ΠΝΙΓΟΜΑΙ!!!

[mavia]

Νομίζω πως ο τίτλος τα λέει όλα: "πνίγομαι!" Φυσικά κ αγαπάμε τους δικούς μας ανθρώπους, φυσικά κ χαιρόμαστε με τη χαρά τους, αλλά στην παρούσα φάση νομίζω πως πρέπει να σκεφτούμε κ λίγο τον εαυτό μας κ πώς νιώθουμε εμείς... Μία εβδομάδα μετά την πρώτη απόξεση γέννησε η γυναίκα του ξαδερφου μου. Μεγαλώσαμε μαζί κ λέγαμε ότι κ τα παιδιά μας θα μεγάλωναν μαζί, πράγμα που προφανώς δεν θα γίνει. Πήγα, κ ήταν όλα μια χαρά. Πρόσφατα γέννησε μια φίλη μου. Όχι, ούτε τηλέφωνο δεν πήρα να ευχηθώ... Δεν μπορώ κ δεν πιέζω τον εαυτό μου. Ενδεχομένως αυτό με κάνει κακό άνθρωπο, αλλά αργότερα, όταν θα είμαι καλύτερα, ξέρω πως θα πάω να τη δω κ θα είναι όλα αλλιώς...

newbie G μπράβο που πήρες την απόφαση να πας σε ψυχοθεραπευτή. Κ εγώ προς τα εκεί οδεύω...

[xenia:-)]

Λυπαμαι που θα το πω αυτο αλλα...μακαρι να ειχα και εγω εστω ενα πεδακι πριν βιωσω αυτη την απωλεια...μακαρι...δεν ξερω αν ειναι αμαρτια...αλλα σιγουρα θα ειχα παρηγορια...θα ηταν τελειως διαφορετικα...και μην παρεξηγηθω ελπιζω να με καταλαβαινεται....Ειστε πολυ τυχερες οσες εχετε ηδη παιδακια,να σας ζησουν και να τα δειτε οπως επιθυμει η ψυψη σας...ευχομαι και σε εμας τις υπολοιπες να δουμε αυτη τη χαρα στις κοιλιτσες και σις αγκαλιες μας συντομα.....

 

για δες το κι αλλιως εμεις που εχουμε ηδη ενα παιδι ειμαστε πιο συνειδητοποιημενες ως προς το τι χασαμε.μην με παεξηγησετε δεν προσπαθω να συγκρινω αισθηματα και καταστασεις.

το να υπαρχει ηδη ενα παιδι ειναι οντως ενα μεγαλο προτερημα,ειναι ενα γερο στηριγμα ομως το κενο της απωλειας ενος παιδιου δεν κλεινει δυστυχως

[viki35]

Λυπαμαι που θα το πω αυτο αλλα...μακαρι να ειχα και εγω εστω ενα πεδακι πριν βιωσω αυτη την απωλεια...μακαρι...δεν ξερω αν ειναι αμαρτια...αλλα σιγουρα θα ειχα παρηγορια...θα ηταν τελειως διαφορετικα...και μην παρεξηγηθω ελπιζω να με καταλαβαινεται....Ειστε πολυ τυχερες οσες εχετε ηδη παιδακια,να σας ζησουν και να τα δειτε οπως επιθυμει η ψυψη σας...ευχομαι και σε εμας τις υπολοιπες να δουμε αυτη τη χαρα στις κοιλιτσες και σις αγκαλιες μας συντομα.....

Οχι κοπελα μου δεν σε παρεξιγουμε μην ανυσηχεις , μπορω να καταλαβω ποσο πιο δυσκολο θα ητανε αμα δεν ειχα τα παιδια μου . Τωρα ακομα και αν δεν θελω καθομαι παιζω ,γελαω , χοροπηδαω , βγαινω , παμε βολτες και ολα αυτα για χαρη των μικρων μου . Ομως μην το βαζετε κατω πολυ μα πολυ συντομα θα ειστε εγκυουλες και σε 9 μηνες θα εχετε τα μωρακια σας αγκαλιτσα .

[newbie G]

για δες το κι αλλιως εμεις που εχουμε ηδη ενα παιδι ειμαστε πιο συνειδητοποιημενες ως προς το τι χασαμε.μην με παεξηγησετε δεν προσπαθω να συγκρινω αισθηματα και καταστασεις.

το να υπαρχει ηδη ενα παιδι ειναι οντως ενα μεγαλο προτερημα,ειναι ενα γερο στηριγμα ομως το κενο της απωλειας ενος παιδιου δεν κλεινει δυστυχως

 

 

Όχι, εσύ προσπάθησε λίγο να δεις και την ψυχολογία της άλλης πλευράς. Μιας σαραντάρας για παράδειγμα που η μοναδική της εγκυμοσύνη μετά από χρόνια προσπαθειών κατέληξε σε παλίνδρομη. Αν είχα σήμερα ένα παιδάκι, μπορεί και να μη μ' ένοιαζε αν δεν κάνω άλλο. Όμως πίστεψέ με, είμαι πάρα πολύ συνειδητοποιημένη ως προς το τι έχασα. Και δεν με παρηγορούν καθόλου μα καθόλου τα λόγια μιας γυναίκας που έχει ήδη ένα παιδάκι ή δύο, γιατί δεν ξέρει πώς νιώθω! Ειδικά όταν το ακούω αυτό από γυναίκες που τα παιδιά τους ήρθαν εύκολα. Και φυσικά δεν σε παρεξηγώ, γιατί όντως η απώλεια είναι πάντα απώλεια.

[vasdeli]

Η Πληγη παντα θα υπαρχει , παντα θα ειναι το 3ο μου παιδακι που δεν τα καταφερε , δεν 3ερω πως θα εκανα αμα ειχα ενα νεογεννητο τωρα εδω απο καποια γνωστη μου , παντως χθες εγινα κακια πολυ κακια , και για καποια γυναικα ποθ ειναι εγκυος και μαλλον θα γεννησει σε λιγες μερες και επειδη εγινε ενας καυγας με τη θεια μου και ενω εμας μας εκανε περα και τη μανα μου και θελει να βαφτησει το μωρο εκεινης , εγω γυρησα και ειπα στον αντρα μου , το τσουλι θα γεννησει το μωρακι ενω εμεις χασαμε το παιδακι μας , και αμεσως συνιδιτοποησα οτι μιλησα ασχημα για ενα αγγενητο παιδακι και ζητησα συγνωμη απο τον εαυτο μου πρωτα απο ολα .

Δεν ξερω αμα θα το ξεπερασουμε ποτε , απλα θα το αφησουμε πισω μας γιατι πρεπει πρεπει να συνεχισουμε αμα θελουμε να εξελιχθουμε και αμα θελουμε καποια στιγμη να δοκιμασουμε να κανουμε 3ο παιδακι (4η εγκυμοσυνη ομως ) γιατι τωρα ακομα και αυτο φοβαμαι , φοβαμαι μην συμβει το ιδιο .

 

Λογικές αντιδράσεις...

Τίποτα δεν μου ακούγεται παράξενο...

 

Νομίζω πως ο τίτλος τα λέει όλα: "πνίγομαι!" Φυσικά κ αγαπάμε τους δικούς μας ανθρώπους, φυσικά κ χαιρόμαστε με τη χαρά τους, αλλά στην παρούσα φάση νομίζω πως πρέπει να σκεφτούμε κ λίγο τον εαυτό μας κ πώς νιώθουμε εμείς... Μία εβδομάδα μετά την πρώτη απόξεση γέννησε η γυναίκα του ξαδερφου μου. Μεγαλώσαμε μαζί κ λέγαμε ότι κ τα παιδιά μας θα μεγάλωναν μαζί, πράγμα που προφανώς δεν θα γίνει. Πήγα, κ ήταν όλα μια χαρά. Πρόσφατα γέννησε μια φίλη μου. Όχι, ούτε τηλέφωνο δεν πήρα να ευχηθώ... Δεν μπορώ κ δεν πιέζω τον εαυτό μου. Ενδεχομένως αυτό με κάνει κακό άνθρωπο, αλλά αργότερα, όταν θα είμαι καλύτερα, ξέρω πως θα πάω να τη δω κ θα είναι όλα αλλιώς...

newbie G μπράβο που πήρες την απόφαση να πας σε ψυχοθεραπευτή. Κ εγώ προς τα εκεί οδεύω...

 

Αχ, να σε έπαιρνα μια αγκαλιά....

[viki35]

Δεν ξερω μωρε αμα ειναι λογικες , παντως δεν 3ερω , το νοιωθω ως ενα κακο ονειρο , ακομα και την εγκυμοσυνη ως ονειρο την φανταζομαι πλεον (πολλοι δεν το ηξεραν καν , πολλοι το ηξεραν και πρεπει να τους το πω τωρα μερικοθ δεν ξερουνε καν τι σημαινει "παλλινδρομιση" και ρωτανε γιατι γιατι γιατι , τεσπα ) Κανω κατι χαζες κουβεντες με τον αντρα μου για αρρωστ;α παιδακια με συνδρομο down , λες και ενοιωθα οτι αμα ζουσε το παιδακι μας θα ειχε , και οτι 100% δεν υπηρχε ουτε μια περιπτωση να το "ριξω" , διαφορα τετοια σκεφτομαι ,τις αλλες στιγμες ειμαι καλα , μπορω και γελαω αυτη τη βδομαδα και να το νοιωθω , ισως νοιωθω και πιο ξεκουραστη , ανυπωμωνω να ερθουνε τα Χριστουγεννα , αλλα δεν εχω ορεξη για πολυ εξω , αν και εχει ζεστη για την εποχη θελω το σπιτακι μου και θελω τα παιδια μου , με κανουνε και ξεχνιεμε , ολη μερα κατι κανεις μαζι τους . Τα υπεροχα σκατουλια μου . Το αδελφακι τους παντως πιστευω οτι ηταν αγορακι , το θεωρωρ σιγουρο .

[ValiaK]

Κοριτσάρες μου, με συγχωρείτε για τα γαλλικά μου, αλλά τι συγκρίνουμε? Τη βουρτ... με την πουτ...?

Και όσες γεννήσαμε και όσες δε γεννήσαμε, κι όσες έχουμε ήδη παιδιά και όσες όχι (κι εγώ που έιμαι κάπου στη μέση), όλες μάνες είμαστε. Και πάντα θα πονάμε για τα μωρά μας... Το ζητούμενο είναι να έχεις κάτι να σε στηρίξει. Τώρα εαν αυτό είναι παιδί, σύζυγος, φίλοι, γκόμενος, ζωγραφική, χορός, άλλη υπόθεση.

Και πάλι συγγνώμη για το γαλλικό...

[xenia:-)]

Όχι, εσύ προσπάθησε λίγο να δεις και την ψυχολογία της άλλης πλευράς. Μιας σαραντάρας για παράδειγμα που η μοναδική της εγκυμοσύνη μετά από χρόνια προσπαθειών κατέληξε σε παλίνδρομη. Αν είχα σήμερα ένα παιδάκι, μπορεί και να μη μ' ένοιαζε αν δεν κάνω άλλο. Όμως πίστεψέ με, είμαι πάρα πολύ συνειδητοποιημένη ως προς το τι έχασα. Και δεν με παρηγορούν καθόλου μα καθόλου τα λόγια μιας γυναίκας που έχει ήδη ένα παιδάκι ή δύο, γιατί δεν ξέρει πώς νιώθω! Ειδικά όταν το ακούω αυτό από γυναίκες που τα παιδιά τους ήρθαν εύκολα. Και φυσικά δεν σε παρεξηγώ, γιατί όντως η απώλεια είναι πάντα απώλεια.

 

newbie συγγνωμη που σε συγχησα πιστεψε με δεν το ηθελα.μπορει οντως να μου ηρθαν ευκολα οι εγκυμοσυνες μου, ποτε δεν παραπονεθηκα γι αυτο, αλλα εχω χασει 3 μετα.ποτε δεν ερχονται ευκολα.αυτο που ηθελα να τονισω ειναι οτι και να υπαρχει ενα δυο ή τρια παιδια ποτε δεν αναπληρωνεται το κενο.

[ncl]

Mόλις γύρισα από το νοσοκομείο...έσφιξα τα δόντια και πήγα.Πόσο ακόμα θα ξεπεράσω τον εαυτό μου αναρωτιέμαι!Εννοείται πως ήμουν συγκινημένη,αλλά δε το έδειξα.Όσο για το μωρό..ένα κουκλάκι αλλά ρε κορίτσια δε μπόρεσα να το πάρω αγκαλιά.Ζορίστηκα πολύ,ήθελα να βάλω τα κλάματα...δε μπόρεσα όχι να κρατήσω αλλά ούτε να δω το δικό μου.Οπότε κάπως έτσι βρήκα δικαιολογία και έφυγα αμέσως.

[ValiaK]

Μια μεγάλη αγκαλιά απο μένα........

[viki35]

και απομενα μια αγγαλια , εισαι μεγαλη ψυχη και εχεις πολυ δυναμη , ευχομαι ολοψυχα την επομενη φορα που θα πας να ειναι για να γεννησεις το παιδακι σου .

[ncl]

Σε ευχαριστώ valiak και όλες για τη συμπαράσταση και τις ευχές για το μωράκι.

[mousoudi]

Θα έρθει κι η σειρά μας ncl, και θα τα κρατήσουμε στην αγκαλιά μας τα μικρά μας...αυτό να σκέφτεσαι και τίποτε άλλο...

[veti]

Γλυκια μου ncl μπορω να σε καταλαβω το πως νιωθεις αυτη την στιγμη.

Τα συναισθηματα ειναι περιεργα και αλλαζουν μερα με την μερα,τα εχω περασει και ξερω.

Και εγω οταν αναγκαστηκα να κανω διακοπη κυησης,δεν μπορουσα να το δεχτω με τιποτα,και δεν ηθελα να ακουω καν για μωρα και πανες.

Θα δεις ομως οτι με τον καιρο θα αλλαξεις γνωμη και θα νιωσεις καλυτερα,και να εισαι σιγουρη οτι καποια στιγμη θα κρατησεις και εσυ το μικρο σου θαυματακι στα χερια σου.

Μην απογοητευεσαι γλυκια μου ολα καλα θα πανε απο εδω και περα για εσενα και για ολες μας,ολες θα τα καταφερουμε,μονο λιγο υπομονη:p:p

Οσο για τον αδερφο σου,θα σε καταλαβει το πως νιωθεις αυτη την στιγμη και θα κατανοησει την συμπεριφορα σου,αν και πιστευω οτι αργοτερα θα νιωσεις πιο ανετα με το ανηψακι σου γιατι μην ξεχνας ειναι και δικο σου κομματι.

[Silia2002]

Εχουν περασει 9 μηνες απο την 2η αποβολη.Ενταξει,δεν κλαιω οπως στην αρχη,αλλα δεν ειμαι ο ανθρωπος που ημουν πριν ολη αυτην την ιστορια.Νομιζω οτι ο χρονος δεν ειναι γιατρος σε αυτα τα θεματα,μονο οταν αποκτησω παιδι ισως αλλαξει κατι.Οσο για επισκεψεις σε γεννες,βαφτισεις κλπ,εχουν κοπει μαχαιρι κι ας με παρεξηγησει οποιος θελει.Αφηστε που εχω ακουσει τα παντα:απο το"ενταξει θα κανεις μια εξωσωματικη που μπορεις να διαλεξεις και τι φυλο θες να ειναι και να ειναι και διδυμα ή μονο ενα και θα ξεμπερδεψεις",μεχρι "δεν πειραζει που δεν κανετε παιδια,μπορειτε να βαφτησετε καποιο".Τοσο απλα δινουν λυσεις ατομα που δεν εχουν την παραμικρη ιδεα τι περναμε.Στην αρχη πιεζα τον εαυτο μου για να φανω "καθως πρεπει" σε επισκεψεις κλπ,αλλα αυτο δεν με ενδιαφερει πια.

[stroumfohorio]

Καλησπερα κοριτσια....Εκανα αποξεση την προηγουμενη εβδομαδα και ακομη προσπαθω να συνελθω . Δυστυχως ημουν πολυ βαθια νυχτωμενη για αυτο το θεμα, ο γιατρος μου δεν με ειχε ενημερωσει οτι υπαρχει τετοια πιθανοτητα να το παθω αλλα κι εγω δεν ηξερα καν οτι οι παλλινδρομες ειναι ενα πολυ συχνο φαινομενο. Μαυρα μεσανυχτα λοιπον!Οταν προσπαθουσε ματαια να ακουσει την καρδιακη λειτουργια στην 9η εβδομαδα κανοντας τον υπερηχο,τον εβλεπα να ιδρωνει και να σταζει απο την ανησυχια του κι εκει ενιωσα το δωματιο να με πλακωνει. Εκλαιγα για μερες.Γιατι σε εμενα? Τωρα, 8 μερες μετα την αποξεση,νομιζω οτι αρχιζω να συνερχομαι. Οχι οτι σταματησα να σκεφτομαι τι εχει συμβει, απλα διαβαζω και ολα αυτα που εχουν συμβει και σε εσας και παιρνω δυναμη.Ελπιζω να μην σας ζαλισα. Καλο κουραγιο σε ολες μας!

[Χρυσοβαλάντη]

Οχι κοπελα μου δεν σε παρεξιγουμε μην ανυσηχεις , μπορω να καταλαβω ποσο πιο δυσκολο θα ητανε αμα δεν ειχα τα παιδια μου . Τωρα ακομα και αν δεν θελω καθομαι παιζω ,γελαω , χοροπηδαω , βγαινω , παμε βολτες και ολα αυτα για χαρη των μικρων μου . Ομως μην το βαζετε κατω πολυ μα πολυ συντομα θα ειστε εγκυουλες και σε 9 μηνες θα εχετε τα μωρακια σας αγκαλιτσα .

 

Ax apo to stoma sou k stou 8eou tafti....se efxaristw paaaaaaaaara polu!!!!!

[viki35]

Παντως ειναι αρκετα δυσκολο , οσο λες οτι το "ξεχασες" τοσο κατι σου το θυμιζει , πρωτα απο ολα δεν μπορω να σταματησω να τροω βλακειες και να μπω σε διατροφη , ευχομαι μην βαλω καμια 10αρια κιλα και ψαχνομαι. Επειτα σημερα το πρωι βαλαμε να δουμε νεμο το ψαρακι με τα παιδια και επειδη βλεπαμε νεμο την πρωτη φορα που εκανα τεστ εγκυμοσυνης για την 3η μου εγκυμοσυνη με πειρανε τα ζουμια παλι . Παντως ειναι απιστευτο που φανταζει ονειρο η εγκυμοσυνη , λες και δεν συνεβει ποτε .

[andigo]

Πριν 4 χρόνια περίπου τέτοια εποχή ήταν όταν είχα μία ποβολή στην 6η εβδομάδα. Ήταν η πρώτη μας εγκυμοσύνη και ήμασταν μέσα στη τρελλή χαρά. Δυστυχώς τελείωσε νωρίς. Μετά από 2 εβδομάδες έτυχε να πάμε σε γιορτή πολύ καλής μας φίλης. Εκείνη λοιπόν την ημέρα η κοπέλα ανακοίνωσε στους φίλους τη δική της χαρά, ήταν έγκυος 5 εβδομάδων. Στο άκουσμά της είδησης προσπάθησα να χαμογελάσω να πω κάτι αλλά μέσα μου είχα παγώσει και ένιωσα να βουρκώνω. Η κοπέλα με κατάλαβε γιατί την είδα ότι μαγκώθηκε. Την καταλαβαίνω ήταν χαρούμενη και ήθελε να μοιραστεί τη χαρά με φίλους της αλλά εκείνη τη στιγμή εγώ ήθελα απλώς να μην είμαι εκεί και να μην νιώθω έτσι. Ευτυχώς ο καλός θεούλης γρήγορα μου έστειλε το γιόκα μου και άφησα πίσω μου αυτά τα συναισθήματα. Μην απογοητευεσαι ψυχή μου ολα καλα θα πανε απο εδω και περα για εσενα και για ολες τις κοπέλες. Ούτε λάθος είναι να αισθάνεστε έτσι. Όσοι σας αγαπούν θα σας καταλάβουν και όσοι δεν σας καταλαβαίνουν κακώς κάθεστε και ασχολείστε μαζί τους.

[mavia]

Σ΄ευχαριστώ Vasdelaki για την αγκαλιά... Ανταποδίδω...

 

Silia2002 πόσο ταυτίζομαι με αυτά που έγραψες... Ειδικά αυτό το "ο χρονος δεν ειναι γιατρος σε αυτα τα θεματα" είναι μεγάλη αλήθεια... Η μητέρα μου έχασε παιδί λίγες μέρες πριν τον τοκετό από λάθος γιατρού, κ ακόμα όταν το σκέφτεται βουρκώνει, κ ας έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε, κ ας είχε ήδη τον αδερφό μου κ ας έκανε μετά εμένα... Ο πόνος μένει για πάντα...

 

ncl θα σου δώσω κ εγώ την ίδια ευχή: Την επόμενη φορά που θα πας σε κλινική να είναι για να φέρεις το παιδάκι σου στον κόσμο...