Όταν δεν υπάρχει σύμπνοια και ηρεμία

[G.Geo]

BabyCute δεν είμαι σίγουρη ότι μιλάμε μόνο για ένα θύμα. Κάτι υπάρχει από πίσω..προφανώς δεν λέγονται όλα, αλλά νιώθω πως η θεματοθέτρια απομονώνει μεμονομένα περιστατικά και πάνω σε αυτά βασίζει την αγριότητα και την βίαια συμπεριφορά του άντρα της. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά ας μας διευκρινίσει, περιστατικά όπως αυτά που είπες, τα βίαια τραβολογήματα, οι απειλές ("θες να φας ξύλο για να μάθεις;")

η λεκτική βία (βλάκα, σκάσε, κτλ), η επιθετική "διαπαιδαγώγηση", οι προσβολές, φωνές, βρισιές προς τη μαμά

αποτελούν την καθημερινότητα σας??? Πόσο συχνά γίνεται κάτι από αυτά. Επίσης πόσο είναι το παιδί, το ξαναρώτησα και απάντηση δεν πήρα. Γιατί ρε κορίτσια όπως και να το κάνουμε τα πρώτα 2 χρόνια των παιδιών είναι ζόρικα...και τα ζευγάρια μέχρι να βρουν τις ισορροπίες τους θέλει τον χρόνο του. Ξαναλέω, δεν συμφωνω με τα παραπάνω, αλλά δεν θα κρεμάσω και τον άντρα μου αν πει στο παιδί πάνω στο θυμό του μία φορά "σκάσε"!!

Επίσης ο άντρας σου έχει θέση στην οικογένεια σας, στα παιχνίδια σας? Με τον σύζηγο κοιμάστε μαζί, ή κοιμάσαι εσύ με το παιδί και ο σύζηγος στον καναπέ? Το ρωτάω, γιατί μιλάς για απεχθεια, για σκουλήκια, προφανώς μετά από όλα αυτά μόνο να κοιμάστε μαζί δεν θα θες..

[ekavi_]

BabyCute δεν είμαι σίγουρη ότι μιλάμε μόνο για ένα θύμα. Κάτι υπάρχει από πίσω..προφανώς δεν λέγονται όλα, αλλά νιώθω πως η θεματοθέτρια απομονώνει μεμονομένα περιστατικά και πάνω σε αυτά βασίζει την αγριότητα και την βίαια συμπεριφορά του άντρα της. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά ας μας διευκρινίσει, περιστατικά όπως αυτά που είπες, τα βίαια τραβολογήματα, οι απειλές ("θες να φας ξύλο για να μάθεις;")

η λεκτική βία (βλάκα, σκάσε, κτλ), η επιθετική "διαπαιδαγώγηση", οι προσβολές, φωνές, βρισιές προς τη μαμά

αποτελούν την καθημερινότητα σας??? Πόσο συχνά γίνεται κάτι από αυτά. Επίσης πόσο είναι το παιδί, το ξαναρώτησα και απάντηση δεν πήρα. Γιατί ρε κορίτσια όπως και να το κάνουμε τα πρώτα 2 χρόνια των παιδιών είναι ζόρικα...και τα ζευγάρια μέχρι να βρουν τις ισορροπίες τους θέλει τον χρόνο του. Ξαναλέω, δεν συμφωνω με τα παραπάνω, αλλά δεν θα κρεμάσω και τον άντρα μου αν πει στο παιδί πάνω στο θυμό του μία φορά "σκάσε"!!

Επίσης ο άντρας σου έχει θέση στην οικογένεια σας, στα παιχνίδια σας? Με τον σύζηγο κοιμάστε μαζί, ή κοιμάσαι εσύ με το παιδί και ο σύζηγος στον καναπέ? Το ρωτάω, γιατί μιλάς για απεχθεια, για σκουλήκια, προφανώς μετά από όλα αυτά μόνο να κοιμάστε μαζί δεν θα θες..

 

Και εγώ έκανα κάποιες ερωτήσεις:

 

Μήπως τα διογκώνεις στο μυαλό σου; Δηλαδή πάει να σηκώσει το παιδί από το πάτωμα και εσύ νιώθεις ότι το κακοποιεί; Εσύ του αφήνεις περιθώριο να ασχοληθεί με το παιδί ή επικρίνεις ό,τι κάνει και ό,τι λέει;

 

 

 

Αλήθεια στα υπόλοιπα θέματα συμφωνείτε;

Πως παίρνετε αποφάσεις για διάφορα θέματα στην καθημερινότητα; Εσύ έχεις λόγο; Ακούει την άποψή σου;

 

Πριν καταδικάσει τον άντρα της ας προσπαθήσει να δει τα πράγματα αντικειμενικά ή από την άλλη πλευρά ή πιο σφαιρικά. Και μετά ας αποφασίσει πως θα χειριστεί το θέμα.

[BabyCute]

BabyCute δεν είμαι σίγουρη ότι μιλάμε μόνο για ένα θύμα. Κάτι υπάρχει από πίσω..προφανώς δεν λέγονται όλα, αλλά νιώθω πως η θεματοθέτρια απομονώνει μεμονομένα περιστατικά και πάνω σε αυτά βασίζει την αγριότητα και την βίαια συμπεριφορά του άντρα της. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά ας μας διευκρινίσει, περιστατικά όπως αυτά που είπες, τα βίαια τραβολογήματα, οι απειλές ("θες να φας ξύλο για να μάθεις;")

η λεκτική βία (βλάκα, σκάσε, κτλ), η επιθετική "διαπαιδαγώγηση", οι προσβολές, φωνές, βρισιές προς τη μαμά

αποτελούν την καθημερινότητα σας??? Πόσο συχνά γίνεται κάτι από αυτά. Επίσης πόσο είναι το παιδί, το ξαναρώτησα και απάντηση δεν πήρα. Γιατί ρε κορίτσια όπως και να το κάνουμε τα πρώτα 2 χρόνια των παιδιών είναι ζόρικα...και τα ζευγάρια μέχρι να βρουν τις ισορροπίες τους θέλει τον χρόνο του. Ξαναλέω, δεν συμφωνω με τα παραπάνω, αλλά δεν θα κρεμάσω και τον άντρα μου αν πει στο παιδί πάνω στο θυμό του μία φορά "σκάσε"!!

Επίσης ο άντρας σου έχει θέση στην οικογένεια σας, στα παιχνίδια σας? Με τον σύζηγο κοιμάστε μαζί, ή κοιμάσαι εσύ με το παιδί και ο σύζηγος στον καναπέ? Το ρωτάω, γιατί μιλάς για απεχθεια, για σκουλήκια, προφανώς μετά από όλα αυτά μόνο να κοιμάστε μαζί δεν θα θες..

 

 

Σορυ αλλα και μια φορά να εγινε και εγω θα ξενερωνα

Δεν εχει διανοηθεί να κανει τέτοια πραγματα ο άντρας μου.. Αν διανοηθεί να χτυπήσει το παιδι μας θα παω φυλακή στα σιγουρα

 

Εσυ μπορει να ειςαι πιο ανεκτική, να τον αγαπάς οτι και να κανει, δεν σημαινει οτι αυτο ειναι το φυσιολογικο( μπορει να ειναι συχνό αλλα οχι φυσιολογικο!!)

Δεν μπορεις να περιμένεις απο μια γυναίκα να αγαπήσει αυτόν που την ταπεινωνει ετςι, την κανει να τον φοβάται, δεν μπορει να μιλήσει στο ιδιο της το σπίτι και υπαρχει υπόνοια οτι εχει χτύπησε το παιδι που γέννησε η ίδια!

[Μπεμπούλα10]

ΟΛΑ τα παραπάνω συνιστούν ψυχολογική και λεκτική βία. Πώς γίνεται να έχει ελαφρυντικό αυτός ο άνθρωπος ότι τον μειώνει η Μπεμπούλα10?? Αφού δεν της επιτρέπει να κάνει κιχ! Και βέβαια που να υπάρχει συναίσθημα, αφού την προσβάλει και την βρίζει σε τακτική βάση..

 

Mπορεί να μη συμβαίνει σε τακτική βάση, αλλά συμβαίνει. Σε τακτική βάση υπάρχει ο φόβος μη συμβεί και το στρες που δημιουργεί η αίσθηση ότι πρέπει συνεχώς να κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα και να προλαμβάνεις καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε σκηνικό έντασης. Δεν μπορείς να ηρεμήσεις 10 λεπτά, να πάρεις μια ανάσα, γιατί ξέρεις ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια αφορμή για φασαρία την οποία εσύ μπορούσες να είχες προλάβει.

 

Π.χ. πήραμε ένα καινούργιο παιχνίδι συναρμολογούμενο (με βίδες) και για να συναρμολογηθεί έπρεπε να ακολουθηθεί συγκεκριμένη σειρά. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια ωραία ευκαιρία για μπαμπά και γιο να μαστορέψουν παρέα. Πήρε ο μπαμπάς το κατσαβίδι και άρχισαν να το φτιάχνουν. Κάποια στιγμή όμως το παιδί (2 ετών) ήθελε να μην ακολουθήσει τα σωστά βήματα της συναρμολόγησης και ήθελε να παίξει με διαφορετικό τρόπο με το παιχνίδι.

 

Ο μπαμπάς άρχισε σιγά σιγά να χάνει την υπομονή του αντί να κάνει ένα διάλλειμα απο την "σωστή" πορεία συναρμολόγησης και να αφήσει το παιδί να χαρεί το παιχνίδι όπως θέλει. Το παιδί δεν υπακούσε και ο μπαμπάς άρχισε να φωνάζει. Το σκηνικό κατέληξε σε μεγάλη ένταση (χωρις λόγο) και το παιδί να ορύεται έξαλλο.

 

Η μαμά όμως ήξερε από πριν ότι κάτι τέτοιο ήταν πιθανό και είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο να συναρμολογήσει το παιχνίδι μόνη της ώστε να αποφευχθεί το σκηνικό που τελικά δεν αποφεύχθηκε. Αλλά ήθελε να δώσει μια ευκαιρία στον μπαμπά και να μην είναι υπερβολική με τους φόβους της.

[ekavi_]

Μπεμπούλα δεν είναι δικιά σου δουλειά να προλαμβάνεις τις φασαρίες. Μην το κάνεις αυτό γιατί θα τρελαθείς.

 

Επίσης γιατί μιλάς στο τρίτο πρόσωπο; Το έχεις σκεφτεί αυτό;

 

Ταυτίζεσαι με το παιδί; Νιώθεις ότι βλέπεις το σκηνικό απέξω;

 

Όταν έγινε το περιστατικό με το παιχνίδι, εσύ πως αντέδρασες;

 

Καλύτερα να μιλήσεις με κάποιον ειδικό να σε συμβουλεύσει, γιατί νιώθω ότι είσαι πολύ απογοητευμένη.

 

Πως σκέφτεσαι να χειριστείς το θέμα;

 

(ΥΓ το βρίσκω άτοπο να βάλετε το παιδί στη διαδικασία της συναρμολόγησης εφόσον είναι μόνο 2 ετών.)

Επεξεργάστηκαν 26 Αυγούστου,2014 by ekavi_
προσθήκη

[Alexia1985]

G.Geo, δεν είναι θέμα αγάπης αλλά αξιοπρέπειας και τρυφερότητας.

 

Όταν ένας άντρας μιλάει άσχημα/ επιθετικά σε μια γυναίκα (και στο παιδί) είναι δύσκολο να τον βλέπει μετά ρομαντικά. Μένει μόνο η πίκρα του "Πώς μπορεί ο άνθρωπός μου να μου φέρεται έτσι; Πώς μπορεί να μου μιλάει άσχημα, να με μειώνει, να με προσβάλλει και μάλιστα μπροστά στο παιδί;Τι μαθαίνω στα παιδιά μου μ'αυτήν την εικόνα για τον ρόλο του άντρα και της γυναίκας;"

 

Νιώθεις μια απέχθεια, μια αηδία...σαν να περπατάνε σκουλήκια πάνω σου, σαν να σε κακοποιούν σε δημόσια τουαλέτα... μπλιαχχ...

Του το εχεις δείξει αυτο; Δηλαδή οτι οταν μιλάει άσχημα.. για σένα ειναι zero!;;Αντί να τσακωθεις,να μείνεις ήρεμη και απλα να του δείξεις το πόσο σε αηδιάζει εκείνη την στηγμη;Οτι χάνει τον σεβασμό που του εχεις; Πως το βλέπει; Αν νοιάζεται για τα συναισθήματα σου προς αυτον θα πρεπει να τον αγγίξει!ετσι;

[love4]

Εγω παλι θα γραψω υποθετικες αλλα πιθανες αποψεις του συζυγου προς ενα φιλο του:

 

"Ρε φιλε εχει φρικαρει η "...". Εχει φαει κολλημα με τα παιδια..και αλλες εκαναν παιδια αλλα δε μεταλλαχτηκαν ετσι. Αφου να φανταστεις εχουμε να κοιμηθουμε μαζι 3 χρονια, μια θελει να το εχει κοντα να το ταιζει, την αλλη να το εχει στο κρεβατι για να μην κλαιει , κατσε ρε συ κι εγω ανθρωπος ειναι και εχω αναγκες. Ασε που δενμπορω να πω μια κουβεντα και αμεσως χωνεται στη μεση..δενακουει το παιδι...του λεω θελεις να φας ξυλο για να καταλαβεις κι εκεινη μονο που δε με σκοτωσε...μου λεει οτι κακοποιω το παιδι!!!!!!!

ωωωχχχ εχω φρικαρει σου λεω...εδω ενα παιχνιδι πηγα να συναρμολογησω με τοον μικρο...αρχισε αυτος να κανει τα δικα του, σαν ανθρωπος κι εγω νευριασα και αυτη να μου ζηταει και τα ρεστα.. Ασε με κυρια να νευριασω οποτε θελω και μεινε εσυ ηρεμη σα το Βουδα..εγω ειμαι ανθρωπος κανονικος και οχι Βουδας!!!!

ΜΕ εχειξενερωσει εντελως η γυναικα μου με αποτελεσμα να βγαζω νευρα εκει που θα μπορουσαν νε ειναι ολα πολυ πιο ηρεμα. Γιατι αλλες γυναικες παραμενουν φυσιολογικες μετα τα παιδια και η δικη μου εγινε ετσι??..."

[Μπεμπούλα10]

νιώθω πως η θεματοθέτρια απομονώνει μεμονομένα περιστατικά και πάνω σε αυτά βασίζει την αγριότητα και την βίαια συμπεριφορά του άντρα της. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά ας μας διευκρινίσει, περιστατικά όπως αυτά που είπες, τα βίαια τραβολογήματα, οι απειλές ("θες να φας ξύλο για να μάθεις;")

η λεκτική βία (βλάκα, σκάσε, κτλ), η επιθετική "διαπαιδαγώγηση", οι προσβολές, φωνές, βρισιές προς τη μαμά

αποτελούν την καθημερινότητα σας??? Πόσο συχνά γίνεται κάτι από αυτά.

 

Τι να διευκρινίσω ακριβώς; Τα "θες να φας ξύλο για να μάθεις;" τι διευκρίνιση χρειάζονται;

 

Καθημερινότητα δεν αποτελούν αλλά το άγχος μου και ο φόβος μη ξανασυμβούν αποτελούν καθημερινότητα.

 

Την ηλικία του παιδιού την έχω αναφέρει σε κάποια μηνύματα. Τώρα είναι σχεδόν 2,5. Κάποια περιστατικά έγιναν όταν ήταν πιο μικρό (αυτό με την επιστροφή μου από το μαιευτήριο έγινε όταν ήταν 22 μηνών).

[G.Geo]

Σορυ αλλα και μια φορά να εγινε και εγω θα ξενερωνα

Δεν εχει διανοηθεί να κανει τέτοια πραγματα ο άντρας μου.. Αν διανοηθεί να χτυπήσει το παιδι μας θα παω φυλακή στα σιγουρα

 

Εσυ μπορει να ειςαι πιο ανεκτική, να τον αγαπάς οτι και να κανει, δεν σημαινει οτι αυτο ειναι το φυσιολογικο( μπορει να ειναι συχνό αλλα οχι φυσιολογικο!!)

Δεν μπορεις να περιμένεις απο μια γυναίκα να αγαπήσει αυτόν που την ταπεινωνει ετςι, την κανει να τον φοβάται, δεν μπορει να μιλήσει στο ιδιο της το σπίτι και υπαρχει υπόνοια οτι εχει χτύπησε το παιδι που γέννησε η ίδια!

Νομίζω πως τώρα υπερβάλεις εσύ. Αν κάθε φορά που ένας μπαμπάς/μαμά χτύπαγε το παιδί του, πήγαινε φυλακή, το 95% των γονιών θα ήταν εγκλειστοι. Επίσης δεν είμαι ανεκτική, ούτε τον αγαπώ ότι κι αν κάνει. Αναγνωρίζω τα λάθη γιατι είναι ανθρώπινα και ξαναλέω, δεν λέμε να γίνεται αυτό στην καθημερινότητα, αλλα το να πεις μια κουβέντα παραπανω πάνω στα νεύρα σου, δεν το βρίσκω τόσο κακό. Κι εγω δεν είμαι τέλεια, κι εκείνος επίσης. Είμαστε όμως απόλυτα φυσιολογικοί, σε διαβεβαιώ

Το τελευταίο που λες δεν το σχολιάζω καν, γιατί το παιδί αυτό είναι εξίσου ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ. Κάποιες νομίζετε πως το παιδί είναι μόνο δικό σας, κτήμα σας, επειδή το γεννήσατε εσείς και αποξενώνεται τον μπαμπά, τον διώχνεται από την οικογενειακή εστια ως ξένο σώμα, γιατί δεν ΧΩΡΑΕΙ στην ΑΠΟΛΥΤΗ-ΖΕΣΤΗ σχέση μάνας και παιδιού!!!!!! Αυτήν την συμπεριφορά την θεωρώ απαράδεκτη και δεν δείχνει και πολύ σεβασμό απέναντι στον πατέρα που οι ίδιες διάλεξαν!!! Μετά όμως ζητάνε εκείνες σεβασμό, και διακαιώματα, από αυτόν που μόνες τους απέριψαν και παίρνουν απόριψη. Η δράση φέρνει αντίδραση συνηθως.

Τελος το να την ταπεινώνει και να τον φοβάται, είναι πολύ σοβαρό αλλά εγώ τουλάχιστον δεν έχω καταλάβει να της φέρεται έτσι γενικά. Προστοπαρόν τα παραδείγματα που μας λέει αφορούν το παιδί και δεν είναι τραγικά! Στο τελευταίο παράδειγμα με το παιχνίδι, τι έκανες κοπέλα μου, του μίλησες εκ των υστέρων αφού ηρεμήσατε? Η εκείνη την ώρα μπήκες κι εσύ στον καβγά και γίνατε μύλος??????

[Alexia1985]

Mπορεί να μη συμβαίνει σε τακτική βάση, αλλά συμβαίνει. Σε τακτική βάση υπάρχει ο φόβος μη συμβεί και το στρες που δημιουργεί η αίσθηση ότι πρέπει συνεχώς να κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα και να προλαμβάνεις καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε σκηνικό έντασης. Δεν μπορείς να ηρεμήσεις 10 λεπτά, να πάρεις μια ανάσα γιατί ξέρεις ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια αφορμή για φασαρία την οποία εσύ μπορούσες να είχες προλάβει.

 

Π.χ. πήραμε ένα καινούργιο παιχνίδι συναρμολογούμενο (με βίδες) και για να συναρμολογηθεί έπρεπε να ακολουθηθεί συγκεκριμένη σειρά. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια ωραία ευκαιρία για μπαμπά και γιο να μαστορέψουν παρέα. Πήρε ο μπαμπάς το κατσαβίδι και άρχισαν να το φτιάχνουν. Κάποια στιγμή όμως το παιδί (2 ετών) ήθελε να μην ακολουθήσει τα σωστά βήματα της συναρμολόγησης και ήθελε να παίξει με διαφορετικό τρόπο με το παιχνίδι.

 

Ο μπαμπάς άρχισε σιγά σιγά να χάνει την υπομονή του αντί να κάνει ένα διάλλειμα απο την "σωστή" πορεία συναρμολόγησης και να αφήσει το παιδί να χαρεί το παιχνίδι όπως θέλει. Το παιδί δεν υπακούσε και ο μπαμπάς άρχισε να φωνάζει. Το σκηνικό κατέληξε σε μεγάλη ένταση (χωρις λόγο) και το παιδί να ορύεται έξαλλο.

 

Η μαμά όμως ήξερε από πριν ότι κάτι τέτοιο ήταν πιθανό και είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο να συναρμολογήσει το παιχνίδι μόνη της ώστε να αποφευχθεί το σκηνικό που τελικά δεν αποφεύχθηκε. Αλλά ήθελε να δώσει μια ευκαιρία στον μπαμπά και να μην είναι υπερβολική με τους φόβους της.

Ειναι μέγαααλο λαθος να κατηγορίες τον εαυτό σου για τις αντιδράσεις του μπαμπά!! Εσυ δεν φταις σε τιποτα και ίσα ίσα που προσπαθείς για το καλυτερο για όλους! Πρεπει απλα να βάλεις ΟΡΙΑ πραγμα πολυ δύσκολο αλλα πρεπει να συμβεί κάποια στιγμή για να χαλαρώσετε ολοι! Δεν συμφωνώ καθολου με όσες λενε να τα βρείτε στη μέση και να προσπαθείς να κανείς τα στραβά ματιά κάποιες φορές.Ειναι προφανές οτι ο άντρας σου εχει προβλημα,κάποια απωθημένα απο την παιδική του ηλικία και πρεπει να τα λύσει με κάποιον ειδικό.Συμφωνω με την babycute!

[vivien9]

Π.χ. πήραμε ένα καινούργιο παιχνίδι συναρμολογούμενο (με βίδες) και για να συναρμολογηθεί έπρεπε να ακολουθηθεί συγκεκριμένη σειρά. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια ωραία ευκαιρία για μπαμπά και γιο να μαστορέψουν παρέα. Πήρε ο μπαμπάς το κατσαβίδι και άρχισαν να το φτιάχνουν. Κάποια στιγμή όμως το παιδί (2 ετών) ήθελε να μην ακολουθήσει τα σωστά βήματα της συναρμολόγησης και ήθελε να παίξει με διαφορετικό τρόπο με το παιχνίδι.

 

Ο μπαμπάς άρχισε σιγά σιγά να χάνει την υπομονή του αντί να κάνει ένα διάλλειμα απο την "σωστή" πορεία συναρμολόγησης και να αφήσει το παιδί να χαρεί το παιχνίδι όπως θέλει. Το παιδί δεν υπακούσε και ο μπαμπάς άρχισε να φωνάζει. Το σκηνικό κατέληξε σε μεγάλη ένταση (χωρις λόγο) και το παιδί να ορύεται έξαλλο.

Το σκηνικό αυτό έχει γίνει και με μας 2-3 φορές με την εξής κατάληξη. Ο άντρας μου λέει ενθουσιασμένος στο παιδί να συναρμολογήσουν το παιχνίδι. Ξέρω εκ των προτέρων ότι δεν θα τα καταφέρουν. Ξεκινάνε ωραία και σε κάποια φάση αρχίζει ο μικρός κλασικά να ανακατεύει τις βίδες να παίζει και να πειράζει ασταμάτητα εκει που ο άντρας μου του λέει μη, διασκεδάζοντας που ο μπαμπάς νευριάζει. Ακριβώς εκεί, παίρνω το μικρό και του λέω πάμε εμείς να κάνουμε το τάδε (όχι ότι θα συνέβαινε τίποτα τραγικό, απλώς μάλλον θα ύψωνε ο άντρας μου τη φωνή και θα παράταγε την συναρμολόγηση συγχισμένος), και ο άντρας μου συνεχίζει την συναρμολογηση ανακουφισμένος. Μετά παίζουν ωραία. Δεν μπορείς εσύ να επέμβεις κατά τον ίδιο τρόπο, δηλαδή σε συνεργασία με τον άντρα σου? Ή δεν σου επιτρέπεται η παρέμβαση?

[G.Geo]

love4 μέσα στο μυαλό μου είσαι..φοβάμαι ότι εκείνος κάπως έτσι τα βλεπει. Γι' αυτό παραπάνω μίλησα για πρόβλημα στην μεταξύ τους επικοινωνία και χάσμα στον τρόπο που θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.. Άσχετο αλλά είσαι άντρας? Γιατί αν είσαι θα βοήθαγε να δούμε την αντρική ματιά

[ekavi_]

Τι να διευκρινίσω ακριβώς; Τα "θες να φας ξύλο για να μάθεις;" τι διευκρίνιση χρειάζονται;

 

Κοίτα, εγώ που είμαι κατά της βίας, που δεν πρόκειται ποτέ να σηκώσω χέρι στα παιδιά μου, κτλ κτλ, έχω πιάσει τον εαυτό μου να λέει πάνω στα νεύρα (χωρίς να το εννοώ) "θα σου δώσω καμία". Αυτή τη διευκρίνηση φαντάζομαι εννοεί.

 

Πάντως αν έχεις κάνει την αυτοκριτική σου και θεωρείς ότι δεν υπερβάλλεις και ότι ο άντρας σου είναι βίαιος, να ξέρεις ότι αυτό δεν θα αλλάξει. Αν απλώς είναι απότομος, μπορείς να το συζητήσεις μαζί του με ωραίο τρόπο και να παραδεχτείς και εσύ σε εκείνον κάποια λάθη που πιθανόν να κάνεις ώστε να κάνετε αμοιβαίες υποχωρήσεις.

[ekavi_]

Ειναι μέγαααλο λαθος να κατηγορίες τον εαυτό σου για τις αντιδράσεις του μπαμπά!! Εσυ δεν φταις σε τιποτα και ίσα ίσα που προσπαθείς για το καλυτερο για όλους! Πρεπει απλα να βάλεις ΟΡΙΑ πραγμα πολυ δύσκολο αλλα πρεπει να συμβεί κάποια στιγμή για να χαλαρώσετε ολοι! Δεν συμφωνώ καθολου με όσες λενε να τα βρείτε στη μέση και να προσπαθείς να κανείς τα στραβά ματιά κάποιες φορές.Ειναι προφανές οτι ο άντρας σου εχει προβλημα,κάποια απωθημένα απο την παιδική του ηλικία και πρεπει να τα λύσει με κάποιον ειδικό.Συμφωνω με την babycute!

 

Δεν είπε καμία νομίζω να κάνει τα στραβά μάτια. Αυτό που εγώ είπα είναι όταν έχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις σε κάποιο θέμα, να μην προσπαθεί να επιβληθεί ο ένας στον άλλον, αλλά να προσπαθήσουν να τα βρουν στη μέση ή να θέσουν κάποιους κοινά αποδεκτους κανόνες. Όταν είσαι σε μια οικογένεια δεν μπορείς να κάνεις απόλυτα το δικό σου. Αυτό είναι κάτι που σε ένα ζευγάρι πρέπει να το καταλάβουν και οι δύο. Αν δεν το καταλαβαίνουν, ναι τότε υπάρχει πρόβλημα.

[Μπεμπούλα10]

Επίσης ο άντρας σου έχει θέση στην οικογένεια σας, στα παιχνίδια σας? Με τον σύζηγο κοιμάστε μαζί, ή κοιμάσαι εσύ με το παιδί και ο σύζηγος στον καναπέ?

 

Ο μπαμπάς παίζει πάντα με τα παιδιά και είμαι κι εγώ κοντά. Όταν παίζει μπάλα με τον γιο μας, κράτάω την μπέμπα και κάθομαι κοντά (μου το ζητάει ο μπαμπάς).

 

Στο πρώτο παιδί κοιμόμασταν και οι 3 στο υπνοδωμάτιο μας. Όταν γεννήθηκε το δεύτερο φτιάξαμε παιδικό δωμάτιο αλλά του πρότεινα να εξακολουθούμε να κοιμόμαστε και οι 4 στο δικό μας υπνοδωμάτιο.

 

Δεν τον ενθουσίασε η ιδέα του family bed.Αποφάσισε ότι δεν θα μπορούσε να κοιμάται με 2 μωρά να ξυπνάνε αρκετές φορές συνολικά κάθε νύχτα. Έτσι, για να κοιμάται ο μπαμπάς, ξενυχτάω στο παιδικό μόνη μου με 2 μωρά.

 

Τώρα στις διακοπές που πήγαμε του άρεσε που κοιμόμασταν όλοι μαζί και ζήτησε να φτιάξουμε οικογενειακό κρεβάτι όταν επιστρέψαμε. Παραπονέθηκε ότι εγώ έχω αποσυρθεί στα παιδιά και νιώθει απομονωμένος, επειδή και την ημέρα λείπει πολλές ώρες και δεν τα βλέπει. Του θύμισα ότι ήταν δική του επιλογή να κοιμάται μόνος και ότι επί μήνες του έλεγα να κοιμόμαστε μαζί. Το είχε ξεχάσει (!!!!) (γενικά έχουμε λίγο θέμα με το Αλτσχάιμερ )

 

 

Τώρα βρισκόμαστε σε διαδικασία προσαρμογής των παιδιών στον καινούργιο χώρο ύπνου.

[sofi@p]

συγγνώμη, για να καταλάβω κάτι...

ο άντρας σου ήταν πάντα έτσι (να χάνει την ψυχραιμία του, να μιλάει άσχημα, να φέρεται βίαια) ή έγινε τώρα με το παιδί? πόσο συχνά συμβαίνουν όλα αυτά μέσα στη βδομάδα?

 

με το μικρότερο παιδάκι πώς είναι?

 

για τα υπόλοιπα θέματα της οικογένειας (οικονομικά κλπ) πώς παίρνετε τις αποφάσεις? αποφασίζει αυτός ή από κοινού?

 

θεωρώ ότι το να λες σε ένα παιδάκι "κάτσε καλά μη φας ξύλο" δεν είναι και τόσο τραγικό ούτε για το παιδάκι ούτε για να πάρεις διαζύγιο. εκτός αν υπάρχει όντως βία και τρώει ξύλο.

[BabyCute]

Νομίζω πως τώρα υπερβάλεις εσύ. Αν κάθε φορά που ένας μπαμπάς/μαμά χτύπαγε το παιδί του, πήγαινε φυλακή, το 95% των γονιών θα ήταν εγκλειστοι. Επίσης δεν είμαι ανεκτική, ούτε τον αγαπώ ότι κι αν κάνει. Αναγνωρίζω τα λάθη γιατι είναι ανθρώπινα και ξαναλέω, δεν λέμε να γίνεται αυτό στην καθημερινότητα, αλλα το να πεις μια κουβέντα παραπανω πάνω στα νεύρα σου, δεν το βρίσκω τόσο κακό. Κι εγω δεν είμαι τέλεια, κι εκείνος επίσης. Είμαστε όμως απόλυτα φυσιολογικοί, σε διαβεβαιώ

Το τελευταίο που λες δεν το σχολιάζω καν, γιατί το παιδί αυτό είναι εξίσου ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ. Κάποιες νομίζετε πως το παιδί είναι μόνο δικό σας, κτήμα σας, επειδή το γεννήσατε εσείς και αποξενώνεται τον μπαμπά, τον διώχνεται από την οικογενειακή εστια ως ξένο σώμα, γιατί δεν ΧΩΡΑΕΙ στην ΑΠΟΛΥΤΗ-ΖΕΣΤΗ σχέση μάνας και παιδιού!!!!!! Αυτήν την συμπεριφορά την θεωρώ απαράδεκτη και δεν δείχνει και πολύ σεβασμό απέναντι στον πατέρα που οι ίδιες διάλεξαν!!! Μετά όμως ζητάνε εκείνες σεβασμό, και διακαιώματα, από αυτόν που μόνες τους απέριψαν και παίρνουν απόριψη. Η δράση φέρνει αντίδραση συνηθως.

Τελος το να την ταπεινώνει και να τον φοβάται, είναι πολύ σοβαρό αλλά εγώ τουλάχιστον δεν έχω καταλάβει να της φέρεται έτσι γενικά. Προστοπαρόν τα παραδείγματα που μας λέει αφορούν το παιδί και δεν είναι τραγικά! Στο τελευταίο παράδειγμα με το παιχνίδι, τι έκανες κοπέλα μου, του μίλησες εκ των υστέρων αφού ηρεμήσατε? Η εκείνη την ώρα μπήκες κι εσύ στον καβγά και γίνατε μύλος??????

 

Για σενα δεν ειναι τραγικό γιατι εσυ δέχεσαι το ξύλο υπό προϋποθέσεις (αρκει να μην ειναι καθημερινότητα)

 

Δεν σε κρίνω Geo, σου λέω ομως οτι το ξύλο δεν ειναι ανεκτό απο όλους και δεν μπορεις να λες υπερβολή τα συναισθήματα ενός γονιου (που εχει ζήσει αε βίαιο περιβάλλον και με πατέρα να φοβόμαστε να μην τον τσατισουμε)

 

Απο την στιγμή που υπαρχει πόνος σωματικές και ψυχολογικός, μαι απο την στιγμή που κανενας 'ειδικος' δεν το προτείνει τοτε ειναι λάθος! Αν εσυ το δέχεσαι ειναι δικός σου θέμα και δεν με αφορά

 

Και ναι θα πήγαινα φυλακή αν έβλεπα τον άντρα μου που τον λατρεύω, τον εμπιστεύομαι με τα ματια κλειστά, να δέρνει το μαναρι μου!! Ετςι ειναι η σχέση μου μαζι του και την βρίσκω τελεια!! Και εννοείται οτι και αυτος απεχθάνεται υο ξύλο και τις φωνές.... Και οι δυο είμαστε της υπομονής, κατι που ειναι πολυ δύσκολο για τους γονείς.. Το ξύλο ειναι πανευκολο και για αυτο εφαρμόζεται απο κάποιους!

 

Εννοείται οτι το παιδι ειναι και του πατέρα, τι σημαινει αυτο οτι μπορει να τα χάνει και να ασκεί βία;

Και πως έβγαλες το συμπέρασμα οτι μερικές απο μας θεωρούμε το παιδι σικο μας μαι οχι του πατέρα; Επειδή είμαστε κατα της βίας; Και επειδή θέλουμε ενα ομαλό περιβάλλον;;

[G.Geo]

Στην ψυχή του παιδιού ΕΓΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Ακόμα κι αυτά που δεν θα θυμάται ποτέ συνειδητά. Ακόμα και το στρες που βιώνει στην ενδομήτρια ζωή. Καταγράφονται τα πάντα και δεν ξέρει κανείς τα αποτελέσματα που θα έχουν-πώς θα εκδηλωθούνε και πότε.

Οπότε ναι, υπάρχει η έγνοια ότι αυτά που βιώνει το παιδί μπορεί να στιγματίσουν τη ψυχή του.

Δεν καταλάβαίνω. Αν θεωρείς ότι εγγράφονται και πάντα και κάθε ένταση είναι καταστροφική, τότε έπρεπε να κάνεις ένα παιδί μόνη σου (μονογονεική οικ) ή να την κάνεις με κάποιον που έχει ακριβώς την ίδια αντίληψη με εσένα. Αν σκέφτεσαι έτσι θα τρελαθείς ή θα χωρίσεις με μαθηματική ακρίβεια. Πολύ δύσκολα θα βρεις άντρα/άνθρωπο που δεν θα μαλώνει ποτέ το παιδί, που δεν θα το χτυπήσει ποτέ, που δεν θα φωνάξει μέσα στο σπίτι, μην τυχόν και τραυματιστεί η ψυχή του. Νομίζω πως είσαι στο άκρο και ο άντρας σου δεν μπορεί να σε ακολουθήσει. Διάλεξε τι θες και αν θες να είστε οικογένεια χαλάρωσε....γιατί έχει κι εκείνος το δικαίωμα να σκέφτεται ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ από εσένα και μάλιστα ΙΣΟ δικαίωμα, όχι λιγότερο....

[Μπεμπούλα10]

Μια φορά μόνο μου είχε πει ο σύντροφος μου (χωρίς να το πολυσυνειδητοποιεί) "άχρηστη μάνα" μπροστά στο παιδί που ήταν μόνο 12 μηνών μάλιστα, επειδή άργησα να του αλλάξω πάνα.

 

Καλά...φιλοφρονήσεις τέτοιου τύπου...με το κιλό. Ότι είμαι αποτυχημένη μάνα γιατί το (2χρονο) παιδί δεν τον υπακούει (πάντα), ότι εγώ με την "ενσυναίσθηση" (πάντα κοροιδευτικά) θα τον κάνω ναρκομανή, θηλυπρεπή και να μας δέρνει αύριο. Τό'χει δει πολλές φορές να συμβαίνει και να καταστρέφονται παιδιά έται και δεν θα το αφήσει να συμβεί και στον γιο του...Ότι δεν έπρεπε να είχα γίνει μάνα γιατί είμαι πολύ ανώριμη, και τέτοια πολλά.

 

Έχει την τάση να μου ανεβάζει πάντα το ηθικό

[G.Geo]

υπαρχει υπόνοια οτι εχει χτύπησε το παιδι που γέννησε η ίδια!

 

απο εκεί έβγαλα το συμπέρασμα...

[Μπεμπούλα10]

Του το εχεις δείξει αυτο; Δηλαδή οτι οταν μιλάει άσχημα.. για σένα ειναι zero!;;Αντί να τσακωθεις,να μείνεις ήρεμη και απλα να του δείξεις το πόσο σε αηδιάζει εκείνη την στηγμη;Οτι χάνει τον σεβασμό που του εχεις; Πως το βλέπει; Αν νοιάζεται για τα συναισθήματα σου προς αυτον θα πρεπει να τον αγγίξει!ετσι;

 

Του το έχω πει πολλές φορές αλλά δεν αλλάζει κάτι στη συμπεριφορά του.

[Μπεμπούλα10]

Στο τελευταίο παράδειγμα με το παιχνίδι, τι έκανες κοπέλα μου, του μίλησες εκ των υστέρων αφού ηρεμήσατε? Η εκείνη την ώρα μπήκες κι εσύ στον καβγά και γίνατε μύλος??????

 

Κρατήθηκα όσο μπορούσα μέχρι που άρχισε να χτυπιέται το παιδί έξαλλο.

 

Όταν προσπαθώ να συζητήσω μαζί του αργότερα για κάποιο σκηνικό που έχει γίνει, δεν καταδέχεται να το συζητήσουμε. Η απάντηση του είναι να μην ανακατεύομαι όταν μιλάει στο παιδί.

[G.Geo]

Δεν σε κρίνω Geo, σου λέω ομως οτι το ξύλο δεν ειναι ανεκτό απο όλους και δεν μπορεις να λες υπερβολή τα συναισθήματα ενός γονιου (που εχει ζήσει αε βίαιο περιβάλλον και με πατέρα να φοβόμαστε να μην τον τσατισουμε)

Ούτε εσύ μπορείς να λες ότι είναι μη φυσιολογικό, το είπες όμως

 

κανενας 'ειδικος' δεν το προτείνει τοτε ειναι λάθος! Αν εσυ το δέχεσαι ειναι δικός σου θέμα και δεν με αφορά

κανείς δεν λέει πως είναι σωστό, γι' αυτό δεν το προτείνουν, αλλά αν μία φορά ρίξεις και μία στον πωπο δεν είναι και για φυλακή!!!

 

Και ναι θα πήγαινα φυλακή αν έβλεπα τον άντρα μου που τον λατρεύω, τον εμπιστεύομαι με τα ματια κλειστά, να δέρνει το μαναρι μου!!

Μπράβο σου που βρηκες λοιπόν έναν άντρα με τις ίδιες απόψεις και πέτυχε η οικογένεια σου. Η θεματοθέτρια όμως δεν βρήκε με τις ίδιες απόψεις, άρα τι της προτείνεις, (πέρα του να κρίνεις τον άντρα της ως απαράδεκτο), να χωρίσει??? γιατί με βάση τις απόψεις σου, δεν βλεπω άλλη λύση...

[Μπεμπούλα10]

Δεν μπορείς εσύ να επέμβεις κατά τον ίδιο τρόπο, δηλαδή σε συνεργασία με τον άντρα σου? Ή δεν σου επιτρέπεται η παρέμβαση?

 

Αν προσπαθούσα να επέμβω στην αρχή μιας πιθανής έντασης, όπως έκανες εσύ που πήρες το παιδί να κάνετε κάτι άλλο, θα μου έλεγε να αφήσω κάτω το παιδί και να μην ανακατεύομαι όταν ασχολείται αυτός με τον γιο του. Την ώρα που είναι αυτός με το παιδί θέλει να είμαι θεατής, ΕΙΔΙΚΑ άμα υπάρχει κάποια ένταση/πρόβλημα/διαφωνία με το παιδί. Πρέπει να την χειριστεί 100000% μόνο αυτός και να μην επεμβαίνω ούτε όταν φωνάζει/μιλάει άσχημα ή απειλεί το παιδί ότι θα το δείρει.

[ekavi_]

........

Επεξεργάστηκαν 26 Αυγούστου,2014 by ekavi_
διαγραφη