Κλαίει στο κολυμβητήριο

[olympics]

Γεια σας! Έχω 1 εβδομάδα που έγραψα τον 3,5 ετών γιο μου στο κολυμβητήριο για να ξεπεράσει τον φόβο του για το νερό. Τα 2 τελευταία χρόνια είναι απελπιστικά. Ούτε στο μπάνιο συνεργάζεται για να μην του βραχούν τα αυτιά και τα μάτια, ούτε στην θάλασσα δεν θέλει να μπει, προτιμάει να κάθεται έξω και να παίζει με τα κουβαδάκια.

Την πρώτη μέρα είχε μια κολυμβήτρια που τον πήρε με το καλό. Για μένα ήταν ένα βήμα βελτίωσης μόνο και μόνο που έφυγε από κοντά μου. Δεν έμπαινε όμως στο νερό, μόνο τα ποδαράκια του κούναγε μέσα σε αυτό. Όταν το πήρε αγκαλιά και μπήκαν μέσα σε αυτό έκλαιγε πολύ και βγήκαν από το νερό και κάτσανε στα σκαλάκια της πισίνας.

Την 2η μέρα πάλι ήταν η ίδια γυμνάστρια. Μόνο που για μια στιγμή ενώ είχε αφήσει το γιό μου να κουνάει τα ποδαράκια του στο νερό και πήγε να ηρεμήσει ένα άλλο παιδάκι και η άλλη γυμνάστρια πέρασε ξαφνικά ένα μακαρόνι από την κοιλιά του γιου μου και τον έριξε μέσα στην πισίνα. Αυτό ήταν πανικοβλήθηκε που δεν ήταν κάποιος κοντά του και άρχισε να ουρλιάζει. Ήρθε η καλή γυμνάστρια και τον πήρε αγκαλίτσα και τον έβγαλε στο σκαλάκι. Μετά από λίγο μπήκαν πάλι για λίγο μέσα στο νερό και τον κολύμπησε αγκαλίτσα δίνοντάς του φιλάκια. Φενόταν πιο ήρεμος αυτή την φορά. Στο τέλος του έδωσε και μπισκοτάκι γιατί μπήκε στο νερό.

Την τρίτη μέρα, δυστυχώς είχε την πιο απότομη γυμνάστρια, η οποία τον πήρε απότομα πάλι μέσα και τον κρατούσε από τα χέρια του έχοντας το μακαρόνι κάτω από τις μασχάλες του. Έκλαιγε, σταμάταγε, έκλαιγε, σταμάταγε για λίγο και πάλι τα ίδια. Αυτό ήταν και το αποκορύφωμα. Δεν ήθελε να ξαναπάμε. Μόλις τον άλλαζα στα αποδυτήρια και πηγαίναμε στην πισίνα, άρχιζε να κλαίει και να λέει δεν θέλω να κολυμπήσω, θέλω μόνο να παίξω με τα παιχνίδια. Έτσι, τις δυο τελευταίες φορές, αφού γαντζωνόταν επάνω μου και δεν έφευγε, του έταξε η καλή γυμνάστρια ότι δεν θα τον έβαζε στην πισίνα και πως μόνο θα παίζανε από έξω.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν αισθάνομαι καλά που τον πιέζω. Θα ηρεμήσει άραγε; Στο τέλος κάθε μαθήματος του έχω μια εκπληξούλα για να τον ενθαρρύνω (είτε κάποιο φαγώσιμο, είτε τα παρατάω όλα και του αφιερώνω παραπάνω χρόνο, ώστε να παίξουμε κάτι που του αρέσει κτλ). Από την άλλη δεν θέλω και να τον ξεγράψω και το καλοκαίρι να έχουμε πάλι τα ίδια προβληματα, γιατί η μικρή θα καταλαβαίνει περισσότερα και και ίσως γίνει και αυτή αρνητική.

[chrysaki]

Εγώ θα τον σταμάταγα.

Είχαμε κάνει κι εμείς τον Οκτώβρη κάποια δοκιμαστικά, την πρώτη φορά μπήκε με χαρά για 5 λεπτά, τις επόμενες τον πήγε ο μπαμπάς του γιατί εγώ δούλευα την ώρα που υπήρχε άδεια θέση στο τμήμα, και δεν ήθελε με τίποτα να μπει. Έτσι και τις επόμενες δύο. Χωρίς να κλαίει όμως. Δεν τον έβαλε κανείς με το ζόρι μέσα. Του έβαζε το μαγιώ και τον πήγαινε στην πισίνα. Τον παρότρυναν να μπει αλλά αυτός δεν ήθελε. Την τελευταία φορά του ξεκαθαρίσαμε πως δεν μπορούμε να ξανάρθουμε αν δεν μπαίνει στην πισίνα και είπε να μην ξανάρθουμε. Και τέλος.

3,5 ετών νομίζω πως είναι αρκετά μεγάλο παιδί για να το ρωτήσεις αν θέλει να μπει κι αν δεν θέλει να σεβαστείς αυτό που λέει.

 

Εμένα η θάλασσα του αρέσει και το παιχνίδι στη μπανίερα. Όταν όμως είναι η ώρα για να λούσουμε τα μαλλιά ουρλιάζει. Αυτό όμως δεν είναι χόμπυ. Είναι απαραίτητο να γίνεται κι έτσι δεν μπορώ να είμαι διαλλακτική. Στα χόμπυ όμως δε νομίζω πως χρειάζεται να υπάρχει εξαναγκασμός.

[kyra]

K εμένα στα 3,5 φοβόταν το νερό πολύ, τη θάλασσα ακόμη περισσότερο. Τον πήγα στο κολυμβητήριο, έπεσε μέσα στην πισίνα, έκανε το πρόγραμμα και κάποια στιγή είδα από μακριά τα ματάκια του βουρκωμένα, οπότε τον φώναξα, βγήκε έξω και έβαλε τα κλάμματα. Εννοείται δεν ξαναπήγαμε. Τα επόμενα καλοκαίρια εξοικειώθηκε με το νερό και φέτος μου το ζήτησε μόνος του.

Να το σταματήσεις το παιδί να μην περνάει αυτό το στρες. Τα τρία δεν είναι ηλικία να ξεπεράσει το φόβο του. Έχε του εμπιστοσύνη, θα πάει όταν έρθει η ώρα αλλά και αν δεν πάει..... δεν είναι και τόσο σοβαρό.

[nancy14]

και η δική μου γνώμη είναι να τον σταματήσεις. Η κόρη μου έιχε το ίδιο θέμα, όχι τόσο έντονο αλλα λόγω τραυματικής πρώτης εμπειρίας στο ΟΑΚΑ δεν ήθελε με τίποτα να συνεχίσει κολύμβηση. Μια γυμνάστρια μάλιστα μου είχε πει ότι τα 3-4 είναι πολύ δύσκολη ηλικία γιατί αν δεν έχει εξοικιωθεί με το baby swimming είναι δύσκολο και φοβιστικό για τα παιδιά να μπαίνουν μόνα τους σε μεγάλη πισίνα. Έχει δίκιο η Κύρα, θα το ζητήσει αργότερα μόνο του το παιδί. Αν, από την άλλη θέλεις να συνεχίσεις την δοκιμή εγώ θα σου πρότεινα τα ιδιαίτερα μαθήματα. Ξέρω ότι είναι αρκετά δαπανηρό όμως η κόρη μου στα 4 με 10 μαθήματα ιδιαίτερα έμαθε να κολυμπάει μόνη της χωρίς βοηθήματα και φυσικά ξεπέρασε εντελώς την φοβία του κομυμβητηρίου. Το λέω αυτό γιατί όπως είπες και εσύ με την καλη γυμνάστρια σταδιακά και όταν είναισ την αγκαλιά της κάνει προσπάθεια το παιδί. Μπορείς να την ρωτήσεις να έχει αποκλειστική ώρα και να περάσεις το ιδιαίτερο στο γιό σου σαν ώρα παιχνιδιού στο νερό. Για παιδιά που φοβούνται είανι πιστεύω πολύ σημαντικός ο γυμναστής να τους εμπνέει εμπιστοσύνη και να έχουν την αμέριστη προσοχή του.

[ζώπυρον]

Να το σταματήσεις το παιδί να μην περνάει αυτό το στρες. Τα τρία δεν είναι ηλικία να ξεπεράσει το φόβο του. Έχε του εμπιστοσύνη, θα πάει όταν έρθει η ώρα αλλά και αν δεν πάει..... δεν είναι και τόσο σοβαρό.

Συμφωνώ.

 

Επίσης, θα πρότεινα να ψάξεις και γι' άλλους συλλόγους που να είναι πιο "μαλακοί" στα πρώτα μαθήματα, με διαφορετική φιλοσοφία δηλαδή.

[lina]

Από την άλλη δεν θέλω και να τον ξεγράψω και το καλοκαίρι να έχουμε πάλι τα ίδια προβληματα, γιατί η μικρή θα καταλαβαίνει περισσότερα και και ίσως γίνει και αυτή αρνητική.

Μην σε απασχολεί η μικρή. Η σχέση με τη θάλασσα είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Αν της αρέσει δεν θα την νοιάζει τι κάνει ο μεγάλος....

Όσο για τον μεγάλο, ήταν μέγα λάθος ότι τον έβαλαν μέσα στο νερό από την πρώτη μέρα. Ας έμενε και 5 μήνες στα σκαλάκια. Το βασικό είναι να εξοικειωθεί με το νερό και μόνος του θα ζητήσει να μπει. Το ξέρω από τα δικά μου. Τώρα, καλύτερα να τον σταματήσεις. Κρίμα είναι να στεναχωριέστε και οι δυο...

[kyra]

Μην σε απασχολεί η μικρή. Η σχέση με τη θάλασσα είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Αν της αρέσει δεν θα την νοιάζει τι κάνει ο μεγάλος....

...

 

A ναι. Σε διαβεβαιώνω κι εγώ γι αυτό. Ο δεύτερος γιος μου από τότε που μπουσούλαγε, έφευγε από την πετσέτα και έμπαινε στη θάλασσα.

[Eliza]

Κι εγώ συμφωνώ ότι αφού στεναχωριέται καλύτερα να σταματήσει.

Νομίζω ότι η πίεση σε κάτι τέτοιο μόνο αντίθετο αποτέλεσμα μπορεί να φερει -μεγαλύτερο φοβο...

 

(και ο δικός μου στα 4 που δοκιμάσαμε να ξεκινήσει δεν ήθελε, οπότε σταματήσαμε ενώ φέτος πήγε με χαρά -τελευταία βέβαια δεν πολυθέλει αλλά και πάλι δεν τον πιέζω. Αντίθετα η κόρη κάνει συνεχώς από 18 μηνών με τρελλό ενθουσιασμό!)

[olympics]

Το πρόβλημα μου είναι ο φόβος του με το νερό που μας ταλαιπωρεί. Ειδικά τα καθημερινό του μπάνιο. Και ήθελα να τον ξεπεράσει σιγά σιγά, γι' αυτό και τον έγραψα, όχι έτσι απλά για να κάνει κάποιο άθλημα.

Όταν τον ξεκίνησα παιδικό σταθμό, έκλαιγε περισσότερο και κράτησε σχεδόν 1,5 μήνα μέχρι να συνηθίσει. Και τώρα η δασκάλα του μου λέει ότι αυτός και άλλα 2 παιδάκια είναι οι πιο ζωηροί της τάξης. Αφού έχει φτάσει σε σημείο να τους βάζει σε χωριστά θρανία για να είναι ήρεμοι.

Οι περισσότερες μαμάδες στο κολυμβητήριο, μου λένε ότι και τα δικά τους παιδιά πάνω στον μήνα συνήθισαν και τώρα δεν βγαίνουν από το νερό. Και τα βλέπω που κάνουν κάτι βουτιές απίστευτες που εγώ δεν μπορώ να τις κάνω και ζηλεύω. Μάλιστα ένα κοριτσάκι 5 χρονών λέει του γιού μου: "Εσύ τελικά δεν μπήκες στην πισίνα; Μην φοβάσαι, είναι πολύ ωραία. Κι εγώ στην αρχή έκλαιγα πολύ, αλλά τώρα μου αρέσει πάρα πολύ και δεν θέλω να σταματήσω". Η μαμά του μου είπε ότι τώρα δεν έχει καμιά φοβία με το νερό και ότι κι εκείνη γι΄αυτό τον λόγο την έγραψε κολυμβητήριο.

Σκέφτομαι να πω στις γυμνάστριες να τον αφήνουν έξω να πλατσουρίζει τα πόδια του στο νερό μέχρι να το συνηθίσει και να μην κλαίει τουλάχιστον. Και να ευελπιστώ ότι κάποια στιγμή θα ζηλέψει και δειλά δειλά να τον πίσω να μπει σε αυτό. Επίσης οι γυμνάστριες μου είπαν ότι δεν θα έχει πρόβλημα και θα μπει, και πως υπήρχαν παιδιά που έκλαιγαν περισσότερο από αυτόν και τώρα κολυμπούν μια χαρά μόνα τους. Το κακό είναι ότι αφού μου είπαν έτσι οι γυμνάστριες, τον έγραψα για ένα τρίμηνο (έτσι είναι οι εγγραφές στο συγκεκριμένο κολυμβητήριο ανά τρίμηνο) και αν τον σταματήσω θα πάνε χαμένα τόσα λεφτά.

Θα πάμε σήμερα και θα δω πως θα αντιδράσει πάλι. Θα μιλήσω και στην γυμνάστρια και θα δούμε.

[lina]

Νομίζω ότι το έχεις πάρει λίγο λάθος. Μην το βλέπεις ανταγωνιστικά. Επίσης, μην το κάνεις το παιδί ΚΑΘΕ μέρα μπάνιο αφού δεν του αρέσει. Δεν θα πάθει και τίποτα. 3,5 χρονών είναι. Θέλει να έχει άποψη για το τι συμβαίνει στο σώμα του. Σου το λέω γιατί τα έχω περάσει και τα περνάω. Το τι θα κάνει το παιδί δεν είναι δική μας επιτυχία ή αποτυχία. Εξαρτάται από πολλά πράγματα. Αν το σκεφτείς αυτό, ίσως χαλαρώσεις...

[2αγοράκια]

Kαι εγω θα σου ελεγα να τον σταματησεις προσωρινα.Και εμενα στα 3,5 εκλαιγε 1-2 φορες, τον σταματησα, ξαναξεκινησε στα 5 κ τωρα δεν θελει να χανει μαθημα(να δω πως θα τον πεισω σημερα να μην παμε λογω καιρου).

Παντως βλεπω ακομα παιδια που ξεκινησαν τον οκτωβριο να κλαινε ακομα.Πως θα το αγαπησουν ετσι?

[olympics]

Νομίζω ότι το έχεις πάρει λίγο λάθος. Μην το βλέπεις ανταγωνιστικά. Επίσης, μην το κάνεις το παιδί ΚΑΘΕ μέρα μπάνιο αφού δεν του αρέσει. Δεν θα πάθει και τίποτα. 3,5 χρονών είναι. Θέλει να έχει άποψη για το τι συμβαίνει στο σώμα του. Σου το λέω γιατί τα έχω περάσει και τα περνάω. Το τι θα κάνει το παιδί δεν είναι δική μας επιτυχία ή αποτυχία. Εξαρτάται από πολλά πράγματα. Αν το σκεφτείς αυτό, ίσως χαλαρώσεις...

 

Το έθεσα λάθος. Δεν το κάνω κάθε μέρα μπάνιο αλλά 3 φορές την εβδομάδα. Τόσες είναι και το κολυμβητήριο.

 

Πάντως, έχετε δίκιο, το νιώθω κι εγώ ότι τον πιέζουμε, με αυτό. Θα συζητήσω με την γραμματεία τι μπορεί να γίνει με τα χρήματα, ίσως να τα κρατήσουν και να τον ξαναπάω από τον Σεπτέμβριο, χωρίς να δώσω άλλα χρήματα. Αν γίνεται αυτό. Ίσως, φέτος το καλοκαίρι έχοντάς τον η ίδια αγκαλιά, συνηθίσει στο νερό, καθώς θα είναι και λίγο μεγαλύτερος.

 

Θα σας πω νεότερα, κι ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη βοήθειά σας.

[MaRiA06]

Εχω παρατηρησει οτι τα περισσοτερα παιδακια αυτης της ηληκιας δεν μπαινουν στην θαλασσα

και οι μαμαδες τα πιεζουν.Μην το κανετε αυτο,ειναι λαθος...και ο δικος μου επαιζε πιο πολυ εξω,αλλα απο περυσι δεν μπορουσαμε να τον βγαλουμε απο το νερο.Σιγα-σιγα και μονα τους θα το κανουν.Θα παρασυρθουν με αλλα παιδια και θα το κανουν.

[Ellemphriem]

Γιατι ΠΡΕΠΕΙ δλδ να μαθει κολυμπι στα 3.5?.....ειναι απαραιτητο.........?

[2αγοράκια]

Γιατι ΠΡΕΠΕΙ δλδ να μαθει κολυμπι στα 3.5?.....ειναι απαραιτητο.........?

Να σου πω για μενα.Ηθελα πιο πολυ να μαθει να επιπλεει. Δεν τον παω για πρωταθλητισμο.Ξερω γω, με τοσα που ακουμε καθε χρονο θα ηθελα να ξερει τουλαχιστον τα βασικα.Τωρα επειδη βλεπω οτι του αρεσει, θα το συνεχισω οσο αυτος επιθυμει.

[no doubt]

Δεν του αρέσει, φοβάται, τον σταματάς. Έτσι απλά.

[nancy14]

Στο συγκεκριμένο παραδειγμα που συζηταμε το παιδακι φοβαται τρελα το νερο, ειτε ειναι θαλασσα , ειτε πισινα ειτε μπανιερα. Η μαμα του προκειμενου να ξεπερασει το παιδι τον φοβο του αποφασισε να τον φερει πιο κοντα στο αντικειμενο του φοβου για να το ξεπερασει με θετικη ενισχυση απο επαγγελματιες και με την συμπαρασταση την δικη της. Προσωπικα θεωρω οτι η κινηση της olympics εχει ολη την καλη διαθεση του γονιου που ενδιαφερεται και θελει να βοηθησει το παιδι του να ξεπερασει τον φοβο του σκονταψε ομως τελικα τοσο στην "ανικανοτητα" καποιον γυμανστων όσο και σε πρακτικα προβληματα του στυλ "εχω ηδη πληρωσει". Στην θεωρια για μενα ηταν πολυ σωστη αντιμετωπιση απλα για ακομα μια φορα στην πραξη το παιδι αποφασισε κατι τελιως διαφορετικο. Σε αυτη την περιπτωση, οπως και σωστα δεχτηκε η olympics, σεβομαστε την αποφαση του παιδιου και προσπαθουμε αργοτερα, οταν νιωσουμε οτι το παιδι εχει ωριμασει περισοτερο και μπορει να προσπαθησει ξανα να κατανικησει την φοβια του.

[DaF]

Γιατι ΠΡΕΠΕΙ δλδ να μαθει κολυμπι στα 3.5?.....ειναι απαραιτητο.........?

 

ακριβως......ουτε κολυμπι πρεπει να μαθει, ουτε καν να απαλλαχτει απο το φοβο του δια της...''ομοιοοπαθητικης''. κ αφου φοβαται στο σπιτι, θα φοβηθει μαλλον χειροτερα σε ξενο μερος με μεγαλυτερη 'μπανιερα'. αν ξεκινουσατε σταδιακα; παιχνιδι με το νερο σε ποτηρι (μπουρμπουλιθρες) σε λεκανιτσα επειτα (καραβακια ) και σταδιακα κ παλι στη μπανιερα (εκεινος να ειναι εξω ομως, απλα να παιζει).

 

επειτα, που τον κανεις μπανιο; μηπως να κανει απλα ντους; δεν χρειαζεται να μπαινει ολοκληρος στο νερο. θα μπορουσες να τον κανεις ντους τοπικα και μια φορα την εβδομαδα ορθιο ολοκληρο. πολυυ σταδιακα κ πολυ παιχνιδιαρικα.....κ ας μεινει λιγο βρωμικουλης στα μαλλακια, δεν πειραζει μεχρι να του περασει ο πολυς φοβος....ενα τριχρονο δεν καταλαβαινει απο λογικες εξηγησεις, "μη φοβασαι γιατι...." φοβαται γιατι φοβαται κ αυτο του ειναι αρκετο για να τον πανικοβαλλει η πηγη του φοβου απιστευτα.

 

τελος....ξερω πολυ καλα οτι δεν ειναι καιροι για να δινεις λεφτα 'ετσι'...αλλα μην χολοσκας γι'αυτο κιολας.......

[agentP]

Ίσως, φέτος το καλοκαίρι έχοντάς τον η ίδια αγκαλιά, συνηθίσει στο νερό, καθώς θα είναι και λίγο μεγαλύτερος.

Όντως, είναι πιο πιθανό να εξοικειωθεί με το νερό στη θάλασσα παίζοντας, παρά στην πισίνα.

Κι εγώ είμαι πολύ υπέρ του κολυμβητηρίου, κυρίως για να μάθουν να επιπλέουν, αλλά άμα δεν αρέσει στο παιδί, ας ξεκινήσει αργότερα, ας ξεκινήσει και στα 8, πάλι θα μάθει να κολυμπάει.

Α και δεν είναι σίγουρο ότι άμα του αρέσει το κολυμβητήριο θα του αρέσει και η μπανιέρα. Τα δικά μου τα μεγάλα κολυμπάνε με το κεφάλι μέσα στο νερό, αλλά στο ξέβγαλμα των μαλλιών ακόμα γκρινιάζουν.

[maria1976]

λοιπον τα μικρα μου τρελαινονται για το νερο αλλα δεν τα παω κολυμβητηριο γιατι φοβαμαι με το χλωριο. αυτο που θελω να σου πω οτι το καθε παιδι εχει το ρυθμό του την μεγαλη της γεμιζα το παιδικό μπανακι μεχρι τα 3 σχεδον γιατι φοβοταν την μπανιερα και της εριχνα νερο με το λαστιχο και χερις το ντουσ γιατι δεν της αρεσε.

δεν την πιεσα ποτε, την θαλασσα την φοβοταν λιγο και εμπαινε μονο αγκαλια ολα αυτα μεχρι το καλοκαιρι πριν τα 4.

Απο τοτε σκεφτομαι τι ωραια που ηταν που φοβοταν το νερο!!!!

 

και νομιζω οτι πρεπει να του δειξεις οτι δεν ειναι παραλογο να φοβαται ειναι πολύ λογικο!!

ισως να τον πηγαινεις αφου πληρωσες το τριμηνο και απλα να καθεται και να βρεχει τα ποδια του και οταν θελει να παει και πιο μεσα.

[olympics]

Τελικά αποφασίσαμε με τον άντρα μου να μιλήσουμε στις γυμνάστριες, ώστε να μην τον πιέζουν και αν θα ένιωθε έτοιμος θα το ζήταγε μόνος του. Έτσι για ένα μήνα είμασταν έξω από το νερό με τα πόδια να πλατσουρίζουν και να παίζει με διάφορα παιχνίδια που είχε. Μάλιστα μου ζήταγε κάθε φορά να παίρνουμε και ένα παιχνίδι από το σπίτι για να το βάζει να επιπλέει κι αυτό στο νερό. Πολλά παιδάκια του έλεγαν μπες μέσα να κολυμπήσουμε, είναι πολύ ωραία, αλλά εκείνος απλά τα κοίταζε.

Κάποια στιγμή, άρχισε να βήχει, και του είπα 'είδες που κάθεσαι έξω από το νερό που αρρώστησες;', 'Έξω από το νερό κάνει κρύο ενώ μέσα είναι ζεστά'. Θέλεις την επόμενη φορά να μπεις μέσα μαζί με την γυμνάστρια, αγκαλίτσα για να μην κρυώσεις πάλι; Θα της πω να σε κρατάει συνέχεια και να μην σε αφήσει καθόλου. Εκείνη την στιγμή μου είπε ναι, αλλά εγώ δεν το πίστεψα. Εκείνος το έλεγε παντού ότι κρύωσε γιατί καθόταν έξω από την πισίνα. Όταν ξαναπήγα με, το θυμόταν και μου είπε ο ίδιος να πω της γυμνάστριας του να τον κρατάει συνέχεια αγκαλιά. Έτσι κι έγινε. Δεν το πίστευα αυτό που έβλεπα. Κολύμπαγε με το μακαρόνι (τον κράταγε και η γυμνάστρια βέβαια), και γέλαγε, με χαιρέταγε και όλα πήγαν πολύ καλά. Στο τέλος του μαθήματος του έδωσε ένα μπισκότο που κολύμπησε καλά και γελούσαν και τα μουστάκια του. Χαρήκαμε τόσο πολύ που του πήραμε ένα σοκολατένιο αυγουλάκι που είναι το αγαπημένο του. Από τότε κάθε φορά μας ζητούσε να τρώει και κάτι. Τις 2 μέρες του έπαιρνα κάτι υγιεινό (τοστ με χυμό, γιαούρτι, κουλουράκι της γιαγιάς, δημητριακά) και την 3η φορά ένα γλυκό με σοκολάτα (μπάρα δημητριακών, τα cheetos με δημητριακά και γέμιση κρέμα ή σοκολάτα, καραμελάκια σοκολάτας ή ότι εκείνος μου ζητούσε).

Τώρα είναι το δεύτερο τρίμηνο που γραφτήκαμε. Κολυμπάει με σανίδα (και με το ένα χέρι), με μακαρόνι και μόνος του παρακαλώ. Κάνει και ανάσκελα για λίγα λεπτά. Παίζει και πιτσιλιέται με τα άλλα παιδάκια και όσοι τον βλέπουνε μου λένε ότι κολυμπάει πολύ καλά για την ηλικία του. Μόνο βουτιά δεν θέλει να κάνει. Βουτάει μόνος του το στόμα και την μύτη μέσα στο νερό αλλά δεν θέλει τα μάτια του. Δεν με πειράζει καθόλου, φτάνει που εξοικειώθηκε με το νερό. Στο ντουζ τα πράγματα είναι καλύτερα, κάνουμε προσεκτικό ντουζ μέχρι να φύγουν οι σαπουνάδες και μετά ξεκινάμε παιχνίδι καταβρέχοντάς τον από ψηλά το κεφάλι και γελάει απίστευτα.

 

Σας ευχαριστώ όλες για τις συμβουλές σας μου ήταν πολύτιμες.