Δεύτερο Παιδί & Προβληματισμοί

[Panoz]

Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου ο καθένας κάνει όσα παιδιά θέλει και μπορεί

αλλά κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει και να κατακρίνει

κάποιον άλλον γιατί έχει ένα παιδί ή κανένα ή δέκα ελπίζω να γίνομαι κατανοητή....

 

Προφανώς και κανένας δεν έχει τέτοιο δικαίωμα για τις αποφάσεις ενός ζευγαριού. Μας ζητήθηκε η άποψη και την έγραψα. Τώρα αν κάποιοι θιχτήκαν και το πήραν προσωπικά τι να πω;

 

Τι άλλο πρέπει να γράψω για να ξεκαθαρίσω το αυτονόητο. ΜΗΝ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙ! Για μένα είναι το ίδιο σαν να του στερείς την μητέρα ή τον πατέρα. Στην οικογένεια υπάρχει και το αδερφάκι και θα ήταν πολύ όμορφο να το γνωρίσει και αυτό. Αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος, μην το αποφεύγετε και δώστε και αυτή την χαρά στα παιδιά σας.

[snowwhite]

καλυτερα να του στερησεις ένα αδερφάκι , παρα να του κάνεις εκπτωσεις σε μόρφωση,σπουδες,διακοπες κλπ κλπ

 

κακά τα ψέματα τα παιδια πλέον έχουν πολλά έξοδα....και ο κυριοτερος λογος που δεν κανουμε παιδια ειναι αυτός!

[Guest ΜΑΡΤΗΑ]

Κοριτσια η δικια μου γνωμη ειναι οτι οπωs θα μεγαλωσει το 1 μεγαλωνειs k το δευτερο.Μπορει να στερηθουμε καποια πραγματα εμειs ακομα κ τα παιδια μαs,σε υλικα αγαθα πχ.Αλλα θα εχει ο εναs τον αλλο.Κ εγω ημουνα αρνητικη για δευτερο παρολο που ηρθε νωριs.Aλλα για σκεφτητε οταν θα φυγουμε καποια στιγμη οι γονειs γιατι να ειναι μονα τουs???Θα εχουν τουλαχιστον ο εναs τον αλλο.

Υπαρχει κ η αλλη περιπτωση που την ζω καθημερινα.Εμενα ο αδελφουληs μου επαθε ατυχημα κ εμεινε αναπηροs.Σκεφτητε να ηταν μονοs?????Τωρα ειναι η μανουλα μου που βοηθαει αλλα μετα??θα εχει την αδελφη του!!!Ασε που μια μανα παιρνει κουραγιο κ απ τα δυο τηs παιδια.

Αυτη ειναι η αποψη μου κ τα πιστευω μου.απο εκει κ περα ο καθεναs μαs κανει τιs επιλογεs του...

[Αντιγόνη78]

Δεν συμφωνω καθόλου snowwhite.

Δηλαδή όταν το παιδί μεγαλώσει και σε ρωτήσει γιατι δεν έχει άλλο αδερφο θα του πεις:

- γιατί ήθελα να σε στείλω σε ιδιωτικό.

Πιστεύεις ότι αν είχε το ίδιο το παιδί επιλογή θα προτιμούσε να πηγαίνει σε ιδιωτικό ή να έχει ένα αδερφό;

 

Το να έχεις αδέρφια είναι πολύτιμο. Είναι αυτά που σου συμπαραστέκονται και σε αγαπούν, χωρίς αυτό να ξεθωριάσει κάποτε, όπως συμβαίνει συχνά με τον/την σύζυγο σου.

Ακόμα και αν πεθάνουν οι γονείς, τα αδέρφια παντα θα είναι το αποκούμπι μας, μας συνδέουν με την παιδική μας ηλικία, είναι θεματοφύλακες των αναμνήσεων μας,μας υπενθυμίζουν ότι κάποτε ειμασταν παιδιά με δικό μας μπαμπά και μαμά και πολύ ευτυχισμένοι...

Είμαι πολύ ευγνώμων που είναι η αδερφή μου στη ζωή μου, η ζωή μου θα ήταν πολύ πιο άδεια αν δεν είχε γεννηθει.

[snowwhite]

ποιος μίλησε για ιδιωτικό?μιλάμε για μια στοιχειώδη καλή ζωή!

 

αν μεγαλώνεις με στερησεις το ενα πως θα μεγαλωσεις δύο?

 

αν έχουμε μεγαλωσει το παιδι μας καλα,του καλύπτουμε τις αναγκες του ,ειναι ευτυχισμενο λέτε να του μείνει απωθημενο αν θα του χουμε κάνει αδερφάκι?

 

και λέμε οπως μεγαλώνουμε το ενα παιδι ,μεγαλώνουμε τα δυο....οι καιροι δεν είναι όπως παλιοτερα που το μικρότερο αδερφάκι φορουσε τα ρουχα του μεγαλύτερου και ηταν ικανοποιημενο(που ποτε δεν ηταν,αλλα που να τολμησει να το πει)

εχουν αλλαξει οι καιροι....τα παιδια θελουν ρούχα,θελουν τουλαχιστον 2 ξενες γλωσσες,δεν θα πω για φροντιστηρια για τα μαθηματα του σχολειου.....μην κοιτατε μόνο τωρα που τα περισσότερα είναι μωράκια και οι ανάγκες λιγότερες....

[ΝατάσαS]

Δεν συμφωνω καθόλου snowwhite.

Δηλαδή όταν το παιδί μεγαλώσει και σε ρωτήσει γιατι δεν έχει άλλο αδερφο θα του πεις:

- γιατί ήθελα να σε στείλω σε ιδιωτικό.

Πιστεύεις ότι αν είχε το ίδιο το παιδί επιλογή θα προτιμούσε να πηγαίνει σε ιδιωτικό ή να έχει ένα αδερφό;

 

Το να έχεις αδέρφια είναι πολύτιμο. Είναι αυτά που σου συμπαραστέκονται και σε αγαπούν, χωρίς αυτό να ξεθωριάσει κάποτε, όπως συμβαίνει συχνά με τον/την σύζυγο σου.

Ακόμα και αν πεθάνουν οι γονείς, τα αδέρφια παντα θα είναι το αποκούμπι μας, μας συνδέουν με την παιδική μας ηλικία, είναι θεματοφύλακες των αναμνήσεων μας,μας υπενθυμίζουν ότι κάποτε ειμασταν παιδιά με δικό μας μπαμπά και μαμά και πολύ ευτυχισμένοι...

Είμαι πολύ ευγνώμων που είναι η αδερφή μου στη ζωή μου, η ζωή μου θα ήταν πολύ πιο άδεια αν δεν είχε γεννηθει.

 

 

Συμφωνώ απόλυτα. Εγώ έχω δύο αδερφές και τους έχω τρελή αδυναμία. Ήθελα τρία παιδιά αλλά άργησα να ξεκινήσω και σταμάτησα στα δύο. Όταν έχασα τον μπαμπά μου πριν 5 χρόνια αισθανόμουν ότι οι μόνοι άνθρωποι που αισθανόντουσαν ακριβώς όπως εγώ ήταν οι αδερφές μου. Ούτε η μάνα μου ούτε κανείς άλλος.

Πάντως ο καθένας πιστεύω ότι πρέπει να κάνει αυτό που θεωρεί καλύτερο για την οικογένειά του (είτε αυτή είναι με ένα παιδί είτε με κανένα).

Και ζευγάρι που δεν έχει παιδιά, οικογένεια είναι!

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γειά σας,

 

αντίστοιχα θέματα υπάρχουν επίσης και εδω:

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=8393&postdays=0&postorder=asc&start=0

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=11172&start=0

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=435&start=0

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=14027&start=0

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1076&start=0

 

Παρακαλούμε πριν την δημοσιευση νέων θεμάτων

αναζητήστε την ύπαρξη ίδιων θεμάτων στην παρούσα ή στις προηγουμενες

σελίδες της κατηγορίας

 

Με το να είναι συγκεντρωμένες οι δημοσιεύσεις ερωταπαντήσεων ίδιας

θεματολογίας, βοηθάτε τα επόμενα μέλη/αναγνώστες στο να βρούν όλες

τις πληροφορίες μαζεμένες και με μεγαλύτερη ευκολία.

[snowwhite]

δηλαδή κάνουμε παιδιά,ώστε να έχουν αδερφια και τους στερουμε πράγματα σημαντικα και είναι όλα καλα!

 

αν εγω πχ κάνω παιδια και δεν καταφέρω να τους έχω βοηθεια για το σχολειο ,δεν καταφερω να τα σπουδασω ,δεν καταφέρνω να τα πάω διακοπές,γιατί δεν εχω την πολυτέλεια να έχω εξοχικό, να τα πάω ένα σινεμά,στο λουνα παρκ θα είναι ευχαρστημένα τα παιδιά γιατι θα έχουν τα αδερφια τους!

 

αν όμως αποφασίζω ναέχω ενα μόνο παιδι και το ΓΕΜΙΣΩ ΑΓΑΠΗ,ΛΑΤΡΕΙΑ ,του προσφερω ότι μπορει να χρειαστεί ,από λογοθεραπείες(που πολλά παιδάκια πλέον χρειάζονται),μέχρι κινεζικα που μπορεί να θέλει το παιδί να μάθει και ζουμε μια καλή ζωή το παιδι θα είναι δυστυχισμένο επειδη δεν θα χει αδερφάκι....?

 

[ΝατάσαS]

δηλαδή κάνουμε παιδιά,ώστε να έχουν αδερφια και τους στερουμε πράγματα σημαντικα και είναι όλα καλα!

 

Κάνουμε παιδιά για μας. Τα σημαντικά πράγματα δεν είναι απαραίτητα υλικά.

 

αν εγω πχ κάνω παιδια και δεν καταφέρω να τους έχω βοηθεια για το σχολειο ,δεν καταφερω να τα σπουδασω ,δεν καταφέρνω να τα πάω διακοπές,γιατί δεν εχω την πολυτέλεια να έχω εξοχικό, να τα πάω ένα σινεμά,στο λουνα παρκ θα είναι ευχαρστημένα τα παιδιά γιατι θα έχουν τα αδερφια τους!

 

Αυτά που γράφεις μπορεί να ικανοποιούν τους γονείς αλλά ποια απ' αυτά είναι σημαντικά για την ευτυχία των παιδιών.

 

αν όμως αποφασίζω ναέχω ενα μόνο παιδι και το ΓΕΜΙΣΩ ΑΓΑΠΗ,ΛΑΤΡΕΙΑ ,του προσφερω ότι μπορει να χρειαστεί ,από λογοθεραπείες(που πολλά παιδάκια πλέον χρειάζονται),μέχρι κινεζικα που μπορεί να θέλει το παιδί να μάθει και ζουμε μια καλή ζωή το παιδι θα είναι δυστυχισμένο επειδη δεν θα χει αδερφάκι....

 

 

[Sam]

Ένα παιδί δεν είναι δεκανίκι κανενός ούτε των γονιών του ούτε των αδερφών του έχει την δική του προσωπικότητα αναπτύσσεται και εξελίσσεται προσαρμόζεται επικοινωνεί δημιουργεί χωρίς να έχει καμία σημασία ο αριθμός των μελών της οικογένειας του δεν μπορούμε να σταματήσουμε την πορεία του με τα δικά μας ΠΡΕΠΕΙ και ΘΕΛΩ!!!

[christiana08]

Ένα παιδί δεν είναι δεκανίκι κανενός ούτε των γονιών του ούτε των αδερφών του έχει την δική του προσωπικότητα αναπτύσσεται και εξελίσσεται προσαρμόζεται επικοινωνεί δημιουργεί χωρίς να έχει καμία σημασία ο αριθμός των μελών της οικογένειας του δεν μπορούμε να σταματήσουμε την πορεία του με τα δικά μας ΠΡΕΠΕΙ και ΘΕΛΩ!!!

 

Συμφωνω απολυτως.

[fasolaki]

η επιλογη του αν και ποσα παιδια θα κανει ο καθενας, για μενα, δεν θα πρεπει να στηριζεται στο ποσα υλικα αγαθα μπορει να του προσφερει, αλλα στο ποσο μπορει να τα μεγαλωσει ετσι ωστε να στην ενηλικη ζωη τους να ειναι ατομα υπευθυνα και ισσοροπημενα.

εγω σαν παιδι δεν θυμαμαι να με πηγαν σινεμα..και στο λουνα παρκ πηγα λιγες φορες.η οικογενεια μου ομως ηταν παντα αγαπημενη..μια γροθια..οι γονεις μου με εμαθαν να παταω στα ποδια μου, να ειμαι δικαιος και ανεξαρτητος ανθρωπος.αυτος ειναι ο ρολος του γονιου.

αν νιωσω πως αυτο θα το καταφερω σε ενα, σε δυο η σε πεντε παιδια..τοσα θα κανω..

[Panoz]

η επιλογη του αν και ποσα παιδια θα κανει ο καθενας, για μενα, δεν θα πρεπει να στηριζεται στο ποσα υλικα αγαθα μπορει να του προσφερει, αλλα στο ποσο μπορει να τα μεγαλωσει ετσι ωστε να στην ενηλικη ζωη τους να ειναι ατομα υπευθυνα και ισσοροπημενα.

εγω σαν παιδι δεν θυμαμαι να με πηγαν σινεμα..και στο λουνα παρκ πηγα λιγες φορες.η οικογενεια μου ομως ηταν παντα αγαπημενη..μια γροθια..οι γονεις μου με εμαθαν να παταω στα ποδια μου, να ειμαι δικαιος και ανεξαρτητος ανθρωπος.αυτος ειναι ο ρολος του γονιου.

αν νιωσω πως αυτο θα το καταφερω σε ενα, σε δυο η σε πεντε παιδια..τοσα θα κανω..

 

Επιτέλους και κάτι σωστό εδώ μέσα! Θα αρχίσω να δαγκώνω με τα άλλα που διαβάζω

 

Συνεχίστε να πιστεύετε ότι τα χρήματα είναι το παν και με αυτά θα εξαγοράσετε την αγάπη των παιδιών σας! Συνεχίστε να πιστεύετε ότι δε μπορείτε να τα διδάξετε να μην είναι άπληστα και ότι θα σας φαληρίσουν. Διάολε ο αδερφός μου ούτε 6 χρονών δεν ήταν (2 χρόνια μεγαλύτερος) όταν εγώ του έλεγα όταν πηγαίναμε σε σούπερ μάρκετ "θέλω και αυτό το παιχνίδι... και αυτό... και αυτό" και εκείνος μου έλεγε "θα ρωτήσουμε πρώτα τη μαμά και το μπαμπά αν έχουν λεφτά...".

 

Αν όντως υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, μην προχωράτε σε 2ο. Αν όμως ο λόγος είναι γιατί μπορεί να τους λείψει το ιδιωτικό σχολείο, ε ας πάνε και σε δημόσιο. Λύσεις υπάρχουν! Τα παιδιά εμάς έχουν ανάγκη, τους γονείς τους. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

[vasdeli]

η επιλογη του αν και ποσα παιδια θα κανει ο καθενας, για μενα, δεν θα πρεπει να στηριζεται στο ποσα υλικα αγαθα μπορει να του προσφερει, αλλα στο ποσο μπορει να τα μεγαλωσει ετσι ωστε να στην ενηλικη ζωη τους να ειναι ατομα υπευθυνα και ισσοροπημενα.

εγω σαν παιδι δεν θυμαμαι να με πηγαν σινεμα..και στο λουνα παρκ πηγα λιγες φορες.η οικογενεια μου ομως ηταν παντα αγαπημενη..μια γροθια..οι γονεις μου με εμαθαν να παταω στα ποδια μου, να ειμαι δικαιος και ανεξαρτητος ανθρωπος.αυτος ειναι ο ρολος του γονιου.

αν νιωσω πως αυτο θα το καταφερω σε ενα, σε δυο η σε πεντε παιδια..τοσα θα κανω..

 

Επιτέλους και κάτι σωστό εδώ μέσα! Θα αρχίσω να δαγκώνω με τα άλλα που διαβάζω

 

Συνεχίστε να πιστεύετε ότι τα χρήματα είναι το παν και με αυτά θα εξαγοράσετε την αγάπη των παιδιών σας! Συνεχίστε να πιστεύετε ότι δε μπορείτε να τα διδάξετε να μην είναι άπληστα και ότι θα σας φαληρίσουν. Διάολε ο αδερφός μου ούτε 6 χρονών δεν ήταν (2 χρόνια μεγαλύτερος) όταν εγώ του έλεγα όταν πηγαίναμε σε σούπερ μάρκετ "θέλω και αυτό το παιχνίδι... και αυτό... και αυτό" και εκείνος μου έλεγε "θα ρωτήσουμε πρώτα τη μαμά και το μπαμπά αν έχουν λεφτά...".

 

Αν όντως υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, μην προχωράτε σε 2ο. Αν όμως ο λόγος είναι γιατί μπορεί να τους λείψει το ιδιωτικό σχολείο, ε ας πάνε και σε δημόσιο. Λύσεις υπάρχουν! Τα παιδιά εμάς έχουν ανάγκη, τους γονείς τους. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

 

Συμφωνώ απόλυτα!Το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στο παιδί σου είναι να του προσφέρεις ένα αδερφάκι!

[Μαριλίνα]

αν έχουμε μεγαλωσει το παιδι μας καλα,του καλύπτουμε τις αναγκες του ,ειναι ευτυχισμενο λέτε να του μείνει απωθημενο αν θα του χουμε κάνει αδερφάκι?

 

Η απάντηση είναι

ΝΑΙ

Στο λέει ένα μοναχοπαίδι που δεν στερήθηκε τίποτα, είχε από πάνω του γονείς και παππούδες, πήγε στο Αρσάκειο, είχε γενναίο χαρτζιλίκι κλπ.

Ακόμα και σήμερα - μιας και υπήρχε τόση οικονομική άνεση - κατηγορώ τους γονείς μου που δεν μου κάνανε αδελφάκι!!

[ΜΑΡΥ.Τ]

«Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας.

Είναι οι γιοι και οι θυγατέρες της Ζωής

που ενδιαφέρεται για τον εαυτό της.

Βγαίνουν μέσα από σας, όχι όμως για σας.

Και αν είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας,

όχι όμως και τις σκέψεις σας.

Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.

Μπορείτε να στεγάσετε τα σώματά τους,

όχι όμως τις ψυχές τους.

Γιατί οι ψυχές τους ζουν στο σπίτι του αύριο,

που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε,

ούτε ακόμα στα όνειρά σας.

Μπορεί να προσπαθείτε να είστε σαν κι αυτά,

Όμως μην επιδιώκετε να τα κάνετε σαν εσάς.

Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω,

Ούτε μένει με το χθες».

 

στίχοι του Χαλίλ Γκιμπράν από τον "Προφήτη"

 

Συμφωνώ απόλυτα και οι παραπάνω στίχοι με καλύπτουν απόλυτα.

Και να ενημερώσω ότι είμαι μοναχοπαίδι κι εγώ κ ο άντρας μου.

Και παρέες βρήκαμε, και ανθρώπους να ταιριάξουμε βρήκαμε...

Πάντα ήθελα αδερφάκι, ο άντρας μου όχι...

Ναι, θα ήθελα κι εγώ να κάνω 2ο παιδί, αλλά όχι για να μην είναι μόνο του το 1ο, αλλά επειδή αγαπάω τα παιδιά, και θα ήθελα να φέρω στον κόσμο πολλά, όμως το θέμα είναι να μπορείς κ να τα ζήσεις. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό που πρέπει να σκεφτόμαστε κ όχι να προσφέρουμε παρέα στο παιδί που ήδη έχουμε, παρέα θα βρεί κ στο σχολείο κ στη γειτονιά κ παντου.

Τέλος πάντων, δεν θα συνεχίσω, διότι σέβομαι την γνώμη του κάθε ανθρώπου.

Συνεχίστε την συζήτησή σας, εγώ ήθελα απλά να πώ την άποψή μου...

 

Συμφωνώ απόλυτα και με τις δυο!!!!!

[vasdeli]

αν έχουμε μεγαλωσει το παιδι μας καλα,του καλύπτουμε τις αναγκες του ,ειναι ευτυχισμενο λέτε να του μείνει απωθημενο αν θα του χουμε κάνει αδερφάκι?

 

Η απάντηση είναι

ΝΑΙ

Στο λέει ένα μοναχοπαίδι που δεν στερήθηκε τίποτα, είχε από πάνω του γονείς και παππούδες, πήγε στο Αρσάκειο, είχε γενναίο χαρτζιλίκι κλπ.

Ακόμα και σήμερα - μιας και υπήρχε τόση οικονομική άνεση - κατηγορώ τους γονείς μου που δεν μου κάνανε αδελφάκι!!

 

[mata]

Ιουλίτα μου, νομίζω ότι ο καθένας έχει τη γνώμη του πάνω στο θέμα αυτό. Η γνώμη αυτή επηρρεάζεται από πολλούς παράγοντες

1)προσωπικά βιώματα του καθενός,

2)η οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται

3)η βοήθεια που υπάρχει για το παιδί που ήδη έχει,

4)το ωράριο της δουλειάς

5)ο χαρακτήρας

6)οι αντοχές του καθενός

7)τα θέλω του καθενός

 

Όπως είδες ο καθένας έχει τη γνώμη του και φυσικά όλες οι γνώμες έχουν τα επιχειρήματα τους, που για άλλον φαίνονται σωστά και για άλλον λάθος.

Είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα, και από τις πιο σοβαρές αποφάσεις της ζωής μας.

Νομίζω ότι εσύ πρέπει να ζυγίσεις τα πράγματα καλά, να δείς τα υπερ και τα κατά, να αναρωτηθείς τους λόγους που το θέλεις και τους λόγους που ίσως σε κάνουν να νοιώθεις ενδοιασμούς για να το κάνεις.

Ίσως δεν είσαι ακόμα τόσο σίγουρη, και χρειάζεσαι λίγο χρόνο ακόμα για να ωριμάσει η ιδέα μέσα σου. Νομίζω πώς στην περίπτωση που κάποιος νοιώθει δίλημμα, ο χρόνος είναι ο καλύτερος σύμβουλος.

Πιστεύω ότι η κάθε απάντηση θα διαφερει από την άλλη, γιατί απλά είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι.

Σου εύχομαι να ξεκαθαρίσεις αυτό το εσωτερικό σου δίλημμα, χωρίς όμως άγχος και βιασύνη!!!

[ngeo23]

Καλησπερα και απο εμενα. Με τον αντρα μου σκεφτομαστε για 2ο παιδι και σχετικά σύντομα. Ηδη κουραζομαι αρκετα, μου λειπει η δουλειά μου, οι βόλτες μου, τα εξω μου, τα λουσα μου και πολλά άλλα αλλα θελω να δωσω στο παιδι μου ενα αδερφακι, θελω να περασω τοοοοοσο πολύ την εγκυμοσύνη, τις πρώτες μέρες και πολλά άλλα. Ηδη εχουμε πολλά έξοδα και θα εχουμε περισσοτερα αργοτερα αλλα θα τα καταφερουμε οπως ολοι που ειναι και χειροτερα απο εμας (μια χαρα στην τελική είμαστε)

Ερχομαι στο προκείμενο. Κανένας απολυτως δεν μπορει να σε κατηγορήσει ή να σε κατακρίνει για τιποτα! Στο κατω κατω ποιος ειναι αυτος για να το κανει. Βγαζοντας το οικονομικό που είναι ποοοοολύ σημαντικό καθώς οι δυσκολίες φέρνουν μαζί και άλλα προβλήματα μπορει να μη θελεις και για αλλους λογους. Μια πολύ δυσκολη εγκυμοσύνη, δυσκολα πρωτα χρονια με το παιδι, φοβος για το μελλον και πολλά άλλα.

Ο καθενας κρινει τον εαυτο του και κανεναν αλλο. Δηλαδή τι θα πειτε σε καποια που επιλέγει να τερματισει μια υγιή εγκυμοσύνη. Μην είμαστε τοσο σκληροί...

Αν νομίζεις οτι ειναι καλό να εχεις 2 παιδια και για εσενα και για τα παιδια σου αλλα δεν κανεις πχ γιατι θα χαλασει παλι το σωμα σου, γιατι δεν μπορεις το ένα ή το αλλο να σε πω εγωίστρια...Αλλά δε νομιζω να ισχυει κατι τετοιο!

Η γιαγια και ο παπους μου κανανε 1 παιδι παρόλο που μπορουσαν και δευτερο. Ο μπαμπας μου πεθανε οταν ηταν 38 και απο τοτε ηταν μονοι τους...Σιγουρα το μετάνιωσαν και το εχουν πει. Δε ρωτησα γιατι και πως αλλα ειπαν οτι θα επρεπε να κανουν και αλλο παιδι.

Επισης, φαντασου να παθω κατι εγω και ο αντρας μου και να ειναι το παιδι μου μονο του...(Βαζω τον εαυτο μου γιατι κανω τετοιες σκεψεις, ανθρωποι είμαστε)

Σκεψου τι θελεις ή γιατι δεν θελεις αλλα κανενας δεν πρεπει να σε κρίνει για αυτό που σκεφτεσαι και θελεις. Ασε που αργοτερα μπορει και να αλλαξεις γνωμη...

Να σαι καλά και συγγνωμη για τα πολλά!

[evoula k]

Γειά λοιπόν και από μιά πολύτεκνη μαμά, που στην αρχή δεν ήθελε να κάνει παιδιά!!

Δεν θα σας πώ ότι ήταν εύκολο, ούτε συναισθηματικά, ούτε οικονομικά ούτε και σωματικά (τέσσερεις καισαρικές).

Όμως αυτό που σου προσφέρουν τα παιδιά πέρα από το καθημερινό τους γέλιο και το γλυκό τους φιλί, την ενέργεια που γεμίζουν το σπίτι, είναι και η ωριμότητα, η σοφία, η υπομονή, η αγάπη, η κατανόηση, το κουράγιο που σου δίνει η κάθε μέρα μαζί τους.

Από την άλλη για τα παιδιά πέρα από τις στιγμές μου αρπάζονται κι μαλώνουν για χαζά παιγνίδια (όταν δεν υπάρχουν παιχνίδια δεν μαλώνουν) είναι πάντα παρέα και παίζουν, έχουν κάποιον να μοιραστούν τις παιδικές τους ανησυχίες και πραγματικά το λένε ότι είναι ευχαριστημένα που έχουν αδέλφια και καμαρώνουν που είναι πολλά.

Δεν είμαστε πλούσιοι, ούτε και φτωχοί. Δεν στερούνται τίποτε τα παιδιά αλλά δεν υπάρχουν υπερβολές στη ζωή τους.

Πέρα από αυτό έχουν μάθει την αυτονομία πιο γρήγορα και μέρα με την μέρα διδάσκονται βιωματικά τον σεβασμό, την δίκαιη συμβίωση, και αποκτούν πολλές αρετές καθώς βοηθούν το ένα το άλλο.

Ο χρόνος θα δείξει αν αυτά τα παιδιά θα είναι πιο ολοκληρωμένα και ευτυχισμένα από άλλα που μεγαλώνουν με μεγαλύτερη πολυτέλεια.

[mamyb]

Η γνώμη μου είναι ότι 1 παιδί ίσον με κανένα. Την οικογένεια την αισθάνεσαι περισσότερο όταν υπάρχουν τουλάχιστον δύο παιδιά. Αυτά σας κάνουν οικογένεια και σας κάνουν να ξεχνάτε ότι δεν είστε απλά πλέον οι δυο σας μόνο ζευγάρι. Έχετε και τα σποράκια σας να σας παιδεύουν ευχάριστα

υπαρχουν και οι μονογενεικες , υπαρχουν και οι κοπελες με προβληματα γονημοτητας υπαρχουν και οι αντρες με τα ιδια προβληματα , υπαρχουν και και και ....

θελω να πιστευω οτι γραφεις με σκοπο να δειξεις ποσο καλος πατερας εισαι και ποσο πολυ αγαπας την οικογενειας σου ....αν ειναι ετσι κανεις δεν σου ζητησε και κανεις δεν σε μετρησε...απλα να προσεχουμε λιγο και τι λεμε .... δλδ εγω που λατρευω τα παιδια αλλα εχω ενα ΚΑΙ ΔΝΕ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ... : καταρχας δεν εχω παιδι εχω παιδι φαντασμα (ναι α ληθεια ειναι αυτο , οταν κανει ζημιες ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΩ χαχαχαχαχ) κατα δευτερον δεν εχω οικογενεια καν γιατι δε εχω αντρα και εχω ενα οπως προειπα παιδι και κατα τριτον .... (ασε θα πω χοντραδα και δνε μαπορω να ζητησω και συγνωμημετα )

Διαβάστε καλύτερα τι έγραψα. Έγραψα για αυτούς που μπορούν να κάνουν δεύτερο και δεν κάνουν. Οταν λέω μπορούν δεν εννοώ παθολογικά. Ο οικονομικός λόγος για παράδειγμα είναι σημαντικός για παράδειγμα να μη σου επιτρέπει περισσότερα παιδιά.

 

Οταν αποφασίζουμε να κάνουμε παιδιά, είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε κάποια πράγματα από την δική μας τη ζωή για να προσφέρουμε όσο μπορούμε στα παιδιά μας.

δνε υπαρχει λιστα μωρε με ποιους μπορουν και ποιους οχι να κανουν κι αλλα παιδακια .... να θα σου πω κατι .. αν αγαπας τοσο τα παιδια μπορεις να ασχοληθεις και με ενα επαγγελμα που εχει να κανει με παιδια ...ετσι θα εχεις συνεχεια παιδια κοντα σου ...

 

απλά εμείς οι γυναίκες πολύ χαϊδευόμαστε στο forum ώρες ώρες...

μου αρεσε αυτη η εκφραση για αυτο την εβαλα χαχαχαχαχαχχα

 

Το δεύτερο παιδί ελπίζω να βοηθήσει σε αυτή την κατάσταση.

τωρα αν κανεις παιδι για να ΒΟΗΘΗΣΕΙ εχεις χανατκωσει με το συμπαθιο και τα δυο σου παιδια .....(παιδοψυχιατρικος μιλωντας παντα)

 

Ένα ίσον κανένα με την έννοια ότι θα νιώσεις την απουσία του πολύ πιο εύκολα από ότι με περισσότερα παιδιά. Θα σου λείψει όταν θα πάει στο σχολείο και στις άλλες του υποχρεώσεις, ενώ όταν έχεις περισσότερα παιδιά όλο και κάποιο θα είναι εκεί να σου γεμίζει την ζωή.

και να! μου εγραψες αυτο και με εστειλες.... τεσπα ο καθενας οριζει το λαθος και το σωσστο μονος του αλλα αν εισαι να ανταλαξεις αποψεις θα δεις αποκαποιους αν θρωπους να σου λενε οτι αυτο ειναι λαθος ...(τεσπα υπαρχουν πολλα βιβλια παιδοψυχολογιας που μιας και ασχοληαι με τα παιδακια σου καλο ειναι να τα αγορασεις ....ετσι μωρε να ρηξεις μια ματια ...ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΤΟ ΛΕΩ)

 

Η χαρά αυτή πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό τους. Θέλετε να είστε διπλά χαρούμενοι, κάνετε δύο παιδιά, τριπλά τρία κοκ.

βρε παιδι μου κι εσυ ....με αυτην την λογικη πολλαπλασιαζονατι και τα εξοδα αλλα και τα προβληματα ...η ανατροφη ενος παιδιου δεν ειναι μονο χαρες και δεν βασιζετε σε μαθηματικα..πχ προσθετεις πεντες χαρας πλιν τρεις λυπες επι δυο ιωσεις = ε...εχω μια ευτυχησμενη οικογενεια.... τα παω καλα σαν πατερας ...διαφωνω!

αυτα τα ολιγα

σας φιλω και παω να παιξω με το παιδι φαντασμα !!!χαχαχαχαχαχ

[nnm004]

αποφασησα και εγω να πω τη γνωμη μου , εχω ξαναγραψει σε ενα ιδιο θεμα και η αληθεια ειναι οτι ημουνα λιγακι σκληρη , τεσπα ηταν και οι ορμονες τις εγκυμοσυνης τοτε . Εγω ημουνα και ειμαι μοναχοπαιδι , δεν μπορω να πω οτι περασα καλα ως μοναχοπαιδι ουτε στην παιδικη ηλικια ουτε τωρα επειδη ουσιαστικα ειμαι μονη χωρις εναν αδελφο ή μια αδελφη , οι γονεις μου ομως οταν κανανε εμενα ηταν ηδη πολυ προχωρημενοι σε ηλικια οποτε ηταν οντος αρκετα δυσκολο να κανοΥνε και 2ο παιδι .Απο την αλλη και νεοτεροι να ητανε δεν νομιζω οτι το ειχανε σκοπο , εγω γενικως πριν γνωρισω τον αντρα μου και ανθρωπο μου δεν σκεφτομουνα καν να κανω παιδια στη ζωη μου , μετα ομως που γεννησα τον Κωνσταντινο ειδα ποσο πολυ λαχταρα ειχα για μεγαλη οικογενεια , μου αρεσει ενα σπιτι γεματο παιδια , ενα σπιτι παιδοτοπο 11 μηνες εμεινα εγκυος στο 2ο και λεμε σε 2 χρονια να παμε για το 3ο , το σωμα με τις εγκυμοσυνες ειναι στο δικο μας χερι καθαρα αμα θα το χαλασουμε , και το λεω αυτο επειδη στην πρωτη εγκυμοσυνη εβαλα 25 κιλα , τα εχασα ολα λιγο πριν μεινω εγκυος στο 2ο και στη 2η εγκυμοσυνη τερματησα με 2 κιλα λιγοτερο απο οτι ειχα αρχησει , τρεφομουνα υγιεινα και σωστα ακριβως επειδη δεν ηθελα να βαλω βαρος. Βοηθεια δεν εχουμε με τα μικρα , ουτε απο μαμα ουτε απο πεθερα και σιγουρα κουραζομαστε αρκετα , και σιγουρα εχει αποκλειστει το ενδεχομενο να εργαστω ξανα τα επομενα 5 χρονια , σιγουρα δεν βγαινουμε ποτε μονοι μας και ενοειτε οτι ξεχναμε ξενυχτια σε διασκεδαστικα κεντρα κτλ , ιδιαιτερα στα θεματα διασκεδασης τα ειχα βαρεθει προσωπικα 6-7 χρονια πριν ετσι και αλλιως , με τον Πανο ποτε δεν βγηκαμε σε μπουζουκια ή κλαμπ ακομα και μονοι που ημασταν .

Θεωρω οτι ενα 2ο παιδι ειναι το μεγαλυτερο δωρο που μπορει κανεις να κανει στο παιδι του και στον εαυτο του .

[ngeo23]

Η χαρά αυτή πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό τους. Θέλετε να είστε διπλά χαρούμενοι, κάνετε δύο παιδιά, τριπλά τρία κοκ.

βρε παιδι μου κι εσυ ....με αυτην την λογικη πολλαπλασιαζονατι και τα εξοδα αλλα και τα προβληματα ...η ανατροφη ενος παιδιου δεν ειναι μονο χαρες και δεν βασιζετε σε μαθηματικα..πχ προσθετεις πεντες χαρας πλιν τρεις λυπες επι δυο ιωσεις = ε...εχω μια ευτυχησμενη οικογενεια.... τα παω καλα σαν πατερας ...διαφωνω!

αυτα τα ολιγα

σας φιλω και παω να παιξω με το παιδι φαντασμα !!!χαχαχαχαχαχ

 

 

δεν ξερω αν θα μπορουσα να το θεσω καλύτερα...χωρις παρεξήγηση

[tao]

-καλησπέρα, διάβασα όλες τις σελίδες. ενδιαφερον το θέμα και τα όσα βγήκαν από τη συζήτηση! ήθελα απλά να καταθέσω την εμπειρία μου.

όταν κάναμε τη δέυτερη μικρή μας από τα πρώτα που είπα ήταν: τωρα γίναμε πραγματική οικογένεια...! μην το ερμηνεύσετε όπως θέλετε. εννοούσα τότε και ένιωθα πως όσο είχαμε το ένα είμαστε ένα ζευγάρι με ένα παιδάκι, πηγαίναμε σχεδόν όπου και πριν μαζί με το τοσοδούλι μας μωρό, ήταν τόσο ευκολο να κυκλοφορούμε μαζί του -καθότι και φανατικοί του μάρσιπού και μητρικού θηλασμού- οπότε δεν είχαμε αλλάξει συνήθειες- το ξενύχτι που προστέθηκε εξαιρείται - με το δεύτερο όμως τέρμα μάρσιπος, τέρμα περίπατοι, τέρμα τα χαλαρά όλα έπρεπε να κουβαληθούν εις διπλούν, και τα δυο είχαν τη δική τους προικα, και ένα αυτοκινητάκι που έπρεπε να πάρουμε για τις μετακινήσεις της φαμίλιας μάλλον βάρος μας ήταν καθώς η σαλονικα δε φημίζεται για το εύκολο παρκάρισμα!

από την άλλη εμείς είμασταν τρια αδέρφια, οί γονείς μας μεγάλωσαν με ένα μισθό, δεν πήγαμε παρά αγγλικά, δεν παρακολουθούσαμε φροντηστήρια, δεν είχαμε αυτοκίνητο να πάμε καμία βολτίτσα... κάποιες στιγμές μου λείπανε όλα αυτά... μα δεν μου έλειψε καθόλου η παρεούλα, ειχα τα αδέρφια μου, δεν μου έλειψαν οι ατελείωτες συζητήσεις γιατί ήμουν και παιδί που ήθελα το κάτι παραπάνω -ήθελα για παράδειγμα να μάθω ζωγραφική- εθα μάθω κάπια στιγμή ζωγραφική δε χάθηκε ο κόσμος! και στα γράμματα σαίνι η δικιά σας, το τραβούσε ο οργανισμός μου, οπότε τι και αν δεν πήγα ιδιώτικό!!!! τώρα επικοινωνώ με τα αδέρφια μου μέσω τηλεφώνου, αλλά σαν να μαστε δίπλα, καθημερινά, ας είναι καλά τα καρτοκινητά με τους φτηνούς χρόνους ομιλίας, άλλη κάρτα για τον έναν, άλλη για την άλλη!!!

η εμπειρία φοβερή, πριν τέσσερα χρόνια έλεγα τέρμα τα παιδιά φ΄τανουν τα δύο, έιναι να μην το χεις, με τρωγε τώρα προσπαθούμε για το τρίτο, μακάρι ο θεούλης να μας χαρίσει αυτό και ένα ακόμα... το ξέρω πως δε θα κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ, αλλά θα κάνουν κάποια, θα μάθουν να σκέφτονται, να προσεγγίζουν και να αγαπάν τη γνώση, να σέβονται και να εκτιμούν, να παλέυουν και ναι θα μάθουν πως έχουν ο ένας τον άλλο.

τι άλλο να θέλει κανείς, αυτό δεν είναι ο κόσμος όλος;

αυτός είναι ο δικός μου μικρόκοσμος, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να συμφωνήσει, απλά έτσι το χω ξεκαθαρίσει εγώ με τον εαυτό μου, ο καθένας λοιπόν πλάθει το δικό του μικρόκοσμο αρκεί να παλεύει, να γελά και να μπορεί να τον δικαιολογήσει

σόρυ για το μέγαλο ποστ.

[Panoz]

όταν κάναμε τη δέυτερη μικρή μας από τα πρώτα που είπα ήταν: τωρα γίναμε πραγματική οικογένεια...! μην το ερμηνεύσετε όπως θέλετε. εννοούσα τότε και ένιωθα πως όσο είχαμε το ένα είμαστε ένα ζευγάρι με ένα παιδάκι, πηγαίναμε σχεδόν όπου και πριν μαζί με το τοσοδούλι μας μωρό, ήταν τόσο ευκολο να κυκλοφορούμε μαζί του -καθότι και φανατικοί του μάρσιπού και μητρικού θηλασμού- οπότε δεν είχαμε αλλάξει συνήθειες- το ξενύχτι που προστέθηκε εξαιρείται - με το δεύτερο όμως τέρμα μάρσιπος, τέρμα περίπατοι, τέρμα τα χαλαρά όλα έπρεπε να κουβαληθούν εις διπλούν, και τα δυο είχαν τη δική τους προικα, και ένα αυτοκινητάκι που έπρεπε να πάρουμε για τις μετακινήσεις της φαμίλιας μάλλον βάρος μας ήταν καθώς η σαλονικα δε φημίζεται για το εύκολο παρκάρισμα!

 

Αυτό ακριβώς αισθάνθηκα και εγώ όταν ήρθε το δεύτερο. Τότε ένιωσα περισσότερο την οικογένεια. Ο καθένας μας έχει στην αγκαλίτσα του και από ένα και πλέον το να αισθάνεσαι ανεξάρτητος και ότι έχεις άνεση κινήσεων έχει πάει περίπατο.

 

Για την aria146 ας κάνει ένα κόπο να διαβάσει και τις άλλες μαρτυρίες των μελών σε αυτό το thread, που είναι πολυ αξιόλογες. Δεν έχω ακούσει κανέναν να έχει μετανοιώσει που έκανε δεύτερο, τρίτο ή ν-οστο παιδί. Αντίθετα η πλειοψηφία των ζευγαριών που έχει μείνει στο ένα παιδί, μετά από χρόνια το μετάνοιωσε. Τα πάντα στην ζωή είναι να ενεργείτε με σκοπό να μην μετανοιώσετε ποτέ για τις επιλογές σας. Εύχομαι το ότι τώρα δε γουστάρεις να κάνεις 2ο παιδί να το γουστάρεις για πάντα, γιατί είναι μεγάλο το μαράζι αν το μετανοιώσεις μελλοντικά.