώνονται από διαφορες αιτιες και ετσι μενουν παιδακια ορφανα γιατι δεν εχει κανενα οφελος για το παιδι μονο φοβιες θα του δημιουργησει.Εχουμε μιλησει για τη φτωχια και για το ότι υπαρχουν παιδακια που δεν εχουν χρηματα να εχουν τις ανεσεις που εχει αυτος.Συχνα βοηθάμε οικογενειες και μαζι ετοιμάζουμε δεματα με πραγματα και τα στελνουμε για να βοηθήσουμε.Για τη διαφορετικοτητα τον ανθρωπων και την ισοτητα.Εχουμε ατομα στον κοινωνικο μας περιγυρο από ξενες χωρες αρα του είναι ευκολο να το κατανοησει. Ξερει ότι υπαρχουν παιδακια που δενεχουν μαμα αλλα το πως και το γιατι δεν το αγγιζουμε ουτε ρωτάει.Για το πως γεννιουνται τα παιδια ξερει ότι τα μωρα τα εχει μια μαμα στην κοιλιτσα της.Στην κοιλιτσα τη μαμα τα βαζει ο μπαμπας γιατι αγαπάει πολυ τη μαμα...ως εκει...αυτό τον καλυψε δε ρωτησε παραπανω...δεν επεκταθηκα.Ξερει από το σχολειο για τον πολεμο όχι όμως τις τραγικες συνεπειες ενός πολεμου.Ξερει για το θανατο...όταν βλεπει η παιζει τα χελωνονιτζακια θα πει πχ παμε να σκοτωσουμε τον κακο αλλα αν του πεις ότι αυτό που λεει είναι κακο είναι σε θεση να κατανοησει ότι αυτό το λεμε στα ψεμματα και για παιχνιδι.Ξερει ότι ότι βλέπουμε στην τηλεοραση είναι ψεμματα εκτος από τις ειδήσεις.Ειδησεις προφανως δε βλεπει εκτος αν δειξει καποια θεματα που να μπορει ένα παιδι να παρακολουθησει πχ την πυροσβεστικη να σβηνει τη φωτια.Ενα θεμα είχαμε πχ με τις διαφημισεις που ότι ακουγε σε κατι τηλεμαρκετινγκ και κατι τετοια πιστευε ότι ακουγε πχ πρεπει να τρωμε το ταδε κρουασαν γιατι είναι το μονο χωρις συντηρητικα.Αρα αναλυσαμε ενδελεχως το θεμα των διαφημισεων και την τηλεόρασης.Ξερει ότι υπαρχουν κακοβουλοι ανθρωποι...ότι αν καποιος μας πλησιασει πχ για να μας χαρισει ένα παιχνιδι λεει ψεμματα και δεν αμεσως φωνάζουμε τη μαμα.Δεν αφήνουμε κανεναν να μας αγγιζει.Αυτα λιγο πολυ.

 

Δεν θα κατσω να του αναλυσω πχ ότι η φιλη του είναι υιοθετημενη ή ότι το ταδε παιδακι δεν εχει μαμα η μπαμπα.Δε βρισκω κανενα νοημα να του μιλησω για το σεξ πεντε ετων και γενικως αποφευγω οτιδήποτε μπορει να του προκαλεσει καποια φοβια.Αναλυουμε κατι μονο όταν κι εγω το εχω επεξεργαστεί στο μυαλο μου ,το εχω ψαξει και είμαι σιγουρη για το τι πρεπει να πω.Αν ξαφνικα με πιασει απροετοιμαστην αποφευγω τη συζητηση με διαφορους τροπους πχ πολυ ωραιο αυτό που με ρώτησες θα αγορασω ένα βιβλιο που να τα λεει ωραια για να το διαβασουμε μαζι και να τα μαθουμε.

[xena]

Αν ξαφνικα με πιασει απροετοιμαστην αποφευγω τη συζητηση με διαφορους τροπους πχ πολυ ωραιο αυτό που με ρώτησες θα αγορασω ένα βιβλιο που να τα λεει ωραια για να το διαβασουμε μαζι και να τα μαθουμε.

 

Αυτό είναι πολύ έξυπνο, θα το έχω στα υπόψη σε περίπτωση που το χρειαστώ!

[ΜΑΡΙΤΑ]

Νίκη περίπου το ίδιο είμαστε και εμείς, δεν υπεραναλύουμε αλλά κάπου στο μυαλουδάκι της υπάρχουν κάποια πράγματα.

Εντάξει η δική μου είναι και πιο μεγάλη, 2 χρόνια κάνουν τεράστια διαφορά και είναι και κορίτσι που ωριμάζουν λίγο πιο γρήγορα οπότε προτιμώ να της πω εγώ κάποια πράγματα παρά να τα μάθει από τις φίλες της οι οποίες δε ξέρω γιατί αλλά μου φαίνονται πολύ πιο ξεπεταγμένες από τη δική μου.

Αυτό που της λέω συνέχεια και θέλω να καταλάβει είναι ότι μπορεί να μου πει ό,τι θέλει και να με ρωτήσει τα πάντα, να μου έχει εμπιστοσύνη...αυτό είναι το κυριότερο που θέλω να μάθει το παιδί μου.

 

Ρέα αυτά τα ξέρει και η δική μου, εννοούσα να της μιλήσω λίγο πιο συγκεκριμένα για κάποια πράγματα. Ίσως είναι και μικρή ποιος ξέρει; Ειδικά το θέμα του εσωρουχου και δε μας αγγίζει κανείς, το έχουμε πει από τότε που πρωτοέβαλα βρακάκι και το επαναλαμβάνουμε εννοείται συχνά.

[Rea_1971]

Ρέα αυτά τα ξέρει και η δική μου, εννοούσα να της μιλήσω λίγο πιο συγκεκριμένα για κάποια πράγματα. Ίσως είναι και μικρή ποιος ξέρει;

 

για αυτούς τους λόγους υποστηρίζω τη σεξ αγωγή από το δημοτικό. Η σχέση μας δεν είναι επαρκώς αποστασιοποιημένη για να έχουμε την άνεση άμεσης επικοινωνίας αυτών των ζητημάτων - το λέω όπως το νιώθω. Και από την άλλη η εκπαίδευση από τρίτους είναι ανεπαρκής και επικίνδυνη

[AthinaP]

Τα δικά μου κάθονταν μαζί μου να κουβεντιάσουμε μέχρι τα 6 και πολύ λέω... Τώρα πια μπορει να κουβεντιάσουμε για ώρα αν έχουμε μεγάλο ταξίδι με αυτοκίνητο και πάντως όχι πολύ συχνά. Γιατί τα παιδιά εχουν μεγαλώσει και γεμίζουν τη μέρα τους διαφορετικά. Δεν λεω ότι είναι ο κανόνας, ο χρόνος τους όμως γεμίζει με σχολείο, δραστηριότητες και διάβασμα που δικαιούνται να περνάνε το χρόνο τους όπως τους αρέσει και τους αρέσει πια να κάνουν άλλα πράγματα.

 

Μετά τα 6, δεν τα ενδιέφερε να συζητήσουν μαζί μου και πολύ τέτοια θέματα που συζητάει ο γονιός με το μικρό παιδί γιατί τα ενδιαφέροντα μεταξύ μικρών παιδιών είναι πολύ διαφορετικά. Πιο πολύ τα ενδιέφερε να έχουν τα τελευταία bey blade, να ξέρουν τα πιο καλά λούνα παρκ, τέτοια πράγματα, μεταξύ παιδιών. Αν πχ μάθαινα βρισιές στο παιδί μου θα το θεωρούσε ότι έχω κάτι με αξία στην παρέα του να του προσφέρω και θα καθόταν περισσότερο! Με αυτή την έννοια λέω, ότι τέτοια πράγματα όπως αυτά που περιγράφονται στα προηγούμενα ποστ μπορεί και να μην έχει κανείς την ευκαιρία να τα συζητήσει αργότερα, ακόμα και αν νομίζει ότι θα την έχει. Και φυσικά δεν με ενδιαφέρει να συζητήσω τα μεγαλίστικα θέματα με τέτοιο τρόπο που θα είναι θέμα συζήτησης στην παιδική παρέα μετά.

 

Πιο μικρά λοιπόν όταν ήταν κυρίως, που δίνονταν πιο πολλές ευκαιρίες...

 

Εξηγούσα κάτι συνοπτικά και όποτε προέκυπτε το θέμα συνήθως και όχι στο άσχετο. Αν κάτι συγκεκριμένο με ενοχλούσε, δεν το εξηγούσα, το άφηνα για αργότερα και φυσικά υπάρχουν αρκετά που μπαίνουν και τώρα σε αυτή την κατηγορία. Απέξω απέξω όμως τα έχουμε πιάσει.

 

Το βράδυ διαβάζαμε εικονογραφημένα βιβλία και είχαμε κάμποσα παιδικά, για πολύ μικρά παιδάκια, που έδειχναν κάποια πράγματα και για την αναπαραγωγή. Το είδαν ως κάτι φυσικό, όπως η αναπνοή, η πέψη κτλ.

 

Όταν κάποιο άλλο παιδάκι ιδιαίτερα καλοαναθρεμμένο, στο προνήπιο, ζήτησε από τα δικά μου να παίξουν το γιατρό, δεν ενδιαφέρθηκαν γιατί το όλο θέμα δεν τα ιντρίγκαρε. Με λίγα λόγια ήξεραν τα βασικά για την ηλικία τους, χωρίς να έχουν πονηρευτεί και χωρίς να το έχουν μεγαλοποιήσει στο μυαλό τους. Ταυτόχρονα αναγνώρισαν ότι αυτό που έγινε στον παιδικό σταθμό ενώ οι δασκάλες δεν κοιτούσαν, αξιζε να το μάθω.

[Quirky]

...Όταν κάποιο άλλο παιδάκι ιδιαίτερα καλοαναθρεμμένο, στο προνήπιο, ζήτησε από τα δικά μου να παίξουν το γιατρό, δεν ενδιαφέρθηκαν γιατί το όλο θέμα δεν τα ιντρίγκαρε. Με λίγα λόγια ήξεραν τα βασικά για την ηλικία τους, χωρίς να έχουν πονηρευτεί και χωρίς να το έχουν μεγαλοποιήσει στο μυαλό τους. Ταυτόχρονα αναγνώρισαν ότι αυτό που έγινε στον παιδικό σταθμό ενώ οι δασκάλες δεν κοιτούσαν, αξιζε να το μάθω.

 

Γκουλπ! Στο προνήπιο είπες αυτό? Εμείς ακόμα δεν είχαμε κανένα κρούσμα (πέρα από τον παράφορο έρωτα της κόρης μου για δύο αγοράκια... ούτε ξέρω πως προέκυψε αυτό ...ανάθεμα την Barbie μου!)

 

Σχετικά με την αγριότητα/καταλληλότητα παιδικών. Επειδή και εγώ είμαι αρκετά συντηρητική στο τι θα δει η κόρη μου (αλλά πολύ πιο χαλαρή με το δευτερό μου παιδί εκ των πραγμάτων) ανακάλυψα ενα site το http://www.commonsensemedia.org που δίνει κάποιες κατευθύνσεις ως προς την καταλληλότητα όπως την κρίνουν οι υπεύθυνοι του site αλλά και παιδιά ή γονείς που έχουν δει το συγκεκριμένο παιδικό.

Εμένα με έχει βοηθήσει πολύ στο να έχω ένα μπούσουλα εφόσον ακόμα η μικρή βλέπει επιλεγμένα παιδικά. Καλά κάνω? Κακά? Θα μας το πει ο ψυχολόγος της σε καμιά 25ριά χρόνια

 

Θεωρώ καλή μας τύχη να έχουμε αυτά τα χαριτωμένα first world problems και εύχομαι σε όλες μια καλύτερη από την προηγούμενη, χρονιά

 

Edit : Τώρα είδα ότι ξανα αναφέρθηκε το commonsensemedia, λυπάμαι για την επανάληψη αλλά από την άλλη μεριά είναι στ'αλήθεια πολύ πολύ χρήσιμο.

 

Ν.

[miriki]

Πριν από κάποια χρόνια δουλέψαμε στο νηπιαγωγείο ένα θέμα για τους φόβους μας. Στην αρχή έβαλα τα παιδιά να μιλήσουν το καθένα από μόνο του για το φόβο του και φτιάξαμε ένα διάγραμμα συνοψίζοντας. Είχα ετοιμάσει και καρτούλες τρομάρα μου για να γίνει η καταγραφή πιο ευπαρουσίαστη (θα έβαζαν πινέζες κάτω από κάθε κάρτα και θα έβγαινε μόνο του το στατιστικό έτσ).

 

Οι κάρτες μου πήγαν άπατες (και τις έδειξα πολύυυυυ αργότερα ως αφορμή για συζήτηση) γιατί είχαν επάνω το γιατρό (μια σύριγγα είχα βάλει), ζώα (ένα λύκο και μια μέλισσα), το νερό. Τα παιδιά μου μίλαγαν για ζόμπι, φαντάσματα, μούμιες και γενικά υπερίσχυαν οι μεταφυσικές ανησυχίες. Ξαναλέω νηπιαγωγείο Γενάρης μήνας (άρα κλεισμένα 5 όλα και κάποια πολύ προς το έξι).

 

Από τις συζητήσεις που κάναμε με τα παιδιά και την όλη διαχείριση του θέματος βγήκε ότι εκείνο που τα τρομάζει είναι 1. ο τρόπος που προβάλλεται το ο,τιδήποτε (π.χ. η έντονη μουσική, η μεγάλη οθόνη και η σκοτεινιά του κινηματογράφου) 2. η υποστήριξη που παίρνουν από τους γονείς 3. θεωρούσαν (εκείνα τα παιδιά δεν είναι πόρισμα μακροχρόνιας μελέτης), ότι αυτά που συμβαίνουν στη φύση είναι τρομακτικά, αλλά δεν τα "στοιχειώνουν" τόσο όσο τα μεταφυσικά μη προσπελάσιμα μή διαχειρίσιμα.

 

Ταυτόχρονα θεωρώ ότι τα ratings έχουν χαμηλώσει πολύ και πράγματα που θα θεωρούνταν βίαια ή τρομακτικά πριν από μια ή δυο δεκαετίες τώρα θεωρούνται κατάλληλα.

 

Γενικά κλίνω προς τη μεριά της αλκυών και της Αθηνάς. Δεν μπορείς να κλείσεις απέξω την πραγματικότητα, μπορείς να λειτουργήσεις ως κυματοθραύστης όμως, βοηθώντας στη διαχείριση και όχι στην αποφυγή.

 

Πριν δούμε ταινία στο σινεμά (επιμένω για το σινεμά είναι πολύ έντονη εμπειρία), μαθαίνουμε όλη την ιστορία της ταινίας και κοιτάμε τα raitings αν δε μας ταιριάζει το αφήνουμε για αργότερα ή το βλέπουμε στην ασφάλεια του σπιτιού μας με τα φώτα αναμένα και τον ήχο χαμηλά.

 

Όσο για την ταινία μικρού μήκους που είχε το βουδιστή (δεν το είδα, με βάση το σχόλιο της κοπέλας γράφω), εδώ διαφωνώ. Στη γη και στην ίδια μας τη χώρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι. Δεν υπάρχουν μόνο "λευκοί, χριστιανοί, ορθόδοξοι" μια διαφορετική εικονα μπορεί να αξιοποιηθεί για την καλλιέργεια της ανοχής και της αποδοχής. Δεν κατακρημνίζει τα οικογενειακά και προσωπικά μας ιδεώδη. "Έτσι προσεύχεται αγάπη μου αυτός, όπως εμείς πάμε στην εκκλησία/ τζαμί/ συναγωγή/ μπλα μπλα"

[Niki81]

Εγω παλι θεωρω οτι ολα μα ολα μπορουν να γινουν αφορμες για συζητηση με ενα μικρο παιδι ωστε να βγουν και καποια μηνυματα.Η τηλεοραση οταν γινεται υπο την επιβλεψη της μαμας και οταν η μαμα δε βαριεται το μπλα μπλα μπορει να παρεχει τρομερες αφορμες για κουβεντα.Απο την ταινια με το βουδιστη που αναφερθηκε εως το φοβο που μπορει να εκφρασει ενα παιδι για τα φαντασματα η το σκοταδι.Εμεις σινεμα γενικα δεν παμε γιατι ο τριχρονος φοβαται το σκοταδι στην αιθουσα.Δοκιμασαμε καποια στιγμη...δεν ηθελε να κατσει οποτε το αφησαμε για την ωρα.Βεβαια ο πενταχρονος μου ξερω οτι θα ευχαριστιοταν να παμε αλλα αφου δεν εχω τροπο να παω χωρις το μικρο δυστυχως δεν παει ουτε ο μεγαλος για την ωρα.

[alcyon]

Στα πρώτα μου παιδιά, όταν ήταν κοντά στα 4, τους έβαλα το κινούμενο σχέδιο του Disney με τη χιονάτη. Τρόμαξαν από τη μουσική!! Ήταν η στιγμή που έδειχνε πως η χιονάτη έφευγε τρομαγμένη στο δάσος κι έβρεχε. Η μουσική στη δεδομένη σκηνή συνοδευόταν από εικόνα του δάσους με κάτι καλάμια. Κι όμως, εκεί μου είπαν "όχιιιιιι". Φυσικά σταμάτησα την προβολή. Και τότε συνειδητοποίησα πως δεν τα τρομάζει αυτό που εμείς θεωρούμε τρομακτικό (καλάμια έδειχνε!!). Αλλά η μουσική επένδυση! Από τότε, προσέχω πολύ αυτό το θέμα. Μπορεί να έχουν μάθει να διαχειρίζονται θάνατο, ατυχήματα κτλ... και ζορίζονται στην υποβολή που κάνει η οποιαδήποτε ταινία στην τηλεόραση αν η εικόνα-μουσική υπαγορεύει συναίσθημα άγχους-φόβου-τρόμου. Κι έτσι... δεν έχω λόγο να τα ζορίζω πλασματικά. Αφού τα κανονικά τα καταφέρνουν μια χαρά, ας βλέπουμε κάτι πραγματικά ψυχαγωγικό και διασκεδαστικό στην τηλεόραση!

 

Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ την τηλεόραση μέρος της παιδαγωγικής ανάπτυξης των παιδιών. Δεν είναι τρόπος να παρουσιαστεί, ούτε ο φόβος, ούτε η διαχείρισή του ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα. Η τηλεόραση ΔΕΝ είναι παραμύθι! Στο παραμύθι, το παιδί χρησιμοποιεί τη δική του φαντασία για να χαράξει προεκτάσεις από την πραγματικότητα με βάση τη διήγηση. Το ασφαλές πλαίσιο στο οποίο αυτό συμβαίνει είναι το σπίτι, από τη φωνή ενός ατόμου εμπιστοσύνης, το οποίο εκπέμπει αγάπη, ενσυναίσθηση και συμβολίζει τη φροντίδα.

 

Η τηλεόραση/ταινία στο σινεμά, δίνει μια "πραγματικότητα" με βάση τη φαντασία του δημιουργού η οποία δεν είναι απαραιτήτων συμβατή με τη φαντασία και τα ερεθίσματα του δικού μας παιδιού. Στολίζεται με μουσική η οποία εμπλέκει ακόμα πιο ενεργά και άλλες αισθήσεις κάνοντας πιο ρεαλιστικό, πιο "πραγματικό" το συναίσθημα που υπαγορεύεται έτοιμο προς το παιδί. Οι φωνές, η αφήγηση, ο χώρος (αν μιλάμε για σινεμά), είναι τέτοιος που δεν είναι οικείος. Άρα το παιδί, χάνεται ουσιαστικά σε μια πραγματικότητα ενός ξένου (=πρόσωπο εκτός οικογενειακού πλαισίου), αποκομμένο από τη δική του, "ασφαλή" πραγματικότητα.

 

Η τηλεόραση/ταινία στο σινεμά... ΔΕΝ είναι παραμύθι! Ούτε παρέχει τα θετικά του παραμυθιού. ΟΥΤΕ καν κατά προσέγγιση!

 

Επιστημονική ενημέρωση μέσω ντοκυμαντέρ ναι. Έως εκεί. Κι αυτό με προσοχή. Δηλαδή υπάρχουν διάφοροι τύποι ντοκυμαντέρ. Άλλο το να δείχνει το κυνήγι και τη ζωή ενός ζώου κι άλλο να κάνει η κάμερα ζουμ σε κομματιασμένες σάρκες κτλ. Εκει μου λύθηκε και η απορία γιατί κάποια είχαν γαλάζιο σήμα και κάποια πράσινο για την καταλληλότητα!

[ΑΝΝΑ24]

Μου θύμισες μια γκάφα μου. Είχαμε ανοιχτό κάποιο ντοκιμαντέρ, χωρίς ουσιαστικά να παρακολουθεί κανείς. Μπαίνει η μικρή στο δωμάτιο, περίπου τεσσάρων, και ξεφωνίζει "α, τι χαριτωμένο κουνελάκι".

Μόνο που στην επόμενη σκηνή, και παρά την ακροβατική μου κίνηση, πρόλαβε να δει ένα φίδι να το κάνει μια μπουκιά το χαριτωμένο κουνελάκι.

[vicky86]

Καλησπερα.μιρικι τι εννοεις με το 2.την υποστηριξη που παιρνουν απο τους γονεις;

[AthinaP]

Γκουλπ! Στο προνήπιο είπες αυτό? Εμείς ακόμα δεν είχαμε κανένα κρούσμα (πέρα από τον παράφορο έρωτα της κόρης μου για δύο αγοράκια... ούτε ξέρω πως προέκυψε αυτό ...ανάθεμα την Barbie μου!)

 

 

Και όμως! Τόνισα ότι το παιδάκι ήταν καλοαναθρεμμένο, γνώριζα τη μαμά του, εξαιρετική, και όμως συνέβη κάτι τέτοιο από απλή παιδική περιέργεια. Δεν φανταζομαι να είναι συχνό, ήθελα να πω όμως ότι και όμως μας έτυχε και το παιδί μου αντέδρασε κατά τη γνώμη μου σωστά. Με το να είμαι ειλικρινής για το ποια θέματα συζητάμε με προσοχή με τη μαμά και ποια θέματα δείχνει η μαμά ότι της είναι άβολο να συζητάει το παιδί και ψάχνει τα λόγια της, ή του λέει κάποια πράγματα για τώρα και κρατάει κάποια για όταν μεγαλώσει, παίρνει το μήνυμα το παιδί ότι τέτοια θέματα είναι ταμπού παραέξω, μέχρι νεωτέρας.

 

Θα μου πεις και αν άλλαζα θέμα, το ίδιο θα γινόταν. Το παιδί όμως μπορεί να είχε περιέργεια! Επίσης, το ότι υπάρχουν βιβλία και για αυτά τα θέματα, για πολύ μικρά παιδιά, δείχνει ότι υπάρχει τρόπος να προσεγγίσεις κάποια θέματα, για όποιον τέλος πάντων πηγαίνουν τα πράγματα προς το να το προσεγγίσει με κάποιο τρόπο.

[AthinaP]

Τώρα που το λέτε, πράγματι, έχω την εντύπωση ότι δεν περίμενα τα παιδιά μου να έχουν παιδικούς φόβους... Και δεν είχαν. Ίσως είναι απομεινάρι της παιδικής ηλικίας, που θυμάμαι τους γονείς μου να αφήνουν να μείνει ένας παιδικός φόβος για τις βροντές, γιατί το έβρισκαν γλυκούλι! Το παιδί όμως υπέφερε με κάτι απλούστατο και συχνότατο παράλληλα. Με αυτή την έννοια έβρισκα ότι η δουλειά μου είναι να διαλύω τους παράλογους φόβους...

 

Ήξερα παιδί που φοβόταν ένα σωρό άσχετα πράγματα και δεν φοβόταν να πεταχτεί στο δρόμο μέσα στα αυτοκίνητα. Γιατί μέσα στα χίλια δυο που του είχαν μαθει να φοβάται, είχαν ξεχάσει αυτό.

 

Ίσως είναι και ο χαρακτήρας μου, που βρίσκω χίλια δυο πιθανά και απίθανα να υπολογίζω ως ενδεχόμενα που είναι πραγματικά πιθανό να συμβούν που δεν θέλω να επιβαρύνω ένα παιδί με μη ρεαλιστικούς φόβους...

 

Πράγματι θυμάμαι την κόρη μου να τρομοκρατείται μια φορά που είδε να κάνουν επίδειξη σωσιβίων σε πλοίο και νόμιζε ότι μας τα έδειχναν γιατί εκείνη τη στιγμή υπήρχε κίνδυνος! Τρόμαξα να το ηρεμήσω το καημενούλι. Ελάχιστες φορές όμως την είδα πραγματικά τρομαγμένη.

[miriki]

Καλησπερα.μιρικι τι εννοεις με το 2.την υποστηριξη που παιρνουν απο τους γονεις;

 

Το να είσαι μαζί όταν βλέπει την ταινία, να συζητάτε εντυπώσεις, φόβους να ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες του παιδιού. Κάποιοι γονείς π.χ. περιπαίζουν τα παιδιά τους όταν φοβούνται το σκοτάδι ή δεν αντιλαμβάνονται ότι ένα παιδί μπορει να τρομάξει με το θόρυβο μιας μοτοσυκλέτας και το θεωρούν εχμ παιδιάστικο.

 

Τα παιδιά με τα οποία δουλέψαμε εκείνη τη χρονιά (δε μου δόθηκε η ευκαιρία να το ξαναδοκιμάσω) παρακολουθούσαν παιδικές σειρές (σκούμπι ντου ας πούμε) και όχι έργα ενηλίκων. Οι γονείς όμως αφενός δεν είχαν ιδέα τι εβλεπαν τα παιδιά τους, αφετέρου όταν τα παιδιά εκδήλωναν σχετικούς φόβους δεν έμπαιναν στη διαδικασία να ασχοληθούν επί της ουσίας (έλα καλέ που φοβάσαι, μην έρχεσαι στο κρεβάτι μου, ε καλά άναψε το φωτάκι σου κλπ). ΠΡοφανώς αυτό δεν ίσχυε για όλα τα παιδιά και όλους τους γονείς, όμως ήταν η πλειοψηφία....

[vicky86]

Ευχαριστω πολυ για τη διευκρινιση μιρικι.οποτε τρομαζοντας το παιδι με κατι τετοιο που εμας μας φαινεται "χαζο" το καθησυχαζουμε,συζηταμε μαζι του ετσι;παντως συμφωνω οτι τα παιδια τρομαζουν με πραγματα που δεν παει ο νους μας κ κυριως ειναι οι ηχοι που τα φοβιζουν κ οχι το θεαμα

[Dragonfly]

Έγραφα και τα έχασα...

 

Εν συντομία:

 

- Οι γονείς οφείλουν να γνωρίζουν το περιεχόμενο των ταινιών που βλέπουν τα μικρά τους, να βάζουν κάποια όρια στο τι θα δουν και τι όχι (χωρίς υπερβολές) και να συζητούν μαζί τους (σε γλώσσα και με τρόπο που να αρμόζει στην ηλικία τους) το περιεχόμενο της εκάστοτε ταινίας και να παρατηρούν αν κάτι τα φοβίζει ή τα επηρεάζει αρνητικά.

- Δεν θεωρώ ευεργετικό για το παιδί, να προσπαθεί ο γονιός του να μην το φέρει καθόλου σε επαφή με έννοιες όπως το κακό και η αδικία ή με συναισθήματα όπως ο φόβος. Πρέπει το παιδί να γνωρίσει τη φύση του και τον κόσμο γύρω του και να μάθει να τα διαχειρίζεται. Πάντα με τρόπο που να αρμόζει στην ηλικία του.

 

Για τον καλόσαυρο νομίζω το παρακάναμε στην ανάλυση. Δεν είναι σε καμία περίπτωση από τις ταινίες που θα απαγόρευα σε ένα παιδί (έστω και 4χρονο) να δει.

 

Και η Πέππα μια χαρά μου φαίνεται. Δείχνει ότι τα παιδιά είναι παιδιά και φέρονται σαν παιδιά, τα γουρουνάκια είναι γουρουνάκια και φέρονται σαν γουρουνάκια και οι γονείς τους βάζουν όρια, χωρίς όμως να παραβλέπουν την πραγματική φύση των παιδιών τους.

[elenip]

Έγραφα και τα έχασα...

 

Εν συντομία:

 

- Οι γονείς οφείλουν να γνωρίζουν το περιεχόμενο των ταινιών που βλέπουν τα μικρά τους, να βάζουν κάποια όρια στο τι θα δουν και τι όχι (χωρίς υπερβολές) και να συζητούν μαζί τους (σε γλώσσα και με τρόπο που να αρμόζει στην ηλικία τους) το περιεχόμενο της εκάστοτε ταινίας και να παρατηρούν αν κάτι τα φοβίζει ή τα επηρεάζει αρνητικά.

- Δεν θεωρώ ευεργετικό για το παιδί, να προσπαθεί ο γονιός του να μην το φέρει καθόλου σε επαφή με έννοιες όπως το κακό και η αδικία ή με συναισθήματα όπως ο φόβος. Πρέπει το παιδί να γνωρίσει τη φύση του και τον κόσμο γύρω του και να μάθει να τα διαχειρίζεται. Πάντα με τρόπο που να αρμόζει στην ηλικία του.

 

Για τον καλόσαυρο νομίζω το παρακάναμε στην ανάλυση. Δεν είναι σε καμία περίπτωση από τις ταινίες που θα απαγόρευα σε ένα παιδί (έστω και 4χρονο) να δει.

 

Και η Πέππα μια χαρά μου φαίνεται. Δείχνει ότι τα παιδιά είναι παιδιά και φέρονται σαν παιδιά, τα γουρουνάκια είναι γουρουνάκια και φέρονται σαν γουρουνάκια και οι γονείς τους βάζουν όρια, χωρίς όμως να παραβλέπουν την πραγματική φύση των παιδιών τους.

 

Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω μαζί σου... για την Πέππα όμως θα συμφωνήσω με την Little monkey που πριν από αρκετά post επεσήμανε την επικινδυνότητά της... δες και εδώ http://babyradio.gr/arage-to-pediko-peppa-to-gourounaki-ine-katallilo-gia-ta-pedia-mas-dite-ti-lei-mia-mitera-ke-giati-to-apagorefse-stin-kori-tis/

[dez001]

Παντως μετα τη πεππα ο γιος μου ξεκινησε να σχολιαζει το βαρος,τις κοιλιες και επισης να λεει χαζουλα μαμα,χαζουλα γιαγια κοκ. Δε θεωρω οτι επαθε και κανενα ψυχολογικο μη τρελαθουμε. Την αγγλια τη ξερω καλα.....κολλανε γενικως σε λεπτομερειες. Τα παιδια δε τα διαπεδαγωγει ουτε η πεππα ουτε ο καλοσςυρος. Το παν ειναι να συζητασ με το παιδι σου. Τοτε οι κινδυνοι μειωνονται

Ο λυκος δεν ειναι κακος ειναι ζωο και δε μπορει να ερθει στο σπιτι μας, δεν υπαρχουν μαγγισες ουτε δυνοσαυρει.

[Dragonfly]

Η Πέππα δεν αρέσει στα παιδιά μου οπότε έχω δει λίγα επεισόδια. Από αυτά που έχω δει όμως έβλεπα ότι τα γουρουνάκια έκαναν αταξίες, όπως θα κάνουν όλα τα παιδιά είτε έχουν δει τη σειρά είτε όχι, αλλά οι γονείς έπρατταν σωστά και περνούσαν το σωστό μήνυμα.

 

Είναι μέσα στη φύση των παιδιών να δοκιμάσουν τα όριά τους, να κάνουν αταξίες, να φοβηθούν, να ζηλέψουν, να αντιδράσουν, να αντιγράψουν συμπεριφορές κτλ. Αν ο γονιός είναι από κοντά, εξηγεί, κατανοεί, στηρίζει κτλ όλα αυτά θα είναι εύκολα διαχειρίσιμα από τα παιδιά.

Επικίνδυνη θα ήταν η Πέππα και η κάθε Πέππα, αν οι αταξίες, ή η άσχημη συμπεριφορά επικροτούνταν. Δεν έχω δει κάτι τέτοιο.

[Dragonfly]

Παντως μετα τη πεππα ο γιος μου ξεκινησε να σχολιαζει το βαρος,τις κοιλιες και επισης να λεει χαζουλα μαμα,χαζουλα γιαγια κοκ. Δε θεωρω οτι επαθε και κανενα ψυχολογικο μη τρελαθουμε. Την αγγλια τη ξερω καλα.....κολλανε γενικως σε λεπτομερειες. Τα παιδια δε τα διαπεδαγωγει ουτε η πεππα ουτε ο καλοσςυρος. Το παν ειναι να συζητασ με το παιδι σου. Τοτε οι κινδυνοι μειωνονται

Ο λυκος δεν ειναι κακος ειναι ζωο και δε μπορει να ερθει στο σπιτι μας, δεν υπαρχουν μαγγισες ουτε δυνοσαυρει.

 

Αυτό ακριβώς.

 

Μπορεί το παιδί να μην δει την Πέππα, αλλά να δει τον Γιωργάκη στον παιδικό σταθμό που φέρεται άσχημα και δεν έχει συνέπειες ή η δασκάλα χαζογελάει γιατί τον συμπαθεί. Νομίζω κάτι τέτοιο θα επηρεάσει πιο πολύ ένα παιδί.

[dez001]

Δεινοσαυροι θελω να πω....γραφω απο κιν.

[ΑΝΝΑ24]

Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω μαζί σου... για την Πέππα όμως θα συμφωνήσω με την Little monkey που πριν από αρκετά post επεσήμανε την επικινδυνότητά της... δες και εδώ http://babyradio.gr/arage-to-pediko-peppa-to-gourounaki-ine-katallilo-gia-ta-pedia-mas-dite-ti-lei-mia-mitera-ke-giati-to-apagorefse-stin-kori-tis/

 

Το συγκεκριμένο άρθρο κλείνει ως εξής:

 

Δυστυχώς τα γουρουνάκια δεν είναι χειρότερα από άλλα προγράμματα και χαρακτήρες που κυκλοφορούν για παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Γιατί οι Άγγλοι επιμένουν να δημιουργούν περίεργα μοντέλα για τα παιδιά μας; Στην Αμερική για παράδειγμα, έχουν τον Μίκυ Μαους, την Ντόρα την εξερευνήτρια, τον Μάνι τον μάστορα, που προσπαθούν πάντα να βοηθήσουν τους άλλους, χωρίς να θυμώνουν ή να εκνευρίζονται. Η Ντόρα ποτέ δεν θυμώνει, όσα βουνά και ποτάμια κι αν έχει να εξερευνήσει, κι ο Μίκυ ποτέ δεν θα έχει κακή διάθεση. Δεν θα έπρεπε τα πρότυπα των παιδιών μας να έχουν υπομονή και ενεργητικότητα; Η απάντηση είναι πως ναι. Ίσως αυτό να φέρει αναστάτωση στην οικογενειακή γαλήνη και να τερματίσει τις… διακοπές στη Χαβάη…θα πρέπει να είμαι πιο γρήγορη όταν κάνω μπάνιο σίγουρα, αλλά πιστεύω πως λιγότερα «γουρουνάκια» και περισσότερα «ποντικάκια» θα κάνουν την κόρη μου καλύτερη στην συμπεριφορά της.

 

Με λίγα λόγια, ωδή στην Αμερικανιά όπου τα πάντα είναι ρόδινα και τίποτα δεν σπιλώνει την ευτυχία των ηρώων και απόρριψη του πιο "ρεαλιστικού" μοντέλου όπου τα παιδιά άκουσον-άκουσον μπορεί να είναι και άτακτα!!!

[Dragonfly]

 

Με λίγα λόγια, ωδή στην Αμερικανιά όπου τα πάντα είναι ρόδινα και τίποτα δεν σπιλώνει την ευτυχία των ηρώων και απόρριψη του πιο "ρεαλιστικού" μοντέλου όπου τα παιδιά άκουσον-άκουσον μπορεί να είναι και άτακτα!!!

 

:-D:-D

[Niki81]

Μα συγγνωμη...πρεπει να εχει δει την πεππα ένα παιδακι για να πει σε ένα άλλο...δε σε εχω πια φιλο μου...όταν το άλλο παιδακι τον πειραξει,θυμωσει,στεναχωρησει?Δεν είναι ανθρωπινη αντιδραση αυτή?

Από την άλλη το επεισοδιο που περιγράφεται δε σταματάει εκει...συνεχιζει με την πεππα να της λειπει η φιλη της και να τα ξαναβρισκουν αφου ζητησουν συγγνωμη.

 

Το θεμα μας λοιπον ποιο είναι?Να μην πει το παιδι μας σε ένα άλλο...δε θελω να σε εχω φιλο μου....και αντιστοιχα να μην ακυσει κατι τετοιο από το φιλο του.Η το να μαθει να διαχειριστεί και τις διαφωνιες του και τους τσακωμους του με τους φιλους του?Να μαθει να ζηταει συγγνωμη,να μη στεναχωριεται αν ένα παιδακι δε θελει να παιξει μαζι του,να μαθει να κανει τον οποιο εγωισμο πισω για να τα ξαναβρισκει με τους φιλους του?