ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ?

[LA LATINA]

Διάβαζα ένα παλιό τόπικ και μου γεννήθηκε το ερώτημα.......αλήθεια, ποιους λόγους θεωρείτε αρκετούς για να αφήσετε τα παιδιά σας σε τρίτους? Και σε ποια ηλικία παιδιού το κάνατε?

 

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΔΕ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ, ΟΥΤΕ "ΤΡΙΤΟΥΣ" ΕΝΝΟΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ Η BABY SITTER ΛΟΓΩ ΕΡΓΑΣΙΑΣ........ΓΕΝΙΚΑ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.......

 

Γνωρίζω μανούλες που με παρακινούν να τα δώσω Ιούνιο και να τα πάρω πίσω Σεπτέμβριο από τους παππούδες στο εξοχικό......η δική μου περίπτωση βέβαια είναι κάπως ιδιαίτερη, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στους παππούδες γιατί επάξια την έχασαν με πάμπολλα παραδείγματα.....Γνωρίζω περιπτώσεις που τα δίνουν Παρασκευή βράδυ και τα παίρνουν Δευτέρα πρωί απ ευθείας για σχολείο...

 

Αναρωτιέμαι, γιατί κάποια γνωστή μου είπε τις προάλλες "δεν παθαίνουν τίποτα τα παιδιά, βρε, εσύ ζορίζεσαι άδικα, εγώ 2 φορές τα βλέπω όλο το καλοκαίρι, μια χαρά περνάω με τον αντρούλη μου!" - εμένα αυτό το "δεν παθαίνουν τίποτα" γιατί μου σηκώνεται η τρίχα όταν το ακούω?

 

Μπορεί επειδή κι εγώ δεν έζησα με παππουδογιαγιάδες να μην έχω αυτή την ανάγκη, να μην ξέρω πόσο όμορφο είναι και να τους το στερώ......αλλά πιστέψτε με, οι δικοί μας δεν είναι για παιδιά.......με την καμία όμως! Και παραπονιούνται, να τα πάρουν ΣΚ να χαλαρώσω, γιατί δλδ με ένα άδειο σπίτι θα χαλαρώσω? Οπότε επέλεξα όποτε πηγαίνουμε στους παππούδες να πηγαίνουμε οικογενειακώς και να κάνουμε τη βόλτα μας. Πράγμα στο οποίο είναι σύμφωνος και ο σύζυγος......αλλά όπως βλέπετε ο ρους της εποχής κοντεύει να μας κάνει να νιώθουμε περίεργοι και παράξενοι :)

 

Δεν σας κρύβω πως αν είχα άτομα εμπιστοσύνης μπορεί και να το τολμούσα......αν ήξερα οτι θα τα προσέξουν, δε θα ήμουν τόσο κάθετη........αλλά δε μπορώ να κάνω εκπτώσεις του στυλ "έλα μωρέ τι θα πάθουν!" γιατί πολλές φορές από ανευθυνότητα παππούδων κόντεψαν να πάθουν (και άλλες έπαθαν) πολλά.

 

Σε ποια ηλικία θα ήσασταν πιο ελαστικές να πείτε ΟΚ το τολμώ? Και θα το κάνατε έστω και αν δεν είχατε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που τα αφήνετε, προκειμένου να χαλαρώσετε και να χαρείτε εσείς, και έλα μωρέ δεν παθαίνουν τίποτα, ο Θεός τα φυλάει?

 

Γιατί έχω αρχίσει να νιώθω υπερβολική......

[Aimee]

Υπερβολική;;;

 

Από τον δικό μας ευρύτατο κύκλο, μόνο μια περίπτωση ξέρουμε ότι στέλνει τα παιδιά στους παππούδες για ξεκούραση. Και ακόμη και αυτή η μια οικογένεια, το κάνει για δύο τετραήμερα το χρόνο, όταν η μαμά επιλέγει να συνοδεύσει τον μπαμπά σε ταξίδι εργασίας (του μπαμπά).

Δεν το έχω δει ή ακούσει πουθενά αλλού.

 

Βεβαίως, ξέρω ανθρώπους που δουλεύουν όλο σχεδόν το καλοκαίρι και αφήνουν τα παιδιά σε παππούδες ή κατασκήνωση. Αλλά τότε μιλάμε για δουλειά ή για οικονομική αδυναμία για οικογενειακές διακοπές και όχι για επιλογή χάριν ξεκούρασης των γονιών.

 

Οπότε αυτό που κάνετε μου φαίνεται άκρως φυσικό και ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ.

[biskotoloukoumaki]

Μόνο για λίγες ώρες αν χρειαστεί να πάω για ψώνια-στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που είναι δύσκολο να τα κουβαλάω. Όσες φορές χρειάστηκα να πάω σε γιατρούς, ποτέ για διακοπές, ποτέ βράδυ, και δεν είναι ότι δεν έχω εμπιστοσύνη στους παππούδες, αλλά τα παιδιά είναι δική μου ευθύνη και κανενός άλλου. Πολλοί με βρίσκουν υπερβολική, και ίσως και να είμαι, αλλά δε με νοιάζει.

[LA LATINA]

Αιμέ εγώ δε μιλάω για εργαζόμενες μάνες, το σαφήνισα. Τυχαίνει τα άτομα με τα οποία έχω μιλήσει να μην εργάζονται .....

Μου έχουν πλέξει ένα εγκώμιο περί "να πάρεις ανάσες, να πιεις κρασάκι με τον άντρα σου, να πας ένα διήμερο κάπου, να μείνεις μια βδομάδα μόνη να ηρεμήσεις" και προσπαθούν να με κάνουν να νιώσω ηλίθια που δεν έχω καμία τέτοια ανάγκη! Νύχτα δε να μην είναι τα παιδιά μου σπίτι δεν το έχει διανοηθεί παντελώς κανείς....

Αν δε θέλω να βγαίνω (δόξα το θεό από βόλτες έγκωσα τόσα χρόνια) ή αν θεωρώ οτι η βόλτα θα μου βγει ξινή με όσα θα δω γυρνώντας, σημαίνει οτι είμαι προσκολλημένη και υπερβολική? Και σε γάμο να πάω τα παίρνω μαζί μου, στο γλέντι πάνε στον παππού και μια λογική ώρα γυρίζω, τα παίρνω, και σπίτι μας. ΤΕΛΟΣ. Και εφόσον συμφωνεί και ο άντρας μου, δε βλέπω το λόγο της υπερπροσπάθειας να με πείσουν στην ουσία οτι κακοπερνάω, αχ η καημένη δεν πάω βόλτες, δεν ξενυχτάω, δεν έχω ΣΚ μόνη με τον άντρα μου, αχ η καημένη ούτε διακοπές πάμε μόνοι με τον άντρα μου, αχ δεν ξέρω τι χάνω......

ΔΛΔ την περίπτωση να περνάμε τέλεια μαζί με τα παιδιά μας, γιατί πρέπει να τη βλέπουν οι άλλοι σαν υπέρμετρη θυσία και αυτομαστίγωμα? Εκεί καταντήσαμε? Σε κάθε τι που κάνουμε να δεχόμαστε χλευασμό? Γιατί έχω κι εγώ γνώμη για τις μαμάδες που αφήνουν όλο το καλοκαίρι σε άλλους τα παιδιά τους, αλλά ξέρω να σέβομαι την απόφασή τους και δεν προσπαθώ να τις γελοιοποιήσω.....

[ekavi_]

Κοίτα, επειδή τα παιδιά μου τα θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειας, ο μόνος λόγος που θα τα άφηνα σε τρίτους είναι κάποιος λόγος ανωτέρας βίας.

 

πχ να πρέπει οπωσδήποτε να πάω κάπου που δεν μπορούν να ακολουθήσουν (πχ κηδεία, επαγγελματικό ταξίδι κτλ) ή

να πρέπει να δουλέψω και να μην έχω που να τα αφήσω.

 

Δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση να τα αφήσω για να πάω διακοπές ή για να τα ξεφορτωθώ κτλ

 

Η μόνη περίπτωση που τα αφήνω χωρίς να χρειάζεται είναι για κάποιες ώρες όχι όμως με σκοπό να ελαφρυνθώ εγώ, αλλά με σκοπό να περάσουν κάποιες ώρες με τη γιαγιά και τον παππού (να πάνε μια βόλτα ενώ εγώ δεν μπορώ για κάποιο λόγο να ακολουθήσω).

[Macorina]

Δεν καταλαβαίνω γιατί να αφήνεις τα παιδιά σου για άλλον λόγο εκτός από δουλειά ή έστω έξοδο με τον σύντροφό σου ίσως μια δυο φορές το μήνα (για λίγες ώρες που κοιμάται δηλαδή). Δηλαδή, γιατί να κάνεις παιδιά αν δεν θέλεις να συμμετέχεις στο μεγάλωμά τους, όταν δεν σε βολεύει; Και εν παση περιπτώσει δεν σου λείπουν; Εγώ αναγκάζομαι να δουλέυω πολύ και πολλές φορές φρικάρω από την έλλειψή του.

Και φυσικά, αφήνοντάς τα τόσο μεγάλα διαστήματα με παπούδες, ουσιαστικά αφήνεις πάνω τους όλη την διαπαιδαγώγησή τους. Το ρισκάρεις;

Δεν ξέρω...

[Βερενίκη]

Εγώ από το τέλος του δημοτικού πήγαινα για τρεις μήνες στη γιαγιά μου στο χωριό -και ήταν και βουνό- και δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει το σχολείο για να πάω. Βέβαια οι γονείς μας έρχονταν πολύ συχνά, αλλά για εμάς ήταν ένας άλλος κόσμος, είχαμε τους καλοκαιρινούς μας φίλους, την ελευθερία του χωριού -αν και η γιαγιά ήταν πολύ αυστηρή -γι αυτό την εμπιστευόταν η μάνα μου, ήταν και πεθερά και πρόσεχε πολύ περισσότερο. Ακόμα λέω στα παιδιά μου ιστορίες από την εποχή αυτή. Εγώ δεν έχω την ευκαιρία αυτή γιατί οι γονείς μας μένουν στην Αθήνα αλλά θα ήθελα τα παιδιά μου να το ζήσουν αυτό.

[ekavi_]

 

Αναρωτιέμαι, γιατί κάποια γνωστή μου είπε τις προάλλες "δεν παθαίνουν τίποτα τα παιδιά, βρε, εσύ ζορίζεσαι άδικα, εγώ 2 φορές τα βλέπω όλο το καλοκαίρι, μια χαρά περνάω με τον αντρούλη μου!" - εμένα αυτό το "δεν παθαίνουν τίποτα" γιατί μου σηκώνεται η τρίχα όταν το ακούω?

.

 

Και εμένα μου σηκώνεται η τρίχα. ΆΛλο να αναγκάζεσαι να τα αφήσεις και άλλο να το χαίρεσαι κιόλας που τα βλέπεις 2 φορές το καλοκαίρι...

 

Αιμέ εγώ δε μιλάω για εργαζόμενες μάνες, το σαφήνισα. Τυχαίνει τα άτομα με τα οποία έχω μιλήσει να μην εργάζονται .....

Μου έχουν πλέξει ένα εγκώμιο περί "να πάρεις ανάσες, να πιεις κρασάκι με τον άντρα σου, να πας ένα διήμερο κάπου, να μείνεις μια βδομάδα μόνη να ηρεμήσεις" και προσπαθούν να με κάνουν να νιώσω ηλίθια που δεν έχω καμία τέτοια ανάγκη! Νύχτα δε να μην είναι τα παιδιά μου σπίτι δεν το έχει διανοηθεί παντελώς κανείς....

 

Και εφόσον συμφωνεί και ο άντρας μου, δε βλέπω το λόγο της υπερπροσπάθειας να με πείσουν στην ουσία οτι κακοπερνάω, αχ η καημένη δεν πάω βόλτες, δεν ξενυχτάω, δεν έχω ΣΚ μόνη με τον άντρα μου, αχ η καημένη ούτε διακοπές πάμε μόνοι με τον άντρα μου, αχ δεν ξέρω τι χάνω......

ΔΛΔ την περίπτωση να περνάμε τέλεια μαζί με τα παιδιά μας, γιατί πρέπει να τη βλέπουν οι άλλοι σαν υπέρμετρη θυσία και αυτομαστίγωμα? Εκεί καταντήσαμε?

 

χαχαχαχ! Και εμένα μου τη δίνει αυτή η αντιμετώπιση ακόμα περισσότερο όταν προέρχεται από άτομα που δεν έχουν παιδιά. Λες και τα παιδιά είναι βαλίτσες που με βαραίνουν και πρέπει να βρω κάποιον να μου τα κουβαλήσει.

[LA LATINA]

Κι εγώ είχα χωριό και πήγαινα κάποιες εβδομάδες το καλοκαίρι, αλλά στη θεία μου, την αδερφή της μαμάς μου που με πρόσεχε σαν τα μάτια της! Εγώ όπως σας είπα έχω πληθώρα περιστατικών που τα παιδιά μου τα έχουν αφήσει στο έλεος......δε θέλω να επεκταθώ, αλλά καταλαβαίνετε πιστεύω....

Εμένα πάλι Εκάβη, τα σχόλια όσων δεν έχουν παιδιά δε με απασχολούν.....χαμογελάω, και τους λέω "καλά, καλά"......τα σχόλια όσων έχουν παιδιά όμως και σε κοιτάνε σαν χάνοι όταν λες οτι ήταν τριήμερο και δεν έστειλες τα παιδιά αλλού....έρχεται Πάσχα και δε θα πάνε αλλού, έρχονται διακοπές και δε θα μείνεις μόνη να χαρείς τον άντρα σου......ΑΡΑ είσαι κακή σύζυγος, λίγη γυναίκα, αδικείς τη σχέση σου και με λίγα λόγια πόσο θα αντέξει ο καημένος ο άντρας σου .......hello??? τίνος είναι τα παιδιά? Μαζί δεν τα κάναμε???

Ευτυχώς ο άντρας μου σκάει στα γέλια όταν ακούει κάτι τέτοια, παλιά είπε μια φορά να τα πάρουν οι δικοί του αλλά μετά τα σκηνικά που είδε με τα μάτια του δεν αφήνει με τίποτα πια!

[Μαμά Λίζα]

Αναρωτιέμαι, γιατί κάποια γνωστή μου είπε τις προάλλες "δεν παθαίνουν τίποτα τα παιδιά, βρε, εσύ ζορίζεσαι άδικα, εγώ 2 φορές τα βλέπω όλο το καλοκαίρι, μια χαρά περνάω με τον αντρούλη μου!" - εμένα αυτό το "δεν παθαίνουν τίποτα" γιατί μου σηκώνεται η τρίχα όταν το ακούω?.

 

Εχω συνάδελφο που βγαίνει κάθε Σ/Κ και ξενυχτάει με παρέες (και το συζυγο βεβαίως) και τα παιδιά στάνταρ στη γιαγιά. Σιγά μη χαλάσει αυτή την καλοπέρασή της.... και να μείνει μέσα Σ/Κ να κηνυγάει παιδιά....

 

Είναι πολλοί τέτοιοι, κυρίως προ κρίσης που ήταν και τα μαγαζιά περισσότερα και οι τσέπες γεμάτες. Ολοι οι συνάδελφοί μου κάπως έτσι έπρατταν και βρισκόμουν εγώ πάντα η "χαζή" και "υπερπροστατευτική" που δεν αποχωρίζομαι τον κανακάρη μου!

Ομως τα παιδιά αυτά τι αγωγή και τι παραδείγματα θα πάρουν?? Μία μάνα αδιάφορη που βγαίνει συνέχεια και δεν στρώνει κ!@λο κάτω και που δεν θέλει να ανεχθεί περισσότερο τα καπρίτσια ενός παιδιού. Τα ίδια θα κάνουν κι αυτά μεγαλώνοντας. Θα κλείνουν την πόρτα (μετά τα 13 -14) και θα κάνουν τη ζωή τους με την παρέα τους. Το σπίτι θα είναι ξενοδοχείο αντί για εστία οικογενειακής ζωής και συναναστροφής γονιών-παιδιών. Γιατί ένα Σ/Κ μένει τελικά (ιδίως για όσους δουλεύουν) για να δουν και να μιλήσουν και να περάσουν χρόνο με τα παιδιά τους. Αν κοιτάει ο καθένας την πάρτη του.... Ξέρω πάντως πολλούς τέτοιους, δυστυχώς!

[LA LATINA]

Και μας δείχνουν και με το δάχτυλο κοροιδεύοντας..........ωραία!

[lovely people]

Εγώ αφήνω τα παιδιά μου κάθε Κυριακή πρωί στην μαμά μου για 1-2 ώρες (ο μικρός κοιμάται και μετά φεύγω) και πάμε για καφέ με τους φίλους μας. Μετά τρώμε εκεί και φεύγουμε στο σπίτι. Επίσης θα αφήσω τον μικρό αύριο, για να κάνω δουλείες (καλές) γιατί διαφορετικά έχω μόνο το 2 ωρο που κοιμάται και πρέπει να κάνω και ησυχία.

Γενικά μένουν στην μαμά μου μόνο αν αποφασίσουμε να βγούμε βράδυ με τον αντρα μου (1 φορά τον μήνα), αλλιώς κανονίζουμε με ζευγάρια με παιδιά για να έχουν παρέα και εκείνα και εμείς και μέχρι 10-11 είμαστε σπίτι για ύπνο.

Περιμένω να έρθει το καλοκαίρι να ξεμυτήσουμε ελεύθερα..οικογενειακώς!!

[G.Geo]

Και εν παση περιπτώσει δεν σου λείπουν; Εγώ αναγκάζομαι να δουλέυω πολύ και πολλές φορές φρικάρω από την έλλειψή του.

Δεν ξέρω...

 

Μήπως όμως ακριβώς επειδή δουλεύεις πολλές ώρες, γι' αυτο αισθάνεσαι την ανάγκη να είναι συνέχεια μαζί σου? Γιατί οκ, αν πας στις 8 το βράδυ στο σπίτι, λογικό είναι να θες να είναι εκεί τα παιδιά. Αν όμως ισχύει το ανάποδο και τα παιδιά είναι μαζί σου κάθε μέρα και έχεις περάσει άπειρο χρόνο μαζί τους, ακόμη και χρόνια συνέχεια μαζί τους, χωρίς δουλειά, είναι παράλογο να θες να βγεις ένα Σάββατο με τον άντρα σου και τα παιδιά να είναι στην γιαγιά και να κοιμούνται? Δηλαδή σε τι τους φανείς χρήσιμη, στον ύπνο? Εννοείται πως κι εγώ ξεκινάω να το κάνω πιο συστηματικά, αλλά στην πεθερά μου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, είναι πολύ ικανή και θέλει κι εκείνη να τα δει λίγο, της λείπουν. Ή είναι κακό ένα απόγευμα να τα κρατήσει και να πάω να κάνω τις εξωτερικές δουλειές μου? Οι δε άλλοι παππούδες είναι επαρχία και τους λείπουν πάρα πολύ τα παιδιά, αργότερα έχω σκοπό να τα στέλνω από πιο νωρίς το Καλοκαίρι και να πηγαίνω εγώ αργότερα. Τα παδιά θα χαίρονται θάλασσα και βόλτες, οι παππούδες τα εγγόνια τους και εγώ θα έχω λίγο χρόνο για μένα και τον άντρα μου που στην καθημερινότητα δεν τον έχω.

Που είναι το κακό? Έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Κορίτσια όλα είναι θέμα μέτρου. Αν μία μαμά δεν βλέπει καθόλου τα παιδιά της και τα φορτώνει συνεχώς αλλού, δεν είναι ωραίο, μην φτάσουμε όμως και στο άλλο άκρο, ότι τα παιδιά πρέπει να είναι ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ με τους γονείς. Εμένα αν τους πούμε θα πάτε στην γιαγιά για να πάμε ένα σινεμά, περιμένουν πως και πως να πάνε!!

[lovely people]

Εχω συνάδελφο που βγαίνει κάθε Σ/Κ και ξενυχτάει με παρέες (και το συζυγο βεβαίως) και τα παιδιά στάνταρ στη γιαγιά. Σιγά μη χαλάσει αυτή την καλοπέρασή της.... και να μείνει μέσα Σ/Κ να κηνυγάει παιδιά....

 

Είναι πολλοί τέτοιοι, κυρίως προ κρίσης που ήταν και τα μαγαζιά περισσότερα και οι τσέπες γεμάτες. Ολοι οι συνάδελφοί μου κάπως έτσι έπρατταν και βρισκόμουν εγώ πάντα η "χαζή" και "υπερπροστατευτική" που δεν αποχωρίζομαι τον κανακάρη μου!

Ομως τα παιδιά αυτά τι αγωγή και τι παραδείγματα θα πάρουν?? Μία μάνα αδιάφορη που βγαίνει συνέχεια και δεν στρώνει κ!@λο κάτω και που δεν θέλει να ανεχθεί περισσότερο τα καπρίτσια ενός παιδιού. Τα ίδια θα κάνουν κι αυτά μεγαλώνοντας. Θα κλείνουν την πόρτα (μετά τα 13 -14) και θα κάνουν τη ζωή τους με την παρέα τους. Το σπίτι θα είναι ξενοδοχείο αντί για εστία οικογενειακής ζωής και συναναστροφής γονιών-παιδιών. Γιατί ένα Σ/Κ μένει τελικά (ιδίως για όσους δουλεύουν) για να δουν και να μιλήσουν και να περάσουν χρόνο με τα παιδιά τους. Αν κοιτάει ο καθένας την πάρτη του.... Ξέρω πάντως πολλούς τέτοιους, δυστυχώς!

 

ΠΡΟΣΟΧΗ! Μην πέφτουμε στο τριπάκι να κατηγορούμε εφόσων δεν θέλουμε να μας κάνουν το ίδιο. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ανάγκες..Ξέρω και γονείς που δεν βγαίνουν και δεν αφήνουν τα παιδιά σε τρίτους αλλα κάνουν άλλα ωραία... Το οτι έχεις ανάγκη για προσωπικό χρόνο (έστω και έτσι) δεν σημαίνει οτι δεν είσαι καλός γονιός. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Και δεν μιλάω βέβαια για ακραίες κααστάσεις..

Δεν αναφέρομαι σε εσένα μόνο...πηρα έναυσμα απο το δικό σου e-mail:)

[Macorina]

Κοίταξε για μια φορά, να το αφήσεις ένα βράδι κοιμισμένο, να βγείς με τον σύντροφό σου και να γυρίσεις χωρίς το παιδί να αντιληφθεί ότι λείπεις, το καταλαβαίνω. Όπως καταλαβαίνω όταν πάει δημοτικό, να το στείλεις κατασκήνωση ή στο χωριό για 20 μέρες. Όχι όμως να το αφήνεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα, από βρέφος-νήπιο, όταν δηλαδή σ'έχει περισσότερο ανάγκη. Δεν είμαι σίγουρη ότι σ'αυτές τις ηλικίες αντιλαμβάνονται ότι εκεί θα περάσουν καλύτερα. Όταν μεγαλώσουν, ναι, καταλαβαίνω να πάνε στο χωριό, να έρθουν σε επαφή με τη φύση, να κάνουν μπάνια κλπ.

[ekavi_]

Και μας δείχνουν και με το δάχτυλο κοροιδεύοντας..........ωραία!

 

Έχω μάθει να μην με νοιάζει η γνώμη των άλλων. Και αν το παρακάνουν και γίνονται προσβλητικοι ή ενοχλητικοί τους γυρνάω το παιχνίδι εις βάρος τους...

[ekavi_]

Κορίτσια όλα είναι θέμα μέτρου. Αν μία μαμά δεν βλέπει καθόλου τα παιδιά της και τα φορτώνει συνεχώς αλλού, δεν είναι ωραίο, μην φτάσουμε όμως και στο άλλο άκρο, ότι τα παιδιά πρέπει να είναι ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ με τους γονείς. Εμένα αν τους πούμε θα πάτε στην γιαγιά για να πάμε ένα σινεμά, περιμένουν πως και πως να πάνε!!

 

Έχεις δίκιο σε αυτό.

Αυτό που εγώ προσωπικά κατακρίνω είναι όταν κάποιοι αντιμετωπίζουν τα παιδιά σαν βαρίδι και όταν βάζουν συστηματικά προτεραιότητα τις δικές τους ανάγκες και όχι τις ανάγκες των παιδιών.

Και εγώ μπορεί να τα αφήσω ένα απόγευμα στη γιαγιά να πάω σινεμά. Δεν θα τα αφήνω όμως συστηματικά, ούτε δυσανασχετώ που έχω παιδιά και με εμποδίζουν να βλέπω σινεμά με την ησυχία μου; καταλαβαίνεις τη διαφορά;

[xena]

Εμένα η καλύτερη μου ήταν να με πάρει η γιαγιά μου να πάμε στο εξοχικό μας να παίζω όλη μέρα! Με φρόντιζε πάρα πολύ - πράγμα που μου έλειπε με τους γονείς μου να εργάζονται όλη μέρα... Παρόλα αυτά μου έλειπαν τόσο πολύ...

 

Παρόλο που η μητέρα μου τα κρατάει (είμαστε πάνω-κάτω), δεν τα αφήνω παρά μονο για να πεταχτώ κάπου ή να βρω λίγο έξω. Μου έρχεται δύσκολο να τα αφήσω για πολύ ή μέρες, μου λείπουν τα παιδάκια μου ίσως επειδή δουλεύω πολλές ώρες και δεν τα βλέπω πολύ αλλά νιώθω κι όλας αυτό που λες, ότι δεν έχω εμπιστοσύνη, αν δεν τα φροντίσω εγώ νιώθω πως κανείς δεν θα το κάνει σωστά....

 

Πρέπει λίγο όμως να βάλουμε νερό στο κρασί μας, λέτε;;;

 

Πάντως θυμάμαι τι κλάμα έριξα στο μαιευτήριο όταν πήγα να γεννήσω την μικρή. Μου έλειπε το μεγάλο μου τόσο πολύ που μου ερχόταν να φύγω τη νύχτα κρυφά να πάω να τη δω... απαπαπαα....

[LA LATINA]

Αν όμως ισχύει το ανάποδο και τα παιδιά είναι μαζί σου κάθε μέρα και έχεις περάσει άπειρο χρόνο μαζί τους, ακόμη και χρόνια συνέχεια μαζί τους, χωρίς δουλειά, είναι παράλογο να θες να βγεις ένα Σάββατο με τον άντρα σου και τα παιδιά να είναι στην γιαγιά και να κοιμούνται? Δηλαδή σε τι τους φανείς χρήσιμη, στον ύπνο? !

 

Σε μένα ισχύει αυτό. Δεν εργάζομαι, είμαι χρόνια ολόκληρα σπίτι με τα παιδιά μου και σε πολύ δύσκολη κατάσταση υγείας ακόμα δεν τα έδωσα και είμαι πολύ περήφανη που το κατάφερα! Γιατί πρέπει κάποιος να είναι ο παράλογος δεν το καταλαβαίνω.....ούτε εγώ μα ούτε κι εσύ.....Και είναι βασικός ο παράγοντας εμπιστοσύνη, να υπάρχει δλδ άτομο εμπιστοσύνης χωρίς να τρέμεις τι θα αντικρίσεις γυρνώντας.....

[ekavi_]

Εγώ αυτό που εξετάζω είναι το κίνητρο των γονιών και όχι απαραίτητα αν θα περάσουν ωραία τα παιδιά εκεί που θα τα αφήσουν. Μπορεί να περνάνε τέλεια με τους παππούδες, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία να τα αφήνεις συνέχεια εκεί...

 

Σχεδιάζω την εβδομάδα ή το μήνα με βάση τις ανάγκες των παιδιών. Αν θεωρήσω ότι έχουν καλυφθεί οι ανάγκες των παιδιών (ανάγκη για παρουσία των γονιών τους, για διασκέδαση, για ποιοτικό χρόνο, για ξεκούραση κτλ) και έχει μείνει και λίγος χρόνος για να εκμεταλλευτώ για τον εαυτό μου, ναι εκεί ίσως θα τα αφήσω κάποιες ώρες αν αυτό που έχω στο μυαλό μου δεν μπορεί να γίνει παράλληλα. Αν μπορώ να τα συνδυάσω, δηλαδή να κάνω κάτι παρουσία των παιδιών, ακόμη καλύτερα.

[LA LATINA]

Δεν είμαι σίγουρη ότι σ'αυτές τις ηλικίες αντιλαμβάνονται ότι εκεί θα περάσουν καλύτερα.

 

 

Σοφή κουβέντα.......για τα παιδιά το "περνάω καλά" μπορεί να είναι οτιδήποτε......δε μπορούμε να κρίνουμε με βάση αυτό......ΟΚ καλά θα περάσουν, αλλά πολλά δεν τα αντιλαμβάνονται....και ναι, δε θα πάθουν τίποτα με το δικό τους μυαλό.......και σε έναν παιδότοπο να τα αφήσεις όλη μέρα νηστικά και καταιδρωμένα μια χαρά θα περάσουν!

[LA LATINA]

Πάντως θυμάμαι τι κλάμα έριξα στο μαιευτήριο όταν πήγα να γεννήσω την μικρή. Μου έλειπε το μεγάλο μου τόσο πολύ που μου ερχόταν να φύγω τη νύχτα κρυφά να πάω να τη δω... απαπαπαα....

 

Γεννήσαμε και την ίδια μέρα (άλλης χρονιάς όμως)......

[LA LATINA]

Πρέπει λίγο όμως να βάλουμε νερό στο κρασί μας, λέτε;;;

 

Εγώ δεν θέλω να βάλω νερό στο κρασί μου πάντως! Γιατί μου έχουν κάνει πολύ επικίνδυνα πράγματα οι παππουδογιαγιάδες και δεν είναι οτι το βλέπω εγώ ρομαντικά και κολλημένα αλλά οτι είναι παντελώς ακατάλληλοι.......πχ στον κουνιάδο μου θα μπορούσα να τα δώσω για κάποιες ώρες, του έχω εμπιστοσύνη.....

[LA LATINA]

Εγώ αυτό που εξετάζω είναι το κίνητρο των γονιών και όχι απαραίτητα αν θα περάσουν ωραία τα παιδιά εκεί που θα τα αφήσουν. Μπορεί να περνάνε τέλεια με τους παππούδες, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία να τα αφήνεις συνέχεια εκεί...

 

 

Ανα γειά σου!

[LA LATINA]

Και για να μην αδικήσω τις εργαζόμενες μανούλες, να πω εδώ οτι στο σχολείο μας στο ολοήμερο τμήμα που έχει 25 παιδάκια, από τα 12 που είναι από το δικό μου τμήμα εργάζονται μόνο 3 μαμάδες.......οι άλλες τα έβαλαν ολοήμερο (ιδέα δεν έχω πως) και κάθε μέρα μας κοιτάνε με εκείνο το περίλυπο ύφος του "αχ εσένα σχολάει στις 2 ε?" και μας εκθειάζουν πως κάθε μέρα έχουν χρόνο για καφέ, γυμναστήριο, νύχια και χαβαλέ.....

 

ΟΚ έχεις πάρει μια απόφαση που για μένα δεν είναι αποδεκτή, αλλά για σένα είναι πανάκεια. Δικαίωμά σου. Μη με κοροιδεύεις κι από πάνω.......