Υπολογιστής και παιδιά

[θεοδώρα3]

Εικόνες, εικόνες, εικόνες,

ήχος, πληροφορίες, πληροφορίες,

ερεθίσματα ερεθίσματα ερεθίσματα.........

Η πληθώρα ερεθισμάτων, πληροφοριών και προκλήσεων έχει στείλει ήδη αρκετά παιδιά στο νοσοκομείο με black out στον εγκέφαλο.

Η ζωγραφική , η μουσική , η εικόνα, το παιχνίδι , μπορούν να προσφερθούν στο παιδί πάρα πολύ ωραία χωρίς οθόνη και πλήκτρα, αναπτύσσοντας μάλιστα πολύ περισσότερες ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ, χωρίς την ακτινοβολία και όποια άλλα αρνητικά και κινδύνους έχει η ενασχόληση με τον ΗΥ.

 

Άρα ο υπολογιστής είναι περισσότερο χρήσιμος σε έναν γονιό ή έναν εκπαιδευτικό, ως εργαλείο βοηθητικό.

 

Από εκει μπορούμε εμείς οι μεγάλοι, χωρίς πολλή ενασχόληση να αντλήσουμε πληροφορίες, ιδέες, εικόνες , έστω και κάποια βίντεο που θα ανοίξουν τους ορίζοντες του παιδιού.

 

Η ενασχόληση του ίδιου του παιδιού με αυτό είναι περισσότερο επιζήμια , παρά αποτελεσματική στην παιδεία του.

[jannis]

Ellemphriem μπορεί να μην είμαστε expert αλλά ξέρουμε την διαφορά μεταξυ Play station και υπολογιστη το θέμα που φοβάμαι εγω - και δεν είμαι κάθετα αντίθετη με την χρήση τους σκέφτομαι να τους αφήσω να κάνουν κάποια πράγματα - είναι αν αρχίσουν να παίζουν παιχνίδια στους υπολογιστές αν θα εθιστούν γενικά. Το έχω δει να συμβαίνει σε παιδάκια του κύκλου μου και δεν μου αρέσει νομίζω ότι είναι σαν να τους κλέβεις κάτι από την παιδική ηλικία τους.

Έτσι δεν έχω αρχίσει ακόμα να τους αφήνω να ασχολούνται, θα δοκιμασω αυτό το parental control πρώτα και μετά θα δω. Τους έχω κατά καιρό δείξει εικόνες για πράγματα που με ρωτούσαν και έχουν καταλάβει ότι στο internet βρίσκουμε πράγματα και μερικές φορές μου λένε βρες μας ένα ..(δεινόσαυρο, μπαλαρίνα, κλπ)... στο internet.

Ερώτηση, αν βάλεις το parental control αφήνει το χρήστη να σβήσει αρχεία στο δίσκο?

θέλω να τους δείξω κάποια πράγματα αλλά προτίμω να τους αφήσω να πειραματιστούνε. Με τα παιχνίδια / βιβλία δεν τους λέω ποτέ τι να παίξουν, πως να παίξουν, και πόση ώρα και για αυτό φοβάμαι ότι θα είναι δύσκολο να τους βάλω χρονικό όριο σε αυτό. Γενικά το απόγευμα προσπαθώ να τα αφήσω να κάνουν ότι θέλουν, θέλουν να παίξουν έξω οκ θέλουν μέσα οκ θέλουν να ζωγραφίσουν να χορέψουν κλπ. Όριο βάζω στην τηλεόραση και τους λεω ότι δεν κάνει πολύ ώρα έτσι τις καθημερινές βλέπουν ελάχιστα και εμεις βλεπουμε μετά που κοιμούνται. Για τον υπολογιστή τι να τους πω? Γιατί δεν τους αφήνω πολύ ώρα?

Γιατί βλεπουν ήδη αρκετή ώρα εμένα ή τον μπαμπά και τους λέμε ότι κάνουμε δουλεια και μου λένε ότι θέλουν και αυτοί να κάνουν δουλειά...(όπως δηλαδή μαγειρεύουν στην ψεύτικη κουζίνα τους ή μαστορεύουν στον πάγκο τους κλπ) δηλαδή είναι 4 αλλά δεν ξέρω αν είναι θέμα ωριμότητας νομίζω ότι θα το δουν όπως βλέπουν τα παιχνίδια τους

και αυτά εργαλεία είναι και απο αυτά μαθαίνουν και έτσι φοβάμαι δεν ξέρω πως να χειριστώ το "τόση ώρα επιτρέπεται" ...

[alcyon]

Γενικά στην ανάπτυξη των παιδιών έχω προσέξει (προσωπική παρατήρηση -μη με ρωτήσετε για έρευνες) πως ακολουθούν τα στάδια που έγιναν και οι επιστημονικές ανακαλύψεις. Πρώτα η δίποδη βάδιση, μετά ο λόγος (χρονολογικά).... Τυχαίο λοιπόν που τα παιδιά μαθαίνουν πρώτα να περαπατούν και μετά να μιλούν;

Αν ρίξετε μια ματιά στην ιστορία της επιστήμης, θα δείτε πως τα παιδιά είναι μια μικρή περίληψη αυτής.

 

Σε αυτή τη λογική ...... ο υπολογιστής ήρθε ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ... και ως εργαλείο.... που ήρθε να επιταχύνει διεργασίες που ήθελαν χρόνο. Ας μάθει πρώτα λοιπόν τις διεργασίες αυτές, κι έπειτα να κοιτάξει πώς βελτιώνονται (ακόμα και με χρήση του υπολογιστή).

 

Δηλαδή... ας μάθει πρώτα το παιδί να χρησιμοποιεί μαχαιροπήρουνο, να κοιτά τον ουρανό με τα αστέρια, να κοιτάζει τι συμβαίνει όταν ανακατεύει κανείς το ξύδι με τη σόδα.... και αργότερα ας κάνει μαθηματικά (όχι αριθμητική... μιλάω για μαθηματικούς υπολογισμούς)... αργότερα ας δει πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή ως εργαλείο.

 

 

Από την άλλη, εγώ ως γονιός χρησιμοποιώ αυτόν ως εργαλείο, για να βρω ζωγραφιές, ή να οργανώσω ΦΥΣΙΚΕΣ δραστηριότητες ή να αντλήσω πληροφορίες που αφορούν το παιδί. Αυτό είναι εντελώς διαφορετική χρήση του Η/Υ, από αυτή που θα κάνει το παιδί.

 

Έτσι όπως βλέπω ανούσια την τηλεόραση σε αυτές τις ηλικίες... το ίδιο θεωρώ και για τον υπολογιστή.

 

Θα συμφωνήσω στο "μέτρο"... αλλά η πρώτη προσωπική του επαφή, ας είναι αργότερα ηλικιακά, όχι στα 4 ή στα 2 έτη.

[jannis]

Γενικά στην ανάπτυξη των παιδιών έχω προσέξει (προσωπική παρατήρηση -μη με ρωτήσετε για έρευνες) πως ακολουθούν τα στάδια που έγιναν και οι επιστημονικές ανακαλύψεις. Πρώτα η δίποδη βάδιση, μετά ο λόγος (χρονολογικά).... Τυχαίο λοιπόν που τα παιδιά μαθαίνουν πρώτα να περαπατούν και μετά να μιλούν;

Αν ρίξετε μια ματιά στην ιστορία της επιστήμης, θα δείτε πως τα παιδιά είναι μια μικρή περίληψη αυτής.

 

.

 

Και πραγματικά είναι μια θεωρεία / φιλοσοφία αυτό που λες

ότι ή οντογένεση μιμείται /επαναλαμβανει την την φυλογένεση !

http://en.wikipedia.org/wiki/Recapitulation_theory

Δηλαδή ότι η ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού και τα επιτέυγματα του ακολουθεί τον τρόπο που αναπτύχθηκε ο ανθρώπινος εγκέφαλος από την αρχή της ανθρωπότητας.

[goofy]

Ellemphriem μπορεί να μην είμαστε expert αλλά ξέρουμε την διαφορά μεταξυ Play station και υπολογιστη το θέμα που φοβάμαι εγω - και δεν είμαι κάθετα αντίθετη με την χρήση τους σκέφτομαι να τους αφήσω να κάνουν κάποια πράγματα - είναι αν αρχίσουν να παίζουν παιχνίδια στους υπολογιστές αν θα εθιστούν γενικά. Το έχω δει να συμβαίνει σε παιδάκια του κύκλου μου και δεν μου αρέσει νομίζω ότι είναι σαν να τους κλέβεις κάτι από την παιδική ηλικία τους.

Έτσι δεν έχω αρχίσει ακόμα να τους αφήνω να ασχολούνται, θα δοκιμασω αυτό το parental control πρώτα και μετά θα δω. Τους έχω κατά καιρό δείξει εικόνες για πράγματα που με ρωτούσαν και έχουν καταλάβει ότι στο internet βρίσκουμε πράγματα και μερικές φορές μου λένε βρες μας ένα ..(δεινόσαυρο, μπαλαρίνα, κλπ)... στο internet.

Ερώτηση, αν βάλεις το parental control αφήνει το χρήστη να σβήσει αρχεία στο δίσκο?

θέλω να τους δείξω κάποια πράγματα αλλά προτίμω να τους αφήσω να πειραματιστούνε. Με τα παιχνίδια / βιβλία δεν τους λέω ποτέ τι να παίξουν, πως να παίξουν, και πόση ώρα και για αυτό φοβάμαι ότι θα είναι δύσκολο να τους βάλω χρονικό όριο σε αυτό. Γενικά το απόγευμα προσπαθώ να τα αφήσω να κάνουν ότι θέλουν, θέλουν να παίξουν έξω οκ θέλουν μέσα οκ θέλουν να ζωγραφίσουν να χορέψουν κλπ. Όριο βάζω στην τηλεόραση και τους λεω ότι δεν κάνει πολύ ώρα έτσι τις καθημερινές βλέπουν ελάχιστα και εμεις βλεπουμε μετά που κοιμούνται. Για τον υπολογιστή τι να τους πω? Γιατί δεν τους αφήνω πολύ ώρα?

Γιατί βλεπουν ήδη αρκετή ώρα εμένα ή τον μπαμπά και τους λέμε ότι κάνουμε δουλεια και μου λένε ότι θέλουν και αυτοί να κάνουν δουλειά...(όπως δηλαδή μαγειρεύουν στην ψεύτικη κουζίνα τους ή μαστορεύουν στον πάγκο τους κλπ) δηλαδή είναι 4 αλλά δεν ξέρω αν είναι θέμα ωριμότητας νομίζω ότι θα το δουν όπως βλέπουν τα παιχνίδια τους

και αυτά εργαλεία είναι και απο αυτά μαθαίνουν και έτσι φοβάμαι δεν ξέρω πως να χειριστώ το "τόση ώρα επιτρέπεται" ...

 

Για την τηλεόραση τι ακριβώς τους είπες; Αν το ψιλοδιασκευάσεις, μήπως σου βγει και κάτι για τον η/υ; Για μενα ισχύουν πάνω κάτω τα ίδια.

Εγώ πάντως της κόρης μου της έχω πει ξεκάθαρα ότι δε θέλω να βλέπει πόλύ τβ ή να ασχολείται με τον η/υ παρά ελάχιστα, γιατί απλούστατα, της κλέβει ώρες από πιο δημιουργικές κι ενδιαφέρουσες απασχολήσεις, ότι η οθόνη χαλάει τα μάτια κι ότι θα "χαζέψει με τα χαζοκούτια κι είναι κρίμα" (ναι της το είπα και αυτό μετά το χιλιοστό "μα γιατί" στις αρχές). Φαίνεται να το έχει καταλάβει, καθώς δεν αποζητά την τηλ. σχεδόν καθόλου και όταν κάθεται και της λέω ότι πέρασε η ώρα σου, την κλείνει χωρίς μα μου σου του. Στον υ/η σπανιότατα θα κάτσει να ζωγραφίσει, όταν πραγματικά σκυλοβαριέται ή είναι πολύ κουρασμένη ή θα κάτσουμε μαζί όταν θα θελήσουμε να βρούμε κάτι εγκυκλοπαιδικό.

[jannis]

Πανω κάτω αυτά που λες τους είπα για την τηλεόραση, ουσιαστικά κάνει κακό η πολλή ώρα, αλλά δεν βλέπουμε ούτε εμείς τις καθημερινες, την ανοίγουμε το βράδυ συνήθως μετά τις 8. Αν είναι ξύπνια βάζουμε κανένα ντοκυμαντέρ και μπορεί να δουνε (τους αρέσουν πολύ αυτά με τα ζώα στην ΕΡΤ 3- αν και μερικές φορές είναι λίγο άγρια...)

Το Σαββατοκυριάκο βλέπουν το πρωί παιδικό καμοία ώρα και μπορεί και τα τραγουδάκια μετά. Μετά αν θέλουμε να δούμε εμείς κάτι τους λέμε ότι είναι η δική μας σειρά.

Το θέμα με τον υπολογιστή είναι ότι βλέπουν εμάς να ασχολούμαστε και αν τους πω κάνει κακό, θα αρχίσει ένας ανούσιος διαλογος αν κάνει κακό στην μαμα και μπαμπά κλπ...Προς το παρόν δεν τους αφήνω να ασχολούνται μόνο μαζί βρήκαμε κάποια πράγματα.

Έχω και ενα θέμα "κτητικότητας", τελικά μάλλον θέλω ο υπολογιστής μου να είναι δικός μου και μόνο δικός μου! Και δεν θέλω να έχω το αγχος ότι θα μου χαλάσουν κάτι ή όχι παρόλα τα μέτρα που μπορώ να πάρω και ούτε να τους το μεταφέρω αυτό το άγχος... Έτσι μάλλον θα πρέπει να τους στησουμε ένα άλλο πρώτα...

[mariazil]

Καλημέρα, κορίτσια! Δείτε το βιντεάκι

http://vod.sch.gr/video/view/754.html

Ο πιτσιρικάς είναι στην Α'Δημοτικού. Χρησιμοποιεί τον υπολογιστή με επίβλεψη και μαθαίνει να τον χειρίζεται. Πριν μου πείτε ότι αυτό γίνεται στο δημοτικό, σας προλαβαίνω ότι ήδη γίνεται σε Νηπιαγωγεία και ορισμένους ιδιωτ. παιδικούς σταθμούς(ως επιπλέον παροχή). Η πρώτη επαφή του γιου μου έγινε ακριβώς στον παιδικό σταθμό, στα 3.

Ναι, δεν είναι το άπαν ο η/υ για αυτή την ηλικία, είναι όμως μέρος της ζωής του παιδιού, υπάρχει στο περιβάλλον του καλώς ή κακώς. Πιστεύω ότι αντί να δαιμονοποιούμε τον η/υ, μπορούμε να αποδείξουμε στο παιδί μας ότι είναι ένα εργαλείο στο οποίο έχει περιορισμένη και ελεγχόμενη πρόσβαση.

Η alcyon έχει δίκιο ως προς την ανάπτυξη των παιδιών κι ότι υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά που μπορούν και πρέπει να κάνουν τα παιδιά πριν ασχοληθούν με αυτό, αλλά πείτε μου το τηλέφωνο, ας πούμε, πότε εφευρέθηκε; Δεν το χρησιμοποιούν τα παιδάκια, ακόμη και τα πιο μικρά; Δεν μπαίνουν στο αυτοκίνητο; Δεν βλέπουν ταινία στο σινεμά ή στο βίντεο και πολλά άλλα; Θα μου πείτε αυτές οι εφευρέσεις δεν "αντικαθιστούν" το μυαλό. Δεν σκέφτονται αντί για μας. Ούτε ο υπολογιστής το κάνει όμως παρόλο που έτσι πιστεύουν πολλοί. (Στην πραγματικότητα είναι αρκετά "χαζός", γιατί εξαρτάται από τα στοιχεία με τα οποία τον φορτώνουμε. )

[alcyon]

mariazil...

ουτε τηλέφωνο χρησιμοποιούν τα παιδιά μου (εννοώ, δεν καλούν αριθμό... ούτε όποτε θέλουν μπορούν να τηλεφωνήσουν σε κάποιο πρόσωπο). Άρα δεν έχουν ούτε αυτονομία, ούτε γνωρίζουν τη χρήση αυτής της συσκευής. Το ότι υπάρχει στη ζωή τους θα συμφωνήσω. Το ότι μπορεί να τους δώσω να μιλήσουν (στο σταθερό) ναι.

 

Το αυτοκίνητο το χρησιμοπούν ως επιβάτες. Δε νομίζω να δίνει κανείς στο 4χρονο να οδηγεί με "μέτρο"... ούτε για 5 λεπτά! :lol:

 

Όπως και με τον υπολογιστή... θα δουν την οθόνη μου την ώρα που δουλεύω (δεν απαγορεύεται! ) Αλλά δε θα έχουν (αυτή την περίοδο, σε αυτή την ηλικία) την "κυριότητα" του υπολογιστή ούτε για λίγο. Όχι ως απαγόρευση. Απλά δε βρίσκω το νόημα. Όταν τα βλέπω να βαριούνται έχουμε χίλιες δυο εναλλακτικές (κι έτσι είναι τελευταίο στη λίστα των επιλογών μας...).

Παλιότερα είχα διαβάσει κάπου πως αναγνωρίζουν τα γράμματα κτλ και είπα να δοκιμάσω. Μα μαζί με τη χρήση του υπολογιστή ερχόταν και η γκρίνια (γιατί δεν αντιλαμβάνονταν το χρόνο που περνούσε και τους φαινόταν λίγο). Παράλληλα άρχισαν να ζητούν πιο συστηματικά. Άρα θεώρησα πως είναι νωρίς να μπούμε σε τέτοιες λογικές και περιορισμούς, ενώ μπορούμε να κάνουμε άλλα πράγματα που τα νιώθουν πιο ελεύθερα.

 

jannis...

δεν το είχα ψάξει... Σ' ευχαριστώ! :D

 

 

Κάπου είχα διαβάσει για την τηλεόραση, πως οκ... το παιδί κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων θα τη γνωρίσει. Μέχρι τότε όμως είναι καλύτερα να το έχουμε μεγαλώσει "χωρίς" αυτήν έτσι ώστε να μάθει να βρίσκει εναλλακτικές επιλογές στις δραστηριότητές του. Να μη γίνει μονόδρομος... "βαριέμαι=τηλεόραση". (Σχολίαζε και το θέμα των διαφημίσεων και των ταινιών που διαφημίζονται ενδιάμεσα, με σκηνές βίας κτλ -άααααλλη ιστορία αυτό.. ).

Στην ίδια λογική έβαλα -προσωπικά- και τον υπολογιστή.

 

 

Υ.Γ. mariazil.. δεν είναι θέμα αντικατάστασης της σκέψης... αλλά, διαχείρησης του χρόνου. Κι επειδή αυτές οι δραστηριότητες απορροφούν την πρόσοχή σε μεγάλο βαθμό, εύκολα γίνονται.... συνήθεια, υποκαθιστώντας σταδιακά άλλες δραστηριότητες. (Αν πρόσεξες βάζω στην ίδια περίπου μοίρα τηλεόραση και υπολογιστή...)

[mariazil]

Κοίτα, ως προς τη διαχείριση του χρόνου, συμφωνούμε απόλυτα, είναι πολύ εύκολο να χάσει κανείς το μέτρο έτσι κι αλλιώς. Εγώ ας πούμε (και λόγω ενασχόλησης με παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες) δεν συμπαθώ καθόλου τις τεράστιες οθόνες τηλόρασης ή υπολογιστή μέσα στα περιορισμένα διαμερίσματά μας, γιατί μας "καταπίνει" η εικόνα, χανόμαστε στην εικονική πραγματικότητα κι αυτό για ένα παιδί είναι πραγματικά ολέθριο.

Όσο για τα υπόλοιπα, εννοείται ότι δεν οδηγεί το 5χρονο, αλλά συμμετέχει στη χρήση για να το διατυπώσω αλλιώς...

Έτσι κι αλλιώς, η κάθε οικογένεια έχει τη δυναμική της και λειτουργεί ανάλογα. Εγώ έχω ένα παιδί, άρα είναι πάντα ευκολότερο να εφαρμόζει τους κανόνες που βάζουμε ο πατέρας του κι εγώ, πιθανόν αν είχα 2-3 παιδιά να έβλεπα το θέμα διαφορετικά.

Δες όμως μια σύμπτωση σημερινή κιόλας: η δασκάλα του γιου μου στο Νηπιαγωγείο του ανάθεσε να βρει στην kidepedia πώς παράγεται το λάδι (θέμα της εβδομάδας) να τυπώσει εικόνες από τη διαδικασία και αύριο να μιλήσει γι αυτό στην τάξη. Εννοείται πως του ανάθεσε την εργασία, γιατί αυτός της είπε ότι ασχολείται πότε-πότε με τον υπολογιστή.

Για το παιδί μου, παιδί της πόλης, η διαδικασία παραγωγής του λαδιού ήταν μια άγνωστη υπόθεση. Αν ήμασταν σε χωριό θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Αν ήταν μεγαλύτερος και διάβαζε, θα κάλυπτε την ανάγκη του με μια συμβατική εγκυκλοπαίδεια. Τώρα όμως έχει τη χαρά να κάνει μια δική του εργασία, χρησιμοποιώντας σωστά το pc.

Καταλαβαίνω απόλυτα την ανησυχία σου, είναι πολύ "γοητευτικό" εργαλείο, απλά είμαι της γνώμης ότι αν το απομυθοποιήσουμε, ίσως μετριαστεί λίγο αυτή η επικίνδυνη γοητεία του.

[Ellemphriem]

Ellemphriem μπορεί να μην είμαστε expert αλλά ξέρουμε την διαφορά μεταξυ Play station και υπολογιστη το θέμα που φοβάμαι εγω - και δεν είμαι κάθετα αντίθετη με την χρήση τους σκέφτομαι να τους αφήσω να κάνουν κάποια πράγματα - είναι αν αρχίσουν να παίζουν παιχνίδια στους υπολογιστές αν θα εθιστούν γενικά.

 

Αυτο ειναι η ΜΟΝΗ λογικη εξηγηση που ειδα και συμφνωνω μαζι της απολυτα. Ειναι το μονο κομματι που και εμενα με ανησυχει. Αλλα ειναι κατι που θα συμβει αν το αφησω ητε της γνωρισω τον υπολογιστη τωρα ήτε αργοτερα. Και τι εννοω. Οτι μεσα στο δικο μας σπιτι ειναι ενα μελισσι υπολογιστων. Υποχρεωτικα λοιπον το παιδι εχει αμεση επαφη με το εργαλειο ΠΟΛΛΕΣ φορες καθε μερα. Ητε μεσω εμου ήτε του μπαμπα της ειτε στα δωματια ήτε ήτε. Και δεν ειναι δυνατον να κρυβω τον υπολογιστη μηπως και κολλησει. Οποτε ναι θα της γνωρισω το εργαλειο αυτο ΟΣΟ καλυτερα μπορω με τον πιο ομορφο τροπο και οταν μεγαλωσει εκει θα προσπαθησω να ελεγχω τον χρονο χρησης του. Αν θα τα καταφερω παιζει. Αλλα το παιδι του αλλου που δεν θα εχει δει υπολογιστη οταν επισης θα φτασει σε εκεινη την ηλικια και θα μαθει τι εστι υπολογιστης παλι θα εχει τον ιδιο και ισως μεγαλυτερο κινδυνο προσκολησης (κατι αγνωστο-μαγικο) με την δικια μου. Απο το να φοβαμαι τον υπολογιστη προτημω να τον ελεγχω και να μαθει να τον ελεγχει και η μικρη σωστα σε βαθος χρονου. Και προτιμω να της μαθω ΕΓΩ να τον δουλευει και ο πατερας της και οχι ενας δασκαλος δημοτικου γιατι γνωριζω ποσα μπορει να μαθει απο εμας. Οπως επισης θελω να την κανω να εχει τοση επαφη με αυτο που ποτε δεν θα της μοιασει μαγικο-αγνωστο και να φτασει σε σημειο να τρελλαθει με δαυτο. Θα το εχει ηδη χορτασμενο σωστα απο πριν. Και αυτο θα γινει. Παντως ο δικος σου ειναι ο πιο 'λογικος' φοβος που διαβασα..........τον μοιραζομαι (με μετρο φυσικα)........

 

ΥΓ: Αν και πολλα παιδια περνουν φασεις προσκολλησεις σε ΤΒ και PC κατι που περασα και εγω ως παιδι επιβιωνουν μια χαρα και ειναι μια χαρα και μετα. Οποτε ενταξει καλο ειναι να βγαζουμε διαβολους και τριβολους οπως επισης ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΑ ΗΤΑΝ να ειχαμε την φυση εξω απο την πορτα μας και να ειναι σε αλανες τα παιδια μας αλλα εμενα αν βγει απεξω θα ερθρει φατσα καρτα με 500 ταξι, ροδες και καυσαεριο.........ετσι οπως εχουμε κανει τις πολεις τα παιδια ΔΕΝ εχουν που να πανε εξω........

[Ellemphriem]

 

Σε αυτή τη λογική ...... ο υπολογιστής ήρθε ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ... και ως εργαλείο.... που ήρθε να επιταχύνει διεργασίες που ήθελαν χρόνο. Ας μάθει πρώτα λοιπόν τις διεργασίες αυτές, κι έπειτα να κοιτάξει πώς βελτιώνονται (ακόμα και με χρήση του υπολογιστή).

 

Δηλαδή... ας μάθει πρώτα το παιδί να χρησιμοποιεί μαχαιροπήρουνο, να κοιτά τον ουρανό με τα αστέρια, να κοιτάζει τι συμβαίνει όταν ανακατεύει κανείς το ξύδι με τη σόδα.... και αργότερα ας κάνει μαθηματικά (όχι αριθμητική... μιλάω για μαθηματικούς υπολογισμούς)... αργότερα ας δει πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή ως εργαλείο.

 

Και ποιος σου λεει βρε Αλκυον οτι ενα παιδι δεν μπορει να μαθει να ΚΟΙΤΑ πρωτα τον ουρανο με εσενα να του εξηγεις διπλα και αργοτερα στο κρεββατι του να ΞΑΝΑΒΛΕΠΕΙ αυτο που ειδε με εσενα με τον υπολογιστη (επειδη του αρεσε).....ποιος σου ειπε οτι δεν μπορει να μαθει να ανακατευει ξυδι με σοδα και μετα να το ΔΙΑΒΑΖΕΙ και παλι απο τον υπολογιστη και να ακουει και καποιον φυσικο να μιλαει για αυτο σε βιντεο. Καταλαβαινεις και εγω λοιπον τι λεω. Οτι ηρθε τελευταιος ο υπολογιστης δεν σημαινει οτι ειναι και ο λιγοτερο χρησιμος. Ξαναλεω ΑΝ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ σωστα ειναι ενα εργαλειο που μπορει να ΒΟΗΘΗΣΕΙ την ΑΡΧΙΚΑ φυσικη μαθηση.........

 

ΥΓ: Και ζωγραφιζουμε με το χερι, βγαινουμε βολτες, παιζουμε μπαλα, βλεπουμε τον ουρανο, αισθανομαστε την βροχη στο κεφαλι μας, φωναζουμε στον αερα οπως ολα τα μικρακια. Ο υπολογιστης δεν αντικαθιστα τα παραπανω.......ΤΑ ΒΟΗΘΑΕΙ........

[Ellemphriem]

Εικόνες, εικόνες, εικόνες,

ήχος, πληροφορίες, πληροφορίες,

ερεθίσματα ερεθίσματα ερεθίσματα.........

Η πληθώρα ερεθισμάτων, πληροφοριών και προκλήσεων έχει στείλει ήδη αρκετά παιδιά στο νοσοκομείο με black out στον εγκέφαλο.

 

Παραπληροφοριση.....αυτο που λες συμβαινει στην ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΗ εναλλαγη εικονων.....οχι λογω πληθωρας ερεθισματων.....η πληθωρα ερεθισματων ειναι το νορμ πλεον στην κοινωνια που ζουμε.......επισης το οτι ενα παιδι ασχολειτε με τον υπολογιστη ΔΕΝ σημαινει οτι ΔΕΝ βγαινει εξω, ΔΕΝ ζωγραφιζει ή δεν παιζει......μην τα μπερδευεις......

[alcyon]

Ell...

1. Το μέτρο το βάζουμε εμείς. Τα παιδιά δύσκολο να το κάνουν μόνα τους (έως αδύνατο για μερικές ηλικίες).

 

2. Ένα παιδί που σε κάποια φάση της ζωής του προσκολήθηκε σε κάτι.... όχι δεν είναι οκ. Ούτε μπορώ να πω "ε και τι έπαθε" αφού στο τέλος... "ξεκόλλησε". Αυτά επηρεάζουν την ψυχολογία του ατόμου (όχι μόνο των παιδιών, αλλά και ενηλίκων).

 

Ακραίο παράδειγμα: Κάποτε ένα παιδί κακοποιήθηκε στο παρελθόν. Όχι όμως τώρα... Άρα... "ε και τι έγινε; όλα νορμάλ";; -δεν είναι το ίδιο το ξέρω...

 

Αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως ΟΛΑ αφήνουν το στίγμα τους στην ψυχολογία. Και ένας άνθρωπος που εθίστηκε μία φορά, είναι πιθανό να εθιστεί ξανά στο μέλλον. (Πρέπει να είναι πολύ συνειδητοποιημένος, για να μην ξανασυμβεί).

 

3. Δεν υπάρχει δαιμονοποίηση του υπολογιστή. Απλά είπαμε πως εύκολα μπορεί να μπερδευτεί (είτε ο γονιός, είτε το παιδί) ως προς τη διαχείρηση του χρόνου.

 

4. Το ότι θα το βάλεις νωρίς για να μάθει να το διαχειρίζεται ενώ το παιδί που δεν ασχολήθηκε από μικρό θα "κολλήσει" πιο εύκολα, είναι άστοχο επιχείρημα και ανυπόστατο.

Κατ' αναλογία, ένα παιδί που πίνει αλκοόλ (π.χ. από τα 3 του) θα μάθει να το διαχειρίζεται και να βάζει μέτρο, ενώ αυτό που θα πιει αργότερα (π.χ. στα 18 ) θα γίνει αλκοολικό ευκολότερα!

Αντιλαμβάνεσαι το άτοπο του θέματος;;

 

 

Είναι απλά νωρίς (κατά την άποψή μου)... στα 3-4. Μπορεί το παιδί. Αλλά δεν έχει κάποια πραγματική σημασία να το μάθει τώρα. Δεν είναι μια δεξιότητα που αν δεν τη μάθει τώρα, θα πάθει τίποτα. Μπορεί άνετα να τη μάθει αργότερα.

Και σε μας βλέπουν ανοιχτό υπολογιστή όλη μέρα. Άλλοτε, κάθεται ο άντρας μου, άλλοτε εγώ. Αλλά δε χρειάζεται να καθήσουν τα παιδιά. Δεν απαγορεύεται, αλλά σε αυτή την ηλικία δεν τα ενθαρρύνω. Και έτσι... δεν ξέρουν με τι να ασχοληθούν και βαριούνται. Άρα δεν ασχολούνται.

[Ellemphriem]

1. Το μέτρο το βάζουμε εμείς. Τα παιδιά δύσκολο να το κάνουν μόνα τους (έως αδύνατο για μερικές ηλικίες).

 

ΔΕΝ διαφωνω.....το δικο μου μετρο απλα διαφωνει με το δικο σου. Απλα τα πραγματα.

2. Ένα παιδί που σε κάποια φάση της ζωής του προσκολήθηκε σε κάτι.... όχι δεν είναι οκ. Ούτε μπορώ να πω "ε και τι έπαθε" αφού στο τέλος... "ξεκόλλησε". Αυτά επηρεάζουν την ψυχολογία του ατόμου (όχι μόνο των παιδιών, αλλά και ενηλίκων).

 

Ειχα κολλησει ως παιδι ΚΑΙ στον υπολογιστη και στην τηλεοραση. Οχι η ψυχολογια μου δεν επαθε τπτ. Παμε να κανουμε και επισημη διαγνωση......εμ, θα με τρελλανετε λεμε. Αν αυτο δεν ειναι δαιμονοποιηση τοτε τι ειναι βρε Αλκυον? Καταλαβαινεις τι λες? Για μονιμη βλαβη στην ψυχολογια του ατομου. Ακυρο.....

Αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως ΟΛΑ αφήνουν το στίγμα τους στην ψυχολογία. Και ένας άνθρωπος που εθίστηκε μία φορά, είναι πιθανό να εθιστεί ξανά στο μέλλον. (Πρέπει να είναι πολύ συνειδητοποιημένος, για να μην ξανασυμβεί).

 

Αρα εγω οσοι γνωριζω γυρω μου (γιατι ολοι το επαθαν τουλαχιστον με την τηλεοραση) ειναι πολυ συνειδητοποιημενοι και την παλευουν καθε μερα να απεξαρτηθουν βαση των δεδομενων σου. Εγω δε που καποια στιγμη ανεπνεα τηλεοραση ως παιδι πως μπορω να ζησω ΜΟΝΟ με βιβλια 7 χρονια σερι παλι ειναι θαυμα της φυσης οπως τα λες.......(μουγκα εχω μεινει απο τον αντιλογο ειλικρινα)......

3. Δεν υπάρχει δαιμονοποίηση του υπολογιστή. Απλά είπαμε πως εύκολα μπορεί να μπερδευτεί (είτε ο γονιός, είτε το παιδί) ως προς τη διαχείρηση του χρόνου.

 

Για την δαιμονοποιηση σου μιλησα παραπανω οταν κατηγορεις κατι τετοιο ως υπευθυνο για 'λερωμα΄ της ψυχολογιας ενος ανθρωπου. Τπτ αλλο. Διαχειρηση χρονου μπορει να μπερδευτει αυτος που ΔΕΝ τον νοιαζει τι βλεπει το παιδι και ποσο και το βαζει αντι για νταντας. Αυτος που ασχολειτε ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΔΕΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΕ......

4. Το ότι θα το βάλεις νωρίς για να μάθει να το διαχειρίζεται ενώ το παιδί που δεν ασχολήθηκε από μικρό θα "κολλήσει" πιο εύκολα, είναι άστοχο επιχείρημα και ανυπόστατο.

 

Δεν ειπα κατι τετοιο. Ειπα οτι ΗΤΕ το παιδι ασχολειτε απο νωρις ΗΤΕ οχι μεγαλη πιθανοτητα να κολλησει καποια στιγμη.....

Κατ' αναλογία, ένα παιδί που πίνει αλκοόλ (π.χ. από τα 3 του) θα μάθει να το διαχειρίζεται και να βάζει μέτρο, ενώ αυτό που θα πιει αργότερα (π.χ. στα 18 ) θα γίνει αλκοολικό ευκολότερα!

:shock::shock:

 

Αντιλαμβάνεσαι το άτοπο του θέματος;;

 

Αντιλαμβανομαι οτι αν καποιος φτανει σε σημειο να συγκρινει το αλκοολ με τον υπολογιστη εγω ειμαι ηλιθια που καθομαι και προσπαθω να εξηγησω (αλλα ειπα να κανω μια τελευταια προσπαθεια-οχι οτι εχει σημασια αλλα λεμε)......η γιαγια μου ελεγε στου κουφου την πορτα οσο θελεις βροντα......:D:D:D:D:D.......oh well ......(κλασσικα)

 

ΥΓ: Ασε που δεν μου αρεσουν οι multiple απαντησεις αλλα εδω δεν γινοταν αλλιως. Πραγματικα δεν γινοταν......το παλεψα......αλλα.......

[alcyon]

Ell..

cool!

 

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι προσέγγισης στο θέμα. Όχι απαραίτητα "σωστοί-λάθος". Άρα... μη βγαίνεις άδικα από τα ρούχα σου!

 

Όσο για το θέμα του εθισμού σε οτιδήποτε... ναι... ο εθισμός υπόκειται σε συγκεκριμένους "κανόνες". Άρα, είτε λέγεται αλκοόλ, είτε λέγεται τσιγάρο, είτε λέγεται υπολογιστής... ο εθισμός σε αυτό εξακολουθεί να έχει συγκεκριμένες επιπτώσεις στην ψυχολογία. Και εφόσον κάποιος κάποτε εθίστηκε σε κάτι, υπάρχει κάποιο "υπόβαθρο" για να ξανασυμβεί (κάτω από δεδομένες συνθήκες). Αν αυτό το παραβλέψει, τότε θα πέσει στην "παγίδα"... πιο εύκολα. (Αυτό από έρευνες). Το ότι νιώθουμε καλά... δε σημαίνει πως είμαστε καλά (και δε μιλώ για σένα, αλλά για όλους μας! ). Σκέψου μόνο, πόσα πράγματα ανακαλύπτουμε για το παρελθόν μας και την (τότε) ψυχολογία μας.

 

Το να κρατηθεί κάποιος μακριά από ένα είδος εθισμού (άλλο θέμα αυτό... -off topic) θέλει να έχει την επίγνωση πως πρέπει να προσέχει, έτσι ώστε να διατηρεί το μέτρο.

[marandnik]

Αλκυώνη μου, είμαι στη δυσάρεστη θέση να σε πληροφορήσω

ότι δυστυχώς έχεις δαιμονοποιήσει τον Η/Υ αλλά δεν θέλεις να το παραδεχτείς ούτε στον εαυτό σου.

 

Είναι καταφανές από τον τρόπο που μιλάς γι' αυτόν, από τα πράγματα με τα οποία το συγκρίνεις, κλπ, κλπ.

 

Θα σου πω μόνο ότι ένας άνθρωπος μπορεί να εθιστεί από πάρα πολλά πράγματα. Ακόμα και από "αθώα", όπως το φαγητό. Άλλο όμως να κρατάμε το παιδί μακριά εντελώς μακριά από το αλκοόλ που είναι βλαβερό γι' αυτό και άλλο να το αφήνουμε να τρώει φαγητό αλλά με μέτρο. Γιατί τον υπολογιστή τον κατατάσσεις στην ίδια ομάδα με το αλκοόλ; Για σκέψου...

 

Το παράδειγμά σου με την εξέλιξη ενός παιδιού σε αντιστοιχία με την εξέλιξη του πολιτισμού μας, δεν το καταλαβαίνω καθόλου. Προσωπικά μπορώ να σκεφτώ γι' αυτή τη θεωρία πολύ περιορισμένη εφαρμογή σε ελάχιστους τομείς. Για παράδειγμα, αν θέλαμε να ακολουθήσουμε αυτή τη φιλοσοφία, θα έπρεπε να επιτρέψουμε στο παιδί πρώτα να οδηγήσει αυτοκίνητο, μετά να μιλήσει στο τηλέφωνο, κατόπιν να οδηγήσει αεροσκάφος και κατόπιν να χρησιμοποιήσει Η/Υ. Νομίζω ότι εκεί μπερδεύεται το θέμα.

 

Να αναφέρω κι εγώ ότι εγώ προσωπικά θεωρώ τον υπολογιστή εργαλείο αλλά και μέσο επικοινωνίας. Κρίνοντας τα διάφορα μέσα σύμφωνα με το πόσο παθητικός μένει ο αποδέκτης των μηνυμάτων τους και κατά το πόσο αλληλεπιδρά μαζί τους, κατατάσσω τον Η/Υ στην κορυφή.

 

Τέλος, να επισημάνω ότι τεράστια σημασία έχει όχι μόνο το μέσο αλλά και το περιεχόμενο. Άλλο π.χ. να διαβάζει κάποιος βιβλία κλασικής λογοτεχνίας και άλλο να διαβάζει άρλεκιν. Επίσης, άλλο να χρησιμοποιεί τον H/Y παίζοντας εκπαιδευτικά παιχνίδια και άλλο για να παίζει shoot em up games.

[alcyon]

marandnik

Εσφαλμένο συμπέρασμα έβγαλες.

 

Συνήθως μου αρέσει να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου (αν ψάξεις έχω και αντίστοιχο θέμα εδώ στο φόρουμ... ). Επομένως όταν βλέπω να αναπτύσσεται η μία όψη του θέματος, τονίζω κάποια -κατά τη γνώμη μου- σημαντικά ή υποτιμημένα θέματα της άλλης άποψης.

 

Γενικά αν προσέξεις σε όλο το θέμα υπάρχει η τάση να κλείνουν οι γονείς τα μάτια στο θέμα του εθισμού. Αλλά σας πληροφορώ πως συναντώ ΠΟΛΛΑ παιδιά στο σχολείο με τέτοια προβλήματα....... Άρα... ας μη στρουθοκαμηλίζουμε.

Εσύ δε συνάντησες ποτέ παιδάκια με εθισμό;

 

Κι όμως... το αλκοόλ και ο υπολογιστής πιστεύεις πως είναι πολύ μακριά;;

 

Αν μιλήσουμε με προσωπικά βιώματα... μπορώ να σου πω πως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πίνω κρασί, μπύρα κτλ. Γιατί ο πατέρας μου ήταν της φιλοσοφίας, να τρώω ότι τρώνε. Άρα είχα δικαίωμα και να δοκιμάζω. Δεν έγινα αλκοολική ούτε για μια στιγμή. Για την ακρίβεια, δε με ενδιέφερε ποτέ το ποτό, ούτε τότε, ούτε και τώρα.

Αυτό όμως τι σημαίνει; Πως θα δώσω στο παιδί να πιει;;;;

 

 

Συμφωνώ με το "μέτρο". Και φυσικά πρέπει ο γονιός να μην ξεχνιέται ΚΑΘΟΛΟΥ να διατηρεί τις ισορροπίες.

 

Αλλά το να μη θέλουμε να δούμε και τις άσχημες πτυχές του θέματος, γιατί ίσως δε μας βολεύει ή γιατί "δε μας αφορά" είναι χαρακτηριστικό σε πολλά θέματα (σχετικά με εθισμούς).

 

Θα προτιμούσα λοιπόν έναν ενημερωμένο γονιό για ΟΛΑ τα θετικά και τα αρνητικά του θέματος παρά έναν γονιό που ζει στην άγνοιά του και να καμαρώνει για τα "κατορθώματα" του 3χρονου ή 4χρονου παιδιού του. Επειδή κάποια θετικά αναπτύχθηκαν... οφείλω να δώσω διάσταση σε αρνητικά θέματα.

 

 

Η προσωπική μου άποψη όπως είπα και παραπάνω είναι, πως δεν απαγορεύεται, αλλά δεν υπάρχει και κάποιο νόημα να εισαχθούν τα παιδιά από τόσο νωρίς στη λογική. Εξελίσουν άλλο τομέα τώρα. Αργότερα οκ.

 

Το χειρότερο με τη νέα τεχνολογία είναι πως οι γονείς δεν προλαβαίνουν να εκπαιδευτούν για την ορθή χρήση και λειτουργία της, επομένως τα λάθη τους τα "τρώνε" τα παιδιά τους. Έτσι βλέπουμε π.χ. παιδιά με κινητό τηλέφωνο από την πρώτη δημοτικού ή 2χρονα σε υπολογιστές.... Δεν είναι υπερβολικά και τα δύο; Ποιες ανάγκες καλύπτουν; Τι είναι αυτό που δε θα μπορέσουν να μάθουν αργότερα; ΠΟΙΕΣ αρνητικές επιπτώσεις έχουν, άραγε, ΑΓΝΟΗΘΕΙ εντελώς...;;;;

 

 

 

Υ.Γ. Βρε κορίτσι.... έχεις λεφτά για να πάρεις στο παιδί σου αεροσκάφος;; Δε μας τα λες αυτά!! τς τς τς :lol: Εγώ... φτωχομπινές.... Τη βγάζουμε με βόλτες στο αεροδρόμιο και συζητήσεις στο πως "ξεκολλάνε" τα αεροπλάνα από το έδαφος, αντί να τα βλέπουμε στον ...... υπολογιστή!

[jannis]

Σίγουρα αν ψάξουμε θα βρούμε πολλά άρθρα και έρευνες που λένε πόσο καλό και σε ποιά θέματα κάνει η χρήση του υπολογιστή από τα παιδιά καί είναι καλό να εξοικιώνονται από μικρή ηλικία

Ομώς πρέπει να αναγνωρίσουμε τους κινδύνους και να τους παραδεκτούμε

Οι κίνδυνοι που αναφέρει η alcyon είναι πραγματικοί και έχουν βάση.

Ειδικά αν ενθαρύνουμε τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν τους υπολογιστές πρέπει να τους γνωρίζουμε.

 

Είναι πολοί ειδικοί και οι "αγαπημένοι μου" νευρολόγοι που ανυσηχούν για το κατα πόσο η χρήση του υπολογιστή από παιδιά μικρής ηλικίας επηρεάζει την ανάπτυξη τους και ειδικότερα την ανάπτυξη της ικανότητας της συγκέντρωσης. Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο είναι αυτό:

 

http://serendip.brynmawr.edu/exchange/node/336

 

Ενα άλλο είναι αυτό

 

http://www.emaxhealth.com/1275/computers-damage-brains-young-children

[marandnik]

Αχ, αλκυώνη, έχεις ένα κακό συνήθειο να με βάζεις να γράφω σεντόνια νυχτιάτικα.

 

Καταρχάς, ΟΚ παίζεις το συνήγορο του διαβόλου, εντάξει, κι εγώ το κάνω πολλές φορές σε συζητήσεις, θεμιτό. Επέλεξες λοιπόν να δικηγορέψεις για την πλευρά αυτών που δαιμονοποιούν τον Η/Υ και την τεχνολογία γενικότερα. Οπότε δεν έχει νόημα να λες ότι εσύ δεν δαιμονοποιείς ...αλλά η άποψη που υποστηρίζεις να δαιμονοποιεί. Στην κουβέντα που κάνουμε και βάσει τον επιχειρημάτων που θέτεις, καραδαιμονοποιείς. Στην προσωπική σου ζωή, δεν το συζητάμε, δεν μας πέφτει λόγος.

 

Σχετικά με το ότι "δεν θέλουμε να δούμε και τις αρνητικές πλευρές του θέματος...", θα διαφωνήσω. Αυτό που είδα σ' αυτό το θέμα σαν άποψη είναι, "ναι στον Η/Υ αλλά με μέτρο". Στην άποψη όμως που υποστηρίζεις εσύ για λογαριασμό του πελάτη σου είδα αντίθετα απουσία της θετικής πλευράς και ....και; δαι- μο- νο- ποί- η- ση.

 

Εξακολουθείτε κυρία συνήγορος να παραλληλίζετε τον Η/Υ με το αλκοόλ κάτι που θεωρώ εντελώς άστοχο. Όπως σας είπα και σε προηγούμενο ποστ, υπάρχει και ο εθισμός στο φαγητό. Αποκλείετε μήπως τα παιδιά σας από το φαγητό ή από το νόστιμο φαγητό για να μην εθιστούν; Ε; Γιατί ο Η/Υ είναι αλκοόλ και δεν είναι νόστιμο φαγητό;

 

Για την επαφή μικρών παιδιών με κινητό και τον παραλληλισμό της με την επαφή με το PC, πάλι διαφωνώ. Ένα δίχρονο π.χ. μια χαρά μιλά στο τηλέφωνο και μάλιστα του κάνει και καλό γιατί το βοηθά να εξασκήσει με έναν εναλλακτικό τρόπο την ομιλία του. Το κινητό συνιστάται να αποφεύγεται λόγω της ακτινοβολίας και όχι λόγο της χρήσης του τηλεφώνου ως μέσο. Στα σύγχρονα PC δεν τίθεται τέτοιο θέμα ακτινοβολίας.

 

Τέλος, σχετικά με τις βόλτες με τα παιδιά σας στο αεροδρόμιο, θα συνιστούσα να τις αποφεύγετε, γιατί μπορεί να εθιστούν στις βόλτες και αργότερα στα ταξίδια και να μη γίνουν αφοσιωμένοι οικογενειάρχες.

Πάντως σοβαρά τώρα, να σου πω ότι ως φιλοσοφία δεν θεωρώ το να δει κάποιος ένα αεροπλάνο να απογειώνεται από ένα αεροδρόμιο ως "υψηλότερου επιπέδου" εμπειρία από ότι να δει ένα βίντεο με την απογείωση σε απόσταση και γωνίες λήψης που δεν θα μπορούσε να δει στην πραγματικότητα συνοδευόμενες από π.χ. ένα σχεδιάγραμμα που να δείχνει τα διανύσματα των δυνάμεων που επιδρούν κατά την απογείωση και κάνουν το αεροπλάνο να πετάξει.... Και ισως και μέσω μιας προσομοίωσης να μπορούσε ο χρήστης να παίζει με τις δυνάμεις και τις ταχύτητες για να βλέπει τα αποτελέσματα στην πορεία του αεροπλάνου.....Στην μία περίπτωση έχουμε το real thing, ανεκτίμητη εμπειρία, στην άλλη έχουμε ένα ισχυρό εποπτικό μέσο που μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα το real thing.

[ζώπυρον]

Τώρα, εγώ ένας μέσος άνθρωπος είμαι με μέση χρήση των υπολογιστών... Δεν τους φοβάμαι, δεν τους λατρεύω... Καταθέτω την υποκειμενική

- φυσικά - άποψή μου...

 

Η προσωπική μου άποψη όπως είπα και παραπάνω είναι' date=' πως δεν απαγορεύεται, αλλά [u']δεν υπάρχει και κάποιο νόημα[/u] να εισαχθούν τα παιδιά από τόσο νωρίς στη λογική. Εξελίσουν άλλο τομέα τώρα. Αργότερα οκ.

 

Το χειρότερο με τη νέα τεχνολογία είναι πως οι γονείς δεν προλαβαίνουν να εκπαιδευτούν για την ορθή χρήση και λειτουργία της, επομένως τα λάθη τους τα "τρώνε" τα παιδιά τους. Έτσι βλέπουμε π.χ. παιδιά με κινητό τηλέφωνο από την πρώτη δημοτικού ή 2χρονα σε υπολογιστές.... Δεν είναι υπερβολικά και τα δύο; Ποιες ανάγκες καλύπτουν; Τι είναι αυτό που δε θα μπορέσουν να μάθουν αργότερα;

 

Σε αυτά, θα συμφωνήσω απόλυτα.

 

...

Τέλος, σχετικά με τις βόλτες με τα παιδιά σας στο αεροδρόμιο, θα συνιστούσα να τις αποφεύγετε, γιατί μπορεί να εθιστούν στις βόλτες και αργότερα στα ταξίδια και να μη γίνουν αφοσιωμένοι οικογενειάρχες.

Πάντως σοβαρά τώρα, να σου πω ότι ως φιλοσοφία δεν θεωρώ το να δει κάποιος ένα αεροπλάνο να απογειώνεται από ένα αεροδρόμιο ως "υψηλότερου επιπέδου" εμπειρία από ότι να δει ένα βίντεο με την απογείωση σε απόσταση και γωνίες λήψης που δεν θα μπορούσε να δει στην πραγματικότητα συνοδευόμενες από π.χ. ένα σχεδιάγραμμα που να δείχνει τα διανύσματα των δυνάμεων που επιδρούν κατά την απογείωση και κάνουν το αεροπλάνο να πετάξει.... Και ισως και μέσω μιας προσομοίωσης να μπορούσε ο χρήστης να παίζει με τις δυνάμεις και τις ταχύτητες για να βλέπει τα αποτελέσματα στην πορεία του αεροπλάνου.....Στην μία περίπτωση έχουμε το real thing, ανεκτίμητη εμπειρία, στην άλλη έχουμε ένα ισχυρό εποπτικό μέσο που μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα το real thing.

 

Ενώ παρακολουθώ πολύ προσεχτικά τις σκέψεις σου (και της Elle και άλλων συνομιλητών που συμφωνούν μαζί σας), με το σχετικό απόσπασμα θα διαφωνήσω κάθετα.

 

Δεν "αναλύονται" όλα καλύτερα στον υπολογιστή. Τι να σου δείξει η προσομοίωση από - το ηλιοβασίλεμα, τη θάλασσα, τη φύση, τον έρωτα, την κουζίνα που μαγειρεύει κάποιος, τον μηχανικό που λύνει ένα αυτοκίνητο, το ταξίδι μ' ένα τρένο, τον "παλμό" ενός αεροδρομίου, την "ένταση" μιας απογείωσης ή / και προσγείωσης?

 

Το παιδί μου 5 χρονών χρησιμοποιεί - υπό την επίβλεψή μου - υπολογιστή για να ζωγραφίσει ή να παίξει κάποιο παιχνίδι. Αυτό του δίνει μια μικρή χαρά. Γιατί πραγματικά ευτυχισμένος είναι όταν απλώνει τα χαρτιά κάτω, βγάζει τις μπογιές και τα πινέλα και ζωγραφίζει ... τα πάντα...!

Όπως χαρούμενος είναι και όταν παίζει με τα μυριάδες παιχνίδια του μέσα στο σπίτι αλλά πραγματικά ευτυχισμένος είναι όταν πάμε παιδική χαρά και - μαζί με άλλα παιδιά - τρέχει, σκαρφαλώνει, σκάβει, λερώνεται...

 

Υ.Γ. Άσε που το να εθιστεί στις βόλτες και τα ταξίδια, το βρίσκω συναρπαστικό...! Και χρήσιμο αρκετά..., έτσι ώστε (πολύ μετά!) να μπορέσει να γίνει "αφοσιωμένος οικογενειάρχης"...!

[jannis]

 

Για την επαφή μικρών παιδιών με κινητό και τον παραλληλισμό της με την επαφή με το PC, πάλι διαφωνώ. Ένα δίχρονο π.χ. μια χαρά μιλά στο τηλέφωνο και μάλιστα του κάνει και καλό γιατί το βοηθά να εξασκήσει με έναν εναλλακτικό τρόπο την ομιλία του. Το κινητό συνιστάται να αποφεύγεται λόγω της ακτινοβολίας και όχι λόγο της χρήσης του τηλεφώνου ως μέσο. Στα σύγχρονα PC δεν τίθεται τέτοιο θέμα ακτινοβολίας.

 

Στα PC τίθεται θέμα εργονομίας που στο βαθμό που υπάρχει είναι για τον ενήλικα. Επίσης έχει επιπτώσεις στην όραση.

 

Πάντως σοβαρά τώρα, να σου πω ότι ως φιλοσοφία δεν θεωρώ το να δει κάποιος ένα αεροπλάνο να απογειώνεται από ένα αεροδρόμιο ως "υψηλότερου επιπέδου" εμπειρία από ότι να δει ένα βίντεο με την απογείωση σε απόσταση και γωνίες λήψης που δεν θα μπορούσε να δει στην πραγματικότητα συνοδευόμενες από π.χ. ένα σχεδιάγραμμα που να δείχνει τα διανύσματα των δυνάμεων που επιδρούν κατά την απογείωση και κάνουν το αεροπλάνο να πετάξει.... Και ισως και μέσω μιας προσομοίωσης να μπορούσε ο χρήστης να παίζει με τις δυνάμεις και τις ταχύτητες για να βλέπει τα αποτελέσματα στην πορεία του αεροπλάνου.....Στην μία περίπτωση έχουμε το real thing, ανεκτίμητη εμπειρία, στην άλλη έχουμε ένα ισχυρό εποπτικό μέσο που μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα το real thing.

Καλή η προσομοίωση και ναι μπορεί να σου δείξει λεπτομέριες και πτυχές που δεν μπορείς να βιώσεις αλλά

There is nothing like the real thing!!!

Έχω κάνει το διδακτορικό μου με προσομοιώσεις και όταν τελικά αποφάσισα ότι πρέπει να κάνω και πειράματα - και αυτά που έβλεπα στα πειράματα δεν είχαν ούτε το 1/10 της λεπτομερειας απο τις προσομοιώσεις- έτριβα τα μάτια μου γιατί μόνο τότε κατάλαβα τι έκανα...

Επίσης στην συνέχεια έβγαλα για πολλά χρόνια το ψωμί μου με προσομοιώσεις και κάθε ευκαιρία που είχα να δω κάτι στην πραγματικότητα (δεν ήταν συχνές) άλλαζα εντελώς τον τρόπο σκέψης και τότε καταλάμβαινα την σημασία των αποτελεσμάτων των προσομοιώσεων.

Καλή η θεωρεία αλλά στην μάθηση προηγείται η πράξη και επιμένω

There is nothing like the Real Thing

επίσης βέβαια συνήθως υποστηρίζω ότι

Μια εικόνα αξίζει 1000 λέξεις,

οπότε αν δεν μπορείς να βρεις το "Real Thing" τότε δες το στο internet

[alcyon]

Με κάλυψαν οι προλαλήσαντες!

 

marandnick...

πελάτης μου δεν είναι η "δαιμονοποίηση", αλλά η "σφαιρική πληροφόρηση".

 

Μετά τα τελευταία Posts... αρχίζει η ζυγαριά να ισορροπεί κάπου.

[mariazil]

Συμφωνώ απόλυτα ότι το ιδανικό είναι βέβαια η πραγματική εμπειρία, αλλά μια και αναφέραμε αεροπλάνα κι αεροδρόμια, ας πούμε ότι ο υπολογιστής προσφέρει μια (έστω κατώτερη)εντύπωση σε εκείνους που δεν έχουν την τύχη να βρίσκονται κοντά σε αεροδρόμιο π.χ.

 

Λοιπόν, νομίζω ότι η alcyon έχει απόλυτο δίκιο ότι δυστυχώς πολλοί γονείς δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι κι αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπουμε. Είναι λοιπόν πολύ πιθανόν να αφήνουν τα παιδιά τους να χρησιμοποιούν τον η/υ χωρίς μέτρο κι αυτό είναι απαράδεκτο και επιζήμιο. Αντίστοιχα υπάρχουν γονείς που καπνίζουν με το παιδί τους δίπλα, που δεν του βάζουν ζώνη στο αυτοκίνητο, που πάνε τρικάβαλο στο μηχανάκι κι όποιον πάρει..., που το αφήνουν να τρώει junk food και delivery συνέχεια, που το αφήνουν να βλέπει τηλεόραση με τις ώρες κι ό,τι νάναι, θέλετε να πω κι άλλα;;;

 

Είπα και πιο πάνω ότι ασφαλώς ο καθένας από μας έχει διαμορφώσει την πραγματικότητά του και αναλόγως πορεύεται στη ζωή. Αφού λοιπόν δεν έχω την δυνατότητα (οικονομική ή λόγω απόστασης και συνθηκών) να πάω το παιδί μου να δει τα αληθινά αεροπλάνα να πετάνε, γιατί να μην τα δει στον υπολογιστή να πάρει μια ιδέα κι ας είναι λιγότερο πραγματική; Αν δεν μπορώ για τους ίδιους λόγους να πληρώσω έναν καθηγητή μουσικής, γιατί να μην μπορεί να μάθει κάποια πράγματα χρησιμοποιώντας την kidepedia-μουσική εγκυκλοπαίδεια;

 

Όπως είπε όμως κι η marandnik, κανείς εδώ δεν μίλησε για ανεξέλεγκτη και άμετρη χρήση του η/υ, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι γνωρίζουμε τις αρνητικές πλευρές του θέματος και την ανάγκη να τις περιορίσουμε.

 

Κι επειδή αναφερόμαστε στον εθισμό, που είναι πολύ σοβαρό πράγμα και βαθιά ψυχολογική διαταραχή και όπως είπαμε δεν περιορίζεται στη χρήση του υπολογιστή, η απάντηση είναι μάλλον να ευχόμαστε και να προσπαθούμε τα παιδιά μας μεγαλώνοντας να είναι προσωπικότητες στιβαρές, να ξέρουν να διαχειρίζονται τις κρίσιμες καταστάσεις που αναπόφευκτα θα περάσουν και κυρίως να αγαπούν τον εαυτό τους και να τον προστατεύουν, για να αποφύγουν κάθε είδους εξάρτηση.

[Ellemphriem]

Ell..

cool!

 

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι προσέγγισης στο θέμα. Όχι απαραίτητα "σωστοί-λάθος". Άρα... μη βγαίνεις άδικα από τα ρούχα σου!

 

Όσο για το θέμα του εθισμού σε οτιδήποτε... ναι... ο εθισμός υπόκειται σε συγκεκριμένους "κανόνες". Άρα, είτε λέγεται αλκοόλ, είτε λέγεται τσιγάρο, είτε λέγεται υπολογιστής... ο εθισμός σε αυτό εξακολουθεί να έχει συγκεκριμένες επιπτώσεις στην ψυχολογία. Και εφόσον κάποιος κάποτε εθίστηκε σε κάτι, υπάρχει κάποιο "υπόβαθρο" για να ξανασυμβεί (κάτω από δεδομένες συνθήκες). Αν αυτό το παραβλέψει, τότε θα πέσει στην "παγίδα"... πιο εύκολα. (Αυτό από έρευνες). Το ότι νιώθουμε καλά... δε σημαίνει πως είμαστε καλά (και δε μιλώ για σένα, αλλά για όλους μας! ). Σκέψου μόνο, πόσα πράγματα ανακαλύπτουμε για το παρελθόν μας και την (τότε) ψυχολογία μας.

 

Το να κρατηθεί κάποιος μακριά από ένα είδος εθισμού (άλλο θέμα αυτό... -off topic) θέλει να έχει την επίγνωση πως πρέπει να προσέχει, έτσι ώστε να διατηρεί το μέτρο.

 

ΚΑΘΕ φορα που παω να απαντησω ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΕΙΔΙΚΑ ΕΛΕΟΣ ΞΥΠΝΑΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.........καλημερα.......θα τα πουμε αργοτερα. Δεν διαβασα τπτ αλλα αναφερομαι σε σε γιατι με σε εχω παρε δω-σε (κυριως)...... Τα λεμε αργοτερα κυριες......

[alcyon]

Αααα... μια και λέτε πως θα επανέλθετε .... να ρωτήσω και κάτι.....

 

Τι πιστεύετε πως θα "κερδίσει" το παιδί με το να γίνει χρήστης Η/Υ από τα 3-4 ή 5 χρόνια του, σε σχέση με το να ξεκινήσει π.χ. στα 7 ή 9;

Τι είναι αυτό που δε θα μάθει ικανοποιητικά αν ξεκινήσει π.χ. στα 7-9, και θα το ξέρει επειδή ξεκινά στα 3-4;

 

 

 

Επίσης... άλλος ένας προβληματισμός (δεν έχω άποψη σε αυτό, μιας και τα παιδιά μου βρίσκονται σε μικρή ηλικία).

Η γραφή η οποία για να κατακτηθεί χρειάζεται εξάσκηση, δεν "σαμποτάρεται" από τη χρήση του υπολογιστή; Άλλο να αναγνωρίζει κάποιος τα γράμματα κι άλλο να μπορεί να τα γράφει.

 

Το ίδιο ερώτημα ισχύει και για την ορθογραφία. Π.χ. με το να πληκτρολογώ μια λέξη "χάνω" τη "μνήμη" που μου δίνει η γραφή της, ως προς την ορθογραφία της. Αυτά δεν μπορεί να προκαλέσουν ή να ενισχύσουν μαθησιακές δυσκολίες;

 

Για να διατηρηθεί κατά κάποιο τρόπο η ορθογραφία, θα πρέπει να χρησιμοποιεί κάποιος και τα 10 δάχτυλα για δακτυλογράφηση (κι αυτό... πάλι με επιφύλαξη το λέω). Όμως... αυτό δε συμβαίνει. Συνήθως χρησιμοποιούν (ειδικά τα παιδιά) μόνο τα 2 δάχτυλα, παρόλο που το κάνουν ταχύτατα.

 

 

 

Άρα... μήπως ο υπολογιστής ενδέχεται να υπονομεύσει τις μαθησιακές δεξιότητες των μικρών μαθητών;