Σπρωχνουμε συνεχεια το ξαδελφακι μας...

[maela]

Καλημερα κοριτσια ... θελω τις γνωμες σας αμεσα!

Ο γιος μου ειναι 2 χρονων και 2 μηνων ενα καλα ανεπτυγμενο παιδι σε ομιλια υψος εχει κοψει την πανα κλπ και ο ξαλεδφουλης του ειναι 3 μηνες μικροτερος θα γινει 2 τωρα το Δεκεμβριο .. δεν μιλαει και δειχνει πιο μικρουλης.(το λεω γτ ισως παιζει ρολο στο προβλημα μου).Το θεμα μου ειναι το εξης,.Μενουμε πολυ κοντα με τον δελφο μου και τη νυφη μου οποτε ειμαστε συνεχεια μαζι και εμεις ααλλα και τα μικρα.Τα μικρα παιζουνε πολυ ωραια μαζι (στην ααρχη ) χαιρονται απιστευτα μολις συναντιουνται τσιριζουν χοροπηδανε κλπ αλλα μετα αρχιζουν τα. δυσκολα.Επειδη η νυφη μου δουλευει πολλες ωρες κι εγω δεν δουλευω.. ερχονται συνεχεια σπιτι μας μιας και εχω πιο πολυ χωρο και πιο πολλα παιχνιδια (μου εχουν δωσει πολλα διαφοροι φιλοι και ετσι εχω μπολικα).Αρχικα λοιπον παιζουν μετα αρχιζει ο δικος μου και τσαντιζεται και διεκδικει τα δικα του με αποτελεσμα να αρχιζει να τον σπρωχνει και ο ξαδελφουλης να πεφτει κατω που ειναι πλεον επικινδυνο!Αρχικα τον μαλωνα (οχι φωνες αλλα με αυστηροτητα).Μετα ειπαμε ναα μην τον μαλωνω εκεινη τη στιγμη αλλα να του αποσπαω την προσοχη.Ομως το κακο συνεχιζοταν(σκεφτειτε οτι βρισκονται 4 φορες την εβδομαδα σιγουρα).Μετα σκεφτηκα οτι για να ισοροπησει η κατασταση να φερνει και ο ξαδελφος μερικα παιχνιδια ωστε να μαθει και ο δικος μου να δινει και να παιρνει και να μην απαιτω να μοιραζεται μονο τα δικα του.Αυτο βασικα καλυτερευσε τα πραγματ αρκετα .. ενθουσιαστηκε ο δικος μου και τα εβλεπες να παιζει ο ενας με τα αυτοκινητακια του αλλου.Ομως παλι καποιες φορες τον σπρωχνει και μαλιστα προσποιειται οτι τον σπροωνει μονο και μονο για να φοβηθει ο ξαδελφος.Το αλλο που εντοπισα που ισως φταιμε και αρχισα να το αλλαζω ειναι οτι απο μικρο του λεγαμε ολοι (και οι συγγενεις) οτι εσυ εισαι ο μεγαλος και πρεπει να προσεχεις τον μικρο.Και η αληθεια ειναι οτι το εκανε ο καημενος στο παρκο ας πουμε κλπ ενω ουσιαστικα εχουν μονο 3 μηνες διαφορα δηλ τπτ.Οταν τον ρωτησανε αν θελει μωρακι στο σπιτι (εννουσανε ααδελφακι ) ο δικος μου απαντησε "εχουμε μωρακι.. τον γιαννακη"!!!Μηπως εχουμε δωσει εμφαση σε αυτο επειδη δειχνει αρκετα μεγαλυτερος και αυτο του δινει ευθηνες και ισχυη ως προς τον ξαδελφο??Δεν ξερω απο χτες αρχισα να του λεω οτι και ο Γιαννακης μεγαλωσε .. θα γινει 2 οπου ναναι σαν και εσενα κλπ κλπ.. και φυσικ ολη μερα του λεω και αναφερω οτι δεν χτυπαμε δεν σπρωχνουμε και προσεχουμε κλπ κλπ!Ελπιζω να ειναι φαση και να περασει γτ γινεται εδω και κανενα μηνα και λιγο το καλοκαιρι στο εξοχικο που και εκει δεν ειχε φερει ο ξαδελφος δικα του παιχνιδια γτ ειχαν ερθει για λιγες μερες.. ενω εμεις που ειχαμε παει κανενα μηνα τα ειχαμε παει ολα και τους ειχα πει μην κουβαλατε εχουμε φερει εμεις τα παντα .. μαλλον λαθος μου!

Με τα αλλα παιδακια ειναι μια χαρα.. δεν σπρωχνει βασικα.. πολυ σπανια ααν τον σπρωξουν μονο και ειναι κοινωνικος και παιζει και γελαει και εχει κανει παρεες εδω στο παρκο και με συνομιληκα και με μεγαλυτερα επειδη εχει πατινι ειναι καμποσα παιδακια που εχουν και εχουν κανει ομαδουλα και αλωνιζουν και παιζουν!

Δωστε μου προτασεις κοριτσια!

[lelaki1980]

προσωπικα δεν βλεπω να εχεις κανει καπου λαθος εσυ σαν μανουλα και να ξερεις οτι σιγουρα ειναι φαση και θα περασει!πολυ καλα κανεις και δεν το μαλωνεις εννοειτε για να μην νιωθει κατωτερος σε σχεση με το ξαδερφακι του του στυλ εμενα με μαλωνεις αυτον γιατι οχι??εμενα η δικια μου που ειναι 3 χρονων και ερχετε συγκεκριμενα στο σπιτι μας ενα παιδακι 2 χρονων(δεν εχω και πολλες φιλες που να ειναι μανουλες μονο μια και οχι φιλη-φιλη μαλλον γνωστη) εχω πει στην μικρη γιατι και αυτη διεκδικει τα παιχνιδια της γιατι ο μικρουλης της τα βουταει απο τα χερια και της λεω....αγαπη μου ασε και τον μικρουλη να παιξει και αυτος λιγουλακι και μου λεει μα ειναι δικα μου τα παιχνιδια!!! της λεω....μωρο μου δικα σου ειναι δεν θα σου τα παρει αλλα οταν ερχετε σπιτι μας να μοιραζεστε τα παιχνιδια, να παιζετε μαζι και οταν θα παμε και εμεις στο δικο του σπιτι καμια μερα θα σου δωσει και αυτος τα δικα του!με λιγα λογια να καταλαβει οτι τα παιχνιδια παραμενουν στο σπιτι και ειναι δικα της και δεν θα τα παρει ο μικρουλης...εκει ψιλοχαλαρωνει(μιλαμε παντα για την δικια μου:p)...εχει επισης σπρωξει παιδακι παλι μικροτερο στον παιδοτοπο αλλα οχι για να το πονεσει απλα ηθελε μαλλον να το τραβηξει για να ανεβουνε σε ενα τρενακι(ειναι ατσουμπαλη η δικια μου)με αποτελεσμα να παισει κατω το παιδακι απο το τρενακι!τρεχω εγω η καημενη και χωρις εννοειτε να φωναξω(το αλλο παιδακι ουρλιαζε αλλα οχι επειδη πονεσε αλλα τρομαξε το καημενο) και κατεβαζω εγω αμεσως την δικια μου απο το τρενακι ρωτωντας τη τι συνεβει!μου λεει επεσε κατω....ωραια της λεω(εγω βεβαια ειδα το σκηνικο πιο πριν)και της λεω.....αγαπη μου δεν σπρωχνουμε τα παιδακια γιατι μπορει μερικες φορες να χτυπησουνε κατα λαθος και ειναι κριμα να κλαινε...θελω να πας τωρα να ζητησεις συγνωμη απο το παιδακι και την μαμα του και μου λεει ενταξει....πηγε λοιπον(να σου πω την αληθεια δεν το περιμενα) και ολα τελειωσαν καλως (ασχετα που η αλλη μανα με αγριοκοιταζε εμενα λες και εκανα κανα σοβαρο ατυχημα)....με λιγα λογια να μιλαμε στο παιδι και οχι να το μαλωνουμε....να του εξηγουμε να νομιζει οτι ειναι μεγαλος πια σαν και εμας.....και να θυμασαι παντα οτι το καθε παιδι εχει τον χαρακτηρα του...με την δικια μου πετυχαινει μαλλον πιο γρηγορα!ισως με τον δικο σου να αργησει λιγο παραπανω!οπως και να εχει ειναι φαση και θα περασει!

[Beatle]

Είναι δυστυχώς η ηλικία. Κι εμένα η κόρη μου είναι 2 (σήμερα έχει γενέθλεια) και τους τελευταίους μήνες έχει αρχίσει να είναι πολύ κτητική με τα παιχνίδια της και να μην θέλει να τα μοιράζεται, σε βαθμό που μπορεί να σπρώξει το άλλο παιδί. Η μόνιμη φράση που ακούμε είναι "είναι δικό μου", ενώ πριν όχι μόνο δεν είχε πρόβλημα, αλλά τα έδινε και μόνη της. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να της αποσπώ την προσοχή με κάτι άλλο, αλλά δεν πιάνει πάντα. Επίσης όταν βλέπω ότι πάει να γίνει φασαρία, παίρνω 1-2 παιχνίδια που της αρέσουν πολύ και της λέω ότι αυτά είναι μόνο για σένα, οπότε άσε το παιδάκι να παίξει με το άλλο. Κι εγώ είμαι υπέρ της συζήτησης και όχι της τιμωρίας. Νομίζω είναι σε ηλικία που καταλαβαίνουν πια αν τους εξηγήσεις με επιχειρήματα και παραδείγματα.

[Daphne-]

Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει αυτό το άρθρο http://parents.org.gr/psych/a183

 

Σημαντικό είναι, όπως γράφει, τη στιγμή που θα συμβεί το περιστικό να βοηθήσουμε το παιδί "θύμα". Εξάλλου εκείνο προέχει τη στιγμή εκείνη και οχι ο θύτης.

 

Οι συγκρίσεις ανάμεσα στα παιδιά τύπου "εσυ εισαι μεγαλύτερος, ο αλλος μικρότερος" δεν βοηθούν να αναπτυχθεί ομαλά η σχέση τους. Εντάξει μπορει να δείχνει μεγαλύτερος, αλλά πρόκειται για 2 χρονων παιδάκι που κάνει παρέα με ένα αλλο 2χρονο ξαδελφάκι.

 

Ειναι φάση και θα περάσει οχι από τη μια μέρα στην άλλη. Να του εξηγείς σε δευτερο χρόνο οτι υπάρχουν άλλοι τρόποι να εκφράσει το θυμό του, και οτι το αλλο παιδι στεναχωριέται οταν τον σπρώχνουν.

Και να τον προειδοποιήσεις για συνέπειες.

 

 

Πχ εάν ο ξάδελφος σου πονέσει δεν θα θέλει να ξαναέρθει να παιξετε. Και μην τον ξαναφέρετε για ένα διάστημα. Ή κάποια άλλη συνέπεια.

Και κάτι που έχω παρατηρήσει εγω: στις παιδικές χαρές η επιθετικοτήτα δεν είναι τόσο έντονη όσο στο σπίτι.

Στο σπίτι τους αφενός δεν εκτονώνονται κινητικά τόσο, εφετέρου μπαινουν στη διαδικασία να μοιραστουν τα δικα τους παιχνίδια, να συνεργαστούν και δεν έχουν μάθει ακόμα πώς...

 

Επίσης δεν έχουν αναπτύξει την ομιλία, και αυτό είναι άλλος ένας σημαντικός λόγος που γίνονται επιθετικά. Δηλ. οταν ένα παιδάκι αρπάζει το παιχνίδι του γιου σου, εκείνος στιγμιαία νιώθει απειλή "θα μου πάρει το παιχνίδι" και σπρώχνει.

 

Τα μικρα παιζουνε πολυ ωραια μαζι (στην ααρχη ) χαιρονται απιστευτα μολις συναντιουνται τσιριζουν χοροπηδανε κλπ αλλα μετα αρχιζουν τα. δυσκολα.

 

Αυτό συμβαίνει ισως γιατί μετά αρχίζει η κούραση, δημιουργείται υπερένταση. Μπορεί να προληφθεί αν τους σταματήσεις από το παιχνίδι λίγο για να πιουν ένα χυμό? Ή να ακουσουν μουσική? ή να τους διαβάσεις ένα παραμύθι?

[Aimee]

Είναι απόλυτα λογικό να αντιδράει έτσι (άσχημα) ένα παιδί που του φορτώνουν τριπλά καθήκοντα: Α) να μοιράζεται τα πράγματά του και τον χώρο του, Β) να προσέχει τον ξάδελφό του,Γ) να μοιράζεται τον χρόνο και τη φροντίδα της μαμάς του. Είναι πολύ φυσιολογικό να ζηλεύει επίσης, όσο και αν αγαπάει το ξαδελφάκι του.

Από την άλλη, βέβαια, προσωπικά δεν το θεωρώ καθόλου "λογικό" και "φυσιολογικό" να βλέπω παιδάκια -ανεξαρτήτως ηλικίας- να δέρνουν σκόπιμα. Είναι άλλη περίπτωση το άγαρμπο και ανώριμο παιδάκι και άλλο το παιδάκι που βαράει για να πονέσει τον άλλο. Η δεύτερη συμπεριφορά είναι -για μένα- βίαιη και πρέπει να σταματήσει άμεσα: δεν θέλει και πολύ να γίνει κάποιο σοβαρό ατύχημα (όπως χτύπημα στο κεφάλι).

Από την πλευρά σου, Maela, πρέπει να επιμένεις να ζητάει το παιδί σου συγγνώμη. Οπως και να επιβάλλεις μια ΑΜΕΣΗ συνέπεια, π.χ.να τον απομακρύνεις για λίγο από τον χώρο.

 

Δεν γράφεις κάτι για το ξαδελφάκι. Ποιος το παρηγορεί μετά τα χτυπήματα, πότε και πώς; Είναι ενήμεροι οι γονείς του ότι τις "τρώει";

Αυτό το παιδάκι μοιάζει ανυπεράσπιστο: είναι σε "ξένο" χώρο, χωρίς τη μαμά του που εργάζεται και φυσιολογικά θα του λείπει, χωρίς τα παιχνίδια του, αντιμετωπίζεται ως μωρό και όχι ως ισότιμο μέλος της συντροφιάς (εδώ μπορεί να γράψει κανείς τόμους για το πόσο κακό κάνεις στην ψυχολογία και στην αυτοπεποίθηση ενός παιδιού περνώντας του την άποψη ότι είναι "μωρό") και επιπλέον το χτυπάνε χωρίς άμεσες συνέπειες. Το λυπάμαι...

Προφανώς, φταίνε κι οι γονείς του (εφόσον βέβαια είναι ενήμεροι). Δεν θα έπρεπε να αφήνουν το παιδί τους μόνο του, όσο δεν ελέγχεται η κατάσταση...

[maela]

Κοριτσια καταρχην ευχαριστω για τις απαντησεις!

Λοιπον να σας δωσω περισσοτερες λεπτομερειες.Σπιτι ο ξαδελφουλης μας δεν ερχεται ποτε μονος.Ερχεται ειτε με τον αδελφο μου και ειτε και με τους 2 γονεις.Ερχονται παντα σε εμαας γιατι 2 μικρα κανουν ενα σπιτι χαος και μιας και δεν εργαζομαι δεν εχω προβλημα να το καθαριζω μετα ενω η νυφη μου εχει περιορισμενο χρονο και ερχεται και χαλαρωνει και η ιδια και ο μικρο της παιζει.Οι γονεις του λοιπον δεν τον μαλωνουν τον δικο μου.. την ωρα εκεινη τον πααω λιγο πιο μακρυα καθομαι και του λεω "σταματακο μου δεν σπροχνουμε.. ειδες ο γιαννακης πονεσε και κλαιει και στεναχωρεθηκαμε ολοι"μου λεει ναι μαμα και παει μονος του και ζηταει συγνωμη .Επισης παει και τον κανει αγκαλιτσα αλλα ο αλλος εχει φοβηθει εκεινη την ωρα και για λιγο δεν τον θελει.Δεν τον μαλωνω.Οταν φευγουνε ταα παιδια εκει που καθομαστε αγκαλια του λεω οτι δεν εινααι σωστο .. οτι ο γιαννακης φοβηθηκε και δεν θα θελει μετα να παιζεται και κυριως του λεω.. οτι αν δεν θες ναα δωσεις ενα παιχνιδι απλα πεστο και μην σπρωχνεις.Εφοσον μιλας καλα οτι θες θα το ζητας και θα το λες.Παντως οπως ειπα η κατασταση εφτιαξε αρκετα οταν εφερε και ο ξαδελφος δικα του παιχνιδια και του τονισα κοιτα ο γιααννακης εφερε και εκεινος τα δικα του για να παιξετε μαζι!Παντως δειχνει οτι στεναχωριεται μεταα οταν βλεπει τον αλλο να κλαιει και εμας ολους προβληματισμενος και προσπαθει .Ε μετα απο κανενα μισαωρο ολο και κατι θα προκυψει.

Αυτο που λετε οτι του λεμε οτι ειναι μεγαλος .. δυστηχως οντως το καναμε και οχι μονο εγω και ο αντρας μου.Δηλαδη συνεχεια και στο παρκο και η νυφη μου φωναζε πχ τον δικο μου και του ελεγε "Εσυ που εισαι μεγαλος για δες που ειναι ο γιαννακης και προσεχε μην χτυπησει" και η γιαγια και ο παπους και ολοι γιαατι μιλησε πολυ γρηγορα και οταν καποιο παιδακι δεν μιλαει νομιζεις οτι ειναι ακομα μικρο!.Το καναμε ολοι ασυναισθητα αλλα το συζητησαμε και εχουμε αρχισει και το αλλαζουμε το σεναριο.

[maela]

Είναι απόλυτα λογικό να αντιδράει έτσι (άσχημα) ένα παιδί που του φορτώνουν τριπλά καθήκοντα: Α) να μοιράζεται τα πράγματά του και τον χώρο του, Β) να προσέχει τον ξάδελφό του,Γ) να μοιράζεται τον χρόνο και τη φροντίδα της μαμάς του. Είναι πολύ φυσιολογικό να ζηλεύει επίσης, όσο και αν αγαπάει το ξαδελφάκι του.

Από την άλλη, βέβαια, προσωπικά δεν το θεωρώ καθόλου "λογικό" και "φυσιολογικό" να βλέπω παιδάκια -ανεξαρτήτως ηλικίας- να δέρνουν σκόπιμα. Είναι άλλη περίπτωση το άγαρμπο και ανώριμο παιδάκι και άλλο το παιδάκι που βαράει για να πονέσει τον άλλο. Η δεύτερη συμπεριφορά είναι -για μένα- βίαιη και πρέπει να σταματήσει άμεσα: δεν θέλει και πολύ να γίνει κάποιο σοβαρό ατύχημα (όπως χτύπημα στο κεφάλι).

Από την πλευρά σου, Maela, πρέπει να επιμένεις να ζητάει το παιδί σου συγγνώμη. Οπως και να επιβάλλεις μια ΑΜΕΣΗ συνέπεια, π.χ.να τον απομακρύνεις για λίγο από τον χώρο.

 

Δεν γράφεις κάτι για το ξαδελφάκι. Ποιος το παρηγορεί μετά τα χτυπήματα, πότε και πώς; Είναι ενήμεροι οι γονείς του ότι τις "τρώει";

Αυτό το παιδάκι μοιάζει ανυπεράσπιστο: είναι σε "ξένο" χώρο, χωρίς τη μαμά του που εργάζεται και φυσιολογικά θα του λείπει, χωρίς τα παιχνίδια του, αντιμετωπίζεται ως μωρό και όχι ως ισότιμο μέλος της συντροφιάς (εδώ μπορεί να γράψει κανείς τόμους για το πόσο κακό κάνεις στην ψυχολογία και στην αυτοπεποίθηση ενός παιδιού περνώντας του την άποψη ότι είναι "μωρό") και επιπλέον το χτυπάνε χωρίς άμεσες συνέπειες. Το λυπάμαι...

Προφανώς, φταίνε κι οι γονείς του (εφόσον βέβαια είναι ενήμεροι). Δεν θα έπρεπε να αφήνουν το παιδί τους μόνο του, όσο δεν ελέγχεται η κατάσταση...

Το πρωτο το κανει.. ζηταει απο μονος του συγνωμη χωρις να του λεω και γενικα οχι μονο αν σπρωξει.Ακομα και αν με πατησει καταλαθος και με ακουσει να κανω αχ ας πουμε.Ομως εκεινη την στιγμη να τον απομακρυνω... χμμ οχι δεν το εχω κανει και ειναι καλη ιδεα.Εγω απλα παω εκει που ειναι και του λεω αλλα νομιζω αυτο που λες ειναι πιο σωστο και θα το κανω πραξη!Στα υπολοιπα σου απαντησα στο πιο πανω μου ποστ!

[maela]

Επίσης όταν βλέπω ότι πάει να γίνει φασαρία, παίρνω 1-2 παιχνίδια που της αρέσουν πολύ και της λέω ότι αυτά είναι μόνο για σένα, οπότε άσε το παιδάκι να παίξει με το άλλο. Κι εγώ είμαι υπέρ της συζήτησης και όχι της τιμωρίας. Νομίζω είναι σε ηλικία που καταλαβαίνουν πια αν τους εξηγήσεις με επιχειρήματα και παραδείγματα.

Καλη ιδεα αλλα ελ ντε που και ο αλλος παει κατευθειαν στα αγαπημενα παιχνιδια του δικου μου?Στο μπλε αυτο κινητο πανε και τα 2.3 αυτοκινητακια λατρευει ο δικος σπαραβαλιασμενα αλλα τελικα και στον αλλον αυτα αρεσουν αχχααχ

Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει αυτό το άρθρο http://parents.org.gr/psych/a183

 

 

 

Οι συγκρίσεις ανάμεσα στα παιδιά τύπου "εσυ εισαι μεγαλύτερος, ο αλλος μικρότερος" δεν βοηθούν να αναπτυχθεί ομαλά η σχέση τους. Εντάξει μπορει να δείχνει μεγαλύτερος, αλλά πρόκειται για 2 χρονων παιδάκι που κάνει παρέα με ένα αλλο 2χρονο ξαδελφάκι.

 

Ειναι φάση και θα περάσει οχι από τη μια μέρα στην άλλη. Να του εξηγείς σε δευτερο χρόνο οτι υπάρχουν άλλοι τρόποι να εκφράσει το θυμό του, και οτι το αλλο παιδι στεναχωριέται οταν τον σπρώχνουν.

Και να τον προειδοποιήσεις για συνέπειες.

 

 

Πχ εάν ο ξάδελφος σου πονέσει δεν θα θέλει να ξαναέρθει να παιξετε. Και μην τον ξαναφέρετε για ένα διάστημα. Ή κάποια άλλη συνέπεια.

Και κάτι που έχω παρατηρήσει εγω: στις παιδικές χαρές η επιθετικοτήτα δεν είναι τόσο έντονη όσο στο σπίτι.

Στο σπίτι τους αφενός δεν εκτονώνονται κινητικά τόσο, εφετέρου μπαινουν στη διαδικασία να μοιραστουν τα δικα τους παιχνίδια, να συνεργαστούν και δεν έχουν μάθει ακόμα πώς...

 

Επίσης δεν έχουν αναπτύξει την ομιλία, και αυτό είναι άλλος ένας σημαντικός λόγος που γίνονται επιθετικά. Δηλ. οταν ένα παιδάκι αρπάζει το παιχνίδι του γιου σου, εκείνος στιγμιαία νιώθει απειλή "θα μου πάρει το παιχνίδι" και σπρώχνει.

 

 

 

Αυτό συμβαίνει ισως γιατί μετά αρχίζει η κούραση, δημιουργείται υπερένταση. Μπορεί να προληφθεί αν τους σταματήσεις από το παιχνίδι λίγο για να πιουν ένα χυμό? Ή να ακουσουν μουσική? ή να τους διαβάσεις ένα παραμύθι?

Ναι με τα μπισκοτα η κατασταση φτιαχνει .Τα υπολοιπα δεν τα εχω δοκιμασει αλλα θα το κανω και αυτο να βαλω λιγη μουσικη και ταα ζουζουνια στην τηλοεραση!

[Aimee]

Κοριτσια καταρχην ευχαριστω για τις απαντησεις!

Λοιπον να σας δωσω περισσοτερες λεπτομερειες.Σπιτι ο ξαδελφουλης μας δεν ερχεται ποτε μονος.Ερχεται ειτε με τον αδελφο μου και ειτε και με τους 2 γονεις.Ερχονται παντα σε εμαας γιατι 2 μικρα κανουν ενα σπιτι χαος και μιας και δεν εργαζομαι δεν εχω προβλημα να το καθαριζω μετα ενω η νυφη μου εχει περιορισμενο χρονο και ερχεται και χαλαρωνει και η ιδια και ο μικρο της παιζει.Οι γονεις του λοιπον δεν τον μαλωνουν τον δικο μου.. την ωρα εκεινη τον πααω λιγο πιο μακρυα καθομαι και του λεω "σταματακο μου δεν σπροχνουμε.. ειδες ο γιαννακης πονεσε και κλαιει και στεναχωρεθηκαμε ολοι"μου λεει ναι μαμα και παει μονος του και ζηταει συγνωμη .Επισης παει και τον κανει αγκαλιτσα αλλα ο αλλος εχει φοβηθει εκεινη την ωρα και για λιγο δεν τον θελει.Δεν τον μαλωνω.Οταν φευγουνε ταα παιδια εκει που καθομαστε αγκαλια του λεω οτι δεν εινααι σωστο .. οτι ο γιαννακης φοβηθηκε και δεν θα θελει μετα να παιζεται και κυριως του λεω.. οτι αν δεν θες ναα δωσεις ενα παιχνιδι απλα πεστο και μην σπρωχνεις.Εφοσον μιλας καλα οτι θες θα το ζητας και θα το λες.Παντως οπως ειπα η κατασταση εφτιαξε αρκετα οταν εφερε και ο ξαδελφος δικα του παιχνιδια και του τονισα κοιτα ο γιααννακης εφερε και εκεινος τα δικα του για να παιξετε μαζι!Παντως δειχνει οτι στεναχωριεται μεταα οταν βλεπει τον αλλο να κλαιει και εμας ολους προβληματισμενος και προσπαθει .Ε μετα απο κανενα μισαωρο ολο και κατι θα προκυψει.

Αυτο που λετε οτι του λεμε οτι ειναι μεγαλος .. δυστηχως οντως το καναμε και οχι μονο εγω και ο αντρας μου.Δηλαδη συνεχεια και στο παρκο και η νυφη μου φωναζε πχ τον δικο μου και του ελεγε "Εσυ που εισαι μεγαλος για δες που ειναι ο γιαννακης και προσεχε μην χτυπησει" και η γιαγια και ο παπους και ολοι γιαατι μιλησε πολυ γρηγορα και οταν καποιο παιδακι δεν μιλαει νομιζεις οτι ειναι ακομα μικρο!.Το καναμε ολοι ασυναισθητα αλλα το συζητησαμε και εχουμε αρχισει και το αλλαζουμε το σεναριο.

 

Μπράβο στον μικρούλη (και φυσικά στους γονείς του) που αντιλαμβάνεται ότι πλήγωσε τον ξαδελφούλη του και του ζητά συγγνώμη. Αυτό δείχνει ότι το παιδάκι σου είναι ώριμο και ευαίσθητο!!! Αρα η δουλειά από την πλευρά σου έχει γίνει. Ενα "κλικ" χρειάζεται μόνο ώστε να μάθει να εξωτερικεύει τον (δικαιολογημένο συχνά) εκνευρισμό του με άλλον τρόπο.

Η άμεση συνέπεια σε μη αποδεκτή συμπεριφορά είναι χρήσιμο εργαλείο, αλλά δεν αρκεί. Γιατί δεν αρκεί το παιδί να συμπεριφέρεται σωστά, φοβούμενο τις συνέπειες. Είναι σημαντικό να μάθει πώς να βάζει και μόνο του όρια, ειδικά αφού μπορεί να εκφράζεται. Οπότε δοκίμασε την πρόσκαιρη απομάκρυνση αλλά δώσε έμφαση και σε αυτό που ήδη κάνεις, τη συζήτηση.

 

Ο αδερφός σου και η νύφη σου καλά κάνουν και δεν μαλώνουν το παιδί σου. Αυτή είναι δική σου δουλειά και πράγματι την εκπληρώνεις, αφού επεμβαίνεις. Νομίζω όμως ότι πρέπει να ισχυροποιήσουν περισσότερο το δικό τους παιδί. Πώς αντιδρούν αλήθεια σε τέτοια περιστατικά;

 

Τέλος, αντιλαμβάνομαι τα προβλήματα χώρου και χρόνου που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι γονείς. Και είναι πραγματικά καλοσύνη σου που προσφέρεις τον χώρο σου και την ενέργειά σου για το παιχνίδι των μικρών. Πολύ ωραίες και οι ιδέες για να προλάβετε τον εκνευρισμό των παιδιών.

ΟΜΩΣ, πόσο συχνά παίζουν μαζί τα ξαδελφάκια; Μήπως πρέπει κάπως να σεβαστούμε και το (ιερό) δικαίωμα του μικρού σου να παίζει μόνος του και ανενόχλητος με τα παιχνίδια του; Από τα δικά μου παιδιά (έχω τρία) έχω παρατηρήσει ότι, παρόλο που απολαμβάνουν την παρέα μεταξύ τους και σπανιότατα χρειάζεται να παρέμβω, υπάρχουν διαστήματα μέσα στη μέρα που θέλει το καθένα να παίξει απολύτως μόνο του. Οποτε έχω παρέμβει και έχω επιβάλει στους δύο την αναγκαστική παρέα (γιατί π.χ. πρέπει να υπαγορεύσω ορθογραφία στον τρίτο) είναι και οι φορές που έχουν μαλώσει.

[maela]

Μπράβο στον μικρούλη (και φυσικά στους γονείς του) που αντιλαμβάνεται ότι πλήγωσε τον ξαδελφούλη του και του ζητά συγγνώμη. Αυτό δείχνει ότι το παιδάκι σου είναι ώριμο και ευαίσθητο!!! Αρα η δουλειά από την πλευρά σου έχει γίνει. Ενα "κλικ" χρειάζεται μόνο ώστε να μάθει να εξωτερικεύει τον (δικαιολογημένο συχνά) εκνευρισμό του με άλλον τρόπο.

 

Ελπιζω σε αυτο το κλικ.Χτες παντως που πεσαμε για υπνο μου ειπε απο μονος του "μαμα τον αγαπαω το γιαννακη και δεν θα το χτυπαω και χειροκροτησε " για να δουμε.. ελπιζω να το εννοει

Η άμεση συνέπεια σε μη αποδεκτή συμπεριφορά είναι χρήσιμο εργαλείο, αλλά δεν αρκεί. Γιατί δεν αρκεί το παιδί να συμπεριφέρεται σωστά, φοβούμενο τις συνέπειες. Είναι σημαντικό να μάθει πώς να βάζει και μόνο του όρια, ειδικά αφού μπορεί να εκφράζεται. Οπότε δοκίμασε την πρόσκαιρη απομάκρυνση αλλά δώσε έμφαση και σε αυτό που ήδη κάνεις, τη συζήτηση.

 

Ναι αυτο θα το κανω σιγουρα απο εδω και περα να τον απομακρυνω εκεινη τη στιγμη μακρυα απο ολους και να του λεω.. δεν το εκανα ετσι μεχρι τωρα

 

Ο αδερφός σου και η νύφη σου καλά κάνουν και δεν μαλώνουν το παιδί σου. Αυτή είναι δική σου δουλειά και πράγματι την εκπληρώνεις, αφού επεμβαίνεις. Νομίζω όμως ότι πρέπει να ισχυροποιήσουν περισσότερο το δικό τους παιδί. Πώς αντιδρούν αλήθεια σε τέτοια περιστατικά;

 

Ε ενταξει δεν τους αρεσει αλλα αγαπανε και τον μικρο μου και τον πιανουν μετα αγκαλια ας πουμε καααι του λενε οτι εσεις γαπιεστε και πρεπει να ειστε αγαπημενα κλπ κλπ.Ειναι πολυ ενταξει τα παιδια

Τέλος, αντιλαμβάνομαι τα προβλήματα χώρου και χρόνου που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι γονείς. Και είναι πραγματικά καλοσύνη σου που προσφέρεις τον χώρο σου και την ενέργειά σου για το παιχνίδι των μικρών. Πολύ ωραίες και οι ιδέες για να προλάβετε τον εκνευρισμό των παιδιών.

 

Κοιτα περναμε και εμεις καλα με το να ερχονται.. πινουμε και εμεις το καφεδαακι μας.. μιλαμε γελαμε.. οποτε ειμαστε μεγαλοι μικροι ευτυχισμενοι φτανει να μην γινεται κααι αυτο το σκηνικο.

 

ΟΜΩΣ, πόσο συχνά παίζουν μαζί τα ξαδελφάκια; Μήπως πρέπει κάπως να σεβαστούμε και το (ιερό) δικαίωμα του μικρού σου να παίζει μόνος του και ανενόχλητος με τα παιχνίδια του; Από τα δικά μου παιδιά (έχω τρία) έχω παρατηρήσει ότι, παρόλο που απολαμβάνουν την παρέα μεταξύ τους και σπανιότατα χρειάζεται να παρέμβω, υπάρχουν διαστήματα μέσα στη μέρα που θέλει το καθένα να παίξει απολύτως μόνο του. Οποτε έχω παρέμβει και έχω επιβάλει στους δύο την αναγκαστική παρέα (γιατί π.χ. πρέπει να υπαγορεύσω ορθογραφία στον τρίτο) είναι και οι φορές που έχουν μαλώσει.

 

Οσο ηταν καλος ο καιρος πηγαιναμε καθημερινα παρκο και κυριως μεχρι που αλλαξε η ωρα.Τωρα παμε ειτε σε παιδοτοπο καααι στο σπιτι μας.Περιπου 4 φορες την εβδομαδα το λιγοτερο.Δεν νομιζω οτι θελει να παιζει μονος του μιας και ο ιδιος το ζηταει συνεχεια .Οταν ειμαστε στο παρκο δεν παιζουνε πολυ μαζι γτ ο δικος μου εχει πατινι και εχει κανει παρεουλες με 5 παιδακια και αλωνιζουν ενω ο μικρουλης πααιζει λιγο πιο μοναχικα οπως γενικα τα 2χρονα.Παρολοαυτα οταν βλεπει ο ενας τον αλλον τρεχουν τσιριζουν χοροπηδανε απο τη χαρα τους..μετα απο καμια ωρα αρχιζουν .. τα δυσκολα.Με πολυ πολυ μπλα μπλα που το κανω ηδη.. να διορθωσω και τα αλλα (ααπομακρυνση κλπ) ελπιζω να το ξεπερασουμε.

Μηπως για καμια βδομαδα να μην τους φερω σε επαφη???

[Daphne-]

Μηπως για καμια βδομαδα να μην τους φερω σε επαφη???

Δοκίμασε το, αλλά όχι σαν τιμωρία για το μικρό. Προσωπικά έχω παρατηρήσει οτι με μικρά διαλειματάκια αποφορτίζονται τέτοιες καταστάσεις.

 

Βρήκα κι αυτό http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=2103122&postcount=46

 

Διάβασε το ειναι εξαιρετικά χρήσιμο.

[maela]

Δοκίμασε το, αλλά όχι σαν τιμωρία για το μικρό. Προσωπικά έχω παρατηρήσει οτι με μικρά διαλειματάκια αποφορτίζονται τέτοιες καταστάσεις.

 

Βρήκα κι αυτό http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=2103122&postcount=46

 

Διάβασε το ειναι εξαιρετικά χρήσιμο.

Σε ευχαριιστω για το αρθρο ειναι οντως χρησιμο!Ναι ατυη τη βδομααδα δεν θα βρεθουνε τελικα γιατι βρηκα και εγω μια ημιααπασχοληση και θα λειπεω ταα απογευματα.. εκτος αν βρεθουνε στο σπιτι της γιαγιας.Παντως για ποφορτιση λεω να βρεθουνε μια και καλη την κυριακη που ειμαστε καλεσμενοι σε ενα παρτυ παιδοτοπο!

[Bella2]

Κορίτσια  καλησπέρα  αντιμετωπίζω και εγω ενα παρόμοιο  πρόβλημα με τον γιο μου. Τιν Αύγουστο θα γινει τριων ετων και οταν ερχόμαστε  σε επαφή  με παιδια συνομηλικα  ειτε τα σπρώχνει ητε δεν τους αφήνει  να παρουν τα παιχνίδια  του με αποτέλεσμα  να τον φοβούνται. Οσο και να τον έχω  μαλώσει  μιλησει αυτός  το βιολί του. Το Σεπτέμβρη θα πάει παιδικό  και φοβάμαι  μην κανει και εκει τα ίδια!! 

[Niki81]

Το να μη θελει να μοιράζεται τα παιχνίδια του για μενα δεν είναι κακο.Κι εμενα ο ένα; μου ο γιος μικρος δεν ηθελε να παιρνουν τα παιχνίδια του πχ στις κουνιες.Ουτε όμως πειραζε τα παιχνίδια αλλων παιδιων.πολλες φορες μου την ελεγαν ειδικα γιαγιάδες ότι και καλα πρεπει να τον μαθω να μοιράζεται.Προσωπικα δεν εκανα τπτ.Δε το θεωρουσα απαραιτητο το παιδι να δινει τα παιχνίδια του.Μεγαλωνοτας μια χαρα και μοιράζεται και χαριζει στους φιλους του και όλα.

 

Το να σπρωχνει είναι θεμα.Εκει απλα τον παιρνεις και φευγετε.οσα συγγνωμη και να ζητησει οσο και να κλαψει.Ουτε χρειαζεται να τον μαλωσεις ουτε να το κανεις εκδικητικα.Ηρεμα και ομορφα και αφου του εχεις εξηγησει ότι αν χτυπησει άλλο παιδακι θα πρεπει να φυγετε και τι κριμα να χασει την ευκαιρια για παιχνιδι.Αν σπρωξει,χτυπησει τον παιρνεις αγκαλιτσα..φευγετε και ομορφα και ηρεμα όταν σταματησει να ουρλιαζει του εξηγεις γιατι φυγατε.Δεν είναι ευκολο αλλα αν μεινεις σταθερη και το εφαρμοσεις 2-3 φοριτσες θα δεις πως θα σταματησει.

[Bella2]

Σε ευχαριστώ  θα το δοκιμάσω αυτο με την παιδικη χαρά