πως μπορεί ένα παιδί να πάει στην Α'Δημοτικού νωρίτερα απ'ότι ορίζει ο νόμος?

[emmaki]

να πω και κάτι άλλο; μου κάνει εντύπωση που καμία σχεδόν δεν είπε "μπράβο στο παιδάκι, ψάξτε το μήπως τα καταφέρει να προχωρήσει αφού είναι τόσο έξυπνο", αλλά τα περισσότερα σχόλια ήταν του στυλ "ε, εντάξει, αυτά τα παιδιά νομίζουν οι γονείς ότι είναι έξυπνα/ μπορεί να είναι μπροστά τώρα αλλά μετά να μείνουν πίσω κλπ". μήπως τελικά παίζει ρόλο και η νοοτροπία μας σε όλο αυτό το θέμα;

 

Εγώ το είπα από την πρώτη στιγμή. Το παιδί φαίνεται από την περιγραφή έχει κάποιες γνώσεις προχωρημένες και αυτό σημαίνει ότι κάποιος έχει δουλέψει πολύ μαζί του και μπράβο του. Αυτό όμως σημαίνει ότι έχουμε ένα χαρισματικό παιδί ή ένα πολύ δουλεμένο παιδί;

Να γίνει αξιολόγηση του παιδιού. Αν η αξιολόγηση δείξει ότι όντως το παιδί είναι χαρισματικό (δεν αποκλειέται να είναι) τότε οι γονείς πρέπει να το ψάξουν και να το κηνυγήσουν το θέμα.

Απλά είπα κιόλας, και το ξαναλέω, ότι τα χαρακτηριστικά μια ηλικίας και μιας "τάξης" (μετην έννοια της τάξης που παρακολουθούν τα παιδιά) δεν είναι μόνο γνωστικά σε έναν τομέα. Είναι ένα σύνολο χαρακτηριστικών γνωστικών σε διάφορους τομέις και συναισθηματικών. Η σωματική ωρίμανση σε συνδυασμό με προχωρημένες γνώσεις σε ένα τομέα δεν αρκούν για να παρακαμφθεί μια τάξη. (Και φυσικά δεν μιλάω για το συγκεκριμένο παιδί).

[DALIA]

DALIA βέβαια και υπάρχουν χώρες όπου γίνεται κάτι τέτοιο, μπορούν τα παιδιά είτε να πηδάνε ολόκληρη την τάξη είτε σε κάποιο μάθημα που είναι πολύ καλά (π.χ. μαθηματικά) να παρακολουθούν σε πιο προχωρημένη τάξη, και για τα υπόλοιπα μαθήματα να επιστρέφουν στη δική τους τάξη. Είναι κάτι που γίνεται χρόνια και υπάρχουν και κάποια λίγα παιδιά που στα 20 τους έχουν και διδακτορικά, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται.

 

Πολύ χαίρομαι που υπάρχουν τέτοια συστήματα...

Αν πρόσεξες ερώτηση έκανα...

 

 

να πω και κάτι άλλο; μου κάνει εντύπωση που καμία σχεδόν δεν είπε "μπράβο στο παιδάκι, ψάξτε το μήπως τα καταφέρει να προχωρήσει αφού είναι τόσο έξυπνο", αλλά τα περισσότερα σχόλια ήταν του στυλ "ε, εντάξει, αυτά τα παιδιά νομίζουν οι γονείς ότι είναι έξυπνα/ μπορεί να είναι μπροστά τώρα αλλά μετά να μείνουν πίσω κλπ". μήπως τελικά παίζει ρόλο και η νοοτροπία μας σε όλο αυτό το θέμα;

 

Ειπώθηκαν τα παραπάνω που λες....και απαντήθηκαν...

Δε νομίζω ότι η κοπέλα άνοιξε το θέμα για να δεχθεί μπράβο ( αν ήθελε κάτι τέτοιο θα έκανε αναφορά στο παιδί ) αλλά για ενημέρωση της...

Το ότι αναφέρουμε περιπτώσεις τέτοιων παιδιών δεν το θεωρώ κακό, απλά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε από διάφορες πλευρές κάποια θέματα...

 

Αν θέλεις εξήγησε μας λίγο αυτό με τη νοοτροπία διότι πραγματικά δεν το κατάλαβα...

 

Συμφωνώ και εγώ με τη ZVH, δεν θέλει κόπο απλά μια ματιά γύρω μας...θα εντυπωσιαστείτε με τις ικανότητες των παιδιών σήμερα...

Σαφέστατα και συμφωνώ να υπήρχε τρόπος αυτά τα παιδιά να προχωρούσαν διαφορετικά...από κει και πέρα όμως θεωρώ εξίσου σημαντική και την φοίτηση στο νηπιαγωγείο..

 

 

 

ΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΑ ΕΜΑΘΑ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ...

Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

1. Να μοιράζεσαι τα πάντα.

2. Να παίζεις τίμια.

3. Να μη χτυπάς τους άλλους.

4. Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.

5. Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.

6. Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.

7. Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.

8. Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.

9. Να κοκκινίζεις.

10. Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.

11. Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να

ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.

12. Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.

13. Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να

μένεις μαζί με τους άλλους.

14.Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ.

Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικάδεν ξέρει πώς

και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σʼ αυτό.

15. Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς. Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απʼ άλλους: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή...

Πάρτε μια απʼ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή.

Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο. Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.

Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με άλλους.

ROBERT FULGHUM. Εκδόσεις “ΛΥΧΝΟΣ”

[Melia13]

Φανταζομαι πως οι γονεις του σαν καθηγητες θα ειχαν διακρινει οτι εχουν ενα χαρισματικο παιδι εαν ετσι ειναι. Οποτε εαν ειναι αληθεια θα το χειριστουν εκεινοι. Ισως ομως προκειται για ενα μοναχοπαιδι η πρωτοτοκο παιδι που εχει τυχει ιδιαιτερης προσοχης απο μορφωμενους γονεις και σε συνδιασμο με την διαφορα ηλικιας με τους συνομηλικους του φαινεται χαρισματικο. Το μελλον θα δειξει.

[kyra]

Λοιπόν, να το αφήσουν ήσυχο το παιδάκι να 'πάρει το χρόνο του'. Και δεν μιλάω θεωρητικά. Εγώ ήμουν ένα 'χαρισματικό΄ παιδί. Διάβαζα από το 3.5 έτη και όλα τα σχετικά. Το νήπιο (όπου δεν πήγα ποτέ) δάβαζα Ιούλιο Βερν. Τις διακοπές των χριστουγέννων τελείωνα τα μαθήματα της τάξης. Στη αρχή του δημοτικού, ο δάσκαλος των αγγλικών μου (είχα ξεκινήσει αγγλικά γιατί βαριόμουν, λέει), ένας καλοπροαίρετος αμερικάνος, προσπάθησε μέσω υπουργείου παιδείας να με βαλει στην τρίτη δημοτικού, έστω και μετά από εξετάσεις. Οι γονείς μου, μέτριας μόρφωσης άνθρωποι, τον άκουσαν. Φυσικά δεν γινόταν, οπότε αποφάσισαν να κάνω ιδιαίτερα με μεγαλύτερα παιδιά. Έκανα, πχ. μουσική με παιδιά του γυμνασίου, αγγλικά με παιδιά του λυκείου κλπ. κλπ. Φρίκη ήταν. Οι συμμαθητές μου έκαναν σε ένα φροντιστήριο της γειτονιάς κι εγώ ιδιαίτερο με τα γυμνασιόπαιδα. Μέχρι που τα σταμάτησα όλα και πήγαινα σχολείο κανονικά. Ήμουν πάντα η καλύτερη με λιγότερο κόπο και ήμουν πολύ ευτυχισμένη και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Είχα πάντα πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες, γιατί ήταν όλα ευκολότερα για μένα. Είχα τους φίλους μου και γύρω στην τρίτη γυμνασίου, υπήρχαν και παιδιά κάλυτερα από μένα στην τάξη (στα μαθήματα). Προχωρήσαμε όλοι στη ζωή μας, και πέρασα ευτυχισμένα παιδιά χρόνια, σαν παιδί και όχι σαν φρικιό. Πέρασα στη σχολή που ήθελα, χωρίς κόπο. Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου, είναι σκοποβολή. Σημασία έχει να πετύχεις το στόχο.

[DALIA]

Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου, είναι σκοποβολή. Σημασία έχει να πετύχεις το στόχο.

 

To ίδιο ακριβώς πιστεύω και'γω

[Serba]

Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου, είναι σκοποβολή. Σημασία έχει να πετύχεις το στόχο.

 

έγραψες!

[jannis]

Δηλ. Βρε Jannie εσυ θεωρείς φυσιολογικό να " πηδάνε" τάξεις; Δεν είναι καπις ύλη που φυσιολογικά πρέπει να βγει; Όσο αναφορά αυτό που λες για τέλος του χρόνου έχεις δίκιο αλλά όπως και να γίνει πάντα θα υπάρχουν ηλικιακές διάφορες στα σχολεία.Τωρα για τους μηχανισμούς τι να πω, υπάρχει καπις χώρα με σωστούς μηχανισμούς όπου να μπορούν τα παιδιά να πηδουν τάξεις; Εκτός αν λέτε να προσπεραστει το Νηπιαγωγειο που κατέ με είναι απαραίτητο

Δεν λέω να πηδάνε τάξεις πολλές - αυτό δεν θα ήταν καλό για την ανάπτυξη του παιδιού (σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις ιδιοφείας 1/10000 δηλ. ίσως να χρειάζεται να γίνει γιατι ούτως ή άλλως το παιδί θα είναι δυστυχισμένο)

Μιλάω μόνο για αυτή την λεπτή γραμμή που αποφασίζει την ηλικία της πρώτης. Και αφού νήπια και προνήπια είναι μαζί το παιδί δεν χάνει το νηπιαγωγείο απλώς πηγαίνει 1 χρόνο που ούτως ή άλλως αυτό είναι το υποχρεωτικό και είναι αυτό που κάνουν κάποια παιδιά.

Το βασικό θέμα είναι ότι ένα παιδί πρέπει να έχει ενδιαφέρον στο σχολείο,

δηλαδή να μην βαριέται επειδή τα ξέρει ήδη. Δεν είμαι υπερ του να μαθαίνουν οι γονείς τα παιδιά να διαβάζουν από πρίν αλλά αν το αναζητά το παιδί, τι κάνεις????

Και πάλι μιλάω για να πάει ένα παιδάκι που είναι οριακά κοντά στην ηλικία "πιο νωρίς" σχολείο αλλά πανέτοιμο κατά τα υπόλοιπα.

[emmaki]

Δεν λέω να πηδάνε τάξεις πολλές - αυτό δεν θα ήταν καλό για την ανάπτυξη του παιδιού (σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις ιδιοφείας 1/10000 δηλ. ίσως να χρειάζεται να γίνει γιατι ούτως ή άλλως το παιδί θα είναι δυστυχισμένο)

Μιλάω μόνο για αυτή την λεπτή γραμμή που αποφασίζει την ηλικία της πρώτης. Και αφού νήπια και προνήπια είναι μαζί το παιδί δεν χάνει το νηπιαγωγείο απλώς πηγαίνει 1 χρόνο που ούτως ή άλλως αυτό είναι το υποχρεωτικό και είναι αυτό που κάνουν κάποια παιδιά.

Το βασικό θέμα είναι ότι ένα παιδί πρέπει να έχει ενδιαφέρον στο σχολείο,

δηλαδή να μην βαριέται επειδή τα ξέρει ήδη. Δεν είμαι υπερ του να μαθαίνουν οι γονείς τα παιδιά να διαβάζουν από πρίν αλλά αν το αναζητά το παιδί, τι κάνεις????

Και πάλι μιλάω για να πάει ένα παιδάκι που είναι οριακά κοντά στην ηλικία "πιο νωρίς" σχολείο αλλά πανέτοιμο κατά τα υπόλοιπα.

 

Ναι αλλά, όπως είπα, δεν αρκεί μόνο η γνώση για να πας στο δημοτικό. Στο νηπιαγωγείο μαθαίνουν ένα πλήθος άλλων πραγμάτων που τα προετοιμάζουν όχι μόνο για το νηπιαγωγείο, αλλά και για τη μετέπειτα ζωή τους.

Όσο για την επανάληψη....υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να διδάξεις κάτι στο νηπιαγωγείο, που μπορείς να κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε μέρα το χρόνου με διαφορετικές δρατσηριότητες! Οπότε, ένα παιδί δεν πρόκειται σχεδόν ποτέ να βαρεθεί στο νηπιαγωγείο λόγω της επανάληψης!

Αν δεις το φάκελο ενος προνηπίου και το φάκελο του ίδιου παιδιού την επόμενη χρονιά δεν θα βρεις καμία ίδια δραστηριότητα!

[jannis]

Ναι αλλά, όπως είπα, δεν αρκεί μόνο η γνώση για να πας στο δημοτικό. Στο νηπιαγωγείο μαθαίνουν ένα πλήθος άλλων πραγμάτων που τα προετοιμάζουν όχι μόνο για το νηπιαγωγείο, αλλά και για τη μετέπειτα ζωή τους.

Όσο για την επανάληψη....υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να διδάξεις κάτι στο νηπιαγωγείο, που μπορείς να κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε μέρα το χρόνου με διαφορετικές δρατσηριότητες! Οπότε, ένα παιδί δεν πρόκειται σχεδόν ποτέ να βαρεθεί στο νηπιαγωγείο λόγω της επανάληψης!

Αν δεις το φάκελο ενος προνηπίου και το φάκελο του ίδιου παιδιού την επόμενη χρονιά δεν θα βρεις καμία ίδια δραστηριότητα!

Δεν λέω ότι θα βαρεθεί στο νηπιαγωγείο, λέω ότι θα βαρεθεί στο Δημοτικό αν "αργήσει" να παει. Ενδεχομένως να μην βαριόταν στο Δημοτικο αν τα μαθηματα γινόνταν όπως στο νηπιαγωγείο. Και όταν λέω "πανετοιμο" εννοώ από όλες τις απόψεις.

Αλήθεια σκεφτείτε το, το κριτήριο είναι μια ημερομηνία. Δηλαδή την 1 μέρα τα παιδιά είναι έτοιμα και την άλλη δεν είναι? Είμαι σίγουρη ότι υπάρχει ένα καλό ποσοστό των παιδιών που πανε μικρα σχολείο πχ γενημένα Νοέμβρη Δεκεμβρη που δεν είναι ετοιμα και επισης ένα καλό ποσοστό των παιδιών που πάνε αργά σχολείο πχ γενημένα Γενάρη / Φεβράρη που θα ήταν έτοιμα να πάνε ένα χρόνο πριν. Θα έπρεπε να υπάρχει ένα σύστημα για να αποφασίζεται αυτό γιατί δεν είναι μαύρο / ασπρο είναι γκρίζο και το πιο εύκολο είναι να βάλεις μια ημερομηνία αλλά έτσι δεν επιλέγεις το καλύτερο για όλα τα παιδιά.

[apricot]

Λοιπόν, να το αφήσουν ήσυχο το παιδάκι να 'πάρει το χρόνο του'. Και δεν μιλάω θεωρητικά. Εγώ ήμουν ένα 'χαρισματικό΄ παιδί. Διάβαζα από το 3.5 έτη και όλα τα σχετικά. Το νήπιο (όπου δεν πήγα ποτέ) δάβαζα Ιούλιο Βερν. Τις διακοπές των χριστουγέννων τελείωνα τα μαθήματα της τάξης. Στη αρχή του δημοτικού, ο δάσκαλος των αγγλικών μου (είχα ξεκινήσει αγγλικά γιατί βαριόμουν, λέει), ένας καλοπροαίρετος αμερικάνος, προσπάθησε μέσω υπουργείου παιδείας να με βαλει στην τρίτη δημοτικού, έστω και μετά από εξετάσεις. Οι γονείς μου, μέτριας μόρφωσης άνθρωποι, τον άκουσαν. Φυσικά δεν γινόταν, οπότε αποφάσισαν να κάνω ιδιαίτερα με μεγαλύτερα παιδιά. Έκανα, πχ. μουσική με παιδιά του γυμνασίου, αγγλικά με παιδιά του λυκείου κλπ. κλπ. Φρίκη ήταν. Οι συμμαθητές μου έκαναν σε ένα φροντιστήριο της γειτονιάς κι εγώ ιδιαίτερο με τα γυμνασιόπαιδα. Μέχρι που τα σταμάτησα όλα και πήγαινα σχολείο κανονικά. Ήμουν πάντα η καλύτερη με λιγότερο κόπο και ήμουν πολύ ευτυχισμένη και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Είχα πάντα πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες, γιατί ήταν όλα ευκολότερα για μένα. Είχα τους φίλους μου και γύρω στην τρίτη γυμνασίου, υπήρχαν και παιδιά κάλυτερα από μένα στην τάξη (στα μαθήματα). Προχωρήσαμε όλοι στη ζωή μας, και πέρασα ευτυχισμένα παιδιά χρόνια, σαν παιδί και όχι σαν φρικιό. Πέρασα στη σχολή που ήθελα, χωρίς κόπο. Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου, είναι σκοποβολή. Σημασία έχει να πετύχεις το στόχο.

ειλικρινα χαλαρωσα πολυ με αυτα που εγραψες....παντα ετσι ευτυχισμενη να εισαι!ελπιζω αυτο να ισχυσει και για εμας.

[marandnik]

Η αλήθεια είναι ότι έχω παρατηρήσει μια τάση στους περισσότερους γονείς να βιάζονται να φέρουν σε επαφή τα παιδιά τους με "σχολικές" γνώσεις, όπως γραφή, ανάγνωση, τυποποιημένες μαθηματικές πράξεις, κ.λπ. Για κάποιον λόγο, πιστεύουν ότι κάνουν κάτι καλό και ότι βοηθούν τα παιδιά τους να προοδεύσουν.

 

Μ' αυτόν τον τρόπο "ξεφυτρώνουν" πολύ τακτικά "χαρισματικά" παιδιά, τα οποία κατέχουν τις δεξιότητες που προανέφερα σε ηλικία προσχολική. Για μένα αυτό δεν είναι απαραίτητα δείγμα ευφυίας. Όπως για παράδειγμα, το ότι περπάτησε πολύ νωρίς ένα παιδί, δεν είναι δείγμα εξαιρετικής αθλητικής ικανότητας.

 

Από την άλλη, δεν αμφισβητεί κανείς ότι στα 10 υποψήφια χαρισματικά παιδιά, υπάρχουν και ένα - δυο που είναι πραγματικά εξαιρετικά ευφυή. Προσωπικά διαφωνώ ότι η καλύτερη εξέλιξη για ένα τέτοιο παιδί είναι η μεταφορά του σε μια μεγαλύτερη τάξη.

 

Όπως προαναφέρθηκε, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει να προσφέρει συνθήκες που να βοηθούν τα χαρισματικά παιδιά να εξελίξουν τις ικανότητές τους. Σε ένα σχολείο με τις συνθήκες που επικρατούν ως προς την ύλη, την διδακτική μεθοδολογία, τον αριθμό των μαθητών, κ.λπ. πιστεύει κανείς ότι αυτό που θα κάνει ένα χαρισματικό παιδί να μην απογοητευτεί από ένα τέτοιο σχολείο θα ήταν απλά να "πηδήξει" μια τάξη; Η άποψή μου είναι ότι δε θα του προσέφερε κάτι ουσιαστικό αυτό.

[kinkajoujou]

Πολύ χαίρομαι που υπάρχουν τέτοια συστήματα...

Αν πρόσεξες ερώτηση έκανα...

 

Πρόσεξα ότι έκανες ερώτηση, γι' αυτό την απάντησα. Ούτε υπονοώ τίποτε, ούτε θα ακούσεις κρυφά μηνύματα άμα παίξεις την απάντησή μου ανάποδα

 

 

Δε νομίζω ότι η κοπέλα άνοιξε το θέμα για να δεχθεί μπράβο ( αν ήθελε κάτι τέτοιο θα έκανε αναφορά στο παιδί ) αλλά για ενημέρωση της...

Αν θέλεις εξήγησε μας λίγο αυτό με τη νοοτροπία διότι πραγματικά δεν το κατάλαβα...

 

Και πάλι λέω κάτι πολύ απλό. Μου κάνει τρομερή εντύπωση που σχεδόν κανείς δεν αναφέρθηκε θετικά στο όλο θέμα, αλλά η γενικότερη στάση ήταν αρνητική (π.χ. εντάξει, κι εγώ ήξερα ένα παιδί που νόμιζαν οι γονείς του ότι ήταν έξυπνο αλλά δεν ήταν/ ήταν έξυπνο αλλά μετά δεν προχώρησε κλπ κλπ). Τι περισσότερο να εξηγήσω;

 

Και μια ερώτηση προς την emmaki: ποια η πρακτική διαφορά του έξυπνου και του δουλεμένου παιδιού; αφενός κατ' εμέ για να μπορεί να δουλευτεί ένα παιδί πρέπει να έχει και μια Α αντίληψη, συχνά ανώτερη της φυσιολογικής για την ηλικία του κι αφετέρου όσο δουλεύεται το παιδί, τόσο πιο έξυπνο γίνεται, εφόσον αποκτά γνώσεις και ο εγκέφαλος δημιουργεί καινούριες και περισσότερες συνάψεις. (Δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις του να ζορίζεις το παιδί ή να προσπαθείς να το μάθεις διανυσματικές εξισώσεις στα προνήπια, αλλά σε κάποιες ηλικίες η μάθηση είναι τόσο εύκολη όσο η αναπνοή).

[emmaki]

Και μια ερώτηση προς την emmaki: ποια η πρακτική διαφορά του έξυπνου και του δουλεμένου παιδιού; αφενός κατ' εμέ για να μπορεί να δουλευτεί ένα παιδί πρέπει να έχει και μια Α αντίληψη, συχνά ανώτερη της φυσιολογικής για την ηλικία του κι αφετέρου όσο δουλεύεται το παιδί, τόσο πιο έξυπνο γίνεται, εφόσον αποκτά γνώσεις και ο εγκέφαλος δημιουργεί καινούριες και περισσότερες συνάψεις. (Δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις του να ζορίζεις το παιδί ή να προσπαθείς να το μάθεις διανυσματικές εξισώσεις στα προνήπια, αλλά σε κάποιες ηλικίες η μάθηση είναι τόσο εύκολη όσο η αναπνοή).

 

Κοίτα, θεωρητικά (και δεν θυμάμαι τώρα ποιός το έχει πει) σε κάθε παιδί μπορείς να μάθεις τα πάντα. Εξαρτάται από τον τρόπο που θα τα δουλέψεις.

Εγώ, προσωπικά, θεωρώ ότι αν πιάσεις ένα παιδί νηπιακής ηλικίας (αυτή είναι η ηλικίανπου ξέρω και έτσι δεν μπορώ να μιλήσω για μικρότερα παιδιά αλλά ούτε και για μεγαλύτερα), και εννοώ οποιοδήποτε παιδί που δεν παρουσιάζει κάποια νοητική στέρηση, και του κάνεις π.χ. στο νηπιαγωγείο ένα υπερεντατικό πρόγραμμα γραφής (με τον τρόπο που διδάκεται η γραφή στο νηπιαγωγείο, όχι κάτι διαφορετικό), στο τέλος της χρονιάς θα έχεις ένα παιδί που θα μπορεί να γράψει ολοκληρωμένα κείμενα.

Αυτό, δεν σημαίνει ότι θα έχεις ένα ευφυές παιδί, αλλά ένα πολύ δουλεμένο παιδί.

Και το συγκεκριμένο παράδειγμα με τη γραφή, το έχω πάρει από τον οδηγό της νηπιαγωγού, που δείχνει και φωτογραφίες της δουλειάς των παιδιών και μπορείτε να τον βρείτε και στο ίντερνετ.

Φυσικά, η γραφή, μπορεί να αντικατασταθεί με οποιοδήποτε άλλο τομέα.

[kinkajoujou]

συμφωνώ ότι - εκτός από περιπτώσεις υστέρησης κλπ - όλα τα παιδιά μπορούν να μάθουν, άλλα καλύτερα, άλλα λιγότερο καλά. Και επίσης συμφωνώ ότι δεν έχει νόημα να πιέζεις το παιδί να μάθει για να λες απλά "ο Γιαννάκης μου αντιγράφει την Οδύσσεια στον ελεύθερό του χρόνο" . Αλλά αν ένα παιδί ανταποκρίνεται καλά ή δείχνει από μόνο του ενδιαφέρον για κάποια πράγματα, γιατί να μην υπάρχει η δυνατότητα να έχει ένα κίνητρο παραπάνω;

[emmaki]

συμφωνώ ότι - εκτός από περιπτώσεις υστέρησης κλπ - όλα τα παιδιά μπορούν να μάθουν, άλλα καλύτερα, άλλα λιγότερο καλά. Και επίσης συμφωνώ ότι δεν έχει νόημα να πιέζεις το παιδί να μάθει για να λες απλά "ο Γιαννάκης μου αντιγράφει την Οδύσσεια στον ελεύθερό του χρόνο" . Αλλά αν ένα παιδί ανταποκρίνεται καλά ή δείχνει από μόνο του ενδιαφέρον για κάποια πράγματα, γιατί να μην υπάρχει η δυνατότητα να έχει ένα κίνητρο παραπάνω;

 

Μα δεν διαφωνώ σε αυτό!\

Υπάρχουν παιδιά που είναι όντως χαρισματικά.

Αλλά ο τρόπος αντιμετώπισης δεν είναι να "πηδήξουν" έτσι απλά μια τάξη και τα επιχειρήματα μου τα ανέπτυξα παραπάνω. Ειδικά αν μιλάμε για παιδιά μικρής ηλικίας (νήπια-προνήπια) που ακόμα και οι καλοκαιρινοί μήνες κάνουν πολλή μεγάλη διαφορά στη συναισθηματική τους ωρίμανση, όχι ένας ολόκληρος χρόνος!

Επίσης, στην Αμέρική που υπάρχει εδώ και χρόνια το σύστημα "πηδάω" τάξη και παίρνω πτυχία στα 14 και διακτορικό στα 16, έχουν γίνει μελέτες σε παιδιά που θεωρήθηκαν (και ήταν χαρισματικά) και έδειξαν ότι μεγάλο ποσοστό αυτών των παιδιών ειχαν ψυχολογικά προβλήματα, κανένα σχεσόν δεν ήταν ενταγμένο στην κοινότητα του σχολέιου, είχαν υποστεί σχολική βία κλπ.

Και εμένα μου προκαλείται το ερώτημα στο οποίο δεν έχω απάντηση, αυτά τα παιδιά μήπως θα ήταν καλύτερα αν τα άφηναν να ζήσουν την ηλικία τους και να ακολουθήσουν τους συμμαθητές τους;

[kinkajoujou]

είναι λίγο δίκοπο, από τη μία έχεις το φόβο του να μην μπορεί το παιδί να συμβαδίσει με τους συνομήλικους, από την άλλη έχεις ένα παιδί που στην τάξη βαριέται, οπότε στην καλύτερη τα παρατάει απλά, στη χειρότερη εμφανίζει αντιδραστική συμπεριφορά...

 

το να προχωράνε πολλές τάξεις ενώ είναι μικρά σίγουρα δεν τα βοηθάει ιδιαίτερα σε άλλα επίπεδα, αλλά το να πηγαίνουν ας πούμε στην αμέσως επόμενη δεν μου φαίνεται και τόσο κακό.

 

πάντως εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι αδυναμία του συστήματος να μην έχει να προτείνει μια κάποια λύση και να αφήνει ένα τόσο μικρό παραθυράκι. Αλλά μακάρι να ήταν αυτή η μόνη αδυναμία αυτού του συστήματος

[jannis]

Η αλήθεια είναι ότι έχω παρατηρήσει μια τάση στους περισσότερους γονείς να βιάζονται να φέρουν σε επαφή τα παιδιά τους με "σχολικές" γνώσεις, όπως γραφή, ανάγνωση, τυποποιημένες μαθηματικές πράξεις, κ.λπ. Για κάποιον λόγο, πιστεύουν ότι κάνουν κάτι καλό και ότι βοηθούν τα παιδιά τους να προοδεύσουν.

 

Μ' αυτόν τον τρόπο "ξεφυτρώνουν" πολύ τακτικά "χαρισματικά" παιδιά, τα οποία κατέχουν τις δεξιότητες που προανέφερα σε ηλικία προσχολική. Για μένα αυτό δεν είναι απαραίτητα δείγμα ευφυίας. Όπως για παράδειγμα, το ότι περπάτησε πολύ νωρίς ένα παιδί, δεν είναι δείγμα εξαιρετικής αθλητικής ικανότητας.

 

Από την άλλη, δεν αμφισβητεί κανείς ότι στα 10 υποψήφια χαρισματικά παιδιά, υπάρχουν και ένα - δυο που είναι πραγματικά εξαιρετικά ευφυή. Προσωπικά διαφωνώ ότι η καλύτερη εξέλιξη για ένα τέτοιο παιδί είναι η μεταφορά του σε μια μεγαλύτερη τάξη.

 

Όπως προαναφέρθηκε, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει να προσφέρει συνθήκες που να βοηθούν τα χαρισματικά παιδιά να εξελίξουν τις ικανότητές τους. Σε ένα σχολείο με τις συνθήκες που επικρατούν ως προς την ύλη, την διδακτική μεθοδολογία, τον αριθμό των μαθητών, κ.λπ. πιστεύει κανείς ότι αυτό που θα κάνει ένα χαρισματικό παιδί να μην απογοητευτεί από ένα τέτοιο σχολείο θα ήταν απλά να "πηδήξει" μια τάξη; Η άποψή μου είναι ότι δε θα του προσέφερε κάτι ουσιαστικό αυτό.

 

Συμφωνώ απόλυτα αλλά είναι 2 διαφορετικά θέματα, άλλο θέμα είναι τα χαρισματικά παιδιά (που στην πραγματικότητα είναι σπάνια αλιώς όλα τα παιδιά μας είναι χαρισματικά) και άλλο το πότε είναι ένα παιδί έτοιμο για το σχολείο. Το σύστημα έχει αδυναμίες και στις 2 περιπτώσεις, εγώ εστιαζόμουν στο δεύτερο ότι δεν φτάνει μια ξερή ημερομηνία και κάποια παιδιά "αδικούνται" (η δεν παίρνουν αυτό που τους ταιριάζει καλύτερα) με αυτήν.

 

Οσο για τα χαρισματικά παιδιά στην αμερική emmaki, ναι σίγουρα δεν είναι φυσιολογικό να πηγαίνεις πανεπιστημιο στα 12 και θα έχεις ψυχολογικά αλλά αυτά τα παιδιά θα είχαν ψυχολογικά ούτως ή άλλως αν πήγαιναν σε κανονικό σχολείο. Μιλάμε για διάνειες και όχι απλώς για πολύ έξυπνα παιδιά. Είναι πάρα πολύ δύσκολη η θέση τους όπως και να το δεις παντα αποκομμένοι θα είναι... (και αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουν για το "χαρισμα τους")

 

Ειμαι εντελώς αντίθετη στο να μαθαίνεις τα παιδιά "σχολικές γνώσεις" αλλά είναι και καποια πράγματα που είναι έμφυτα και τα παιδιά ρωτάνε ζητάνε να μάθουν ε τι θα κάνεις δεν θα δώσεις ερεθίσματα? Παρτε για παράδειγμα τα μαθηματικά, το παιδί θέλει να ξέρει τι είναι πιο πολύ τι είναι πιο λίγο τι είναι πιο μεγάλο τι είναι πιο μικρό... Θέλουν να ξέρουν ποιος αριθμός έρχεται μετά, πότε τελιώνουν οι αριθμοί κλπ. Με ρωτάνε για παράδειγμα πόσο κανει 3 και 3 και τους λεω να το βρούνε μόνα τους με τα παιχνίδια τους. Και καθονται και το βρίσκουν. Αυτό είναι κακό? Είναι σχολικές γνώσεις?

[ZWH]

Θεωρω οτι ειναι θεμα εκπαιδευτικου το να μην βαρεθει το παιδι στην ταξη.

Η κορη μου, περσι πηρε το lower και ηδη τελειωνει την πρωτη χρονια στο proficiency. Ειναι ενα παιδι που ολη την ωρα θα την δεις να διαβαζει λογοτεχνικα βιβλια στα αγγλικα. Φετος τελειωνει την εκτη δημοτικου. Ρωτησα την δασκαλα των αγγλικων στο σχολειο και μου ειπε οτι συμμετεχει κανονικοτατα και βοηθαει παρα πολυ στην ταξη και δεν βαριεται λεπτο. Εχει βρει τον τροπο η δασκαλα να την κραταει μεσα στο μαθημα.

Επισης μην ξεχναμε οτι και η ηλικια του παιδιου ειναι προβλημα αν παει σε μεγαλυτερη ταξη.

Γυριζοντας μετα απο 2 χρονια απο την Αμερικη η 9χρονη τοτε κορη μου, εδωσε εξετασεις στο φροντιστηριο των αγγλικων για να δουν σε ποια ταξη θα την βαλουν. Παροτι μπορουσε να παρακολουθησει ανετοτατα την πεμπτη κανονικη, αποφασισαμε να την βαλουμε στην τεταρτη ετσι ωστε να μην εχει μεγαλη αποκλιση ηλικιακα απο τα αλλα παιδια του τμηματος. Μου ειχε πει η καθηγητρια της οτι δυστυχως τα μικρα παιδια που ξερουν περισσοτερα πραγματα απο τα μεγαλυτερα ενω ειναι στο ιδιο τμημα, κακοπερνανε!!!! Δεν ηταν θεμα χρηματων του φροντιστηριου διοτι την επομενη χρονια πηρε το lower ενω εκανε προετοιμασια για το PET και ουσιαστικα εχει πηδηξει πολλες ταξεις αφου οπως σας ειπα δεν εχει κλεισει ακομη τα 12 και ηδη τελειωνει την πρωτη χρονια proficiency (και μαλιστα μας προτειναν να κανει θερινο για να δωσει τον Δεκεμβρη, κατι που δεν θα κανουμε γιατι δεν υπαρχει λογος .)

Η δασκαλα της προσπαθησε πολυ για να μην εχει περαιτερω θεματα το παιδι. Μαλιστα οταν πηγε περσι το καλοκαιρι να δωσει για το lower ηταν θεμα συζητησης μεταξυ των γονιων.

Δυστυχως το διαφορετικο παντα σχολιαζεται και οχι παντα θετικα και δημιουργουνται σοβαρα προβληματα στα παιδια.

[melina_g]

Έχω σαστίσει λίγο με τις περισσότερες τοποθετήσεις αλλά ο καθένας έχει την άποψή του σύμφωνα με αυτά που σκέφτεται και που...νιώθει.

Η δική μου άποψη λοιπόν είναι πως η Ελλάδα, όπως για πολλά θέματα έτσι και για αυτό, δεν είναι έτοιμη να αποδεχτεί τέτοια πράγματα, τέτοιους χαρισματικούς ανθρώπους, άλλωστε φαίνεται εμφανώς απο αυτό το θέμα πρώτα απο όλα...!

Τα χαρισματικά παιδιά δυστυχώς έχουν ψυχολογικά προβλήματα είτε πηδήξουν τάξεις είτε όχι, πολύ απλά γιατί αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα πάντα και δύσκολα γίνονται αποδεκτά απο το σύνολο. Ακόμα και ενήλικες όμως, έχετε δει εσείς διανοούμενο, άνθρωπο με πραγματικά υψηλό δείκτη νοημοσύνης, να μην είναι αυτό που λέμε εμείς οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι "βαρεμένος";

Τελοσπάντων εύχομαι να μπορέσουμε να δούμε λίγο και πέρα απο.... τη μύτη μας. Η χώρα αυτή χρειάζεται χαρισματικούς ανθρώπους. Κι αν τους απορρίπταμε μέχρι τώρα, και αφήναμε να μας κυβερνούν και να αποφασίζουν την τύχη μας ανθρώποι με νοημοσύνη κάτω του μετριου αλλά με υψηλές.... φιλοδοξίες, να τους παροτρύνουμε και να τους βοηθήσουμε να αναπτυχθούν μήπως και δει αυτή η χώρα λίγο φως κάποτε...

[Φαίη2010]

Έχω σαστίσει λίγο με τις περισσότερες τοποθετήσεις αλλά ο καθένας έχει την άποψή του σύμφωνα με αυτά που σκέφτεται και που...νιώθει.

Η δική μου άποψη λοιπόν είναι πως η Ελλάδα, όπως για πολλά θέματα έτσι και για αυτό, δεν είναι έτοιμη να αποδεχτεί τέτοια πράγματα, τέτοιους χαρισματικούς ανθρώπους, άλλωστε φαίνεται εμφανώς απο αυτό το θέμα πρώτα απο όλα...!

Τα χαρισματικά παιδιά δυστυχώς έχουν ψυχολογικά προβλήματα είτε πηδήξουν τάξεις είτε όχι, πολύ απλά γιατί αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα πάντα και δύσκολα γίνονται αποδεκτά απο το σύνολο. Ακόμα και ενήλικες όμως, έχετε δει εσείς διανοούμενο, άνθρωπο με πραγματικά υψηλό δείκτη νοημοσύνης, να μην είναι αυτό που λέμε εμείς οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι "βαρεμένος";

Τελοσπάντων εύχομαι να μπορέσουμε να δούμε λίγο και πέρα απο.... τη μύτη μας. Η χώρα αυτή χρειάζεται χαρισματικούς ανθρώπους. Κι αν τους απορρίπταμε μέχρι τώρα, και αφήναμε να μας κυβερνούν και να αποφασίζουν την τύχη μας ανθρώποι με νοημοσύνη κάτω του μετριου αλλά με υψηλές.... φιλοδοξίες, να τους παροτρύνουμε και να τους βοηθήσουμε να αναπτυχθούν μήπως και δει αυτή η χώρα λίγο φως κάποτε...

 

 

Θα συμφωνησω απολυτα!

 

Δεν ξερω πως γινεται ενα παιδι να ειναι "δουλεμενο"...ωστοσο γνωριζω πως ειναι να εχεις ενα χαρισματικο παιδι. Ενα παιδακι που αντι να παιζει μπαλα στην αυλη παιρνει την κιμωλια και γραφει συνδυασμο αριθμων στο δυαδικο συστημα πριν καν μπει στα 7.

Ενα παιδακι που αντι να θελει να χαζευει στην τηλεοραση του αρεσει να συναρμολογει ρομποτακια, να συνδεει καλωδια και να δουλευει στην κινηση τους.

Ενα παιδακι που εμαθε απο μονο του να διαβαζει! Εναν μπομπιρα που τωρα αρχιζει να γραφει προγραμματακια στο Windows μολις εσβησε τα 7 κερακια του στην τουρτα.

Και οσο για τα ψυχολογικα....ειναι πολυ φυσιολογικο, κυριως γιατι αυτα τα παιδια εχουν το γνωθι σ'αυτον, και συνειδητοποιουν πολυ νωρις (ο δικος μου στα 4)πως ειναι διαφορετικα.

Ενω εμεις ειχαμε ανησυχιες για τον μαγνητισμο τα συνομηλικα βρεχανε το χαρτι υγειας και το πετουσανε το ενα στην μαπα του αλλου. Αυτο το εδειχνε διαφορετικο στα ματια των αλλων, απομακρο...

Ενα παιδακι που συζηταει μαζι μου για τα δικαιωματα των εργαζομενων και τα συνδικατα απτα 6 του (οχι δεν ειμαι καμια μπασμενη συνδικαλιστρια...)απλα παρακολουθει ειδησεις και διαβαζει εφημεριδες.

 

Εχω βαρεθει την κακια και τον φθονο γυρω μου. Το ολο αυτο εχει τα καλα του εχει και τα αναποδα. Πχ χαιρομαι τον μικρο που ειναι καταφερτζης, κολπαδορος και αποστηθιζει ποιηματακια και τραγουδακια απεξω και ειναι πολυ ζωηρο παιδι, ακριβως οπως χαζοκαμαρωνω για τον μεγαλο για ολα αυτα που προαναφερα πιο πανω.

 

Δεν πηδηξαμε ταξη. Αν και εδω που ζω (Γερμανια) θα μπορουσε ανετα να πηδηξει την ταξη. Απτην στιγμη που τον γραψαμε στο σχολειο και κανοντας τα τεστ για την εισαγωγη μας ειπανε να τον γραψουμε κατευθειαν στην Β δημοτικου, με την προθεση στα μεσα της σχολικης χρονιας να πηδηξει στην Γ δημοτικου.

Παρολα αυτα ειναι ενα παιδακι που θελει να παιξει, να χαρει, να γνωρισει τους γυρω του. Που τωρα εχει κανει την παρεα του και δεν νομιζω θα του εκανε καλο ανα εξαμηνο να αλλαζε περιβαλλον, ταξη και συμμαθητες.

Εξαλλου δεν μας βιαζει κανεις.

 

Και κατι ακομα...οσο φθονος και αν βγαινει απτους αλλους...και οσο το συστημα και αν προσπαθει να τα ισοπεδωσει ολα...τα διαμαντια παντα λαμπουν!

 

Α και για να ειναι πληρες το ποστ, εδω στην Γερμανια μπορουν τα παιδια να τα γραψουν οι γονεις επειτα ειδικη αιτηση απτα 5 στο σχολειο. Αρκει να μπορουν να συγκεντρωνονται για καποια λεπτα και να ειναι νορμαλ ανεπτυγμενα.

Αυτο δεν σημαινει πως παντα με βρισκει συμφωνη αυτο, αλλα εξαρταται παντα απο παιδι σε παιδι. Και αν ενας γονιος σε συνεργασια με την δασκαλα τον δασκαλο βρισκει πως μπορει ενα παιδι να ανταπεξελθει..γιατι οχι; Που κολλαμε δηλ;

Στην ταξη του γιου μου πχ υπαρχουν παιδακια που ειναι 5,5 και αλλα που ειναι 8. Και μια χαρα τα βγαζει η δασκαλα περα!

[Serba]

Δεν πηδηξαμε ταξη. Αν και εδω που ζω (Γερμανια) θα μπορουσε ανετα να πηδηξει την ταξη. Απτην στιγμη που τον γραψαμε στο σχολειο και κανοντας τα τεστ για την εισαγωγη μας ειπανε να τον γραψουμε κατευθειαν στην Β δημοτικου, με την προθεση στα μεσα της σχολικης χρονιας να πηδηξει στην Γ δημοτικου.

Παρολα αυτα ειναι ενα παιδακι που θελει να παιξει, να χαρει, να γνωρισει τους γυρω του. Που τωρα εχει κανει την παρεα του και δεν νομιζω θα του εκανε καλο ανα εξαμηνο να αλλαζε περιβαλλον, ταξη και συμμαθητες.

Εξαλλου δεν μας βιαζει κανεις.

 

 

Αυτά ακριβώς λένε και τα κορίτσια παραπάνω, ότι παρόλες τις δυνατότητες που βλέπεις στο παιδί σου, το έβαλες σε τάξη που ανταποκρίνεται στην ηλικία του για να είναι πιο ομαλή η πορεία του στο σχολείο, έτσι δεν είναι;

[Φαίη2010]

Συγκεκριμενα το δικο μου το παιδι εχει μια ιδιαιτεροτητα. Εχει διαγνωσθει με το συνδρομο Ασμπεργκερ ή αλλιως αυτισμο υψηλης λειτουργικοτητας. Δηλ.ενω ειναι χαρισματικο, προσχαρο, κοινωνικο κτλ χρειαζεται λιγο περισσοτερο χρονο να προσαρμοζεται σε νεες καταστασεις. Επομενως δεν χρειαζεται ανα εξαμηνο να τον αλλαζουμε ταξη...εννοειται.

Αλλα οπως ανεφερα και πιο πανω. Ενα παιδι που ειναι χαρισματικο βρισκει απασχοληση, βρισκει τις δραστηριοτητες που του αρμοζουν και που το ωφελουν πνευματικα, τις περισσοτερες φορες και απο μονο του.

Ασφαλως παιζει ρολο και η συνεργασια με το σχολειο και κυριως με τον δασκαλο του παιδιου μες στην ταξη.Πχ στον δικο μου του δινει καθε μερα εξτρα φυλλαδια προσθετα για να ασχολειται μες στην ταξη παραλληλα με την καθιερωμενη υλη. Και μας εχει προτεινει μια σειρα απο βιβλια για τον ελευθερο χρονο του.

[Katerina45]

Καλημέρα!

Είναι πολύ όμορφο να ακούς για παιδιά που διψούν για μάθηση...

Πιστεύω ότι πέραν των δεξιοτήτων που απ' ότι φαίνεται στο συγκεκριμένο παιδί είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες, δεν θα 'πρεπε να υπάρχει θέμα μετάβασης σε μεγαλύτερο τμήμα.

Στην α' δημοτικού πλέον, πέρα από ανάγνωση-γραφή-απλά μαθηματικά μαθαίνουν πολλά πράγματα ακόμη που σίγουρα δεν θα έπρεπε αυτό το παιδί να τα χάσει. Συντακτικό-γραμματική, μαθαίνουν να συνυπάρχουν με άλλα παιδιά και να συνεργάζονται. Τους δίνει πολλά άλλα πέραν της μαθήσεως.

[Φαίη2010]

Καλημερα Νιτσα μου,

 

συνηθως αυτα τα παιδια τα λεγομενα χαρισματικα, εχουν και ανεπτυγμενες κοινωνικες δεξιοτητες. Επομενως μπορουν οχι μονο να ανταπεξελθουν στις απαιτησεις συνεργασιας πχ Β ταξης αλλα ειναι σε θεση να συνομιλουν να συνεργαζονται και να μιλουν εμπεριστατωμενα και με ενηλικες

[jannis]

Α και για να ειναι πληρες το ποστ, εδω στην Γερμανια μπορουν τα παιδια να τα γραψουν οι γονεις επειτα ειδικη αιτηση απτα 5 στο σχολειο. Αρκει να μπορουν να συγκεντρωνονται για καποια λεπτα και να ειναι νορμαλ ανεπτυγμενα.

Αυτο δεν σημαινει πως παντα με βρισκει

 

αυτό μου φαίνεται πιο λογικό από το δικό μας οπου κάποια παιδιά πανε σχολείο αναγκαστικά στα 6 χρονών και 8 μηνών. (Βαζουν δηλαδη κάποιο όριο μια πραγματικά μικρή ηλικία αλλά παράλληλα έχουν και κάποιο 'τεστ' ετοιμότητας)