Cosleeping Συνκοίμηση Co-Bedding

[dimmi]

Παντως παροτι τον εχω στην κουνια κολλητα με το κρεβατι μου με το που ξυπναει κοιταει πως θα ερθει στο διπλο.Μεχρι τον 7ο δεν ειχε καταλαβει πως μπορει να περασει διπλα και ηταν καλα.Τωρα πλεον ακομα και μεσα στην νυχτα κατι φορες ξυπναει και μου ερχεται στο κρεβατι.Οποτε και παλι τη μιση νυχτα μαζι μου στο διπλο κοιμαται.

αγάπη μου, τί γλυκό! Μια χαρά! δε με νοιάζει ας κοιμάται μαζί μας πιο μεγάλο, αλλά για όταν είναι βρεφάκι φοβάμαι, ναι θα ακουστεί γελοίο αλλά φοβάμαι μην το πλακώσω το μωρό.

Εντάξει 7 μηνών είναι πιο...γεροδεμένα και ελπίζω να μη φοβάμαι πια κι γω

[mlne]

Εχετε αναρωτηθει ποτε πως ανετρεφαν τα παιδια τους οι ανθρωποι προτου εκπολιτιστουν;

Ποια ηταν η συνηθης διαρκεια του θηλασμου και αν οι μητερες κοιμοντουσαν οι μητερες με τα παιδια τους;

 

Διαβαστε αυτο το πολυ ενδιαφερον αρθρο:

 

"Η αγνότητα των πρωτόγονων"

 

http://gr.contrainfo.espiv.net/2011/03/25/h-agnothta-twn-prwtogonwn/

 

Παραδοσιακες πρακτικες, ενστικτα, πολιτισμος και αλλοτριωση.

[kassiani]

Το θέμα μου είναι ότι η κατάσταση στο σπίτι είναι τεταμένη, είμαι σε διαδικασία διαζυγίου, η μικρή έχει βρεθεί σε τσακωμούς κλπ και δεν ξέρω πόσο καλό είναι να την έχω συνέχεια κολλημένη δίπλα μου. Εμένα με ηρεμεί που κοιμάμαι αγκαλίτσα με την σκατούλα μου και επιπλέον με βολεύει απίστευτα αφού σαπίζουμε μέχρι τις 11 το πρωί.

Έχω να σκεφτώ όμως και την ανεξαρτητοποίησή της. Βέβαια είναι πολύ κοινωνικό μωρό, φοβάμαι όμως μην πάθει πατατράκ με αυτό που κάνω. Κάπου είχα διαβάσει ότι το co-bedding είναι μέχρι το έτος (περίπου), οπότε θεωρούσα πως είναι καλή εποχή να το σταματήσουμε

 

To υπαρχει αυτο το σοβαρο προβληαμ στην οικογενεια, κανει την επαφη με τη μητερα ακομη πιο αναγκαια για το παιδι.

 

Οσο για την ανεξαρτητοποιηση, τα πιο πραγματικα ανεξαρτητα παιδια και ενηλικες ειναι αυτοι που εισεπραξαν αγαπη και επαφη απο τη μητερα τους ΚΑΘΕ φορα που την ειχαν αναγκη, χωρις συγκεκριμενους κανονες και ωραρια.

 

Μην ακουσεις ουτε τη δικη μου γνωμη ουτε κανενος.

Ακου τον εαυτο σου, το παιδι σου, το ενστικτο σου.

Μεσα μας παντα ξερουμε την απαντηση

[kassiani]

Εχετε αναρωτηθει ποτε πως ανετρεφαν τα παιδια τους οι ανθρωποι προτου εκπολιτιστουν;

Ποια ηταν η συνηθης διαρκεια του θηλασμου και αν οι μητερες κοιμοντουσαν οι μητερες με τα παιδια τους;

 

Διαβαστε αυτο το πολυ ενδιαφερον αρθρο:

 

"Η αγνότητα των πρωτόγονων"

 

http://gr.contrainfo.espiv.net/2011/03/25/h-agnothta-twn-prwtogonwn/

 

Παραδοσιακες πρακτικες, ενστικτα, πολιτισμος και αλλοτριωση.

 

Εχετε επισης σκεφτει ποσο φοβερα ανεξαρτητα, αυτονομα και δυνατα ειναι τα παιδια αυτων των πολιτισμων που θεωρουν τη συνυπαρξη απλα φυσιολογικη?

 

Μιλαμε εμεις στον δυτικο κοσμο για ανεξαρτητοποιηση, οταν μεχρι τα 20 (και βαλε) μας τα εχουν ολα στο χερι και δεν προσφερουμε τιποτα στο απιτι.

 

Αυτα τα παιδια που θηλαζουν και κοιμουνται με τις μαναδες τους μεχρι τα 3,4,5 (αναλογα με την αναγκη τους την οποια ακουνε και σεβονται) συμμετεχουν απο την παιδικη ηλικια σε ολες τις υποχρεωσεις του σπιτιου και ειναι ικανα να επιβιωσουν.

[Clelia]

kassiani τελικά δεν κάνω καμία προσπάθεια. Όντως σκέφτηκα ότι είναι χειρότερο αυτή την δεδομένη χρονική στιγμή να με αποχωριστεί. Έχουμε καιρό μπροστά μας, άλλωστε είπαμε: κοιμάμαι με την καλύτερη παρέα! Είμαι πανευτυχής!!

[whodunnit]

Καλησπέρα!

 

Κοιμάμαι με την 11 μηνών κόρη μου εδώ και 15 περίπου μέρες αφού πέρασα 2 και μήνες σηκώνοντάς την και βάζοντάς την πίσω στην κούνια της κάθε φορά που ξύπναγε. Έπαθα τενοντίτιδα και υπέκυψα στη φύση. Δεν το μετανιώνω καθόλου και χαίρομαι να διαβάζω τα σχόλια άλλων γονιών που κοιμούνται μαζί με τα παιδιά τους.

 

Ως αρχάρια στο θέμα έχω κάποιες ερωτήσεις για την πρακτική πλευρά του θέματος και θα το εκτιμούσα αν κάποιος που το έχει περάσει μπορεί να προτείνει λύσεις.

 

Κατ'αρχήν η ασφάλεια. Σε αυτή τη φάση η μικρή κοιμάται ανάμεσα σε μένα και τον άντρα μου. Δεν μπορώ να ακουμπήσω το κρεβάτι στον τοίχο γιατί μένει κενό (εσοχή από κολώνα) και επειδή είναι εξωτερικός τοίχος έχω την αίσθηση ότι θα είναι ψυχρός (χάλια μόνωση). Η ερώτηση είναι, να συνεχίσω να την έχω στη μέση ή να κολλήσω την κούνια δίπλα στο κρεβάτι αφαιρώντας το κάγκελο; Θα πρέπει να σηκώσω το στρώμα και φοβάμαι μήπως πέσει.

 

Ερώτηση δεύτερη. Μου αρέσει πολύ να κοιμάμαι με ένα ζεστό πάπλωμα σκεπασμένη μέχρι το σαγόνι. Έχοντας όμως διαβάσει τις οδηγίες για ασφαλές co-sleeping αποφάσισα να πάρω δύο μονά παπλώματα, ένα για τον άντρα μου και ένα για μένα και βάζω τη μικρή στον υπνόσακο. Εγώ σκεπάζομαι μέχρι τη μέση περίπου για να έχει πρόσβαση στο στήθος και φοράω και μια ζακέτα. Αλλά ακόμα κρυώνω. Και μου πέφτει το πάπλωμα γιατί προσπαθώ να μην σκεπάσω το παιδί και υπερθερμανθεί. Εσείς πως τα βγάζετε πέρα το χειμώνα; Χρησιμοποιεί κάποια διπλό πάπλωμα;

[Clelia]

whodunnit κάνεις co-bedding με την κορούλα?? Στο πυρ το εξώτερον!!! Πλάκα κάνω!! Ακόμα co-bedding κάνω κ τρελλαίνομαιαιαιαι!!!

 

Μπορείς να την έχεις στην μέση ΕΚΤΟΣ κ αν κοιμάται ο άντρας σου βαριά!!! Δλδ αν υπάρχει περίπτωση να την πλακώσει. Αν κ πιστεύω πως 11 μηνών μωρό αν το πειράξεις στον ύπνο, θα σου χώσει σφαλιάρα!!

 

Λοιπόν, την μία κ μοναδική φορά που αποφάσισα να βγω βράδυ (άσε, αποτυχία μεγάλη για άσχετους λόγους από το μωρό), την άφησα στους γονείς μου κ έχουν το ίδιο πρόβλημα με την ξεκούδουνη κολώνα στον τοίχο --> έβαλαν πολλά μαξιλάρια (πολλά! 5-6 μαξιλάρια!!) και κάλυψαν το κενό του τοίχου. Κατάλαβες τι εννοώ? Έκαναν πύργο με μαξιλάρια ώστε να μην βρει κενό το μωρό κ πέσει!!

 

Θα κάνεις ό,τι σε βολεύει αγαπούλα!! Πιστεύω πως θα κοιμάσαι με το 1 μάτι ανοιχτό, οπότε θα δεις κ θα πράξεις αναλόγως!!

 

Σχετικά με την 2η ερώτηση: κοιμάμαι με το πάπλωμα μέχρι το στήθος κ το μωρό είναι σε υπνόσακο. Κ να την σκεπάσει το πάπλωμα δεν παθαίνει τπτ - αν κ προσέχω να μην συμβει για να μην την "σκάσω".

Αν κρυώνεις να φοράς πουκάμισο, ανοιχτό στο βυζί για να την θηλάζεις!

 

Έχετε αυτόνομη θέρμανση? Ρύθμισέ την στους 18 βαθμούς. Θα σκας ούτως ή άλλως. Αν δεν έχετε, να φοράς φανέλα άνετη στο στήθος κ πουκάμισο κ κολάν!!

[whodunnit]

Χεχε, με βλέπω εσκιμώο. Θα φορέσω ότι έχω και δεν έχω από πάνω γιατί είμαι κρυουλιάρα. Δυστυχώς δεν έχω αυτόνομη και το σπίτι είναι μπρρρρ!!!!

 

Με το co-bedding έχω κάνει τη φοβερή ανακάλυψη ότι το πάνω βυζί με λίγη προσπάθεια φτάνει στο μωρό για να μην αλλάζουμε θέση. Και δεν έχω και πολύ πλούσια "προσόντα".

 

Ευχαριστώ, Clelia!

[whodunnit]

Άλλη μία ερώτηση.

 

Εμείς το βράδυ θηλάζουμε στο κρεβάτι και μετά τη βάζω στην κούνια να κοιμηθεί μέχρι να πάω και εγώ για ύπνο. Ξυπνάει κάποιες φορές αλλά την ξαναβάζω στην κούνια. Εσείς πώς κάνετε τη μετάβαση;

[Clelia]

Ποια μετάβαση καρδούλα μου? Co-bedding, δίπλα μου κοιμάται!

Δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτή σου την ερώτηση, ίσως κάποια άλλη μανούλα. Αλλά σε αυτό το θέμα, χλωμό: κοιμόμαστε αγκαλίτσα με τα μπεμπέ μας!

[whodunnit]

Πέφτετε δηλαδή ίδια ώρα για ύπνο; Μαζί;

 

Αυτό που εννοώ είναι μέχρι να κοιμηθείς και εσύ, που κοιμάται;

[annoula1987]

Χεχε, με βλέπω εσκιμώο. Θα φορέσω ότι έχω και δεν έχω από πάνω γιατί είμαι κρυουλιάρα. Δυστυχώς δεν έχω αυτόνομη και το σπίτι είναι μπρρρρ!!!!

 

Με το co-bedding έχω κάνει τη φοβερή ανακάλυψη ότι το πάνω βυζί με λίγη προσπάθεια φτάνει στο μωρό για να μην αλλάζουμε θέση. Και δεν έχω και πολύ πλούσια "προσόντα".

 

Ευχαριστώ, Clelia!

 

Χαχαχαχαχα κι εγώ έκανα την ανακάλυψη αν και δεν τα έχω άφθονα γιατί δεν γινόταν αυτό το πράγμα μια από τη μια πλευρά και μια από την άλλη,άσε που είμαι στην άκρη και φοβόμουν μην με πάρει ο ύπνος όσο θήλαζε και μου πέσει...!!Όσο για την μετάβαση,ο μικρός κοιμάται στο κρεββατάκι του μέχρι 12-1 και μετά τον παίρνω μαζί μας αν ξυπνήσει...

[Clelia]

whodunit την κοιμίζω με βυζί, αποκοιμιέται και σηκώνομαι. Ανοίγω την ενδοεπικοινωνία και άμα ξυπνήσει τρέχω μέσα, της δίνω βυζί και ξανακοιμάται. Ε, σε κάποια φάση πέφτω κ εγώ για ύπνο.

Όταν κοιμάται μόνη της είναι στο διπλό κρεβάτι και από την πλευρά της έχω βάλει δίχτυ. Από την άλλη μεριά ένα μαξιλάρι. Αλλά αφενός το κρεβάτι είναι μεγάλο για να προσπεράσει εύκολα το μαξιλάρι κ να πέσει, αφετέρου μόλις την ακούσω τρέχω μέσα. Μπουσουλάει, κινείται γρήγορα, δεν με παίρνει να καθυστερήσω.

[kounelitsa]

Κορίτσια καλησπέρα...δεν εχω προλάβει να διαβάσω όλα τα ποστς...αλλά έμεις δεν έχουμε κοιμηθει ποτέ όλοι μαζί. Την έχουμε πάρει στο κρεβάτι μας καποιες φορες μέχρι να κοιμηθει (όταν ήταν μηνών) αλλά εγώ δεν έκλεινα μάτι, περίμενα να κοιμηθει και τσουπ την έβαζα στο καλάθι της (διπλα μου στην αρχή) και μετα κατευθείαν στο κρεβάτι της. Μέχρι 12 μηνών το κρεβάτι το είχαμε στο δωμάτιό μας και μετά πήγε στο δωμάτιο της κανονικά. Δεν μπορούσε να κοιμηθει στο ίδιο δωμάτιο με εμας, το καημένο κάθε φορά που αλλάζαμε πλευρό ξυπνούσε.....

Βέβαια μας έχει σώσει η κάμερα που έχουμε πάρει, αλλιώς δεν θα έφευγε ποτέ απο δίπλα μας, αλλά.........στο ίδιο κρεβάτι με τίποτα...

Κατ'αρχας έχει φάει ο άντρας μου κάτι ξεγυρισμένες κατα τη διάρκεια της νύχτας και είναι και εκείνος 2 μέτρα που σίγουρα θα το πλακώναμε το μικρούλι μας...

[koo]

Αχ, αχ, αχ!!! Τώρα ίσως να σας στενοχωρήσω λίγο...

Η ιστορία μας πρώτα: Εμείς συνηθίσαμε να κοιμόμαστε μαζί σε μεγάλη ηλικία (11 μηνών), λόγω ενός 20ήμερου σεμιναρίου που είχα στο εξωτερικό και αναγκαστικά κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι. Μετά το γυρισμό μας εδώ, ο μικρός ήθελε να κοιμάται μαζί μας. Τον έβαζα στο κρεβάτι του κοιμισμένο, μετά το θηλασμό, αλλά ξυπνούσε το βράδυ και έκλαιγε και τον πέρναμε ανάμεσά μας...και κάναμε ύπνους βασιλικούς!

Τώρα, η δυσκολία μας: η κολλητή μας (που είναι και κουμπάρα-νονά μας) είναι ψυχίατρος (και την εμπιστεύομαι). Και επιμένει ότι είναι εντελώς λάθος συμπεριφορά να κοιμόμαστε με το παιδί μας συστηματικά, γιατί αυτό του δημιουργεί ανασφάλεια και φοβίες - φοβάται να κοιμάται μόνο του - και πλήττει την αυτονομία και την ανεξαρτησία του αργότερα - αισθάνεται ότι είναι μέρος των γονιών του και όχι αυτοτελής οντότητα...Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζει να αφήνουμε το παιδί να κλαίει, ούτε κατά το ελάχιστο (επίσης αυτό του δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας), αλλά επιμένει να μην αφήνουμε το παιδί να κοιμάται μαζί μας και κάθε φορά που ξυπνάει να πηγαίνουμε δίπλα του, να το ησυχάζουμε, να περιμένουμε ίσως να κοιμηθεί, ακόμα και να το κοιμίζουμε αγκαλιά, αλλά μετά να το γυρίζουμε πάντα στο δικό του κρεβάτι. Παρά τις όποιες προσπάθειές μου να μου τη "χαρίσει", λόγω αυπνίας που δεν αντέχεται πια κτλ, επέμενε ότι αυτό μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητα του παιδιού και ότι ό,ποιον παιδοψυχίατρο και να ρωτήσω θα μας συμβουλεύσει να μην κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι με το παιδί μας...

Δυστυχώς, αυτά ήθελα να σας πω και δεν ήθελα να σας στενοχωρήσω, απλά ήθελα να σας μεταφέρω και τη γνώμη ενός ειδικού για να την έχετε υπόψη σας και να προβληματιστείτε (παρόλο που δεν μου αρέσει ούτε κι εμένα, αλλά θα προσπαθήσω να "επανορθώσω" γιατί εμπιστεύομαι τη φίλη μου σαν ιατρό και δεν θέλω να ρισκάρω)...

[amaretto]

Αχ, αχ, αχ!!! Τώρα ίσως να σας στενοχωρήσω λίγο...

Η ιστορία μας πρώτα: Εμείς συνηθίσαμε να κοιμόμαστε μαζί σε μεγάλη ηλικία (11 μηνών), λόγω ενός 20ήμερου σεμιναρίου που είχα στο εξωτερικό και αναγκαστικά κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι. Μετά το γυρισμό μας εδώ, ο μικρός ήθελε να κοιμάται μαζί μας. Τον έβαζα στο κρεβάτι του κοιμισμένο, μετά το θηλασμό, αλλά ξυπνούσε το βράδυ και έκλαιγε και τον πέρναμε ανάμεσά μας...και κάναμε ύπνους βασιλικούς!

Τώρα, η δυσκολία μας: η κολλητή μας (που είναι και κουμπάρα-νονά μας) είναι ψυχίατρος (και την εμπιστεύομαι). Και επιμένει ότι είναι εντελώς λάθος συμπεριφορά να κοιμόμαστε με το παιδί μας συστηματικά, γιατί αυτό του δημιουργεί ανασφάλεια και φοβίες - φοβάται να κοιμάται μόνο του - και πλήττει την αυτονομία και την ανεξαρτησία του αργότερα - αισθάνεται ότι είναι μέρος των γονιών του και όχι αυτοτελής οντότητα...Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζει να αφήνουμε το παιδί να κλαίει, ούτε κατά το ελάχιστο (επίσης αυτό του δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας), αλλά επιμένει να μην αφήνουμε το παιδί να κοιμάται μαζί μας και κάθε φορά που ξυπνάει να πηγαίνουμε δίπλα του, να το ησυχάζουμε, να περιμένουμε ίσως να κοιμηθεί, ακόμα και να το κοιμίζουμε αγκαλιά, αλλά μετά να το γυρίζουμε πάντα στο δικό του κρεβάτι. Παρά τις όποιες προσπάθειές μου να μου τη "χαρίσει", λόγω αυπνίας που δεν αντέχεται πια κτλ, επέμενε ότι αυτό μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητα του παιδιού και ότι ό,ποιον παιδοψυχίατρο και να ρωτήσω θα μας συμβουλεύσει να μην κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι με το παιδί μας...

Δυστυχώς, αυτά ήθελα να σας πω και δεν ήθελα να σας στενοχωρήσω, απλά ήθελα να σας μεταφέρω και τη γνώμη ενός ειδικού για να την έχετε υπόψη σας και να προβληματιστείτε (παρόλο που δεν μου αρέσει ούτε κι εμένα, αλλά θα προσπαθήσω να "επανορθώσω" γιατί εμπιστεύομαι τη φίλη μου σαν ιατρό και δεν θέλω να ρισκάρω)...

 

To δικό σου ένστικτο συμφωνεί με αυτή την άποψη;

[koo]

Κοίτα amaretto, προσωπικά είμαι της άποψης ότι γονιός δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι και ότι το ένστικτο των μανάδων και γιαγιάδων μας για πολλά θέματα αποδείχθηκε λανθασμένο τελικά (πχ ντύνε το παιδί σαν κρεμμύδι)...Οπότε δεν θα επέμενα ποτέ και μόνο στο ένστικτό μου για ένα τέτοιο σημαντικό θέμα όπως η ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού μου, αν η επιστήμη με συμβούλευε αλλιώς...

Αλλά, πάντως, με πρόλαβες, γιατί ήθελα - ούτως ή άλλως - να ξανατοποθετηθώ: μετά από αυτά που έγραψα, μπήκα λίγο στο διαδίκτυο και έψαξα το θέμα (λίγο βέβαια) και από ότι είδα έγιναν πρόσφατα μελέτες που δείχνουν ότι τελικά δεν φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα με το babysharing, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις των ψυχιάτρων...Ιδού τι βρήκα:

http://cchxserve.npih.ucla.edu/tweisner/pdf_files/okami_weisner_2002_bed.pdf

http://pediatrics.aappublications.org/content/early/2011/07/13/peds.2010-3300

Οπότε, είναι καλά τα νέα!!! Μάλλον...

Α, θα το συζητήσω με τη φίλη μου, για να δω τι θα μου πει (πιθανά να μην είχε υπόψη της αυτές τις μελέτες). Μακάρι να είναι έτσι, γιατί η αυπνία πάει σύννεφο...

[Palladin]

koo, η κουμπάρα σου δεν πρόκειται να αλλάξει άποψη.

 

Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι αν αφήσω τους άλλους και τις απόψεις τους να επηρεάζουν τη σχέση μου με το παιδί μου, θα τρέχω σαν την τρελή και θα αλλάζω συνέχεια στάση. Γιατί οι άλλοι, δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι, πάντα θα έχουν μια διάθεση να παρέμβουν.

 

Προσωπικά, από τότε που άρχισα να κοιμάμαι μαζί με την μικρή μου, άρχισα να ξεκουράζομαι επιτέλους καλά. Και επιπλέον, απολάμβανα περισσότερο και τη σχέση μου μαζί της.

 

Πλέον, κοιμάται στο δωμάτιό της, ως τις 7 το πρωί. Τότε με φωνάζει και πηγαίνω

[whodunnit]

Κοο σε θαυμάζω. Σεβάστηκες την ανάγκη του παιδιού σου (και εμείς αρχίσαμε στους 11 μήνες), άκουσες τη γνώμη του ειδικού και συνέχισες να το ψάχνεις γιατί ένιωσες την ανάγκη να μάθεις τι ισχύει. Όλα με ψυχραιμία και λογική. Επειδή εγώ δεν διαθέτω πολύ από τα παραπάνω είναι πολύτιμες τοποθετήσεις σαν τη δική σου. Σου εύχομαι νύχτες ήρεμου ύπνου και για τους δυο σας όπως κι αν κοιμάστε.

 

Επιστρέφοντας στα πρακτικά θέματα, είδα ένα δίχτυ από το mothercare το οποίο δεν ταιριάζει σε στρώματα που είναι χωμένα μέσα στο ξύλο του κρεβατιού, μόνο σε αυτά που κάθονται πάνω σε βάση. Θα φύγει ο άντρας μου για ταξίδι και θέλω να βάλω κάτι παραπάνω από μαξιλάρια. Με τον υπνόσακο βέβαια δεν μετακινείται και πολύ αλλά...

Αυτό φαίνεται πιο κατάλληλο:

http://www.chicco.com/ProdottiChicco/SchedaProdotto/tabid/87/ProductID/1228/language/en-US/Default.aspx

 

το έχει κανείς άλλος; Clelia τι δίχτυ έχεις βάλει;

[katrin]

...

Επιστρέφοντας στα πρακτικά θέματα, είδα ένα δίχτυ από το mothercare το οποίο δεν ταιριάζει σε στρώματα που είναι χωμένα μέσα στο ξύλο του κρεβατιού, μόνο σε αυτά που κάθονται πάνω σε βάση. Θα φύγει ο άντρας μου για ταξίδι και θέλω να βάλω κάτι παραπάνω από μαξιλάρια. Με τον υπνόσακο βέβαια δεν μετακινείται και πολύ αλλά...

Αυτό φαίνεται πιο κατάλληλο:

http://www.chicco.com/ProdottiChicco/SchedaProdotto/tabid/87/ProductID/1228/language/en-US/Default.aspx

 

το έχει κανείς άλλος; Clelia τι δίχτυ έχεις βάλει;

 

Ενα τέτοιο έχουμε κι εμείς χρόνια τώρα, αλλά το είχαμε πάρει από το Τζάμπο. Το βάζουμε στα μονά κρεβάτια των παιδιών (όσο είναι μικρά). Προσαρμόζεται και σε στρώματα που μπαίνουν μέσα στο κρεβάτι, αρκεί να μην είναι πολύ σφιχτό το στρώμα, να έχει λίγο περιθώριο.

Κατά τη γνώμη μου, είναι σωτήριο. Το έχω βάλει και στο διπλό κρεβάτι για να κοιμηθεί το μωρό δίπλα μου, απλά σ'αυτή την περίπτωση, πρέπει να γεμίζεις τα κενά που πιθανόν υπάρχουν με μαξιλάρια, ή άλλο.

[nala]

koo, η κουμπάρα σου δεν πρόκειται να αλλάξει άποψη.

 

Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι αν αφήσω τους άλλους και τις απόψεις τους να επηρεάζουν τη σχέση μου με το παιδί μου, θα τρέχω σαν την τρελή και θα αλλάζω συνέχεια στάση. Γιατί οι άλλοι, δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι, πάντα θα έχουν μια διάθεση να παρέμβουν.

 

Προσωπικά, από τότε που άρχισα να κοιμάμαι μαζί με την μικρή μου, άρχισα να ξεκουράζομαι επιτέλους καλά. Και επιπλέον, απολάμβανα περισσότερο και τη σχέση μου μαζί της.

 

Πλέον, κοιμάται στο δωμάτιό της, ως τις 7 το πρωί. Τότε με φωνάζει και πηγαίνω

 

Κοριτσια καλησπέρα. Εχουμε κι εμεις ενα αγοράκι 17 μηνών και απο 10 μηνών αντιμετωπίσαμε ενα θέμα με το υπνο του. Αρχικά τον παίρναμε στο κρεββάτι μας και όλα ηταν καλά μέχρι που άρχισαν οι γυρω να μας κράζουν. Η αλήθεια είναι οτι προβληματίστηκα, ρώτησα κι εγώ παιδοψυχίατρο και δεν ηταν συμφωνη με το co-bedding για τους ίδιους λόγους που αναφέρει και η φίλη παραπάνω. Για ένα διάστημα ακολούθησα τη συμβουλή της παιδοψυχολόγου και πήγαινα δίπλα οσες φορες και αν με ζητούσε τη νύχτα χωρίς ομως να τον παιρνω στο κρεββατι μας, με την οποία μέθοδο ομως το μονο που καταφερα ηταν να μένω αγρυπνη και να εχω τρελλα νευρα, κατι που φυσικά ουτε οι γυρω μας αντιμετώπισαν οταν με εκραζαν ουτε βέβαια και η παιδοψυχολόγος. (να σημειώσω οτι από από 3 μηνών και μετά που κοιμόταν σερί το βράδυ πάντα τον φέρναμε στο κρεββάτι από τις 6 - 7 και μετα για λίγο, ισα ισα για να χορτάσουμε την αγκαλιά. Και λέω χορτάσουμε και οχι χορτάσει γιατί θεωρώ οτι αυτή η αγκαλιά που μοιραζόμαστε οταν κοιμομαστε και οι 3 μαζι γαληνεύει τόσο εμάς όσο και τον μπομπιράκο μας)

Κάποια στιγμή σε συζητηση με τον αντρα μου για το θεμα αυτό γυρνάει και μου λέει την καταλυτική φράση "Το μόνο που μας ζητάει αυτό το μωρο εκείνη την ώρα που κλαίει και δεν ξέρουμε ποτέ γιατί κλαιει, αλλά μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, είναι την αγκαλιά μας. Είναι τοσο ακριβη αυτή η αγκαλία και πρέπει να του την στερούμε;" Απο εκείνο το βράδυ ο Ιασωνάκος μας ερχεται στην αγκαλιά μας οποτε το ζητήσει (η αλήθεια είναι οτι πλεόν εχει στρώσει στο θέμα του υπνου ουτως ή άλλως, αλλά απο μόνος του) ή όποτε χρειάζεται (π.χ. όταν είναι αρρωστος) ή ακόμα και σαν ρουτίνα υπνου στο μεσημεριανό υπνο.

Τα σχόλια δεν θα λειψουν ποτέ αλλά πλέον ακολουθώ το ενστικτό μου και όπως αν μου ζητούσε νερό μέσα στη μέση της νύχτας δεν θα του το στερούσα ετσι και οταν για καποιο λόγο ζητησει την αγκαλιά μας του τη δίνουμε. Αλλωστε νομίζω οτι η διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας συμβαίνει πολύ περισσότερο κατα τη διάρκεια της μέρας παρά της νύχτας.

(Συγγνώμη για το μακρύ ποστ...)

[mlne]

Ακομα ενα ενδιαφερον αρθρο:

Φυσιολογικός βρεφικός ύπνος και θηλασμός

[ΚΙΤΤΥ.]

Κοριτσια καλησπέρα. Εχουμε κι εμεις ενα αγοράκι 17 μηνών και απο 10 μηνών αντιμετωπίσαμε ενα θέμα με το υπνο του. Αρχικά τον παίρναμε στο κρεββάτι μας και όλα ηταν καλά μέχρι που άρχισαν οι γυρω να μας κράζουν. Η αλήθεια είναι οτι προβληματίστηκα, ρώτησα κι εγώ παιδοψυχίατρο και δεν ηταν συμφωνη με το co-bedding για τους ίδιους λόγους που αναφέρει και η φίλη παραπάνω. Για ένα διάστημα ακολούθησα τη συμβουλή της παιδοψυχολόγου και πήγαινα δίπλα οσες φορες και αν με ζητούσε τη νύχτα χωρίς ομως να τον παιρνω στο κρεββατι μας, με την οποία μέθοδο ομως το μονο που καταφερα ηταν να μένω αγρυπνη και να εχω τρελλα νευρα, κατι που φυσικά ουτε οι γυρω μας αντιμετώπισαν οταν με εκραζαν ουτε βέβαια και η παιδοψυχολόγος. (να σημειώσω οτι από από 3 μηνών και μετά που κοιμόταν σερί το βράδυ πάντα τον φέρναμε στο κρεββάτι από τις 6 - 7 και μετα για λίγο, ισα ισα για να χορτάσουμε την αγκαλιά. Και λέω χορτάσουμε και οχι χορτάσει γιατί θεωρώ οτι αυτή η αγκαλιά που μοιραζόμαστε οταν κοιμομαστε και οι 3 μαζι γαληνεύει τόσο εμάς όσο και τον μπομπιράκο μας)

Κάποια στιγμή σε συζητηση με τον αντρα μου για το θεμα αυτό γυρνάει και μου λέει την καταλυτική φράση "Το μόνο που μας ζητάει αυτό το μωρο εκείνη την ώρα που κλαίει και δεν ξέρουμε ποτέ γιατί κλαιει, αλλά μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, είναι την αγκαλιά μας. Είναι τοσο ακριβη αυτή η αγκαλία και πρέπει να του την στερούμε;" Απο εκείνο το βράδυ ο Ιασωνάκος μας ερχεται στην αγκαλιά μας οποτε το ζητήσει (η αλήθεια είναι οτι πλεόν εχει στρώσει στο θέμα του υπνου ουτως ή άλλως, αλλά απο μόνος του) ή όποτε χρειάζεται (π.χ. όταν είναι αρρωστος) ή ακόμα και σαν ρουτίνα υπνου στο μεσημεριανό υπνο.

Τα σχόλια δεν θα λειψουν ποτέ αλλά πλέον ακολουθώ το ενστικτό μου και όπως αν μου ζητούσε νερό μέσα στη μέση της νύχτας δεν θα του το στερούσα ετσι και οταν για καποιο λόγο ζητησει την αγκαλιά μας του τη δίνουμε. Αλλωστε νομίζω οτι η διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας συμβαίνει πολύ περισσότερο κατα τη διάρκεια της μέρας παρά της νύχτας.

(Συγγνώμη για το μακρύ ποστ...)

 

Nala μου , χαιρομαι που σε ξανασυναντώ !!!!!!!!!!!(ελπιζω με θυμάσαι)

 

Συμφωνώ απολυτα με όσα γραφεις παραπάνω !!!!! κι εμεις κοιμομαστε αρκετα βραδια με τον μπομπιράκο μας και αν οχι όλο το βραδυ , σιγουρα κανα 2 ωρο καθε πρωι. λειπω και 10 ωρες την μερα με την δουλεια .....ε, μετα να μην τον θελω αγκαλιτσα ?

[annoula1987]

Nala,μαζί σου!!!

[Χρυσάννα]

Καλημέρα! Πολύ ωραίο θέμα έχετε ανοίξει, κι εγώ το σκεφτόμουν αν κάνω καλά που κοιμόμαστε όλοι μαζί κι έχω πολύ ανακουφιστεί με όσα διαβάζω εδώ... Τώρα ο μικρός μου είναι 9 μηνών, μέχρι πριν από 2 μήνες κοιμόμασταν όλοι μαζί όλη νύχτα, τώρα τον βάζω στην κούνια του και αν ξυπνήσει το βράδυ τον φέρνει κατευθείαν ο άντρας μου στο κρεβάτι κι αυτός κουρνιάζει και δεν ξανακουνιέται... Μια φίλη μου που την έβαλε από τη 2η μέρα στην κούνια ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ, η μικρή έκλαιγε, δεν κοιμόταν, και ακόμα έχει πολλά θέματα, ιδιαίτερα με τον ύπνο και είναι 2 χρονών. Ψηφίζω όλοι μαζί δαγκωτό!!!