Μαθητές που μεγάλωσαν...

[free dom]

Σε τι σκεψεις με βαλατε κοριτσια..

 

Ανηκα στην κατηγορια των πολυ καλων μαθητων, οποτε παντα υπηρχε μια συμπαθεια απο την πλευρα των καθηγητων, η ετσι νομιζα, μεχρι που στη δευτερα λυκειου εχασα τον πατερα μου και αντιμετωπισα την απολυτη αδιαφορια τους. Θυμαμαι οτι γυρισα στο σχολειο σαν χαμενη και δε βρεθηκε κανενας να με πλησιασει και να μου μιλησει. Ουτε καν οταν οι αδικαιολογητες απουσιες μου εφτασαν στο οριο.. Δυο καθηγητες μονο ειχαν τη στοιχειωδη ευγενια να μου πουν ενα συλλυπητηρια. Πιστευα οτι αυτο δεν ηταν κατι που μ επηρεασε, μεχρι που συνειδητοποιησα οτι απο εκεινη τη χρονια, μου ειναι αδυνατον να θυμηθω αλλους καθηγητες, περα απο αυτους τους δυο που εδειξαν εστω αυτο το ενδιαφερον(τυχαιο; ). Στιβω το μυαλο μου δυο μερες τωρα και τιποτα, κενο.. Και να φανταστειτε οτι εχω πολυ δυνατη μνημη, θυμαμαι τα παντα απ το νηπιαγωγειο ακομη.

 

Κατα τ αλλα μου εκανε εντυπωση ενας καθηγητης με τετοια μεταδοτικοτητα που μ εκανε ν αγαπησω τη φυσικη, κι ενας ακομη τοσο... ομορφος,που εξαιτιας του εγινα αστερι στη γεωμετρια!

 

Οσο για την επαγγελματικη αποκατασταση, στη δικη μου γενια (ειμαι 33), οποιοι κινηθηκαν γρηγορα εχουν δουλεια αυτη τη στιγμη, ενω οποιοι καθυστερησαν (για μεταπτυχιακα η αλλους λογους), τους προλαβε η κριση και η ειναι ανεργοι η εφυγαν στο εξωτερικο.

[Χαρα-Μαρια2]

Ελισα κοιτα νομιζω οτι λεμε ολες το ιδιο αλλα το βλεπουμε απο διαφορετικη σκοπια, αναλογα με τις εμπειριες μας.

 

Συμφωνουμε λοιπον στο οτι λεει η Αννα, οτι το σχολειο, δεν μπορει να διακρινει βασει συστηματος, τον μελλοντικο ακτιβιστη. Η δουλεια του σχολειου, δεν ειναι αυτη εξαλλου, ειναι να μας διδαξει καποια πραγματα. Η δουλεια του καθηγητη, να βγαλει μια υλη.

 

Αυτο που εννοουσα εγω, ειναι οτι υπαρχουν καποιοι καθηγητες, οπως και υπαρχουν καποιοι γονεις, που διακρινουν μια σπιθα μεσα στην ψυχη ενος ανθρωπου, που ειναι ανοικτοι για κατι διαφορετικο και που δεν προσπαθουν να το καταπνιξουν για να γινουμε ολοι "ιδιοι". Ειναι σπανιο αλλα συμβαινει. Βασικα ειχα ενα δυο τετοιους καθηγητες και μου εκανε εντυπωση και γι αυτο το μεταφερω.

 

Βεβαια πολλες φορες το τι θελει να κανει ενας ανθρωπος δεν το γνωριζει ουτε του βγαινει σε μικρη ηλικια....

 

Ο "αδιαφορος" παντως στο τελευταιο θρανιο, μπορει να μη γινει...τοκιστης και σουλατσαδορος, αλλα επιτυχημενος κι ευτυχισμενος. Οποτε ειναι αδικο, να βλεπεις σε σχολεια καθηγητες να κατηγορουν Πετζετακηδες....

[alcyon]

Mr Keeting... (ή καλύτερα Mrs Keeting στο γυμνάσιο) ο άσσος στο μανίκι της ζωής μου... Αίσθημα μεγάλης ευγνωμοσύνης που υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι κι εμείς έχουμε την τύχη να συναντηθούν οι δρόμοι μας.

[ΑΝΝΑ24]

Κι εμένα μου έκανε εντύπωση που βρήκες δύο από αυτό το είδος, Χαρά.

 

Ελίσα, δίκιο έχεις ότι το σχολείο έχει μια δουλειά να κάνει και πρέπει να την κάνει.

Από τη στιγμή όμως που ο κάθε καθηγητής καλύπτει ένα εξειδικευμένο πεδίο γνώσεων, είναι άδικο να κατακεφαλιάζει όσους δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτό. Τουλάχιστον να μην επεκτείνεται σε γενικότητες.

Γιατί υπάρχουν πολλά ακόμα πεδία δόξης λαμπρά, και έξω από το συγκεκριμένο μάθημα. Ο μαθητής όμως, που θα πάρει το αυτοκόλλητο του κακού, ανεπρόκοπου, χαζού... μπορεί να μην καταφέρει να σηκώσει κεφάλι, ούτε στο δικό του πεδίο.

 

Free dom, άβυσσος η μνήμη του ανθρώπου. Εντυπωσιακό.

 

Περί επιτυχίας: η μαμά μου ήταν συμμαθήτρια στο Γυμνάσιο (εξατάξιο) με τη Νόρα Κατσέλη (ηθοποιός & πρώην Βουλευτής, αδερφή της Λούκας).

Η μαμά, φωτεινό αστέρι της τάξης, η Νόρα πάτος. Συχνά πυκνά η Νόρα άκουγε τα εξ αμάξης από τη μάνα της ...μα γιατί δεν μπορείς να γίνεις σαν (τη μαμά μου)?

 

Η φτωχή μου μαμά τα θυμόταν αυτά, όταν γύρναγε από τα δυο λεωφορεία που την έφερναν από το χωριό στο οποίο ήταν αποσπασμένη, με τις σακούλες του super market στα χέρια κι άνοιγε την τηλεόραση κι έβλεπε τη Νόρα απαστράπτουσα στη Βουλή...

[ekavi_]

Δεν μίλησα για προβλέψεις... Όχι, η Πυθία πάει χρόνια που δε λειτουργεί...

Σε ανύποπτο χρόνο όμως... όλο και κάποια "κρίση" ξεφεύγει στον ένα ή στον άλλο δάσκαλο/καθηγητή.

 

 

Αλήθεια, γιατί δεν ήθελες να ξέρεις τη γνώμη τους;

 

Εμένα για παράδειγμα, με ενδιέφερε η γνώμη ορισμένων ανθρώπων που τους ξεχώριζα για κάποιο χαρακτηριστικό τους. Ανάλογα με την αξία που έδινα στο πρόσωπο, είχε και άλλη βαρύτητα η άποψή του. Η τελική κρίση ήταν δική μου, μα τσέκαρα δύο φορές τη γνώμη αυτών που εκτιμούσα.

 

Τη γνώμη τους για ποιο πράγμα ακριβώς; Για το αν θα τα πάω καλά ή όχι στη ζωή μου; Με ποια ιδιότητα (πλην της Πυθίας) θα μου απαντούσαν σε ένα τέτοιο ερώτημα;

 

Τη γνώμη τους για το ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσω; Αυτό είναι κάτι που αποφάσισα μόνη μου.

 

Όχι, εγώ δεν συνάντησα ούτε κάποιον δάσκαλο "εμπνευστή", ούτε και το αντίθετο. Είχα καθηγητές που εκτιμούσα και το αντίθετο. Κανείς του όμως δεν καθόρισε τις αποφάσεις που πήρα.

[epang]

ANNA, thanks που συμμετέχεις !!!!

H γιαγιά σου το ξέρει πόσο τυχερή είναι?? Ζει την ευτυχία της, αυτό που μας περιγράφεις εκείνη το αντιλαμβάνεται, το χαίρεται ??

Αν ναι, μπράβο της... respect ... !!

[Thanoula]

Είχαμε στην τρίτη ή δευτέρα Γυμνασίου έναν καθηγητή Φυσικής που έψαχνε από περιοδικά και μας έβαζε "test" την πιο δύσκολη άσκηση που έβρισκε, μαζί με άλλες τρεις. Συνήθως κανείς δεν την έλυνε.

Μας βάζει το κλασικό τεστ, δεν λύνω την άσκηση. Στο επόμενο μάθημα μας διαβάζει τους βαθμούς (όχι, δεν μας τους έδωσε, τους διάβαζε δυνατά, να ακούει όλη η τάξη). Ένας Γιώργος 15, εγώ 12 και όλοι οι άλλοι χαμηλότερα. Λέει δυνατά "Θανούλα, θες να πας πρώτη δέσμη; " Ναι, απαντάω εγώ. "Αμ πώς για; Με τέτοιο βαθμό;" Μπροστά μου τον βλέπω ακόμη τον άθλιο. Λίγα χρόνια μετά, το 1995 έδωσα Πανελλήνιες. Έγραψα 19,5 φυσική. Το πρώτο πράγμα που είπα ήταν "Πού είναι ο ......... να δει αυτόν τον βαθμό;" Και όχι, δεν ήθελα συνειδητά να του αποδείξω τίποτα, απλά ήμουν εξαιρετικά καλή στην φυσική και τη χημεία. Και για αυτό θυμάμαι τη αδικία προς το άτομό μου.

 

 

Και όχι, δεν έγινα Φυσικός

[alcyon]

Τη γνώμη τους για ποιο πράγμα ακριβώς; Για το αν θα τα πάω καλά ή όχι στη ζωή μου; Με ποια ιδιότητα (πλην της Πυθίας) θα μου απαντούσαν σε ένα τέτοιο ερώτημα;

 

Τη γνώμη τους για το ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσω; Αυτό είναι κάτι που αποφάσισα μόνη μου.

 

Όχι, εγώ δεν συνάντησα ούτε κάποιον δάσκαλο "εμπνευστή", ούτε και το αντίθετο. Είχα καθηγητές που εκτιμούσα και το αντίθετο. Κανείς του όμως δεν καθόρισε τις αποφάσεις που πήρα.

 

Έτσι όπως το θέτεις, όχι, δεν υπάρχει κάτι που μπορούν να σου πουν εκτός αν τους ρωτήσεις ξεκάθαρα. π.χ. Είχα συμμαθήτρια που ήταν άριστη σε όλα τα μαθήματα και προβληματιζόταν ποια δέσμη (ναι, δέσμες... δηλαδή, την εποχή των δεινοσαύρων... ) θα ακολουθήσει. Αυτή όμως ήταν μία περίπτωση μόνο.

 

Από την άλλη είχαμε μια παρεούλα, με την οποία συνηθίζαμε να εμπλέκουμε τους καθηγητές στις καθημερινές κουβέντες μας σε ώρες εντός ή εκτός μαθήματος. Μπορεί να ήταν μια απορία ή μια προέκταση σε ένα θέμα σχετικό με το μάθημα ή κάτι που ακούσαμε στις ειδήσεις και άπτεται του αντικειμένου του συγκεκριμένου καθηγητή ή και εντελώς άλλα πράγματα. Απο την καλημέρα και το πιο απλό, έως και πιο σοβαρά θέματα -όχι απαραίτητα γνωστικού αντικειμένου. Μπορώ να πω πως σε αυτές τις "πεταχτές" κουβέντες άκουσα αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα τα οποία μπορεί να προκαλούσαν από απλό προβληματισμό έως και αλλαγή στάσης. Μου άρεσε από τότε αυτή η ανθρώπινη διάσταση που έχει το σχολείο.

 

Με αυτό το σκεπτικό σε ρώτησα.

[ekavi_]

Έτσι όπως το θέτεις, όχι, δεν υπάρχει κάτι που μπορούν να σου πουν εκτός αν τους ρωτήσεις ξεκάθαρα. π.χ. Είχα συμμαθήτρια που ήταν άριστη σε όλα τα μαθήματα και προβληματιζόταν ποια δέσμη (ναι, δέσμες... δηλαδή, την εποχή των δεινοσαύρων... :lol:) θα ακολουθήσει. Αυτή όμως ήταν μία περίπτωση μόνο.

.........

Μπορώ να πω πως σε αυτές τις "πεταχτές" κουβέντες άκουσα αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα τα οποία μπορεί να προκαλούσαν από απλό προβληματισμό έως και αλλαγή στάσης. Μου άρεσε από τότε αυτή η ανθρώπινη διάσταση που έχει το σχολείο.

 

Με αυτό το σκεπτικό σε ρώτησα.

 

Και εγώ από την εποχή των δεινοσαύρων είμαι!

 

Και εγώ "κρατούσα πράγματα" που άκουγα από δασκάλους-καθηγητές που εκτιμούσα. Αλλά ποτέ δεν είχα ζητήσει συμβουλή προσωπικά για εμένα. Μου άρεσε πιο πολύ να συζητάω γενικά, να θέτω-ακούω προβληματισμούς κτλ. Πάντα στα πλαίσια γενικής συζήτησης όμως.

Είχαμε και έναν καθηγητή χημείας, ο οποίος συνήθιζε εκτός από τη χημεία, να μας πιάνει συζητήσεις για γενικά θέματα. Δεν είμαι σίγουρη αν αυτό ήταν σωστό ή όχι (με την έννοια ότι άφηνε τη χημεία πίσω), πάντως πιάνω τον εαυτό μου να θυμάται ακόμα κάποια πράγματα που μας είχε πει.

[Χαρα-Μαρια2]

Εμάς καμμια φορά μας τα έλεγαν απο μονοι τους. Ειναι καλο που υπαρχουν καθηγητες που δινουν σημασια στην κλιση του καθε μαθητη, γιατι κακα τα ψεμματα, επαγγελματικος προσανατολισμος στα σχολεια σοβαρος, δεν υπαρχει.

 

Οταν εδινα εξετασεις Ιουνιο απο Β' Λυκειου προς Γ, μου λεει η καθηγητρια ιστοριας, "εσυ εισαι για Γ' Δεσμη" (κι εγω, εποχη δεινοσαυρων... ) Εγω ειχα ηδη αποφασισει για Δ Δεσμη, της απαντησα αρνητικα και μαλιστα παρεξηγηθηκε. Τελικα μαλλον δικιο ειχε παντως....χρονια μετα, το αναγνωριζω. Βασικα τα τελευταια τρια χρονια το ειδα. Γιατι για τους ενδιαμεσους στοχους ειχα κανει πολυ καλη επιλογη, ομως για τον τελικο στοχο που ειχα βαλει, πτυχιο Νομικης θα βολευε καλυτερα.

[ekavi_]

Οταν εδινα εξετασεις Ιουνιο απο Β' Λυκειου προς Γ, μου λεει η καθηγητρια ιστοριας, "εσυ εισαι για Γ' Δεσμη" (κι εγω, εποχη δεινοσαυρων... ) Εγω ειχα ηδη αποφασισει για Δ Δεσμη, της απαντησα αρνητικα και μαλιστα παρεξηγηθηκε. Τελικα μαλλον δικιο ειχε παντως....χρονια μετα, το αναγνωριζω. Βασικα τα τελευταια τρια χρονια το ειδα. Γιατι για τους ενδιαμεσους στοχους ειχα κανει πολυ καλη επιλογη, ομως για τον τελικο στοχο που ειχα βαλει, πτυχιο Νομικης θα βολευε καλυτερα.

 

Ναι, αλλά για να αποφασίσει κάποιος τι κατεύθυνση θα ακολουθήσει βάζει σαν κριτήριο όχι μόνο την κλίση του σε τυχόν μαθήματα, αλλά και άλα κριτήρια πχ προσωπικές προτιμήσεις κτλ. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.

 

Μ΄αρέσει που παρεξηγήθηκε κιόλας...

[ekavi_]

Θυμάστε το μάθημα του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού ; Για εμάς ήταν η ώρα του παιδιού. Έτσι το είχαν καταντήσει εκείνοι που μας το έκαναν... :-/

[emma.c]

το τότε συστημα (δέσμες κι εγώ) και η τακτικη των καθηγητών "χάιδευε" πολυ τη παπαγαλία.Θυμάμαι σε όλα σχεδόν τα γυμνασιακα χρόνια: σήκωναν όρθιο ένα μαθητή να πει ιστορία. Ελεγε το κατεβατό του και μετά εντελώς ξαφνικά ελεγαν: για πες εσύ ............,που είχε μεινει ο συμμαθητής σου; Α, δεν πρόσεχες έτσι; Απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου. Κάποια στιγμη στη β Γυμνασίου ένας καθηγητής μου είχε πει: ............., τη φυσική δεν την διαβάζουν στο διάλλειμα,δεν με ενδιαφέρει να κανεις επανάληψη τους ορισμούς για να μου τους πεις. Με ενδιαφέρει να τους εχεις καταλάβει.

Ο μοναδικός ίσως που δούλευε έξυπνα.Φυσικη, χημεία, μαθηματικα έμαθα, ιστορία ποτέ. Αγνοώ ακομα και τα βασικα.

Ekavi το ΣΕΠ το έκαναν όσοι καθηγητές τους περίσσευε καμια ώρα,ποτέ κανένας σχετικός με το μαθημα.

[ekavi_]

το τότε συστημα (δέσμες κι εγώ) και η τακτικη των καθηγητών "χάιδευε" πολυ τη παπαγαλία.Θυμάμαι σε όλα σχεδόν τα γυμνασιακα χρόνια: σήκωναν όρθιο ένα μαθητή να πει ιστορία. Ελεγε το κατεβατό του και μετά εντελώς ξαφνικά ελεγαν: για πες εσύ ............,που είχε μεινει ο συμμαθητής σου; Α, δεν πρόσεχες έτσι; Απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου. Κάποια στιγμη στη β Γυμνασίου ένας καθηγητής μου είχε πει: ............., τη φυσική δεν την διαβάζουν στο διάλλειμα,δεν με ενδιαφέρει να κανεις επανάληψη τους ορισμούς για να μου τους πεις. Με ενδιαφέρει να τους εχεις καταλάβει.

Ο μοναδικός ίσως που δούλευε έξυπνα.Φυσικη, χημεία, μαθηματικα έμαθα, ιστορία ποτέ. Αγνοώ ακομα και τα βασικα.

Ekavi το ΣΕΠ το έκαναν όσοι καθηγητές τους περίσσευε καμια ώρα,ποτέ κανένας σχετικός με το μαθημα.

 

Έτσι είναι...

Θυμάμαι μια συμμαθήτριά μου που έλεγε την ιστορία παπαγαλία και ξαφνικά είπε λάθος μια λέξη, όπου άλλαξε τελείως το νόημα της πρότασης. Την διέκοψε ο καθηγητής και... αυτό ήταν... μπλόκαρε τελείως. Δεν είχε καταλάβει λέξη από αυτά που παπαγάλιζε.

 

Το ΣΕΠ δεν το έκανε κανένας σχετικός με το μάθημα, αλλά και αυτοί που το έκαναν το έβλεπαν σαν ώρα χαλάρωσης και χαβαλέ, ενώ θα μπορούσαν να συζητήσουν σοβαρά...

[alcyon]

Τω καιρώ εκείνω (δε βρίσκω τις υπογεγραμμένες στο πληκτρολόγιο για να τις βάλω... )

δεν ξέρω ΚΑΝ αν υπήρχε υλικό προς τους εκπαιδευτικούς για να στηρίξει τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Θυμάμαι πως στη Β' λυκείου αντιλήφθηκα πως υπήρχαν και άλλοι τύποι λυκείου εκτός του γενικού. Όχι ότι θα πήγαινα, αλλά βρε παιδί μου... θα ήθελα να το ξέρω. Στο μεταξύ για εμάς το ΣΕΠ ήταν... ώρα για φιλολογικά, αν το έκανε φιλόλογος, για φυσική αν το έκανε φυσικός κτλ... ή απλώς για λίγη ζωγραφική. Και πήγαινα και σε ιδιωτικό .... πφφφφφφ

Να μου πεις.... τι συζήτηση να πιάσεις με 36 μαθητές στην τάξη!! Ούτε το όνομά μας δεν προλαβαίναμε να πούμε όλοι μέσα σε μία ώρα... όχι να ανοίξουμε ουσιαστική κουβέντα.........

 

Έτσι, μπήκα σε μια σχολή γιατί απλώς... "έτυχε" (=κατά τα γούστα μου στα μαθήματα). Ανακάλυψα όμως τη σχολή εκ των έσω και τη λάτρεψα. Μπήκα σε παραπλήσιο επάγγελμα αν και όχι αυτό που φανταζόμουν στα εφηβικά μου χρόνια. Για την ακρίβεια, όταν ήμουν στα σχολικά θρανία, ούτε που ήθελα να το δω μπροστά μου το συγκεκριμένο επάγγελμα. Κι αυτό... το λάτρεψα εκ των έσω. Και αν κρίνω με αυτά που ξέρω τώρα, μπορώ να πω πως μου ταιριάζει στο χαρακτήρα, γεννάει το μυαλό μου πάνω σε αυτό. Έτσι, καθώς φαίνεται ακόμα και χωρίς επαγγελματικό προσανατολισμό... καμιά φορά σε πάει η κλίση (και η συγκυρία... ομολογώ).

[Nefeli2014]

Δεν μπορώ να πω πως έχω άσχημες εμπειρίες με καθηγητές, πάντα υπήρξα μια πολύ καλή και υπεύθυνη μαθήτρια, λίγο στο λύκειο τα χάλασα γιατί έμπλεξα με ερωτοδουλειες αλλά έστρωσα στην τρίτη, ήμουν αγχώδης και ήθελα να τα καταφέρω. Μόνο στο δημοτικό μια δασκάλα μου χάλασε 2 χρονιές το βαθμό 10 με 9αρια και τελικά είμαστε συνάδελφοι σήμερα. Δε θα την ξεχάσω. Δεν ξέρω γιατί μου έβαζε 9, προσπαθώ να θυμηθώ, δεν έκανα όσα έλεγε? Δεν παρακολουθουσα επειδή πίστευα ότι τα ήξερα?νομίζω δε με συμπαθούσε  πάντως, μου την έλεγε κάποιες φορές χωρίς να έχω κάνει κάτι. Πραγματικά δε θυμάμαι, μόνο το παλιό 9 θυμάμαι που μου χάλαγε τη μόστρα. Πήγε η μανα μου και την ξεχεσε μια φορά κι από τότε συνεχίσαμε με 10αρια αλλά μου έχει μείνει. Τελικά είπαμε, είμαστε συνάδελφοι σήμερα. 

Επίσης σε ένα άλλο μάθημα του σχολείου, παρόλο που μου άρεσε πολύ σα μάθημα, η καθηγήτρια στο γυμνάσιο ήταν τόσο αχώνευτη που είχα άρνηση να την παρακολουθήσω. Οπότε έχω πάρει και κάτω από βάση εκεί. Ενώ είχα 18αρια στα διαγωνίσματα μέσο όρο, εκεί έβλεπες κάτι 7 κάτι 8. Το ειχα συζητήσει με τους γονείς μου και ενω μου έλεγαν να προσπαθήσω και να μη το παίρνω προσωπικά, εγώ τσινουσα. Ε και μου χάλαγε κι αυτή το μέσο όρο. Τελικά στο λύκειο το λατρεψα γιατί είχα μια νορμάλ καθηγήτρια. 

 

Γενικά με έχουν επηρεάσει καθηγητές, θετικά κυρίως θα έλεγα. Η δασκάλα μου στο δημοτικό με ενθάρρυνε πολύ, μάλιστα ήμουν τόσο καλή στην έκθεση που στον αγιασμό άκουσα ξαφνικά ένα μπράβο στο όνομα μου. Ήταν μεγάλη ενθάρρυνση αυτο. Επίσης ένας άλλος καθηγητής στο λύκειο με έκανε να αγαπήσω τη φυσική και να παίρνω πολύ καλούς βαθμούς κι εκεί. 

 

Το σχολείο με επηρέασε θετικά στη ζωή μου θα έλεγα. Ήταν κάτι που μου άρεσε και το έκανα ευχάριστα. Αυτό που επηρέασε αρνητικά και μου διαμόρφωσε το χαρακτήρα ήταν οι κοινωνικές μου σχέσεις. Μετακομισα σε άσχημη ηλικία, υπέστη ένα είδους ρατσισμό, ελεγχόμενο μεν τώρα που το σκέφτομαι όχι κάτι συνταρακτικό αλλά σα παιδί με επηρέασε και γενικά μέχρι να πάω στο γυμνάσιο από το δημοτικό έζησα κάποιες άσχημες καταστάσεις. Ήμουν ένα παιδί αθώο και μετακομισα με μια περιοχή χαι κλας με νοοτροπία κακομαθημενων. Ευτυχώς με τα χρόνια έκανα τις φιλίες μου, αλλά ταλαιπωρηθηκα. Είχα κοντά τους γονείς μου ευτυχώς και αισθανόμουν ασφαλής. Επίσης στο λύκειο πάλι έγινε ένας αχταρμάς στη ζωή μου επειδή έπεσα με τα μούτρα στον πρώτο έρωτα και πήγα πίσω σε όλα τα άλλα. Πάλι με την ενθάρρυνση των γονιών μου κατάφερα να ισορροπησω.

 

Οσα προβλήματα κι αν προκύπτουν, αν η οικογένεια σου ειναι στο πλάι σου, όλα περνούν πιο ήσυχα, εγώ αυτό κατάλαβα. Είναι η βάση η οικογένεια. Κι όταν εκεί έχεις μεγαλώσει σωστά και με αγάπη, ωριμαζοντας βρίσκεις πιο γρήγορα τις ισορροπίες. 

 

Κι εγώ σαν χαρακτήρας ασυγκράτητος κι επαναστατικός τις έχανα συχνά πυκνά και είχα μια μανα να με μαζεύει. 

 

Α ρε μάνα.... Σαγαπω... Και σε ευχαριστώ που με ανέχεσαι ακόμα και σημερα.... Μακάρι να γίνω έστω λιγο από σένα απέναντι στα παιδιά μου και να σαι όρθια να με βοηθάς και να με συμβουλεύεις..

 

Οι λόγοι για τους οποίους εγινα εκπαιδευτικος είναι συγκεκριμενοι:δεν είναι το μάθημα ή γνώση που έχω πάνω σε αυτό τοσο(θα μπορούσα να είχα γίνει άνετα και νηπιαγωγός μου αρέσει πολύ) αλλά κυρίως το ενδιαφέρον μου για την ψυχολογία των παιδιών. Τα ενθάρρυνω και τους δείχνω συμπαράσταση. Δεν μπορώ να κάνω μάθημα αν δεν τα βλέπω χαμογελαστά. Επίσης τα βοηθάω στους βαθμούς ειδικά σε μικρές ηλικίες, όσο μεγωνουν ξέρουν πολύ καλά τα ίδια τους βαθμούς τους δεν περιμένουν από μένα να τους δουν.. Κι ένας άλλος λόγος Που ήθελα να γίνω εκπαιδευτικος ειναι γιατί έχω καταφέρει να μπω στην ψυχοσύνθεση των παιδιών όλων των παιδιών και των δύσκολων παιδιών και των παιδιών θυτων bullying  να τα κατανόησω να δω γιατί το κάνουν αφού είναι παιδιά. Μέσα από αυτή τη Δουλειά μεγάλωσα πολλά γιατί τα είχα και έχω Χρόνια και μεγάλωσα κι εγώ ή ίδια, Ανακάλυψα πολλά που ένα ψυχολόγος δε θα μου έδινε ποτέ τις απαντήσεις και ισορροπησα.. 

 

Μέχρι σήμερα προσπαθώ να εμπνεω θετικά τα παιδιά μου, θα με έπαιρνε πολύ από κάτω αν μαθητής μου πικραινοταν από εμένα. Νομίζω δεν έχω αδικήσει και πίκρανει κανέναν μέχρι στιγμής. Ούτε πιστεύω θα το κάνω δε μου βγαίνει.. Κι αν συμβεί τι να πω, θα πικραθω πολυ και θα του ζητήσω συγνώμη..... 

Επεξεργάστηκαν 8 Ιουλίου,2019 by Nefeli2014