αλκυονακι.......

[alcyon]

3 μήνες μετά........ (από τη μπουλντόζα ντεεεε).... (εμοτικόν που στοχάζεται......)

 

Δεκέμβρης μήνας... κι αποφασίζω να αναχωρήσω για τα πάτρια εδάφη. Είχα κι ένα σκυλάκι μαζί μου... ο μεγάλος μου έρωτας..... ένα τόοοοοοοοοοσο δα doperman-ακι....

Αυτοκίνητο δεν έπαιζε... κι έτσι αποφάσισα να το κόψω με τα πόδια, το σκύλο και τα μπαγάζια μου ανά χείρας. (Με το αυτοκίνητο ήταν μια απόσταση 5-10 λεπτών), οπότε κάντε εσείς τα μαθηματικά.......

 

Λέω... το καράβι φεύγει 6:10 (αν θυμάμαι καλά....)

οπότε ας ξεκινήσω εγώ κατά τις 4:30...

Ξεκινάω λοιπόν με ένα σκύλο (μη εκπαιδευμένο) να τρέχει μπροστά, πίσω εγώ... πιο πίσω να σέρνονται μπαγάζια. Κόσμος να περνά όπως - όπως το δρόμο απέναντι (στη θέα του διψασμένου doperman που του έτρεχαν τα σάλια....)

Στα 100 μέτρα με συναντά ο σπιτονοικοκύρης με το DATSUN ... το αγροτικό... ξέρετε... εκείνα τα ξεσκέπαστα ... Να μην τα πολυλογώ, με λυπήθηκε και μου λέει άντε να σε πάω.

 

Φτάνω λοιπόν 4:50 στο καράβι.....

Βλέπουν οι καμαρώτοι το σκύλο.... και πηδάνε από τον καταπέλτη... "ο σώσον εαυτόν... σωθήτω"...

Εγώ κάνω πως δεν καταλαβαίνω για το ... "σκυλάκι του καναπέ"...

Με βλέπει ο αρχικαμαρώτος.... στέλνει σήμα σε καμαρώτο (πιστιρίκο πρωτόμπαρκο) και μου έρχεται .... προσωπικός "μπάτλερ".... για να πάρουμε το σκύλο να τον δέσουμε στα σπιτάκια (δίπλα στα φουγάρα).

 

Ανεβαίνει (χ?σμ?νος καμαρώτος) μαζί με μένα και το σκύλο. Δένουμε το σκύλο. Αρχίζει να ψιχαλίζει... Ο καμαρώτος, ανακουφισμένος από το δεμένο σκύλο, με γράφει κανονικά (γιατί είχα 3η θέση στο καράβι και όχι 1η...) και την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια (να γλυτώσει και τη βροχή). Έεενα ... δύοοο... ααααπππ (και πηδάει το σκαλοπάτι).

Παίρνω κι εγώ το ίδιο στυλ.... έεεενα δύοοοοο αααααααΑΑΑΑΑΑΑΑααααααΑΑΑΑΑ ....

Γλυστράω και με παίρνει το σκαλοπάτι από κάτω.

 

Φόραγα κάτι άρβυλα (τς τς τς καρα-κιτσαριό μιλάμε) και χοντρό μαύρο τζιν. Παρόλ' αυτά έσκισα το πόδι πάνω στο καλάμι σε μήκος 15 εκατοστά, και βάθος.... έως το κόκκαλο. Παρεμπιπτώντως... άσπρο είναι το κόκκαλο. Σας το λέω με σιγουριά!

 

Γυρίζει ο καμαρώτος στο "αααααααΑΑΑΑΑΑΑΑααααααΑΑΑΑΑ" και ατενίζει πεεεερα για να με βρει....

Εγώ: Εεεεεε πού κοιτάς!! Εδώωω... κάτωωωωωω...

Κοιτάει ο άνθρωπος στα πόδια του με βρίσκει τ'ανασκελα....

Και.... ΜΕΝΕΙ (από εγκέφαλο έμεινε δηλαδή).

 

Καμαρώτος: Έλα... σήκω.

Εγώ: Δε γίνεται... Εϊναι σοβαρό. Φώναξε κάποιον.

Καμαρώτος: (Τρέμει από το φόβο του ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ. Φεύγει και γυρίζει μετά από λίγο): Δε βρήκα κανέναν...... (εξακολουθεί να τρέμει).

Εγώ: Φώναξε κάποιον, γιατί είναι σοβαρό. (Ψύχραιμη στο μεταξύ εγώ... κυρία!)

Καμαρώτος: Μα δε βρίσκω κανέναν.... (κόλλησε το πικ-απ).

Εγώ: ΦΩΝΑΞΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΛΕΜΕΕΕΕΕΕ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ !!!!

 

Πάει κάτω, βρίσκει έναν (όποιον να 'ναι δηλαδή), τον φέρνει πάνω. Τους λέω χτύπησα σοβαρά. Παίρνουν μια πλαστική καρέκλα, με ανεβάζουν πάνω τη σηκώνουν στους ώμους τέσσερις καμαρώτοι και με μεταφέρουν έως τη ρεσεψιόν...

 

Εκεί ... προσπαθούν να παρέχουν πρώτες βοήθειες, αλλά μόλις αφήνω τα χέρια μου από το πόδι (που το βάσταγα επίτειδες κλειστό), πήδαγαν όλοι προς αναζήτηση κουβά ... να ξαλαφρώσουν.

 

Μου δώσανε έναν άλλο καμαρώτο αγκαζέ, φώναξαν το λιμενικό, με παίρνουν και με πάνε... πού αλλού.... στο νοσοκομείο (Βενιζέλειο) για όσες γνωρίζουν....

 

Μπαίνω μέσα...

-τι έγινε...

-χτύπησε..

-πώς...

-στο πλοίο...

 

Γιατρός (κάνει πλάκα): ολόκληρο πλοίο πάνω σου έπεσε;;

Εγώ: έχει πέσει και μπουλντόζα..

Γιατρός: :shock: :shock: ΠΑΛΙ ΕΣΥ ΕΔΩΩΩΩ???!!!! :shock:

........

 

Ναι, ναι, ναι... έπεσα στον ίδιο γιατρό!!!

 

Τελικά, έκανε ένα ράψιμο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ (σε 3 στρώματα παρακαλώ...) και πρόλαβα και το καράβι....

[fistikaki]

:lol::lol::lol:

 

 

παω για υπνο...

 

αμα δε με δειτε αυριο.... ψαχτε τις κολωνες :lol::lol:

 

 

 

(ΜΑ... ΝΤΑΛΙΚΑ???)

[DEMS]

...

 

Μπαίνω μέσα...

-τι έγινε...

-χτύπησε..

-πώς...

-στο πλοίο...

 

Γιατρός (κάνει πλάκα): ολόκληρο πλοίο πάνω σου έπεσε;;

Εγώ: έχει πέσει και μπουλντόζα..

Γιατρός: :shock: :shock: ΠΑΛΙ ΕΣΥ ΕΔΩΩΩΩ???!!!! :shock:

........

 

Ναι, ναι, ναι... έπεσα στον ίδιο γιατρό!!!

 

Τελικά, έκανε ένα ράψιμο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ (σε 3 στρώματα παρακαλώ...) και πρόλαβα και το καράβι....

:lol::lol::lol::lol::lol:

 

Δεν υπάρχει αυτό :lol::lol::lol:

Alcyon είχε δίκιο το Fistikaki, δεν παίζεσαι!!!!!

 

Πάω και εγώ για ύπνο.

 

 

ΥΓ Fistikaki διάλεξες λάθος επάγγελμα. Εναερίτης έπρεπε να γίνεις...τέτοια έλξη που σου ασκούν οι κολόνες

[alcyon]

Ιστορία BONUS....

 

Κόντευε Πάσχα αυτή τη φορά. Αναχωρούμε μια παρέα συμφοιτητών προς τα πάτρια εδάφη. Η μία εξ αυτών είναι χάλια. Τάση για εμετό... χλωμή.... κομμένη κτλ....

Φτάνουμε στο καράβι. Τακτοποιούμαστε στις κουκέτες... Πάω τη βρίσκω στην καμπίνα της. Κομμάτια αυτή......

 

Λέω κάτσε να πάω να φέρω κανένα γιατρό. Ανεβαίνω πάνω (ήξερα τους ΠΑΝΤΕΣ στο πλοίο λόγω συχνών ταξιδιών), βρίσκω καμαρώτο (φιλαράκι) και του ζητάω γιατρό. Με ρωτάει ο καμαρώτος... "ήταν έτσι ΠΡΙΝ την επιβίβαση ή έγινε ΜΕΣΑ στο καράβι?"... Ήταν πριν.. του απαντάω. "ΛΑΘΟΣ!!" λεει... Αν σε ρωτήσουν θα πεις ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ... γιατί (μπλα μπλα μπλα)...

 

Βρίσκουμε ύπαρχο, ψάχνει ύπαρχος, βρίσκει γιατρό.

Ξεκινάω μπροστά εγώ, πίσω γιατρός, πίσω ο ύπαρχος, πίσω ο καμαρώτος... Πάμε στην καμπίνα της κοπέλας.

Βρίσκουμε μέσα γιαγιά με τάπερ και τυροπιτάκια, βρώμαααα....

Πάει ο γιατρός να εξετάσει, κάθεται η γιαγιά στο κρεβάτι της και ανοίγει το τάπερ για να έχει σνακ στο ... θέαμα.

Κοιτάει η φίλη μου τη γιαγιά... κοιτάει ο γιατρός.... κοιτάω... εγώ... ο καμαρώτος... ο ύπαρχος.... Χαμπάααααρι η γιαγιά!!

Λέω σε κάποια φάση.... "μμηηηηπως να τους αφήναμε μόνους???".

Βγαίνουμε όλοι λοιπον...

 

Λίγο αργότερα βγαίνει ο γιατρός... Ναι... κάποια ίωση είναι... Θα χρειαστεί όμως κάτι για να "βγάλει" το ταξίδι. Ρωτά τον ύπαρχο για το φαρμακείο του πλοίου. Καιιιι ξεκινάμεεεε... Μπροστά ο ύπαρχος, πίσω ο γιατρός, πίσω εγώ, πίσω ο καμαρώτος.

 

Φτάνουμε στο φαρμακείο... Και βγάζει και διαλέγει και μου δίνει ο γιατρός.... ΥΠΟΘΕΤΑ !!!! :shock: :shock:

Κόκκαλο εγώ... Σκέφτομαι τη γιαγιά... σκέφτομαι τη φίλη μου... την τετράκλινη καμπίνα της.... και το αεροδυναμικό σχεδιασμό του υποθέτου....

-εεε χμμμ να... ξέρετε.... πώωωςςς να το βάλει ... (εντός ΑΥΤΗΣ της καμπίνας ήθελα να πω... αλλά δεν πρόλαβα...)

Ο δε γιατρός νόμιζε πως δεν ήξερα τον τρόπο χρήσης του υποθέτου....

 

Γιατρός (κολλάει... κοκκινίζει... κομπιάζει)

Καμαρώτος (έχει κρυφτεί πίσω από πόρτα και αρχίζει να γελάει)

Υπαρχος (το παίζει σοβαρός επιστήμονας)

Εγώ (κοιτάω στα μάτια το γιατρό .... αθώωωωααα)

 

Γιατρός (κολλάει... κεκκεδίζει....): Εεεε μμμ... πε-πέρνουμε... το...... το... (δείχνει υπόθετο), κατεβάζουμε.... εε το.... χμ.... (κάνει νόημα σα να έχει πιάσει τα κορδονάκια από στρινγκ) κα-κατεβάζουμε το..... βρακάκι... και.... και.... (κάνει κίνηση χαρακτηριστική με το δάχτυλο για να δείξει τη φορά υποδοχής του... υπόθετου).

Εγώ (έχω καταλάβει την παρανόηση της ερώτησής μου αλλά το παίζω κινέζα και τον αφήνω να δω πού θα το πάει).

Καμαρώτος (έχει διπλωθεί στα δύο, και γελάει στο διάδρομο έως δακρύων),

Ύπαρχος (βοηθάει στη νοηματική για να βγάλει από τη δύσκολη θέση το γιατρό).

 

Εγώ: Κάτι σε χάπι δεν υπάρχει;

Γιατρός: Βεβαίως και υπάρχει.

Εγώ: Εεε δώστε μου χάπι καλύτερα.... Πού να παιδεύεται η κοπέλα τώρα...

 

Καμαρώτος (έχει φύγει κυριολεκτικά στα τέσσερα γιατί κινδύνευε με απόλυση),

Ύπαρχος (έχει ορμήξει να βρει χάπια)

Γιατρός (δίνει χάπια με ανακούφηση)

 

Εγώ (πάω στη φίλη μου και ... προσποιούμαι πως της έφερα..... υπόθετα)

Φίλη μου ( :shock: :shock: ) ... Λίγο πριν λιποθυμήσει..... της έδωσα τα χάπια.....

 

 

 

 

 

Y.Γ. Πήρατε είδηση πως αλλάξαμε κατηγορία θεμάτων? Από το "Δύσκολες στιγμές" περάσαμε στην "επικαιρότητα"!!! Αααα ρε φυστίκιιιιιιιιιιιιιιιι..... εσύυυυυ τα κάνεις όλα !!!

[pashalitsa]

Alcyon, περαστικά στη μικρή σου!!!

Όσο για τις ιστορίες, νομίζω ότι θα γελάω και στον ύπνο μου σήμερα!!! Πως λέμε υπνοπαιδεία; Ε, αυτή θα είναι υπνογελωτοθεραπεία!!!:lol:

[patousitsa]

ααααα!!!!!!!! αυτο το τελευταιο αλκυονη ηταν το κερασακι στην τουρτα! εισαι ολα τα λεφτα! χα χα. να σαι καλ. και γω την κανω σιγα σιγα. παω στους αντρες μου. φιλακια κοριτσια!

[Dimitra83]

εχω ριξει ΤΟ ΓΕΛΙΟ πρωι πρωι!μου φτιαξες τη μερα ρε αλκυωνη!:lol::lol: θεα!!!!!!!:lol:

[Ellemphriem]

Λίγη ώρα μετά... έρχεται ένας ειδικευόμενος.

Γιατρός (προς τις νοσοκόμες): Τι έπαθε;

Εγώ: Μπουλντόζα!

Γιατρός; ... (δε δίνει σημασία).... Τι έπαθε;

Εγώ: Μπουλντόζα!

Γιατρός (προς τις νοσοκόμες): Παραμιλάει;;

Νοσοκόμες (γελώντας): Όχι... Μπουλντόζα τη χτύπησε!

Γιατρός: :shock: :shock: ............ ....... Η.... η... μπουλντόζα είναι καλά????!!! :lol:

 

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Αν εχεις τυχει διαβαινε........:grin::grin:

[Ellemphriem]

με τραβουσε να με παει στο νοσοκομειο,εγω να του λεω καλα ειμαι πρεπει να φυγω..μεχρι να με αφησει,ειχε φυγει το λεωφορειο οποτε φυρναω και του λεω"να ρε μαλ@κα(μουντζα)..τωρα εχασα το λεωφορειο..γιατι νομιζες οτι ετρεχα για το τιποτα?"εχει μεινει αμιλητος ο οδηγος..κι εγω "τωρα που το εχασα φερε τροχαια,ασθενοφορο και ο,τι αλλο θες" σηκωθηκα κι εφυγα προς την σταση κι αυτος για ενα 10λεπτο ηταν ακομα εκει..εφαγα μια γερη κατσαδα απο την αδερφη που αργησα να γυρισω(δεν της ειχα πει για το ατυχημα) ακομα την θυμαμαι..

 

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ ΔΕΝ παιζεσαι....κλαιω μεχρι δακρυων.......!!!!!:lol::lol::lol:

[koufetaki]

δεν ειναι τυχαια αυτη η ψυχραιμια αλκυονη.ειναι δυνατον.........καποτε σκεφτομουν να γραψω ενα βιβλιο για τις πεθερες μαζευομασταν στο παρκο οι μανουλες με τα πιτσιρικια οταν σχολουσαν απο τα νηπια και να σου η μια να λεει και αυτο μου κανε η πεθερα και να σου η αλλη,τελικα βγηκαν οι 7 θανασιμες πεθερες ημουν φυσικα απο τις πρωτες που το πηρα και το ρεζουμε,μηπως να γραφες κανα βιβλιο εχεις και τον γραπτο λογο στην χουφτα χιχιχι!!θα σε διαβασουμε θα μπορουσε να λεγετε(το πλοιο η μπουλντοζα και η φοιτητρια!!)

[v & a]

καλημερα!

διαβασα ολες τις σελιδες και μου εμεινε ενα πραγμα...

Η ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ.

Εγω παθαινω πανικο και ο αντρας μου το χειροτερευει γιατι φωναζει για να με ξεκολλησει και τσακωνομαστε κιολας.

Δε ξερω πως θα αντιδρουσα σε παρομοια φαση αλλα σιγουρα οχι ετσι...Πολλα μπραβο για την αντιδραση σου κ' πολλα περαστικα στη μικρουλα σκεφτομουν στο μυαλο μου το σκηνικο και ταραχτηκα πραγματικα! Και για το σημαδακι μην ανησυχεις, πολυ πιθανο να μεινει κατι ελαχιστο μιας και σε τετοιες ηλικιες τα κυτταρα αναπλαθονται τοσο γρηγορα που αφηνουν πολυ μικρο περιθωριο για ουλες.

Λοιπον να παρω μερος κ εγω στον διαγωνισμο με τα ατυχηματα?

καπου ειδα πως τα απαριθμουσατε. Η δικια μου η μανα πρεπει να χει παρει βραβειο παντως!

 

Με σειρα προτεραιοτητας αναφερω τα πιο σημαντικα.

3 ετων: σπασμενη μυτη. πηγαινα να μπω στη κουνια της αδερφης μου, με καταλαβανε επειδη εκανα πολυ ησυχια πως ετοιμαζα διαολια και πηγα να βγω. Εσκασα με τα μουτρα στη γωνια του κρεββατιου των γονιων μου. νοσοκομειο-ναρθηκες η μαμα μου λεει ακομα πως ειχα παραμορφωθει τοσο που με κοιτουσε και εκλαιγε.

Νηπιαγωγειο: σπασμενη μυτη νο2. κρεμιομουνα αναποδα στο διζυγο με τα γονατα. και ξαφνικα επεσα...με τα μουτρα στο τσιμεντο.

Πεμπτη δημοτικου: σπασμενος καρπος σε αγωνες σκαμματος στο σχολειο

Γυμνασιο - λυκειο

1: Μπασκετοβια εγω, θλαση αριστερου αγκωνα, 3 εβδομαδες δεσιμο το χερι. Απο τοτε ο αγκωνας δε τεντωνει τελειως ποτε

2: Βγαλσιμο δεξιου ωμου (ακομα μπαινοβγαινει αναλογα τα κεφια και τη κουραση που χω βαλει στο χερι)

3. Ρηξη εξω - εσω μηνισκου κ στα 2 ποδια ανα εποχες, ευτυχως ελαφρια

4. υγρο στο γονατο ...μπηκα στο αμαξι (στενα τα πραματα ητανε και μικρο ταμαξι) να παμε ταξιδι 6 ωρων με τους δικους μου...το γονατο μπηκε κανονικο σε μεγεθος και βγηκε τριπλασιο. φυσιοθεραπειες, διαθερμιες κλπ κλπ τωρα εχει φτασει να μοιαζει με το αλλο περιπου.

5. 2 βαρβατες λιποθυμιες (πιανονται για ατυχημα αυτες?), η μια οταν εκανα

φυσιοθεραπειες για το τεραστιο γονατο πανω στο κρεβατι του φυσιοθ/τη, και η αλλη για ψωνια με τη μαμα μου, δοκιμαζοντας φορεμα για βαφτιση!

Και τελος μετα τα 20 μου

6. Σπασμενο αγγειο στο βλεφαρο του ματιου / γόνατο...(εφυγε με λειζερ)

7. Τροχαιο με μηχανη, ποδι με εξωτερικη οστεοσυνθεση 7 μηνες(λαμες με βιδες) συντριπτικο καταγμα κνημης περόνης. / ακομα εχω αγκυλωση στα δαχτυλα που δε φαινεται να φυγει και ποτε

μολις με μαζεψανε εζησα και εγω αυτο το σκηνικο ακριβως αλλα στο νοσοκομειο!

πρηστηκε και αλλα διαφορα και οταν ηρθε ασθενοφορο επρεπε να μου κοψουνε το τζιν γιατι δεν εβγαινε αλλιως.! και γω ελεγα οχι οχι! ειναι το αγαπημενο μου!!

 

Και μια ευχη: Ποτε ξανα ατυχηματα στα μωρακια μας!!!!

[maria77777]

καλα αλκυονη μου εχω κουφαθει!εσυ εχεις ολοκληρη συλλογη...δεν παιζεσαι! χιλια και ενα ατυχηματα!μηπως να το γραψεις "το πλοιο η μπουλντοζα και η φοιτητρια " που λεει το κουφετακι??

[mantinop]

Το δικό μου ατύχημα σε καράβι (ένα από την ατελείωτη συλλογή μου):

Σαββατόβραδο και με την κολλητή μου αποφασίσαμε να πάμε μπαρότσαρκα στην Ναύπακτο...ντυθήκαμε στολιστήκαμε πήραμε την βέσπα μου και βουρ...φυσικά πήραμε το φέρυ μποτ της γραμμής Ρίο-Αντίριο.

Η μπαρότσαρκα μια χαρά κράτησε μέχρι τις 4 το πρωί.

Στην επιστροφή ξαναμπήκαμε στο καράβι...βράδυ ακόμα και έκανε ψύχρα...καθίσαμε μέσα στο σαλόνι και....μας πήρε και τις δύο ο ύπνος....χρρρρρ....χρρρρρ.....μετά από ώρες (η διαδρομή είναι συνήθως 15 λεπτάκια) μας ξυπνάει ένας μούτσος....βρε κορίτσια πόσες φορές θα κάνετε το δρομολόγιο πέρα-δώθε?:shock: κόκκαλο εμείς και ακόμα νυσταγμένες και πιασμένες (κοιμόμασταν καθιστές σε έναν καναπέ) σηκωθήκαμε να φύγουμε...ε από την νύστα μέτρησα ΟΛΑ τα σκαλοπάτια μέχρι την μπουκαπόρτα με το πωπό....:shock: με φούστα μίνι.... σηκώθηκα με αξιοπρέπεια με το κεφάλι ψηλά και βγήκαμε στην στεριά....το πλοίο σηκώνει την μπουκαπόρτα και φεύγει....

Ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι ήμασταν στην αποβάθρα του Αντιρίου και όχι στο Ρίο....έπρεπε να ξαναμπούμε σε καράβι για να περάσουμε απέναντι....γελάγαμε μέχρι δακρύων.....έπρεπε να μπούμε στο ίδιο πλοίο όταν θα ξαναπέρναγε....περιτό να σας πω τα γέλια του μούτσου όταν ξαναμπήκαμε στο φέρυ μποτ....πάλι εσείς εδώ?:oops: Εχμ...ξέρετε μένουμε στην Πάτρα οπότε πρέπει πάλι να κάνουμε την διαδρομή....απάντηση μούτσου ΠΑΛΙ? από το βράδυ 10 φορές την κάνατε......δεν χορτάσατε?....

[gavramid]

Ωχ ελειπα διακοπες και τωρα το ειδα..Περαστικα κι αγυριστα!!!

Καλα οι ιστοριες με τα ατυχηματα πολυ γελιο

[ChristinaGRZ]

Το πως γυρνάει μια τρομακτική στιγμή σε γέλιο είναι αξιοθαύμαστο! Όλες οι έγνοιες ξεχνιούνται με καλή παρέα και γέλια έτσι; Περαστικά στο μικράκι!

 

Να καταθέσω κι εγώ μια από τις "άτυχες" στιγμές μου;

 

Έχω τελειώσει την 1η γυμνασίου κι είμαστε διακοπές στην Εύβοια. Είναι μεσημέρι και έχουμε πάει με την ντόπια κολλητή μου να νοικιάσουμε ποδήλατα από το ποδηλατάδικο. Με πείθει να πάρω κάτι σε πιο αθλητικό, για να πουλήσουμε μούρη, ξέρετε, ψηλή κι άβολη σέλα, τιμόνι χαμηλά κι εσύ να γέρνεις προς τα πάνω του. ΟΚ, τι να πω, ήθελα να το παίξω ωραία, μοιραία κι αθληταρού. Στον δρόμο προς το σπίτι, συνεννοούμαστε να σταματήσουμε στο περίπτερο να πάρουμε πάττυ, μανίνα, κατερίνα

Σημειωτέον ότι το περίπτερο είναι μπροστά από τις καφετέριες και την τζελατερία που συχνάζουν όλα τα "ενδιαφέροντα" θέματα στα οποία θέλουμε να πουλήσουμε μούρη. Η φίλη μου πάει λίγο πιο μπροστά. Σταματάει και κατεβάζει με απίστευτη χάρη το καλλίγραμμο κορμί της και τινάζει τα υπέροχα μακριά ξανθά μαλλιά της. Ακολουθώ κι εγώ και πάω να σταματήσω να κάνω, αν μη τι άλλο, το τίναγμα του μαλλιού (αφού δεν είχα ούτε το ξανθό αλλά ούτε και καλλίγραμμο θεϊκό κορμί). Μειώνω ταχύτητα πατώντας φρένο. Βλέπω σε απόσταση αναπνοής το περίπτερο κι εγώ ακόμα πηγαίνω. Πατάω το φρένο τέρμα και δεν μου έχει πει κανείς ότι με αυτά τα ποδήλατα πρέπει να γύρεις στο πλάι για να πατήσεις στη γη (πυρηνική φυσική). Εκτοξεύομαι από το ποδήλατο και βρίσκομαι κατακόρυφο στην κολώνα δίπλα στο περίπτερο και το ποδήλατο πεσμένο κάτω. Η ξανθιά υπέροχη φίλη μου έχει διπλωθεί στα δύο από τα γέλια, μαζί με τον περιπτερά. Το ίδιο κι όλα τα τεκνά στην τζελατερία (να χέσω μέσα τη φράντζα που έφτιαχνα 2 ώρες για να βγω για το ρημαδοποδήλατο). Μετά από 30 δευτερόλεπτα κατακόρυφου, κατεβάζω τα πόδια, με όση χάρη μου είχε απομείνει, μαζεύω τα κομμάτια μου και σα να μην έγινε τίποτα αγοράζω την πάττυ. Παίρνω το ποδήλατο σπρώχνοντας και γύρισα πίσω ηττημένη (εννοείται ότι το ίδιο απόγευμα το επέστρεψα).

[alcyon]

Καλημέρα σας!! Χαίρομαι που διασκεδάζετε κι εσείς μαζί μου..

 

"Δεν υπάρχει κηδεία χωρίς γέλιο και γάμος χωρίς κλάμα", λένε και νομίζω πως είναι αρκετά σωστό...

Νομίζω πως η εξέλιξη του θέματος είναι η καλύτερη δυνατή για να "ροκανίσουμε" το χρόνο έως να βγουν τα ράμματα και να δούμε κάπως καλύτερα το μέλλον...

 

Όσο για τις ιστορίες..... εεε δεν τελείωσα ακόμα.... έχω κι άλλες.....

[alcyon]

6 μήνες μετά το τελευταίο ατύχημα (με το πλοίο)....

Αποφασίζουμε με τον τότε σύντροφό μου (και νύν σύζυγο) να πάμε εκδρομούλα. Παίρνει εκείνος τη μηχανή.... κι ανεβαίνω εγώ επάνω στο "άτι"... μέσα στο καμάρι. Πάμε στον Αϊ-Νικόλα (1 ώρα δρόμο περίπου).

 

Γυρίζουμε όλη μέρα εδώ κι εκεί.... και το βραδάκι αποφασίζουμε να επιστρέψουμε.

Στην επιστροφή προτείνει το "μωρό μου".... να σταματήσουμε να δούμε τα αστέρια.... Οκ εγώ.... γιατί μαζί με τα αστέρια... εεε όλο και κάτι παραπάνω θα βλέπαμε...

 

Κόβει δεξιά, κοιτάζει πίσω να ελέγξει και κοιτάζω κι εγώ μαζί του.....

Δύο φώτα μικρά..... (μακριά)

που μεγαλώνουν...

μεγαλώνουν....

γίνονται Τεράααααστιααααααα

ΜΠΑΜΜΜΜΜΜ

(Σε κλάσματα δευτερολέπτου όλα αυτά....)

 

Μετά ανοίγω τα μάτια και με ρώταγε μια τύπισα τι μέρα είναι... Κι εγώ σκεφτόμουν... "τι βλακείες λέει???! Εγώ δε θυμάμαι στα καλά μου τι μέρα έχουμε... που να θυμάμαι τώρα!!"

 

Με τα πολλά έφτασε (ΠΟΛΥ σύντομα πράγματι) το ασθενοφόρο. Με παίρνει και με πάει στο νοσοκομείο. Είχα σπάσει το πόδι (αστράγαλο). Είχα σπάσει και τη (κάτω) γνάθο... αλλά δεν είχαν γναθοχειρουργικό κι έτσι έπρεπε να μεταφερθώ..... (πού αλλού?!!) ... στο Βενιζέλειο!!

 

Στο μεταξύ όμως το ασθενοφόρο δε μπορούσε να φύγει από το νομό. Έτσι θα άλλαζα ασθενοφόρα στα Μάλλια. Φτάνουμε βράδυ στα Μάλλια. Εκεί μας περίμενε το άλλο ασθενοφόρο. Πάνω στην αλλαγή.... έρχεται ένας άγγλος μεθυσμένος, ΣΤΟΥΠΙ.....

- Oh, sir.... I will help you... you need help....

να λέει ο άγγλος στον τραυματιοφορέα. Ο τραυματιοφορέας να μην ξέρει και πολλά πολλά.... και να του λέει

- ΝΟ, ΓΚΟ- ΓΚΟ.. ΝΟ ΝΟ ΝΟ...

Ο άγγλος να επιμένει... και να έρχεται να πιάσει το φορείο.

Εγώ μέσα... με το πόδι στο γύψο... με το στόμα στραβό να μη μπορώ να μιλήσω.... κόκκαλο... παγωμένη....

 

Με τα πολλά τον έδιωξαν.....

Ξεκινάμε πάλι.

Μαζί μου είναι ένας τραυματιοφορέας ευγενέστατος...... (!!!! )

- ΤΩΡΑ (λέει με άγρια φωνή), θα σε πιάσουν, θα σου κλείσουν το στόμα. Με σίδερα κτλ κτλ....

Εγώ... :shock: (λέω πάει... τρελλός είναι αυτός..... κιχ δεν έβγαλα... λέω θα με σφάξει).

 

Φτάσαμε (προς μεγάλη ανακούφηση στο νοσοκομείο).

Με βάζουν στο δωμάτιο (της παθολογικής, γιατί δεν είχαν χώρο για γναθοχειρουργικά περιστατικά) για να περιμένω την επόμενη μέρα να έρθει ο γιατρός.

 

Στο επισκεπτήριο των γιατρών..... Μπαίνει ένα τσούρμο γιατρών μέσα. Περνάνε από τα κρεβάτια και κάνουν ενημέρωση. Βλέπω έναν μέσα στο πλήθος... ρε πού τον ξέρω... πού τον ξέρω....

Με κοιτάει.

Τον κοιτάω.

Με κοιτάει.

Τον κοιτάω.

Αρχίζει να πλησιάζει σιγά σιγά (στα μουλωχτά να μην τον πάρουν χαμπάρι που ... ξεμακραίνει).

Εγώ: Εγώ εσένα κάπου σε ξέρω!!

Γιατρός: Κι εγώ κάπου σε ξέρω.....

.......

.....

Εγώ: Ααααααααααα!!!!! Αυτόοοο (δείχνω το πόδι -από πλοίο).... κι αυτό (δείχνω κεφάλι -από μπουλντόζα)... ΕΣΥ τα έφτιαξες!!

Γιατρός: :shock: :shock: :shock: ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΕΣΥ?????? :shock: :shock:

 

Απολογισμός:

- Κάταγμα σφυρών (αστράγαλος κοινώς)

- Κάταγμα κεφαλής κονδύλου (κάπως έτσι το λένε.... το κομματάκι που στηρίζεται όλη η κάτω γνάθος και βρίσκεται κοντά στο αυτί).

 

 

 

Υ.Γ. Τελικά αφού τρίτωσε .... έμαθα και το μικρό του όνομα.... Έκτοτε δεν μου έτυχε τίποτα πια.... Αν το ξέρα, θα τον είχα ρωτήσει από την αρχή... να γλυτώσω και κανένα κοκκαλάκι.......

[v & a]

καλα alkyon μιλαμε ειχες γινει θαμωνας βενιζελιου ε....!!!!κι ελεγα για μενα περσι το καλοκαιρι που πηγαινα καθε 3 μερες ( νυχτες μετα τις 2 δηλαδη να κανω -εγκυος κιολας- παυσιπονη βολταρεν γιατι ειχα κολυκους νεφρου) Βρε λες να ναι ακομα εκει ο "φιλος" σου ο ορθοπαιδικος? εχω μια δυο ερωτησουλες να του κανωεγω τοτε με το ποδι δεν ημουνα εδω οποτε δε τον ξερω (ακομα) τον κυριο

[katerinak]

alkyon γραψε κανενα πεζογραφημα!

[alcyon]

Δεν ήταν ορθοπεδικός ...

Ειδικευόμενος ήταν... κι αν κρίνω από τον τομέα... για παθολόγος πήγαινε. Απλά, του τύχαινε το ράψιμο.... Πολύ σταυροβελονιά του είχα φορτώσει πάντως.....

[DEMS]

Χμ πτώσεις δεν έχω πολλές...

τις λίγες φορές όμως που έχω πέσει υπήρχαν πάντα μάρτυρες...

...πολλοί :lol:

 

Το 1998 ήταν χρονιά δημοτικών εκλογών, που σημαίνει ότι οι δήμαρχοι έχουν σκάψει δρόμους και πλατείες για να δείξουν έργο

 

Δεκέμβριο μήνα οι εκλογές έχουν τελειώσει, τα σκαψίματα πάλι όχι.

Έχω κατέβει με μια φίλη μου στη Γλυφάδα και έχουμε πάρει από γνωστό μαγαζί δύο ταμπουρέ (=πολύ μικρά σκαμπό) για να τα χρησιμοποιήσω σε μια φωτογράφιση. Κρατάμε από ένα η κάθε μία και περπατάμε σε κεντρικό δρόμο της Γλυφάδας για να πάμε στο αυτοκίνητο...

...το ένα μου πόδι κάπου σκαλώνει...

...πατάω το άλλο, αλλά το σώμα μου έχει πολύ φόρα και δεν σταματάει...

...απογειώνομαι παράλληλα με το έδαφος...

...για δέκατα του δευτερολέπτου αναρωτιέμαι "κρατάω σκαμπουδάκι ή ξεφορτώνομαι" ...

...πετάω το ταμπουρέ (ο σώζων εαυτώ σωθήτω) και προσγειώνομαι με τα μούτρα στο πεζοδρόμιο και το μπλε παλτό που φόραγα (Δεκέμβριος είπαμε) να ανεμίζει σαν την κάπα του superman

Μένω για αρκετή ώρα εκεί που έπεσα, μέχρι να σιγουρευτώ ότι δεν έσπασα τίποτα.

 

H φίλη μου εντωμεταξύ έχει μαζέψει το ταμπουρέ που πέταξα, το ξεσκονίζει και ψάχνει να δει μήπως έχει γδαρθεί πουθενά

Κόσμος κοιτάει (ok κάποιοι γελάνε) κάποιος ρωτάει "είσαι καλά;" και τότε η φίλη μου τρώει φλασιά παρατάει το ταμπουρέ και λέει "αχ! καλέ εσένα έπρεπε να μαζέψω και όχι το σκαμπό" :lol:

[Κοριτσομανα]

καλα κοριτσια ειστε θεεεεες!!!!!

προσκυναω!!!!!

ειμαι μπροστα στο υπολογιστη και εχω μπει για να δω τι κανει το αλκυωνακι!!!!!!

χαιρομαι τα μαλλα που ειναι καλυτερα!!!!!!!περαστικα σας και αγυριστα......

αλλα ταυτοχρονα εχω πεσει τα ανασκελα και γελαω σιγανοφωνως γιατι κοιμαται η ευα και το αλλο μου μωρο.... (ο αντρας μου....)

σας φιλω και ο θεος να σας εχει καλα κι εσας και τις οικογενειες σας!!!! ειστε ΦΟΒΕΡΗ παρεουλα!!!!!!

σας χαιρεται η καρδια μου......

 

Παρομοιως, καλυτερα δε θα μπορουσα να το πω! Μονο που τα παιδια βλεπουν τηλεοραση και διαμαρτυρονται που δεν μπορουν να ακουσουν απο τα γελια μου! :lol:

 

Και επισης το τοπικ παρακαλω να μετανομαστει σε ''Αλκυωνακι!!!''

[fistikaki]

ρε συ αλκυ, ηταν ωραιος ο γιατρος?????

 

 

μηπως ρε παιδι μου ηταν το καρμα σου??? να γλυτωνες και τα πηγαιν-ελα!!!

 

 

 

:mrgreen:

 

εχω ψοφησει στο γελιο με ολες σας τις ιστοριες κοριτσια......

 

 

 

εμενα με εχει πατησει ποδηλατο..

 

πολυ μικρακι εγω, ηθελε ενα αλλο παιδακι να περασει με το ποδηλατο του, δεν το ειχα δει εγω...

 

καζααααααααααααααααμ.....

 

πρεπει να ειχα απο την κορυφη μεχρι τα νυχια το σημαδι απο τις ροδιες του ποδηλατου....

 

 

 

 

 

γμτ, χωλαινει η ιστορια μου...

 

δεν εχει ουτε τρακερ, ουτε νταλικες, ουτε υπερωκεανια....

[patousitsa]

ααααααααααα και εμενα με "κυνηγουσε" γαιδαρος ενω ημουν σε ποδηλατο!!!!!!!!!!! αχ μην το πειτε πουθενα!! χα χα. παντως βρε αλκυονη τερας ψυχραιμιας εισαι κοριτσι μου. τι να πω!

[fistikaki]

ααααααααααα και εμενα με "κυνηγουσε" γαιδαρος ενω ημουν σε ποδηλατο!!!!!!!!!!! !

 

 

εμενα με ειχαν βαλει προβατα στη μεση... ενα τεραστιο κοπαδι.... πηγαινα αναγκαστικα οπου πηγαιναν κι αυτα..

 

ειχα βοσκησει ενα ολοκληρο απογευμα...

 

με κοιταζε ο βοσκος και γελαγε.. δεν ερχοταν να βοηθησει ο αχρηστος.. τελικα ηρθε και με εψαξε η θεια μου, και επειδη νευριασε με το βοσκο που δεν εκανε τιποτα, γκαζωσε με το αμαξι και ειχε σκοπο να στειλει αεροπορικως μερικα προβατα σε αλλο χωραφι, για να ανοιξει δρομο να βγω!!

 

:lol::lol::lol::lol::lol::lol: