Εργαζομενη Μητέρα ή Καλη Νοικοκυρα!

[little lamb]

13 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Πάνω σε αυτά τα δύο ήθελα να σχολιάσω πως η "επιλογή της μη εργασίας" θεωρώ καταρχήν πως είναι ανακριβής χαρακτηρισμός. Ακριβέστερος θεωρώ είναι η επιλογή της μη εργασίας εκτός σπιτιού. Εννοώντας την εργασία που δεν συνδέεται μισθολογικά με εργοδότη.

 

Συμφωνώ. Δεν συμφωνώ με το ότι η δουλειά είναι κάτι που γίνεται για να είσαι δημιουργικός, δραστήριος κλπ. Ή μάλλον όχι ακριβώς δεν συμφωνώ. Όντως είσαι δημιουργικός και δραστήριος, αλλά δεν είναι ο μόνος τρόπος η δουλειά για να τα κάνεις αυτά και δεν είσαι "κλεισμένος" ή "στο σπίτι" αν δεν δουλευεις, ούτε βαλτώνεις κλπ. Δηλαδή χωρίς "αντάλλαγμα" δεν μπορούμε να είμαστε δραστήριοι; Στα χόμπι δεν είναι κάποιος δημιουργικός και δραστήριος; Ή ακούω πολλές φορές ότι η δουλεια σε βάζει σε ένα πρόγραμμα ενώ τα χόμπι που κανεις ο,τι πρόγραμμα θες και είσαι φλου δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι όλα τα χόμπι όμως μοναχικά όπως γυμναστήριο, ζωγραφική, διάβασμα, πλέξιμο. Αν είσαι σε θεατρικές ομάδες, χορωδίες, χορευτικές ομάδες έχουν αυστηρό πρόγραμμα κ δεν μπορείς να λείπεις από τις πρόβες κατά το δοκούν. Ή αν πηγαίνεις να μάθεις μια γλώσσα. Αν δηλαδή τη χορωδία ή τη θεατρική ομάδα ή το να διδάξεις στο κοινωνικό φροντιστήριο τα κάνεις χωρίς αμοιβή δεν είσαι δημιουργικός και δραστήριος ενώ αν τα κάνεις με αμοιβή είσαι; Η διαφοροποίηση είναι καθαρά τα χρήματα και η καθημερινή παρουσία. Τα λέω αυτά έχοντας υπάρξει ανά διαστήματα άνεργη κι εγώ και ο άντρας μου, όντας όμως πολύ δραστήριοι αυτά τα διαστήματα κάνοντας αρκετά από όσα ανέφερα. Πολύ πιο δημιουργικός και δραστήριος είναι κάποιος έτσι παρά κάποιος που είναι μόνο δουλεια-σπιτι-βολτα. Τα περί οικονομικής ανεξαρτησίας είναι άλλο κεφάλαιο, έγραψα καθαρά για τη δημιουργικότητα, το να ξεφεύγεις από το σπίτι κλπ.

[Έσπερος]

12 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Πάνω σε αυτά τα δύο ήθελα να σχολιάσω πως η "επιλογή της μη εργασίας" θεωρώ καταρχήν πως είναι ανακριβής χαρακτηρισμός. Ακριβέστερος θεωρώ είναι η επιλογή της μη εργασίας εκτός σπιτιού. Εννοώντας την εργασία που δεν συνδέει μισθολογικά εργοδότη κι εργαζόμενο. Παρόλα αυτά και στα οικιακά-ανατροφή παιδιών 24/7 έχουμε να κάνουμε με "εργατοώρες" και ωράριο και υπό συνθήκες για περισσότερο ή λιγότερο σκληρή εργασία.

 

Επίσης δεν θεωρώ πως είναι μόδα (αν και καταλαβαίνω πως το λες). Μετά την περίοδο η "μητέρα στο σπίτι" και την η "μητέρα εργαζόμενη", όντως κι εγώ νομίζω πως ακούγεται πιο συχνά ξανά το η "μητέρα στο σπίτι".

Έχω την εντύπωση πως πρωτίστως έχει σχέση με:

Το βιοποριστικό κομμάτι (εννοείται πως είναι το πρώτο και το βασικότερο)

α) η εργασία ως έννοια σήμερα (γενικότερα) - η μορφή εκάστοτε εργασίας (ειδικότερα)

β) με το μισθολογικό αντίκρυσμα αυτής

κι έπειτα με

γ) τις εκάστοτε οικογενειακές συνθήκες και

δ) τις προσωπικές πεποιθήσεις του ατόμου

Και θεωρώ έχει μικρή έως καθόλου σχέση με ότι εννοούμε ως μόδα. Πως γίνεται να ασχολείσαι με τα οικιακά-την 24ωρη ανατροφή των παιδιών σου, από μόδα;! Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;! Δεν το αντιλαμβάνομαι. Δηλαδή κάνει κάποιος στην άκρη το α) β) γ) δ) και ακολουθεί την "τάση της μόδας";! Η τάση της μόδας εφαρμόζει σε τέτοια ζητήματα; Η τάση της εποχής (κοινωνιολογικά), ναι. Η τάση της μόδας (υπό την έννοια τι έχει "πέραση" και θεωρείται cool επιλογή), δεν μπορώ να καταλάβω πως θα μπορούσε να σχετιζόταν.

 

Το σχόλιο σου είναι graphic! Λεπτομερές, παραστατικό, καυστικό, ενδιαφέρον και πολύ χρήσιμο. Καταννοώ το πνέυμα σου απολύτως. Θεωρώ όμως πως ο παραλληλισμός που κάνεις ουδεμία σχέση έχει. Επίσης, στην σημερινή εποχή η επιλογή μητέρα-επάγγελμα οικιακά δεν βασίζεται σε άγνοια κινδύνου (αλλά σε άλλες παραμέτρους). Τουλάχιστον (σωστότερα) όχι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, κι όχι στην περίπτωση που συζητάνε πχ 40... εμμμ 30άρες όπως γίνεται εδώ. ΩΣΤΟΣΟ, το νόημα αυτού που θες να πεις εμπεριέχει μια σημαντική αλήθεια, πρωτίστως για τα νέα κορίτσια και για αυτό είναι πολύ χρήσιμο να ακούγεται και να συζητιέται αυτή η άποψη.

Ως μόδα εννοώ ότι δεν νομιζω πώς 10-15 χρόνια ήταν συνηθισμένο ή κοινωνικά αποδεκτό σαν επιλογή να μένει σπίτι μια γυναίκα με σπουδές κ πρότερη επάγγελματικη πορεία, λόγω των παιδιών. Τα τελευταία χρόνια αυτό παρουσιάζεται κ σαν lifestyle επλογή σε μπλογκ κ σχετικά. Βέβαια όλη η μητρότητα έχει γίνει lifestyle, αλλά η έμφαση πέφτει στις γυναίκες που επιλέγουν να αφήσουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία. 

 

Ειχε γράψει κ σ άλλο θέμα ότι οι μη εργαζόμενες πιστεύω πώς κάνουν κάποια παραπάνω πράγματα στο σπίτι, που σε μια εργαζόμενη θα τα έκανε ο φροντιστής, κ επίσης ίσως η παραμονή στο σπίτι οδηγεί σε διαφορετικό καταμερισμό εργασιων μεταξύ του ζευγαριού, οπότε η μη εργαζόμενη να κάνει πράγματα που αλλά ζευγάρια τα μοιράζονται. Αυτό όμως δεν καταλαβαίνω σε τι ισοδυναμεί με την μισθωτή εργασία. Και οι εργαζόμενοι γονείς, άντρες κ γυναίκες, με όποιον τρόπο κ αν μοιράζονται τις δουλειές, προσφέρουν εργασία κ τα σπίτια τους έχουν τις ίδιες ανάγκες ( με εξαίρεση φυσικά τις ώρες που το παιδί είναι με φροντιστή ή σε σταθμό). Το πρόβλημα της μη αναγνώρισης της οικιακής εργασίας είναι πράγματι σοβαρό. Πολύ σοβαρό θέμα όμως είναι κ αυτο που λέγεται «θηλυκοποίηση της φροντίδας», ότι δηλαδή αν ενα μέλος της οικογένειας, παιδί ή ενήλικας, υγιής ή ασθενής, χρειάζεται φροντίδα, αυτο συνήθως πέφτει στη γυναίκα κ μάλιστα ως πρόσθετη επιβάρυνση. 

Σ αυτό αντί να κάνουμε βήματα μπρος, είμαστε στάσιμοι ή κάνουμε πίσω. Όταν νομιμοποιείται η «επιλογή» να μην εργαστεί κάποια γυναίκα κ αυτο απενοχοποιείται ως παροχή εργασίας το σπίτι (λες κ οι υπολοιπεσ ας πούμε μένουν σε τρώγλες κ τα παιδθα τους τα μεγαλώνει η γειτονιά), παγιώνεται το ότι αυτο είναι γυναικεία υπόθεση, κ αντί να απαλλαγούν οι γυναίκες απ αυτόν τον άνισο φόρτο, τους παρέχεται μια δήθεν αναγνώριση του σημαντικού έργου που επιτελούν. Σπουδαία αναγνώριση… Μια συγκατάβαση ότι πρέπει να είσαι ευχαριστημένη που σου ανατέθηκε από την κοινωνία αυτός ο ευγενής ρόλος, λες κ δεν υπάρχουν αλλοι τρόποι. 

 

Φυσικα η κάθε γυναίκα που το επιλέγει μπορεί μα κρίνει με πολλά κριτήρια όπως τα οικονομικά της οικογένειας, η προσωπική της ευχαρίστηση από τη δουλειά, οι γενικότερες συνθήκες της οικογένειας κ φυσικά κ η δική της άποψη. Κ φυσικά στο βαθμό που μιλάμε ατομικά για μεμονωμένες περιπτώσεις, μπορεί να είναι ελεύθερη επιλογή, ή λύση ανάγκης, ή αποδοχή μιας κατάστασης, ή κάτι προσωρινό, ή κάτι που πήγαινε για προσωρινό κ κατέληξε μόνιμο κλπ. Αυτό η καθεμία το ξέρει για τον εαυτό της κ την οικογενειά της. Ως προς αυτό σίγουρα δεν πέφτει λόγος σε κανέναν. Από κει κ πέρα όμως, βλέποντας το σαν κοινωνικό φαινόμενο ευρύτερα, εγω έχω πολλές ενστάσεις ως προς αυτήν την κατάσταση. 

[Έσπερος]

On 10/6/2021 at 2:41 ΜΜ, Annitamik είπε:

Είναι κανονική εργασία , αλλιώς δε θα υπήρχαν οικιακοί βοηθοί ή νταντάδες που πληρώνονται για να φροντίζουν παιδιά ή να φροντίζουν το νοικοκυριό. Είναι πολύ αισιόδοξο αυτό ότι θα αρχίσει να αναγνωρίζεται

εγω σ αυτό δεν συμφωνώ. δλδ οι εργαζόμενοι γονείς δεν φροντίζουν το σπίτι τους κ δεν μεγαλώνουν τα παιδιά τπυς; τι σημαίνει ότι αυτό είναι εργασία; δέχομαι ότι μια μη εργαζόμενη (βέβαια έχω δει να συμβαίνει το ίδιο κ σε μη εργαζόμενους άντρες) αναλαμβάνει περισσότερα στο σπίτι, κάτι που συχνά βγαίνει κ αυθόρμητα αφού είναι σπίτι κ προφανώς κάτι θα κάνουν. έπισης όταν το παιδί δεν το έχει τρίτο άτομο ή δν πάει σταθμό, αυτά που θα έκανε ο φροντιστής τα κάνει ο γονιός που μενει σπίτι. κ αυτό λογικό. κατά τ αλλά όμως τα σπίτια έχουν τις ίδιες ανάγκες, ανάλογα κ με το ποσο επιθυμεί η κάθε οικογένεια να ασχοληθεί με το θέμα. άρα αν είναι δουλειά το μαγείρεμα κ η συντήρηση του σπιτιου, την ίδια δουλειά έχουν κ οι εργαζόμενοι γονείς. ίσως τη μοιράζονται πιο ισότιμα μεταξύ τους, πάντως την έχουν. δεν αφήνει το σπίτι της αραχνιασμένο οποια δουλεύει. 

 

 

[Annitamik]

7 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

εγω σ αυτό δεν συμφωνώ. δλδ οι εργαζόμενοι γονείς δεν φροντίζουν το σπίτι τους κ δεν μεγαλώνουν τα παιδιά τπυς; τι σημαίνει ότι αυτό είναι εργασία; δέχομαι ότι μια μη εργαζόμενη (βέβαια έχω δει να συμβαίνει το ίδιο κ σε μη εργαζόμενους άντρες) αναλαμβάνει περισσότερα στο σπίτι, κάτι που συχνά βγαίνει κ αυθόρμητα αφού είναι σπίτι κ προφανώς κάτι θα κάνουν. έπισης όταν το παιδί δεν το έχει τρίτο άτομο ή δν πάει σταθμό, αυτά που θα έκανε ο φροντιστής τα κάνει ο γονιός που μενει σπίτι. κ αυτό λογικό. κατά τ αλλά όμως τα σπίτια έχουν τις ίδιες ανάγκες, ανάλογα κ με το ποσο επιθυμεί η κάθε οικογένεια να ασχοληθεί με το θέμα. άρα αν είναι δουλειά το μαγείρεμα κ η συντήρηση του σπιτιου, την ίδια δουλειά έχουν κ οι εργαζόμενοι γονείς. ίσως τη μοιράζονται πιο ισότιμα μεταξύ τους, πάντως την έχουν. δεν αφήνει το σπίτι της αραχνιασμένο οποια δουλεύει. 

 

 

Είναι εργασία και μάλιστα μη αμοιβωμενη, γιατί για να μείνει στο σπίτι ένας γονιός και να ασχολείται με τα του σπιτιού ( και συνήθως είναι η μητέρα ) συνεπάγεται ότι έχει χαθεί ένα εισόδημα επιπλέον γιατί κάποιος πρέπει να μείνει σπίτι να μεγαλώσει το παιδί. Αυτό ακριβώς αναγνωρίζει το LinkedIn. Δεν έχει κάτι άλλο να πω πάνω στο θέμα , η εξήγηση σε αυτό που λέω έχει καθαρά οικονομικό χαρακτήρα. Αν δεν υπάρχει αυτός ο κάποιος ή η κάποια που αφήνει τη δουλειά του για να μεγαλώσει το παιδί , δε μπορεί να λειτουργήσει η οικογένεια. Αυτός ο άνθρωπος είναι που στηρίζει την οικογένεια. Στις οικογένειες που εργάζονται και οι δύο την δουλειά τη κάνουν οι παιδικοί σταθμοί ή οι νταντάδες. Για αυτό λέω ότι το μεγάλωμα των παιδιών είναι κανονική δουλειά. Κάποιος πληρώνεται για να το κάνει ή στην περίπτωση των μαμάδων που μένουν σπίτι κάποιος δεν πληρώνεται και χάνει το έξτρα εισόδημα. Επίσης, προφανώς καθαρίζεις το σπίτι σου είτε είσαι εργαζόμενη είτε όχι, αλλά όχι δεν είναι αυτονόητο ότι πρέπει να κάνεις τα περισσότερα επειδή μένεις σπίτι