Ξυπνάει το βράδυ ανα20λεπτο!!!βοηθεια!!

[Deena]

Τις τελευταιες εβδομαδες, απο τοτε δηλαδη που αρχισαν τα οργανα της εγκυμοσυνης, για πρωτη φορα εκτιμησα πραγματικα το γεγονος οτι ο μικρος μου κοιμαται την νυχτα.

 

Τωρα εχει κοιμηθει εδω και 40' και νιωθω πραγματικα οτι ειναι μεσανυχτα και ειμαι κι εγω ετοιμη για υπνο! Δεν ξερω τι θα εκανα αν δεν κοιμοταν, βασικα δεν ξερω τι θα εκανα αν ημασταν στην φαση που ημασταν πριν το Πασχα που ηθελε 1 ωρα ενασχοληση για να κοιμηθει!!!!

 

Οποτε Χριστινα νιωθω οτι σε καταλαβαινω, οσο μπορω βεβαιως γιατι θα ηταν αδικο να εξισωσω τις καταστασεις μας, προφανως και εσυ περνας μεγαλυτερο ζορι!!!! Πιστευω οτι καποια στιγμη θα ερθει και για σενα το breaking point και θα ερθει η ωρα για δραση, μπορει να εισαι κοντα αλλα δεν το εχεις φτασει ακομα!!!!

 

Pandoritsa πολυ χαιρομαι που πατε καλυτερα, εκατσα σημερα και διαβασα ολα τα ποστ που εχουν γραφτει σε αυτο το θεμα, ειναι αξιοσημειωτη η προοδος που εχετε κανει με τον μικρο σου! Οταν βρεις χρονο γραψε μας σε τι φαση ειστε με τον υπνο, πως κοιμαται πια, ποσο κ.λπ.

 

Καλο ξημερωμα να εχουμε ολες κοριτσια και καλη δυναμη σε ολες!

[Christina884]

Τις τελευταιες εβδομαδες, απο τοτε δηλαδη που αρχισαν τα οργανα της εγκυμοσυνης, για πρωτη φορα εκτιμησα πραγματικα το γεγονος οτι ο μικρος μου κοιμαται την νυχτα.

 

Τωρα εχει κοιμηθει εδω και 40' και νιωθω πραγματικα οτι ειναι μεσανυχτα και ειμαι κι εγω ετοιμη για υπνο! Δεν ξερω τι θα εκανα αν δεν κοιμοταν, βασικα δεν ξερω τι θα εκανα αν ημασταν στην φαση που ημασταν πριν το Πασχα που ηθελε 1 ωρα ενασχοληση για να κοιμηθει!!!!

 

Οποτε Χριστινα νιωθω οτι σε καταλαβαινω, οσο μπορω βεβαιως γιατι θα ηταν αδικο να εξισωσω τις καταστασεις μας, προφανως και εσυ περνας μεγαλυτερο ζορι!!!! Πιστευω οτι καποια στιγμη θα ερθει και για σενα το breaking point και θα ερθει η ωρα για δραση, μπορει να εισαι κοντα αλλα δεν το εχεις φτασει ακομα!!!!

 

Pandoritsa πολυ χαιρομαι που πατε καλυτερα, εκατσα σημερα και διαβασα ολα τα ποστ που εχουν γραφτει σε αυτο το θεμα, ειναι αξιοσημειωτη η προοδος που εχετε κανει με τον μικρο σου! Οταν βρεις χρονο γραψε μας σε τι φαση ειστε με τον υπνο, πως κοιμαται πια, ποσο κ.λπ.

 

Καλο ξημερωμα να εχουμε ολες κοριτσια και καλη δυναμη σε ολες!

Αχ σευχαριστω πολυ που το λες! Γιατι νιωθω λιγο ασχημα και ενοχες που δεν εχω το κουραγιο να παιδευτω ωστε να της μαθω να κοιμαται μονη της! Το βλεπω βουνο!

Λες οταν ερθει αυτο το breaking point να ενεργοποιηθω;

Αχ γιατι να μην υπαρχει σχολη για γονεις;

[Deena]

Αχ σευχαριστω πολυ που το λες! Γιατι νιωθω λιγο ασχημα και ενοχες που δεν εχω το κουραγιο να παιδευτω ωστε να της μαθω να κοιμαται μονη της! Το βλεπω βουνο!

Λες οταν ερθει αυτο το breaking point να ενεργοποιηθω;

Αχ γιατι να μην υπαρχει σχολη για γονεις;

 

Αυτό που πιστεύω ότι θα έρθει κάποια στιγμή είναι ότι σταθμίζοντας την κούραση λόγω έλλειψης ύπνου και τον κόπο που θα χρειαστεί για την εκπαίδευση, θα νικήσει η κούραση και θα κάνεις το οτιδήποτε. Έτσι κι αλλιώς, χωρίς να το πάρεις απολύτως απόφαση δεν γίνεται τίποτα, καθώς καμία μέθοδος δεν αποδίδει σε μια ημέρα, οπότε αν δεν είσαι πολύ αποφασισμένη θα υποχωρήσεις π.χ. μετά από μια νύχτα με πολύ κλάμα και θα επανέλθεις στα παλιά, μπερδεύοντας ακόμα περισσότερο το μωρό.

 

Ενώ όταν το πάρεις απόφαση, θα είσαι τόσο σίγουρη ότι κάνεις το σωστό που τίποτα δεν θα μπορεί να σε πτοήσει. Για παράδειγμα, την Μεγάλη Παρασκευή που άφησα τον γιο μου να κλαίει επί 45', κινούμουν στο σπίτι σαν να μη συμβαίνει τίποτα, έφτιαχνα μια πίτα μάλιστα θυμάμαι. Δεν είναι ότι δεν με ένοιαζε που έκλαιγε, αλλά είχα φτάσει πια στο σημείο που έλεγα "έτσι πρέπει να γίνει, κάνε υπομονή σήμερα και αύριο όλα θα είναι καλύτερα". Και πράγματι έτσι έγινε!

[nikx]

Αυτό που πιστεύω ότι θα έρθει κάποια στιγμή είναι ότι σταθμίζοντας την κούραση λόγω έλλειψης ύπνου και τον κόπο που θα χρειαστεί για την εκπαίδευση, θα νικήσει η κούραση και θα κάνεις το οτιδήποτε. Έτσι κι αλλιώς, χωρίς να το πάρεις απολύτως απόφαση δεν γίνεται τίποτα, καθώς καμία μέθοδος δεν αποδίδει σε μια ημέρα, οπότε αν δεν είσαι πολύ αποφασισμένη θα υποχωρήσεις π.χ. μετά από μια νύχτα με πολύ κλάμα και θα επανέλθεις στα παλιά, μπερδεύοντας ακόμα περισσότερο το μωρό.

 

Ενώ όταν το πάρεις απόφαση, θα είσαι τόσο σίγουρη ότι κάνεις το σωστό που τίποτα δεν θα μπορεί να σε πτοήσει. Για παράδειγμα, την Μεγάλη Παρασκευή που άφησα τον γιο μου να κλαίει επί 45', κινούμουν στο σπίτι σαν να μη συμβαίνει τίποτα, έφτιαχνα μια πίτα μάλιστα θυμάμαι. Δεν είναι ότι δεν με ένοιαζε που έκλαιγε, αλλά είχα φτάσει πια στο σημείο που έλεγα "έτσι πρέπει να γίνει, κάνε υπομονή σήμερα και αύριο όλα θα είναι καλύτερα". Και πράγματι έτσι έγινε!

 

Καλησπέρα deena! διαβασα τωρα το μήνυμα σου και ειπα να παρω κουραγιο.αυπνη 7 μηνες και οσο πανε τα πράγματα γίνονται χειρότερα.ειχε αποτέλεσμα ποθ τον αφησες να κλαιει τοση ωρα? επειδη δεν εχω διαβασει τα άλλα post τον ειχες μαθει αγκαλια?

[Deena]

Καλησπέρα deena! διαβασα τωρα το μήνυμα σου και ειπα να παρω κουραγιο.αυπνη 7 μηνες και οσο πανε τα πράγματα γίνονται χειρότερα.ειχε αποτέλεσμα ποθ τον αφησες να κλαιει τοση ωρα? επειδη δεν εχω διαβασει τα άλλα post τον ειχες μαθει αγκαλια?

 

Λοιπόν...να διευκρινίσω αρχικά ότι το πρόβλημα μου ήταν ότι αποκοιμιοταν πολυ δύσκολα, οχι ότι ξυπνουσε τη νύχτα! Αντιθέτως, απο μικρός κοιμόταν πολλές ώρες και απο 2-3 μηνών όλη νύχτα. Μέχρι 5 μηνών αποκοιμιοταν στο γαλα, δεν είχαμε θέμα! Μετα σταμάτησε αυτο και τον κουνουσα αγκαλιά...μπορεί και για 30'. Όταν βάρυνε πολυ, τον κουνουσα στο ρηλαξ, κοιμόταν και μετα τον μετέφερα στην κούνια. Στην αρχή λειτούργησε πολυ καλα, σε 5' κοιμόταν αλλα σιγά-σιγά ο χρόνος αυξανόταν, εκει γύρω στον χρόνο μπορεί να κουνουσα και για 45-60 λεπτά μέχρι να κοιμηθει! Το αλλάξαμε πάλι και αρχίσαμε να τον κοιμιζουμε ξαπλωμένοι σε ένα μόνο κρεβάτι που έχουμε στο δωμάτιο του με παραμύθι και τραγουδάκι (εννοείται με μεταφορά στην κούνια μετα). Και αυτο στην αρχή λειτούργησε αλλα και αυτο κάποια στιγμή άρχισε να παίρνει πολλή ώρα και είχε γίνει και πολυ δύσκολο γιατι είχε μεγαλώσει οπότε στριφογύριζε, κλωτσουσε, σηκωνοταν όρθιος κλπ. Κάπου εκει στους 16-17 μήνες άρχισα σιγά-σιγά την διαδικασία να τον κοιμίζω απευθείας στην κούνια. Δεν είχα σκοπό να τον αφήσω να κλάψει, άρχισα με το να κάθομαι δίπλα του κρατώντας του το χέρι και να τραγουδάω, δοκίμασα να απομακρύνομαι λίγο και να κάνω ότι κοιμάμαι στο πάτωμα (μια φορά κοιμήθηκα στα αλήθεια!!!) για να με βλέπει, μετα του χαϊδευα την πλάτη μέχρι να κοιμηθει κ.λπ. Τίποτα δεν λειτούργησε απόλυτα! Εννοώ ότι στο τέλος όντως κοιμόταν στην κούνια του αλλα υπήρχαν μέρες που εβγαινα απο το δωμάτιο μετα απο 1,5 ώρα, έχοντας περάσει ολη αυτή την ώρα σκυμμένη μέσα στην κούνια χαϊδεύοντας του την πλάτη. Λιγες φορές είχε αποκοιμηθει μόνος του τελείως, αλλα ήταν ελάχιστες....νομίζω ότι μόνο 1 εβδομαδα είχε κρατήσει και μετα τα ίδια.

 

Κάπως έτσι στην Μ. Παρασκευή χωρίς να το έχω προσχεδιασει τον έβαλα στην κούνια του είπα καληνύχτα και έφυγα. Φυσικά άρχισε το κλάμα και τα πρώτα 15' μπήκα μέσα 2 φορές να τον παρηγορησω αλλα μετα δεν ξαναμπηκα. Τον έβλεπα απο την κάμερα, ήταν προφανές ότι νυσταζε και ότι απλά δεν έβρισκε τον τροπο να αποκοιμηθει χωρίς βοήθεια και έτσι τον άφησα να το μάθει. Έκλαιγε όπως είπα 45', άντεξα γιατι είχα ξεπεράσει πια οποιαδήποτε τύψη έχοντας δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα! Από εκείνο το βράδυ δεν έχει ξανακλαψει ποτέ! Μετα το γαλα κάνουμε 10' αγκαλίτσες, μετα καληνύχτα, φιλί και στην κούνια. Ακομα και τώρα υπάρχουν φορές που τον βλέπω ότι δεν κοιμάται γρήγορα, δηλαδή μπορεί να του πάρει μισή ώρα, αλλα δεν διαμαρτύρεται, παίζει με τα χέρια του, με το αρκουδάκι, μιλάει μόνος του κλπ και τελικα κοιμάται. Επίσης να πω ότι στην αρχή της νύχτας του βάζω την πιπιλα του δεμένη πάνω του με την ειδική αλυσίδα, γιατι παλιά όταν έβγαινα απο το δωμάτιο και έβλεπε ότι δεν πήγαινε ενώ έκλαιγε, έβγαζε την πιπιλα και την πετούσε στο πάτωμα για με αναγκάσει να μπω.

 

Κάπως έτσι τα καταφέραμε στους 18 μήνες περίπου, την κατάλληλη στιγμή μάλιστα γιατι καταφτάνει αδελφάκι!

 

Πάντως να επισημάνω ότι πριν τον αφήσω να κλάψει, είχαν προηγηθεί όλα τα παραπάνω, δηλαδή μια σταδιακή απομάκρυνση απο το ρηλαξ, την αγκαλιά κλπ και ίσως και αυτο βοήθησε στο να έχω γρήγορα αποτελέσματα.

[nikx]

Λοιπόν...να διευκρινίσω αρχικά ότι το πρόβλημα μου ήταν ότι αποκοιμιοταν πολυ δύσκολα, οχι ότι ξυπνουσε τη νύχτα! Αντιθέτως, απο μικρός κοιμόταν πολλές ώρες και απο 2-3 μηνών όλη νύχτα. Μέχρι 5 μηνών αποκοιμιοταν στο γαλα, δεν είχαμε θέμα! Μετα σταμάτησε αυτο και τον κουνουσα αγκαλιά...μπορεί και για 30'. Όταν βάρυνε πολυ, τον κουνουσα στο ρηλαξ, κοιμόταν και μετα τον μετέφερα στην κούνια. Στην αρχή λειτούργησε πολυ καλα, σε 5' κοιμόταν αλλα σιγά-σιγά ο χρόνος αυξανόταν, εκει γύρω στον χρόνο μπορεί να κουνουσα και για 45-60 λεπτά μέχρι να κοιμηθει! Το αλλάξαμε πάλι και αρχίσαμε να τον κοιμιζουμε ξαπλωμένοι σε ένα μόνο κρεβάτι που έχουμε στο δωμάτιο του με παραμύθι και τραγουδάκι (εννοείται με μεταφορά στην κούνια μετα). Και αυτο στην αρχή λειτούργησε αλλα και αυτο κάποια στιγμή άρχισε να παίρνει πολλή ώρα και είχε γίνει και πολυ δύσκολο γιατι είχε μεγαλώσει οπότε στριφογύριζε, κλωτσουσε, σηκωνοταν όρθιος κλπ. Κάπου εκει στους 16-17 μήνες άρχισα σιγά-σιγά την διαδικασία να τον κοιμίζω απευθείας στην κούνια. Δεν είχα σκοπό να τον αφήσω να κλάψει, άρχισα με το να κάθομαι δίπλα του κρατώντας του το χέρι και να τραγουδάω, δοκίμασα να απομακρύνομαι λίγο και να κάνω ότι κοιμάμαι στο πάτωμα (μια φορά κοιμήθηκα στα αλήθεια!!!) για να με βλέπει, μετα του χαϊδευα την πλάτη μέχρι να κοιμηθει κ.λπ. Τίποτα δεν λειτούργησε απόλυτα! Εννοώ ότι στο τέλος όντως κοιμόταν στην κούνια του αλλα υπήρχαν μέρες που εβγαινα απο το δωμάτιο μετα απο 1,5 ώρα, έχοντας περάσει ολη αυτή την ώρα σκυμμένη μέσα στην κούνια χαϊδεύοντας του την πλάτη. Λιγες φορές είχε αποκοιμηθει μόνος του τελείως, αλλα ήταν ελάχιστες....νομίζω ότι μόνο 1 εβδομαδα είχε κρατήσει και μετα τα ίδια.

 

Κάπως έτσι στην Μ. Παρασκευή χωρίς να το έχω προσχεδιασει τον έβαλα στην κούνια του είπα καληνύχτα και έφυγα. Φυσικά άρχισε το κλάμα και τα πρώτα 15' μπήκα μέσα 2 φορές να τον παρηγορησω αλλα μετα δεν ξαναμπηκα. Τον έβλεπα απο την κάμερα, ήταν προφανές ότι νυσταζε και ότι απλά δεν έβρισκε τον τροπο να αποκοιμηθει χωρίς βοήθεια και έτσι τον άφησα να το μάθει. Έκλαιγε όπως είπα 45', άντεξα γιατι είχα ξεπεράσει πια οποιαδήποτε τύψη έχοντας δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα! Από εκείνο το βράδυ δεν έχει ξανακλαψει ποτέ! Μετα το γαλα κάνουμε 10' αγκαλίτσες, μετα καληνύχτα, φιλί και στην κούνια. Ακομα και τώρα υπάρχουν φορές που τον βλέπω ότι δεν κοιμάται γρήγορα, δηλαδή μπορεί να του πάρει μισή ώρα, αλλα δεν διαμαρτύρεται, παίζει με τα χέρια του, με το αρκουδάκι, μιλάει μόνος του κλπ και τελικα κοιμάται. Επίσης να πω ότι στην αρχή της νύχτας του βάζω την πιπιλα του δεμένη πάνω του με την ειδική αλυσίδα, γιατι παλιά όταν έβγαινα απο το δωμάτιο και έβλεπε ότι δεν πήγαινε ενώ έκλαιγε, έβγαζε την πιπιλα και την πετούσε στο πάτωμα για με αναγκάσει να μπω.

 

Κάπως έτσι τα καταφέραμε στους 18 μήνες περίπου, την κατάλληλη στιγμή μάλιστα γιατι καταφτάνει αδελφάκι!

 

Πάντως να επισημάνω ότι πριν τον αφήσω να κλάψει, είχαν προηγηθεί όλα τα παραπάνω, δηλαδή μια σταδιακή απομάκρυνση απο το ρηλαξ, την αγκαλιά κλπ και ίσως και αυτο βοήθησε στο να έχω γρήγορα αποτελέσματα.

 

και εγω με ολες αυτες τις μεθοδους προσπαθώ και δεν βγαινει ακρη.κλαιει πολυ για να κοιμηθεί ακομα και στην αγκαλιά.τα βραδιά κοιμομαστε αγκαλιτσα αλλα μαλλον ζεσταίνεται και παλι εχει πρόβλημα.τωρα εχει βρει καινούργια συνηθεια.δεν τρωει μεσα στη μερα και το βράδυ ξυπναει ανα 2 ωρες.ειπα να ξεκινησω το ελεγχόμενο κλαμα γιατί ειμαι πολύ κουρασμένη πλεον αλλα αν είναι καποιος αλλος εδώ τον λυπάται και φτου και απο την αρχη.

[Deena]

και εγω με ολες αυτες τις μεθοδους προσπαθώ και δεν βγαινει ακρη.κλαιει πολυ για να κοιμηθεί ακομα και στην αγκαλιά.τα βραδιά κοιμομαστε αγκαλιτσα αλλα μαλλον ζεσταίνεται και παλι εχει πρόβλημα.τωρα εχει βρει καινούργια συνηθεια.δεν τρωει μεσα στη μερα και το βράδυ ξυπναει ανα 2 ωρες.ειπα να ξεκινησω το ελεγχόμενο κλαμα γιατί ειμαι πολύ κουρασμένη πλεον αλλα αν είναι καποιος αλλος εδώ τον λυπάται και φτου και απο την αρχη.

 

Καλη επιτυχία εύχομαι! Ξεκινώντας την προσπάθεια, πρέπει να έχεις διασφαλίσει τα εξής :

 

-Ότι όντως δεν ξυπνάει τόσο συχνά από πείνα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τρώει επαρκείς ποσότητες μέσα στην ημέρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να πεινάσει και μέσα στη νύχτα, καθώς είναι μικρούλης ακόμα, αλλά σίγουρα κάθε 2 ώρες που λες αποκλείεται να πεινάει.

 

- Ότι κοιμάται και μέσα στην ημέρα. Αυτό είναι πολύ βασικό για να αποφύγεις την υπερένταση στο τέλος της ημέρας, καθώς αυτή δυσχαιρένει πολύ το να αποκοιμηθεί.

 

- Ότι δεν κοιμάται πολύ αργά. Για τον ίδιο παραπάνω λόγο.

 

- Ότι υπάρχει μια σταθερή ρουτίνα ύπνου κάθε ημέρα, τόσο ως προς την ώρα, όσο και ως προς την διαδικασία που προηγείται.

 

Η ηλικία του είναι καλή πάντως για εκπαίδευση, καθώς ακόμα δεν μπορεί να σηκωθεί εύκολα όρθιος κ.λπ. οπότε θα έχεις λιγότερη αντίδραση τέτοιου είδους. Γενικά όσο μεγαλώνει το παιδί τόσο πιο δύσκολο είναι γιατί εδραιώνονται οι συνήθειες.

 

Όταν λες ότι είναι κάποιος άλλος στο σπίτι την ώρα του ύπνου ποιον εννοείς? Φαντάζομαι όχι τον μπαμπά του, τον οποίο σε κάθε σίγουρη είμαι σίγουρη ότι μπορείς να τον πείσεις να σε αφήσει για 5-10 μέρες να κάνεις την προσπάθειά σου. Ο οποιοσδήποτε άλλος κατά την γνώμη μου -και χωρίς παρεξήγηση - κάνει επίσκεψη είτε πριν την ώρα ύπνου, είτε μετά.

 

Καλή τύχη!!!!

[Pandoritsa]

Γλυκές μανουλες γεια σας!!!!!!!!

Συγνώμη που χάθηκα αλλά πολύ δύσκολα ρε κορίτσια!!!!!!

Δουλεια αγχος κούραση πολλα μαζί!!!!

Deena μου χαίρομαι πολύ που όλα είναι καλά με το σπορακι σου!!!!

Christina884 σε ευχαριστώ πολύ....θέλει τρελή υπομονή σε καταλαβαίνω....

Το μωρακι μου είναι πολύ καλά κορίτσια... Μέχρι τωρα Τον έχει η μαμά και είπε τώρα οτι θέλει να έρχεται και η πεθερά μου:shock::shock: δεν βγάζω ακρη.... Ο ύπνος του την ημερα είναι θαυμάσιος πια. Κοιμαται περιπου ενα δίωρο το πρωι και γύρω στην μια ωρα το απογευμα χωρίς διακοπή. Την νύχτα έχουμε κάποια βελτίωση δηλαδή δεν ξυπνάει 20 φορες ξυπνάει 6-7 τον θηλάζω και κοιμάται. Για λιγες μέρες είχε σταματήσει το μπουσουλημα στον ύπνο του όμως έχει 3 μέρες που το έχει αρχίσει παλι και είναι λίγο πιο ζορικος. Έχουμε πάντως βελτίωση!!!!!

nikx καλώς ήρθες στην παρέα μας!!!!! Κάνε ενα κόπο να διαβάσεις τις προηγούμενες σελίδες τα κορίτσια λένε υπέροχα και πολύ χρήσιμα πραγματα. Όπως και να χει θέλει υπομονή και δυναμη!!!! Είμαστε πολλές......

Koalaki μου εύχομαι να είσαι καλά γλυκια μου....

[Pandoritsa]

Εύχομαι ΟΛΕΣ να είστε καλά!!!!! Περιμένω νέα σας αλλά και μια απαντηση.

Ενω την ημέρα κοιμάται πολύ καλα και μια και δυο και δυόμιση ώρες σερι ειτε τον κοιμησω εγώ ειτε οι γιαγιάδες την νύχτα με τον ίδιο τροπο γιατί δεν μπορεί να κοιμηθεί;;;;; Τι διαφορετικό συμβαίνει;;;;;;;;;;

[Koalaki]

Εύχομαι ΟΛΕΣ να είστε καλά!!!!! Περιμένω νέα σας αλλά και μια απαντηση.

Ενω την ημέρα κοιμάται πολύ καλα και μια και δυο και δυόμιση ώρες σερι ειτε τον κοιμησω εγώ ειτε οι γιαγιάδες την νύχτα με τον ίδιο τροπο γιατί δεν μπορεί να κοιμηθεί;;;;; Τι διαφορετικό συμβαίνει;;;;;;;;;;

 

Γλυκια μου PANDORITSA ειχα και εγω κατι τετοιες αποριες αλλα η εμπειρια που απεκτησα μου διδαξε πως το βραδυ διαφερει πολυυυ απο την ημερα, οσο και να μας φαινεται περιεργο!!! Αν ειστε σε φαση οδοντοφυιας ειναι ενας πολυυυ σημαντικος λογος να μην κοιμαται το μωρο ικανοποιητικα, τοσο σε χρονο οσο και σε ποιοτητα, μην ξεχνας πως τα δοντακια κανουν την εμφανιση της κυριως το βραδυ, στην προσπαθεια τους να "βγουν" στην επιφανεια "χτυπουν" προς τα επανω με συνεπεια τον ανησυχο υπνο.

Αν σε αυτο προσθεσεις την αλλαγη του καιρου και γενικα τη ζεστη γινεται ενας δυσκολος συνδυασμος, που ομως σταδιακα θα υποχωρησει!!!

Επισης, το γεγονος οτι ο νυχτερινος υπνος διαρκει πολυ περισσοτερο απο τον ημερησιο υπνο κανει την κατασταση ακομα πιο αφορητη, χωρις αυτο να σημαινει οτι αυτη τη διαφορα δεν την αντιλαμβανεται το μωρο, απλα ειναι καθαρα θεμα αναπτυξιακο που εχει να κανει με τον εγκεφαλο (κουραση, ερεθισματα κλπ...). Ολα θα στρωσουν, υπομονη!!!

[Deena]

Εύχομαι ΟΛΕΣ να είστε καλά!!!!! Περιμένω νέα σας αλλά και μια απαντηση.

Ενω την ημέρα κοιμάται πολύ καλα και μια και δυο και δυόμιση ώρες σερι ειτε τον κοιμησω εγώ ειτε οι γιαγιάδες την νύχτα με τον ίδιο τροπο γιατί δεν μπορεί να κοιμηθεί;;;;; Τι διαφορετικό συμβαίνει;;;;;;;;;;

 

Καλημέρα!!!

 

Υπάρχει η θεωρία ότι ο βραδυνός και οι ημερήσιοι ύπνοι ελέγχονται από διαφορετικό μέρος του εγκεφάλου, οπότε δεν είναι καθόλου σπάνιο το φαινόμενο τα μωρά να παιδεύονται είτε με τους ημερήσιους είτε με τον βραδυνό ύπνο.

 

Κυρίως όμως πιστεύω ότι είναι θέμα συνήθειας. Ο μικρός σου πλέον μετά από τόσους μήνες έχει πάρει το μήνυμα ότι την ημέρα στήθος δεν έχει, είτε γιατί η μαμά δεν είναι σπίτι είτε γιατί, ακόμα κι αν είναι, δεν δίνει πια στήθος. Έχοντας λάβει αυτό το μήνυμα, νομίζω ότι έχει προσαρμοστεί αναλόγως και αυτό είναι το ζητούμενο να γίνει και το βράδυ, όταν είσαι έτοιμη να το κάνεις.

 

Το βράδυ ακόμα προφανώς έχει συνδυασμένο τον ύπνο με το στήθος και αντιδρά όταν προσπαθείς να τον κοιμίσεις με άλλο τρόπο.

 

Αυτή την εξήγηση μπορώ να δώσω μόνο. Για πες καμιά λεπτομέρεια! Σε τί φάση είστε?

[Deena]

Καλημέρα σε όσους διαβάζουν αυτό το θέμα, είτε συμμετέχουν είτε όχι. Μου έτυχε κάτι σήμερα, σχετιζόμενο εμμέσως με το θέμα του ύπνου, το οποίο με έβαλε σε σκέψεις και προβληματισμό και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Προλογίζοντας να πω ότι τις τελευταίες μέρες ο μικρός μου (sleep champion κατά τ' άλλα!!!!) έχει αρχίσει και ξυπνάει τη νύχτα κατά τις 3 με 4 και για να ξανακοιμηθεί πρέπει οπωσδήποτε η μαμά ή ο μπαμπάς να ξαπλώσουν δίπλα του. Ακόμα και τότε όμως, αν πάμε να τον βάλουμε στην κούνια ξυπνάει και πάλι, εκτός κι αν έχει αποκοιμηθεί βαριά. Κατ' αποτέλεσμα, περνάμε γύρω στη 1,5 - 2 ώρες κάθε νύχτα ξαπλωμένοι μαζί του στο μονό κρεβάτι του δωματίου του, λαγοκοιμώμενοι ή - στην περίπτωση την δική μου - εντελώς ξύπνιοι, περιμένοντας να κοιμηθεί.

Χτες λοιπόν ήταν μια από αυτές τις νύχτες, καθώς ήμουν ξύπνια από τις 4 μέχρι τις 5.30, έχοντας προσπαθήσει άπειρες φορές στο ενδιάμεσο να τον μεταφέρω κοιμισμένο στην κούνια, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Εν τω μεταξύ, λόγω της υπερέντασης, ο ύπνος με ξαναπήρε γύρω στις 6, στις 7 δε, αναγκαστικά ξύπνησα για την δουλειά. Όπως καταλαβαίνετε σήμερα σέρνομαι (είναι και αυτό το πρώτο τρίμηνο που δεν λέει να τελειώσει!!!!), anyway ξέρω ότι περνάει μια φάση και κάνω απλά υπομονή να τελειώσει, δεν παραπονιέμαι ούτε μιζεριάζω, αλλά σήμερα το πρωί έγινε το εξής που με προβλημάτισε :

Φτάνοντας στο γραφείο ήμουν φυσικά στα κακά μου τα χάλια και συνάντησα μια συνάδελφο - συνομίληκη και επίσης μαμά - η οποία βλέποντάς με, με ρώτησε τί έχω. Της εξέθεσα λοιπόν τα παραπάνω πιστεύοντας ότι ως νέα μαμά θα καταλάβαινε, δεν περίμενα φυσικά παρηγοριά (δεν την χρειαζόμουν ούτε είμαστε και κολλητές!!!), αλλά αυτό που μου είπε με κόλλησε στον τοίχο. Γυρίζει λοιπόν με ένα αδιάφορο και σκληρό βλέμμα και μου λέει «Εεμ…έτσι είναι, τι περίμενες? Ότι μαμά είσαι μόνο για την ημέρα?».

Η απάντησή της με σόκαρε αρχικά και από τότε μου έχει δημιουργηθεί ένας έντονος προβληματισμός. Με προβληματίζει η ανάγκη που ένιωσε αυτή η κοπέλα να «την πει» σε έναν κουρασμένο άνθρωπο, χωρίς καλά - καλά να τον γνωρίζει, κυρίως όμως με προβληματίζει το συγκεκριμένο περιστατικό ως δείγμα του πολέμου μεταξύ των μαμάδων που μαίνεται παγκοσμίως – κυρίως μέσω του ΙΝΤΕΡΝΕΤ – και που δημιουργεί αχρείαστη πίεση, άγχος και μειονεκτικά συναισθήματα.

Το πιθανότερο είναι ότι η συγκεκριμένη κοπέλα είναι και αυτή μια πολύ κουρασμένη μαμά, η οποία όμως αντί για κατανόηση φαίνεται να αισθάνεται ικανοποίηση όταν «υποφέρει» και κάποιος άλλος. Ίσως, εκτός από κουρασμένη, είναι επίσης πραγματικά της άποψης ότι, από την στιγμή που γίνεσαι μαμά, δεν δικαιούσαι να σκέφτεσαι τον εαυτό σου, την ξεκούρασή σου, την βόλτα που θέλεις να πας, τα νύχια που θέλεις να βάψεις, τον ύπνο που χρειάζεσαι κ.λπ. Αν ισχύει μόνο η πρώτη περίπτωση, τότε ΟΚ είναι απλά κακεντρεχής και δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς παραπέρα.

Η δεύτερη όμως περίπτωση, η οποία τείνει να γίνει ολόκληρη κατηγορία μαμάδων, είναι αυτή που – αν και σεβαστή – έχει δημιουργήσει, ελπίζω άθελά της, τα mummy wars! Θα πάρω για παράδειγμα τον ύπνο γιατί αυτό είναι το θέμα μας. Έχω διαβάσει πολλές φορές εδώ στο φόρουμ ιστορίες μαμάδων παρόμοιες με αυτήν της Pandoritsa, μαμάδων στα όρια υπερκόπωσης, απεγνωσμένων από την αϋπνία και τα ατέλειωτα ξενύχτια που αναζητούν λύσεις, και αντί για προτάσεις παίρνουν απαντήσεις τύπου «Είναι φυσιολογικό!», «Έτσι είναι η μητρότητα», «Έτσι κάνουν τα μωρά» ή ακόμα και πιο σκληρές, ιδίως αν πάνε και μόνο να υπονοήσουν ότι πέρασε για ένα δέκατο του δευτερολέπτου από το μυαλό τους να αφήσουν το μωρό τους να κλάψει!!!

Η ίδια μαμά που επιβραβεύεται όταν ξενυχτάει δίπλα στο μωρό της όλη νύχτα, που το θηλάζει ασταμάτητα για να κοιμηθεί, που του δίνει την πιπίλα του 20 φορές τη νύχτα για να μην προλάβει να κλάψει, γίνεται η αναίσθητη και άκαρδη μαμά αν αποφασίσει να δοκιμάσει κάτι πιο «σκληρό» και «άμεσο» από τα παραπάνω (π.χ. κλάμα, ελεγχόμενο ή μη), για να μπορέσει κι αυτή – άκουσον, άκουσον!!! – να ξεκουραστεί.

Δεν ξέρω γιατί μου έχουν έρθει αυτές οι σκέψεις, ακόμα και τώρα που τις γράφω μου κάνει εντύπωση που μια απλή αν και σκληρή φράση μου ξύπνησε όλα αυτά. Πραγματικά όμως αισθάνθηκα ότι πίσω από την φράση αυτή κρυβόταν η παραπάνω νοοτροπία, ότι η συγκεκριμένη μαμά, αν έγραφε π.χ. στο φόρουμ, θα ήταν από τις μαμάδες που δεν θα έχαναν την ευκαιρία να μεμφθούν άλλες μαμάδες με τον παραπάνω τρόπο.

Που θέλω να καταλήξω και προσπαθώντας να μην ξεφύγω τελείως από το θέμα μας : Ναι, η εκπαίδευση ύπνου είναι δύσκολη, ναι το παιδί θα δυσανασχετήσει και θα κλάψει λιγότερο ή περισσότερο. Φυσικά δεν είναι υποχρεωτική για καμία μαμά! Ανάλογα με τις αντοχές και τις απόψεις της, η καθεμιά μπορεί, αν θέλει, απλά να κάνει υπομονή και να περιμένει το πρόβλημα να λυθεί από μόνο του (δύσκολο, αλλά ομολογουμένως ελάχιστα παιδιά π.χ. ηλικίας 4-5 ετών δεν κοιμούνται τη νύχτα). Αν πραγματικά δεν μπορείτε να αντέξετε το κλάμα του παιδιού ή πονά η ψυχή σας να μην είστε δίπλα του κάθε φορά που ξυπνάει το βράδυ και έχετε βάλει την δική σας ξεκούραση και κυρίως την ψυχολογία σας σε πολύ κατώτερο επίπεδο, τότε καλώς κάνετε και αφήνετε την εκπαίδευση για αργότερα ή και για ποτέ.

Ωστόσο, υποψιάζομαι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις εμπόδιο στο να κάνει μια μαμά προσπάθεια για εκπαίδευση ύπνου είναι οι υψηλές προσδοκίες που δημιουργούνται από τον περίγυρο (κυρίως ιντερνετικό) και τις ενοχές που συνεπάγονται οι προσδοκίες αυτές σχετικά με το τι είναι «αποδεκτό» να κάνει μια «καλή» μαμά. Οι προσδοκίες αυτές είναι που κάνουν μια μαμά να νιώθει ότι θα έχει αποτύχει αν π.χ. καταφύγει σε μια μέθοδο κλάματος, με αποτέλεσμα ο φαύλος κύκλος να διαιωνίζεται!

Θα κλείσω εδώ το παραλήρημά μου, ελπίζοντας σε εποικοδομητικό feedback!

[mkcm]

Δε διάβασα όλα τα πόστ, είχα κάποτε ξεινκήσει και το άφησα το θέμα. Κάπου είχα αναφερθεί στη μέθοδο "Κοιμήσου Παιδί μου", δε θυμάμαι αν το είχα κάνει κι εδώ... ας επαναφέρω το θέμα, μήπως και βοηθήσω.

Το ίδιο πρόβλημα είχα κι εγώ με την κόρη μου, η οποία ξυπνούσε άπειρες φορές μέσα στη νύχτα και δεν ξανακοιμόταν αν δεν πηγαίναμε, με αποκορύφωμα όταν ήταν 18 μηνών (τον περασμένο Οκτώβρη) να ξυπνά και να μην ξανακοιμάται για 1 - 2 - 3 ώρες με όλα τα επακόλουθα σε μένα στη δουλειά, αλλά και στην ίδια στο σταθμό (γκρίνια, κλπ.).

Εφάρμοσα τη μέθοδο του βιβλίου και μέσα σε 3 μέρες έμαθε να κοιμάται σερί ΟΛΗ τη νύχτα 11 - 12 ώρες.

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Πάρτε το βιβλίο (είναι φτηνό), διαβάστε το, εφαρμόστε το και θα με θυμηθείτε.

 

Υ.Γ.: στο βιβλίο περιγράφονται ορισμένες τραβηγμένες αντιδράσεις παιδιών, τις οποίες εμείς δεν περάσαμε, αλλά ούτε και όσες φίλες μου το εφάρμοσαν.

[smak]

Αγαπητη Deena... Δεν ξερω αν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο μαζι σου! Κ εγω εχω παρει αυτη την απαντηση και η αληθεια ειναι οτι αρχισα ΕΓΩ να νιωθω ενοχη που δεν αισθανομαι οπως αυτη η κοπελα! Ναι ετσι ειναι, το να εισαι γονιος θελει θυσιες, ξενυχτια, κουραση και τοσα αλλα! Πραγματικα ηθελα ενα παιδι οσο τιποτα στο κοσμο! Αλλα θελω και ενεργεια για να μπορεσω να ειμαι και μαζι του και με τον ανθρωπο που το φεραμε στον κοσμο. Να μπορω να ευχαριστιεμαι το παιδι μου και να μην ειμαι μονιμως ενα κουρελι!

Ειμαστε μανες αλλα και γυναικες, συζυγοι, φιλες, ΑΝΘΡΩΠΟΙ! Το λιγοτερο μια συμβουλη οποτε και οπως μπορει ο καθενας να δωσει ειναι δεκτη!

ΟΥΦ! Θελω τοσα πολλα να γραψω αλλα τωρα δεν εχω το χρονο... Ελπιζω να επιστρεψω...

[G.Geo]

Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και έχει άλλες ανάγκες. Υπάρχουν γυναίκες που ζουν και αναπνέουν ΜΕΣΑ από τα παιδιά τους, που δεν εντιλαμβάνονται ζωή πέρα από αυτά. Εγώ νομίζω πως δεν είμαι τέτοια. Το να με κάνει οποιοσδήποτε, να αιστανθώ τύψεις και ενοχές γι' αυτό, είναι επιεικώς απαράδεκτο, όπως απαράδεκτο θα ήταν να κάνω εγώ μία άλλη γυναίκα να αιστανθεί άσχημα γιατί είναι δοσμένη 100% στο παιδί της. Μέχρι 1.5 χρονών που με ξύπναγε ο μικρός 15 φορές κάθε βράδυ και με δουλειά-σπίτι-παιδιά όλη μέρα -καθώς ο άντρας μου λείπει όλη μέρα, τολμώ να πω πως ήμουν ενα ράκος και αν κάποια μου έλεγε την ατάκα που είπανε σε εσένα, θα γινομουν ΤΟΥΡΚΟΣ!!! Όχι, δεν είμαστε μαμάδες μονο της ημέρας, και θα ξενυχτήσουμε, και θα στιρίξουμε και θα αφιερωθούμε στα παιδιά μας, ΑΛΛΑ είμαστε και γυναίκες-επαγκελματίες-σύζηγοι-ανθρωποι ΕΠΙΣΗΣ. Δεν γεννηθήκαμε μαζί με τα παιδιά μας, υπήρχαμε και ΠΡΙΝ απο αυτά και αυτό οφείλουμε να το θυμόμαστε!!!!!!!!! Εγώ αν είμαι μόνο μαμά-επειδή το παιρνάω κατα καιρούς- (πχ τον χειμώνα που κλεινόμαστε μέσα 6 μήνες, λόγω ασθενειων κτλ), αρρωσταίνω και ψυχολογικά και σωματικά. Δεν την παλεύω.. Είμαι λάθος... δεν είμαι καλή μαμά... εγώ λέω όχι. Γιατί το νιώθω πως είμαι καλή μαμά και γιατί καλή μαμά είναι αυτή που αγαπάει τα παιδιά της και κάνει το καλύτερο ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ! Αν μία μαμά δεν είναι καλά η ίδια, δεν μπορεί να είναι καλή μαμά!!! Το τι χρειάζεται μια μαμά για να είναι καλά η ίδια, αυτό είναι πολύ σχετικό! Έχει να κάνει με χαρακτήρα, με ονειρα ζωής, με βιώματα, με στόχους, με το παρελθόν της....

[Macorina]

Deena μου,

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

Το θέμα που προκύπτει μεταξύ των μαμάδων κατά την άποψή μου, έχει ρίζες στην ψυχολογία των γυναικών αυτών. Δηλαδή, κάποιες ως άνθρωποι είναι πιο ανασφαλείς και προσπαθούν να μειώσουν τη διπλανή τους για να νοιώσουν ανώτερες, κάποιες είναι πολύ φανατισμένες με τις θεωρίες που ενστερνίζονται, και προσπαθούν μ'αυτό το τρόπο (μεταξύ άλλων, όπως η συνεχής παράθεση ερευνών που έχουν γίνει προς αυτή ή εκείνη την κατεύθυνση) να πείσουν κι άλλες μαμάδες να πράξουν με τον ίδιο τρόπο, κάποιες απλά δεν έχουν με τι να ασχοληθούν και αυτή η κόντρα τις κάνει να νιώθουν σημαντικές. Δεν ξέρω. Φαντάζομαι θα υπάρχουν κι άλλοι λόγοι.

Αυτό που λές με είχε ενοχλήσει πολύ στην αρχή και όντας φύσει άτομο αντιδραστικό, είχα θυμώσει πάρα πολύ με την απολυτότητα και την επιθετικότητα, καθώς και με την ευκολία με την οποία σκορπούν τύψεις στις άλλες μαμάδες. Για το πόσο αντέχουν, για το πώς λειτουργούν σε σχέση με τα παιδιά τους και με τις προτεραιότητες που βάζουν. Μετά όμως συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό το πανηγύρι είναι απλώς πλασματικό. Δηλαδή, ούτως ή άλλως τελικά πράττουμε ανάλογα με το τι άνθρωποι είμαστε εμείς, και τι προσωπικότητες έχουν τα παιδιά μας. Δεν έχει σημασία ούτε τι πιστεύει η διπλανή μας για το τι κάνουμε, και φυσικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να μας γεννιούνται τύψεις επειδή η διπλανή μας πχ ξενυχτάει, ή επειδή φτιάχνει όλα τα φαγητά του παιδιού της μόνη της ή δεν ξέρω και γω τι. Ο καθένας είναι ο εαυτός του με την δική του ζωή.

Οι τύψεις και το άγχος βέβαια πιστεύω ότι πάνε πακέτο με τη μητρότητα. Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα νιώθεις ότι δεν το κάνεις καλά, κι αυτό είναι κάτι που το παλεύω. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου για το πιο λογικό πράγμα του κόσμου: είμαι άνθρωπος, δεν είμαι θεός, έχω τα ελλατώματά μου, τις αντοχές μου, ή οτιδήποτε άλλο, αλλά στην τελική κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.

[mkcm]

Καμία τύψη, καμία ενοχή και καμία σημασία μη δίνεις σε τέτοιου είδους σχόλια. Απλά να σκεφτούμε, ότι ο ύπνος είναι βιολογική ανάγκη και για το παιδί και για τη μαμά. Και επειδή ακριβώς είμαστε μαμάδες όλο το 24ωρο (και το πρωί και το βράδυ) και ρόλος μας δεν είναι μοναχά να ταΐζουμε, να ποτίζουμε, να πλένουμε, να αλλάζουμε και να κοιμίζουμε τα παιδιά μας, αλλά να παίζουμε μαζί τους, να τους μαθαίνουμε πράγματα, να περνάμε όμορφες στιγμές μαζί τους κάνοντάς τα να γελούν και να είναι ευτυχισμένα, αν είμαστε κομμάτια από τα ξενύχτια όλα αυτά δεν θα μπορούμε να τα προσφέρουμε, με αποτέλεσμα να μην είμαστε επαρκείς μαμάδες ούτε τη μέρα ούτε τη νύχτα.

Δυσκολεύομαι να πιστέψω, ότι ένας άνθρωπος που επί μήνες ή χρόνια δεν κοιμάται καλά μπορεί να έχει ενέργεια να είναι σούπερ και ως εργαζόμενος και ως γονιός και ως σύντροφος και ως νοικοκυρά/ νοικοκύρης.

Για μένα, τη στιγμή που οι παραπάνω ισορροπίες χάθηκαν, που έφτασα σε σημείο να φωνάξω μέσα στη νύχτα στη μικρή μου "άντε κοιμήσου πια" και από μέσα που να βρίζω για την κακή μου τύχη (ναι το έκανα γιατί μετά από 1,5 χρόνο που με ξύπναγε κάθε 1 ώρα και μετά από 10 μέρες που φύλαγα κυριολεκτικά για 3ωρα - 4ωρα κάθε νύχτα σκοπιά δεν την πάλευα πια) κατάλαβα ότι ήρθε η ώρα να κάνω κάτι δραστικό....και πέτυχε (μεθοδος ελεγχόμενου κλάματος, όπως έγραψα παρακάτω).

Τι να πω, εγώ είμαι μια μέση γυναίκα με πολύ ενέργεια μεν, που όμως χρειάζομαι μια φυσιολογική δόση ύπνου κατά τη διάρκεια της νύχτας για να ξαναγεμίζω μπαταρίες, άλλες μπορεί να έχουν ντούρασελ και να την παλεύουν αλλιώς....μπράβο τους.

[Deena]

Καλημέρα!

 

Δεν τίθεται ζήτημα τύψεων ή ενοχών σε καμία περίπτωση, τουλάχιστον για μένα. Είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος που δεν "μασάει" από τέτοιες κουβέντες, αλλά δεν είναι όλοι οι χαρακτήρες ίδιοι και για τον λόγο αυτό λέω ότι θα υπάρχουν πολλές μαμάδες που επηρεάζονται από τις κουβέντες αυτές και τις κρατούν πίσω.

 

Κατά τα άλλα κι εγώ βρίσκω αυτές τις διαμάχες ανούσιες και δεν συμμετέχω ποτέ. Γενικώς το υπέρμετρο πάθος για μια ιδέα δεν το συμπαθώ, νομίζω ότι φλερτάρει επικίνδυνα με τον φανατισμό και το αποστρέφομαι. Αν ψάξει κανείς τις δημοσιεύσεις μου στο φόρουμ, ποτέ δεν έχω εμπλακεί σε τέτοιου τύπου συζητήσεις και ΠΟΤΕ δεν γράφω σε θέμα για το οποίο δεν γνωρίζω ή δεν μπορώ να δώσω μια συμβουλή. Διαβάζω όμως όλα σχεδόν τα θέματα και συχνά μου κάνει εντύπωση ότι π.χ. μπαίνει μια κοπέλα και ζητάει συμβουλές για να κάνει εκπαίδευση ύπνου γιατί θέλει να παύσει να χρειάζεται να έχει το μωρό στο στήθος για να αποκοιμηθεί και της απαντούν πάμπολλες μαμάδες χωρίς να δώσουν την παραμικρή συμβουλή, αλλά λέγοντας πράγματα του τύπου "Είναι φυσιολογικό να είσαι η πιπίλα του μωρού σου", "Έτσι το μωρό αισθάνεται ασφάλεια" κ.λπ. Και σκέφτομαι και απορώ : Αφού ρε παιδιά η κοπέλα ρητώς λέει ότι δεν την παλεύει άλλο έτσι, τί νόημα έχει να της λέει κάποιος ότι αυτό είναι το φυσιολογικό? Γιατί δηλαδή, αν θέλει να το αλλάξει, τί θα είναι πια...αφύσικο?

 

Το χειρότερο είναι ότι πίσω από αυτές τις κουβέντες που τις περισσότερες φορές εκφέρονται ως καλοπροαίρετες κρύβεται μια έμμεση μομφή που μπορεί πραγματικά να κάνει την μαμά που ζητάει βοήθεια να "σκαλώσει". Γιατί ναι μεν υπάρχουν κάποιες από εμάς που πραγματικά θα κάνουν αυτό που πιστεύουν φιλτράροντας τις συμβουλές που παίρνουν, σίγουρα υπάρχουν όμως και κάποιες κοπέλες που επηρεάζονται και μπαίνουν σε ακόμα μεγαλύτερο κύκλο ενοχών και είναι κρίμα!

 

Ομολογουμένως τα θέματα που πυροδοτούν τις μεγαλύτερες εντάσεις είναι αυτά του ύπνου και του θηλασμού, ίσως γιατί σε μεγάλο βαθμό συνδέονται. Προσωπικά δεν θήλασα παρά δύο (2) μήνες μόνο γι΄αυτό και δεν υπάρχει περίπτωση να γράψω ποτέ συμβουλή σε θέμα θηλασμού (πώς θα μπορούσα άλλωστε?), εκτός κι αν τα καταφέρω με το δεύτερο :) Ομοίως, παρά το γεγονός ότι δεν θήλασα και ο γιος μου είναι μια χαρά, δεν πρόκειται ποτέ να απευθυνθώ σε μαμά που ρητώς λέει ότι θέλει να θηλάσει και ζητάει βοήθεια, λέγοντάς της "Έλα μωρέ και να μην θηλάσεις δεν έγινε τίποτα!"...δεν μου πέφτει λόγος, δεν προσφέρω τίποτα στην κοπέλα αυτή, άσε που θα πέφτανε να με φάνε!!!!

 

Αντιστοίχως, μια μαμά που δεν την ενδιαφέρει να κάνει εκπαίδευση ύπνου στο παιδί της και βλέπει μια άλλη μαμά να θέλει να κάνει το αντίθετο, είναι χίλιες φορές καλύτερο να σιωπήσει ή να πει ένα απλό "Υπομονή και καλή τύχη!" και τίποτα παραπάνω.

[Pandoritsa]

Καλησπέρα και απο μένα!!!

Κατ αρχήν μπράβο σε όλες που βρίσκεται χρονο και είστε εδώ και τα καταφέρνετε με δουλεια, σπίτι, παιδιά, μωρά κτλ. Εγώ ομολογώ οτι τώρα με την δουλεια δυσκολευομαι αρκετα.... Και ναι έχετε δίκιο!!!!! Ο συνδιασμός ολων των παραπανω και το ξενύχτι δεν παλευεται με τίποτα!!!!! Θέλω να πω πως την ημερα που μπηκες και έγραψες deena απάντησα με ενα μακροσκελές κείμενο αλλά για καποιο λογο(προφανώς απο κακό χειρισμό)το έχασα και δεν είχα χρονο να ξαναγραψω. Θέλω να ρωτησω πρωτα απο όλα πως παει η εγκυμοσύνη σου;

Όσο για τις διαμάχες με βρίσκεται απόλυτα σύμφωνη σε όλα ,Συμφωνώ με την macorina οτι υπαρχουν άνθρωποι που όταν μπαίνουν σε αυτήν την διαδικασία νιώθουν ανώτεροι!!!

Εχεις δίκιο πως ο ύπνος και ο θηλασμός είναι τα θέματα που πυροδοτούν τους καβγάδες!!!

Εγώ μπορω αντίθετα να δώσω τις συμβουλες μου μονο για τον θηλασμο!

Εγώ λοιπον όταν γεννήσεις και θελήσεις να θηλασεις θα είμαι εδώ για να σου ανταποδωδω όλες τις συμβουλες που απλόχερα μου εχεις χαρίσει αν και σου εύχομαι να μην χρειαστείς καμια!!!! Το koalaki μου έχει δίκιο βγάζει τα πανω δοντακια του ο μικρόυλης μου... Όσο για μας ο ύπνος μέσα στην ημερα ειναι τέλειος και έκρυβα μια ελπίδα οτι αυτό θα διόρθωνε λίγο τις νύχτες μας αλλά δυστυχώς εγώ είμαι μια απο τις μαμαδες που ακόμα ξενυχτάνε!!! Βλέπω οτι είστε πολλες που επιλαξατε τη μέθοδο του κλαματος και θαυμαζω το κουράγιο σας... εγώ παρα την απίστευτη κούραση που κουβαλάω ακόμα δεν μπορω να το κανω ......

[Deena]

Εγώ μπορω αντίθετα να δώσω τις συμβουλες μου μονο για τον θηλασμο!

Εγώ λοιπον όταν γεννήσεις και θελήσεις να θηλασεις θα είμαι εδώ για να σου ανταποδωδω όλες τις συμβουλες που απλόχερα μου εχεις χαρίσει αν και σου εύχομαι να μην χρειαστείς καμια!!!!

 

Μακάρι να χρειαστώ συμβουλές θα έλεγα εγώ, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι αυτή την φορά θα αντέξω να προσπαθήσω. Στον γιο μου είχα πραγματικά όλες τις προϋποθέσεις να θηλάσω επιτυχώς : ένα πλήρως συνεργάσιμο μωρό που δεν πήρε σταγόνα συμπλήρωμα στο μαιευτήριο και έπιασε αμέσως στήθος χωρίς κανένα πρόβλημα τοποθέτησης, έναν παιδίατρο που δεν μου συνέστησε ποτέ συμπλήρωμα, βοήθεια στο σπίτι και πάνω από όλα πολλή ενημέρωση! Αυτό για το οποίο δεν ήμουν προετοιμασμένη ήταν το ψυχολογικό μέρος του εγχειρήματος και εν τέλει δεν μπόρεσα να διαχειριστώ ψυχολογικά το "είμαι με το στήθος έξω όλη μέρα". Ήρθε νωρίς και το πρόβλημα της παλινδρόμησης του μικρού, χρειάστηκε να μπω και νοσοκομείο για μια εβδομάδα λίγο μετά τον σαραντισμό (φλεγμονή στην χολή μου και μετέπειτα εγχείρηση)....δεν ήθελε και πολύ!

 

Τουλάχιστον τώρα είμαι - νομίζω - καλύτερα προετοιμασμένη ψυχολογικά, μακάρι να τα καταφέρω αυτή την φορά!

 

 

Βλέπω οτι είστε πολλες που επιλαξατε τη μέθοδο του κλαματος και θαυμαζω το κουράγιο σας... εγώ παρα την απίστευτη κούραση που κουβαλάω ακόμα δεν μπορω να το κανω ......

 

Δεν είναι εύκολη απόφαση για αυτό και για τους περισσότερους αποτελεί την τελευταία επιλογή. Βέβαια να πω -χωρίς να θέλω προφανώς να σου πω να το κάνεις - ότι μια ιδέα είναι και αυτό, εννοώ ότι άπαξ και το παιδί φτάσει σε μια στοιχειώδη ηλικία και έχοντας περάσει μήνες με την μαμά να ανταποκρίνεται σε κάθε του ανάγκη, αυτή η σχέση εμπιστοσύνης δεν θα γκρεμιστεί έτσι εύκολα, αν κλάψει περισσότερο για 3 -4 μέρες. Κάπως έτσι το βλέπω πια, αν και εγώ στο παρελθόν ήμουν πολύ επιφυλακτική!

[Macorina]

Καλή εγκυμοσύνη και με το καλό το μωράκι σου Deena μου...

Εθελόντρια και γω για βοήθεια και ψυχ. υποστήριξη για τον επιτυχή θηλασμό σου!!!

Και όσον αφορά στην μέθοδο ύπνου που μας έσωσε από κατάρρευση (εγώ λιποθυμούσα χωρίς προειδοποίηση και ο σύντροφός μου πάθαινε ημικρανίες που τον ρίχνανε στο κρεβάτι από την εξάντληση), ήταν όντως η τελευταία λύση.

[Koalaki]

Το koalaki μου έχει δίκιο βγάζει τα πανω δοντακια του ο μικρόυλης μου...

 

Ημουν σιγουρη οτι αυτου του ειδους η ανησυχια οφειλεται αποκλειστικα στα δοντακια. Εγω παρολο που δεν θηλασα (παρα ελαχιστες μερες) τραβηξα τον ιδιο (ισως και χειροτερο) γολγοθα με τον δικο σου και ορισμενων αλλων μαμαδων στο θεμα ΥΠΝΟΣ και πραγματικα ευχομαι να ειμαστε οι τελευταιες, ωστοσο εμπειρικα/συμπερασματικα και μονο θεωρω πως τα δοντια ειναι πραγματικα μεγαααλο θεμα και εχουν ενιοτε την "ικανοτητα" να διχαζουν και να μπερδευουν τις μαμαδες !!!

 

Κατα τα αλλα υπομονη γλυκια μου PANDORITSA, καποια στιγμη θα ειναι οοολα πιο "ομορφα" !!!

[G.Geo]

Τα δόντια είναι μεγάλο βάσανο και κάνουν τρελά ξενύχτια. Υπηρχαν ολόκληρες περίοδοι με τον μικρό να με ξυπνάει 15 φορές μέσα σε μία νύχτα, μέχρι να καταλάβω κάποια στιγμή ότι στάμπα ταλαιπωρούμαι και να δώσω depon από το πρώτο ξύπνημα. Μετά δεν ξανα-ξύπναγε εκτός κι αν έπεφτε η πιπίλα...Αλλά το depon με έσωσε πολλά βράδυα και θα με είχε σώσει και περισσότερα, αν σκεφτόμουν και αποφάσιζα να το δώσω κάποιες από αυτά...

[Deena]

Τι κάνετε βρε κορίτσια; Χαθηκαμε!

 

Να ελπισω ότι μειώθηκαν τα ξενύχτια και το έχετε ρίξει στον υπνο;:D:D

 

Σοβαρά τώρα, τι κάνετε;

[smak]

Τι κάνετε βρε κορίτσια; Χαθηκαμε!

 

Να ελπισω ότι μειώθηκαν τα ξενύχτια και το έχετε ρίξει στον υπνο;:D:D

 

Σοβαρά τώρα, τι κάνετε;

 

 

Μερες τωρα αναρωτιεμαι κ εγω το ιδιο και ευχομαι πραγματικα να το χουμε ριξει ολες στον υπνο!!!! Νομιζω οτι μπορει να αρχισαν οι διακοπες για καποιους. Εμεις παντως Αθηνα θα τη βγαλουμε και φετος! Εσεις?