Θέλει συνέχεια αγκαλιά

[Marigoula]

Βρε Μαριρένα για ποιο λόγο να την κρατάς συνέχεια μα συνέχεια αγκαλιά; Πώς ξεκίνησε αυτό; Και γιατί να επιβάλλεις σε όλους να την έχουν συνεχώς αγκαλιά; Αυτό δεν το καταλαβαίνω....ταλαιπωρείσαι κι εσυ και η μικρούλα σου.

Τώρα που την έμαθες έτσι πολύ δύσκολο να ξεμάθει, θα κλαίει και θα οδύρεται με το που την αφήνεις....αν μπορείς να το αντέξεις (εγω δεν θα μπορούσα γι'αυτό δεν την έμαθα αγκαλια). Καθώς θα αρχίσει να μπουσουλάει και να στέκεται πιστεύω θα βελτιωθεί το πρόβλημα γιατί θα θέλει να εξερευνεί, απλώς θα θέλει πολύ αγκαλιά για τον ύπνο.

Στον ύπνο γιατί δεν της βάζεις υπνόσακο να γλιτώσεις τις κουβέρτες και το ξεσκέπασμα;;

[pk33]

ο μόνος τρόπος για να ξεμάθει είναι το κλάμα. Για μία βδομάδα τουλάχιστον θα κλαίει συνέχεια, απλά συνέχεια. Μετά σιγά σιγά θα αρχίσει να συνηθίζει.

Αν δεν το κάνεις τώρα θα το κάνεις όταν θα πάει 1η δημοτικού πια.

 

Το ότι δεν κρατάμε συνέχεια αγκαλιά τα παιδιά μας δεν σημαίνει ότι δεν τα αγαπάμε. Απλά επειδή είναι άνθρωποι, η διαπεδαγώγησή τους ξεκινά από την 1η μέρα της ζωής τους.

[G.Geo]

Διαβάζω το topic και πραγματικά απορώ!!! Πως περιμένεις να σταματήσει την αγκαλιά αφού όλοι την κρατάνε ΣΥΝΕΧΕΙΑ αγκαλιά?? Αφού έτσι την μάθατε και συνεχίζετε, πως θα το κόψει, μόνη της εννοείς? Αν δεν σταματήσετε τις αγκαλιές, δεν πρόκειται να το κόψει..Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια..Συγνώμη για την "απόλυτη" ίσως στάση, αλλά είμαι μια μαμά που επέβαλε στους άλλους ακριβώς το αντίθετο (λόγω προβλήματος στον αυχένα, δεν μπορούσα να κρατάω βάρος πάνω από 20 λεπτά το πολύ κ δεν ήθελα να τις μάθει) και μου φαίνεται τόσο περίεργο αυτό που λές!! Δεν έχεις κουραστεί? δεν φοβάσαι αυτό που λες για τον αιφνίδιο θάνατο? Σκέψου ότι αν το μωρό σου τώρα είναι 7-8 κιλά, σε λίγο καιρό θα είναι 10-12 και τότε πως θα την κρατάς συνέχεια?

Δεν μπορώ να σε συμβουλέψω τίποτα αλλο από το να σταματήσεις, όσο είναι νωρίς. Αλλα να ξέρεις ότι αυτό θα γίνει μόνο με πολύ κλάμα. Αν κλαίει, προσπάθησε να την ηρεμείς με χάδια, παιχνίδια, τραγουδάκια, γλυκόλογα στο αυτί κτλ κτλ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΓΚΑΛΙΕΣ!

[Ellemphriem]

Εγω παλι κοριτσι μου δεν θα ειμαι οσο αρνητικη οσο οι προηγουμενες κοπελες σε αυτο το θεμα. Γιατι? Πολυ απλο. Γιατι η μικρουλα μου κοιμοταν ΠΑΝΩ στο στηθος μου μεχρι 4 μηνων, και καροτσι δεν ηθελε γιατι ηθελε αγκαλια και την ειχα σε μαρσιππο μεχρι προσφατα. Ακομα την εχω που και που. ΔΕΝ την αφησα ΠΟΤΕ κατω να κλαψει πολυ για να μαθει γιατι πολυ απλα δεν λειτουργουμε ετσι στην οικογενεια μας. Σεβομαστε τι αισθανεται ο καθενας και αυτο αφορα και ενα μωρο επισης. Εδειχνε η μικρη την αναγκη αγκαλιας και την ειχε ΠΑΝΤΑ οταν την ηθελε. Ακομα την εχει. Αλλα οπως περνουσε ο καιρος ακριβως το οτι της εδινα την ασφαλεια που ειχε αναγκη εκεινη (εχουν και αυτα χαρακτηρες ξερεις), ηταν το πρωτο θετικο βημα προς την ανεξαρτησια της ΧΩΡΙΣ κλαμματα καθολου. Λιγο λιγο λοιπον μονη της αρχισε να 'φευγει΄απο εμενα. Μια το μπουσουλισμα, μια το περπατημα, μια το ταιζομαι μονη μου αρχισε να καταλαβαινει οτι μπορει να κανει πραγματα μονη της και το γουσταρε. Τωρα? Αντε πιαστην......απο πισω την κυνηγαω. Παμε στο παρκο της πιανω το χερι για να κυνηγησουμε μαζι περιστερια, δινει μια τραβαει τα χερια της ελευθερονεται και φευγει μονη της. Ζηταει αγκαλια μεσα στην μερα η οποια κραταει 3 δευτερολεπτα την φορα. Ερχεται δηλαδη κανει μια αγκαλιτσα επιβεβαιωσης και μετα εξαφανιζεται για αλλες περιπετειες. Το οτι της εχω δωσει τοση ασφαλεια οταν την ζηταγε την εχει κανει φοβερα κοινωνικη σε σημειο που μου φευγει και περνει απο πισω μεγαλυτερα παιδακια χωρις να κοιταει αν ερχομαι. Που και που οταν τρομαξει οντως κολλαει επανω μου αλλα για λιγο. Να θεωρησω παραλογο οτι ενα τοσο μικρο πλασμα εχει αναγκη της σιγουριας που της προσφερω και να την διωξω για να μαθει? ΠΟΤΕ....υπαρχει και αλλος τροπος να μαθει, και αυτος ειναι ο χρονος.....το μωρο μου ειναι 14 μηνων, κλαιει παρα πολυ σπανια και πλεον σχεδον τρεχει χωγρις να κοιταει πισω της.....Για μενα? Συνεχισε να της προσφερεις αυτο που σου ζηταει, και θα κανει τα πρωτα βηματα ανεξαρτησιας απο σενα με τους ΔΙΚΟΥΣ της ρυθμους και οχι με τους ρυθμους που πολλες φορες επιβαλει μια απροσωπη κοινωνια.....

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

ο μόνος τρόπος για να ξεμάθει είναι το κλάμα. Για μία βδομάδα τουλάχιστον θα κλαίει συνέχεια, απλά συνέχεια. Μετά σιγά σιγά θα αρχίσει να συνηθίζει.

Αν δεν το κάνεις τώρα θα το κάνεις όταν θα πάει 1η δημοτικού πια.

 

Το ότι δεν κρατάμε συνέχεια αγκαλιά τα παιδιά μας δεν σημαίνει ότι δεν τα αγαπάμε. Απλά επειδή είναι άνθρωποι, η διαπεδαγώγησή τους ξεκινά από την 1η μέρα της ζωής τους.

 

συμφωνω μαζι σου ή τωρα ή ποτε που λενε...,

μια αποφαση ειναι,παρε την τωρα γιατι το παιδι θα αποκτησει ενα θεμα...αργοτερα.

συγνωμη αλλα φρικαρα με την λεξη επιβαλω και στους αλλους.

[elachl]

Εγω παλι κοριτσι μου δεν θα ειμαι οσο αρνητικη οσο οι προηγουμενες κοπελες σε αυτο το θεμα. Γιατι? Πολυ απλο. Γιατι η μικρουλα μου κοιμοταν ΠΑΝΩ στο στηθος μου μεχρι 4 μηνων, και καροτσι δεν ηθελε γιατι ηθελε αγκαλια και την ειχα σε μαρσιππο μεχρι προσφατα. Ακομα την εχω που και που. ΔΕΝ την αφησα ΠΟΤΕ κατω να κλαψει πολυ για να μαθει γιατι πολυ απλα δεν λειτουργουμε ετσι στην οικογενεια μας. Σεβομαστε τι αισθανεται ο καθενας και αυτο αφορα και ενα μωρο επισης. Εδειχνε η μικρη την αναγκη αγκαλιας και την ειχε ΠΑΝΤΑ οταν την ηθελε. Ακομα την εχει. Αλλα οπως περνουσε ο καιρος ακριβως το οτι της εδινα την ασφαλεια που ειχε αναγκη εκεινη (εχουν και αυτα χαρακτηρες ξερεις), ηταν το πρωτο θετικο βημα προς την ανεξαρτησια της ΧΩΡΙΣ κλαμματα καθολου. Λιγο λιγο λοιπον μονη της αρχισε να 'φευγει΄απο εμενα. Μια το μπουσουλισμα, μια το περπατημα, μια το ταιζομαι μονη μου αρχισε να καταλαβαινει οτι μπορει να κανει πραγματα μονη της και το γουσταρε. Τωρα? Αντε πιαστην......απο πισω την κυνηγαω. Παμε στο παρκο της πιανω το χερι για να κυνηγησουμε μαζι περιστερια, δινει μια τραβαει τα χερια της ελευθερονεται και φευγει μονη της. Ζηταει αγκαλια μεσα στην μερα η οποια κραταει 3 δευτερολεπτα την φορα. Ερχεται δηλαδη κανει μια αγκαλιτσα επιβεβαιωσης και μετα εξαφανιζεται για αλλες περιπετειες. Το οτι της εχω δωσει τοση ασφαλεια οταν την ζηταγε την εχει κανει φοβερα κοινωνικη σε σημειο που μου φευγει και περνει απο πισω μεγαλυτερα παιδακια χωρις να κοιταει αν ερχομαι. Που και που οταν τρομαξει οντως κολλαει επανω μου αλλα για λιγο. Να θεωρησω παραλογο οτι ενα τοσο μικρο πλασμα εχει αναγκη της σιγουριας που της προσφερω και να την διωξω για να μαθει? ΠΟΤΕ....υπαρχει και αλλος τροπος να μαθει, και αυτος ειναι ο χρονος.....το μωρο μου ειναι 14 μηνων, κλαιει παρα πολυ σπανια και πλεον σχεδον τρεχει χωγρις να κοιταει πισω της.....Για μενα? Συνεχισε να της προσφερεις αυτο που σου ζηταει, και θα κανει τα πρωτα βηματα ανεξαρτησιας απο σενα με τους ΔΙΚΟΥΣ της ρυθμους και οχι με τους ρυθμους που πολλες φορες επιβαλει μια απροσωπη κοινωνια.....

και εγω ετσι την ειχα τη μικρη μου...και τωρα δηλαδη που κοντευει τα 3 δεν την αφηνω καθολου να κλαψει!καλο η κακο εγω ετσι ειμαι με το παιδι μου!

[Ellemphriem]

και εγω ετσι την ειχα τη μικρη μου...και τωρα δηλαδη που κοντευει τα 3 δεν την αφηνω καθολου να κλαψει!καλο η κακαο εγω ετσι ειμαι με το παιδι μου!

 

Ναι μωρε προσωπικες αποφασεις ειναι. Ο καθενας οπως καταλαβαινει. Τωρα η κοπελα ας βγαλει το συμπερασμα της με βαση τις αναγκες της δικης της οικογενειας.

[MarcoPolo]

Kαι ο δικος μου ειχε μαθει στην αγκαλια μου γιατι λογω παλινδρομησης επρεπε να τον κραταμε συνεχεια μετα το φαγητο γιατι εκανε εμετους. Λιγο και η τρελη αδυναμια που του εχουμε, λιγο και η προωροτητα που επαιξε τον ρολο της, καταληξαμε να ειναι συνεχεια στα χερια. Περα απο το οτι βαρυνε και μου ειχε φυγει η μεση εβλεπα οτι δεν εξελισσοταν στο μπουσουλημα και στις κινησεις γιατι ηταν συνεχεια στα χερια. Σιγα σιγα αρχισαμε να τον βαζουμε κατω σε παπλωμα πανω σε χαλι με ολα τα παιγνιδια και καθομασταν και εμεις και τον παιζαμε και τον στηριζαμε οταν επεφτε και ετσι σιγα σιγα εξελιχτηκε και τωρα μπουσουλαει σε ολο το σπιτι. Παραμαινει βεβαια αγκαλιτσας οταν το θελει αλλα οχι συνεχεια οπως πριν. Αφηνοντας το κατω χωρις να κλαιει γιατι ημουν συνεχεια διπλα του το παιδι μεταμορφωθηκε. Τωρα μπουσουλαει και γυρναει ολο το σπιτι και προσπαθει να σηκωθει και να πιαστει απο τα επιπλα. Αθελα μας λογω της παλινδρομησης και της αδυναμιας που του εχουμε παρολιγο να του κανουμε κακο στην κινητικη του εξελιξη καθως οταν ηταν συνεχεια αγκαλια δεν δουλευε τα χερακια του και τα ποδαρακια του με αποτελεσμα να καθυστερει η εξελιξη του. Χαλαρωσε και δως του χωρο να κανει καινουργια πραγματα. Θα εισαι συνεχεια διπλα του και θα ξεπερασει την μονιμη αγκαλια.

[Access]

Για μένα τα παιδιά μεγαλώνουν με και στις αγκαλιές αυτό πιστεύω ότι χρειάζονται απλόχερα

Το... για πάντα είναι μεγάλο χρονική διάστημα για να……. Ελπίζεις….. ναι ελπίζεις……. γιατί το παιδάκι σου κάποια στιγμή θα μεγαλώσει και θα φύγει από την αγκαλιά σου οπότε απόλαυσέ το όσο διαρκεί.

Το να απαιτείς βέβαια από τους άλλους να έχουν συνέχεια αγκαλιά το μωράκι σου μου φαίνεται υπερβολικό αν αυτή η κατάσταση έχει αρχίσει να σε κουράζει θα σου πρότεινα να αγοράσεις ή φτιάξεις ένα sling έτσι ώστε να έχεις τα χέρια σου ελεύθερα να κάνεις και καμιά δουλειά

http://www.babywearing.gr/

Το μόνο για το οποίο θα σου συνιστούσα να κάνεις είναι να διαβάσεις για το co-sleeping και την ασφάλεια του μωρού σου

Ρίξε μια ματιά εδώ άσχετα αν θηλάζεις ή όχι έχει και κάποιες πληροφορίες για την ασφάλεια

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=31676&highlight=%E1%F3%F6%DC%EB%E5%E9%E1+co-sleeping

[Dimitra83]

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΕΝΗΘΗΚΕ Η ΜΠΕΜΠΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 6ΜΙΣΗ ΜΗΝΩΝ ΤΗΝ ΚΑΡΑΤΑΩ ΜΟΝΟ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΩ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑΝΕ ΑΓΓΚΑΛΙΑ , ΧΩΡΙΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΚΥΜΑΤΑΙ ΒΑΘΙΑ , ΕΣΙ Η ΜΠΕΜΠΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΘΕΩΡΕΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΓΑΛΙΑ , ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΚΡΑΒΑΤΑΚΙ Η ΣΤΟ ΚΑΡΕΚΛΑΚΙ ΦΑΓΗΤΟΥ , ΕΡΩΤΙΣΗ ΥΠΑΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ Η ΣΤΟ ΚΑΡΕΚΛΑΚΙ ΦΑΓΗΤΟΥ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ 30 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΕΙ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΝ ΑΓΚΑΛΙΑ , ΑΝ ΝΙΑ ΣΕ ΤΙ ΗΛΙΚΙΑ ???

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΑΠΑΙΤΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΑΜΕΣΟ ΚΥΝΔΙΝΟ ΕΦΝΙΔΙΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΠΙΔΕΙ ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΜΠΕΜΠΑ ΚΑΙ ΜΑΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΚΟΥΒΑΡΙ ΟΤΑΝ ΚΥΜΟΜΑΣΤΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΥΜΑΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟ ??? Εστάλη στις 12:25 μ.μ. την Τετάρτη

 

λοιπον γλυκο κ τρυφερο ειναι να εχεις το μωρο αγκαλια γιατι καποτε θα το αποχωριστεις οταν μεγαλωσει κλπ κλπ.αλλα ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ

δεν ειναι κατασταση να το εχεις 24 ωρες το 24ωρο αγκαλια!το λεω γιατι ξερω περιπτωση που κρατησε μεχρι 3 ετων κ το ελαττωσε(οχι οτι το σταματησε)αναγκαστικα στον παιδικο σταθμο στον οποιο το πηγαινει η μαμα του αγκαλια!

αυτη η γυναικα δεν εχει βοηθεια απο κανεναν κ ειναι ανυπαντρη μητερα αρα ουτε τον αντρα της να την βοηθησει.ΟΛΗ μερα αγκαλια!μαγειρευε με το παιδι αγκαλια,ζυμωνε κιμα καθαριζε πατατεσ επλενε πιατα με το παιδι αγκαλια.σκουπα ξεσκονισμα καθαρισμα ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΓΚΑΛΙΑ.εκανε μπανιο κ το ειχε στην μπανιερα μαζι της να της κραταει το ποδι κ να κλαιει.πιστολακι με το παιδακι αγκαλια ,μεχρι κ την αναγκηη της με το παιδι αγκαλια την εκανε!

βγαιναμε εξω κ δεν εμπαινε ποτε στο καροτσι κ ετσι το κυλουσε αδειο με το ενα χερι κ με το αλλο το ειχε αγκαλια.το εβαζε 5 λεπτα στο καροτσι για να ξεκουραστει η γυναικα αλλα κ τα 5 λεπτα σπαραζε στο κλαμα.κ κοιμοταν σε ημικαθιστη σταση για να το εχει αγκαλια.!σας λεω ακομα κ σημερα 3 ετων το πηγαινει στον παιδικο αγκαλια .παει στον ιδιο με την κορη μου.

συγνωμη αλλα εγω δε μπορω ετσι με τιποτα κ ας με πουν μερικες κακια μανα (το εχω ξανακουσει οταν ειπα οτι δε θα αφηνα το παιδι 11 ετων στις 12 τη νυχτα μονο του εξω κ χαρακτηριστικα ως ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ αλλα οφ τοπικ αυτο).ΝΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι θα το παρω αγκαλια το παιδι.αλλα ΟΧΙ Κ ΕΤΣΙ!!!

[fistikaki]

εγω δεν καταλαβα, γιατι να το 'επιβαλεις'

 

αν ας πουμε, καποιος δεν θελει εκεινη τη στιγμη να κρατησει το παιδι, για ποιο λογο να το κανει?

 

η γνωμη μου ειναι, πως προσφερουμε αγκαλια οταν το θελουμε, οταν το θελει και το παιδακι... κανενας ανθρωπος στο κοσμο (ακομα και τα μωρακια) δε νομιζω οτι θελουν συνεχεια να τα αγκαλιαζει καποιος!!!

[Μαριρενα]

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις!!!!!!

Αυτη ειναι η ματια του αντρα μου που μας βλεπει εγω δεν θα ειμαι τοσο δραματικη

ηθελα ομως πριν απαντησω να δουμε πρωτα απο τη δικη του σκοπια δεν ειναι εγγεγραμενος χρηστης και ετσι το παρεθεσα οπως ακριβως το εγραψε

 

 

Για να ειμαι ειλικρινης δεν επιβαλωσε ολους να την κρατανεψ αγκαλια εκτος απο τον αντρα μου αρκετες φορες

αν την αφησω σε γιαγιαδες καιω στον παππου εκεινοι επιλεγουν να την εχουν αγκαλια συνηθως τους την βαζω στο καρεκλακι φαγητου και την παιρνουν οποια στογμη θελουν εκεινοι πριν αρχισει να διαμαρτυρεται

τωρα θα μου πεις γιατι στον μπαμπα

γιατι ο μπαμπας στην αρχη δεν ηθελε να την κραταει καθολου στην αρχη γηιατι δεν ηξερε και τωρα για να μην κακομαθει λειπει αρκετες ωρες στην δουλεια και θα ηθελα τα 5 λεπτα 10 το πολυ που συνηθως λειπω να την κραταει και να ερχεται σε φυσικη επαφη μαζι του

πιστευω οτι τον χρειαζεται και την αγκαλια του μπαμπα

λογικο εριναι να γκρινιαζει ωρες ωρες γιατι ειναι κουρασμενος αλλα δεν θελω να ερθει και να ασχολειτε με τον υπολογιστη απο την ωρα που θα ερθει μεχρι την ωρα που θα κοιμηθει η μικρη 10 λεπτα απο εδω 5 απο εκει θελω να την κραταει ασχετα αν κακομαθει

στην αρχη η μικρη δεν εκανε καθολου με τον μπαμπα της δεν τον πολυηξερε σαν ατομο που την αγαπαει και δεν εκανε μαζι του τωρα τουλαχιστον οταν την κραταει γελαει και χαιρεται εκτος αν θελει επειγωντος αλλαγμα πανας

ερχετε αργα περιπου 7 η και 8 το βραδυ απο τις 9 το πρωι επειδη οι αλλοι βαριουνται να κανουν την δουλια τους σε ενα προτζεκτ και κατανοω οτι θελει και εχει την αναγκη να χαλαρωση

αλλα θα ηθελα μιας που κοιμομαστε αργα να την κρατησει ενα μισαωρο συνολικα μεσα σε αυτες τις 3-4 ωρες που μενουμε ξυπνιοι

 

οσο για τον υπνοι εχει δικιο που φοβαται

και εγω φοβαμαι οταν την παιρνω το βραδυ να κοιμηθει στο κρεβατι μας

αλλα ζητημα 7 μηνες τωρα να το εχω κανει 15 αντε 20 φορες μετα απο πολυ κουραση

Χθες πηγα να την χωσω κοιμησμενη στον υπνσακο της και καθε φορα που την αφηνα κατω ξυπνουσε και τσιριζε

κοιμηθηκαμε μαζι απο τις 2 μεχρι τις 4 οπου μετα ξυπνησα και ξαναπροσπαθησα 2-3 φορες ακομα να την βαλω στο κρεββατακι της αλλα δεν αντεξα παλι 5.30 μιση ημουν ρακος την κρατουσα στην αγκαλια μου και νυσταζα αν δεν τηξν εβαζα να κοιμηθει διπλα μου θα αποκοιμομουν με την μικρη αγκαλια το οποιο θεωρησα πιο επικινδινο

το επικυνδινο δεν ειναι οτι απλα την βαζω στο κρεβατι μας και κοιματε αλλα οτι γυριζει και θελει να ειναι σχεδον κολλητα επανω μου χθες την γυρισερ ο αντρς μου για ακομα μια φορα και την πηγε παραπερα να μην την πλακασω

και μετα απο λιγο ξαναγυρισε απο οτι μου λεει γιατι εμεινε ξαγρυπνος να μας παρακολουθει

ειμαι απο χθε με 4 ωρες υπνου!!!!!!!

παντως τον καταλαβαινω με το θεμα του υπνου γιατι ερχεται απο την δουλεια ξεσκισμενος!!και δεν μπορει να κανει τον νυκτοφυλακα να μας προσεχει οποτε η μικρη δν θελει να παει στο κρεβατακι της να κοιμηθει το οποιο ειναι κολλημενο διπλα στο δικο μξας με κατεβασμενο το καγκελο

συνηθως την κοιμιζω στην αγκαλια μου και μετα την βαζω στο κρεβατακι της

και χθες εκανε μιλαμε επανασταση να κοιμηθει διπλα μου

 

 

 

Συγγνωμη για το τεραστιο ποστ!!!!!!!!!

[Μαριρενα]

 

Το μόνο για το οποίο θα σου συνιστούσα να κάνεις είναι να διαβάσεις για το co-sleeping και την ασφάλεια του μωρού σου

Ρίξε μια ματιά εδώ άσχετα αν θηλάζεις ή όχι έχει και κάποιες πληροφορίες για την ασφάλεια

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=31676&highlight=%E1%F3%F6%DC%EB%E5%E9%E1+co-sleeping

 

θηλαζουμε και εμεις

ναι κατι τετοιο αρχιζει να γινεται την πιπιλα δεν της την εχω μαθει απο τη αρχη δεν την ηθελε και δεν επεμενα τωρα της την εχουμε δωσει καποιες στιγμες και γελαμε γιατι δεν την πιπιλαει αλλα την δαγκωνει και πεταγεται απο το στομα της μεσα σε δευτερολεπτα

[gavramid]

Εγω παλι κοριτσι μου δεν θα ειμαι οσο αρνητικη οσο οι προηγουμενες κοπελες σε αυτο το θεμα. Γιατι? Πολυ απλο. Γιατι η μικρουλα μου κοιμοταν ΠΑΝΩ στο στηθος μου μεχρι 4 μηνων, και καροτσι δεν ηθελε γιατι ηθελε αγκαλια και την ειχα σε μαρσιππο μεχρι προσφατα. Ακομα την εχω που και που. ΔΕΝ την αφησα ΠΟΤΕ κατω να κλαψει πολυ για να μαθει γιατι πολυ απλα δεν λειτουργουμε ετσι στην οικογενεια μας. Σεβομαστε τι αισθανεται ο καθενας και αυτο αφορα και ενα μωρο επισης. Εδειχνε η μικρη την αναγκη αγκαλιας και την ειχε ΠΑΝΤΑ οταν την ηθελε. Ακομα την εχει. Αλλα οπως περνουσε ο καιρος ακριβως το οτι της εδινα την ασφαλεια που ειχε αναγκη εκεινη (εχουν και αυτα χαρακτηρες ξερεις), ηταν το πρωτο θετικο βημα προς την ανεξαρτησια της ΧΩΡΙΣ κλαμματα καθολου. Λιγο λιγο λοιπον μονη της αρχισε να 'φευγει΄απο εμενα. Μια το μπουσουλισμα, μια το περπατημα, μια το ταιζομαι μονη μου αρχισε να καταλαβαινει οτι μπορει να κανει πραγματα μονη της και το γουσταρε. Τωρα? Αντε πιαστην......απο πισω την κυνηγαω. Παμε στο παρκο της πιανω το χερι για να κυνηγησουμε μαζι περιστερια, δινει μια τραβαει τα χερια της ελευθερονεται και φευγει μονη της. Ζηταει αγκαλια μεσα στην μερα η οποια κραταει 3 δευτερολεπτα την φορα. Ερχεται δηλαδη κανει μια αγκαλιτσα επιβεβαιωσης και μετα εξαφανιζεται για αλλες περιπετειες. Το οτι της εχω δωσει τοση ασφαλεια οταν την ζηταγε την εχει κανει φοβερα κοινωνικη σε σημειο που μου φευγει και περνει απο πισω μεγαλυτερα παιδακια χωρις να κοιταει αν ερχομαι. Που και που οταν τρομαξει οντως κολλαει επανω μου αλλα για λιγο. Να θεωρησω παραλογο οτι ενα τοσο μικρο πλασμα εχει αναγκη της σιγουριας που της προσφερω και να την διωξω για να μαθει? ΠΟΤΕ....υπαρχει και αλλος τροπος να μαθει, και αυτος ειναι ο χρονος.....το μωρο μου ειναι 14 μηνων, κλαιει παρα πολυ σπανια και πλεον σχεδον τρεχει χωγρις να κοιταει πισω της.....Για μενα? Συνεχισε να της προσφερεις αυτο που σου ζηταει, και θα κανει τα πρωτα βηματα ανεξαρτησιας απο σενα με τους ΔΙΚΟΥΣ της ρυθμους και οχι με τους ρυθμους που πολλες φορες επιβαλει μια απροσωπη κοινωνια.....

 

ΜΕ ΚΑΛΥΨΕΣ ΑΠΟΛΥΤΑ!!!

[agentP]

Παν μέτρον άριστον.

Κατ' αρχήν είμαι μαμά που πήρα πολύ αγγαλιά τα παιδιά μου, ακόμα κι όταν μου έλεγαν ότι θα τα κακομάθω. Κανέναν δεν κακόμαθα. Τους απαντούσα, άμα δεν τα πάρω τώρα αγγαλιά, πότε θα τα πάρω, όταν πάνε φαντάροι;

Απ' την άλλη δεν τους έβαλα να κοιμηθούν στο κρεβάτι μας, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις που το ζήτησαν τα ίδια (αρρώστια, εφιάλτες κλπ).

Λογικά σε λίγο το μωρό σου θ' αρχίσει να μπουσουλάει και θα θέλει να είναι ελεύθερο να εξερευνήσει, οπότε δοκίμασε να καθίσετε μαζί στο χαλί, ή παίξε μαζί της κάτι όταν κάθεται στο καρεκλάκι της, γενικά βρες τρόπους να την απασχολήσεις και μάθε της να παίζει και να απασχολείται μόνη της με κάποιο παιχνίδι.

Όσον αφορά τον μπαμπά της, άφησέ τον ν' αποφασίσει εκείνος πότε θέλει να πάρει αγγαλιά το παιδί του. Είναι η δική του σχέση με το μωρό, ο καθένας έχει τον τρόπο του.

[Μαριρενα]

co-sleeping????gia poso????

δεν φοβαστε μηπως τα πλακωσετε???????????

Με την μικρη μου φοβαμαι οταν κοιμομαστε στο ιδιο κρεβατι γιατι ειμαι εγω σε μια θεση ξυπναω πιασμενη το πρωι

και επειδη μας εχει παρατηρησει ο αντρας μου εχει παρει ενα δυο φωτγραφιες που ειναι κολλημενη απανω μου οποτε δεν θα ηθελα να το κανουμνε συνεχεια αυτο παραμονο σε εκτακτες περιπτωσεις ανυσηχιας

ασε που οταν μεγαλωσει λιγακι ακομα δεν θα μας χωραει το κρεββατι και δεν θελω να πηγαινω εγω στο κρεβατι της μικρης και να αφηνω μονο τον αντρα μου ουτε να πηγαινει εκεινος στο σαλονι για να κοιμηθουμε ανετα

[neamanoula]

Mαριρένα γεια σου.Θα σου πω κι εγώ τη δική μου γνώμη.Διάβασα σε παραπάνω ποστ, ότι έμαθε το παιδί στην αγκαλιά. Ότι εσύ το έμαθες.Επειδή κι εμείς είμασταν της αγκαλιάς, εκνευριζόμουν με όλους που μου έλεγαν -εμ, εσύ φταις, έτσι το έμαθες!

1. η μικρή μου από νεογέννητο έκλαιγε τρελά και ηρεμούσε μόνο με αγκαλιά αλλά όχι σε στάση ότι 'ναι πχ.στάση ξαπλωτή αλλά αγκαλιά όρθια για να κοιτάει. Προτιμούσα να μην την έχω συνεχώς αγκαλιά γιατί ήταν απίτσευτη κούραση αλλά έκλαιγε όλη μέρα κι όλη νύχτα. Περνούσε ο καιρός και κατάλαβα ότι το παιδί θέλει να είναι όρθιο και είπα ότι όταν σταθεί στα πόδια της θα ηρεμήσουμε.7 μηνών που πάτησε στα πόδια της ήταν τρομερή αλλαγή. Όλη μέρα όρθια, σχεδόν καθόλου αγκαλιά και όλα τέλεια.

2. η μικρή μου δεν πήγαινε σε κανένα μόνο σε εμένα όταν ήταν μικρούλα.Στη μαμά μου να φανταστείς που την έβλεπε και συχνά πήγε 6 μηνών.Όλοι απορούσαν και πάλι -πώς το έκανες έτσι το παιδί!!6 μηνών πήγε μόνη της στη γιαγιά και από τότε όλα τέλεια. Το κάθε παιδί θέλει τους δικούς του χρόνους προσαρμογής. Απλά τσατίζομαι όταν ακούω -έτσι το έμαθες το παιδί!είναι ακόμη μωρό!

Ελπίζω να σου έθεσα καινουργια γωνία οπτικής.

[pk33]

Ο πεθερός μου ήταν γιατρός:

Μου είχε πει λοιπόν: Τα παιδιά ξέρουν πότε θα σταματήσουν το κλάμα. Από την 1η μέρα να το μάθεις σε πρόγραμμα. Υπάρχει η ώρα της αγκαλιάς , του παιχνιδιού αλλά και του ύπνου και της ηρεμίας και η ώρα που πρέπει να μένει μόνο του.

Το 1ο παιδί του πριν από 45 χρόνια το άφησε να κλαίει 3 μέρες συνεχόμενες μόλις το πήραν από το μαιευτήριο. Δεν ξαναέκλαψε από τότε.

Πολλές που το ακούτε αυτό θα πείτε ότι ήταν τέρας αυτός ο άνθρωπος. Οι κόρες του όμως λιώνανε για τον μπαμπά, τον αγαπούσαν τρελλά όπως και αυτός.

 

Άλλο αγκαλιά και άλλο αγάπη. Το να αφήσεις το παιδί σου να κλαίει κάποιες φορές δεν είναι έλλειψη αγάπης αλλά διαπαιδαγώγηση. Το κλάμα είναι μία φυσιολογική λειτουργία.

Επίσης: Τα παιδιά μας δεν είναι προέκταση του εαυτού μας. Είναι άλλοι άνθρωποι τους οποίους έχουμε χρέος να τους κάνουμε ανθρώπους, όχι μαμόθρευτα, όχι κακομαθημένα, όχι εξαρτημένα από εμάς για όλη τους τη ζωή.

 

Εσύ που λές ότι το επιβάλεις στον άντρα σου, θεωρείς ότι έτσι θα αγαπήσει το παιδάκι; Θα το αγαπήσει ΑΝ και ΟΠΟΤΕ το θέλει αυτός, άσχετα με το τι του επιβάλλεις.

Πρόσεχε μήπως αυτή η επιβολή προς τον άντρα σου και η στάση του απέναντυ στο παιδί, έχει να κάνει με δικά σας προβλήματα.

 

Το ξέρω ότι θα λογοκριθεί αυτό το μήνυμά μου, όπως λογοκρίνονται πάντα όσα μηνύματα γράφω και ξεπερνούν την πεπατημένη και τα σταθερά στερεότυπα του forum (όποιος παίρνει αγκαλιά = αγαπάει το παιδί του, όποιος λεέει λιγότερη αγκαλιά είναι τέρας)

[mikio]

Κι εγώ θα συμφωνήσω ότι τα παιδιά από μωρά είναι καλό να έχουν ανά πάσα στιγμή δίπλα τους τους γονείς τους και να νιώθουν ασφάλεια και ζεστασιά μέσα από το χάδι, την αγκαλιά και την τρυφερή κουβέντα. Πιστεύω βέβαια από την άλλη ότι χρειάζεται κι ένα μέτρο. Αυτό το "μην κακομάθει" άκουγα κι εγώ συνεχώς αλλά από το ένα αυτί μου έμπαινε κι από το άλλο έβγαινε. Γιατί και για μένα είναι αδιανόητο να αφήσω το μωρό μου να κλαίει για να μάθει να μένει, κοιμάται, παίζει κλπ μόνο του. Πιστεύω ότι ειδικά η απουσία του γονιού σκόπιμα από το δωμάτιο ακόμα κι αν το ίδιο το παιδί τον αναζητάει, για τους παραπάνω λόγους είναι απαράδεκτη τακτική. Αλλά θέλω και το μωρό μου να μπορεί να απασχοληθεί μόνο του, να νιώθει ασφαλές και άνετα ακόμα κι αν βρεθεί μακριά μου για λίγο και να μην χρειάζεται συνεχώς την αγκαλιά μου για επιβεβαίωση.

 

Αρχικά λοιπόν κι εγώ τον είχα συνεχώς αγκαλιά. Έμαθε λοιπόν στην αγκαλιά και δεν έκανε με τίποτα πουθενά αλλού. Κοιμόταν στο στήθος μου ή στα χέρια μου και μόλις τον ακουμπούσα στο κρεβατάκι του έκλαιγε! Το ίδιο και την ημέρα. Ούτε ρηλάξ ήθελε, ούτε καρότσι.... τίποτε πέρα από τα χέρια ακόμα κι αν ήμουν δίπλα του... Υπέφερε κι αυτό κι εγώ. Ώσπου αποφάσισα ότι κάνω κακό και σε εμένα τα χεράκια μου και η μεσούλα μου να δεις τι τράβηξαν και σε αυτό που δεν μπορούσε να χαρεί ούτε τα παιχνιδάκια του. Σιγά-σιγά και χωρίς κλάματα άρχισα να τον βάζω στο ρηλάξ, να τον απασχολώ δίπλα του πάντα με παιχνιδάκια, να τον χαϊδεύω, να του μιλάω, να του τραγουδάω. Αν έβλεπα ότι δυσανασχετούσε τον έπαιρνα για λίγο και μετά τον έβαζα σε άλλη δραστηριότητα. Πάντα από λίγο-λίγο.

 

Μέχρι πριν από 1 μήνα κοιμόταν στα χέρια μου με σσσσ, νανούρισμα και κούνημα. Κι έπρεπε να τον βάλω απαλά-απαλά χωρίς να το καταλάβει στο κρεβάτι. Όπου και να τον ακουμπούσα αντιδρούσε με κλάμα οπότε επιτόπου τον σήκωνα. Τον άλλαζα, έντυνα, έγδυνα στα χέρια!!! Έχεις δει μαμά να κρατάει μωρό στην αγκαλιά και να φτιάχνει γάλα, μαγειρεύει, κάνει δουλειές??? Χωρίς σλινγκ, στα χέρια!!! Εγώ ήμουν αυτή.

 

Τώρα ο μπέμπης μου (χωρίς να μεσολαβήσει καμία από αυτές τις βάρβαρες μεθόδους όπου το αφήνεις 3 ή 5 ή κι εγώ δεν ξέρω πόσες μέρες να κλάψει για να μάθει) μπορεί πλέον να κάτσει μόνος του να παίξει. Κάθεται και στο ρηλάξ και στο καρότσι, στο κρεβατάκι του, στο γυμναστήριο. Και παίζει και μόνος του. Το βράδυ τον παίρνω μια αγκαλίτσα, τον σφίγγω τρυφερά, τον βάζω στο κρεβατάκι του, ακουμπάω το ένα χέρι μου στο στέρνο του και τον κοιτάζω μες στα μάτια και του χαμογελάω με ένα χαμόγελο σιγουριάς. Σα να του λέω "είμαι εδώ, μη φοβάσαι". Αυτός πιάνει σφιχτά με τα δυο του τα χεράκια το χέρι μου και με κοιτάζει ακίνητος μες στα μάτια. Σιγά-σιγά τα ματάκια του κλείνουν...και αυτό ήταν... Νιώθει ανασφάλεια?? Δε νομίζω. Η αγκαλιά μου είναι πάντα εκεί...και θα είναι εκεί. Αλλά θέλω να ανοίξει και τα φτεράκια του. Μόλις ξυπνήσει και τον ακούσω θα τρέξω να με δει πριν να με αναζητήσει καν, πριν κλάψει. Είμαι εκεί και το ξέρει. Πιστεύω ότι πράττω σωστά... Τώρα αν εσύ θες να αλλάξει η κατάσταση που ζείτε ίσως από σιγά-σιγά με παρόμοιο τρόπο τα καταφέρεις. Δε χάνεις κάτι να δοκιμάσεις. Θέλει πολύ υπομονή στην αρχή αλλά πιστεύω ότι είναι καλό και για τους δυο σας. Θα είσαι λιγότερο κουρασμένη κι εσύ και θα έχεις και χρόνο να κάνεις κάτι μες στο σπίτι. Εγώ ας πούμε ούτε τουαλέτα πήγαινα! Και ο άντρας σου μπορεί να την απασχολεί κι ας μην την έχει αγκαλιά. Ξαπλώστε και οι 3 στο κρεβάτι σας με τη μπέμπα ανάμεσά σας και παίξτε, τραγουδήστε, γελάστε, γαργαληθείτε! Τα χέρια κουράζουν και το μωρό και τη μαμά κάποιες φορές....

[mikio]

Να σημειώσω για να μην παρεξηγηθώ ότι το να αφήσω το παιδί να κλαίει για μένα προσωπικά είναι βάρβαρο γιατί εγώ προσωπικά υποφέρω περισσότερο από το παιδί. Δεν κατακρίνω κανέναν που το έχει κάνει. Ξέρω πολλούς φίλους μου που το έκαναν και φυσικά δε μου πέφτει λόγος. Κάθε παιδί είναι και διαφορετικό και κάθε οικογένεια λειτουργεί διαφορετικά. Εγώ κοιτάω μόνο το σπίτι μου και μιλάω για την προσωπική μου τακτική. Αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί είναι δικαίωμά του και αποδεκτό.

[pk33]

 

Τώρα ο μπέμπης μου (χωρίς να μεσολαβήσει καμία από αυτές τις βάρβαρες μεθόδους όπου το αφήνεις 3 ή 5 ή κι εγώ δεν ξέρω πόσες μέρες να κλάψει για να μάθει) ....

 

Νατο το 1ο σχόλιο....

Φαντάζομαι τώρα θα νομίζεις ότι είμαι ένας βάρβαρος που αφήνει τα παιδιά του να πλαντάζουν στο κλάμα και ειδονίζομαι να τα βλέπω να είναι δυστυχισμένα.

Απλά να σου πω πως αν έχεις 3 παιδιά, τα χέρια σου μπορούν να πιάσουν ταυτόχρονα το πολύ 2 παιδιά (η μέση όμως ίσως και κανένα) οπότε πρέπει να μάθουν και χωρίς αγκαλιά, και ξέρεις κάποιες φορές ότι και να κάνεις τα παιδιά θα κλαίνε.

Βέβαια πιστεύω ότι θεωρείς πως άσχετα με το πόσα παιδιά έχω (βάλε και τη δοισκοπάθεια) θα πρέπει να μην τα αφήνουμε ποτέ να κλαίνε.

 

Προσπάθησε να κάνεις δίδυμα να μην κλαίνε (+ένα ακόμη 2,5 ετών) μόνη σου, όταν και τα 3 αρχίζουν να κλαίνε ταυτόχρονα επειδή το ένα ακούει το άλλο, και μετά τα ξαναλέμε.

Κάποιες φορές τα παιδιά κλαίνε γιατί απλά δεν αντέχουμε, γιατι αν δεν κλάψουν, μετά δεν θα έχουν μαμά και μπαμπά για να τα ταϊσει όταν θα το χρειαστούν.

[pk33]

Να σημειώσω για να μην παρεξηγηθώ ότι το να αφήσω το παιδί να κλαίει για μένα προσωπικά είναι βάρβαρο γιατί εγώ προσωπικά υποφέρω περισσότερο από το παιδί. Δεν κατακρίνω κανέναν που το έχει κάνει. Ξέρω πολλούς φίλους μου που το έκαναν και φυσικά δε μου πέφτει λόγος. Κάθε παιδί είναι και διαφορετικό και κάθε οικογένεια λειτουργεί διαφορετικά. Εγώ κοιτάω μόνο το σπίτι μου και μιλάω για την προσωπική μου τακτική. Αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί είναι δικαίωμά του και αποδεκτό.

 

Αν είχες 3 και ταυτόχρονα ήθελαν να φάνε και αρχίζανε να κλαίνε, για πές μου πως θα τα ηρεμούσες; θα τα έπαιρνες και τα 3 αγκαλιά; Αντέχει η μέση σου 40 κιλά βαρος; Η δική μου όχι, και επειδή θα πρέπει να είμαι εκεί και σε μία βδομάδα και σε ένα μήνα και σε ένα χρόνο και σε 20 χρόνια, κάποιο ή κάποια θα κλαίνε!

 

Ωραίο είναι να βάζουμε ταμπέλες, πες μας λοιπόν και τη συνταγή για όλες τις περιπτώσεις

[mikio]

p33 δεν είχα διαβάσει ειλικρινά σου μιλάω το μήνυμά σου όταν έγραφα το δικό μου.

επίσης ακόμα δε διάβασα τις απαντήσεις σου και τα σχόλια σου πάνω στο δικό μου μήνυμα. προς το παρόν βιάστηκα να απαντήσω ότι δε θέλω να με παρεξηγήσεις γιατί ειλικρινά δεν αναφερόμουν στα όσα έγραφες εσύ. Διαβάζω και τα υπόλοιπα και θα μιλήσουμε σε λίγο.

[marandnik]

Εγώ έχω τρία παιδιά που τα μεγάλωσα με αγκαλιές και co-sleeping.

Το τρίτο, το στερνοπούλι, είναι τώρα στην ίδια φάση με τη μπέμπα σου. Κάθεται ελάχιστες στιγμές της ημέρας μόνος του για να παίξει με τα παιχνιδάκια του αλλά τις περισσότερες ώρες θέλει την αγκαλιά μου (θηλάζουμε και εμείς). Τα άλλα δύο τα μεγάλωσα με τον ίδιο τρόπο και τώρα τα κυνηγάμε με τον άντρα μου για μια πεταχτή αγκαλιά και ένα φιλάκι (κοινώς χόρτασαν αγκαλιές και τώρα μας έχουν γραμμένους ).

 

Οπότε, αν το δεις αποστασιοποιημένα, ένας άνθρωπος είναι μωρό για ένα - ενάμιση χρόνο της ζωής του και νιώθοντας ανασφάλεια αποζητά τις αγκαλιές για μερικούς μήνες (μόλις περπατήσει, θα το κυνηγάς). Τι πιο σοφό από το να απολαύσεις αυτόν τον τόσο λίγο χρόνο που το μωρό σου σε χρειάζεται και από το να το αφήσεις να τον απολαύσει και αυτό.

 

Έχω ακούσει και εγώ ιστορίες από γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους να κλαίνε μέχρι να το πάρουν απόφαση ότι δεν πρόκειται κανείς να έρθει για αυτά. Επίσης έχω νιώσει και από τα τρία παιδιά μου την ανταπόδοση της στοργής (πολλές φορές τα δύο πρώτα μας χτυπούσαν καθησυχαστικά στην πλάτη όταν τα κρατούσαμε αγκαλιά, όπως τους κάναμε και εμείς. Ο τρίτος δεν το κάνει ακόμα). Νομίζω ότι κάθε γονιός είναι ελεύθερος να επιλέξει ποιος δρόμος από αυτούς τους δύο του ταιριάζει.

[mikio]

Αν είχες 3 και ταυτόχρονα ήθελαν να φάνε και αρχίζανε να κλαίνε, για πές μου πως θα τα ηρεμούσες; θα τα έπαιρνες και τα 3 αγκαλιά; Αντέχει η μέση σου 40 κιλά βαρος; Η δική μου όχι, και επειδή θα πρέπει να είμαι εκεί και σε μία βδομάδα και σε ένα μήνα και σε ένα χρόνο και σε 20 χρόνια, κάποιο ή κάποια θα κλαίνε!

 

Ωραίο είναι να βάζουμε ταμπέλες, πες μας λοιπόν και τη συνταγή για όλες τις περιπτώσεις

 

Ειλικρινά ζητώ συγνώμη που σου έδωσα να καταλάβεις κάτι τέτοιο. Ότι δλδ θεωρώ ότι όποιος αφήνει το μωρό να κλάψει είναι κακός γονιός ή βάρβαρος γονιός (εδώ παρεξηγήθηκαν τα λόγια μου, ας το γράψω καλύτερα) Ανέφερα ότι για μένα είναι βάρβαρο δλδ ότι εγώ προσωπικά βασανίζομαι όχι ότι αυτός που θα το κάνει ασκεί βαρβαρότητα απέναντι στο παιδί. Φυσικά και μιλάω εκ του ασφαλούς με ένα παιδί. Και φυσικά δεν έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε πάντα απίκο για να μην κλάψουν και φυσικά κάποιες φορές δε θα μπορέσουμε, προλάβουμε να ικανοποιήσουμε, ή ακόμα και να καταλάβουμε τις ανάγκες τους και θα κλάψουν . Και υπάρχουν και περιπτώσεις που ακόμα κι αν έχουμε ικανοποιήσει όλες τους τις ανάγκες και είμαστε εκεί απίκο θα κλάψουν γιατί το κλάμα είναι στο κάτω-κάτω και ένας τρόπος εκτόνωσης της έντασης. Μια ανάγκη ακόμα και για εμάς του ενηλίκους. Ειλικρινά δεν είχα την πρόθεση να θίξω κανέναν και πάλι σου ζητώ συγνώμη αν σε έκανα να θιχτείς. Μίλησα για εμένα προσωπικά, υπενθυμίζω ότι με ένα παιδί όλα σαφώς είναι πιο εύκολα, γνωρίζω πολύ καλά ότι με 2 και με 3 μπορεί να αλλάξω γνώμη και φυσικά δε θα νιώσω λιγότερο καλή μητέρα αν αφήσω το παιδί μου να κλάψει. Ούτε επίσης θεωρώ λιγότερο καλή μητέρα αυτή που θα αφήσει το παιδί της να κλάψει. Εσύ πχ μπορεί να είσαι χίλιες φορές καλύτερη και πιο τρυφερή και...και..και... από εμένα που μπορεί να το είχα στα χέρια. Η αγάπη της μάνας δεν διαφαίνεται από την αγκαλιά.

 

 

Κι επαναλαμβάνω ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ είχα διαβάσει το μήνυμά σου όταν έγραψα το δικό μου οπότε δεν αναφερόμουν σε εσένα.

Το μήνυμά σου δημοσιεύθηκε στις 17:01 και 2 λεπτά αργότερα δημοσιεύθηκε το δικό μου! Λανθασμένα λοιπόν εξέλαβες την απάντησή μου ως κριτική για τα όσα έγραφες.