"Σκληρή" αγάπη

[MarcoPolo]

Στα 6 ειναι πολυ αργα για ορια, το παιδι εχει ηδη σκιαγραφησει προσωπικοτητα. Το θεμα ειναι τι κανεις πριν.

[jesgk]

Στα 6 ειναι πολυ αργα για ορια, το παιδι εχει ηδη σκιαγραφησει προσωπικοτητα. Το θεμα ειναι τι κανεις πριν.

 

6 χρονών... καλά ... αν περιμενα να βάλω τώρα όρια θα ειχα καταστραφεί..τα μωρά ειναι πανέξυπνα, εμενα η μικρή σκατούλα από τώρα καταλαβαίνει τη διαφορά στον τόνο της φωνής μου όχι ένα παιδί ενός κ δύο χρονών..

[fraoulopoulitsa]

Αλήθεια θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι που με απασχολεί αρκετό καιρό τώρα και δεν ξέρω πως να χειριστώ. Επειδή έχουμε ένα αρκετά μεγάλο χώρο που τον έχουμε διαμορφώσει σε παιδότοπο, μου αρέσει να καλώ τους φίλους μου με τα παιδιά τους για να παίζουν σπίτι μας.

Το θέμα είναι ότι τα παιδάκια που έρχονται βγάζουν όλα τα παιχνίδια από τη θέση τους , ακόμη και αυτά που έχω κρύψει στις ντουλάπες και τις έχω κλειδώσει (κακώς όμως το κλειδί έχει μείνει επάνω στις ντουλάπες), και αργότερα αρχίζουν και σπάνε. Οι δε γονείς τους θεωρούν ότι είναι κανονικός παιδότοπος που μπορούν να τα αμολήσουν χωρίς επίβλεψη , και κάθονται και πίνουν τον καφέ τους με την ησυχία τους χωρίς να νοιάζονται. Αν δε τολμήσω και φτιάξω και κανένα κέικ ή μπισκότα αυτά μετά τα βρίσκω παντού.

Το αποτέλεσμα είναι όλοι να περνάνε καλά , εκτός από μένα , που τρέχω γύρω γύρω προκειμένου να προλάβω να περισώσω τίποτα και μετά που θέλω ένα διήμερο να καθαρίσω και να μαζέψω το χώρο.

Κάποια στιγμή προσπάθησα να πω κάτι στους γονείς όμως η απάντηση ήταν κάτι του τύπου " έλα μωρέ δεν κάνουν τίποτα".

Σε αυτή την περίπτωση τι κάνουμε? προς το παρόν με διάφορες δικαιολογίες έπαψα να τους καλώ στο σπίτι και συναντιόμαστε πάντα έξω, όμως δεν είναι λύση και αυτή.

[MarcoPolo]

Μαλλον αυτη ειναι η μονη λυση αφου δεν σεβονται το σπιτι σου και τον κοπο σου.

[jesgk]

Μαλλον αυτη ειναι η μονη λυση αφου δεν σεβονται το σπιτι σου και τον κοπο σου.

 

Συμφωνώ... έτσι κ εσύ θα εισαι ήρεμη κ το σπίτι σου θα ειναι καθαρό γιατί αυτοί δεν πρόκειται να αλλάξουν. Θα σε πούνε κ παράξενη στο τέλος

[fraoulopoulitsa]

το θέμα είναι ότι είμαστε φίλοι από παιδιά και με τα δύο ζευγάρια που αναφέρω , και τους αγαπάω και επειδή βλέπω ότι ο τρόπος που φέρονται είναι λάθος προσπαθώ να τους το επισημάνω. Όμως μπορώ να πω ή ότι δεν το καταλαβαίνουν ή ότι δεν θέλουν να το καταλάβουν. Μάλιστα πριν κάποια χρόνια μου είχαν πει με άλλα λόγια ότι εφόσον προσπαθώ να πειθαρχήσω τα παιδιά μου και δεν τους κάνω όλα τα χατήρια, δεν πρέπει να τα αγαπάω τόσο πολύ.

Το άλλο βέβαια ζευγάρι κατάλαβε το λάθος του, και το χειμώνα που πέρασε άρχισε να πηγαίνει σε παιδοψυχολόγο γιατί το παιδί τους (γ δημοτικού) πια φερόταν αντιδραστικά, και εκείνος τους απάντησε ότι εφόσον δεν έβαλαν ποτέ όρια του παιδιού ,πως περιμένουν τώρα το παιδί να μάθει να ζει με τους κανόνες τους σχολείου και τις δικές τους πια απαιτήσεις. Τώρα πια κάνουν μεγάλο αγώνα να μαζέψουν όλα αυτά που δεν είχαν μαζέψει τόσα χρόνια. Και να πεις ότι δεν ήξεραν? εκπαιδευτικοί και οι δύο- ο ένας νηπιαγωγός και η άλλη φιλόλογος , όλη μέρα μέσα στα παιδιά....

[kiknaki]

Δεν συμφωνώ με τον ορισμό της "σκληρής" αγάπης. Η αγάπη είναι μία και δεν είναι ούτε "σκληρή" αλλά ούτε και "μαλακή". Τώρα αν κάποιοι θέλουν να ορίσουν την οριοθέτηση της ελευθερίας του άλλου με την έννοια της σκληρότητας εμένα απλά δεν με βρίσκουν σύμφωνη.

Ναι, συμφωνώ οτι όλα έχουν κάποια όρια οτι στη συγκεκριμένη περίπτωση ο σεβασμός απέναντι στον συνάνθρωπο μας ακόμα και απέναντι στους τετράποδους φίλους μας (αφού και σε αυτό επικεντρωνόταν η νταντά) είναι απαραίτητος για την ομαλή και ειρηνική πορεία μιας οικογένειας. Δεν θα συμφωνήσω όμως με τον τρόπο που διάλεξε η νταντά αφήνοντας τα παιδιά να κλαίνε μέχρι τελικής πτώσης. Μου αρέσει περισσότερο ο διάλογος ο επικοδομητικός, μου αρέσει να περνάω μηνύματα στην κόρη μέσα από το παιχνίδι και όχι αυτό είναι το σωστό και καλά θα κάνεις να το δεχτείς διαφορετικά θα τιμωρηθείς και όταν θα κλαίς θα σου γυρίσω την πλάτη. Η τακτική της νταντάς θέλω να πω με την έννοια εγώ κάνω κουμάντο εδω, δεν μου αρέσει καθόλου. Κουμάντο δεν κάνουν οι γονείς.Κουμάντο δεν κάνει κανένας. Υπερασπίζομαι την δημοκρατία μέσα στο σπίτι μου ακόμα και αυτήν που δικαιούται το μικρότερο μέλος της, το παιδί μας φυσικά. Τα ορία και οι αρχές διαπεδαγώγησης μπαίνουν και με άλλους τρόπους..υπομονή και χρόνο να έχει κανείς και σίγουρα τα πράγματα θα καλυτερέψουν.

[elachl]

συγνωμη ρε κοριτσια αλλα δεν καταλαβαινω κατι.δηλαδη οταν δειχνεις υπερβολικη αγαπη και κανεις τα χατηρια και δεν αφηνεις το παιδι να κλαιει σημαινει ντε και καλα οτι δεν θα εχει σεβασμο?δηλαδη αποκλειετε να συνηπαρξουν και τα δυο αν υπαρχει σωστος διαλογοσ?

[kel]

Το σπιτι μας ειναι ανοιχτο μονο για ανθρωπους που νιωθουμε καλα μαζι τους, εχουμε συναισθηματα γιάυτους και τους αγαπαμε οτι και αν γινει. Ο χωρος της εστιας ειναι ιερος. Ανθρωποι που δε σεβονται το χωρο μας και εμας δεν εχουν θεση στο σπιτι μας. Τους συνανταμε εκτος σπιτιου.

[fraoulopoulitsa]

αν είχαν περάσει αυτά τα μηνύματα που λες οι γονείς στα συγκεκριμένα παιδιά που αναφερόταν η εκπομπή τότε και εκείνα δεν θα φέρονταν έτσι ούτε θα χρειαζόταν να στηθεί ολόκληρη εκπομπή. Εδώ μιλάμε για καταστάσεις που έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο και που χρειάζονται άλλη αντιμετώπιση.

Δεν πρόκειται να ξεχάσω μία εκπομπή όπου η μητέρα αφού είπε στο γιο της ότι δεν θα έκανε αυτό που ήθελε, εκείνος πήγε στην πόρτα την άνοιξε και βγήκε έξω (περίπου 7 ετών το παιδάκι) ενώ εκείνη δεν είχε καταλάβει τίποτα γιατί έκανε δουλειές και τον βρήκε η αστυνομία και τον έφερε στο σπίτι αρκετά τετράγωνα πιο κάτω....

[kel]

Εννοειται οτι η αγαπη και τα ορια δεν ειναι αντικρουομενες εννοιες. Τα ορια δεν εχουν τη μορφη αυστηρης πειθαρχιας και καταπιεσης. Οπως εγραψα παραπανωΤα όρια λαμβάνουν υπʼ όψιν τους και σέβονται τις ανάγκες όλων των ατόμων που αφορούν. Προσπαθούν να βρουν τρόπους ώστε και εμείς και το παιδί να πάρουμε αυτό που θέλουμε.

Και επισης οτι για να βαλουμε ορια πρεπει κατ'αρχην να εχουμε οικοδομησει μια υγιη σωστη και τρυφερη σχεση με το παιδι. Φωνες, αυστηρες τιμωριες, εξευτελισμοι, λεκτικη ή αλλου ειδους βια και ταπεινωση ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ.

[dora]

Και μενα το σπιτι μου ειναι παιδοτοπος.. Ο Χαρης ομως παιζει μονο με τα παιχνιδια που ειναι εξω, και επειδη πλεον ξερει οτι στα ντουλαπια του υπαρχουν παιχνιδια δεν τα ανοιγει αλλα με ρωταει.. Στο σπιτι καλω ελαχιστους ανθρωπους με παιδια.. Αυτους που ξερω οτι θα το αφησουν ρημαδιο απλα δεν τους καλω και τους συναντω εξω.. Το παιδι μου δεν εχει παρει ποτε μπισκοτο να το φαει στο δωματιο του.. μπορει να κανει το σαλονι χαλια (ειναι ενιαιος χωρος με την κουζινα) αλλα δεν εχει μαθει να παιρνει το φαγητο στο δωματιο του. (και παντα παιρνει πιατο αλλα λογικο να του πεφτουν κατω..)

Γιατι λοιπον εγω να μαζευω τα χαλια των αλλων παιδιων?

 

Οσο αφορα το θεμα των οριων συμφωνω μαζι σας.. το αρχικο ποστ ομως δεν αναφεροταν σε ορια.. και επειδη δεν εχω δει την εκπομπη δεν καταλαβα τι ακριβως εννοουσε μαλλον.

 

κακες συνηθειες οπως το να κοιμουνται ολοι μαζι σε ενα κρεββατι η οικογενεια γιατι απλα τα παιδια αρνιοταν να κοιμηθουν μονα τους, να ειναι τα παιδια τρομερα βιαια με το σκυλο του σπιτιου που τον χτυπαγαν με ολη την δυναμη τους , να μην τρωνε μονα τους χωρις τον μπαμπα και τη μαμα να τα ταιζει συνεχεια και να μαθουν να πινουν το γαλα τους απο κανονικα ποτηρια και οχι με κατι ποτηρακια για μωρα με καλαμακι που εκανε ζημια στα δοντια τους.

Βεβαια το κατα ποσο αυτα ειναι κακες συνηθειες μαλλον ο καθενας το κρινει διαφορετικα.. Εγω προσωπικα πινω το γαλα μου ακομα με καλαμακι και μια χαρα ειναι τα δοντια μου.. Τα ξαδελφια μου το πιναμε μεχρι τα 10 τους με το μπιμπερο και τα δικα τους δοντια μια χαρα ειναι επισης..

Οσο για το σκυλο εφοσον τα παιδια δεν ειναι ετοιμα για κατοικιδιο και εφοσον δεν το αγαπουν προφανως η οικογενεια θα επρεπε να το αποχωριστει..

Πιστευω πως μπορουν να μπουν ορια χωρις κλαμματα και οδυρμους..

[MarcoPolo]

Κανενα παιδι δεν ειναι ετοιμο για κατοικιδιο, ο γονιος ειναι αυτος που πρεπει να του εμφυσησει την αγαπη και τη φροντιδα για το σκυλακι. Το να νιωθει ευαισθησια απεναντι σε ενα ζωντανο οργανισμο και οχι κυριαρχια και επιθετικοτητα επειδη θεωρει οτι το σκυλακι ειναι πιο αδυναμο η οτι ειναι παιγνιδι στα χερια του. Το να μαθεις στο παιδι σου να σεβεται απο τον μικροτερο εως τον μεγαλυτερο οργανισμο πανω στη γη ειναι μεγαλο πραγμα. Ετσι μετα θα μαθει να σεβεται και τους ανθρωπους και οχι απλα να τους επιβαλεται.

[Sam]

Θα συμφωνήσω με το κικνάκι κι εν μέρει με την Dora

 

δεν ξέρω αν υπάρχει συννενόηση στην εκπομπή πιο μπροστά αλλά το

θεωρώ απαράδεκτο μία

μέρα να μπει στο σπίτι κάποιος και να πει σήμερα με το έτσι θέλω κόβεις

αυτή τη συνήθεια πχ να πίνεις με καλαμάκι γιατί είσαι 4 χρονών μιας και

αυτά τα θέματα διαπραγματευόταν η συγκεκριμένη εκπομπή.

 

Κάθε παιδί έχει το δικό του χρόνο για να κάνει ορισμένα πράγματα και δεν

του στερούμε με την μία ότι το κάνει να νιώθει ασφάλεια.

 

Η σκληραγωγία σκληρή αγάπη

μου θυμίζει παλιότερα όταν ένα παιδάκι έπεφτε ειδικά αν ήταν αγοράκι η φράση

μην κάνεις έτσι είσαι άντρας θα περάσει μέχρι να παντρευτείς.

αλλά κρίμα ποτέ κανένα παιδάκι δεν γύρισε να πει:

Δεν με νοιάζει κυρία μου εγώ τώρα πονάω εσύ όταν πονάς θέλεις να

αδιαφορούν για σένα?θα κλαίω όσο μου αρέσει.

 

καλά τα όρια και συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχουν αλλά αυτό για το καλό

σου είμαι σκληρός/σκληρή δεν μου πολυαρέσει και δεν μου ταιριάζει.

 

Υ.Σ και ο σεβασμός κερδίζεται κατ΄εμέ δεν επιβάλλεται

κι ο μόνος τρόπος για να τον διδάξεις είναι μέσα από το δικό σου τρόπο ζωής και δείχνοντας πρώτα εσύ σεβασμό στο παιδί

[akamatra]

Κανενα παιδι δεν ειναι ετοιμο για κατοικιδιο, ο γονιος ειναι αυτος που πρεπει να του εμφυσησει την αγαπη και τη φροντιδα για το σκυλακι. Το να νιωθει ευαισθησια απεναντι σε ενα ζωντανο οργανισμο και οχι κυριαρχια και επιθετικοτητα επειδη θεωρει οτι το σκυλακι ειναι πιο αδυναμο η οτι ειναι παιγνιδι στα χερια του. Το να μαθεις στο παιδι σου να σεβεται απο τον μικροτερο εως τον μεγαλυτερο οργανισμο πανω στη γη ειναι μεγαλο πραγμα. Ετσι μετα θα μαθει να σεβεται και τους ανθρωπους και οχι απλα να τους επιβαλεται.

Καλησπέρα. Συμφωνώ μαζί σου...

Επειδή όμως ο γιος μου είναι 10+ ετών προβληματίζομαι...

Σκέψου ένα παιδί που έχει μάθει να ζει έτσι πως θα "επιζήσει" ανάμεσα στους άλλους...

Κυρίως στο σχολείο. Συγνώμη αλλά προβληματιζομαι πραγματικά αν αυτά που θέλησα να μάθω στο παιδί μου τελικά το ωφέλησαν...

[MarcoPolo]

Αλλο η τηλεοραση αλλο η πραγματικοτητα. Οι γονεις αυτοι που δειχνουν τοσο πολυ την στενοχωρια τους για τα παιδια τους ειναι αυτοι οι ιδιοι γονεις που εφεραν τις καμερες μεσα στο σπιτι τους και επετρεψαν στους παραγωγους της τηλεορασης να τα χρισημοποιησουν οπως θελουν. Οποτε ειναι λιγο πιο συνθετα τα πραγματα στη συγκεκριμενη περιπτωση. Η πραγματικη ζωη διαφερει.

[MarcoPolo]

Καλησπέρα. Συμφωνώ μαζί σου...

Επειδή όμως ο γιος μου είναι 10+ ετών προβληματίζομαι...

Σκέψου ένα παιδί που έχει μάθει να ζει έτσι πως θα "επιζήσει" ανάμεσα στους άλλους...

Κυρίως στο σχολείο. Συγνώμη αλλά προβληματιζομαι πραγματικά αν αυτά που θέλησα να μάθω στο παιδί μου τελικά το ωφέλησαν...

 

 

Και εγω εχω την ιδια αγωνια αλλα οι αρχες μου δεν μου επιτρεπουν να του διδαξω απλα να ειναι ομοιος με τους αλλους για να μπορει να επιβιωνει. Και εγω και ο πατερας του που ειχαμε αυτα τα πιστευω δεν καταστραφηκαμε, ισα ισα οτι εχουμε καταφερει στη ζωη μας ειναι γιατι διαφεραμε απλα απο τη λογικη της μαζας πατα τον αλλον πριν σε πατησει αυτος.

[akamatra]

Και εγω εχω την ιδια αγωνια αλλα οι αρχες μου δεν μου επιτρεπουν να του διδαξω απλα να ειναι ομοιος με τους αλλους για να μπορει να επιβιωνει. Και εγω και ο πατερας του που ειχαμε αυτα τα πιστευω δεν καταστραφηκαμε, ισα ισα οτι εχουμε καταφερει στη ζωη μας ειναι γιατι διαφεραμε απλα απο τη λογικη της μαζας πατα τον αλλον πριν σε πατησει αυτος.

Συμφωνώ... απλά βλέπω πως αντιμετωπίζουν το παιδί στο σχολείο και στεναχωριέμαι...κάποιες φορές...

Ακόμα και για το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί, γιατί δε χτυπάει τα μικρότερα ενώ αυτόν τον χτυπάνε, γιατί όταν κανονίζουν κάτι λέει θα το συζητήσω με τους γονείς μου γιατί του αρέσει το διαβασμα....

Απλά και καθημερινά δηλαδή...

[MarcoPolo]

Να μην στενοχωριεσαι καθολου ετσι ηταν και ο αντρας μου μικρος και πιστεψε με μονο σε καλο του βγηκε. Ειναι τρομερα επιτυχημενος στη δουλεια του και ιδιαιτερα συγκροτημενο ατομο. Και φοβερος οικογενειαρχης!!!!!!!! Μακαρι και του δικου μου γιου οταν μεγαλωσει να του αρεσει το διαβασμα!!!!!!!!!!

[MarcoPolo]

Θα συμφωνήσω με το κικνάκι κι εν μέρει με την Dora

 

δεν ξέρω αν υπάρχει συννενόηση στην εκπομπή πιο μπροστά αλλά το

θεωρώ απαράδεκτο μία

μέρα να μπει στο σπίτι κάποιος και να πει σήμερα με το έτσι θέλω κόβεις

αυτή τη συνήθεια πχ να πίνεις με καλαμάκι γιατί είσαι 4 χρονών μιας και

αυτά τα θέματα διαπραγματευόταν η συγκεκριμένη εκπομπή.

 

Κάθε παιδί έχει το δικό του χρόνο για να κάνει ορισμένα πράγματα και δεν

του στερούμε με την μία ότι το κάνει να νιώθει ασφάλεια.

 

Η σκληραγωγία σκληρή αγάπη

μου θυμίζει παλιότερα όταν ένα παιδάκι έπεφτε ειδικά αν ήταν αγοράκι η φράση

μην κάνεις έτσι είσαι άντρας θα περάσει μέχρι να παντρευτείς.

αλλά κρίμα ποτέ κανένα παιδάκι δεν γύρισε να πει:

Δεν με νοιάζει κυρία μου εγώ τώρα πονάω εσύ όταν πονάς θέλεις να

αδιαφορούν για σένα?θα κλαίω όσο μου αρέσει.

 

καλά τα όρια και συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχουν αλλά αυτό για το καλό

σου είμαι σκληρός/σκληρή δεν μου πολυαρέσει και δεν μου ταιριάζει.

 

Υ.Σ και ο σεβασμός κερδίζεται κατ΄εμέ δεν επιβάλλεται

κι ο μόνος τρόπος για να τον διδάξεις είναι μέσα από το δικό σου τρόπο ζωής και δείχνοντας πρώτα εσύ σεβασμό στο παιδί

 

 

Εχεις απολυτο δικιο στο υστερογραφο σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[akamatra]

Ευχαριστώ...

Πάμε στο βιβλιοπωλείο και πλέον δεν βρίσκουμε κάτι....

Εκτός θέματος βγήκα...

[Sam]

Συμφωνώ... απλά βλέπω πως αντιμετωπίζουν το παιδί στο σχολείο και στεναχωριέμαι...κάποιες φορές...

Ακόμα και για το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί, γιατί δε χτυπάει τα μικρότερα ενώ αυτόν τον χτυπάνε, γιατί όταν κανονίζουν κάτι λέει θα το συζητήσω με τους γονείς μου γιατί του αρέσει το διαβασμα....

Απλά και καθημερινά δηλαδή...

 

Αν πω μην στεναχωριέσαι θα πάει στο βρόντο απλά θα σου γράψω ότι τα παιδιά είναι πολύ πιο σκληρά από τους ενήλικες αν δεν ήταν για το λεξιλόγιο

και τα υπόλοιπα που αναφέρεις

ίσως να ήταν για κάτι άλλο ότι ξεχωρίζει συνήθως γίνεται στόχος.

και καλύτερα να ξεχωρίζεις για αυτά που περιγράφεις παρά για παραβατική συμπεριφορά.

Σκληρό μεν σε μικρή ηλικία αλλά η πραγματικότητα και ίσως να είναι καλύτερα να μαθαίνεις με αυτό το τρόπο να είσαι ο εαυτός σου παρά να υποκρίνεσαι κάτι διαφορετικό για να είσαι αρεστός σε κάποιους .

[akamatra]

Μα για αυτά και πολλά άλλα "ξεχωρίζει" στο σχολείο...

Είναι και παιδί που θα πει τη γνώμη του ακόμα και αν προκαλέσει αντιδράσεις..Τέλος πάντων οι προβληματισμοι της μάνας...

[Μαριλίνα]

Πολλές φορές είναι απαραίτητη η σκληρή αγάπη. Το βίωσα χθες το βράδυ: Ο γιος μου ήταν πολύ νυσταγμένος και είχε εκνευρισμό, χτυπιόταν και ήθελε να πάμε στην παιδική χαρά. Προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι είναι κλειστή, ότι είναι βράδυ κλπ, αλλά από τον εκνευρισμό του δεν καταλάβαινε και συνέχιζε να χτυπιέται και να κλαίει. Τι να έκανα; Τον είαχ αγκαλιά μέχρι να ηρεμήσει. Να του κάνω το χατήρι δεν γινόταν.

Τώρα, πιστεύω ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν όρια. Και πιστεύω ότι είναι πιο δύσκολο για τον γονιό να αφήσει το παιδί του να κλαίει και να χτυπιέται για να μάθει παρά να του κάνει κάποια εύκολα χατήρια (αλήθεια, πόσο μακριά είναι ένα παγωτό ή πόσο ακριβό είναι ένα παιχνίδι

Μπορώ να πω ότι ένιωσα περήφανη για τον γιο μου όταν στην παιδική χαρά ήταν στην κορυφή της τσουλίθρας και δεν κατέβαινε (ήταν κι ένα μωράκι εκείνη την ώρα) και όταν το μωράκι είχε φύγει κατεβαίνει λέγοντας "έφυγε το μωράκι" γιατί μου έδειξε ότι με τα πολλά του είχα μάθει να κρατάει τη σειρά του.

Όσο για παιδιά που τους κάνουν όλα τα χατήρια: το καλοκαίρι ήμασταν στο χωριό του άντρα μου μαζί με την κουνιάδα μου και τον 5χρονο γιο της. Κατά τη γνώμη μου πολύ κακομαθημένο. Γενικά ήθελε να παίζει με τα παιχνίδια του γιου μου και να μην δίνει τίποτα. Εκείνη την ημέρα πήγανε μία βόλτα παίρνοντας μαζί έναν πίνακα που είχα να ζωγραφίζει ο μικρός, με αποτέλεσμα να τον ψάχνω και να μην τον βρίσκω. Δεν το σχολιάζω. Το μεσημέρι, αφού φάγαμε, το μεγάλο παιδάκι έτρωγε παγωτό στο τραπέζι. Ο δικός μου πλησιάζει το ποδήλατό του ξαδέλφου του για να παίξει με την κόρνα. Αμέσως το παιδάκι σηκώνεται με το παγωτό και τρέχει και ανεβαίνει στο ποδήλατο, προσπαθώντας να διώξει το μωρό. Περίμενα μία επίπλιξη από τον πατέρα του, δλδ να του πει ότι δεν είναι κακό να κάνει κι ο μικρός λίγο ποδήλατο. Αντ' αυτού απευθύνθηκε στον γιο μου: "πήγαινε λίγο πιο εκεί για να μην σε χτυπήσει"...

Τέτοια μπορώ να λέω για ώρες...

Πιστεύω ότι εγώ πρέπει να μάθω στο παιδί μου ότι δεν θα του κάνουν όλα τα χατήρια. Αν δεν του το μάθω, μετά θα αντιμετωπίσει μεγάλο πρόβλημα στη ζωή του και στους φίλους του. Και λέγοντας αυτό δεν εννοώ να μην τον παίρνω αγκαλιά και να μην τον φιλάω. Απλά ότι χρειάζεται και η "σκληρή αγάπη". Όλα με μέτρο.

[Μίκα]

Σκληρή αγάπη για μένα είναι όταν έχει κυριολεκτικά υστεριάσει, κάθε κουβέντα πέφτει στο κενό, η αγκαλιά γίνεται μέγκενη για το παιδί και εγώ απλώς...φεύγω από το δωμάτιο.

Από τη μια αισθάνομαι σαν να τον παρατάω αλλά σκέφτομαι πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο.

 

Τα όρια...χμ...όταν χτυπάει το μικρό επίτηδες, ναι, γίνομαι αυστηρή και καμιά φορά χρησιμοποιώ και την τιμωρία ως μέσο, συνετισμού να το πω....όταν όμως πέφτει πάνω του για να παλέψει μην καταλαβαίνοντας ότι μπορεί να το χτυπήσει, εκεί απλώς τον απομακρύνω λέγοντάς του ότι το μωρό είναι μικρό ακόμα και μπορεί να πονέσει. Τώρα εάν καταλαβαίνει τηη διαφορά δεν ξέρω και δεν ξέρω και πως αλλιώς να αντιδράσω.

 

Παρόλα αυτά τα όρια χρειάζονται για να μάθει το παιδί από μικρή ηλικία πως το σπίτι μας είναι μια μικρογραφία του έξω κόσμου και όπως κάποια πράγματα δεν μπορεί να τα κάνει μέσα στο σπίτι γιατί είναι επικίνδυνα γι' αυτόν και τους γύρω του, έτσι είναι και έξω. Το δύσκολο είναι να ορίσεις τα όρια και να μήν γίνεις πολύ αυστηρός ακόμα και σε κάποια σχετικά ασήμαντα, στερώντας από το παιδί την προσπάθεια ανεξαρτητοποίησής του.