Νυχτερινή κόλαση

[agatzo]

Καλησπέρα σε όλους.

Ξέρω ότι ο τίτλος είναι λίγο κάπως, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να περιγράψω αυτό που βιώνω εγώ και η σύζηγός μου.

Έχουμε μια κόρη 20 μηνών, ένα πολύ χαριτωμένο πλασματάκι με όρεξη για παιχνίδι, δραστήριο (όχι υπερκινητικό) εύστροφο και καλοδιάθετο. Η ζωή μας εδώ και περίπου δύο χρόνια, κυλά αρμονικά και είμαστε όλοι πολύ αγαπημένοι. Όλα μοιάζουν καλά και φυσιολογικά, μέχρι που φτάνει η ώρα του ύπνου. Τα δύο αυτά χρόνια δεν έχουμε κατορθώσει να κοιμηθούμε ούτε ένα ολόκληρο βράδυ ή περισσότερες από τέσσερις συνεχόμενες ώρες.

Η μικρή έχει αρκετά σταθερή διαδικασία ύπνου (ήρεμα παιχνίδια, μπάνιο, φαϊ, ύπνο) και κοιμάται στις 9:30 με 10:30 με παραμύθια, μουσικούλα κλπ, αλλά με μεγάλη δυσκολία. Το μαρτύριο ξεκινάει γύρω στις 2-3 όπου η μικρή θα ξυπνήσει για πρώτη φορά, συχνά έντρομη, χωρίς τη διαθεση για αγκαλιά, φωνάζοντας-ουρλιάζοντας, χτυπώντας πόδια χέρια, κεφάλι, μέσα στην κούνια της. Συνήθως θα ξανακοιμηθεί κατάκοπη μετά από μισή με 1 ώρες, (άλλοτε στην κούνια της και άλλοτε στο κρεβάτι μας) και εμάς να προσπαθούμε τα πάντα. Το φαινόμενο θα επαναληφθεί μια με δύο φορές μέσα στη νύχτα ή το ξημέρωμα. Το πρωϊ θα ξυπνήσει συχνά καλοδιάθετη σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Το φαινόμενο κάποιες φορές μοιάζει με αυτό που έχω διαβάσει ως νυχτερινό τρόμο, αλλά όχι πάντα, γιατί κατά τη διάρκεια αυτών των ταραχών, η μικρή μας έχει αντίληψη του τι συμβαίνει, απαντά σε ερωτήσεις και γενικά είναι πολύ διαφορετική από άλλες, που όλα δείχνουν ότι είναι ακόμα μισοκοιμισμένη.

Να σημειώσω ότι έχουμε απευθυνθεί σε κάποιους ειδικούς, όπου μας έχουν επιβεβαιώσει ότι δεν συντρέχει παθολογικό ζήτημα και ότι η μικρή είναι φυσιολογική. Από πλευράς μας νιώθουμε ότι έχουμε δοκιμάσει τα πάντα και η εξάντλησή μας έχει φτάσει στο απροχώρητο. Θα ήθελα ακόμα να αναφέρω ότι το σπίτι μας δεν επιτρέπει ύπνο σε ξεχωριστά δωμάτια, αλλά υπάρχει ένα παραβάν, που οριοθετεί την κούνια, από το κρεβάτι μας. Στο διάστημα αυτών των μηνών, έχουμε δοκιμάσει πολλές διαφορετικές τακτικές, πάντα με αγάπη και ηρεμία, αλλά τίποτα δεν έχει κάνει διαφορά. Η μικρή μπορεί να ξανακοιμηθεί στην κούνια της χαϊδεύοντάς την ή και στον ώμο μου κάνοντας αποστάσεις μέσα στο σπίτι.

Θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω αν υπάρχουν ομοιοπαθείς στο φόρουμ καθώς και γνώμες από άλλους γονείς, μήπως και βρώ κάποια άκρη σε αυτό που μοιάζει να μην έχει βελτίωση και τέλος.

Φιλικά,

Γιάννης 32

[rkt]

Γειά σου Γιάννη. Να χαίρεστε την κορούλα σας. Να ξερεις ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα. Τα ίδια ακριβώς πέρασα με την μία μου κόρη. Ούρλιαζε, δεν αντιδρούσε με τίποτα, αγκαλίτσες και βόλτες στο σπίτι.... Και αυτό γινόταν 5-6 φορές τη νύχτα.

Τι κάναμε εμείς? Τίποτα. Υπομονή. Το ξέρω, είναι δύσκολο, αλλά σου έχω ευχάριστα. Εμάς, το σταμάτησε αυτό γύρω στα 2,5 οπότε, έχεις πιθανότητες σε λίγους μήνες να κοιμηθείς σερί! Κουράγιο.

[anastasia&marilou]

να κανω ενα copy-paste και να ανοιξω κ εγω το διο θεμα!δεν εισαι μονος!!!!!!!!κουραγιο!!!!!!!!

[tanya77]

Καλημέρα Γιάννη και χρόνια πολλά!

Από τη ελάχιστη εμπειρία που έχω σ αυτόν τον τομέα (ο γιος μου κοιμάται γενικά καλά) έχω να σου προτείνω μόνο το εξής. Όταν ξυπνάει η μικρή μην ανοίγετε κανένα φως και πάρτε την αμέσως στο κρεβάτι σας, έτσι όπως είναι ξύπνια, και αν χρειαστεί να της μιλήσετε, μόνο ψηθιριστά. Μπορεί να θέλει και λίγο νεράκι, που θα το έχετε δίπλα σας.

 

Δεν ξέρω βέβαια αν το έχετε δοκιμάσει...

 

Επίσης προσπαθήστε το βραδινό της φαγητό να είναι όσο γίνεται ελαφρύ.

 

 

Εμάς μας βοήθησε αυτή η "στρατηγική" στις λίγες φορές που ο μικρός ξυπνούσε κλαίγοντας. Ανταποκρίνεσαι στο πρώτο "κιχ", δεν ανάβεις φως, παίρνεις τη μικρή στο κρεβάτι, της λες πολύ χαμηλόφωνα πως τώρα θα κάνουμε όλοι μαζί νάνι, κάνεις πως κοιμάσαι ακόμα και αν αυτή κουνιέται και μιλάει.

 

Αυτά...

 

Εύχομαι το 2011 να σας χαρίσει πιο ήρεμες νύχτες!

[maria-giannis]

γεια σου γιαννη.εγω εχω ενα γιο σχεδον 1 ετους(εχετε και το ιδιο ονομα!).περιττο να σου πω πως η τελευταια φορα που κοιμηθηκα σερι ηταν στο μαιευτηριο!δεν εισαι ο μονος λοιπον.ο δικος μου αν και πιο μικρος θα ξυπνησει γυρω στις 4 και απο κει και περα κανει καμια ωρα να κοιμηθει αλλα μονο αν ειναι στο κρεββατι μας.στο δικο του ουτε συζητηση.και ο αντρας μου ξυπναει στις 6 οποτε του ειναι αρκετα δυσκολο ολο αυτο.ειχα κανει μια προσπαθεια να τον κοιμηζω στη κουνια του αλλα τα καταφερα για πολυ λιγο διοτι τα πραγματα με τα εγιναν 10 φορες χεοροτερακαι οδικος μου κοιμαται κατα τις11με 12.υπομονη κανουμε και μεις,του δινουμε λιγο νερακι και κανουμε τους κοιμησμενους μεχρι να τον παρει ο υπνος.ελπιζω καποια στιγμη να μπορεσουμε και μεις και σεις να ξανακοιμηθουμε συντομα!!!

[fistikaki]

2μιση χρονων η δικια μου... 2μιση χρονια εχω να κοιμηθω νυχτα σερι..

[Eleftheria]

Από τη στιγμή που έχει επαφή με το περιβάλλον δεν είναι νυχτερινός τρόμος.

Αν όταν ουρλιάζει και χτυπιέται και με το άγγιγμα σας δεν ηρεμεί αλλά έχει επαφή με το περιβάλλον, μπορεί να είναι μία κρίση θυμού, νομίζω λέγεται temper tantrum.

Ίσως βλέπει κάποιο όνειρο, ξυπνάει αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά της και αντιδρά έτσι.

Αυτό το έκανε η Κατ μου για 4-5 βράδια και όπως ήρθε έτσι έφυγε.

Ο παιδίατρος μου είχε πει ότι εντάσσεται στα φυσιολογικά πλαίσια, θέλει μόνο ηρεμία τη δεδομένη στιγμή, προσοχή να μη χτυπήσει το παιδί και υπομονή από τους γονείς γιατί είναι κάτι που περνάει μόνο του. Όταν η Κατ ηρεμούσε από μία τέτοια φάση, την έπαιρνα αγκαλιά και κοιμόμασταν μαζί στο κρεβάτι μου. Επίσης, όταν τη ρώτησα αν έβλεπε κάποιο όνειρο, μου είπε απλά όχι, αλλά δεν ξέρω τι έπαθα (συνέβη σε μεγαλύτερη ηλικία από τη μικρή σας).

Ηρεμία, υπομονή και θα περάσει!

[mgeorgan]

μήπως να βγάζατε το παραβάν? Ενω απο 0-12 κοιμόταν στο δωματιο της και εγω έκανα απειρα δρομολογια, απο 12-25 που είναι σήμερα κοιμάται στο δωματιο μας (διπλα μας ) και εγω της κραταω το χερακι και της μιλάω ψηθυριστά "κοιμησου αγαπη μου". Επίσης πρόσεξα ότι αν την βγάλω απο το κρεββάτι της είναι χειρότερα γιατι αυτή θέλει να συνεχίσει τον ύπνο της Σπάνια την παίρνω αγκαλια αλλά δεν κάνω βήμα απο το κρεββατάκι της. Σε εμας επιασε, το δοκιμάσατε αυτό?

Μερικές φορές έκανα οτι κοιμάμαι και της περνούσε μετά απο λίγο.

Α! η δικια μας θέλει μόνο εμένα και όχι τον "μπαμπακο" της. Μήπως να αναλάμβανε μόνο ο ένας?

[agatzo]

μήπως να βγάζατε το παραβάν? Ενω απο 0-12 κοιμόταν στο δωματιο της και εγω έκανα απειρα δρομολογια, απο 12-25 που είναι σήμερα κοιμάται στο δωματιο μας (διπλα μας ) και εγω της κραταω το χερακι και της μιλάω ψηθυριστά "κοιμησου αγαπη μου". Επίσης πρόσεξα ότι αν την βγάλω απο το κρεββάτι της είναι χειρότερα γιατι αυτή θέλει να συνεχίσει τον ύπνο της Σπάνια την παίρνω αγκαλια αλλά δεν κάνω βήμα απο το κρεββατάκι της. Σε εμας επιασε, το δοκιμάσατε αυτό?

Μερικές φορές έκανα οτι κοιμάμαι και της περνούσε μετά απο λίγο.

Α! η δικια μας θέλει μόνο εμένα και όχι τον "μπαμπακο" της. Μήπως να αναλάμβανε μόνο ο ένας?

Καταρχάς καλή χρονιά σε όλους και τα αγγελούδια τους.

Σας ευχαριστώ και πάλι για το χρόνο και τις απαντήσεις σας. Είναι πολύ παρήγορο πραγματικά να βλέπεις ότι δεν είσαι μόνος. Λοιπόν τα περισσότερα από αυτά που διαβάζω τα κάνουμε ή τα έχουμε προσπαθήσει. Σίγουρα η ηρεμία είναι καλύτερη από οτιδοίποτε άλλο και ας είναι τρομερά δύσκολο όταν είσαι 2 χρόνια ξάγρυπνος... αν και βλέπω ότι κάποιοι έχουν σπάσει το ρεκόρ μας. Το παραβάν δεν κάνει διαφορά είτε είναι εκεί είτε όχι. Υπάρχει απλά για να μην ξυπνάει από το φως του διαδρόμου όταν ανοίγουμε την πόρτα. Η κατάσταση συνεχίζεται με το χθεσινοβραδυνό ξύπνημα να κρατά μια ώρα με απίστευτο κλάμα και νεύρα, όπου δεν ηθελε τίποτα, ούτε αγκαλιά, ούτε στην κούνια και ότι και αν πρότεινα αυτή φώναζε μη, μη, μη ή όχιιιι.

Υπομένουμε και περιμένουμε καλύτερες νύχτες όπως περιγράφετε κάποιοι από εσάς και αυτό μας κάνει αισιόδοξους.

Ευχαριστώ

[στελλαμ]

Ο γιος μου πήγε 1,5 χρονών για να καταφέρουμε να κοιμηθούμε ολόκληρο βράδυ...Ξύπναγε πολλές φορές μέσα στη νύχτα, χωρίς όμως πάντα να φωνάζει όπως κάνει το δικό σας παιδάκι. Μπορεί και απλά να ξύπναγε και να κλαψούριζε, χωρίς να πεινάει ή να συντρέχει κάποιος άλλος λόγος. Οι βόλτες με το καρότσι μέσα στο σπίτι έδιναν και έπαιρναν για να κοιμηθεί (ούτως ή άλλως, ακόμα και το να τον πάρει ο ύπνος ήταν δύσκολη υπόθεση). Μέχρι που είπα ότι δεν πάει άλλο. Συνέβη και ένα τραγικό γεγονός τότε στην οικογένειά μου με αποτέλεσμα να ασιθάνομαι ότι τα χω δώσει όλα και δεν αντέχω άλλο. Με δική μου επιμονή κόπηκαν οι βόλτες με το καρότσι. Πήρα το παιδί στο κρεβάτι και του έλεγα διάφορες ιστορίες κρατώντας πάντα το χεράκι του, μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Ο άντρας μου δεν ήθελε να το κάνουμε έτσι γιατί μέχρι να συνηθίσει το παιδί έπαιρνε περισσότερο χρόνο να κοιμηθεί από ό,τι να τον κουνήσει με το καρότσι. όλο το βρλαδυ τον άφηνα στο κρεβάτι μας και όταν ξύπναγε του κράταγα και πάλι το χεράκι και του μίλαγα ψιθυριστά μέχρι που τον έπαιρνε και πάλι ο ύπνος. Μας πήρε πολύ καιρό αλλά τα καταφέραμε. Χρειάζεται επιμονή. Μην καταθέσεις δλδ τα όπλα αν εφαρμόσεται κάτι τέτοιο και μετά από 10 μέρες δεν έχεις δει κάποιο αποτέλεσμα.

Από την άλλη κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Συνεχίστε την προσπάθεια και σίγουρα κάποια στιγμή θα βρείτε τη μαγική φόρμουλα που θα σας βοηθήσει. Το ότι ο γιος μου είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα με τον ύπνο ήταν και ο κυριότερος λόγος που δεν κάναμε δεύτερο παιδάκι γρήγορα! Φαίνεται, όμως, ότι αύτή την φορά σταθήκαμε πιο τυχεροί και το μωρό κοιμάται καλά (φτου, φτου και ξανά φτου μην το ματιάσω)

[SWEETY]

Αχ,αχ,αχ!!!!Και λέω αχ γιατί τα ίδια τραβάω και εγώ η κακομοίρα μάνα...Έχω να κοιμηθώ σερί 21 μήνες,όσο είναι και ο μικρός μας τύραννος!Ενώ την έχουμε βάλει στην κούνια της,στο δωμάτιο της από 3 μηνών αυτή θέλει να κοιμάται στο κρεβάτι μας,στη μέση και όχι μόνο αυτό αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας να "εξερευνά" το πρόσωπό μου.Σου λέει μη τυχόν έχει φύγει η μύτη της μαμάς από τη θέση της να την ξυπνήσω να της το πω!!!ΘΕΕ ΜΟΥ!!!Πραγματικά όταν έρχεται το βράδυ και η ώρα του ύπνου πέφτω σε κατάθλιψη...Κοιμάται κανονικά γύρω στις 21:00 με 22:00 βλέποντας τηλεόραση στο σαλόνι αγκαλίτσα.Αφού τη βάλω στην κούνια της κατά της 00:30 θα ξυπνήσει και θα αρχίζει να με φωνάζει.Θα ζητήσει γάλα,θα της το φτιάξω πάντοτε με τη μικρή αγκαλιά για να έχει καλή ορατότητα της διαδικασίας και θα τη βάλω στη μέση στο κρεβάτι μας.Από εκεί και πέρα αρχίζει το μαρτύριο!΄Κάνει αρκετά ανήσυχο ύπνο,στριφογυρνάει,με χαιδεύει στο πρόσωπό,τραβάει μύτη και βάζει το μάγουλό της πάνω στο δικό μου.Που να κοιμηθώ σαν άνθρωπος?!!!!Και όλα αυτά τα κάνει με τα μάτια κλειστά!!!!!Το πρωί θα είναι θαύμα αν θα σηκωθεί μετά τις 07:30!!!ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΚΟΛΑΣΗ!!!!!!

[MarcoPolo]

22 μηνες εμεις και ουτε ενα βραδυ σερι. Δεν θελει να κοιμαται μαζι μας γιατι και αυτο το δοκιμασα καποια στιγμη που ημουν σε απογνωση. Απλα ξυπναει και κλαιει εχοντας επαφη. Στην αρχη λεγαμε κολικοι,μετα αλμα ανπτυξης,μετα δοντια, τωρα δοντια και εφιαλτες.

 

Συμπερασμα κανενα, απλα το παιδι μου δεν ηρεμει ουτε στον υπνο του. Γενικα ειναι ενα πολυ ζωηρο αγορι που σιχαινεται τον υπνο και διαθετει απιστευτη ενεργεια.

[despoina202005]

Αχ,αχ,αχ!!!!Και λέω αχ γιατί τα ίδια τραβάω και εγώ η κακομοίρα μάνα...Έχω να κοιμηθώ σερί 21 μήνες,όσο είναι και ο μικρός μας τύραννος!Ενώ την έχουμε βάλει στην κούνια της,στο δωμάτιο της από 3 μηνών αυτή θέλει να κοιμάται στο κρεβάτι μας,στη μέση και όχι μόνο αυτό αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας να "εξερευνά" το πρόσωπό μου.Σου λέει μη τυχόν έχει φύγει η μύτη της μαμάς από τη θέση της να την ξυπνήσω να της το πω!!!ΘΕΕ ΜΟΥ!!!Πραγματικά όταν έρχεται το βράδυ και η ώρα του ύπνου πέφτω σε κατάθλιψη...Κοιμάται κανονικά γύρω στις 21:00 με 22:00 βλέποντας τηλεόραση στο σαλόνι αγκαλίτσα.Αφού τη βάλω στην κούνια της κατά της 00:30 θα ξυπνήσει και θα αρχίζει να με φωνάζει.Θα ζητήσει γάλα,θα της το φτιάξω πάντοτε με τη μικρή αγκαλιά για να έχει καλή ορατότητα της διαδικασίας και θα τη βάλω στη μέση στο κρεβάτι μας.Από εκεί και πέρα αρχίζει το μαρτύριο!΄Κάνει αρκετά ανήσυχο ύπνο,στριφογυρνάει,με χαιδεύει στο πρόσωπό,τραβάει μύτη και βάζει το μάγουλό της πάνω στο δικό μου.Που να κοιμηθώ σαν άνθρωπος?!!!!Και όλα αυτά τα κάνει με τα μάτια κλειστά!!!!!Το πρωί θα είναι θαύμα αν θα σηκωθεί μετά τις 07:30!!!ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΚΟΛΑΣΗ!!!!!!

 

Καλά γέλασα πολύ όταν διάβασα το ποστ σου, ξέρω ότι εσύ ζοριζεσαι (και συγνώμη που γελάω)αλλά η περιγραφή σου ειναι τέλεια!!!!

 

Εμένα ο μικρός μου είναι πολύ μωρό ακόμα και έτσι δεν μπορώ να σας πω κάτι αν δεν το ζήσω πρώτα όμως, βλέπω στο Σκάι μια σειρά που λέγεται νταντά άμεσου δράσης και για παιδάκια με πρόβλημα στον ύπνο έχει εφαρμόσει διάφορες τακτικές (άρχισα να την βλέπω αυτήν την σειρά απο τότε που γέννησα και δεν έχω χάσει επεισόδειο). Την δείχνει στην μία το μεσημέρι, αν έχετε την ευχέρεια δείτε την αλλιώς μπορείτε να την εγγράψετε με προγραμματισμένη καταγραφή...

 

Ενδεικτικά θα πω ότι οι τεχνικές είναι πολύ ήρεμες και απαιτούνν δουλειά όμως μετά απο μια βδομάδα τα παιδάκια είναι αγνώριστα... Μήπως να το δοκιμάσετε;

[giotaki83]

Στα βιβλιοπωλεία και στο ΛΗΤΩ υπάρχει και βιβλιο από αυτή τη νταντά. Συμφωνώ ότι καλό είναι να προσπαθήσετε. Πόσο στεναχωριέμαι όταν ακούω για παιδάκι ανω του έτους να μην έχει στρώσει ο ύπνος... Τα καυμένα δεν ξεκουράζονται όπως θα έπρεπε και ο γονέας είναι μονίμως εξαντλημένος αφού ποτέ δεν κοιμάται σωστά... Μακάρι να βρεθεί μια λύση..

[newmom2010]

Οκ, ούτε εγώ έχω κοιμηθεί πάνω από 3-4 βράδια σερί ένα χρόνο τώρα, αλλά είναι σε φάση ήπια, δηλαδή μπορεί να χάνω τον ύπνο μου αλλά δεν υπάρχει γενικη αναστάτωση, ο άντρας μου δεν καταλαβαίνει τπτ. Θα ξυπνήσει και θα ψιλοκλάψει, θα την πάρω αγκαλιά στο κρεβάτι μας και θα ξανακοιμηθεί λίγο μετά, θα την μετακομίσω στο δικό της με ρίσκο να ξαναξυπνήσει ή θα κοιμηθούμε κι οι 3 μαζί. Αν ξυπνήσει με διάθεση για παιχνίδι (κάτι σύνηθες πριν 2 μήνες αλλά δείχνει να έχει κοπεί τώρα) προσπαθώ με αγκαλίτσα και ψιθυριστά λογάκια και τραγουδάκια ύπνου να την κρατήσω ξαπλωμένη και να τη νανουρίσω, έχει τύχει να πάρει και 1-2 ώρες. Το μεταμεσονύχτιο γάλα κόπηκε τον κάπου στον 10ο μήνα γιατί είπε η παιδίατρος ότι πρέπει να μαθαίνει να κοιμάται σερί. Whatever.

 

Δε ξέρω τώρα όμως, εγώ επηρρεάστηκα, εννοώ άλλο να ξυπνάει τη νύχτα και να κλάψει και να παίξει με το πρόσωπο της μαμάς και άλλο να είναι ένα μωρό έντρομο με ουρλαχτά και να χτυπάει χέρια και πόδια και να μη θέλει ούτε αγκαλιά που συνήθως είναι το ζήτημα για τα μωρά στη μέση της νύχτας. Μήπως γίνεται κάποιος θόρυβος ή το παραβάν αν είναι πάνινο, δε ξέρω, δημιουργεί σκιές από τις κινήσεις σας στο φως του διαδρόμου από πίσω και όπως ξυπνάει τα βλέπει και τρομάζει; Τη διάρκεια της ημέρας πως είναι, φοβίες κλπ; Αν δεν είναι παθολογικό ούτε κάτι απλό (πείνα, θόρυβος, σκιές, σκοτάδι, της λείπει πχ κάποιος που είναι την ημέρα μαζί - λέω εγώ τώρα χωρίς να ξέρω, υποθέσεις κάνω) μήπως είναι λίγο βαθύτερα ψυχολογικά τα αίτια; Συγνώμη κιόλας, δε θέλω να αναστατώσω περισσότερο γιατί συνειδητοποιώ πόσο τρομάζετε κι εσείς.