Υπολογιστής και παιδιά

[Melina22]

Ο υπολογιστής είναι ένα εργαλείο για τον άνθρωπο και εξαρτάται απ τον τρόπο χρήσης το αν θα κάνει ζημιά ή όχι. Έτσι κ στο νηπιαγωγείο όταν υπάρχει λειτουργεί ως μέσο που βοηθά να φέρουν εις πέρας διάφορες "εργασίες" που προκύπτουν. Μέσα απ' αυτό αναπτύσσονται σε διάφορους τομείς, όπως γλώσσα μαθηματικά, περιβάλλον, τέχνη, κλπ.

 

Η γραφή δεν σαμποτάρεται όταν χρησιμοποιούνται και άλλες μέθοδοι και όταν η χρήση του υπολογιστή γίνεται με μέτρο. Η χρήση των 10 δαχτύλων γιατί σχετίζεται με την ορθογραφία;

 

Η γνώμη μου είναι ότι δεν θα υπονομεύσει σε τίποτα αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Αλλά και ότι αν ένα παιδί δεν έχει υπολογιστή ως τα 7, αν του παρέχονται ανάλογα ερεθίσματα δεν θα μείνει πίσω στους τομείς που ανέφερα.

[Melina22]

Μόλις έριξα μια ματιά και στο κείμενο της νευρολογίας σχετικά με το θέμα. Απ ' ότι κατάλαβα και εκεί γίνεται λόγος για εκτεταμένη χρήση του υπολογιστή κ όχι με μέτρο.

[mariazil]

Να απαντήσω σχετικά με τη γραφή, μιας και είναι μέσα στις δραστηριότητες που κάνω με τον γιο μου. Στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό λογισμικό, τον γνωστό Ξεφτέρη, τον αγαπημένο ήρωα του γιου μου, το παιδί έρχεται σε επαφή με τα γράμματα μέσα από το παραμύθι και τα αντίστοιχα παιχνίδια(που ξεκλειδώνουν όσο προχωρά η αλφάβητος). Ανάμεσα σε πολλές δραστηριότητες, υπάρχει και αυτή που καθοδηγεί τον μαθητή-χρήστη να ακολουθήσει τη σωστή φορά γραφής του γράμματος με το ποντίκι και σε μεγάλο μέγεθος όσες φορές θέλει πριν κάνει το ίδιο στο τετράδιο που συνοδεύει το λογισμικό. Αυτό θα μας πουν και οι ειδικοί (οι νηπιαγωγοί δλδ)ότι βοηθά στην αντίληψη του σχήματος του γράμματος και άρα στην αναγνώριση και γραφή του.

Υπάρχουν επίσης ασκήσεις όπου το γράμμα είναι ένα κομματιασμένο παζλ και ο μαθητής το φτιάχνει, ασκήσεις φωνημικής επίγνωσης, πολύ διασκεδαστικές κλπ.

 

Η αναγνώριση των γραμμάτων προηγείται τις γραφής, αλλά είναι απαραίτητο στάδιο, δεν είναι αμελητέο, από εκεί ξεκινούν όλα και η ανάγνωση και η γραφή.

 

Η ορθογραφία είναι κάτι που πετυχαίνουμε μια χαρά και με ...3 δάχτυλα που συνεργάζονται όταν κρατάμε ένα μολύβι, δεν την επηρεάζει νομίζω ο υπολογιστής. Η εικόνα της λέξης υπάρχει ως πληροφορία στον σκληρό μας δίσκο=στο μυαλό μας!

 

Η μνήμη δεν νομίζω να χάνεται πληκτρολογώντας, είναι μάλλον ζήτημα συγκέντρωσης τη στιγμή που μας δίνεται η πληροφορία και οργάνωσης τέτοιας που να μπορούμε να ανασύρουμε την πληροφορία. Αν λοιπόν δεν το παρακάνουμε, γιατί να επηρεαστεί η μνήμη;

 

Στη διδασκαλία μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες τέλος(άλλες ηλικίες βέβαια), χρησιμοποιώ πολύ τον υπολογιστή. Βοηθάει πολύ τον μαθητή να δέχεται την πληροφορία με πολυαισθητηριακό τρόπο. Ακούει+βλέπει+μιλάει+ακολουθεί με το ποντίκι ή το πληκτρολόγιο=συγκεντρώνεται 100% στο συγκεκριμένο αντικείμενο και άρα καταγράφεται εντονώτερα στη μνήμη του.

Για μένα η εκτεταμένη χρήση βλάπτει. Με μέτρο είναι χρήσιμο εργαλείο, όπως λέει κι η Melina22.

[alcyon]

Μελίνα, τα 10 δάχτυλα τα ενέφερα επειδή σε αυτή την περίπτωση η γραφή των λέξεων λαμβάνει μια πιο "χωροταξική" δομή. (Δεν ξέρω αν το εκφράζω σωστά).

 

π.χ. για να γράψω τη λέξη "θέλω" θα χρησιμοποιήσω με τη σειρά:

δεξί δείκτη (άνω), =θ

αριστερό παράμεσο (άνω), =ε

δεξί παράμεσο (μέση), =λ

και αριστερό δείκτη (κάτω) = ω

 

Αν τη γράψω με "ο" αντί για "ω", τότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσω στο τελευταίο πλήκτρο τον αριστερό παράμεσω (άνω) = ο. Δηλαδή ένα εντελώς διαφορετικό δάκτυλο σε μια εντελώς διαφορετική θέση...

 

Άρα χρησιμοποιώντας και τα 10 δάκτυλα για πληκτρολόγηση, η ορθογραφία αισθάνομαι πως κωδικοποιείται. Ενώ χρησιμοποιώντας μόνο 2.. δεν υπάρχει αυτή η αντίληψη (τονίζω πως αυτά τα αναφέρω πάντα κατά τη γνώμη μου και μόνο από προσωπικές παρατηρήσεις).

 

 

 

Συγγνώμη για την λεπτομερή ανάλυση. Ίσως ξεφεύγει και από το γενικότερο θέμα. (Δεν είναι το θέμα μας υπολογιστής και γραφή).

 

 

Όσο για τη μνήμη της ορθογραφίας...

αυτό μου έκανε εντύπωση όταν το άκουσα από αρκετούς φίλους με αντίστοιχες σπουδές στην πληροφορική. Πως η ενασχόλησή τους με αυτόν (π.χ. χρήση υπολογιστή για γραφή, και ελάττωση χειρογράφων) είχε ως επίπτωση να "ξεχνούν" πώς γράφονται οι λέξεις.

Μπορώ να πω πως το είδα και στον εαυτό μου. Επειδή μου αρέσουν γενικά τα μέσα που προσφέρει η τεχνολογία και τα χρησιμοποιώ και στη δουλειά μου, πρόσεξα όμως πως "ξεχνούσα" ακόμα και απλές λέξεις.

Για να το διορθώσω αυτό, άρχισα να γράφω όποτε μπορούσα... χειρόγραφα κάποια πράγματα (όχι εκτεταμένα κείμενα, αλλά όμως σε σχετικά συστηματική βάση, έτσι ώστε να διατηρώ την επαφή μου με το γραπτό λόγο.... χειρογράφως!) Μπορώ να πω πως η ορθογραφία μου.... ανατροφοδοτήθηκε (αν και ακόμα πάσχει ).

 

 

Από εκεί απορρέει η απορία μου για το θέμα του υπολογιστή ως προς την ορθογραφία και κατ' επέκταση τη μάθηση γραφής.

 

 

Σίγουρα το μέτρο είναι το κλειδί...

... και... τελικά.. δεν χάνει τίποτα αν τον χρησιμοποιήσει αργότερα..

[Niki81]

Όσο για τη μνήμη της ορθογραφίας...

αυτό μου έκανε εντύπωση όταν το άκουσα από αρκετούς φίλους με αντίστοιχες σπουδές στην πληροφορική. Πως η ενασχόλησή τους με αυτόν (π.χ. χρήση υπολογιστή για γραφή, και ελάττωση χειρογράφων) είχε ως επίπτωση να "ξεχνούν" πώς γράφονται οι λέξεις.

Μπορώ να πω πως το είδα και στον εαυτό μου. Επειδή μου αρέσουν γενικά τα μέσα που προσφέρει η τεχνολογία και τα χρησιμοποιώ και στη δουλειά μου, πρόσεξα όμως πως "ξεχνούσα" ακόμα και απλές λέξεις.

Για να το διορθώσω αυτό, άρχισα να γράφω όποτε μπορούσα... χειρόγραφα κάποια πράγματα (όχι εκτεταμένα κείμενα, αλλά όμως σε σχετικά συστηματική βάση, έτσι ώστε να διατηρώ την επαφή μου με το γραπτό λόγο.... χειρογράφως!) Μπορώ να πω πως η ορθογραφία μου.... ανατροφοδοτήθηκε (αν και ακόμα πάσχει ).

 

 

Από εκεί απορρέει η απορία μου για το θέμα του υπολογιστή ως προς την ορθογραφία και κατ' επέκταση τη μάθηση γραφής.

 

 

Σίγουρα το μέτρο είναι το κλειδί...

... και... τελικά.. δεν χάνει τίποτα αν τον χρησιμοποιήσει αργότερα..

 

Alcyon αυτο που αναφέρεις συμβαίνει νομιζω στα ατομα τα οποια συνηθιζουν να γραφουν με greeklish.

Το εχω παρατηρησει κι εγω αλλα καταλαβαινω οτι φταινε τα greeklish και οχι η χρηση υπολογιστή.Προσωπικα δε χρησιμοποιω σχεδον ποτε greeklish προτιμω να γραφω ειτε στα ελληνικα ειτε στα αγγλικα και δεν αντιμετωπιζω κανενα προβλημα με την ορθογραφια.Και το λεω γιατι με την ορθογραφια εχω γενικως θεμα.Οταν καποιος γνωριζει καλα κανονες γραμματικης και κατανοει για ποιο λογο μια λεξη γραφεται οπως γραφεται δε νομιζω οτι μπορει η χρηση υπολογιστη να τον κανει να ξεχασει την ορθογραφια των λεξεων.Αν ομως απλα θυμαται την ορθογραφια των λεξεων χωρις να εχει κατανοησει τη γραμματικη που κρυβεται απο πισω τοτε ναι ενδεχομενως να εχει θεμα.Αλλα εδω φταιει η ελλιπης γνωση και οχι ο υπολογιστης.

 

Θα συμφωνησω παντως με αυτο που λες οτι το παιδι δεν εχει να χασει τιποτα αν χρησιμοποιησει τον υπολογιστη στα 6-7 και οχι στα 3-4.

Ομοιως ομως δε νομιζω οτι και να τον χρησιμοποιησει στα 3-4 υπαρχει καποιος κινδυνος...η ουσια ειναι το μετρο ειτε στα 6 ειτε στα 4.

Και αυτο ειναι που θα ηθελαν οι μαμαδες να κατανοησουν.Μη συγκρινουμε τον υπολογιστη με την τηλεοραση μιλωντας απλα για χαζοκουτια γιατι καμια σχεση το ενα μεσο με το αλλο.

[mariazil]

Νομίζω ότι θα συμφωνήσω με τη Niki81 ως προς την ορθογραφία. Από προσωπική μου εμπειρία:δυνατή στην ορθογραφία από την πρώτη στιγμή, από τη στιγμή που πέρασα στο Πανεπιστήμιο (Αγγλική Φιλολογία)σχεδόν έπαψα να χρησιμοποιώ τα ελληνικά στο γραπτό λόγο, αναγκαστικά, και πάντως δεν χρησιμοποιούσα ακόμα υπολογιστή. Φυσικό δεν είναι που μερικές φορές μπαίνω σε "ορθογραφικά διλήμματα"; Δεν αρκεί να διαβάζουμε μόνο για να θυμόμαστε την ορθογραφία, πρέπει και να παράγουμε γραπτό λόγο κι αυτό συνήθως ελαττώνεται μετά τα φοιτητικά μας χρόνια για διάφορους λόγους. Γι αυτό και γράφοντας κείμενα επανέρχεται η ικανότητα.

Το μέτρο είναι όλη η ουσία και εδώ, όπως και σε τόσα άλλα θέματα. Και οπωσδήποτε είναι άλλο πράγμα η τηλεόραση και άλλο ο υπολογιστής, δεν το συζητώ καθόλου.

[Melina22]

Μελίνα, τα 10 δάχτυλα τα ενέφερα επειδή σε αυτή την περίπτωση η γραφή των λέξεων λαμβάνει μια πιο "χωροταξική" δομή. (Δεν ξέρω αν το εκφράζω σωστά).

 

π.χ. για να γράψω τη λέξη "θέλω" θα χρησιμοποιήσω με τη σειρά:

δεξί δείκτη (άνω), =θ

αριστερό παράμεσο (άνω), =ε

δεξί παράμεσο (μέση), =λ

και αριστερό δείκτη (κάτω) = ω

 

Αν τη γράψω με "ο" αντί για "ω", τότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσω στο τελευταίο πλήκτρο τον αριστερό παράμεσω (άνω) = ο. Δηλαδή ένα εντελώς διαφορετικό δάκτυλο σε μια εντελώς διαφορετική θέση...

 

Άρα χρησιμοποιώντας και τα 10 δάκτυλα για πληκτρολόγηση, η ορθογραφία αισθάνομαι πως κωδικοποιείται. Ενώ χρησιμοποιώντας μόνο 2.. δεν υπάρχει αυτή η αντίληψη (τονίζω πως αυτά τα αναφέρω πάντα κατά τη γνώμη μου και μόνο από προσωπικές παρατηρήσεις).

 

 

 

Συγγνώμη για την λεπτομερή ανάλυση. Ίσως ξεφεύγει και από το γενικότερο θέμα. (Δεν είναι το θέμα μας υπολογιστής και γραφή).

 

 

.

 

Εφόσον κάθε φορά που γράφεις μια λέξη πατάς μέσω επιλογής ένα πλήκτρο η επιλογή υπερισχύει της θέσης του πλήκτρου. Είτε δηλ γράφεις με τα δάχτυλα είτε με τη "μύτη":lol: που λέει ο λόγος πρώτα σκέφτεσαι με τι γράφεται και μετά επιλέγεις. Άρα αυτό που λες ίσως ισχύει μόνο σε σχέση με την πρακτικότητα και όχι σε σχέση με την ορθογραφία. Δηλαδή ενδεχομένως έτσι να γράφεις πιο γρήγορα. Ή ίσως έτσι να υποβοηθείται η ορθογραφία. Αλλά δεν αποτελεί προϋπόθεση.

 

Όσο για τη μνήμη της ορθογραφίας...

αυτό μου έκανε εντύπωση όταν το άκουσα από αρκετούς φίλους με αντίστοιχες σπουδές στην πληροφορική. Πως η ενασχόλησή τους με αυτόν (π.χ. χρήση υπολογιστή για γραφή, και ελάττωση χειρογράφων) είχε ως επίπτωση να "ξεχνούν" πώς γράφονται οι λέξεις.

Μπορώ να πω πως το είδα και στον εαυτό μου. Επειδή μου αρέσουν γενικά τα μέσα που προσφέρει η τεχνολογία και τα χρησιμοποιώ και στη δουλειά μου, πρόσεξα όμως πως "ξεχνούσα" ακόμα και απλές λέξεις.

Για να το διορθώσω αυτό, άρχισα να γράφω όποτε μπορούσα... χειρόγραφα κάποια πράγματα (όχι εκτεταμένα κείμενα, αλλά όμως σε σχετικά συστηματική βάση, έτσι ώστε να διατηρώ την επαφή μου με το γραπτό λόγο.... χειρογράφως!) Μπορώ να πω πως η ορθογραφία μου.... ανατροφοδοτήθηκε (αν και ακόμα πάσχει ).

 

 

Από εκεί απορρέει η απορία μου για το θέμα του υπολογιστή ως προς την ορθογραφία και κατ' επέκταση τη μάθηση γραφής.

 

 

Σίγουρα το μέτρο είναι το κλειδί...

... και... τελικά.. δεν χάνει τίποτα αν τον χρησιμοποιήσει αργότερα..

 

 

Για την μνήμη της ορθογραφίας κ εγώ συμφωνώ με τη Niki81 ότι επηρεάζεται πολύ αρνητικά από τη χρήση των greeklish.

[alcyon]

..... Είτε δηλ γράφεις με τα δάχτυλα είτε με τη "μύτη" ....

 

:lol: :lol: :lol: :lol:

Απίστευτο επιχείρημα! :lol:

 

 

Για τα grenglish... θα συμφωνήσω πως είναι ο μέγιστος δολοφόνος της ορθογραφίας!

Αν και αυτό το έπαθα χωρίς grenglish. (Αλλά εδώ ενδέχεται να παίζει γενικότερο "κάψιμο" εγκεφάλου λόγω κούρασης, παιδιών κτλ... )

[ζώπυρον]

Τώρα το πλατειάσαμε λίγο το θέμα (του υπολογιστή) αλλά παρ' όλα αυτά οι παράμετροι που ανοίχτηκαν είναι πολύ ενδιαφέρουσες!

 

Έχω παρατηρήσει κι εγώ πως όσοι ασχολούνται με τους υπολογιστές δεν τα καταφέρνουν άριστα με την ορθογραφία αλλά δεν ξέρω αν αυτό σχετίζεται άμεσα με την χρήση τους. Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι συνήθως οι¨"πρακτικής" κατεύθυνσης γενικά δεν τα πάνε πολύ καλά με την γλώσσα μιας και δεν της έδωσαν από τα σχολικά χρόνια την πρέπουσα σημασία, λόγω διαφορετικής κλίσης.

Γιατί όπως πολύ εύστοχα λέει η Νίκη παραπάνω "Οταν καποιος γνωριζει καλα κανονες γραμματικης και κατανοει για ποιο λογο μια λεξη γραφεται οπως γραφεται", δυσκολότερα κάνει λάθη.

 

Μετά, είναι και αυτό που είπε η Μαριαζίλ "Δεν αρκεί να διαβάζουμε μόνο για να θυμόμαστε την ορθογραφία, πρέπει και να παράγουμε γραπτό λόγο κι αυτό συνήθως ελαττώνεται μετά τα φοιτητικά μας χρόνια για διάφορους λόγους. Γι αυτό και γράφοντας κείμενα επανέρχεται η ικανότητα."

 

 

Είναι και άλλα πολλά ακόμα που επιβαρύνουν την όλη κατάσταση (της ορθογραφίας - γλώσσας) αλλά ίσως δεν είναι της παρούσης.

Επιγραμματικά, πιστεύω πως είναι η πλήρη απαξίωση της γλώσσας στην ουσία της - από το εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι την καθημερινότητά μας.

 

Προσωπικά πάντως, παρατήρησα πως όταν σταμάταγα για μεγάλα χρονικά διαστήματα να διαβάζω λογοτεχνία ή επικοινωνούσα/απαντούσα γραπτά μόνο μέσω σύντομων μηνυμάτων από το κινητό, η ορθογραφία μου χώλαινε. Άρα, δυστυχώς, έχω πιάσει τον εαυτό μου να έχει ορθογραφικά διλλήματα (πολύ ωραία το είπες Μαριαζίλ!). Κι αυτό, ως μέτρια χρήστρια των υπολογιστών (για τους οποίους έχω πει την γνώμη μου παραπάνω, σε άλλο μήνυμα).

[Melina22]

Τώρα το πλατειάσαμε λίγο το θέμα (του υπολογιστή) αλλά παρ' όλα αυτά οι παράμετροι που ανοίχτηκαν είναι πολύ ενδιαφέρουσες!

 

Έχω παρατηρήσει κι εγώ πως όσοι ασχολούνται με τους υπολογιστές δεν τα καταφέρνουν άριστα με την ορθογραφία αλλά δεν ξέρω αν αυτό σχετίζεται άμεσα με την χρήση τους. Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι συνήθως οι¨"πρακτικής" κατεύθυνσης γενικά δεν τα πάνε πολύ καλά με την γλώσσα μιας και δεν της έδωσαν από τα σχολικά χρόνια την πρέπουσα σημασία, λόγω διαφορετικής κλίσης.

Γιατί όπως πολύ εύστοχα λέει η Νίκη παραπάνω "Οταν καποιος γνωριζει καλα κανονες γραμματικης και κατανοει για ποιο λογο μια λεξη γραφεται οπως γραφεται", δυσκολότερα κάνει λάθη.

 

Μετά, είναι και αυτό που είπε η Μαριαζίλ "Δεν αρκεί να διαβάζουμε μόνο για να θυμόμαστε την ορθογραφία, πρέπει και να παράγουμε γραπτό λόγο κι αυτό συνήθως ελαττώνεται μετά τα φοιτητικά μας χρόνια για διάφορους λόγους. Γι αυτό και γράφοντας κείμενα επανέρχεται η ικανότητα."

 

 

Είναι και άλλα πολλά ακόμα που επιβαρύνουν την όλη κατάσταση (της ορθογραφίας - γλώσσας) αλλά ίσως δεν είναι της παρούσης.

Επιγραμματικά, πιστεύω πως είναι η πλήρη απαξίωση της γλώσσας στην ουσία της - από το εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι την καθημερινότητά μας.

 

Προσωπικά πάντως, παρατήρησα πως όταν σταμάταγα για μεγάλα χρονικά διαστήματα να διαβάζω λογοτεχνία ή επικοινωνούσα/απαντούσα γραπτά μόνο μέσω σύντομων μηνυμάτων από το κινητό, η ορθογραφία μου χώλαινε. Άρα, δυστυχώς, έχω πιάσει τον εαυτό μου να έχει ορθογραφικά διλλήματα (πολύ ωραία το είπες Μαριαζίλ!). Κι αυτό, ως μέτρια χρήστρια των υπολογιστών (για τους οποίους έχω πει την γνώμη μου παραπάνω, σε άλλο μήνυμα).

 

Αν κ όντως έχουμε βγει εκτός είναι όμως ενδιαφέρουσες παράμετροι όπως λες.

 

Συμφωνώ με όσα λες γιατί ως τα φοιτητικά χρόνια πράγματι ερχόμαστε συνεχώς σε επαφή με το γραπτό λόγο είτε μέσω ανάγνωσης είτε μέσω γραφής κειμένων. Αργότερα αυτό σε κάποιους περιορίζεται είτε σε μεγάλο είτε σε μικρότερο βαθμό με αρνητικές επιπτώσεις στην ορθογραφία.

 

Εγώ το παρατηρώ στην αγγλική γλώσσα με την οποία η επαφή μου μειώθηκε πολύ από τότε που τελείωσα και πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για τη σωστή ορθογραφία. Η μνήμη όταν περνά καιρός έχει την τάση να "αλλοιώνει" την πραγματική μορφή με την οποία αποθηκεύτηκαν οι πληροφορίες.

[jannis]

Εντάξει, και τώρα που μου έφυγε η "μύγα" συνεχίστε,

η κόρη μου σήμερα με είδε να δουλεύω και ήθελε να βάλουμε ένα DVD Barbie να παίξουμε και της είπα όχι τώρα, μια άλλη μέρα,

και στο "γιατί" σκεφτόμουν να απαντήσω

-Δεν έχουμε καταλήξει ακόμη σε πόρισμα στο forum...

[mariazil]

Μεγάλη δύναμη, παιδί μου, το parents:lol:

 

και στο "γιατί" σκεφτόμουν να απαντήσω

-Δεν έχουμε καταλήξει ακόμη σε πόρισμα στο forum...

:lol:Και μένα ο δικός μου με ρώτησε κάποτε "Μα γιατί μπαίνεις στην ίδια σελίδα κάθε μέρα (εννοώντας το φόρουμ) κι όταν του είπα ότι έτσι "μιλάω"με άλλες μαμάδες για θέματα που αφορούν εμάς και τα παιδιά μας συμπέρανε ότι έχουν όλες αγόρια (αφού το λογότυπο είναι ... γαλάζιο) ενώ στο cafe οι μαμάδες έχουν κορίτσια, αφού είναι ... ροζ

[alcyon]

Η παραγωγή γραπτού λόγου (μου φαίνεται) πως δεν είναι ισάξια όταν γράφεται με υπολογιστή αντί για χειρόγραφο. Αυτό έλεγα πριν... αλλά επειδή είναι πολυπαραγοντικό το θέμα...... κανείς δεν ξέρει.

 

 

 

jannis...

 

Αν κατάλαβα καλά, αναρωτιέσαι τι να λες το παιδί ως προς τον χρονικό περιορισμό της χρήσης του υπολογιστή... σωστά;

Για την τηλεόραση τι λες; Θα μπορούσες να πεις κάτι αντίστοιχο και για τον υπολογιστή.

Αυτό που σκέφτομαι (και έλεγα παλιότερα στα παιδιά, όταν ασχολιόμασταν λίγο με pc -γιατί μετά το σταματήσαμε, κάναμε άλλα πράγματα), είναι πως.... Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε αλλά ο υπολογιστής κουράζει το μυαλό μας και γι' αυτό πρέπει να προσέχουμε. Τους έβαζα ένα ρολογάκι και τους έλεγα πως μόλις χτυπήσει, θα πρέπει να σταματήσουμε. Και όλα πήγαιναν καλά (αν και κάποιες διαμαρτυρίες τις είχαμε στην αρχή).

 

 

Αλήθεια, όταν τα παιδιά σηκώνονται από το μηχάνημα... πώς είναι; Δεν έχουν κάποια υπερένταση (η οποία μεταφράζεται σε ψιλο-γκρίνια, ή ένταση);;

 

Επίσης... πόσο είναι το "μέτρο" που λέτε; Πόση ώρα και με ποια συχνότητα ασχολούνται;

[jannis]

Εγώ ακόμα δεν τα έχω αφήσει μπροστά στο μηχάνημα, μόνο μαζί είδαμε κάποια πράγματα στο internet.

Για την τηλεόραση δεν τους έχω πει πολλά πολλά, απλώς δεν έχουν συνηθίσει ότι καθημερινά θα βλέπουν (στις διακοπές καμοιά φορά παρεκτρέποντε αλλά μετά γυρνάμε στην ρουτίνα. Ο γιος μου τα βαριέται τα παιδικά ή κόρη μου τα ζητάει καμοιά φορά στις πιο ακατάλληλες ώρες και έτσι τελικά δεν βλέπει. Τισ καθημερινές τα βράδια μπορεί να δουν λίγο από τις εκπομπές που βλέπουμε εμείς, ενθουσιάζονται με τον καιρό, τα ζώα και με κάποια αθλητικά.

 

Κάποια από τα site που είπαν πριν τα κορίτσια είναι καλά θα αρχίσω σιγά σιγά να τους αφήνω - αφού λύσω το "ιδιοκτησιακό μου"

Θα αρχίσω σιγά σιγά και αραιά γιατί για τα παιδιά μου όλα είναι "δουλειά" και όλα είναι "παιχνίδι". Δηλαδή το να τους περάσω σε αυτή την ηλικία ότι "είναι εργαλείο" και όχι μόνο για διασκέδαση δεν παίζει γιατί για αυτούς όλα είναι διασκέδαση και όλα είναι μάθηση και αυτό θέλω να το κρατήσω έτσι όσο καιρό μπορώ....

[Access]

ως δυσλεκτική με τρομερό πρόβλημα στην ορθογραφία η εκμάθηση του τυφλού συστήματος, βελτίωσε κατά πολύ το πρόβλημα είναι όπως το περιγράφει περίπου η alcyon "χωροταξικό" η σωστή ορθογραφία αποτυπώνεται στον εγκέφαλο, σε σημείο που αν έχεις κάνει λάθος το "καταλαβαίνεις" χωρίς να δεις την οθόνη και το δάκτυλο πάει μόνο του στο backspace :roll: βέβαια τα τελευταία 15 χρόνια έχω γράψει άπειρα κείμενα ίσως να παίζει και αυτό ρόλο.

 

Η κόρη μου είναι μικρή ακόμα και δεν με έχει απασχολήσει το θέμα ουσιαστικά, ως αναποφάσιστη όμως, θα με ενδιέφερε να ακούσω για το τι θα μπορούσε να "χάσει" το παιδί μαθαίνοντας σε μεγαλύτερη ηλικία και πόση είναι η ώρα που επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή

[mariazil]

Κορίτσια, η ώρα είναι ανάλογη της ηλικίας, για παιδιά προσχολικής ηλικίας που λέμε εδώ 4-5 χρονών, δεν είναι πάνω από 20 λεπτά και πάντα με επίβλεψη το ξαναλέω. Για αρχή το 10λεπτο κάθε δυο μέρες είναι μια χαρά. Εγώ είχα ρωτήσει παιδοψυχολόγο με την οποία συνεργαζόμουν για κάποιο μαθητή μου και μου είπε ότι συνυπολογίζεται ο χρόνος μπροστά στον υπολογιστή με τον χρόνο μπροστά στην τηλεόραση και δεν πρέπει και οι δύο μαζί να ξεπερνούν τα 50 λεπτά την ημέρα.

Επειδή διάβασα για καταιγισμό πληροφοριών κλπ, αυτό εννοείται ότι δεν θα το αφήσετε να συμβεί. Είναι ποτέ δυνατόν να αφήσετε τόσο μικρό παιδί να δει ό,τι νάναι; Προετοιμάζουμε πάντα αυτό που θα δει, δεν πρέπει να αφήνουμε περιθώριο για δυσάρεστες εκπλήξεις. Τα καλά εκπαιδευτικά παιχνίδια π.χ. σέβονται τις ανάγκες του μικρού παιδιού και δεν το βομβαρδίζουν με πληροφορίες που δεν "χωράνε"στην ηλικία του.

Έτσι αποφεύγουμε και την έξαψη και την υπερένταση στην οποία αναφέρθηκες, alcyon. Λίγη ώρα, διαλεγμένα πράγματα που μπορεί να δει και να κάνει και πάντα με έλεγχο. Σε μας τουλάχιστον αυτό πιάνει και μετά το 20λεπτο (είναι 5+) επιστρέφει χαρούμενος στα τρενάκια (τώρα που θα ...κλείσει ο ΟΣΕ αποφάσισε να γίνει σταθμάρχης) και ό,τι άλλο θέλει να κάνει τέλος πάντων.

[σπουργίτι]

Εγώ είχα ρωτήσει παιδοψυχολόγο με την οποία συνεργαζόμουν για κάποιο μαθητή μου και μου είπε ότι συνυπολογίζεται ο χρόνος μπροστά στον υπολογιστή με τον χρόνο μπροστά στην τηλεόραση και δεν πρέπει και οι δύο μαζί να ξεπερνούν τα 50 λεπτά την ημέρα.

 

Μάλλον πρέπει να επανεξετάσω το θέμα της τηλεόρασης, γιατί κατά κανόνα βλέπουν περισσότερο από 1 ώρα την ημέρα

[alcyon]

Για τις συνέπειες μπροστά στην οθόνη θα συμφωνήσω με όσα λέει η mariazil.

 

Εμείς τον Η/Υ δεν τον καθιερώσαμε τελικά (ενώ είχα ξεκινήσει παλιότερα, τελικά το παρατήσαμε). Τηλεόραση 0-3 φορές την εβδομάδα και το πολύ 30-35 λεπτά.

Έχω παρατηρήσει πως τα 25 λεπτά είναι το καλύτερο (δεν κουράζονται, και δε ζητούν περισσότερο -"χορταίνουν"), πάνω από 40.... πέφτει γκρίιιιιιινιαααααα (μετά).

[jannis]

Ποντίκι για παιδιά υπάρχει?

Η κόρη μου είναι μικροσκοπική και ακόμη με σχετικά μικρό ποντίκι είναι τεράστιο για το χέρι της!

[alcyon]

Πάρε αυτά που είναι για λαπτοπ, κάποια που είναι εντελώς μινιατούρες αλλά πλήρως λειτουργικά.

[mariazil]

Το μεσημέρι πήρε το μάτι μου την Άλκη Ζέη στην ΕΤ1, σε επαναπροβολή παλαιότερης εκπομπής και έλεγε ακριβώς αυτό:να μην αφήνουμε τα παιδιά να τα "καταπίνει" η εικόνα! Εντυπωσιάζονται και "κολλάνε" σ'αυτό που φαίνεται κι έτσι δεν σκέπτονται, δεν αναρωτιούνται τί υπάρχει από πίσω, τί υπήρχε πριν και τί θα γίνει μετά, αυτό που σου δίνει δλδ ένα βιβλίο ή μια διήγηση. Το έλεγε σε σχέση με την τηλεόραση και το βίντεο, αλλά κι ο η/υ έχει οθόνη εξίσου εντυπωσιακή. Κι έλεγε επίσης ότι το πιο σημαντικό είναι να έχουν ποικίλα ερεθίσματα και να ευχόμαστε να αποκτήσουν τα δικά τους προσωπικά ενδιαφέροντα, όποια κι αν είναι αυτά...

[jannis]

Ας πούμε σχετικό για την τηλεόραση / εικόνες : Διαβασα στο

http://democraticschoolsgr.blogspot.com/

 

το άρθρο "Τα 4 κλειδιά του μέλλοντος μας"

ότι τα 4 πράγματα που πρέπει να μάθουν τα παιδιά πριν μάθουν να διαβάζουν / γράφουν είναι:

.Πως φυτεύουμε ένα δέντρο και πως καλλιεργούμε τα φυτά

2.Πως συλλέγουμε την τροφή μας και τέχνη της υγιεινής μαγειρικής

3.Πως λειτουργεί το σώμα μας και πως αυτοθεραπευόμαστε

4.Πως φτιάχνονται οι ταινίες και τα οπτικοακουστικά έργα

 

και για το τελευταίο λέει κάτι πολύ ενδιαφέρον:

"Τέλος, προκειμένου όλα τα παραπάνω να έχουν κάποια δυνατότητα εφαρμογής στη ζωή μας είναι απαραίτητο να εφοδιαστούμε από νεαρή ηλικία με τις απαραίτητες γνώσεις γύρω από τις τεχνικές χειραγώγησης της κοινής γνώμης μέσα από την παντοδυναμία του «πολιτισμού της εικόνας» και της έβδομης τέχνης που περιλαμβάνει και όλες τις άλλες. Ένα παιδί που κατέχει την τεχνική κατασκευής κινούμενων εικόνων με ηχητική ή μη επένδυση, μπορεί πολύ εύκολα να διακρίνει τη φαντασία της προκατασκευασμένης εικονικής πραγματικότητας από την ίδια την πραγματικότητα που βιώνει, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη της κρίσεώς του απέναντι σε ένα αμείλικτο «βομβαρδισμό» μηνυμάτων και εικόνων που αμβλύνουν την κριτική του ικανότητα και προσπαθούν να το μεταμορφώσουν σε ένα παθητικό δέκτη προτύπων, στερεοτύπων (πχ. σχέσεις φύλων) και συμπεριφορών (πχ. βίαιη επίλυση διαφορών) που αναιρούν την ίδια του τη φύση.

Απομυθοποιώντας λοιπόν το μέσο, που στην εποχή μας έχει ταυτιστεί με το μήνυμα, θωρακίζουμε τη συνείδησή μας, την ψυχική μας υγεία και την ανθρωπιά μας, ενώ σταδιακά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το ίδιο το μέσο, με όλες τις εκφάνσεις του (δραματικά και σκωπτικά), για να διαδώσουμε το μήνυμα της ελπίδας, της ειρήνης, της συμπόνιας και της αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής μας."

[mariazil]

Απομυθοποιώντας λοιπόν το μέσο, που στην εποχή μας έχει ταυτιστεί με το μήνυμα, θωρακίζουμε τη συνείδησή μας, την ψυχική μας υγεία και την ανθρωπιά μας, ενώ σταδιακά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το ίδιο το μέσο, με όλες τις εκφάνσεις του (δραματικά και σκωπτικά), για να διαδώσουμε το μήνυμα της ελπίδας, της ειρήνης, της συμπόνιας και της αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής μας."

Κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ. Ξεκινήσαμε από πολύ νωρίς να εξηγούμε στο παιδί ότι η τηλεόραση δεν είναι μαγικό κουτί που βγάζει εικόνες, αλλά ένας πομπός που δέχεται κύματα κλπ κλπ... Σας πληροφορώ ότι δέχτηκε την εξήγηση μια χαρά, μας έκανε και ερωτήσεις του τύπου "τί κύματα είναι αυτά και γιατί δεν τα βλέπουμε", "πώς μεταδίδονται από την κεραία στη συσκευή, διαπερνούν τον τοίχο;" με λίγα λόγια πιο πολύ τον ενδιαφέρει πώς δουλεύει το μηχάνημα παρά τί δείχνει...

Είναι εκπληκτικό πόσα πολλά καταλαβαίνουν...

[Ellemphriem]

Κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ. Ξεκινήσαμε από πολύ νωρίς να εξηγούμε στο παιδί ότι η τηλεόραση δεν είναι μαγικό κουτί που βγάζει εικόνες, αλλά ένας πομπός που δέχεται κύματα κλπ κλπ... Σας πληροφορώ ότι δέχτηκε την εξήγηση μια χαρά, μας έκανε και ερωτήσεις του τύπου "τί κύματα είναι αυτά και γιατί δεν τα βλέπουμε", "πώς μεταδίδονται από την κεραία στη συσκευή, διαπερνούν τον τοίχο;" με λίγα λόγια πιο πολύ τον ενδιαφέρει πώς δουλεύει το μηχάνημα παρά τί δείχνει...

Είναι εκπληκτικό πόσα πολλά καταλαβαίνουν...

 

Ακριβως ετσι θελω και εγω να το κανω. Τπτ περιεργο ουτε εκφοβιστικο. Ουτε για μενα ουτε για το παιδι. Αλκυων για το μετρο που λες δεν εχω ωρα που βαζω. Μπορει να δουμε DVD (παντα μαζι αλλα μετα απο κανα 20λεπτο σηκωνομαστε). Απο εκει και περα θα δουμε βιντεο μουσικα μαζι, θα της κατεβασω εικονες με διαφορα που της αρεσουν (ζωα κυριως αλλα και το φεγγαρι τωρα τελευταια της αρεσει πολυ) και ισως και να ακουσουμε και μονο μουσικη.

 

Δεν εχω καταφερει να διαβασω λεπτομερως τι γραψατε απλα ειδα κατι με ορθογραφιες και τετοια. Δεν εχω να εκφρασω αποψη εκει μιας και γραφομηχανη εμαθα 10 χρονων (η μανα μου με εμαθε), ξερω τυφλο συστημα αλλα οχι αυτο που μαθαινουν στις σχολες. Το δικο μου ειναι φυσικο μετα απο 26 χρονια πληκτρολογησης. Γραφω και ποτε δεν κοιταω. Γραφω ταχυτατα Αγγλικα και γρηγορα Ελληνικα. Πολυ πιο γρηγορα απο το να γραψω με το χερι.....επισης η γνωση γραφομηχανης απο νωρις και ποτε δεν με εμποδισε ουτε στο σχολειο ουτε αργοτερα στην ορθογραφια (αν και λαθη κανω κυριως απο βιασυνη, και να σκεφτεις οτι λειτουργω καλυτερα στα Αγγλικα απο οτι στα Ελληνικα, τες πα)......οποτε δεν με φοβιζει ουτε αυτο με το παιδι. Επιστημονικα δεν μιλαω, μιλαω απο εμπειρια και ειναι αρκετη στην πληκτρολογηση......

 

Η ουσια σε μενα ειναι οτι γνωριζω τι θα πει τεχνολογια και ζουμε μεσα σε αυτην. Το παιδι λοιπον θα μαθει να λειτουργει τελεια με αυτην απο ειδικους και οχι απο το σχολειο (το ξαναειπα αυτο αλλα το προσπερασατε) γιατι εμπιστευομαι εμενα καλυτερα απο τους δασκαλους (ξερω τι ξερω και το ξερω πολυ καλα). Οποτε για μενα αυτος ειναι ο βασικος λογος που την εισαγω στον τομεα μου τοσο νωρις. Τις βασεις θα τις παρει απο εμενα και τον πατερα της και μετα στο σχολειο ας βραζουν οριζα πιλαφι και ας κανουν οτι θελουν ποσως με ενδιαφερει. Επισης για να το ξεκαθαρισω το οτι ενα παιδι βλεπει ΤΒ και δουλευει PC δεν σημαινει αυτοματα οτι ειναι couch potato......και οτι δεν εχει αλλη ζωη.......και καθυστερησα ακριβως γιατι μεσα στο σπιτι ΔΕΝ ειμαστε καθολου. Ολη μερα εξω βολεδερνουμε με την μικρη......και γιαυτο δεν μπαινει ΟΥΤΕ η μαμα συχνα ιντερνετ τις τελευταιες μερες.......

 

Αντε καλη συνεχεια. Εγω νομιζω εκλεισα με το θεμα, εκτος και αν καποιος θελει να με ρωτησει τπτ.........φιλακια

[ζώπυρον]

...Η ουσια σε μενα ειναι οτι γνωριζω τι θα πει τεχνολογια και ζουμε μεσα σε αυτην. Το παιδι λοιπον θα μαθει να λειτουργει τελεια με αυτην απο ειδικους και οχι απο το σχολειο (το ξαναειπα αυτο αλλα το προσπερασατε) γιατι εμπιστευομαι εμενα καλυτερα απο τους δασκαλους (ξερω τι ξερω και το ξερω πολυ καλα). Οποτε για μενα αυτος ειναι ο βασικος λογος που την εισαγω στον τομεα μου τοσο νωρις. Τις βασεις θα τις παρει απο εμενα και τον πατερα της και μετα στο σχολειο ας βραζουν οριζα πιλαφι και ας κανουν οτι θελουν ποσως με ενδιαφερει...

 

Διαβάζω με προσοχή τις απόψεις σου. Είναι ενδιαφέρουσες και με κάνουν να ανοίξω την σκέψη μου - ανεξάρτητα, αν στο τέλος συμφωνήσουμε ή όχι. Επίσης, διακρίνω μεγάλη αγάπη στο εργασιακό σου αντικείμενο κι αυτό είναι πραγματικά πολύ ωραίο!

Όμως

για ξαναδιάβασε τα λόγια σου που παράθεσα. Δεν διακρίνεις μια υπερβολή? ^Οι γονείς είναι ειδικοί - οι δάσκαλοι όχι?

^Οι γονείς πρέπει να υποκαθιστούν τους δασκάλους ή όταν έχουν την γνώση όπως εσείς, να παρακολουθούν την "σχολική" πορεία του παιδιού κι αναλόγως να "επεμβαίνουν"?

^Ανεξάρτητα εαν είναι ο γονιός ή ο δάσκαλος, γιατί πρέπει ένα παιδί να μπει στον κόσμο των υπολογιστών από τα 2-3 του κι όχι από τα 5-6 του?

^Ζούμε όλοι μέσα στην τεχνολογία, άλλος λίγο κι άλλος πολύ (εγώ λίγο!). Καταλαβαίνω απόλυτα πως πρέπει να συμβαδίσουμε με τα νέα δεδομένα. Αλλά - όπως είπε και η Θεοδώρα νομίζω, αρκετά μηνύματα πιο πίσω και τα λόγια της μάλλον παρερμηνεύτηκαν - χρειαζόμαστε ή θέλουμε να γίνουμε και μάγειρες. Αυτό σημαίνει πως θα υπάρχει ζήτηση για τους χειριστές "ρομπότ-μάγειρες" (ναι, το πιστεύω πως θα γίνει) αλλά θα υπάρχει και ζήτηση και για τους "μάγειρες σε κουτούκια" (γιατί η ανθρώπινη επαφή είναι ανεκτίμητη κι αναντικατάστατη) όπου μια απλή γνώση υπολογιστών θα τους δίνει την δυνατότητα να "κατεβάσουν" συνταγές ή να μηχανογραφήσουν την επιχείρησή τους.

 

Θα χαιρόμουν να σε (ξανα)κούσω. Εξάλλου, έθεσα ερωτήματα που κι εγώ δεν έχω απαντήσει απόλυτα...