Πότε ξεκινάμε τα αγγλικά;

[summer wine]

 

Ξέχασα να σημειώσω και τη διαφωνία μου στο εξής: Τα αγγλικά άνοιγαν πόρτες πριν 20 χρόνια. Πλέον είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ πως ξέρεις ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ αγγλικά και πας για ακόμα μια ξένη γλώσσα. Τότε, ναι, σου ανοίγονται πόρτες.

Πλέον το lower πχ είναι δεδομένο, όπως το απολυτήριο λυκείου.

Δεν είναι ξενομανία, είναι φυσική εξέλιξη!

 

 

 

Ξενομανια δεν εναι να θελεις το παιδι σου να μαθει μια -δυο ξενες γλωσσες η και παραπανω αν το ιδιο το παιδι το θελει και μπορει , εννοειται.

Ξενομανια ειναι ομως να επιδιωκεις να την μιλαει σαν την μητρικη απο τα γεννοφασκια του την στιγμη που κανενας απο τους δυο γονεις δεν εχει μητρικη γλωσσα την Αγγλικη.

Ειναι ανεφικτο και υπερβολη.

Αυτο εγραψα, εαν αναφεροσουν σε εμενα .

Χωρις να γνωριζουμε ακομα τις ικανοτητες του παιδιου στη γλωσσα, εαν μπορει να εχει καποια δυσκολια το φορτωνουμε απο τοσο μικρο.

Εδω οι λογοθεραπευτες εχουν γινει πλουσιοι και αυτο που συμβουλευουν ειναι οχι δυσκολες λεξεις σε μικρες ηλικιες. Γιατι απλα μπερδευονται δεν μπορουν να τις διαχειριστουν, και θελουν χρονο για τις δυσκολες λεξεις.

Ας αφησουμε τα παιδια να φτασουν στο Δημοτικο να εχουν βαλει σε μια ταξη την σκεψη τους και τις λεξεις στην μητρικη γλωσσα , να εχουν κατακτησει τη γλωσσα καλα και μετα εχουμε ολο το χρονο μπροστα μας.

Και μετα στο Δημοτικο βλεπουμε.

Το παιδι που εχει ικανοτητες και Γ Δημοτικου να ξεκινησει θα κανει αλματα, εαν εχει την ωθηση των γονιων.

Ας δουμε επομενως τα παιδα μας, ας τα αξιολογησουμε και αναλογως πραττουμε.

 

Και νομιζω οτι εχουμε μεγαλοποιησει τη γνωση μιας ξενης γλωσσας.

Δεν ειναι και τοσο δυσκολο μια ξενη γλωσσα.

Ουτε το φοβερο επιτευγμα για εναν μαθητη.

Οι περισσοτεροι γνωστοι μου ξεκινησαν Aγγλικα στην Πεμπτη Δημοτικου-ειμαι παλαιοτερης γενιας-και μετα το Πανεπιστημιο συνεχισαν Μεταπτυχιακα και δουλεια στην Αγγλια ενω ειχαν μονο το lower. Mεσα σε μισο χρονο μπορεσαν και εξοικειωθηκαν τελεια με τη γλωσσα.

Απειρα τα παραδειγματα.

Δεν ακουσα κανεναν να γυρισε πισω λογω της γλωσσας.

 

Πριν ενα χρονο επισκεφτηκα ενα απο τα γνωστα φροντιστηριο Αγγλικων που εχουν τμηματα απο το προνηπιο. .

Μετα απο 1 ωρα συζητηση δεν με επεισαν καθολου οτι ειχαν και καποια επιπλεον εκπαιδευση για αυτη την ηλικια. .

Καταρχην το ιδιο το κτιριο ηταν εκτος τεχνικων προδιαγραφων. Ειχε μια σκαλα ακαταλληλη και επικινδυνη, ποσο μαλλον για 5- χρονα.

Ομως μου υποσχεθηκε ο υπευθυνος - παππους ανω των 70 οτι θα προσεχει τα παιδια μην πεσουν απο την σκαλα.:roll:

Αυτο που μου εμεινε ειναι οτι προσπαθουν να πιασουν πελατεια απο νωρις.

[Little Monkey]

Ξενομανια ειναι ομως να επιδιωκεις να την μιλαει σαν την μητρικη απο τα γεννοφασκια του την στιγμη που κανενας απο τους δυο γονεις δεν εχει μητρικη γλωσσα την Αγγλικη.

Ειναι ανεφικτο και υπερβολη.

Εκεί που εσύ βλέπεις ψωνισμένους γονείς, αυτοί βλέπουν μια ευκαιρία να προσφέρουν κάτι περισσότερο στο παιδί τους. Ο καθένας κάνει ό,τι νομίζει καλύτερο ανάλογα με τις προτεραιότητές του. Ας πούμε κι εγώ θεωρώ την ενασχόληση με το τέννις ή το μπαλέτο από 3 χρονών (ή το κολύμπι από 6 μηνών) υπερβολή, αλλά μπορεί αν είχαμε ένα γυμναστή στη συζήτηση να με έπειθε για το αντίθετο. Ίσως να σκέφτομαι έτσι επειδή εγώ ασχολήθηκα με τα σπορ στο δημοτικό και εντελώς χαλαρά και ποτέ δεν κατάφερα να νιώσω άνετα σε ένα γήπεδο.

 

Λόγω επαγγέλματος και λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος έχω διαβάσει πολλά βιβλία και άρθρα που αναφέρονται στη διγλωσσία και γενικότερα στην εκμάθηση δεύτερης ξένης γλώσσας από μικρή ηλικία. Κανείς δεν υποστηρίζει την άποψη ότι τα παιδιά που μαθαίνουν δύο ξένες γλώσσες από μικρή ηλικία "φορτώνονται". Κι εγώ συμβουλεύτηκα λογοθεραπευτές (στην Αγγλία όπου είναι πιο συνηθισμένοι σε περιπτώσεις διγλωσσίας λόγω του ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός δίγλωσσων παιδιών) επειδή ο γιος μου είχε καθυστερήσει να μιλήσει, και μου είχαν πει ότι η διγλωσσία δεν παίζει κανένα ρόλο. Και είχαν δίκιο - μετά από λίγο καιρό μίλησε και έκτοτε η γλώσσα του πάει ροδάνι. Ο απλός κόσμος όμως ακόμα και τώρα όταν λέω πως ο μικρός άργησε να μιλήσει δίνει τη δική του απάντηση: είναι επειδή του μιλούσατε σε δύο γλώσσες. Όλοι το ίδιο παραμύθι, όλοι όμως! Άσχετο που η ξαδέρφη του έκανε το διπλάσιο χρόνο να μιλήσει κι ας είχε έρθει σε επαφή μόνο με τα ελληνικά (ίσως να έβλεπε και λίγη Ντόρα, δεν ξέρω). Βέβαια τώρα που ο μικρός έχει τεράστιο λεξιλόγιο και υψηλότερη λεκτική ικανότητα από άλλα παιδιά της ηλικίας του, κανείς δεν το αποδίδει στη διγλωσσία....

 

Αυτό για τις μεγάλες λέξεις δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει. Σίγουρα η λέξη "αυτοκίνητο" δυσκολεύει περισσότερο από τη λέξη "γάτα" αλλά τα περισσότερα παιδάκια (μην σου πω η συντριπτική πλειοψηφία) μια χαρά τη μαθαίνουν και τη χρησιμοποιούν από μικρή ηλικία. Οι ξένες λέξεις δεν είναι "πιο δύσκολες" από τις ελληνικές, είναι απλά διαφορετικές. Μην σου πω ότι το "car" το καταφέρνουν όλα τα παιδιά

 

Καταρχην το ιδιο το κτιριο ηταν εκτος τεχνικων προδιαγραφων. Ειχε μια σκαλα ακαταλληλη και επικινδυνη, ποσο μαλλον για 5- χρονα.

Ομως μου υποσχεθηκε ο υπευθυνος - παππους ανω των 70 οτι θα προσεχει τα παιδια μην πεσουν απο την σκαλα.:roll:

Δηλαδή αν εσύ πας το παιδί σου σε ένα πάρκο και βρεις τις κούνιες ξεχαρβαλωμένες, δεν θα ξαναπάτε σε πάρκο; Αν πας σε παιδότοπο όπου επιτρέπεται το κάπνισμα, δεν θα ξαναπάτε σε παιδότοπο; Θα πεις, α πα πα, τι το θέλει το παιχνίδι από τόσο νωρίς και θα κλειστείτε στο σπίτι;

 

Θα σου πω και κάτι άλλο - τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και 500 παιδιά να ξέρεις που δεν μπορούν να πουν μια δύσκολη λέξη, αν το δικό σου τη λέει, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Και φυσικά ισχύει και το αντίστροφο: αν βλέπεις ότι το δικό σου παιδί δυσκολεύεται, ό,τι και να λέει η ψυχογλωσσολογία περισσεύει. Αλλά οι περισσότερες μαμάδες εδώ μέσα μιλάνε για παιδιά που όχι μόνο δεν έχουν δυσκολευτεί από την πρώιμη επαφή τους με τα αγγλικά, αλλά έχουν κάνει μεγάλη πρόοδο στην ομιλία και στην ανάγνωση. Αυτά τα παιδιά είναι κρίμα να μην τους δώσεις κάτι παραπάνω, άσχετα με το πόσο θα περιμένουν όλες οι υπόλοιπες μαμάδες για να φέρουν τα δικά τους παιδιά σε επαφή με τα αγγλικά.

[argini]

Η διγλωσσία φαίνεται ότι αυξανει την ευφυία των παιδιων. Αυτο υποστηρίζουν οι περισσοτερες μελέτες. Περα απο αυτο,όμως, τα ξενοφωνα σχολεια παρεχουν συνηθως ενα πολυπολιτισμικο περιβαλλον στο παιδι. Προσωπικα πηγα σε ξενοφωνο γυμνασιο-λυκειο. Καναμε ελληνικα αρχαια και νεα , ιστορια, θρησκευτικα, φιλοσοφία στα ελληνικα αλλά όλα τα υπόλοιπα μαθηματα πχ βιολογια χημεια μαθηματικα γυμναστικη μουσικη γεωγραφία φυσική κτλ γίνονταν στα γερμανικα. Εμαθα γερμανικα όπως δεν θα τα μαθαινα σε κανενα φροντιστηριο και κυριως έμαθα να ζω με εναν άλλο λαό. Εμαθα μια διαφορετικη κουλτουρα. Στο ιδιο σχολειο φοιτουσαν παιδια απο την αιγυπτο, απο την νοτιο αφρική , την τουρκία και την ολλανδία. Για το παιδι μου θα επιλέξω ενα διεθνες σχολικο περιβαλλον όχι για να μαθει να μιλαει μια ξενη γλωσσα σαν μητρική αλλα για να μαθει να ειναι "πολιτης του κοσμου"... με αυτην την εννοια η επαφη του παιδιου με μια ξενη κουλτουρα μεσω της εκμαθησης της γλωσσας πιστευω ότι ειναι πολυτιμη...

[summer wine]

Argini το ξενο σχολειο σε Γυμνασιο και Λυκειο σιγουρα θα βοηθησει να μαθει ενα παιδι τελεια την ξενη γλωσσα . Αλλα μπαινουν και αλλα κριτηρια εκτος της γλωσσας για την επιλογη ενος τετοιου σχολειου που ξεφευγουν απο το θεμα μας..

Η διαφωνια μου ειναι στο ι, ιι του αρχικου ποστ και κυριως στο ι.

Αγγλικα απο νεογεννητο

Αγγλικα στα 3-4

Αγγλικα στο Δημοτικο.

 

 

Θα σου πω και κάτι άλλο - τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και 500 παιδιά να ξέρεις που δεν μπορούν να πουν μια δύσκολη λέξη, αν το δικό σου τη λέει, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Και φυσικά ισχύει και το αντίστροφο: αν βλέπεις ότι το δικό σου παιδί δυσκολεύεται, ό,τι και να λέει η ψυχογλωσσολογία περισσεύει. Αλλά οι περισσότερες μαμάδες εδώ μέσα μιλάνε για παιδιά που όχι μόνο δεν έχουν δυσκολευτεί από την πρώιμη επαφή τους με τα αγγλικά, αλλά έχουν κάνει μεγάλη πρόοδο στην ομιλία και στην ανάγνωση. Αυτά τα παιδιά είναι κρίμα να μην τους δώσεις κάτι παραπάνω, άσχετα με το πόσο θα περιμένουν όλες οι υπόλοιπες μαμάδες για να φέρουν τα δικά τους παιδιά σε επαφή με τα αγγλικά.

 

Αυτο που λες ισχυει πολλες φορες..

Εγω προσπαθω να δω αντικειμενικα και ρεαλιστικα .

Ο δικος μου οπως εγραψα παραπανω εχει εφεση στη γλωσσα.

Δεν εχουμε θεμα δυσκολιας ωστε οτι δεν φτανει η Αλεπου τα κανει κρεμασταρια. Αντιθετα ειναι αρκετα μπροστα απο τα παιδια της ηλικιας τους απο πολυ μικρο και στο λεξιλογιο και στις γνωσεις.

Και λιγες λεξουλες Αγγλικες που του εχει μαθει ενας συγγενης μου που εχει ζησει πολλα χρονια στην Αγγλια , αμεσως τις εμαθε με τη σωστη προφορα και με μεγαλη ορεξη για μαθηση.

Εντωμεταξει ειναι σε ολα μεσα σε οτι του προτεινουμε

Ναι με ενθουσιασμο σε ολα. Αγγλικα , μουσικο οργανο , ποδοσφαιρο, μπασκετ, στιβο .........., σε ολα τα αθληματα .Και σε ολα συμμετεχει με ζηλο. Ευτυχως ο αντρας μου ασχολειται ο ιδιος με πολλα αθληματα και ο μικρος τρελλενεται να ακολουθει . Αλλα με ρυθμους αργους εννοειται ακομα.

.Καποια στιγμη μας ειχε ζητησει και Γερμανικα που μιλουσε ο φιλος του.

Τι επρεπε να κανω να τρεξω να το γραψω Γερμανικα στα 4 ?

 

Δεν τιθεται θεμα ορεξης η δυσκολιας επομενως, αλλα προσπαθω να ειμαι συγκρατειμενη και να το ψαχνω πριν κανω κατι.

Να θεσω προτεραιοτητες , παντα για το καλο του παιδιου και οσο μας παιρνει και οικονομικα.

Και προτιμω τον αθλητισμο και την γυμναστικη στις μικρες ηλικιες γιατι τοτε το σωμα πλαθεται.

Οσο μεγαλυτερος τοσο πιο δυσκαμπτος. Αν δεν τα ξεκινησεις αυτα νωρις ποτε δεν θα μαθεις.

Και δεν εχω σκοπο να ριξω τις ξενες γλωσσες, αλλα προσπαθω να τα βαλω σε μια σειρα . Και διαφωνω με τα πολυωρα φροντιστηρια που χωριζουν ολα τα απογευματα στα δυο, με αποτελεσμα το παιδι να περιοριζεται στο σχολειο και στο φροντιστηριο ξενης γλωσσας.

Επεξεργάστηκαν 6 Σεπτεμβρίου,2015 by summer wine

[AMD080911]

Monkey καλα τα λες σε γενικες γραμμες. Εχω δυο ενστασεις:

α) Οι περισσοτερες ξενες γλωσσες κι οχι μονο η αγγλικη εχουν πολλους διαφορετικους ηχους αποδοσης των φωνηεντων, μεταξυ των οποιων και τα ιταλικα (ειχες αναφερθει σε αρχικο ποστ). Υπαρχει ε κλειστο και ε ανοιχτο πχ , ο που σχηματιζεται με τα χειλη και ο που ειναι μακροχρονο κλπ. Δεν μιλω για την προσωδια της γλωσσας που εμεις οι Ελληνες δυσκολευομαστε πραγματικα να κατακτησουμε γιατι με το περασμα των αιωνων τη χασαμε.Το ιδιο ισχυει και για τα νορβηγικα και τα γαλλικα (που γνωριζω, μπορει να συνανταται το φαινομενο και σε αλλες). Επομενως οσο δυσκολο ειναι να κατακτησει κανεις την προφορα των αγγλικων, αλλο τοσο ειναι και για καποιες αλλες γλωσσες. Απο αυτην την αποψη μιλωντας, τα αγγλικα δεν ειναι τα δυσκολοτερα ολων. Επισης μεγαλο πλεονεκτημα ειναι οτι ακουγονται παντου, αρα εκτιθεμεθα συνεχως με ο,τι θετικο αυτο συνεπαγεται.

β) Διεκρινα μια υποτιμηση σου προς τα ιδιαιτερα μαθηματα στα ξενογλωσσα. Θα μου επιτρεψεις να διαφωνησω καθετα. Στη μικρη επαρχιακη πολη που ζω (περιπου 25.000 κατοικοι) υπαρχουν 12 κεντρα ξενων γλωσσων και πολυ μεγαλος αριθμος "ιδιαιτερατζηδων". Τις μεγαλυτερες επιτυχιες τις εχουν τα παιδια που κανουν ιδιαιτερα. Σχεδον ολες οι μαμαδες που στελνουν τα παιδια τους σε φροντιστηριο, το κανουν για οικονομικους λογους κι οχι για την ποιοτικοτερη μαθηση που προσφερουν. Μπορει αυτο να συμβαινει στη δικη μου πολη και αλλου να μην ισχυει, καταγραφω ομως τι παρατηρω. Προσωπικα ειμαι υπερ των ιδιαιτερων απο πεπειραμενο καθηγητη με αποδεδειμενες επιτυχιες, γιατι ετσι το μαθημα προσαρμοζεται στο ρυθμο του μαθητη κι οχι το αντιστροφο (γεγονος που απο μονο του ενισχυει την αποτελεσματικοτητα του μαθηματος). Ο ανηψιος μου για οικονομικους λογους γραφτηκε σε φροντιστηριο: ειναι 7 παιδια στο τμημα, πολυ χαμηλου γνωστικου επιπεδου και τωρα η μαμα του προσπαθει να εξοικονομησει απο αλλου για να του ξαναρχισει το ιδιαιτερο.Τυχαιο; Μπορει, μπορει κι οχι.

Επισης ενας μαθητης με μαθησιακες δυσκολιες, πιστευεις οτι θα ωφεληθει στο φροντιστηριο: Και μη μου πεις οτι αυτη η κατηγορια μαθητων αποτελει σπανιοτητα...

[Little Monkey]

α)Απο αυτην την αποψη μιλωντας, τα αγγλικα δεν ειναι τα δυσκολοτερα ολων. Επισης μεγαλο πλεονεκτημα ειναι οτι ακουγονται παντου, αρα εκτιθεμεθα συνεχως με ο,τι θετικο αυτο συνεπαγεται.

Δεν είπα ότι τα αγγλικά είναι η δυσκολότερη γλώσσα από όλες τις γλώσσες του κόσμου Είπα ότι από τις γλώσσες που συνηθίζουν να μαθαίνουν τα ελληνόπουλα (αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, ισπανικά, γαλλικά) τα πιο δύσκολα στην ανάγνωση και την προφορά είναι τα αγγλικά. Αυτό δεν το λέω μόνο εγώ, έχουν γίνει μελέτες και η τελευταία που διάβασα σύγκρινε 14 ευρωπαϊκές γλώσσες και έφτανε στο συμπέρασμα ότι τα αγγλικά είναι η δυσκολότερη γλώσσα από τις 14 για τους ίδιους τους ομιλητές της. Πράγμα καθόλου περίεργο μιας που έχει μεγάλο αριθμό φωνημάτων και η γραφή της δεν ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες προφοράς. Φαντάσου αν δυσκολεύονται τα αγγλάκια με τα αγγλικά, πόσο δυσκολεύονται τα ελληνάκια...

 

β) Διεκρινα μια υποτιμηση σου προς τα ιδιαιτερα μαθηματα στα ξενογλωσσα.

Είμαι 100% κατά του ιδιαίτερου μαθήματος, ειδικά του ιδιαίτερου μαθήματος που γίνεται σε σαλόνια και κουζίνες με τη μαμά να κρυφακούει από το διπλανό δωμάτιο. Η μάθηση έχει το δικό της χώρο και ο χώρος αυτός είναι η τάξη, με το κατάλληλο εποπτικό υλικό, με θρανία, πίνακες, βιβλιοθήκες, δασκάλους και συμμαθητές. Δεν βλέπω κανένα αβαντάζ στο να αφαιρέσεις όλα αυτά που ξέρουμε πως βελτιώνουν τη διαδικασία της μάθησης κάνοντας μάθημα μόνος σου στο σπίτι, ειδικά στις ξένες γλώσσες που ο βασικός τους σκοπός είναι η επικοινωνία και συνεπώς όσο περισσότερες ώρες αφιερώσεις και όσο περισσότερους "συνοδοιπόρους" έχεις, τόσο το καλύτερο.

 

Σχετικά με τις επιτυχίες, πλέον όλοι έχουν "επιτυχίες" αφού υπάρχουν Lower και Proficiency για όλες τις ...ταχύτητες. Ένα από τα πιστοποιητικά που κυκλοφορούν στην αγορά, έχει ποσοστό επιτυχίας 90%. Τι να λέμε τώρα. Πρέπει να κάνεις υπερπροσπάθεια για να κοπείς. Το μόνο ποσοστό επιτυχίας που μετράει (κατά τη γνώμη μου) είναι αυτό των "παλιών" διπλωμάτων στο επίπεδο C2, γιατί σε αυτό το επίπεδο φαίνονται τα κενά. Τα παλιά διπλώματα είναι το CPE και το ECPE. Τα επίσημα στοιχεία για το ECPE είναι πως τα παιδιά που προέρχονται από φροντιστήρια έχουν 10% μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας από τα παιδιά που προέρχονται από ιδιαίτερα. 10% διαφορά, δεν το λες και λίγο.

 

(Τα ποσοστά αυτά είναι πανελλαδικά - μπορεί η δική σας πόλη να είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, δεν το θεωρώ απίθανο γιατί τα πράγματα αυτά πολλές φορές είναι αλυσιδωτά).

 

Επισης ενας μαθητης με μαθησιακες δυσκολιες, πιστευεις οτι θα ωφεληθει στο φροντιστηριο: Και μη μου πεις οτι αυτη η κατηγορια μαθητων αποτελει σπανιοτητα...

Εξαρτάται από τη μαθησιακή δυσκολία. Αν το μόνο που χρειάζεται είναι μια μικρή υποστήριξη από το σπίτι ή ενισχυτική διδασκαλία, τότε ναι, είναι καλύτερα για τους μαθητές αυτούς να διδάσκονται σε τάξη και αν όχι σε τάξη, τουλάχιστον ατομικό μάθημα σε φροντιστήριο. Ο λόγος είναι ότι το φροντιστήριο προσφέρει ανεξαρτητοποίηση από τους γονείς, κοινωνικοποίηση, ένταξη στο σύνολο, αίσθημα ομαδικότητας, ένα σταθερό ρυθμό προόδου (δεν πας με τους δικούς σου ρυθμούς αλλά με τους ρυθμούς της τάξης) και την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα με διαφορετικούς τρόπους π.χ. με τραγούδι, θέατρο, συμμετοχή σε γιορτές, διαθεματικές εργασίες - αυτά είναι πράγματα πολύ σημαντικά για τα παιδιά που ξεχωρίζουν για κάποιο λόγο αλλά και για όλα τα παιδιά.

 

Πριν από 10 χρόνια ήταν πολύ δύσκολο να διδαχτούν οι μαθητές αυτοί σε φροντιστήριο γιατί κατ' αρχήν δεν υπήρχε το κατάλληλο διδακτικό υλικό, δεν υπήρχαν εξειδικευμένοι καθηγητές, δεν ήξερε κανείς ούτε καν τι ακριβώς είναι η δυσλεξία (απλά πράγματα) όχι και πώς να βοηθήσει τα παιδιά αυτά να μάθουν αγγλικά - τώρα πλέον υπάρχουν βιβλία και εποπτικά μέσα που είναι σχεδιασμένα ειδικά για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες που κάνουν μάθημα σε τάξη και πολλοί καθηγητές που έχουν σχετική εξειδίκευση ή έστω κατανόηση των βασικών προβλημάτων μάθησης. Πέρσι είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μια ομιλία από καθηγήτρια αγγλικών που διδάσκει παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες σε μεικτές τάξεις φροντιστηρίου και εντυπωσιάστηκα. Είναι απίστευτο πόσα πράγματα μπορούν να γίνουν αν ξέρεις πώς να τα κάνεις.

 

Σαφώς δεν είναι όλα τα φροντιστήρια ικανά να αναλάβουν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους ιδιαιτεράδες. Αυτό που χρειάζονται τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες είναι ειδικούς χειρισμούς και διαφοροποιημένο διδακτικό υλικό, όχι έναν δάσκαλο ολόδικό τους στην κουζίνα του σπιτιού τους.

 

Δεν ξέρω αν φαίνεται, έχω πολύ ξεκάθαρη γνώμη υπέρ της κοινωνικής μάθησης :p

[alcyon]

Υπερανάλυση και πάλι...

 

Όσοι έχουν βρεθεί φοιτητές στο εξωτερικό, θα ξέρουν πως ακόμα και με λίγα "κουτσοαγγλικά", σε λίγους μήνες θα τα μιλάνε μια χαρά και με προφορά. Σε λίγα χρόνια θα σκέφτονται εντελώς σε αυτή τη γλώσσα και συχνά, την νιώθουν πιο δική τους από τη μητρική.

 

Άρα, το αν ξεκίνησαν στα 1 στα 5 ή στα 15... μάλλον δεν τους κάνει κάποια ουσιαστική διαφορά. Μόνο στο χρόνο της γλωσσικής προσαρμογής, ο οποίος είναι σε επίπεδο μηνών.

[Little Monkey]

Εμαθα γερμανικα όπως δεν θα τα μαθαινα σε κανενα φροντιστηριο και κυριως έμαθα να ζω με εναν άλλο λαό. Εμαθα μια διαφορετικη κουλτουρα. Στο ιδιο σχολειο φοιτουσαν παιδια απο την αιγυπτο, απο την νοτιο αφρική , την τουρκία και την ολλανδία. Για το παιδι μου θα επιλέξω ενα διεθνες σχολικο περιβαλλον όχι για να μαθει να μιλαει μια ξενη γλωσσα σαν μητρική αλλα για να μαθει να ειναι "πολιτης του κοσμου"... με αυτην την εννοια η επαφη του παιδιου με μια ξενη κουλτουρα μεσω της εκμαθησης της γλωσσας πιστευω ότι ειναι πολυτιμη...

 

Κι εγώ μαζί σου Αργίνη. Ειδικά για τη γενιά των παιδιών μας, πιστεύω πως θα είναι πολύ σημαντικό να γίνουν και κυρίως να νιώθουν πολίτες του κόσμου. Εγώ μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη όπου δεν είχαμε διεθνή σχολεία (ούτε καν ιδιωτικά...) και όλη αυτή την επαφή με την ξένη κουλτούρα την πήρα μέσα από το φροντιστήριο των αγγλικών. Ευελπιστώ ένα ανάλογο φροντιστήριο να βρω για το παιδί μου, μιας και χρήματα για διεθνές σχολείο δεν υπάρχουν, αλλιώς σαφώς θα το σκεφτόμουν σοβαρά. Βέβαια μέχρι να πάει Γυμνάσιο έχουμε καιρό ακόμα

 

Και προτιμω τον αθλητισμο και την γυμναστικη στις μικρες ηλικιες γιατι τοτε το σωμα πλαθεται.

Οσο μεγαλυτερος τοσο πιο δυσκαμπτος. Αν δεν τα ξεκινησεις αυτα νωρις ποτε δεν θα μαθεις.

Αν πιστεύεις πως το σώμα πλάθεται στις μικρές ηλικίες, πού να δεις τον εγκέφαλο! Αυτά ακριβώς που λες για το σώμα, ισχύουν για τις γνωστικές λειτουργίες του εγκεφάλου. Από εκεί προέρχεται η συμβουλή για επαφή του παιδιού με τα αγγλικά από όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία - όχι για να γίνει δίγλωσσο ή να πιάσει την προφορά, αλλά για να ενισχυθεί η δημιουργία συνάψεων στον εγκέφαλο και να μπουν οι βάσεις της ελαστικότητας της σκέψης.

 

Την επόμενη φορά που θα δείτε μια ελληνίδα μαμά να μιλάει στο παιδί της αγγλικά, πριν την πείτε ψώνιο (που μπορεί και να είναι δηλαδή), δείτε την με τα μάτια του νου σας όπως βλέπετε την υπέρβαρη (προφανώς μη αθλήτρια) μαμά που στέκεται στις κερκίδες και παροτρύνει τον μικρό Γιαννάκη να χτυπήσει τη μπάλα του τέννις με τη ρακέτα του. Κάνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα, η μία για το μυαλό του παιδιού και η άλλη για το σώμα του.

[alcyon]

Η δική μας η γενιά είναι αυτή που πρέπει να προσπαθήσει να ενταχθεί και να νιώσει πολίτης του κόσμου. Τα παιδιά μας, δε χρειάζεται να πανικοβληθούμε για να το πετύχουμε. Είναι ήδη πολίτες του κόσμου. Τα ερεθίσματα είναι τόσα πολλά, η τεχνολογία τέτοια και τόσο μέσα στο σπίτι που και να θέλουμε να το εμποδίσουμε δε μπορούμε.

 

Επομένως δε χρειάζεται κανένας μαθησιακός πυρετός, για να μιλήσει το παιδί ξένη γλώσσα (αλήθεια, γιατί αναφερόμαστε μόνο στα αγγλικά; )

 

Ήδη από την α' δημοτικού έρχεται η πρώτη επαφή με ξένη γλώσσα. Το οποίο είναι θετικό. Από εκεί και πέρα, οποιαδήποτε τριβή καλό κάνει, αλλά δε θέλει και πανικό.

[ΑΝΝΑ24]

Διαβάζω με ενδιαφέρον το θέμα και τις πληροφορίες που δίνεις, Little monkey.

Αν τα είχα σκεφτεί αυτά όταν ήταν 2-3, ίσως και να έμπαινα στον πειρασμό.

Τώρα που πάμε για πρώτη, έχω αποκομίσει κι εγώ την εντύπωση ότι δεν έχει να ωφεληθεί ιδιαίτερα από τα προπαρασκευαστικά του φροντιστηρίου, θα το πάω με το σχολείο και στην πορεία πιστεύω ότι θα το καταλάβω πότε είναι καλύτερα.

 

Συμφωνώ ότι τα ιδιαίτερα είναι κατώτερη εμπειρία. Στο φροντιστήριο κερδίζεις πολύ περισσότερα από τη διδακτική ύλη. Επίσης το ιδιαίτερο είναι πολύ πολύ πιο κοπιαστικό μάθημα.

 

Χωρίς να ακυρώνω αυτά που λέτε, για να καταπολεμηθεί και το άγχος μας, να θυμίσω τα παιδιά που τελειώνοντας το Λύκειο φύγανε για σπουδές σε Ιταλία - Ρουμανία - Βουλγαρία με ελάχιστους μήνες προετοιμασίας της γλώσσας από το μηδέν. Σίγουρα ήταν δύσκολο, αλλά είναι εφικτό.

[Little Monkey]

Διαβάζω με ενδιαφέρον το θέμα και τις πληροφορίες που δίνεις, Little monkey.

Αν τα είχα σκεφτεί αυτά όταν ήταν 2-3, ίσως και να έμπαινα στον πειρασμό.

Τι να κάνω βρε Άννα, τώρα μεγάλωσε ο μικρός και πιάνω συζήτηση για τέτοια θέματα με άλλες μαμάδες, εξ ου και η έμπνευση για το ποστ.

 

Πριν 2-3 χρόνια με απασχολούσε περισσότερο η ρουτίνα ύπνου και ο θηλασμός (χεχε Scratee είσαι εδώ?)

[Scratée]

Εδώ είμαι! Και, αν προσέξεις την ώρα που γράφω, θα καταλάβεις ότι ακόμα με απασχολεί η ρουτίνα ύπνου και ο θηλασμός. ..

 

Εμένα, πάντως, στο θέμα του ιδιαίτερου με έπεισες. Και φαντάσου ότι το είχα στο μυαλό μου ως στάνταρ για το γιο μου.

[ravT]

ΠΟΣΟ είχα νοσταλγήσει εδώ μέσα ποιοτικές συζητήσεις που βοηθούν και δε διχάζουν... Πόσο!

[Dragonfly]

Υπερανάλυση και πάλι...

 

Όσοι έχουν βρεθεί φοιτητές στο εξωτερικό, θα ξέρουν πως ακόμα και με λίγα "κουτσοαγγλικά", σε λίγους μήνες θα τα μιλάνε μια χαρά και με προφορά. Σε λίγα χρόνια θα σκέφτονται εντελώς σε αυτή τη γλώσσα και συχνά, την νιώθουν πιο δική τους από τη μητρική.

 

Άρα, το αν ξεκίνησαν στα 1 στα 5 ή στα 15... μάλλον δεν τους κάνει κάποια ουσιαστική διαφορά. Μόνο στο χρόνο της γλωσσικής προσαρμογής, ο οποίος είναι σε επίπεδο μηνών.

 

Συμφωνώ.

 

Να προσθέσω ότι πλέον εάν θέλεις να ανοίξεις πόρτες για το παιδί σου, θα πρέπει να δώσεις έμφαση σε κάποια ξένη γλώσσα πλην των αγγλικών. Όπως είπε μια κοπέλα, τα αγγλικά θεωρούνται δεδομένα πλέον και δεν ανοίγουν πόρτες από μόνα τους, όσο τέλεια και αν τα μάθει κάποιος.

 

Για τα ιδιαίτερα δεν θα είχα αντίρρηση εάν γίνονταν σε χώρο φροντιστηρίου. Συμφωνώ με την Little Monkey ότι στην κουζίνα ή στο σαλόνι του σπιτιού δεν είναι ό,τι καλύτερο.

[Little Monkey]

Για τα ιδιαίτερα σκεφτείτε το κι αλλιώς. Αν πραγματικά ήταν προτιμότερα από τη μάθηση στην τάξη, όλοι οι πλούσιοι θα έπαιρναν τα παιδιά τους από το σχολείο και θα τους έκαναν μάθημα στο σπίτι. Και δεν εννοώ μόνο στην Ελλάδα που η κατ' οίκον διδασκαλία απαγορεύεται από το νόμο (γιατί άραγε?) αλλά και στο εξωτερικό όπου επιτρέπεται. Κι όμως κανείς από αυτούς που έχουν χρήμα και μπορούν να πάρουν τους καλύτερους δασκάλους για τα παιδιά τους στο σπίτι δεν επιλέγει να το κάνει.

 

Ακόμα και στα δικά μας "βόρεια προάστεια" ανθίζουν τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και οι προσχολικές δραστηριότητες τύπου Gymboree - έχετε αναρωτηθεί γιατί οι μαμάδες αυτές δεν παίρνουν "μια κοπέλα στο σπίτι" ή έστω να ζητήσουν ατομικό μάθημα σε φροντιστήριο;

 

Μην συγκρίνετε με την προετοιμασία για Πανελλήνιες. Στην προετοιμασία για εξετάσεις ειδικά θετικών επιστημών, το ιδιαίτερο υπερέχει, αλλά και πάλι μόνο για τους πολύ καλούς και κινητοποιημένους μαθητές. Είναι η μοναδική περίπτωση που προσωπικά θα σύστηνα ιδιαίτερο αν ο γονιός μπορεί να το αντέξει οικονομικά.

 

Scratee ακόμα?? Καλό κουράγιο...

[AMD080911]

Επιμενω πως πολλα φροντιστηρια δυστυχως αποτελουν χασιμο χρονου για τα παιδια. Ωρες ατελειωτες σε πηγαινε-ελα, μεικτα ως προς το επιπεδο τμηματα (αυτο δεν ειναι αρνητικο η το θεωρουμε μερος της κοινωνικης μαθησης, βαθμολογιες ψευδεις για να ικανοποιουνται οι γονεις και αναντιστοιχια με την επιδοση στις εξετασεις και πολλα αλλα. Σχετικα με τις μαθησιακες, δεν υπαρχει μονο η δυσλεξια. Αν ενα παιδι εχει πχ διασπαση προσοχης, πως θα ωφεληθει στο ομαδικο μαθημα; Καλο ειναι να μην ειμαστε απολυτοι...

[AMD080911]

Για τα ιδιαίτερα σκεφτείτε το κι αλλιώς. Αν πραγματικά ήταν προτιμότερα από τη μάθηση στην τάξη, όλοι οι πλούσιοι θα έπαιρναν τα παιδιά τους από το σχολείο και θα τους έκαναν μάθημα στο σπίτι. Και δεν εννοώ μόνο στην Ελλάδα που η κατ' οίκον διδασκαλία απαγορεύεται από το νόμο (γιατί άραγε?) αλλά και στο εξωτερικό όπου επιτρέπεται. Κι όμως κανείς από αυτούς που έχουν χρήμα και μπορούν να πάρουν τους καλύτερους δασκάλους για τα παιδιά τους στο σπίτι δεν επιλέγει να το κάνει.

 

Ακόμα και στα δικά μας "βόρεια προάστεια" ανθίζουν τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και οι προσχολικές δραστηριότητες τύπου Gymboree - έχετε αναρωτηθεί γιατί οι μαμάδες αυτές δεν παίρνουν "μια κοπέλα στο σπίτι" ή έστω να ζητήσουν ατομικό μάθημα σε φροντιστήριο;

 

Μην συγκρίνετε με την προετοιμασία για Πανελλήνιες. Στην προετοιμασία για εξετάσεις ειδικά θετικών επιστημών, το ιδιαίτερο υπερέχει, αλλά και πάλι μόνο για τους πολύ καλούς και κινητοποιημένους μαθητές. Είναι η μοναδική περίπτωση που προσωπικά θα σύστηνα ιδιαίτερο αν ο γονιός μπορεί να το αντέξει οικονομικά.

 

Scratee ακόμα?? Καλό κουράγιο...

 

 

Στην πολη μου κανεις ευρωστος οικονομικα γονιος δεν στελνει το παιδι του σε συνολικο, ολα ανεξαιρετως κανουν ιδιαιτερο, με αριστα αποτελεσματα. Τωρα τι κανουν στα βορεια προαστια της Αθηνας, ειλικρινα δεν γνωριζω...

[Dragonfly]

Όλα σχετικά είναι. Πάντως το τι κάνουν και τι δεν κάνουν οι πλούσιοι δεν το λαμβάνω υπόψην.

 

Ιδιαίτερο στο σπίτι μάλλον θα το είχα ως τελευταία επιλογή (αν και εγώ μικρή είχα κάνει). Αν επέλεγα ιδιαίτερα για τον χ,ψ λόγο θα ήθελα αυτά να γίνονται στο περιβάλλον ενός φροντιστηρίου (κοντά στο σπίτι) για να μην υπάρχουν μετακινήσεις που λέει και η ΑMD080911. Αλλιώς θα ήθελα ένα φροντιστήριο οργανωμένο με μικρό αριθμό μαθητών ανά τάξη.

[ravT]

Χμμμ... Δεν είμαι σίγουρη για το θέμα των ιδιαίτερων, αναφορικά πάντα με ξένη γλώσσα.

Όπως αναφέρεται και παραπάνω, όλα είναι σχετικά. Αν δηλαδή, σε μια επαρχιακή πόλη (μικρή ή μεγάλη δεν έχει τόση σημασία), σε μια μόνο γειτονιά υπάρχουν 5 φροντιστήρια αγγλικών (ναι, ΜΟΝΟ αγγλικών!) άρα δεν τίθεται θέμα χρονοβόρων μετακινήσεων,των οποίων οι ιδιοκτήτες και πολύ πιθανόν καθηγητές είναι 50-55 ετών, με σύστημα αλά παλαιά και βασισμένοι στα βασικά της γλώσσας (όπως οι δικοί μας καθηγητές τέλος πάντων, καταλάβατε τι εννοώ) αλλά έχεις βρει και μια καθηγήτρια native speaker της γλώσσας, τι επιλέγεις;

Μιλάω για τα αγγλικά γιατί αυτό συζητάμε εδώ και αυτό με απασχολεί προς το παρόν. Διότι, αν -λέω αν- ένα παιδί ξεκινήσει αγγλικά στην 1η δημοτικού, λογικά έχει πολύ καλή επαφή με τη γλώσσα σχετικά σύντομα επομένως μπορεί εάν το επιθυμεί να ξεκινήσει μια 2η (απ αυτές που ανοίγει πόρτες που λέγαμε) εξίσου σύντομα.

Όπως και σε όλες τις δραστηριότητες, είμαι της γνώμης εάν το παιδί θέλει και ζητά, οι γονείς να ακολουθούν με όλες τους τις δυνάμεις.

Σαφέστατα, εάν το παιδί είμαι μονίμως κουρασμένο και δυστυχισμένο, κόβεις ταχύτητα.

 

Εννοείται πως αν θέλουμε οι ενήλικες, μπορούμε να μάθουμε μια γλώσσα εντός 6 μηνών ή ακόμα και βιωματικά (οι μετανάστες πως μαθαίνουν ελληνικά; με δάσκαλο; ). Εδώ όμως συζητάμε ποιο είναι το προτιμότερο για σωστή, αβίαστη εκμάθηση.

[AMD080911]

Χμμμ... Δεν είμαι σίγουρη για το θέμα των ιδιαίτερων, αναφορικά πάντα με ξένη γλώσσα.

Όπως αναφέρεται και παραπάνω, όλα είναι σχετικά. Αν δηλαδή, σε μια επαρχιακή πόλη (μικρή ή μεγάλη δεν έχει τόση σημασία), σε μια μόνο γειτονιά υπάρχουν 5 φροντιστήρια αγγλικών (ναι, ΜΟΝΟ αγγλικών!) άρα δεν τίθεται θέμα χρονοβόρων μετακινήσεων,των οποίων οι ιδιοκτήτες και πολύ πιθανόν καθηγητές είναι 50-55 ετών, με σύστημα αλά παλαιά και βασισμένοι στα βασικά της γλώσσας (όπως οι δικοί μας καθηγητές τέλος πάντων, καταλάβατε τι εννοώ) αλλά έχεις βρει και μια καθηγήτρια native speaker της γλώσσας, τι επιλέγεις;

Μιλάω για τα αγγλικά γιατί αυτό συζητάμε εδώ και αυτό με απασχολεί προς το παρόν. Διότι, αν -λέω αν- ένα παιδί ξεκινήσει αγγλικά στην 1η δημοτικού, λογικά έχει πολύ καλή επαφή με τη γλώσσα σχετικά σύντομα επομένως μπορεί εάν το επιθυμεί να ξεκινήσει μια 2η (απ αυτές που ανοίγει πόρτες που λέγαμε) εξίσου σύντομα.

Όπως και σε όλες τις δραστηριότητες, είμαι της γνώμης εάν το παιδί θέλει και ζητά, οι γονείς να ακολουθούν με όλες τους τις δυνάμεις.

Σαφέστατα, εάν το παιδί είμαι μονίμως κουρασμένο και δυστυχισμένο, κόβεις ταχύτητα.

 

Εννοείται πως αν θέλουμε οι ενήλικες, μπορούμε να μάθουμε μια γλώσσα εντός 6 μηνών ή ακόμα και βιωματικά (οι μετανάστες πως μαθαίνουν ελληνικά; με δάσκαλο; ). Εδώ όμως συζητάμε ποιο είναι το προτιμότερο για σωστή, αβίαστη εκμάθηση.

 

Aυτο πως μπορει να γινει στα πλαισια του φροντιστηριου;Πως κοβεις ταχυτητα; Πρακτικα μιλαω. Σταματας τα αγγλικα, αλλαζεις τμημα η και ταξη; Αυτες οι λυσεις ειναι παιδαγωγικα αποδεκτες; Οπως και να το λεμε, η εξατομικευμενη μαθηση, η σε γκρουπακι των δυο ειναι ιδανικη. Και ας μου απαντησει καποιος που ξερει κι εχει ιδιαν αποψη για το θεμα της διασπασης προσοχης (το οποιο ειναι πολυ συχνοτερο απο ο,τι φανταζομαστε)...Το φροντιστηριο ειναι η καταλληλη λυση αν: εχει καθηγητες εξοικειωμενους με τις νεες παιδαγωγικες αντιληψεις, αρτια καταρτισμενους και native speakers για να γινονται σωστα προφορικα. Επαρκεις και καταλληλους χωρους (ακουσα για σαλονια και κουζινες στα ιδιαιτερα, αλλα εχω μπει σε ακαταλληλοτατα κτιρια ΦΞΓ που ηταν για κατεδαφιση). Διευθυνση με ειλικρινεις διαθεσεις, εντιμους εργοδοτες που δε ρουφουν με το μπουρι της σομπας το αιμα των εργαζομενων τους, τακτικη ενημερωση του γονεα, γενικα επικοινωνια και πολλα αλλα. Η προσωπικη (πικρη) μου εμπειρια με απωθει απο το χωρο του φροντιστηριου.

Ο μεγαλος μου γιος (ετων 7) μολις ξεκινησε τα ιδιαιτερα ε μια εξαιρετικη, πεπειραμενη κυρια για την οποια πηρα τις καλυτερες συστασεις. Σε μερικα χρονια θα εχω πληρη αποψη...

[ravT]

Μιλάω για τις μικρές ηλικίες. Σε αυτές, αν το παιδί δε θέλει, σταματάς κ περιμένεις την κοινως αποδεκτή 3η δημοτικού.

 

Επίσης, αναφορικά με τις σαλονοτραπεζαρίες, για εμένα δεν ενδείκνυνται ως χώροι μελέτης γενικά.

Παιδί και γραφείο.

[Little Monkey]

Θα σας απαντήσω αναλυτικά σε όλα αργότερα γιατί τώρα είμαι στη δουλειά, αλλά πολύ γρήγορα σχετικά με τη διάσπαση προσοχής θα σας πω το εξής: η διάσπαση προσοχής δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο νομίζουν οι περισσότεροι γονείς και πολλοί δάσκαλοι (3-6% είναι τα ποσοστά που αναφέρει η διεθνής βιβλιογραφία και σκεφτείτε ότι μέχρι να ξεκινήσουν τα αγγλικά πολλά παιδιά που εμπίπτουν σε αυτό το ποσοστό έχουν ήδη βελτιωθεί). Αυτό που ο πολύς κόσμος ονομάζει διάσπαση προσοχής είναι απλά μια φυσιολογική συμπεριφορά των παιδιών που σε κάποια από αυτά εκδηλώνεται με αυξημένη κινητικότητα και σε άλλα με αφηρημάδα. Ο γενικός κανόνας είναι ότι τα παιδιά μπορούν να μείνουν συγκεντρωμένα για χρόνο υπολογισμένο σε λεπτά ίσο με την ηλικία τους (8 χρονών, 8 λεπτά), οπότε ένα 8χρονο που συγκεντρώνεται για 5 λεπτά είναι μεν λίγο ανώριμο, ΔΕΝ ΕΧΕΙ όμως διάσπαση προσοχής. Υπάρχει μεγάλη παραφιλολογία σχετικά με τη διάσπαση προσοχής που προέρχεται κυρίως από την Αμερική αλλά τα τελεταία χρόνια έχει αρχίσει να φθίνει, καθώς ο ιατρικός κόσμος συνειδητοποιεί ότι τα παιδιά δεν είναι ρομποτάκια.

 

Στην τάξη υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις τα παιδιά που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν. Μερικά που μου έρχονται στο μυαλό: συχνές εναλλαγές δραστηριοτήτων (ανά δεκάλεπτο), ανάθεση καθηκόντων κατά τη διάρκεια των βαρετών δραστηριοτήτων (π.χ. όσο ένα παιδί κάνει ανάγνωση τα άλλα αναλαμβάνουν να επισημαίνουν τα τυχόν λάθη ενώ η δασκάλα - υποτίθεται ότι - διορθώνει και δεν ακούει), κιναισθητική διδασκαλία (ζωγραφική, κολάζ, μαγνητάκια, καρτελάκια), δραστηριότητες που περιλαμβάνουν κίνηση (σήκωμα από την καρέκλα). Ακόμα και το πολύ απλό ότι δεν παραφορτώνουμε τις τάξεις με ζωγραφιές, πόστερ, έντονα χρώματα. Αυτά είναι που πρέπει να κάνει ο δάσκαλος για να βοηθήσει το παιδί με διάσπαση προσοχής, όχι να το περιορίσει στην κουζίνα ή στο σαλόνι του σπιτιού του και να κάθεται από πάνω του να του δείχνει με το δάχτυλο πού είναι στο βιβλίο. Δεν καταφέρνεις κάτι έτσι, ούτε μαθαίνεις στο παιδί πώς να συγκεντρώνεται ή τέλος πάντων πώς να χειρίζεται το όποιο πρόβλημά του χωρίς να χρειαστεί να αποκοπεί από το περιβάλλον του.

 

Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που κερδίζουν περισσότερα από την εξατομικευμένη διδασκαλία, όμως μιλάμε για ένα μικρό ποσοστό, και πάλι μόνο αν αυτός που θα αναλάβει τη διδασκαλία ξέρει πώς να την εξατομικεύσει προς όφελος του μαθητή. Ακόμα κι αυτά τα παιδιά κερδίζουν περισσότερο όταν κάνουν μάθημα σε σχολικό περιβάλλον και όχι στο σπίτι τους.

 

(Μ' αρέσει που είπα ότι θα γράψω λίγα. Πού να έγραφα και πολλά...)

[Anthony2010]

Ας πούμε κι εγώ θεωρώ την ενασχόληση με το τέννις ή το μπαλέτο από 3 χρονών (ή το κολύμπι από 6 μηνών) υπερβολή, αλλά μπορεί αν είχαμε ένα γυμναστή στη συζήτηση να με έπειθε για το αντίθετο. Ίσως να σκέφτομαι έτσι επειδή εγώ ασχολήθηκα με τα σπορ στο δημοτικό και εντελώς χαλαρά και ποτέ δεν κατάφερα να νιώσω άνετα σε ένα γήπεδο.

 

Ενας τενιστας πολυ υψηλου επιπεδου καθως και μια μπαλαρινα αντιστοιχα,ξεκινανε περιπου απο αυτη την ηλικια και σιγουρα οχι μετα τα 5.

Αυτα αφορουν μονο παιδια με εξαιρετικα σπανια προσοντα (οχι απλως ταλαντουχα) και μονο τα εν λογω αθληματα.

 

Αντιστοιχα στις γλωσσες τα πραγματα ειναι εξισου,αν οχι περισσοτερο περιπλοκα.Εγω προσωπικα δεν εχω καταληξει σε κατι περαν του προφανους:Αν ενα παιδι ακουει 2 γλωσσες,θα μαθει δυο γλωσσες!

Αν ενα παιδι ακουει μια δευτερη γλωσσα 2-3 ωρες την εβδομαδα,οι προσδοκιες πρεπει να ειναι σαφως περιορισμενες (λεξουλες και ισως καποιες φρασεις) εκτος παλι αν εχουμε να κανουμε με ατομο με εξαιρετικη εφεση στην εκμαθηση ξενων γλωσσων.

[summer wine]

 

Στην τάξη υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις τα παιδιά που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν. Μερικά που μου έρχονται στο μυαλό: συχνές εναλλαγές δραστηριοτήτων (ανά δεκάλεπτο), ανάθεση καθηκόντων κατά τη διάρκεια των βαρετών δραστηριοτήτων (π.χ. όσο ένα παιδί κάνει ανάγνωση τα άλλα αναλαμβάνουν να επισημαίνουν τα τυχόν λάθη ενώ η δασκάλα - υποτίθεται ότι - διορθώνει και δεν ακούει), κιναισθητική διδασκαλία (ζωγραφική, κολάζ, μαγνητάκια, καρτελάκια), δραστηριότητες που περιλαμβάνουν κίνηση (σήκωμα από την καρέκλα). Ακόμα και το πολύ απλό ότι δεν παραφορτώνουμε τις τάξεις με ζωγραφιές, πόστερ, έντονα χρώματα. Αυτά είναι που πρέπει να κάνει ο δάσκαλος για να βοηθήσει το παιδί με διάσπαση προσοχής, όχι να το περιορίσει στην κουζίνα ή στο σαλόνι του σπιτιού του και να κάθεται από πάνω του να του δείχνει με το δάχτυλο πού είναι στο βιβλίο. Δεν καταφέρνεις κάτι έτσι, ούτε μαθαίνεις στο παιδί πώς να συγκεντρώνεται ή τέλος πάντων πώς να χειρίζεται το όποιο πρόβλημά του χωρίς να χρειαστεί να αποκοπεί από το περιβάλλον του.

 

 

 

(Μ' αρέσει που είπα ότι θα γράψω λίγα. Πού να έγραφα και πολλά...)

 

Ολα αυτα σωστα σε θεωρητικο επιπεδο.

Αλλα δεν εχω ακουσει φροντιστηρια που να κανουν το μαθημα με αυτο τον τροπο.

Αντιθετα σε μικρα γκρουπακια , μπορει ενας καθηγητης να το εφαρμοσει.

 

Επισης το φροντιστηριο φροντιζει να καλυπτει τις αναγκες του μεσου επιπεδου των παιδιων και δεν μπορει να προσαρμοζεται σε μια συγκεκριμενη κατηγορια παιδιων. Ειτε ειναι πιο μπροστα ειτε πιο πισω. Ειναι ανεφικτο σε μια ταξη 15-20 παιδιων, οσο καλη διαθεση να εχει ενας καθηγητης.

Και μια ταξη με ωραια χρωματα, εντονα και με αρκετες ζωγραφιες ειναι πιο χαρουμενη και πιο δελεαστικη στους μαθητες και γονεις.

Γενικα η επιτυχια των μαθητων δεν εξαρταται τοσο πολυ απο το φροντιστηριο, οσο απο τον καθηγητη που τους κανει τα μαθηματα.

Υπαρχουν καθηγητες με ορεξη και δινουν κινητρα στα παιδια, ακομα και στα φροντιστηρια.

Αρκει βεβαια και να αμοιβονται καλα που και εκει δυστυχως ειναι ασχημα τα πραγματα. Με τι ορεξη να δουλεψει ενας καθηγητης οταν αμοιβεται με 3 ευρω την ωρα?

 

 

Σχετικα με την καταλληλοτητα των φροντιστηριων, επειδη ασχοληθηκα καποιο διαστημα επαγγελματικα με αυτον τον τομεα καταλαβα οτι ειναι αρκετα τα φροντιστηρια που δεν πληρουν τις προδιαγραφες.

 

Αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν και καταλληλα φροντιστηρια.

Γιατι υπαρχουν και σοβαροι επαγγελματιες - οπως υπαρχουν και σε ολους τους χωρους -και το ψαχνουν .

 

 

Και σε παρακαλω μην ξαναπεις για ιδιατερα μαθηματα σε Σαλονι και Κουζινα .

Ειναι ακρως προσβλητικο για τους εκπαιδευτικους που κανουν ιδιαιτερα.

Δεν ειμαι εκπαιδευτικος , αλλα κατα καιρους εκανα ιδιαιτερα μαθηματα συμπληρωματικα με τη δουλεια μου αρκετα χρονια πριν , αλλα και προσφατα περιστασιακα σε παιδια φιλων μου.

Παντα -παντα καναμε στο γραφειο του παιδιου στο δωματιο του.

Εχεις ακουσει ποτε ιδιαιτερα σε κουζινα?

Ποια μητερα θα ηθελε να εχει το καθηγητη στην κουζινα της? Και ενταξει βρισκοταν μια μανα που το προτεινε , ποιος καθηγητης δεν θα ζητουσε τον προσωπικο χωρο και απολυτη ησυχια ωστε να μπορεσει να διδαξει ??

[alcyon]

Το σχολείο γιατί μένει εκτός του πλάνου;

 

Ουσιαστικά κά8ε παιδί που μπαίνει στην Α δημοτικού, έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με την αγγλική γλώσσα. Στην αρχή με ζωγραφική και τραγουδάκια, ίσα για να του κεντρίσει την προσοχή και έπειτα στη γ' δημοτικού, κανονικά, με γραφή, ανάγνωση, ασκήσεις κτλ.

 

Κι εγώ πιστεύω πως είναι καλύτερο να διαχειριστεί όσο γίνεται πιο αποδοτικά και το χρόνο του αλλά και τα χρήματά του. Μια επένδυση σε μια άλλη ξένη γλώσσα πλην των αγγλικών νομίζω πως είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Τα δε αγγλικά, μα8αίνονται, όπως γίνεται και με όλα τα υπόλοιπα μα8ήματα του σχολείου (ιστορία, γεωγραφία, μα8ηματικά κτλ). Η ενίσχυση σε επίπεδο απογευματινού εξωσχολικού μα8ήματος, μπορεί να γίνει σε μεγαλύτερες τάξεις του δημοτικού, χωρίς να υπάρχει μεγάλο χρονικό κόστος. Το να πάει μια χρονιά αργότερα ένα πτυχίο, ενώ 8α έχει κερδι8εί ένα άλλο πτυχίο άλλης ξένης γλώσσας και παράλληλα 8α έχουν εξοικονομι8εί χρήματα. Χρήματα που στην πράξη 8α χρησιμοποιούνταν για να ξανακουσει ένα παιδί αυτά που έτσι κι αλλιώς 8α λέγονταν στο σχολείο.

 

Και μη μου πείτε πως δε γίνεται μά8ημα στα σχολεία. (Ούτε στα δημόσια, ούτε στα ιδιωτικά γίνεται; Γιατί κι εκεί πάνε τα παιδιά φροντιστήριο...) Για δώστε έναν καινούριο ακροατή (=κάποιον που να τα ακούει για πρώτη φορά) σε ένα δάσκαλο... να δείτε 8αύματα! Τούμπες 8α κάνει από τη χαρά του ο άν8ρωπος!!

 

 

Υ.Γ. Συγγνώμη για το 8 αντί του 8ήτα, αλλά έχω χαλασμένο πληκτρολόγιο.