συναισθήματα όταν ο θηλασμός σταματα

[eirini ag]

Γιατί λόγω δοντιών; Φοβόσουν εσύ να συνεχίσεις ή η μικρή δεν μπορούσε να θηλάσει;;

Ρωτάω γιατί με προβληματίζει αυτό το θέμα, τι θα γίνει δηλαδή όταν ο μικρός μου βγάλει δόντια. Τώρα θηλάζουμε 4 1/2 μήνες και δεν θα ήθελα να σταματήσω γι' αυτό τον λόγο καθώς λόγω άδειας θα μπορώ να τον θηλάζω ένα χρόνο..

Δεν ειναι απαραιτητο να αποθηλασεις λογω δοντιων.Απο οσο ξερω υπαρχουν εδω μεσα πολλες κοπελες που θηλαζουν πανω απο χρονο,δεν ξερω πως τα καταφεραν με τα δοντια...Στη δικη μου περιπτωση δε νιωθω οτι μπορουσα να το παλεψω αλλο(απο τον Οκτωβρη δαγκωνει) αφου η μπεμπα το ειχε παρει πλεον για πλακα και δαγκωνε ανα πασα στιγμη στη διαρκεια του θηλασμου,απλα για να ακουσει εμενα να τσηριζω.Τεσπα,αλλο ειναι το θεμα μου,ενιωσε καμια αλλη μανουλα τετοιου ειδους αλλαγες μετα τον αποθηλασμο,σαν αυτες που περιεγραψα πιο πανω,ή ειναι η ιδεα μου?Δε μπορει μωρε...τοσο αποτομα?

[pashalitsa]

Αυτό είναι αλήθεια, και σε μένα ένας παιδίατρος είχε πει ότι πρέπει να κόβω σιγά σιγά το θηλασμό, να θηλάζω αυστηρά πρωί και βράδυ αν θέλω να συνεχίσω, γιατί αν πίνει λέει πολύ γάλα το παιδί θα επιβαρύνει τα νεφρά του!!

Τι άλλο θα ακούσω Θεέ μου;;;;;;;;;;;; Έχουν βγάλει πανεπιστήμιο αυτοί οι άνθρωποι;;;;;;;;;

[Μαρια.X]

Ρε συ Μαρία, είναι μη σου τύχει...

Τα μικρά βαμπιράκια δεν δαγκώνουν την ώρα που θηλάζουν, σταματάνε για λίγο ρίχνουν τη δαγκωνιά και συνεχίζουν...

 

 

 

 

:lol:

[Active Member]

Φτασαμε κι εμεις στο τελος του θηλασμου.Αποθηλασαμε φυσιολογικα,λογω δοντιων.Το θεμα ειναι οτι παρατηρησα μεγαλες αλλαγες εδω και λιγες ημερες που τον κοψαμε εντελως: 1ον.Η μπεμπα αρχισε να κοιμαται πια μονη της, χωρις αγκαλια και κουνημα που ηθελε πρωτα.:eek::D:D

2ον.κοιμαται ολη τη νυχτα μεχρι το πρωι,χωρις ξυπνηματα(αυτο βεβαια το ριχνω πιο πολυ στο οτι δεν την αφηνω πια να κοιταει TV ουτε δευτερολεπτο)

3ον.Επαψα ξαφνικα να ειμαι ευερεθιστη και να βλεπω διαρκως εχθρους γυρω μου(συμπεριλαμβανομενου και του αντρα μου) και νιωθω ηρεμη και ευτυχισμενη.:D:D

4ον.Εχω ξανα εντονη επιθυμια για τον αντρα μου,οπως παλιοτερα.:D:D

Αυτες τις αλλαγες τις παρατηρησε και ο ιδιος και μου λεει οτι ξαναγινα η γυναικα που αγαπησε,η οποια ειχε μεταλλαχτει σε μια ξενη,ψυχρη και νευρικη.

Λετε να ειναι λογω ορμονων?Φυσικα για να μην παρεξηγηθω,ΔΕ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ ΠΟΤΕ ΠΟΥ ΘΗΛΑΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΧΑ ΘΗΛΑΣΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ!ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΑ ΑΝ ΓΕΝΝΟΥΣΑ ΚΑΙ 2ο ΠΑΙΔΙ!!!!ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΤΟΝ ΘΗΛΑΣΜΟ!!!

Ειχε καποια αλλη αναλογη εμπειρια?

 

Ειρηνη (γεια σου!), αλλα ολα αυτα που λες πιθανως να ειναι τελειως τυχαια γεγονοτα, πιθανως να ειναι και λογω του οτι εισαι εσυ πιο χαλαρη.

 

Οσον αφορα το 1+2 το δικο μου τα κανει απο πριν σαραντησει. Τα 3+4 πιστευω οτι ειναι αυτο που σου ειπα...οτι εισαι εσυ πιο χαλαρη, υπο την εννοια οτι σου εφυγε το "βαρος" (σε ποοοοοολλα εισαγωγικα) του θηλασμου.

 

Θα μου πεις? Ολα μαζι ετυχαν? Δε ξερω... τι να πω....

[eirini ag]

Γεια σου Ραννια! Μπορει και να εχεις δικιο,δεν αποκλειεται να οφειλονται κατα μεγαλο μερος στο οτι ηρεμησα εγω...αλλα ολα αυτα μαζι?πολλα τυχαια δε μαζευτηκαν?Τεσπα,μπορει να ειναι κι ετσι...αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι οτι η μπεμπα δεν το αναζητησε καθολου,σαν να μην ειχε θηλασει τοσο καιρο...τοσο γρηγορα το ξεχνανε?Πολυ ανεξαρτητη μου εγινε ξαφνικα...

[κυρελ]

Καλη χρονια

Ειμαι πολυ ¨φρεσκια¨μανουλα γεννησα 31/102/10 κ πολυ αγχωμενη με αποτελεσμα να σταματησει το γαλα στη βδομαδα επανω!!!Μιλησα με το γιατρο μου αλλα κ με το παιδιατρο κ μου ειπαν να προσπαθησω να δωσω οτι εχω στο μωρο μου αλλα δυστυχως ο μικρος εδιωχνε το στηθος μου διοτι δεν ειχα αλλο γαλα!!Θελει πολυ ηρεμια κ νασαι χαλαρη για να μπορεσεισ να θηλασεις..αυτο καταλαβα αργοτερα..

Ετσι του δινω μονο ξενο γαλα!!

Αρκει που πηρε το προτογαλα κ λιγες μερες απτο δικο μου...

Ευχομαι στο επομενο παιδακι να μπορεσω να δωσω περισσοτερο!!Πανω απολα ναναι γερα παιδια!!

[miriki]

Αν καταλαβαίνω καλά γέννησες 31/ 12/ 2010. Να σου ζήσει λοιπόν το μωρουλινάκι σου και να σου πω ότι αν θέλεις υπάρχει δυνατότητα να ξαναέχεις γάλα για να το θηλάσεις. Θα χρειαστεί κόπο και χρόνο, αλλά αν το θέλεις μπορείς να τα καταφέρεις. Μπες στο θέμα επαναγαλακτισμός και πρόκληση γαλουχίας και θα βρεις όλες τις πληροφορίες που χρειάζεσαι. Καλή συνέχεια.

[κυρελ]

Σευχαριστω πολυ για την ενημερωση αλλα εχω ειδη παρει το χαπι κ σταματησα να θηλαζω!!

[miriki]

Αν είναι σημαντικό για εσένα μπορείς να κάνεις κανονικά τις αντλήσεις και να πετάς το γάλα μέχρι να περάσει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα από την ημέρα που πήρες το χάπι. Νομίζω ότι σχετικά με αυτό μπορεί να σε καθοδηγήσει η Κριστίνα.

 

 

Όπως και να χει μπράβο σου που προσπαθείς να ενημερωθείς και να χαίρεσαι το μωράκι σου.

[κυρελ]

Αν είναι σημαντικό για εσένα μπορείς να κάνεις κανονικά τις αντλήσεις και να πετάς το γάλα μέχρι να περάσει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα από την ημέρα που πήρες το χάπι. Νομίζω ότι σχετικά με αυτό μπορεί να σε καθοδηγήσει η Κριστίνα.

 

 

Όπως και να χει μπράβο σου που προσπαθείς να ενημερωθείς και να χαίρεσαι το μωράκι σου.

 

Σευχαριστω πολυ κ παλι!!Αλλα οσο κ να θελω να συνεχισω ψυχολογικα κ λογο της λοχειας με αγχωσαν κ οι γονεις μου κ κοπηκε!Μετα τοδα χαλαρα κ δεν με πειραζει!!Αρκει που ειμαστε κ οι δυο μας καλα κ ειναι φαγανο παιδακι!Ηταν υπεροχη εμπειρια κ ελπιζω να το ξανα κανω στο επομενο παιδακι μας!!

Να χαιρεσαι κ το δικο σου παιδακι!!

[nancou]

Με εκπλήσσει ο (εμμεσος) τροπος που επιτιθενται οι θηλαζουσες μητερες, σε αυτες που δεν καταφερανε να θηλασουν, ή σταματησαν τον θηλασμο λίγο πριν το παιδι παει φανταρος <--πλακιτσα Εγω θηλαζω 3 μηνες και κατι (δυστυχώς μονο τον 1ο μηνα αποκλειστικα). Η αληθεια ειναι πως αν δεν μου εκαναν πλυση εγκεφαλου στα μαθηματα ανωδυνου, θα θηλαζα το πολυ 1 μηνα, μιας και εχω ενα στηθος που απο μονο του πριν το παιδι ηταν απλα εξωπραγματικα ταιραστιο,και τωρα φυσικα εχει γινει διπλασιο σε βαθμο να μην μπορω να κοιμηθω σε καμια σταση και γενικα να ποναει φρικτα!!!Αυτο το ξεπερναω, κανω υπομονη για το μπεμπεκι μου. Απο κει και περα εχω διαφορα προβληματα τον τελευταιο μηνα.

Το γαλα μειωνεται δραματικα, ειδικα απο το ενα στηθος το οποιο δεν εχει σχεδον καθολου. Αυτο συμβαινει πιο εντονα ενα μηνα τωρα, παρολο που πινω παρα πολυ νερο, τρωω συνεχεια φρουτα, περνω μαγια μπυρας, και γενικα τρωω πολυ καλα. Κανω προσπαθειες να μην του δινω συμπληρωμα, με αποτελεσμα να μην εχει παρει το απαιτουμενο βαρος! Σε 18 μερες πηρε μονο 300 γρμ! Και φυσικα ολη μερα γκρινιαζει. Αφου ειδαμε οτι δεν πηρε το βαρος που επρεπε αρχισα να του δινω εναλλαξ γευματα (μια θηλασμος, μια σκονη) αυτο το εκανα επειδη καθε φορα που ετρωγε απο μενα, ακομα και αν δεν ειχα πολυ γαλα, φουσκωνε απο το λιγο δικο μου και μετα δεν ετρωγε αλλο.

Αυτο το εκανα 2 μερες στις οποιες ο μπεμπης ησυχασε παααρα πολυ (και μην πει κανεις οτι ετυχε!). Παρολα αυτα και παλι (κολλημενη), σταματησα να του δινω ξενο, σε μια προσπαθεια να αυξηθει το γαλα μου, κατι το οποιο δεν συμβαινει! (και φυσικα αρχισε και παλι να γκρινιαζει).

Στην τελικη τη μειωση του γαλακτος την αποδιδω στην απιστευτη κουραση και αυπνια! εχω να κοιμηθω, εστω 4 ωρες συνεχομενες, 3 μηνες, γιατι ο μπεμπης ηταν πολυ ανησυχος απο 20 ημερων και μετα λογω κολικων και μας ειχε στο ποδι ΠΡΩΙ-ΒΡΑΔΥ. Εδω να σημειωσω οτι το γαλα αρχισε να μειωνεται σιγα-σιγα απο τοτε που επιδεινωθηκαν οι κολικοι, και την ωρα που ετρωγε σταματουσε ξαφνικα επειδη πονουσε, με αποτελεσμα τις περισσοτερες φορες να μην αδειαζει το στηθος και ετσι να μειωνεται και η παραγωγη (το αδειαζα με θηλαστρο αλλα δεν ειναι το ιδιο). Ηρθε στο καπακι και η κουραση και ιδου τα αποτελεσματα...

Ενας μπεμπης που δεν χορταινει και οοολη μερα γκρινιαζει, και μια μανουλα που μονο που σκεφτεται τον αποθηλασμο, κλαιει με μαυρο δακρυ! Γιατι παρολα αυτα, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΤΟΝ ΘΗΛΑΣΜΟ!!! ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΔΙΔΩ ΤΟΝ ΒΕΒΕ ΜΟΥ !!!!!!

Δεν ειναι ομως και λιγο εγωιστικο (γιατι κακα τα ψεμματα υπαρχει και μια δοση εγωισμου στο θεμα του θηλασμου) απο μερους μου, τη στιγμη που το μωρακι μου πειναει να μην του δινω σκονη??

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ???? HEEEEEELP:shock:

 

Απο την αλλη και οι μανουλες που δεν θηλασανε δεν πρεπει να στεναχωριουνται, μια χαρα μεγαλωνουν τα μωρακια τους και με το ξενο, ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΜΕ ΟΛΑ!!! Απλα οι θηλαζουσες μπορουν να ειναι ΛΙΙΙΙΙΓΟ πιο χαρουμενες επειδη δινουν καποια πολυ σημαντικα στοιχεια στο μωρο τους .

 

ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ!!! ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ!!! (<--αυτο το γραφω για να το βλεπω εγω! )

[malecon]

nancou μαζί σου!!!!!! Και εμένα από τον 2ο και μετά δεν της έφτανε το δικό μου γάλα και επέλεξα να δίνω συμπλήρωμα μετά τον θηλασμό παρά να την έχω όλη την ώρα στο στήθος, το οποίο εκτός από ταλαιπωρία για την μαμά και το μωρό ήταν πρόβλημα γιατί κάποιος έπρεπε να μαγειρέψει/καθαρίσει/βάλει πλυντήριο τα ρούχα του μωρού/σιδερώσει κλπ. Το ότι κάποιες μαμάδες κατάφεραν να μην χάσουν το γάλα τους δεν μου λέει και πολλά γιατί δεν μπορώ να δεχθώ πως είμαστε όλοι οι οργανισμοί ίδιοι.

Φυσικά θεωρώ ότι είναι πολύ χαζό να έχουμε γάλα και να προτιμάμε το συμπλήρωμα, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μας δίνει λύση. Δεν χρειάζεται να είμαστε των άκρων.

[miriki]

nancou να σου ζήσει το μικράκι σου. Νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να αποφασίσεις πόσο σημαντικό θεωρείς εσύ το θηλασμό για το μωρό σου και για σένα συνυπολογίζοντας όλους τους παράγοντες (υγείας, ανάπτυξης, συναισθηματικούς, πρακτικούς).

 

Αν λοιπόν αποφασίσεις ότι ναι θέλεις να θηλάσεις κι άλλο και το το μωρό σου να χορταίνει με το γάλα σου μπορείς να απαντήσεις τις ερωτήσεις που βρίσκονται εδώ http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=40796 και να σε βοηθήσει κάποια από τις μανούλες που αντλεί για να διατηρήσει τη γαλουχία περιμένοντας να απολυθεί το παιδί της από φαντάρος (επίσης πλακίτσα).

 

σοβαρά τώρα μπορείς να βρεις πολλή υποστήριξη σε αυτό το νήμα όπως συνέβη με όλες εμάς που δεν ξέραμε που μας πάνε τα τέσσερα, και τελικά κάτι μάθαμε και κάτι καταφέραμε.

 

Αν αποφασίσεις ότι το κεφάλαιο θηλασμός έκλεισε για σένα και το συγκεκριμένο μωρό μπορείς κάλλιστα να αναζητήσεις πληροφορίες για ασφαλή φυσικό αποθηλασμό και να νιώθεις περήφανη για την απόφασή σου (γιατί έτσι δε θα σε νοιάξει κανένα σχόλιο από καμμιά άλλη).

 

malecon καταλαβαίνω τι λες και πώς νιώθεις, αλλά θα σου εκμυστηρευτώ ότι το περιεχόμενο των λόγων σου μειώνει κάπως την υπερπροσπάθεια που έκανα εγώ και κάποιες άλλες μανούλες πολύ περισσότερο για να καταφέρουμε να προκαλέσουμε, να εδραιώσουμε και να διατηρήσουμε τη γαλουχία υπό πολύ αντίξοες συνθήκες. Και όσο κι αν μπορώ να μπω στη θέση σου γιατί αρκετές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω, με πληγώνει λίγο όταν μιλάς για οργανισμούς ικανούς να αντεπεξέλθουν και μη ικανούς. Άλλωστε να ξέρεις ότι έτσι μειώνεις και τη δική σου προσπάθεια και υπονομεύεις και μια μελλοντική νέα αρχή με ένα άλλο μωρό.

[cathrin]

Καλησπερα κοριτσια!!

Θα θελα να πω κι εγω την εμπειρια μου σαν νεα μαμα!!!

Γεννησα 6/12 εναν υπεροχο μπεμπη...που δυστυχως δεν καταφερα να τον θηλασω παρα μονο ενα μηνα...ειτε λογω κακης ενημερωσης, ειτε γιατι περιμενα οτι θα ηταν πιο ευκολα τα πραγματα, ειτε γιατι δεν ειχα την απαραιτητη υποστηριξη - "πιεση" μιας και καμια φιλη μου στο περιβαλλον μου δεν θηλασε, ειτε γιατι κουραστηκα κι εγω και το μωρο....

 

Ξεκινησα με την προοπτικη του αποκληστικου θηλασμου αλλα η ρομαντικη εμπειρια του "αποκληστικου" θηλασμου στο μαιευτηριο δεν ηταν η ιδια στο σπιτι... στο μαιευτηριο μου εφερναν τον μπεμπη καθε 4 ωρες ισως και αργοτερα αλλα στο σπιτι ο μπεμπης ξυπνουσε καθε μιση με μια ωρα....

Το χειροτερο στις δεκα μερες ξεκινησαν οι κολικοι και το μωρο ηθελε να ναι συνεχεια στο στηθος ειτε για παρηγορια, ειτε γιατι δεν χορταινε....

Αποτελεσμα: θηλαστρο, θηλες σιλικονης και τελος πονος στο στηθος και πολυ εξαντληση....

 

Και καπου εκει ξεκινησαμε το συμπληρωμα για να μπορεσω να ξεκουραστω και να μαι πιο ηρεμη, γιατι ειχαμε φτασει στο σημειο να κλαιει το μωρο για να φαει κι απο διπλα να κλαιω κι εγω....

 

Περνοντας οι μερες ο μπεμπης εδειχνε να προτιμαει το μπιμπερο και να δυσανασχετει με το στηθος... μπορει να καταλαβαινε την απογοητευση μου και την ασχημη ψυχολογια μου....(εχουν απιστευτη διαισθηση τα μωρα οσο κι αν φαινεται περιεργο...)και η αποφαση του αποθηλασμου ηρθε πιο ευκολα σαν λυση....

 

Κι εδω πρεπει να σταθω.... πολλες φορες απο τοτε σκεφτηκα οτι ισως θα επρεπε να προσπαθησω περισσοτερο κι οτι υπαρχουν πολλες αιτιες που καποια μαμα να οδηγηθει στον προορο αποθηλασμο αλλα πολυ περισσοτερα οφελη για να τον συνεχισει...

Ειχα πολλες οι τυψεις καθε φορα που του εδινα μπιμπερο ενω θα μπορουσα να τον θηλαζω εστω κι αν του εδινα συμπληρωμα....σκεφτηκα και τον επαναγαλακτισμο αλλα αυτο το πισω- μπρος ψυχολογικα δεν ειναι για μενα (μιας και θα ξεκινησω δουλεια συντομα...)

 

Τελος παντων...τωρα εχουμε βρει το ρυθμο μας κι ολα ειναι καλα και ειμαι σιγουρη οτι το μωρακι μου καταλαβαινει την αγαπη μου που δεν μπορουσα να του μεταφερω λογω της απογοητευσης μου πριν....

 

Παντως δυο ειναι τα συμπερασματα στα οποια θελω να καταληξω:

1ον) μην "πυροβολειτε" οσες δεν καταφεραν να θηλασουν για πολυ, γιατι σιγουρα προσπαθησαν....και

2ον)οποια ειναι στην προσπαθεια του θηλασμου να σκεφτει και δευτερη φορα τον αποθηλασμο πριν το αποφασισει...

 

Τελος καλη επιτυχια σε οσες ακομα προσπαθουν και οτι αποτελεσμα και αν εχει η προσπαθεια αυτη να θυμαστε πως οτι κανετε να το κανετε με αγαπη, γιατι τα μωρακια μας και το αξιζουν και το καταλαβαινουν!!! (ειτε αυτο ειναι θηλασμος ειτε μπιμπερο...)

[malecon]

malecon καταλαβαίνω τι λες και πώς νιώθεις, αλλά θα σου εκμυστηρευτώ ότι το περιεχόμενο των λόγων σου μειώνει κάπως την υπερπροσπάθεια που έκανα εγώ και κάποιες άλλες μανούλες πολύ περισσότερο για να καταφέρουμε να προκαλέσουμε, να εδραιώσουμε και να διατηρήσουμε τη γαλουχία υπό πολύ αντίξοες συνθήκες. Και όσο κι αν μπορώ να μπω στη θέση σου γιατί αρκετές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω, με πληγώνει λίγο όταν μιλάς για οργανισμούς ικανούς να αντεπεξέλθουν και μη ικανούς. Άλλωστε να ξέρεις ότι έτσι μειώνεις και τη δική σου προσπάθεια και υπονομεύεις και μια μελλοντική νέα αρχή με ένα άλλο μωρό.

miriki θα σου πω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις τι εννοώ. Έχω μια συνάδελφο που έχει ένα μωράκι. Όσο ακόμα ήταν έγκυος έτρεχε γάλα από το στήθος της. Εμένα αυτό δεν έγινε ποτέ. Αφού γέννησε θηλάζει κάθε 4-5 ώρες όπως και εγώ. Δεν χρησιμοποιεί θήλαστρο (όχι νοσοκομειακό εννοείται) παρά μόνο αφού γύρισε στη δουλειά για να αντλεί 2 γεύματα. Καταφέρνει λοιπόν και βγάζει πολύ γάλα και μάλιστα αν αργήσει πάλι της τρέχει το γάλα από το στήθος. Ε, εγώ αυτό δεν το είχα. Αυτό λέω. Εννοείται πως αν κάποια το προσπαθήσει θα πετύχει καλύτερα αποτελέσματα, αλλά και πάλι δεν μπορώ να δεχτώ ότι όλες μας μπορούμε να πετύχουμε το ιδιο. Μπορώ εγώ στα 36 μου να συγκριθώ με μια 25άρα ή 30άρα? αμφιβάλλω. Επίσης αν κάποια δεν έχει καθολου βοήθεια δεν μπορεί να είναι εύκολα με ενα μωρό στο στήθος ή με ένα θήλαστρο. Αν κάποιες κοπέλες τα έχουν καταφέρει σε τέτοιες συνθηκες τους δίνω τα θερμά μου συγχαρητήρια, ειλικρινά

[miriki]

Γιαυτό σου λέω ότι φοβάμαι μην υπονομεύσεις μελλοντική προσπάθεια.

Όταν γέννησα ήμουν 33. Ο μικρός μου μπήκε στη θερμοκοιτίδα και θήλασε για πρώτη φορά την τέταρτη μέρα της ζωής του που μου επέτρεψαν να τον πάρω αγκαλιά. Μέχρι την εντέκατη θήλαζε δύο το πολύ τρία γεύματα την ημέρα με το προσωπικό της μονάδας πάνω από το κεφάλι μου σε στυλ τελειώνετε μαντάμ πέρασε το τέταρτο και τέταρτο και τα υπόλοιπα ήταν μπουκάλι (άλλες φορές αντλημένο άλλες φορές ξένο). Όλο αυτόν τον καιρό εγώ αντλούσα ανά δίωρο ή τρίωρο με ό,τι θήλαστρο μπορούσα να βρω κάθε φορά (μέχρι που πήγα και είπα στη μονάδα πείτε μου πότε θα βγει το παιδί να ξέρω να νοικιάσω νοσοκομειακό και ευτυχώς βγήκε την μεθεπομένη).

 

Όταν βγήκε το παιδί άρχισαν οι μαραθώνιοι θηλασμοί (τετράωρα πεντάωρα σερί, διάλειμμα για μπάνιο του μικρού) κλπ. Ο άντρας μου δουλεύει όλη την ημέρα, το ίδιο και η πεθερά μου και η μητέρα μου δε ζει. Ευτυχώς μπορούσε και μαγείρευε αρκετές φορές η πεθερά μου και κάθε δεκαπέντε είχα γυναίκα για το σπίτι.

 

Το στήθος μου δεν έτρεξε ποτέ ούτε κατά την εγκυμοσύνη ούτε ποτέ κι όμως το παιδί μου μια χαρά τρέφεται και είμαστε 15 1/2 μηνών. Επίσης δεν μπόρεσα ποτέ να αντλήσω περισσότερα από 60μλ.

 

Πείσμωσα τόσο πολύ που δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα καταφέρω. Υπάρχουν γυναίκες που αντλούν αποκλειστικά για μήνες, υπάρχουν γυναίκες που τα παιδιά τους μένουν στη θερμοκοιτίδα για μήνες κι όμως προσπαθούν.

 

Μην αφήσεις κανέναν να σε πείσει ότι δεν μπορείς, γιατί δεν ανταποκρίνεται το κορμί σου. Ενδεχομένως να μη βρήκες κατάλληλη υποστήριξη για να μπορέσεις να συνεχίσεις ή να ρίξεις το βάρος σου στο θηλασμό και να κάνεις λίγο τα στραβά μάτια στις δουλειές του σπιτιού. Και ναι είναι πολύ δύσκολο αλλά είναι και λίγο θέμα οπτικής και προτεραιοτήτων που βάζουμε κάθε φορά. Δικαιούσαι και εσύ και εγώ και η καθεμιά μας να λυγίσει, να τα παρατήσει και να έχει διαφορετικές προτεραιότητες και όλα. Το σημαντικό είναι να ξέρεις ότι είναι απόφασή σου και να μην κατηγορήσεις το σώμα σου γιαυτό...

 

Το πιο σημαντικό είναι να κάνεις πατ πατ στον ώμο σου γιαυτό που κατάφερες και γιαυτό που προσπάθησες. Κάθε προσπάθεια είναι σημαντική και σου αξίζουν συγχαρητήρια που την κατέβαλες. Να σου ζήσει το πιτσιρικάκι σου και όλα τα καλά στο δρόμο του.

Επεξεργάστηκαν 30 Ιανουαρίου,2011 by miriki
κοίμισα τον μικρό και δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω

[tsibouri]

εχω και γω τεραστια στηθη και δεν ξερω αν φταιει αυτο που μερικες φορες η μικρη δεν πιανει καλα την θηλη μου!θηλαζω εδω και ενα μηνα και οταν με θηλαζει ακουω θορυβο με την γλωσσα τησ και καταλαβαινω οτι δεν το εχει πιασει καλα με ποναει!!

nancou οτι και να γινει μην εχεις τυψεις!θα πεασει ο καιρος και θα ασχολεισαι με το γλα του σε σκονη με τα δοντια του με τις κρεμες του με την βαφτιση του!μπορεις να αρκεστεισ και στο λιγο που του παρεχεις το οποιο δεν ειναι λιγο γιατι τ ο υ το δινεις !θηλαζεις παρτο χαμπαρι!οπωσ ολες μας δεν αποτελεις εξαιρεση απο αυτες με την μακροχρονια σιτηση μητρικου!

[DaF]

Με εκπλήσσει ο (εμμεσος) τροπος που επιτιθενται οι θηλαζουσες μητερες, σε αυτες που δεν καταφερανε να θηλασουν

Παντως δυο ειναι τα συμπερασματα στα οποια θελω να καταληξω:

1ον) μην "πυροβολειτε" οσες δεν καταφεραν να θηλασουν για πολυ, γιατι σιγουρα προσπαθησαν....

 

 

ειλικρινα , αυτο το εχω διαβασει τοσες φορες, και ποτε μα ποτε δεν βρηκα επιθεση στα λογια καποιας θηλαζουσας, ποτε μα ποτε δεν διαβασα για πυροβολισμους εμμεσους η μη....εκπλησσομαι απιστευτα και θα ηθελα καποια στιγμη, καποια κοπελα που νιωθει οτι καποιος την 'πυροβολησε' να παραθεσει τα ακριβη λογια.... να δω κ εγω, μηπως εχω λαθος εντυπωσεις...γιατι τελικα....ισως δημιουργουνται λαθος εντυπωσεις..

 

malecon κ nancou ειτε απο λαθος συμβουλες, ειτε απο ελλειψη ενημερωσης, ειτε απο ελλειψη διαθεσης/χρονου κτλ. δεν εγινε αποκλειστικος θηλασμος. (σε οσα παραθεσατε βεβαια, υπαρχει η απαντηση γιατι. )

εγω παντως, δεν βλεπω κατι μεμπτο στο θεμα της επιλογης. αυτο που με απασχολει ειναι το να εχουμε δικαιωμα στη γνωση κ αρα στην επιλογη, απο εκει κ επειτα ας κανει η καθεμια αυτο που της ταιριαζει πιο καλα.

[malecon]

Μην φοβάσαι καθόλου για την μελλοντική προσπάθειά μου, η οποία ελπίζω να είναι σύντομα . Είπα και πιο πρίν ότι το θεωρώ χαζό να έχουμε γάλα και να μην δίνουμε. Όμως αν δεν έχω αρκετό δεν μπορώ να μπω σε μια διαδικασία να έχω το μωρό ή το θήλαστρο όλη μέρα στο στήθος και δεν θα στενοχορηθώ γι'αυτό. Η γνώμη μου είναι πως επειδή εσύ και πολλές άλλες κοπέλες συνεχίσατε τον θηλασμό παρά τις όποιες δυσκολίες δεν σημαίνει ότι όλες μπορούν να ανταπεξέλθουν.Και πολύ περισσότερο να νιώθουν τύψεις για αυτό. Ούτε όμως υποστηρίζω και και το αντίστροφο, ότι επειδή εγώ δεν είχα το κουράγιο να συνεχίσω τον θηλασμό δεν μπορεί να το βρει κάποια άλλη κοπέλα

[p_hardaway]

καλημέρα και από μένα! Θα ήθελα να πω και εγώ την εμπειρία μου. Συμφωνώ απόλυτα ότι κάθε οργανισμός δεν είναι το ίδιο. Θήλασα 3 μήνες εκ των οποίων ο 1,5 μήνας με συμπλήρωμα 2 γευμάτων στα 5 και αυτό γιατί στις 10 μέρες ξεκίνησα δουλειά (ιδιαίτερα μαθήματα) όπου ταυτόχρονα ο άντρας μου μπήκε στη μια βδομάδα που ήμουν λεχώνα για χειρουργείο στο πόδι έκτακτα και έλειπε 10 μέρες από το σπίτι. Η κατάσταση τραγική. όχι απλά πάλεψα αποκλειστικό θηλασμό Η μπέμπα δεν έπιανε θηλή τον πρώτο μήνα σχεδόν καθόλου και αντλούσα και έδινα και όταν έπιασε ήδη η παραγωγή είχε μειωθεί αρκετά λόγω ψυχολογίας και οργανισμού. Τα συναισθήματα όταν σταμάτησα πολύ άσχημα αλλά την προσπάθειά μου την έκανα. εν τω μεταξύ πολλοί μου έλεγαν να το κόψω γιατί δεν θα τα καταφέρω με τη δουλειά αλλά... σιγά μην τους άκουγα. Σημασία έχει να μην κόβεις τον θηλασμό για βλακώδης λόγους π.χ. να μην χαλάσει το στήθος ή επειδή είναι κουραστική ή διαδικασία. Για μένα απλά είναι πιο εύκολο όταν η μάνα έχει και τον χρόνο να είναι σπίτι τον πρώτο καιρό. άλλο να πηγαίνεις για δουλεία στους 4 ή στους 9 μήνες και άλλο στις 10 μέρες γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή. Αξίζει να προσπαθούμε, όσο κρατήσει ο θηλασμός, να δώσουμε στα παιδιά μας ότι καλύτερο για την υγεία τους δίχως αυτό να σημαίνει ότι τα δικά μας δεν θα αρρωστήσουν και όσα πήραν ξένο από την αρχή είναι καταδικασμένα να αρρωσταίνουν.

Υπομονή σε όλες τις μανούλες γιατί είναι αγώνας μεγάλος αλλά και δώρο Θεού!

[cathrin]

DaF δεν αναφαιρομαι σε καποια κουβεντα που αναφερθηκε εδω...απλως λεω οτι συμβαινει εστω κι εμμεσα να δεχονται αρνητικη κριτικη οσες δεν θηλασανε...

 

Απο την δικη μου ιστορια δεν θα ηθελα να σταθει καποια νεα μαμα εκει...αλλα να βρει ενα κινητρο στο να μην διακοψει ευκολα τον θηλασμο, γιατι ο αποθηλασμος "ποναει" περισσοτερο απο τον θηλασμο... οσο κι αν ψυχικα και σωματικα μπορει να εξαντλησει η προσπαθεια που κανει μια νεα μαμα...τουλαχιστον ετσι το εζησα εγω που δυστυχως τα καταφερα μονο για ενα μηνα...

(Στο δευτερο θα ειμαι πιο καλα προετοιμασμενη και θα αναζητησω περισσοτερη υποστηριξη...προς το παρον ομως προτεραιοτητα εχει η σχεση που ζω τωρα με τοπαιδι μου!!!)

 

Ταυτοχρονα, ομως θελω να υποστηριξω και οσες δεν τα καταφεραν για οποιονδηποτε λογο (υπαρχουν και λογοι υγειας) και να μην νιωθουν ασχημα γιατι και τα δικα τους παιδακια θα μεγαλωσουν μια χαρα και αυτο που πραγματικα χρειαζονται ειναι μια ηρεμη και χαρουμενη μαμα να τα αγαπαει...

Αυτα ηθελα να πω, γιατι στην δικη μου περιπτωση αισθανομαι καπου στη μεση, οπως (δυστυχως θα πω...) πολλες νεες μαμαδες και μπορω να καταλαβω και καποια που θηλασε και σταματησε αλλα και καποια που δεν τα καταφερε...και στις δυο περιπτωσεις χρειαζεται η μαμα να εχει την καταλληλη ψυχολογικη υποστηριξη...για να μην επηρεασει η ψυχολογια της τη σχεση της με το μωρακι της...

[ditop]

Ηρθε λοιπον και η δικια μας ωρα να αποθηλασουμε. Μετά απο μια μεγαλη ταλαιπωρια για να εδρεωθει ο θηλασμος δεν τα καταφεραμε τελικα και καταληξαμε στην αποκλιστικη αντληση για ενα χρονο. Ο μικρος εχει και αλεργια στο γαλα οποτε προσεχα και τη διατροφη μου. Αλλά η κουραση ηταν μεγαλη, ο μικρος δεν κοιμαται ολοι νυχτα και τον εχω στο στηθος να πιπιλαει ,συν τα υπολοιπα 3 παιδια που χρειαζονται τη μαμα επιτελους, ε δε θελει και πολυ να τα παιξεις.

Αλλα απο τη μια να θελω να αποθηλασω και απο την αλλη να το λυπαμαι που του δινω ξενο γαλα(neocate). Δυσκολα τα πραγματα. Αντλω πλεον ανα δυο μερες ενα γευμα και τον βαζω οσο μπορω στο στηθος. Το κακο ειναι οτι οταν θηλαζει παιζει και δεν ρουφαει αποτελεσματικα(ο λογος που δεν μπορεσε εξ αρχης να θηλασει). Τουλαχιστον να μπορουσε να παρει μονος του την απαραιτητη ποσοτητα για να μπορουσα να το θηλασω οσο πηγαινε. Τελος παντον. Ως εδω ηταν

[bou-bou!]

Συμφωνώ στο ότι " ο αποθηλασμος "ποναει" περισσοτερο απο τον θηλασμο" τόσο που είμαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης! Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μου κόστιζε τόσο πολύ!

Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν 2 μέρες μετά την έξοδο μας από το μαιευτήριο η μπέμπα μου έκανε εμετό και έβγαλε αίμα. Πολύ αίμα! Της κάναμε εξετάσεις και όλα ήταν καλά. Οι γιατροί μου είπαν να μη τη θηλάσω για λίγες μέρες μέχρι να γίνουν καλά οι θηλές μου γιατί από εκεί προερχόταν το αίμα και έτσι μπήκε στη ζωή μου το θήλαστρο. Φυσικά το γάλα δεν έφτανε και έδινα συμπλήρωμα. Έκανε σχεδόν μισά γεύματα με ξένο και μισά με δικό μου, στην αρχή τουλάχιστον για τους πρώτους 2 μήνες. Μετά το γάλα μου μειώθηκε κι άλλο γιατί βασικά κουράστηκα πολύ με τις αποστειρώσεις, τα μπιμπερό και την άντληση. Τώρα το μωρό είναι 4,5 μηνών και έτρωγε μόνο 1 γεύμα με δικό μου γάλα. Και λέω έτρωγε η γιατί εδώ και 3 μέρες θήλαστρο γιοκ (λογικό είναι μετά από τόση χρήση, πόσο να αντέξει το δόλιο) και ενώ είχα σκοπό να το σταματήσω έτσι κι αλλιώς με έπιασε μια κατάθλιψη, κλαίω όλη μέρα, θυμώνω με τον εαυτό μου που δεν προσπάθησα να θηλάσω μετά το περιστατικό με τις πληγωμένες θηλές, θυμώνω με τον άντρα μου που με αποθάρρυνε να θηλάσω γιατί "με το θήλαστρο ξέραμε πόσο τρώει το μωρό" (βλακείες δηλαδή), αισθάνομαι τύψεις που ενώ δεν υπήρχε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα υπέβαλα τον εαυτό μου σε μια ταλαιπωρία τόσους μήνες και στέρησα από το παιδί μου τον αποκλειστικό θηλασμό.

Το μωρό μου είναι μια χαρά, ούτε και εγώ θήλασα όπως χιλιάδες παιδιά και παρόλα αυτά μια χαρά μεγάλωσα. Δεν ξέρω αν με έχουν βαρέσει οι ορμόνες ή παθαίνω αργοπορημένη επιλόχειο κατάθλιψη αλλά καταλαβαίνω ότι κολλάω με πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα τα θεωρούσα χαζά. Παρόλα αυτά αξίζει να μπω σε αυτή τη διαδικασία, θα υπάρξει επαναγαλακτισμός ή το έχασα το παιχνίδι?

[evaMuki]

Συμφωνώ στο ότι " ο αποθηλασμος "ποναει" περισσοτερο απο τον θηλασμο" τόσο που είμαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης! Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μου κόστιζε τόσο πολύ!

Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν 2 μέρες μετά την έξοδο μας από το μαιευτήριο η μπέμπα μου έκανε εμετό και έβγαλε αίμα. Πολύ αίμα! Της κάναμε εξετάσεις και όλα ήταν καλά. Οι γιατροί μου είπαν να μη τη θηλάσω για λίγες μέρες μέχρι να γίνουν καλά οι θηλές μου γιατί από εκεί προερχόταν το αίμα και έτσι μπήκε στη ζωή μου το θήλαστρο. Φυσικά το γάλα δεν έφτανε και έδινα συμπλήρωμα. Έκανε σχεδόν μισά γεύματα με ξένο και μισά με δικό μου, στην αρχή τουλάχιστον για τους πρώτους 2 μήνες. Μετά το γάλα μου μειώθηκε κι άλλο γιατί βασικά κουράστηκα πολύ με τις αποστειρώσεις, τα μπιμπερό και την άντληση. Τώρα το μωρό είναι 4,5 μηνών και έτρωγε μόνο 1 γεύμα με δικό μου γάλα. Και λέω έτρωγε η γιατί εδώ και 3 μέρες θήλαστρο γιοκ (λογικό είναι μετά από τόση χρήση, πόσο να αντέξει το δόλιο) και ενώ είχα σκοπό να το σταματήσω έτσι κι αλλιώς με έπιασε μια κατάθλιψη, κλαίω όλη μέρα, θυμώνω με τον εαυτό μου που δεν προσπάθησα να θηλάσω μετά το περιστατικό με τις πληγωμένες θηλές, θυμώνω με τον άντρα μου που με αποθάρρυνε να θηλάσω γιατί "με το θήλαστρο ξέραμε πόσο τρώει το μωρό" (βλακείες δηλαδή), αισθάνομαι τύψεις που ενώ δεν υπήρχε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα υπέβαλα τον εαυτό μου σε μια ταλαιπωρία τόσους μήνες και στέρησα από το παιδί μου τον αποκλειστικό θηλασμό.

Το μωρό μου είναι μια χαρά, ούτε και εγώ θήλασα όπως χιλιάδες παιδιά και παρόλα αυτά μια χαρά μεγάλωσα. Δεν ξέρω αν με έχουν βαρέσει οι ορμόνες ή παθαίνω αργοπορημένη επιλόχειο κατάθλιψη αλλά καταλαβαίνω ότι κολλάω με πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα τα θεωρούσα χαζά. Παρόλα αυτά αξίζει να μπω σε αυτή τη διαδικασία, θα υπάρξει επαναγαλακτισμός ή το έχασα το παιχνίδι?

 

Μπορείς να νοικιάσεις νοσοκομειακό θήλαστρο και να ξεκινήσεις με το πρωτόκολλο επαναγαλακτισμού, που μπορείς στην περίπτωσή σου να το ακολουθήσεις και πιο χαλαρά, αν ο στόχος σου είναι να κερδίσεις το ένα γεύμα που έπινε ήδη από σένα το μωρό. Αν θέλεις κάτι περισσότερο, τότε θα πρέπει να ακολουθήσεις το πρωτόκολλο πιο στενά.

 

Εσύ αποφασίζεις τι θέλεις να κάνεις.

[bou-bou!]

Ξεκίνησα τις αντλήσεις ξανά και ενώ την πρώτη φορά έβγαλα 90 γρ. και χάρηκα, τις επόμενες φορές έβγαλα κάτι λίγες μόνο σταγόνες. Δυστυχώς το έχασα το παιχνίδι, δεν ξέρω πόσο θα αντέξω να τραβάω κάθε 2 ώρες χωρίς να βγάζω τίποτα.