Βιβλία & Περιοδικά

[administrator]

Σε αυτή τη θεματική ενότητα μπορείτε να πείτε την άποψή σας για βιβλία και περιοδικά που διαβάσατε που έχουν να κάνουν με τα παιδιά, τους γονείς, την οικογένεια, και να τα συστήσετε στα υπόλοιπα μέλη !

[Oh-Mamy]

Το πρώτο του/της βιβλίο.

Βιβλία για παιδιά υπάρχουν πολλά και πολύ αξιόλογα. Το θέμα είναι ποια και γιατί θα επιλέξει κανείς. Τίποτα δε με κάνει ειδική στο να πως στους άλλους πώς να εισαγάγουν αυτό τον μαγικό κόσμο των εικόνων και των συμβόλων στο σύμπαν των παιδιών τους.

Θα σας πω τι κάναμε εμείς. Κάποια από αυτά ίσως φανούν υπερβολικά, ή περίεργα. Δείχνουν όμως για μας να δούλεψαν, μέχρι στιγμής.

Όταν η μπέμπα ήταν ακόμα 2-3 μηνών, είχα κάνει καρτέλες με γεωμετρικά σχήματα σε έντονα χρώματα (μια καρτέλα ένας κύκλος, μια άλλη ένα τετράγωνο ή ακόμα το ίδιο το σχήμα περιγεγραμμένο από τον εαυτό του). Της τα έδειχνα τα απογεύματα ξανά και ξανά με κάποια δικιά μου αλληλουχία. Σύντομα πρόσθεσα και μια φατσούλα smily. Αυτά τα είχα διαβάσει σε διάφορα βιβλία, αλλά πραγματικά ξαφνιάστηκα όταν την είδα να ψάχνει με τα μάτια της τα σχήματα και να τα περιεργάζεται. Συνήθως μετά από τέτοιες «συνεδρίες» κοιμόταν, ίσως το ακόμα ανώριμο νευρικό της σύστημα κουραζόταν, ίσως το ερέθισμα να ήταν πολύ έντονο για αυτήν. Αργότερα πήρα δύο μικρά βιβλία με μια σχηματική εικόνα σε κάθε σελίδα, έκρυβα την διπλανή της και της έδειχνα τις εικόνες μια- μια, επαναλαμβάνοντας το όνομα του αντικειμένου και δείχνοντας της αν υπήρχε ένα όμοιο αληθινό αντικείμενο (πχ κούπα, ποτήρι, αρκουδάκι, αχλάδι). Μερικές φορές εξηγούσα και το τι ήταν το αντικείμενο και την χρήση του, πχ στο πορτοκάλι έλεγα ότι θα κάνουμε χυμούς και θα τους πίνουμε για να γίνουμε όμορφα μεγάλα παιδιά κλπ.

Στους 6 μήνες μπορούσε να παρακολουθεί το ξεφύλλισμα όλου του βιβλίου (περί τις 16 σελίδες) και να το πιάνει και να το,,μασουλάει!.

Μπήκαμε στα πλαστικά βιβλία, που κάνουν καλό και υγιεινό μασούλημα, γιατί πλένονται. Αποφύγαμε τα λούτρινα βιβλία. Το πρώτο βιβλίο απέκτησε συντροφιά άλλα δύο με την ίδια λογική αλλά άλλες εικόνες. Μείναμε όμως προσκολλημένοι στο πρώτο βιβλίο, το οποίο φαίνεται να προτιμούσε, για δικούς της λόγους. Μετά αρχίσαμε να της διαβάζουμε, στον 8 μήνα περίπου, ένα λεπτό βιβλιαράκι (στο 1,5 ευρώ αυτά που είναι) δείχνοντας της τις εικόνες. Το ξεφύλλιζε και προς μεγάλη μας έκπληξη πριν το μασουλίσει, το βιβλίο αυτό επέζησε ένα μήνα περίπου (το γιατί άγνωστο). Μετά το αποσύραμε από την κυκλοφορία, για να επιστρέψουμε σ αυτό όταν θα μπορεί να διαβάζει ή για την κάψουλα του χρόνου που θα φτιάξουμε, ακόμα δεν ξέρω. Τον 10-11 μήνα αγοράσαμε το πρώτο χαρτονέ βιβλίο με ιστορία. Βασικά δε διαβάζαμε την ιστορία, την οποία βρήκαμε όλοι μας πολύ μακάβρια ( η χιονάτη, οι παρτουζιάρηδες νάνοι και ο νεκρόφιλος πρίγκιπας), αλλά την χρησιμοποιούσαμε ως κίνητρο για να λέμε τα δικά μας.

Μετά της πήραμε ένα λίγο μικρότερο χαρτονέ με εικόνες ζώων, σε όλη την σελίδα. Εδώ εκτός από το να της λέμε για κάθε ζώο, κάναμε και τον ήχο που κάνει το κάθε ζώο.

Για μεγάλο διάστημα κουβάλαγε το βιβλίο αυτό μαζί της, ή μας έβαζε να το κουβαλήσουμε (μπερδεμένη ιστορία) και ζητούσε να της το ξεφυλλίζουμε. Άλλες φορές το ξεφύλλιζε η ίδια λέγοντας και αυτή τα δικά της (μιμούταν το διάβασμα). Βέβαια για όλα τα ζώα έλεγε πως κάνουν μουυ, ή μπε, ή γαβ, τα μπέρδευε φρικτά, πράγμα που βρίσκαμε όλοι πολύ χαριτωμένο (έχει κανένας σας πρόχειρη καμιά αγελάδα, να της την δείξουμε ; κανένα κατσικάκι ίσως.Μέχρι που το βιβλίο αυτό εμασουλήθει και μείναμε με τους νάνους τους οποίους ως σεπτή κόρη απέφυγε να μασουλίσει (αχχ ανακούφισης).

Έχοντας μεγάλη έμπνευση της πήρα ένα τεράστιο χαρτονέ βιβλίο (σε μέγεθος μεγάλου τόμου), με ιστορίες για πριγκίπισσες (άιντε πάλι να φανταζόμαστε νέες ιστορίες εμείς και να ονοματίζουμε τις πριγκίπισσες με γνωστά μας πρόσωπα).

Στην αρχή το αγνόησε επιδεικτικά. Μετά κάθισε επάνω του (εμπνευσμένη κίνηση).

Τώρα το «διαβάζει» γυρίζοντας τις σελίδες, βγάζοντας επιφωνήματα και κάνοντας ήχους σαν να διηγείται. Ήμαστε 14-15 μηνών και αυτό συμβαίνει εδώ και 2 μήνες περίπου. Το βιβλίο αν και το σέρνει για να το μετακινήσει, δεν έχει υποστεί φθορές. Μάλιστα δεν το μασουλάει.

Εδώ και 20 ημέρες της δώσαμε και χαρτί και κραγιόνια και τραβάει γραμμές σαν να ζωγραφίζει. Δε φεύγει παρά σπάνια έξω από το χαρτί της και αυτό ίσως έχει να κάνει με την εξοικείωση της με το βιβλίο. Θα δείξει.

Απλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας πως ξεκίνησε για εμάς το ταξίδι στον κόσμο των βιβλίων.

[maria]

Εγώ εκτός από διάφορα βιβλία με σκληρά φύλλα και εικόνες που έχω πάρει στον γιό μου, όταν ήταν 9 μηνών του αγόρασα ένα βιβλίο (πάλι με χοντρά φύλλα) το οποίο είχε 5 φύλλα με σκυλάκια, και σε κάθε σελίδα του είχε σε κάποιο σημείο ύφασμα (τριχωτό για το τρίχωμα), βελούδο (για τα ποδαράκια που έχουν κοντό τρίχψμα), ένα απαλό στην μυτούλα κλπ.

 

γενικά ο γιός μου ξεφυλλίζει τα βιβλία του και μετά από λίγο τα παρατάει.(Το να κάτουμε μαζί και να του διαβάσω είναι αδύνατο γιατίόσες φορές προσπάθησα μου παίρνει το βιβλίο από τα χέρια και γενικά δεν κάθεται)

 

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το αγαπημένο του. Ξεφυλλίζει τις σελίδες ότνα πέσει στα χέρια του και με το δακτυλάκι του προσπαθεί να πιάσει το διαφορετικό υλικό. Μάλιστα αν δει να το κάνω εγώ μου μαζεύει το χέρι προκειμένου να το πιάσει αυτός.

 

Τέτοια βιβλία έχουν σίγουρα οι εκδόσεις Σαββάλα, αλλά νομίζω ότι πρέπει να έχουν και άλλοι εκδότες. Πιστεύω ότι έχουν ενδιαφέρον γιατί τα παιδιά εκτός από τις εικόνες μπορούν να πιάσουν διάφορες επιφάνειες πάνω στο βιβλίο και τους αρέσει πολύ.

 

Επίσης ο γιός μου τρελλαίνεται για ένα βιβλιο που έχει στο οποίο πατάς κουμπάκια και παίζει μουσική.

[Oh-Mamy]

Εμείς αποφύγαμε τα βιβλία που μυρίζιουν, πιάνονται ως υφή κλπ.

Αν και στο βιβλιοπωλείο έχουμε και διακινούμε τέτοια βιβλία (ναι έχουν πάρα πολλές εκδόσεις με υφάσματα και άλλα υλικά βιβλία), θέλω να αντιμετωπίσουμε το διάβασμα με μια αισθητική (εικόνες) και αφαιρετική διάθεση (σύμβολο, γραφή). Για πιάσιμο της δίνω άλλα αντικείμενα, ειδικούς κύβους με διάφορα υφάσματα που υπάρχουν στο εμπόριο και γενικά αντικείμενα. Βέβαια κάθε παιδί έχει άλλη αντίδραση στα ερεθίσματα.

Η δικιά μου «διαβάζει» ενίοτε και έντυπα απο εφημερίδες. Η μητέρα μου της μαθαίνει να τα σκίζει, εμείς δεν ενθαρρύνουμε τέτοια συμπεριφορά.

Είχαμε πάρει απο γνωστό πολυκατάστημα ένα πλαστικό σκληρό βιβλίο με εικόνες και ήχους ζώων (φαντάζομαι μιλάμε για το ίδιο), το οποίο την ενδιέφερε πάρα πολύ γιατί στο ίδιο κουμπί κάθε σελίδα είχε διαφορετικό ήχο, αυτό την έκανε να απορεί. Έπαιξε αρκετά με αυτό, αλλά γενικά επειδή οι εικόνες ήταν μικρές και όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακές, δεν κόλησε σε αυτό.

Ίσως κάθεται πολυ με βιβλία γιατί μας βλέπει και εμάς να διαβάζουμε και της κάναμε αναγνώσεις βιβλίων ή περιοδικών απο πολύ μικρή. Βέβαια μεγαλώνοντας ίσως αλλάξουν τα ενδιαφέροντά της και δε γυρίζει να τα δεί.

Το θέμα είναι είναι να υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι (υλικό ανάγνωσης) κατάλληλο για την ηλικία τους και πρόθυμο ανθρώπινο δυναμικό (βασικά γονείς) να δείξουν την χρήση και να κάνουν το υλικό αυτό φιλικό (παιχνίδι).

[Μαρια Στυλιανακη]

είναι πάρα πολύ ωραίο τα παιδιά να έχουν απο νωρίς επαφή με τα βιβλία, και να μάθουν να τους αρέσουν με την βοήθεια των γονιών...

 

είναι πηγή μάθησης και διασκέδασης.

 

oh mamy είναι πολύ ωραίο που κάνει σαν να διαβάζει... το κάνουν πολλά παιδιά αυτό..

 

ώς προς την μάθηση, θα έλεγα όμως ότι ίσως θα με ανησυχουσε εάν ένα παιδί έρχεται σε μαθησιακή επαφή με τα σχήματα και τις αφαιρετικές έννοιες των συμβόλων στην ηλικία που ανέφερες Oh mamy...

 

Σε αυτή την ηλικία εάν μάθουν να κοιτάνε τα σύμβολα δεν θα κοιτάξουν άλλα πράγματα δηλαδη να ακούσουν την φωνή αυτου που διηγείται, να χαλαρώσουν πολύ απλά απο την αφήγηση, και να ρουφήξουν όλα αυτά θέλουν εκείνα χωρίς κάποια άλλη παρότρυνση..

 

Πάντως η προσπαθεια να μάθουμε στα παιδιά ακόμα και ενός έτους ή ενάμισυ έτους, σύμβολα και σχήματα είναι πολύ πριν την ηλικία που αυτό είναι καλό να γίνει...

 

Απο τριών ετών και πάνω είναι καλό να παρουσιαστούν στα παιδιά τα σχήματα τα χρώματα, και απο τεσσάρων οι προγραφικές ασκήσεις και η γνωριμία μόνο με τα συμβολα γράμματα (όχι ακόμα προσπάθεια να τα γράψουν). Απο μόνα τους τα παιδιά γράφουν εκείνη την στιγμή και γράφουν επειδή ανακαλύπτουν την ικανότητα αυτή μόνα τους.

 

Πρίν απο όλα αυτά, το πιό σημαντικό για τα παιδιά είναι να εστιάσουν την προσοχή τους σε άλλα παιδιά, να παίξουν με αυτά, να εκφράζονται, να δούν την σημαντικότητα αυτων των "αγαθών" και πολύ μετά να ασχοληθούν με τα σχήματα κτλ.

Το μυαλουδάκι τους "γεμίζει" πολύ εύκολα με αποτέλεσμα εάν ξεκινήσουμε απο τα σχήματα, δεν θα έχει χώρο για τα άλλα αυτά πράγματα που είναι πολύ πιό σημαντικά.

 

(Θεωρώ καθήκον μου να στο πώ αυτό μιάς και είμαι στο χώρο αυτό και με νοιάζουν πραγματικά τα παιδιά όλων σας, με αποτέλεσμα να παίρνω την ελευθερία και να σας κάνω κριτική )

 

όμως μπορούμε να γράψουμε και αλλού για αυτό το πράγμα έτσι ώστε να γίνει συζήτηση.

θα ανοίξω τόπικ εδώ με αυτό το θέμα

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=715#715

και συνεχίσουμε εκεί για αυτό το πολύ σημαντικό θέμα...

 

Η μητέρα μου της μαθαίνει να τα σκίζει

στην πραγματικότητα oh mamy αυτό είναι πολύ καλό! (αν είναι παλιές εφημερίδες )

αποκτούν τα παιδιά δύναμη στα δάχτυλα και καλύτερο ελεγχο - είναι ο καλύτερος τρόπος μαζί με τα ζυμάρια να εξασκήσουν την λεπτή κινητικότητά τους... δες εδώ http://parents.org.gr/psych/?sid=75 ...

 

Πίστεψέ με δεν θα τα έλεγα τα πιό πάνω, εάν δεν το θεωρούσα σοβαρό αυτό το θεμα, και ότι δεν κάνει καλό στο παιδάκι σου.... !

[Oh-Mamy]

Ευχαριστώ. Ειδικά για το σχόλιο για το σκίσιμο των εφημερίδων (χμ, το κακό είναι ότι επεκτείνεται μετά και στα βαρετά βιβλία της μαμάς και του μπαμπά που δεν έχουν εικόνες γκρρρρ).

Πάντα βλέπω καλή διάθεση και φροντίδα σε ότι λες σε όλους.΄

By the way , όταν έλεγα «σύμβολο», εννοούσα είναι και την σχηματοποιημένη μορφή ενός ζώου, ενός ανθρώπου, ενός αντικειμένου, μια που δεν είναι το ίδιο το αντικείμενο αλλά αφαιρετική μορφή γενικών ιδιοτήτων (μάλιστα τονισμένων μερικών απο αυτές). Ίσως δεν ήμουν αρκετά σαφής.

Πάντως δείκτης όλων είναι το πόσο περνάμε καλά κάνοντας κάτι.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι είτε πρόκειται για σύμβολα (πχ εικόνα ενός ζώού ή ένα σχήμα, κλπ), είτε για πραγματικό αντικείμενο,υπάρχει απο την μεριά μας ,όχι πίεση να ανταποκριθεί η μικρή, αλλά επανάληψη του ονόματός της νέας εικόνας /έννοιας/αντικειμένου, 2 και 3 φορές, καθώς και αναφορά σε αναλογίες, αν υπάρχουν ή στην χρηστικότητα του αντικειμένου . Ειδικά όταν το πρωτοπαρουσιάζουμε ή ασχολούμαστε με εκείνο μια συγκεκριμένη στιγμή.

Η ζουζού είναι σε θέση να ακολουθήσει οδηγίες που αφορούν τον περιβάλοντα χώρο της (όταν της κάνει κέφι βέβαια) και νομίζω ότι η γνωσιακή επιμονή μας έχει βοηθήσει σε αυτό.

Όσο για τα άλλα,,,αχ τα μαθαίνει στον βρεφικό (πχ η χαρά του να δαγκώνουμε τους άλλους, να τους τσιμπάμε, ακόμα και να τους τιμωρούμε με τέτοιες πράξεις όταν δεν πε΄ρνάει το δικό μας!!!!!).

Πάντως έχω συναίσθηση ότι και λάθη κάνουμε και θα κάνουμε, ελπίζω η ίδια η πορεία της ζωής να είναι θεραπευτική και πιο δυνατή απο 2 παιγμένους γονείς.

[Μαρια Στυλιανακη]

Ελπίζω να κατάλαβες ότι αυτά τα έγραψα και για τους άλλους γονείς που θα διαβάσουν όλα αυτά.

 

χαλαρώστε με τα γνωσιακά, είναι νωρίς ακόμα... έχετε συνολικά 12 χρόνια να ασχοληθείτε με αυτά στο μέλλον, όπως και το παιδάκι σας!

12 χρόνια μάθησης! πόσο είναι τώρα? πλησιάζει ενάμισυ? φαντάσου ότι θα περάσει απο 12 τάξεις/χρόνια συνεχής μάθησης... 13 μαζί με το νηπιαγωγείο...

όσο το σκέφτομαι ....τόσο θελω να τονίσω στους γονείς, οτι τα χρόνια αυτά (τα πρίν το νηπιαγωγείο) είναι για παιχνίδι, & μάθηση μόνο μέσα απο παιχνίδι,

..και στην επικοινωνία με τους γονείς είναι καλό να μήν υπάρχει άλλος στόχος εκτός απο το να παίξουν με το παιδί τους και να είναι κοντά σε αυτό, να του προσφέρουν ερεθίσματα, με στόχο απλώς να εξασκήσουν το σώμα τους τα δαχτυλάκια τους και την κοινωνικότητά τους...

..τα νοητικά παιχνίδια ξεκινούν αργότερα... όταν και ο εγκέφαλος έχει πρώτα μάθει να χειρίζεται το σώμα του παιδιού, την γλώσσα και την ομιλία και τα συναισθήματά του...

 

Το να σταματήσει το δάγκωμα πχ είναι πολύ σημαντικό .. το δάγκωμα είναι ενδειξη θυμού που ακόμα δεν μπορεί να εκφραστεί λεκτικά...

εσείς οποτε το βλέπετε μπορείτε να λέτε "δεν δαγκώνουμε! προσέχουμε τα άλλα παιδάκια" χωρίς όμως άλλη τιμωρία. Το ίδιο και η βρεφονηπιαγωγός.

 

Ελπίζω να μή γίνομαι κουραστική....

όσο για τα λάθη, κανείς δεν γεννιέται ούτε γίνεται τέλειος ποτέ,...

και εγώ επιμένω ίσως λίγο παραπάνω απο ότι χρειάζεται μερικές φορές ...

[Guest]

Μαρία ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο και τις συμβουλές σου! Είναι πολύτιμες για μας τους ''ανειδίκευτους'' γονείς!! Συμφωνώ απολύτως μαζί σου προσωπικά δίνω πολύ μεγάλη σημασία σ'αυτή τη φάση της ζωής του γιού μου (26μηνών) στην συναισθηματική ανάπτυξη του και στην κοινωνικοποίηση του χωρίς να παραμερίζω τη νοητική του ανάπτυξη και τροφοδότηση. Δεν ξέρω άν τον έχουμε εμείς βοηθήσει μιλώντας του, αγαπόντας τον, εξηγώντας του, συζητώντας τον, παίζοντας από μπάλα - ζύμες - κρυφτό μέχρι τούμπες στα πατώματα, μαγειρέυοντας μαζί του και διαβάζοντας παραμύθια, εξωτερικεύοντας τα συναισθήματα μας ειδικά χαράς, ευχαρίστησης, ενθουσιασμού αλλά και λύπης το αποτέλεσμα είναι θεαματικό είναι ένα παιδί που εξωτερικεύεται χαίρεται και ευχαριστιέται τα δώρα του, αγαπάει και μας το λεέι (από μόνος του) μπορεί και δυο και τρείς φορές την ημέρα, θυμώνει γενικά εκφράζεται πολύ καλά (κατά την γνώμη μου τουλάχιστον) θα σας πω δύο παραδείγματα που θεωρώ σημαντικά όταν ήταν 16-17μηνών και επαιζε στο δωματιο του μια φορά του είπα 'ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ?' απάντησε ναι και του είπα μπράβο αγόρι μου έτσι θέλω να σαι χαρούμενος να περνάς καλά και να το λές να χαίρεται η μανούλα (την ώρα που το λεγα σκεφτηκα τι λέω τώρα του παιδιού!) Ε λοιπόν από τότε όποτε παίζει χαίρεται διασκεδάζει μου φωνάζει ''μαμά καλα!!'' δηλαδή ότι είναι χαρούμενος. Το δεύτερο παράδειγμα είναι ότι έχει την ωριμότητα να πώ, την ικανότητα να μας αγαπάει όλους πάντα χωρίς να ξεχωρίζει κανέναν δηλαδή ενώ μεγαλώνει με την μια του γιαγιά (μαμά μου) η πεθερά μου μένει μακριά δυστυχώς άλλα την επισκεπτόμαστε σαββατοκύριακα ή έρχεται, όταν θα είναι και με τις δυο γιαγιάδες μαζί δεν θα παρακάμψει καμμία μπορεί να παίξει με τη μια πιό πολύ αλλά θα ρθεί στιγμή που θα θέλει να τις αγκαλίασει και τις δύο από τη χαρά του που είναι ολοι μαζί!! Τρελλαίνεται να μας βλέπει όλους μαζι!

Αυτά συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά θεωρώ τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού μου την πιο ιερή αποστολή μου!

[gini]

ΜΑΜΑ ΚΟΨΕ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ (κι εσύ, μπαμπά, επίσης)

 

ΤΖΩΡΤΖΑΚΑΚΗ ΚΙΚΗ

Εκδ. ΚΑΛΕΝΤΗΣ

 

"Η παιδαγωγική που προτείνει η συγγραφέας συνδυάζει την επιστημονική γνώση με την πρακτική εφαρμογή της. Με απλό και κατανοητό τρόπο λύνει πολλές απορίες και προσφέρει υποστήριξη και ενθάρρυνση στους γονείς. Αποδεικνύει με επιχειρήματα πόσο εύκολα είναι μερικές φορές αυτά που μας φαίνονταν ακατόρθωτα. Τα εκατοντάδες αληθινά παραδείγματα που παραθέτει είναι από μόνα τους ένας ολόκληρος κόσμος, γεμάτος ειλικρίνεια και γνώση ζωής. Οι ξεκάθαρες έννοιες και η ζωντανή γλώσσα που χρησιμοποιεί, το κάνουν ένα ανάγνωσμα γλαφυρό και γοητευτικό. Ένα βιβλίο ξεχωριστό, που φωτίζει και περιγράφει με ακρίβεια και αγάπη την ελληνική οικογένεια."

 

Μου άρεσε πάρα πολύ και το προτείνω.

[maria]

Ένα καταπληκτικό βιβλίο που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους και μιλάει για τον κύκλο της ζωής είναι το "Η πτώση του φύλλου που το έλεγαν Φρέντυ" του Λέο Μπουσκάλια(εκδόσεις Γλάρος).

 

Την συγκεκριμένη ιστορία την βρήκα και στο Ανθολόγιο Γ-Δ δημοτικού, το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε σε ηλεκτρονική μορφή, (σε 2 μέρη) από το http://zeus.pi-schools.gr/dimotiko/

 

Εάν μπορέσετε να τοκ ατεβάσετε, διαβάστε το οπώσδηποτε. Αξίζει.

[Νίκη]

Τι περιοδικά παίρνετε?...

Εγώ διαβάζω από παλιά cosmopolitan και τώρα και το "Το παιδί μου και εγώ" ή το "Παιδί και νέοι γονείς"... Αν τύχει καμιά φορά και έχει καλά θέματα ίσως πάρω και το elle ...

 

Εφημερίδα διαβάζω μου αρέσει ... παίρνω τον Αγγελιοφόρο...

 

Εσείς?!

[Sofia]

Περιοδικά δεν διαβάζω... δεν τα αντέχω...

Εφημερίδες δεν αγοράζω.. αν πέσει καμία στα χέρια μου καλώς..

Τελευταία ενημερώνομαι από το ιντερνετ.

Αυτό που διαβάζω όμως, είναι λογοτεχνικά βιβλία....

[maria]

Εγώ απο περιοδικά αγοράζω πλέον "Το παίδί μου και εγώ", και ενίοτε το "Παιδί και νέοι γονείς".

 

Ίσως που και που, 1-2 φορές το χρόνο αν μου την βαρέσει θα πάρω και κανένα γυναικείο περιοδικό (κυρίως το καλοκαίρι για να ξεφυλλίζω στην παραλία) όπως και περιοδικά του τυπου National Geographic, Γαιόραμα κλπ

 

Βιβλία συνίθιζα να διαβάζω πολλά στο παρελθόν, αλλά πλέον δεν υπάρχει χρόνος..Μήν ξεχνάμε ότι έχω και βιβλία πανεπιστημιου να διαβάσω που πλέον το κάνω με το ζόρι γιατί δεν προλαβαίνω

 

Α,από εφημερίδες διαβάζω ότι βρω από free-press το πρωϊ που μπαίνω στο τρένο για να πάω στην δουλειά

[ΜαμάΑποΚύπρο]

κορίτσια εγώ έχω ακούσει για ένα βιβλίο απ' ότι μου είπαν πολύ καλό σχετικά με την διατροφή των βρεφών αλλά δεν θυμάμαι το όνομα νομίζω ήταν "Τάισέ με" το ξέρει καμιά μαμά? Ή αν ξέρετε καμία ελληνική ιστοσελίδα σχετικά με βιβλία για τα μωρά θα με βοηθούσατε πολύ

[sissy82]

Κορίτσια ήθελα να σας ενημερώσω ότι σήμερα αγόρασα το περιοδικό 0-6 κι έχει μέσα κι ένα dvd με φυσιολογική γέννα κι είναι τέλειο...

[ΜαμάΑποΚύπρο]

Καλημέρα Sissy82. Έτσι λέγετε το περιοδικό? Ή είναι ανάλογα με την ηληκία? Μήπως έχει και από 6-9 κάτι? Ή αν ξέρεις κάποιο περιοδικό ανάλογο θα με βοηθούσες πολύ. Βασικά ψάχνω κάποιο καλό βιβλίο για μωρά.

[gerakina]

Κορίτσια ήθελα να σας ενημερώσω ότι σήμερα αγόρασα το περιοδικό 0-6 κι έχει μέσα κι ένα dvd με φυσιολογική γέννα κι είναι τέλειο...

 

πήρα το προηγούμενο τεύχος που είχε φωτογραφίες από τον ίδιο τοκετό και...δεν άντεξα να τις δω όλες..

 

Ωστόσο θα μπω στον πειρασμό να αγοράσω κι αυτό το τεύχος με το dvd.

Και σαν περιοδικό μου άρεσε,είχε ωραία θεματάκια,πολλά παιδικά dvd και 2 κουπόνια για παιδότοπο.(αυτά τα αξιοποίησε η κουνιάδα μου καθώς το δικό μου μάλλον δεν είναι ακόμα για παιδότοπο...19η εβδομάδα κύησης!! )

[sissy82]

Καλημέρα Sissy82. Έτσι λέγετε το περιοδικό? Ή είναι ανάλογα με την ηληκία? Μήπως έχει και από 6-9 κάτι? Ή αν ξέρεις κάποιο περιοδικό ανάλογο θα με βοηθούσες πολύ. Βασικά ψάχνω κάποιο καλό βιβλίο για μωρά.

 

Γειά σου μαμά από κύπρο και συγνώμη για τη καθυστερημένη απάντηση..Ναι έτσι λέγεται το περιοδικό αλλά δε πιστεύω να υπάρχει κάποιο άλλο π.χ.6-9.Εγώ τουλάχιστον μόνο αυτό ξέρω.

[ΜαμάΑποΚύπρο]

Ευχαριστώ πάντως αν μαθετε για κάποιο βιβλίο ή ιστοσελίδα ενημερώστε με γιατί δεν βρίσκω!

[chiquititas]

hey

επειδη καπου ειχα διαβασει για κατι βιβλια ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ που το ηθελε καπς απο εδω η εφημεριδα Ο ΚΟΣΜΟΣΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ καθε παρασκευη δινε απο ενα βιβλιο φρουτοπια

[alvadi]

Μπράβο chiquititas, καλά έκανες και μας ενημέρωσες!

[yls]

Παλιά αγόραζα το ELLE. Όμως τώρα πια δεν αντέχω την κουλτούρα των γυναικείων περιοδικών. Έτσι βρήκα παρηγοριά σε 2 αμερικάνικα περιοδικά που τα προμηθεύομαι από τον Γιαννακουλόπουλο, Πανεπιστημίου 73. Είναι το REDBOOK και το O,THE OPRAΗ΄S MAGAZINE.

Το πρώτο απευθύνεται σε κορίτσια των 30 και κάτι είτε είναι μητέρες είτε όχι. Το δεύτερο είναι πολύ ιδιαίτερο γιατί θίγει θέματα ταμπού που απασχολούν την σύγχρονη κοπέλα των 30 και κάτι...

Υπέροχο είναι και το αμερικάνικο PARENTS, το καλύτερο, κατά την γνώμη μου, περιοδικό για γονείς του κόσμου. Δυστυχώς στην Ελλάδα έπαψε να έρχεται επειδή τώρα βγαίνει η ελληνική του έκδοση που είναι αρκετά υποδεέστερη της αμερικανικής. Τα παλαιότερα τεύχη των περιοδικών τα βλέπετε στο διαδίκτυο αν θέλετε.

http://www.parents.com http://www.redbook.com http://www.oprah.com

[demi]

Δύο παπούτσια με καρότσι

Πέμπτη, 24 Σεπτεμβρίου 2009, 13:16

 

 

 

«Κοίτα πώς έρχονται καμιά φορά τα πράγματα… Θες οι σόλες των καινούργιων παπουτσιών του κυρίου Λάζαρου Εαυτούλη, θες η χαρά του, θες η βιασύνη του, θες οι λείες πλάκες του πεζοδρομίου, τον έκαναν να γλιστρήσει σε μια πτώση που φαινόταν ατελείωτη, σχεδόν εφιαλτική».

 

Κι έτσι, ο κύριος Εαυτούλης βρέθηκε ξαφνικά στην Τροχήλατη Δημοκρατία του Μπορώ. Εκεί, όλοι οι άνθρωποι κινούνταν με καροτσάκια, όλα ήταν προσαρμοσμένα στις δικές τους ανάγκες και ο ίδιος δεν μπορούσε ούτε τα μέσα μεταφοράς να χρησιμοποιήσει ούτε από τις πόρτες να περάσει, αν δεν ήταν σκυφτός.

 

Με αφορμή την κοινωνική αδιαφορία σε βάρος των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα, ο Νικόλας Ανδρικόπουλος γράφει και εικονογραφεί μια εξαιρετική ιστορία, στην οποία μεταφέρει έναν «υγιή» αλλά αδιάφορο άνθρωπο σε μία πραγματικότητα αντεστραμμένη. Στον κόσμο του βιβλίου «Δύο παπούτσια με καρότσι» όλοι μετακινούνται με καρότσι, όλα είναι φτιαγμένα στα μέτρα τους και καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για όσους κινούνται με τα πόδια. Μέσα από αυτό το ευφυές εύρημα ο συγγραφέας βοηθά τους μικρούς αναγνώστες αλλά και τους ενήλικες να συνειδητοποιήσουν πόσο πραγματικά απάνθρωπη και προβληματική είναι η κοινωνία των «υγιών».

 

Νικόλας Ανδρικόπουλος

 

«Λοιπόν, από το 1955 που γεννήθηκα όλο μεγάλωνα.

 

Κάποια μέρα, όμως, του 1993, ήρθε ένας κόκκινος φουσκωτός ανθρωπάκος και μου ψιθύρισε κάτι στο αυτί. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να εικονογραφώ παιδικά βιβλία, να κολυμπώ σε χρώματα και να κάνω συννεφένιες σκέψεις. Ένα παράξενο πράγμα όμως, από τότε έπαψα να μεγαλώνω και γνώρισα αγαπημένους ήρωες παραμυθιών που με έμαθαν να μικραίνω. Μερικές φορές βραβεύτηκα, γιατί, λέει, τα καταφέρνω καλά στο παιχνίδι της εικονογράφησης και η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη. Ίσως οι πιο σημαντικές ήταν το 1993 με το 1ο Βραβείο στην Τεχεράνη, το Κρατικό Βραβείο στην Ελλάδα και το 3ο στην Τεχεράνη το 1999 ή το 2002 η υποψηφιότητά μου για το Βραβείο Άντερσεν.

 

Ξέχασα να σας πω, ο κόκκινος φουσκωτός ανθρωπάκος μού είχε ψιθυρίσει στο αυτί: Ανακάλυψε τα μυστικά και τα μυστήρια του κόσμου των παιδιών».

__________________________________________________

[MARILIZA]

Καλημέρα και καλή χρονιά σε όλες τις μανούλες. Θα ήθελα και γω να προτείνω ένα πρωτότυπο βιβλίο για παιδιά από Α' δημοτικού, που άρεσε πολύ σε μένα και την κόρη μου. Ο τίτλος του είναι "Η μουσικοπολιτεία της κυρίας Σολεδάρ" και είναι πιστεύω ο καλύτερος τρόπος για να αγαπήσει το παιδί τη μουσική. Διαβάζοντας το με την κόρη μου, μου θύμισε λίγο το ύφος του Ευγένιου Τριβιζά, καθώς η γνώση ανακαλύπτεται μέσα από μια ιστορία. Το πρότεινα σε φίλες μου που ήρθαν τα Χριστούγεννα σπίτι και ενθουσιάστηκαν και αυτές. Έτσι είπα να το μοιραστώ και μαζί σας. Καλή και δημιουργική χρονιά να έχουμε όλοι μας!

[ΚΥΡΙΑΚΗ_]

Γειά σας μανούλες!!! Πρόλαβε καμιά σας να πάρει το τεύχος Ιανουαρίου??????