PIERCE. Απόφοιτος κανείς????

[bobonela]

Ο διάβολος στον ώμο μου με κάνει να ρωτήσω: αν δεν θέλει να κάνει κανένα από 3 από τα "επιτρεπόμενα" επαγγέλματα;;;

 

:p:D:p:D:p:confused::confused:

Πες στο διάβολο να φύγει.... γιατί θα τον πάρει ο διάβολος!:confused:

[nancy14]

:D:D:D

bobonela πολυ σε παω

αν και ξεφευγουμε απο το θεμα να πω οτι η επιλογη του τελικου επαγγελαμτος του παιδιου δεν θεωρω οτι ειναι αποκλειστικα δικη του αποφαση.

Θα κρυβομασταν ειλικρινα πισω απο το δαχτυλο μας αν πιστευαμε ενα παιδι απλα χωρις κανενα παραγοντα αποφασιζει να γινει το ενα ή το αλλο.

Ολοι σπρωχνουμε ή αποκελιουμε τα παιδια μας είτε ασυνειδητα ή ενσυνειδητα σε καποιες επιλογες.

Η επιλογη γλωσσας σχολειου συναναστροφων χομπυ ΟΛΑ οδηγουν σε μια επιλογη. ΟΛΑ..

οταν η bobonela μαθαινει στο παιδι δυο ξενες γλωσσες οταν τα χομπυ μενουν χομπυ και δεν γινονται πρωταθλητισμος, οταν η οικογενεια ειναι δεμενη και το παιδι εχει σαν πρωτυπο τον πατερα του (λεμε τωρα ετσι;;;και το επαγγελμα του κατ'επεκταση) δεν θα ειναι καθολου τυχαιο οταν στα 18 δεν εχει καμμια αλλη προθεση απο το να παει σε ενα καλο πανεπιστημιο ακολουθωντας αυτη την κλιση . Το που θα ειναι το πανεπιστημιο και οι παρεες κτλ φυσικα θα ειναι επιλογη του παιδιου αλλα στο μυαλο του θα εχει οτι θελει τελικα να ακολουθησει το επαγγλεμα του πατερα του...

Για να το πω πιο απλα..εγω προσωπικα στελνω την μικρη (ειναι ακομα μικρη) μπαλετο, και ειναι καλη και της αρεσει ετσι;;; Ξερει ομως απο τωρα οτι το μπαλετο ειναι χομπυ, ειναι μετα τα μαθηματα και μονο οταν εχει διαβασει. ΚΑι ηδη απο τωρα ξερει οτι αν δεν προλαβει να ειναι διαβασμενη δεν θα παει μπαλετο. Δεν νομιζω οτι θα αποφασισει να ασχοληθει επαγγελματικα με το μπαλετο γιατι πολυ απλα βλεπει απο την σταση μας οτι ειναι ενα χομπυ, αν τελικα εχει τοοοσο μεγαλο ταλεντο και παλι πιστευω οτι θα βρω τον τροπο να την κατευθυνω σε κατι αλλο ...χωρις καμια παρεξηγηση προς καμια μπαλαρινα/χορευτρια/καθηγητρια χορου ετσι;;;

[effie_p]

Δεν είμαι βέβαιη ότι διαβάζονται έτσι αυτά τα στατιστικά πάντως, αν θέλουμε να είμαστε επιστημονικά συνεπείς. Το ότι ένα σχολείο έχει 98% επιτυχία στις πανελλήνιες, δεν σημαίνει ότι και το δικό μου παιδί θα έχει 98% πιθανότητες να περάσει στη σχολή που θέλει. Δεν είναι τόσο απλό απ' όσον ξέρω. Μία συγκεκριμένα προσπάθεια ενός παιδιού, θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα είτε είναι σε σχολείου του 98%, είτε του 95% είτε του 80% -πιο κάτω δεν έχω δει κανένα σχολείο να δηλώνει;).

 

Να ρωτήσω όμως κάτι προβοκατόρικο και αγενές, και φυσικά μπορείς να με αποκλείσεις από τη συζήτηση αν θέλεις.

Δεν είναι πάρα πολύ περιοριστικό αυτό που σχεδιάζετε για το παιδί? Του αφήνετε κανένα περιθώριο να πάρει κάποια απόφαση το ίδιο για τη ζωή του και κυρίως στη σωστή την ώρα, όταν θα έχει δει πράγματα, όταν θα έχει αποκτήσει εμπειρίες? Έχετε αποφασίσει πού θα σπουδάσει, πόσες ξένες γλώσσες θα μάθει, αργότερα θα του πείτε και τι να σπουδάσει.. Και τι θα κάνετε στα 22, θα του πείτε, τώρα από εδώ κι εμπρός θα αποφασίζεις μόνος σου?

Συγνώμη βρε κορίτσια, μόνο σε εμένα δημιουργήθηκε αυτή η εντύπωση? :oops:Bobonela μου δεν θέλω να σε θίξω, απλά θέλω να ξέρω, αν το έχεις καταλάβει ή αν βγαίνει ασυνείδητα μέσα από το άγχος της μάνας, που θέλει να τα έχει όλα υπό έλεγχο. Αν το έχεις καταλάβει, πάω πάσο εννοείται. Ο καθένας μεγαλώνει τα παιδιά του όπως θέλει, αλλά ..... μακριά από αμερικανικά εκπαιδευτήρια. Θα υποφέρεις:-D.

 

 

Από την άλλη σε θαυμάζω, γιατί λίγο πολύ αυτό κάνουμε όλοι, κάνουμε συγκεκριμένα σχέδια για τα παιδιά μας απλά δεν τολμάμε να το πούμε.

 

Kορίτσια για να το ελαφρύνουμε λίγο, έχω να πω τα εξής: κι εγώ είμαι αγχωτική, σε άλλο θέμα του φόρουμ έπρηξα την ομήγυρη με το φοβερό δίλημμα Ουρσουλίνες ή Αρσάκειο, αλλά καταλαβαίνω πολύ καλά ότι... όταν κάνουν οι άνθρωποι σχέδια ο Θεός (και τα παιδιά μας στην προκειμένη περίπτωση) γελάει...!!! Αυτό που θέλουμε είναι να δώσουμε την καλύτερη προοπτική στα βλαστάρια μας. Ξέρω όμως, ότι ενώ εγώ θα δίνω συνολικά πάνω από 10.000€ το χρόνο γι δύο παιδιά, μπορεί το γειτονόπουλο από το διπλανό διαμέρισμα που θα πηγαίνει στο δημόσιο της γειτονιάς, να βγάζει την τάξη με 19 και το δικό μου με 17, και να πάρει το Lower με την πρώτη ενώ το δικό μου να κοπεί, και να μπει με την πρώτη Νομική Αθήνας ενώ το δικό μου ΤΕΙ παραμαγείρων στα άνω τζούτζουλα! το σχολείο δεν εξασφαλίζει κάτι, απλά ο γονιός έχει ήσυχη τη συνείδησή του ότι έκανε ό,τι καλυτερο μπορούσε. Αυτά!

[effie_p]

:D:D:D

bobonela πολυ σε παω

αν και ξεφευγουμε απο το θεμα να πω οτι η επιλογη του τελικου επαγγελαμτος του παιδιου δεν θεωρω οτι ειναι αποκλειστικα δικη του αποφαση.

Θα κρυβομασταν ειλικρινα πισω απο το δαχτυλο μας αν πιστευαμε ενα παιδι απλα χωρις κανενα παραγοντα αποφασιζει να γινει το ενα ή το αλλο.

Ολοι σπρωχνουμε ή αποκελιουμε τα παιδια μας είτε ασυνειδητα ή ενσυνειδητα σε καποιες επιλογες.

Η επιλογη γλωσσας σχολειου συναναστροφων χομπυ ΟΛΑ οδηγουν σε μια επιλογη. ΟΛΑ..

οταν η bobonela μαθαινει στο παιδι δυο ξενες γλωσσες οταν τα χομπυ μενουν χομπυ και δεν γινονται πρωταθλητισμος, οταν η οικογενεια ειναι δεμενη και το παιδι εχει σαν πρωτυπο τον πατερα του (λεμε τωρα ετσι;;;και το επαγγελμα του κατ'επεκταση) δεν θα ειναι καθολου τυχαιο οταν στα 18 δεν εχει καμμια αλλη προθεση απο το να παει σε ενα καλο πανεπιστημιο ακολουθωντας αυτη την κλιση . Το που θα ειναι το πανεπιστημιο και οι παρεες κτλ φυσικα θα ειναι επιλογη του παιδιου αλλα στο μυαλο του θα εχει οτι θελει τελικα να ακολουθησει το επαγγλεμα του πατερα του...

Για να το πω πιο απλα..εγω προσωπικα στελνω την μικρη (ειναι ακομα μικρη) μπαλετο, και ειναι καλη και της αρεσει ετσι;;; Ξερει ομως απο τωρα οτι το μπαλετο ειναι χομπυ, ειναι μετα τα μαθηματα και μονο οταν εχει διαβασει. ΚΑι ηδη απο τωρα ξερει οτι αν δεν προλαβει να ειναι διαβασμενη δεν θα παει μπαλετο. Δεν νομιζω οτι θα αποφασισει να ασχοληθει επαγγελματικα με το μπαλετο γιατι πολυ απλα βλεπει απο την σταση μας οτι ειναι ενα χομπυ, αν τελικα εχει τοοοσο μεγαλο ταλεντο και παλι πιστευω οτι θα βρω τον τροπο να την κατευθυνω σε κατι αλλο ...χωρις καμια παρεξηγηση προς καμια μπαλαρινα/χορευτρια/καθηγητρια χορου ετσι;;;

 

να, είδατε;;; εγώ πάλι που το έχω απωθημένο που ο πατέρας μου δεν με είχε αφήσει να παω μπαλέτο, πολυ θα ήθελα να ασχοληθεί επαγγελματικά με το χορό και θα την προμοτάρω όσο μπορώ. Αχ... για δέσιμο είμαστε οι μανούλες...

[bobonela]

:D:D:D

bobonela πολυ σε παω

οταν η bobonela μαθαινει στο παιδι δυο ξενες γλωσσες οταν τα χομπυ μενουν χομπυ και δεν γινονται πρωταθλητισμος, οταν η οικογενεια ειναι δεμενη και το παιδι εχει σαν πρωτυπο τον πατερα του (λεμε τωρα ετσι;;;και το επαγγελμα του κατ'επεκταση) δεν θα ειναι καθολου τυχαιο οταν στα 18 δεν εχει καμμια αλλη προθεση απο το να παει σε ενα καλο πανεπιστημιο ακολουθωντας αυτη την κλιση . Το που θα ειναι το πανεπιστημιο και οι παρεες κτλ φυσικα θα ειναι επιλογη του παιδιου αλλα στο μυαλο του θα εχει οτι θελει τελικα να ακολουθησει το επαγγλεμα του πατερα του...

 

 

Είσαι μέσα στο μυαλό μου!! Αυτό ακριβώς εννοώ όταν λέω όοοολα τα παραπάνω. Δεν είπα ότι πήραμε ένα μαστίγιο και τον μαστιγώνουμε καθημερινά να κάνει πράγματα που πρέπει για να γίνει στο τέλος αυτό που θέλουμε εμείς....

Απλά, οι κατευθύνσεις που του δίνονται από τώρα (έστω και αν αποκλίνει από αυτές μελλοντικά που θα έχει προσωπική βούληση) είναι τέτοιες που έχουν ένα στόχο που τον έχουμε αποφασίσει ως οικογένεια. Το παιδί από μικρό ακούει συνεχώς τα ίδια και τα έχει εμπεδώσει και τώρα πια τα επαναλαμβάνει σαν μαγνητόφωνο. Οπωσδήποτε θα αποφασίσει στο τέλος εκείνος για το τι και που θα σπουδάσει, αλλά.... μετά την πλύση εγκεφάλου που θα έχει φάει από τα 8 έως τα 18 !! νομίζω ότι μπορώ να είμαι σίγουρη ότι θα πάρει τις σωστές αποφάσεις και .....θα πιστεύει ότι τις πήρε και μόνος του!!

Φυσικά ο πατέρας του είναι το πρώτυπό του και φυσικά τώρα λέει ότι θα γίνει "......" (ό,τι και ο μπαμπάς). Στο λύκειο πιστεύω θα ξέρουμε αν πραγματικά του αρέσει ή όχι καθώς θα τον βάλει ο άντρας μου μέσα στο επάγγελμα για να δει αν πραγματικά του αρέσει.

Επίσης οι παρέες παίζουν μεγάλο ρόλο και αυτό είναι κάτι που το κοιτάμε πολύ σοβαρά. π.χ. στο Pierce (το ανέφερε και παραπάνω κι άλλη κοπέλα) το παιδί θα ξεσηκωθεί όταν δει ότι η μισή τάξη θα φύγει Αμερική / Αγγλία, ενώ το δικό μου παιδί θα πρέπει να διαβάζει για τις φρικτές παν/νιες και για να μπει σε ένα φρικτό πανεπιστημιακό χώρο... Ολα παίζουν ρόλο! Ιδίως στην εφηβεία.

Πάνω απ'όλα είναι οι αρχές και οι κατευθύνσεις της οικογένειας. Το παιδί, ιδίως μέχρι τα 12, είναι "ζυμάρι". Υπάρχει πολύ πρόσφορο έδαφος για να του εμπεδώσεις αρχές, αξίες, βλέψεις....

Συμμαθητής μας είναι αστέρι στο πιάνο. Κάποτε τόλμησε και ξεστόμισε ότι ίσως γίνει και πιανίστας. Η μάνα του λοιπόν του είπε ότι θα του κόψει τα χέρια αν γίνει κάτι τέτοιο!! Του εξήγησε τους λόγους φυσικά και τώρα έχει καταλάβει ότι με το πιάνο δεν μπορείς να ζήσεις. Δεν του το έκοψε. Απλά του έδωσε να καταλάβει ότι θα το έχει για δική του ευχαρίστηση και όχι να γίνει αιτία καταστροφής του.

[nancy14]

:D:D

το τσακισαμε το θεμα...

effie_p θελω ειλικρινα να πιστευω οτι διαφοροποιουμε απο τον μπαμπα σου γιατι εγω πραγματικα δεν θα της απαγορεψω να κανει κατι που της αρεσει...αν και το μαπλετο της με δυσκολευει απιστευτα σε ωρες, αν και δεν μαρεσει βαζω στην ακρη ολα τα δικα μου και συνεχιζει ακαθεκτη...αλλα ειλικρινα το να κανει κατι που της αρεσει δεν ειναι μονοδρομος γιατο επαγγελματικο..ακομα και αν φτασουμε τελικα εκει θα επιδιωξω να εχει και αλλα προσοντα (χορογραφια, ιστορια θεατρου ;;; κατι που να την κανει περισοτερο ανταγωνιστικη...εκτος και αν στα 18 καταλαβω οτι μεγαλωνω την Μαργκο Φοντεην :D

Για τα σχολεια για να επανελθω..δεν κρινω το σχολειο απο τις επιτυχιες στις πανελλαδικες...το επελεξα επειδη ηταν κοντα μου επειδη συμφωννω με το βασικες παιδαγωγικες αρχες του και το συνεχιζω γιατι το παιδι ειναι πραγματικα ευτυχισμενο, βλεπω οτι κανει δουλεια μαθησιακα και επισης η οικογενεια μου ταιριαζει με το περιβαλλον των υπολοιπων οικογενειων. Αν ολα αυτα δεν ισχυαν και κυριως αν το παιδι δεν ηταν ευτυχισμενο τιποτα δεν θα με σταματουσε να το αλλαξω. Το σχολειο πιστευω οτι προσφερει καλλιεργεια εκπαιδευση αναμνησεις και βασεις...χτιζει σωστους ανθρωπους που μετα σπουδαζουν και εχουν μαθει να λειτουργουν στο κοινωνικο συνολο...το σχολειο καλλιεργει ανθρωπους ευπλαστους.

Για την ιστορια να προσθεσω οτι στο γυμνασιο λυκειο δεν εχουμε κατασταλαξει οικογενειακως αν θα συνεχισουν αρσακειο...η αποφαση σαφως θα ειναι πρωτιστως τι θελει το παιδι (φιλιες παρεες κτλ, μην ξεχναμε οτι θα αρχιζει εφηβεια) και δευτερευοντος το πανεπιστημιο.

[Unpluged]

Επειδή άρχισα το θέμα, να κάνω ένα τελευταίο -από την πλευρά μου- σχόλιο. Άλλο πλύση εγκεφάλου και άλλο το παιδί επηρεάζεται μέσα από τα βιώματά του, και τους ανθρώπους που θαυμάζει.

Αυτό μόνο.

 

 

Τώρα για τις Πανελλήνιες, ναι, είναι μία πολύ χρήσιμη ένδειξη για την τάση ενός σχολείου, αλλά δεν σημαίνει τίποτα για ένα μεμονωμένο παιδί, ως άτομο.

Το πώς εντάσσεται ένα παιδί στο σχολικό περιβάλλον, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Νομίζω ότι ξέρουμε επαρκώς τα παιδιά μας και ξέρουμε τι τα κάνει ευτυχισμένα και πού θα ενταχθούν καλύτερα. -δεν περιλαμβάνει κανένα υπονοούμενο αυτό, έτσι το έγραψα επειδή μου ήρθε και μετά το διάβασα και διαπίστωσα ότι διαβάζεται παράξενα

Bobonela ευχαριστώ που δεν με παρεξήγησες. Κι εγώ 'σε πάω'.

[Aimee]

...Συμμαθητής μας είναι αστέρι στο πιάνο. Κάποτε τόλμησε και ξεστόμισε ότι ίσως γίνει και πιανίστας. Η μάνα του λοιπόν του είπε ότι θα του κόψει τα χέρια αν γίνει κάτι τέτοιο!! Του εξήγησε τους λόγους φυσικά και τώρα έχει καταλάβει ότι με το πιάνο δεν μπορείς να ζήσεις. Δεν του το έκοψε. Απλά του έδωσε να καταλάβει ότι θα το έχει για δική του ευχαρίστηση και όχι να γίνει αιτία καταστροφής του.

 

Αιτία καταστροφής ... το πιάνο;;;΄ :shock:

 

Από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ένας γονιός είναι να προβάλει πάνω στο παιδί του τις δικές του επιθυμίες, φιλοδοξίες, όνειρα και απωθημένα. Μπορεί βραχυπρόθεσμα να καυχιέται ότι το παιδί πέρασε στην Χ σχολή, μακροπρόθεσμα όμως αυτό το παιδί θα κυμαίνεται επαγγελματικά στη μετριότητα και θα είναι δυστυχισμένο...

Αυτό το λέω έχοντας περάσει σε μία σχολή που θεωρείται περιζήτητη στην Ελλάδα. Η συντριπτικότατη πλειοψηφία των συμφοιτητών μου ήταν τέκνα δικηγόρων, δικαστών, συμβολαιογράφων... Από αυτούς κάποιοι (πολύ πολύ λίγοι) είχαν κλίση στα νομικά και "γουστάρανε". Οι υπολοιποι -μετά από την επιτυχημένη πλύση εγκεφάλου- νόμιζαν ότι τους άρεσε η Νομική. Άλλοι πάλι δεν τόλμησαν να ομολογήσουν στους γονείς τους αυτό που τους άρεσε από αγάπη, επειδή εκτιμούσαν τις "θυσίες" των γονιών τους και δεν θέλανε να τους απογοητεύσουν...

Το αποτέλεσμα; Δεκαπέντε χρόνια μετά, οι κάποτε φιλόδοξοι δικηγόροι συνωστίζονται στους διαγωνισμούς για δ.υ...Και οι περισσότεροι από αυτούς τους συμφοιτητές είναι απογοητευμένοι από την επαγγελματική τους διαδρομή... Υπάρχει χειρότερο πράγμα; Να είσαι 30-35 χρονών και να ΜΗΝ γουστάρεις τη δουλειά σου;

Και δυστυχώς οι περισσότεροι είναι αμφίθυμοι προς τους γονείς τους...

 

Bobonela μου, θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν νιώθω την ανάγκη να σχεδιάσω τη ζωή του παιδιού μου... Πιστεύω ότι όλοι οι γονείς προσπαθούμε να ωθήσουμε το παιδί μας προς το μέλλον εκείνο, που στα δικά μας μάτια μοιάζει πιο ελπιδοφόρο ή πιο ασφαλές.

Από την άλλη, προσπαθώ να συγκρατούμαι διότι, πρώτον, το παιδί μου είναι διαφορετικός άνθρωπος από εμένα και α-ν-α-γ-κ-α-σ-τ-ι-κ-ά άλλα πράγματα του αρέσουν, του ταιριάζουν και το κάνουν ευτυχισμένο και δεύτερον, σύμφωνα με ΟΛΕΣ τις μελέτες, τα παιδιά μας θα αλλάξουν στο μέλλον πολλές φορές επαγγελματικό προσαναταλισμό. Οι εποχές που ζούμε απαιτούν ευελιξία. Και την ευελιξία την έχουν όσοι δεν είναι αγκιστρωμένοι σε ένα επάγγελμα ή σε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση σπουδών αλλά όσοι έχουν όσο το δυνατόν περισσότερες δεξιότητες και ανοιχτό πνεύμα. Τηρουμένων των αναλογιών, ξαναγυρνάμε, λοιπόν, στο αναγεννησιακό πρότυπο του "καθολικού ανθρώπου".

 

 

Τέλος πάντων, ο μικρός τι σκέψεις έχει για το σχολείο του; Πώς επιθυμεί να είναι οι σπουδές του και το σχολικό περιβάλλον; Συμβιβάζεται με την ιδέα να αφήσει το τωρινό του σχολείο (αν φυσικά το έχει αγαπήσει...) και τους συμμαθητές του; Αν έχει αναπτύξει φιλίες (και όχι απλά παρέες...), είναι πολύ οδυνηρός ένας ξεριζωμός...

[bobonela]

Επειδή άρχισα το θέμα, να κάνω ένα τελευταίο -από την πλευρά μου- σχόλιο. Άλλο πλύση εγκεφάλου και άλλο το παιδί επηρεάζεται μέσα από τα βιώματά του, και τους ανθρώπους που θαυμάζει.

Αυτό μόνο.

 

 

Τώρα για τις Πανελλήνιες, ναι, είναι μία πολύ χρήσιμη ένδειξη για την τάση ενός σχολείου, αλλά δεν σημαίνει τίποτα για ένα μεμονωμένο παιδί, ως άτομο.

Το πώς εντάσσεται ένα παιδί στο σχολικό περιβάλλον, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Νομίζω ότι ξέρουμε επαρκώς τα παιδιά μας και ξέρουμε τι τα κάνει ευτυχισμένα και πού θα ενταχθούν καλύτερα. -δεν περιλαμβάνει κανένα υπονοούμενο αυτό, έτσι το έγραψα επειδή μου ήρθε και μετά το διάβασα και διαπίστωσα ότι διαβάζεται παράξενα

Bobonela ευχαριστώ που δεν με παρεξήγησες. Κι εγώ 'σε πάω'.

 

 

Γιατί να παρεξηγηθώ?? Μορφωμένοι άνθρωποι είμαστε! Το να μπορείς να δεχτείς κριτική (καλοπροαίρετη) είναι δείγμα ωριμότητας, εξυπνάδας και μόρφωσης. Δεν είναι κακό να ακούσεις και τη γνώμη κάποιου άλλου. Γιαυτό και επεκτάθηκα αρκετά όπως είδες και μου αρέσει που το θέμα ξέφυγε από στενά πλαίσια του Pierce και άγγιξε και άλλες παραμέτρους πολύ σημαντικές για την ανάπτυξη των παιδιών μας.

Η πλύση εγκεφάλου δεν έχει να κάνει με το επάγγελμα αποκλειστικά. Δεν γίνεται με τρόπο που το παιδί να την αντιλαμβάνεται καν. Γίνεται σιγά σιγά μέσα από παραδείγματα καθημερινά, συζητήσεις πάμπολλες για όλα τα θέματα, σχολιασμό για πράξεις (καλές ή κακές) άλλων οικογενειών/φίλων και γενικά μία προσπάθεια ωρίμανσης του παιδιού και εισαγωγής του σε θέματα που απασχολούν και τους μεγάλους.

Δεν θεωρώ ότι είμαι αλάνθαστη. Η πορεία θα δείξει τι θα πετύχει καθένας μας με τα παιδιά του. Βλέπεις περιπτώσεις που είχαν όλες τις προδιαγραφές και καταλήγουν ναυάγια της ζωής. Βλέπεις παιδιά που δεν είχαν τίποτα και κατάφεραν τα πάντα. Οι απαιτήσεις είναι τεράστιες, η ανεργία μεγάλη, οπότε το μόνο που προσπαθούμε είναι να έχουν τα παιδιά πολλά εφόδια και να επιλεξουν επαγγελμα που θα τους βοηθήσει να ζουν αξιοπρεπώς.

Είμαι απόλυτα δεκτική σε κριτική (καλοπροαίρετη) γιατί αυτό με βοηθάει να γίνομαι καλύτερη μαμά. Πάντα κάτι θα υπάρξει που θα επιδέχεται βελτίωση, το θέμα είναι να έχεις τη δυνατότητα να το δεις.

[effie_p]

bobonela καλησπέρα

Δεν έχω άμεση απάντηση στο ερώτημα σου γιατί προσωπικά αν και το Pierce είναι ένα από τα σχολεία που σκεφτόμαστε για Γυμνάσιο Λύκειο δεν έχω ακόμα ασχοληθεί τόσο σοβαρά μαζί του. Από συναδέλφους και από ένα ευρύτερο κύκλο ξέρω ότι είναι καλό πιεστικό όμως και σίγουρα με κατεύθυνση εξωτερικού.

Θα ήθελα αν μου επιτρέπεις όμως να παρέμβω σε σχέση με την δική σας περίπτωση.

Αν το δικό μου παιδί είχε γερμανόφωνη κατεύθυνση και επιπλέον ήθελα μόνο μεταγενέστρα Ελληνική ή εστω γερμανική προτυχιακή και μεταπτυχιακή μόρφωση δεν θα επέλεγα με τιποτα το συγκεκριμένο σχολείο.

Νομίζω ότι είναι γνωστ΄ότι το συγκεκριμένο προωθεί σχεδόν αποκλειστικά την Αγγλία, Αμερική και Deree. Φυσικά θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις παιδιών που απότ ο pierce πέρασαν στις πανελλαδικές πχ. αλλά ειλικρινά δεν νομίζω οτι είναι ο κανόνας.

Η κόρη μου πάει στο Αρσάκειο οπότε αντίστοιχα γνωρίζοντας το δικό μυο σχολείο ξέρω ότι η κύρια κατεύθυνση του είναι οι πανελλαδικές , δεν λέω ότι δεν πάνε παιδιά να σπουδάσουν στην Γερμανία από το Αρσάκειο αλλά σίγουρα δεν είναι σε εμάς ο κανόνας.

Αν έχεις αυτά τα δεδομένα δεν νομίζω ειλικρινά οτι το Pierce είναι σωστή επιλογή .

Αυτό που λες με τα φροντηρήρια από την αλλή δεν νομίζω ότι είναι θέμα. Όλα πια τα ιδιωτικά μαζι και με την μετακίνηση σχολάνε και πολύ αργότερα από τις 4. Είναι πια δεδομένο ότι το παιδί τις δυο τελευταίες τάξεις θα πιεστεί πολύ. Από την άλλη εγώ θυμάμαι ότι στις πανελλαδικές από δημόσιο σχολείο τελείωνα το σχολείοσ τις 2 και στις 4 έπρεπε να είμαι στην Κάννιγος για 4ωρο φροντηστήριο δέσμης....δεν είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα και τώρα...δυστυχώς.

Ελπίζω ειλικρινά να σε βοήθησα.

 

nancy εσύ είσαι ευχαριστημένη από το Αρσάκειο; δώσε μας τις εντυπώσεις σου, και βέβαια τις εντυπώσεις του παιδιού! Σκέφτομαι να στείλω την κόρη μου που θα πάει Νηπιαγωγείο από Σεπτέμβρη, αλλά ακούω πολλές αντικρουόμενες γνώμες και έχω κολλήσει.

[effie_p]

:D:D

το τσακισαμε το θεμα...

effie_p θελω ειλικρινα να πιστευω οτι διαφοροποιουμε απο τον μπαμπα σου γιατι εγω πραγματικα δεν θα της απαγορεψω να κανει κατι που της αρεσει...αν και το μαπλετο της με δυσκολευει απιστευτα σε ωρες, αν και δεν μαρεσει βαζω στην ακρη ολα τα δικα μου και συνεχιζει ακαθεκτη...αλλα ειλικρινα το να κανει κατι που της αρεσει δεν ειναι μονοδρομος γιατο επαγγελματικο..ακομα και αν φτασουμε τελικα εκει θα επιδιωξω να εχει και αλλα προσοντα (χορογραφια, ιστορια θεατρου ;;; κατι που να την κανει περισοτερο ανταγωνιστικη...εκτος και αν στα 18 καταλαβω οτι μεγαλωνω την Μαργκο Φοντεην :D

Για τα σχολεια για να επανελθω..δεν κρινω το σχολειο απο τις επιτυχιες στις πανελλαδικες...το επελεξα επειδη ηταν κοντα μου επειδη συμφωννω με το βασικες παιδαγωγικες αρχες του και το συνεχιζω γιατι το παιδι ειναι πραγματικα ευτυχισμενο, βλεπω οτι κανει δουλεια μαθησιακα και επισης η οικογενεια μου ταιριαζει με το περιβαλλον των υπολοιπων οικογενειων. Αν ολα αυτα δεν ισχυαν και κυριως αν το παιδι δεν ηταν ευτυχισμενο τιποτα δεν θα με σταματουσε να το αλλαξω. Το σχολειο πιστευω οτι προσφερει καλλιεργεια εκπαιδευση αναμνησεις και βασεις...χτιζει σωστους ανθρωπους που μετα σπουδαζουν και εχουν μαθει να λειτουργουν στο κοινωνικο συνολο...το σχολειο καλλιεργει ανθρωπους ευπλαστους.

Για την ιστορια να προσθεσω οτι στο γυμνασιο λυκειο δεν εχουμε κατασταλαξει οικογενειακως αν θα συνεχισουν αρσακειο...η αποφαση σαφως θα ειναι πρωτιστως τι θελει το παιδι (φιλιες παρεες κτλ, μην ξεχναμε οτι θα αρχιζει εφηβεια) και δευτερευοντος το πανεπιστημιο.

 

nancy συγνώμη, τώρα το είδα ότι είχες ήδη απαντήσει για Αρσάκειο. Από τα Αγλικά είσαι ευχαριστημένη; της κάνεις και εκτός σχολείου, φροντιστήριο/ιδιαίτερο;

[nancy14]

αν και νιωθω οτι εκκεταλευομαστε το θεμα της bobonela θα σου πω

ειμαι ως τωρα ευχαριστημενη απο προνηπιο νηπιο και δυο ταξεις δημοτικου.

υπαρχει εκπαιδευτικο υλικο, υπαρχουν αρχες, υπαρχει πειθαρχια, τα παιδια ειναι ευτυχισμενα και οι γονεις απολυτα νορμαλ

υπαρχει αψογη συνεργασια με την διευθυντρια/δασκαλα καθε χρονο

δεν με εχει επηρεασε προσωπικα ο μεγαλος αριθμος παιδιων εν γενει στο σχολειο

 

στα αρνητικα θα εβαζα τον αριθμο των παιδιων στην ταξη (30:shock:) και τη παραδεκτη φετινη ταξη (στο μεγεθος μεγαλου σαλονιου)

αγγλικα κανει εξω η κορη ιδιαιτερο αλλα ειναι επιλογη οικογενειας οχι οτι στο σχολειο δεν κανουν, ξερω μεγαλο αιρθμο παιδιων που παιρνει πτυχιο απο το σχολειο. Αν θες ομως fluency ξενης γλωσσας το σχολειο δεν επαρκει κατα την γνωμη μου.Επισης δεν μου αρεσουν καθολου και οι γιορτες υπερπαραγωγες αλλα και στο νηπιο και στο δημοτικο ολα τα παιδια ξετρελενονται

[effie_p]

αν και νιωθω οτι εκκεταλευομαστε το θεμα της bobonela θα σου πω

ειμαι ως τωρα ευχαριστημενη απο προνηπιο νηπιο και δυο ταξεις δημοτικου.

υπαρχει εκπαιδευτικο υλικο, υπαρχουν αρχες, υπαρχει πειθαρχια, τα παιδια ειναι ευτυχισμενα και οι γονεις απολυτα νορμαλ

υπαρχει αψογη συνεργασια με την διευθυντρια/δασκαλα καθε χρονο

δεν με εχει επηρεασε προσωπικα ο μεγαλος αριθμος παιδιων εν γενει στο σχολειο

 

στα αρνητικα θα εβαζα τον αριθμο των παιδιων στην ταξη (30:shock:) και τη παραδεκτη φετινη ταξη (στο μεγεθος μεγαλου σαλονιου)

αγγλικα κανει εξω η κορη ιδιαιτερο αλλα ειναι επιλογη οικογενειας οχι οτι στο σχολειο δεν κανουν, ξερω μεγαλο αιρθμο παιδιων που παιρνει πτυχιο απο το σχολειο. Αν θες ομως fluency ξενης γλωσσας το σχολειο δεν επαρκει κατα την γνωμη μου.Επισης δεν μου αρεσουν καθολου και οι γιορτες υπερπαραγωγες αλλα και στο νηπιο και στο δημοτικο ολα τα παιδια ξετρελενονται

 

Σ΄ευχαριστώ πολύ! Είμαι σίγουρη ότι η bobonela δεν θα έχει πρόβλημα, αφού άλλωστε δεν είχαμε τη γνώμη σου στο ανάλογο θέμα.

[bobonela]

Σ΄ευχαριστώ πολύ! Είμαι σίγουρη ότι η bobonela δεν θα έχει πρόβλημα, αφού άλλωστε δεν είχαμε τη γνώμη σου στο ανάλογο θέμα.

 

 

Κανένα πρόβλημα κορίτσια!

Κι εμένα άλλωστε με ενδιαφέρει να μαθαίνω για το Αρσάκειο πράγματα . Βέβαια το δημοτικό διαφέρει πολύ από το γυμνάσιο στα θέματα της πειθαρχίας και της τάξης.... Εχω κλείσει ραντεβού και έχω μιλήσει με τους γυμνασιάρχες και καθ/τές. Κάποιοι ήταν αυτοί που είχα κι εγώ. Πάντως δεν μπορώ να πω ότι με προέτρεψαν να το πάω το παιδί εκεί, δεδομένου του σχολείου που ήδη πηγαίνει

[nancy14]

bobonela ουτε εμεις εχουμε κατασταλαξει ακομα για γυμνασιο-λυκειο κυριως γιατι ο προσανατολισμος μου δεν ειναι οι πανελληνιες αλλα η Αγγλια, αν υπαρχει ακομα η οικονομικη δυνατοτητα.

Ο μονος λογος που τωρα ηδη σκεφτομαστε οτι δεν θα τα αλλαξουμε σχολειο (ο μιρκος ξεκιναει τον σεπτεμβριο το προνηπιο) ειναι οτι στην αρχη της εφηβειας να μην θελουν να αλλαξουν φιλους/σχολειο/περιβαλλον. Το σκεφτομαστε γιατι ηδη η μιρκη εχει αναπτυξει στενες φιλιες οποτε μεχρι την εκτη μπορει να μην σκεφτετε καν την πιθανοτητα καινουριου σχολειου αλλα την φυσικη συνεχεια της εκει με τους φιλους της...οποτε;;;

Αληθεια το δικο σου παιδι υποθετω οτι παει στην εκτη...ειναι δεκτικο στην αλλαγη;;;απο τους φιλους του ποσοι θα ακολουθησουν εκει γυμνασιο-λυκειο και ποσοι αλλου;;;και αυτοι που φευγουν που πανε;;;

Εμεις σκεφτομαστε γυμνασιο λυκειο ακομα και το δημοσιο της γειτονιας γιατι το λυκειο πια εχει καταντησει προεργασια παννελαδικων οποτε αν ειναι να κανει Α-levels μετα το περας του Λυκειο ίσως το ιδιωτικο γυμνασιο λυκειο να μην χρειαζεται και καθολου...σκεψεις φυσικα ολα αυτα...τα παιδια μας μπορει να μας ξαφνιασουν σε πεντε χρονια...

[bobonela]

bobonela ουτε εμεις εχουμε κατασταλαξει ακομα για γυμνασιο-λυκειο κυριως γιατι ο προσανατολισμος μου δεν ειναι οι πανελληνιες αλλα η Αγγλια, αν υπαρχει ακομα η οικονομικη δυνατοτητα.

Ο μονος λογος που τωρα ηδη σκεφτομαστε οτι δεν θα τα αλλαξουμε σχολειο (ο μιρκος ξεκιναει τον σεπτεμβριο το προνηπιο) ειναι οτι στην αρχη της εφηβειας να μην θελουν να αλλαξουν φιλους/σχολειο/περιβαλλον. Το σκεφτομαστε γιατι ηδη η μιρκη εχει αναπτυξει στενες φιλιες οποτε μεχρι την εκτη μπορει να μην σκεφτετε καν την πιθανοτητα καινουριου σχολειου αλλα την φυσικη συνεχεια της εκει με τους φιλους της...οποτε;;;

Αληθεια το δικο σου παιδι υποθετω οτι παει στην εκτη...ειναι δεκτικο στην αλλαγη;;;απο τους φιλους του ποσοι θα ακολουθησουν εκει γυμνασιο-λυκειο και ποσοι αλλου;;;και αυτοι που φευγουν που πανε;;;

Εμεις σκεφτομαστε γυμνασιο λυκειο ακομα και το δημοσιο της γειτονιας γιατι το λυκειο πια εχει καταντησει προεργασια παννελαδικων οποτε αν ειναι να κανει Α-levels μετα το περας του Λυκειο ίσως το ιδιωτικο γυμνασιο λυκειο να μην χρειαζεται και καθολου...σκεψεις φυσικα ολα αυτα...τα παιδια μας μπορει να μας ξαφνιασουν σε πεντε χρονια...

 

Οπωσδήποτε ακούς και το παιδί, τι θέλει το ίδιο για το γυμνάσιο, αλλά κοιτάς εσύ (έστω και χωρίς να το ξέρει) τι άλλο υπάρχει και αν υποθεσουμε ότι έχεις επιλέξει κάτι άλλο πέρα από το Αρσάκειο, θα προσπαθήσεις να φέρεις το παιδί σε επαφή, να γνωρίσει το χώρο, να βρεις κίνητρα, να "κατηγορήσεις" λίγο το σχολείο που είσαι (λέμε τώρα...) και γενικά να πείσεις το παιδί ότι είναι για το καλό του. Ενα ώριμο παιδί το καταλαβαίνει πολύ καλά και μην ξεχνάς ότι μιλάμε για 12 χρονο (στην ΣΤ΄δημ.) που σημαίνει ότι καταλαβαίνει το συμφέρον του σιγά σιγά.

Εμένα ο δικός μου δεν πάει Στ' δημ., αλλά Ε' δημ. Αν πήγαινε Στ' δημ. τώρα θα έπρεπε να είχαμε ήδη γραφτεί όπου είχαμε αποφασίσει. Τώρα είναι αργά για εγγραφές. Δεν είχε πρόβλημα να πάει στο Pierce, αφού ήδη έχει πάει εκεί summer camp και έχει εξοικειωθεί πολύ με τους χώρους. Ούτε στο Αρσάκειο είχε πρόβλημα να πάει. Κι εκεί έχουμε πάει όλοι μαζί και το έχει δει και άλλωστε είναι το σχολείο της μαμάς.... Γενικά συζητάμε τα πάντα μαζί του, δεν τον αφήνουμε απέξω ποτέ. Ξέρει τα υπέρ και τα κατά κάθε σχολείου όπως επίσης ότι τελικά η καλύτερη επιλογή είναι να μείνει Εράσμειο όπου θα τελειοποιήσει τα γερμανικά του και θα είναι σε περιβάλλον αυστηρό και χωρίς μπουλινγκ. Δεν είχε θέμα με φίλους, γιατί κάποια παιδιά έως τώρα τουλάχιστον φεύγανε κυρίως για τη Γερμανική. Τώρα που αυτό κόβεται σιγά σιγά λόγω γερμανόφωνης κατάστασης, τα παιδιά που παραμένουν στο σχολείο είναι πολύ περισσότερα. Αυξάνονται κάθε χρόνο τα τμήματα στο γυμνάσιο. Γενικά έως τώρα αλλοι πηγαίνανε σε πειραματικά, άλλοι σε δημόσιο (για να κάνουν φροντιστήρια), άλλοι στο Pierce (παίζει πολύ αυτό το σχολείο). Από πέρυσι όμως άρχισαν να αυξάνονται αυτοί που μένουν στο γυμνάσιο και ήρθαν και πολύ καινούριοι. Μαθαίνω ότι φέτος θα είναι πιο έντονο αυτό....

Γενικά, δεν τον χαλάει βέβαια να παραμείνει, αλλά το Pierce του άρεσε κι αυτό πάρα πολύ και κάποια στιγμή θεώρησε ότι θα είναι για το καλό του να πάει, αφού θα έκανε τόσα πράγματα. "Δουλεύουμε" πάντα με επιχειρήματα μαζί του. Ακόμη κι όταν αλλάζουμε γνώμη, υπάρχουν επιχειρήματα και έχει κατανοήσει ότι η ευελιξία είναι απαραίτητη για τη σωστή πορεία ενός ανθρώπου.

[Everville]

Οπωσδήποτε ακούς και το παιδί, τι θέλει το ίδιο για το γυμνάσιο, αλλά κοιτάς εσύ (έστω και χωρίς να το ξέρει) τι άλλο υπάρχει και αν υποθεσουμε ότι έχεις επιλέξει κάτι άλλο πέρα από το Αρσάκειο, θα προσπαθήσεις να φέρεις το παιδί σε επαφή, να γνωρίσει το χώρο, να βρεις κίνητρα, να "κατηγορήσεις" λίγο το σχολείο που είσαι (λέμε τώρα...) και γενικά να πείσεις το παιδί ότι είναι για το καλό του. Ενα ώριμο παιδί το καταλαβαίνει πολύ καλά και μην ξεχνάς ότι μιλάμε για 12 χρονο (στην ΣΤ΄δημ.) που σημαίνει ότι καταλαβαίνει το συμφέρον του σιγά σιγά.

Εμένα ο δικός μου δεν πάει Στ' δημ., αλλά Ε' δημ. Αν πήγαινε Στ' δημ. τώρα θα έπρεπε να είχαμε ήδη γραφτεί όπου είχαμε αποφασίσει. Τώρα είναι αργά για εγγραφές. Δεν είχε πρόβλημα να πάει στο Pierce, αφού ήδη έχει πάει εκεί summer camp και έχει εξοικειωθεί πολύ με τους χώρους. Ούτε στο Αρσάκειο είχε πρόβλημα να πάει. Κι εκεί έχουμε πάει όλοι μαζί και το έχει δει και άλλωστε είναι το σχολείο της μαμάς.... Γενικά συζητάμε τα πάντα μαζί του, δεν τον αφήνουμε απέξω ποτέ. Ξέρει τα υπέρ και τα κατά κάθε σχολείου όπως επίσης ότι τελικά η καλύτερη επιλογή είναι να μείνει Εράσμειο όπου θα τελειοποιήσει τα γερμανικά του και θα είναι σε περιβάλλον αυστηρό και χωρίς μπουλινγκ. Δεν είχε θέμα με φίλους, γιατί κάποια παιδιά έως τώρα τουλάχιστον φεύγανε κυρίως για τη Γερμανική.

 

Sorry για την παρέμβαση αλλά έχω την αίσθηση ότι το Αρσάκειο έχει μια τάση να σπρώχνει τα παιδιά προς τη Θεωρητική κατεύθυνση (Νομική, Φιλολογικά κ.λπ.). (λογικό λόγω Φιλ. Εταιρείας). Όχι ότι θα δυσαρεστηθεί κάποιο παιδί που επιθυμεί κατι διαφορετικό απλά αν έχει στόχο τη "θεωρητική" κατεύθυνση σίγουρα θα το ωφελήσει.

[bobonela]

Sorry για την παρέμβαση αλλά έχω την αίσθηση ότι το Αρσάκειο έχει μια τάση να σπρώχνει τα παιδιά προς τη Θεωρητική κατεύθυνση (Νομική, Φιλολογικά κ.λπ.). (λογικό λόγω Φιλ. Εταιρείας). Όχι ότι θα δυσαρεστηθεί κάποιο παιδί που επιθυμεί κατι διαφορετικό απλά αν έχει στόχο τη "θεωρητική" κατεύθυνση σίγουρα θα το ωφελήσει.

 

 

Αυτό το έχω ακούσει κι εγώ, αλλά τότε πες μου σε παρακαλώ πώς δικαιολογούνται τόσες πρωτιές (όχι απλώς εισαγωγή) στα Πολυτεχνεία, Ιατρικές κλπ. Εσκισε το Αρσάκειο σε αυτά!

[maria ampelokipi]

bobonela μου εγώ θα σου απαντήσω μόνο στην ερώτηση κατά πόσο το καλό σχολείο θα φανεί χρήσιμο μελλοντικά στο βιογραφικό ή στην μετέπειτα εξέλιξη του παιδιού.

Δεν έχω γνώση για το pierce ή την γερμανική, αλλά έχοντας αποφοιτήσει από ένα εξίσου καλό και επώνυμο σχολείο, θα σου πω τα εξής:

καταρχήν τα καλά σχολεία έχουν συνήθως δραστήριους συλλόγους αποφοίτων. Από αυτήν την άποψη, το παιδί θα είναι δικτυωμένο, θα έχει πρόσβαση και σε δραστηριότητες αλλά και σε περιβάλλοντα που ένα παιδί που αποφοίτησε πχ από ένα δημόσιο σχολείο δεν τις έχει. Και δεν είναι μόνο οι γνωριμίες και φιλίες που αναπτύσσει με τους συμμαθητές, ο σύλλογος αποφοίτων σε φέρνει σε επαφή με αποφοίτους από παλαιότερες ή μεταγενέστερες σειρές, οπότε επεκτείνεται ο κύκλος των (χρήσιμων, μεταξύ άλλων) γνωριμιών που κάνει κανείς

Όσο για το βιογραφικό, η παρατήρησή μου είναι η εξής: όσο περνούν τα χρόνια και αυξάνονται τα προσόντα και η εμπειρία σε έναν επαγγελματικό κλάδο, τόσο λιγότερο σημαντικό είναι το σχολείο που τέλειωσε κανείς. Δηλ. εμένα όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια και έκανα τα πρώτα μου βήματα στο επάγγελμα που ασκώ ακόμα και σήμερα, το ότι αποφοίτησα από ένα πρωτοκλασσάτο σχολείο ήταν asset. Όταν πήρα το πτυχίο μου, ακόμα παρέμενε σημαντικό asset. Όταν πήρα μεταπτυχιακό, έφθινε αντίστοιχα η σημασία του σχολείο. Μετά από 20 έτη στη δουλειά μου, με πτυχίο και μεταπτυχιακό, το απολυτήριο δεν έχει πια καμία μα καμία σημασία.

Συμπερασματικά, για τα πρώτα βήματα κάποιου στον επαγγελματικό στίβο, το καλό σχολείο έχει τη διττή αξία τόσο του ονόματος, όσο και του συλλόγου αποφοίτων.

Στην πορεία, αποκτούν άλλα πράγματα βαρύνουσα θέση και κανείς δεν ασχολείται με το ποιο σχολείο του έδωσε απολυτήριο.

[bobonela]

bobonela μου εγώ θα σου απαντήσω μόνο στην ερώτηση κατά πόσο το καλό σχολείο θα φανεί χρήσιμο μελλοντικά στο βιογραφικό ή στην μετέπειτα εξέλιξη του παιδιού.

Δεν έχω γνώση για το pierce ή την γερμανική, αλλά έχοντας αποφοιτήσει από ένα εξίσου καλό και επώνυμο σχολείο, θα σου πω τα εξής:

καταρχήν τα καλά σχολεία έχουν συνήθως δραστήριους συλλόγους αποφοίτων. Από αυτήν την άποψη, το παιδί θα είναι δικτυωμένο, θα έχει πρόσβαση και σε δραστηριότητες αλλά και σε περιβάλλοντα που ένα παιδί που αποφοίτησε πχ από ένα δημόσιο σχολείο δεν τις έχει. Και δεν είναι μόνο οι γνωριμίες και φιλίες που αναπτύσσει με τους συμμαθητές, ο σύλλογος αποφοίτων σε φέρνει σε επαφή με αποφοίτους από παλαιότερες ή μεταγενέστερες σειρές, οπότε επεκτείνεται ο κύκλος των (χρήσιμων, μεταξύ άλλων) γνωριμιών που κάνει κανείς

Όσο για το βιογραφικό, η παρατήρησή μου είναι η εξής: όσο περνούν τα χρόνια και αυξάνονται τα προσόντα και η εμπειρία σε έναν επαγγελματικό κλάδο, τόσο λιγότερο σημαντικό είναι το σχολείο που τέλειωσε κανείς. Δηλ. εμένα όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια και έκανα τα πρώτα μου βήματα στο επάγγελμα που ασκώ ακόμα και σήμερα, το ότι αποφοίτησα από ένα πρωτοκλασσάτο σχολείο ήταν asset. Όταν πήρα το πτυχίο μου, ακόμα παρέμενε σημαντικό asset. Όταν πήρα μεταπτυχιακό, έφθινε αντίστοιχα η σημασία του σχολείο. Μετά από 20 έτη στη δουλειά μου, με πτυχίο και μεταπτυχιακό, το απολυτήριο δεν έχει πια καμία μα καμία σημασία.

Συμπερασματικά, για τα πρώτα βήματα κάποιου στον επαγγελματικό στίβο, το καλό σχολείο έχει τη διττή αξία τόσο του ονόματος, όσο και του συλλόγου αποφοίτων.

Στην πορεία, αποκτούν άλλα πράγματα βαρύνουσα θέση και κανείς δεν ασχολείται με το ποιο σχολείο του έδωσε απολυτήριο.

 

Συμφωνώ απολύτως με όλα αυτά. Εχεις απόλυτο δίκιο! Μα κι εγώ αυτό ουσιαστικά ρωτούσα παραπάνω και προβληματιζόμουν.... αν τελικά μετά από ένα ελληνικό πτυχίο και ένα δυνατό μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, αν θα έχει κανένα νόημα το απολυτήριο λυκείου.... Νομίζω ότι η απάντηση τελικά είναι πασιφανής και άνθρωποι στον επαγγελματικό στίβο, όπως εσύ, το επιβεβαιώνουν. Εντάξει, ακόμη και στα 40 βέβαια μπορεί να πει κάποιος προϊστάμενος ότι η τάδε κάνει καλά τη δουλειά της, ξέρει και γράφει καλά π.χ. γιατί έχει τελειώσει το τάδε σχολείο. Εμένα αυτό μου έχει συμβεί προσωπικά, γιαυτό το λέω. Δηλ. έχουν πει πολλές φορές.... η τάδε γράφει πολύ καλά γιατί έχει τελειώσει Αρσάκειο που φημίζεται για τις κλασσικές σπουδές του.... Αλλά οπωσδήποτε δεν σημαίνει και τίποτα, αν δεν το είχα τελειώσει και πάλι ήξερα να γράφω καλά. Αρα.... αυτή η αντίληψη ότι πρέπει να τρελλαθούμε για να τελειώσουμε ένα πασίγνωστο σχολείο, να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να έχουμε απολυτήριο από το τάδε σχολείο, γιατί μετά θα έχει αντίκρυσμα στο βιογραφικό μας..... μήπως δεν είναι απόλυτα σωστή? Το δυνατό μεταπτυχιακό από ένα μεγάλο παν/μιο, νομίζω ότι τα ισοπεδώνει όλα τα προηγούμενα χαρτιά. Απλά το μεγάλο παν/μιο για να σε δεχτεί θα πρέπει να έχεις και τις αντίστοιχες "μεγάλες" γνώσεις.... εννοείται.

[maria ampelokipi]

ακόμα και στην τελευταία σου πρόταση, μπορώ να πω ότι για να κάνω καλό μεταπτυχιακό, πιο πολύ μέτρησε η σχολή που είχα τελειώσει, καθώς και ο βαθμός του πτυχίου, παρά το απολυτήριο του λυκείου.

Από την άλλη, νιώθω ευγνώμων που στο λύκειο (γιατί μέχρι το γυμνάσιο πήγαινα σε άλλο σχολείο, με υπέροχο δημοτικό και απαίσιο γυμνάσιο) είχα τη δυνατότητα να πάω σε ένα εξαιρετικό σχολείο. Δηλ. περισσότερο επηρεάστηκε η κοσμοθεωρία μου από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και από τις γνωριμίες που έκανα. Καλή μαθήτρια ήμουν έτσι και αλλιώς, από μορφωμένους γονείς και με πάμπολλα ερεθίσματα. Άρα στο θέμα του βιογραφικού θα έμπαινε και πάλι ένα καλό πτυχίο και το συνακόλουθο μεταπτυχιακό.

Το καλό σχολείο είναι πολύ περισσότερα από το μαθησιακό κομμάτι, όμως ένας άνθρωπος που ''τραβάει'', θα τα καταφέρει και χωρίς το επώνυμο απολυτήριο.

[bobonela]

ακόμα και στην τελευταία σου πρόταση, μπορώ να πω ότι για να κάνω καλό μεταπτυχιακό, πιο πολύ μέτρησε η σχολή που είχα τελειώσει, καθώς και ο βαθμός του πτυχίου, παρά το απολυτήριο του λυκείου.

Από την άλλη, νιώθω ευγνώμων που στο λύκειο (γιατί μέχρι το γυμνάσιο πήγαινα σε άλλο σχολείο, με υπέροχο δημοτικό και απαίσιο γυμνάσιο) είχα τη δυνατότητα να πάω σε ένα εξαιρετικό σχολείο. Δηλ. περισσότερο επηρεάστηκε η κοσμοθεωρία μου από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και από τις γνωριμίες που έκανα. Καλή μαθήτρια ήμουν έτσι και αλλιώς, από μορφωμένους γονείς και με πάμπολλα ερεθίσματα. Άρα στο θέμα του βιογραφικού θα έμπαινε και πάλι ένα καλό πτυχίο και το συνακόλουθο μεταπτυχιακό.

Το καλό σχολείο είναι πολύ περισσότερα από το μαθησιακό κομμάτι, όμως ένας άνθρωπος που ''τραβάει'', θα τα καταφέρει και χωρίς το επώνυμο απολυτήριο.

 

Aυτό το πιστεύω ακράδαντα. Το καλό σχολείο δεν έχει να κάνει μόνο με περισσότερη μάθηση στα βασικά μαθήματα. Εχει να κάνει με "το κάτι παραπάνω" που σου δίνει και αυτό σου μένει στη συμπεριφορά, στη στάση ζωής που αποκτάς, στον τρόπο που φέρεσαι και στη διεύρυνση του πνεύματος. Αυτά θα ενσωματωθούν στο χαρακτήρα σου και θα σε διαμορφώσουν. Αυτός είναι ο λογος που επιλέγουμε ένα καλό σχολείο μεταξύ άλλων πολλών πραγμάτων. Απλά λέω κι εγώ ότι δεν σημαίνει ότι το επώνυμο απόλυτήριο είναι το παν. Αυτό περισσότερο για όσους μαζεύουν πόντους για να το εμπλουτίσουν προκειμένου να γίνουν δεκτοί από τα μεγάλα παν/μια για προπτυχιακές σπουδές. Αν δηλ. σκοπεύεις να μείνεις Ελλάδα προπτυχιακά, μήπως είναι υπερβολή να κάνεις χιλιάδες πράγματα για το χτίσιμο του βιογραφικού, που τελικά δεν θα σου χρειαστεί προπτυχιακά? Αυτό μόνο όσον αφορά την πίεση που υφίστανται κάποιοι προκειμένου να έχουν πλήρες βιογραφικό από τα 17 τους. Κατά τ'αλλα, όπως είπα χρήσιμα είναι όλα αυτά που κάνει ένα παιδί και ο τρόπος και το σχολικό περιβάλλον στο οποίο βιώνει, καθώς θα το στιγματίσουν για πάντα.

[Unpluged]

Εγώ έχω διαπιστώσει ότι, αν κάνεις πάντα το καλύτερο που μπορείς, κάπου, κάπως, κάποτε θα σου χρειαστεί στο μέλλον. Δεν μπορείς όμως να βασανίζεσαι με αυτό. Εγώ έτυχε να βρω την πρώτη μου δουλειά από μία χαζοεργασία εργασία που είχα κάνει στο δεύτερο έτος της σχολής, την οποία ανέλαβα τυχαία και η οποία μέσα από απίστευτα μονοπάτια με οδήγησε τελικά σε αυτό που είμαι σήμερα. Επίσης πολλές φορές έχω ανασύρει από το βιογραφικό πράγματα, που τα έκανα για πλάκα και τα οποία μετά χρησιμοποίησα.

 

Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι 'τα μεταπτυχιακά σε καλό πανεπιστήμιο' είναι αποτέλεσμα ανάμεσα στα άλλα ΚΑΙ ενός σχολείου με 'υπεραξια', δηλαδή με φήμη.

Σε ποιο σχολείο είχε πάει maria ampelokipi?

[bobonela]

Σε ποιο σχολείο είχε πάει maria ampelokipi?

 

H Μαρία είχε πάει μέχρι και το γυμνάσιο Ουρσουλίνες και δεν ήταν ευχαριστημενη. Στο λύκειο πήγε αλλού που πλέον πέταγε.... αλλά δεν έχω καταλάβει που....

 

Αλήθεια maria ampelokipi σε ποιο λύκειο πήγες???

[bobonela]

Εγώ έχω διαπιστώσει ότι, αν κάνεις πάντα το καλύτερο που μπορείς, κάπου, κάπως, κάποτε θα σου χρειαστεί στο μέλλον.

 

 

Eσείς σε ποιο σχολείο πάτε??