Πρόβλημα με την δασκάλα

[BabyCute]

Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν πρόκειται κανείς να μάθει αν όντως το έχει πει ή όχι.

Οφείλει η μητέρα να το πει στη δασκάλα, αλλά το βρίσκω δύσκολο να το παραδεχθεί γιατί είναι χοντρό. Παρόλα αυτά θα είναι μια καλή ευκαιρία να επανεξετάσει πώς λέει κάποια πράγματα.

 

Ναι! Πολλές φορές όταν νομίζουν ότι δεν γίνονται 'monitored' παρασυρονται και τους ξεφεύγουν! Ξεχνάνε ότι από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια!

[Λαΐδα]

Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν πρόκειται κανείς να μάθει αν όντως το έχει πει ή όχι.

Οφείλει η μητέρα να το πει στη δασκάλα, αλλά το βρίσκω δύσκολο να το παραδεχθεί γιατί είναι χοντρό. Παρόλα αυτά θα είναι μια καλή ευκαιρία να επανεξετάσει πώς λέει κάποια πράγματα.

 

Αν εχεις παιδακι που οντως καμια φορα υπερβαλλει η βγαζει απο τη φαντασια του καταστασεις, μπορεις ως μαμα να αναρρωτηθεις. Αυτη τη φραση τη λεμε στο σπιτι μας? την ξερει το παιδι? γιατι δεν ειναι φραση κοινη....

Αν πχ δεν τη χρησιμοποιουμε σπιτι και ως τοτε δεν την εχουμε ξανακουσει ποτε απο εκεινο, σαφως και την ακουσε στο σχολειο...

[ChristinaESL]

Αν αντιμετωπίσεις την εκπαιδευτικό του παιδιού σου, με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισες μία γνώμη σε ένα forum που δεν επηρεάζει το παιδί σου, τότε δυστυχώς θα έχει πολύ δύσκολα εκπαιδευτικά χρόνια. Το λέω με κάθε σεβασμό στο παιδί, γιατί προσωπικά δε με ενδιαφέρουν οι γονείς. Παιδιά εκπαιδεύουμε. Τους γονείς τους εκπαίδευσαν κάποτε, απόφοιτοι σχολών διετούς φοίτησης, ενός τομέα που ήταν πολύ ρευστός και είναι ακόμα.

Όταν αναφέρουμε τις διαφορετικές ΟΠΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ των παιδιών στις μικρές ηλικίες, δεν αναφερόμαστε σε ΨΕΜΑΤΑ που λένε τα παιδιά, αλλά σε πράγματα που παρέλειψαν γιατί με την προσχολική αντίληψη που δεν ταυτίζεται με την ενήλικη αντίληψη σε τίποτα, δεν τα θεώρησαν σημαντικά. Επίσης, τα παιδιά συνηθίζουν "να βγάζουν πράγματα από το μυαλό τους", όσο περίεργο κι αν φαίνεται στους γονείς που θεωρούν "προσγειωμένο" και "ώριμο" το παιδί τους. Αυτός είναι και ο λόγος, που τα παιδιά ως αυτόπτες μάρτυρες σε δικαστικές υποθέσεις δεν είναι ικανοποιητικοί παράγοντες. Μπορεί να πει μια μαμά "το παιδί μου δε λέει ψέματα", αλλά έχουν γίνει ολόκληρες έρευνες που το αποτέλεσμα, δοσμένο με απλά λόγια, λέει ότι αν ρωτάτε κάθε μέρα για 5 μέρες ένα παιδί "Εσύ έσπασες το πιάτο;", ακόμα και αν δεν έχει σπάσει ποτέ κανένα πιάτο, ή δεν έχει δει ποτέ σπασμένο πιάτο, ή δεν έχετε μιλήσει ποτέ στο σπίτι για σπασμένο πιάτο, την πέμπτη μέρα θα δώσει την απάντηση "Ναι, εγώ το έσπασα" και θα νιώθει και τύψεις. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβετε πώς κατασκευάζουν πραγματικότητες τα παιδιά και οπωσδήποτε να μάθετε να ακούτε και μία άποψη που δε συμφωνεί με τη δική σας (και αυτό πάει σε όλους τους ανθρώπους, γονείς ή όχι). Επίσης, το να λέμε "Δεν πρέπει να μιλάμε για τα γεννητικά όργανα των παιδιών", σαν αυθαίρετη σκέψη που αποτελεί ταμπού για την ενήλικη ζωή, είναι απαράδεκτο. Πριν βγάλετε τέτοια πορίσματα, καλό θα ήταν, αν όχι να το ρίξετε στη βιβλιογραφία, να ψάξετε λίγο στο διαδίκτυο και όχι σε κάποιο forum, αλλά σε σοβαρές εκδόσεις.

Και ναι, το μήνυμά μου είναι "νευρικό" γιατί θίγονται ευαίσθητοι τομείς που τελικά οδηγούν το εκπαιδευτικό σύστημα και τους εκπαιδευτικούς να πουν "Α έτσι... Δεν ξανασχολούμαι κι εγώ..." και τελικά καταλήγουμε σε τεράστια προβλήματα.

Γενικότερα πάντως, θεωρώ ότι το κράτος θα έπρεπε κάποια στιγμή να λάβει μέτρα, πρώτον για να προστατεύει τα παιδιά από εκπαιδευτικούς που είναι αδιάφοροι σε βαθμό κακουργήματος και δεύτερον για να προστατεύει την εκπαίδευση των παιδιών από παρεμβάσεις γονέων που θέλουν π.χ. "να βγει η ύλη στο νηπιαγωγείο". Πριν ανοίξετε οποιαδήποτε συζήτηση με απώτερο στόχο "να πληρώσει αυτός που πλήγωσε το αγγελούδι μου" λοιπόν, φροντίστε να ξέρετε και τις δύο πλευρές πολύ καλά και να είστε ενήμεροι για τις ψυχολογικές και εκπαιδευτικές παραμέτρους των θεμάτων. Γιατί τελικά, μπορεί μία αντίδραση της δασκάλας του που δε σας άρεσε να το βοηθάει να εξελιχθεί σε ατομικό επίπεδο και αυτό που διαλέγουν οι γονείς ως "προστασία" για το παιδί τους, να το οδηγήσει σε ένα συναισθηματικό μούδιασμα.

[Little Monkey]

Αν πχ δεν τη χρησιμοποιουμε σπιτι και ως τοτε δεν την εχουμε ξανακουσει ποτε απο εκεινο, σαφως και την ακουσε στο σχολειο...

Δηλαδή εσύ ποτέ δεν έχεις ακούσει από 4χρονο μια φράση που δεν έχεις πει εσύ ή η δασκάλα; Περίεργο μου φαίνεται αυτό.

 

Ακόμα και στο σχολείο να την άκουσε δεν σημαίνει ότι την άκουσε από τη δασκάλα.

 

Τα φυσιολογικά παιδιά σε αυτή την ηλικία έχουν πάρα πολλά ερεθίσματα - καθώς και την ικανότητα να φτιάχνουν δικές τους ιστορίες και φράσεις. Δεν αρέσκονται απλά στο να επαναλαμβάνουν τις φράσεις που ακούν από τους γονείς και τη δασκάλα.

 

Little monkey εσυ μπορει να μην εμπιστευεσαι το παιδι σου, προσωπικα τα δικα μου ποτε δεν μου εχουν πει ψεμματα η υπερβολες. Οποτε παιρνω ως δεδομενο οτι το παιδι λεει αληθεια.

Δεν είπα ότι το παιδί λέει ψέματα. Δεν είναι θέμα ηθελημένης ψευτιάς. Στην ηλικία αυτή τα παιδιά δεν ξεχωρίζουν επαρκώς την αντικειμενική πραγματικότητα από τη φαντασία και δεν μπορούν να θυμηθούν ή να καταλάβουν όλες τις σημαντικές παραμέτρους μιας συζήτησης. Σου μεταφέρουν όχι αυτό που ειπώθηκε αλλά αυτό που νομίζουν ότι ειπώθηκε. Μέχρι την ηλικία των 10 ετών περίπου δεν μπορείς να τα θεωρείς αξιόπιστους μάρτυρες - και αυτό ισχύει για όλα τα παιδιά και για τα δικά μου, και για τα δικά σου και για τα παιδιά όλου του κόσμου.

 

Η μιρικι ειναι νηπιαγωγος και μονη της ανεφερε οτι αυτο ειναι ανεπιτρεπτο, δεν βριςκω κατι αλλο να πω περα απο αυτο.

Κι εγώ είμαι ψυχολόγος και διαφωνώ. Τι να κάνουμε τώρα; Δεν πρέπει να λέω την άποψή μου επειδή διαφωνεί με της Miriki?

 

Με εκνευριζει η τακτικη σου, φασκεις και αντιφασκεις, υπερβαλλεις, αντιδρας μονο για να αντιδρας χωρις ουσια, και αντι να αρκεισαι να πεις τη γνωμη σου και να την υπερασπιστεις τεκμηριωνοντας την , πιανεσαι απο αλλες γνωμες, τις κανεις σαν τα μουτρα σου και μετα επανερχεσαι να συμφωνησεις με αυτες.

Κι εγώ βαρέθηκα να πετάγεσαι κάθε φορά που λέω κάτι και να μου επιτίθεσαι, αλλά δεν το κάνω θέμα. Αν εσύ εκνευρίζεσαι τόσο πολύ που πρέπει να μου κάνεις κατά μέτωπο επίθεση για να ηρεμήσεις προτείνω πριν διαβάσεις τα ποστ μου να παίρνεις ένα Zanax. Ή τουλάχιστον βαθειές ανάσες. Στο λέω πολύ καλοπροαίρετα αυτό, και χωρίς ειρωνία.

 

Αν αντιμετωπίσεις την εκπαιδευτικό του παιδιού σου, με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισες μία γνώμη σε ένα forum που δεν επηρεάζει το παιδί σου, τότε δυστυχώς θα έχει πολύ δύσκολα εκπαιδευτικά χρόνια.

Και λίγα λες.

 

Όταν αναφέρουμε τις διαφορετικές ΟΠΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ των παιδιών στις μικρές ηλικίες, δεν αναφερόμαστε σε ΨΕΜΑΤΑ που λένε τα παιδιά, αλλά σε πράγματα που παρέλειψαν γιατί με την προσχολική αντίληψη που δεν ταυτίζεται με την ενήλικη αντίληψη σε τίποτα, δεν τα θεώρησαν σημαντικά. Επίσης, τα παιδιά συνηθίζουν "να βγάζουν πράγματα από το μυαλό τους", όσο περίεργο κι αν φαίνεται στους γονείς που θεωρούν "προσγειωμένο" και "ώριμο" το παιδί τους. Αυτός είναι και ο λόγος, που τα παιδιά ως αυτόπτες μάρτυρες σε δικαστικές υποθέσεις δεν είναι ικανοποιητικοί παράγοντες.

Εσύ έχεις διαβάσει ψυχολογία, δεν εξηγείται αλλιώς.

 

Επίσης, το να λέμε "Δεν πρέπει να μιλάμε για τα γεννητικά όργανα των παιδιών", σαν αυθαίρετη σκέψη που αποτελεί ταμπού για την ενήλικη ζωή, είναι απαράδεκτο. Πριν βγάλετε τέτοια πορίσματα, καλό θα ήταν, αν όχι να το ρίξετε στη βιβλιογραφία, να ψάξετε λίγο στο διαδίκτυο και όχι σε κάποιο forum, αλλά σε σοβαρές εκδόσεις.

Αμήν.

[Λαΐδα]

Αν αντιμετωπίσεις την εκπαιδευτικό του παιδιού σου, με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισες μία γνώμη σε ένα forum που δεν επηρεάζει το παιδί σου, τότε δυστυχώς θα έχει πολύ δύσκολα εκπαιδευτικά χρόνια.

 

Τα δυσκολα χρονια θα τα εχει μαλλον οποιος ηλιθιος θεωρει τον εαυτο του εκπαιδευτικο!

 

Το λέω με κάθε σεβασμό στο παιδί, γιατί προσωπικά δε με ενδιαφέρουν οι γονείς. Παιδιά εκπαιδεύουμε. Τους γονείς τους εκπαίδευσαν κάποτε, απόφοιτοι σχολών διετούς φοίτησης, ενός τομέα που ήταν πολύ ρευστός και είναι ακόμα.

Όταν αναφέρουμε τις διαφορετικές ΟΠΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ των παιδιών στις μικρές ηλικίες, δεν αναφερόμαστε σε ΨΕΜΑΤΑ που λένε τα παιδιά, αλλά σε πράγματα που παρέλειψαν γιατί με την προσχολική αντίληψη που δεν ταυτίζεται με την ενήλικη αντίληψη σε τίποτα, δεν τα θεώρησαν σημαντικά. Επίσης, τα παιδιά συνηθίζουν "να βγάζουν πράγματα από το μυαλό τους", όσο περίεργο κι αν φαίνεται στους γονείς που θεωρούν "προσγειωμένο" και "ώριμο" το παιδί τους.

Ο καθε ενας ξερει το παιδι του...αυτη η φραση ειναι συγκεκριμενη, οχι κοινη, για να την πει σημαινει ιτι την ακουσε εκτος αν τη χρησιμοποιουν σπιτι του. Ο καθε γονιος ξερει. Μη θαρρειτε ως εκπαιδευτικοι, μερικοι, οτι ξερετε πιο πολλα για το παιδι της καθε μανας. Θεωρητικα ισως....

 

Αυτός είναι και ο λόγος, που τα παιδιά ως αυτόπτες μάρτυρες σε δικαστικές υποθέσεις δεν είναι ικανοποιητικοί παράγοντες. Μπορεί να πει μια μαμά "το παιδί μου δε λέει ψέματα", αλλά έχουν γίνει ολόκληρες έρευνες που το αποτέλεσμα, δοσμένο με απλά λόγια, λέει ότι αν ρωτάτε κάθε μέρα για 5 μέρες ένα παιδί "Εσύ έσπασες το πιάτο;", ακόμα και αν δεν έχει σπάσει ποτέ κανένα πιάτο, ή δεν έχει δει ποτέ σπασμένο πιάτο, ή δεν έχετε μιλήσει ποτέ στο σπίτι για σπασμένο πιάτο, την πέμπτη μέρα θα δώσει την απάντηση "Ναι, εγώ το έσπασα" και θα νιώθει και τύψεις. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβετε πώς κατασκευάζουν πραγματικότητες τα παιδιά και οπωσδήποτε να μάθετε να ακούτε και μία άποψη που δε συμφωνεί με τη δική σας (και αυτό πάει σε όλους τους ανθρώπους, γονείς ή όχι). Επίσης, το να λέμε "Δεν πρέπει να μιλάμε για τα γεννητικά όργανα των παιδιών", σαν αυθαίρετη σκέψη που αποτελεί ταμπού για την ενήλικη ζωή, είναι απαράδεκτο. Πριν βγάλετε τέτοια πορίσματα, καλό θα ήταν, αν όχι να το ρίξετε στη βιβλιογραφία, να ψάξετε λίγο στο διαδίκτυο και όχι σε κάποιο forum, αλλά σε σοβαρές εκδόσεις.

 

Απαραδεκτο ειναι νε κανει μια ηλιθια ολη την ταξη να γελαει με το ΄πιπι ΄ του παιδιου μου. Δεν μιλησαν..γελασαν...κοροιδεψαν. Ας μαθουμε να τα ξεχωριζουμε αυτα.

 

Και ναι, το μήνυμά μου είναι "νευρικό" γιατί θίγονται ευαίσθητοι τομείς που τελικά οδηγούν το εκπαιδευτικό σύστημα και τους εκπαιδευτικούς να πουν "Α έτσι... Δεν ξανασχολούμαι κι εγώ..." και τελικά καταλήγουμε σε τεράστια προβλήματα.

 

Ναι γιατι στην πλειονοτητα τους εχουν λυσει πολλα μεχρι σημερα!!!

 

 

 

Γενικότερα πάντως, θεωρώ ότι το κράτος θα έπρεπε κάποια στιγμή να λάβει μέτρα, πρώτον για να προστατεύει τα παιδιά από εκπαιδευτικούς που είναι αδιάφοροι σε βαθμό κακουργήματος και δεύτερον για να προστατεύει την εκπαίδευση των παιδιών από παρεμβάσεις γονέων που θέλουν π.χ. "να βγει η ύλη στο νηπιαγωγείο". Πριν ανοίξετε οποιαδήποτε συζήτηση με απώτερο στόχο "να πληρώσει αυτός που πλήγωσε το αγγελούδι μου" λοιπόν, φροντίστε να ξέρετε και τις δύο πλευρές πολύ καλά και να είστε ενήμεροι για τις ψυχολογικές και εκπαιδευτικές παραμέτρους των θεμάτων. Γιατί τελικά, μπορεί μία αντίδραση της δασκάλας του που δε σας άρεσε να το βοηθάει να εξελιχθεί σε ατομικό επίπεδο και αυτό που διαλέγουν οι γονείς ως "προστασία" για το παιδί τους, να το οδηγήσει σε ένα συναισθηματικό μούδιασμα.

 

Συμφωνω..το συγκεκριμενο παραδειγμα ομς δεν εχει να προσφερει τιποτα στο παιδι!!!

[BabyCute]

Αν αντιμετωπίσεις την εκπαιδευτικό του παιδιού σου, με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισες μία γνώμη σε ένα forum που δεν επηρεάζει το παιδί σου, τότε δυστυχώς θα έχει πολύ δύσκολα εκπαιδευτικά χρόνια. Το λέω με κάθε σεβασμό στο παιδί, γιατί προσωπικά δε με ενδιαφέρουν οι γονείς. Παιδιά εκπαιδεύουμε. Τους γονείς τους εκπαίδευσαν κάποτε, απόφοιτοι σχολών διετούς φοίτησης, ενός τομέα που ήταν πολύ ρευστός και είναι ακόμα.

Όταν αναφέρουμε τις διαφορετικές ΟΠΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ των παιδιών στις μικρές ηλικίες, δεν αναφερόμαστε σε ΨΕΜΑΤΑ που λένε τα παιδιά, αλλά σε πράγματα που παρέλειψαν γιατί με την προσχολική αντίληψη που δεν ταυτίζεται με την ενήλικη αντίληψη σε τίποτα, δεν τα θεώρησαν σημαντικά. Επίσης, τα παιδιά συνηθίζουν "να βγάζουν πράγματα από το μυαλό τους", όσο περίεργο κι αν φαίνεται στους γονείς που θεωρούν "προσγειωμένο" και "ώριμο" το παιδί τους. Αυτός είναι και ο λόγος, που τα παιδιά ως αυτόπτες μάρτυρες σε δικαστικές υποθέσεις δεν είναι ικανοποιητικοί παράγοντες. Μπορεί να πει μια μαμά "το παιδί μου δε λέει ψέματα", αλλά έχουν γίνει ολόκληρες έρευνες που το αποτέλεσμα, δοσμένο με απλά λόγια, λέει ότι αν ρωτάτε κάθε μέρα για 5 μέρες ένα παιδί "Εσύ έσπασες το πιάτο;", ακόμα και αν δεν έχει σπάσει ποτέ κανένα πιάτο, ή δεν έχει δει ποτέ σπασμένο πιάτο, ή δεν έχετε μιλήσει ποτέ στο σπίτι για σπασμένο πιάτο, την πέμπτη μέρα θα δώσει την απάντηση "Ναι, εγώ το έσπασα" και θα νιώθει και τύψεις. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβετε πώς κατασκευάζουν πραγματικότητες τα παιδιά και οπωσδήποτε να μάθετε να ακούτε και μία άποψη που δε συμφωνεί με τη δική σας (και αυτό πάει σε όλους τους ανθρώπους, γονείς ή όχι). Επίσης, το να λέμε "Δεν πρέπει να μιλάμε για τα γεννητικά όργανα των παιδιών", σαν αυθαίρετη σκέψη που αποτελεί ταμπού για την ενήλικη ζωή, είναι απαράδεκτο. Πριν βγάλετε τέτοια πορίσματα, καλό θα ήταν, αν όχι να το ρίξετε στη βιβλιογραφία, να ψάξετε λίγο στο διαδίκτυο και όχι σε κάποιο forum, αλλά σε σοβαρές εκδόσεις.

Και ναι, το μήνυμά μου είναι "νευρικό" γιατί θίγονται ευαίσθητοι τομείς που τελικά οδηγούν το εκπαιδευτικό σύστημα και τους εκπαιδευτικούς να πουν "Α έτσι... Δεν ξανασχολούμαι κι εγώ..." και τελικά καταλήγουμε σε τεράστια προβλήματα.

Γενικότερα πάντως, θεωρώ ότι το κράτος θα έπρεπε κάποια στιγμή να λάβει μέτρα, πρώτον για να προστατεύει τα παιδιά από εκπαιδευτικούς που είναι αδιάφοροι σε βαθμό κακουργήματος και δεύτερον για να προστατεύει την εκπαίδευση των παιδιών από παρεμβάσεις γονέων που θέλουν π.χ. "να βγει η ύλη στο νηπιαγωγείο". Πριν ανοίξετε οποιαδήποτε συζήτηση με απώτερο στόχο "να πληρώσει αυτός που πλήγωσε το αγγελούδι μου" λοιπόν, φροντίστε να ξέρετε και τις δύο πλευρές πολύ καλά και να είστε ενήμεροι για τις ψυχολογικές και εκπαιδευτικές παραμέτρους των θεμάτων. Γιατί τελικά, μπορεί μία αντίδραση της δασκάλας του που δε σας άρεσε να το βοηθάει να εξελιχθεί σε ατομικό επίπεδο και αυτό που διαλέγουν οι γονείς ως "προστασία" για το παιδί τους, να το οδηγήσει σε ένα συναισθηματικό μούδιασμα.

 

Δηλαδή το παιδι αποκλείεται να είπε την αλήθεια, και να έχει δίκιο?

Η νηπιαγωγός έχει απόλυτο δίκιο ότι και να έγινε , ότι και να είπε?

Ε τότε να της δώσουμε και μια βεργα ρε παιδιά!

[Λαΐδα]

Απο οτι ξαναειδα εν τω μεταξυ, το παιδι οαει στα μεγαλα νηπια οποτε δεν μιλαμε για τετραχρονο

[ChristinaESL]

Τα δυσκολα χρονια θα τα εχει μαλλον οποιος ηλιθιος θεωρει τον εαυτο του εκπαιδευτικο!

Εννοείται... Όταν οι γονείς δε συνεργάζονται για να ληθούν θέματα του παιδιού, αλλά σκέφτονται πώς θα τους κράξουν για να βγει το παιδί τους από πάνω και τελικά να μην ξανασεβαστεί το/τη νηπιαγωγό του και (ακόμα πιο έντονα) αργότερα το/τη δάσκαλο/δασκάλα του, επειδή "καλά, θα φωνάξω τη μαμά μου και θα δει", σίγουρα θα έχει πολύ δύσκολα χρόνια.

 

Αυτή η κατάσταση με το παράδειγμα είναι κοινή και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Και αυτό που εξήγησα είναι απόφαση δικαστικών συστημάτων για τη συμμετοχή των παιδιών σε διεργασίες σημαντικών αποφάσεων. Αν εννοούμε τη λέξη συγκεκριμένα "πιπί", ακόμα και αν δεν την χρησιμοποιείται στο σπίτι, σκεφτείτε ότι το παιδί περνάει 4-8 ώρες στο νηπιαγωγείο, με άλλα τουλάχιστον 20 παιδιά, που μπορεί να την χρησιμοποιούν στο δικό τους σπίτι και να την αναφέρουν συχνά. Δεν αποκλύω το να την χρησιμοποίησε η νηπιαγωγός και το πιο πιθανό είναι όντως να ανέφερε την έκφραση, για την οποία την έχουμε στήσει στον τοίχο και όχι μόνο δεν είναι παράνομο, αλλά ο διαχωρισμός των δύο φύλων, δεν είναι κάτι απαγορευμένο στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες ζούμε. Ο εκπαιδευτικός και οι γονείς ξέρουν πολλά πράγματα για τα παιδιά που έχουν. Οι πρώτοι σε πολύ λιγότερο χρονικό διάστημα "ξέρουν" πού πρέπει να εστιάσουν, γιατί έχουν φάει τα νιάτα τους σε δραστηριότητες παρατήρησης. Σίγουρα στις δύο κατηγορίες, μπορεί να γνωρίζουν κάποιες πλευρές πολύ καλύτερα από την άλλη κατηγορία. Αυτό ισχύει και για τους εκπαιδευτικούς και για τους γονείς. Όταν βγαίνει μία μαμά και λέει "Έχω γράψει το παιδί μου σε δέκα δραστηριότητες για να δει ποια του αρέσει και να την κρατήσουμε για του χρόνου", αγνοεί ότι οι περισσότερες περιπτώσεις τραυλισμού στην προσχολική ηλικία, προέρχονται από τέτοιες συμπεριφορές. Αλλά είναι μαμά... Ξέρει το παιδί της... Ξέρει ότι το παιδί της πρέπει να δοκιμάσει για να καταλήξει και με αυτόν τον τρόπο δείχνει πόσο πολύ ενδιαφέρεται γι αυτό. Πίσω από κάθε κατάσταση, υπάρχει πρακτικό και θεωρητικό πλαίσιο. Θεωρώ ότι γονείς ΚΑΙ εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να γνωρίζουν και τα δύο. Δυστυχώς όμως, στους εκπαιδευτικούς επικρατεί το πασάλειμμα και στους γονείς η δεδομένη γνώση που αποκτήθηκε λόγω γονικής ιδιότητας. Και τα δύο είναι εξίσου επικίνδυνα για ένα παιδί. Γι αυτό προτείνω πάντα τη συνεργασία εκπαιδευτικών και γονέων, ώστε τουλάχιστον να υπάρχει μία κοινή γραμμή πλεύσης. Στο συγκεκριμένο συμβάν, το οποίο προβλημάτισε εδώ και μία εβδομάδα ένα forum, το θεωρώ παράλογο να αναρωτιόμαστε εδώ τι ΘΑ μπορούσε να γίνει ΑΝ..., αντί να έχουμε ήδη μιλήσει με την εκπαιδευτικό. Επειδή βλέπω μία άρνηση για την εκπαιδευτική διαδικασία γενικότερα, και μία καθολική απόφαση σχετικά με την "ηλιθιότητα" της αντιμετώπισής της, δε χρειάζεται να αναλύσω άλλο τις απόψεις μου, μιας που στέκονται εντελώς αντίθετες στο αμέτοχο καθεστώς της "αχρηστίας του εκπαιδευτικού συστήματος", χωρίς καν να αναλογιστούμε τι δίνουμε και τι πρέπει να πάρουμε.

Ανέφερα και πιο πριν, ότι αν δεν αντιμετώπισε τη συμπεριφορά των άλλων παιδιών, είναι κάτι άσχημο, γιατί συνεχίζει το στερεοτυπικό ταμπού των ενηλίκων (μιλήσαμε για "πιπί" (όχι απαραίτητα ενός συγκεκριμένου παιδιού), άρα θα γελάσουμε γιατί είναι κάτι κρυφό και όταν δεν είναι πια κρυφό, είναι αστείο).

 

Τώρα για την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, δε θα μιλήσω. Θεωρώ τον εαυτό μου εκπαιδευτικό (μετά από δύο προπτυχιακά και ένα μεταπτυχιακό) και είμαι πολύ περίφανη γι αυτό. Με την ίδια γενίκευση θα μπορούσε οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός να ισχυριστεί ότι "Οι γονείς κατέστρεψαν το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα".

 

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα μπορεί να έγιναν άπειρες άλλες κουβέντες που δεν έφτασαν ποτέ στα αφτιά σας. Το πώς σηκωνόμαστε όταν πέφτουμε, το πώς δεν επιτρέπουμε σε άλλους να μας ρίξουν, το πώς αντιμετωπίζουμε τη διαφορετικότητα των δύο φύλων, το πώς λύνουμε τις μεταξύ μας διαφορές και άλλα χιλιάδες θέματα.

 

Εγώ στη θέση της white angel θα προσπαθούσα να εξηγήσω στο παιδί γιατί γέλασαν οι συμμαθητές της. Ότι αναφέρθηκε ένα θέμα που δεν το συζητάμε συχνά, γιατί τα αγόρια από τα κορίτσια είναι διαφορετικά. Ότι πρέπει να πηγαίνει στην τουαλέτα όταν έχουν χρόνο γι αυτό και πως αν τύχει να θελήσει και εκτός αυτών των πλαισίων θα πρέπει να το ζητήσει, όπως και έκανε και δεν ήταν καθόλου λάθος. Ότι όταν κάποιοι γελάνε, μπορεί να το κάνουν για πολλά θέματα, αλλά το συγκεκριμένο έγινε επειδή ο κόσμος δε μιλάει συχνά γι αυτό και πως εκεί θα μπορούσε να απαντήσει στους συμμαθητές του. Το νηπιαγωγείο είναι η πρώτη κοινότητα στην οποία βγαίνουν τα παιδιά. Άλλο να τα προστατεύουμε και άλλο να τα κάνουμε μαλθακά. Όλα αυτά θα έπρεπε να αξιοποιηθούν σαν ευκαιρίες. Από την άλλη, πέφτουμε πάλι στη λούπα να κάνουμε εικασίες, χωρίς να ξέρουμε γεγονότα. Στο νηπιαγωγείο που είμαι φέτος, ένα κοριτσάκι κατουρήθηκε πάνω του και πήγε στην τουαλέτα να αλλάξει, χωρίς να ασχοληθεί κανένας από τους συμμαθητές του. Όταν βγήκε, ένα άλλο κοριτσάκι της είπε "Καλά ρε [όνομα], κατουρήθηκες; Μεγαλώσαμε πια!" και το άλλο κοριτσάκι απάντησε "Ναι, μωρέ ήθελα να πάω, αλλά νόμιζα ότι θα κρατηθώ για να τελειώσει το παραμύθι. Αλλά είχα πιει πολύ νερό" και έληξε εκεί το θέμα. Είναι κάτι όμως, που το έχουμε δουλέψει όλη τη χρονιά. Ίσως κάποιο άλλο παιδάκι να έβαζε τα κλάματα αντί να μιλήσει και να γίνει διάλογος. Είναι κάτι που τα παιδιά πρέπει να μάθουν. Να μάθουν να μιλάνε και να μη θίγονται. Όταν κάποια παιδιά έρχονται σαν κοινωνικοποιημένοι άγραφοι πίνακες στα σχολεία της χώρας, δε γίνεται η μετάβαση να γίνει στα πούπουλα...

 

BabyCute ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΟΧΙ!!! Απλά, μιας που όλοι είχαμε καταλήξει στο ότι το παιδί τα είπε όλα όσα έγιναν σχετικά με το συμβάν και η κακιά νηπιαγωγός πρέπει να καεί στην πυρά, είπα να αναρωτηθώ κι εγώ σαν εσένα, με τη μόνη διαφορά ότι προσωπικά απέφυγα να ενοχοποιήσω κάποιον, αφού δεν ξέρω ολοκληρωμένα για τι είδους συμβάν μιλάμε.

 

Υ.Γ. Μιλάμε για προσχολική ηλικία. Ότι έγραφα πιο πάνω ισχύει για τις ηλικίες 2-6.

[Little Monkey]

Απο οτι ξαναειδα εν τω μεταξυ, το παιδι οαει στα μεγαλα νηπια οποτε δεν μιλαμε για τετραχρονο

4χρονο, 5χρονο, 8χρονο - οι μαρτυρίες των παιδιών αυτών των ηλικιών δεν είναι αξιόπιστες. Γι' αυτό άλλωστε το ένα παιδάκι λέει "δεν έκλαψα" και το άλλο "έκλαψε και πήγε ένα άλλο παιδάκι να την παρηγορήσει και η δασκάλα το μάλωσε". Τελικά τι έγινε; Έκλαψε ή δεν έκλαψε η κόρη της θεματοθέτριας; Ποιο παιδάκι λέει "ψέματα";

 

(Κανένα από τα δύο. Το καθένα αναφέρει αυτό που νομίζει ότι έγινε.)

 

Κατά τον ίδιο τρόπο το "όλα τα παιδάκια με κορόιδεψαν" μπορεί να στην πραγματικότητα να ήταν "ένα ή δύο παιδάκια γέλασαν και η κυρία τα μάλωσε". Είναι πολύ συνηθισμένο κάτι που έγινε το παιδί να το θυμάται μεν αλλά να το έχει αποδώσει σε άλλο πρόσωπο ή με διαφορετικό κίνητρο (π.χ. μπορεί η δασκάλα να μάλωσε τα παιδιά που γέλασαν και όχι το παιδάκι που πήγε να παρηγορήσει αυτό που υποτίθεται ότι έκλαιγε, το οποίο είπε στην μαμά του ότι δεν έκλαψε).

 

Κατά τον ίδιο τρόπο το "το πιπί σου όλο να κατουράει θέλει" μπορεί στην πραγματικότητα να ήταν "πάλι θέλεις πιπί σου?".

 

Ας ρωτήσει η μαμά τη δασκάλα να δούμε τι θα της πει.

 

Στο συγκεκριμένο συμβάν, το οποίο προβλημάτισε εδώ και μία εβδομάδα ένα forum, το θεωρώ παράλογο να αναρωτιόμαστε εδώ τι ΘΑ μπορούσε να γίνει ΑΝ..., αντί να έχουμε ήδη μιλήσει με την εκπαιδευτικό.

Το αυτό.

[Λαΐδα]

Συμφωνω κριστιανα με οσα γραφεις. Εχω και την τυχη να εχω πεσει σε ΚΑΛΟΥΣ εκπαιδευτικους οι οποιοι ΠΟΤΕ δεν θα δικαιολογουσαν τον εαυτο τους ΑΝ παρασυρονταν και ελεγαν αυτην την ανοησια.

Τα παιδια μου τους σεβονται, τους τιμιυν και τους αγαπουν και εγω απο την πλευρα μου τους εμπιστευομαι. Ονως ξανακεω δεν θα δικαιολογουσαν αυτο το ατοπημα. Σαφως και δεν σημαινει οτι θα τη στησουμε στον τοιχο, εξαρχης ειπα οτι θα εξηγουσα ευγενικα. Αλλα οχι και να το θεωρησω κατι λογικο... Αν ειναι λογικη αυτη η αντιμετωπιση φανταζομαι οτι αν στο διαλειμμα τη ρωτησει ενας συμμαθητης της " το πιπι σου θελει τσισα παλι; " θα ειναι εξισου φυσιολογικη απορια.

Ειμαι απο τους αυστηρους γονεις... Απο αυτους που συμπαθουν οι δασκαλοι γιατι εχοντας δουλεψει με το παιδι μου, κατανοω τον κοπο του να διυλευεις με 20 παιδια. Ενατικτωδως μια πιυ δε σε ξερω θεωρω οτι και εσυ προσπαθεις τα μαλλα.

Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι θα δεχτω οποιαδηπιτε συμπεριφορα δασκαλας η οποιουδηποτε αλλου ειδικου. Ο καθενας μας στην δουλεια του οφειλει να τηρει καποιους τυπιυς

[BabyCute]

Τα δυσκολα χρονια θα τα εχει μαλλον οποιος ηλιθιος θεωρει τον εαυτο του εκπαιδευτικο!

Εννοείται... Όταν οι γονείς δε συνεργάζονται για να ληθούν θέματα του παιδιού, αλλά σκέφτονται πώς θα τους κράξουν για να βγει το παιδί τους από πάνω και τελικά να μην ξανασεβαστεί το/τη νηπιαγωγό του και (ακόμα πιο έντονα) αργότερα το/τη δάσκαλο/δασκάλα του, επειδή "καλά, θα φωνάξω τη μαμά μου και θα δει", σίγουρα θα έχει πολύ δύσκολα χρόνια.

 

Αυτή η κατάσταση με το παράδειγμα είναι κοινή και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Και αυτό που εξήγησα είναι απόφαση δικαστικών συστημάτων για τη συμμετοχή των παιδιών σε διεργασίες σημαντικών αποφάσεων. Αν εννοούμε τη λέξη συγκεκριμένα "πιπί", ακόμα και αν δεν την χρησιμοποιείται στο σπίτι, σκεφτείτε ότι το παιδί περνάει 4-8 ώρες στο νηπιαγωγείο, με άλλα τουλάχιστον 20 παιδιά, που μπορεί να την χρησιμοποιούν στο δικό τους σπίτι και να την αναφέρουν συχνά. Δεν αποκλύω το να την χρησιμοποίησε η νηπιαγωγός και το πιο πιθανό είναι όντως να ανέφερε την έκφραση, για την οποία την έχουμε στήσει στον τοίχο και όχι μόνο δεν είναι παράνομο, αλλά ο διαχωρισμός των δύο φύλων, δεν είναι κάτι απαγορευμένο στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες ζούμε. Ο εκπαιδευτικός και οι γονείς ξέρουν πολλά πράγματα για τα παιδιά που έχουν. Οι πρώτοι σε πολύ λιγότερο χρονικό διάστημα "ξέρουν" πού πρέπει να εστιάσουν, γιατί έχουν φάει τα νιάτα τους σε δραστηριότητες παρατήρησης. Σίγουρα στις δύο κατηγορίες, μπορεί να γνωρίζουν κάποιες πλευρές πολύ καλύτερα από την άλλη κατηγορία. Αυτό ισχύει και για τους εκπαιδευτικούς και για τους γονείς. Όταν βγαίνει μία μαμά και λέει "Έχω γράψει το παιδί μου σε δέκα δραστηριότητες για να δει ποια του αρέσει και να την κρατήσουμε για του χρόνου", αγνοεί ότι οι περισσότερες περιπτώσεις τραυλισμού στην προσχολική ηλικία, προέρχονται από τέτοιες συμπεριφορές. Αλλά είναι μαμά... Ξέρει το παιδί της... Ξέρει ότι το παιδί της πρέπει να δοκιμάσει για να καταλήξει και με αυτόν τον τρόπο δείχνει πόσο πολύ ενδιαφέρεται γι αυτό. Πίσω από κάθε κατάσταση, υπάρχει πρακτικό και θεωρητικό πλαίσιο. Θεωρώ ότι γονείς ΚΑΙ εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να γνωρίζουν και τα δύο. Δυστυχώς όμως, στους εκπαιδευτικούς επικρατεί το πασάλειμμα και στους γονείς η δεδομένη γνώση που αποκτήθηκε λόγω γονικής ιδιότητας. Και τα δύο είναι εξίσου επικίνδυνα για ένα παιδί. Γι αυτό προτείνω πάντα τη συνεργασία εκπαιδευτικών και γονέων, ώστε τουλάχιστον να υπάρχει μία κοινή γραμμή πλεύσης. Στο συγκεκριμένο συμβάν, το οποίο προβλημάτισε εδώ και μία εβδομάδα ένα forum, το θεωρώ παράλογο να αναρωτιόμαστε εδώ τι ΘΑ μπορούσε να γίνει ΑΝ..., αντί να έχουμε ήδη μιλήσει με την εκπαιδευτικό. Επειδή βλέπω μία άρνηση για την εκπαιδευτική διαδικασία γενικότερα, και μία καθολική απόφαση σχετικά με την "ηλιθιότητα" της αντιμετώπισής της, δε χρειάζεται να αναλύσω άλλο τις απόψεις μου, μιας που στέκονται εντελώς αντίθετες στο αμέτοχο καθεστώς της "αχρηστίας του εκπαιδευτικού συστήματος", χωρίς καν να αναλογιστούμε τι δίνουμε και τι πρέπει να πάρουμε.

Ανέφερα και πιο πριν, ότι αν δεν αντιμετώπισε τη συμπεριφορά των άλλων παιδιών, είναι κάτι άσχημο, γιατί συνεχίζει το στερεοτυπικό ταμπού των ενηλίκων (μιλήσαμε για "πιπί" (όχι απαραίτητα ενός συγκεκριμένου παιδιού), άρα θα γελάσουμε γιατί είναι κάτι κρυφό και όταν δεν είναι πια κρυφό, είναι αστείο).

 

Τώρα για την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, δε θα μιλήσω. Θεωρώ τον εαυτό μου εκπαιδευτικό (μετά από δύο προπτυχιακά και ένα μεταπτυχιακό) και είμαι πολύ περίφανη γι αυτό. Με την ίδια γενίκευση θα μπορούσε οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός να ισχυριστεί ότι "Οι γονείς κατέστρεψαν το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα".

 

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα μπορεί να έγιναν άπειρες άλλες κουβέντες που δεν έφτασαν ποτέ στα αφτιά σας. Το πώς σηκωνόμαστε όταν πέφτουμε, το πώς δεν επιτρέπουμε σε άλλους να μας ρίξουν, το πώς αντιμετωπίζουμε τη διαφορετικότητα των δύο φύλων, το πώς λύνουμε τις μεταξύ μας διαφορές και άλλα χιλιάδες θέματα.

 

Εγώ στη θέση της white angel θα προσπαθούσα να εξηγήσω στο παιδί γιατί γέλασαν οι συμμαθητές της. Ότι αναφέρθηκε ένα θέμα που δεν το συζητάμε συχνά, γιατί τα αγόρια από τα κορίτσια είναι διαφορετικά. Ότι πρέπει να πηγαίνει στην τουαλέτα όταν έχουν χρόνο γι αυτό και πως αν τύχει να θελήσει και εκτός αυτών των πλαισίων θα πρέπει να το ζητήσει, όπως και έκανε και δεν ήταν καθόλου λάθος. Ότι όταν κάποιοι γελάνε, μπορεί να το κάνουν για πολλά θέματα, αλλά το συγκεκριμένο έγινε επειδή ο κόσμος δε μιλάει συχνά γι αυτό και πως εκεί θα μπορούσε να απαντήσει στους συμμαθητές του. Το νηπιαγωγείο είναι η πρώτη κοινότητα στην οποία βγαίνουν τα παιδιά. Άλλο να τα προστατεύουμε και άλλο να τα κάνουμε μαλθακά. Όλα αυτά θα έπρεπε να αξιοποιηθούν σαν ευκαιρίες. Από την άλλη, πέφτουμε πάλι στη λούπα να κάνουμε εικασίες, χωρίς να ξέρουμε γεγονότα. Στο νηπιαγωγείο που είμαι φέτος, ένα κοριτσάκι κατουρήθηκε πάνω του και πήγε στην τουαλέτα να αλλάξει, χωρίς να ασχοληθεί κανένας από τους συμμαθητές του. Όταν βγήκε, ένα άλλο κοριτσάκι της είπε "Καλά ρε [όνομα], κατουρήθηκες; Μεγαλώσαμε πια!" και το άλλο κοριτσάκι απάντησε "Ναι, μωρέ ήθελα να πάω, αλλά νόμιζα ότι θα κρατηθώ για να τελειώσει το παραμύθι. Αλλά είχα πιει πολύ νερό" και έληξε εκεί το θέμα. Είναι κάτι όμως, που το έχουμε δουλέψει όλη τη χρονιά. Ίσως κάποιο άλλο παιδάκι να έβαζε τα κλάματα αντί να μιλήσει και να γίνει διάλογος. Είναι κάτι που τα παιδιά πρέπει να μάθουν. Να μάθουν να μιλάνε και να μη θίγονται. Όταν κάποια παιδιά έρχονται σαν κοινωνικοποιημένοι άγραφοι πίνακες στα σχολεία της χώρας, δε γίνεται η μετάβαση να γίνει στα πούπουλα...

 

BabyCute ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΟΧΙ!!! Απλά, μιας που όλοι είχαμε καταλήξει στο ότι το παιδί τα είπε όλα όσα έγιναν σχετικά με το συμβάν και η κακιά νηπιαγωγός πρέπει να καεί στην πυρά, είπα να αναρωτηθώ κι εγώ σαν εσένα, με τη μόνη διαφορά ότι προσωπικά απέφυγα να ενοχοποιήσω κάποιον, αφού δεν ξέρω ολοκληρωμένα για τι είδους συμβάν μιλάμε.

 

Υ.Γ. Μιλάμε για προσχολική ηλικία. Ότι έγραφα πιο πάνω ισχύει για τις ηλικίες 2-6.

 

Σεβαστό αλλα εγω θα πρόσεχα να προστατεύςω την σχέση μου με το παιδι μου περισσότερο απο την σχέση μου με την νηπιαγωγό (που ειναι δεν ειβαι εκεί του χρόνου).. Και για να έρθει το κοριτσάκι στην μαμα του να το πει σημαινει κάτι για αυτο!

[ChristinaESL]

Άρα και τη σχέση του με την κοινωνία... Αν το παιδί δε σεβαστεί τη νηπιαγωγό του, πρώτον θα δυσκολέψει την ζωή τη δική της, των υπόλοιπων 25 συμμαθητών του και τελικά τη δική του. Επίσης, την ζωή κάθε επόμενης δασκάλας/δασκάλου που θα έρθει στην ζωή του, μιας που θα έχει μάθει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να πει ό,τι θέλει και να "καθαρίσει" η μητέρα του. Αν σκεφτείς τις μακροχρόνιες συνέπειες, μπορείς να φτάσεις μέχρι την εργασιακή του ζωή, τη δική του οικογένεια κτλ.

 

Προς το παρόν, δε χρειάζεται να το πάμε μακριά, μιας που αυτό που λες είναι η απόλυτη γονική απαξίωση για το εκπαιδευτικό σύστημα. "Δε με νοιάζει τι θα κάνει στην τάξη, αρκεί να είναι χαρούμενο".

Συγγνώμη, αλλά είναι απαράδεκτο. Αν θεωρούμε ότι η σχέση με την τάξη, μπορεί να επηρεάσει τη σχέση με τους γονείς, είναι απλά ανασφάλεια και σίγουρα εγωισμός, μιας που δε σκεφτόμαστε τους άλλους ανθρώπους που θα επηρεαστούν από όλο αυτό.

Εννοείται ότι σημαίνει πολλά για το παιδί. Το παιδί θίχτηκε και πληγώθηκε. Το θέμα είναι αν όντως έγινε έτσι για ένα σχετικά μικρό ζήτημα, τι θα γίνει με θέματα μεγάλης βαρύτητας. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να είναι πολίτες, όχι να λένε "Θα φέρω τη μαμά μου να σε δείρει".

Με λυπεί απείρως ότι μιλάτε για χάλια δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα, όταν σε άλλες χώρες δεν υπάρχει καν δημόσια εκπαίδευση και θεωρείτε το νηπιαγωγείο ένα περιττό πράγμα που οι νηπιαγωγοί πρέπει απλά να διαβάζουν παραμυθάκια, αλλά ευτυχώς που είναι και αυτό γιατί πού να πληρώνεις παιδικούς σταθμούς και babysitters τώρα, αλλά την ίδια στιγμή επικαλείστε -έμμεσα- παιδαγωγικές πρακτικές που δεν εφαρμόζονται και τους αποκαλείτε εκπαιδευτικούς μόνο όταν είναι να τους "κράξετε" ως ελλιπείς σε αυτόν τον τομέα.

[Λαΐδα]

Βασικα κανεις δεν ανεφερε οσα λες.... Βλεπω οτι βγαζεις παραπονα σου - απωθημενα για τη γνωμη των γονιων για δασκαλους κλπ. Εδω ολοι ειπαμε οτι ηταν μια ατυχη στογμη προφανως, αλλα οχι φυσιολογικη η απλη. Δηλαδη η δυσκολη ποια θα ηταν; Θες να μας εξηγησεις; Τι ειναι αυτο στο νηπιο που θα πληγωσει το παιδι μας αλλα οντως θα ειναι μεγαλο ζητημα;

Η γνωμη των γονιων κριστιανα δεν υπαρχει τυχαια. Πηγαζει απο οσα βλεπει .... Υπαρχουν καλοι και κακοι εκπαιδευτικοι οπως σε ολα τα επαγγελματα. Θα αναγνωρισουμε τον καλο, τον καλουτσικο, ακομη και τον μετριο. Αλλα οταν κατι δε συναδει με τη λογικη, φυσικα θα το συζητησουμε.

[Φουχουρ]

Σεβαστό αλλα εγω θα πρόσεχα να προστατεύςω την σχέση μου με το παιδι μου περισσότερο απο την σχέση μου με την νηπιαγωγό (που ειναι δεν ειβαι εκεί του χρόνου).. Και για να έρθει το κοριτσάκι στην μαμα του να το πει σημαινει κάτι για αυτο!

 

 

εγώ πάλι που ξεκίνησα την χρονιά θετικά σκεπτόμενη για την συγκεκριμένη νηπιαγωγό, και θα την κλείσω αρνητικά σκεπτόμενη, δεν έχω κάνει μέχρι τώρα καμία παρατήρηση, για να προστατέψω - για να μήν παρέμβω στην σχέση του παιδιού με την νηπιαγωγό και την τάξη.

 

Ζυγίζοντας τα όσα ακούω, βλέπω, τον χρόνο που γίνονται, τον χρόνο που μένει, την δυναμική του παιδιού κτλ, πιστεύω πως το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να δουλέψω από πίσω σε αυτά που δεν μου αρέσουν.

 

Μπορεί να θυμώνω μαζί της, αλλά εγώ δεν θέλω να βάλω το παιδί μου στην μέση όπως έκανε αυτή.

 

Στην θέση της θεματοθέτριας πάραυτα, θα έκανα ένα chat, απλά για να έχει τον νου της...

[miriki]

Για το τυχαίο ή όχι της γνώμης των γονιών μου επιτρέπεις να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Το μεγαλύτερο ποσοστό γονέων είναι με το ζωνάρι λυμένο για καβγά κυρίως γιατί προβάλλεται πάρα πάρα πάρα πολύ (σε αναντίστοιχο βαθμό με την πραγματικότητα) η εικόνα του άσχετου, ανάλγητου, δημοσιουπαλληλίσκου, βαριεστημένου εκπαιδευτικού.

 

Συμφωνώ με αυτά που ειπώθηκαν για το αν μπορείς να αντλήσεις ολοκληρωμένη εικόνα από τα λεγόμενα των παιδιών και πραγματικά δεν είναι θέμα ψέματος, αλλά φίλτρου στην οπτική τους. Επίσης δε συνειδητοποιούν τη βαρύτητα των λόγων τους για τους άλλους ανθρώπους.

 

Το ποιος είπε, τι είπε και τι ακριβώς έγινε κατά τη διαχείρισή του θα μείνει στη σφαίρα της εικασίας, αν δεν προσεγγιστεί η δασκάλα, η οποία μπορεί να έχει και μια εντελώς άλλη εικόνα. Επίσης να συμπληρώσω ότι το παιδάκι μπορεί να έβαλε τα κλάματα όχι γιατί ντροπιάστηκε από τη φράση που ειπώθηκε αν ειπώθηκε, αλλά γιατί ζορίστηκε που το μάλωσε ή το έφερε προ των ευθυνών του η δασκάλα (ναι είναι ευθύνη του να σκεφτεί να πάει τουαλέτα πριν αρχίσει το μάθημα και όχι ακριβώς τη στιγμή που καθόμαστε στην καρέκλα μας).

 

Επί μία εβδομάδα μιλάγαμε, τραγουδούσαμε, ζωγραφίζαμε, βλέπαμε εικόνες, παίζαμε παιχνίδια, διαβάζαμε ιστορίες για την 25η Μαρτίου. Δε θέλετε να ξέρετε τι είπαν τελικά τα παιδιά όταν τα ρώτησα την ημέρα της γιορτής. Μέχρι δεινόσαυροι κι ο σπάιντερμαν αναφέρθηκαν. Και είναι και πολύ καλό τμήμα που πετάει. Στο σπίτι λοιπόν φτάνει το 1/5 αυτών που γίνονται. Γνωρίστε τις νηπιαγωγούς των παιδιών, αναπτύξτε μαζί τους σχέση για να κατανοείτε καλύτερα τι πρέπει να κάνετε κι εσείς με τα παιδιά, να έχετε πληρέστερη εικόνα του πώς είναι το παιδί στο σχολείο. Η δουλειά μας ως γονείς δε σταματάει αφήνοντας τα παιδιά στην πόρτα της τάξης. Πρέπει να ξέρουμε καλά με ποιον έχουμε να κάνουμε για να μπορούμε να συνεργαστούμε αποτελεσματικά για το όφελος των παιδιών.

 

Μαϊμουδίτσα γράψτο στο ημερολόγιο, συμφωνούμε. Κριστιάνα τα ανέλυσες πολύ ωραία.

[miriki]

Φουχουρ γράφαμε παράλληλα. Κακώς κάκιστα εφόσον έχεις παράπονα δεν έχεις μιλήσει με τη δασκάλα του παιδιού. Δεν μπορεί ο άλλος να ξέρει τι έχουμε στο κεφάλι μας. Ο σωστός εκπαιδευτικός την ευγενική αρνητική κριτική τη βλέπει ως ευκαιρία για βελτίωση. Ο κακός εκπαιδευτικός ως ευκαιρία για συμμόρφωση, για να μην έχει προβλήματα.

 

Το σχολείο είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής του παιδιού και της οικογένειας και δεν πρέπει επουδενί να είναι αποκομμένο από το σπίτι. Μπορεί η συνεργασία να μην είναι αγαστή, όμως αξίζει πάντα να το προσπαθούμε.

[ChristinaESL]

Ευτυχώς παράπονα δεν έχω γιατί δεν έχω εργαστεί ως νηπιαγωγός, παρά μόνο στις πρακτικές μου. Στα πλαίσια της πτυχιακής και των πρακτικών όμως, ήμουν μέσα στα νηπιαγωγεία όλη μέρα, οπότε ναι, πολλά από αυτά που είδα ήταν απαράδεκτα. Στο ΚΞΓ που δουλεύω, είναι πολύ δεδομένη η παιδαγωγική πρακτική σύμφωνα με την οποία εργάζομαι, όπως και το πλαίσιο που έχω στην τάξη μου. Γίνεται συζήτηση με τους γονείς στην αρχή της χρονιάς και σε συγκεκριμένες ημερομηνίες κατά τη διάρκεια αυτής, για να αποφύγουμε καταστάσεις σαν αυτήν, οπότε ούτε από εκεί έχω απωθημένα. Στα ιδιαίτερά μου, διαλέγουν οι γονείς συγκεκριμένη καθηγήτρια για το παιδί τους, για κάποιο λόγο, κι εγώ διαλέγω γονείς, επίσης για κάποιο λόγο, οπότε ούτε εκεί είχα αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα και σίγουρα δεν έχω κανένα παράπονο.

 

Τώρα, πέρα από τα παραδείγματα, που τα αναφέρω για να καταλάβετε συγκεκριμένα πράγματα στα οποία αναφέρομαι, δεν καταλαβαίνω για ποια πράγματα μιλάς.

Δύσκολες είναι οι στιγμές όταν η κοινωνία (π.χ. τα παιδιά σε ένα νηπιαγωγείο) στιγματίζουν ένα παιδί. Δύσκολη είναι η στιγμή που ένα παιδί αποκτά μία αναπηρία και περιθωριοποιείται. Δύσκολη είναι η στιγμή που ένα παιδί πιέζεται από το στενό του περιβάλλον (οικογενειακό, φιλικό, σχολικό) τόσο πολύ, που προκύπτουν ρινολαλίες, τραυλισμοί και αφασικά συμπτώματα.

Και για τα θέματα που πληγώνουν τα παιδιά: Πώς σας φαίνεται που στα περισσότερα σχολεία δεν υπάρχει ανεξιθρησκία, η οποία όμως προστατεύται ως θεσμός από το Σύνταγμα; Έχω δει νηπιαγωγό να βάζει αλλόθρησκο παιδάκι να κάνει το σταυρό του. Η διάλυση του διχασμού αυτού όμως, δεν έχει φανατικούς οπαδούς, μιας που οι περισσότεροι αλλόθρησκοι είναι γενικότερες μειονότητες. Ας μη σκεφτόμαστε μόνο τα δικά μας παιδιά όταν μιλάμε για κοινωνικούς θεσμούς...

 

Απλή δεν είναι καμία στιγμή που αφορά στις "εύπλαστες" ηλικίες. Το φυσιολογικό είναι υποκειμενικό, οπότε δε θα το αναλύσω. Στο νήπιο έχω δει παιδί να πληγώνεται γιατί διάβαζαν ένα παραμύθι για την "Σιωπή" και έλεγε "η σιωπή πριν πας για ύπνο" και έδειχνε μία μαμά να δίνει φιλί σε ένα παιδί και το παιδί πληγώθηκε γιατί... το βάζει ο μπαμπάς του για ύπνο και το φιλάει. Τα πάντα πληγώνουν ένα παιδί. Νιώθει διαφορετικό με το παραμικρό και τα ενήλικα στερεότυπα του έχουν μάθει ότι το διαφορετικό είναι κακό. Αυτά πληγώνουν ένα παιδί. Το ότι το παιδί θεώρησε ότι το κορόιδεψαν μιλώντας για το "πιπί" του, μπορεί να είναι ένα θέμα διαφορετικότητας. Το παιδί μπορεί να νομίζει μέχρι και ότι ΜΟΝΟ αυτό έχει πιπί, όσο περίεργο και να φαίνεται αυτό στα ενήλικα μυαλά. Πρώτον, όσο Φροϊντική κι αν ακουστώ (και δεν είμαι), τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες έχουν απορίες για τη σεξουαλικότητά τους, οι οποίες τους λύνονται μέσα από την τηλεόραση!!!

Από την άλλη μπορεί απλά να πληγώθηκε, επειδή ένιωσε όλη την τάξη να εστιάζει πάνω της και να πιέστηκε, όχι τόσο από το θέμα, όσο από την ξαφνική επικέντρωση στο πρόσωπό της.

Η γνώμη των εκπαιδευτικών πηγάζει από έρευνες, παρατηρήσεις, σπουδές και "όσα βλέπει" (όπως και οι γονείς), ανάλογα με την προϋπηρεσία της... σε 1-2 παιδάκια (όπως αυτή των γονέων) ή σε 350 παιδάκια (που είχα π.χ. εγώ σε μόλις 4-5 χρόνια πρακτικής και όχι θεωρητικής προσέγγισης).

Υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, καλοί και κακοί εκπαιδευτικοί, καλοί και κακοί εργολάβοι και καλοί και κακοί γονείς. Το θέμα είναι τι απαιτήσεις έχουμε από τον καθένα και τι υποστήριξη δίνουμε στον καθένα, δύο θέματα τα οποία για μένα είναι αμφίδρομα, γιατί δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις, χωρίς υποστήριξη.

Υ.Γ. "δε συνάδει με τη λογική" του εκάστοτε γονέα, γιατί κοινή λογική δεν υπάρχει παγκοσμίως, αλλά ούτε καν σε κοινοτικό επίπεδο. Και βέβαια υπέρ της συζήτησης σε οποιοδήποτε τομέα και επίπεδο. Όχι όμως να φτάνουμε να κατηγορούμε και να "κράζουμε" πριν αυτήν. Σίγουρα έχουμε συνομιλήσει και σε παλαιότερα posts γιατί θυμάμαι το όνομα. Αν θυμάσαι, πάντα ήμουν, είμαι και ελπίζω και να είμαι της άποψης ότι γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να συνεργάζονται σε συχνή βάση και να συζητάνε συνέχεια για οτιδήποτε παρουσιαστεί. Μερικούς εκπαιδευτικούς τους χωρίζει από την κατηγορία των καλών, μόνο ένα μικρό θεματάκι. Ότι οι γονείς δεν τους εμπιστεύονται, τους αντιμετωπίζουν με καχυποψία και τους βρίσκουν απέναντί τους αντί να τους βρουν δίπλα τους. Δεν είμαστε εμείς, οι εκπαιδευτικοί άλλων βαθμίδων ή άλλων παιδιών, οι συμμέτοχοι στην ανατροφή του παιδιού σας, όπως επίσης, ούτε οι άλλοι γονείς που απαντάνε εδώ στο φόρουμ. Οι εκπαιδευτικοί του δικού σας παιδιού και το δικό του περιβάλλον είναι.

Υ.Γ.2 Πάμε σε δύο διαφορετικά θέματα. "Αναγνωρίζω τον καλό, αλλά κι αυτό τι με νοιάζει" VS "Αναγνωρίζω τον κακό και θα τον διαλύσω". Και το δεύτερο θέμα είναι "Τι εννοείτε καλός και κακός εκπαιδευτικός και ποια τα κριτήρια για την κατηγοριοποίηση". Και μιας που είναι οι μέρες τέτοιες, ξέρετε ότι στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού από το ΥΠΕΠΘ, αυτός που θα χρησιμοποιεί πολλά διαφορετικά υλικά στις δραστηριότητες των παιδιών στο νηπιαγωγείο θα είναι "κακός";

Υ.Γ.3 και παντελώς άσχετο: Χριστίνα καλέ, όχι Χριστιάνα

 

Φουχουρ καλά τα λες, αλλά νομίζω ότι θα έπρεπε να έχει γίνει μία κουβέντα. Αυτό το "θα δουλέψω από πίσω", είναι πολύ κρίμα να το ακούω.

[Λαΐδα]

Για το τυχαίο ή όχι της γνώμης των γονιών μου επιτρέπεις να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Το μεγαλύτερο ποσοστό γονέων είναι με το ζωνάρι λυμένο για καβγά κυρίως γιατί προβάλλεται πάρα πάρα πάρα πολύ (σε αναντίστοιχο βαθμό με την πραγματικότητα) η εικόνα του άσχετου, ανάλγητου, δημοσιουπαλληλίσκου, βαριεστημένου εκπαιδευτικού.

 

αν.[/ QUOTE]

 

Και επειδη προβαλλεται τι εγινε? Δεν ειδα καποια απο εδω να εχει υιοθετησει τετοιες αποψεις. Και αν η μητερα ηταν τετοιας περιπτωσης, δεν θα συζητουσαμε το θεμα εδω θα ειχε ηδη ΄ορμηξει ΄

Αντιθετως βλεπω μια λογικη οτι 1) το παιδι μαλλον λεει ψεμματα, που οκ δεν το λεμε ψεμα αλλα το λεμε τα αντιλμβανομαι αλλιως. Και 2) ακομη και δεν τα αντιλαμβανεται αλλιως τελικα και το ειπε η δασκαλα, δεν ειναι δα και κατι ασχημο....ολα καλα για την δασκαλα λοιπον.

Ειτε ετσι ειτε αλλιως, το προβλημα δνε ειναι της δασκαλας...ε οχι, λυπαμαι αν το βλεπετε ως επιθεση γενικα στις δασκαλες νηπιαγωγους αλλα δεν μας αρεσει να κοροιδευτε το παιδι μας , ( οσες το κανουν εννοω) μεσα στην ταξη και ειδικα μιλωντας για πιπι κλπ.

Φυσικα πρεπει να μαθει το παιδι να πηγαινει τουαλετα ΠΡΙΝ το κουδουνι. Και αν κρινει η δασκαλα οτι το παιδι κοροιδευει και θελει να βγει εξω για πλακα, ας μην το επιτρεψει. Αλλα μεχρι εκει....ενα κλειστο παιδι, οπως ανεφερε η θεματοθετρια, πιυ ειχε ηδη προβλημα να προσαρμοστει, αντιλαμβανεστε ποσο ΄πισω ΄ πηγαινει συναισθηματικα οταν η δασκαλα προκαλει την ταξη να γελασει μαζι του?.

[Λαΐδα]

Ευτυχώς παράπονα δεν έχω γιατί δεν έχω εργαστεί ως νηπιαγωγός, παρά μόνο στις πρακτικές μου. Στα πλαίσια της πτυχιακής και των πρακτικών όμως, ήμουν μέσα στα νηπιαγωγεία όλη μέρα, οπότε ναι, πολλά από αυτά που είδα ήταν απαράδεκτα. Στο ΚΞΓ που δουλεύω, είναι πολύ δεδομένη η παιδαγωγική πρακτική σύμφωνα με την οποία εργάζομαι, όπως και το πλαίσιο που έχω στην τάξη μου. Γίνεται συζήτηση με τους γονείς στην αρχή της χρονιάς και σε συγκεκριμένες ημερομηνίες κατά τη διάρκεια αυτής, για να αποφύγουμε καταστάσεις σαν αυτήν, οπότε ούτε από εκεί έχω απωθημένα. Στα ιδιαίτερά μου, διαλέγουν οι γονείς συγκεκριμένη καθηγήτρια για το παιδί τους, για κάποιο λόγο, κι εγώ διαλέγω γονείς, επίσης για κάποιο λόγο, οπότε ούτε εκεί είχα αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα και σίγουρα δεν έχω κανένα παράπονο.

 

Και σου ευχομαι να μην αντιμετωπισεις ποτε.

 

 

Τώρα, πέρα από τα παραδείγματα, που τα αναφέρω για να καταλάβετε συγκεκριμένα πράγματα στα οποία αναφέρομαι, δεν καταλαβαίνω για ποια πράγματα μιλάς.

Δύσκολες είναι οι στιγμές όταν η κοινωνία (π.χ. τα παιδιά σε ένα νηπιαγωγείο) στιγματίζουν ένα παιδί. Δύσκολη είναι η στιγμή που ένα παιδί αποκτά μία αναπηρία και περιθωριοποιείται. Δύσκολη είναι η στιγμή που ένα παιδί πιέζεται από το στενό του περιβάλλον (οικογενειακό, φιλικό, σχολικό) τόσο πολύ, που προκύπτουν ρινολαλίες, τραυλισμοί και αφασικά συμπτώματα.

Α, οκ καταλαβα..... Οχι δεν το ειχα φτασει μεχρι εκει στο μυαλο μου η αληθεια ειναι.

 

Και για τα θέματα που πληγώνουν τα παιδιά: Πώς σας φαίνεται που στα περισσότερα σχολεία δεν υπάρχει ανεξιθρησκία, η οποία όμως προστατεύται ως θεσμός από το Σύνταγμα; Έχω δει νηπιαγωγό να βάζει αλλόθρησκο παιδάκι να κάνει το σταυρό του. Η διάλυση του διχασμού αυτού όμως, δεν έχει φανατικούς οπαδούς, μιας που οι περισσότεροι αλλόθρησκοι είναι γενικότερες μειονότητες. Ας μη σκεφτόμαστε μόνο τα δικά μας παιδιά όταν μιλάμε για κοινωνικούς θεσμούς...

Μα ποιος ειπε οτι σκεφτομαστε μονο τα δικα μας παιδια?? σαφως και ηταν ανεπιτρεπτο αυτο απο την δασκαλα. Αν ησουν ομως μια δασκαλα που εισαι υπερ αυτης της στασης, τωρα, αν σου ελεγα οτι ειναι ανεπιτρεπτο θα μου ελεγες μαλλον οτι θα πρεπει να καταλαβω και την δασκαλα και το εργο της

 

Απλή δεν είναι καμία στιγμή που αφορά στις "εύπλαστες" ηλικίες. Το φυσιολογικό είναι υποκειμενικό, οπότε δε θα το αναλύσω. Στο νήπιο έχω δει παιδί να πληγώνεται γιατί διάβαζαν ένα παραμύθι για την "Σιωπή" και έλεγε "η σιωπή πριν πας για ύπνο" και έδειχνε μία μαμά να δίνει φιλί σε ένα παιδί και το παιδί πληγώθηκε γιατί... το βάζει ο μπαμπάς του για ύπνο και το φιλάει. Τα πάντα πληγώνουν ένα παιδί. Νιώθει διαφορετικό με το παραμικρό και τα ενήλικα στερεότυπα του έχουν μάθει ότι το διαφορετικό είναι κακό. Αυτά πληγώνουν ένα παιδί. Το ότι το παιδί θεώρησε ότι το κορόιδεψαν μιλώντας για το "πιπί" του, μπορεί να είναι ένα θέμα διαφορετικότητας. Το παιδί μπορεί να νομίζει μέχρι και ότι ΜΟΝΟ αυτό έχει πιπί, όσο περίεργο και να φαίνεται αυτό στα ενήλικα μυαλά. Πρώτον, όσο Φροϊντική κι αν ακουστώ (και δεν είμαι), τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες έχουν απορίες για τη σεξουαλικότητά τους, οι οποίες τους λύνονται μέσα από την τηλεόραση!!!

 

ΕΣΥ θα ελεγες ποτε αυτην την ατακα? αν την ελεγες την θεωρεις σωστη??

 

 

Από την άλλη μπορεί απλά να πληγώθηκε, επειδή ένιωσε όλη την τάξη να εστιάζει πάνω της και να πιέστηκε, όχι τόσο από το θέμα, όσο από την ξαφνική επικέντρωση στο πρόσωπό της.

 

Μπορει απο αυτο, μπορει ομως επειδη γελασαν τα παιδια....ας μην το αποκλειουμε και το αλλο σεναριο.

 

 

Η γνώμη των εκπαιδευτικών πηγάζει από έρευνες, παρατηρήσεις, σπουδές και "όσα βλέπει" (όπως και οι γονείς), ανάλογα με την προϋπηρεσία της... σε 1-2 παιδάκια (όπως αυτή των γονέων) ή σε 350 παιδάκια (που είχα π.χ. εγώ σε μόλις 4-5 χρόνια πρακτικής και όχι θεωρητικής προσέγγισης).

Υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, καλοί και κακοί εκπαιδευτικοί, καλοί και κακοί εργολάβοι και καλοί και κακοί γονείς. Το θέμα είναι τι απαιτήσεις έχουμε από τον καθένα και τι υποστήριξη δίνουμε στον καθένα, δύο θέματα τα οποία για μένα είναι αμφίδρομα, γιατί δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις, χωρίς υποστήριξη.

 

Ακριβως επειδη ΄υποστηριζω ΄ πολυ, εχω την απαιτηση να μη φερεται στο παιδι μου σαν να μην καταλαβαινει...

 

Υ.Γ. "δε συνάδει με τη λογική" του εκάστοτε γονέα, γιατί κοινή λογική δεν υπάρχει παγκοσμίως, αλλά ούτε καν σε κοινοτικό επίπεδο. Και βέβαια υπέρ της συζήτησης σε οποιοδήποτε τομέα και επίπεδο. Όχι όμως να φτάνουμε να κατηγορούμε και να "κράζουμε" πριν αυτήν.

 

ποιος εκραξε?. Αυτο το σημειο δεν το καταλαβα ειλικρινα. Επιτηδες εγραψα εντονα προς συγκεκριμενο ατομο που χρησιμοποιει παντα κομματια απο ποστ μου , με αρνητικο τροπο ομως, για να κεντρισει της προσοχης μου. Ποτε δεν εκραξα την δασκαλα.

 

Σίγουρα έχουμε συνομιλήσει και σε παλαιότερα posts γιατί θυμάμαι το όνομα. Αν θυμάσαι, πάντα ήμουν, είμαι και ελπίζω και να είμαι της άποψης ότι γονείς και εκπαιδευτικοί πρέπει να συνεργάζονται σε συχνή βάση και να συζητάνε συνέχεια για οτιδήποτε παρουσιαστεί. Μερικούς εκπαιδευτικούς τους χωρίζει από την κατηγορία των καλών, μόνο ένα μικρό θεματάκι. Ότι οι γονείς δεν τους εμπιστεύονται, τους αντιμετωπίζουν με καχυποψία και τους βρίσκουν απέναντί τους αντί να τους βρουν δίπλα τους. Δεν είμαστε εμείς, οι εκπαιδευτικοί άλλων βαθμίδων ή άλλων παιδιών, οι συμμέτοχοι στην ανατροφή του παιδιού σας, όπως επίσης, ούτε οι άλλοι γονείς που απαντάνε εδώ στο φόρουμ. Οι εκπαιδευτικοί του δικού σας παιδιού και το δικό του περιβάλλον είναι.

 

Συμφωνω! Εγω εχω ξαναγραψει οτι ειμαι ευγνωμων στους δασκαλους που ειχα για τα παιδια μου μεχρι τωρα.....αυτο δεν σημαινει οτι συμφωνω μαζι τους....σημαινει οτι με κανουν και νιωθω οτι ξερουν την δουλεια τους , οποτε δεν ασχολουμαι καθολου!!

 

 

Υ.Γ.2 Πάμε σε δύο διαφορετικά θέματα. "Αναγνωρίζω τον καλό, αλλά κι αυτό τι με νοιάζει" VS "Αναγνωρίζω τον κακό και θα τον διαλύσω".

 

Δηλαδη με το να πω οτι δεν θελω να χρησιμοποιει το πιπι του παιδιου για πλακα, θα τον διαλυσω??

 

Και το δεύτερο θέμα είναι "Τι εννοείτε καλός και κακός εκπαιδευτικός και ποια τα κριτήρια για την κατηγοριοποίηση". Και μιας που είναι οι μέρες τέτοιες, ξέρετε ότι στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού από το ΥΠΕΠΘ, αυτός που θα χρησιμοποιεί πολλά διαφορετικά υλικά στις δραστηριότητες των παιδιών στο νηπιαγωγείο θα είναι "κακός";

Υ.Γ.3 και παντελώς άσχετο: Χριστίνα καλέ, όχι Χριστιάνα

 

Χαχαχχαχ σορυ!!!!! Γραφω και απο κινητο συνηθως και βραστα!!!! Στα χρονια τα δικα μου ειχα και καλους και κακους δασκαλους. Οι κακοι ηταν διαφορων ειδων. 1) αδιαφοροι 2) κομπλεξικοι και 3) ψωνια

 

Φουχουρ καλά τα λες, αλλά νομίζω ότι θα έπρεπε να έχει γίνει μία κουβέντα. Αυτό το "θα δουλέψω από πίσω", είναι πολύ κρίμα να το ακούω.

[miriki]

Δεν είναι ψέμμα με τη βαρύτητα που το αποδίδει ο ενήλικος. Είναι ποιοτικά διαφορετικός ο τρόπος σκέψης των παιδιών ψαξτο λίγο. Αποδίδουμε στα παιδιά πρόθεση που δεν υπάρχει όταν μιλάμε για ψέμμα. Είναι διαφορά στην αντίληψη, δεν μπορώ να στο περιγράψω καλύτερα, αλλά είναι έτσι ακριβώς.

 

Κανείς δεν είπε ότι δεν έγινε τίποτε αν το είπε έτσι η δασκάλα. Μα κανείς όμως. Όλοι λέμε ότι αν ειπώθηκε αυτό δεν είναι σωστό. Από εκεί και πέρα ήδη προτάθηκε να την κάνουν να κλαίει, οπότε τι συζητάμε.....

[ChristinaESL]

Καταλαβαίνω τις δασκάλες και το έργο τους όταν δεν καταπατάν τα δικαιώματα των παιδιών. Όχι, δε θα την έλεγα, γιατί θεωρώ ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι για να κατανοήσει αυτό το θέμα ένα παιδί. Και αν ένιωθα άνετα με το να την πω εγώ μέσα σε μία τάξη, θα ήταν ένα θέμα που θα το είχαμε δουλέψει σαν ολομέλεια, οπότε σίγουρα δε θα είχε αυτήν την αντίδραση (από την πλειοψηφία τουλάχιστον των παιδιών). Γενικότερα, θεωρώ ξεπεσμένο το εκπαιδευτικό σύστημα, που τα παιδιά φτάνουν στην Α'Γυμνασίου να κάνουν για την αναπαραγωγή του ανθρώπου και χασκογελάνε μέσα στην αίθουσα, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι Βιολόγοι -οι οποίοι είναι διδάσκοντες Βιολογίας και όχι εκπαιδευτικοί- να το βγάζουν απλά από την ύλη γιατί δεν μπορούν να το διαχειριστούν.

Το ότι δε θα το έκανα έτσι εγώ, δε σημαίνει ότι είναι λάθος.

Όσο για το θέμα της... "διάλυσης"... Όχι, αλλά το να πάει ένας γονιός έτοιμος για καυγά γιατί το παιδί του πληγώθηκε, είναι εντελώς παράλογο.

Επίσης, επειδή αναφέρθηκες σε 3 παραδείγματα κακών δασκάλων... Σε μία μαμά που είναι και αυτή ψώνιο ή αδιάφορη, τότε και αυτές οι κατηγορίες θα αποτελούν καλούς δασκάλους. Το να χαρακτηρίσουμε κάποιον εκπαιδευτικό καλό ή κακό, θα πρέπει να στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια, αλλιώς πάμε στο "μου άρεσε", το οποίο επίσης είναι αποδεκτό, αλλά όχι πάντα σεβαστό και αξιόλογο.

[Λαΐδα]

 

Κανείς δεν είπε ότι δεν έγινε τίποτε αν το είπε έτσι η δασκάλα. Μα κανείς όμως. Όλοι λέμε ότι αν ειπώθηκε αυτό δεν είναι σωστό. Από εκεί και πέρα ήδη προτάθηκε να την κάνουν να κλαίει, οπότε τι συζητάμε.....

Αυτο ηταν μια ακραια εκφραση απο την αλληομως το και να το ειπε, δεν τρεχει και τιποτα, για εμενα ειναι αλλη μια!!

[AthinaP]

Στην θεματοθετρια: μιληςε στην δασκάλα με το καλο αλλα εγω προσωπικά θα την είχα κανει να κλαψει!

 

Θέλει προσοχή, γιατί υπάρχουν εκπαιδευτικοί που λειτουργούν με κουτάκια. Προς το παρόν μπορεί να έχει βάλει ήδη στο κουτάκι το παιδάκι, το μοναδικό στο τέλος της χρονιάς, που δεν έχει καταλάβει πότε πάμε στην τουαλέτα... Και ενδόμυχα να έχει βγάλει συμπεράσματα και για την οικογένειά του. Και τον γονιό που θα πάει με ύφος, ακόμα και χωρίς ύφος, μπορεί να τον περιμένει το κουτάκι του! Δεν είναι έτσι όλοι οι εκπαιδευτικοί, αλλά υπάρχουν. Ψάχνουν το κακό και το "απροσάρμοστο" παιδί της τάξης, γιατί στο μυαλό τους πρέπει να υπάρχει και ένα τέτοιο! Και μια αντίστοιχη οικογένεια από πίσω. Άλλο βέβαια που εσύ και το παιδί σου είστε κανονικοί άνθρωποι, κάποιος μπορεί να ψάχνει για κάποιον να βάλει στο κουτάκι του. Και βέβαια τα άλλα παιδιά θα παίξουν σε αυτό το παιχνίδι, αφού αυτό τους μαθαίνουν.

[ChristinaESL]

Ψάχνουν το κακό και το "απροσάρμοστο" παιδί της τάξης, γιατί στο μυαλό τους πρέπει να υπάρχει και ένα τέτοιο! Και μια αντίστοιχη οικογένεια από πίσω.

 

Τώρα, πάντως μόλις κάνατε μία άλλη νηπιαγωγό να κλάψει... Κλαίω και δεν είναι από τα γέλια

[miriki]

Αυτο ηταν μια ακραια εκφραση απο την αλληομως το και να το ειπε, δεν τρεχει και τιποτα, για εμενα ειναι αλλη μια!!

 

Έχεις αποφασίσει καλέ ότι είπαμε ότι δεν τρέχει τίποτα και πού το βλέπεις δεν καταλαβαίνω. Μα θα με τρελλάνεις.... Πάω να φύγω δεν την παλεύω άλλο....

 

Αθηνά οι άνθρωποι που βάζουν τους άλλους σε κουτάκια δεν είναι μόνο οι "κακοί" εκπαιδευτικοί είναι και οι "κακοί" γονείς. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι μονόδρομος αυτά τα πράγματα....