Να μετακομίζω ή όχι; Ιδού η απορία

[rosaki]

karitaki μου, φοβάμαι ότι έχεις μπερδέψει κάποια πράγματα με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεσαι.

 

Γράφεις "Δεν ξέρω γιατί έχω τόσο ανάγκη την "καλή της την κουβέντα". Ίσως γιατί εκεί ήμουν τελείως μόνη μου μακριά απο την οικογένειά μου και είχα ανάγκη να έχω τη οικογενειακή θαλπωρή. "

Θα καταλάβαινα τη συμπεριφορά αυτή αν ήσουν ορφανή. αν δεν είχες μαμά και αναζητούσες κάπου αλλού τη μαμά σου. οκ, είπες είμαστε μια οικογένεια τώρα, έκανες την προσπάθειά σου, μια δύο, δεν υπήρχε ανταπόκριση γιατί δεν έβαλες τελεία και να πεις "τυπική σχέση με την κυρία και τίποτα παραπάνω". γιατί έδωσες έδαφος για κακοποίηση? γιατί το τράβηξες τόσο πολύ? μήπως εχεις και εσύ μια ψιλοεμμονή με την πεθερά?

και βέβαι ξεχνάς ότι είχες την οικογενειακή θαλπωρή πο τόσο θέλεις, την θαλπωρή που σου πρόσφερε ο άντρας σου και αργότερα τα παιδάκια σου. πιστεύω ότι είσαι πολύ τυχερή γιατί έχεις έναν άντρα που σε υπεραγαπά. Θες να τα αφήσεις όλα πίσω γιατί σε κατπαιέζει η παρουσία της μαμάς του. οκ, τα αφήνει και σ΄ακολυοθεί. είσαι Αθήνα και πάλι τα έχεις χαμένα, οκ σε στηρίζει με τον τρόπο του. αυτός ο άντρας αξίζει να του δώσεις. να του δώσεις χαρά, να έχει τη γυναίκα του δίπλα του, και όχι ένα φοβισμένο, μίζερο, γκρινιάρικο πλάσμα που παντού κάτι θα το καταδιώκει.

 

Γράφεις "Ίσως γιατί υπεραγαπώ τον άντρα μου και επειδή η γυναίκα αυτή είναι σημαντική για αυτόν, ήθελα να είμαι αρεστή σε αυτήν ώστε να είναι ευτυχισμένος ο άντρας μου".

Ρε karitaki ξέρεις κανένα άντρα να είναι ευτυχισμένος γιατί η γυναίκα του αγαπάει τη μαμά του? οκ, θέλει οι δύο γυναίκες να έχουν μια υγιή, πολιτισμένη σχέση αλλά δεν νομίζω ότι το ψάχνει παραπάνω.

Ο άντρας για να είναι ευτυχισμενος θέλει μια γυναίκα δίπλα του να τον στηρίζει, να αγαπάει τον ίδιο (όχι τη μαμά του), να έχει επικοινωνία (και ερωτική, σεξουαλική) και συντροφικότητα. και εσύ έχεις αφήσει τον άντρα σου ουσιαστικά μόνο του και έχεις αποτραβηχτεί στα σκοτάδια σου και σε ένα κόσμο γεμάτους φόβους.

 

 

Αν μου επιτρέπεις θέλω να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις:

1. πόσο συχνα βλέπεις την πεθερά στην επαρχία?

2. ζείτε στο ίδιο σπίτι ή ίδια πολυκατοικία?

Γράφεις "Έφυγα για να μην καταδιώκομαι απο την καθημερινή τυχαία επαφή μαζί της. "

Δηλαδή άλλαξες όλη τη ζωή σου γιατί δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μια παράφρονα κυρία που συναντάς π.χ στη λαϊκή, στο σούπερ μάρκετ, στο πάρκο. Σκέψου, πόσο άδικο είναι αυτό για τα παιδάκια σου. Άφησες το σπίτι για αυτό το λόγο?

 

Γράφεις " νομίζω ότι με τον τρόπο του προσπαθεί να με φέρει πίσω. Και τον καταλαβαίνω γιατί αρχικά είναι η μάνα του και σαφώς θα έχει θετικές αναμνήσεις απο αυτήν"

Γιατί νομίζεις ότι όλες οι επιλογές περιστρέφονται γύρω από αυτή? οι δικές σου ίσως, αλλά γιατί και των υπολοίπων. Ο άντρας σου θέλει να γυρίσετε γιατί εκεί χτίσατε το σπίτι σας. πως θα αισθανόσουνα να έλιωνες στη δουλειά, να έπαιρνες το μισό μισθό γιατί με τον υπόλοιπο έπρεπε να πληρώσεις ένα δάνειο ενός σπιτιού που δεν χαιρόσουνα και δεν απολάμβανες, αλλά αντ΄αυτού έμενες στα πεθερικά? Δεν υπάρχουν πολλοί άντρες που το κάνουν αυτό, για αυτό σου λέω ότι ο άντρας σου με έχει συγκινήσει για το πόσο σου συμπαραστέκεται.

Ο άντρας σου θέλει να γυρίσει πίσω γιατί εκεί ίσως είναι καλύτερα να μεγαλώσουν τα παιδιά, εκεί είναι οι φίλοι σας, εκεί είναι το ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ. ένα σπίτι που το πληρώνει και δεν το χαίρεται, και ζεις σαν νομάς. Αλήθεια έχεις φίλους, ή όλος ο κόσμος είναι το υστερικό, σχιζοφρενικό σύμπαν της πεθεράς?

 

Γράφεις "Πάντως πρέπει να κοιτάξω το θέμα του ειδικού. Νοιώθω η ίδια τον συναγερμό μου να χτυπάει, εδώ και χρόνια. Δεν το έχω κάνει όμως γιατί σκέφτομαι τον οικονομικό παράγοντα και το γεγονός ότι το πρόβλημά μου είναι η πεθερά μου...βγάζοντάς την απο τη ζωή μου θα συνέλθω"

Με ποιόν τρόπο θα την βγάλεις? μόνο αν μάθεις να την αντιμετωπίζεις πρόσωπο κατά πρόσωπο. διαφορετικά είναι λύση να τρέχεις κάθε τόσο και λιγάκι να αλλάζεις πόλη? Ας δούμε ένα υποθετικό σενάριο. Η πεθερά σας πεθύμησε και αποφάσισε έτσι για αλλαγή να έρθει να ζήσει στην Αθήνα. δεν θα έρθει σε σας, αλλά θα νοικιάσει μια μικρή γκαρσονιερα. τι θα κάνεις τότε?

 

Σκέψου με γνώμονα τον άντρα σου και τα παιδιά σου. μην εγκλωβίζεσαι και χρησιμοποίησε αυτό το χρόνο για να βάλεις πράγματα σε τάξη. αλλά φοβάμαι, ότι και πάλι θα το αναλάβεις και δεν θα το κάνεις γιατί π.χ τώρα σε καταπιέζουν οι δικοί σου. μην βρίσκεις δικαιολογίες. ενώ πιστεύεις ότι σας παίρνει οικονομικά για να μετακομίσετε, δεν υπάρχουν χρήματα για να πας να δεις ένα ειδικό?

εγώ στη θέση σου, προκειμένου να δεχτώ επαγγελματική βοήθεια θα έκανα τον συμβιβσασμό να μείνω με τους δικούς μου και να το ψάξω το θέμα.

 

Η νίκη για σένα Karitaki μου θα είναι μετά από 2 χρόνια να γυρίσεις στην επαρχία στο σπίτι σου, υγιής, δυνατή και χωρίς φόβους.

 

ειλικρινά, πάντως μόνο η πεθερά είναι ο μόνος κακός, δύσκολος άνθρωπος στη ζωή σου? γιατί στις ζωές των πιο πολλών δυστυχώς υπάρχουν περισσότεροι κακοί. Κακιά πεθερά, κακό αφεντικό, προβληματικά αδέρφια, φίλοι που σε απογοητεύουν και σε προδίδουν. έχεις δουλέψει ποτέ σε σκληρά ανταγωνιστικό περιβάλλον? να μην ξέρεις από που θα σου έρθει, να αγωνιας κάθε μέρα αν θα έχεις δουλειά, ή αν θα σου ξαναβάλουν τρικλοποδιά? έτσι είναι ο κόσμος των ενηλικων. με κακούς, περίεργους, κομπλεξικούς. αλλά ως ενήλικες πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε και να ζήσουμε μέσα σ΄αυτόν και όχι να το βάζουμε στα πόδια.

 

Karitaki μου εγώ ψυχολόγος δεν είμαι, αλλά πιστεύω ότι στον άνθρωπο υπάρχει ένα όριο, που όταν το ξεπερνάει, υπάρχει αυτό το ένστικτο της επιβίωσης που τον επαναφέρει ή τουλάχιστον τον οδηγεί στο να το παλέψει. όλοι λίγο πολύ έχουμε περάσει περιόδους που έχουμε χάσει τον αυτσεβασμό μας. είτε εξαιτίας ενός αδιέξοδου έρωτα, μιας εξάρτηση ή οτιδήποτε άλλο. αλλά όταν άναψε το κόκκινο φωτάκι που λέει "έπιασα πάτο" σαν κάτι να ενεργοποιείται μέσα μας και να αρχίζουμε να το παλεύουμε. Εσύ γιατί όχι? γιατί εκεί που λες έπιασα πάτο, αντί να το παλέψεις παραιτείσαι? μήπως χρησιμοποιείς η ίδια την κακιά πεθερά, μήπως επιτρέπεις εσύ η ίδια να σε ταλαιπωρεί, επειδή κατά βάθος πιστεύεις ότι πρέπει να τιμωρηθείς για κάτι? γιατί καλή μου, δεν ξέρω, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι μια σύγχρονη κοπέλα έχει "δέσει" τόσο στενά την αυτοεκτίμησή της και τη ζωή της γύρω από μια πεθερά. δεν το έχω ξαναδεί αυτό σε νέα κοπέλα, ούτε στο συγγενικό μου, ούτε στο φιλικό μου, ούτε στο εργασιακό μου περιβάλλον.

 

βάλε ένα τέλος και πάρε τη ζωή στα χέρια σου. δεν ξέρω πόσο ακόμη ο άντρας σου, που έχει αποδείξει την αγάπη του, θα μπορεί να λέει ναι. γιατί αν αρχίσει να λέει όχι και να κουράζεται, τότε karitaki μου θα ξεκινήσουν τα πραγματικά δύσκολα. και η ιστορία με την πεθρά θα μοιάζει παιχνιδάκι, αλλά θα είναι αργά.

[karita]

Rosaki μου καλημέρα. Σε ευχαριστώ για μια κόμη φορά για την υπομονή σου!!!Roubies μου έχεις δίκιο ότι πρέπει να αλλάξω τρόπο αντιμετώπισης και σε ευχαριστώ για τις ευχές σου!!!!Πραγματικά χαίρομαι που βρήκες την άκρη σου με την πεθερά σου!

Rosaki μπορεί να έχεις δίκιο σε πολλά, αλλά πριν σχηματίσεις ολοκληρωμένη γνώμη για εμένα και το πρόβλημά μου σε παρακαλώ (επειδή εμπιστεύομαι τη γνώμη σου) κοίτα στο forum sxeseis το topik που είχα ανεβάσει πριν αρκετά χρόνια με τίτλο "τι λάθος έκανα". Είναι πολλές σελίδες (νομίζω 5-6) αλλά εκεί, όταν ζούσα πιο έντονα το πρόβλημα με την πεθερά μου, παρέθετα συγκεκριμένα παράπονα. Δες αν έχω "εμμονή με την πεθερά" ή αν πρέπει να συγκινηθείς με την προσπάθεια του άντρα μου....

Τον άντρα μου παρόλο που λατρεύω, νομίζω ότι ευθύνεται κατά κύριο λόγο για την σημερινή μου κατάσταση. Λίγο ότι δεν έβαλε όρια στη μάνα του πριν μείνουμε εκεί, λίγο που όταν αρχίσαμε τα προβλήματα "προσπαθούσε να κρατήσει ισορροπίες", λίγο που ενώ είχα ψυχοσωματικά και ήμουν ένα ράκος καθόταν (όπως και τώρα) με τις ώρες στο internet και σέρφαρε και εγώ σκιζόμουν για να είναι αυτός ευτυχισμένος.

Με ρώτησες αν μένουμε μαζί. Μένουμε σε μια διπλοκατοικία. Δεν έβγαινα απο το σπίτι μου κάθε φορά που μου μούτρωνε γιατί με κοίταζε σαν να βλέπει σκ@@τα. Μου πετούσαν κουβέντες απο το σόι της συνεχώς. Μπορεί να έπρεπε να μην δίνω σημασία στη συμπεριφορά της, αλλά έδωσα...Αν με θεωρείς υπερβολική είμαι, αλλά δεν αντιμετωπίζουμε όλοι οι άνθρωποι με το ίδιο σθένος τα πράγματα. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ψυχικές δυνάμεις, ιδιαίτερα όταν ζούμε το πρόβλημα.

Παράτησα τα πάντα πίσω μου, οικογένεια, φίλους, δουλειά, σπίτι έτοιμο για να ζήσω μια ήρεμη ζωή με τον άντρα μου. Δεν ζήτησα ποτέ πολυτέλειες, αλλά δεν μου άξιζε αυτό.

Στο ψυχολόγο δεν έχω πάει γιατί θεωρούσα ότι φεύγοντας απο εκεί θα αποκτούσα ξανά την ηρεμία μου. όχι γιατί κάνω υπεκφυγές. Επίσης όταν είχα πει στον άντρα μου ότι πρέπει να δω ειδικό (για ψυχίατρο του έλεγα) μου έλεγε "δεν έχεις κάτι, απλά έχεις πιεστεί απο τη μάνα μου. Θα το ξεπεράσεις...είσαι δυνατός άνθρωπος".

Ναι πιστεύω ότι οι επιλογές του άντρα μου έχουν σε μεγάλο βαθμό να κάνουν με το "θέλω" αυτής της γυναίκας. Είπες ότι διάβασες σε ένα τόπικ που είχα γράψει για την πεθερά μου. Δεν ξέρω αν είχα γράψει ότι η γυναίκα αυτή σηκώθηκε και έφυγε απο τη βάπτιση του γιού μας γιατί δώσαμε τα ονόματα και των 2 παππούδων (το ήξερε 2 μήνες πριν, δεν βρέθηκε προ εκπλήξεως) παρόλο που η κόρη μου πήρε το όνομά της. Προσέβαλε τον άντρα μου πάνω απο όλα και μετά όλους μας με αυτήν την κίνησή της και αντί ο άντρας μου να την ξεχέσει της κράτησε μούτρα λίγο καιρό και έτρεχε όποτε τον ήθελε κάτι. Μου έχει παραδεχθεί ο ίδιος ότι την φοβάται όπως και για τον αδερφό του ή τον πατέρα του. Μην μου λες λοιπόν ότι ο κύριος λόγος που θέλει να επιστρέψουμε δεν είναι αυτή.

Τέλος πάντων, συγνώμη για το ύφος μου.

[bobonela]

Παράτησα τα πάντα πίσω μου, οικογένεια, φίλους, δουλειά, σπίτι έτοιμο για να ζήσω μια ήρεμη ζωή με τον άντρα μου. Δεν ζήτησα ποτέ πολυτέλειες, αλλά δεν μου άξιζε αυτό.

Στο ψυχολόγο δεν έχω πάει γιατί θεωρούσα ότι φεύγοντας απο εκεί θα αποκτούσα ξανά την ηρεμία μου. όχι γιατί κάνω υπεκφυγές.

 

Αυτό και μόνο αυτό ήταν το τραγικότερο σφάλμα σου κοπέλα μου!

Οπωσδήποτε όμως δεν το αξίζεις.

Δεν χρειάζεσαι ψυχολόγο, χρειάζεσαι να μην ξαναγυρίσεις π ο τ έ πίσω εκεί που ήσουν (στην επαρχία νομίζω). Αυτό θα είναι ο τάφος σου.

Μείνε σπίτι σου, διώξε τους νοικάρηδες σε λίγους μήνες και μείνε εσύ εκεί που ανήκες εξαρχής. Αν θέλει ο άντρας σου ας μείνει μαζί σου, αλλιώς τη βόλτα του. Αυτό πρέπει να κάνεις και δεν θα χρειαστείς κανένα γιατρό. Η ηρεμία που θα σου προσφέρει η ζωή που σου κλέψανε.... θα γίνει από μόνη της γιατρός. Ο άντρας σου είναι ίσως παθολογικός μαμάκιας. Συνηθισμένο φαινόμενο. Βρίσκει όμως διεξόδους π.χ. ίντερνετ. Εσένα όμως αυτή η κατάσταση θα σε οδηγήσει σε ψυχικό θάνατο και έχεις και δύο παιδιά..... Και στο κάτω κάτω δεν είσαι καμιά φτωχούλα χωρίς οικογένεια να την υποστηρίξει. Δόξα τω Θεώ απ'όλα έχεις. Εκμεταλλεύσου τα πριν είναι αργά για σένα!

Φιλικά.

[rosaki]

δεν είχα καμία πρόθεση, διάθεση, σχέδιο να προσβάλω, να το παίξω ξερόλας ή ακόμη να πιέσω έναν ήδη πιεσμένο άνθρωπο. αν το έκανα ζητώ συγνώμη. απλώς έχω στο μυαλό μου, ότι όλοι όσοι συμμετέχουμε στην κουβέντα στο φόρουμ έχουμε κάνει μια σύμβαση. μιλάμε με αγνώστους, που γνωρίζουν ελάχιστα για μας, μόνο ότι γράφουμε -και αν τα έχουν καταλάβει και σωστά αυτά που γράφουμε-. άρα τόσο εκείνος που ζητάει μια "συμβουλή"/γνώμη όσο και ο άλλος που την προσφέρει γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να υιοθετηθεί από τον αλλο. ακούμε πράγματα από τους άλλους και κρατάμε αν μας φαίνεται χρήσιμο το 1%.

σου εύχομαι να καταφέρεις να ζήσεις τη ζωή σου, όπως θέλεις και όπως σου αξίζει. καλή συνέχεια.

[karita]

δεν είχα καμία πρόθεση, διάθεση, σχέδιο να προσβάλω, να το παίξω ξερόλας ή ακόμη να πιέσω έναν ήδη πιεσμένο άνθρωπο. αν το έκανα ζητώ συγνώμη. απλώς έχω στο μυαλό μου, ότι όλοι όσοι συμμετέχουμε στην κουβέντα στο φόρουμ έχουμε κάνει μια σύμβαση. μιλάμε με αγνώστους, που γνωρίζουν ελάχιστα για μας, μόνο ότι γράφουμε -και αν τα έχουν καταλάβει και σωστά αυτά που γράφουμε-. άρα τόσο εκείνος που ζητάει μια "συμβουλή"/γνώμη όσο και ο άλλος που την προσφέρει γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να υιοθετηθεί από τον αλλο. ακούμε πράγματα από τους άλλους και κρατάμε αν μας φαίνεται χρήσιμο το 1%.

σου εύχομαι να καταφέρεις να ζήσεις τη ζωή σου, όπως θέλεις και όπως σου αξίζει. καλή συνέχεια.

 

Δεν σου ζήτησα να μου ζητήσεις συγνώμη. Απλά δεν κατάλαβα τους λόγους της απρόσμενης "επίθεσής" σου και θέλησα να να υπερασπιστώ τον εαυτό μου μόνο και μόνο γιατί δεν ήθελα να έχεις τέτοια άποψη για εμένα (το κλασικό μου πρόβλημα...!!!). Νόμιζα πραγματικά ότι μου απαντάει ένα άλλο άτομο...

Πάντως επειδή δεν θα ήθελα να κλείσω έτσι μια συνομιλία μαζί σου, όπως και με οποιαδήποτε άτομο είχε προσπαθήσει να μου συμπαρασταθεί σε ένα πρόβλημά μου, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο, τον κόπο, την υπομονή και την επιμονή σου να κατανοήσεις το πρόβλημά μου και να μου προτείνεις λύσεις αντιμετώπισης. Να είσαι πάντα καλά, να χαίρεσαι το παιδάκι σου και εύχομαι να μη βρεθείς ποτέ σε έναν τέτοιο συναισθηματικό λαβύρινθο.

[karita]

Αυτό και μόνο αυτό ήταν το τραγικότερο σφάλμα σου κοπέλα μου!

Οπωσδήποτε όμως δεν το αξίζεις.

Δεν χρειάζεσαι ψυχολόγο, χρειάζεσαι να μην ξαναγυρίσεις π ο τ έ πίσω εκεί που ήσουν (στην επαρχία νομίζω). Αυτό θα είναι ο τάφος σου.

Μείνε σπίτι σου, διώξε τους νοικάρηδες σε λίγους μήνες και μείνε εσύ εκεί που ανήκες εξαρχής. Αν θέλει ο άντρας σου ας μείνει μαζί σου, αλλιώς τη βόλτα του. Αυτό πρέπει να κάνεις και δεν θα χρειαστείς κανένα γιατρό. Η ηρεμία που θα σου προσφέρει η ζωή που σου κλέψανε.... θα γίνει από μόνη της γιατρός. Ο άντρας σου είναι ίσως παθολογικός μαμάκιας. Συνηθισμένο φαινόμενο. Βρίσκει όμως διεξόδους π.χ. ίντερνετ. Εσένα όμως αυτή η κατάσταση θα σε οδηγήσει σε ψυχικό θάνατο και έχεις και δύο παιδιά..... Και στο κάτω κάτω δεν είσαι καμιά φτωχούλα χωρίς οικογένεια να την υποστηρίξει. Δόξα τω Θεώ απ'όλα έχεις. Εκμεταλλεύσου τα πριν είναι αργά για σένα!

Φιλικά.

 

....πραγματικά έτσι νιώθω! Πίστευα ότι φεύγοντας απο εκεί θα ξαναβρώ την ηρεμία μου!

Πραγματικά πριν παω στην επαρχία ήμουν ένα δραστήριο άτομο, που γελούσα όλη μέρα...

Ο άντρας μου δεν έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο ακόμα. Προσπαθεί όμως, το αναγνωρίζω. Σε ότι αφορά στο internet λέει ότι τον χαλαρώνει...μ@@@@κίες τούμπανα. Και το λέω αυτό γιατί την εξάρτηση απο το internet την έχει χρόνια, δεν την απέκτησε όταν άρχισαν τα προβλήματα. Τον αγαπάω όμως πάρα πολύ και θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα ανοίξει τα μάτια του...

Τα παιδιά μου τα σκέφτομαι όλη την ώρα...προσπαθούσα και προσπαθώ να μην καταλαβαίνουν τίποτα απο τα ζόρια που έχω. Και ελπίζω να καταφέρω να γίνω η μαμά που τους αξίζει γιατί είναι 2 υπέροχα παιδάκια.

Σε ευχαριστώ πολύ!!!

[Melia13]

Karita διαβασα απο την αρχη το προβλημα σου και αναγνωριζω οτι ειναι πολυ δυσκολο να συμβιωνεις μ εναν ανθρωπο που αντιπαθεις. Ομως σιγα σιγα βγαζεις κι αλλα θεματα μ ολους τους κοντινους ανθρωπους, τους γονεις σου που ενω τους εμπιστευεσαι και τους αγαπας βρισκεις προβληματα στην συγκατοικηση μαζι τους, τον αντρα σου που επισης τονιζεις πως αγαπας ομως "εχει εξαρτηση απο το internet και απο την μαμα του. Εγω βλεπω σ εσενα ενα ατομο συνεχως παραπονουμενο για τους αλλους που ενω εκεινο "θυσιαστηκε" δεν του το αναγνωριζουν. Και φτανω στο οτι εχεις την αισθηση του ανεκπληρωτου, ξερεις οτι αξιζεις περισσοτερα αλλα ΟΙ ΑΛΛΟΙ δεν σ αφηνουν να πραγματοποιησεις τα ονειρα σου. Τοσες σπουδες , μεταπτυχιακα και καθεσαι και ασχολεισαι με την πεθερα?

 

Και τωρα σε πρακτικες λυσεις γιατι θα σε στενοχωρησα. Οσο εισαι στην Αθηνα εκμεταλευσου το για να κανεις πραγματα για σενα, ειτε αυτο ειναι δουλεια , ειτε συνεχιση καποιων σπουδων, ξενων γλωσσων, ακομη και τα χομπι σου. Εχεις ανθρωπους που αγαπουν τα παιδια σου και στα κρατανε. Παρε τον αντρα σου και βγειτε (εκανε κι αυτος θυσιες για σενα κι ας μην τις "βλεπεις"εσυ), δειτε φιλους μαζι, ζειστε σαν ζευγαρι. Αυτα τα 2 χρονια εκμεταλευσου τα. Δες την θετικη πλευρα της καταστασης και ολα θα πανε καλυτερα.

[peper]

Karita διαβασα απο την αρχη το προβλημα σου και αναγνωριζω οτι ειναι πολυ δυσκολο να συμβιωνεις μ εναν ανθρωπο που αντιπαθεις. Ομως σιγα σιγα βγαζεις κι αλλα θεματα μ ολους τους κοντινους ανθρωπους, τους γονεις σου που ενω τους εμπιστευεσαι και τους αγαπας βρισκεις προβληματα στην συγκατοικηση μαζι τους, τον αντρα σου που επισης τονιζεις πως αγαπας ομως "εχει εξαρτηση απο το internet και απο την μαμα του. Εγω βλεπω σ εσενα ενα ατομο συνεχως παραπονουμενο για τους αλλους που ενω εκεινο "θυσιαστηκε" δεν του το αναγνωριζουν. Και φτανω στο οτι εχεις την αισθηση του ανεκπληρωτου, ξερεις οτι αξιζεις περισσοτερα αλλα ΟΙ ΑΛΛΟΙ δεν σ αφηνουν να πραγματοποιησεις τα ονειρα σου. Τοσες σπουδες , μεταπτυχιακα και καθεσαι και ασχολεισαι με την πεθερα?

 

Και τωρα σε πρακτικες λυσεις γιατι θα σε στενοχωρησα. Οσο εισαι στην Αθηνα εκμεταλευσου το για να κανεις πραγματα για σενα, ειτε αυτο ειναι δουλεια , ειτε συνεχιση καποιων σπουδων, ξενων γλωσσων, ακομη και τα χομπι σου. Εχεις ανθρωπους που αγαπουν τα παιδια σου και στα κρατανε. Παρε τον αντρα σου και βγειτε (εκανε κι αυτος θυσιες για σενα κι ας μην τις "βλεπεις"εσυ), δειτε φιλους μαζι, ζειστε σαν ζευγαρι. Αυτα τα 2 χρονια εκμεταλευσου τα. Δες την θετικη πλευρα της καταστασης και ολα θα πανε καλυτερα.

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[karita]

Karita διαβασα απο την αρχη το προβλημα σου και αναγνωριζω οτι ειναι πολυ δυσκολο να συμβιωνεις μ εναν ανθρωπο που αντιπαθεις. Ομως σιγα σιγα βγαζεις κι αλλα θεματα μ ολους τους κοντινους ανθρωπους, τους γονεις σου που ενω τους εμπιστευεσαι και τους αγαπας βρισκεις προβληματα στην συγκατοικηση μαζι τους, τον αντρα σου που επισης τονιζεις πως αγαπας ομως "εχει εξαρτηση απο το internet και απο την μαμα του. Εγω βλεπω σ εσενα ενα ατομο συνεχως παραπονουμενο για τους αλλους που ενω εκεινο "θυσιαστηκε" δεν του το αναγνωριζουν. Και φτανω στο οτι εχεις την αισθηση του ανεκπληρωτου, ξερεις οτι αξιζεις περισσοτερα αλλα ΟΙ ΑΛΛΟΙ δεν σ αφηνουν να πραγματοποιησεις τα ονειρα σου. Τοσες σπουδες , μεταπτυχιακα και καθεσαι και ασχολεισαι με την πεθερα?

 

Και τωρα σε πρακτικες λυσεις γιατι θα σε στενοχωρησα. Οσο εισαι στην Αθηνα εκμεταλευσου το για να κανεις πραγματα για σενα, ειτε αυτο ειναι δουλεια , ειτε συνεχιση καποιων σπουδων, ξενων γλωσσων, ακομη και τα χομπι σου. Εχεις ανθρωπους που αγαπουν τα παιδια σου και στα κρατανε. Παρε τον αντρα σου και βγειτε (εκανε κι αυτος θυσιες για σενα κι ας μην τις "βλεπεις"εσυ), δειτε φιλους μαζι, ζειστε σαν ζευγαρι. Αυτα τα 2 χρονια εκμεταλευσου τα. Δες την θετικη πλευρα της καταστασης και ολα θα πανε καλυτερα.

 

Καλημέρα! Ευχαριστώ!

Έχω αρχίσει ήδη να κάνω προσπάθειες να ισορροπήσω τα πράγματα μέσα μου, όπως να απομονώνω τα συναισθήματά μου και να μη δίνω σημασία σε πράγματα που με ενοχλούν.

Δεν ξέρω αν νοιώθω θύμα...όλοι φαντάζομαι έχουμε τα θέματά μας άλλοι σε μικρότερο και άλλο σε μεγαλύτερο βαθμό. Το θέμα είναι πόσο ειλικρινής είμαστε με τον εαυτό μας και πόσο κουράγιο χρειάζεται να "μιλήσεις" για αυτά τα θέματα σε άλλους. Εννοείται ότι έχω μιλήσει για όλα αυτά τα θέματα που με απασχολούν στους φίλους μου και στα αδέρφια μου. Απλά θέλησα να μοιραστώ το πρόβλημά μου (το επιφανειακό της μετακόμισης και το βαθύτερο της απόρριψης) με εσάς γιατί δεν με ξέρετε και προφανώς θα είσασταν πιο αντικειμενικοί αφού λείπει το συναισθηματικό δέσιμο.

Έχω πάρει τις αποφάσεις μου εδώ και καιρό σε ότι αφορά στη μάνα του άντρα μου και για αυτό το λόγο έφυγα, γιατί προφανώς δεν είχα άλλη επιλογή. Γιατί κάποια στιγμή φτάνεις στο σημείο που λες ή θα συνεχίσω να με π@@@νε ή θα πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Σε ότι αφορά στον άντρα μου βλέπω ότι κάνει προσπάθειες πλέον να με βοηθήσει. Τώρα αν σας φαίνεται τόσο περίεργο να μην νοιώθω άνετα να ζω φιλοξενούμενη και πιστεύετε ότι έχω το ανεκπλήρωτο, πάω πάσο.

[magdoulini]

karita διαβασα πανω κατω τα γραφομενα στο τοπικ σου...θα προτεινα το εξης απλο, βρειτε ενα σπιτακι, μικρο με οσα χρηματα μπορειτε να διαθεσετε και στεγαστε την οικογενεια σας...ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ...για να βρειτε τις ισοροπιες σας, τις προσωπικες και τις οικογενειακες...το οτι εχεις γονεις που αγαπας και σε αγαπουν, δεν σημαινει σε καμμια περιπτωση οτι θα εχεις και μια επιτυχημενη συγκατοικηση...για μενα δεν υπαρχει ευτυχισμενη συγκατοικηση γονεων με παντρεμενα παιδια...εισβαλεις στην ζωη τους και εισβαλουν στην δικη σας...ειναι τοσο απλο..."το εχεις ανθρωπους που σε αγαπουν και σου κρατανε τα παιδια, αρα εκμεταλλευσου το η το μην εισαι αχαριστη που εχεις βοηθεια" που τοσες φορες προαναφερθηκε (και το σεβομαι σαν αποψη) δεν εχει καμμια μα καμμια θετικη αξια για μενα και σιγουρα δεν ειναι κριτηριο για συγκατοικηση...ειναι σημαντικο να καταλαβεις, οτι εχεις την δικη σου οικογενεια...οι γονεις σας,ειναι πια οι τριτοι ανθρωποι που αν δεν συμφωνουν με τις επιλογες σας και τυχον στεναχωριουνται, ειναι δικο τους προβλημα...και δικο σας μελημα, να κρατατε μακρια απο το σπιτι σας,οσους δεν το σεβονται...

 

μονον οταν μεινεις μονη σου με τον εαυτο σου, σε ηρεμο και ουδετερο περιβαλλον θα βρεις πραγματικη λυση σε ολα οσα σε βασανιζουν σε ψυχολογικο επιπεδο και τροπους να απαλλαγεις απο αυτα...

[karita]

karita διαβασα πανω κατω τα γραφομενα στο τοπικ σου...θα προτεινα το εξης απλο, βρειτε ενα σπιτακι, μικρο με οσα χρηματα μπορειτε να διαθεσετε και στεγαστε την οικογενεια σας...ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ...για να βρειτε τις ισοροπιες σας, τις προσωπικες και τις οικογενειακες...το οτι εχεις γονεις που αγαπας και σε αγαπουν, δεν σημαινει σε καμμια περιπτωση οτι θα εχεις και μια επιτυχημενη συγκατοικηση...για μενα δεν υπαρχει ευτυχισμενη συγκατοικηση γονεων με παντρεμενα παιδια...εισβαλεις στην ζωη τους και εισβαλουν στην δικη σας...ειναι τοσο απλο..."το εχεις ανθρωπους που σε αγαπουν και σου κρατανε τα παιδια, αρα εκμεταλλευσου το η το μην εισαι αχαριστη που εχεις βοηθεια" που τοσες φορες προαναφερθηκε (και το σεβομαι σαν αποψη) δεν εχει καμμια μα καμμια θετικη αξια για μενα και σιγουρα δεν ειναι κριτηριο για συγκατοικηση...ειναι σημαντικο να καταλαβεις, οτι εχεις την δικη σου οικογενεια...οι γονεις σας,ειναι πια οι τριτοι ανθρωποι που αν δεν συμφωνουν με τις επιλογες σας και τυχον στεναχωριουνται, ειναι δικο τους προβλημα...και δικο σας μελημα, να κρατατε μακρια απο το σπιτι σας,οσους δεν το σεβονται...

 

μονον οταν μεινεις μονη σου με τον εαυτο σου, σε ηρεμο και ουδετερο περιβαλλον θα βρεις πραγματικη λυση σε ολα οσα σε βασανιζουν σε ψυχολογικο επιπεδο και τροπους να απαλλαγεις απο αυτα...

 

Σε ευχαριστώ πολύ για τη συμβουλή σου!!!

Σκέφτηκα να προσπαθήσω να μην δίνω σημασία σε πράγματα που με ενοχλούν και αν δεν τα καταφέρω τότε θα αρχίσω να ψάχνω για σπίτι. Ήδη προσπαθώ... Και εγώ πάντως, πιστεύω ότι θα ηρεμήσω καλύτερα όταν θα έχω τον χώρο μου...

[goody]

Επίσης νοικιάστε τώρα το άλλο σας σπίτι. Ποιος σας εμποδίζει. Αφιερώστε 2 σ/κ γιαυτή τη δουλειά. Ακόμη κι αν επιστρέψετε στην πόλη του συζύγου, γιατί να πάτε να μείνετε εκεί;

 

Αυτο!!

 

Ένας ψυχολόγος, θα ήταν καλή ιδέα, για να σε βοηθήσει να δεις τον εαυτό σου από άλλη σκοπιά. Ξέρω πώς είναι να νιώθεις έτσι αβοήθητη (άσχετα με πεθερές) και χρειάζεσαι βοήθεια.

 

Και αυτο! (εστω και για να τα βγαλεις απο μεσα σου και να σε βοηθησει να ξεμπλοκαρεις λιγο)

 

 

Οσο εισαι στην Αθηνα εκμεταλευσου το για να κανεις πραγματα για σενα, ειτε αυτο ειναι δουλεια , ειτε συνεχιση καποιων σπουδων, ξενων γλωσσων, ακομη και τα χομπι σου. Εχεις ανθρωπους που αγαπουν τα παιδια σου και στα κρατανε. Παρε τον αντρα σου και βγειτε (εκανε κι αυτος θυσιες για σενα κι ας μην τις "βλεπεις"εσυ), δειτε φιλους μαζι, ζειστε σαν ζευγαρι. Αυτα τα 2 χρονια εκμεταλευσου τα. Δες την θετικη πλευρα της καταστασης και ολα θα πανε καλυτερα.

 

Και αυτο!

Και οπως νομιζω η rosaki σου ειπε πολυ σωστα, μην χαριζεις τη ζωη σου σε κανεναν! Να κυνηγας την ευτυχια σου, μια ζωη την εχουμε! Να την απολαμβανεις μαζι με τον αντρα σου και τα παιδακια σας και ολους τους υπολοιπους ανθρωπους που σας αγαπανε και θελετε στη ζωη σας, μην βαλτωνεις σε καταστασεις που σε φθειρουν.