Προτιμά την γιαγιά/πεθερά απο την μαμά?

[BIZELI]

mtheo μια πολύ καλή απάντηση σου έδωσε το BIZELI (bizeli συγνώμη για το "το").

 

Μην ανησυχείς !!Αυτό το προσωνύμιο με ακολουθεί από 19 χρονών (30 τώρα). Με φωνάζει έτσι ο άντρας μου από τότε!!!Απλά τώρα είμαστε 2 :το μεγάλο μπιζέλι και το μικρό μπιζέλι!

 

Πάντως όσο και αν θέλουμε να είναι ευτυχισμένο το μικρό μας, θα συμφωνήσω με την mtheo ότι σε πονάει η εμμονή του με κάποιο άλλο πρόσωπο. Απλά πρέπει με υπομονή να περιμένουμε να του φύγει αυτή η φάση που περνάει...είναι σίγουρο ότι περνάει μαρία

...και περνάει γρηγορότερα όταν ίσως δεν του δώσουμε και εμείς τόση σημασία σαν γεγονός.Επίσης μην πέσεις στην παγίδα του "να του κάνεις τα χατήρια" για να του φύγει η εμμονή με τη γιαγιά γιατί μετά θα το χρησιμοποιεί πάντα σαν όπλο!!! Ξέρεις εε...τα λέω σε σένα για να τα ακούω και εγώ!!!!

[ELENA K.]

Αχ αυτές οι γιαγιάδες !!! Παρηγορήθηκα πολύ που είδα οτι αυτό συμβαίνει και σε άλλους ! Τον κρατάει και μένα η πεθερά μου , και σε μένα συνέβη το εξής ... δεν με είπε γιαγιά ... την είπε όμως μαμά .....

Εκεί να δείς !!! Και πιστέψτε με έχω βάλει και τα κλάματα !!!

Ευτυχώς είναι με τις ώρες του , δεν το κάνει συνέχεια. Της έχει όμως τρελή αδυναμία .

Και συμφωνώ καλύτερα να μην θέλει να φύγει απο την γιαγιά , παρά να μην θέλει να πάει . Εκεί θα υπήρχε και σοβαρό θέμα.

[elenik]

Ρε συ σε ακουει που την λες μαμα και την αποκαλει ετσι. Εσυ μπροστα του θα την λες γιαγια.

 

Εμεις περναμε την φαση μας. Ειναι σε προσαρμογη στον παιδικο και τον παιρνει η μητερα μου στις 13:30. Μολις γυρισω δεν θελει να ξεκολησει και κλαιει αν παει σπιτι της. Δεν θα με ανησυχουσε (αν και μεσα μου ψιλοζηλευω ) αλλα η μητερα μου εχει προβλημα υγειας και δεν μπορει. Πρεπει να ξεκουραζεται. Ξερω οτι προτιμαει την γιαγια γιατι ολα επιτρεπονται (δεν μπορειται να φανταστειτε ποσες σοκολατες μπορει να εχουν φαει σε 2 ωρες).

 

Η μητερα μου δεν φευγει γιατι δεν μπορει να ακουει τον μικρο να κλαιει και εγω ταζω πραγματα για να ξεκολησει . Τι αλλο μπορω να κανω?

[ELENA K.]

Ελένη δεν την φωνάζω μαμά - γιατί είναι η πεθερά μου - και ειλικρινά έχω πρόβλημα στο πως θα την φωνάζω !! Έτσι ή την φωνάζω και γω γιαγιά ή προσπαθώ να μην την προσφωνώ ( η ίδια δεν θέλει να την φωνάζω μαμά ) .

Εχθές πάλι τον πήγαινε στις κούνιες και αυτός γυρνούσε συνέχεια το κεφάλι του στο καρότσι και την φώναζε μαμά. Νομίζω όμως ότι το κάνει επίτηδες και επιδεικτικά γιατί έχει καταλάβει ότι μας προκαλεί συγχηση και αμηχανία !!!

Για το θέμα της ελευθερίας έχεις δίκαιο. Στους παππουδογιαγιάδες επιτρέπονται τα πάντα.

Και έχω καταλήξει να είμαι εγώ και μόνο εγώ η " κακιά της υπόθεσης " αυτή δηλαδή που μαλώνει , υποδεικνύει κτλ.

Και τι να κάνουμε όμως είναι απαραίτητοι αυτοί οι άνθρωποι!

[Lia]

Τελευταίως έχει αρχίσει και η δικιά μου να δείχνει μια προτίμηση στη γιαγιά. Βέβαια και μενα μόλις με βλέπει μου κάνει χαρές, γελάει, απλώνει τα χεράκια αλλά, με τη γιαγιά της είναι αλλιώς. Η αλήθεια είναι ότι με κάνει λίγο να ζηλεύω όταν θέλει να φύγει από την αγκαλιά μου για να πάει στη γιαγιά, ενώ ήταν μαζί της τόσες ώρες, και ξέρω ότι της έχει προτίμηση γιατί της κάνει όλα τα χατήρια, αλλά όσο νά ναι εγώ βαθιά μέσα μου... δεν μπορώ.... νιώθως κάπως.!!!

Εγώ από την αλλη δεν μπορώ να κάνω πάντα ό,τι θέλει η μικρή, είτε για λόγους ασφαλείας, είτε επειδή είμαι και κουρασμένη ή πρέπει να γίνουν και κάποιες δουλειές στο σπίτι. Το παιδί όμως δεν καταλαβαίνει από αυτά.... Έτσι είναι λογικό να ζητάει τη γιαγιά.

Οπότε, κάνω την καρδιά μου "πέτρα" και σκέφτομαι ότι τουλάχιστον μπορώ να είμαι ήσυχη για όταν λείπω... το παιδί περνάει καλά.... είναι με ανθρώπους που θέλει και αγαπά και το αγαπούν.

Θέλω να πιστεύω ότι, αν και μωρό ακόμα, μέσα του διαχωρίζει το ρόλο της μαμάς, από τη γιαγια΄...

[ΡΙΑ]

Και εσας κοριτσια ειναι μικρα τα παιδια σας. Σ΄εμενα η κορη μου 6 χρονων μου ειπε στο αμαξι οταν γυρναγαμε στο σπιτι οτι θελει να μεινει για παντα με την γιαγια. Μου ηρθε εγκεφαλικο απο την στενοχωρια.

Αρχιζα να της φωναζω οτι ειναι αχαριστη (το μετανιωσα μετα) και εκλαιγα.

Μετα οταν ηρεμισα προσπαθησα να της δωσω να καταλαβει οτι η οικογενεια της ειμαστε εγω, ο μπαμπας και ο Αχιλλεας και οτι την γιαγια ναι μεν την αγαπαμε αλλα μενει στο δικο της σπιτι και εμεις στο δικο μας. Φοβαμαι μηπως οταν μεγαλωσει σηκωθει και φυγει και παει να μεινει μαζι της και χασω το κοριτσακι μου.

[MYRDIM]

Ειλικρινά αισθάνομαι περίεργα με αυτα που σας συμβαίνουν. Εγω έχω χάσει την μητέρα μου απο τα 16 μου και το κενό τώρα που εχω και εγω 2 χρονών κόρη είναι μεγάλο. Η πεθερά μου είναι μεγάλη σε ηλικία και γερμανίδα δηλαδη άλλης νοοτροπίας.Δεν είναι αυτο που λέμε ''κλασική γιαγιά''. Φοβερός άνθρωπος αλλά πιο μακριά μας. Οπότε το μεγάλωμα της μικρής αποκλειστικά σε μας. Σταμάτησα και την δουλειά μεχρι να παει 3 για να την στείλω μετά σε παιδικό. Δεν ξέρω πως θα ήμουν αν ήθελε την μαμά μου περισσότερο απο εμένα αλλά είναι πολλές οι στιγμές που θες έναν δικό σου άνθρωπο για να σε ξεκουράσει.. Και επειδή λείπει ο άντρας μου συχνά έξωτερικό η μικρή είναι πάντα μαζί μου. Ευτυχώς που είναι χαλαρη και δεν είναι κολλημένη επάνω μου....

[Μαρια Στυλιανακη]

Ρια σε αυτή την ηλικία τα παιδιά λένε διάφορα πράγματα και δεν τα λένε πάντα με όλη τη σημασία που καταλαβαίνουμε εμείς.

 

μπορεί αυτό που είπε, να εννοούσε στην πραγματικότητα

"με την γιαγιά περνάω τέλεια, ενώ με εσένα όχι επειδή δεν είσαι τόσο ευδιάθετη" πχ

ή μπορεί να σου το είπε επίτηδες, γνωρίζοντας ότι αυτό θα σε θύμωνε.

 

το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πείς τι αισθάνεσαι, ότι δηλαδή σε στεναχώρησε πάρα πολύ με αυτό που σου είπε, αλλά απο την άλλη είναι ωραία που αγαπάει την γιαγιά και εκτός απο εσένα και το μπαμπά της έχει και άλλους γύρω τους που την αγαπάνε.

 

Είναι σε μια ηλικία όπου μπορείς να της μιλήσεις ειλικρινά για τα διάφορα συναισθήματα που έχεις,... ότι είσαι κουρασμένη, και ότι για αυτό καμιά φορά είσαι πιο αυστηρή, και ότι θα ήθελες να μην ήταν έτσι τα πράγματα για να μπορείς να της δίνεις περισσότερη θετική προσοχή, αλλά και ότι αυτό είναι αυτό που μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή, και προσπαθείς όσο μπορείς, να κάνεις τα πράγματα καλύτερα.

 

τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι εγωκεντρικά, οπότε για αυτό ότι λένε, βγαίνει απο την δική τους οπτική γωνιά, τις περισσοτερες φορές.

 

αυτό κάνει ότι λένε, να ακούγεται και εγωιστικό ή με κακία - είναι στο κάτω κάτω ο εγωισμός τους που μιλάει. είναι ένα φυσιολογικό στάδιο απο το οποίο όλα τα παιδιά περνάνε λιγότερο ή περισσότερο.

σου εύχομαι καλό κουράγιο!....

(προσπάθησε όσο μπορείς να μην την κατηγορείς που σκέφτεται έτσι,.... είναι φυσιολογικό, δεν δείχνει ότι το παιδί που μιλάει έτσι θα είναι αχάριστο αργότερα, και ούτε ότι θα σε παρατήσει και θα μείνει στην γιαγιά του.... )

έχω ακούσει παιδιά να λένε τα πάντα - ότι η μαμά τους είναι κακιά πχ. ... (όταν απέκτησαν αδερφάκι )

τους περνάει, μην ανησυχείς.... θέλουν λίγο χρόνο...

[νεφελη]

Δεν καταλαβαινω γιατι σας πειραζει τοσο να δειχνει το παιδι σας αγαπη κ σε καποιον αλλο ανθρωπο εκτος απο εσας? Εμενα ισα ισα που με χαροποιει ιδιαιτερα να ξερω οτι το παιδι μου δεν ειναι κολλημενο πανω μου κ οτι ξερει να αγαπαει κ αλλους ανθρωπους.

Κ εμας η μικρη δειχνει ιδιαιτερη αγαπη στους γονεις μου κ ιδιως στον μπαμπα μου. (Αλλα παλι θα μου πεις κ η ανιψια μου το ιδιο κ εγω το ιδιο κ η αδερφη μου). Ολη την ωρα να ειναι μαζι του δε θα μας αναζητησει καθολου. Ολοκληρο σχεδιο αποδρασης για να την παρουμε πανω. Ομως δε με πειραζει καθολου. Χαιρομαι που περναει καλα μαζι τους, γιατι τους την αφηνουμε συχνα.

Ακομα κ με την κυρια που την κραταει τα πρωινα δε με πειραζει καθολου να την αγαπαει κ μαρεσει να βλεπω οτι τα παν καλα.

Ξερω οτι η κορη μου με αγαπαει κ δεν αισθανομαι να απειλουμαι απο κανεναν. Μαρεσει να τα πηγαινει καλα με τους ανθρωπους που τη φροντιζουν κ αισθανομαι κ εγω πιο ανετα οταν λειπω γιατι ξερω οτι ειναι σε καλα χερια.

Επισης πιστευω οτι κ για τους γονεις (κ ιδιως αναφερομαι στις μαμαδες) δεν ειναι καλο να ειναι τοσοοο κολλημενες πανω στα παιδια τους. Δηλαδη αν αυριο μεθαυριο παντρευτουν κ φυγουν (λεμε τωρα...) τι θα γινει? Οταν παν για σπουδες κ εχουν σχεση τοτε τι... θα ρωταμε "αγορι μου ποια αγαπας πιο πολυ, τη μανουλα που κανει τα παντα για εσενα ή αυτην την κακια που με την πρωτη θα στην κανει?"????

Ας χαλαρωσουμε λιγο. Τα παιδια ξερουν πολυ καλα ποιος ειναι η μαμα κ ο μπαμπας κ κανεις ποτε δε συγκρινεται μαζι τους...

[DALIA]

νεφέλη μπράβο σου πολύ ώριμα αντιμετωπίζεις το θέμα, πράγμα που δεν μπορεί να κάνει ο καθένας μας και σίγουρα δεν είναι θέμα ανασφάλειας για την αγάπη του παιδιού του...η υπερβολική αγάπη μαλλον μας κάνει έτσι...επίσης αν θέλουμε μπορούμε να είμαστε κολλημένες πάνω τους χωρίς να τα "πνίγουμε" και αυτό στο χέρι μας είναι....

[chrysa.ps]

Δεν καταλαβαινω γιατι σας πειραζει τοσο να δειχνει το παιδι σας αγαπη κ σε καποιον αλλο ανθρωπο εκτος απο εσας? Εμενα ισα ισα που με χαροποιει ιδιαιτερα να ξερω οτι το παιδι μου δεν ειναι κολλημενο πανω μου κ οτι ξερει να αγαπαει κ αλλους ανθρωπους.

Κ εμας η μικρη δειχνει ιδιαιτερη αγαπη στους γονεις μου κ ιδιως στον μπαμπα μου. (Αλλα παλι θα μου πεις κ η ανιψια μου το ιδιο κ εγω το ιδιο κ η αδερφη μου). Ολη την ωρα να ειναι μαζι του δε θα μας αναζητησει καθολου. Ολοκληρο σχεδιο αποδρασης για να την παρουμε πανω. Ομως δε με πειραζει καθολου. Χαιρομαι που περναει καλα μαζι τους, γιατι τους την αφηνουμε συχνα.

Ακομα κ με την κυρια που την κραταει τα πρωινα δε με πειραζει καθολου να την αγαπαει κ μαρεσει να βλεπω οτι τα παν καλα.

Ξερω οτι η κορη μου με αγαπαει κ δεν αισθανομαι να απειλουμαι απο κανεναν. Μαρεσει να τα πηγαινει καλα με τους ανθρωπους που τη φροντιζουν κ αισθανομαι κ εγω πιο ανετα οταν λειπω γιατι ξερω οτι ειναι σε καλα χερια.

Επισης πιστευω οτι κ για τους γονεις (κ ιδιως αναφερομαι στις μαμαδες) δεν ειναι καλο να ειναι τοσοοο κολλημενες πανω στα παιδια τους. Δηλαδη αν αυριο μεθαυριο παντρευτουν κ φυγουν (λεμε τωρα...) τι θα γινει? Οταν παν για σπουδες κ εχουν σχεση τοτε τι... θα ρωταμε "αγορι μου ποια αγαπας πιο πολυ, τη μανουλα που κανει τα παντα για εσενα ή αυτην την κακια που με την πρωτη θα στην κανει?"????

Ας χαλαρωσουμε λιγο. Τα παιδια ξερουν πολυ καλα ποιος ειναι η μαμα κ ο μπαμπας κ κανεις ποτε δε συγκρινεται μαζι τους...

 

 

συμφωνω και επαυξάνω!! κι εμενα η μπεμπα τα πρωινα ειναι με την πεθερά μου γιατι εγω δουλευω και τα απογευμτα αν δεν ταιριαζει η βαρδια του αντρα μου μενει με τη μαμα μου γιατι δουλευω σπαστο ωράριο καθε μερα. Οι παπούδες και οι γιαγιάδες τρε΄λαίνονται μαζί της και αυτη το ίδιο όπως φαίνεται. Τα μωρα διαισθάνονται την αγάπη των γονιών τους και σε καμια ΄περίπτωση δεν συγκρίνεται και δεν αντικαθίσταται με τιποτα άλλο. Αλλωστε κανενα παιδι δεν επαθε τιποτα απο την πολλή αγάπη!

[Boubouz]

Καλημέρα μανούλες...

 

έχω το εξής θέμα και θα ήθελα την γνώμη σας διότι νιώθω πολύ χάλια...

Λόγω του ότι η εργασία μου μου τρώει πάρα πολλές ώρες ( δυστυχώς δεν μπορώ να κάτσω σπίτι, τα έξοδα τρέχουν) τον μικρό μου τον κρατάει η μητέρα μου.

Αυτό έχει ώς αποτέλεσμα να προτιμάει εκείνη απο εμένα και όταν πάω να τον πάρω χαλάει τον κόσμο. Επίσης όταν στεναχωριέται πάλι ζητάει την γιαγιά του. Ακόμα και στον παιδικό σταθμό την γιαγία ζητάει.

Δεν ξέρω πως να τον αντιμετωπίσω αφού κλαίει και φωνάζει θέλω να πάω στην γιαγιά μου . Νιώθω ανίκανη διότι όταν του μιλάω και του εξηγώ ότι τώρα πρέπει να πάμε σπίτι μας, βρίσκω μεγάλη αντίσταση.

Ξέρω οτι οι ώρες που περνάω μαζί του δεν είναι αρκετές αλλά δυστυχώς δεν έχω άλλη επιλογή...

Πείτε μου σας παρακαλώ τι να κάνω, και πως πρέπει να του φερθώ...

 

Ευχαριστώ

[Lucy]

Νομίζω ότι όλα τα παιδάκια περνούν από αυτό το στάδιο. Πιθανόν αντιδρά στο ότι εσύ λείπεις και επιπλέον στη γιαγιά διασκεδάζει... Είμαι σίγουρη ότι όταν η γιαγιά τον μαλώνει θα ζητάει εσένα και τον μπαμπά του.

Και εμένα τα ίδια κάνει. Αλλά είναι στιγμές που αγνοεί εντελώς τη γιαγιά και μάλιστα πολλές φορές της λέει "άντε σπίτι σου τώρα"! Άλλες στιγμές πάλι κάνει ολόκληρες ιστορίες (φωνές και κλάμματα) για να μην φύγει από τη γιαγιά. Είναι η ηλικία της επανάστασης τώρα και το παιδάκι δεν έχει άλλο τρόπο να κάνει την επανάστασή του.

 

Φρόντισε να βλέπει ότι όταν φεύγει από τη γιαγια δεν έρχεται και το τέλος της διασκέδασης. Να πηγαίνετε μαζί βόλτες όποτε μπορείτε, να κάνετε πράγματα στο σπίτι που του αρέσουν κτλ.

 

Επίσης κάνε υπομονή στα ξεσπάσματα και δες τα σαν μία φάση που πρέπει να ολοκληρώσει τον κύκλο της για να περάσει...

 

ΥΓ στα ξεσπάσματα δεν θα ξεσπάς και εσύ. Θα του εξηγείς μια δυο φορές ότι πρέπει να φύγετε και για ποιο λόγο και στη συνέχεια θα είσαι σταθερή χωρίς να δείχνεις ότι λυγίζεις. Το ίδιο και η γιαγιά...

[Eliza]

Τα περισσότερα παιδιά κάνουν 'μούτρα' στη μαμά τους όταν δεν την έχουν κοντά τους αρκετά. Καταλαβαίνουν ότι η μαμά στεναχωριέται και το κάνουν επίτηδες. Δες το λίγο σαν εκδίκηση αλλά όχι αππόλυτα συνειδητή. Είναι ένας ανώριμος τρόπος να σου εκφράσουν τη δική του στεναχώρια.

Αυτό που πρέπει να φροντίσεις είναι οι λίγες ώρες που περνάτε μαζί να είναι ποιοτικές. Να ασχολείσαι σχεδόν αποκλειστικά μαζί του -αφήνοντας νοικοκυριό και δουλειές για μετά.

Χάιδεψέ τον λίγο πιο πολύ, αγκάλιασέ τον λίγο πιο πολύ, παίξτε μαζί, διαβάστε μαζί, πηγαίνετε βόλτες μαζί. Τώρα μάλιστα που καλοκαιριάζει, μπορείς άνετα να τον παίρνεις για να πάτε παιδική χαρά -και μετά σπίτι.

Το ότι ζητάει τη γιαγια του στον παιδικό μη σε απασχολεί. Εσένα ξέρει ότι δεν θα μπορούσε να σε έχει, λάθος?

[antu]

μην στεναχωριεσε. φαση ειναι και θα περασει. Ετσι ηταν και η δικια μου γιατι η γιαγια την πηγαινε με τις ωρες στη κουνια, τις αγοραζε μπισκοτα και σοκολατες οποτε ποιον θελει το παιδι? Εσυ οπως και εγω οταν γυριζεις σπιτι εχεις ενα μωρο, ενα σπιτι και τα προβληματα της δουλειας. Αλλα θα σου πω οτι απο τοτε που σταματησα να δουλευω εχει γινει αυτοκολλητη μου σε σημειο κουραστικο ( δεν μπορω να παω μονη μου στο μπανιο και γενικα δεν μπορω να κανω τιποτα χωρις να τρεχει και η ουρα μου απο πισω) Μην τρελλενεσαι δεν κανεις κατι λαθος απλως τα παιδια προτιμουν αυτους που τους παιζουν, που παιρνουν περισσοτερο χρονο μαζι τους και τους κανουν τα χατηρια Εξαλλου θα εισαι παντα η μαμα αυτο δεν αλλαζει

[prune]

Καταλαβαινω ενα μεγαλυτερο παιδακι που η μαμα του δουλευει να εχει συνδεθει με τη γιαγια και να την προτιμαει, ομως το δικο μου ειναι μολις 10 μηνων και ακομα δεν εχω γυρισει στη δουλεια και παρολαυτα προτιμαει τη γιαγια του απο μενα.

 

Με στεναχωρει παρα πολυ αυτο.

 

Δεδομενου οτι ειμαι ολη μερα μαζι του με εξαιρεση το απογευμα που μπορει να παω στο σουπερ ή να ψωνισω κατι βιαστικα και να ξαναγυρισω ή καποια πρωινα που τον παω στη μαμα μου για να κανω δουλειες.

 

Τι κανω λαθος?

 

Ειναι αληθεια οτι η μαμα μου του κανει ολα τα χατηρια και καλοπερναει μαζι της αλλα τα μωρα κατω του ετους δεν εχουν προσκολληση με τη μαμα??Τον θηλαζω και οι μονες φορες που με ζηταει ειναι οταν πειναει ή νυσταζει διαφορετικα αν τον εχει η μαμα μου και παω να τον παρω βαζει τα κλαματα.

 

Καμια ιδεα?

[prune]

Τωρα δηλαδη που θα παω και στη δουλεια και θα μενει 8 ωρες σερι με τη μαμα μου δε θα ξεκολλαει απο πανω της.

 

Και οσο κολλαει το μωρο στη γιαγια τοσο τα δινει ολα η γιαγια για να περναει καλα μαζι της και εγω νιωθω οτι τρεχω σε μια κουρσα χωρις να εχω ελπιδες να τερματισω πρωτη ποτε....Πολυ παιδιαστικο το ξερω.

[Nikolekaki]

Κι εμείς πέρσυ όλη τη χρονιά που τον κρατούσε η μαμά μου τα ίδια είχαμε. Γυρνούσαμε από τη δουλειά να τον πάρουμε και δεν ήθελε με τίποτα να έρθει σπίτι. Ήθελε τον παππού του. Εμείς έχουμε κόλλημα με τον παππού. Φέτος που μεγάλωσε πιο πολύ του πέρασε. Πάει και παιδικό, αλλά τον παίρνει το μεσημέρι ο πατέρας μου και τον κρατάνε σπίτι τους πάλι μέχρι να γυρίσουμε. Ακόμα καμιά φορά γκρινιάζει, αλλά σπάνια. Πλέον του λείπει και το δωμάτιό του, τα παιχνίδια του... Φάσεις είναι που περνάνε, μην στεναχωριέσαι... Εμένα πολλές φορές με λέει γιαγιά και τον άντρα μου παππού και μετά το διορθώνει... Ή το λέει επίτηδες για να μας πειράξει... :D:D Όταν με λέει γιαγιά, του λέω τί θες εγγονάκι μου και γελάμε μαζί...

 

Θα περάσει, μη σκας... μάνα είναι μόνο μία... ;)

[Nikolekaki]

Και φυσικά και ο μικρούλης μου πολλές φορές γκρινιάζει όταν τον παίρνω από τη γιαγιά... Καμιά φορά μάλιστα κλαίει κιόλας όταν τον παίρνω από την αγκαλιά της... :shock:

 

Αλλά σε 1 λεπτό είναι μια χαρά... :D

 

Δεν στεναχωριέμαι... Χαίρομαι που περνάνε καλά όλη μέρα που λείπω και που νοιώθουν την απέραντη αγάπη που τους προσφέρουν οι γιαγιά κι ο παππούς... Όσο για την αγάπη τους σε μας, μη φοβάσαι, δεν τη χάνουμε... ;)

[prune]

Και φυσικά και ο μικρούλης μου πολλές φορές γκρινιάζει όταν τον παίρνω από τη γιαγιά... Καμιά φορά μάλιστα κλαίει κιόλας όταν τον παίρνω από την αγκαλιά της... :shock:

 

Αλλά σε 1 λεπτό είναι μια χαρά... :D

 

Δεν στεναχωριέμαι... Χαίρομαι που περνάνε καλά όλη μέρα που λείπω και που νοιώθουν την απέραντη αγάπη που τους προσφέρουν οι γιαγιά κι ο παππούς... Όσο για την αγάπη τους σε μας, μη φοβάσαι, δεν τη χάνουμε... ;)

 

 

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!!Με παρηγορησαν αυτα που ειπες! Τις προηγουμενες μερες τα εβλεπα ολα μαυρα,σημερα νιωθω καλυτερα!

[Nikolekaki]

Χαίρομαι που το "ακούω" κοριτσάκι... :grin:

[Aeriko]

Καταλαβαινω ενα μεγαλυτερο παιδακι που η μαμα του δουλευει να εχει συνδεθει με τη γιαγια και να την προτιμαει, ομως το δικο μου ειναι μολις 10 μηνων και ακομα δεν εχω γυρισει στη δουλεια και παρολαυτα προτιμαει τη γιαγια του απο μενα.

 

Με στεναχωρει παρα πολυ αυτο.

 

Δεδομενου οτι ειμαι ολη μερα μαζι του με εξαιρεση το απογευμα που μπορει να παω στο σουπερ ή να ψωνισω κατι βιαστικα και να ξαναγυρισω ή καποια πρωινα που τον παω στη μαμα μου για να κανω δουλειες.

 

Τι κανω λαθος?

 

Ειναι αληθεια οτι η μαμα μου του κανει ολα τα χατηρια και καλοπερναει μαζι της αλλα τα μωρα κατω του ετους δεν εχουν προσκολληση με τη μαμα??Τον θηλαζω και οι μονες φορες που με ζηταει ειναι οταν πειναει ή νυσταζει διαφορετικα αν τον εχει η μαμα μου και παω να τον παρω βαζει τα κλαματα.

 

Καμια ιδεα?

 

Τίποτα δεν κάνεις λάθος. Απλώς εσύ είσαι δεδομένη Το παραπάνω είναι που το ευχαριστεί τώρα. Εσένα έτσι κι αλλιώς σε έχει

 

Εμείς έχουμε φάει τρελλή προσκόλληση στον μπαμπά γιατί με εμένα έκατσε 9 μήνες στο σπίτι αλλά εκείνον τον έβλεπε μόνο 3-4 ώρες το απόγευμα. Ακόμα και τώρα που έχω πάει στη δουλειά ο μπαμπάς νικάει τους πάντες: Μαμά, γιαγιά, παππού. Άπαξ και εμφανιστεί ή πλησιάσει όλοι οι άλλοι είμαστε αόρατοι

[prune]

Τίποτα δεν κάνεις λάθος. Απλώς εσύ είσαι δεδομένη Το παραπάνω είναι που το ευχαριστεί τώρα. Εσένα έτσι κι αλλιώς σε έχει

 

Εμείς έχουμε φάει τρελλή προσκόλληση στον μπαμπά γιατί με εμένα έκατσε 9 μήνες στο σπίτι αλλά εκείνον τον έβλεπε μόνο 3-4 ώρες το απόγευμα. Ακόμα και τώρα που έχω πάει στη δουλειά ο μπαμπάς νικάει τους πάντες: Μαμά, γιαγιά, παππού. Άπαξ και εμφανιστεί ή πλησιάσει όλοι οι άλλοι είμαστε αόρατοι

 

Ευχαριστω για την απαντηση αερικο μου!!! Νομιζω πως δε θα με ενοχλουσε η προσκολληση με τον μπαμπα.Ετσι μου φαινεται δηλαδη. Το θεωρω πολυ φυσιολογικο να θελει την προσοχη του μπαμπα του το μωρακι.

 

Χθες βγαιναμε απο το γκαραζ για βολτα με το αυτοκινητο και η μαμα μου ηταν στην εισοδο της πολυκατοικιας και πηγε στο παραθυρο του αυτοκινητου να χαιρετισει το μωρο.Μολις την ειδε το μωρο αρχισε να γελαει και μετα αφου ξεκινησαμε και καταλαβε οτι φυγαμε απο τη γιαγια αρχισε να κλαιει με λυγμους και ειδαμε και παθαμε να τον συνεφερουμε.

 

Ακουγα και εναν ψυχιατρο να λεει οτι τον πρωτο χρονο πρεπει να προσκολλαται το παιδι σε ενα ατομο.Καλυτερα λεει ενας και κακος παρα πεντε και καλοι.Μηπως προσκολληθηκε στη γιαγια?

 

Τελοσπαντων το πηρα αποφαση.Θα κανω το καλυτερο που μπορω και οτι γινει.

[Aeriko]

Πίστεψέ με... και με τον μπαμπά θα ανησυχούσες και θα ζήλευες Εσύ το ποτίζεις, το αλλάζεις, το ταΐζεις και αυτό το σκασμένο δίνει φιλάκια και αγκαλίτσες μόνο σε εκείνον

[prune]

Πίστεψέ με... και με τον μπαμπά θα ανησυχούσες και θα ζήλευες Εσύ το ποτίζεις, το αλλάζεις, το ταΐζεις και αυτό το σκασμένο δίνει φιλάκια και αγκαλίτσες μόνο σε εκείνον

 

Δεν εχεις αδικο!!!Ποιος ξερει γιατι το κανουν αυτο?

 

Σημερα γιναμε θεαμα στο σουπερ μαρκετ.Συναντηθηκαμε τυχαια με τους γονεις μου και μολις βλεπει το μωρο τη γιαγια αρχισε να χτυπιεται στην αγκαλια μου για να παει σε εκεινη.Ποτε δεν εχει κανει ετσι για μενα...........Αισθανομουν μουδιασμενη μετα, ειχα και τη μαμα μου να τραγουδαει "ζηλια,ζηλια, θελει τη γιαγια".Εαν μπορεις να το πιστεψεις δε ζηλευω, χαιρομαι που την αγαπαει γιατι οταν θα δουλευω θελω να ειναι με ενα ατομο που θα περναει καλα αλλα οχι και να με γραφει εμενα.Οπως λες ολη μερα με αυτον ασχολουμαι.Το μονο μειον που βρισκω στην συμπεριφορα μου και μπορει να παιζει σημαντικο ρολο ειναι οτι περισσοτερο φροντιζω για τις αναγκες του παρα τον παιζω ενω η μαμα μου φροντιζει συνεχεια για τη διασκεδαση του.

 

Αχ, τι αγκαθι και αυτη η απορριψη!!