ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

[christiana08]

Εκδοσεις ποταμος.Αμερικανικη παιδιατρικη ακαδημια.Επιμελεια βιβλιου Κωνσταντινος Παπαδατος,ομοτιμος καθηγητης παιδιατρικης πανεπιστημιου αθηνων.Δεν αναφερθηκαμε ποτε σε βια,σωματικη η ψυχολογικη,εκτος εαν θεωρειτε την μεθοδο του ταιμ αουτ,μεθοδο που υποστηριζουν και Ελληνες και ξενοι,μια ισορροπημενη μεθοδο τιμωριας.

[christiana08]

Η μαλλον οχι,μην απαντησεις,θα το παμε αλλιως,για να τελειωνουμε.Εχετε μονο εσεις δικιο,με το να επιπλητουμε το παιδι μας αν συνεχιζει μια αναρμοστη συμπεριφορα,αφου του εχουμε μιλησει,του ασκουμε απιστευτη ψυχολογικη βια,ειμαστε εντελως αχρηστες μανες,κακως που μας αξιωσε ο Θεος να γινουμε και θα κανουμε πολυ δυστηχισμενα παιδια.Και,για την ιστορια,γεννηθηκα και μεγαλωσα στην Αθηνα,παντρευτηκα στην Πατρα,οποτε δεν τιθεται θεμα Πατρινιας μανας,πιστεψε με οσες μανουλες ξερω απο'δω ειναι αξιολογες.Αυτα απο μενα,κυριες μου καλη συνεχεια,να ειστε παντα καλα και'σεις και τα παιδακια σας και λυπαμαι πολυ που ειπα την αποψη μου,ειλικρινα λυπαμαι.Φιλακια,Αρια και ευχαριστω για την ιατρικη συμβουλη,γλυκεια μου,θα το κοιταξω,αν και δεν ηρεμω με τιποτα τωρα.Φιλακια σε ολες.

[yogini]

Πάντως παρόλο που δεν είχα ποτέ πρόθεση να ασκήσω βια στο παιδί μου ειμαι εξαιρετικά ευτυχής που βρήκα αυτό το φόρουμ πριν κάν κάνω το παιδί και εχω προετοιμαστεί για τόσα και για τόσα, η αλήθεια ειναι οτι σε μερικά πράγματα δεν πάει ο νους σου γιατι τα ζήσαμε και τα θεωρήσαμε part of the process.

Πάντως πολλά έρχονται με την εμπειρία και να σας πω γιατί....φιλοξενώ αυτο το ΣΚ τον μπαμπά μου με τα 3 του παιδάκια απο το 2ο γάμο (ηλικίες 12,8,3). Θυμάμαι παλιά σε μας ο φόβος της σφαλιάρας καραδοκούσε και είμασταν παναγίες ενώ τώρα έκλαιγε ο μικρός γιατι τον απείλησε η μεγάλη και του είπε οτι η μαμα του έφυγε (πήγε μεχρι το αυτοκίνητο να πάρει κατι) και το παιδί αφηνίασε και έκλαιγε σαν λυσσασμένο...θύμωσα μαζι της γιατί πάει Β' Γυμνασίου και απείλησε ενα νήπιο οτι το παράτησε η μαμα του όμως διατήρησα την ψυχραιμια μου και της είπα "Αφροδιτούλα δεν λες ποτέ σε ενα μικρό παιδί οτι έφυγε η μητέρα του γιατι νιώθει απίστευτη ανασφάλεια".....δυστυχώς εκείνη το πήρε βέβαια κατάκαρδα να της κάνω παρατήρηση ακόμα και με τέτοιο ευγενή τρόπο γιατι ειναι πολύ περήφανη..και ο πατέρας μου της είπε μόνο με ποια λογική το έκανε...έκλαιγε και ο μικρός έκλαιγε και εκείνη για τον πληγωμένο της εγωισμό....αλλα δεν μπορώ να φανταστώ πιο ευγενικό τρόπο να της το λέγαμε ειλικρινά! και θα περίμενα και απο τον πατέρα μου να ειναι και πιο αυστηρός (με βάση το πως τον ζήσαμε εμεις)....αλλάζει ο άνθρωπος τελικά...ευτυχώς

[mamyb]

κατ'αρχην πιστευω οτι δεν ειναι δυνατον να καταφερεις να δωσεις αρχες περι πληρους ελευθεριας του ατομου οταν εσυ εχεις βρισει, εχεις δειρει ενηλικα και εχεις κατεβασει τζαμαρια. αν δεν μπορεις να συγκρατεις τον εαυτο σου, πως μπορεις να διδαξεις ενα μικρο παιδακι να το κανει; το δευτερο ειναι οτι κανενας και ποτε δεν γεννηθηκε με νοημοσυνη και γνωσεις. οποτε για ενα παιδακι που εμαθε λανθασμενα κατι, πως εσυ θα καταφερεις να του δειξεις το λαθος;εδω βλεπουμε οτι εμεις οι ενηλικες δεν περνουμε ευκολα χαμπαρι οταν καποιος μας λεει οτι εχουμε λαθος, πως μπορει να παρει χαμπαρι ενα μικρο παιδακι;

 

η απαντηση μου ολοκληρωμενη βρίσκετε σε αυτο το γραπτο που μισο ομως το μετεφερες εσυ και ανολοκληροτο:

και ξερω οτι δεν εισαι του κλαμππ απλα δηνεις μια αλλη νοτα πολυ ...πραγματικη να το πω!

ακου λοιπον τωρα αυτο που λες αναφερετε σε ενηληκες ....

με τα παιδια ειναι αλλιως κι εδω θα ξεκαθαρησω κατι ...ειμαι κατα της βίας οποιασδηποτε μορφης στα παιδια αλλα προσεξε κατι, ξερεις γιατι μου την δηνει στα παιδια? γιατι η μαχη ειναι ανυση και εχει να κανει με εξουσια ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΔΥΝΕΙ ΣΤΑ ΝΕΥΡΑ thats all σε ενηλικα σε πληροφορω και εχω βρήσεις και εχω μιλησει ασχημα και εχω κατεβασει τζαμαρια και εχω βαρεσει ΕΝΗΛΗΚΑ ...με τα παιδια δεν ειναι ετσι ...πρεπει να ειμαστε πολυ προσεκτηκοι

"αν πρεπει να το τιμωρησετε, μην αισθανεστε ενοχες και σε καμια περιπτωση μην προσπαθησετε να δικαιολογησετε την ενεργεια σας. αν διαισθανθει τα αναμεικτα συναισθηματα σας ισως πισει τον εαυτο του οτι το δικιο βρισκεται με το μερος του και εσεις εισαστε ο κακος. το να τιμωτειτε το παιδι σας δεν ειναι ποτε ευχαριστο ειναι ομως αναγκαιο στοιχειο της γονικης φροντιδας και δε θα πρεπει να αισθανεστε ενοχες για αυτο. ειναι απαραιτητο να καταλαβει ποτε εσφαλε ωστε να μπορεσει να αναλαβει την ευθυνη και της συνεπειες του"

ε

δω αν και σου απαντησε αλλο μελλος που δηλωσε δημοσια οτι ασχολειται με την ψυχολογια θα σου πω κι εγω (περαν οτι συμφωνω με τα γραπτα του μελους αυτου , ) οτι αυτο αναφερετε στον ενηλικα και στις πραξεις του και στην συναισθηματια αποτελεσματα που εχει πανω του η χρηση της τιμωριας ....εγω δεν εξεταζω αυτο ο καθενας ας κανει οτι αγαπα με τον ευατο του και τις τιψεις του .... εγω εξεταζω και δυνω ΝΑΙ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΩ μια απολυτη αλλη οπτικη γωνια στο πως μπορεις να αναθρεψειις ενα παιδι χωρις βία οιασδηποτε μορφης!

Η έλλειψη κανόνων μπορεί να δημιουργήσει ανασφάλεια στο παιδί και δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να αισθανθείς ενοχές ή τύψεις ή κάτι άσχημο όταν δείχνεις στο παιδί σου τι είναι σωστό ή όταν τέλος πάντων δέχεται τις (λογικές) συνέπειες των πράξεών του.

εγω δεν εχω μιληιγισει για ΜΗ ΟΡΙΑ ειναι δεδομενο οτι τα παιδια χρειαζονται ενα πλαισιο να λειτουργησουν να μαθουν να παιξουν ... ετσι αναπτυσονται και εξεσιλονται φυσιολογικα.Η αντιθεση μου ειναι:μεσα στο πλαισιο στο οποια τα βαζεις τι μεσα χρησημοποιεις...εκφοβισμό , τιμωρια? απειλη? για να πισεις ενα παιδι να παιξει ειρηνηκα μαζι με αλλα δεν μπορεις να το πισεις με το να το απειλησεις οτι θα το βγαλεις απο το παιχνιδι αν δεν συμορφωθει .... το αποκλειεις δεν το προκαλεις να συμμοφοθει και παντα αυτο αν θες να το κανεις πρπει να το κανεις με καποιον τροπο που να το πισεις , με ευγενεια και αγαπη!

.Παντως την Αρια την συμπαθω ιδιαιτερα,σεβομαι την αποψη της αλλα απο το σημειο που γινεται απολυτη δεν επιτρεπει σε κανεναν να πει μια αλλη γνωμη η να ζητησει μια συμβουλη,ολοι φοβουνται,εκτος αν ανοιξες το τοπικ μονο και μονο για να γραψεις τον δεκαλογο και να υπαρχει,που τοτε ζητω συγγνωμη.

ο καθενας ειναι ελευθερος να γραψει και να πει οτι θελει αν παλι θες να πεις οτι εχω επιχειρηματολογια για το αντιθετο γιατι εχω κουραστει να ακουω ελα μωρε κι ωχ αδερφε και δεν τρεχει καστανο με την ποπουδια και τον μεσημερα οκ ναι πες το ... απ την αλλη πως δεν αφηνω κανενα να μιλησει η Vann? δεν μιλησε? και κανω χρηση της Vann γιατι την ξερω προσωπικα την αγαπω και την σεβομαι .... η κοπελα δεν εγραψε? δεν ρωτησε? δεν ειπε?

 

Και,ειλικρινα στενοχωριεμαι γιατι δεν ζητησες απο την Αρια να ειναι πιο ηπια στις απαντησεις της,οχι σε οτι αφορα το ξυλο,εκει ας αρχισει να τα χωνει,μαζι της,αλλα σε μενα.Το οτι διαφωνεις μαζι μου φαινεται και ειναι δικαιωμα σου,αλλα εφ'οσον ουτε εγω υποστηριζω την σωματικη και ψυχολογικη βια,απλα προσεγγιζω το θεμα απο αλλη οπτικη γωνια

,και ποια τελικα ειναι αυτη η οπτικη γωνια γιατι εχεις αρχισει να με μπερδευεις ....

γιατι μου την λες.Οσο για την απαντηση που εδωσα σχετικα με το πως μπορεις να συνετισεις ενα παιδι οταν εσυ κανεις οτι η ιδια ειχε αναφερει,ξερω ακουγεται ασχημο,αλλα η Αρια τα ανεφερε οχι εγω και επισης πολυ ασχημο ακουγεται οταν επιμενεις οτι με το να κανεις στο παιδι σου μια παρατηρηση οταν κανει κατι κακο εινα ψυχολογικη βια.

εγω δεν ειπα ποτε στο οτι αν κανεις μια παρατησρηση στο παιδι σου ειναι ψυχολογικη βία ΚΑΝΕΙς ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ και απορω γιατι το λες αυτο...ι εγω ειπα ακομα και στην παρατηρηση πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι στο ποια χρηση λεξεεων θα κανουμε!!!

 

Μηπως πρεπει να μου το παρει η προνοια .Καλημερα και φιλια.

αν και αστειευσαι οκ το πιασα .... εγω πισω απο αυτο το σχολιο κατανοω οτι βλεπεςι καποια πραγματαπροσωπικα...αν ειναι ετσι προσπαθησε να βγαλεις το προσωπικο κομματι και να δεις καθαρα τι μυνηματα θελω να περασω ...

καλημερα τα φιλια μου!

[athoa]

Η μαλλον οχι,μην απαντησεις,θα το παμε αλλιως,για να τελειωνουμε.Εχετε μονο εσεις δικιο,με το να επιπλητουμε το παιδι μας αν συνεχιζει μια αναρμοστη συμπεριφορα,αφου του εχουμε μιλησει,του ασκουμε απιστευτη ψυχολογικη βια,ειμαστε εντελως αχρηστες μανες,κακως που μας αξιωσε ο Θεος να γινουμε και θα κανουμε πολυ δυστηχισμενα παιδια.Και,για την ιστορια,γεννηθηκα και μεγαλωσα στην Αθηνα,παντρευτηκα στην Πατρα,οποτε δεν τιθεται θεμα Πατρινιας μανας,πιστεψε με οσες μανουλες ξερω απο'δω ειναι αξιολογες.Αυτα απο μενα,κυριες μου καλη συνεχεια,να ειστε παντα καλα και'σεις και τα παιδακια σας και λυπαμαι πολυ που ειπα την αποψη μου,ειλικρινα λυπαμαι.Φιλακια,Αρια και ευχαριστω για την ιατρικη συμβουλη,γλυκεια μου,θα το κοιταξω,αν και δεν ηρεμω με τιποτα τωρα.Φιλακια σε ολες.

 

Χριστιάνα,κακώς εξάπτεσαι.Ο διάλογος είναι μια ωραία διαδικασία και πρέπει να τον επιδιώκουμε και να τον υποστηρίζουμε,όχι να τον σταματάμε.Μη μου δίνεις δίκιο,χαριστικά."Μake me earn it"λένε οι Αμερικάνοι.Μη μας αποχαιρετάς και μας στέλνεις φιλάκια σαν το πιτσιρίκι που δεν το παίζουν και τσατίστηκε.Είμαστε μεγάλα κορίτσια εδώ....

 

Ακόμα δεν αντελήφθην την ιδιότητα του κ.Παπαδάτου και τη σχέση του με την ψυχολογία και δη την παιδοψυχολογία.Για παιδίατρο πρόκειται;Τί δουλειά έχει ο παιδίατρος με την παιδοψυχολογία;Έγραψε το βιβλίο;Το επιμελήθηκε;Το μετέφρασε;Αnyway..

 

Το παράθεμα μιλάει για τιμωρία και για απενοχοποίησή της.Η τιμωρία δεν είναι έννοια γενική και αόριστη,όταν λέμε τιμωρία εννοούμε οτι χρησιμοποιούμε βίαια μέσα ήπια ή πιο βαριά για να παραδειγματίσουμε υποτίθεται κάποιον αν και όχι απαραίτητα.Μπορεί να ισχυριζόμαστε οτι τιμωρούμε μια κακή συμπεριφορά ,αλλά στην ουσία απλά να εκτονωνόμαστε.

 

Η τιμωρία προυποθέτει τη βία ΠΑΝΤΑ,σε αυτήν στηρίζεται και εκεί καταφεύγει.

Το thread αναφέρεται στη σωματική τιμωρία,που είναι εξ'ορισμού απαράδεκτη και αδικαιολόγητη.Δεν την απενοχοποιούμε,δεν τη δικαιολογούμε,δεν την γουστάρουμε με τίποτα.

Ακόμα και η λεκτική βία δεν μου αρέσει. Όπως δεν μου αρέσει να με βρίζουνε και να με απειλούνε και να με εκβιάζουνε και νιώθω άσχημα έτσι και χειρότερα υποθέτω οτι νιώθουν και τα παιδιά μας μόνο που δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν και να μας απαντήσουν ,γιατί αν το κάνουν,αλίμονό τους.

Τώρα αν υπάρχει τρόπος να τιμωρηθεί κάποιος χωρίς να χρησιμοποιηθεί βία,αυτό μόνο ο Παπαδάτος θα ξέρει να μας το πεί.Σε λίγο θα ξαναανακαλύψουμε την Αμερική εδώ...

Δεν αφορίζω καμία μητέρα γιατί και εγώ έχω δρόμο μακρύ και "μεγάλο σκατό ας φάω ,μεγάλες κουβέντες ας μην πώ"αλλά σωματική τιμωρία δεν θα επιβάλλω γιατί φοβάμαι το "τέρας"που θα μεγαλώσει,λεκτική βία δεν θα ασκήσω διότι αν αρχίσουμε να βριζόμαστε δεν θα τελειώνουμε.Οι ωραίες κουβέντες και μόνο αυτές είναι νομίζω η πρώτη και μόνη επιλογή.Αν αρχίσουμε με κουβέντες με αυτές θα συνεχίσουμε και σε αυτές θα καταλήξουμε.Ν'est pas??

 

υ.γ.Κακώς αυτοαφορίζεσαι....και τα παίρνεις.Ούτε υπαινίχθηκα οτι είσαι κακή μητέρα και άχρηστη(νομίζω μάλιστα οτι δεν αναφέρθηκα καν σε σένα προσωπικά).Σχολιασμό του παραθέματος Παπαδάτου έκανα και ερωτήσεις γενικού περιεχομένου.Μην παίρνεις φόρα,hold your horses.Κουβέντα κάνουμε,δεν δικάζουμε κανέναν.

[gavrias]

.Παντως την Αρια την συμπαθω ιδιαιτερα,σεβομαι την αποψη της αλλα απο το σημειο που γινεται απολυτη δεν επιτρεπει σε κανεναν να πει μια αλλη γνωμη η να ζητησει μια συμβουλη,ολοι φοβουνται,εκτος αν ανοιξες το τοπικ μονο και μονο για να γραψεις τον δεκαλογο και να υπαρχει,που τοτε ζητω συγγνωμη..

 

Δεν επιτρέπει ? Απο που βγαίνει το συμπέρασμα αυτό? Κανείς δεν έχει αρμοδιότητα να μην επιτρέπει το ότι έχει επιχειρήματα και απαντάει υποστηρίζοντας αυτά που λέει δεν έιναι απαγόρευτικό στις απαντήσεις άλλων.Και ποιός φοβάται την άρια?Και για ποιό λόγο?

 

εκτος αν ανοιξες το τοπικ μονο και μονο για να γραψεις τον δεκαλογο και να υπαρχει,που τοτε ζητω συγγνωμη..

 

Αν απο τόσες σελίδες το μόνο που έιδες έιναι ο δεκάλογος...τι να πώ...πάντως έχω παραθέσει και πολλά έλλα εκτός απο την προσωπική μου στάση /θέση αν το δαβάσεις όλο το θέμα κάποια στιγμή

 

Το οτι διαφωνεις μαζι μου φαινεται και ειναι δικαιωμα σου,αλλα εφ'οσον ουτε εγω υποστηριζω την σωματικη και ψυχολογικη βια,απλα προσεγγιζω το θεμα απο αλλη οπτικη γωνια,γιατι μου την λες.

 

Αυτό μπορείς να μου εξηγήσεις απο που το συμπέρανες? Γιατί δεν αναφέρθηκα πουθενά στις απόψεις σου όυτε εξέφρασα καμιά διαφωνία επ'αυτού.Σε παρακάλεσα αν μπορείς να έισαι λιγότερο επιθετική σε προσωπικό επίπεδο γιατί απο τον τρόπο που γράφεις στις τελευταίες σου δημοσιέυσεις,αυτό φαίνεται.Όμως είναι δική σου επίλογή τι τελικά θα κάνεις

 

Οσο για την απαντηση που εδωσα σχετικα με το πως μπορεις να συνετισεις ενα παιδι οταν εσυ κανεις οτι η ιδια ειχε αναφερει,ξερω ακουγεται ασχημο,αλλα η Αρια τα ανεφερε οχι εγω.

 

Άσχημο ακούγεται με τον τρόπο που το χρησιμόποίησες.Έιναι σαν να περιμένεις στη γωνία για να πέις μια κακία στον άλλο χρησιμοποιόντας κάτι που ξέρεις γι' αυτόν.Και δεν μπορώ να το αντιληφθώ σαν επιχείρημα αυτό.Σύμφωνα μ'αυτή τη λογική,θα έπρεπε αντι του δεκάλογου να είχα βάλει μια ταμπέλα που να γράφει ότι:όποιος έχει σηκώσει το χέρι του έστω και μια φορά σε παιδί (Δεν το έχω κάνει και τα παιδιά μου έιναι αρκετά μεγάλα πιά για να προλάβω την ερώτηση) να περάσει να του κόψουμε το χέρι και να τον μαστιγώσουμε και δεν έχει και δικαίωμα να μιλήσει.Ο στόχος όμως δεν έιναι αυτός ..

 

 

 

και επισης πολυ ασχημο ακουγεται οταν επιμενεις οτι με το να κανεις στο παιδι σου μια παρατηρηση οταν κανει κατι κακο ειναι ψυχολογικη βια.Μηπως πρεπει να μου το παρει η προνοια .Καλημερα και φιλια.

 

Εξαρτάται απο τον τρόπο που θα κάνεις την παρατήρηση πάντα.Γιατί αν παρατήσηση = "Είσαι ένα ανίκανο βρωμόπαιδο και θα σε τσακίσω" ναι είναι ψυχολογική βία.Δε νομίζω ότι θα διαφωνήσεις σ'αυτό

[fotinip]

Επιτρέψτε μου να σας παραθέσω ένα άρθρο σχετικό με την τιμωρία των παιδιών...

 

Ι) Πριν προβούμε σε οποιαδήποτε τιμωρία καλό είναι να προσπαθούμε να δούμε τον κόσμο με τα μάτια του παιδιού, να καταλάβουμε τις ανάγκες του και πως σκέφτεται.

 

ΙΙ) Είναι σημαντικό το να επικοινωνήσουμε με το παιδί με σαφήνεια και να του πούμε τι ακριβώς μας δυσαρέστησε στην συμπεριφορά του. Έτσι μπορούμε να διασφαλίσουμε πως το παιδί έχει καταλάβει ακριβώς το γιατί τιμωρείται. Πολύ περισσότερο πρέπει να γίνει σαφές στο παιδί δεν τιμωρείται το ίδιο σαν προσωπικότητα αλλά μόνο η συγκεκριμένη πράξη του.

 

Άλλωστε υπάρχουν εκτενείς αναφορές στην βιβλιογραφία που υποδεικνύουν πως όσο πιο συχνά χρησιμοποιούνται τεχνικές ενίσχυσης θετικών συμπεριφοράς τόσο λιγότερο χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί η τιμωρία. Ας έχουμε υπ' όψιν μας πως τα παιδιά δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στην προσοχή των γονιών τους και επηρεάζονται ιδιαίτερα από το πως αυτοί τη διαχειρίζονται. Μια καλή ιδέα θα ήταν λοιπόν να αφιερώνουμε πολύ μεγαλύτερο χρόνο στα παιδιά μας, επιβραβεύοντάς τα, όταν αυτά κάνουν κάτι θετικό παρά επιπλήττοντας τα όταν κάνουν κάτι αρνητικό.

 

Αποτελέσματικότητα της Τιμωρίας

Αν εφαρμοστεί με σύνεση, μπορεί να αποτελέσει λύση τελευταίας ανάγκης, μόνο σαν κατασταλτικό, πυροσβεστικό μέσο, κι αυτό γιατί;

Η τιμωρία δεν μαθαίνει στο παιδί τι να κάνει και πώς να το κάνει. Συνεπώς, δεν έχει μορφωτική αξία και κανένας κακός χαρακτήρας δεν έγινε καλός μόνο με την τιμωρία.

Αντίθετα, η ενίσχυση των θετικών συμπεριφορών του παιδιού, σε συνδυασμό με ήπιες τιμωρίες, όταν είναι απαραίτητες, αποτελεί ισχυρό μέσο σφυρηλάτησης του χαρακτήρα του παιδιού.

 

Είδη Τιμωρίας και η επικινδυνότητά τους

1.Σωματική τιμωρία. Ιδιαίτερα επικίνδυνη στο να δημιουργήσει άβουλα, φοβισμένα και επιθετικά παιδιά. Ωστόσο, άλλο η συστηματική σωματική τιμωρία κι άλλο η απώθηση, η σωματική καθοδήγηση του παιδιού στο χώρο.

2.Τεχνική του διαλείμματος. Απομάκρυνση του παιδιού μέχρι να ηρεμίσει και να συμμορφωθεί. Σχετικά ακίνδυνη, αν το παιδί αποφασίζει πότε θα επιστρέψει κι αν του κάνουμε σαφές πως δεν αποδοκιμάζουμε το ίδιο αλλά τη συμπεριφορά του.

3.Απειλές για φαντάσματα, δράκους κτλ. Μπορούν να αποτελέσουν εκλυτικά αίτια φοβιών και άλλων αγχωδών διαταραχών στα παιδιά και τα κάνουν να νιώθουν απροστάτευτα.

4.Απαγόρευση πρόσβασης σε παιχνίδια, τηλεόραση κ.τ.λ. Σχετικά ακίνδυνη τακτική αρκεί τα αντικείμενα των οποίων την πρόσβαση απαγορεύουμε στο παιδί δεν αποτελούν σύμβολα της αγάπης μας για αυτό.

5.Ανάθεση αντιγραφής ή αποστήθισης κειμένων. Δίνουν το μήνυμα στα παιδιά πως μάθηση=αγγαρεία.

 

Σε κάθε περίπτωση το παιδί πρέπει να νιώθει ότι το σεβόμαστε, ότι τιμωρούμε τη συμπεριφορά του κι όχι την προσωπικότητά του, ότι η τιμωρία είναι η φυσική συνέπεια της πράξης του κι όχι η εκδήλωση της απόρριψής του από μας. Τέλος, όσο περισσότερο ενισχύουμε το παιδί με επαίνους και πράξεις για τις θετικές του συμπεριφορές τόσο λιγότερο θα χρειαστεί να το τιμωρούμε για τις αρνητικές του.

 

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ ΒΙΑΣ..ΕΤΣΙ? μιλάμε για τιμωρία του στυλ 2 ή 4..... για να μην παρεξηγηθώ....

[mata]

Σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης, εφαρμόζω την 4. Και πάλι φροντίζω να μην γίνεται συχνά, γιατί βλέπω πόσο τον στενοχωρεί και....δεν μου πάει η καρδιά. Αλλά όταν του έχω εξηγήσει ότι δεν θέλω να κάνει κάτι, στη συνέχεια τον έχω προειδοποιήσει και παρόλα αυτά το επαναλαβει, τότε χρησιμοποιώ την μέθοδο.

 

Να προσθέσω και κάτι άλλο που έχω διαβάσει.

Ακόμα κι όταν καταφεύγουμε σε κάποια μορφή ήπιας τιμωρίας, δεν πρέπει να δείχνουμε θυμό για πολλή ώρα απέναντι στο παιδί, ή να του κρατάμε μούτρα. Αυτό το κάνει να πιστεύει ότι έχουμε αρνητικά αισθήματα, ενώ ο σκοπός μας είναι άλλος. Πρέπει να καταλάβει σε κάποιες περιπτώσεις ότι οι πράξεις του έχουν συνέπειες, όχι ότι το κάνουμε για να το εκδικηθούμε ή γιατί δεν το αγαπάμε. Μπορούμε κάλιστα με νορμάλ τόνο στη φωνή, (όχι ιδιαίτερα ήπιο αλλά ούτε και τσιρίζοντας), να στερήσουμε κάτι στο παιδί(τηλεόραση ή κάτι άλλο), και να πούμε ότι κι εμείς λυπόμαστε για το συμβάν και αυτή την εξέλιξη. Δεν συμφωνώ με την ήπια τιμωρία όταν μπορεί να συνοδεύεται από εκφράσεις του στυλ 'καλά έπαθες", "όχι δεν θα σε λυπηθώ" και διάφορες άλλες παρόμοιες εκδικητικές εκφράσεις.

Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι αυτό που στερείται, είναι γιατί η συμπεριφορά του ήταν ακραία, όχι γιατί οι γονείς του θέλουν να το πληγώσουν ή να το εκδικηθούν. (και κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγείται συζήτηση και αν το παιδί δεν κατανοήσει, προειδοποιηση για την τιμωρία και στη συνέχεια να επακολουθεί η τιμωρία, όχι αμέσως!)Σκεφτείτε ότι με τον ίδιο τρόπο θα θέλαμε να γίνεται και στην ζωή μας ώς ενηλικες. Αν κάναμε κάτι ανάρμοστο θα θέλαμε να μας το πούν, να συζητήσουν μαζί μας, εάν συνεχίζαμε να το κάνουμε να μας προειδοποιήσουν και στη συνέχεια να τιμωρηθούμε, όχι απευθείας μετά την πράξη μας. Θα το θεωρούσαμε άδικο, και θα μας σόκαρε μια που θα ήταν ξαφνικό.

[christiana08]

Καλημερα σε ολους .Καταρχην,ζηταω συγγνωμη για το αν η συμπεριφορα μου φανηκε επιθετικη,η αληθεια ειναι οτι παντα οταν ζοριζομαι,οπως προχθες μετα την επισκεψη στον παιδιατρο που με ανησυχησε πολυ,γινομαι ανυπομονη και οταν προσπαθεις να εξηγησεις κατι μεσω μυνηματος,που ουτως η αλλως και στα καλα σου να εισαι,μπορει να παρερμηνευτει και ο αλλος δεν σε καταλαβαινει,εστω και αν εσυ δεν το τοποθετεις λαθος,ε,δεν ηθελα και πολυ να λαλησω.Θα προσπαθησω να σας εξηγησω τι γραφω,οσο πιο απλα μπορω,για να μην ξαναπαρεξηγηθω.Καταρχην συμφωνω απολυτα με την athoa,τα παιδια αντιγραφουν την δικη μας συμπεριφορα.Τα ματια της κουζινας που η κορη μου ανοιγοκλεινει ολη μερα,απο μενα το βλεπει,ε,μαγειρευω που και που,οχι πως τρελαινομαι και θα μπορουσα να ειχα λιγοτερο αγχος αν αυτα τα αχρηστα προστατευτικα κανανε δουλεια,αλλα που .Το βιβλιο που σας παρεθεσα,ο κυριος αυτος εχει κανει την μεταφραση,εχει γραφτει απο το αμερικανικο παιδαγωγικο ινστιτουτο,που συμπεριλαμβανει παιδοψυχολογους και παλι δικο μου λαθος που δεν το εγραψα,αναφερεται στην τακτικη του ταιμ ουτ,που λογικα εσυ σαν πιο ενημερωμενη σ'αυτα τα θεματα,γνωριζεις πως λειτουργει και απ'οτι εχω κοιταξει στο ιντερνετ,το προτεινουν και Ελληνες παιδοψυχολογοι.Δεν το εκανα τοσο ξεκαθαρο,γιατι ειχαν προηγηθει απειρα μυνηματα που εξηγουσα πως ειμαι εναντιον του ξυλου και της λεκτικης τιμωριας,αλλα ενταξει,μπορει να μην ετυχε να τα διαβασεις και ολα,δεν ειναι και λιγα.Εγω συμφωνω με αυτη την τακτικη.Ισως και η στερηση παιχνιδιων να μου ταιριαζε,αλλα η κορουλα μου θεωρει τα παντα παιχνιδι,απο το να ανοιγοκλεινει την τηλεοραση,μεχρι τις χωνεται κατω απο τις κουρτινες.Επισης συμφωνω με την Aria στο να πεις στο παιδι το αντικτυπο που εχει η ασχημη συμπεριφορα επανω σου,οτι σε στενοχωρει και'γω πιστευω οτι ειναι αποτελεσματικο και ανωδυνο,αλλα καποιος αλλος θα υποστηριξει και ακουγεται λογικο,οτι αυτο μπορει να δημιουργησει ενοχες στο παιδι και αγχος,εστω και αν του το πεις με πολυ ωραιο τροπο.Ολη μου η θεωρια σχετικα με το θεμα ειναι οτι ακομα και οι πιο ανωδυνοι αυτοι τροποι αντιμετωπισης,εχουν ενα μικρο ποσοστο ψυχολογικης καταπιεσης και δεν μπορω να βγω να φωναζω οτι ειμαι η τελεια που καταφερα να διαπεδαγωγησω τα παιδια μου χωρις ιχνος καταπιεσης,εφ'οσον ακομα και το, κατ'εμε,ανωδυνο ταιμ αουτ,ειναι στερηση ελευθεριας της κινησης του παιδιου μου,εστω για αυτα τα τρια,πεντε η επτα λεπτα,αναλογα με την ηλικια του.Τωρα,Athoa μου,που μου λες να μην κανω σαν κοριτσακι,εγω μπορει να ειμαι 17 χρονων,χα,χα,χα,θα ηθελα και να ετυχε να εχω 2 παιδια,ουτως η αλλως εχουν διαφορα 12 μηνες.Μετα,μου λες μεσα στο μυνημα τρικοσια μην,μην μου χαριζεσαι,μην αυτοαφοριζεσαι,μην στελνεις φιλακια,μην φευγεις ετσι,πολυ με καταπιεζεις.Και για να επανελθω στο σοβαρο του θεματος,σας παρακαλω μονο ο'τι λεω να το παιρνεται παντα με γνωμονα οτι εχω ξεκαθαρισει οτι,δεν θα εδερνα ποτε τα αστερια μου,ουτε πωπουδιες,δεν τα βριζω,δεν φωναζω,οι προειδοποιησεις δεν ειναι υπο την μορφη που ανεφερες Gavrias,ειναι λογικες,ηρεμες και με επιχειρηματα.Ειμαι μανουλα 21 μηνες περιπου και η μονη ψυχολογικη βια που εχω ασκησει σε μωρο μου ειναι προχθες που γυρισαμε απο τον παιδιατρο,πηρα την οχτωμιση μηνων κορη μου και της ειπα,αγαπουλα μου,θα κανουμε μια συμφωνια.Σου απαγορευω ρητως και για ολη σου την ζωη να ξαναρρωστησεις και να χτυπησεις.Δεν θα το ξανακανω,κοριτσια,αληθεια και βασιζομαι στο οτι η απαντηση της,ντα,ντα,ντα,δεν ηταν απαντηση σε αυτο που ειπα,αλλα βαλε μου γαλα,γιατι με πλακωσατε στις ενεσεις και εχω τρελαθει στην πεινα.

[anima]

Τελικά νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε.Κανένας δεν θεωρεί ότι το ξύλο, οι τιμωρίες και οι προσβολές διαπαιδαγωγούν.

Επίσης ο κάθε γονιός έχει τον τρόπο του.Προχθές φώναξα σε κάποιον στον δρόμο καθώς οδηγούσα.

Ο γιος μου με ρώτησε γιατί φώναξα και του είπα ότι θύμωσα αλλά δεν ήταν σωστό.

Ε ωραία μου λέει.Να ζητήσεις συγνώμη.

Μην τρελλαθούμε..Δεν είμαστε ούτε θεοί, ούτε άγγελοι.

Θα φωνάξουμε, θα τσακωθούμε αλλά πάντα θα συμφιλιωθούμε.

Άνθρωποι που ζουν όλη τους τη ζωη σε μια επίπλαστη ευγένεια και ηρεμία, εκεί που τρώνε πυροβολούν τον σύντροφο τους.

Όταν η βασική γραμμή της συμπεριφοράς σου είναι ο σεβασμός και η συζήτηση δεν έγινε και τίποτα αν σου ξεφύγει και καμμία φωνή.

Ο γιός μου όταν εκνευρίζομαι θεωρεί ότι ''τσακωνόμαστε'' και δεν το παίρνει στα σοβαρά.

Χριστιάνα08 περαστικά στην μικρή σου.

[christiana08]

Σ'ευχαριστω,γλυκεια μου,ολα τα παιδια του κοσμου να ειναι παντα γερα.

[athoa]

Καλημερα σε ολους .Καταρχην,ζηταω συγγνωμη για το αν η συμπεριφορα μου φανηκε επιθετική.Θα προσπαθησω να σας εξηγησω τι γραφω,οσο πιο απλα μπορω,για να μην ξαναπαρεξηγηθω.Το βιβλιο που σας παρεθεσα,ο κυριος αυτος εχει κανει την μεταφραση,εχει γραφτει απο το αμερικανικο παιδαγωγικο ινστιτουτο,που συμπεριλαμβανει παιδοψυχολογους και παλι δικο μου λαθος που δεν το εγραψα,αναφερεται στην τακτικη του ταιμ ουτ,που λογικα εσυ σαν πιο ενημερωμενη σ'αυτα τα θεματα,γνωριζεις πως λειτουργει και απ'οτι εχω κοιταξει στο ιντερνετ,το προτεινουν και Ελληνες παιδοψυχολογοι.Εγω συμφωνω με αυτη την τακτικη.Ισως και η στερηση παιχνιδιων να μου ταιριαζε,αλλα η κορουλα μου θεωρει τα παντα παιχνιδι,απο το να ανοιγοκλεινει την τηλεοραση,μεχρι τις χωνεται κατω απο τις κουρτινες.Τωρα,Athoa μου,που μου λες να μην κανω σαν κοριτσακι,εγω μπορει να ειμαι 17 χρονων,χα,χα,χα,θα ηθελα και να ετυχε να εχω 2 παιδια,ουτως η αλλως εχουν διαφορα 12 μηνες.Μετα,μου λες μεσα στο μυνημα τρικοσια μην,μην μου χαριζεσαι,μην αυτοαφοριζεσαι,μην στελνεις φιλακια,μην φευγεις ετσι,πολυ με καταπιεζεις.Και για να επανελθω στο σοβαρο του θεματος,σας παρακαλω μονο ο'τι λεω να το παιρνεται παντα με γνωμονα οτι εχω ξεκαθαρισει οτι,δεν θα εδερνα ποτε τα αστερια μου,ουτε πωπουδιες,δεν τα βριζω,δεν φωναζω,οι προειδοποιησεις δεν ειναι υπο την μορφη που ανεφερες Gavrias,ειναι λογικες,ηρεμες και με επιχειρηματα.Ειμαι μανουλα 21 μηνες περιπου και η μονη ψυχολογικη βια που εχω ασκησει σε μωρο μου ειναι προχθες που γυρισαμε απο τον παιδιατρο,πηρα την οχτωμιση μηνων κορη μου και της ειπα,αγαπουλα μου,θα κανουμε μια συμφωνια.Σου απαγορευω ρητως και για ολη σου την ζωη να ξαναρρωστησεις και να χτυπησεις.Δεν θα το ξανακανω,κοριτσια,αληθεια και βασιζομαι στο οτι η απαντηση της,ντα,ντα,ντα,δεν ηταν απαντηση σε αυτο που ειπα,αλλα βαλε μου γαλα,γιατι με πλακωσατε στις ενεσεις και εχω τρελαθει στην πεινα.

 

Χριστιάνα,καλησπέρα.Καταρχήν εύχομαι να είναι εντελώς ασήμαντο το προβληματάκι του μωρουλίνιου σου.Με τέτοια μαμά δεν έχει να φοβάται,θα είναι πιο ενημερωμένη και από τους δόκτορες!!

 

Όσο τώρα για την κουβέντα μας,no hard feelings.Θα σου ξαναπώ ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και μάλλον πολύ ζωηρό παιδί(αν κρίνω από τις μόνιμες μακρόσυρτες τσιρίδες του…Πολύ τσίριγμα όμως,μιλάμε ταυτόχρονο με γέλιο ξεκαρδιστικό)και γι’αυτό δεν κρίνω ινα μην κριθώ.

 

Απο την άλλη πολύ καλά κάνεις και διαβάζεις.Στην ψυχολογία καλό είναι γενικά να διαβάζουμε τα νεότερα βιβλία.Πολύ νεότερα ίσως(εμείς κάνουμε εργασίες και διαβάζουμε αρθρογραφία από το 2000 και μετά να φανταστείς).Επειδή πρόκειται για σχετικά νέα επιστήμη,αλλάζουν ταχύτατα τα πάντα.Θέλει προσοχή η ενημέρωση.

 

Ειδικά οι έρευνες που έγιναν σε παιδιά για να αποδείξουν κάτι(οτι ήθελε και υπέθετε ο ερευνητής) είχαν πολλές φορές(στην εφηβική ακόμα και στην ενήλικη ζωή τους) τραγικά αποτελέσματα.Π.χ.οι έρευνες για το τί καθορίζει το φύλο(τα γονίδια ή το περιβάλλον )είχαν τραγικά αποτελέσματα και έγιναν απο "γκουρού"της ψυχολογίας σε παιδιά, σ'ένα απο τα καλύτερα νοσοκομεία του κόσμου.Αν έχεις χρόνο από περιέργεια δες στο Wikipedia την υπόθεση του David Reimer(Brenda)και του ψυχολόγου Money, όπου θα σου σηκωθεί η τρίχα και θα καταλάβεις.Οι ψυχολόγοι έχουν να κάνουν πειράματα με ανθρώπους και ειδικά τα πειράματα στα παιδιά είναι πολύ δύσκολα.Εμπεριέχουν τον κίνδυνο της «προσδοκίας του ερευνητή».Θέλουν να αποδείξουν κάτι,τον «εγωκεντρισμό των νηπίων π.χ»και τα συμπεράσματα που βγάζουν συμφωνούν σχεδόν πάντα με την αρχική λανθασμένη τους υπόθεση.Γι’αυτό δείχνω επίφύλαξη για πολλούς "ειδικούς".Γιατί μετά μπορεί να βγεί κάτι που να αποδεικνύει ότι ήταν μια μπούρδα και μισή αυτά που γράφονταν και λέγονταν.….

[christiana08]

Σ'ευχαριστω,Athoa,καταρχην για τις ευχες σου.Ολα τα παιδια του κοσμου να ειναι παντα γερα.Οσο για τον δρομο,θα ειναι μακρυυυυυυυυυυυυυυςςςςςςςς για ολες μας σιγουρα.Δεν βαριεσαι,μια θεωρεια λεγεται για να ερθει καποιος επομενος να την αναιρεσει.Εγω εχω προβλημα με την μεγαλη μου στο οτι θελω να την βγαλω απο το κρεβατι που κοιμαται μαζι μου και να την βαλω να κοιμαται στο δικο της,γιατι αλλιως θα πρεπει να φερω και την μικρη και οχι τιποτε αλλο,θελω και τριτο παιδακι.Πηγα λοιπον η δολια μανα και αγορασα ενα βιβλιο.το κοιμησου παιδι μου,του Δρ.Εδουαρδ Εστιβιλ,o οποιος εχει μεν μια λογικη η τακτικη του στο πως να επανεκπαιδευσεις στο παιδι σου την συνηθεια του υπνου,σε διαβεβαιωνει πως δεν δημιουργει το αισθημα τιμωριας στο παιδι,δηλ σε βγαζω απο το κρεβατι μου γιατι εκανες κατι κακο και δεν δημιουργει προβλημα ψυχολογικο στο παιδι.Δεν ξερω ματια μου το αποτελεσμα της μεθδου,γιατι πολυ απλα την τριτη μερα,ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΤΕΞΑ,πηγα πηρα το αγγελουδι μου μετα απο 5 ωρες συνεχομενο κλαμα,στις μια το βραδυ και κοιμηθηκε μαζι μου.Ολη την επομενη εβδομαδα,ξυπνουσε το βραδυ να δει αν ειμαι εκει.Αισθανθηκα σαν τον Ηρωδη.Μπηκα στο ιντερνετ και οντως ο μουσιου Εστιβιλ ειναι απο το βιογραφικο του κολοσσος.Ο Dr.Richard Ferber,ο καθηγητης του δε,εκει να δεις,αφου εχουν δωσει και στην μεθοδο το ονομα του,ιδιαιτερα διαδεδομενη.Να το χεσω.Και το προβλημα δεν ελυσα και το παιδι μου τυρανουσα τρεις μερες.

[anima]

Αν και δεν είναι εδώ το κατάλληλο μέρος για τη συζήτηση του ύπνου θα ήθελα να σου πω το εξής χριστιάνα08.Ο ferber έχει αναιρέσει μόνος του τη μέθοδο του να αφήνεις το παιδί να κλαίει.Κάποιοι παιδίατροι όταν ήμουν στην Αμερική υποστήριζαν ότι μετά τους δυο μήνες μπορείς να το κάνεις.

Το βρίσκω πολύ σκληρό ρε γαμώτο...

Λένε ότι μια ανάγκη που ικανοποιείται είναι μια ανάγκη που φεύγει.

Όσο πίεζα τον γιο μου να κοιμάται στο κρεβάτι του αντιδρούσε.Όταν σταμάτησα να το κάνω θέμα, άρχισε να κοιμάται και στο κρεβάτι του (για να κάνει παρέα στα γατούλια του).

Εχθές που ήταν άρρωστος τον πήρα με το ζόρι για να κοιμηθεί μαζί μου .

Βεβαία εμένα είναι ένας και τα πράγματα είναι απλα.

Σου εύχομαι να κάνεις σύντομα τρίτο παιδάκι και να ακούς πάντα το ένστικτο σου και το παιδί σου.

[christiana08]

Anima μου,σ'ευχαριστω για την ενημερωση,αυτο ξεχασε ο Ferber να το βαλει στο ιντερνετ,ενω τα βιβλια του σχετικα με αυτη την θεωρεια ειναι ουτε κι'εγω ξερω ποσα.Σ'ευχαριστω και για την ευχη,ελπιζω να με ευλογησει να ξαναγινω μανουλα συντομα.Το ενστικτο μου λεει να παρω μεγαλυτερο κρεβατι και να φερω και την μικρη μου μαζι μου.Μην συνεχιζω να φευγω απο το θεμα της τιμωριας,απλα και αυτη η διαδικασια,τελικα ηταν σαν τιμωρια για το αστερι μου.Συνεχιστε σχετικα με την σωματικη τιμωρια,γιατι ολο καινουργια βγαινουν στη φορα.

[nancy14]

Επαναφέρω το θέμα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εβδομάδα για μένα.

Θα προσπαθήσω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και απ΄λά να σας περιγράψω τα γεγονότα. Κοντεύουν όλοι αυτή τη στιγμή να μας βγάλουν τρελούς (εμένα και τον σύζυγο) και θα ήθελα ειλικρινά την γνώμη σας.

Η κόρη μου σχεδόν 2 μεγαλώνει σχεδόν 9 ώρες καθημερινά με την νταντά της (ελληνίδα που την έχει από 2 μηνών).Σαν γονείς είμαστε κάθετα αντίθετη σε κάθε μορφή βίας και ώς τώρα το έχουμε εφαρμόσει και επιβάλλει σε όλυς όσους ασχολούνται μαζί της. Από την νταντά είμαι 1000% ευχαριστημένη από όλα. Εδώ και καμμιά εβδομάδα η μικρή 2-3 φορές που κάποιος της είπε με αυστηρό ύφος το όναμα της μαζεύτηκε σε μια γωνιά και τις τρείς φορές μετά έδειχνε πολύ στενοχωρημένη. Οι γιαιγιάδες μου είπαν να μην δώσω σημασία γιατί μπορεί κάποιος να της φώναξε...Την Τετάρτη το απόγευμα ενώ την άλλαζα μου λέει νταντα..μια φράση που ποτέ δεν μου άρεσε και αρχίζω το κλασικό τροπάριο "Αγάπη μοου κανένας δεν κάνει ντα κανένα..Ποιός κάνει ντα;;"και μου απαντάει..η νταντά.Κάγγελο εγώ.Την ρωτάω πιο συγκεκριμένα και μου κάνει το μωρό την γνωστή κίνηση του χεριού πάνω κάτω.Μια κίνηση που δεν είχε δει ποτέ!.Φρίκαρα.Της λέω και εσύ τι κάνεις και μου κάνει ότι κλαίει. Πέθανα. την επόμενη μέρα βάλαμε κάμερες στο σπίτι..δυστυχώς δεν κατάφερα μέχρι χθες το βράδυ να δω τα πάντα..αλλά η νταντά ήταν μια χαρά.Χθες το απόγευμα πριν φύγει η ντναντά, μόλις είχα μπει, κάνει στο μωρό "Για πες πως κάνω όταν είμαι θυμωμένη" και το μωρό μου σουφρώνει το στόμα!Σήμερα το πρωί με τον σύζυγο μπροστά πάερι να κάνει μια βλακεία η μικρή και της λέει η νταντά "Α!θα θυμώσω!!"και τότε ο σύζυγος δεν κρατήθηκε (ήταν και η φόρτιση) και της είπε με πολλή αυστηρό ύφος ότι αν ξαναγίνει κάτι τέτοιο έφυγε. Για να μην τα πολυλογώ όλη μέρα αυτή μυξοκλαίει και το παίζει θιγμένη και έχουμε και τους γονείς μας που μας λένε τρελούς που της κάνουμε παρατήρηση!!!

Είμαι τόσο μα τόσο θυμωμένη. Πρώτα από όλα νιώθω ενοχές που δεν είμαι εκεί για την μικρή.Μετά σκέφτομαι ότι ποτέ δεν πρόκειται να εμπιστευτώ κανένα απόλυτα. Μετά σκέφτομαι πόσο απλό βλέπει η προηγούμενη γενιά τον φόβο στα παιδιά!Σαν μέθοδο διαπαιδαγώγησης.Δήλαδή ήμαρτον ..θα θυμώσει η νταντά και μετά θα κάνει τι;;;;

Είμαι τόσο θυμωμένη με όλους..Είμαι αυτή που υποστήριζα ότι η συγκεκριμένη είναι τόσο κάλη με το παιδί που θα κάνω τα πάντα να την κρατήσω. Αλλά δηλαδή τι;;;;Δεν θα υπάρχουν όρια;;Που θα τα θέσω εγώ;;;Δηλαδή η ψυχολογική βία δεν είναι βία;;;Είμαι τόσο θυμωμένη με τους γονείς μας...

[christiana08]

Νανσυ μου,καλα κανεις και θυμωνεις.Οσο και να της το απαγορευσεις,δεν εισαι εκει για να ελεγχεις την κατασταση και αν εγινε μια,στανταρ θα ξαναγινει.Στειλτη απο'κει που ηρθε.Συγγνωμη,αλλα συγχiστικα.Eδω καθομαστε και κανουμε συζητησεις επι συζητησεων για να βρουμε τον πιο ανωδυνο τροπο να δειξουμε στα παιδια μας τον τροπο να μην ειναι ατακτα και θα χτυπησει το παιδι μου μια ξενη .Καλα κανεις και τα παιρνεις.

[nancy14]

Δεν πιστεύω ότι την χτύπησε.Ειλικρινά δεν το πιστεύω. Αν το πίστευα μια στο εκατομμυρίο θα την είχα διώξει με τραύματα

Αυτό που με έχει εξοργίσει έιναι ότι δεν θεωρεί σχεδόν κάνενας από το οικογενειακό μας περιβάλλον ότι ο ψυχολογικός εκφοβισμός είναι βία..αυτό με τρελαίνει.Δηλαδή επείδη η νταντά είναι εύθικτη και ευαίσθητη μην της πούμε τίποτα για κάτι τόσο ασήμαντο!!!!Ασήμαντο να δημιουργείς φόβο στο παιδί;;;;ΑΣΗΜΑΝΤΟ;;;Μονό εγώ τα βλέπω έτσι;;;Είμαι υπερβολική;;;Από το πρωί κοντεύουν να με τρελάνουν

[gavrias]

Είμαι τόσο θυμωμένη με όλους..Είμαι αυτή που υποστήριζα ότι η συγκεκριμένη είναι τόσο κάλη με το παιδί που θα κάνω τα πάντα να την κρατήσω. Αλλά δηλαδή τι;;;;Δεν θα υπάρχουν όρια;;Που θα τα θέσω εγώ;;;Δηλαδή η ψυχολογική βία δεν είναι βία;;;Είμαι τόσο θυμωμένη με τους γονείς μας...

 

Τα όρια και τους κανόνες στο πώς θέλετε να μεγαλώσει το παιδί σας, τα βάζετε αποκλειστικά εσείς.Οι παππούδες αν φοβούνται τόσο πολύ μη χάσουνε το συγκεκριμένο άτομο ας το πάρουνε σπίτι τους να εφαρμόσει τις μεθόδους της στους ίδιους.Και βέβαια η απειλή έιναι βία και μάλιστα πολύ κακή μορφή βίας.

Ρόλος της νταντάς είναι να προστατέυει το παιδί και όχι να το τρομοκρατεί/απειλέι/δέρνει.Και ναι είναι στενόχωρο να βλέπουμε έναν ενήλικα να κλαίει γιατί φοβάται για το εισόδημά του αλλά είναι τραγικό να βλέπεις ένα παιδάκι τρομαγμένο επειδή ένας ενήλικας θεωρεί διαπαιδαγώγηση την τεχνική του "δήμιου".

[nancy14]

Πες τα βρε Κωσταντίνα μου. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα από τα νεύρα μου. Ήθελα να σε ακούσω..Δεν νιώθω καθόλου τύψεις και ας την έχω 2 χρόνια και ας της έχω εμπιστοσύνη και ευγνωμοσύνη. Εμένα και κυρίως την μικρή μας ρώτησε κανείς;;;;Μου έρχεται να τους σκοτώσω όλους. Αυτό που με έχει όμως ισοπεδώσει είναι η σκέψη..τι θα αν..δεν αντέχω να το σκέφτομαι.Ξέρεις όταν διαβάζεις αυτά που γίνονται είναι πάντα λίγο μακριά, λίγο πιο δίπλα, σε αγγίζουν αλλά και πάλι...όταν όμως είναι το παιδί σου. Αυτό που με σοκάρει είναι η αδυναμία να ελέγξω τα πάντα όταν λείπω τόσες ώρες από το σπίτι. Για πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια τώρα το συνειδφητοποιώ. Και φυσικά με σοκάρισε έντονα η άποψη των γονιών μας...εγώ δεν έχω φάει ποτέ ξύλο.αυτό τε ξέρω...αλλά δηλαδή η μαμά μου με τρομοκρατούσε;;;;

[christiana08]

Εσυ που απειλησες μια ενηλικη η οποια υπεπεσαι σε ενα ΣΟΒΑΡΟ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑ κλαιει και στενοχωριεται.Το παιδακι σου το οποιο δεν εκανε τιποτα επιτηδες γιατι δεν ξερει να ξεχωριζει ακομα το σωστο απο το λαθος,οταν το απειλει η νταντα πως πρεπει να αισθανεται .Εκεινη την λυπουνται και οχι το εγγονι τους .Ετσι να τους πεις,ισως δεν το εχουν σκεφτει ετσι,πιστευω να τους ταρακουνησει λιγο και να σε αφησουν να κανεις ο,τι νομιζεις,το σωστο δηλαδη.

[Ekabn]

Βρε συ, τα σκέφτεσαι όλα μαζί και φορτίζεσαι περισσότερο. Κατ'αρχήν, το θέμα είναι να συζητήσεις με τη νταντά, ήρεμα, πες της τί φοβάσαι, δεν είναι τόσο κακό, μπορεί να υπάρχει μια λογική εξήγηση.

Το δεύτερο, οι γονείς σου μπορεί να προσπαθούν να υποβαθμίσουν το γεγονός για να μην πιέζεσαι εσύ. Γιατί καταλαβαίνουν ότι νοιώθεις άσχημα που είσαι μακρυά και θέλουν να σε καθησυχάσουν. Και απ'αυτή την άποψη μπορεί να κάνουν καλά, γιατί τώρα έχεις ψιλιαστεί κάποια πράγματα, και όταν ηρεμήσεις θα πάρεις πιο σωστή απόφαση.

 

Έλα, κι εγώ δουλεύω, τόσος κόσμος δουλεύει, δεν είναι κακό. Επίσης, και στη συνέχεια το παιδί σου θα αναγκαστεί να συνυπάρξει με ανθρώπους που μπορεί να μην του φερθούν καλά, δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να το προστατέψεις από τα πάντα, μην έχεις τύψεις. Θα του πουν διάφορα, εγώ ας πούμε μεγάλωσα σε μια πόλη όπου οι επικρατούσες απόψεις ήταν πολύ διαφορετικές από ότι μέσα στο σπίτι μας, θυμάμαι πολλούς ανθρώπους αγροίκους τελείως που με τρόμαξαν, τί μπορούσε να κάνει η μαμά μου, να είναι συνέχεια μαζί; Όμως, πρέπει να εκτεθείς και σε τέτοια ερεθίσματα, πρέπει να μάθει το παιδί ότι υπάρχει και αυτή η άποψη απλώς εμείς δεν τη θεωρούμε σωστή.

 

Το σημαντικό είναι να μη νομίζεις ότι το παιδί υπέστη κάποιο τραύμα που δε μπορεί να επουλωθεί, όχι. Πες τα με τη νταντά, πες της και για την κάμερα λέω εγώ, και σε κάθε περίπτωση πες στο παιδί ότι το ντα δεν είναι σωστό, αφού εσένα ακούει περισσότερο από τον καθένα βρεεεεε

[Vann]

Συμφωνω με την Εκαβη ,απλα το θεμα ειναι οτι η νταντα περναει περισσοτερες ωρες απο οτι περναμε εμεις με τα παιδια μας.

Εγω nancy14 δεν θα το αφηνα ετσι θα εβαζα κατω την νταντα, κ θα της μιλαγα,εμενα η δικια μου νταντα εκανε το εξης αμα η κορη μου, επεφτε απο τον καναπε ελεγε κανε νταντα τον καναπε κανε νταντα το τραπεζι.............

την επιασα κ της ειπα οτι δεν θελω καν το παιδι μου να ξερει τι σημαινει αυτη η λεξη.Εκει τελειωσε το θεμα κ μετα απο λιγο καιρο ξεχασε κ το παιδι μου την συγκεκριμενη λεξη.Πριν ενα μηνα που μιλαγα με την κορη μου, μου λεει δεν ειμαι καλο παιδι κ αυτο δεν το κανουν τα καλα παιδια,αυτο ηταν μου σβουρισε το κεφαλι,την επομενη μερα επιασα την γυναικα κ της ειπα μπροστα στην κορη μου οτι δεν υπαρχουν κακα παιδια,μονο σκανταλιες,κ ολα τα παιδακια ειναι καλα.Πλεον το ειχε πιασει το νοημα κ δεν το ξανα ειπε,στα λεω ολα αυτα γιατι αυτες οι γυναικες εχουν μεγαλωσει κ οι ιδιες, κ τα παιδια τους με διαφορετικη νοοτροπια,κ απο την στιγμη που εισαι ευχαριστημενη μαζι της κατσε κ συζητα,γιατι υπαρχουν πολλοι γονεις που εαν μπαιναν κ διαβαζαν αυτα που γραφουμε,μπορει να θεωρουσαν εμας ψυχακες κ οτι ειμαστε εμεις υπερβολικοι,κ οτι τα παιδια δεν θα παθουν αμα φανε κ καμια στο πωπω

[nancy14]

Χριστιάννα, Εκάβη, thanks

Είμαι τόσο φορτισμένη.

Εκάβη είσαι η φωνή της λογικής.

Τα ξέρω αυτά..ή τουλάχιστον νόμιζα ότι τα ήξερα..ότι τα έλεγχα..κάτι έσπασε μέσα μου αυτές τις 2 μέρες..δεν υπερβάλλω.

Με την νταντά μίλησα, και εγώ μετά στο τηλέφωνο κανά δίωρο (σήμερα δουλειά μηδέν...χ&^%!!!). Σε όλη την διάρκεια του τηλεφωνήματος έκλαιγε και το έπαιζε θιγμένη, όταν όμως αρκετές φορές την στρίμωξα για την ουσία, παραδέχθηκε φυσικά ότι έχω κάθε δικαίωμα για εντολές διαπαιδαγώγησης. Αυτή βέβαια υποστηρίζει ότι το παιδί αυτό με το χέρι το έχει δει στην παιδική χαρά. Αυτό που το φοβίζει από την συζήτηση κατάλαβα ότι δεν θεωρεί οτι έκανε κάτι κακό αν και είναι φυσικά διατεθειμένη να το αλλάξει. Κάποια στιγμή μου πέταξε ότι με έχει ακούσει να λέω στην μικρή "έλα βγάλε την πιπιλά γιατί η μαμά στενοχωριέται" και προσπάθησε να το συγκρίνει με τον θυμό που της δείχνει εκείνη. Της είπα νέτα σκέτα ότι δεν είναι το ίδιο και ότι εγώ ποτέ δεν αφήνω στο παιδί απειλή να αιωρείται, ή να το εκφοβίζω..Δεν ξέρω. έδειξε να το κατάλαβε.

Μου πέταξε βέβαια ότι ήταν έτοιμη να πάρει την τσάντα της και να φύγει γιατί της θίξαμε..έγω φόύντωσα πάλι.

Οι γονείς με ισοπέδωσαν..ανησυχούν τόοοοοσο πολύ μην φύγει τι να πω....ίσως είναι η ηλικία

Απογοητεύτηκα, πιέστηκα, λυπήθηκα, θύμωσα όλα αυτά στον υπερθετικό αυτές τις μέρες. θέλω να μου πει κάποιος ότι δεν είμαστε υπερβολικοί και τρελοί..όλοι γύρω μου θεωρούν ότι να κουνάς το χέρι απειλιτικά σε ένα δίχρονο είναι τόσο απόλυτα φυσιολογικό..τι να πω σοκαρίστηκα..πρώτη φορά επίσης ένιωσα εγκλωβισμένη στην δουλειά μου, ένιωσα ότι εγώ φταίω για όλα γιατί δουλεύω...και απαιτώ κιόλας ένα τρόπο διαπαιδαγώγησης..ένιωσα και νιώθω χάλια

[nancy14]

vann δεν σε πρόλαβα....

ταιριάζουν απόλυτα οι σκέψεις μας αυτή τη στιγμή.τόσο μα τόσο απόλυτα. όπως είδες πριν σε διαβάσω αυτό ακριβώς έκανα

κανένας δεν πρόκειται να με πείσει ποτέ ότι είμαι τρελή.αυτό όχι.έχω το δίκιο με το μέρος μου.απλά το άγχος με τους ξένους που μεγαλώνουν το παιδί δεν παλεύεται