Οι γιαγιάδες δεν είναι μόνο για να αγοράζουν φορμάκια

[galios56]

Απο όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ο πατέρας μου μέχρι και τα 16μου, με έδερνε ανελέητα.Δεν μιλάμε για ένα χαστούκι αλλά για πολλά περισσότερα. Μπουνιές στη πλάτη και στο κεφάλι, σπάσιμο χεριού, ζωστήρες, παντόφλες, βίτσες που ξήλωνε απο τα εξοχικά μέρη που πηγαίναμε εκδρομή.Η μαμά μου τάχα μου έμπαινε στη μέση να τον αποτρέψει όταν μόλις μισή ώρα πρίν κι ενώ ήξερε τί "άνθρωπο" έκανε πατέρα για το παιδί της, είχε πάει και του είχε μαρτυρήσει την κοπάνα που είχα κάνει απο το σχολείο ή ότι πχ της αντιμίλησα.Μέχρι τα 10μου όποτε με πλησίαζε απειλητικά κατουριόμουν επάνω μου.Ίσως για αυτό βγάζω τέτοια επιθετικότητα καμια φορά.Από τότε που μια καθηγήτρια στο λύκειο ,καλή της ώρα όπου και να είναι, με είδε με μελανιασμένο πρόσωπο και πήρε κατευθείαν σπίτι να επέμβει, ο "κύριος" φοβήθηκε και δεν άπλωσε ξανά χέρι πάνω μου.Μάλιστα σήμερα που οι σχέσεις μας είναι τυπικά πιο αποκατεστημένες, λέει πως έχει μετανιώσει αλλά τί να το κάνεις; Η ζημιά έχει γίνει.Δεν συγχωρώ κανέναν τους ειδικά τη μάνα μου.Να βλέπει το παιδί που μεγάλωνε μέσα της σχεδόν ένα χρόνο, να υποφέρει απο το ξύλο του μ..κα που επέλεξε και να μην κάνει τίποτα για να μην χάσει τον άντρα...αηδία....

Από τότε που γέννησα είμαι πολύ απότομη μαζί τους.Πάντα ήμουν αλλά ειδικά τους τελευταίους επτά μήνες περισσότερο απο ποτέ.Μάλλον επειδή βλέπω πόσο έυθραυστο είναι ένα παιδί και μοιραία κάνω τη σύνδεση με τη βάναυση συμπεριφορά που δεχτηκα μόλις από 20 μηνών κι ενώ φορούσα ακόμη πάνα. Παρολο που σε αυτή την ηλικία ο άνθρωπος δεν έχει μνήμη το σοκ ήταν τόσο μεγάλο για μένα που θυμάμαι μέχρι και τί φορούσα. Τότε δέχτηκα για πρώτη μου φορά το απίστευτο και ανελέητο ξύλο επειδή έσπρωξα ένα παιδάκι και του άνοιξε το κεφάλι.Περισσότερο πόνεσα εγώ απο αυτή την ιστορία παρά το παιδάκι....

 

Πέρασα μια δύσκολη εγκυμοσύνη με τρομερούς πόνους.Η "μάνα" μου με τη δικαιολογία ότι μένουμε μακριά (μακριά=2 ώρες πήγαινε έλα με συγκοινωνία που ξεκινάει ακριβώς απο το σπιτι της και καταλήγει ακριβώς στο δικό μου) ερχόταν κι έφερνε φαγητό όποτε τη βόλευε. Τις υπόλοιπες φορές έπαιρνε τηλέφωνο και έδινε εντολές του στύλ "Πες στον άντρα σου να ανέβει να πάρει φαγητό" ο οποίος άντρας μου κάποιες φορές μπορούσε και κάποιες άλλες είχαν πέσει στην πλάτη του όλες οι δουλειές οπότε απλά δεν προλάβαινε.Εξάλλου ο ρόλος της μάνας υποτίθεται ότι είναι να βοηθάει το παιδί της ειδικά όταν έχει κόρη που είναι έγκυος και με τόσο άσχημη εγκυμοσύνη και όχι να δίνει παραγγελιές. Ζήτημα λοιπόν στους 9 μήνες να ήρθε 5 φορές κι αυτές όποτε εξυπηρετούσε εκείνη.Πολλές φορές έπαιρνε ρεπό ή απεργούσε απ τη δουλειά της και δεν ήρθε ποτέ απο μόνη της παρά μόνο μια φορά που την έκραξα για την αδιαφορία της. Δεν είπε μια φορά να έρθει να πλύνει ένα ρούχο ή να βάλει μια σκούπα που στην κατάστασή μου δεν μπορούσα ούτε το ποτήρι να πιάσω.Μόνο έλεγε "Αααχ δεν μπορώ έχω την καρδιά μου" αλλά όταν ήταν να καπνίζει τα πακέτα ήταν μια χαρά. Μη μακρυγορώ πέρασα μια εγκυμοσύνη σχεδόν μόνη μου να παραγγέλνω σουβλάκια και να περιμένω να σχολάσει ο άντρας μου για να βάλει ένα πλυντήριο.Αν δεν είχα κι εκείνον τί θα έκανα.....

Γεννιέται ο μπέμπης μου μου δίνει και ένα σεβαστό ποσό για την καισαρική και όλα καλά.Από τότε ζήτημα να ήρθε σπίτι μου πέντε φορές κι αυτές σαν επισκέπτρια για να πιεί καφέ.Όχι για να με βοηθήσει. Φυσικά συνέχιζε να παίρνει ρεπό και τις μέρες εκείνες ενώ δεν δούλευε να μην κατεβαίνει σπίτι μου.Όταν επέστρεψα στη δουλειά, το παιδί προσφέρθηκε να το κρατήσει η μαμά του άντρα μου που είναι 15 χρόνια μεγαλύτερη απο τη μαμά μου έχει μεγαλώσει 6παιδιά και έχει σοβαρότατο πρόβλημα υγείας.Δεν ξέρω τί λέτε για τις πεθερές αλλά έγώ έχω την καλύτερη του κόσμου. Στην εγκυμοσύνη δε έστελνε και κανα πιάτο φαγάκι από μόνη της. Να είναι πάντα καλά.

Όλους αυτούς τους μήνες που το φυλάει η πεθερά μου, η μαμά μου έχει πάρει άδειες και ρεπό αβέρτα αλλά τί πρωτότυπο, δεν είπε μια φορά να φυλάξει εκείνη το παιδί να ξεκουράσει και την άλλη γιαγιά.Παρόλα αυτά και επειδή η πεθερά μου έφυγε να πάει να δει τον γιό της που μένει εκτός Αθηνών, ζήτησα απο τη μάνα μου να κρατήσει εκείνη το παιδί 2βδομάδες τον Αύγουστο με την προοπτική να την ανεβοκατεβω εγώ με το αμάξι μου για να μην παίρνει συγκοινωνίες και ταλαιπωρηθεί. Δεν αρνήθηκε να το κάνει αλλά για δέκα εργάσιμες που ζήτησα να φυλάξει το εγγόνι της ώστε να μην χάσω τη δουλειά μου, έθεσε και τους όρους της η "κυρία" ζητώντας αντί να μεταφέρω εκείνη σπίτι μου να ανεβοκατεβάζω 7μηνών μωρό στο δικό της σπίτι γιατί όπως επί λέξει είπε "αν θές να έρθω σπίτι σου να σου κρατήσω το παιδί να βάλεις αιρ κοντίσιον (καλά καλά δεν έχω για τη βάπτιση) γιατί δεν αντέχω τη ζέστη" (δεν σχολιάζω οτι εδώ που μένω η ζέστη είναι ελάχιστη). Εν συντομία αυτό που για άλλη μια φορά προέχει είναι τα κομφόρ της μάνας μου-πάντα με πρόσχημα την καρδιά έτσι;- και όχι η ασφάλεια του μωρού που αρνούμαι να είναι 2 ώρες καθημερινά στους δρόμους πάνω κάτω. Τελικά κι ενώ η μάνα μου έχει άδεια όλο τον Αύγουστο έβαλα γυναίκα να φυλάει τον μπέμπη.Το αντιλαμβάνεστε; Η νεότατη μόλις 50 ετών μάνα μου κάθεται σπίτι της και το δροσίζει κι εγώ έβαλα γυναίκα.

Μόνο μην ξανακούσω ότι οι παππούδες δεν είναι υποχρεωμένοι να φυλάνε τα εγγόνια τους. Γιατί εκείνοι δεν είναι υποχρεωμένοι αλλά όταν πέσουν απο τα πόδια τους το παιδί είναι υποχρεωμένο να τους ξεσκατίσει αλλιώς είναι η κακιά και αχάριστη κόρη.Διαφωνώ το παιδί να μεγαλώνει ως επί το πλείστον με τους παππούδες αλλά εδώ μιλάμε για 10εργάσιμες.Όταν της εξήγησα πως έχουν τα πράγματα βγήκε κι από πάνω λέγοντας να τα αφήσω αυτά και να πω καλύτερα ότι μετάνιωσε ο άντρας μου και δεν θέλει (τότε γιατί της το ζητήσαμε επειδή είμαστε τρελλοί; Καλά εννοείται ότι με αυτή τη στάση της ο άντρας μου μετά όντως δεν ήθελε κι είχε και δίκιο....). Μετά κι αφού την έβρισα άρχισε να κάνει παζάρια σε φάση μισές μέρες να κατεβαίνει αυτή σπίτι μου μισές μέρες να ανεβάζω εγώ το παιδί (και ξανά).Απο τότε τον Κινέζο, δεν πήρε ποτέ.Λυπάμαι που έτυχε να με γεννήσει αυτή η γυναίκα.Θέλω ειλικρινά να πιστεύω πως δεν της έμοιασα σε τίποτα.Μακάρι να γίνω το εντελώς αντίθετο απέναντι στο παιδί μου. Ποσα να συγχωρήσω πια; Ξερετε τί είναι να με ρωτάνε όλοι "Σε βοηθάει η μάνα σου, ε;" (γιατί οι άνθρωποι το θεωρούν και δεδομένο) κι εγώ να ντρέπομαι για τους γύφτους που λέγονται γονείς μου; Λυπάμαι πολύ.

[ελενανικολ]

να μη λυπασαι κοπελα μου, να ξεπερασεςι το παρελθον και να κοιταξεις εσυ το παιδακι σου.. να εισια η πιο γλυκια μανουλα...

σε ενα πραγμαθα διαφωνησω, οχι οι παπουδες , δεν ειναι υποχρεωμςνοι να κρατανε τα παιδια, αλλα κι εγω σαν μανα δεν μπορω να φανταστω το παιδακι μου να εχει γινει γονιος κι εγω να μη το βοηθαω? αδιανοητο.. ! καταλαβες τι διαφορα? το θεμα ειναι να το θελει, να υπαρχουν οι σχεσεις να μπορει αν το αισθνθει.. αν ειναι να παρακαλας ζητω που καημκαμε, καλυτερα η ξενη θα στο προσεξει παρα η μανα σου...

για το ξυλο, τι να πω? αδιανοητο να δερνω το παιδι μου. εχω φαει κι εγωξυλο με ζωστηρα και με πω ςτα λεγαμε τοτε, τα καλδακια απο τα δεντρα που τσουζουνε,, ναι η συγνωμη δεν ειανι αρκετη κι εγω πες ρε παιδι μου οτι ειαμι βιτσιοζα κ θελω να τγις τρωω , θα αφηνω εναν που το παιζει πατερας να χτυπαει το παιδι μουθ? το παιδι μου? δεν μπορω να καταλαβω τις μαναδες μας, αλλα τα ειπα 1, 2 φορες με φιλες και μεγαλη , πηρα γνωμες , μου συμπαρασταθηκαν και τα ξεπερασα και το μονο που θελω ειναι αν ειμα καλη μανα.

καμμια φορα οι ξενοι η τα πεθερικα που εσυ εχεις , στεκονται διπλα σου παρα οι δικοι σου. δεν με ενδιαφερει πια να εξηγησω η να ψαχνω να εξηγω τη συμπεριφορα τους οπως σου ειπα τα ξεπερασα αυτα.. μονο μια συμβουλη θα σου δωσω φιλικα,,,ποτε μα ποτε μη συζητας με τους ξενους , ολους τους αλλους εκτος του αντρα σου και τη ςκολητης σου τι γινετε με τους δικους σου.. θα γυρισουν καποια στιγμη και θα σου μιλησουν ασχημα για εκεινους και σενα δεν θα σου αρεσει, πιστεψε με.. οταν λοιπον θα σε ρωτανε αν σε βοηθανε, να βαζεις στο προσωπακι σου το πιο γλυκο σου χαμογελο και να λες κι εσυ γιατι ρωτας? οχι με υφακι με χαμογελο σιγουρα θα τα χασουνε , ψαχνουν και οι ξενοι ευκαιρεια να θαψουνε(/τα εν οικω μη ενδημω)..πες τους δεν νομιζω οτι αφορα κανεναν αυτο δνε νομιζετε/ στο λεω γιατι εχω βρεθει σε αυτη τη θεση κι αυτη ειναι γνωμη απο ειδικου απο τηλεφωνο υποστηριξης αν παλι θες α κανεις κατι αλλο φυσικα εσυ επιλεγεις...

σου ευχομαι να εισια παντα καλα εσυ και η οικογενεια σου κ σε μας να τα λες, ειμαιστε διαφορετικη παρεα, ξεσπας!

ελπιζω να μη σε ενοχλησε το κατεβατο μου

φιλικα ελενα

[bebbakos]

Μερικές φορές ζητάμε από τους ανθρώπους περισσότερα από όσα μπορούν να δώσουν.

Δεν περνάει ποτέ από το μυαλό μας οτι μερικοί άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι ποτέ να γίνουν γονείς ? Και δυστυχώς αυτό το μεταφέρουν αργότερα στα παιδιά τους με τις πράξεις τους .

 

Όσο και να ζητησεις από την μαμά σου να σε βοηθήσει , όσο και να της ζητήσεις να προσέχει το παιδί σου...το εγγόνι της που είναι 2 φορές παιδί της .....αν δεν ένοιωσε έτοιμη να γινει μάνα 1 φορά τότε δεν θα νιώσει και 2η.

 

Προσπάθησε να ξεπεράσεις την συμπεριφορά τους όλα αυτά τα χρόνια και γίνε εσύ καλύτερη για τα δικά σου παιδιά.

 

Με πολύ αγάπη και ευχομαι καλή συνέχεια .

[summer99]

Πραγματικά θα ήθελες αυτοί οι άνθρωποι, που έτυχαν να είναι γονείς σου, να σου φυλάξουν το παιδί σου; Δε θα φοβόσουν ότι αφού τόσο εύκολα σήκωναν το χέρι τους να σε χτυπήσουν, ποιος σε βεβαιώνει ότι δεν θα το κάνουν και στο παιδάκι σου. Καλύτερα να μην έχουν σχέσεις μαζί του, παρά μόνο αν είσαι μπροστά και εσύ. Αυτοί δεν ήταν γονείς, άρα δεν μπορούν να είναι και παππους-γιαγια. Και δεν μιλάω για ένα χτύπημα στο ποπό, που όλοι μας το έχουμε "φάει"(αν και εμας ο πατέρας μας ποτέ δεν άπλωσε χέρι να μας χτυπήσει-συνήθως η μάνα μας το έκανε), διαβάζω ότι ήταν συνεχόμενο και καθημερινό ξύλο. Μην στενοχωριέσαι που δε σε βοηθάνε, δεν το αξίζουν.

[LA LATINA]

τι δυσκολο να εχεις ζησει τετοιες καταστασεις

και οι ψυχολογοι λενε πως οτι ηταν οι γονεις μας καταγραφεται και γινομαστε ακριβως ιδιοι εστω κι αν δεν το θελουμε- εγω διαφωνω καθετα μ αυτο, πιστευω οτι διορθωνουμε τα λαθη τους και κανουμε ισως αλλα, δικα μας...

ο συζυγος μου εζησε τετοιες καταστασεις και πολλες φορες ακομα και τωρα κλαιει που τα θυμαται εγινε ομως ενας υπεροχος πατερας...και θα γινεις κι εσυ μια τελεια μανουλα ειμαι σιγουρη...

ξεχασε τα, μην τα σκεφτεσαι, μη σε νοιαζει τι θα πει ο κοσμος, ας πει οτι θελει

 

μερικοι ανθρωποι ειναι ανικανοι να βαλουν κατι πανω απ τον εαυτο τους ακομα και το εγγονι τους, δεν εχει σχεση η ηλικια, εμενα η μαμα μου ειναι 80 χρονω και ολη μερα με βοηθαει, με καθε δυναμη που εχει κανει πιο πολλα κι απο μενα την ιδια...

 

κλεισε τις πληγες σου καρδουλα μου, αφησε τους πισω αυτους τους ανθρωπους και να ξερεις οτι δεν το κανουν επιτηδες, ετσι ειναι φτιαγμενοι, δεν μπορουν να καταλαβουν...

 

κι εμενα δε με βοηθησε μια 58χρονη μανα, του αντρα μου, ολοκληρο χειμωνα περασα με βαρεια αναπηρια, εστειλε 2 φορες ενα φαι που ουτε τα μωρα δεν εφτανε....ερχοταν μια φορα το μηνα και καθαριζε το μπαλκονι να τη δει ο κοσμος και μεσα γινοταν πανικος.....η μαμα μου ειναι μεγαλη, πλενει, σιδερωνει, κανει φαγητο, κραταει τα παιδια καμια φορα, αλλα δουλειες δε μπορει να μου κανει, και τελικα μου δινει τα λεφτα η μαμα μου και παιρνω γυναικα...

ξερεις καμιια φορα δεν ειναι το θεμα να σου στειλουν ενα ταπερ τυρι οταν δε μπορεις να σηκωθεις να το ανοιξεις καν....ξερεις τι θα πει να εισαι παραλυτος??? με δυο μωρα παιδια στο σπιτι??? ευτυχως με βοηθουσαν τα μωρα μου οσο κι αν δεν το πιστευεις, εφερναν μονα τις πανες και τα μαντηλακια να τα αλλαξω στον καναπε και πηγαιναν και τα πετουσαν μετα στα σκουπιδια, το γαλα και τα φαγητα τα ετοιμαζε ο αντρας μου πριν τη δουλεια και ετρωγαν μονα τους, 4 και 2 χρονω μωρα, κι εγω στον καναπε, κι η μανα μου στο κατω σπιτι μαγειρεμα και πλυσιμο και ψωνια.....

 

η ζωη δεν ειναι ευκολη κι εχει πολλες δοκιμασιες

να παρακαλας να εισαι καλα εσυ και ο αντρας σου να μεγαλωνετε ενα γερο κι ευτυχισμενο παιδακι.....απ την καρδια μου το ευχομαι

[ελενανικολ]

τι δυσκολο να εχεις ζησει τετοιες καταστασεις

και οι ψυχολογοι λενε πως οτι ηταν οι γονεις μας καταγραφεται και γινομαστε ακριβως ιδιοι εστω κι αν δεν το θελουμε- εγω διαφωνω καθετα μ αυτο, πιστευω οτι διορθωνουμε τα λαθη τους και κανουμε ισως αλλα, δικα μας...

ο συζυγος μου εζησε τετοιες καταστασεις και πολλες φορες ακομα και τωρα κλαιει που τα θυμαται εγινε ομως ενας υπεροχος πατερας...και θα γινεις κι εσυ μια τελεια μανουλα ειμαι σιγουρη...

ξεχασε τα, μην τα σκεφτεσαι, μη σε νοιαζει τι θα πει ο κοσμος, ας πει οτι θελει

 

μερικοι ανθρωποι ειναι ανικανοι να βαλουν κατι πανω απ τον εαυτο τους ακομα και το εγγονι τους, δεν εχει σχεση η ηλικια, εμενα η μαμα μου ειναι 80 χρονω και ολη μερα με βοηθαει, με καθε δυναμη που εχει κανει πιο πολλα κι απο μενα την ιδια...

 

κλεισε τις πληγες σου καρδουλα μου, αφησε τους πισω αυτους τους ανθρωπους και να ξερεις οτι δεν το κανουν επιτηδες, ετσι ειναι φτιαγμενοι, δεν μπορουν να καταλαβουν...

 

κι εμενα δε με βοηθησε μια 58χρονη μανα, του αντρα μου, ολοκληρο χειμωνα περασα με βαρεια αναπηρια, εστειλε 2 φορες ενα φαι που ουτε τα μωρα δεν εφτανε....ερχοταν μια φορα το μηνα και καθαριζε το μπαλκονι να τη δει ο κοσμος και μεσα γινοταν πανικος.....η μαμα μου ειναι μεγαλη, πλενει, σιδερωνει, κανει φαγητο, κραταει τα παιδια καμια φορα, αλλα δουλειες δε μπορει να μου κανει, και τελικα μου δινει τα λεφτα η μαμα μου και παιρνω γυναικα...

ξερεις καμιια φορα δεν ειναι το θεμα να σου στειλουν ενα ταπερ τυρι οταν δε μπορεις να σηκωθεις να το ανοιξεις καν....ξερεις τι θα πει να εισαι παραλυτος??? με δυο μωρα παιδια στο σπιτι??? ευτυχως με βοηθουσαν τα μωρα μου οσο κι αν δεν το πιστευεις, εφερναν μονα τις πανες και τα μαντηλακια να τα αλλαξω στον καναπε και πηγαιναν και τα πετουσαν μετα στα σκουπιδια, το γαλα και τα φαγητα τα ετοιμαζε ο αντρας μου πριν τη δουλεια και ετρωγαν μονα τους, 4 και 2 χρονω μωρα, κι εγω στον καναπε, κι η μανα μου στο κατω σπιτι μαγειρεμα και πλυσιμο και ψωνια.....

 

η ζωη δεν ειναι ευκολη κι εχει πολλες δοκιμασιες

να παρακαλας να εισαι καλα εσυ και ο αντρας σου να μεγαλωνετε ενα γερο κι ευτυχισμενο παιδακι.....απ την καρδια μου το ευχομαι

 

boyboom σου αξιζουν συγζαρητηρια!να χαιρεσαι τα παδια σου και να κανεις περα οτισε χαλαει..

[Jarett]

.Δεν συγχωρώ κανέναν τους ειδικά τη μάνα μου.Να βλέπει το παιδί που μεγάλωνε μέσα της σχεδόν ένα χρόνο, να υποφέρει απο το ξύλο του μ..κα που επέλεξε και να μην κάνει τίποτα για να μην χάσει τον άντρα...αηδία....

Από τότε που γέννησα είμαι πολύ απότομη μαζί τους.Πάντα ήμουν αλλά ειδικά τους τελευταίους επτά μήνες περισσότερο απο ποτέ.

 

Πέρασα μια δύσκολη εγκυμοσύνη με τρομερούς πόνους.Η "μάνα" μου με τη δικαιολογία ότι μένουμε μακριά (μακριά=2 ώρες πήγαινε έλα με συγκοινωνία που ξεκινάει ακριβώς απο το σπιτι της και καταλήγει ακριβώς στο δικό μου) ερχόταν κι έφερνε φαγητό όποτε τη βόλευε.

 

 

Μόνο μην ξανακούσω ότι οι παππούδες δεν είναι υποχρεωμένοι να φυλάνε τα εγγόνια τους. Γιατί εκείνοι δεν είναι υποχρεωμένοι αλλά όταν πέσουν απο τα πόδια τους το παιδί είναι υποχρεωμένο να τους ξεσκατίσει αλλιώς είναι η κακιά και αχάριστη κόρη.

 

Ξερετε τί είναι να με ρωτάνε όλοι "Σε βοηθάει η μάνα σου, ε;" (γιατί οι άνθρωποι το θεωρούν και δεδομένο) κι εγώ να ντρέπομαι για τους γύφτους που λέγονται γονείς μου; Λυπάμαι πολύ.

 

Απομόνωσα κάποια σημεία στο κείμενό σου που μου έκαναν τρομερή εντύπωση.

Όπως τα περιγράφεις οι γονείς σου είναι απαράδεκτοι. Έχεις υποστεί ξυλοδαρμούς από τον πατέρα σου με τις "ευλογίες" της μητέρας σου, την οποία αποκαλείς πλέον "μάνα" και "κυρία" (σε εισαγωγικά) και γενικά τους λες γύφτους και καλά κάνεις.

Τους φέρεσαι απότομα (ιδίως από τότε που γέννησες ) και καλά κάνεις.

 

Από την άλλη όμως έχεις την "απαίτηση" η "μάνα", "κυρία", "γύφτισσα" , στην οποία φέρεσαι απότομα να σε βοηθήσει με το παιδί με δικούς σου όρους (να έρχεται σπίτι σου).

 

Δεν συνάδουν μαζί αυτές οι 2 καταστάσεις που περιγράφεις.

 

Οι παππούδεις ΔΕΝ είναι υποχρεμένοι να κρατάνε τα εγγόνια τους ούτε για10 εργάσιμες εάν δεν το θέλουν και μάλιστα με τους δικούς μας όρους.

 

Τα παιδιά ΔΕΝ είναι υποχρεωμένα να ξεσκατίζουν τους γονείς τους όταν καταπέσουν.

 

Τέτοιου είδους "γονείς" θα έπρεπε να τους έχεις απομακρύνεις από τη ζωή σου και όχι να περιμένεις την βοήθειά τους σε οτιδήποτε (φαγητό, babysitting κλπ).

 

Δυστυχώς ζούμε σ'ενα κράτος με παντελή απουσία πρόνοιας για το οτιδήποτε και θέλω να πιστεύω ότι φέρνουμαι παιδιά σε αυτό τον κόσμο εις γνώση αυτού του γεγονότος.

Όπως θέλω να πιστεύω ότι γνώριζες πριν γεννήσεις ότι δεν θα έχεις βοήθεια από τους "γονείς" σου.

 

Λυπηρά πράγματα αλλά απολύτως αληθινά στην Ελληνική πραγματικότητα.

[foubi]

Συμφωνώ 100% με χάρλοου.

 

βρε κορίτσι μου έχω περάσει κι εγώ κάποιες καταστάσεις και σε καταλαβαίνω αλλά αν η μάνα μου δεν είχε μεταλλαχθεί στην στοργική γιαγιά που είναι τώρα-επειδή έχει καταλάβει τα λάθη της- δεν υπήρχε περίπτωση να δει τα εγγόνια της ούτε ζωγραφιστά... όχι να θέλω να μου τα φυλάει κιολας...

[LA LATINA]

boyboom σου αξιζουν συγζαρητηρια!να χαιρεσαι τα παδια σου και να κανεις περα οτισε χαλαει..

 

δε μου αξιζουν καθολου συγχαρητηρια γιατι ειμαι ενα αβουλο θυμα που βαζω σε κινδυνο την υγεια μου καθε λιγο και λιγακι και αυτο εχει τραγικες επιπτωσεις

αλλα επειδη εδω δεν ειμαι εγω το θεμα...ας μην επεκταθω

τα χαλια μου θα τα βρεις αν ψαξεις λιγο στα θεματα παππουδογιαγιαδων

[ster]

Bρε και εγώ συμφωνώ που να αφήσεις το παιδί σου σε τέτοιους ανθρώπους;;;; Μετά από όλα αυτά που πέρασες είναι δυνατόν το παιδάκι σου να είναι ασφαλής μαζί τους; Δεν φοβάσαι ότι μπορεί να κάνουν τα ίδια που έκαναν και σε σένα; Δεν είσαι η πρώτη ούτε η τελευταία που έχεις ''τέτοιους'' γονείς. Λυπάμαι πραγματικά για αυτά που πέρασες αλλά το παιδάκι σου και τα μάτια σου!

[demi]

Απομόνωσα κάποια σημεία στο κείμενό σου που μου έκαναν τρομερή εντύπωση.

Όπως τα περιγράφεις οι γονείς σου είναι απαράδεκτοι. Έχεις υποστεί ξυλοδαρμούς από τον πατέρα σου με τις "ευλογίες" της μητέρας σου, την οποία αποκαλείς πλέον "μάνα" και "κυρία" (σε εισαγωγικά) και γενικά τους λες γύφτους και καλά κάνεις.

Τους φέρεσαι απότομα (ιδίως από τότε που γέννησες ) και καλά κάνεις.

 

Από την άλλη όμως έχεις την "απαίτηση" η "μάνα", "κυρία", "γύφτισσα" , στην οποία φέρεσαι απότομα να σε βοηθήσει με το παιδί με δικούς σου όρους (να έρχεται σπίτι σου).

 

Δεν συνάδουν μαζί αυτές οι 2 καταστάσεις που περιγράφεις.

 

Οι παππούδεις ΔΕΝ είναι υποχρεμένοι να κρατάνε τα εγγόνια τους ούτε για10 εργάσιμες εάν δεν το θέλουν και μάλιστα με τους δικούς μας όρους.

 

Τα παιδιά ΔΕΝ είναι υποχρεωμένα να ξεσκατίζουν τους γονείς τους όταν καταπέσουν.

 

Τέτοιου είδους "γονείς" θα έπρεπε να τους έχεις απομακρύνεις από τη ζωή σου και όχι να περιμένεις την βοήθειά τους σε οτιδήποτε (φαγητό, babysitting κλπ).

 

Δυστυχώς ζούμε σ'ενα κράτος με παντελή απουσία πρόνοιας για το οτιδήποτε και θέλω να πιστεύω ότι φέρνουμαι παιδιά σε αυτό τον κόσμο εις γνώση αυτού του γεγονότος.

Όπως θέλω να πιστεύω ότι γνώριζες πριν γεννήσεις ότι δεν θα έχεις βοήθεια από τους "γονείς" σου.

 

Λυπηρά πράγματα αλλά απολύτως αληθινά στην Ελληνική πραγματικότητα.

 

ΠΟΣΟ πολυ θα συμφωνησω....

[LA LATINA]

εγω παλι θα πω επειδη ακριβως ζουμε στην Ελλαδα να μην ειμαστε τοσο αυστηροι, υπαρχουν και ναμοι που ειναι αγραφοι πχ η ελληνιδα μανα δε διωχνει το παιδι απ το σπιτι στα 18 να παει να βρει δουλεια, αντιθετα αν δεν παντρευτει το κραταει και μεχρι τα 40 του το ταιζει κιολας

 

με την Ελλαδα σα δεδομενο λοιπον, ναι, οταν η μανα θα χρειαστει βοηθεια το παιδι θα τρεξει, δε γιναμε τοσο ευρωπαιοι πια, θα την παει στους γιατρους, θα την λουσει, θα την ξεσκατισει, θα την παρει και στο σπιτι του ....εγω ετσι νομιζω.

 

με την ελληνικη λογικη λοιπον, και μια κοπελα περιμενει οταν γεννησει να παει η μανα της να τη βοηθησει τον πρωτο καιρο....μη μου πειτε οτι δεν το εχετε ξανακουσει...και βοηθανε, και μαγειρευουν και μωρα κοιτανε και οτι μπορουνε κανουνε

 

το αν ειναι σωστο αυτο η οχι ειναι ενα αλλο κεφαλαιο, αλλα ετσι ειναι....οποτε αυτο το "εκανες παιδι κοιτα το μονη σου" δε νομιζω οτι αναφερεται στην δικη μας κοινωνια η εστω οτι συμβαινει συχνα...

 

το θεμα με τη συγκεκριμενη κοπελα ειναι οτι ξεροντας ποιοι ειναι οι γονεις της δεν επρεπε να τους αφησει κοντα στο παιδι της και να την παρακαλουσαν ακομα

[Goblin]

Απομόνωσα κάποια σημεία στο κείμενό σου που μου έκαναν τρομερή εντύπωση.

Όπως τα περιγράφεις οι γονείς σου είναι απαράδεκτοι. Έχεις υποστεί ξυλοδαρμούς από τον πατέρα σου με τις "ευλογίες" της μητέρας σου, την οποία αποκαλείς πλέον "μάνα" και "κυρία" (σε εισαγωγικά) και γενικά τους λες γύφτους και καλά κάνεις.

Τους φέρεσαι απότομα (ιδίως από τότε που γέννησες ) και καλά κάνεις.

 

Από την άλλη όμως έχεις την "απαίτηση" η "μάνα", "κυρία", "γύφτισσα" , στην οποία φέρεσαι απότομα να σε βοηθήσει με το παιδί με δικούς σου όρους (να έρχεται σπίτι σου).

 

Δεν συνάδουν μαζί αυτές οι 2 καταστάσεις που περιγράφεις.

 

Οι παππούδεις ΔΕΝ είναι υποχρεμένοι να κρατάνε τα εγγόνια τους ούτε για10 εργάσιμες εάν δεν το θέλουν και μάλιστα με τους δικούς μας όρους.

 

Τα παιδιά ΔΕΝ είναι υποχρεωμένα να ξεσκατίζουν τους γονείς τους όταν καταπέσουν.

 

Τέτοιου είδους "γονείς" θα έπρεπε να τους έχεις απομακρύνεις από τη ζωή σου και όχι να περιμένεις την βοήθειά τους σε οτιδήποτε (φαγητό, babysitting κλπ).

 

Δυστυχώς ζούμε σ'ενα κράτος με παντελή απουσία πρόνοιας για το οτιδήποτε και θέλω να πιστεύω ότι φέρνουμαι παιδιά σε αυτό τον κόσμο εις γνώση αυτού του γεγονότος.

Όπως θέλω να πιστεύω ότι γνώριζες πριν γεννήσεις ότι δεν θα έχεις βοήθεια από τους "γονείς" σου.

 

Λυπηρά πράγματα αλλά απολύτως αληθινά στην Ελληνική πραγματικότητα.

 

Συμφωνώ 100% σε όλα με την Harlow…. Θα τους είχα βγάλει από την ζωή μου και δεν θα ήθελα να τους δω ούτε ζωγραφιστούς…. Λυπάμαι για όσα πέρασες….

[Katerina.S]

απορώ γιατί με αυτούς τους ανθρώπους έχεις ακόμα επικοινωνιά?γιατί?

εγώ μόνο που τα διάβασα αυτά βράζω μέσα απο τον θυμό μου..εσύ δεν νιώθεις θυμό για ότι σου έκαναν?

καταρχήν δεν ξέρω ποιος είναι χειρότερος, ο πατέρας σου?που παρίστανε τον ''νταή'' σε σένα..ή η μητέρα σου?που απλά είχε γίνει παρατηρητής της κατάστασης?

εγώ στην θέση σου ούτε το παιδί μου θα τους εμπιστευόμουν αλλά ούτε και υπήρχε περίπτωση να έχω επαφές μαζί τους... θα τους είχα διαγράψει...ξέρω πως ακούγεται σκληρό αλλά αυτό θα έκανα..

δεν πιστεύω πως πρόκειται ποτέ να καταλάβουν τι κακό σου έκαναν. παραδειγματίσου απο αυτό και γίνε όσο καλύτερη μητέρα μπορείς για το παιδάκι σου.

ειλικρινά λυπάμαι πάρα πολύ όταν διαβάζω τέτοια θέματα..λυπάμαι..

[ζώπυρον]

Τα παιδιά που είναι ταλαιπωρημένα, παραμελημένα, κακοποιημένα... συχνά νοιώθουν πως όλοι - και κυρίως αυτοί που τα βασάνισαν - τους χρωστάνε... Οφειλή που μεταφράζεται, φαινομενικά, πρακτικά (απαιτούν χρήματα, βοήθεια με σπίτι/οικογένεια, κ.λ.π.) αλλά ουσιαστικά αποζητούν ότι δεν χάρηκαν : ηρεμία, αγάπη, αθωότητα, ισορροπία...

 

galios56, είσαι πάρα πολύ θυμωμένη και με το δίκιο σου (στα παιδικά σου χρόνια αναφέρομαι). Βρες τρόπο να συμφιλιωθείς με τους δαίμονές σου (το ξέρω, είναι πολύ δύσκολο αλλά πολύ λυτρωτικό όταν το καταφέρεις) και συνέχισε όμορφα την ζωή σου όπως και με όποιους έχεις επιλέξει.

 

Καλή δύναμη!!

[Απόλλωνας-Δανάη]

Κατι μου θυμιζει αυτο και θα το εχω παραπονο για ολη μου τη ζωη!Η μανα μου νεοτατη 45 ετων οταν γεννησα το γιο μου μεχρι και σημερα που εχω και την κορη μου,αδιαφορη,απο το τηλεφωνο τι κανουν τα εγγονια μου αλλα αν της ζητησω κατι,τοτε δε μπορει εχει να βγει,να παει βολτα η οτιδηποτε!δε τα κραταει η μανα μου και τα κρατανε ο παππους και η γιαγια μου 85 και 90 χρονων ανθρωποι με τοσα προβληματα υγειας!ας τους εχει ο Θεος καλα γιατι μου ειναι παραπανω απο γονεις!

[Ellemphriem]

Απομόνωσα κάποια σημεία στο κείμενό σου που μου έκαναν τρομερή εντύπωση.

Όπως τα περιγράφεις οι γονείς σου είναι απαράδεκτοι. Έχεις υποστεί ξυλοδαρμούς από τον πατέρα σου με τις "ευλογίες" της μητέρας σου, την οποία αποκαλείς πλέον "μάνα" και "κυρία" (σε εισαγωγικά) και γενικά τους λες γύφτους και καλά κάνεις.

Τους φέρεσαι απότομα (ιδίως από τότε που γέννησες ) και καλά κάνεις.

 

Από την άλλη όμως έχεις την "απαίτηση" η "μάνα", "κυρία", "γύφτισσα" , στην οποία φέρεσαι απότομα να σε βοηθήσει με το παιδί με δικούς σου όρους (να έρχεται σπίτι σου).

 

Δεν συνάδουν μαζί αυτές οι 2 καταστάσεις που περιγράφεις.

 

Οι παππούδεις ΔΕΝ είναι υποχρεμένοι να κρατάνε τα εγγόνια τους ούτε για10 εργάσιμες εάν δεν το θέλουν και μάλιστα με τους δικούς μας όρους.

 

Τα παιδιά ΔΕΝ είναι υποχρεωμένα να ξεσκατίζουν τους γονείς τους όταν καταπέσουν.

 

Τέτοιου είδους "γονείς" θα έπρεπε να τους έχεις απομακρύνεις από τη ζωή σου και όχι να περιμένεις την βοήθειά τους σε οτιδήποτε (φαγητό, babysitting κλπ).

 

Δυστυχώς ζούμε σ'ενα κράτος με παντελή απουσία πρόνοιας για το οτιδήποτε και θέλω να πιστεύω ότι φέρνουμαι παιδιά σε αυτό τον κόσμο εις γνώση αυτού του γεγονότος.

Όπως θέλω να πιστεύω ότι γνώριζες πριν γεννήσεις ότι δεν θα έχεις βοήθεια από τους "γονείς" σου.

 

Λυπηρά πράγματα αλλά απολύτως αληθινά στην Ελληνική πραγματικότητα.

 

Συμφωνω 1000%.......κανενας γονιος δεν ειναι υποχρεωμενος να προσεξει κανενα εγγονι. Και κανενα παιδι κανενα γονιο. Αυτα δεν λεγονται υποχρεωση σου. Λεγονται "θελω και το κανω". Εχει θυμο για τους γονεις σου και καλα κανεις. Απο εκει και περα μου κανει και εμενα εντυπωση οτι ΘΕΣ βοηθεια απο αυτους. Αν ημουν στην θεση σου δεν θα ηθελα τπτ απο δαυτους, ποσο μαλλον να μου κρατησει το παιδι ανθρωπος που 'εγκρινει ξυλο'........

[bee]

Κοπέλα μου,σφίχτηκε η καρδιά μου όταν τα διάβαζα.Ξύλο σε 20 μηνών μωράκι.Σε 16 χρονών κοπέλα.Ανατρίχιασα και απόρησα πως μπορείς και κρατάς επαφή μαζί τους!Είναι βασανιστές!Βόλτα στην εξοχή και μάζευε βίτσες για να σε δέρνει...Αηδίασα!Καλύτερα να πληρώνεις κοπέλα να σου κρατάει το μωράκι σου παρά αυτοί οι άνθρωποι.Δεν νομίζω να τους σταματήσει κάτι για να μην το κάνουν και στο εγγόνι τους.Οι βίαιοι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν ηλικίες και πρόσωπα.Λυπάμαι πολύ που υπάρχουν τέτοιοι γονείς...Όπως με εντυπωσιάζει ότι μόλις ζήτησες βοήθεια,στην αρνήθηκε εμμέσως!Μήπως περίμενε να βάλεις air condition για να έρθει να σου κάνει μια εξυπηρέτηση 10 μέρες;Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μην έρχεσαι σε συχνή επαφή μαζί τους.Με συγχωρείς που μιλάω σκληρά για την οικογένεια σου,αλλά τα φαινόμενα παιδικής κακοποίησης μου φέρνουν αηδία.Δεν βλέπω μετανιωμένους γονείς,μόνο μια νέα κοπέλα και μωρομάνα που έχει τόσο άσχημες αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία!Αυτό με εξαγριώνει!Δεν τους έχεις ανάγκη κοριτσάκι μου.Καλύτερα να σφιχτείς λίγο παραπάνω οικονομικά για ένα μήνα παρά να τους παρακαλάς!

[maria1976]

η λογική λεει οτι δεν θα ηθελες καμια επαφη με τους 'γονεις ' σου γιατι εφοσον δεν σταθηκαν οχι σαν γονεις αλλα αντιθετα υπηρξαν επικινδυνοι σε καμια περιπτωση δεν θα ηθελες να ριψοκινδυνεψεις να συμβει κατι τετοιο στο μωρό σου. Φοβαμαι λοιπον επειδη εχω ζησει κατι αναλογο με τον πατερα μου και την γιαγια μου οτι αυτο που προσπαθεις να παρεις ειναι αγαπη και προσοχή θελεις να σου σταθουν θελεις να νιωσεις οτι οτι και αν εκαναν σε αγαπουν ή τουλαχιστον εχουν καταλαβει το λαθος τους

εισαι σε λαθος δρομο θα πληγωνεσαι καθε φορα που προσπαθεις απομακρυνσου τωρα που ειναι νωρις, οι ανθρωποι αυτοι δεν εχουν την ικανοτητα να δουν τιποτα εκτος απο τον εαυτο τους.

[sadamo]

Όσα διάβασα είναι το λιγότερο τραγικά. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μπορέσεις κάποια στιγμή να τα αφήσεις όλα πίσω σου και πάνω από όλα να μην επηρεάσουν τα βιώματά σου τη δική σου οικογένεια. Ήδη το παρελθόν σου είναι δύσκολο, μην αφήσεις κανέναν να καταστρέψει και το μέλλον σου...

[Lucy]

Εγώ δεν θα ήθελα καμιά βοήθεια από τέτοιους γονείς και σε καμία περίπτωση δεν θα τους εμπιστευόμουν το παιδί μου, ούτε για 1 ώρα.

Πιστεύω ότι καταβάθος επιζητάς την προσοχή τους ή ελπίζεις ότι θα αλλάξουν χαρακτήρα ή θα σε αποζημιώσουν για τα άσχημα χρόνια που πέρασες.

Προσπάθησε να αποδεσμευτείς... Ο χαρακτήρας δυστυχώς δεν αλλάζει.

[Lucy]

. Αυτοί δεν ήταν γονείς, άρα δεν μπορούν να είναι και παππους-γιαγια.

 

Συμφωνώ. Κάποιος που είναι ανίκανος να είναι γονιός, είναι προφανώς ανίκανος και να είναι παππούς/γιαγιά.

[maria1976]

κοριτσια αυτο που θελω να πω ειναι οτι απο εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια λενε , καμια μας δεν ξερει πως θα φεροταν αν ειχε βιωσει κατι τετοιο.

κοριτσι μου τι να σου πω ευχομαι να το ξεπερασεις και προσπαθησε με οποιον τροπο μπορεις γιατι ο πατερας μου ειναι 55 χρονων και ακομα τον πληγωνει ησυμπεριφορα της μανας του!!

[fenaki]

έχεις δίκιο να βγάζεις τόση πίκρα...αλλά δυστυχως μια σοφη παροιμια λεει απο αγκαθι βγαινει ροδο.....στην δικη σου περίπτωση ισχύει και ειναι ιδιαίτερα αξιολυπιτοι.....οκ έχουν μεγαλώσει αλλιως...αλλά αυτο παρα πάει...οκ εσενα μπορει να μην ήταν έτοιμοι να σε εχουν να γινουν γονεις....αλλά το εγγόνι τους?

να ευχεσαι να σας έχει ο θεός καλα εσενα και τον άντρα σου....και δυστυχώς θα σε θυμηθούν στα στερνά τους....και όχι για να τους ξεσκατήσεις.....απλά μόνο τοτε μπροστά στο θάνατο θα μετανιώσουν για ότι έχουν κάνει.......΄

ξέχνα το και πάλεψε μαζί μας.....οπως και εμείς......να μεγαλώσεις το παιδάκι σου αξιοπρεπώς.......και βγάλε απο το μυαλό σου την λέξη βοήθεια και μην αφηνεις το μωρο σου σε αυτους......

δεν πειράζει ας πληρωσεις κάτι παραπάνω.....θα έχεις το κεφαλι σου ησυχο.....φαντάζεσαι να κλαιει το μωρο και να του δώσουν καμία έτσι για να σταματησει.....?

και εμείς που παραπονιόμαστε για τις πεθερές ειναι γιατι ποναμε τους άντρες μας....γιατι και αυτοί σαν εσενα ειναι.......μιλάω γιατι την δική μου πεθερά....η οποια τον άντρα μου χεσμένο τον έχει.....μονο ο κόσμος ο κ....ος της και οι κορες της........και η δικιά μου πεθερά σαν την μανα σου.....ειναι 9 μηνες δεν έφερε ποτε 1πιατο φαι για τον γιο της όχι για μενα...και έμενε απο πάνω μας.......δεν κατέβηκε ποτε να κανει μια δουλεια μόνο όταν ερχόταν η μανα μου έλεγε α....η κορη σου δεν ζητάει βοήθεια τι να σου κανω...φτιξτα εσυ...απο μενα δεν θέλει.....

υπομονή και προσπάθησε να το βγαλεις απο μεσα σου......και το λεω για την δικη σου υγεια........ειναι σκληρο αλλα πρεπει να δεχτείς πως απο αυτούς δεν θα έχεις βοήθεια......

ευχομαι μονο να εισαι πάντα γερη............. και να σε νοιάζει πάνω απο όλα το μωρο σου και ο άντρας σου....δωσε τους όση αγάπη σου στέρησαν......

[Katerina.S]

maria 1976 έχεις δίκιο για αυτό που λες..όμως νομίζω πως εμείς που είμαστε απ'έξω ίσως βλέπουμε τα πράγματα λιγο πιο νηφάλια επειδή δεν είμαστε σε συναισθηματική φόρτιση όπως η galios56.

κάποιος που είναι απ'έξω βλέπει τα πράγματα πιο σφαιρικά και όχι μονόπλευρα..

ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο είχε ακριβώς το ίδιο με γονείς....το αποτέλσμα ήταν να πέσει σε κατάθλυψη επειδή δεν μπόρεσαν ποτέ μα ποτέ οι συγκεκριμένοι άνθρωποι να είναι ΓΟΝΕΙΣ και να αγαπήσουν αυτό το παιδί..χρόνια ολόκληρα προσπαθούσε να κερδίσει την αγάπη και την αφοσίωση που δεν έδωσαν ποτέ και ειλικρινά δεν τα κέρδισε ποτέ τελικά..πρόσφατα ο ένας απο τους δύο γονείς έφυγε και όταν ρώτησα πως νιώθει μου είπε: τίποτα...απλά τίποτα...δεν πονάω δεν χαίρομαι φυσικά, δεν μου λείπει...τίποτα δεν αισθάνομαι.. είναι κρίμα...

Σαν παιδί θα σου πω πως αν ποτέ οι γονείς μου κανουν κάτι εσκεμένα για να με πληγώσουν θα τους γυρίσω την πλάτη...σαν μητέρα (και ας μην έχω γίνει ακόμα) νομίζω πως οτιδήποτε μου κάνει το παιδί μου θα είμαι εκεί και θα το αγαπώ με την ίδια δύναμη...