Η Βία δεν είναι μαγκιά (Σχολικός Εκφοβισμός)

[Sam]

Σχολικός εκφοβισμός

 

Η βία δεν είναι μαγκιά

 

Συμβαίνουν μεταξύ παιδιών της σχολικής ηλικίας:

 

* Σωματική επίθεση (σπρωξίματα, κλωτσιές, μπουνιές, χαστούκια κλπ.)

* Συναισθηματική επίθεση (σκόπιμη απομόνωση του παιδιού-θύματος, το να κρύβουν τα βιβλία του, να λερώνουν και να καταστρέφουν τα πράγματά του, να εκβιάζουν για χρήματα κλπ)

* Λεκτική επίθεση (κοροϊδία, βρίσιμο, σαρκασμό, ειρωνεία, διάδοση ψευδούς φήμης, ρατσιστικά ή ομοφοβικά σχόλια, χειρονομίες, συκοφαντικά γκράφιτι, απειλές κλπ.)

* Σεξουαλικός εκφοβισμός (ανεπιθύμητο άγγιγμα, απειλές, προσβλητικά μηνύματα, γράμματα και εικόνες, λεκτική παρενόχληση κλπ)

* Ηλεκτρονικός εκφοβισμός (χρήση Ίντερνετ, email, chat room, κλήσεις κινητών και sms με κακοποιητικό και απειλητικό περιεχόμενο, χρήση κάμερας με σκοπό την απειλή και την ταπείνωση του παιδιού)

 

Πιθανά σημάδια ότι ένα παιδί θυματοποιείται από τους συμμαθητές του:

 

* Γίνεται επιθετικό, παράλογο, ανήσυχο

* Εκφοβίζει ή θυματοποιεί άλλα παιδιά ή αδέρφια

* Σταματά να τρώει

* Φοβάται να χρησιμοποιήσει το κινητό ή το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο

* Τρομάζει, φέρεται αμήχανα όταν λαμβάνει μήνυμα στο κινητό

* Φοβάται να περπατήσει μόνος στο σχολείο

* Δεν θέλει να πάει σχολείο/ούτε να χρησιμοποιήσει το λεωφορείο

* Εκλιπαρεί να το πάνε σχολείο με το αμάξι

* Αλλάζει διαδρομή πηγαίνοντας προς το σχολείο

* Κάνει απουσίες/κοπάνες

* Αρχίζει να τραυλίζει

* Απειλεί με αυτοκτονία

* Κλαίει πριν κοιμηθεί/έχει εφιάλτες

* Το πρωί νιώθει άρρωστο/δεν θέλει να πάει σχολείο

* Πέφτει η σχολική του επίδοση

* Επιστρέφει με σχισμένα ρούχα, κατεστραμμένα βιβλία

* Του λείπουν πράγματα

* Ζητά ή κλέβει χρήματα (για να τα δώσει στον θύτη-εκβιαστή)

* Χάνει συνέχεια το κολατσιό του ή τα χρήματά του-επιστρέφει πεινασμένο

* Έχει ανεξήγητες μελανιές-χτυπήματα

* Δίνει απίθανες εξηγήσεις για όλα τα παραπάνω.

 

Οδηγίες για το παιδί-θύμα

 

* Κατʼ αρχάς, δεν φταις εσύ! Πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι είχαν πέσει θύματα εκφοβισμού στο σχολείο

* Διατήρησε την ψυχραιμία και την αυτό-πεποίθησή σου

* Μην απαντάς στις κοροϊδίες, μη μπαίνεις σε διάλογο, κάνε ότι δεν τις ακούς

* Κοίταξέ τους στα μάτια και πες τους καθαρά και σταθερά ΣΤΑΜΑΤΑ

* Φύγε όσο γρηγορότερα μπορείς

* Πες αμέσως τι συνέβη στο δάσκαλό σου ή σε κάποιον άλλον ενήλικα

* Αν φοβάσαι να το πεις σε κάποιον ενήλικα, πες το σε έναν φίλο και ζήτα του να είναι μαζί σου

* Συνέχισε να το λες μέχρι ότου κάποιος σε βοηθήσει

* Αν σου έστειλαν απειλητικό sms ή email κράτησέ το, μη το σβήσεις, θα χρειαστεί ως απόδειξη

* Αν σε εκφοβίζει ολόκληρη παρέα, πιάσε το πιο αδύναμο μέλος της και πες του ότι αυτό δεν είναι σωστό και αν θα του άρεσε να του φέρονταν εκείνου έτσι

* Αν μετά από αυτά δεν αλλάξει κάτι, άλλαξε σχολείο-ζήτησε από τους γονείς σου να βρουν ένα σχολείο που είναι φιλικό και ασφαλές

* Μην πιστεύεις αυτά που σου λένε οι εκφοβιστές, να επαινείς τον εαυτό σου και να θυμίζεις στον εαυτό σου κάθε μέρα τα καλά σου σημεία

 

Οδηγίες για γονείς

 

* Παρατηρείστε αν το παιδί σας δείχνει σημάδια ότι θυματοποιείται από άλλα παιδιά ή αν δρα ως θύτης. Μην το αμελήσετε-επικοινωνήστε αμέσως με το σχολείο

* Αναπτύξτε μια ζεστή και φιλική σχέση με το παιδί. Να είστε κοντά του και να επιδιώκετε τη συζήτηση μαζί του-από μόνο του μπορεί να μην σας αναφέρει τίποτα για το θέμα αυτό

* Διδάξτε του να κοιτά στα μάτια τον εκφοβιστή, να λέει δυνατά 'ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ' ή 'ΚΟΙΤΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ', να φεύγει και να το λέειι σε κάποιον ενήλικα

* Καθησυχάστε τα παιδί ότι δε φταίει αυτό αν του επιτέθηκαν κι ότι δεν είναι δικό του λάθος

* Μιλήστε, με συγκεκριμένα περιστατικά, στο δάσκαλο, στο διευθυντή, στις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης

* Διατηρείστε επικοινωνία με το παιδί και με το σχολείο, ώστε να επιβεβαιώνετε ότι δεν υπάρχουν επαναλήψεις των περιστατικών εκφοβισμού

* Ζητήστε στήριξη από τον τοπικό Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων ή άλλες υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης στο παιδί σας

* Συμβουλεύστε το παιδί σας να προσέχει σε ποιόν δίνει τον αριθμό του κινητού του τηλεφώνου και τη διεύθυνση του email του

* Μην υποτιμάτε τις συνέπειες που μπορεί να έχει ο εκφοβισμός Οι μύθοι 'ε παιδιά είναι, πειράζονται μεταξύ τουςʼ, ή ʽ έτσι θα σκληραγωγηθεί για να βγει στην κοινωνία', μπορεί να ζημιώσουν το παιδί σας και να το οδηγήσουν σε δυστυχία και απομόνωση

* Επαινείτε τα παιδί, δώστε του ευκαιρίες να αναλάβει ευθύνες, εγγράψτε τα παιδί σε άλλες ομαδικές δραστηριότητες (αθλητισμό, προσκοπισμό, καλλιτεχνικά κλπ.), όπου δεν υπάρχουν εκφοβιστές και όπου έχει την ευκαιρία να κάνει νέες φιλίες και να αυξηθεί η αυτο-πεποίθησή του

* Αν το παιδί τραυματιστεί από τους εκφοβιστές, ενημερώσετε και την αστυνομία και γνωστοποιείστε στο σχολείο ότι έχετε ενημερώσει την αστυνομία

* Απαιτείστε από το σχολείο να ενημερώσει τους γονείς του παιδιού-εκφοβιστή

* Αν ο εκφοβισμός δεν αντιμετωπίζεται, αλλάξτε σχολείο. Μιλήστε με το νέο σχολείο και βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν ή δεν γίνονται ανεκτοί εκεί οι εκφοβιστές

 

Αν το παιδί σας εκφοβίζει άλλα παιδιά

 

* Σταματήστε το αμέσως μόλις παρατηρήσετε επιθετική συμπεριφορά του παιδιού σας προς άλλα παιδιά

* Εξηγείστε του ότι η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή και ότι το αντίκτυπο στα άλλα παιδιά είναι πολύ βαρύ

* Διδάξετε στο παιδί σας τρόπους συμπεριφοράς για επίλυση συγκρούσεων που δεν περιλαμβάνουν βία. Επίσης διδάξτε τους πώς να ζητούν αυτό που θέλουν με ευγενικό τρόπο

* Μη χτυπάτε τα παιδιά ως τιμωρία για την επιθετική τους συμπεριφορά. Τους διδάσκετε ακριβώς αυτό που θέλετε να σταματήσουν: τη βία. Προτιμήστε την αφαίρεση προνομίων ως τιμωρία

* Επικοινωνήστε με το σχολείο και συζητείστε με το δάσκαλο για την αντιμετώπιση της επιθετικής συμπεριφοράς του παιδιού σας

* Επαινείτε και ενισχύετε το παιδί σας κάθε φορά που επιδεικνύει συνεργατικές και φιλικές συμπεριφορές προς άλλα παιδιά

* Ελέγχετε συχνά το παιδί σας για να βεβαιωθείτε ότι δεν έχει επιστρέψει σε επιθετικές συμπεριφορές

 

πηγή http://www.obrela.gr/ekstrateia_sxolikos_ekfobismos.htm

[dora]

Δυστυχως πλεον φοβασαι περισσοτερο να στειλεις το παιδι σου στο σχολειο από το να το στειλεις μονο του στην Ομονοια

[kiknaki]

Στενή σχέση σχολείου και βίας

 

 

 

Βία και εκφοβισμούς βιώνει στο σχολείο ένας στους πέντε μαθητές.

 

Το 22,5% των μαθητών έχουν υποστεί κάποια μορφή λεκτικού, σωματικού, σεξουαλικού, ή άλλου τύπου εκφοβισμού και βίας, με συχνότητα 2 - 3 φορές το μήνα ή και περισσότερο. Το 10,11% των μαθητών παραδέχονται ότι έχουν ασκήσει κάποια μορφή εκφοβισμού σε συμμαθητές τους.

 

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε δημοτικά σχολεία της Αθήνας και σε γυμνάσια της Θεσσαλονίκης, από την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ) και την Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

 

Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσίασε ομάδα ειδικών, υπό τον επιστημονικό υπεύθυνο της ΕΨΥΠΕ αναπληρωτή κ. Ιωάννη Τσιάντη.

 

Οι επιστήμονες είπαν ότι οι μαθητές αντιλαμβάνονται τους δασκάλους τους να προσπαθούν να επέμβουν μόλις στο ένα τρίτο των περιπτώσεων, ενώ οι δάσκαλοι αντίθετα δηλώνουν ότι βοηθούν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (79,4%). Οι μαθητές θεωρούν ότι οι γονείς στην πλειοψηφία τους (61,54%) δεν μιλούν με το σχολείο για να σταματήσουν τον εκφοβισμό.

 

Τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξήχθησαν σε γυμνάσια της Θεσσαλονίκης δείχνουν ότι ένα ποσοστό 7,8% των μαθητών έχουν ασκήσει λεκτική βία προς συνομήλικους και 4% έχουν ασκήσει σωματική βία.

 

Οι μαθητές αντίστοιχα δήλωσαν σε ποσοστό 12% ότι δέχθηκαν λεκτική βία, σε ποσοστό 7,7% ότι οι συμμαθητές τους διαδίδουν ψέματα και φήμες για τους ίδιους και σε ποσοστό 5,9% ότι υπέστησαν πρακτικές κοινωνικού αποκλεισμού από τις ομάδες ή τις παρέες του σχολείου.

 

Το 10% των νέων δήλωσαν ότι φοβούνται μήπως υποστούν πρακτικές εκφοβισμού. Υποστηρίζουν ότι απουσιάζει η συνεργασία οικογένειας και σχολείου για την αντιμετώπιση αντίστοιχων εμπειριών (81%) καθώς και η ουσιαστική στήριξη είτε από το σχολείο (29,5% των καθηγητών προσπαθούν να σταματήσουν εμπειρίες εκφοβισμού) είτε από την οικογένεια (25,1% των νέων πληροφόρησαν τους γονείς τους για το τι συμβαίνει).

 

Η πρακτική που υιοθετούν οι ίδιοι για να αντιμετωπίσουν ανάλογες καταστάσεις είναι συνήθως να τις αγνοούν (56,1%). Η πλειοψηφία των νέων δηλώνει ότι λυπάται όταν βρίσκεται μάρτυρας σε αντίστοιχες καταστάσεις (80,3%).

 

 

πηγή:http://www.focusonchild.gr/component/option,com_fireboard/Itemid,113/func,view/catid,7/id,204/

[Sam]

Ευχαριστούμε Kiknaki ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν

τα παιδιά μας και καλό θα είναι να μάθουμε να επικοινωνούμε με το παιδί μας

και να αναγνωρίζουμε τα σημάδια είτε είναι το θύμα είτε ο θύτης!!!!

[markela293]

Τι να πω!διαβαζοντας αυτες τις γραμμες στο μυαλο μου ερχονται τ α προβληματα που εχω εγω με το παιδι μου! Εχει πεσει θυμα εκφοβισμου εχουμε αλαξει σχολειο και προσπαθπουμε να ειμαστε οσο πιο πολυ κοντα του γινεται!Ο γιος μου ειναι 13 ετων.Εχω και μια κορουλα 7 ετων.Εχοντας μαθει απο το μεγαλο μου παιδι προσπαθουμε να θωρακισουμε την μικρη να μην περασει τα ιδια!Το σημαντικο ειναι να ειμαστε κοντα στα παιδια μας και να εχουν το θαρος να μας μιλανε!!!

[gavrias]

Κούρεψαν με σουγιά τη συμμαθήτριά τους28 Νοεμβρίου 2008, 07:12

 

 

 

Βγαλμένη από ελληνική ταινία της δεκαετίας του ’60 είναι η σκηνή που εκτυλίχθηκε σε σχολείο του ορεινού Μυλοποτάμου στο Ρέθυμνο. Δύο μαθητές γυμνασίου, κούρεψαν για «παραδειγματισμό» με σουγιά μια συμμαθήτριά τους στη διάρκεια του διαλείμματος, μπροστά στα υπόλοιπα παιδιά που εμβρόντητα παρακολουθούσαν το θέαμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες δεν πρόκειται για την πρώτη φορά που οι συγκεκριμένοι μαθητές απασχολούν καθηγητές και μαθητές του γυμνασίου, καθώς λίγες ημέρες νωρίτερα είχαν σκάσει το λάστιχο του αυτοκινήτου της καθηγήτριάς τους, χρησιμοποιώντας και πάλι σουγιά.

 

Μετά από κοινή απόφαση του διευθυντή και Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, αποφασίστηκε οι δύο μαθητές να αποβληθούν διά παντός από το συγκεκριμένο γυμνάσιο.

 

http://www.zougla.gr/news.php?id=14934

[Rasta]

Μετά από κοινή απόφαση του διευθυντή και Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, αποφασίστηκε οι δύο μαθητές να αποβληθούν διά παντός από το συγκεκριμένο γυμνάσιο.

 

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.

 

Λύση δεν δώθηκε, απλά το πρόβλημα θα ΜΕΤΑΤΕΘΕΙ σε άλλο σχολείο.

 

Και να πάλι τα ίδια...

 

Το να πετάς το μπαλάκι σε άλλους είναι το πιό εύκολο, α ρε Ελληνάρες.

 

Τι έκανε το σχολείο, ο σύλλογος, η πρόνεια, το υπουργείο?

 

Γιατί δεν κατέβηκαν ΟΛΟΙ οι ειδικοί να πέσουν με τα μούτρα στη δουλιά ετσι ώστε να ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ θύτες και θύματα?

 

Πού είναι οι ψυχολόγοι και οι σύμβουλοι?

 

Α ρε Ελλάδα με το Tennis (sic) σου!

[gavrias]

 

Το να πετάς το μπαλάκι σε άλλους είναι το πιό εύκολο, α ρε Ελληνάρες.

 

Τι έκανε το σχολείο, ο σύλλογος, η πρόνεια, το υπουργείο?

 

Γιατί δεν κατέβηκαν ΟΛΟΙ οι ειδικοί να πέσουν με τα μούτρα στη δουλιά ετσι ώστε να ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ θύτες και θύματα?

 

Πού είναι οι ψυχολόγοι και οι σύμβουλοι?

 

 

Και πώς θα γεμίσουν οι φυλακές? Άκου ειδικοί,ξέρεις την τακτική της παρωπίδας! Κάνουνε σεμινάριο οι αρμόδιοι και οι ειδικοί σ'αυτό τώρα.

[angela_kgr]

Σχολικός εκφοβισμός: Φαινόμενο θυματοποίησης ή μαγκιά ;.......

 

Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού ή bullying, όπως είναι γνωστός ο όρος στη διεθνή βιβλιογραφία, έχει αρχίσει να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις στη σχολική κοινότητα και να τρομάζει τους γονείς. Όλο και περισσότερος αριθμός παιδιών παραπονιούνται ότι έχουν κατά καιρούς πέσει θύματα κοροϊδίας άλλων παιδιών και εκφράζουν την απόγνωσή τους και τις δικές τους εμπειρίες ως θύματα εκφοβισμού από συμμαθητές, συνομηλίκους τους ή παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας.

Με τον όρο σχολικός εκφοβισμός εννοούμε το σύνολο φαινομένων λεκτικής βίας, απειλής, εκβιασμού και κοινωνικού αποκλεισμού καθώς και την κοροϊδία ή διάδοση φημών για ένα παιδί ή ακόμα και τη σεξουαλική παρενόχληση προς αυτό από άλλα σωματικά ή λεκτικά. Οι πιο συχνές μορφές του σχολικού εκφοβισμού που παρατηρούνται ανάμεσα σε παιδιά σχολικής ηλικίας είναι α. η σωματική επίθεση (σπρωξίματα, κλωτσιές, χαστούκια), β. η συναισθηματική επίθεση (εκβιασμός, απομόνωση του παιδιού-θύματος, καταστροφή των προσωπικών του αντικειμένων), γ. λεκτική επίθεση (σαρκασμός, βρίσιμο, ειρωνεία, ρατσιστικά σχόλια, χειρονομίες, απειλητικά συνθήματα σε τοίχους), δ. σεξουαλικός εκφοβισμός (ανεπιθύμητο άγγιγμα, προσβλητικά μηνύματα με πονηρό περιεχόμενο χωρίς τη θέληση του παιδιού) και δ. ηλεκτρονικός εκφοβισμός (ανεπιθύμητα σχόλια, εκβιασμός μέσω διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό, με τη χρήση κάμερας με σκοπό την ταπείνωση του παιδιού).

Στη διεθνή βιβλιογραφία έχουν διεξαχθεί έρευνες για το συγκεκριμένο θέμα ήδη από το 1970, ενώ στη χώρα μας το φαινόμενο πήρε πιο ανησυχητικές διαστάσεις από το 2000 και μετά. Οι έρευνες όμως είναι περιορισμένες και γενικά δεν έχουν επαρκή στοιχεία σχετικά με τη συχνότητα εμφάνισης του φαινομένου, τη συσχέτισή του με παράγοντες όπως το φύλο, η ηλικία, το οικογενειακό κλίμα, η εθνική και πολιτισμική προέλευση και το σχολικό περιβάλλον. Γενικότερα πάντως οι ειδικοί αναφέρουν ότι το παιδί-θύτης επιδεικνύει μία συμπεριφορά επικυριαρχίας, επιβολής και απειλής στο θύμα με στόχο τον εκφοβισμό του και την απόκτηση ενός είδους ελέγχου. Μάλιστα πολλά παιδιά θύματα τυχαίνει να προέρχονται από διαφορετική χώρα και να μιλούν διαφορετική γλώσσα από το θύτη, οπότε και γίνονται συχνά αντικείμενα χλευασμού και κοροϊδίας από άλλα με ελλιπείς επικοινωνιακές δεξιότητες και ικανότητα αποδοχής των ξένων που είναι συμμαθητές ή γείτονες.

Σε σχετική έρευνα που διενεργήθηκε από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας κατά τα σχολικά έτη 2004-5 και 2005-6 πήραν μέρος 4000 παιδιά και έφηβοι, 2080 κορίτσια και 1920 αγόρια μαθητές της έκτης δημοτικού, της Γ’ Γυμνασίου και της Α’ Λυκείου καθώς και 200 εκπαιδευτικοί. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού είναι αντιληπτό από τους μαθητές σε διάφορες μορφές και διαστάσεις. Οι μισοί από τους μαθητές και τις μαθήτριες αναγνωρίζουν τις μορφές της σχολικής βίας. Τα αγόρια είναι συχνότερα δράστες και θύματα του bullying. To 10-13% δήλωσαν ότι είχαν βιώσει ως θύματα το φαινόμενο κυρίως με τη λεκτική του μορφή σε χώρους στο σχολείο χωρίς επίβλεψη από τους εκπαιδευτικούς όπως είναι η αυλή, οι τουαλέτες, ο διάδρομος και η τάξη στο διάλειμμα). Από την έρευνα και τις απαντήσεις των συμμετεχόντων φάνηκε ότι ο δράστης είναι συνήθως συνομήλικος με το θύμα, ελληνικής καταγωγής, με χαμηλή επίδοση στα μαθήματα και γενικά άσχημη συμπεριφορά μέσα και έξω από την τάξη. Το θύμα από την άλλη είναι πιο συχνά αγόρι, ελληνικής ή ξένης καταγωγής, με καλές επιδόσεις στο σχολείο, με κάποιες διαφορές από το συνηθισμένο τύπο του αγοριού-μαθητή στην ανάπλαση ή στη συμπεριφορά. Γίνεται λοιπόν θύμα εκφοβισμού για τον οποίο θα μιλήσει μόνο σε φίλους και θα προσπαθήσει να αποφύγει το θύτη αγνοώντας τον.

Όταν ένα παιδί γίνεται θύμα σχολικού εκφοβισμού με οποιαδήποτε από τις μορφές που αναφέρθηκαν, νιώθει σε πρώτη φάση φόβο. Αισθάνεται ότι απειλείται, τρομάζει, αποφεύγει να περπατά μόνο του στο σχολείο, αλλάζει διαδρομή για το σχολείο ή ζητά επίμονα από τους γονείς να το συνοδεύουν εκείνοι στο σχολείο, φοβάται να χρησιμοποιήσει το κινητό ή του ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο, δε θέλει να πάει σχολείο, αρνείται να πάει, κάνει απουσίες/κοπάνες και μπορεί να παρουσιάσει συμπτώματα σχολικής φοβίας. Ακόμα σταματά να τρώει, γίνεται απότομο και επιθετικό, έχει νευρικότητα και τρομάζει εύκολα. Πολλά παιδιά που γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού μπορεί να γίνουν τόσο επιθετικά ώστε και τα ίδια να θυματοποιούν άλλα παιδιά ή τα αδέρφια τους στο σπίτι. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ‘’η βία γεννά τη βία’’.

Πολλά παιδιά-θύματα φοβούνται τόσο ώστε κλαίνε, δεν μπορούν το βράδυ να κοιμηθούν και έχουν εφιάλτες. Ακόμα μερικά αρχίζουν να τραυλίζουν, χάνουν τα πράγματά τους συχνά, τους λείπουν βιβλία και τετράδια ή πολλά από τα προσωπικά τους αντικείμενα είναι σκισμένα και κατεστραμμένα. Σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις μάλιστα μπορεί να έχουν μελανιές και χτυπήματα ή σκισμένα ρούχα όταν επιστρέφουν από το σχολείο.

Τέτοιου είδους συμπτώματα θα πρέπει να κινήσουν τις υποψίες των γονιών ότι ίσως το παιδί τους να έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού. Αν πράγματι διαπιστώσουν κάτι τέτοιο, θα πρέπει να προσεγγίσουν το παιδί τους και έχοντας αναπτύξει μία φιλική και ζεστή σχέση μαζί του να συζητήσουν αν το θέλει και εκείνο τι ακριβώς του συμβαίνει. Σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει το παιδί να νιώσει ότι φταίει ή ότι προκαλεί την κατάσταση αυτή. Σημαντικό είναι να παρατηρήσουν οι γονείς τη συμπεριφορά του παιδιού τους και να μην αμελήσουν να αντιδράσουν. Καλό θα είναι να επικοινωνήσουν με το σχολείο ενημερώνοντας τους εκπαιδευτικούς και τη Διεύθυνση για το περιστατικό. Σε δεύτερη φάση το σχολείο θα πρέπει να ενημερώσει το παιδί-εκφοβιστή αν είναι μαθητής του σχολείου καθώς και τους γονείς του. Σε περίπτωση που ο εκφοβισμός και οι απειλές συνεχίζονται, υπάρχει και η λύση να αλλάξει το παιδί σχολείο. Αν το παιδί-θύμα έχει τραυματιστεί, επιβάλλεται η ενημέρωση των αρμόδιων αρχών (Αστυνομία).

Ακόμα οι γονείς μπορούν να απευθυνθούν σε συμβουλευτικούς σταθμούς, στην Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου που διαμένουν και γενικότερα σε φορείς και κέντρα στελεχωμένα με το κατάλληλο προσωπικό (ψυχολόγους, θεραπευτές, κοινωνικού λειτουργούς, ειδικούς παιδαγωγούς κτλ.) που θα μπορούν τους δώσουν τις κατάλληλες συμβουλές για τον τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης. Πιο πρακτικά τώρα οι γονείς θα πρέπει να διδάξουν στο παιδί τους να μη φοβάται και να έχει θάρρος της γνώμης, να μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον εκφοβιστή του και να μην του δίνει σημασία ή να απαιτεί να το αφήσει ήσυχο. Συμβουλέψτε τα παιδιά σας να μη δίνουν τον αριθμό του κινητού τους ή του τηλεφώνου του σπιτιού τους καθώς και την ηλεκτρονική τους διεύθυνση σε άτομα που δε γνωρίζουν καλά. Σε δεύτερη φάση παρακινείστε τα παιδιά σας να ασχοληθούν με αθλήματα, με το χορό ή τη μουσική καθώς και άλλες ομαδικές δραστηριότητες, ώστε να αποκτήσει νέες παρέες, να ξεφύγει από την απειλή του εκφοβιστή και κυρίως να νιώσει περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Έχει επίσης μεγάλη σημασία να νιώσει το παιδί ότι δεν είναι μόνο του και έχει στήριγμα τους γονείς του και το σχολείο για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Είναι σημαντικό να διατηρεί την ψυχραιμία του και να μη χάσει την αυτοπεποίθησή του. Οι γονείς και οι ειδικοί συνήθως συμβουλεύουν ένα παιδί να μην απαντά στις κοροϊδίες και τις απειλές όσο ενοχλητικές και αν είναι, να μην μπαίνει σε διάλογο με τον εκφοβιστή του και να μπορεί να πει καθαρά και δυνατά ‘’ΣΤΑΜΑΤΑ’’, ‘’ΠΑΨΕ’’, ‘’ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΟ’’ και να φύγει γρήγορα. Πολλά παιδιά φοβούνται να εκμυστηρευτούν αυτό που τους συμβαίνει. Αν φοβούνται να το πουν σε ενήλικα μπορούν να το πουν σε φίλο/φίλη τους και να ζητήσουν τη γνώμη τους. Αν ο εκφοβισμός έχει τη μορφή της απειλής μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων ή μηνυμάτων στο κινητό, θα πρέπει να κρατηθούν αυτά τα στοιχεία…ίσως είναι χρήσιμα κάποια στιγμή ως αποδείξεις.

Ας δούμε τώρα και την περίπτωση που ως γονείς διαπιστώσετε ότι το δικό σας παιδί εκφοβίζει τα άλλα. Προσπαθήστε να το σταματήσετε αμέσως μόλις παρατηρήσετε την επιθετική του συμπεριφορά. Χρησιμοποιείστε το διάλογο και εξηγείστε του ότι η συμπεριφορά του αυτή είναι κακή και βλάπτει όχι μόνο τα άλλα παιδιά αλλά κυρίως το ίδιο. Μην το τιμωρήσετε αμέσως αλλά διδάξτε του τους σωστούς τρόπους συμπεριφοράς και συνύπαρξης με τους συμμαθητές του στο σχολείο. Η βία εξάλλου που θα δείξετε και εσείς θα εντείνει περισσότερο τη δική του επιθετική συμπεριφορά. Ενημερώστε φυσικά και το σχολείο του για να γνωρίζουν και εξηγείστε ότι χρειάζεται κοινή προσπάθεια για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Να είστε κοντά στο παιδί σας, να το εποπτεύετε χωρίς πίεση και υπερβολικό έλεγχο, αλλά με έπαινο και ενίσχυση κάθε φορά που επιδεικνύει μία θετική συμπεριφορά ή συνεργατικότητα με τους συμμαθητές του.

Το ελληνικό σχολείο πάντως δεν είναι σήμερα κατάλληλα εφοδιασμένο με προληπτική πολιτική του φαινομένου ούτε με μέτρα για την αντιμετώπισή του. Κρίνεται αναγκαία η δημιουργία εθνικής πολιτικής για την πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Με δεδομένο ότι ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των μαθητών έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού, λεκτικού ή σωματικού, κρίνεται απαραίτητη η εκστρατεία ενημέρωσης παιδιών και γονέων για το φαινόμενο και τους τρόπους πρόληψης και αντιμετώπισής του. Η καλή συνεργασία όλων όσων έχουν την ευθύνη για την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών είναι απαραίτητη όσο ποτέ. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ‘’η βία με οποιαδήποτε μορφή της δεν είναι μαγκιά’’ και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να λύσει τις διαφορές που ίσως τα παιδιά έχουν μεταξύ τους στο σχολικό και εξωσχολικό περιβάλλον.

Πηγή: Μαρίνα Κωνσταντινίδου

Ψυχολόγος, M.Sc στη Συμβουλευτική και τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό

http://www.baby.gr/index.cfm/doc/201/cat/6

[angela_kgr]

http://dide-anatol.att.sch.gr/symneon/sxol_ekfov.pdf

[angela_kgr]

http://www.pyxida.org.gr/files/KKonstantinou_APsaltiProtaseisParembaseis.ppt#258,1,ΠΡΟΛΗΨΗ & ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ:

[akamatra]

Σε ευχαριστώ παρα πολύ ειδικά για την αντιμετώπιση. Είναι αλήθεια, το βλέπω καθημερινά αλλά διαπίστωσα ότι και ο γιος μου έχει πέσει θύμα. Μέχρι να καταλάβω που οφειλόταν η αλλαγή στη συμπεριφορά του...

[angela_kgr]

http://www.elpse.gr/journal/329-345.pdf

Δε μπορω να το ανεβασω εδω αλλα αξιζει να του ριξουμε μια ματια....

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Παρασκευή, 29 Μάϊος 2009

 

H Abbi, το κορίτσι που τα έβαλε με όλους

 

 

Η Αbbi Morrall, 16 χρονών σήμερα, στα πρώτα έξι χρόνια της σχολικής της ζωής, είχε πέσει θύμα εκφοβισμού από τους συμμαθητές της. Την απειλούσαν, την τσιμπούσαν, τη χτυπούσαν, της έστελναν απειλητικά emails, και τελικά την τραυμάτισαν κλωτσώντας την πάνω σε ένα τοίχο! Η Abbi είπε τελικά τα πάντα στους γονείς της, άλλαξε σχολείο, και έγινε ενεργό μέρος του σχολικού συμβουλίου... Έφτιαξε το δικό της site, www.abs-kids.co.uk, γιά να βοηθήσει τα παιδιά με εμπειρίες όπως η δική της, και, σήμερα, η κάποτε ντροπαλή μικρούλα, έχει μιλήσει στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, έχει αρθρογραφήσει σε μεγάλες εφημερίδες κι έχει κερδίσει βραβεία γιά τη δουλειά της κατά του σχολικού εκφοβισμού.

 

 

Τroktiko blogspot

[aggelika]

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως η μαγκιά είναι το επιχείρημα και ο λόγος και όχι το ξύλο.

Προς θεού βέβαια ούτε ο φόβος είναι σωστό

[SE-RENATA]

Μου ακούγεται γελοίο και εξαιρετικά ανούσιο το "άμα σε χτυπήσουν, χτύπα κι εσύ"...είναι απόρροια άλλης εποχής άλλωστε!

Οι δάσκαλοι δεν είναι σε θέση να διερευνήσουν όλα μα όλα τα περιστατικά βίας στο σχολικό χώρο λόγω μεγάλης εμφάνισης του φαινομένου κι έλλειψης παιδαγωγικά ωφέλιμου χρόνου...όμως αν το επιδιώξουν -έγκειται στον εκάστοτε άνθρωπο- μπορούν να κατευθύνουν τα παιδιά μακριά από τέτοιες συμπεριφορές και να αντιμετωπίσουν μαζικά και ομαδικά το φαινόμενο...κάνοντας εκπαιδευτικά προγράμματα αλλά κυρίως μέσω της καθημερινότητας!Με ομαδικότητα, κανόνες καλής συμπεριφοράς, θετική ή αρνητική ενίσχυση, αρμονία, εμψύχωση-ενθάρυνση για συζήτηση σε ότι αφορά τους μαθητές!

 

Θεωρώ ότι το παν είναι να πείσεις τους μαθητές ή τα παιδιά σου πως ότι και αν συμβεί ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ!

Ένας μαθητής μου, μου είπε: "Κυρία δεν φταίτε εσείς που με τιμωρείται και δεν παίζω σ' αυτό το διάλειμμα, εγώ έφταιγα γτ έσπρωξα τον Διονύση και δεν τήρησα τους κανόνες μας" ακόμα και ένα δευτεράκι μπορεί να καταλάβει ΑΝ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ...όταν έχει φυσικά και χωρίς να νιώθει ότι το κρίνεις!Πρέπει να γίνεις εσύ -ο μεγάλος- ισάξιός του - στο ύψος του- και να του εξηγήσεις στην γλώσσα του τους κανόνες!Αυτό ήταν σωστό και μπράβο σου...αυτό ήταν λάθος για αυτόν κι εκείνο τον λόγο, μην το ξανακάνεις γτ θα συμβεί αυτό...έτσι ποτέ δεν θα σ' αμφισβητήσει και δεν θα φοβηθεί να σου μιλήσει.

 

ένα λινκ που αξίζει λίγο χρόνο:

http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:JYqDyQOzoMUJ:assets.in.gr/dGenesis/assets/Content202/Attachment/dgEntity_33212.doc+%CE%B2%CE%B9%CE%B1+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF+%CF%87%CF%89%CF%81%CE%BF&cd=10&hl=el&ct=clnk&gl=gr

[nathael]

Η ανηψια μου 7 χρονων, βιωνει αυτη την κατασταση. Υπαρχει ενα παιδακι στο σχολειο της που την απειλει απο περσι.

Το καλοκαιρι ηρεμησαμε απο αυτο το προβλημα και επιτελους το παιδακι κοιμηθηκε το βραδυ!

Τωρα ξαναρχισαν τα προβληματα, με αποκορυφωμα το σημερινο.

Την βαρεσε ασχημα και την επιασε απο τον λαιμο για να την πνιξει.

 

Ερχομαι να ρωτησω.

Ποιος εχει την ευθυνη οταν τα παιδια μας ειναι στο σχολειο και υπαρχουν τετοια περιστατικα βιας?

 

Εχω να προσθεσω επισης οτι το συγκεκριμενο παιδακι, εχει ξεκινησει αγωγη με ψυχοφαρμακα, ειναι μεγαλυτερο απο τους συμμαθητες του και η οικογενεια του , απλα ειναι απων και απο το σχολειο και απο οτι φαινεται κι απο την ζωη του!

 

Οι περισσοτεροι γονεις ειναι εξαγριωμενοι .

 

Θα σας παρακαλουσα για μια απαντηση.

Ευχαριστω πολυ!

[kel]

Εχουν καλεσει οι εκπαιδευτικοι το σχολικο συμβουλο?

[nathael]

Ναι, αυτο εγινε εχτες ηρθε ο συμβουλος δεν ειπε κατι στους γονεις (δεν ξερω αν αυτος ειναι ο ρολος του).

 

Σημερα παντως οι γονεις δεν εβαλαν τα παιδια στο σχολειο.

[kel]

Κανονικα πρεπει να καλεσει τους γονεις του παιδιου και να ζητησει και ψυχολογο για να επιληφθει.

[elenik]

Η ανηψια μου 7 χρονων, βιωνει αυτη την κατασταση. Υπαρχει ενα παιδακι στο σχολειο της που την απειλει απο περσι.

Το καλοκαιρι ηρεμησαμε απο αυτο το προβλημα και επιτελους το παιδακι κοιμηθηκε το βραδυ!

Τωρα ξαναρχισαν τα προβληματα, με αποκορυφωμα το σημερινο.

Την βαρεσε ασχημα και την επιασε απο τον λαιμο για να την πνιξει.

 

Ερχομαι να ρωτησω.

Ποιος εχει την ευθυνη οταν τα παιδια μας ειναι στο σχολειο και υπαρχουν τετοια περιστατικα βιας?

 

Εχω να προσθεσω επισης οτι το συγκεκριμενο παιδακι, εχει ξεκινησει αγωγη με ψυχοφαρμακα, ειναι μεγαλυτερο απο τους συμμαθητες του και η οικογενεια του , απλα ειναι απων και απο το σχολειο και απο οτι φαινεται κι απο την ζωη του!

 

Οι περισσοτεροι γονεις ειναι εξαγριωμενοι .

 

Θα σας παρακαλουσα για μια απαντηση.

Ευχαριστω πολυ!

 

Εγω ελυσα το προβλημα με εγγραφη αναφορα στην διευθυντρια. Τα πηρε ο δασκαλος (ενω το ελεγα το ξαναελεγα) αλλα σκασιλα μου. Απο εκει και περα κιχ . Τον ειρωνευετε μεν ο αλλος αλλα ξυλο δεν τρωει. (που καταντ'ησαμε)

[ratataplan]

Η ενασχόληση με τέχνες όπως ΑKIDO που είναι καθαρά αυτοάμυνα , θα μπορούσε να βοηθήσει στην αυτοπεποίθηση άραγε? Υπάρχει κανείς που το παιδί του κάνει κάτι αντίστοιχο και έχει απειληθεί στο σχολείο?

[elenik]

Εμεις ουτε να ...ησουμε δεν προλαβαινουμε με τοσα μαθηματα. Το να καταφερω να βαλω σε αυτο το προγραμμα τρεχαλας και AKIDO θα ηταν αθλος.

Με ΤΑΕΚ ΒΟΝ ΝΤΟ που δοκιμασα οσο προλαβαινα παντως δεν ειδα μεγαλη προκοπη.

[dhmhtrianna+]

Ο γιος μου ειναι 7 χρονων και πηγαινει στην πρωτη δημοτικου.Σημερα η δασκαλα με ενημερωσε οτι εδω και μερικες ημερες ο μικρος αρνειται πεισματικα να βγει στο διαλλειμμα και με συμβουλεψε να του μιλησω. Στη διαδρομη ο γιος μου , μου ανεφεραι οτι δεν θελει να βγει στο διαλλειμμα γιατι ενα παιδακι τον αναγκαζει να παιζει κατι που δεν θελει και αν αρνηθει τον απειλει οτι θα τον δειρει, πραγμα που εχει συμβει ηδη δυο φορες. Εχω σκασει απο την μια θελω να πιασω το παιδακι και να του τριξω τα δοντια(φυσικα και δεν το κανω) απο την αλλη θελω να πιασω την μανα του και να της τα πω (ουτε αυτο γιαυι δεν ειναι λυση , αλλα το βασικο ,θελω να μαθει ο γιος μου να καθαριζει για λιγαριασμο του.

Αυτο που με τρομαζει ειναι το που φτασαμε , ειναι ακομα μωρα πως σκεφτονται ετσι???

Οταν ζητησα απο το γιο μου την επομενη φορα που θα συμβει να το πει στη δασκαλα του , δεν ηθελε για να μην το βαλει το παιδακι η κυρια τιμωρια ,γιατι καποιες φορες του εχει φτιαξει σαιτες και ο δικος μου δεν εχει βρει τροπο να του το ανταποδωσει.

Αναρωτιεμαι αν τελικα πρεπει να μαθαινουμε τα παιδια μας να ειναι ευαισθητα για το συνανθρωπο η στο τελος θα τα πουνε και μ.....ς. Εχω στεναχωρεθει με αυτην την κατασταση.

[MARIZENIA]

Γνωρίζει παρακαλώ κάποιος να μου πει ,πώς γίνεται να αλλάξει ένα παιδί σχολείο;

Από το Σεπτέμβριο έχουμε μετακομίσει και η μικρή μου που είναι σχεδόν δέκα ετών ,δεν έχει καταφέρει να προσαρμοστεί στο νέο της σχολείο.Η τάξη έχει μόνο επτά κορίτσια χωρισμένα σε δύο" κλίκες " και η κόρη μου δεν έχει καταφέρει να μπει σε καμία από τις δύο-όχι βέβαια ότι θα επιθυμούσα κάτι τέτοιο.

Το πρόβλημα είναι ότι έχει βρεθεί στη μέση και δέχεται εχθρική συμπεριφορά και από τις δύο παρέες ,την βρίζουν και της πετάνε χόρτα στα μαλλιά.Στα διαλείμματα κάθεται μόνη της και στο σπίτι έρχεται πάντα με το παράπονο.

Η κουβέντα με τον δάσκαλο δεν οδήγησε πουθενά και η προσπάθεια να μιλήσω με μια από τις μητέρες των κοριτσιών κατέληξε σχεδόν να τσακωθούμε μεταξύ μας!(έπεσα σε περίπτωση!).Αποφάσισα να μην μιλήσω ξανά σε άλλη μητέρα γιατί δεν θέλω να γίνω και γραφική και τώρα ψάχνω τρόπο να μεταφέρω το παιδί μου από το συγκεκριμένο σχολείο πριν να είναι αργά!Δυστυχώς όμως για να γραφτεί το παιδί σε κάποιο άλλο σχολείο προυποθέτει ότι μένει σε περιοχή στα όρια του σχολείου και ότι έχει αποδεικτικά για αυτό.Δεν μπορούμε βεβαίως να μετακομίσουμε ξανά ούτε έχω χρήματα για ιδιωτικό...