Τη γνώμη σας οπωσδήποτε!

[linav]

Aπαντώ στη φίλη Lucy: Η επιχείρηση στήθηκε Καλαμάτα γιατί έχει να κάνει με αγροτικές καλλιέργειες και εκεί υπήρχαν τα κτήματα. Επίσης η απόσπαση μπορεί να γίνει, δεν είναι τόσο δύσκολο, απλώς θα πάρει σίγουρα ένα χρόνο, οπότε όπως είπα και παραπάνω τα πράγματα θα έχουν πάρει το δρόμο τους.

[jackrussel]

κι εμεις καπως ετσι θα κινηθουμε, κατι δουλειες προεκυψαν ξανα εξωτερικο, θα παει ο συζυγος για ενα χρονο να δει αν αξιζει οντως οπως φαινεται τον κοπο και μετα εμεις,,,ο μικρος θα παει παιδικο εδω για μια σχολικη σαιζον και μετα απο την παραπανω θα μετακινηθουμε κανοντας αιτησεις για τα σχολεια εκει που γινονται την ανοιξη

 

παιδια αυτοι οι καιροι ειναι οι καιροι της ανατροπης

κι εγω προβληματιζομαι με το θεμα της μοναξιας ειδικα στο εξωτερικο, πρεπει να ανοιξουμε ενα τοπικ για τις μανουλες που ειναι εξω πως την παλευουν με την μοναξια και το μεγαλωμα των παιδιων ενω ο συζυγος δουλευει

 

καλαματα παντως ειναι υπεροχα και κοντα στην αθηνα,,αλλη ποιοτητα ζωης

[kalima]

Σαν γενική εκτίμηση θα έλεγα πώς οι οικογένειες δεν γίνονται από απόσταση , φυσικά υπολογίζοντας όσο μπορεί κανείς όλους τους παράγοντες.

 

Jackrussel, αυτό που είπες για μανούλες του εξωτερικού και πώς την παλεύουν μπορώ να συνεισφέρω πολύ. Εμείς ακολουθήσαμε στο Περού για 3 χρόνια και τώρα Ολλανδία εδώ και 4 χρόνια . Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Οι οικογένειες χτίζονται στην καθημερινότητα τους και όχι στις γιορτές και στα Σαββατοκύριακα.

[Skybeam]

παιδια αυτοι οι καιροι ειναι οι καιροι της ανατροπης

Έχεις απόλυτο δίκιο.

 

κι εγω προβληματιζομαι με το θεμα της μοναξιας ειδικα στο εξωτερικο, πρεπει να ανοιξουμε ενα τοπικ για τις μανουλες που ειναι εξω πως την παλευουν με την μοναξια και το μεγαλωμα των παιδιων ενω ο συζυγος δουλευει

Υπάρχουν τέτοια θέματα για πολλές χώρες στο parentscafe. Οι μαμάδες ενημερώνουν εκεί για το πώς κινήθηκαν από τη στιγμή της απόφασης να φύγουν μέχρι για τις δουλειές και την κουλτούρα της κάθε χώρας.

[mmdad]

(Εμενα παντως αυτο που μου λοιπει ειναι οι παρεες μου - την μαμα μου καταφερα και την εφερα μαζι μου).

 

Στο φιλικο μου περιβαλλον εχω αναλογη περιπτωση. Δηλαδη σπιτι της οικογενειας στην Αθηνα και δουλεια του συζυγου στην επαρχια. Βεβεαια στην εν λογο περιπτωση η δουλεια του συζυγου δεν ειναι σε επαρχιακη πολη αλλα σε απομακρισμενο χωριο, με λιγους κατοικους (δεν ειμαι σιγουρη αν το σπιτι ειναι στο χωριο ή εξοχη - εξοχη) περιπου μια ωρα μακρια απο την πολη. Σε αυτη την περιπτωση που ξερω ο πατερας ηταν εκεινος που επεμενε να μεινει η οικογενεια στην Αθηνα παρα το γεγονος οτι η συζυγος δεν εργαζονταν. Εκρινε οτι τα παιδια του δεν θα ειχαν την ιατρικη περιθαλψη και τα σχολεια που θα ειχαν στην Αθηνα... Βεβαια το οτι δεν δουλευε η συζυγος εκυπηρετουσε στο να πηγαινουν στο χωριο σε αργιες του σχολειου πχ...

[sternchen]

Άνοιξες ένα πολύ ευαίσθητο θέμα!

Από πέρυσι τον Σεπτέμβρη έχω αποχωριστεί τον σύζυγο μου, εκείνος μένει πια στην Αθήνα στο πατρικό του κι εγώ στην επαρχία.

Εγώ δουλεύω ακόμη και δεν μπορώ να παρατήσω την δουλειά μου και εκείνος δούλευε περιστασιακά από το 2009, ενώ μέχρι τότε δούλευε συνέχεια.

Άφησε την δουλειά του το 2006 και ήρθε στην επαρχία για να είμαστε μαζί και δούλευε στην επαρχία, αλλά τα πράγματα δυσκόλεψαν και έμεινε σχεδόν άνεργος.

Τον παρακαλούσε το παλιό αφεντικό του να ξανά πάει στην παλιά του δουλειά και στο τέλος τον παρακίνησα να πάει, γιατί έβλεπα πως η ψυχολογία του είχε επηρεαστεί αρνητικά.

Για να μην πολυλογώ βρίσκω ότι είσαι πολύ τυχερή που κάποια στιγμή μπορείτε να είστε όλοι μαζί και εάν ήμουν στη θέση σου θα ακολουθούσα τον άντρα μου.

Τίποτε δεν έχει μεγαλύτερη σημασία και αξία από μια χαρούμενη ενωμένη οικογένεια.

 

Είχα ανοίξει και ένα παρόμοιο θέμα:

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=72133

[candy82]

Ελπίζω να άνοιξα το θέμα στη σωστή ενότητα και τα πράγματα έχουν ως εξής: Ο σύζυγός μου αφού έμεινε άνεργος πριν 2 χρόνια, έχει στήσει μια επιχείρηση με αγροτικά προϊόντα στην Καλαμάτα απ όπου κατάγομαι εγώ και εκεί έχουμε και το εξοχικό μας. Οπως καταλαβαίνετε, μοιράζεται τον περισσότερο χρόνο του στην επαρχία, ενώ εγώ είμαι δημόσιος υπάλληλος, έχουμε 2 παιδιά και η μόνιμη κατοικία μας είναι στην Αθήνα. Τον περισσότερο καιρό όπως καταλαβαίνετε μένω μόνη μου με τα παιδιά αν και οι γονείς μας μένουν κοντά μας οπότε υπάρχει σχετική βοήθεια. Το θέμα είναι ότι εδώ και αρκετό καιρό ο άντρας μου θέλει να μετακομίσουμε μόνιμα στην Καλαμάτα αφού πλέον δεν μπορούμε να ζούμε έτσι χώρια και αφού οι δουλειές του είναι εκεί. Εγώ από την άλλη μπορώ να κάνω απόσπαση σε κάποια δημόσια υπηρεσία ή σχολείο ως δημ. υπάλληλος. Το θέμα όμως είναι ότι ναι μεν από τη μία θέλω να φύγω από Αθήνα -αφού οι συνθήκες ζωής πλέον στην επαρχία είναι καλύτερες- από την άλλη όμως μου φαίνεται πολύ δύσκολο να αποχωριστώ τους δικούς μου, τους φίλους μου και την περιοχή όπου μεγάλωσα όλα αυτά τα χρόνια της ζωής μου. Επιπλέον, ο άντρας μου στην Καλαμάτα θα λείπει συνέχεια από το σπίτι λόγω δουλειάς και εγώ θα είμαι πάλι μόνη μου να τραβιέμαι με 2 μικρά παιδιά, ενώ εδώ τουλάχιστον όταν λείπει έχω και παρέα τους δικούς μου και βοήθεια φυσικά. Βέβαια θα μου πείτε ότι το συμφέρον είναι κοντά στον άντρα μου και την οικογένεια που κάναμε, όμως εγώ μέσα μου νιώθω ότι κάποιες στιγμές θα ήθελα πολύ τη μητέρα μου να είναι κοντά μου και θα μου κοστίσει αυτή η απόσταση μεταξύ μας. Εσείς τί θα κάνατε στη θέση μου? Σας παρακαλώ πολύ χρειάζομαι τη γνώμη σας.

 

Επειδή ζητάς τη γνώμη μας, πιστεύω πως όταν αποφασίσουμε να δημιουργήσουμε τη δική μας οικογένεια κάνουμε οτιδήποτε χρειαστεί για να την κρατήσουμε ενωμένη κι ευτυχισμένη(πάνω απ' όλα).

Προσωπικά, χωρίς 2η σκέψη, θα φρόντιζα να είμαι με τον άντρα μου, ο οποίος ταυτόχρονα είναι και πατέρας των παιδιών μου! Γιατί να στερούνται τα παιδιά τον μπαμπά τους και να μεγαλώνουν χάνοντας στιγμές από τη ζωή του κι αυτός από τη δική τους;;Επίσης, θα μου έλειπε κι εμένα πολύ ως σύντροφός μου. Αυτά ως προς το τι θα έκανα εγώ στη θέση σου.

Κατά τα άλλα,θεωρώ ότι πρέπει να ξεκαθαρίσεις τι είναι πιο σημαντικό για σένα: το να είσαι με τον άντρα σου ή με τη μαμά σου και τις φίλες σου;;; Δυστυχώς, όπως σας έχουν έρθει τα πράγματα, επιβάλλεται να επιλέξεις μια από τις δυο καταστάσεις.

Εύχομαι να καταφέρεις να πάρεις μια απόφαση με την οποία θα είστε όλα τα μέλη της οικογένειας ευτυχισμένα!

Φιλιά και περιμένουμε νέα σου!

Υ.Γ.: "Δεν είμαι έξω από το χορό" ! Κι εγώ είμαι διορισμένη εκπαιδευτικός κι εδώ που ζω με χωρίζει μια θάλασσα από την οικογένειά μου και τους παιδικούς μου φίλους. Επίσης, μένουμε 10χμ. έξω από την πόλη, οπότε δε βλέπω και πολύ κόσμο. Κάποιες φίλες που έχω, (λόγω υποχρεώσεων και από τις 2 μεριές και λόγω απόστασης) δεν καταφέρνω να τις βλέπω και πολύ συχνά!

[Lucy]

Aπαντώ στη φίλη Lucy: Η επιχείρηση στήθηκε Καλαμάτα γιατί έχει να κάνει με αγροτικές καλλιέργειες και εκεί υπήρχαν τα κτήματα. Επίσης η απόσπαση μπορεί να γίνει, δεν είναι τόσο δύσκολο, απλώς θα πάρει σίγουρα ένα χρόνο, οπότε όπως είπα και παραπάνω τα πράγματα θα έχουν πάρει το δρόμο τους.

 

Κοίτα, αν δεν υπάρχει άλλη λύση πήγαινε και εσύ μαζί του. Πράγματι οι οικογένεια δεν μπορεί να είναι χωρισμένη για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

Απλώς εξάντλησε πρώτα όλα τα ενδεχόμενα.

 

Επειδή ρωτάς στο πρώτο ποστ τι θα κάναμε εμείς στη θέση σου, θα σου απαντήσω για μένα.

Καταρχήν δεν θα δεχόμουν να πάει να πιάσει δουλειά κάπου μακρυά, γιατί επόμενο είναι να προκύψουν προβλήματα και να χωριστεί η οικογένεια. Θα έπρεπε πρώτα να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες να βρει δουλειά κοντά στον τόπο κατοικίας.

 

Τώρα αν δεν υπήρχε άλλη λύση και ήταν όντως ευκαιρία να εργαστεί εκεί, θα τον έστελνα στην αρχή μόνο του να δει πως είναι τα πράγματα και να σιγουρευτούμε ότι αξίζει τον κόπο να αλλάξουμε τη ζωή μας, όπως έκανες και εσύ.

 

Αν όντως άξιζε, και μόνο τότε, θα έκανα το βήμα να μετακινήσω τα παιδιά μου. Γιατί σκέψου ότι και τα παιδιά θα απομακρυνθούν από τους παππούδες, τους φίλους τους, τη ζωή τους, το σπίτι τους.

[jackrussel]

Κοίτα, αν δεν υπάρχει άλλη λύση πήγαινε και εσύ μαζί του. Πράγματι οι οικογένεια δεν μπορεί να είναι χωρισμένη για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

Απλώς εξάντλησε πρώτα όλα τα ενδεχόμενα.

 

Επειδή ρωτάς στο πρώτο ποστ τι θα κάναμε εμείς στη θέση σου, θα σου απαντήσω για μένα.

Καταρχήν δεν θα δεχόμουν να πάει να πιάσει δουλειά κάπου μακρυά, γιατί επόμενο είναι να προκύψουν προβλήματα και να χωριστεί η οικογένεια. Θα έπρεπε πρώτα να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες να βρει δουλειά κοντά στον τόπο κατοικίας.

 

Τώρα αν δεν υπήρχε άλλη λύση και ήταν όντως ευκαιρία να εργαστεί εκεί, θα τον έστελνα στην αρχή μόνο του να δει πως είναι τα πράγματα και να σιγουρευτούμε ότι αξίζει τον κόπο να αλλάξουμε τη ζωή μας, όπως έκανες και εσύ.

 

Αν όντως άξιζε, και μόνο τότε, θα έκανα το βήμα να μετακινήσω τα παιδιά μου. Γιατί σκέψου ότι και τα παιδιά θα απομακρυνθούν από τους παππούδες, τους φίλους τους, τη ζωή τους, το σπίτι τους.

 

συμφωνω με τη θεωρηση σου γενικα,,,ειδικα ομως στο θεμα των επιλογων στην εποχη που ζουμε νομιζω οτι εχουμε πολυ πιο λιγες απ οτι πριν απο 10 χρονια ας πουμε,,,τραγικα λιγες, καποιοι δεν εχουν και καθολου οποτε και παλι καλα να λεει κανεις αν εχει βρει μια ακρη στην καλαματα,,,που ακομα κι αν στραβωσει καποια στιγμη στο μελλον θα ειναι στην καλαματα κι οχι στο περου οπως η φιλη μας πιο πανω

[Χαρά-Μαρία]

Γιατι βασανιζεσαι τοσο? Ολα ειναι θεμα προσαρμογης, τιποτα αλλο. Καθε αρχη και δυσκολη αλλα μετα ολα φτιαχνουν προς το καλυτερο. Και με την κριση τωρα, αλλοι κανουν αμαν να πανε σε χωρια, που θα ειναι πιο ευκολο να περασεις.... Επισης θεωρω οτι δεν δινουμε τοση σημασια στο οτι το βασικο ειναι να ειναι μαζι η οικογενεια που εχουμε δημιουργησει, κι οχι ολοι οι συγγενεις.

 

Εγω νομιζω οτι οι Ελληνες ειναι πολυ συναισθηματικα δεμενοι με τη χωρα, την περιφερεια, το χωριο τους. Καλο ειναι που εχουμε τοσο ζεστους δεσμους αλλα αν καταντησουν δεσμα και μας κρατανε πισω, τοτε χαθηκαμε....

Οπου γης, πατρις. Εχω μετακομισει ως τωρα ζωη να χω 9 φορες. Μια χαρα!!

Δεν πατε και στην Αυστραλια! Εγω ημουν ετοιμη να παω Νεα Ζηλανδια πριν 6 μηνες, ειχα μια προσφορα εργασιας. Τελικα δεν εκατσε, αλλα αν παρουσιαστει κατι αλλο καλο εκει ή και αλλου μαζευω παιδια και σκυλια κι εφυγα! Τα αδερφια μου οχι μονο δεν θα τα χαλασει αλλα τα βλεπω να μας ερχονται αραια και που!

[Lucy]

συμφωνω με τη θεωρηση σου γενικα,,,ειδικα ομως στο θεμα των επιλογων στην εποχη που ζουμε νομιζω οτι εχουμε πολυ πιο λιγες απ οτι πριν απο 10 χρονια ας πουμε,,,τραγικα λιγες, καποιοι δεν εχουν και καθολου οποτε και παλι καλα να λεει κανεις αν εχει βρει μια ακρη στην καλαματα,,,που ακομα κι αν στραβωσει καποια στιγμη στο μελλον θα ειναι στην καλαματα κι οχι στο περου οπως η φιλη μας πιο πανω

 

Σίγουρα, τα τελευταία 2 χρόνια έχουν αλλάξει τραγικά οι συνθήκες και πρέπει να προσαρμοστούμε. Δεν έχουμε πλέον άνεση χρόνου και σίγουρα υπάρχουν ελάχιστες επιλογές. Απλώς λέω ότι πριν κάνουμε κάποιο βήμα πρέπει να είμαστε σίγουροι (όσο γίνεται) και να σκεφτούμε όλες τις παραμέτρους αλλά και το μέλλον.

Πάντως πιο εύκολα παίρνεις την απόφαση για Καλαμάτα, παρά για Περού, δεν το συζητώ...

[ZWH]

 

παιδια αυτοι οι καιροι ειναι οι καιροι της ανατροπης

κι εγω προβληματιζομαι με το θεμα της μοναξιας ειδικα στο εξωτερικο, πρεπει να ανοιξουμε ενα τοπικ για τις μανουλες που ειναι εξω πως την παλευουν με την μοναξια και το μεγαλωμα των παιδιων ενω ο συζυγος δουλευει

 

Kαθολου δυσκολο. Τι σε προβληματιζει?

 

Οταν εμεις πηγαμε εξωτερικο ειχαμε ενα παιδι 7 ετων και ενα 3. Επιπλεον τον δευτερο χρονο που μειναμε στο εξωτερικο εμεινα 20 μερες τελειως μονη με τα παιδια. Ηξερα που ειναι ο γιατρος, τι καρτες πρεπει να χρησιμοποιησω, ειχα το αυτοκινητο μου κτλ κλτ.

Δεν ειναι τιποτα δυσκολο. Εμεις ειδικα στο εξωτερικο δεσαμε περισσοτερο σαν οικογενεια.

[kinkajoujou]

Από την εμπειρία μου, για μένα το πιο σημαντικό από αυτά που αναφέρεις linav είναι ότι τα παιδιά ζητάνε τον πατέρα τους και κατά δεύτερο το ότι το ζευγάρι μαθαίνει να ζει χωριστά, κι αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί χάσμα... καλή η βοήθεια, καλές οι παρέες, αλλά η οικογένεια θέλει δουλειά για να χτιστεί και να παραμείνει ενωμένη.

[jackrussel]

Kαθολου δυσκολο. Τι σε προβληματιζει?

 

Οταν εμεις πηγαμε εξωτερικο ειχαμε ενα παιδι 7 ετων και ενα 3. Επιπλεον τον δευτερο χρονο που μειναμε στο εξωτερικο εμεινα 20 μερες τελειως μονη με τα παιδια. Ηξερα που ειναι ο γιατρος, τι καρτες πρεπει να χρησιμοποιησω, ειχα το αυτοκινητο μου κτλ κλτ.

Δεν ειναι τιποτα δυσκολο. Εμεις ειδικα στο εξωτερικο δεσαμε περισσοτερο σαν οικογενεια.

 

το εχω ζησει το εξω κι εχω μεινει κι εγω πολυ μονη εκει αλλα και με τον συζυγο,,,οταν γεννησα ομως με επιασε φοβια μην αρρωστησω και δεν εχω καποιον να με βοηθησει με τα παιδια, εκτος συζυγου που δουλευει ολη μερα

 

εννοειται οτι οταν κανεις νεους φιλους και τα παιδια πανε και σχολειο οταν μπορεις να πληρωνεις και μια γυναικα μια στο τοσο για νταντα, ειναι μια χαρα

 

επισης ειναι και το θεμα της δουλειας, αν εχει και η γυναικα μια απασχοληση, σπουδες δουλεια ειναι αλλιως,,,,να μου πεις το ιδιο δυσκολο ειναι και στο χωριο σου αν δεν εχεις δουλεια,,,βαριεσαι ρε παιδι μου

[ZWH]

το εχω ζησει το εξω κι εχω μεινει κι εγω πολυ μονη εκει αλλα και με τον συζυγο,,,οταν γεννησα ομως με επιασε φοβια μην αρρωστησω και δεν εχω καποιον να με βοηθησει με τα παιδια, εκτος συζυγου που δουλευει ολη μερα

 

εννοειται οτι οταν κανεις νεους φιλους και τα παιδια πανε και σχολειο οταν μπορεις να πληρωνεις και μια γυναικα μια στο τοσο για νταντα, ειναι μια χαρα

 

επισης ειναι και το θεμα της δουλειας, αν εχει και η γυναικα μια απασχοληση, σπουδες δουλεια ειναι αλλιως,,,,να μου πεις το ιδιο δυσκολο ειναι και στο χωριο σου αν δεν εχεις δουλεια,,,βαριεσαι ρε παιδι μου

Eνταξει ολα μεσα στο προγραμμα ειναι. Και θα αρρωστησουμε και απ ολα. Εγω δεν φοβηθηκα ισως γιατι ετσι και αλλιως ημουν "μονη" και στην Αθηνα. Παντα μονη τα εβγαζα περα.

Δεν εργαζομουν στο εξωτερικο αλλα βρηκα την ευκαιρια να πηγαινω σε κολεγιο το απογευμα που γυριζε ο συζυγος και αναλαμβανε τα παιδια. Η νοοτροπια εκει γενικοτερα ηταν διαφορετικη και το απολαμβαναμε. Πρωτη φορα καναμε τοσα πραγματα σαν οικογενεια. Γενικα πιστευω οτι για να περασεις καλα παιζει ρολο και η διαθεση, το πως εκλαμβανεις το οτι πας σε ενα καινουργιο μερος ειτε ειναι εξωτερικο ειτε εσωτερικο. Η διαθεση η δικη μας επηρεαζει τα παιδια μας.

Οι μετακομισεις μας δεν επηρεασαν αρνητικα στο ελαχιστο τα δικα μου παιδια μου. Παντα βρισκαμε τροπους να περναμε καλα και να μην νιωθουμε εντονα της οποιαδηποτε ελλειψη.

Γενικα βρε κοριτσια μου φαινεται καπως που ντε και καλα πρεπει να υπαρχει μια μαμα ή μια πεθερα να μας βοηθησει. Μπορουμε να καταφερουμε πολλα μονες μας αρκει να το πιστεψουμε.

[Fire]

Γενικα βρε κοριτσια μου φαινεται καπως που ντε και καλα πρεπει να υπαρχει μια μαμα ή μια πεθερα να μας βοηθησει. Μπορουμε να καταφερουμε πολλα μονες μας αρκει να το πιστεψουμε.[/QUOTE]

 

δεν μπορω να συμφωνησω περισσοτερο μαζι σου..!!!

22 μηνες τωρα μεγαλωνω μονη μονη μονη το παιδι μου χωρισ καμμια καμμια καμμια βοηθεια

 

πιστευω οτι ΣΥΜΦΕΡΟΝ σου-το γραφω οπως το γραφεις στο ποστ σου- ειναι εκει που ειναι το συμφερον των παιδιων σου ακομη κι αν αυτο σημαινει οτι ο συζυγος τα βλεπει οταν ερχεται αργα το βραδυ σπιτι κ τους δινει φιλι οταν κοιμουνται..

[fido-dido]

ειμαι της αποψης οτι η οικογενεια πρεπει να μενει ενωμενη οταν υπαρχει αυτη η δυνατοτητα. προσωπικα θα με χαλουσε να ηταν ο συζυγος αλλου κι εγω με τ α παιδια αλλου, και επειδη και η δικη του δουλεια εχει μετακινησεις αν παει σε αλλη περιοχη ή εξωτερικο ενοειται θα κανω τα παντα για να παμε μαζι.

ακομα κι αν ενοιωθα να εχω περισσοτερη αναγκη τη μαμα και τις φιλες απο τον αντρα μου θα εβαζα πιο πανω την αναγκη των παιδιων να βλεπουν το μπαμπα τους.

κι εγω μακρια ειμαι απο τους δικους μου κια με χαλαει γιατι ζουμε σε χωριο και δεν εχω κανει φιλες, καποιες παρεες μονο που ομως εχουμε αλλη νοοτροπια.

[linav]

Τελικά μάλλον την πήρα την απόφαση: Ύστερα από πολύωρες συζητήσεις με τον άντρα μου τις τελευταίες μέρες, ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά-που μάλλον είναι περισσότερα τα υπέρ-προσανατολίζομαι στο να φύγουμε, δεν είναι εφικτό η οικογένεια να ζει χωρισμένη στα δύο. Η ποιότητα ζωής στην επαρχία είναι σαφώς πολύ ανώτερη από την Αθήνα, τα παιδιά μου θα ζήσουν σε ένα πολύ πιο όμορφο περιβάλλον και σίγουρα θα είμαστε όλοι μαζί. Θα υπάρξουν βέβαια τα γνωστά προβλήματα προσαρμογής στην αρχή, αλλά πιστεύω ότι σιγά σιγά θα βρούμε τους ρυθμούς μας, θα οργανωθούμε και θα μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε όλα μαζί και οι 4. Εξάλλου δεν πάω και στο εξωτερικό ούτε και σε μία πόλη εντελώς ξένη και άγνωστη σε μένα.

[marilina]

και μεις λογω οικονομικης κρισης αναγκαζομαστε χωριστουμε στα 2..εγω με τα παιδια επαρχια και ο συζυγος Αθηνα για δουλεια..δεν σας κρυβω πως εχω στεναχωρηθει πολυ με την εξελιξη αυτη αλλα ειλικρινα δεν γινεται διαφορετικα..εγω οσο και αν εψαξα εδω δουλεια δεν βρηκα..επομενως δεν μπορω να βοηθησω οικονομικα..ενας ανθρωπος δουλευει πληρωνοντας ενοικια,δανεια,ρευμα,τηλεφωνα, σουπερ μαρκετ,κοινοχρηστα...και απο κοινωνικη ζωη μηδεν..ουτε για καφε δεν περισσευουν να παμε..μια μερα λοιπον τα βαλαμε κατω με χαρτι και μολυβι(κυριολεκτικα)και πηραμε την αποφαση να παω με τα παιδια στο σπιτι μας στο Καρπενησι και ο συζυγος να μεινει στους γονεις μου για περιπου ενα χρονο μεχρι να βγει(αν βγει βεβαια)η πολυποθητη μεταθεση..και γω εδω εχω τους δικους μου και στεναχωριεμαι που δεν θα τους βλεπω αλλα ξερω μεσα μου πως κανω το καλυτερο για τα παιδια μου..θα ζουν σε ενα ξεγνοιαστο περιβαλλον, καθαρο(μια απο τις 5 καθαροτερες πολεις της Ευρωπης παρακαλω!) στο σπιτι τους και τα πηραν και παιδικο(εδω δεν ειχα καμια πιθανοτητα μιας και δεν δουλευω) και θα απασχολουνται δημιουργικα(εδω τα ειχε φαει η τηλεοραση)Θα τα παω και κολυμβητηριο που ειναι διπλα απο το σπιτι μας..Τωρα για μενα και τον αντρα μου..στεναχωριομαστε πολυ που δεν θα χωριστουμε αλλα το κανουμε για να μην πεινασουν τα παιδια μας(ειλικρινα εδω δεν μενει σαλιο με τα ενοικια και κοινοχρηστα)ετσι θα μας περισσευουν και καποια χρηματα και τα παιδια θα περνουν καλυτερα..

Και μενα με επιασαν οι συναισθηματισμοι του τυπου αποχωριζομαι τους δικους μου παλι(γιατι εμενα καρπενησι 7 χρονια και ξαναηλθαμε εδω αλλα 4 χρονια) αλλα νομιζω πως πρεπει να βαζουμε το συνολικο καλο της οικογενειας και περισσοτερο των παιδιων και να περνουμε αποφασεις..και γω σκεφτομαι αν αρρωσταινουν πως θα τα βγαζω περα αλλα τοσες μανουλες τα καταφερνουν καθε μερα χωρις βοηθεια..Θα στηριξω λοιπον την αποφαση μας για το καλο των παιδιων μου!

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γειά σας,

Το θέμα κλειδώνεται και μεταφέρεται στην παλιά ενότητα Σχέσεις η οποία έχει πλέον μεταφερθεί στο parentscafe.gr\

 

Η ενότητα κοινωνικά θέματα έχει δημιουργηθεί προς χρήση των μελών για θέματα κοινωνικά, όχι θέματα που αφορούν την σχέση / ψυχολογία του ζευγαριού:

 

 

Ακολουθεί το κείμενο παραπομπής στο parentscafe.gr

 

Αγαπητά μέλη

Οι σχέσεις μεταξύ των γονέων ή του ζευγαριού, αλλά και όλης της οικογένειας, είναι συνήθως εύθραυστες - η ανάγκη για άμεση αναζήτηση απόψεων/συμβουλών για πιο προσωπικά θέματα μπορεί να είναι πολύ μεγάλη.

Διαβάστε το μήνυμά μας, για βρείτε το σωστό σημείο ανάρτησης τέτοιων δημοσιεύσεων !

-----------------------------------------------------------------

 

Γενικοί κανόνες : http://parents.org.gr/forum/misc.php?do=showrules'>http://parents.org.gr/forum/misc.php?do=showrules

 

Το forum της ΕΕΕΓ http://parents.org.gr (με βάση το καταστατικό της http://parents.org.gr/news/a245), βρίσκεται στην διάθεση των μελών για την τοποθέτηση ενημερωτικών θεμάτων και ερωτημάτων/ανταλλαγής πληροφοριών που θα βοηθήσουν μελλοντικούς αναγνώστες/γονείς.

 

Για συζητήσεις που αφορούν συγκεκριμένα γεγονότα στην σχέση σας και εξέλιξή της, που έχουν πιο προσωπικό χαρακτήρα* και αφορούν την καθημερινή σας συνεννόηση με την παρέα σας, ή άλλα μέλη που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες/αγωνίες με εσάς,

παρακαλούμε κάντε χρήση του parentscafe.gr συγκεκριμένα στην ενότητα

 

Σχέσεις http://parentscafe.gr/forumdisplay.php?f=170

 

Η θεματολογία αυτής της συζήτησης/topic/thread, δεν ανήκει σε καμία απο τις ενημερωτικές κατηγορίες οι οποίες είναι επιθυμητό να δημοσιεύονται στο parents.gr (νομικά θέματα για διαζύγιο, παιδαγωγικά θέματα αντιμετώπισης κρίσεων στην σχέση κτλ) και για αυτό το λόγο θα μεταφερθεί στο αρχείο.

 

*Η ενότητα Σχέσεις, η οποία φιλοξενούσε τις αντίστοιχες δημοσιεύσεις στο parents.gr έκλεισε για νέα θέματα στις 15 Φεβρουαρίου, και έχει μεταφερθεί στην ενότητα που προαναφέραμε, στο ParentsCafe.gr.

 

-----------------------------------------------------------------

Οδηγίες εγγραφής στο Parentscafe.gr :http://parentscafe.gr/showthread.php?t=234

Οδηγίες ανάκτησης κωδικού: http://parents.org.gr/forum/showthre...32#post1397532

Σημείωση

Αν το θέμα στο οποίο συμμετέχετε κλειδωθεί με την συγκεκριμένη ανακοίνωση παρακαλούμε

α]

μην ανοίγετε νέο θέμα ως συνέχεια του θέματος που συμμετείχατε

β]

μην ανοίγετε ειδικά νέο θέμα στο parent.gr για να ανακοινώσετε την δημιουργία νέου θέματος στο parentscafe.gr.

Μπορείτε αν επιθυμείτε να ενημερώσετε τα υπόλοιπα μέλη με το να τοποθετήσετε την είδηση στην υπογραφή σας ή να κάνετε χρήση των προσωπικών μηνυμάτων.

Σε περίπτωση που ανοίξετε νέο θέμα στο parents.gr είτε ως συνέχεια κλειδωμένου θέματος είτε με σκοπό την ανακοίνωση νέου θέματος στο parentscafe.gr θα λάβετε κάρτα ειδοποίησης που θα σας ενημερώνει για τους κανόνες του forum της ΕΕΕΓ και ίσως συνοδεύεται από ολιγοήμερη απενεργοποίηση του λογαριασμού σας.