ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

[Mytwinsroses]

Ρε κοπέλες, άνοιξα το θέμα για να κάνουμε όλες μιαν ευχή για το Σπυρίδωνα και για όλα τα ΑΜΕΑ, αλλά το θέμα παρεκτράπηκε δυστυχώς.

[ΑΝΝΑ24]

Βρε κορίτσια, έλεος, μιλάμε για ένα αφάνταστα ευαίσθητο θέμα που μας συγκλονίζει όλες. Δεν μπορώ να κάνω την αστυνομία του διαδικτύου, αλλά κάνω μια έκκληση, αν θα μπορούσατε να δώσετε τόπο στην οργή και να μην συνεχίσετε τις κονταρομαχίες. Για να είμαι ειλικρινής, θυμώνω περισσότερο με τις κοπέλες που δείχνουν αμέριστη κατανόηση στο διαφορετικό όταν πρόκειται για τα παιδιά που συζητάμε, αλλά μηδενική ανοχή στη διαφορετική άποψη.

Asana, manefi, μου δείξατε 2 αντίθετες οπτικές γωνίες του ιδίου θέματος, και για αυτό σας ευχαριστώ. Φεύγω σοφότερη.

[Koalaki]

Ρε κοπέλες, άνοιξα το θέμα για να κάνουμε όλες μιαν ευχή για το Σπυρίδωνα και για όλα τα ΑΜΕΑ, αλλά το θέμα παρεκτράπηκε δυστυχώς.

 

Τι πρωτοτυπο!!!

Ωστοσο, πολλες φορες αναφερθηκε απο μελοι η εκφραση (ξεφυγαμε...απο το θεμα) αλλα παρολαυτα κανενας δεν φροντισε να το σταματησει, αντιθετωσ θα ελεγα... Ευτυχωσ ομως παρενεβεις εσυ και μας το υπενθυμισες!!! Να εισαι καλα...!!!

 

Στο ενα και μοναδικο μηνυμα μου σε αυτο το θεμα εγραψα απλα να δωσουμε δυναμη και συμπαρασταση σε αυτη τη γυναικα να προχωρησει...εφοσον πηρε την αποφαση της και την εκανε πραξη, αλλωστε το θεμα (ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ) που πιο ξεκαθαρο δεν θα μπορουσε να ηταν αφορα αυτην και το παιδι τησ, αλλα........................

[Ελένη6]

Ρε κοπέλες, άνοιξα το θέμα για να κάνουμε όλες μιαν ευχή για το Σπυρίδωνα και για όλα τα ΑΜΕΑ, αλλά το θέμα παρεκτράπηκε δυστυχώς.

 

Εννοειται και δωσαμε ολες τις ευχες μας για τον Σπυριδωνα,αλλα δεν θεωρω πως παρεκτραπηκε το θεμα,ισα ισα ηταν μια καλη αφορμη για να ενημερωθουμε ολοι και να αλλαξουμε αποψεις οσον αφορα τα παιδια αυτα.Αν εξαιρεσουμε ολες εμας που δεν ζουμε αμεσα μια τετοια κατασταση και απλα θεωρωλογουμε,πιστευω πως τα ποστ της manefi ειναι πολυ πολυ χρησιμα και πολυ ενημερωτικα.Μακαρι να παιρναμε πληροφοριες και απο αλλες τετοιες αμεσες πηγες!

[manefi]

Αγαπητή φίλη λάιδα, καλησπέρα. Είχα την εντύπωση ότι η περίπτωση του Σπυρίδωνα χάρις στον οποίο ανοίχτηκε το θέμα ήταν σαφές ότι είναι από τις βαριές περιπτώσεις. Όπως γνωρίζω, τύφλωση , κώφωση και αυτισμός δεν μπορούν να προβλεφθούν από προγεννητικούς ελέγχους. Από εκεί και πέρα όμως, εκτός από το down σύνδρομο, υπάρχουν αρκετά άλλα σύνδρομα τα οποία εγκυμονούν σοβαρές σωματικές διανοητικές και σωματικές αναπηρίες για το αγέννητο έμβρυο. Επίσης, όλες οι μητέρες θα γνωρίζετε τι κινδύνους έχει το έμβρυο αν η μητέρα κολλήσει λιστέρια η τοξόπλασμα ακόμα και ανεμοβλογιά κατά την διάρκεια της κύησης (είχα μια τέτοια περίπτωση- προκαλείται κώφωση και νοητκή υστέρηση στο έμβρυο ).Το θέμα της εγκυρότητας των ιατρικών εξετάσεων που θίγεις σαφώς και έχει βάση. Ωστόσο, σε μια μητέρα-γονείς εάν τύχει κάτι τέτοιο, φαντάζομαι δεν θα αρκεστούν σε μια μόνο ιατρική γνώμη ή σε ένα ιατρικό εργαστήριο. Θα πάρουν γνώμη και θα κάνουν εξετάσεις και σε 2 , 3 4, 5 ιατρικά εργαστήρια εάν χρειαστεί. Ε αν πια όλα κάνουν λάθος μετά , τι να πω….ilonka 19 καταλαβαίνω τι λες… Ωστόσο να διευκρινίσω ότι στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των ΑΜΕΑ παιδιιών και κυρίως οι βαριές περιπτώσεις καταλήγουν κάποια στιγμή να είναι βάρος στους γονείς τους, δεν κατέληξα μόνο από το γεγονός ότι τα στέλνουν στο Ειδικό σχολείο για να έχουν χρόνο μακριά τους (το οποίο για τις βαριές περιπτώσεις λειτουργεί σαν ίδρυμα). Η ασυνέπεια των γονιών στις συναντήσεις που κανονίζαμε στο σχολείο, η απουσία διάθεσής τους να μιλήσουν για τα παιδιά τους, η απανταχού απουσία τους από τις σχολικές γιορτές, η συχνή για κάποια παιδιά μη φροντισμένη εικόνα τους, το γεγονός ότι αρκετοί γονείς δεν ήρθαν ούτε μια φορά όλη την σχολική χρονιά να γνωριστούμε και μιλήσουμε, αποτελούν επιπλέον λόγοι για τους οποίους κατέληξα στο παραπάνω συμπέρασμα…asana σέβομαι το γεγονός ότι δεν θέλεις να συμμετάσχεις άλλο σε αυτή τη συζήτηση… ανέπτυξες αρκετά τα επιχειρήματά σου σε όλα τα προηγούμενα ποστ σου οπότε και προφανώς να μην υπάρχει λόγος να συνεχίσεις… Η αλήθεια είναι όπως προείπε και η φίλη ελενη6, σε ρώτησα για την εθελοντική σου δραστηριότητα όχι για να σε φέρω σε δύσκολη θέση, απλά για να μάθω εάν έχεις συναντήσει-βοηθήσει και γονείς παιδιών ΑΜΕΑ που προχώρησαν συνειδητά στην γέννηση παιδιού με προβλήματα υγείας ώστε να μοιραστείς μαζί μας και την δική σου εμπειρία. Ωστόσο με αγάπη και σεβασμό θα ήθελα να σου πω, πως όσο καλό κι αν είναι να έχουμε πάθος για την δουλειά μας και να θέλουμε να βοηθούμε επειδή το θεωρούμε αυτονόητο όπως είπες, σε αυτή την περίπτωση διατρέχουμε κίνδυνο να θολώσει η επαγγελματική μας κρίση. Δεν θα το έλεγα αυτό εάν δεν είχες επίσης υποστηρίξει με πολύ πάθος το γεγονός ότι «μπορούμε να αποκαλούμε έκτρωση την συνειδητή απόξεση, αλλά δεν παύει να είναι φόνος όπως και να το κάνουμε», ή κάπως έτσι. Για να βοηθήσουμε τους γονείς αυτούς, και πάνω απόλα να τους καταλάβουμε απαιτείται να προσπαθούμε να είμαστε αποστασιοποιημένοι και στο μέτρο του δυνατού να μην αφήνουμε τις προσωπικές μας πεποιθήσεις να υπεισέρχονται στην σχέση που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μαζί τους. πΚι εγώ το λέω αυτό πρώτα απ όλους, που πάμπολλες φορές βρέθηκα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, λόγω σοβαρών διαστάσεων μεταξύ της επαγγελματικής μου κρίσης και της κρίσης μου ως μητέρας και γυναίκας. Έχω παραπέμψει σε συνάδελφό μου περιστατικά λόγω της δυσκολίας μου να είμαι ουδέτερη και λόγω της αδυναμίας μου να πω αυτά που έπρεπε να πω. Να σου δώσω ένα παράδειγμα: τι να πω σε μια μητέρα παιδιού με βαριά νοητική, 15 ετών 35 κιλών, με πάνα γιατί δεν είχε έλεγχο σφιγκτήρων, με συνεχή και έντονη σιελόρροια που το έστελνε στο σχολείο αφρόντιστο, βρώμικο, με την βραδινή πάνα ακόμα γεμάτη, με ρούχα βρώμικα και χωρίς φαγητό?

Τι να της πω? με τι θάρρος, θράσος» αν θες να της συστήσω να φροντίζει καλύτερα το παιδί της?15 ολόκληρα χρόνια…. χωρίς ποτέ να την έχει κοιτάξει στα μάτια να την αποκαλέσει μαμά… να της κάνει μια συνειδητή αγκαλιά…. μόνο να την ακολουθεί και να λέει μαμ και άτα…. Για την ιστορία, αυτό το περιστατικό αποτελεί ένα από τα ελάχιστα που συνάντησα στα οποία η αναπηρία του παιδιού ήταν γνωστή από τον προγεννητικό… Επίσης, θα ήθελα να σου πω πως , η στάση μας και η συμπεριφορά μας, καθώς και η σχέση που αναπτύσσουμε με τους γονείς ΑΜΕΑ, με την κακοποιημένη γυναίκα, με το κακοποιημένο παιδί, με ευπαθείς κοινωνικές ομάδες γενικότερα σε εθελοντικό επίπεδο, είναι πολύ διαφορετικές από ένα επίσημο πλαίσιο ή έναν φορέα αν θες. Εκεί, όσο κι αν διαφωνούμε η ζοριζόμαστε ή όσο κι αν συγκρούεται η λογική μας με το συναίσθημά μας , απαιτείται να έχουμε συγκεκριμένους χειρισμούς. Δεν έχουμε την ελευθερία που έχουμε όταν εργαζόμαστε εθελοντικά. Δεν επιτρέπεται να μας κατευθύνουν οι προσωπικές μας πεποιθήσεις. Αυτό που θα ήθελα να πω τέλος, είναι ότι κάθε περίπτωση παιδιού που έχει την ατυχία να φέρει «προβληματικό dna» πριν ακόμα την γέννησή του είναι ιδιαίτερη και πρέπει να αντιμετωπίζεται με το σεβασμό και την αξιοπρέπεια που της αρμόζει. Για μένα η μητέρα του Σπυρίδωνα δεν είναι ηρωίδα, ούτε εγκληματίας. Είναι μια γυναίκα που η ζωή την έφερε σε μια θέση από την οποία κλήθηκε να λάβει μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση που θα επηρεάσει την μετέπειτα ζωή της ίδιας και της οικογένειάς της.. Το αν έλαβε την σωστή απόφαση ή ΄όχι, θα το κρίνει η ίδια στην πορεία… Της εύχομαι δύναμη, κουράγιο και υπομονή… ..Και πάνω απόλα ποτέ να μην μετανιώσει για την επιλογή της αυτή…

[Cωνσταντίνα]

Manefi ευχαριστούμε πάρα πολύ για τις τόσο καλά διατυπωμένες και εμπεριστατωμένες πληροφορίες σου!! Η στάση σου, αφήνοντας τις προσωπικές σου πεποιθήσεις "απ'έξω" για να μην επηρεάζουν τη δουλειά σου, δείχνει ωριμότητα και επαγγελματισμό! Μπράβο μπράβο!

[asana]

Μανεφλι και ελενη 6 αν θελετε να συνεχισουμε το διαλογο για το πως "ειδα" εγω, η εθελοντρια, παρομοια περιστατικα γονεων και παιδιων και για ο,τιδηποτε αλλο....απλα στειλτε μου πμ . ειπα οτι δε θα ξαναγραψω δημοσια και τοποθετηθηκα σαφως πολλες φορες..ιδιωτικα ομως ευτχαριστως να συνεχισω!

[Λαΐδα]

Για μένα η μητέρα του Σπυρίδωνα δεν είναι ηρωίδα, ούτε εγκληματίας. Είναι μια γυναίκα που η ζωή την έφερε σε μια θέση από την οποία κλήθηκε να λάβει μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση που θα επηρεάσει την μετέπειτα ζωή της ίδιας και της οικογένειάς της.. Το αν έλαβε την σωστή απόφαση ή ΄όχι, θα το κρίνει η ίδια στην πορεία… Της εύχομαι δύναμη, κουράγιο και υπομονή… ..Και πάνω απόλα ποτέ να μην μετανιώσει για την επιλογή της αυτή…

 

Για εμενα αν μια μανα δικαιουταν να παρει τον τιτλο ΄ηρωιδας ΄ θα ηταν λογικο να τον εχουν τετοιες μανουλες....

Οπως ειπε και η Pax αν θυμαμαι καλα, η μανα εχει καθηκον να φροντιζει και να μεγαλωνει σωστα τα παιδια της, δεν ειναι κατι που πρεπει να πουμε μπραβο. Αλλα σε τετοιες περιπτωσεις, που γνωριζεις την κατασταση και προχωρας, δεν εχω αλλα λογια , δεν φτανουν...μονο ο θαυμασμος ξεχειλιζει.

 

Ειμαι κατα της εκτρωσης οχι ομως απολυτα, το εχω ξαναπει σε αλλα ποστ. Απο τη στιγμη που δεν εχω βρεθει ποτε σε τετοια θεση, να πρεπει να παρω την συγκεκριμενη αποφαση, δεν μπορω να ειμαι απολυτη.

 

Επειδη ομως manefi μου ειπες οτι πολλοι γονεις που συναντας ειναι σαστισμενοι, κουρασμενοι και ολα οσα ειναι λογικο να ειναι σε αυτες τις περιπτωσεις, τονισα αυτο που ειπες και εσυ. Οτι τις περισσοτερες περιπτωσεις ΔΕΝ τις γνωριζουν πριν την εγκυμοσυνη για αυτο και σοκαρονται παραπανω....λογικο ειναι.

 

Στον προγεννητικο ελεγχο μπορει να ανιχνευτει η χρωμοσωμικη ανωμαλια και ναι, σχεδον ολες αυτες ειναι συνδρομα. τα πςρισσοτερα συνδρομα ομως ΔΕΝ ειναι βαριες περιοτωσεις και αν τελικα ειναι, ειναι περιπτωσεις που τα παιδια δεν επιβιωνουν ειτε εκτος μητρας ειτε για πολυ καιρο μετα τη γενα τους. Οποτε απο τις γνωστες περιπτωσεις, αυτες που οι γονεις αποφασιζουν να συνεχισουν την εγκυμοσυνη, σαφως και δεν επιβαρυνουν τα αλλα τους παιιδια αν ερθει η ωρα οι ιδιοι να φυγουν απο τη ζωη.

[Afroditi Gwgou]

Οι γονείς πρέπει να προσευχονται και να πιστευουν οτι ολα θα πανε καλα μεχρι τελευταια στιγμη,μην ξεχναμε οτι γινονταο θαυματα καθε μερα αναμεσα μας που δεν τα παιρνει κανενας χαμπαρι.Καλή δυναμη σε όλες!

[PANOULIS]

Διάβασα τις απόψεις σας για το θέμα και θα τοποθετηθώ σαν μητέρα με παιδάκι ΑΜΕΑ. Οι δυσκολίες είναι πάρα πολλές για την οικογένεια. Κι αυτό γιατί το ίδιο το κράτος και οι γιατροί δεν βοηθούν την οικογένεια να προχωρήσει και να βοηθήσει το παιδί της. Η κούραση σωματική και ψυχολογική είναι μεγάλη και τα έξοδα ακόμα πιο πολλά. Αν δε το ζήσει κάποιος δεν μπορεί να το καταλάβει ... Το τελευταίο που θα πω για να μη σας κουράσω άλλο είναι ότι το μωρό μου κοιμήθηκε σε ηλικία 5,5 ετών.

Έχουν περάσει δυόμισι μήνες από τότε ... και θα έδινα τη ψυχή μου για να ξαναζήσω αυτά τα 5,5 χρόνια ... Ελπίζω να έγινα κατανοητή! Εύχομαι ο Θεός να δίνει δύναμη στους γονείς του Σπυρίδωνα, να είναι πάντα αγαπημένοι και ένα μεγάλο μπράβο που δίνουν την ευκαιρία στο μικρούλη να ζήσει ... Είναι ευλογημένοι!

[Λαΐδα]

... Το τελευταίο που θα πω για να μη σας κουράσω άλλο είναι ότι το μωρό μου κοιμήθηκε σε ηλικία 5,5 ετών.

Έχουν περάσει δυόμισι μήνες από τότε ... και θα έδινα τη ψυχή μου για να ξαναζήσω αυτά τα 5,5 χρόνια ... Ελπίζω να έγινα κατανοητή! !

:cry:...καλη δυναμη!!!!

[ΑΝΝΑ24]

Ό,τι και να πω είναι τόσο λίγο...

Έχω διαβάσει την ιστορία σου και σε σκέφτομαι. Να είσαι καλά.

Ο Θεός να σας βοηθήσει να συνεχίσετε.

[Αγγελίνα_2]

PANOULIS, το είχα διαβάσει και λυπήθηκα πάρα πολύ...

 

Καλή δύναμη κοπέλα μου. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.

[summer wine]

PANOULIS,

 

 

Λυπαμαι πολυ , καλη δυναμη καλο κουραγιο. Οτι να γραψω ειναι πολυ λιγο. Δεν ειχε τυχει να διαβασω την ιστορια σου. Μολις διαβασα το πρωτο μηνυμα σου και συγκινηθηκα πολυ, γιατι ειχα περασει και εγω την αγωνια της ΜΕΝΝ και ειχα ζησει καποιες στιγμες ιδιες με αυτες που περιγραφεις .

 

Καλο κουραγιο και παλι.

 

 

Για τη δυναμη ψυχης και την πιστη της μητερας του Σπυριδωνα, μονο θαυμασμο μπορω να νιωσω .

Ευχομαι δυναμη σε ολες τις μητερες που εχουν παιδακια με προβληματα υγειας και αγωνιζονται πιστευοντας σε αυτα.

[esperanza]

Διάβασα τις απόψεις σας για το θέμα και θα τοποθετηθώ σαν μητέρα με παιδάκι ΑΜΕΑ. Οι δυσκολίες είναι πάρα πολλές για την οικογένεια. Κι αυτό γιατί το ίδιο το κράτος και οι γιατροί δεν βοηθούν την οικογένεια να προχωρήσει και να βοηθήσει το παιδί της. Η κούραση σωματική και ψυχολογική είναι μεγάλη και τα έξοδα ακόμα πιο πολλά. Αν δε το ζήσει κάποιος δεν μπορεί να το καταλάβει ... Το τελευταίο που θα πω για να μη σας κουράσω άλλο είναι ότι το μωρό μου κοιμήθηκε σε ηλικία 5,5 ετών.

Έχουν περάσει δυόμισι μήνες από τότε ... και θα έδινα τη ψυχή μου για να ξαναζήσω αυτά τα 5,5 χρόνια ... Ελπίζω να έγινα κατανοητή! Εύχομαι ο Θεός να δίνει δύναμη στους γονείς του Σπυρίδωνα, να είναι πάντα αγαπημένοι και ένα μεγάλο μπράβο που δίνουν την ευκαιρία στο μικρούλη να ζήσει ... Είναι ευλογημένοι!

 

Κουράγιο καλή μου,,, πολύ στεναχωρήθηκα χωρίς να ξέρω καν την ιστορία σας.. Είναι άδικο να περνάνε τέτοιες καταστάσεις τόσο καλοί άνθρωποι ενώ άλλοι φέρνουν παιδιά στον κόσμο όντας ναρκωμάνείς ή κατα τύχη και να τα παρατάνε δεξιά κ αριστερά.

 

Ο Θεός να σας δ'ινει κουράγιο..

Αλήθεια, δεν μας είπες ήταν επιλογή σας να φέρετε το παιδάκι στον κόσμο με το πρόβλημα που είχε; Δηλ. το γνωρίζατε προγεννητικά ή έτυχε κάτι απρόοπτο αργότερα; Όχι ότι έχει τόση σημασία αλλά θα ήταν πολύ κατατοπιστική η μαρτυρία σου στο συγκεκριμένο θέμα..

[BabyCute]

Διάβασα τις απόψεις σας για το θέμα και θα τοποθετηθώ σαν μητέρα με παιδάκι ΑΜΕΑ. Οι δυσκολίες είναι πάρα πολλές για την οικογένεια. Κι αυτό γιατί το ίδιο το κράτος και οι γιατροί δεν βοηθούν την οικογένεια να προχωρήσει και να βοηθήσει το παιδί της. Η κούραση σωματική και ψυχολογική είναι μεγάλη και τα έξοδα ακόμα πιο πολλά. Αν δε το ζήσει κάποιος δεν μπορεί να το καταλάβει ... Το τελευταίο που θα πω για να μη σας κουράσω άλλο είναι ότι το μωρό μου κοιμήθηκε σε ηλικία 5,5 ετών.

Έχουν περάσει δυόμισι μήνες από τότε ... και θα έδινα τη ψυχή μου για να ξαναζήσω αυτά τα 5,5 χρόνια ... Ελπίζω να έγινα κατανοητή! Εύχομαι ο Θεός να δίνει δύναμη στους γονείς του Σπυρίδωνα, να είναι πάντα αγαπημένοι και ένα μεγάλο μπράβο που δίνουν την ευκαιρία στο μικρούλη να ζήσει ... Είναι ευλογημένοι!

Λυπάμαι παρά πολυ ! Ο Θεός μαζί σου!!

[Indyla]

Έχοντας κάνει μία διακοπή κύησης γιατί το μωρό έπασχε από μεσογειακή αναιμία, έχω να πω ότι ο θαυμασμός μου για τα ζευγάρια που συνειδητά επιλέγουν να φέρουν στον κόσμο με ένα παιδί με πρόβλημα και στη συνέχεια κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να το φροντίσουν, είναι απεριόριστος. Νιώθω απέραντο σεβασμό για αυτούς τους ανθρώπους.

Όταν από την άλλη διαβάζω και ακούω για περιπτώσεις ανθρώπων που κάνουν εκτρώσεις μέχρι να "πετύχουν" το σωστό μωρό θλίβομαι βαθύτατα. Ειδικά στην εποχή μας που υπάρχει ο προεμφυτευτικός έλεγχος και άρα υπάρχει η δυνατότητα της πρόληψης και της αποφυγής μιας έκτρωσης. Αλλά ακόμα και αν η εξωσωματική δεν πετύχει, προτιμώ να μην αποκτήσω ποτέ βιολογικό παιδί παρά να ξανακάνω έκτρωση. Δεν είναι θέμα ψυχικού πόνου, στεναχώριας ή ενοχών. Είναι ότι στερείς σε ένα ανθρώπινο πλάσμα την ευκαιρία να γεννηθεί. Προσωπική γνώμη και απόλυτη.

[Mytwinsroses]

http://fanpage.gr/stories/%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%AF%CE%B8%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CE%B9/

 

Just speechless....😢😢