ΚΕΔΔΥ ,ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ?

[AthinaP]

Το παιδί μου έχει αξιολογηθεί, δεν έμεινα με σταυρωμένα χέρια... Εγώ πρώτη δεν θέλω να βλέπει το σχολείο ως παιδική χαρά και κινητοποιήθηκα.

 

Ε, αυτό ακριβώς που σου λέω, με διάγνωση, από δημόσιο φορέα, ότι το παιδί είναι απολύτως φυσιολογικό και έχει κάποια θεματάκια που μπορεί να χρειάζονται να δουλευτούν, μπήκε από το ένα αυτί αυτών που έπρεπε να το ακούσουν και από το άλλο βγήκε.... Από το στόμα τους άκουγα στερεότυπα και ιστορίες για αγρίους.. Επειδή απλά και μόνο πήγε το παιδί στον ειδικό, από τον οποίον πήρε απαλλαγη, στοχοποιήθηκε! Και η ειδικός, από τα "ονόματα" πιστεύω του κλάδου, κουνούσε το κεφάλι, ότι όλη την ώρα βλέπει παιδιά που το "πρόβλημά" τους εμφανιζεται ΜΟΝΟ στο σχολειο! Πού να μιλάγαμε και για ΚΕΔΔΥ δηλαδή και για κάποια διάγνωση. Δεν είναι ότι βγάζω από το μυαλό μου πράγματα. Και μάλιστα το παιδί έχει ιδιαίτερα υψηλή ευφϋία, αλλά δεν θέλω να το τονίζω αυτό, γιατί δεν έχει και πολυ νόημα.

 

Οπότε, δεν θέλω να γενικεύω, αλλά είναι αρκετά τα δειγματα τον τελευταίο καιρό από αυτά που γράφονται, ότι οι επισκέψεις στους ειδικούς δεν κάνουν πάντα και μόνο καλό.

[ZWH]

To δικο μου παιδι με μαθησιακες δυσκολιες και μονο αυτες, κατα τα αλλα κοινωνικοτατο, χωρις επιθετικη συμπεριφορα (εχει επικρατησει οτι τα παιδια με μαθησιακες ειναι επιθετικα και δημιουργουν προβληματα).. δεν εχει στοχοποιηθει ή τουλαχιστον δεν εχω αντιληφθει κατι τετοιο. Αν οι μαμαδες κανουν κουσκους.. δεν το ξερω γιατι απλα δεν μπαινω στην διαδικασια των κουτσομπολιων τους. Εμενα με ενδιαφερει η προοδος του δικου μου παιδιου και θα κανω τα παντα για να το βοηθησω. Εαν ερθει το παιδι μου και μου πει οτι το κοροιδευουν (δεν εχει γινει ποτε!!!!!) τοτε θα πραξω αναλογα.

[Aimee]

Το παιδί μου έχει αξιολογηθεί, δεν έμεινα με σταυρωμένα χέρια... Εγώ πρώτη δεν θέλω να βλέπει το σχολείο ως παιδική χαρά και κινητοποιήθηκα.

 

Ε, αυτό ακριβώς που σου λέω, με διάγνωση, από δημόσιο φορέα, ότι το παιδί είναι απολύτως φυσιολογικό και έχει κάποια θεματάκια που μπορεί να χρειάζονται να δουλευτούν, μπήκε από το ένα αυτί αυτών που έπρεπε να το ακούσουν και από το άλλο βγήκε.... Από το στόμα τους άκουγα στερεότυπα και ιστορίες για αγρίους.. Επειδή απλά και μόνο πήγε το παιδί στον ειδικό, από τον οποίον πήρε απαλλαγη, στοχοποιήθηκε! Και η ειδικός, από τα "ονόματα" πιστεύω του κλάδου, κουνούσε το κεφάλι, ότι όλη την ώρα βλέπει παιδιά που το "πρόβλημά" τους εμφανιζεται ΜΟΝΟ στο σχολειο! Πού να μιλάγαμε και για ΚΕΔΔΥ δηλαδή και για κάποια διάγνωση. Δεν είναι ότι βγάζω από το μυαλό μου πράγματα. Και μάλιστα το παιδί έχει ιδιαίτερα υψηλή ευφϋία, αλλά δεν θέλω να το τονίζω αυτό, γιατί δεν έχει και πολυ νόημα.

 

Οπότε, δεν θέλω να γενικεύω, αλλά είναι αρκετά τα δειγματα τον τελευταίο καιρό από αυτά που γράφονται, ότι οι επισκέψεις στους ειδικούς δεν κάνουν πάντα και μόνο καλό.

 

Αθηνά, η απάντησή μου δεν απευθύνεται σε σένα προσωπικά...

 

Τι εννοείς "στοχοποιήθηκε"; Από ποιον; Πότε;

[AthinaP]

Δεν θέλω να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες, ήδη είπα πολλά. Σε γενικές γραμμές έφτασαν στα αφτιά μου ότι για τις οικογένειες των ζωηρών παιδιών λέγονταν διάφορα, έτσι αβασάνιστα, στα πηγαδάκια δασκάλων και γονέων. Και όχι μόνο για εμάς. Τέλος πάντων, δεν είμαι απαισιόδοξη, για διάφορους λόγους. Μια μαμά όμως που δεν έχει τον άντρα της δίπλα και δεν έχει (ίσως) χρόνο λόγω μονογονεϊκότητας να καλλιεργήσει σχέσεις να δουν ότι δεν είναι ούφο εκείνη και το παιδί της, θα είναι σε δυσμενέστερη θέση...

[Aimee]

Δεν θέλω να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες, ήδη είπα πολλά. Σε γενικές γραμμές έφτασαν στα αφτιά μου ότι για τις οικογένειες των ζωηρών παιδιών λέγονταν διάφορα, έτσι αβασάνιστα, στα πηγαδάκια δασκάλων και γονέων. Και όχι μόνο για εμάς. Τέλος πάντων, δεν είμαι απαισιόδοξη, για διάφορους λόγους. Μια μαμά όμως που δεν έχει τον άντρα της δίπλα και δεν έχει (ίσως) χρόνο λόγω μονογονεϊκότητας να καλλιεργήσει σχέσεις να δουν ότι δεν είναι ούφο εκείνη και το παιδί της, θα είναι σε δυσμενέστερη θέση...

 

Γίνονται πηγαδάκια που οι δάσκαλοι θάβουν σε γονείς άλλους γονείς;;;;

Τραγικό!

Υπάρχει περίπτωση να πρόκειται για κακίες καλοθελητών;

[AthinaP]

Γίνονται πηγαδάκια που οι δάσκαλοι θάβουν σε γονείς άλλους γονείς;;;;

Τραγικό!

Υπάρχει περίπτωση να πρόκειται για κακίες καλοθελητών;

 

Δεν θέλω να πω άλλα, αλλά τα άκουσα με τα αυτιά μου και ο άντρας μου το ίδιο... Εμείς για άλλους. Δεν πιστεύω ότι μας χαρίστηκαν και εμάς αντίστοιχα, έχουμε αρκετά δείγματα πως όχι. Μέσες άκρες το παραδέχτηκαν, όταν το συζήτησα.

 

Δεν θέλω να το αποδώσω σε δόλο και κακοήθεια, απλά στο ότι η ψυχανάλυση του γονάτου έχει δυστυχώς εξαπλωθεί πολύ και επειδή η θέση του εκπαιδευτικού κάπου δικαιολογεί κάποια άποψη, όπως είπες και εσύ παραπάνω, έχουν χαθεί κάποια όρια!

 

Φαντάζομαι ο τελικος στόχος είναι να είναι καλή η ζωή ολονών των εμπλεκομένων μέσα στο σχολείο, με τα μέσα διαφωνώ. Πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλα μέσα και ότι αυτά είναι πρόχειρες "λύσεις".

[Aimee]

Δεν θέλω να πω άλλα, αλλά τα άκουσα με τα αυτιά μου και ο άντρας μου το ίδιο... Εμείς για άλλους. Δεν πιστεύω ότι μας χαρίστηκαν και εμάς αντίστοιχα, έχουμε αρκετά δείγματα πως όχι. Μέσες άκρες το παραδέχτηκαν, όταν το συζήτησα.

 

Δεν θέλω να το αποδώσω σε δόλο και κακοήθεια, απλά στο ότι η ψυχανάλυση του γονάτου έχει δυστυχώς εξαπλωθεί πολύ και επειδή η θέση του εκπαιδευτικού κάπου δικαιολογεί κάποια άποψη, όπως είπες και εσύ παραπάνω, έχουν χαθεί κάποια όρια!

 

Φαντάζομαι ο τελικος στόχος είναι να είναι καλή η ζωή ολονών των εμπλεκομένων μέσα στο σχολείο, με τα μέσα διαφωνώ. Πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλα μέσα και ότι αυτά είναι πρόχειρες "λύσεις".

 

Συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Διαφωνώ μόνο στο σημείο της κακοήθειας.

Για μένα είναι απαράδεκτο δείγμα κακοήθειας να σχολιάζει ο εκπαιδευτικός τους μαθητές τους. Πόσο μάλλον τους γονείς των μαθητών του...

Νομίζω ότι είναι πέρα από κάθε δεοντολογία να αναφέρεται ονομαστικά ο δάσκαλος σε μαθητές του. Από όσο ξέρω, επιτρέπεται να αναφέρονται γενικώς σε προβλήματα της τάξης και όχι σε συγκεκριμένα παιδιά και οικογένειες... Αν σκεφτούμε ότι το σωστό είναι να μοιραζόμαστε με τον δάσκαλο σημαντικά γεγονότα προσωπικής φύσης (π.χ αδελφάκι, διαζύγιο, νέος γάμος, μακρόχρονη απουσία γονιού, θάνατος κατοικιδίου κλπ), τέτοιες ψιλές κουβεντούλες παραβιάζουν προσωπικά δεδομένα.

[Λαΐδα]

Καποιοι γονεις παρακαλανε για παραλληλη στηριξη....ειναι πολυτελεια!!!! Πρεπει ναα ισθανεται τυχερη η φιλη σου πουε χει αυτη τη βοηθεια.

Μονο καλο θα προσφερει στο παιδι...στεναχωριεται το παιδι? δεν πειραζει!!!!! Αν συνεργαστει θα ΄απαλλαγει ΄ το γρηγοροτερο....

Αν οντως δεν υπηρχε λογος να το παραπεμψουν το παιδι, κανεις δεν θα αχολουνταν, πιστεψε με....ποιος ειναι ο λογος να ασχολουνται και να χανουν το χρονο τους με ενα παιδι που ΔΕΝ τους χρειαζεται??

Ειμαι σιγουρη εξαλλου οτι οριν το παραπεμψουν θα χρησιμοποιησαν αλλους τροπους...με. Συνεργασια της μαμας οπωςσδηποτε. Το παρεπεμψαν γιατι προφανως δεν ειχαν αποτελεσμα....αρα ? και η μαμα δεν μπορουσε να κανει κατι....ας δωσει την ευκαιρια στο παιδι της να βοηθηθει!!

[AthinaP]

Λαϊδα, η common sense απάντηση θα ήταν η δική σου και μόνο! Όμως από όσο δείχνει το τόπικ και άλλα στοιχεία, δεν είναι πάντα μια ευθεία γραμμή η πρόοδος του παιδιού με στήριξη! Κατά τύχη είχα τα παιδιά σε τμήμα με παρέμβαση και στο νήπιο και στην πρώτη. Τα παιδιά μου ήταν μέλη του υπόλοιπου τμήματος, όχι της στήριξης. Και όπως έγραψα παραπάνω, προβληματίζομαι γιατι το ένα το παιδί από τα δικά μου παρασύρεται και αυτό, όταν η κατάσταση γύρω δεν είναι η καλύτερη. Στην έκφραση του προβληματισμού μου άκουσα τα διάφορα για άλλους γονείς. Έχω λοιπόν έντονο προβληματισμό, που τον έγραψα παραπάνω, τι έλεγχος υπάρχει για την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων, αν υπάρχει κάποιο πλάνο σε χρόνο...

 

Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι καθαρά στο θέμα της συμπεριφοράς, ένα 6χρονο που έχει νορμάλ συμπεριφορά όταν είναι κάπου έξω με παρέα γονιών, δηλαδή συμμορφώνεται αμέσως, γιατί θέλει καιρό να επανέλθει με την παράλληλη; Και περνάνε μήνες έτσι; Ποια είναι η νορμάλ εξέλιξη; Το γνωστικό, αν υπάρχει, ειναι πιο περίπλοκο, δεν γίνεται να βάλει κανείς στο κεφάλι πράγματα με τη μία, ωστόσο, γιατί δεν υπάρχει αποτέλεσμα άμεσο στη συμπεριφορά; Πώς εξηγείται; Υπάρχουν τόσο δύσκολες περιπτώσεις; Και γιατί υπάρχει άλλη εικόνα στο σχολειο και άλλη σε άλλα περιβάλλοντα;

 

Έχουν γραφτεί πολλά για το πώς παίρνει κανείς διάγνωση, αλλά λίγα έως ανύπαρκτα νομίζω για το αν υπάρχει αποτέλεσμα και πότε. Κανα-δυο ποστ το έθιξαν απέξω απέξω, ότι υπάρχει, οπότε είναι θέμα τύχης;

 

Με απασχολεί, γιατί όπως έγραψα παραπάνω, επηρεάζει πολλά παιδιά στην τελική, το να υπάρχει ανησυχία στην τάξη, είτε με στήριξη, ειτε χωρίς.

[Aimee]

Λαϊδα, η common sense απάντηση θα ήταν η δική σου και μόνο! Όμως από όσο δείχνει το τόπικ και άλλα στοιχεία, δεν είναι πάντα μια ευθεία γραμμή η πρόοδος του παιδιού με στήριξη! Κατά τύχη είχα τα παιδιά σε τμήμα με παρέμβαση και στο νήπιο και στην πρώτη. Τα παιδιά μου ήταν μέλη του υπόλοιπου τμήματος, όχι της στήριξης. Και όπως έγραψα παραπάνω, προβληματίζομαι γιατι το ένα το παιδί από τα δικά μου παρασύρεται και αυτό, όταν η κατάσταση γύρω δεν είναι η καλύτερη. Στην έκφραση του προβληματισμού μου άκουσα τα διάφορα για άλλους γονείς. Έχω λοιπόν έντονο προβληματισμό, που τον έγραψα παραπάνω, τι έλεγχος υπάρχει για την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων, αν υπάρχει κάποιο πλάνο σε χρόνο...

 

Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι καθαρά στο θέμα της συμπεριφοράς, ένα 6χρονο που έχει νορμάλ συμπεριφορά όταν είναι κάπου έξω με παρέα γονιών, δηλαδή συμμορφώνεται αμέσως, γιατί θέλει καιρό να επανέλθει με την παράλληλη; Και περνάνε μήνες έτσι; Ποια είναι η νορμάλ εξέλιξη; Το γνωστικό, αν υπάρχει, ειναι πιο περίπλοκο, δεν γίνεται να βάλει κανείς στο κεφάλι πράγματα με τη μία, ωστόσο, γιατί δεν υπάρχει αποτέλεσμα άμεσο στη συμπεριφορά; Πώς εξηγείται; Υπάρχουν τόσο δύσκολες περιπτώσεις; Και γιατί υπάρχει άλλη εικόνα στο σχολειο και άλλη σε άλλα περιβάλλοντα;

 

Έχουν γραφτεί πολλά για το πώς παίρνει κανείς διάγνωση, αλλά λίγα έως ανύπαρκτα νομίζω για το αν υπάρχει αποτέλεσμα και πότε. Κανα-δυο ποστ το έθιξαν απέξω απέξω, ότι υπάρχει, οπότε είναι θέμα τύχης;

 

Με απασχολεί, γιατί όπως έγραψα παραπάνω, επηρεάζει πολλά παιδιά στην τελική, το να υπάρχει ανησυχία στην τάξη, είτε με στήριξη, ειτε χωρίς.

 

Αν το πρόβλημα είναι ψυχολογικής φύσης, νομίζω ότι είναι δυσκολότερα τα πράγματα. Ίσα-ίσα που τα πράγματα είναι ευκολότερα όταν υπάρχει μαθησιακή δυσκολία ή κάποιο νοητικό πρόβλημα: εκεί υπάρχουν πρακτικές που θέτουν μετρήσιμους στόχους και υπάρχουν απτά αποτελέσματα.. Χαρακτηριστικό είναι το πλαίσιο διαπαιδαγώγησης των αυτιστικών παιδιών.

 

Από την άλλη, αν υπάρχει ψυχολογικό αίτιο, είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα η διαδικασία: ταυτοποίηση αιτίου, εμπιστοσύνη παιδιού και γονέων, δουλειά σε θέματα χαρακτήρα, αναζήτηση και δοκιμή διαφόρων μεθόδων προσέγγισης... Υπάρχουν ενήλικες που κάνουν χρόνια ψυχοθεραπεία, που φαίνεται να αποτελεί μία διαρκή διαδικασία.

 

Η κάθε περίπτωση είναι τόσο ξεχωριστή που δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει εύκολα κατηγοριοποίηση.

 

 

Πάνω σε αυτό που ανέφερες ("Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι καθαρά στο θέμα της συμπεριφοράς, ένα 6χρονο που έχει νορμάλ συμπεριφορά όταν είναι κάπου έξω με παρέα γονιών, δηλαδή συμμορφώνεταιαμέσως, γιατί θέλει καιρό να επανέλθει με την παράλληλη;"), η σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου είναι μήπως πρόκειται για την πρόσληψη επαρκών ερεθισμάτων. Για να εξηγηθώ καλύτερα, τα ιδιαιτέρως ευφυή παιδιά συχνά βαριούνται στο σχολικό πλαίσιο γιατί οι ρυθμοί της τάξης τους φαίνονται πολύ αργοί. Για αυτό διοχετεύουν την ενεργητικότητά τους σε "χαζομάρες". Όταν όμως βρίσκονται με συντροφιά ενηλίκων που τους παρέχουν τα κατάλληλα ερεθίσματα και μπορούν επιτέλους να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους, είναι πια σε θέση να διοχετεύσουν την ενεργητικότητά τους για τον κατάλληλο σκοπό.

Νομίζω ότι τα "ειδικά σχολεία" προβλεπόταν να έχουν πλαίσιο και για τα "χαρισματικά παιδιά". Έγινε τελικά αυτό; Λειτουργεί αποτελεσματικά; Emmaki ξέρεις κάτι σχετικά;

[DESPOINA.GER]

Είμαι από αυτές που συμμετέχουν στο τόπικ και εμφανίζομαι με μουρμούρα για την αναποτελεσματικότητα κάποιων παρεμβάσεων.

 

Το συγκεκριμένο παιδί μοιάζει να πηγαίνει αυτή τη στιγμή χειρότερα σε σχέση με όταν δεν γινόταν τίποτα επίσημα! Μήπως κάτι λέει αυτό;

 

Παράθεση:

Αρχικό μήνυμα απο titikamimi

Μιλοντας με δυο μαμαδες χθες στον παιδοτοπο μου ειπαν πως απο τα σχολια με το παραμικρο παραπεμπουν στα Κεδδυ.Η μια που πηγε το παιδι της το μετανιωσε τρβαει η γυναικα τα μαλλια της.Το παιδι ειναι απλα ζωηρο και η δασκαλα της ειπε να παει στο κεδυυ.η κοπελα(χωρισμενη δυο χρονια περιπου) θεωρησε πως για να το λεει η δασκαλα εχει δικιο. Εστειλαν παραλληλη στηριξη στο παιδι, το παιδι καταλαβαινει και αντιδρα δε θελει να παει στο σχολειο.Τωρα ψαχνεται και δε ξερει που να παει τι να κανει... Καπου ακουσε οτι τα κεδυυ ειναι για μαθησιακες δυσκολιες οχι για θεματα συμπεριφορας και δυστυχως περνουν υποψειν την επιστολη της δασκαλας,μια και εδω στις σερρες ενω πρεπει να ειναι 5-6 ατομα η επιτροπη ειναι μονο τρια.Και ερχομαι εγω η ασχετη και ρωταω πως 3 ατομα καθοριζουν το μελλον του παιδιου μου στο σχολειο?

Τοσο χαλια ειναι τα πραγματα? αυτο ισχυει μονο στα δημοσια ή και ιδιωτικα?

 

Έμεινα και κοιτούσα πολλή ώρα τη φράση "το παιδί καταλαβαίνει". Με τον τρόπο που χρησιμοποιείται στο ποστ υπονοεί ότι το όλο θέμα της παρέμβασης παρουσιάστηκε αρχικά στο παιδί ως κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι! Ποιος ξέρει κιόλας! Αν το παιδί πραγματικά καταλάβαινε περί τίνος πρόκειται, μάλλον δεν θα υπηρχε και λόγος για παρέμβαση. Μήπως το παιδί κατάλαβε ότι στοχοποιήθηκε (άθελά των δασκάλων πιστεύω) από την υπόλοιπη τάξη; Όχι απο τη συμπεριφορά που είχε τόσο καιρό, αλλά με την εμφάνιση της παρέμβασης; Με λίγα λόγια οι άλλες μαμάδες συμβούλεψαν τα παιδιά τους να μην παίζουν το "κακό παιδί" που έχει διάγνωση;

 

Δεν έχω πολλές αμφιβολίες ότι οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας ειδικά ό,τι κάνουν το κάνουν από αγάπη και ενδιαφέρον, μήπως όμως δεν έχουν την πλήρη εικόνα κάποιες φορές;

ΠΕΡΑΣΑ ΤΑ ιδια. εχω τρια παιδια. το παιδι ξεκιναμε την α δημοτικου ολα καλα αρχες οκτωβριου η δασκαλα μου λεει εσπροξε ενα παιδι, τον λεμε διαφορα προσεχουμε μη χτυπησουμε καποιο παιιδι.(το παιδι μου ηταν το πιο ψυλο και πιο δεροδεμενο παιδι της ταξης).οποτε ενα σπρωξιμο του ειναι πιο δυνατο απο καποιο που ειναι ενα κεφαλι πιο κοντο. εσπρωξε το θρανιο κ.α τετοια.Ξεκιναω επισκεψη στον παιδοψυχιατρο Αμοιριδου η γυναικα λεει αδυναμια της δασκαλας να το διαχειριστει παω σε δευτερο ΤιμοΘΕΟ σΑΒΒΑ ενα παιδι με ανεβασμενο iq δεν εχουμε κατι να κανουμε μονο να κανετε λογοθεραπεια για να δομηθει ο λογος καλυτερα,το κανουμε και αυτο. Η δασκαλα να παει το παιδι στο κεδυυ.Να ερθουν οι συμβουλοι για το κεδδυ διαβαζοντας το νομο το ΚΕΔΔΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.Η δευτερη παραγραφος αναφερει συνδυασμος γνωστικως συνaiσθηματικων και κοινωνικων αδυναμιων. http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/n3699_08.htm.

Ηταν ενα παιδι που ηθελε το χρονο να προσαρμοστει στην πρωτη ταξη μετα το Γεναρη τον εσπρωχναν και δεν εσπρωχνε...

Με ποια λογικη τα παραπεμπουν στο κεδυυ δε ξερω?Καλοντας στα δυο κεδυυ της θεσσαλονικης μου ειχαν πει για θεματα συμπεριφορας δεν ειμαστε αρμοδιοι εμεις..

Θυμαμαι η συμβουλος μου ειχε πει πως γιατι φοβαστεθελουμε ενα δημοσιο φορεα.Και ειπα δεν ειναι δυνατον.Ολα τα στελνουν στο κεδδυ?

Ολοι ειμαστε γονεις και βλεπουμε που μπορει να υστερει ενα παιδιδεν περιμενω τη δασκαλα να μου πει.

[emmaki]

"Μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανά*γκες θεωρούνται όσοι για ολόκληρη ή ορισμένη περί*οδο της σχολικής τους ζωής εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες μάθησης εξαιτίας αισθητηριακών, νοητικών, γνωστικών, αναπτυξιακών προβλημάτων, ψυχικών και νευροψυχικών διαταραχών οι οποίες, σύμφωνα με τη διεπιστημονική αξιολόγηση, επηρεάζουν τη διαδικασία της σχολικής προσαρμογής και μάθησης. [....] Στην κα*τηγορία μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν εμπίπτουν οι μαθητές με χαμηλή σχολική επίδοση που συνδέεται αιτιωδώς με εξωγενείς παράγο*ντες, όπως γλωσσικές ή πολιτισμικές ιδιαιτερότητες."

 

Κατά λέξη τι λέει ο νόμος της ειδικής αγωγής 3699/2008, στο άρθρο Άρθρο 1.

 

Από αυτό προκύπτει ότι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι ΟΛΟΙ οι μαθητές που παρουσιάζουν κάτι το οποίο εμποδίζει τη σχολική τους προσαρμογή, άρα ΚΑΙ αυτοί που παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς.

 

Από εκεί και πέρα, το γιατί ένα παιδί εμφανίζει μια συμπεριφορά στο σχολείο και μια άλλη στο σπίτι.... αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω. Θέλει πολλή δουλειά με το ίδιο το παιδί, με το γονιό και με το σχολείο. Δουλειά που δεν μπορώ να την κάνω εγώ που είμαι νηπιαγωγός, αλλά ένας ψυχολόγος. Καθώς επίσης, και δεν υπάρχει μια "μαγική" συνταγή που πιάνει σε όλα τα παιδιά. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι, οι οποίοι δοκιμάζονται, μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος για την κάθε περίσταση. Γι' αυτό άλλωστε το ΚΕΔΔΥ έχει στον τίτλο του τον όρο "διαφοροδιάγνωση" που σημαίνει απλά δοκιμάζω, απορρίπτω, μέχρι να βρω αυτό που "δουλεύει". Μιλάμε για χαρακτήρες, για συμπεριφορές, πράγματα που σε καμία περίπτωση δεν είναι μετρήσιμα και υπολογίσιμα.

Πάντως, όατν έχεις μια τάξη με 20 παιδιά, από τα οποία τα 19 ακολουθούν κανόνες και όρια και το 1 δεν τα ακολουθεί, πρέπει να μπει και αυτό το ένα στα όρια. Ο δάσκαλος θα δοκιμάσει 1-2-3 τεχνικές, μετά, αν αυτές δεν πιάσουν, θα απευθυνθεί σε πιο ειδικούς για να ετοιμάσουν μια παρέμβαση. Όσο καλός ή κακός και να είναι ο δάσκαλος, όταν τα 19 παιδιά είναι ΟΚ, δεν είναι ο δάσκαλος αυτός που θα αλλάξει, αλλά πρέπει να αλλάξει το παιδί. Νομίζω ότι είναι κατανοητό το τι λέω!

 

Για μένα, μακάρι όλα τα παιδιά να μπορούσαν να περνάνε από το ΚΕΔΔΥ για να βρίσκεται το μαθησιακό τους στυλ, ο τρόπος δηλαδή που μαθαίνουν πιο αποτελεσματικά. Τα πράγαμτα θα ήταν πολύ πιο εύκολα για όλους και κυρίως για τα ίδια τα παιδιά.

 

Τέλος αν ο γονιός δεν θέλει, δεν μπορεί κανένας να το υποχρεώσει και πάει στο ΚΕΔΔΥ, ούτε να δεχτεί την οποιαδήποτε παρέμβαση.

 

 

Και κλείνοντας, πιστέψτε με, με τόση δουλειά που έχουμε και ΄τοσο λίγο προσωπικό, από μία άποψη, μακάρι να μας έστελναν μόνο μαθησιακά πρόβλήματα! Και οι λίστες θα ήταν μικρότερες και εμείς πιο χαλαροί. Αλλά, έλα που τα θέματα συμπεριφοράς επηρεάζουν τη μάθηση των άλλων παιδιών, αλλά και τελικά τη μάθηση του ίδιου παιδιού που τα παρουσιάζει........(μπορεί στις μικ΄ρες τάξεις να μην επηρεάζεται στα μαθήματα με το να είναι ζωηρός ή/και να κάνει φασαρία μέσα στην τάξη, όσο περνάει ο καιρός και τα μαθήματα δυσκολεύουν, θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικός, να κάθεται πιο πολλή ώρα στην καρέκλα, να κάθεται να λύνει τις ασκήσεςι χωρίς κάπιον πάνω από το κεφάλι του...και αν δεν τα κάνει θα μείνει πίσω στα μαθήματα με άλλα πολύ κακά αποτελέσματα)

[AELIA 3]

Πέρυσι στην Α'δημοτικού το παιδί μου ερχόταν με παράπονα πως υπήρχε ένα άλλο παιδάκι από ένα άλλο τμήμα της α'τάξης το οποίο πολύ συχνά πείραζε, έσπρωχνε κάποια άλλα παιδάκια.Συνήθως 'τα έβαζε" με παιδάκια πιο ήσυχα και συνεσταλμένα από εκείνον.Το δικό μου παιδί 3 φορές είχε σπρωχθεί από το άλλο αγόρι σε σημείο τη μια φορά να έρθει πολύ φοβισμένο.Μιλήσαμε στη δασκάλα (με άλλες μητέρες), καθώς και στη διευθύντρια του σχολείου και μας είπαν πως επανειλημμένα έχουν μιλήσει με τους γονείς(που παρεπιπτόντως είναι δυο συμπαθέστατοι και αξιοπρεπείς άνθρωποι).Αυτό διήρκεσε αρκετούς μήνες να πηγαινοερχόμαστε στο σχολείο και να ζητάμε να γίνει κάτι.

Την επόμενη χρονιά στη β'τάξη έχουμε να κάνουμε με ένα άλλο παιδί...δεν εννοώ πως το αγοράκι μεταμορφώθηκε σε αγγελούδι...αλλά εκείνα τα συχνά περιστατικά βίας αξαλείφθηκαν.Εγώ πιστεύω ανάλογα και με αυτά που άκουσα από άλλες μητέρες πως μάλλον απευθύνθηκαν σε κάποιον από αυτούς τους δημόσιους φορείς που αναφέρετε.Εμένα βέβαια η απορία μου είναι πως δεν είναι και επικίνδυνο να παρεξηγήσουμε μια δυσπροσάρμοστη συμπεριφορά με το λεγόμενα πια διαδεδομένο bullying?

[Λαΐδα]

Νιωθω ότι είναι δυσκολο για έναν γονιο να δεχτει ότι το παιδι του θελει βοηθεια...οποιασδηποτε φυσεως. Και πιστευω ότι πολλοι είναι αρνητικοι στο να λαβει αυτή την πρωτοβουλια η δασκαλα επειδή οι ιδιοι εθελοτυφλουν!

Αθηνα μου, ναι...μιλαω με την κοινη λογικη και μονο μια που δεν εχω ιδια εμπειρια....Αν μου τυχαινε όμως και ημουν στη θεση μητερας που το παιδι της παραπεμφθηκε στο παιδι, θα αναλωνόμουν στο τι καλυτερο μπορω να κανω για αυτό παρα στο αν επρεπε...θα επικεντρωνόμουν στα οποια, ακομη και μικρα, προβλήματα του.

Αν υπαρχει ελεγχος στην αποτελεσματικοτητα είναι ένα εντελως διαφορετικο θεμα από το αν πρεπει να παραπεμφθεί ...να υπαρχξει ελεγχος σαφως! Ολοι το θελουμε...

Επισης να πω ότι αν ένα παιδι βγαινει με τους γονεις του και εχει μια 'νορμαλ ' συμπεριφορα ενώ στο σχολειο δεν εχει, πρεπει να εστιάσουμε στο αν το 'νορμαλ ' των γονιων είναι αυτό που υιοθετει και η κοινη λογικη..Γιατι στο σχολειο αυτό το 'νορμαλ ' ακολουθούμε...όχι αυτό που ακολουθει ο καθενας σπιτι του.

Εχω και εγω μια ερωτηση...Πως επηρεάζεται αρνητικα ένα παιδι από την υπολοιπη ταξη αν υπαρχει καποιο άλλο στο οποιο παρεχεται στηριξη?

[LA LATINA]

Χτες βράδυ έκανε μια ομιλία ο κ. Παυλίδης, που έχει στη Θεσσαλονίκη μεγάλο κέντρο δυσλεξίας και λοιπών διαταραχών. Πήγε μια φίλη μου και το βρήκε εξαιρετικά ενδιαφέρον. Το μόνο που θα σας πω γιατί μας αφορά όλους, είναι πως ο ίδιος παραδέχτηκε ότι τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει μόδα με το παραμικρό να στέλνουν παιδιά για διάγνωση, και είπε μάλιστα στους γονείς να μην ανησυχούν, γιατί οι περισσότερες παραπομπές γίνονται άνευ πραγματικού λόγου.... το καταθέτω χωρίς σχόλια.

[ekavi_]

Νιωθω ότι είναι δυσκολο για έναν γονιο να δεχτει ότι το παιδι του θελει βοηθεια...οποιασδηποτε φυσεως. Και πιστευω ότι πολλοι είναι αρνητικοι στο να λαβει αυτή την πρωτοβουλια η δασκαλα επειδή οι ιδιοι εθελοτυφλουν!

 

 

Εχω και εγω μια ερωτηση...Πως επηρεάζεται αρνητικα ένα παιδι από την υπολοιπη ταξη αν υπαρχει καποιο άλλο στο οποιο παρεχεται στηριξη?

 

Συμφωνώ σε αυτό. Πολλοί -μα πάρα πολλοί - γονείς εθελοτυφλούν, αλλά δεν αποκλείω και το ενδεχόμενο κάποιοι ανίκανοι εκπαιδευτικοί που δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν μια κατάσταση, να βγάζουν διαγνώσεις ή να παραπέμπουν σε ειδικούς χωρίς να υπάρχει λόγος.

 

Για τη συγκεκριμένη περίπτωση νιώθω πως δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, γιατί οι πληροφορίες είναι από δεύτερο χέρι.

 

Όσο για το τελευταίο ερώτημα, δεν βλέπω πως θα μπορούσε να βλάψει η παράλληλη στήριξη τα άλλα παιδιά ή και το ίδιο το παιδί στο οποίο παρέχεται.

[Λαΐδα]

εκαβη και εγω είμαι επιφυλακτικη για την περιπτωση λαθους από την δασκαλα....Φανταζομαι όμως δεν είναι τοσο απλο...Αντε καλεσε η δασκαλα, αντε ηρθε ο ειδικος.... Υποθετω ότι το παιδι θα αξιολογηθεί....

[Aimee]

Χτες βράδυ έκανε μια ομιλία ο κ. Παυλίδης, που έχει στη Θεσσαλονίκη μεγάλο κέντρο δυσλεξίας και λοιπών διαταραχών. Πήγε μια φίλη μου και το βρήκε εξαιρετικά ενδιαφέρον. Το μόνο που θα σας πω γιατί μας αφορά όλους, είναι πως ο ίδιος παραδέχτηκε ότι τα τελευταία χρόνια τείνει να γίνει μόδα με το παραμικρό να στέλνουν παιδιά για διάγνωση, και είπε μάλιστα στους γονείς να μην ανησυχούν, γιατί οι περισσότερες παραπομπές γίνονται άνευ πραγματικού λόγου.... το καταθέτω χωρίς σχόλια.

 

Ας δεχθούμε ότι οι περισσότερες παραπομπές γίνονται άνευ πραγματικού λόγου (--> "φταίει" η δασκάλα που είναι ανεπαρκής).

 

Οι διαγνώσεις όμως από επίσημους φορείς (όπως τα ΚΕΔΔΥ ή τα Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα) είναι κάτι διαφορετικό. Και, νομίζω, ότι αν αυτοί οι φορείς κάνουν διάγνωση, τότε υφίσταται πραγματικότατος λόγος και οφείλουν να ανησυχήσουν οι γονείς...

Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για δωρεάν υπηρεσία, που δεν παρέχεται μία και έξω, που συνεπάγεται δημόσιους πόρους και που οι πάροχοί της (προσωπικό) είναι πνιγμένοι στη δουλειά...

[ekavi_]

εκαβη και εγω είμαι επιφυλακτικη για την περιπτωση λαθους από την δασκαλα....Φανταζομαι όμως δεν είναι τοσο απλο...Αντε καλεσε η δασκαλα, αντε ηρθε ο ειδικος.... Υποθετω ότι το παιδι θα αξιολογηθεί....

 

Σίγουρα. Απλώς πιστεύω ότι σε περίπτωση υπερβάλλοντα ζήλου της δασκάλας, κάποιοι γονείς μπορείνα μπουν σε περιπέτειες χωρίς λόγο (εννοώ αξιολογήσεις χωρίς λόγο, μετά δυσπιστία ως προς το αποτέλεσμα της αξιολόγησης, να πάρουν δεύτερη-τρίτη γνώμη, ίσως δημιουργία άγχους στο παιδί κτλ).

Δηλαδή το πιο εύκολο είναι να πει μια δασκάλα κατευθείαν, ξέρετε το παιδί σας είναι πολύ ζωηρό, ή δεν πιάνει το μολύβι καλά ή κάνει άσχημα γράμματα, ή δεν συγκεντρώνεται κτλ, οπότε πηγαίνετε να το κοιτάξετε... Αλλά δεν είναι τόσο απλό αυτό το κοίταγμα.

 

Από την άλλη είναι πολλές περιπτώσεις που οι γονείς εθελοτυφλούν σε τραγικό βαθμό ή περιπτώσεις που ξέρουν ότι υπάρχει θέμα αλλά δεν το παραδέχονται στους γύρω τους. Δηλαδή, να έχει βγει διάγνωση αλλά να λένε στους γύρω τους ότι απλά το παιδί είναι ζωηρό... Οπότε είμαι επιφυλακτική με περιπτώσεις που γνωρίζω από δεύτερο-τρίτο χέρι κτλ...

[Aimee]

Νιωθω ότι είναι δυσκολο για έναν γονιο να δεχτει ότι το παιδι του θελει βοηθεια...οποιασδηποτε φυσεως. Και πιστευω ότι πολλοι είναι αρνητικοι στο να λαβει αυτή την πρωτοβουλια η δασκαλα επειδή οι ιδιοι εθελοτυφλουν!

...

Εχω και εγω μια ερωτηση...Πως επηρεάζεται αρνητικα ένα παιδι από την υπολοιπη ταξη αν υπαρχει καποιο άλλο στο οποιο παρεχεται στηριξη?

 

Λαΐδα μου, πρέπει να ενεργοποιείται κάποιος αμυντικός μηχανισμός στον γονέα... Είναι πολύ οδυνηρό να ακούς άσχημα σχόλια για το παιδί ΣΟΥ.

Ή μερικοί μπορεί να είναι ακόμη δέσμιοι κοινωνικών στερεοτύπων...

 

Αυτό που ρωτάς στο τέλος δεν το έχω καταλάβει...

[LA LATINA]

ΔΗΜΟΣΙΟ.......ΔΙΑΓΝΩΣΗ........δεν έχω καλή εμπειρία (προσωπική. όχι για το παιδί μου) ας μη μιλήσω περαιτέρω. Εύχομαι να είναι το καλύτερο για τα παιδάκια, τίποτε άλλο από μένα. Και εύχομαι οι εμπλεκόμενοι να είναι ευσυνείδητοι. Δάσκαλοι, γιατροί, και φυσικά γονείς. Αυτά από μένα.

[Aimee]

Σίγουρα. Απλώς πιστεύω ότι σε περίπτωση υπερβάλλοντα ζήλου της δασκάλας, κάποιοι γονείς να μπουν σε περιπέτειες χωρίς λόγο (εννοώ αξιολογήσεις χωρίς λόγο, μετά δυσπιστία ως προς το αποτέλεσμα της αξιολόγησης, να πάρουν δεύτερη-τρίτη γνώμη, ίσως δημιουργία άγχους στο παιδί κτλ).

Δηλαδή το πιο εύκολο είναι να πει μια δασκάλα κατευθείαν, ξέρετε το παιδί σας είναι πολύ ζωηρό, ή δεν πιάνει το μολύβι καλά ή κάνει άσχημα γράμματα, ή δεν συγκεντρώνεται κτλ, οπότε πηγαίνετε να το κοιτάξετε... Αλλά δεν είναι τόσο απλό αυτό το κοίταγμα.

 

......

 

Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για υπερβάλλοντα ζήλο (ή αδυναμία / ανεπάρκεια) του δασκάλου, όταν παραπέμπει για αξιολόγηση 3-4 παιδιά στα 25;

[Λαΐδα]

Λαΐδα μου, πρέπει να ενεργοποιείται κάποιος αμυντικός μηχανισμός στον γονέα... Είναι πολύ οδυνηρό να ακούς άσχημα σχόλια για το παιδί ΣΟΥ.

Ή μερικοί μπορεί να είναι ακόμη δέσμιοι κοινωνικών στερεοτύπων...

 

Αυτό που ρωτάς στο τέλος δεν το έχω καταλάβει...

γεια σου φιλη μου!!!

Αναφερθηκα σε αυτό που εγραψε η Αθηνα...

''Με απασχολεί, γιατί όπως έγραψα παραπάνω, επηρεάζει πολλά παιδιά στην τελική, το να υπάρχει ανησυχία στην τάξη, είτε με στήριξη, ειτε χωρίς.''

 

Μαλλον όμως παρανοησα

[Λαΐδα]

Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για υπερβάλλοντα ζήλο (ή αδυναμία / ανεπάρκεια) του δασκάλου, όταν παραπέμπει για αξιολόγηση 3-4 παιδιά στα 25;

Φανταζομαι ουτε καν τοσο!!! 3-4 στα 50, ισως.....

 

Εκαβη θεωρω αυτονοητο ότι η δασκαλα πρωτα θα μιλησει στους γονεις....και επισης θεωρω σιγουρο ότι υπαρχουν ΚΑΙ γονεις που δεν θα το ψαξουν παραπανω

[Aimee]

ΔΗΜΟΣΙΟ.......ΔΙΑΓΝΩΣΗ........δεν έχω καλή εμπειρία (προσωπική. όχι για το παιδί μου) ας μη μιλήσω περαιτέρω. Εύχομαι να είναι το καλύτερο για τα παιδάκια, τίποτε άλλο από μένα. Και εύχομαι οι εμπλεκόμενοι να είναι ευσυνείδητοι. Δάσκαλοι, γιατροί, και φυσικά γονείς. Αυτά από μένα. Καλό απόγευμα.

 

Υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας, Λατίνα. Για το παιδί μας πηγαίνουμε εκεί που εμπιστευόμαστε: δημόσιο ή ιδιωτικό... Δεν υπάρχουν μονόδρομοι...

 

Αν όμως κάποιος δάσκαλος παραπέμψει παιδί σε ιδιώτη αναπτυξιολόγο-παιδοψυχίατρο-λογοθεραπευτή κλπ., θα μιλήσουμε όλοι για συμφέροντα...

 

Αν πάλι ο ιδιώτης αναπτυξιολόγος-παιδοψυχίατρος-λογοθεραπευτής διαγνώσει κάποια διαταραχή, θα πούμε και πάλι όλοι ότι το κάνει για ιδιοτελείς σκοπούς, για να εξασφαλίσει πελατεία.