Θέλω παιδί αλλά σκέφτομαι την οικονομική κρίση

[lelaki1980]

Καλησπέρα Λενάκι.

Εύχομαι πραγματικά όλα να σας έρθουν δεξιά και να καταφέρετε πολύ όμορφα πράγματα στην ζωή σας.Να χαίρεστε το μικράκι σας!

Η δική μας κατάσταση δεν είναι έτσι αλλά αυτό που με φοβίζει είναι οτι στις μέρες που ζούμε τίποτα δε είναι σταθερό...δυστυχώς...αλλά τα χρόνια περνάνε και ακόμα και τώρα που ξέρω οτι το αγόρι μας ήρθε ευκολα στη ζωή μας (στο 2,5 μήνες μετά το γάμου μας)δεν είμαι σίγουρη ο,τι θα τα καταφέρουμε το ίδιο εύκολα...η αλήθεια είναι οτι και εγώ λειτουργούσα πάντα με τη λογική και όταν αποφασισαμε να κάνουμε γάμο και παιδί όλα ήταν σχεδόν αρκετά ιδανικά αλλά τώρα παρόλο που τα πράγματα είναι δύσκολα αισθάνομαι οτι το βιολογικό μου ρολόι χτυπάει έντονα για πρώτη φορά...(στο γίο μου δεν είχα αισθανθεί έτσι)...τα βασικά για ασφάλιση κτλ υπάρχουν όσο για την γέννα δεν το πολυσκέφτομαι γιατί και την 1η φορά απο επιλογή μου γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο και αυτό έχω σκοπό να κάνω και τώρα αν τελικά κάποτε κάνω 2ο παιδάκι...με φοβίζει πλύ η κατάσταση που ζούμε γενικά και πιο πολύ οτι αναγκαστικά θα πρέπει να σταματήσω απο την δουλειά μου...η αλήθεια είναι πως έχω ένα σηματικό χέρι βοήθειας αν χρειαστεί απο το οικογενειακό μου περιβάλον (πεθερικά,αδέρφια) αλλά δεν είμαι άτομο που στιρίζομαι σε άλλους...σε μένα υπάρχει και ένα + οτι έχω τα πάντα απ το 1ο μου παιδάκι και μάλιστα με το παραπάνω...στην θέση σου σίγουρα δεν θα το τολμούσα και εγώ προς το παρόν αλλά εσύ έχεις πολλά περιθώρια ακόμα...

Πραγματικά είναι τόσο δύσκολο να εκφράσω αυτό που συμβαίνει μέσα μου και φυσικά δεν ψάχνω λύσεις εδω το είπα απο το πρώτο μυνημά μου...

 

κουκλιτσα μου αφου το θελεις τοσοοοο πολυ συζητα με τον αντρα σου και προχωρα το!!!απο εδω και περα οσο αφορα τα οικονομικα παντα θα ειναι ρευστα!!τελικα τιποτα δεν ειναι σιγουρο!το μονο σιγουρο ειναι οτι θελεις να κρατησεις αλλο ενα μωρακι στην αγκαλια σου!αν ημουν στην θεση σου (με την βοηθεια σε περιπτωση αναγκης που λες οτι εχεις...αχρειαστη βεβαια να ειναι)θα ειχα παρει τηλ τον αντρα μου τωρα να γυρισει σπιτι να δουμε τι θα κανουμε!!!:lol: ευχομαι να σας πανε ολα καλα και να χαιρεσε και εσυ το παιδακι σου!!;)

[Μαργαριττα]

Εϊναι τραγικό το γεγονός οτι το συγκεκριμένο θεμα άνοιξε το 2010... απο τότε μας είχανε πρίξει και τρομοκρατήσει με την κρίση που ΄τωρα έχουμε νιώσει όλοι στο πετσί μας...

 

Ούτε εμείς δεν έιμαστε άνετοι οικονομικά, μας βοηθάνε πολύ οι γονείς και το γεγονός οτι ζούμε λίγο έξω απο μια ομορφη και μικρή πόλη...

 

Παρόλα αυτά η δικιά μας σκεψη σαν ζευγάρι σταμάτησε στο "Θέλω παιδι".. απο τη στιγμή που το θέλαμε το προσπαθήσαμε και αν θέλει ο Θεός την Τρίτη που μας έρχεται θα το πάρουμε αγκαλίτσα..

Ενα παιδάκι, δύο άνθρωποι, αν έχουνε την υγεια τους, ενωμένοι και αγαπημένοι πιστεύω οτι μπορούνε να το θρέψουνε...

[teacher40]

κι ένα χρόνο μετά το τελευταίο μήνυμα...ακόμα χειρότερα. Εμένα ο άντρας μου βρήκε δουλειά μετά από 2 χρόνια. Στα ρούχα...καταλαβαίνετε...σήμερα φεύγει, αύριο φεύγει...με τη βδομάδα το πάμε. Εγώ ξεκίνησα μια δική μου δουλειά, η οποία φέτος πήγε πολύ καλύτερα από πέρυσι αλλά...όχι ότι μένει τίποτα. Προς το παρόν τα έξοδα βγαίνου. Ο σύζυγος 38 εγώ 34. Να βάλουμε εμπρός για παιδί ή όχι; ιδού η απορία...

[argini]

κι ένα χρόνο μετά το τελευταίο μήνυμα...ακόμα χειρότερα. Εμένα ο άντρας μου βρήκε δουλειά μετά από 2 χρόνια. Στα ρούχα...καταλαβαίνετε...σήμερα φεύγει, αύριο φεύγει...με τη βδομάδα το πάμε. Εγώ ξεκίνησα μια δική μου δουλειά, η οποία φέτος πήγε πολύ καλύτερα από πέρυσι αλλά...όχι ότι μένει τίποτα. Προς το παρόν τα έξοδα βγαίνου. Ο σύζυγος 38 εγώ 34. Να βάλουμε εμπρός για παιδί ή όχι; ιδού η απορία...

 

Nα βάλετε εμπρός...διότι είσαι σε ηλικία που μπορείτε να το κάνετε με φυσιολογικό τρόπο....δεν ξέρουμε πότε θα φτιάξουν τα πράγματα... δεν ξέρουμε αν θα μείνεις με την πρώτη εγκυος...τα χρόνια περνουν... θες να μπλέξεις σε μεγαλυτερη ηλικια με εξωσωματικές κτλ?? Εγώ με τις σπουδες, τα άγχη της δουλειάς και το "κατσε να τακτοποιηθούμε" έφτασα να ετοιμάζομαι να γεννησω τωρα στα 40 αν και δεν υπήρχε ποτέ μείζων οικονομικό πρόβλημα...το μετάνιωσα...αν και συνελαβα σχετικα εύκολα παρόλο που ο γιατρός μου ήταν λίγο επιφυλακτικός και πήγαν ως στιγμης όλα καλά, κατάλαβα ότι ποτέ τελικά σε αυτην την χώρα δεν θα είμαστε ασφαλείς και "τακτοποιημένοι"...εκεί που λες "εστρωσαν τα πράγματα" μπορεί όλα να ανατραπουν...οποτε κάνε το μωρακι σου διοτι θα δεις ότι θα αλλάξει την οπτικη που βλέπετε τα πραγματα και θα σας δώσει ώθηση για αποφάσεις...φιλικά μου ζευγάρια μετά την απόκτηση μωρού αποφασισαν πχ να μεταναστευσουν διοτι αισθάνθηκαν ότι ήθελαν να προσφερουν στο μωρό ένα πολιτισμένο κράτος για να ζήσει...άλλοι άλλαξαν επαγγελματικό προσανατολισμό...το παιδί σου δίνει δύναμη για να παλέψεις...αντε σου ευχομαι σύντομα εγκυούλα...

[teacher40]

Nα βάλετε εμπρός...διότι είσαι σε ηλικία που μπορείτε να το κάνετε με φυσιολογικό τρόπο....δεν ξέρουμε πότε θα φτιάξουν τα πράγματα... δεν ξέρουμε αν θα μείνεις με την πρώτη εγκυος...τα χρόνια περνουν... θες να μπλέξεις σε μεγαλυτερη ηλικια με εξωσωματικές κτλ?? Εγώ με τις σπουδες, τα άγχη της δουλειάς και το "κατσε να τακτοποιηθούμε" έφτασα να ετοιμάζομαι να γεννησω τωρα στα 40 αν και δεν υπήρχε ποτέ μείζων οικονομικό πρόβλημα...το μετάνιωσα...αν και συνελαβα σχετικα εύκολα παρόλο που ο γιατρός μου ήταν λίγο επιφυλακτικός και πήγαν ως στιγμης όλα καλά, κατάλαβα ότι ποτέ τελικά σε αυτην την χώρα δεν θα είμαστε ασφαλείς και "τακτοποιημένοι"...εκεί που λες "εστρωσαν τα πράγματα" μπορεί όλα να ανατραπουν...οποτε κάνε το μωρακι σου διοτι θα δεις ότι θα αλλάξει την οπτικη που βλέπετε τα πραγματα και θα σας δώσει ώθηση για αποφάσεις...φιλικά μου ζευγάρια μετά την απόκτηση μωρού αποφασισαν πχ να μεταναστευσουν διοτι αισθάνθηκαν ότι ήθελαν να προσφερουν στο μωρό ένα πολιτισμένο κράτος για να ζήσει...άλλοι άλλαξαν επαγγελματικό προσανατολισμό...το παιδί σου δίνει δύναμη για να παλέψεις...αντε σου ευχομαι σύντομα εγκυούλα...

 

λες ε; μάλλον αυτό θα κάνω αλλά με πολύ φόβο...έχουμε δικό μας σπίτι αλλά...ο σύζυγος μπορεί να απολυθεί ανά πάσα ώρα και στιγμή κι εγώ ακόμα φτιάχνω την πελατεία μου. δείχνει βέβαια σημάδια η δουλειά μου ότι ανεβαίνει...αλλά πάλι κι αυτό...θα χρειαστεί κάποιος να με αντικαταστήσει στην καλύτερη περίπτωση για κανένα μήνα όταν γεννήσω, στη χειρότερη παραπάνω (αν έχω δύσκολη εγκυμοσύνη). Αν ο σύζυγος δουλεύει ok o μισθός του θα πηγαίνει στον υπάλληλό μου. Αν όχι;

[MINNI]

Το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον δε το γνωρίζει κανείς... Αν βαδίζαμε στη ζωή μας με υποθετικό τρόπο, σκεπτόμενοι πάντα το κακό, τίποτα δε θα κάναμε από αυτά που έχουμε ήδη κάνει!

Π.χ εμείς πήραμε δάνειο για σπίτι... Γυρνώντας το χρόνο πίσω, θα προτιμούσα να μένω στο ενοίκιο! Αλλά τότε ήταν άλλες οι συνθήκες και πήραμε τη τότε απόφαση!

Θεωρώ ότι πρέπει να ζούμε για το τώρα και για το τι θέλουμε τώρα. Δε μπορείς να ξέρεις πώς θα είναι τα πράματα σε π.χ 5 χρόνια μετά.

Θα σε παρότρυνα, αφού η τωρινή σας ζωή είναι καλή, να κάνεις το παιδάκι που τόσο θέλεις. Τα χρόνια περνούν πολύ γρήγορα και εμείς χάνουμε ουσιαστικές στιγμές στη ζωη μας!

[argini]

λες ε; μάλλον αυτό θα κάνω αλλά με πολύ φόβο...έχουμε δικό μας σπίτι αλλά...ο σύζυγος μπορεί να απολυθεί ανά πάσα ώρα και στιγμή κι εγώ ακόμα φτιάχνω την πελατεία μου. δείχνει βέβαια σημάδια η δουλειά μου ότι ανεβαίνει...αλλά πάλι κι αυτό...θα χρειαστεί κάποιος να με αντικαταστήσει στην καλύτερη περίπτωση για κανένα μήνα όταν γεννήσω, στη χειρότερη παραπάνω (αν έχω δύσκολη εγκυμοσύνη). Αν ο σύζυγος δουλεύει ok o μισθός του θα πηγαίνει στον υπάλληλό μου. Αν όχι;

 

Koιτα ο καθένας ξέρει τα δεδομένα του...αν το ζήτημα είναι ότι θα αισθάνεσαι πιο ασφαλής σε 6 ή 12 μήνες , τότε δεν χάθηκε ο κόσμος να περιμένεις...απλά μην το αναβάλεις συνέχεια..διοτι ποτέ οι συνθήκες δεν θα είναι ιδανικές...από την άλλη πρέπει να είσαι απόλυτα αποφασισμένη όταν θα μείνεις έγκυος , ώστε να χαρείς και την εγκυμοσύνη σου...πάντως μην το καθυστερήσεις για πολύ...τα μωρά δεν έρχονται πάντα κατά παρεγγελία και μετά τα 38 τα πράγματα δυσκολεύουν...

[Λαΐδα]

Κ ι εγω συμφωνω με argini.τοσο πολυ προγραμματισμος δεν χρειαζεται...κατα τη γνωμη μου παντα! Θελεις κανα χρονο στην καλυτερη των περιπτωσεων για να γεννησεις....

[voula71]

επιτελους κοριτσια βρηκα το θεμα που με καιει!!! εγω ειμαι 43 χρονων και ο αντρας μου 42. παντρευτηκαμε περυσι!! μεσα σε εναμιση χρονο ειχα 3 εγκυμοσυνες!!! δυστιχως ομως τα εμβρυακια μου παλλινδρομισαν. εχουν φυγει του κοσμου τα λεφτα στις εξετασεις, και μονο οι αποξυσεις φτανουν.....ειμαι ανεργη εδω και ενα χρονο. το επιδομα εληξε τον απριλιο. ο αντρας μου παιρνει εναν μισθο βασικο. αυτην την στιγμη ειμαι σε θεραπεια με βιταμινες λογω ανεβασμενων ΝΚ. ρυθμιζω και τον θυροειδη με θεραπεια. και την προλακτινη. αφου να φανταστητε εχω γραψει αυτα που περνω, και ποιες μερες το καθενα γιατι μιλαμε οι βιταμινες μονο ειναι την ημερα 6! και διαφορετικη δοσολογια. α! ξεχασα να πω οτι κανω θεραπεια με αντισυλιπτικα για να φυγει μια κυστη που εχω. μαζι με τα χαπια κανω και την ηπαρινη(ενεση) λογω θρομβοφιλιας. τελος ιουνιου θα ξαναρχισω την προσπαθεια! λοιπον στο θεμα μου τωρα: εχω πολυ αγχος με το οικονομικο. φοβαμαι οτι δεν θα τα καταφερουμε.ειδικα τωρα που δεν δουλευω.απο την αλλη ομως, δεν εχω περιθωρια!! λογω ηλικιας. αν δεν κανω τωρα παιδακι, ξερω οτι θα κατηγορω τον ευατο μου σε ολη μου την ζωη.εχουν αρχισει και οι καβγαδες με τον αντρα μου. κατηγορουμε ο ενας τον αλλον. ολα αυτα απο την πιεση και το αγχος.θελω τοσο πολυ ενα παιδι!!! τι να κανω βρε κοριτσια;; ενω θελει και ο αντρας μου,και καθε φορα που το χαναμε, κλαιγαμε και οι δυο, βλεπω εναν φοβο στα ματια του. με κανει να νιωθω οτι δεν μπορω να στιριχτω επανω του. δεν ξερω ισως κανω και λαθος..... οταν τον ρωτησα: αν μεινω εγκυος τον ιουνιο τι θα κανεις;; μου απαντησε οτι θα βρει και δευτερη δουλεια, και αναγκαστικα θα λειπει ολη μερα απο το σπιτι! ε και;;;; ο πρωτος ειναι η ο τελευταιος;; εγω που κοιταω για δουλειες ολοι ζητανε μεχρι 35 χρονων. τι να κανω;;; να αφησω την μητροτητα λογω κρισης;;; ξερω οτι αν το εκανα αυτο θα χωριζα κιολας. απο την αποψη οτι θα του εριχνα ευθηνες!! τον αγαπω και με αγαπαει, αλλα η ανεχεια κοριτσια φερνει πολαααααααααααααα προβληματα!!!!! θελω την γνωμη σας αν μπορειτε.. ευχαριστω!!

[@Ρέα]

Βουλα γονεις/φιλους να βοηθησουν αν υπαρξει αναγκη εχετε?πχ φιλοι να δωσουν ρουχαλακια/κουνια κλπ και γονεις να σου το κρατανε αν βρεις δουλεια.Γενικα πιστευω πως πρεπει να επιμεινεις και ολα θα πανε καλα...τουλαχιστον ετσι λεω και στον εαυτο μου (κι εγω ανεργη) και προσπαθω να το παρω αποφασι (καποια στιγμη)

[xena]

Voula71, κι εμείς δύσκολα τα καταφέραμε... Γνωριστήκαμε με τον άντρα μου αργά δυστυχώς και παντρευτήκαμε το 2011. Κάναμε το πρώτο μας κι εγώ ήμουν 39-40. Το δεύτερο στα 41-42 (τώρα είναι 10 μηνών).

Ο άντρας μου άνεργος απ' τον Δεκέμβρη του 2011. Δουλεύω μόνο εγώ. Μην σε πτοεί τίποτα:

 

Θα πας στο Ελενα ή σε άλλο δημόσιο και δεν θα σου κοστίσει τίποτα. Το δεύτερο το έκανα εκεί και αν ήξερα θα έκανα και το πρώτο. Πολύ καλύτερα απ' το ιδιωτικό και ως προς την παρακολούθηση αλλά και ως προς την εμπειρία της γέννας. Εχει τους καλύτερους γιατρούς (μεγάλη εμπειρία με όσα αντιμετωπίζουν καθημερινά) και τους πιο έμπειρους ως προς την εγκυμούνη άλλων ειδικοτήτων γιατρούς.

 

Ούτε το μωρό θα σου κοστίσει κάτι. Θα προσπαθήσεις να θηλάσεις. Παιδίατρο θα έχεις του Δημοσίου. Ρουχαλάκια φίλους/φίλες, να δεις πως θα βρεθούν! ακόμη και να μην θέλεις θα βρεις! Και κούνια και τα πάντα! Δώρα από συγγενείς και φίλους κατά την γέννηση θα σου καλύψουν αυτά που δεν θα έχει βρει! Τα μωρουδιακά που δίνουμε η μία μαμά στην άλλη είναι πραγματικά καινούρια.

 

Ξέρεις, τα παιδιά έχουν έξοδα καθώς μεγαλώνουν, όχι όσο είναι μωρά. Ως τοτε έχουμε τον χρόνο να κάνουμε κάτι καλύτερο.

 

Εύχομαι σύντομα να σου πάνε όλα καλά και πάνω απ' όλα να έχετε θετική ψυχολογία!!!!

[voula71]

Βουλα γονεις/φιλους να βοηθησουν αν υπαρξει αναγκη εχετε?πχ φιλοι να δωσουν ρουχαλακια/κουνια κλπ και γονεις να σου το κρατανε αν βρεις δουλεια.Γενικα πιστευω πως πρεπει να επιμεινεις και ολα θα πανε καλα...τουλαχιστον ετσι λεω και στον εαυτο μου (κι εγω ανεργη) και προσπαθω να το παρω αποφασι (καποια στιγμη)

ευτυχως εχω την μητερα μου, που μενει κατω απο μενα. δεν υπαρχει θεμα στο να μου το κρατησει. ρουχαλακια εχω δυο φιλες μου, που εχουν απο ενα κοριτσι και ενα αγορι, και περημενουν πως και πως να γεννησω καποια στιγμη, για να μου δωσουν τα ρουχαλακια. απο μονες τους δηλαδη τα εχουν κρατησει. πιο πολυ νομιζω ειναι το αγχος μου, που μου δημιουργει ολα αυτα τα συναισθηματα. ευχομαι και εγω να πανε ολα καλα!! σε ευχαριστω που μου απαντησες!

[voula71]

Voula71, κι εμείς δύσκολα τα καταφέραμε... Γνωριστήκαμε με τον άντρα μου αργά δυστυχώς και παντρευτήκαμε το 2011. Κάναμε το πρώτο μας κι εγώ ήμουν 39-40. Το δεύτερο στα 41-42 (τώρα είναι 10 μηνών).

Ο άντρας μου άνεργος απ' τον Δεκέμβρη του 2011. Δουλεύω μόνο εγώ. Μην σε πτοεί τίποτα:

 

Θα πας στο Ελενα ή σε άλλο δημόσιο και δεν θα σου κοστίσει τίποτα. Το δεύτερο το έκανα εκεί και αν ήξερα θα έκανα και το πρώτο. Πολύ καλύτερα απ' το ιδιωτικό και ως προς την παρακολούθηση αλλά και ως προς την εμπειρία της γέννας. Εχει τους καλύτερους γιατρούς (μεγάλη εμπειρία με όσα αντιμετωπίζουν καθημερινά) και τους πιο έμπειρους ως προς την εγκυμούνη άλλων ειδικοτήτων γιατρούς.

 

Ούτε το μωρό θα σου κοστίσει κάτι. Θα προσπαθήσεις να θηλάσεις. Παιδίατρο θα έχεις του Δημοσίου. Ρουχαλάκια φίλους/φίλες, να δεις πως θα βρεθούν! ακόμη και να μην θέλεις θα βρεις! Και κούνια και τα πάντα! Δώρα από συγγενείς και φίλους κατά την γέννηση θα σου καλύψουν αυτά που δεν θα έχει βρει! Τα μωρουδιακά που δίνουμε η μία μαμά στην άλλη είναι πραγματικά καινούρια.

 

Ξέρεις, τα παιδιά έχουν έξοδα καθώς μεγαλώνουν, όχι όσο είναι μωρά. Ως τοτε έχουμε τον χρόνο να κάνουμε κάτι καλύτερο.

 

Εύχομαι σύντομα να σου πάνε όλα καλά και πάνω απ' όλα να έχετε θετική ψυχολογία!!!!

και εμεις αργα γνωριστηκαμε...τυχερα ειναι αυτα... οσο για το νοσοκομειο, ο γιατρος που με παρακολουθει ειναι στο μητερα και στο γαια. συμφωνω πολυ μαζι σου για την θετικη ψυχολογια. εχτες ειχαμε την ιδια συζητηση με τον αντρα μου. οσο σκεφτεσαι θετικα τα βλεπεις τα πραγματα και πιο καλα. περνεις λιγο δυναμη και συνεχιζεις...σε ευχαριστω πολυ, και να χαιρεσε τα παιδακια σου!!!

[JimDin]

Καλησπέρα!

Μετά από 11/2 χρόνο που είχα γράψει τους προβληματισμούς μου σε αυτό το θέμα έγιναν τόσα πολλά...μία άτυχη εγκυμοσύνη που προεκυψε εκείνο ακριβώς το μήνα και έληξε πολύ γρηγορα ...καποιοι μήνες προσπαθειών...μιά μικρο επέμβαση και τσουπ είμαστε στο σήμερα που μόλις χθές ανακαλύψαμε πως αν όλα πάνε καλά περιμένουμε διδυμάκια...καλά λένε πως όταν κάνουμε σχέδια ο θεός γελά...πρίν ενα χρόνο σκεφτόμασταν αν θα κάνουμε 2ο παιδάκι...φετός τα πράγματα είναι καλύτερα και προσπαθούσαμε για αυτό και τώρα μας έκατσαν 2....ακόμα προσπαθούμε να το χωνέψουμε....χαχαχα

[LA LATINA]

με το καλόοοοοοοοο

όλα θα πάνε καλά θα δεις!!!!!!!!!