Δεύτερο Παιδί & Προβληματισμοί

[xrysalis]

Εσυ όμως μόνο ευχαριστα να σκεφτεσαι

Kι εσύ... κι εσύ!!

[Christie]

Εσυ όμως μόνο ευχαριστα να σκεφτεσαι

Kι εσύ... κι εσύ!!

 

[sugarmama]

Λοιπόν πιάσατε ένα θέμα με το οποίο κοιμάμαι και ξυπνάω.. Η μαμά μου δουλεύει και η πεθερά μου είναι αρκετά μεγάλη αλλά το κυριότερο επιπόλαιη. Οι γκάφες που θα κάνει είναι σαφώς διπλάσιες ή και τριπλάσιες σε σχέση με το καλό.. Αρα βοήθεια δεν παίζει.. Βρεφικό σταθμό δεν έχουμε στην Κω.. Που σημαίνει ότι ένα παιδάκι θα πρέπει να πάει 18 μηνών για να μπορέσεις να το πας σε σταθμό.. Ωραια?? Εμεινα έγκυος πριν τέσσερα χρόνια και λόγω συσπάσεων έπρεπε να σταματήσω την δουλειά και να μείνω στο κρεβάτι. Οταν γέννησα έπρεπε να μείνω να μεγαλώσω το κορίτσι μου. Ο πρώτος χρόνος ήταν λίγο πιο εύκολος γιατί είχα συννενοηθεί με το πρωην εργοδότη μου και μου είχε κάνει απόλυση οπότε για έναν χρόνο έπαιρνα επίδομα ανεργείας μαζί με δωρα και άδειες.. Οταν η Αφροδιτούλα μου έγινε 13 μηνών έμεινα έγκυος τον Πάνο. Πάλι συσπασεις και πάλι κρεβάτι. Αποτέλεσμα? Εδω και τέσσερα χρόνια δεν εργάζομαι.. Η ανεργεία εχει κοπεί από τον πρώτο χρόνο και ο άντρας μου δουλεύει για δυο για να καλύψει τις ανάγκες μιας τετραμελούς οικογένειας, (με κρέατα και ψαρια για τις σούπες, λαχανικά και φρούτα καθημερινά) λογαριασμούς, νοίκι κλπ κλπ.. Υπάρχει βοήθεια από τα πεθερικά και την μητέρα μου με κανένα γάλα των παιδιών και κανένα pampers.. Δυσκολοι καιροί και δύσκολες καταστάσεις.. Απόγνωση κάποιες φορές.. Αλλά ο μικρός είναι ήδη 16μηνών και σε δυο μήνες θα μπορέσουν να πάνε και τα δυο σε παιδικό και να δουλέψω.. Τα δύσκολα περνάνε και έρχονται οι καλύτερες μέρες.. ΑΛΛΑ οταν βλέπεις το τι σημαίνει το ένα αδερφάκι για το άλλο, το πόσο δεμένα, αγαπημένα είναι, το με πόση αγάπη κοιτάει στα μάτια το ένα το άλλο, πόσο πολύ προσέχει το ένα το άλλο, τότε καταλαβαίνεις οτι έκανες το σωστό.. Ναι είναι δύσκολα. Σίγουρα δεν θα υπάρχουν τόσα υλικά αγαθά για το δεύτερο όσο για το πρώτο. Αλλά το να χαρίσεις ένα αδερφάκι στο παιδάκι σου είναι το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσες να του κάνεις.. Σας το λέω εκ πείρας και μέσα απ την ψηχή μου.. Οι δυσκολίες κάποια στιγμή θα τελειώσουν και θα έρθουν καλύτερες μέρες..

[saravalaki]

Να σας πω κ εγω την ταπεινη μου αποψη?

Δεν εχω παιδια κ προσπαθω πολυ για να κανω αλλα ακομα δεν εχει πετυχει.αν τα καταφερω θελω τουλαχιστον 2 εστω και αν ζοριστω οικονομικα.

θα σας πω ομως για την πεθερα μου που εκανε 9 παιδια!χωρις να εχει τα φοβερα οικονομικα (ηταν καθαριστρια σε τραπεζα κ ο πεθεροσ μου στη λαικη) κι ομως τα καταφερε κ βγηκαν ολα τα φοβεροι χαρακτηρες που ξερουν τι θα πει αγωνας επιβιωσης.απο την αλλη εγω ειμαι απο χωρισμενους γονεις ,οτανεγινε αυτο ειμουν 3 κ ο αδερφος μου 5 κ η μαμα μου ειχε ανθοπωλειο δηλ 20ωρες δουλεια την ημερα καθε μερα κ τις γιορτες.ξερετε τι εκανε;μας πηγαινε σε ενα δημοσιο σχολειο μεχρι το μεσημερι κ το απογευμα μαζι της στο μαγαζι κ στην γιαγια οποτε μπορουσε.οταν πηγαινε 6 ωρα το πρωι στο παζαρι για ψωνια με επαιρνε μαζι της.εκεινη ενιωθε ασχημα για αυτο αλλα εγω διασκεδαζα γιατι δεν υπηρχε αλλο παιδακι κ ολοι με παιζανε.οσο για τα οικονομικα?θυμαμαι καποιες φορες επαιρνε 2μεριδες φαγητο μας ταιζε κ αν περισσευε ετρωγε!παρολα αυτα δεν νιωθω οτι μεγαλωσα στερημενα.οταν μπορουσε μας επαιρνε παιχνιδια τα οποια τα προσεχαμε σαν τα ματια μας γιατι ειχαμε καταλαβει την δυσκολια να τα αποκτησουμε.το αποτελεσμα ηταν να βγουμε δυο ισοροπημενα παιδια.στα 8 μου ξαναπαντρευτηκε ομως τα ωραρια της ηταν ακομα δυσκολα οταν εκανε τον μικρο μου αδερφο εμενα αρκετες ωρες μαζι του οταν δεν ειμουν σχολειο.αργοτερα τα πραγματα εφιαξαν οικονομικα αλλα πλεον ειχαμε ξεπεταχτει.τα χρονια περνανε γρηγορα.

εγω οπως κ ο αντρας μου εχουμε δικες μας δουλειες που σημαινει οτι οικονομικα μπορουμε να κανουμε 2 παιδια.ομως επειδη εχω σπουδασει παιδαγωγος κ ξερω καποια πραγματα παραπανω εχω να σας πω τα εξης΄:

1ο μακρια απο κοπελες ειδικα φοιτητριες που θα τις φαιρνετε σπιτι κ θα μενουν μονες με το παιδι σας,μονο αν υπαρχει κ καποιος δικος σας μαζι

2ο μακρια απο ιδιωτικους σταθμους αν δεν εχετε τσεκαρει καλα τι δουλεια κανουν {το τι εχουν δει τα ματια μου δεν περιγραφεται

το καλυτερο ειναι οι δημοσιοι ακομα κ αν εχετε την δυνατοτητα για ιδιωτικο.

ολα αυτα σας τα ειπα για να καταλαβαιτε οτι ολα γινονται αρκει να το θελουμε .τα παιδια δεν θελουν πολλα λεφτα.αγαπη κ φροντιδα θελουν ,ουτε να ειστε συνεχεια πανω απο το κεφαλι τους αρκει οταν ειναι στα μαζι τους να ειστε ουσιαστικα μαζι τους.

δειτε εμενα εχω την οικονομικη δυνατοτητα αλλα δεν ξερω αν θα μπορεσω να αποκτησω παιδια!!!

[vera]

Na κανετε κι αλλο παιδι !!!! Ολα τα αλλα θα γινουν......μην αγχωνεσαι.......ολα βουνο φαινονται και ολα λυνονται.......οταν θα χεις το μωρακι σου δεν θα σκεφτεσαι τιποτα αλλο!!!

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Η σκέψη της zouzounel για μένα είναι ιδανική. Αλλά για σένα από οτι λες δεν είναι τόσο......... γιατί δεν σκέφτεσαι την περίπτωση του παιδικού; Τώρα πια μπρείς πολύ πιο εύκολα να βάλεις το μωρό σου σε ένα δημόσιο βρεφοκομείο. Πρωσοπικά θα προτιμούσα το παιδί μου να το έβαζα σε βρεφοκομείο παρά να μου το κράταγε μια ξένη γυναίκα. Σκέψου το λίγο.... άλλη λύση ίσως να δούλευες 4ωρη σε κάποια δουλειά; πχ σε σουπερ μαρκετ; τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια....

[pepina]

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΕ ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΑ, ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΛΙΓΟ ΖΟΡΙΚΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΛΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΣΑΣ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ.

[parent?]

αγαπητη η απαντηση μου ειναι οτι αφου το θελεις να κανεις ακομη ενα. κ δεν εχει αντιρηση κ ο συζυγος. καντο γαιτι αν το αφησεις θα ερθει η ωρα που θα το μετανιωσεις.θα θες να γυρισεις πισω το χρονο κ δεν θα μπορεις. οταν γινει να δεις που ολα θα ερθουν βολικα . κ λεφτα θα εχετε, κ βοηθεια. στη θεα ενος δευτερου παιδιου ολοι θα σπαρταρισουν. μπορει να ζοριστεις αντε δυο χρονια το πολυ μετα ομως?μονο στη θεα του μωρου το ζορι θα ειναι ενα τιποτα. κ οσες ξερω που καναν δευτερο ηταν ευτυχισμενες. καμια δεν το μετανιωσε. για αυτο βαλε μπροςςςςςςςςςςςςς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[alvadi]

xrysalis νομίζω πως αν υπάρχει θέληση όλα γίνονται!

 

Κάνε με το καλό το δεύτερο παιδάκι σου, και μέχρι τότε το πρώτο θα είναι και σε ηλικία να πάει σε παιδικό σταθμό, οπότε το δεύτερο ίσως να μπορεί να το κρατάει και πάλι η μαμά σου, καθώς θα είναι και πάλι μόνο ένα παιδί.

 

Τώρα, όσο για τον παιδικό, δεν ξέρω σε ποια περιοχή μένεις, αλλά δεν έχει εκεί κοντά κανένα δημοτικό παιδικό σταθμό, καμιά "Μέριμνα", ή κάτι τέτοιο, που είναι και οικονομικά?

 

Αυτό θα έλεγα και γω Χρυσαλιδα μου! Τωρα για τα έξοδα υπάρχει ζόρι...

όμως αν τα παιδιά έχουν μία διαφορά 4-5 χρόνια τα έξοδα δεν σου πέφτουν μαζεμένα.. Εγώ τώρα με την Αλκμήνη έχω τα Αγγλικά του χρόνου μάλλον θα εχω και δεύτερη γλώσσα...όταν πάει πρώτα ο Θεος ο Βασιλάκης β΄δημοτικου η Αλκμήνη θα είναι στο γυμνάσιο εκεί θα τα δω όλα.. θα έρχεται και η Δήμητρα από πίσω....ρε κορίτσια θα μου ρθει το εγκεφαλικό.....

[xrysalis]

Αχ βρε κορίτσια... σας ευχαριστώ πολύ που ασχολείστε με τον πόνο μου!!

Μιλάμε πως όλο το ΣΚ δεν το έβγαλα από το μυαλό μου!!

Με ανέβασε η πρόταση της katrin και μάλιστα στα πεταχτά... το σφύριξα στον άντρα μου που το είδε κι αυτός θετικά! αλλά μετά μου καρφώθηκε μια ιδέα που δε με άφησε να κοιμηθω!

 

Αν μείνω τώρα κοντά έγκυος (Θεού θέλοντος πάντα...) έχω ακόμη μειωμένο ωράριο... οπότε... ζάχαρη!

Έστω πως είναι να γεννήσω σε κανά χρόνο... ο Ωρίωνας θα είναι δύο... δύο και κάτι! θα έχω με το καινούριο νομοσχέδιο 1 χρόνο άδεια που σημαίνει πως θα πρέπει να γυρίσω στη δουλειά όταν ο Ωρίων θα είναι 3-3,5 και το μωρό ενός έτους! Τότε όμως... λέω να μη γυρίσω στην δουλεία! Σκέφτομαι από τώρα να οργανωθώ και ανοίξω μια δική μου δουλειά κοντά στο σπίτι! έτσι θα μπορεί η μαμά μου να έχει το μωρό και ο Ωρίωνας να είναι σε κανένα σταθμό! Αν όλα πάνε όπως τα φαντάζομαι... τα οικονομικά μας θα είναι πολύυυυυ καλύτερα και θα υπάρχουν πολλές διαθέσιμες ώρες να έχω το μεγάλο παιδί κοντά! να μπορώ να το πηγενοφέρνω εγώ στο σχολείο... αν τύχει κάτι με το μωρό να είμαι και ποιό κοντά και ποιό άνετη... θα μπορώ ακόμη και να το βλέπω αφού θα μπορεί να το φέρνει με το καρότσι η μαμά μου!! όσο για τη δουλειά... τη σκέφτομαι συνεταιρικά με την αδερφή μου! που θα μοιραστούμε και τα έξοδα δημιουργίας και συντήρησης!! (δεν ξέρω πως θα γίνει... να έχω δικαιώματα από τον εργοδότη μου σχετικά με την εγκυμοσύνη και τη γέννα... απολαβές από τα δημόσια ταμεία κλπ και ταυτόχρονα να κάνω έναρξη... δηλαδή να μη χάσω μισθούς και επιδόματα... θα μου πέιτε... ε, ψιτ κοπελιά! και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο δε γίνεται!! ή όποιος πάει για τα πολλά χάνει και τα λίγα... χμμμ ναι! δε λέω... θα το ψάξω! στη χειρότερη κάνει έναρξη η αδερφή μου και νομικά εντάσσομαι εγώ αργότερα!! θα δούμε!)

 

Αχχχχ... δεν παίρνουν τα μυαλά μου αέρα... το ψάχνω όμως πολύ ζεστά και αισίοδοξα!!!

μόλις έχω νεότερα θα σας πω!!

 

Να σκεφτείτε πως για την ώρα... το έχω εκφράσει σαν σκέψη μόνο στον άντρα μου και σε σας!! η αδερφή μου δεν έχει ιδέα!!!!

[Jen.]

Αν είσαι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ και είσαι νέος ασφαλισμένος (μετά το 1993 δηλαδή) τότε έχεις δικαίωμα να κάνεις έναρξη ελευθερίου επαγγέλματος στο ΤΕΒΕ (ΟΑΕΕ) με μηδενική συμμετοχή στο ταμείο ασφάλισης τους. Προϋπόθεση είναι να μην έχεις κανένα μήνα χωρίς ένα συγκεκριμένο αριθμό ενσήμων στο ΙΚΑ από τον εργοδότη σου. Δεν είμαι λογίστρια (καλύτερα να ρωτήσεις για περισσότερες λεπτομέρειες έναν λογιστή) αλλά το ψάξαμε πέρσι πολύ αυτό γιατί το έχει κάνει ο άντρας μου.

 

Είναι ωραίο να κάνεις νέα όνειρα και στόχους! Καλή τύχη!!!

[xrysalis]

Είναι ωραίο να κάνεις νέα όνειρα και στόχους! Καλή τύχη!!!

Ναι! ναι! είναι πολύυυυυυ ωραίο! με ανεβάζει πολύ!

 

σ΄ευχαριστώ και για την ευχή και για τις πληροφορίες!

[almak]

Χρυασαλίδα δεν διάβασα και τις τρεις σελίδες και ίσως επαναλάβω απόψεις και άλλων .

Όμως αφού κατα βάθος το θέλετε το 2ο παιδί , νομίζω πως τα πράγματα είναι μονόδρομος.

Λύσεις θα βρεθούν στην πορεία , ενδεχομένος θα επέλθει και συμβιβασμός στην καθημερινότητα σας...............εκτός αν προτιμάτε τον συμβιβασμό με ένα παιδί

 

άντε λοιπόν βάλτε μπρος

[xrysalis]

άντε λοιπόν βάλτε μπρος

Χα χα χα!! μωρέ θα τις ανάψουμε τις μηχανές... απλά μελετάω να έχει καλό καιρό μην πα και θαλασσοπνιγούμε!!!!

[sofia_nefeli]

κοριτσαρα τα ιδια σκεφτομαι με σενα...ομως σκεφτομαι και τα φροντιστηρια και τη μουσικη και τα αθληματα και και και....

θελω στο παιδι μου να δωσω οοοοοτι καλυτερο! θελω να εχει οοοοοολες τις ευκαιριες που θα μπορουσε να εχει. ομως αν τα βαλω κατω δε βγαινουν! δυο γλωσσες να μαθει το καθενα μας εχει παρει ο διαολος...που θα τα βρω? χωρια το πανεπιστημιο...ειναι πολλα πολλα εξοδα...για τωρα δε το σκεφτομαι καθολου αν και θελω ενα δευτερο παιδακι...οχι μονο για μενα αλλα και για τη κορη μου. ισως αν καλυτερεψουν τα οικονομικα μας. τωρα καλα ειμαστε αλλα εγω σκεφτομαι το μετα... και μετα θα ειναι πιο δυσκολα...τωρα μονο τις πανες και το φαγητο και τα ρουχα εχουμε...

[Maya]

Κοιτάξτε, αυτά τα πράγματα είναι σχετικά. Αν νομίζεις ότι μία δεύτερη ξένη γλώσσα είναι πιο σημαντική από έναν αδερφό ή μία αδερφή, τότε μένεις στο ένα παιδί. Επειδή όμως δεν το νομίζεις στην πραγματικότητα, απλά μας έχουνε κάνει να το νομίζουμε, κάνε αυτό που θέλει η καρδιά σου. (εγώ, όταν έβλεπα το γιο μου να παίζει μόνος του, στη γωνίτσα του, ήσυχος ήσυχος με τα παιχνιδάκια του, σπάραζε η καρδιά μου).

[konstadina]

Έχω 2 μεγαλύτερες αδερφές και μεγάλωσα σε ένα σπίτι στο οποίο δούλευε μόνο ο πατέρας μου, και αυτός όχι πάντοτε γιατί ήταν οικοδόμος. Αυτό σημαίνει οτι μεγαλώσαμε με πολλές στερήσεις. Νομίζω ότι όλα μου τα ρούχα που φόρεσα σαν παιδί ήταν από δεύτερο χέρι και τα παπούτσια εννοείται. Όμως αλήθεια σας το λέω δεν το αλλάζω με τίποτα. Οι αδερφές μου είναι τα πρώτα πρόσωπα με τα οποία θα μοιραστώ κάθε μου σκέψη , χαρά ή λύπη. Οι αδερφές μου είναι πάντοτε εκεί για εμένα...

 

Και για αυτό το λόγο έλεγα πάντοτε ότι θα κάνω τουλάχιστον 2 παιδιά... για να έχουν το ένα το άλλο όσο θα μεγαλώνουν...

 

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι έχω βοήθεια απο τις 2 γιαγιάδες για να μου κρατάνε τα κορίτσια μου αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει πχ αυτή την εβδομάδα είναι και οι 2 στο νοσοκομείο η κάθε μια τους σε άλλη πτερυγα και όχι δεν το έκανα εγώ αυτό εχουμε αποφασίσει με τον άντρα μου ότι θα μεγαλώσουμε τα παιδάκια μας με κάθε θυσία και αυταπάρνηση... Τι και αν έχω να βγώ νυχτερινή βόλτα πάνω απο 3 χρόνια;;; Η θέα των παιδιών μου με καλύπτει απόλυτα!!!

 

Θέλω τέλος πάντων να πω ότι αν υπάρχει θέληση όλα γίνονται και επειδή ο Θεός φροντίζει για όλους μας ... κάντε αυτό που λέει η καρδιά σας

 

 

Χρυσαλλίς νομίζω ότι την βρήκες την λύση... οπότε βουρρρ στο ψητό με τον σύζυγο

[tao]

καλημέρα και από μένα. σε κάποια φάση της ζωής μου πριν 10 χρόνια, γνώρισα μια οικογένεια χωρίς πατέρα (δεν ζούσε πια) , αυτή η μαμά είχε τρία κοριτσάκια όλες κοπέλάρες τώρα γύρω στα 30. το θέμα είναι πως πάντα τους θαύμαζα γιατί αυτή η μαμά κατάφερε με ένα μισθό του δημοσίου και αυταπάρνηση να τους παρέχει ικανοποιητικά εφόδια ζωής και ένα καλό χαρακτήρα, εχουν σπουδάσει και οι τρεις σε πανεπιστήμιο, και επειδή βγήκαν από νωρίς στην αναζήτηση εργασίας λόγω ανάγκης βρήκαν δουλειές μόνιμες, καλές από τα 24. σκέφτομαι συνέχεια την περίπτωση και λέω αν μπόρεσε αυτή η γυναίκα μπορώ και εγώ. έχω δύο κοριτσάκια και πάμε για τρίτο, τα οικονομικά ζόρικα, μάλιστα τα πρώτα παιδάκια ήρθανε καθαρά λόγω έρωτα.... δε μετανιώνω παρόλο που παιδευτήκαμε πολύ και οι τέσσερις, περάσαμε εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, από οικονομική άποψη, που μας ατσάλωσαν και μας μόνιασαν περισσότερο. οι δουλειές μας δεν είναι αυτό που λέμε μόνιμες, "για πάντα εδώ θα μείνω", αλλά με τη βοήθεια του θεού πέτυχα να μη φοβάμαι. και τι να φοβηθώ; αν τα καταφέραμε στη φάση που χωρίς σπίτι και χωρίς χρήματα αλλά με τα δύο παιδια μας ήδη, να επιβιώσουμε, να επιλέξουμε, να αλλάξουμε τη ζωή μας πλέον δε φοβάμαι... και αυτό γιατί όταν έχεις περάσει από τη φαση να τρομάζεις για την επιβίωση της οικογένειας δε σε νοιάζει το ευ-ζην....

δεν είμαι τρελή, ούτε υπερβολική, έχω σπουδάσει αλλά δε ζω από αυτό που σπούδασα, ξέρω πόσο σημαντικό είναι να μάθουν τα παιδιά δύο ξένες γλώσσες και περισσότερες, αλλά θα έρθει και αυτός ο καιρός... ίσως όταν θα χουν μεγαλώσει λίγο, μα τι πειράζει; ο ρόλος μας είναι να τα αγαπάμε , να τους καλύπτουμε τις βασικές τους ανάγκες και να κάνουμε ότι περισσότερο ας τα μάθουμε να ζούνε χωρίς εμάς... ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ. κι εγώ προέρχομαι από τρίτεκνη οικογένεια , με ένα μισθό, και ένα πατέρα που όλο δούλευε για να κάνει ένα σπιτάκι να μένουμε και ευτυχώς μια μητέρα στο σπίτι τις περισσότερες ώρες, αν και στερήθηκα πολλά δε μετανιώνω χαίρομαι που έχω αδέρφια, χαίρομαι που έζησα την αγάπη.

ξέρω πως ίσως τα μωρά μου δεν πάνε τρεις ξένες γλώσσες, ίσως δε πάνε φροντιστήρια, μα εύχομαι να τα καταφέρουμε να τους δώσουμε τη δύναμη να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, τις άπειρες δυνατότητες που υπάρχουν, πως μπορούν και μόνα τους να παλέψουν, λοιπόν ναι ας μη γίνουν φιλόλογοι όπως έγινα εγώ, ας γίνουν κομμώτριες αρκεί να κερδίζουν τη ζωή τους και να αγαπάνε τον εαυτό τους , να γίνουν καλοί χαρακτήρες έχοντας γνώση πως η συνθήκες της ζωής είναι παρόμοιες με ζούγκλας.

κάντε τα παιδιά που θέλετε και παλέψτε για το ονειρό σας, εξάλλου τα παιδιά μας είναι το καλύτερο κίνητρο για να γίνουμε και εμείς καλύτεροι , για να χει νόημα η ζωή.

ευχομαι να βοήθησα

[kasia]

Γεια σας! Έχω μια κορούλα 13 μηνών και θέλω πολύ να κάνω και δεύτερο παιδάκι σχετικά σύντομα για να μην έχουν μεγάλη διαφορά, αλλά... φοβάμαι...

Γύρισα στη δουλειά μόλις πριν 2 βδομάδες και φοβάμαι ότι αν ξαναφύγω σύντομα θα χάσω τη θέση που έχω, με αποτέλεσμα να πέσω και στα λεφτά.

Φοβάμαι, ότι θα κλειστώ πάλι στο σπίτι και θα μου την δώσει...

Φοβάμαι ότι θα έχω πάλι πολλούς εμετούς όπως είχα και στην πρώτη εγκυμοσύνη...

Φοβάμαι ότι δεν θα έχουμε πια ελεύθερο χρόνο με τον άντρα μου (ήδη δεν έχουμε).

Φοβάμαι τα έξοδα...

κτλ κτλ κτλ...

Να σημειώσω ότι ο άντρας μου βοηθάει πολύ με το παιδί, αλλά και με το σπίτι. Παρ΄όλα αυτά, είναι σαν να μην φθάνει η μέρα για να γίνουν όλα. Η μικρούλα μας έχει ζωηρέψει πολύ και δεν κάθεται σε μια μεριά με τίποτα, με αποτέλεσμα να πρέπει ο ένας να την προσέχει για να κάνει ο άλλος κάποια δουλειά.

 

Τί να κάνω; Έχετε καμιά συμβουλή; Ποια είναι η ιδανική απόσταση μεταξύ των παιδιών;

[electra]

γεια σου!εχω ενα γιο 4αρων και πριν τρεις μηνες γεννησα την κορη μου.το δευτερο παιδι το καθυστερησα για τους λογους που αναφερεις. τωρα ομως συνειδητοποιω οτι θα ηταν καλυτερα να ειχαν μικροτερη διαφορα ηλικιας γιατι πανω που ο μεγαλος αρχισε να γινεται ανεξαρτητος ξανακλειστηκαμε μεσα και φτου κι απ την αρχη. γι αυτο καλυτερα μια κι εξω...

[elenik]

Θεωρω για τους λογους που ανεφερε η προλαλησασα οτι η μικρη διαφορα ειναι οτι καλυτερο. Αρκει να αντεχει η τσεπη σου.

Ειναι βασικο να μην φρικαρεις οικονομικα . Πχ . Ποιος σου κραταει το 1ο οταν εργαζεσαι? Αν πηγαινει σε ιδιωτικο σταθμο αντεχεις να πληρωνεις 2?

Εγω παντα ηθελα μικρη διαφορα (να προσθεσω οτι και τα παιδια δενουν πιο ευκολα μεταξυ τους) αλλα ούτε η τσεπη μου ουτε οι αντοχες μου .....

Χαιρομαι που εστω και αργα θα χαρισω ενα αδερφακι στν Βασιλακη μου .

[embryoyla]

Μην το σκέφτεσαι καθόλου,είναι μεγάλη ευτυχία τα παιδιά κι όταν έρθει το 2ο με το καλό,δεν θα προβληματίζεσαι για τπτ.Δεν υπάρχει δεν μπορώ,υπάρχει δεν θέλω...

[kasia]

Ένα περίεργο πράγμα... Όσο σερφάρω σε αυτό το forum τόσο μεγαλώνει η επιθυμία μου για δεύτερο παιδάκι ΑΜΕΣΑ...

 

Αλλά μάλλον θα το καθυστερήσω για κάνα 6μηνο ή χρόνο ακόμα... Εϊναι και το οικονομικό στη μέση (το πρώτο πάει σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό) και φοβάμαι μην χάσω τη θέση μου στη δουλειά. Αν την χάσω θα πέσω και μισθολογικά...

[jena]

Νομίζω ότι δεν πρέπει να το σκέφτεσαι και πολύ λογικά... Σίγουρα η μικρή διαφορά είναι καλύτερη για τα παιδιά.

Εμένα η κόρη μου είναι 3 χρονών και θα ήθελα να είχε ήδη αδερφάκι.. αλλά εδώ και δύο χρόνια δεν έτυχε... Και παρ'όλο που κι εγώ έχω όλους αυτούς τους φόβους που αναφέρατε πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα αν είχε ήδη έρθει ένα δεύτερο.

[joe]

Κοριτσια ξερετε ποια ειναι η δικη μου απορια? Οταν μια μαμα εχει ενα παιδακι ποι ειναι σχεδον 1 ετους και μεινει εγκυος ξανα,τι κανει με τα σηκωματα και τις αγκαλιες του πρωτου το οποιο ακομη βεβαια δεν περαπαταει μονο του?

Δεν ειμαι εγκυος,απλα το ειχα παντα απορια.Τι κανει κανεις σε αυτη την περιπτωση? Ζητας να εχεις παντα καποιο δευτερο ατομο στο σπιτι για να σηκωσει το μωρο αν χρειαστει? Διοτι δεν μπορει να κλαιει και να ζηταει αγκαλια και να μην το σηκωνεις!!! Εχει καμμια μανουλα τετοια εμπειρια?