Θηλασμός και τύψεις

[stin@]

αναφέρεσαι σε μένα;

αν ναι, δεν ήθελα να σε προσβάλω, ειλικρινά.

 

αν σε έκαναν να νιώθεις άσχημα, σε καταλαβαίνω. εγώ το βίωσα αντιστρόφως.

ήθελαν με το ζόρι να νιώσω ενοχές που θηλάζω αποκλειστικά. όσο θήλασα.

 

σε σένα απευθυνόμουν αλλά δεν με προσέβαλες πήρα την απόφαση μου,να συνεχίσω έτσι τη διατρόφη του παιδιού μου και πλέον νιώθω και πιο ήρεμη...αλλά η αλήθεια είναι ότι ήθελα να θηλάσω πιο πολύ και νιώθω είδη τύψεις για τη μικτή διατροφή μας, που προσπαθώ να τις αποβάλω.... Αλλά τις τύψεις μου τις δημιούργησα εγώ... Ξέρω πόσο σημαντικός είναι ο θηλασμός, δεν με βοήθησε και κανείς, μόνη μου το πάλευα το θέμα κι αν το μωρό έβαζε κανονικά το βάρος του θα θηλάζαμε αποκλειστικά ακόμα... Οι άλλοι μου δημιουργούσαν τύψεις και άγχος ότι με το ζόρι να θηλάσω έκανα κακό στο παιδί μου.... Ξέρεις ότι καθόμουν με το θήλαστρο ώρες για να αυξήσω την παραγωγή μου?? και το κατάφερα αλλά...Τέλος πάντων......

 

 

Πάντως εσύ δεν με προσέβαλες μην ανησυχείς

[στελλαμ]

Κι εγώ νοιώθω τύψεις που δεν θήλασα αρκετά το πρώτο μου παιδάκι. Δυστυχώς όταν γεννήθηκε δεν ήμουν προετοιμασμένη για το θηλασμό, δεν είχα ενημερωθεί κατάλληλα δλδ. Έτσι, όταν μου το έφεραν πρώτη φορά στο μαιευτήριο δεν το θήλασα. Καθόμουν και τον κοίταζα. Μην με θεωρήσετε χαζή με αυτό που λέω αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Όταν ήρθε η νοσηλεύτρια να το πάρει με ρώτησε αν πήγαν όλα καλά με το θηλασμό κι εγώ έμεινα...Δεν ήξερα καν με ποιο τρόπο να τον βάλω στο στήθος και κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί μου, εννοώ από νοσηλεύτριες. Μετά, κατά την παραμόνή στο νοσοκομείο, το παιδί δεν έφαγε σχεδόν καθόλου. Κοιμόταν συνεχώς και δεν μπορούσα να τον ξυπνήσω. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει πάνω από το 10% του βάρους του και πηγαίνοντας στο σπίτι άρχισα να του δίνω ξένο γάλα. Βασικά, τον θήλαζα και στο καπάκι του έδινα το ξένο γάλα ως συμπλήρωμα.Από τον τρίτο μήνα σταμάτησα εντελώς το θηλασμό.

Τώρα, στο δεύτερο παιδάκι μου ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη και το μωράκι μου πολύ συνεργάσιμο. Θήλασα από την πρώτη στιγμή και δεν άκουσα κανέναν όσον αφορα στο να του δώσω ξένο γάλα. Ο γυναικολόγος μου που ήρθε τη δεύτερη μέρα στο νοσοκομείο μου είπε ότι δεν έχω γάλα και να δώσω συμπλήρωμα. Απλά, δεν τον άκουσα. Το μωρό γεννήθηκε 3840 γρ.Την πρώτη μέρα έχασε 140γρ και τη δεύτερη 150γρ. Η παιδίατρος του νοσοκομείου μου είπε να του δώσω συμπλήρωμα. Είπα όχι. Την τρίτη μέρα πήρε 30 γρ και την τέταρτη 50γρ. Στο σπίτι μέχρι και η μάνα μου μου είπε να του δώσω συμπλήρωμα γιατί το μωρό πεινούσε συνέχεια. Είπα όχι. Σε μια βδομάδα πήρε 300 γρ.

Τύψεις έχω γιατί στην πρώτη εγκυμοσύνη δεν ενημερώθηκα σωστά και στέρησα από τον γιο μου ένα βασικό του δικαίωμα...

[marakithes]

ΝΙΩΘΩ ΚΑΙ ΓΩ ΤΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΗΛΑΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ!!!ΒΑΣΙΚΑ ΕΓΩ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΟΝ ΘΗΛΑΣΜΟ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ 2,5 ΜΗΝΩΝ Η ΜΙΚΡΗ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΑΛΛΑ ΚΟΛΛΗΣΑ ΜΙΑ ΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΥΨΗΛΟ ΠΥΡΕΤΟ ΓΙΑ 7 ΗΜΕΡΕΣ..ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΕΒΓΑΛΑ ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΚΟΡΜΙ..ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΑΝΤΙΠΥΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΗΡΑ ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΜΙΝΙΚΑ!!!ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΘΗΛΑΖΩ....ΝΙΩΘΩ ΟΜΩΣ ΤΥΨΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΙΝ ΜΕ ΠΙΑΣΕΙ Η ΙΩΣΗ Κ ΕΝΩ ΑΚΟΜΑ ΘΗΛΑΖΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΜΕ ΕΙΧΕ ΚΟΥΡΑΣΕΙ Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΗΔΗ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΜΕΙΩΝΟΤΑΝ ΤΑ ΓΕΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΔΙΝΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ...ΕΛΠΙΖΩ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΘΗΛΑΣΩ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙΡΟ!!!!!

[malecon]

Θήλασα 4 μήνες, τους 2 αποκλειστικά. Μετά τον 2ο η μικρή δεν χόρταινε και προτίμησα/αναγκάστηκα να της δώσω συμπλήρωμα μετά από μερικούς θηλασμούς (το αναγκάστηκα το λεω γιατι μη έχοντας καμια βοήθεια για το σπίτι δεν μπορούσα να είμαι με ένα μωρό στο στήθος). Τελικά με κούρασε η διαδικασία και έτσι αποφάσισα να σταματήσω μετά από 4 μήνες θηλασμού. Δεν νιώθω καθόλου τύψεις γιατί προσπάθησα όσο μπορούσα αλλά και γιατί πιστεύω πως δεν είαι όλοι οι γυναικείοι οργανισμοί ίδιοι. Πιστεύω πως άλλες μπορεί να έχουν πάρα πολύ γαλα ενώ άλλες πιο λίγο, όπως άλλες έχουν εύκολη εγκυμοσύνη/περίοδο κλπ ενώ άλλες ταλαιπωρούνται

[mariakou]

Εχω ενα κοριτσάκι 7,5 μηνών και κατάφερα να τη θηλάσω μόλις ένα μήνα.

Όταν ήμουν 5.5 μηνών έχασα τη μάνα μου. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου, θα το κάνω άλλη φορά.

Το μωράκι μου ήταν πάρα πολύ γκρινιάρικο κι έκλαιγε συνεχώς. Προφανώς δεν μου έδειξαν να θηλάζω σωστά κι η μικρή με μάτωσε και στα δύο στήθη. Έπινε γάλα κι αίμα μαζί κι υπήρξαν φορές που κρατιομουν για να μην ουρλιάξω από τους πόνους. Έτσι αποφάσισα να το βγάζω με θήλαστρο και να της δίνω και λίγο συμπλήρωμα με ξένο μήπως δε χόρτανε για να ηρεμήσει λίγο. Τα είχα ψιλοκαταφέρει με το πρόγραμμα που της είχα κάνει αλλά όταν το είπα στο γιατρό μου έβαλε τις φωνές και μου είπε να τη θηλάζω αποκλειστικά και να σταματήσω και το θήλαστρο και το ξένο γάλα. Το αποτέλεσμα: έπαθε μαστίτιδα κι ανέβασα 40 πυρετό! ¨ημουν ολομόναχη στο σπίτι με ένα παιδί να ουρλιάζει, φριχτούς πόνουσ στο στήθος και πυρετό(Ο άντρας μου δουλεύει 6 μέρες τη βδομάδα 10 ώρες τη μέρα). Η γυναικολόγος μου έλεγε ότι αν δε βγάλω το γάλα δε θα πέσει ο πυρετός κι ο παιδιατρος επέμενε να βάλω το ΄παιδί στο στήθος για να βγάλει εκείνο το γάλα,να μου πέσει ο πυρετός και να συνεχίσω το θηλασμό. Δεν το έκανα, πονουσα φριχτά, έτρεμα από τον πυρετό, δεν μπορούσα να φορέσω ρούχο όχι παιδί πανω μου. Ετσι αποφάσισα να πάρω χάπια κια να σταματήσω το θηλασμό. Είχα τύψεις για μέρες κι ακόμα το σκέφτομαι όμως ο άντρας μου είχε δίκιο: αν δεν είναι η μητέρα καλά, πώς θα φροντίσει το παιδί; Πάνω απ' όλα εσύ μου έλεγε, έχεις περάσει τόσα, παλεύεις ολομόναχη κάθε μέρα.

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Γέννησα χωρίς τη μάνα μου, ήμουν χάλια ψυχολογικά, αναγκάστηκα να μείνω 10 μέρες στην πεθερά μου, προσπάθησα να τη θηλάσω, με μάτωνε κι επέμενα, μου τα χάλασε ο γιατρός ο οποίος μου ζήτησε και συγνώμη μετα (με το να βάζω το παιδί πιο συχνά στο στήθος,αφού δε χρησιμοποιουσα θηλαστρο και μπιμπερό, κατέβαζα πιο πολύ γάλα, δεν το κατάλαβα και πέτρωσε) αλλά δεν άντεξα και σταμάτησα. Δεν άντεχα άλλο, έκανα υπομονή όσο ήμουν έγκυος κι αφού γέννησα όλος ο πόνος μου βγήκε κι είχα να παλέψω και με την ψυχολογία μου και το πένθος μου βίωνα τότε. Να νιώσω τύψεις τελικά ή όχι; Νιώθω ότι έκανα ό, τι μπορούσα. Πονούσα σωματικά και ψυχικά κι έτσι τα παράτησα. Άλλη κοπέλα ίσως τα κατάφερνε αλλά εγώ ένιωθα ότι είχα ανοιχτά πολλά μέτωπα. Την απώλεια της μάνας μου, τους πόνους στο στήθος, το κλάμα της μικρής, καμιά βοήθεια στις δουλέίες του σπιτιου κι ο άντρας μου να λειπει 10 ώρες τη μέρα.

Σας ζαλισα το ξέρω αλλά τα κρατώ μέσα μου και τα σκέφτομαι μήνες τώρα. Κι ακόμη με πονάνε!

[alex1979]

Mariakou, καταρχήν λυπάμαι πάρα πολύ για την απώλεια της μητέρας σου... Είναι τραγικό να χάνει κανείς τη μάνα του, πόσο μάλλον για σένα που ήσουν και 5,5 μηνών έγκυος... Γράφεις ότι όλα αυτά τα κρατάς μέσα σου μήνες τώρα, δεν έχεις κάποιον δικό σου άνθρωπο να τα συζητήσεις για να νιώσεις καλύτερα; Εγώ θα σου πω μπράβο για τον ένα μήνα που θήλασες το μωράκι σου υπό αυτές τις συνθήκες... Μπράβο και πάλι μπράβο!! Είχες το πένθος σου, την ψυχολογία της λεχώνας με τις ορμόνες που σε τρελαίνουν, αλλά και την αποκλειστική φροντίδα του μωρού και του σπιτιού... Μαζεύτηκαν πάρα πολλά... Θα συμφωνήσω λοιπόν με τον άντρα σου: αν δεν είναι η μητέρα καλά, πώς θα φροντίσει το παιδί;

[aglaia]

ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΑΛΛΑ ΚΟΛΛΗΣΑ ΜΙΑ ΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΥΨΗΛΟ ΠΥΡΕΤΟ ΓΙΑ 7 ΗΜΕΡΕΣ..ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΕΒΓΑΛΑ ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΚΟΡΜΙ..ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΑΝΤΙΠΥΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΗΡΑ ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΜΙΝΙΚΑ!!!ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΘΗΛΑΖΩ....

Λυπάμαι...

Τα αντιπυρετικά, τα αντισταμινικά και η κορτιζόνη είναι φάρμακα που μπορούν να δοθούν ακόμη και σε ένα πολύ μικρό μωρό. Είναι φάρμακα ασφαλή για το θηλασμό και αν είχες σωστή πληροφόρηση θα μπορούσες να συνεχίσεις το θηλασμό.

 

Στη διάρκεια της ίωσης είναι σημαντικό να συνεχίζεις το θηλασμό γιατί προσφέρεις στο μωρό σου αντισώματα. Είναι η μόνη προστασία που έχει!

[marakithes]

ΚΙ ΟΜΩΣ...ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΜΙΛΗΣΑ...ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΟΝ ΘΗΛΑΣΜΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ..ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΓΩ..ΠΡΩΤΑΡΑ ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝ Κ ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ...!!!!!

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΘΑ ΞΕΡΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ!!!!!

[fido-dido]

εγω μονο 40 μερες καταφερα να θηλασω. πολλοι λογοι μαζι εφεραν το αποτελεσμα,. ειχα γαλα αλλα εχω επιπεδες θηλες με αποτελεσμα να δησκολευεται το μωρο στην αρχη, ετσι τραβαγα λιγο με το θηλαστρο και μετα την εβαζα να θηλασει. οταν τελειωνε το θηλασμο και δεν ειχα αλλο γαλα εστω και 10 ml να ηθελε τσιριζε. κι ετσι ο αντρας μου της εφτιαχνε σκονη.... μετα συνηθισε καλυτερα το μπιμπερο και δεν ηθελε το δικο μου. αλλο προβλημ αηταν το δικο μου αγχος, ηθελα να θηλασω και δε μ[πορουσα να μεινω μονη μετο μωρο, τα πεθερικα μπαινοβγαιναν στο σπιτι οτι ωρα τους ερχοταν (ενα ουα να εκανε η μπεμπα και ερχοντουσαν πανω) η πεθερα πολλες φορε μπουκαρε στο δωματιο μου την ωρα που θηλαζα, ειχα καισυνεχεια κοσμο στο σπιτι (τους περισοτερους ουτε καν τους γνωριζα) "να δουνε το μωρο" λες και το μωρο ταν κανενα αξιοθεατο, γενικα ενιωθα πολλη πιεση κυριως απο τους γυρω μου, καποια στιγμη το στηθος μου εκανε πληγες και ο γιατρος μου ειπε να μη θηλασω για λιγες μερες, συνεβη κι ενα γεγονος που μ στεναχωρησε οταν ημουν στις 40 και μου σταματησε τελειως το γαλα.

[XΡΙΣΤΙΝΑ]

To ειχα νιωσει κι εγω αυτο με τα πεθερικα...Ερχοταν η πεθερα μου απο πανω μου και με κοιταγε την ωρα που θηλαζα..ε...της την ειπα ηταν παρα πολυ αβολο πραγματικα..Το ειχε κανει και ο πεθερος μου 1-2 φορες εκει να ανοιξει η γη να με καταπιει, τους την ειπα ομως γιατι δεν γινοταν.Ολοι θελαν να δουνε τον θηλασμο και μαλιστα ακουσα και το θεικο...δεν κοιταμε εσενα το μωρο κοιταμε...ε τους πηρε και τους σηκωσε..Ειναι λιγο πιεστικες οι πρωτες μερες...ειναι και οι ορμονες ειναι και οτι εχεις γινει μανουλα ειναι πολλα...

[MARIANTHI611]

οταν ο μικρος μου εγινε 4 μηνων αποφασισα να γυρισω στην δουλεια...και λεω αποφασισα γιατι ηταν στο χερι μου και θα επαιρνα μειωμενο για 2 χρονια...ειχα βεβαια την μητερα μου που της εχω τρελη εμπιστοσυνη αλλιως δεν υπηρχε καμμια περιπτωση να γυρισω στην δουλεια...μεχρι τους 4 μηνες και ενω με πολυ κοπο και παραπληροφορηση καταφερα να θηλαζω αποκλειστικα δεν ηθελα να σταματησω απο τις τυψεις...γιατι ναι μεν ηθελα να γυρισω στην δουλεια για 5 ωρες την μερα (ελειπα7-2 συνολικα)αλλα δεν ηθελα να λειτουργησει επιβαρυντικα στο παιδι μου δινοντας ξενο γαλα...ετσι απευθυνθηκα σε συμβουλο γαλουχιας που με προετρεψε να νοικιασω νοσοκομειακο θηλαστρο συγκεκριμενα το symphony διπλης αντλησης...και να κανω μια στοιχειωση τραπεζα...στην αρχη τα πραγματα ηταν αποκαρδιωτικα...εγω με αποκλειστικο θηλασμο και να μην βγαζω παραπανω απο 20μλ...αφου σκεφτομουν τοσους μηνες με αερα τρεφοταν το παιδι μου??τεσπα αρχισα να αντλω με μανια...ενδεικτικα θηλαζα γυρω στην 8 φορες μερα νυχτα και εκανα 6 διπλες αντλησεις (2 διπλες ηταν στην δουλεια) για να μαζευω τα 400μλ που επινε ο μικρος οσο ελειπα...η μανα μου ειχε φρικαρει...οταν η παραγωγη μου ηταν στα υψη πετουσα ημουν τελεια ψυχολογικα...οταν για καποιες μερες επεφτε ημουν ενα με το πατωμα... κουβαλουσα το θηλαστρο με το μετρο καθε μερα στην δουλεια,εκανα τις ανλτησεις,μετεφερα το γαλα σε μπουκαλια με παγοκυστες ολο το καλοκαιρι...εφτιαχνα κρεμα του μικρου 7 μηνων με μητρικο γαλα χαχαχα και ημουν ΠΟΛΥ χαρουμενη!!!καποια στιγμη κουραστηκα...ηταν 9 μηνων ο μικρος οταν αρχισα να κοβω τις αντλησεις με φοβο θεου μην αποθηλασω...ο μικρος σημερα ειναι 16 μηνων και συνεχιζει να θηλαζει φανατικα...αυτο που θελω να πω και συγνωμη για το τεραστιο ποστ μου ειναι οτι ΚΑΝΕΙΣ ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΕΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΓΑΛΑ...οι τυψεις μονο και στην ιδεα οτι θα χρειαστει να παρει συμπληρωμα δεν με αφηναν να κοιμηθω...παρανοια???...μπορει...ευχαριστω τον Θεο για το κουραγιο που μου εδωσε...σημερα εχω να πω μονο ενα...μετα απο τοση ταλαιπωρια ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ για τπτ...θα τα ξαναεκανα ολα απο την αρχη με μεγαλη ευχαριστηση...

[Μάγκυ]

Έχουν περάσει 3 μήνες από τότε που γέννησα το κοριτσάκι μου και ακόμα κλαίω που δεν κατάφερα να το θηλάσω παρά μόνο 50 μέρες και αυτές με μικτή διατροφή.. Τα βάζω με τον εαυτό μου γιατί δεν κατάφερα να έχω τόσο γάλα όσο χρειαζόταν το μωρό. Γιατί αν είχα κατεβάσει πολύ γαλα απ'την αρχή κανείς δε θα είχε τολμήσει να μου πει για συμπλήρωμα! Τα βάζω επίσης με το σώμα μου που έχω επίπεδες θηλές και σίγουρα δε βοήθησαν στο θηλασμό, μόνο πληγώνονταν και πονούσαν φρικτά..Τα βάζω με την άγνοιά μου που πίστευα ότι αρκούσε να δηλώσω αποκλειστικό μητρικό θηλασμό στο μαιευτήριο, να βάλω το παιδί στο στήθος όσο πιο γρήγορα γίνεται και να τη θηλάζω όσο ήθελε όταν μου τη φέρνανε.. Νόμιζα ότι ο θηλασμός θα ήταν κάτι φυσικό που θα γινόταν από μόνο του, χωρίς να έχω ιδέα από την πραγματική σωστή στάση θηλασμού, παρόλα τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού..

Τα βάζω και με τις συγκυρίες που είχα να αντιμετωπίσω πολλά ταυτόχρονα: ίκτερο στο μωρό (μεγ.τιμή 14), απώλεια βάρους στα μεγ."επιτρεπτά" όρια (στο 10% του βάρους του), ένα μωρό που είχε κολικούς το βράδυ και δυσκοιλιότητα λόγω του ξένου γάλατος την υπόλοιπη ημέρα με αποτέλεσμα να μην κοιμάται ούτε αυτό ούτε εγώ...Οι θηλές μου να πονάνε, να χρησιμοποιώ θηλές σιλικόνης που σίγουρα δεν δίναν το ίδιο ερέθισμα στον εγκέφαλο για παραγωγή προλακτίνης..

Μετά από 2 αποτυχημ. προσπάθειες να επαναφέρω το παιδί σε αποκλ.μητρ.θηλασμό βάζοντάς το μόνο στο στήθος για 1 εβδομάδα τη φορά, επικοινώνησα τηλεφωνικά με σύμβουλο γαλουχίας, νοίκιασα νοσοκομειακό θήλαστρο, θήλαζα, αντλούσα, έδινα με μπιμπερό και τελικά κατάφερα μια τρύπα στο νερό γιατί η μικρή μου έπαθε τέτοια σύγχυση θηλών που πνιγόταν με κάθε ρουφηξιά που έκανε στο μπιμπερό. Πήρα εγώ, με δική μου πρωτοβουλία το χάπι διακοπής γιατί έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα σε στήθος ή σε μπιμπερό. Το παιδί είχε μπερδευτεί τρελά. Το έβαλα επί μια βδομάδα πάλι αποκλειστικά στο στήθος αλλά δε χόρταινε από μενα..Σταμάτησε να παίρνει βάρος, ήταν όλη μέρα ξύπνιο και κάναμε μαραθώνιους θηλασμούς άυπνες καθόλη την εβδομάδα. Χωρίς 1 ώρα ύπνο..Είπα να το ταίζω με μπιμπερό δίνοντάς του το γάλα μου αντλημένο και μη ξαναβάζοντάς το στο στήθος και το υπόλοιπο συμπλήρωμα...Τα θήλαστρα δεν "άδειαζαν" το στήθος μου με αποτέλεσμα πέτρωματα...

Για όλους αυτούς τους λόγους δεν αισθάνομαι ενοχές γιατί το προσπάθησα, αλλά αισθάνομαι απέραντη στενοχώρια γιατί ήταν μια υπέροχη αίσθηση να θηλάζω το παιδάκι μου. Και δεν το λέω εγωιστικά, γιατί μου τό πανε κι αυτό. Δεν ήμουν μόνο εγώ που το απολάμβανα. Ήμασταν κι οι δυο μας! Εγώ αισθανόμουν ότι έκανα κάτι σωστό σα νέα μάνα. Μπορεί να αποτύγχανα με τους κολικούς, τη δυσκοιλιότητα, το ρέψιμο, αλλά ο θηλασμός μου δινε απίστευτο κουράγιο και ευδιαθεσία..

Και επίσης νιώθω απέραντο θυμό και απογοήτευση για τον ανεπαρκή οργανισμό μου, την αμάθειά μου, το μαιευτήριο, τους παιδιάτρους και τις μαίες..Γιατί είμαι πεπεισμένη ότι αν δεν είχαν γίνει τα λάθη που έγιναν το γάλα μου θα επαρκούσε μια χαρά..

Και, όχι, πριν το ζήσω δεν περίμενα ότι θα με πείραζε τόσο πολύ, αλλά ναι, με πειράζει ακόμη και δεν υπάρχει κάτι που να με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα. Το βιώνω ως μια μεγάλη απώλεια όσο κουφό ή υπερβολικό κι αν φαίνεται..

Λυπάμαι αν σας έπρηξα ή αν βγήκα εκτός θέματος. Μου κάνει καλό όμως να μιλάω γι αυτό γιατί αισθάνομαι ένοχα να λέω στους δικούς μου ότι ακόμη στενοχωριέμαι γι αυτό το θέμα..

Ευχαριστώ που με διαβάσατε.

[MARIANTHI611]

Μαγκυ εγω αυτο που εχω να συμβουλευσω τις μαμαδες που θελουν να θηλασουν ειναι να ζητησουν αμεσως βοηθεια απο πιστοποιημενη συμβουλο γαλουχιας (επισκεψη στο σπιτι ή στο μαιευτηριο) οταν απο την αρχη δουν οτι κατι δεν παει καλα...εστω και για να καθησυχασουν τους φοβους τους...

 

εμενα με βοηθησε παρα πολυ η κ.Μιχαηλιδου την οποια ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου και η Αγλαια της με τα ποστ...εκει κατα τις 3 το πρωι που μολις ειχε τελειωσει ενας μαραθωνιος θηλασμος και εγω να ψαχνω μανιωδως στο παρεντσ για να αποδειξω στον εαυτο μου οτι δεν ειμαι η τρελη του χωριου (ετσι με εκαναν να αισθανομαι οι γυρω μου) ....

 

Επισης το βιβλιο της παιδιατρου κ.Πατσουρου που ακομα και σημερα πριν πεσω να κοιμηθω διαβαζω για να χαλαρωσω...

 

Εναν ασχετο με την υγεια μπορω να του συγχωρεσω την ημιμαθεια-παραπληροφορηση-επιβολη κτλ κτλ πανω στο θεμα του θηλασμου...σε μια μαια-παιδιατρο-γιατρο βγαζω απλα καντηλες...

[Μάγκυ]

MARIANTHI611, σε ευχαριστώ για τις πολύτιμες συμβουλές σου. Θα κοιτάξω να βρω το βιβλίο που μου συστήνεις. Έχεις απόλυτο δίκιο για όλα. Την επόμενη φορά έχω σκοπό να έχω ήδη επικοινωνήσει εκ των προτέρων, πριν τον τοκετό με πιστοποιημένη σύμβουλο θηλασμού, ούτως ώστε ήδη από την πρώτη φορά στο μαιευτήριο να είναι δίπλα μου..

Ήμουν και λίγο άτυχη..Προσπαθούσα επί μία εβδομάδα να έρθω σε επαφή με την κα Μιχαηλίδου και δεν τα κατάφερα. Μερικές φορές δε σε θέλει βρε παιδί μου τί να πω..

Τουλάχιστον τώρα αποκόμισα πείρα και γνώση. Και γνώρισα και σας στο parents που με κάνατε να μη νιώθω μόνη και παλαβή.

Πρέπει δε, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αγλαία και στην κα Μιχαηλίδου, διότι με τις δημοσιεύσεις τους στο ίντερνετ και τις συμβουλές τους στα fora, μου έδωσαν πολύτιμες γνώσεις και πρακτικές συμβουλές και είναι και χάρη σε αυτές που κατόρθωσα να θηλάσω όσο κατάφερα τέλος πάντων.

[nikol1981]

μπορω να πω οτι εχω αρκετες τυψεις κ για τις δυο κορες μου

στην πρωτη ημουν 16 ετων οταν την γεννησα κ φυσικα στο νοσοκομειο δεν μου εδειξε κανεις πως να θηλασω το μωρο.θυμαμαι οτι την τριτη μερα μπηκε η μαια στο δωματιο με ενα υφος κ με ρωταει

-θηλασες???

κ απανταω

- οχι δεν εχω γαλα

μου σηκωσε την μπλουζα κ μου πατησε το στηθος με τοση μανια που ακομα θυμαμαι τον πονο.το στηθος φυσικα κ ειχε κατι σταγονες αλλα κ μενα τοσο μου εκοβε.βλεπετε το προβλημα τους ολων μεσα στο νοσοκομειο ηταν οτι ημουν 16 χρονων.

οταν γυρισα σπιτι προσπαθισα να την θηλασω αλλα παλι θα πω τοσο μου εκοβε γιατι ολοι εχουν αυτοι την καραμελα στο στομα που λενε οτι " μεχρι να βγεις απο το νοσοκομειο θα τα εχεις χασει τα κιλα που πηρες!!!!!!!!" εγω λοιπον με αυτο το σκεπτικο κ μετα το σοκ που δεν μου χωρουσαν τα ρουχα προ εγκυμοσυνης ετρωγα ενα μηλα η ενα αχλαδι την ημερα κ επεινα κ λιγο νερο.αποτελεσμα????? φυσικα το γαλα να κοπει...κ με οσο μυαλο ειχα ειχα προσπαθησει να θηλασω.

να σημειωσω οτι σε εκεινη την φαση δεν υπηρχε ουτε μαμα ουτε πεθερα για μια συμμβουλη εστω.

 

στην δευτερη κ ετων 30 πια με τα μυαλα μεσα στο κεφαλι με διαφορα πραγματα που ειχα ακουσει κ διαβασει ειχα πει οτι θα θηλασω.ετσι οχι την πρωτη αλλα την δευτερη μερα που γεεννηθηκε η κορη μου αρχισαμε τον θηλασμο.το μωρο καλο επιανε την πθυλη βεβαια της εδιναν κ συμπληρωμα.το βραδυ της 4ης μερασ που ημουν στην κλινικη επαθα γαστρεντεριτιδα κ φυσικα καποιος με ειχε κολλησει γτ ειχα 39,5 πυρετο ο οποιος δεν επεφτε με τιποτα.εβγαζα το γαλα με το θηλαστρο κ οταν συνηδητοποιησα οτι το πεταξαν πλανταξα στο κλαμα.στη 2η αντληση ματωσαν η θηλες κ ο πονος απιστευτος. οτι ετρωγα κ οτι επινα εννοειτε οτι το εβγαζα σε χρονο ρεκορ

αφου μου επεσε ο πυρετοσ βγηκα την7η μερα.επαιρνα κ χαπια για την διαρροια.θυμαμαι οτι οταν σηκωνομουν να κανω το γαλα στο μωρο το βραδυ δεν προλαβαινα να το ταισω γτ ακουγα τα εντερα μου κ μετα ετρεχα αφηνοντας το μπιμπερο σττον μισοκοιμισμενο συζυγο!!! τα νευρα κροσια. η διαρροια μου περασε την 13η μερα.

η αποκορυφωση ο αντρας μου επρεπε να φυγει ταξιδι στο εξωτερικο την 10 μερα λεχωνα την ιδια μερα εφυγε κ η μανα μου γτ τσακωθηκαμε για τα καλα.αποτελεσμα το οδιο βραδυ να παω να κανω αντλσησ κ απο το ενα στηθος εβγαλα μια σταγονα κ απο το αλλο 10μλ που μεχρι εκεινη την στιγμη εβγαζα στην χειροτερη 60μλ.

θυμαμαι οτι πηρα τηλ.στις 11 το βραδυ την γυναικολογο μου κλαιγοντας να τη πω οτι μου κοβετε το γαλα.εκεινη μου ελεγε να μην κλαιω γτ θα μου κοπει κ να φαω κ να πιω υγρα.ηταν αδυνατον.....παρ ολο που η πεθερα μου με πλακωσε στις σουπες το γαλα εξαφανιστηκε....:(

 

ειμαι σιγουρη οτι αν κ στις δυο περιπτωσεις με ειχαν ενημερωσει σωστα θα ειχα θηλασει κ τα δυο μωρα σιγουρα.στο 2ο μωρο η παιδιατρος που την παρακολουθουσε ενω την ειχε δει μου ειχε πει να μην την θηλαζω για να μην την κολλησω κ ετσι εκανα.οταν την πηρα ομως τηλ.οταν το γαλα ειχε σχεδον εξαφανιστει για να την ρωτησω αν μπορω να θηλασω το μωρο γτ παιρνω φαρμακα μου ειπε φυσικα αυτα τα φαρμακα που παιρνεις τα δινουμε κ σε νεογνα:shock: κ ποτε θα μου το ελεγες μανταμ?????? μετα απο αυτο το μωρο το αβαλα ξανα στο στηθος με αποτελεσμα αυτο να κοπανιεται ολοκληρο γτ επινε μονο αερα.2 μερες εφιαλτικες δεν σταματουσε με τιποτα.κ γαλα πουθενα....δεν ξαναηρθε

λαθος μου?? ισως! λαθος τους? ισως!

 

σορρυ αν σας ζαλισα

[Coraline]

.στο 2ο μωρο η παιδιατρος που την παρακολουθουσε ενω την ειχε δει μου ειχε πει να μην την θηλαζω για να μην την κολλησω κ ετσι εκανα.οταν την πηρα ομως τηλ.οταν το γαλα ειχε σχεδον εξαφανιστει για να την ρωτησω αν μπορω να θηλασω το μωρο γτ παιρνω φαρμακα μου ειπε φυσικα αυτα τα φαρμακα που παιρνεις τα δινουμε κ σε νεογνα:shock: κ ποτε θα μου το ελεγες μανταμ?????? μετα απο αυτο το μωρο το αβαλα ξανα στο στηθος με αποτελεσμα αυτο να κοπανιεται ολοκληρο γτ επινε μονο αερα.2 μερες εφιαλτικες δεν σταματουσε με τιποτα.κ γαλα πουθενα....δεν ξαναηρθε

λαθος μου?? ισως! λαθος τους? ισως!

 

Είχα πάθει και εγώ γαστρεντερίτιδα όταν η μικρή ήταν περίπου 10 ημερών. Είχα πανικοβληθεί αλλά η παιδίατρος μου είπε να συνεχίζω να την θηλάζω κανονικά και ότι ήταν η μόνη της ελπίδα να μήν κολλήσει. Τελικά αρρωστήσαμε όλοι στο σπίτι εκτός από το μωρό.

[Αϊριν]

Είχα σκοπό να θηλάσω μέχρι 6 μηνες, αν και εφοσον ειχα γάλα. Τελικα την πρώτη μου κόρη την θήλαζα για 4 μήνες και την δεύτερη για 5. Και στις δυο έδινα συμπλήρωμα γιατι δεν τους χόρταινε μονο το δικό μου. Είμαι πολύ ικανοποιημένη που είχα τελικά γάλα για αυτό το διάστημα και νιώθω πολύ καλά γι αυτο .

[lovely people]

Καλησπέρα σας,

 

Δεν θήλασα καθόλου το μωρό μου και ναι διαβάζοντας εδώ νιώθω τύψεις. Ημουν τελέιως ανενημέρωτη και οι μαίες δεν βοήθησαν καθόλου.

Ας τα πάρω όμως απο την αρχή...

Γεννησα και με βάλαν σε δωμάτιο σε άλλο όροφο όχι με λεχώνες αλλα με εγχηρισμένες σε γυναικολογικά κτλ. Το μωρό μου το φεραν με τά απο μισή ωρα και δεν ήξερα οτι έπρεπε να το βάλω να θηλάσει αμέσως αφού νόμιζα οτι το γάλα κατεβάινει μετά απο 2-3 μέρες. Και να το ήξερα όμως στο δωμάτιο που ήμουν ντρεπόμουν να το κάνω με κόσμο να πηγαινοέρχεται.

Προς το τέλος της δευτερης μέρας μεταφέρθηκα σε δωμάτιο με λεχώνες. Εβαλα το μωρό να θηλάσει και θήλασε απο το δεξί στηθος 20 λεπτά (η πρώτη και τελευταία ωραία ανάμνηση) απο το αριστερό δεν έπιανε καλα.

Έκανα πριν έρθουν τα μωρά ζεστό μπάνιο όπως μας συμβούλεψαν οι μαίες για να κατέβει έυκολά το γάλα και την αμέσω επόμενη μέρα ξύπνησα με τουμπανιασμένο στήθος σκληρό σαν πέτρα. Η μαία μου είπε να μου φέρνουν και το βράδυ το μωρό να θηλάσει να χαλαρώσω. Δεν έβγαινε τίποτα. Ζήτησα θηλαστρο και δεν έβγαζα σταγόνα γάλα. Πανικοβλήθηκα γιατί την επόμενη μέρα θα έβγαινα και δεν ήξερα τι να κάνω μόνη στο σπίτι. Μου έδωσαν μισό χαπάκι απο αυτό που κόβει το γάλα για να υποχωρήσει το πρίξιμο. Δοκίμασα να θηλάσω την μικρή...τίποτα..κλάμα..Απο το αριστερό δεν έπιανε καν την θυλή. Ξανά ΄θηλαστρο, ξανά τίποτα..Έφυγα για το σπίτι και όπως καταλαβάινεται το στήθος μου ήταν τόσο χάλια που το ακουμπούσα και πονούσα. Το χέρι μου δεν μπορούσα να το σηκώσω. Μετά την πρώτη αποτυχημένη προσπάθια να την ταίσω χωρίς αποτέλ. παραιτήθηκα..

 

 

 

 

 

Οι ερωτήσεις μου

1. Γιατί πρήστηκε το στήθος και πέτρωσε τόσο πολύ
   
2. Γιατί η μικρή έπιανε μόνο την μία θηλή και γίνεται να θηλάσεις χωρίς πρόβλημα μόνο απο το ένα στήθος
   
3. Τι μπορούσα να κάνω για το αποφύγω όλο αυτό
   
4. Μπορούσα να επαναφέρω το γάλά και αν ναι μετά απο πόσο καιρό
   

Θέλω πολύ να θηλάσω το δεύτερο και όλα αυτά τα ερωτήματα γυρνάν στο μυαλό μου..

Ευχαριστώ....

[chrifili]

Καλησπέρα σας,

 

Δεν θήλασα καθόλου το μωρό μου και ναι διαβάζοντας εδώ νιώθω τύψεις. Ημουν τελέιως ανενημέρωτη και οι μαίες δεν βοήθησαν καθόλου.

Ας τα πάρω όμως απο την αρχή...

Γεννησα και με βάλαν σε δωμάτιο σε άλλο όροφο όχι με λεχώνες αλλα με εγχηρισμένες σε γυναικολογικά κτλ. Το μωρό μου το φεραν με τά απο μισή ωρα και δεν ήξερα οτι έπρεπε να το βάλω να θηλάσει αμέσως αφού νόμιζα οτι το γάλα κατεβάινει μετά απο 2-3 μέρες. Και να το ήξερα όμως στο δωμάτιο που ήμουν ντρεπόμουν να το κάνω με κόσμο να πηγαινοέρχεται.

Προς το τέλος της δευτερης μέρας μεταφέρθηκα σε δωμάτιο με λεχώνες. Εβαλα το μωρό να θηλάσει και θήλασε απο το δεξί στηθος 20 λεπτά (η πρώτη και τελευταία ωραία ανάμνηση) απο το αριστερό δεν έπιανε καλα.

Έκανα πριν έρθουν τα μωρά ζεστό μπάνιο όπως μας συμβούλεψαν οι μαίες για να κατέβει έυκολά το γάλα και την αμέσω επόμενη μέρα ξύπνησα με τουμπανιασμένο στήθος σκληρό σαν πέτρα. Η μαία μου είπε να μου φέρνουν και το βράδυ το μωρό να θυλάσει να χαλαρώσω. Δεν έβγαινε τίποτα. Ζήτησα θύλαστρο και δεν έβγαζα σταγόνα γάλα. Πανικοβλήθηκα γιατί την επόμενη μέρα θα έβγαινα και δεν ήξερα τι να κάνω μόνη στο σπίτι. Μου έδωσαν μισό χαπάκι απο αυτό που κόβει το γάλα για να υποχωρήσει το πρίξιμο. Δοκίμασα να θηλάσω την μικρή...τίποτα..κλάμα..Απο το αριστερό δεν έπιανε καν την θυλή. Ξανά ΄θηλαστρο, ξανά τίποτα..Έφυγα για το σπίτι και όπως καταλαβάινεται το στήθος μου ήταν τόσο χάλια που το ακουμπούσα και πονούσα. Το χέρι μου δεν μπορούσα να το σηκώσω. Μετά την πρώτη αποτυχημένη προσπάθια να την ταίσω χωρίς αποτέλ. παραιτήθηκα..

 

Οι ερωτήσεις μου

1. Γιατί πρήστικε το στήθος και πέτρωσε τόσο πολύ
   
2. Γιατί η μικρή έπιανε μόνο την μία θυλή και γίνεται να θυλάσεις χωρίς πρόβλημα μόνο απο το ένα στήθος
   
3. Τι μπορούσα να κάνω για το αποφύγω όλο αυτό
   
4. Μπορούσα να επαναφέρω το γάλά και αν ναι μετά απο πόσο καιρό
   

Θέλω πολύ να θυλάσω το δεύτερο και όλα αυτά τα ερωτήματα γυρνάν στο μυαλό μου..

Ευχαριστώ....

 

Καλησπερα κ να σου ζησει το παιδακι σου.

Καταρχας να σου πω οτι δεν πρεπει να εχεις τυψεις,ηθελες να θηλασεις κ δεν μπορεσες, δε σημαινει οτι αγαπας λιγοτερο το παιδι σου! Και σε συγχαιρω που το ψαχνεις κ θες την επομενη φορα να το προσπαθησεις! Απο αυτα που γραφεις το μονο που μπορω να πω με σιγουρια ειναι οτι οι μαιες ηταν ασχετες!!! Μα χαπακι για να χαλαρωσει το στηθος??? Ελεος!! Τις πρωτες μερες εχουμε το πρωτογαλα γι αυτο κ πρεπει να βαζουμε αμεσως το μωρο να θηλασει κ απο κει κ περα συνεχεια για να εδραιωθει ο θηλασμος.

1.Θυμαμαι κ μενα μετα απο 2 μερες που αρχισε να κατεβαινει το γαλα ειχε πρηστει κ πονουσε παρα πολυ το στηθος μου κ η λυση ηταν να βαζω το μωρο συνεχεια να θηλασει,ετσι χαλαρωνα οχι με χαπια!

2. Δεν ξερω γιατι επιανε μονο τη μια θηλη αλλα ναι μπορεις να θηλασεις κ μονο απ το ενα στηθος.

3.Για να το αποφυγεις ολο αυτο επρεπε να ενημερωθεις απο πριν σε περιπτωση που πεσεις σε ασχετους οπως και εγινε.

4. Μπορεις να επαναφερεις το θηλασμο νομιζω κ μετα απο αρκετο καιρο αν βαζεις το μωρο σου να θηλαζει συνεχεια.

 

Δεν ειμαι μαια κ ουτε ειδικη στο θεμα του θηλασμου αλλα το εψαξα πααρα πολυ πριν γεννησω κ ετσι θηλασα κ θηλαζω ακομα αποκλειστικα χωρις κανενα προβλημα παρα την ηλικια μου(ειμαι 22),οχι οτι παιζει ρολο αλλα μερικοι νομιζαν οτι επειδη ειμαι μικρη δε θα τα καταφερω. Ριξε κ μια ματια στο http://www.mitrikosthilasmos.com. Αυτα απο μενα! Φιλικα!

[trellameni]

Βρε κορίτσια, ο μητρικός θηλασμός είναι παρα πολύ καλός για το μωρό και την μαμά και δεν χωράει αμφιβολίας και αμφισβήτησης από κανέναν. Αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να πηγαινουμε και στο άλλο άκρο και να κάνουμε τις μαμάδες που δεν μπόρεσαν για ιατρικούς λόγους να νοιώθουν άσχημα ή ενοχές. Για όσες το επέλεξαν και δεν θήλασαν νομίζω ότι οι ενοχές δεν χωράνε ούτως ή αλλως αφού επρόκειτο για επιλογή τους.

Επισης νομίζω ότι η υπερβολή και το άλλο άκρο επίσης δεν είναι οφέλιμο. Γνωρίζω μητέρα που έχει αγοράκι 2,5 ετών και ακόμη το θηλάζει! Εγώ προσωπικά επειδή ξέρω το παιδάκι νομίζω ότι και αυτό είναι υπερβολή και δεν το αφήνει να ανπτυχθεί σωστά ψυχολογικά και κοινωνικά. Ακόμα και μπροστά σε κόσμο συνέχεια τραβάει-χουφτώνει το βυζί της μανας του και την γδύνει για να πιει γάλα. Ενα παιδί που παει μόνο του τουαλέτα, τρώει στερεες τροφές, μιλαει και περπατάει ε ελεος!

Νομίζω ότι όλες οι μανάδες πρεπει να θηλάζουν αν δεν συντρέχει σοβαρός ιατρικός λόγος αλλά και με μέτρο βρε κορίτσια, όχι και μέχρι τα 10 του χρόνια

[Maiden1]

Έγκυος ακόμα πήγαινα σε μαθήματα θηλασμού που διοργάνωνε το μαιευτήριο. Πήρα ενημερώτικό έντυπο, αγόρασα σουτιέν θηλασμού, μπλούζες και πυτζάμες με φερμουάρ μπροστά και ήμουν αποφασισμένη να θηλάσω. Διάβαζα και το φόρουμ..

 

Έρχεται το μωράκι και από την πρώτη μέρα με πόνους από την καισαρική κάθισα να την θηλάσω. Βάρος 3200. Έκανε καλές θηλαστικές κινήσεις, όλες οι μαίες το επιβεβαιώσαν αυτό, και την έβαζα στο στήθος κάθε φορά που έβλεπα ότι "έψαχνε". Μου έλεγαν όταν την ζυγίζανε "έχει χάσει βάρος αλλά αυτό είναι φυσιολογικό". Συνέχιζα κι εγώ και από τη 3η μέρα το παιδί κάνει ίκτερο. Να κοιμάται συνέχεια, "ξύπνα την" να μου λένε, να την ξυπνάω και με το που την έβαζα στο στήθος το μωρό να αποκοιμιέται. 4η μέρα δεν ξύπναγε, 6 ώρες περάσανε, να προσπαθούν 2 βάρδιες από μαίες να την ξυπνήσουν με τρόπο που εγώ δεν θα επιχειρούσα ποτέ μόνη μου, τίποτα η μικρούλα. Θήλαζε 10 λεπτά κάθε 3 ώρες με το ζόρι και μετά ύπνο. "Χορταίνει" έλεγα εγώ "έτσι μας είπαν στα μαθήματα. Αν κοιμάται το παιδί και δεν κλαίει είναι χορτάτο". Σε 4 μέρες ο γυναικολόγος υπογράφει το εξιτήριο και πηγαίνω για να μου υπογράψει ο παιδίατρος το βιβλιάριο υγείας και να μου δώσει το εξιτήριο του παιδιού. "Άααα...Συγγνώμη δεν μπορείτε να φύγετε. Το παιδί έχει ίκτερο 16 (τα βάζουν στη λάμπα από 18 και πάνω) και έχει χάσει πολύ βάρος. Δεν το ταϊζετε;;;; Είναι στα όρια της αφυδάτωσης!" Βάρος 2900 γρ.

 

Ένιωσα ένα μπούκωμα να μου ανεβαίνει στο λαιμό, σκέφτηκα ότι το παιδί πεινούσε κι εγώ δεν το τάιζα, ότι αφυδατώθηκε εντελώς και ότι τις πρώτες μέρες της ζωής του τις πέρασε παρατημένο χωρίς φαγητό. Εξακολουθούσε να μην ξυπνάει οπότε έδωσα ξένο που τουλάχιστον μπορεί να το πιει κοιμισμένο (ούτε λόγος να θηλάσει κοιμισμένη). Ακόμα και το ξένο με το ζόρι το έπινε με τον ίκτερο. Παράλληλα κάθε φορά που έπιανε το στήθος με δάγκωνε με αποτέλεσμα να έχω μελανίες και αιματώματα στις θηλές.

 

Την άλλη μέρα βγήκαμε με βάρος 3000 γρ. Η μικρή ακόμα με ίκτερο 11 ο οποίος όμως ανέβηκε τις επόμενες μέρες. Κιτρίνησε μέχρι τους αστραγάλους. Θα προσπαθήσω έλεγα. Όλη μέρα μα όλη μέρα στο στήθος είτε πιπίλαγε είτε θήλαζε εγώ εκεί. 3 πάνες με το ζόρι την ημέρα έβρεχε και 1 πάνα με κακά. Σε 2 μέρες την ζυγίσαμε. 2900 γρ. πάλι. Τότε αποφασίσαμε με σύσταση του παιδίατρου να δώσουμε συμπλήρωμα μετά από κάθε θηλασμό. Θήλαζα 20' από το κάθε στήθος και μετά συμπλήρωμα το οποίο έπινε όλο. Κράτησα 2 μήνες με πόνο στις θηλές που ούτε νερό δεν άντεχα. Μετά άρχισε να καταλαβαίνει και απλά πιπίλαγε μέχρι να έρθει το μπιμπερό. Να σημειώσω ότι η μικτή διατροφή δεν είναι ο εύκολος δρόμος καθώς ανά τρίωρο θήλαζα για 40', μετά έτρεχα για το μπιμπερό, να αποστειρώνω κτλ. Για να παίρνει βάρος έπρεπε να πίνει γύρω στα 700 γρ. γάλα. Η μικρή έπινε 350 γρ. ξένο και έπαιρνε 45 γρ. την ημέρα άρα έπινε και από μένα.

 

Αν νιώθω τύψεις; Όχι. Θεωρώ ότι έκανα ό,τι μπορούσα και ευχαριστώ το Θεό που υπάρχουν λύσεις σ'αυτές τις περιπτώσεις (σκόνη) και δεν λιμοκτόνησε το παιδάκι μου. Δεν έχουν αντισώματα, ΟΚ αλλά θεωρώ ότι το παιδί μου είναι γερό. Μπορεί να αρρωστήσει περισσότερες φορές αργότερα, μπορεί και όχι. Είναι πάντως πολύ αγχωτικό να βλέπεις το παιδί να χάνει 50 γρ. την ημέρα ενώ είναι όλη μέρα στο στήθος, δεν άντεχα να επιμείνω άλλο...

[fairytale]

Βρε κορίτσια, ο μητρικός θηλασμός είναι παρα πολύ καλός για το μωρό και την μαμά και δεν χωράει αμφιβολίας και αμφισβήτησης από κανέναν. Αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να πηγαινουμε και στο άλλο άκρο και να κάνουμε τις μαμάδες που δεν μπόρεσαν για ιατρικούς λόγους να νοιώθουν άσχημα ή ενοχές. Για όσες το επέλεξαν και δεν θήλασαν νομίζω ότι οι ενοχές δεν χωράνε ούτως ή αλλως αφού επρόκειτο για επιλογή τους.

Επισης νομίζω ότι η υπερβολή και το άλλο άκρο επίσης δεν είναι οφέλιμο. Γνωρίζω μητέρα που έχει αγοράκι 2,5 ετών και ακόμη το θηλάζει! Εγώ προσωπικά επειδή ξέρω το παιδάκι νομίζω ότι και αυτό είναι υπερβολή και δεν το αφήνει να ανπτυχθεί σωστά ψυχολογικά και κοινωνικά. Ακόμα και μπροστά σε κόσμο συνέχεια τραβάει-χουφτώνει το βυζί της μανας του και την γδύνει για να πιει γάλα. Ενα παιδί που παει μόνο του τουαλέτα, τρώει στερεες τροφές, μιλαει και περπατάει ε ελεος!

Νομίζω ότι όλες οι μανάδες πρεπει να θηλάζουν αν δεν συντρέχει σοβαρός ιατρικός λόγος αλλά και με μέτρο βρε κορίτσια, όχι και μέχρι τα 10 του χρόνια

 

ο θηλασμός είναι επιλογή...οπότε αν μια γυναίκα επιλέξει να μη θηλάσει γιατί να έχει ενοχές???????

τώρα γιατί θεωρείς ως άλλο άκρο το να θηλάζει μια γυναικά το 2,5 ετών παιδάκι της δεν το καταλαβαίνω...

όπως επίσης θα ήθελα να μου εξηγήσεις που βασίζεις το οτι ένα παιδάκι που θηλάζει στα 2-3-4 χρόνια του, δε μπορεί να αναπτυχθεί ψυχολογικά και κοινωνικά...τι ακριβώς το εμποδίζει?????

Και όταν λες με μέτρο ο θηλασμός τι εννοείς??????

[aglaia]

Εγώ προσωπικά επειδή ξέρω το παιδάκι νομίζω ότι και αυτό είναι υπερβολή και δεν το αφήνει να ανπτυχθεί σωστά ψυχολογικά και κοινωνικά.

 

Η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιάτρων υποστηρίζει επιστημονικά τεκμηριωμένα ότι

 

There is no upper limit to the duration of breastfeeding and no evidence of psychologic or developmental harm from breastfeeding into the third year of life or longer.197

 

Δεν υπάρχει άνω όριο στη διάρκεια του θηλασμού και ότι δεν υπάρχει τεκμηρίωση ότι ο θηλασμός είναι επιβλαβής ψυχολογικά ή αναπτυξιακά στον τρίτο χρόνο της ζωής του παιδιού ή πέρα από αυτό.

 

http://aappolicy.aappublications.org/cgi/reprint/pediatrics;115/2/496.pdf

 

Επίσης υπάρχει τεκμηρίωση και για τα θετικά του θηλασμού σε αυτή την ηλικία και για το ότι ο μέσος όρος της διάρκειας θηλασμού στον άνθρωπο είναι 4,2 χρόνια.

 

Όπως υπάρχει τεκμηρίωση και για τις αρνητικές συνέπειες του μη θηλασμού μια και το μητρικό γάλα είναι εξειδικευμένο για το είδος και όλα τα υποκατάστατα διαφέρουν αξισημείωτα από αυτό, κάνοντας το ανθρώπινο γάλα μοναδικά ανώτερο για τη διατροφή του παιδιού.

 

Human milk is species-specific, and all substitute feeding preparations differ markedly from it, making human milk uniquely superior for infant feeding.12

 

(από το ίδιο λινκ)

 

Ακόμα και μπροστά σε κόσμο συνέχεια τραβάει-χουφτώνει το βυζί της μανας του και την γδύνει για να πιει γάλα. Ενα παιδί που παει μόνο του τουαλέτα, τρώει στερεες τροφές, μιλαει και περπατάει ε ελεος!

 

Έλεος για την ασχετοσύνη και το θράσσος να αναφέρεσαι έτσι σε μητέρες που ανταποκρίνονται στις φυσιολογικές ανάγκες των παιδιών τους.

 

Κατανοώ ότι στην κοινωνία μας ο θηλασμός των νηπίων δεν είναι το σύνηθες και ότι είναι σύνηθες η μη φυσιολογική διατροφή των παιδιών με ξένο γάλα, αυτό όμως δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να ασκεί κριτική και να αναφέρεται με τέτοιο τρόπο στις μητέρες που κάνουν το φυσιολογικό και το καλύτερο για τα παιδιά τους.

 

Αν εσύ δεν επιθυμείς να θηλάσεις το παιδί σου σε αυτή την ηλικία, είναι σεβαστό. Δική σου επιλογή για το δικό σου παιδί και τη δική σου οικογένεια.

 

 

 

Νομίζω ότι όλες οι μανάδες πρεπει να θηλάζουν αν δεν συντρέχει σοβαρός ιατρικός λόγος αλλά και με μέτρο βρε κορίτσια, όχι και μέχρι τα 10 του χρόνια

 

Αν μπορείς να τεκμηριώσεις την άποψή σου και αν τη δημοσιεύσεις σε έγκυρο ιατρικό περιοδικό, όπως η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιάτρων, θα δεχθούμε την προτροπή σου για το μέτρο.

 

Μέχρι να συμβεί αυτό, δεχόμαστε ως πιο έγκυρες τις απόψεις που έχουν τεκμηριωθεί και έχουν δημοσιευτεί.

 

Νομίζω ότι θα θεωρούσες αγένεια και έλλειψη σεβασμού το να γράψει μια μητέρα στο ίδιο στυλ που γράφεις κι εσύ και να σου πει: "Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει να θηλάζουμε τα παιδιά μας για ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δύο χρόνια, εσύ δεν κάνεις ούτε το ελάχιστο; Έλεος!"

 

Όπως εσύ επιθυμείς σεβασμό και ευγένεια και λες ότι δεν θα πρέπει κανείς να κάνει κριτική στις μητέρες που δεν επιθυμούν να θηλάσουν, την ίδια ευγένεια και τον ίδιο σεβασμό, επιθυμούν και οι μητέρες που θηλάζουν τα παιδιά τους.

 

Σύμφωνα με τα όσα γράφεις, σεβασμό και ευγένεια αξίζουν μόνο οι μητέρες που επέλεξαν να μη θηλάσουν (που τεκμηριωμένα δεν κάνουν καλό στο παιδί τους) ενώ στις άλλες κάνεις κριτική λέγοντας ότι δεν έχουν μέτρο (ενώ τεκμηριωμένα κάνουν καλό στο παιδί τους).

[sunsun]

Μου κάνει εντύπωση που κάποιοι άνθρωποι θεωρούν πιο σιχαμένο το μητρικό γάλα απ'ό,τι το αγελαδινό ή το κατσικίσιο, ή μη χειρότερα... το υποκατάστατο γάλακτος ! Το στήθος είναι πρωτίστως εκεί για να θηλαστεί.

[Mammy in love]

Βρε κορίτσια, ο μητρικός θηλασμός είναι παρα πολύ καλός για το μωρό και την μαμά και δεν χωράει αμφιβολίας και αμφισβήτησης από κανέναν. Αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να πηγαινουμε και στο άλλο άκρο και να κάνουμε τις μαμάδες που δεν μπόρεσαν για ιατρικούς λόγους να νοιώθουν άσχημα ή ενοχές. Για όσες το επέλεξαν και δεν θήλασαν νομίζω ότι οι ενοχές δεν χωράνε ούτως ή αλλως αφού επρόκειτο για επιλογή τους.

Επισης νομίζω ότι η υπερβολή και το άλλο άκρο επίσης δεν είναι οφέλιμο. Γνωρίζω μητέρα που έχει αγοράκι 2,5 ετών και ακόμη το θηλάζει! Εγώ προσωπικά επειδή ξέρω το παιδάκι νομίζω ότι και αυτό είναι υπερβολή και δεν το αφήνει να ανπτυχθεί σωστά ψυχολογικά και κοινωνικά. Ακόμα και μπροστά σε κόσμο συνέχεια τραβάει-χουφτώνει το βυζί της μανας του και την γδύνει για να πιει γάλα. Ενα παιδί που παει μόνο του τουαλέτα, τρώει στερεες τροφές, μιλαει και περπατάει ε ελεος!

Νομίζω ότι όλες οι μανάδες πρεπει να θηλάζουν αν δεν συντρέχει σοβαρός ιατρικός λόγος αλλά και με μέτρο βρε κορίτσια, όχι και μέχρι τα 10 του χρόνια

Hello!Σίγουρα οι μανούλες που θέλουν να θηλάσουν και δεν τα καταφέρνουν δεν θα πρέπει να νιώθουν τύψεις.Άλλωστε όλες οι μανούλες θέλουν το καλύτερο για τα νινάκια τους!Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τι μπορεί να έχει το συγκεκριμένο αγοράκι που αναφέρεις και θεωρείς ότι δεν θα έπρεπε να συνεχίζει να το θηλάζει η μαμά του.Γιατί να μην συνεχίσει τον θηλασμό του;Εγώ γνωρίζω πολλές περιπτώσεις αγοριών που μια χαρά άντρες γίνανε ενώ η μανούλες τους τους θήλαζαν μέχρι τα 4 τους!