Καλοσαυρος η ταινία.

[Little Monkey]

Άλλωστε από την τηλεόραση παίρνουν μια γερή μερίδα σκληρών εικόνων (πρόσφυγες, πόλεμοι, τζιχάντ, πνιγμένα παιδιά, φυσικές καταστροφές) και από το σχολέιο επίσης (bullying).

Να είδες, εδώ είναι η διαφωνία μας. Εμείς δεν βλέπουμε ειδήσεις όταν είναι μπροστά το 4χρονο (για 4χρονα είναι η κουβέντα, όχι για παιδιά Δημοτικού, έτσι?) και το έχω συνειδητά προφυλάξει από αυτή τη "γερή μερίδα σκληρών εικόνων". Όχι επειδή δεν θα μάθει κάποια στιγμή ότι η ζωή είναι σκληρή, αλλά επειδή πιστεύω ότι είναι πολύ νωρίς να το μάθει τώρα. Και επίσης επειδή δεν πιστεύω πως είναι τόσο εύκολο να συζητήσεις με ένα παιδάκι 4 χρονών με τρόπο ώστε να το βοηθήσεις πραγματικά να διαχειριστεί μια δύσκολη θεματολογία όπως είναι η βία, οι φυσικές καταστροφές, ο θάνατος κλπ. Εδώ με τους κλέφτες και αστυνόμους δυσκολευόμαστε, όχι να προσπαθώ να του εξηγήσω γιατί πνίγηκε το παιδάκι!

 

Όσο για το πώς μεγαλώσαμε εμείς... κοιτώντας γύρω μου δεν βλέπω να είμαστε η πιο επιτυχημένη γενιά που πέρασε από τη χώρα. Δεδομένου ότι δεν έχουμε περάσει ανέχεια, πείνα, κατοχή, πόλεμο κλπ. μια σκληρότητα την έχουμε. Θυμάμαι σε ηλικία 20 χρονών να μην κατανοώ τη σημαίνει bullying, ενώ τώρα παιδιά 5-20 χρονών επιδίδονται στο σπορ, ενίοτε με καταστροφικά αποτελέσματα. Αν συνεχίσουμε έτσι, σκεφτείτε τα παιδιά μας τι εξέλιξη θα έχουν.

[Rea_1971]

Ουσιαστικά τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και το πώς να διαχειρίζονται μια δύσκολη κατάσταση.

 

That 's all folks!

[ΑΝΝΑ24]

Βρήκα αυτό, έχει ενδιαφέρον!

 

http://benl.primedu.uoa.gr/ptde/database-ptde/paramy8i.pdf

[Little Monkey]

Βρήκα αυτό, έχει ενδιαφέρον!

Ενδιαφέρον, ναι, αλλά αποτελεί απλά μια εργασία προπτυχιακών φοιτητών (ρίξε μια ματιά στη βιβλιογραφία για να καταλάβεις για τι επίπεδο μιλάμε) και επίσης αυτά που λέει αναφέρονται στη χρήση μέσα στο σχολικό (ελεγχόμενο) πλαίσιο του παραμυθιού-διηγήματος. Καμία σχέση δεν έχει αυτό με τις ανησυχίες που εκφράζει η θεματοθέτρια.

[Rea_1971]

Βρήκα αυτό, έχει ενδιαφέρον!

 

http://benl.primedu.uoa.gr/ptde/database-ptde/paramy8i.pdf

 

Πολύ πολύ ενδιαφέρον.

"“Η νέα παιδαγωγική επιδιώκει με το παραμύθι να ετοιμάσει τα παιδιά για τη ζωή. Για το σκοπό αυτό μεταχειρίζεται τη γλώσσα του παιδιού, ακολουθεί το δρόμο της ψυχής του. Όλα τα προτερήματα και ελαττώματα του ανθρώπου παρουσιάζονται στο παιδί μέσα στον κόσμο του παραμυθιού”"΄

 

"Έτσι, σε ηλικία που δεν έχει αναπτυχθεί η νόηση του και οι αφηρημένες έννοιες είναι απροσπέλαστες, με το παραμύθι, που χτυπά την πόρτα της

φαντασίας, δημιουργούμε μέσα στον ψυχικό του κόσμο το κατάλληλο βάθρο πάνω στο οποίο αργότερα θα στηρίξει την αντίληψη του για τη ζωή, τον άνθρωπο, την ηθική του συνείδηση, τα αξιολογικά του κριτήρια. "

[Rea_1971]

Ενδιαφέρον, ναι, αλλά αποτελεί απλά μια εργασία προπτυχιακών φοιτητών (ρίξε μια ματιά στη βιβλιογραφία για να καταλάβεις για τι επίπεδο μιλάμε) και επίσης αυτά που λέει αναφέρονται στη χρήση μέσα στο σχολικό (ελεγχόμενο) πλαίσιο του παραμυθιού-διηγήματος. Καμία σχέση δεν έχει αυτό με τις ανησυχίες που εκφράζει η θεματοθέτρια.

 

Είσαι λάθος. Η αφορμή δόθηκε στο σχολικό περιβάλλον αλλά προτείνει την εισαγωγή του στα άγουρα χρόνια του παιδιού.

 

Και ασαφέστατα η προπτυχιακή εργασία υπό την επίβλεψη καθηγητή στο παιδαγωγικό είναι εγκυρότερη της "άποψης" όλων εμάς των τυχαίων που αναρτάμε την προσωπική μας αδόκιμη αντίληψη.

 

Και βέβαια έχει σχέση με το θέμα και τον τρόπο που ένα παραμύθι (έστω επί της οθόνης) πραγματεύεται τη ζώή.

[Little Monkey]

Δεν είναι προπτυχιακή εργασία με επίβλεψη καθηγητή, μια απλή εργασία είναι στα πλαίσια ενός μαθήματος, από αυτές που οι φοιτητές των ανθρωπιστικών σχολών κάνουν αβέρτα-ξεπέτα. Καθηγητής πιθανότατα δεν θα τη δει ποτέ, θα την ξεφυλίσει ένας βοηθός, θα πιστώσει τις φοιτήτριες με τα ανάλογα μόρια και όλα καλά. Ως πηγή γνώσης έχει ελάχιστη αξία. Ξαναλέω, δες τη βιβλιογραφία. Είναι αστεία. Όσες γνώσεις ψυχολογίας / παιδαγωγικής έχεις εσύ, άλλες τόσες έχουν και οι κοπέλες που την έγραψαν. Τώρα αν προτιμάς να τη διαβάσεις λες και είναι απόσταγμα επιστημονικής έρευνας, τι να σου πω. Περί ορέξεως κλπ

 

Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η ιστορία στην οθόνη του κινηματογράφου από το παραμύθι-διήγημα που το επιλέγει η δασκάλα και το παρουσιάζει με τρόπο εύπεπτο στα παιδάκια του δημοτικού (δηλαδή 6+ χρονών, μην ξεχνιόμαστε). Συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια και το συμπέρασμα που βγάζεις είναι μπανάνες...

[ΑΝΝΑ24]

Βρε Little monkey, έλεος δηλαδή.

Το βρήκα ενδιαφέρον και είπα να το μοιραστώ μαζί σας σαν κάτι...ενδιαφέρον.

Δεν χρειάζεται να είναι εγκεκριμένο από τον ΟΗΕ, τροφή για σκέψη είναι.

 

Πως τα παίρνεις όλα έτσι αντιπαραθετικά βρε παιδάκι μου...

 

Άιντε Καλή Χρονιά!!!!

[Rea_1971]

Άννα άμα δεν το γράφει η βικυπαίδεια δεν μετράει.

Κατά τα άλλα, το πόνημα των φοτητών σαφώς αναφέρεται στη προσχολική ηλικία (ψυχσγωγικό υλικό) στο νήπιο και μετά

"Έτσι, σε ηλικία που δεν έχει αναπτυχθεί η νόηση του και οι

αφηρημένες έννοιες είναι απροσπέλαστες, με το παραμύθι, που χτυπά την πόρτα της φαντασίας, δημιουργούμε μέσα στον ψυχικό του κόσμο το κατάλληλο βάθρο πάνωστο οποίο αργότερα θα στηρίξει την αντίληψη του για τη ζωή, τον άνθρωπο, την

ηθιπαιδιού συνείδηση, τα αξιολογικά του κριτήρια.

Τελειώνοντας αντιλαμβανόμαστε πως το παραμύθι πρέπει να περιληφθεί στο

πρόγραμμα των νηπιαγωγείων με περισσότερες απαιτήσεις. Σκοπός δεν είναι μόνο η

ψυχαγωγία, αλλά και να επηρεαστεί δημιουργικά ο πνευματικός και ηθικός κόσμος

του παιδιού"

[zoek]

Να είδες, εδώ είναι η διαφωνία μας. Εμείς δεν βλέπουμε ειδήσεις όταν είναι μπροστά το 4χρονο (για 4χρονα είναι η κουβέντα, όχι για παιδιά Δημοτικού, έτσι?) και το έχω συνειδητά προφυλάξει από αυτή τη "γερή μερίδα σκληρών εικόνων". Όχι επειδή δεν θα μάθει κάποια στιγμή ότι η ζωή είναι σκληρή, αλλά επειδή πιστεύω ότι είναι πολύ νωρίς να το μάθει τώρα. Και επίσης επειδή δεν πιστεύω πως είναι τόσο εύκολο να συζητήσεις με ένα παιδάκι 4 χρονών με τρόπο ώστε να το βοηθήσεις πραγματικά να διαχειριστεί μια δύσκολη θεματολογία όπως είναι η βία, οι φυσικές καταστροφές, ο θάνατος κλπ. Εδώ με τους κλέφτες και αστυνόμους δυσκολευόμαστε, όχι να προσπαθώ να του εξηγήσω γιατί πνίγηκε το παιδάκι!

 

Όσο για το πώς μεγαλώσαμε εμείς... κοιτώντας γύρω μου δεν βλέπω να είμαστε η πιο επιτυχημένη γενιά που πέρασε από τη χώρα. Δεδομένου ότι δεν έχουμε περάσει ανέχεια, πείνα, κατοχή, πόλεμο κλπ. μια σκληρότητα την έχουμε. Θυμάμαι σε ηλικία 20 χρονών να μην κατανοώ τη σημαίνει bullying, ενώ τώρα παιδιά 5-20 χρονών επιδίδονται στο σπορ, ενίοτε με καταστροφικά αποτελέσματα. Αν συνεχίσουμε έτσι, σκεφτείτε τα παιδιά μας τι εξέλιξη θα έχουν.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Δεν ειναι ανάγκη το τετράχρονο να γνωρίσει απο τωρα όλη τη βιαιότητα αυτού του κόσμου. Τηλεόραση δεν βλέπουμε και τα παιδικά που βλέπει ειναι επιλεγμένα όχι όλο το σκουπιδαριό που πασσαρουν. Πιστεύω ξεκάθαρα οτι το συγκεκριμένο οπως και πολλά αλλα "παιδικά" περιέχουν σκηνές που για τόσο μικρές ηλικίες (4-5)ειναι σκηνές βίας.

[AthinaP]

Δεν έχω δει την ταινία. Από την άλλη όμως δεν θέλω να προστατεύω το παιδί και να φορτίζω εγώ με αρνητικό συναίσθημα, κάτι που αύριο μεθαύριο θα δει κατά κόρον το παιδί σε βιντεοπαιχνίδια, στην τηλεόραση και όπου αλλού...

 

Σήμερα είναι διαθέσιμες εικονες ειδικά στο διαδίκτυο, τέτοιας ωμότητας που πριν λίγο καιρό δεν ήταν κατάλληλες να προβάλλονται ούτε για μεγάλους. Και μιλάμε για αληθινές εικόνες, όχι φανταστικές.

 

Μου φαίνεται ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε υπερβολική προσπάθεια να κρύψουμε την πραγματικότητα, όσο σκληρή ή σπάνια και αν είναι. Ίσως στο μέλλον τα παιδιά μας δεν θελήσουν να συζητήσουν πράγματα με εμάς, αφού τους δείχνουμε ότι ο θάνατος ο πόνος κτλ σοκάρουν εμάς πρώτα...

 

Το ότι έγινα μαμά με βοήθησε εμένα πρώτα να αποδεχτώ και να απομυθοποιήσω αρκετά πράγματα.

 

Και το ότι κάποιος ειδικός σε επιστήμη ανθρωπιστική το βλέπει κάπως αλλιώς και το υποστηρίζει το δέχομαι, δεν σημαίνει όμως ότι ειδικά στον τομέα αυτό μια αλήθεια τους καλύπτει όλους.

 

Πχ στο θέμα του να χάσεις κάποιον δικό σου, το βρίσκω πιο απλό, ειλικρινές και με λιγότερη φόρτιση, να πεις ότι ο άλλος έχει χαθεί, αντί για οτιδήποτε άλλο. Δεν έχουμε βρεθεί ακόμα στη θέση εκείνη, αλλά πιστεύω θα το διαχειριστούν καλύτερα όλοι από το πρίσμα αυτό. Αλλιώς άντε να περνάω πένθος και να εξηγώ ταυτόχρονα ότι ο άλλος έχει πάει κάπου καλύτερα από εδώ.

 

Έχει συμβεί και στα παιδιά μου να έχουν τέτοιες απώλειες άλλα παιδιά...

 

Όπως και να έχει, το παιδί σε καθοδηγεί, κατά κάποιον τρόπο. Μπορεί να έλεγα άλλα τώρα αν είχα άλλα παιδιά, δεν ξέρω. Τα παιδιά μου είναι πιο μεγάλα και με το ένα ειδικά που ενδιαφέρεται και είναι ζουζούνι, έχουμε τέτοιες κουβέντες, ότι κοίτα, ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει ΚΑΙ αυτό, αν παρασυρθεί, ότι σε συνθήκες πανικού έχουν ποδοπατηθεί άνθρωποι από το πουθενά, γενικά πράγματα που πρέπει να προσέχει ότι υπάρχουν ως πιθανότητες ακόμα και πολύ σπάνιες και φροντίζω να του επισημαίνω πόσο σπάνιο μπορεί να είναι κάτι, να το φέρνω στις πραγματικές του διαστάσεις.

[Little Monkey]

Πιστεύω ξεκάθαρα οτι το συγκεκριμένο οπως και πολλά αλλα "παιδικά" περιέχουν σκηνές που για τόσο μικρές ηλικίες (4-5)ειναι σκηνές βίας.

Το ίδιο πιστεύουν και αυτοί που δουλειά τους είναι να αξιολογούν τις ταινίες και να δίνουν κατευθυντήριες γραμμές στους γονείς σχετικά με το τι είναι κατάλληλο και τι όχι. Μη μασάς.

[magdoulini]

Δεν θέλω να τους στερήσω την ευκαιρία να μαθουν για μια ασχημη πλευρά της ζωής σε ένα ασφαλές πλαίσιο. Άλλωστε από την τηλεόραση παίρνουν μια γερή μερίδα σκληρών εικόνων (πρόσφυγες, πόλεμοι, τζιχάντ, πνιγμένα παιδιά, φυσικές καταστροφές) και από το σχολέιο επίσης (bullying). Τις ταινίες και τα παραμύθια μπορούμε να τα συζητήσουμε (τι τους στενοχώρησε, τι θα έκαναν στη θέση του ήρωα, πώς ένιωσαν σε διάφορες φάσεις) και μετά να συνεχίσουμε το προγραμμα μας. Ειναι μόνο μια ιστορία άλλωστε..

 

το τετραχρονο και το πενταχρονο λες,οτι μπορουν να διαχειριστουν την εικονα ενος πνιγμενου παιδιου ή ενος τζιχαντιστη να σκοτωνει εναν ανθρωπο μες την περηφανια!! και αν το προφυλαξεις απο αυτες τις εικονες, του στερεις την ευκαιρια να μαθει την σκληρη πλευρα της ζωης!!!...και μετα να συνεχισετε και κανονικα το προγραμμα σας...επειδη το κουβεντιασατε...πραγματικα απορω!!και μετα αναρωτιωμαστε γιατι τα παιδια το μονο που εχουν στο νου τους,ειναι να παιζουν ξυλο,να χτυπιουνται,να ακουν μπουλινγκ και παει λεγοντας...μηπως γιατι μονον αυτα μαθαινουν ως πραγματικοτητα??

 

δεν ειπε κανεις να εξιδανικευουμε την ζωη στα ματια ενος παιδιου,αλλα η καθε κατασταση, εχει και την ηλικια της...δινεις αναλογα με την ηλικια και την ωριμοτητα του παιδιου...εδω ο ενηλικας δεν μπορει να διαχειριστει ενα πληθος καταστασεων, πως ειναι δυνατον να το παιζουμε τοσο φιλελευθεροι στο να μην στερηθουν τα παιδια μας,την σκληρη πραγματικοτητα της ζωης?

την ταινια δεν την ειδαμε, ο σχεδον εξαχρονος μικρος μου βλεποντας ενα τρειλερ ,αποφασισε πως δεν θα ηθελε να την δει,την θεωρει οπως ειπε "φοβιστικη"...οποτε δεν εχω αποψη για την καταλληλοτητα της ή την μη...η τηλεοραση-το σινεμα αλλα και το θεατρο, περα απο την αξιολογη πλευρα τους, πασαρουν και πολυ σκουπιδαριο...δεν κανει κακο να φιλτραρουμε τι θα δωσουμε στα παιδια μας...

[ZWH]

Δεν εχω δει καν το τρειλερ της ταινιας.. Τα δικα μου παιδια ειναι μεγαλα και βλεπουν ταινιες για μεγαλυτερα (πχ ξενοδοχειο για τερατα, star wars).

Αν θυμάμαι καλά η πρωτη ταινία που είδε η τετράχρονη τότε κόρη μου, ήταν ο αδελφός μου ο αρκουδος. Φυσικά και είχε πιο έντονες σκηνές όπως και σχεδον όλες αν όχι όλες οι παιδικές ταινίες που έχουμε δει όλα αυτα τα χρόνια. Δεν θυμάμαι ποτέ η κόρη μου ή ο γιός μου να φοβήθηκαν . Αντίθετα θυμάμαι πολύ έντονα οτι ο γιος μου φοβήθηκε με ενα παραμυθι που του ειχαν διαβάσει στον παιδικό σταθμό οταν ήταν τεσσαρων χρονών και έιχε να κάνει με ενα αρρωστο παιδακι που ειχε παθει κατι σαν ανεμοβλογια επειδη δεν ετρωγε λαχανικα. Θυμαμαι τις εικονες του παραμυθιου που το παιδακι ειχε ενσωματωθει στον τοιχο του δωματιου του.. πριν γινει αυτο τα χερακια ειχαν γεμισει σημαδια, στρογγυλα, ριγωτα κτλ. Το παιδι εκανε πολυ καιρό να το ξεπερασει.. Ξερω οτι ήταν το μοναδικό παιδι που τρομαξε.. ή τουλαχιστον αυτο με ειχε ενημερωσει η νηπιαγωγος.

Προφανώς ειναι θέμα ιδιοσυγκρασίας του παιδιου και πως αντιλαμβανεται τα πραγματα.

[Dragonfly]

Οπότε ας μην βασιζόμαστε σε αυτό που θεωρείται ή πλασάρεται ως παιδικό. Αν ΕΣΕΙΣ πιστεύετε πως το 4χρονο ωφελείται από την παρακολούθηση ταινιών με μητριές, κακές μάγισσες, φάπες, βρισίδια, ξύλο, καταδιώξεις, θανάτους κλπ τότε αφήστε το να βλέπει ελεύθερα.

 

Εξαρτάται πως παρουσιάζονται όλα αυτά που περιγράφεις.

 

Το "κακό", η αδικία, ο φόβος, ο θάνατος είναι όλα μέσα στη ζωή. Αν παρουσιάζονται με τρόπο ώστε το παιδί να βοηθηθεί και να αντιμετωπίσει τους φόβους του, να γνωρίσει τα συναισθήματά του ή να μάθει ότι το κακό πρέπει να απομονώνεται και να απορρίπτεται κτλ, τότε εννοείται ότι ωφελείται! Προφανώς και δεν θα βάλω το παιδί σε γυάλα ή μέσα σε ένα ροζ συννεφάκι όπου όλα είναι ρόδινα και ειδυλλιακά, δεν φοβόμαστε, δεν ζηλεύουμε και έχουμε μόνο θετικά συναισθήματα.

 

Little Monkey την έχεις δει την ταινία που συζητάμε; Ειλικρινά δεν βρίσκω τι το κατακριτέο παρουσιάζει... Το ότι φοβάται ο πρωταγωνιστής και έρχεται αντιμέτωπος με τους φόβους του; ότι ζει μια περιπέτεια; (και με κακές και με καλές στιγμές).

Εγώ μόνο θετικά μηνύματα έχω αποκομίσει από την ταινία. τώρα αν κάποιο παιδάκι φοβηθεί από κάποια σκηνή, αυτό δεν σημαίνει ότι αντικειμενικά η σκηνή είναι κατακριτέα. Η κόρη μου έχει τύχει να τρομοκρατηθεί από τον Μίκυ. τη βοήθησα να αντιμετωπίσει αυτό που τη φόβιζε. Δεν σταμάτησα να της δείχνω τον Μίκυ...

 

Ποια βιαιότητα αυτού του κόσμου;;;; τη ζωή στην αρχέγονη γη παρουσιάζει, ένστικτα ζώων, καμιά βιαιότητα αυτού του κόσμου. Μη χειρότερα τι θα διαβάσω η γυναίκα.

 

Ακριβώς...

[sofi@p]

εδώ διαβάσαμε (στο link) ότι σε κάποια στιγμή της ταινίας υπονοείται ότι το παιδάκι κατουράει (πίσω από ένα βραχάκι) κι αυτό σχετίζεται με γυμνό....

ε, εκεί χάνεται η αξία οποιασδήποτε κριτικής περί της καταλληλότητας της ταινίας.

[Dragonfly]

εδώ διαβάσαμε (στο link) ότι σε κάποια στιγμή της ταινίας υπονοείται ότι το παιδάκι κατουράει (πίσω από ένα βραχάκι) κι αυτό σχετίζεται με γυμνό....

ε, εκεί χάνεται η αξία οποιασδήποτε κριτικής περί της καταλληλότητας της ταινίας.

 

:lol::lol::lol:

[panagiota75]

magdoulini δεν κατάλαβες καθόλου τί έγραψα, ξαναδιάβασε το. Αναφέρομαι σε ταινίες και παραμύθια που συζητάμε με τα παιδιά.

[xena]

Κανείς νορμάλ γονιός νομίζω δεν παρακολουθεί ειδήσεις - ούτε βλέπει ταινίες με σκληρές εικόνες παρέα με το 4-5 ετών παιδί του.

 

Αν βάλετε σε γυάλα τα παιδιά σας και θεωρείτε πως αυτό είναι το σωστό, ίσως τα βρείτε μπαστούνια όταν τα ίδια δεν θα ξέρουν να διαχειριστούν την καθημερινότητα τους στο σχολείο μεθαύριο.

Θα πρέπει τότε να ξεκινήσει ένας ψυχοφθόρος φαύλος κύκλος: να τα στέλνουμε σε ειδικούς/ψυχολόγους/ψυχοθεραπευτές κλπ να ψάχνουμε άραγε τι να φταίει;;;; οεο;

 

Γιατί να μην τα αφήνουμε να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον έτσι απλά;;

Και θα πρέπει κάθε τι που αγγίζουν να είναι αποστειρωμένο, ελεγμένο, διαπιστευμένο και κατάλληλο βάσει των δικών μας προδιαγραφών και της εγκεκριμένης βιβλιογραφίας;;

 

Πωπωωω.... θα θυμηθώ αυτό που έλεγα με τις πεθερές. Δηλητήριο θα στάζετε κάποιες μεθαύριο. Δεν θα'θελα τα παιδιά μου κάποιες να σας βρουν στο διάβα τους. Ούτε εσάς ούτε και τα παιδιά σας. Δεν ντρέπομαι να το πω. Θα κοστίσει αυτό μεθαύριο.

Προσωπική άποψη, άνευ βιβλιογραφίας και επιστημονικής ανάλυσης. ουφ!

[Little Monkey]

Προφανώς και δεν θα βάλω το παιδί σε γυάλα ή μέσα σε ένα ροζ συννεφάκι όπου όλα είναι ρόδινα και ειδυλλιακά, δεν φοβόμαστε, δεν ζηλεύουμε και έχουμε μόνο θετικά συναισθήματα.

Εδώ είναι η διαφωνία μας. Εγώ το 4χρονο το έχω πάνω σε ένα ροζ συννεφάκι και θα το κρατήσω εκεί όσο περισσότερο μπορώ. Αν εσύ πιστεύεις πως το 4χρονο είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει την αδικία του κόσμου, κανένα πρόβλημα. Δεχόμαστε απλά ότι διαφωνούμε ως προς το τι είναι καλό για τα παιδιά μας και πάμε παρακάτω

 

Little Monkey την έχεις δει την ταινία που συζητάμε;

Όχι και ούτε πρόκειται, γιατί γενικά βλέπουμε μόνο ταινίες με χαρακτηρισμό U (κατάλληλες χωρίς περιορισμούς) για τους λόγους που εξέθεσα πιο πάνω. Το ότι δεν έχω δει την ταινία, δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να συμφωνήσω με τη θεματοθέτρια ότι είναι ακατάλληλη για 4χρονους θεατές. Κρίνω με βάση την επίσημη αξιολόγησή της και τα σχόλια στο imdb που εσύ νομίζω παρέθεσες.

 

Η κόρη μου έχει τύχει να τρομοκρατηθεί από τον Μίκυ. τη βοήθησα να αντιμετωπίσει αυτό που τη φόβιζε. Δεν σταμάτησα να της δείχνω τον Μίκυ...

Καλώς έκανες αφού αυτό πιστεύεις. Εγώ θα έκοβα τον Μίκυ (δεν βλέπουμε Μίκυ, αλλά έχουμε κόψει άλλα παιδικά προγράμματα που μας φοβίζουν ή που μας φαίνονται ακατάλληλα, όπως π.χ. τα Χελωνονιντζάκια).

 

Κανείς νορμάλ γονιός νομίζω δεν παρακολουθεί ειδήσεις - ούτε βλέπει ταινίες με σκληρές εικόνες παρέα με το 4-5 ετών παιδί του.

Καλά, γι' αυτό μην παίρνεις και όρκο...

 

Αν βάλετε σε γυάλα τα παιδιά σας και θεωρείτε πως αυτό είναι το σωστό, ίσως τα βρείτε μπαστούνια όταν τα ίδια δεν θα ξέρουν να διαχειριστούν την καθημερινότητα τους στο σχολείο μεθαύριο.

Μέχρι να χρειαστεί να διαχειριστούν την καθημερινότητα στο σχολείο, θα τα βγάλουμε από τη γυάλα.

 

Θα πρέπει τότε να ξεκινήσει ένας ψυχοφθόρος φαύλος κύκλος: να τα στέλνουμε σε ειδικούς/ψυχολόγους/ψυχοθεραπευτές κλπ να ψάχνουμε άραγε τι να φταίει;;;; οεο;

Τι φταίει, για ποιο πράγμα ακριβώς?

 

Γιατί να μην τα αφήνουμε να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον έτσι απλά;;

Στο φυσικό τους περιβάλλον τα αφήνουμε. Αλλά οι σκηνές βίας και τρόμου, τα παιδάκια που θαλασσοπνίγονται και οι κάθε λογής καταστροφές ΔΕΝ είναι το φυσικό περιβάλλον του μικρού παιδιού. Πώς να στο πω, δεν είναι φυσιολογικό να φοβάται το 4χρονο. Αν το πας στον κινηματογράφο να δει μια "παιδική" ταινία και μετά πρέπει να του κάνεις ολόκληρη εξήγηση για το τι είδε και να το πιάσεις στο μπλα μπλα για να μην του μείνει καμιά φοβία από αυτά που είδε, τότε το συμπέρασμα είναι ότι δεν επέλεξες μια κατάλληλη ταινία για την ηλικία του. Τόσο απλά.

[xena]

Τι φταίει όταν δεν μπορούν να εναρμονιστούν με την ομάδα εννοώ.

 

Υπάρχουν παιδάκια που δυσκολεύονται να ενσωματωθούν. Δεν μπορούν να κάνουν παρέες, νιώθουν διαφορετικά, έχουν φόβους και είναι αρκετά διστακτικά.

 

Ουσιαστικά εγώ βλεπω πως όταν τα παιδιά μπαίνουν στο σχολικό περιβάλλον - δεν είμαστε εκεί να τα προστατέψουμε. Δεν είμαστε εκεί να κλείσουμε τα αυτιά τους, να κλείσουμε άλλα στόματα ούτε και να απλώσουμε τα χέρια να αμυνθούμε για αυτά.

 

Αναγκαστικά πρέπει να έχουν κατέβει ήδη από εκείνο το συνεφάκι - να έχουν κάποιες εμπειρίες κοινές με τα περισσότερα παιδάκια, να υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, εικόνες που να μπορούν να συμμετέχουν - διαφορετικά η προσαρμογή θα είναι βιαιότερη.

 

Προσωπικά δεν έχει τύχει να φοβηθούν τα παιδιά μου από τέτοια πράγματα. Δεν έχει τύχει να λυπηθούν με την απώλεια των γονιών της Ελσας και της Αννας, τον θάνατο της μαμάς της Χιονάτης ή το ξέσπασμα της κακιάς μάγισσας.

Η ώρα της ταινίας είναι ώρα διασκέδασης, περνούν καλά βλέποντας μια ιστορία. Εάν κάτι τα εντυπωσιάσει είμαστε εκεί να το κουβεντιάσουμε.

 

Εξήγησε μου πως ακριβώς βγάζεις από την γυάλα ένα 4χρονο; Μην πω 3,5χρονο γιατί τόσο πηγαίνουν στο προνήπιο. Οσα πηγαίνουν ασφαλώς.

[Little Monkey]

Τι φταίει όταν δεν μπορούν να εναρμονιστούν με την ομάδα εννοώ.

 

Υπάρχουν παιδάκια που δυσκολεύονται να ενσωματωθούν. Δεν μπορούν να κάνουν παρέες, νιώθουν διαφορετικά, έχουν φόβους και είναι αρκετά διστακτικά.

Και όλα αυτά συμβαίνουν επειδή το 4χρονο δεν έχει αφεθεί ελεύθερο να βλέπει τηλεόραση και ταινίες με σκληρή θεματολογία;

 

Έχεις δηλαδή την εντύπωση πως το δικό μου 4χρονο θα αντιμετωπίσει δυσκολίες να ενσωματωθεί στην ομάδα επειδή δεν του επιτρέπουμε να βλέπει "παιδικά" με δράκους και μάγισσες; Ή επειδή δεν ξέρει να δέρνει όπως τα υπόλοιπα, που αντιγράφουν τις σκηνές βίας από τα Χελωνονιντζάκια; Και η λύση είναι να το εκθέσουμε σε λίγη περισσότερη βία, ώστε να ρίχνει κι αυτός ξύλο όπως τα υπόλοιπα για να ενσωματωθεί πιο εύκολα; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

 

Αυτό λες ή δεν κατάλαβα καλά την "ενσωμάτωση";

 

Από τη γυάλα τα παιδιά βγαίνουν μεγαλώνοντας. Με τα χρόνια αποκτούν την ικανότητα να διαχειριστούν ιδέες και καταστάσεις που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν σε μικρότερες ηλικίες. Αυτή είναι η διαδικασία που λέγεται ωρίμανση και που για να είναι επιτυχής πρέπει να γίνει στην ώρα της και όχι πιο νωρίς ή πιο αργά.

[sofi@p]

Και όλα αυτά συμβαίνουν επειδή το 4χρονο δεν έχει αφεθεί ελεύθερο να βλέπει τηλεόραση και ταινίες με σκληρή θεματολογία;

 

Έχεις δηλαδή την εντύπωση πως το δικό μου 4χρονο θα αντιμετωπίσει δυσκολίες να ενσωματωθεί στην ομάδα επειδή δεν του επιτρέπουμε να βλέπει "παιδικά" με δράκους και μάγισσες; Ή επειδή δεν ξέρει να δέρνει όπως τα υπόλοιπα, που αντιγράφουν τις σκηνές βίας από τα Χελωνονιντζάκια; Και η λύση είναι να το εκθέσουμε σε λίγη περισσότερη βία, ώστε να ρίχνει κι αυτός ξύλο όπως τα υπόλοιπα για να ενσωματωθεί πιο εύκολα; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

 

Αυτό λες ή δεν κατάλαβα καλά την "ενσωμάτωση";

 

Από τη γυάλα τα παιδιά βγαίνουν μεγαλώνοντας. Με τα χρόνια αποκτούν την ικανότητα να διαχειριστούν ιδέες και καταστάσεις που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν σε μικρότερες ηλικίες. Είναι αυτό που λέγεται ωρίμανση.

 

ε, καλά, ο καλόσαυρος δεν είναι και ταινία με σκληρή θεματολογία. μην υπερβάλουμε κιόλας, αλλιώς και το πολικό εξπρές (που αγαπώ πολύ) είναι θρίλερ!!

[xena]

Αυτό λες ή δεν κατάλαβα καλά την "ενσωμάτωση";

 

Ναι ακριβώς, εννοώ πως δεν θα μπορεί να συμμετέχει σε συζητήσεις νηπίων που έχουν θέμα αγαπημένους τους ήρωες. Επίσης θα νιώσει αμηχανία και θα απομακρυνθεί πιθανόν απ' την ομάδα. Στο σχολείο δεν είναι όλα ελεγχόμενα. Στα διαλείμματα τα παιδιά συναναστρέφονται μεταξύ τους χωρίς έλεγχο στο τι θα κουβεντιάσουν. Η δασκάλα είναι εκεί κοντά για να επιτηρεί την ασφάλεια τους και μόνο.

Δεν νιώθεις πως ένα παιδί θα αντιδρούσε όπως κάθε άνθρωπος; Αν ζεις απομονωμένη φαντάσου, έχοντας διαβάσει επιλεκτικά βιβλία, έχοντας επιλεκτικά δει κάποιες εικόνες, ταινίες κλπ., θεωρείς πως είσαι σε πλεονεκτική θέση όταν θα βρεθείς σε μία μεγάλη ομάδα; Πως θα συμμετέχεις; Θα νιώθεις άνετα; Λογικά μιλάμε.

 

Τα παιδιά μου δεν δέρνουν. Ποτέ δεν έχουν αντιγράψει τέτοιες σκηνές που λες. Βέβαια δεν βλέπουμε και ειδήσεις, όπως είπα και παραπάνω δεν νομίζω πως βλέπουν τα 4χρονά τέτοιες σκηνές. Εδώ μιλάμε για τα παραμύθια και τις παιδικές ταινίες.

Είναι κανόνας του σπιτιού μας που λες - δεν χτυπάμε, δεν φωνάζουμε, δεν σπρώχνουμε. Αυτά τα μαθαίνει στο σπίτι απ' τους γονείς. Βασικοί κανόνες κοινωνικοποίησης.

Υπάρχουν εξαιρέσεις σε κάποια παιδιά, αλλά δεν προέρχονται απ' τα χελωνονιτζάκια.

[Little Monkey]

ε, καλά, ο καλόσαυρος δεν είναι και ταινία με σκληρή θεματολογία. μην υπερβάλουμε κιόλας, αλλιώς και το πολικό εξπρές (που αγαπώ πολύ) είναι θρίλερ!!

Το Πολικό Εξπρές έχει αξιολόγηση U δηλαδή θεωρείται κατάλληλο για όλες τις ηλικίες χωρίς περιορισμούς.

 

Ο Καλόσαυρος έχει αξιολόγηση PG δηλαδή θεωρείται κατάλληλο για μεγαλύτερα παιδάκια και προτείνεται για τις ηλικίες άνω των 8.