...μαμά γιατί σε πλάκωσε ο μπαμπάς;

[fridoula]

σιγουρα η αποφαση σου θα ειναι μεγαλη και θελει πολλη προσοχη γιατι μιλαμε για οικογενεια και οχι για απλη σχεση.

αν θες εσυ να δωσεις δευτερη ευκαιρια αυτο θα κανεις εννοειται.

εγω προσωπικα συμφωνα με αυτα που εχω βιωσει χωρις να εχω ζησει κατι τετοιο προς το παιδι μου και ευχομαι να μην ζει κανενας ανθρωπος τετοιες ασχημες καταστασεις,η δικη μου συμβουλη ειναι οτι πρεπει να αναλογιστεις πως θα μεγαλωνουν τα παιδια σου σ'ενα τετοιο περιβαλλον και κατα ποσο θα τα επηρρεασει.

οτι περιπου σου γραψανε και οι κοπελες πιο πανω.

θεωρω οτι εφοσον εισαι τουλαχιστον καλα οικονομικα πιστευω οτι θα παρεις πιο ευκολα μια αποφαση.

το οικονομικο σε τετοιες περιπτωσεις παιζει μεγαλο ρολο.

οσο για το κενο του πατερα που αναφερεις με σωστη κουβεντα και συννενοηση μπορει να εχει επαφη με τα παιδια του δεν θα σου ελεγα να τα αποκοψεις.

ευθυνες μην ριχνεις πανω σου καλη μου γιατι ηδη εχεις αρκετα βαρη επανω σου και το να κανεις κατι τετοιο στον εαυτο σου δεν ειναι οτι καλυτερο.

η αποφαση θα ειναι παντα δικη σου και ευχομαι να ειναι η καλυτερη ωστε να βρειτε και εσυ και τα παιδακια σου την ηρεμια σας!!

[taz18]

ο αντρας της κοπελας απο οτι εγραψε εχει μεγαλωσει με πολυ ξυλο και μαλιστα του ειχαν περασει το μηνυμα οτι και λιγο εφαγε. ενας τετοιος ανθρωπος ειναι πολυ λογικο να υιοθετησει τετοιες συμπεριφορες και στα δικα του παιδια, αφου στα ματια του το ξυλο δεν κανει κακο. κι αυτος ετρωγε μικρος....

 

εγω θα συνιστουσα στην κοπελα να του δωσει μια ευκαιρια να ανακαλυψει, μεσω καποιου ειδικου ο οποιος θα του εξηγησει ολη την ζημια που προκαλειται απο την ασκηση σωματικης βιας στα παιδια και ποιος ειναι ο σωστος τροπος ανατροφης των παιδιων.

 

δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι μεγαλωμενοι με βιβλια παιδαγωγικης ή ψυχολογιας. αυτος ο ανθρωπος μπορει να θελει να φερθει σωστα στα παιδια του και στην οικογενεια του και να μην ξερει τον τροπο.

 

το να καταληξουν μια οικογενεια που τα παιδια θα βλεπουν τον μπαμπα τους μονο σ/κ δεν ειναι η μοναδικη λυση. αν αυτος ο ανθρωπος δεν μαθει πως μεγαλωνει σωστα ενα παιδι, μπορει να τα ξαναχτυπησει ακομη και στο σαββατοκυριακο που θα τα εχει.

 

εγω θα πονταριζα στην διαθεση του να μαθει πως μεγαλωνουν σωστα τα παιδια. αν εμενε κολλημενος στο "το ξυλο βγηκε απο τον παραδεισο" ναι θα φροντιζα να προστατευσω τα παιδια. αλλά πρωτα θα εκανα καθε προσπαθεια να κρατησω ενωμενη την οικογενεια

[ζώπυρον]

Θα συμφωνούσα με την άποψη της taz18, εαν δεν διάβαζα (πιο) προσεχτικά τα...

 

Το ένα πρόβλημα είναι ότι το σκηνικό έχει επαναληφθεί αρκετές φορές και στο παρελθόν. Η διαφορά αυτή τη φορά είναι ότι του είπα να φύγει από τα σπίτι και ότι το έκανα γνωστό στο άμεσο συγγενικό μας κύκλο (όλοι έπεσαν από τα σύννεφα!).

 

Μετά από αυτό φαίνεται αλλαγμένος..... είναι;

 

Το άλλο πρόβλημα είναι ότι παρόλο που τον δέχτηκα στο σπίτι δεν μπορώ να μη σκέφτομαι τις προηγούμενες καταστάσεις και έτσι είμαι συναισθηματικά μίλια μακρυά του και δεν μπορώ να λειτουργήσω-ηρεμήσω μέσα στο ίδιο μου το σπίτι...

Λεκτική ή/και σωματική βία... Αρκετές φορές... Άρα έχεις (ξανα)δώσει ευκαιρίες... Και τώρα - φυσικά... και ανθρώπινα - είσαι κουρασμένη και δύσπιστη...

Η μάνα μου λέει : πολλές φορές πάει η στάμνα για νερό, μία πάει και δεν γυρίζει...

 

Όντως δεν τα σχολίασα, γιατί λόγω θρησκευτικού συναισθήματος απεχθάνομαι αυτή την έκφραση (όσο κι αν την έχω ακούσει πολλαπλά τον τελευταίο καιρό μέσα στο σπίτι μου...).

 

 

 

Έτσι είναι όπως τα λες. Τόσο για τη λεκτική βία, όσο για το αν πιστεύω ότι είναι μετανοημένος...

 

Κι αν ακόμη βλέπω την απάντηση μπροστά μου και σε αυτό δικιο έχετε...

 

Είμαι όμως τόσο κουρασμένη ψυχολογικά από όλα αυτά, που αδυνατώ να πιστέψω ότι το όνειρο της Σταχτοπούτας για μένα ήταν ένας εφιάλτης, ότι τα παιδιά μου θα μεγαλώσουν χωρίς πατρική στοργή, ότι θα πρέπει να μαζέψω τα κομμάτια και να παλέψω για ένα διαζύγιο...

Σε ότι κι αν πιστέψαμε/πιστεύουμε... πολύ σημαντικό είναι (και δεν μας το δίδαξαν ποτέ...) ν' αγαπάμε και να σεβόμαστε και τον εαυτό μας...

 

Αναρωτιέμαι αν έχει καταλάβει και ο ίδιος και εκείνοι πόση ζημιά του έκαναν...

Προφανώς όχι. Αλλοιώς θα έβρισκε λόγο να επισκεφτεί τον ψυχολόγο... Κρίμα.

 

Για το οικονομικό δεν με προβληματίζει, αφου έχω μια πολύ καλή δουλίτσα που εντέλει μάλλον εγώ είμαι που συντηρώ την οικογένεια...

Πίσω από τον γλυκό και αξιοπρεπή λόγο σου, κρύβεις (δικαιολογημένα) πολλές πικρίες, σε πολλά επίπεδα...

 

Καλή μου φίλη, σκέψου το εξής : Ακόμα κι αν ο άντρας σου προσπαθήσει, ακόμα κι αν αλλάξει ουσιαστικά... μήπως για σένα... ο αγώνας έχει λήξει...?

 

Λέω...

 

Μήπως, έστω και μια διάσταση (όχι απαραίτητα διαζύγιο) θα έκανε καλό σε όλους σας - να επαναπροσδιορίσετε επιθυμίες κι αντοχές?

 

Εννοείται, χωρίς να του επιτρέψεις ν' ασκήσει την οποιαδήποτε βία σε κανέναν σας, όποια απόφαση κι αν πάρεις/πάρετε.

[maria_t]

Κορίτσια συγγνώμη για την απουσία μου, αλλά είχα πρόβλημα με το internet εχθές και δεν κατάφερα να συνδεθώ...

 

...με σωστη κουβεντα και συννενοηση μπορει να εχει επαφη με τα παιδια του δεν θα σου ελεγα να τα αποκοψεις.

 

ευθυνες μην ριχνεις πανω σου καλη μου γιατι ηδη εχεις αρκετα βαρη επανω σου και το να κανεις κατι τετοιο στον εαυτο σου δεν ειναι οτι καλυτερο.

 

Καταρχήν να πώ ότι όντας σύζηγος πολλές φορές το βρήσκω δύσκολο να επικοινωνήσω... πόσο μάλλον σε διάσταση... ποτέ δεν ξέρεις βέβαια...

 

Σε σχέση με τις ευθύνες σκέψου πώς θα ένιωθες εσύ στη θέση μου (που εννοείται στο απεύχομαι...) και θα καταλάβεις...

 

το να καταληξουν μια οικογενεια που τα παιδια θα βλεπουν τον μπαμπα τους μονο σ/κ δεν ειναι η μοναδικη λυση. αν αυτος ο ανθρωπος δεν μαθει πως μεγαλωνει σωστα ενα παιδι, μπορει να τα ξαναχτυπησει ακομη και στο σαββατοκυριακο που θα τα εχει.

 

εγω θα πονταριζα στην διαθεση του να μαθει πως μεγαλωνουν σωστα τα παιδια. αν εμενε κολλημενος στο "το ξυλο βγηκε απο τον παραδεισο" ναι θα φροντιζα να προστατευσω τα παιδια. αλλά πρωτα θα εκανα καθε προσπαθεια να κρατησω ενωμενη την οικογενεια

 

Κι εγώ το έχω σκεφτεί αυτό... Με ποιό τρόπο εξασφαλίζεις ότι δεν θα ξανασυμβεί (χωρίς να τον τρέξεις σε δικαστήρια);

[maria_t]

Λεκτική ή/και σωματική βία... Αρκετές φορές... Άρα έχεις (ξανα)δώσει ευκαιρίες... Και τώρα - φυσικά... και ανθρώπινα - είσαι κουρασμένη και δύσπιστη...

Η μάνα μου λέει : πολλές φορές πάει η στάμνα για νερό, μία πάει και δεν γυρίζει....

 

Ναι έχω ξαναδώσει ευκαιρίες, ίσως όμως δεν είχα φτάσει ποτέ το μαχαίρι στο κόκαλο. Ναι είμαι κουρασμένη, δύσπιστη και πολύ επιφυλακτική.

 

Πόσο δικιο έχει η μητέρα σου (να τη χαίρεσαι τόσο σωστά που τα λέει...). Η κανάτα που δεν θα ξαναγυρίσει (και είμαι αποφασισμένη, σκυλιασμένη θα έλεγα) είναι να ξαναδεκτώ τέτοια συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά μου... αλλά και απέναντι σε μένα...

 

Σε ότι κι αν πιστέψαμε/πιστεύουμε... πολύ σημαντικό είναι (και δεν μας το δίδαξαν ποτέ...) ν' αγαπάμε και να σεβόμαστε και τον εαυτό μας... .

 

Πόσο δίκιο έχεις και σε αυτό! Ή που δε μου το είχανε διδάξει ή που έχασα το μάθημα! Νιώθω όμως πως πλέον το πήρα το μάθημά μου. Για κάποια θέματα δεν πρέπει να σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου...

 

Καλή μου φίλη, σκέψου το εξής : Ακόμα κι αν ο άντρας σου προσπαθήσει, ακόμα κι αν αλλάξει ουσιαστικά... μήπως για σένα... ο αγώνας έχει λήξει...? .

 

Όχι δεν νιώθω ότι έχει λήξει. Πραγματικά μου έκανε καλό που μοιράστηκα αυτή την τελευταία φορά το πρόβλημα και με δικά μου άτομα, αλλά και με εσάς. Από τη στιγμή που το έκανα και ένιωσα τη ψυχολογική υποστήριξη όλων, πραγματικά ένιωσα μεγάλη δύναμη μέσα μου. Νιώθω ότι έχω τον έλεγχο της κατάστασης αυτής και ότι με τη βοήθεια και των ειδικών θα μπορέσω να βρω την καλύτερη λύση, όποια και να είναι αυτή.

 

Κι αν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να διορθωθούν τα πράγματα, είμαι διατεθημένη να το παλέψω, αλλά με όρους, με προϋποθέσεις!

 

Πραγματικά σας ευχαριστώ όλες για τη δύναμη που μου δίνετε... δεν ξέρετε πόση...

[white_rose]

Να φροντίζεις να είσαι καλά, εσύ και τα παιδιά σου και να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για να μείνει ενωμένη η οικογένειά σου.

Αν πάλι δεν προσπαθήσει κι ο σύζυγός σου από την πλευρά του, κρίμα γιατί θα γκρεμίσετε ότι χτίζατε τόσα χρόνια.

Πάντως κι εγώ αφού έμαθα ότι μεγάλωσε με αυτόν τον τρόπο (με ξύλο) του δίνω κάποια ελαφρυντικά, θεωρώντας πως ίσως, με καλή θέληση, αναθεωρήσει τον τρόπο που διαπαιδαγωγεί τα παιδιά σας.

[fridoula]

Κορίτσια συγγνώμη για την απουσία μου, αλλά είχα πρόβλημα με το internet εχθές και δεν κατάφερα να συνδεθώ...

 

 

 

Καταρχήν να πώ ότι όντας σύζηγος πολλές φορές το βρήσκω δύσκολο να επικοινωνήσω... πόσο μάλλον σε διάσταση... ποτέ δεν ξέρεις βέβαια...

 

Σε σχέση με τις ευθύνες σκέψου πώς θα ένιωθες εσύ στη θέση μου (που εννοείται στο απεύχομαι...) και θα καταλάβεις...

 

 

 

Κι εγώ το έχω σκεφτεί αυτό... Με ποιό τρόπο εξασφαλίζεις ότι δεν θα ξανασυμβεί (χωρίς να τον τρέξεις σε δικαστήρια);

τον εαυτο μου στην θεση σου εβαλα και πηρα μερος στο προβλημα σου,και σου ξαναλεω οτι ναι μεν καταλαβαινω πως νιωθεις και τα ιδια θα ενιωθα και εγω πιθανον ισως και χειροτερα

αλλα εκει ειναι που σου λεω να το αφησεις πισω το δικο σου το κομματι προς το παρον και να ξεκινησεις απο αλλου...

εν πασει περιπτωσει σημασια εχει να βρεθει μια σωστη λυση και σιγουρα θα χρειαστει και ειδικος για να βοηθησει την κατασταση

με ψυχραιμια πιστευω οτι θα τα καταφερεις ειτε αυτο ειναι να μεινεις με τον αντρα σου αλλα σε αλλες βασεις

ειτε να συνεχισεις μονη σου με τα παιδακια σου.

ευχομαι να σου πανε ολα πραγματικα καλα και ετσι οπως τα επιθυμεις!

[nastasia]

Καταρχήν να ευχαριστήσω όλες σας που με συμβουλεύετε μέχρι και τα μεσάνυχτα...

 

 

 

αφου έχω μια πολύ καλή δουλίτσα που εντέλει μάλλον εγώ είμαι που συντηρώ την οικογένεια...

Μήπως εκεί κρύβεται όλο το πρόβλημα? Δεν τον δικαιολογώ αλλά μήπως εξαιτίας του πληγωμένου εγωισμού του φέρεται έτσι?

[Rea_1971]

Κι αν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να διορθωθούν τα πράγματα, είμαι διατεθημένη να το παλέψω, αλλά με όρους, με προϋποθέσεις!

 

 

Νομίζω ότι είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις προς το παρόν. Απλά πρόσεχε.

[maria_t]

Το λοιπόν κορίτσια πήγα στον ψυχολόγο και γύρισα παγωμένη...

 

Του εξήγησα λεπτομερώς διάφορες καταστάσεις (τωρινές και παλαιότερες), μιλούσαμε για δύο ώρες και μου εξήγησε ότι το πράγμα θα έχει σίγουρα συνέχεια!!!

 

Ότι είναι τέτοιος ο χαρακτήρας που αν δεν το νιώσει στο πετσί του και καταλάβει ότι έχει πρόβλημα διαχείρησης του εαυτού του για να ακολουθήσει συνεδρίες, το πράγμα με βεβαιότητα θα ξανασυμβεί, πιθανό και σε χειρότερο βαθμό!!!

 

Με συμβούλεψε όμως να μη κάνω κάτι αυτή τη στιγμή και να περιμένω το επόμενο ξέσπασμα μετά το οποίο πιθανό να είναι σε θέση (αν το χειριστώ καλά) να συνειδητοποιήσει τη κατάσταση προκειμένου να καταφύγει σε ειδικό!!!!!

[Sam]

 

Με συμβούλεψε όμως να μη κάνω κάτι αυτή τη στιγμή και να περιμένω το επόμενο ξέσπασμα μετά το οποίο πιθανό να είναι σε θέση (αν το χειριστώ καλά) να συνειδητοποιήσει τη κατάσταση προκειμένου να καταφύγει σε ειδικό!!!!!

 

Ωραίος!!!!!!!!!Τρομερή συμβουλή κι αν το επόμενο ξέσπασμα οδηγήσει κάποιο παιδί ή εσένα στο νοσοκομείο ή χειρότερα στον άλλο κόσμο ο συγκεκριμένος ειδικός θα έχει το κεφάλι του ήσυχο και θα θεωρήσει ότι εσύ δεν το χειρίστηκες σωστά;;;;;;

Zητώ συγνώμη αν "ακούγομαι" κάπως σκληρή αλλά θα σου πρότεινα να διαβάσεις πολύ προσεχτικά όλο το θέμα

ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ και να απευθυνθείς στις υπηρεσίες που αναφέρονται στο πρώτο ποστ http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=27106&highlight=%C5%ED%E4%EF%EF%E9%EA%EF%E3%E5%ED%E5%E9%E1%EA%DE

[demik]

Έχοντας και η ίδια εμπειρία από συγγενικό πρόσωπο, θα συμφωνήσω ότι άνθρωπος που σηκώνει μια φορά χέρι σίγουρα θα σηκώσει και άλλη. Τα παιδιά χρειάζονται σίγουρα τον πατέρα τους, μα πάνω από όλα χρειάζονται ένα "υγιές" και ήρεμο περιβάλλον για τη σωστή ψυχολογική τους ανάπτυξη. Το να γίνονται αποδέκτες ή μάρτυρες βίαιης συμπεριφοράς θα έχει χειρότερη επίπτωση στην ψυχολογία τους από ένα ενδεχόμενο διαζύγιο.

[Rasputin]

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν βλέπω. Οι ίδιες ανεύθυνες όλη την ώρα πορώνονται από τις (δραματικές) ιστορίες κάποιων μελών και προτείνουν με σθένος χωρισμούς, παρακολουθήσεις, τασάκια στο κεφάλι και διάφορες άλλες συναφεις ασχήμιες. Επιτέλους, εσείς που το κάνετε συστηματικά αυτό, βρείτε να κάνετε κάτι στη ζωή σας.

 

Η κοπέλα το πιο σωστό που έκανε είναι που πήγε και ρώτησε κάποιον ειδικό. Υπάρχουν άντρες που είνια βίαιοι. Απλά αυτό. Και οι άντρες αυτοί δε θα αλλάξουν ποτέ. Θα τους παρατάς και μετά θα σε παρακαλάνε να γυρίσουν αλλά θα ξαναγίνεται κτλ. Πρέπει -κατά τη γνώμη μου- να σιγουρευτείς πως ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Κοίτα μηπως -για παράδειγμα- περνάει κάποια δύσκολη περίοδο. Κοίτα μήπως ... κατι... οτιδήποτε. Πριν προχωρήσεις σε κάτι ακραίο κοίτα το. Δεν είναι δείγμα αδυναμίας να δώσεις κάποια ευκαιρία ή να είσαι προσεκτική στις αποφάσεις σου όταν πρόκειται να επιρεάσουν και τα παιδιά.

 

Είμαι σίγουρος πως έχεις το αισθητήριο να το κάνεις. Και προπάντων, προσπάθησε να φιλτράρεις τις "συμβουλές" από δω μέσα. Καλή τύχη και λυπάμαι για τα προβήματα αυτού του τύπου

[galios56]

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν βλέπω. Οι ίδιες ανεύθυνες όλη την ώρα πορώνονται από τις (δραματικές) ιστορίες κάποιων μελών και προτείνουν με σθένος χωρισμούς, παρακολουθήσεις, τασάκια στο κεφάλι και διάφορες άλλες συναφεις ασχήμιες. Επιτέλους, εσείς που το κάνετε συστηματικά αυτό, βρείτε να κάνετε κάτι στη ζωή σας.

 

Η κοπέλα το πιο σωστό που έκανε είναι που πήγε και ρώτησε κάποιον ειδικό. Υπάρχουν άντρες που είνια βίαιοι. Απλά αυτό. Και οι άντρες αυτοί δε θα αλλάξουν ποτέ. Θα τους παρατάς και μετά θα σε παρακαλάνε να γυρίσουν αλλά θα ξαναγίνεται κτλ. Πρέπει -κατά τη γνώμη μου- να σιγουρευτείς πως ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Κοίτα μηπως -για παράδειγμα- περνάει κάποια δύσκολη περίοδο. Κοίτα μήπως ... κατι... οτιδήποτε. Πριν προχωρήσεις σε κάτι ακραίο κοίτα το. Δεν είναι δείγμα αδυναμίας να δώσεις κάποια ευκαιρία ή να είσαι προσεκτική στις αποφάσεις σου όταν πρόκειται να επιρεάσουν και τα παιδιά.

 

Είμαι σίγουρος πως έχεις το αισθητήριο να το κάνεις. Και προπάντων, προσπάθησε να φιλτράρεις τις "συμβουλές" από δω μέσα. Καλή τύχη και λυπάμαι για τα προβήματα αυτού του τύπου

 

Ανεύθυνοι όσοι προτείνουν χωρισμούς και παρακολουθήσεις, ανεύθυνοι και όσοι προτείνουν ευκαιρίες που πιθανώς να διαιωνίσουν το πρόβλημα, δεν εξαιρείσαι!Το διαζύγιο δεν είναι ψωμοτύρι ούτε και οι ευκαιρίες συγχωροχάρτι.Ζυγίζεις τα πράγματα και γέρνεις στην πλευρά που θεωρείς οτι είναι καλύτερη για τον εαυτό σου τη δεδομένη στιγμή.Η δεύτερη-τρίτη-πέμπτη ευκαιρία (γιατί αν διαβάσεις καλύτερα ο άντρας της κοπέλας το έχει ξανακάνει στο παρελθόν) έχει αυξημένες πιθανότητες επανάληψης της βίας συγκριτικά με το διαζύγιο για αυτό ίσως κάποιοι της πρότειναν τον χωρισμό ως "ασφαλέστερη" λύση για τη ψυχική και σωματική υγεία τη δική της και των παιδιών.Δεν το έχουμε καημό να βλέπουμε χωρισμένα ζευγάρια ειδικά όταν δεν τα γνωρίζουμε καν, χαλάρωσε!

[Rea_1971]

Δεν είναι δείγμα αδυναμίας να δώσεις κάποια ευκαιρία ή να είσαι προσεκτική στις αποφάσεις σου όταν πρόκειται να επιρεάσουν και τα παιδιά.

 

 

μεγάλη αλήθεια.

[galios56]

Αν ποτέ έρθει η κόρη σας και σας πεί οτι ο άντρας της είναι βίαιος έχω μεγάλη περιέργεια να δω απο μια μεριά πόσο υπεράνω θα ειστε ορισμένοι....

[Rea_1971]

Έχω δει τέτοια περίπτωση. Στο νησί μου, η κόρη γειτόνισσας και οικογενειακής φίλης πήγε στη μητέρα της και της ανέφερε ότι ο άντρας της τη χαστούκισε.

Η μητέρα της δεν της είπε να χωρίσει, απλά ανέλαβε το χειρισμό της κατάστασης. Είπε στο γαμπρό της ότι τη κόρη της δεν τη πάντρεψε για να τη χτυπανε. Αφού ο άλλος παρακαλαγε, υποσχέθηκε κλπ, η κοπέλα γύρισε σπίτι της και έκτοτε όχι μόνο δεν υπ΄ρξε άλλο επεισόδιο αλλά της φέρεται καλύτερα από πριν.

Θα ήθελα όμως να τονίσω κάτι: η βία σωματική ή λεκτική δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των αντρών. Ξέρω πολλεεες γυναίκες που φροντίζουν επί μονίμου βάσεως να προσβάλλουν, μειώνουν, καταρρακώνουν τους άντρες τους.

Και επειδή η βία φερνει βία δεν είναι απίθανο ο άντρας να απαντήσει με τον δικό του τρόπο.

Αυτό να σκεφτόμαστε όλοι πριν κρίνουμε τον οποιοδήποτε.

 

Και δεν αναφέρομαι στη θεματοθέτρια.

[AFRODITH]

ωρες ωρες διαβαζω τις απαντησεις σας και νομιζω οτι ζω σε καποιον αλλον πλανητη ....

 

στις προηγουμενες γενιες τα παιδια μεγαλωναν με παρα πολυ ξυλο ,πολοι εχουμε φαει πολυ ξυλο και σε αλους εχει περασει σαν σωστος τροπος διαπεδαγωγησης και σε αλους οχι .

το θεμα ειναι να βοηθηθει αυτος ο ΠΑΤΕΡΑΣ να αποβαλει αυτον τον παρορμητισμο αυτην την θεωρια οτι "δεν κανει κακο" οχι να "πεταχτει"απο το σπιτι του απο την οικογεεια του !!!

πιστευετε οτι μονο οι πατεραδες σηκωνουν χερι ?και αφου ειναι ο πατερας και δεν εχει γεννησει πονεσει για το παιδι τοτε ας παει στο διαολο ?

ξερετε ποσες μαμαδες χτυπανε ? εκει τι λετε να πανε στο διαολο και να αφυσουν τα παιδια τους στον πατερα ?η πιστευετε οτι οποιος σικωσει χερι αυτοματα δεν αγαπαει τα παιδια του και δεν του αξιζουν ?

Ναι ειναι μεγαλο θεμα να χτυπαει ενας ΓΟΝΙΟΣ τα παιδια του αλλα θελει στηριξη και προσπαθεια ο ιδιος να το αποβαλει γιατι οτι και να γινει ειναι ΓΟΝΙΟΣ και οχι τρυχα στο ζυμαρι .

ειληκρινα θα ηθελα να δω τις απαντησεις σας αν αυτος που χτυπαγε ηταν η μαμα και οχι ο μπαμπας ....αλλα πιστευω οτι ξερω τις απαντησεις "κακια μαμα,δεν αγαπαει" και τετεια

[MarcoPolo]

Ναι οι ευκαιριες ειναι για τους ανθρωπους αλλα σε ολα υπαρχει ενα οριο, η κοπελα που το ζει πιστευω θα καταλαβει ποτε μπαινει αυτο το οριο, απλα αν μπορουσατε να βιωσετε το πως νιωθει ενα παιδι οταν βλεπει την μαμα του να την μεταχειριζονται ασχημα η βιωνει το ιδιο συνεχεις ξυλοδαρμους, θα ανατριχιαζατε απλα. Μονο να βιωνατε για 5 λεπτα πως νιωθει ενα παιδι σε τετοιο περιβαλλον. Θα σας λυνοντουσαν ολα τα διλλειματα. Ευχομαι ποτε σας να μην το νιωσετε ουτε εσεις ουτε κανενα αλλο παιδι.

[AFRODITH]

πιστεψεμε ξερω παρα πολυ καλα

 

η κοπελα εκανε το καλυτερο πανε σε ψυχολογο για βοηθεια

[MarcoPolo]

Καλα εκανε σαφως αλλα τα ματια ανοιχτα γιατι οι ψυχολογοι δεν ειναι θεοι και αν δεν υπαρχει διαθεση να αλλαξει κανενας ψυχολογος δεν μπορει να λυσει οτιδηποτε μαγικα.

[galios56]

Ναι ειναι μεγαλο θεμα να χτυπαει ενας ΓΟΝΙΟΣ τα παιδια του αλλα θελει στηριξη και προσπαθεια ο ιδιος να το αποβαλει γιατι οτι και να γινει ειναι ΓΟΝΙΟΣ και οχι τρυχα στο ζυμαρι .

 

Σαν παιδί που έχει φάει απίστευτο ξύλο με όλους τους τρόπους για πολλά χρόνια κι έχει βιώσει την τρομοκρατία και τον απόλυτο εξευτελισμό θα σου πω οτι άνθρωπος που δέρνει το παιδί του δεν είναι γονιός.Δεν με ενδιαφέρει να στηρίξω έναν άνθρωπο που έφερε συνειδητά ένα ή περισσότερα παιδιά στον κόσμο έχοντας επικίνδυνα απωθημένα μέσα του.Θεωρώ οτι προηγείται η προστασία-στήριξη των παιδιών και μετά η δική του την οποία μεταξύ μας, εάν θελήσει μπορεί να διαχειριστεί ο ίδιος δεν είναι μωρό.Για πολλά βράδια παρακάλεσα κρυμμένη μέσα στις κουβέρτες να γίνει ένα θαύμα και η μητέρα μου να μην του ξαναδώσει καμία ευκαιρία παρά να με πάρει να φύγουμε για να σταματήσω να ζω το μαρτύριο που ζούσα.Κι εκείνη τα ίδια μυαλά είχε να μην χαλάσει το σπίτι να μην χωρίσει να μην τον αδικήσει ολόκληρο σενάριο γύρω απο ένα άτομο που στην τελική με αυτά που έκανε ήταν όχι για ψυχολόγο αλλά για κλωτσιές.Εγώ που έτρωγα τις μπουνιές ερχόμουν σε δέυτερη μοίρα κι αντί να πληρώνει εκείνη την επιλογή της δεύτερης-τρίτης-εκατοστής ευκαιρίας που έδινε την πλήρωνα εγώ.

[AngiCat]

η πιστευετε οτι οποιος σικωσει χερι αυτοματα δεν αγαπαει τα παιδια του και δεν του αξιζουν ?

 

Εγώ ναι αυτό πιστεύω...δεν του αξίζουν...

[elenik]

Κορίτσια είμαο πολύ μπερδεμένη με τις καταστάσεις που βιώνω τον τελευταίο καιρό...

 

Ο σύζηγός μου λόγω δουλειάς ήταν αποστασιοποιημένος από την οικογένεια, μέχρι που γύρισε πριν 2 χρόνια και από τότε κρατάει μια στάση ύπερβολικά αυστηρή και απαιτητική απέναντι στα δύο μας παιδιά (5,5 χρ και 3,5 χρ). Του μιλάω συνέχεια ότι τα παιδιά είναι μικρά και δεν καταλαβαίνουν και ότι πρέπει να τα μιλούμε με αγάπη και όχι να τα τιμωρούμε/δέρνουμε ή να τα φοβερίζουμε για να ακούσουν κτλ. πήγα σε σχολή γονέων, διάβασα βιβλία παιδαγωγικής, πήγαμε σε παιδοψυχολόγο για να του δείξω ποιός είναι ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς απέναντι στα παιδιά (γιατί εμένα κλασικά δεν με ακούει και λέει ότι εγώ τα κακομαθαίνω με τον μαλακό μου τρόπο).

 

Έχει χρειαστεί να επέμβω ανάμεσα σε αυτόν και τον μικρό μου γιό σε διάφορες φάσεις για να μη τις "φάει" ο μικρός, με αποτέλεσμα στο τέλος να μου κρατάει μούτρα γιατί θεωρεί ότι τον προσβάλλω μπροστά στα παιδιά και ακυρώνω την πατρική του κυριότητα...

 

Πριν περίπου ένα μήνα συνέβει ένα παρόμοιο περιστατικό, όπου χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο (μάλωσαν τα παιδιά για τους μαρκαδόρους τους) αρπάζει τον μικρό τον πετάει με φωνές στον καναπέ και αρχίζει να του ρίχνει... Εγώ που ήμουν στο μπαλκόνι κατευθείαν έτρεξα και μπήκα ανάμεσά τους και του φώναξα ότι δεν πρόκειται να ξαναακουμπήσει το παιδί και να σηκωθεί να φύγει από το σπίτι. Εκεί με άρπαξε από τα χέρια και με πάτησε και εμένα στον καναπέ και μου φώναζε να μη ξαναμπώ ανάμεσά τους...

 

Η μεγάλη μου εντωμεταξύ τσιριζε να σταματήσουμε και μετά με ρωτούσε "μαμά γιατί σε πλάκωσε ο μπαμπάς στον καναπέ;"

 

Έφυγε χωρίς να χαιρετήσει τα παιδιά και για 10 μέρες ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

 

Οι γονείς και οι φίλοι του με παίρνανε για να με παρακαλέσουν να τον ξαναδεχτώ, γιατί λέει μετάνιωσε αλλά επειδή εγώ τον έδειωξα δεν έχει μούτρα να με πάρει ή να ξαναέλθει πίσω.

 

Τα παιδιά άρχησαν να τον ζητάνε (που είναι ο μπαμπάς, γιατί δεν έρχεται, μας λείπει ο μπαμπάς μας κτλ). Εκεί λύγισα και τον πήρα τηλ να βρεθούμε εκτός και να τα πούμε...

 

Βρεθήκαμε στο σπίτι της κουμπάρας μου και μου είπε ότι καταλαβαίνει ότι η στάση του είναι απαράδεκτη, αλλά ότι και η δική μου επέμβαση ήταν το ίδιο απαράδεκτη, αφού τον πρόσβαλα τόσο μπροστά στα παιδιά, όσο και μπροστά στη βοηθό που είχαμε στο σπίτι... ότι έπρεπε να περιμένω λίγο να ηρεμήσει και μετά να του μιλήσω (αφού προφανώς ξυλοφόρτωνε τον μικρό)... και ότι δεν είχε σκοπό να το δείρει άλλο το παιδί...

 

Παρόλο που όλα τα λόγια του με στεναχώρησαν ακόμα πιό πολύ αφού πιστεύω ότι ο άνθρωπος που μετανιώνει πραγματικά για κάτι τέτοιο, δεν ψάχνει έπειτα δικαιολογίες για τις πράξεις και τα νεύρα του, δέχτηκα να κάνουμε μιά προσπάθεια ακόμα για χατήρι των παιδιών και με πολύ παραίνεση των κουμπάρων μας. Του είπα ότι θέλω να συνεχίσουμε τις συνεδρίες στον ψυχολόγο και μου απάντησε ότι δέχεται να πάει παρόλο που δεν πιστεύει ότι το χρειάζεται ο ίδιος.

 

Επίσης τραγικό θεωρώ ότι δεν παραδέχεται ότι άσκησε βία και επάνω μου αλλά ότι με έπιασε από τα χέρια για να αμυνθεί επειδή εγώ του όρμηξα...

 

Από τότε ήρθε ξανά και είναι το υπόδειγμα του πατέρα απέναντι στα παιδιά και προσπαθεί να είναι τρυφερός και απέναντί μου, εγώ όμως είμαι φοβερά συγκρατημένη και ψυχρή. Αισθάνομαι συναισθηματικά άδεια και συνέχεια σκέφτομαι αυτά που έγιναν...

 

Άραγε τον ταρακούνησε όλο αυτό ώστε να τον αλλάξει ή όχι; Πραγματικά είμαι φοβερά μπερδεμένη, γιατί δεν ξέρω αν κάνω το σωστό ή όχι για τα παιδιά μου...

 

Όποια γνώμη ή συμβουλή από καρδιάς καλοδεχούμενη...

 

Με βαση το πρωτο ποστ και μονο (θα διαβασω σε λιγο και παρακατω)...

θα πω οτι η συμπεριφορα σου ηταν πολυ ωριμη και η απαιτηση σου για ψυχολογο ολοσωστη.

 

Αν δεν υπηρχαν παιδια θα ελεγα φυγε σουμπιντι αλλα επειδη υπαρχουν (κατι που σημαινει μεν ναι δωσε 2 ευκαιρια αλλα και χμμμμ μηπως γκαφα αυτο?) θα ηθελα να σε ρωτησω τα εξης:

1. Ποσα χρονια ειστε μαζι?

2. Εχει ξανασυμβει αυτο ή εχει εμφανισει σε προηγουμενες περιοδους τετοια σημαδια?

3. Η σχεση του με τους γονεις του πως ηταν οταν ηταν μικρος?

 

ΥΓ. Το οτι δεν το παραδεχεται δεν σημαινει οτι δεν το ξερει απαραιτητα. Μπορει να σημαινει και οτι δεν αντεχει να το ακουει απλα.

[elenik]

Το ένα πρόβλημα είναι ότι το σκηνικό έχει επαναληφθεί αρκετές φορές και στο παρελθόν. Η διαφορά αυτή τη φορά είναι ότι του είπα να φύγει από τα σπίτι και ότι το έκανα γνωστό στο άμεσο συγγενικό μας κύκλο (όλοι έπεσαν από τα σύννεφα!).

 

Μετά από αυτό φαίνεται αλλαγμένος..... είναι;

 

Το άλλο πρόβλημα είναι ότι παρόλο που τον δέχτηκα στο σπίτι δεν μπορώ να μη σκέφτομαι τις προηγούμενες καταστάσεις και έτσι είμαι συναισθηματικά μίλια μακρυά του και δεν μπορώ να λειτουργήσω-ηρεμήσω μέσα στο ίδιο μου το σπίτι...

 

Μετα απο αυτο το ποστ (ειχα διαβασει μονο το αρχικο οπως ειπα ....

ΕΦΥΓΕΣ. ΤΩΡΑ. ΑΜΕΣΑ λεμε.

 

Το οτι επεσαν ολοι απο τα συνεφα δεν ειναι πρωτοτυπο. Οσοι κακοποιουν συνηθως το κανουν εκει που δεν αφηνει σημαδια και αυτο ειναι κατι που το κανει πιο εγκληματικο.

 

Το οτι τον ζητανε τα παιδια τωρα. Εχε την δυναμη να γινεις η κακια . Καλυτερα να εχεις την δυναμη να πεις οχι τωρα και να στηριξεις μια σχεση απο αποσταση (τοσα χρονια δεν επαθαν τιποτα που την ειχαν) παρα να καταστρεψεις το μελλον 2 παιδιων και να σε κατηγορουν αργοτερα που δεν εκανες κατι να τα προστατευσεις.

 

Οι συνεπειες της ενδοοικογενιακης βιας στην ψυχη τους ειναι λιγο πολυ γνωστες σε ολους μας και δυστυχως κανει το θυμα θυτη στην πλειοψηφια τους.

 

Να εισαι ευτυχισμενη που εχεις δικους σου ανθρωπους διπλα σου που σε στηριζουν και να σκεφτεις οτι μπορει τα παιδια να θελουν πολλα αλλα παντα εμεις οι γονεις κρινουμε και αν ειναι επικυνδινα αυτα που θελουν πριν τους τα προσφερουμε.