ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΚΡΙΝΙΑ!!!!!

[nataeli]

Καλησπέρα

 

η μικρούλα μου είναι 18 μηνών και ακόμα δεν μιλάει.λέει που και που μαμα , μπαμπα κλπ.

το προβλημα μου είναι ότι σχεδόν συνέχεια γκρινιάζει λες και θέλει κάτι (που δεν καταλαβαίνουμε όσο παράλογο και αν είναι πχ γιατί είναι μπλε ο ουρανός).

και όταν πας να την μιλήσεις σωριάζεται στο πάτωμα και φωνάζει , κλαίει , ουρλιάζει ΚΑΙ κλπ.

με λίγα λόγια όταν δεν κάνουμε το δικό της γκρινιάζει .

και αυτό γίνεται σχεδόν όλη την μέρα.

μετά πάλι υπάρχουν μέρες που είναι τόσο χαρούμενη και καλή που νομίζω ότι είναι άλλο παιδί.

 

σας παρακαλώ πείτε πως να χειρίζομαι αυτές τις κρίσεις θυμού , γκρίνιας ή οτιδήποτε.

 

ευχαριστώ

[itsme]

Υπομονή μέχρι να μιλήσει.

Κι εμένα ο δικός μου επειδή δεν καταλαβαίνω τι θέλει να μου πει/δείξει ή επειδή δεν πρέπει να του δώσω το μαχαίρι πχ θυμώνει.

Λογικό.

Εγώ αυτό που κάνω είναι να του εξηγώ πχ "Γλυκέ μου, δεν μπορώ να καταλάβω τι θες να μου πεις" ή "δεν μπορώ να σου δώσω το μαχαίρι γιατί θα κοπείς και θα πονάς" και μετά να μην του καμία σημασία όση ώρα γκρινιάζει. Σαν να μην ακούω.

Ετσι και κάνω το λάθος και τον καλοπιάσω/χαιδέψω κλπ, ο θυμός γιγαντώνεται.

Πλέον ξέρει πως αν αρχίσει την γκρίνια δεν θα κερδίσει ούτε την προσοχή μου ούτε τίποτα άλλο.

Εννοείται πως ακόμη γκρινιάζει αλλά αισθητά μειωμένα και όποτε του πω "όχι", ξέρει πως είναι όχι γιατί δεν έχω υποχωρήσει ποτέ.

Δεν έχει σημασία που είναι τόσο μικρούλια, καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά από όρια.

 

Γνώμη μου είναι να αγκαλιάζεις το παιδί σου τις ήρεμες του στιγμές. Να μάθει πως η αγκαλιά σου είναι για να γαληνέψει, να κουρνιάσει και όχι για να ξεσπάσει τα νεύρα του.

[xena]

Επαναφέρω αυτό το θέμα γιατί αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα. Το κοριτσάκι μου είναι 18 μηνών και πολύ γελαστό και ήσυχο σχετικά. Κάποιες φορές όμως θυμώνει και φωνάζει, κλαίει, πέφτει κάτω και χτυπιέται κλπ.

Τα περισσότερα τα κάνει την ώρα που επιστρέφω από τη δουλειά και μπαίνουμε σπίτι ή όταν είναι η ώρα για ύπνο και ενώ νυστάζει προσπαθεί να κρατηθεί ξύπνια και να παίξει.

 

Δεν θα ήταν άξιο λόγου, γιατί το κάνει σπάνια, αλλά εχθές φθάσαμε από τις 10 ως τις 12:30 τη νύχτα να κλαίει γοερά, να ουρλιάζει και να κλείνουν τα μάτια της και να μας χτυπάει και δεν ηρεμούσε με τίποτα. Στην αρχή είπαμε να την αγνοήσουμε αλλά 1 ώρα μετά το παιδί δεν σταματούσε. Ηταν πολύ χειρότερα, έκανε εμετό απ' το κλάμα και 1,5 ώρα το είχαμε αγκαλιά να ηρεμήσει και έκανε σαν τρελό. Ως ντεπόν του έδωσα γιατί φοβήθηκα μήπως πονάει κάπου.

 

Στο τέλος κι αφού πια κοιμήθηκε εξαντλημένο έκλαιγα γιατί δεν μπορώ να το βλέπω να υποφέρει και ανέτρεξα σε ένα βιβλίο να δω τι μπορεί να ήταν αυτό που την ενόχλησε και διάβασα πως αυτά συνήθως τα κάνουν γιατί τους λείπουν οι γονείς και όταν έρχονται δεν θέλουν να πάνε για ύπνο για να τους χαρούν λίγο ακόμη.... Πράγματι εχθές ίσα που μας είδε και δεν παίξαμε μαζί της, κάναμε μία μικρή τακτοποίηση στην αποθήκη.

Εκεί ήταν που ένιωσα τις ατέλειωτες τύψεις... Ως το πρωί το σκεφτόμουν, έκλαιγα και το πρωί..

 

Σας έχει τύχει τόσος εκνευρισμός; αν ναι, πως το αντιμετωπίσατε;

[ster]

Και εγώ έχω το ίδιο πρόβλημα με την μικρή μου 14 μηνών μόνο που σε μένα δεν ισχύει το ότι της λείπω, γιατί όλη μέρα είμαστε μαζί.

Η παιδίατρος μου είπε ότι είναι η προσωπικότητα του παιδιού και να κάνω απλά υπομονή....

Ας μας πούνε άλλες μανούλες πώς αντιμετώπισαν αυτό το θέμα γιατί είναι πολύ κουραστικό και εξαντλητικό...

[xena]

Υπομονή να κάνουμε, αλλά τι αντιμετώπιση προς το παιδί πρέπει να έχουμε, αυτά που λένε πάντως, να αγνοείς το κλάμα του, δεν το ξανακάνω. Δεν το αντέχω και δεν δουλεύει στο δικό μου παιδί. Το έκανε χειρότερα και νιώθω πολύ άσχημα.

Τα υπόλοιπα ξεσπάσματα τα αντιμετωπίζω πες με αντιπερισπασμό και ηρεμία. Εχθές όμως... νιώθω σαν να το πρόδωσα.

[stella261011]

ο γιος μου τωρα θα κλεισει τα 2,ειναι η προσωποποιηση της γκρινιας και της τσιριδας,εχει τοσα ντεσιμπελ η φωνη του που μπορει να σπασουν τα τζαμια...και αυτο υφισταται απο τοτε που γεννηθηκε!!!ειναι ανησυχος και θελει να ειναι αυτονομος και οσο δεν μπορουσε καν να περπατησει ουρλιαζε,μετα ουρλιαζε γιατι δεν τον καταλαβαιναμε,τωρα που συννενοουμαστε ουρλιαζει γιατι δεν του κανουμε ολα χατηρια,ακολουθουμε τη μεθοδο της αδιαφοριας και πιανει,αν τον καλοπιασεις εφοσον εχει εκνευριστει γινεται χειροτερος.απο χθες ακολουθω αλλη τακτικη,καθε φορα που θελει κατι απαγορευμενο του αντιπροτεινω κατι αλλο και ξεχνιεται.η γκρινια μας παντως εχει αμεση σχεση και με την οδοντοφυια ,ιδρωσαμε να βγαλουμε δοντια,τελευταια που ειναι λιγο παραπανω κλαψιαρης καταλαβα οτι ειναι παλι δοντια ,βγαζει τους πισω τελευταιους τραπεζιτες...επισης του εκοψα τελειως τηλεορασεις κλπ του αρεσει ο μικρος νικολας κανει σαν τρελος,αλλα δεν αφηνω καθολου γιατι αποβλακωνεται και μετα ξεσπαει.ουτε ενα λεπτο.υπομονη θελει αλλα και οι μαμαδες που να την βρουν παντα...να σκεφτομαστε οτι ο χρονος περναει πολυ γρηγορα και πριν το καταλαβουμε θα μεγαλωσουν.

[dez001]

stella261011 και εμείσ τα ίδια περνάμε.Γκρίνια, γκρίνια και πάλι γκρίνια. Το αστείο είναι οι συγγενείς λένε '' έλα μωρέ παιδί είναι'' αλλα μόλισ τουσ το πάς ...τον φέρνουν πίσω στο τέταρτο με την απορία πώς το αντέχεις. Πέρα απο τη γκρίνια έχουμε και την αντίδραση. ''Μη το κάνεις αυτό αγάπη μου'' σημαίνει κάντο.Να σκεφτήτε οτι εχτέσ ούρλιαζε επί ώρες. Αφού τον είχα παρακαλέσει, βάλει τιμωρία και ομολογώ δείρει στο κ....ο και δε σταματούσε με τίποτα , το γύρισα και εγώ και του είπα ' καλέ τη ωραία που ουρλίαζεις,όυρλιαξε λίγο ακόμα να σε ακούσω...Αυτό ήταν, το σταμάτησε. Πόσο υπομονή άραγε !!!!

[Μπουρμπουρ1]

 

Στο τέλος κι αφού πια κοιμήθηκε εξαντλημένο έκλαιγα γιατί δεν μπορώ να το βλέπω να υποφέρει και ανέτρεξα σε ένα βιβλίο να δω τι μπορεί να ήταν αυτό που την ενόχλησε και διάβασα πως αυτά συνήθως τα κάνουν γιατί τους λείπουν οι γονείς και όταν έρχονται δεν θέλουν να πάνε για ύπνο για να τους χαρούν λίγο ακόμη.... Πράγματι εχθές ίσα που μας είδε και δεν παίξαμε μαζί της, κάναμε μία μικρή τακτοποίηση στην αποθήκη.

 

Εχω διαβασει το ιδιο, λες να προκειται για το ιδιο βιβλιο;

[stella261011]

οτι και να λενε οι αλλοι η γκρινια δεν αντεχεται.καθε μερα τετοια ωρα που σας γραφω και αφου εχω περασει μονη μου ολο τον γολγοθα μεσα στο σπιτι ,εχοντας και ενα μωρο 2 μηνων ,αφου ο αντρας μου ειναι αφαντος γιατι δουλευει...μου ρχεται το λιγοτερο να τσιριξω σαν τρελη με ολη μου τη δυναμη...πιστεψτε με πιο πολυ ο μεγαλος με τρελενει ,το μικρο ειναι αγγελουδι μπροστα του.

[xena]

Μπουρμπουρ στης Αλεξάνδρας Καπάτου το βιβλίο το διάβασα, δεν είναι και πολύ καλό νομίζω, έχω και ένα άλλο καταπληκτικό που μου έδωσαν και δεν το έχω διαβάσει ακόμη.

Το καλό όμως στης Καπάτου είναι που έχει περιεχόμενα με προβλήματα οπότε είναι εύκολο να ανατρέξεις σε ότι μπορεί να σε απασχολεί.

 

Θεωρείτε δλδ κορίτσια ότι μερικά παιδιά είναι "γκρινιάρικα";; δεν μπορεί... κάτι φταίει.

Εμείς είχαμε ξεκινήσει φοβερές γκρίνιες 13 -14 μηνών όπου ήθελε να βάλει τα χέρια της παντού, πείραζε τα πάντα και άκουγες μες το σπίτι "ΟΧΙ" 100 φορές την ώρα. Χτυπιόταν όλη μέρα και τσίριζε σαν τρελό.

Διάβασα και πάλι εδώ ένα άρθρο και έκανα ότι έλεγε, ασφάλισα τα πάντα και σταμάτησα τα ΟΧΙ. Μόνο σε 2-3 σημεία που πρόσεχα. Αυτό ήταν, το παιδί ξαναβρήκε την ηρεμία του.

Γιατί λέει δεν μπορεί να βλέπει ότι εμείς έχουμε πρόσβαση παντού κι εκείνο όχι, δεν καταλαβαίνει το λόγο και εκνευρίζεται. Πρέπει να θεωρείται ισότιμο μέλος κι αυτό. Τελος παντων, είχε δουλέψει αυτό το σύστημα - αν βοηθάει πουθενά..

[madeleine]

Ημουν ετοιμη να ανοιξω παρομοιο θεμα!

Ο μικρος μου 1,5 ετους τσιριζει οταν δεν του κανουμε τα χατηρια..θελει συνεχεια την προσοχη μου (οχι ιδιαιτερως του πατερα του) αν και με εχει ολη τη μερα σπιτι..μιλαμε για φωνη καμπανα οπως λεει και η stella261011..

Του μιλαω με το καλο, με ηπιους τονους του εξηγω οτι δεν κανει να φωναζουμε, καμμια φορα τον αγριευω αλλες κανω πως δεν ακουω αλλα τιποτα...

Το πιο ακραιο ειναι οταν τσιριζει οταν τον εχω αγκαλια μεσα στο αυτι μου...ειναι σιγουρο οτι σε μερικα χρονια θα κουφαθω....lol και το αντιφατικο...σε γενικες γραμμες ειναι ηρεμο παιδι εξω, πολυ πιο ησυχος απο αλλα που θελουν συνεχεια να κανουν σκανταλιες...

Περναει αραγε ποτε αυτη η φαση; εννοω σχετικα συντομα αλλιως να αρχισω να μαθαινω τη νοηματικη γιατι ειναι σιγουρο οτι θα την χασω την ακοη μου..

[mitsi1]

καλησπερα σας μανουλες...εχω μια κορη που τωρα σε 2 μηνες θα κλεισει τα 4...στην ηλικια περιπου που αναφερετε, εκει γυρω στους 16-18 μηνες, ηταν η προσωποποιηση της γκρινιας...τσιριδες, ουρλιαχτα, μαλιστα ενα βραδυ δεν κοιμηθηκε σχεδον καθολου απο το κλαμα κ την τσιριδα, χωρις να ξερουμε το γιατι...το μονο που καναμε εκεινο το βραδυ ηταν να την αγνοησουμε για 1 ωρα περιπου κ τοτε εξαγριωθηκε τοσο πολυ κ επαθε τετοια υπερενταση που σας λεω ολο το βραδυ το βγαλαμε ορθιοι να την κραταμε κ εκεινη να κλαιει...νομιζω παντως οτι δεν πιανει σε ολα τα παιδια η αδιαφορια κ εμεις δεν το επαναλαβαμε παντως μετα απο αυτο το χουνερι...βεβαια απο ο,τι καταλαβαινω ειναι της ηλικιας...εννοειται οτι ολα αυτα περασαν ανεπιστρεπτι...κ τωρα εχουμε καποιες κρισεις νευρων αλλα ελεγχομενες κ σπανιες κ νομιζω οτι ολα τα παιδακια καποια στιγμη-εμας μας βγαινει οταν ειναι πολυ κουρασμενη κ νυσταζει- εχουν τις κακες "στιγμες" τους αλλα αυτη η μονιμη γκρινια εκεινης της ηλικιας εννοειται οτι εχει φυγει...οποτε υπομονη μανουλες κ θα μεγαλωσουν κ ολα αυτα θα σας φαινονται πολυ πολυ μακρινα!!!!!!!!!!

[stella261011]

πολυ παρηγορο το μηνυμα σου mitsi1,και εγω αυτο ελπιζω, να ερθει καποια μερα που ο καλος μου δεν θα γκρινιαζει και θα ηρεμησουμε ολοι!