ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

[gavrias]

Γενικά έχω προβληματιστεί πολύ με το θέμα και ψάχνοντας έχω βρει πολύ πληροφόρηση σχετική με τη σωματική τιμωρία αλλά ελάχιστη εώς καθόλου για την λεκτική-ψυχολογική.

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=59410&highlight=#59410

 

Φράσεις που κάνουν κακό

 

Συχνά, στην προσπάθεια μας να πειθαρχήσουμε το παιδί μας, καταφεύγουμε σε διάφορες φράσεις που το μπερδεύουν, το πληγώνoυν και του δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα, φράσεις που τελικά κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Μάθετε λοιπόν ποιες είναι ώστε την επόμενη φορά να τις αποφύγετε.

 

«Κράτα το μολύβι με το καλό χεράκι»

 

Όλοι (ή σχεδόν όλοι) οι γονείς έχουν την τάση να προτρέπουν το μικρό τους να χρησιμοποιεί το «καλό χεράκι» (δηλαδή το δεξί) όταν καταπιάνεται με διάφορες δουλειές. Τα μικρά παιδιά όμως χρησιμοποιούν και τα δυο χέρια με την ίδια ευκολία και συνήθως μετά τα 4 χρόνια φαίνεται ποιο θα επιλέξουν. Τότε κάποιοι γονείς, ακόμα και αν δουν πως το μικρό τους βολεύεται καλύτερα χρησιμοποιώντας το αριστερό, επιμένουν να του... αλλάξουν γνώμη. Και το παιδί καταλαβαίνει πως αφού το δεξί είναι το «καλό», τότε το αριστερό είναι το «κακό» χεράκι. Λάθος, γιατί δεν υπάρχει «καλό» ή «κακό» χέρι, αφού και τα δυο βοηθούν το παιδί να αυτοεξυπηρετείται.

 

 

 

Τι να κάνετε:

 

Αν διαπιστώσετε πως το πιτσιρίκι σας προτιμά το αριστερό χεράκι, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείτε με κάθε τρόπο να σταματήσει αυτήν τη συνήθεια. Και στην περίπτωση αυτή, η φράση «με το καλό χεράκι» προκαλεί στο παιδί σύγχυση, επειδή συνειδητοποιεί ότι δεν τα καταφέρνει με το «καλό» αλλά με το «κακό» χέρι. Ακούγοντας μάλιστα τις συνεχείς προτροπές των γονιών του πιστεύει πως κάνει μεγάλο λάθος, επειδή τρώει και γράφει με το αριστερό, ενώ την ίδια στιγμή αισθάνεται «διαφορετικό» από τα άλλα παιδάκια. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αφήσετε ελεύθερο το μικρό σας να επιλέξει το χεράκι που το βολεύει περισσότερο χωρίς να του επιβάλλετε αυτό που θεωρείτε εσείς σωστό. Το αριστερό χέρι άλλωστε μπορεί να καταφέρει όσα και το δεξί. Προσοχή! Οι προτροπές σας να πάψει να γράφει με το αριστερό μπορεί να επηρεάσουν το μικρό σας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πέσει η επίδοση του στα μαθήματα. Ένα παιδί δεν πρόκειται ποτέ να σας πει πόσο το ενοχλεί ή το θυμώνει να του υπενθυμίζετε συνεχώς ότι το «καλό» χέρι είναι το δεξί. Θα δείξει όμως τη δυσαρέσκεια του με συμπεριφορά που ίσως σας εκπλήξει ή με ασυνήθιστες αντιδράσεις (π.χ. αρνείται να γράψει ή να πάει στο σχολείο).

 

«Αν δεν φας, δεν θα μεγαλώσεις»

 

Πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε αυτήν τη φράση στην προσπάθεια μας να πείσουμε το παιδί μας να φάει λίγο παραπάνω. Τις περισσότερες φορές βέβαια πετυχαίνουμε το στόχο μας, διότι (χάρη στον προστακτικό τόνο της φωνής μας) το αναγκάζουμε να αδειάσει το πιάτο του, οπότε τρώει όχι επειδή πεινάει, αλλά επειδή εμείς του το επιβάλαμε.

 

 

Τι να κάνετε:

 

Προσπαθήστε να σέβεστε τις ανάγκες του παιδιού (στην προκειμένη περίπτωση το γεγονός ότι έχει χορτάσει και δεν πεινάει άλλο). Μην παρεμβαίνετε προσπαθώντας να του επιβάλετε αυτό που εσείς πιστεύετε ότι είναι το σωστό. Ακόμα και αν το μικρό σας δεν έχει φάει μπουκιά όλη μέρα, αποφύγετε κάθε είδους απειλές ή προσταγές και χρησιμοποιήστε θετικές φράσεις οι οποίες μεταδίδουν μεν με σαφήνεια το μήνυμα που θέλετε να περάσετε, αλλά συγχρόνως «κλείνουν» μέσα τους όλη σας την αγάπη. Επειδή είναι πολύ σημαντικό να εκφράζεστε με θετικό τρόπο (αντί με αρνητικό), μπορείτε να πείτε στο παιδί σας: «Είναι καλό να τρως το φαγητό σου, γιατί έτσι θα μεγαλώσεις και θα είσαι ένα δυνατό παιδί». Εξηγήστε του πως το φαγητό βοηθά στην ανάπτυξη του και του χαρίζει όλη την ενέργεια που έχει ανάγκη για να τρέχει γρήγορα, να παίζει πολλές ώρες με τους φίλους του και να καταπιάνεται με όλες τις δραστηριότητες που το ευχαριστούν.

 

Θυμηθείτε:

 

Με απειλητικές φράσεις («Αν δεν φας, δεν θα μεγαλώσεις/δεν θα παίξεις») ή φράσεις προσταγής («Φάε και τη... δύναμη σου!» ή «Δεν κάνει να πετάξουμε το φαγητό») τρομάζετε το παιδί και δεν το βοηθάτε να μάθει να αναγνωρίζει σιγά-σιγά το αίσθημα του κορεσμού (κάτι το οποίο αποτελεί το πρώτο βήμα για την αποφυγή της παχυσαρκίας).

 

 

«Όχι έτσι! Καν' το όπως η Μαρία!»

 

Εσείς πώς νιώθετε όταν σας συγκρίνουν με άλλους; Σίγουρα όχι και πολύ ευχάριστα. Γιατί λοιπόν συγκρίνετε το παιδί σας με το αδερφάκι του, το φίλο του ή τον συμμαθητή του; Το καημένο ενοχλείται πάρα πολύ κάθε φορά που σας «ξεφεύγουν» τέτοιου είδους συγκρίσεις και, επειδή δεν μπορεί να τα βάλει μαζί σας, τα βάζει με το άλλο παιδί. Οι συγκρίσεις εξάλλου είναι ο πιο... σύντομος δρόμος προς τον (αρνητικό) ανταγωνισμό.

 

Τι να κάνετε:

 

Κόψτε αυτήν τη συνήθεια που μόνο απογοήτευση προκαλεί στο παιδί, αφού συνειδητοποιεί πώς δεν είστε ευχαριστημένοι με όσα κάνει (κι ας κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να σας ευχαριστήσει). Μην του λέτε π.χ. «Αυτό που ζωγράφισες δεν είναι σπίτι! Κοίτα τι ωραίο που το έκανε η Μαρία». Με τον τρόπο αυτό του δηλωνετε ευθέως πώς η προσπάθεια του δεν είναι ικανοποιητική, το παιδί σας απογοητεύεται και σιγά-σιγά παύει να προσπαθεί. Ξεχάστε το! Πολλοί γονείς πιστεύουν πως η σύγκριση ωθεί τα παιδιά να προσπαθούν περισσότερο για να μοιάσουν στο παιδί-πρότυπο με το οποίο τα συγκρίνουν. Λάθος! Κάθε παιδί που δεν επιβραβεύεται για τις δικές του δεξιότητες, αλλά ακούει σχόλια σύγκρισης, νιώθει λιγότερο άξιο και ικανό ενώ αρχίζει να μην πιστεύει στις δικές του δυνάμεις. Μην ξεχνάτε πως με την επιβράβευση και τα καλά σχόλια για κάθε του προσπάθεια το παιδί σας αποκτά δύναμη και κουράγιο να προσπαθεί για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε όλους τους τομείς. Αν πάλι εντοπίσετε κάποια αδυναμία, βοηθήστε το να την ξεπεράσει αποφεύγοντας πάντα συγκρίσεις ή υποτιμητικά σχόλια.

 

«Μην κλαίς! Τα Καλά παιδιά δεν κλαίνε»

 

Κανένα παιδί δεν κλαίει χωρίς λόγο και τα πρώτα χρόνια το κλάμα αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό κώδικα επικοινωνίας. Τα δάκρυα αποκαλύπτουν πως το παιδί σας είναι στενοχωρημένο, φοβισμένο ή κάτι ζητά από εσάς (φαγητό, βόλτα, προσοχή). Με τη φράση αυτή -άθελα σας- το μαλώνετε επειδή εκφράζει τα συναισθήματα του με το κλάμα, ενώ την ίδια στιγμή εκείνο πιστεύει πως, αφού κλαίει, δεν είναι καλό παιδί.

 

Τι να κάνετε:

 

Αναρωτηθείτε τι από τα δυο σας ενδιαφέρει: η αιτία που κάνει το μικρό σας να κλαίει ή... η ησυχία σας. Και επειδή σίγουρα το πρώτο υπερισχύει, προσπαθήστε να ενθαρρύνετε το παιδί σας να εξωτερικεύει όσο το δυνατό περισσότερο τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τη γνώμη του. Με τον τρόπο αυτό του δείχνετε πως είστε διαθέσιμοι να ακούσετε ό,τι το απασχολεί, πως καταλαβαίνετε τα νευράκια του και πως υπολογίζετε την άποψη του. Να θυμάστε πως αν ένα παιδί δεν εκφράζει τα συναισθήματά του (καλά ή κακά) αρχικά με το κλάμα και μεγαλώνοντας με την κουβέντα, βρίσκει άλλους τρόπους να εκφραστεί, τρόπους τους οποίους οι ειδικοί χαρακτηρίζουν «δυσλειτουργικούς», όπως είναι οι τσακωμοί με τους φίλους του, η φασαρία μέσα στην τάξη ή οι απότομες εκρήξεις στη συμπεριφορά του.

 

«Ο Παππούς κοιμάται στον ουρανό»

 

Το να ανακοινώσετε στο μικρό σας ότι πέθανε ένα αγαπημένο του πρόσωπο είναι μια από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που έχετε να αντιμετωπίσετε ως γονείς. Αναρωτιέστε ποιες μπορεί να είναι οι αντιδράσεις του, ψάχνετε την κατάλληλη στιγμή και συνεχώς απορρίπτετε ό,τι είχατε προγραμματίσει να πείτε, για να σκεφτείτε έναν άλλον τρόπο, ίσως πιο ανώδυνο...

 

Πολλοί γονείς προτιμούν έμμεσες οδούς ή επικαλούνται δικαιολογίες για να αποφύγουν να μιλήσουν στο παιδί για το θάνατο. Μια από τις πιο συνηθισμένες φράσεις-δικαιολογίες είναι «ο παππούς κοιμάται στον ουρανό». Ακούγοντας την όμως το παιδί, πιθανόν να συνδέσει τον ύπνο με το θάνατο και να πιστέψει πως όταν κάποιος κοιμάται, πεθαίνει. Αλλά τι γίνεται όταν ξυπνά; Δεν είναι πια πεθαμένος; Όπως καταλαβαίνετε, η φράση αυτή ενδέχεται να δημιουργήσει σύγχυση στο μυαλό του παιδιού σας, ενώ δεν αποκλείεται να αρχίσει να φοβάται να κοιμηθεί.

Τι να κάνετε:

 

Σε καμιά περίπτωση μην αποκρύψετε την αλήθεια λέγοντας πως ο παππούς «κοιμάται» ή «έχει πάει ταξίδι». Δεν ωφελεί να αποφεύγετε μια συζήτηση με το παιδί σας σχετικά με το θάνατο, μιας και αργά ή γρήγορα θα γίνει. Αν μάλιστα η κουβέντα αυτή γίνει σε μικρή ηλικία, το μικρό σας θα τον αποδεχτεί ευκολότερα. Έχετε υπόψη πως ο θάνατος του κατοικίδιου σας μπορεί να λειτουργήσει «εκπαιδευτικά». Αφήστε το παιδί να είναι «παρών» στην ταφή, μαζέψτε μαζί λουλουδάκια, φτιάξτε έναν σταυρό. Εξηγήστε του πως το αγαπημένο σκυλάκι έφυγε από τη ζωή, αλλά εσείς θα το θυμάστε για πάντα.

 

 

«Σε χτυπά ο Γιαννάκης; Χτύπα τον και εσύ!»

 

Τα παιδιά, που δεν έχουν ακόμα μάθει να χρησιμοποιούν τις σωστές λέξεις, συχνά καταφεύγουν στη βία για να αρπάξουν ένα παιχνίδι από κάποιο φίλο τους ή για να επιβάλουν αυτό που θέλουν. Χτυπήματα στο σώμα, κλοτσιές, δαγκωματιές, τραβήγματα μαλλιών ή και βρισιές είναι οι πιο συχνές εκδηλώσεις βίας μεταξύ των παιδιών. Όσο φυσιολογικό κι αν είναι να στενοχωριέστε κάθε φορά που το παιδί σας έρχεται με κλάματα δείχνοντας σας το σημείο που πονά, μην το ενθαρρύνετε να ανταποδίδει τη σφαλιάρα ή τη δαγκωματιά που έχει δεχτεί. Με τέτοιες προτροπές, ενώ από τη μια κατακρίνετε τη βία όταν την υφίσταται το παιδί σας, από την άλλη την ενθαρρύνετε και την προάγετε - αρκεί το δικό σας παιδί να είναι ο θύτης και όχι το θύμα.

 

Τι να κάνετε:

 

Μιλήστε με το παιδί και εξηγήστε του πως, δυστυχώς, κάποιες φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με άτομα που είναι επιθετικά και μας δημιουργούν προβλήματα. Προτείνετε του, την επόμενη φορά που κάποιο άλλο παιδάκι θα του επιτεθεί για να του πάρει την μπάλα (ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο), να προσπαθήσει να τη διεκδικήσει λέγοντας «επειδή τώρα παίζω, θα σου τη δώσω σε λίγο». Σε όλες τις περιπτώσεις, αντί να ανταποδώσει τη βία με τη βία, είναι προτιμότερο να ανακαλύψει την οδό της διπλωματίας.

 

 

«Ο Μπαμπάς μας παράτησε»

 

Η ανακοίνωση του διαζυγίου των γονιών σε ένα παιδί είναι μια αγχωτική διαδικασία, καθώς πρέπει να το προετοιμάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα γι' αυτήν την τεράστια αλλαγή στη ζωή του. Το γεγονός πως από δω και πέρα ο μπαμπάς θα ζει σε ένα άλλο σπίτι ακούγεται πολύ παράξενο σε ένα παιδάκι και δεν αποκλείεται να πιστέψει πως φταίει το ίδιο γι' αυτό, πώς κάπου έκανε ένα μεγάλο λάθος και νιώθει ενοχές και τύψεις.

 

Τι να κάνετε:

 

Παρόλο που μπορεί να είστε θυμωμένη με τον σύντροφο σας, μη χρησιμοποιείτε λέξεις ή φράσεις που ενοχοποιούν τον μπαμπά. Φροντίστε για την ψυχική υγεία του μικρού σας αποφεύγοντας τα αρνητικά σχόλια που ίσως επηρεάσουν τη σχέση του μαζί του. Το παιδί που βιώνει το χωρισμό των γονιών του έχει πολύ περισσότερο ανάγκη την καλή σχέση και επικοινωνία τόσο με τη μαμά όσο και με τον μπαμπά.

 

 

«Αν δεν κάτσεις καλά, θα σε πάρει ο γύφτος/γέρος!»

 

Κάποιοι γονείς, που... είδαν και απόειδαν στην προσπάθεια τους να συμμορφώσουν το μικρό τους ώστε να σταματήσει επιτέλους να ουρλιάζει, καταφεύγουν στη... συνδρομή του γύφτου (του μπαμπούλα κ.λπ. καθώς οι επιλογές είναι ατέλειωτες ανάλογα με το αντικείμενο του φόβου του κάθε παιδιού). Το απειλούν λοιπόν πώς θα έρθει ο γύφτος να το πάρει και αυτή ακριβώς η απειλή, πως κάποιος (συνήθως αποκρουστικός) άγνωστος θα του στερήσει τους γονείς του, το γεμίζει με απίστευτο φόβο.

 

Τι να κάνει λοιπόν; Υπακούει!

 

Τι να κάνετε:

 

Μπορεί βέβαια ένα τέτοιο απειλητικό μήνυμα να ηρεμεί αμέσως το άτακτο πιτσιρίκι σας (τα αποτελέσματα είναι άμεσα και θεαματικά), αλλά και οι παρενέργειες πολλές. Πρώτα απ' όλα ο φόβος και η ανασφάλεια που φωλιάζουν στην ψυχούλα του, αλλά και το γεγονός πώς το μικρό σας πειθαρχεί αποκλειστικά και μόνο επειδή φοβήθηκε και όχι επειδή κατάλαβε ότι η συμπεριφορά του ήταν λάθος και δεν πρέπει να την επαναλάβει. Και ο φόβος είναι ο χειρότερος τρόπος για να διδάξετε στο παιδί σας την πειθαρχία!

 

Της Έλενας Γεμελιάρη

Με τη συνεργασία της Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπεύτριας Σταυρούλας Σαν

[Ειρήνη]

Λόγω όμως του χθεσινόύ περιστατικού, είμαι αποφασισμένη να εκτυπώσω μια σελίδα περί σωματικής κακοποίησης και να την αναρτήσω ΚΑΙ στην είσοδο της πολυκατοικίας αλλά και στον πίνακα ανακοινώσεων.

Τη σελίδα θα την αναρτήσω ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!Μπορεί και το παιδί να τη διαβάσει και να τους την κοπανήσει στα μούτρα!Εγώ θεώρώ ότι ΟΦΕΙΛΩ να το κάνω!!!

 

ΜΠΡΑΒΟ σου Μάτα!

[maira07]

Ευχαριστώ πολύ, θα μελετήσω και επανέρχομαι.

Αν και αναφέρομαι σε πιο άγριες φράσεις, π.χ. άχρηστε, σκουπίδι κλπ που χρησιμοποιεί κοντινό μου άτομο και θα ήθελα να ξέρω πως να προετοιμάσω το παιδί μου να την αντιμετωπίσει μελλοντικά αν χρειαστεί και δεν ειμαι παρούσα

[Serba]

tery,

όλα αυτά που περιγράφεις-να αλλάξω πάνα, να δώσω φάρμακο-

εγώ τα έκανα(στην ηλικία του δικού σου παιδιού) με το ζόρι και δεν το θεωρώ καθόλου σωματική βία, όταν μεγαλώσει λίγο παραπάνω παράδειγμα 3 ετών, όπως είναι τώρα τα δικά μου,τα πείθω με την κουβέντα και αν δεν πιάσει, απλώς δεν τα κάνω (π.χ. δεν κόβουμε τα νύχια, δεν πάμε σούπερ μάρκετ--έχω φύγει πολλές φορές από μαγαζιά, επιτόπου, όταν είδα ότι ξεφεύγουν από τον έλεγχό μου), ή τα αφήνω να ουρλιάζουν όσο θέλουν-στο σπίτι, γιατί έξω... άστα

Εγώ δυσκολεύτικα πάρα πολύ και ακόμα και τώρα πολλές φορές αναρωτιέμαι τι έκανα ή τι κάνω λάθος, όμως ελπίζω να μην φτάσω στο σημείο να χτυπήσω έστω στα χεράκια (μια φορά το έκανα και έκλαιγα για ημέρες)

[gavrias]

Δεν ξέρω αν βοηθάει αλλά σχετικά με τα νυχάκια,ποτέ δεν έιπα στα παιδιά θα κόψουμε τώρα τα νύχια μας.

Αγκαλιά κι "έλα να κάνουμε 5".Σε κάθε δαχτυλάκι μετράμε με ύφος παιχνιδιού,με το μικρό μόνο τώρα πιά γιατί η μεγάλη δεν τρομοκρατείται με το άκουσμα ΄"κόψουμε".

Και αυτό που έχω δεί με τα δικά μου παιδιά είναι ότι αν πούμε με άλλα λόγια κάτι που πρέπει να γίνει το αποδέχονται πολύ πιό έυκολα.

[Afroditi D]

http://www.coe.int/t/transversalprojects/children/Source/Video/Handsape_English.WMV

 

 

τι χαρούμενο βιντεάκι είναι αυτό gavrias ????

μπράβο !!! ευχαριστούμε !!!!

[alvadi]

Δεν ξέρω αν βοηθάει αλλά σχετικά με τα νυχάκια,ποτέ δεν έιπα στα παιδιά θα κόψουμε τώρα τα νύχια μας.

Αγκαλιά κι "έλα να κάνουμε 5".Σε κάθε δαχτυλάκι μετράμε με ύφος παιχνιδιού,με το μικρό μόνο τώρα πιά γιατί η μεγάλη δεν τρομοκρατείται με το άκουσμα ΄"κόψουμε".

Και αυτό που έχω δεί με τα δικά μου παιδιά είναι ότι αν πούμε με άλλα λόγια κάτι που πρέπει να γίνει το αποδέχονται πολύ πιό έυκολα.

 

όχι σαν και εμένα που μου έχει ξεφύγει και τους λέω "Ελάτε να κοψουμε τα δαχτυλάκια"!!!!

[saxpa]

pam

oχι σαν και εμένα που μου έχει ξεφύγει και τους λέω "Ελάτε να κοψουμε τα δαχτυλάκια"!!!! Shocked

 

 

[Ειρήνη]

όχι σαν και εμένα που μου έχει ξεφύγει και τους λέω "Ελάτε να κοψουμε τα δαχτυλάκια"!!!!

 

Ευτυχώς που δεν τα κουρεύεις μόνη σου...

[gavrias]

pam

oχι σαν και εμένα που μου έχει ξεφύγει και τους λέω "Ελάτε να κοψουμε τα δαχτυλάκια"!!!! Shocked

 

 

Για πές κι αντίδραση φατσούλας!!!!

[alvadi]

Εξαφανιζονται και τα τρία (κάτω απο κρεβάτια, μέσα σε ντουλάπια) όπως τα 7 κατσικάκια στο γνωστό παραμύθι....γιατί άραγε??????

 

Καλά όταν το είπα και αυτό η Αλκμήνη έσκασε σε κάτι γέλια "τι λες ρε μαμά πας καλά?"

[Serba]

Ευτυχώς που δεν τα κουρεύεις μόνη σου...

ακόμα γελάω

[Afroditi D]

Εξαφανιζονται και τα τρία (κάτω απο κρεβάτια, μέσα σε ντουλάπια) όπως τα 7 κατσικάκια στο γνωστό παραμύθι....γιατί άραγε??????

 

ευτηχώς τα παιδιά που έχουν το ένστικτο της επιβίωσης ....

 

Καλά όταν το είπα και αυτό η Αλκμήνη έσκασε σε κάτι γέλια "τι λες ρε μαμά πας καλά?"

 

και χιούμορ !

[alvadi]

Ευτυχώς που δεν τα κουρεύεις μόνη σου...

ακόμα γελάω

 

Και μένα μου άρεσε αυτό!

[Sam]

pam

oχι σαν και εμένα που μου έχει ξεφύγει και τους λέω "Ελάτε να κοψουμε τα δαχτυλάκια"!!!! Shocked

 

 

Για πές κι αντίδραση φατσούλας!!!!

 

 

Pam

 

Eγώ τα έκοβα στον ύπνο του οπότε μία μέρα άνοιξε τα μάτια του

ανασηκώθηκε και έπαθε το σοκ της ζωής του

Από τότε μπορεί να κάνουμε και δύο μέρες να κόψουμε τα νυχάκια μας

κι αυτό μόνο αν επεξεργαστεί καλά καλά το ψαλίδι και βεβαιωθεί ότι δεν θα τον πετσοκόψω

[mata]

Saxpa, πολύ σωστά όσα έγραψες. Ετσι είναι δυστυχώς....

 

Gavrias χρησιμότατα, όσα μας παράθεσες. Ευχαριστούμε!!!!!

 

Tery, νομίζω ότι οι αντιδράσεις είναι φυσιολογικές. Κι εμένα ο γιος μου αντιδρούσε σε κάποια πράγματα έντονα!Φάση ήταν και πέρασε. Θέλει λίγο υπομονή. Δεν μπορείς να βρεις και πολλές λύσεις όπως ο διάλογος, σε τέτοιες ηλικίες. Μπορείς όμως να λές σύντομες και γλυκές κουβέντες που ηρεμούν το παιδί και το γλυκαίνουν. Έτσι, μπορείς και να του αποσπάσεις την προσοχή!Πάντως κι εγώ τον γιο μου σε μικρή ηλικία τον φοβόμουν, στα ξεσπάσματα!!!

 

Ειρήνη, είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω και από 'δω και πέρα που θα το δίνω και αν βλέπω κανέναν να κάνει το ίδιο, θα σας γράψω αντιδράσεις! Εύχομαι, βέβαια, να μην δώ!

 

Παμμμμμμμμ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Απίστευτη είσαι!!!!!

[saxpa]

Ειρήνη έγραψε

Ευτυχώς που δεν τα κουρεύεις μόνη σου..

 

 

και εδώ η φίλη μας η pam θα έλεγε ελάτε παιδιά να κόψουμε τα κεφάλια σας.....!!!!!!!!!!!!!!!!με τον ψαλιδοχέρι καμμιά συγγένεια έχεις..???? ευτυχώς που δεν έγινες γιατρός χειρούργος δεν θα μπορούσες ποτέ να εξηγήσεις στον ασθενή τι θα κόψετε....

[maira07]

Κατ' αρχάς ευχαριστώ για τις συμβουλές όλες τις κοπέλες.

Λοιπόν επανέρχομαι σκεπτόμενη όσα με απασχολούν κατά καιρούς και έχω να δηλώσω ότι μεταλλάσομαι στη μαμά μου, που έχει χάσει την αίσθηση του χιούμορ από γενησιμιού μου και αυτό είναι το πρώτο που πρέπει ν' αλλάξω. Παιδιά θέλει και λίγο χιούμορ, πολλές από σας όπως βλέπω έχετε και για να μοιράσετε, γιατί όπως μου είχε πει μια μεγαλύτερη φίλη, αν δεν απολαύσουμε τώρα τα παιδιά μας και είμαστε συνεχώς με το άγχος για κάθε μια λεπτομέρεια, δε θα τα χαρούμε ποτέ. Εντελώς άσχετο με το θέμα αλλά ήθελα να το πω.

Επίσης θέλω να δηλώσω το θαυμασμό μου στη gavrias η οποία είναι γεννημένη παιδαγωγός, και να ευχηθώ να της μοιάσω, κάτι που με ζήλεια δηλώνω ότι θα ευχόταν με μεγαλύτερο πάθος ο γιός μου.

Τέλος θέλω να καταγγείλω τον υιό μου για άσκηση τόσο σωματικής όσο και ψυχολογικής βίας εναντίον μου. Πρώτον γιατί κάθε φορά που θηλάζει απολαμβάνει να με σφαλιαρίζει και να κουνάει τη μύτη μου που κάνει νταν νταν. Με συνέπεια μάλιστα να προκαλέσει έντονη αιμοραγία μια φορά, λόγω του ότι ένα από τα μανικιούρ του, εγώ δεν έχω καταφέρει ποτέ να κάνω, κατά λάθος όπως ισχυρίστηκε εισχώρησε στη μύτη και την έκανε μπλε μαραιν.

Δεύτερον ασκεί ψυχολογική βία σε βάρος μου κάθε φορά, περίπου 50 την μέρα, που βάζει τα κλάματα και σφίγγεται τόσο το στομάχι μου με σίγουρη μελλοντική πρόκληση γαστροραγίας.

Αυτά, θα σοβαρευτώ και θα επανέλθω αφού διαβάσω το άρθρο που μας πρότεινε ο moderator.

[evi_mik]

Παρακολουθώ τη συζήτηση εδώ και μερικές μέρες, με πραγματικά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Είμαι κι εγώ από της μαμάδες που προσπαθεί να εφαρμόσει όλα αυτά τα υπέροχα που παραθέτει η gavrias, όχι πάντα με επιτυχία αλλά σε γενικές γραμμές νομίζω ότι τα έχουμε καταφέρει καλά.

Είμαι πολύ αυστηρή με τις εκφράσεις που χρησιμοποιούμε στο παιδί - όσοι ερχόμαστε σε επαφή μαζί του - όσο για τη σωματική τιμωρία δεν χωράει συζήτηση.

[evi_mik]

Αν λοιπόν δεν σας κουράζω θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτό που έζησα φέτος το καλοκαίρι και που πραγματικά με είχε προβληματίσει.

Και συγχωρέστε με που θα μακρυγορήσω!!!

 

Βρισκόμαστε σε διακοπές στη Χαλκιδική για μερικές μέρες. Σε ένα σπίτι ο παππούς, η γιαγιά, τα ανίψια, ο άντρας μου και το παιδί μου. Τα ανίψια είναι 4 χρονών (δίδυμα) πάνω στην τρέλα τους και τη ζωηράδα τους. Ο παππούς δεν έχει καμία υπομονή και ανεκτικότητα κυρίως ως προς το μικρό (είναι πιο ελαστικός με τη μικρή και το δείχνει!! ).

 

Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε, το "ραντάρ" έχει αρχίσει να πιάνει απαγορευμένες συχνότητες, "Γιατί κάνεις έτσι? Δεν είσαι καλό παιδί!" "Μα καλά χαζό είσαι?" Καθόμαστε στο μπαλκόνι και ο ανιψιός μου σκαρφαλώνει στα κάγκελα και αρχίζει ο παππούς "Μα καλά βρε γιατί είσαι τοσο κακό παιδί και δεν κάθεσαι φρόνιμα??" Άφρισα!!! Άντε τώρα να του κάνεις παρατήρηση 70 χρονών άνθρωπο. Γυρίζω στον ανιψιό και το εξηγώ ότι αν κάνει έτσι είναι επικίνδυνο και μπορεί να ζαλιστεί και να πέσει. Και αν πέσει θα χτυπήσει πολύ και θα πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο. Την επόμενη μέρα που τον "συλλάβαμε" να επιχειρεί το ίδιο πράγμα, ο παππούς άρχισε να φωνάζει τα γνωστά. Κοιτάζω τον μικρό στα μάτια και τον ρωτάω "Τι είπαμε εχθές???" με κοιτάζει και κατεβαίνει. Δεν θέλω του λέω να κατέβεις θέλω να μου πείς τι είπαμε εχθές. Και μου είπε, τα θυμόταν όλα με το ν και με το σ και κατέβηκε και δεν το ξανάκανε κιόλας!!!!

 

Βρήκε όμως άλλες σκανταλιές να κάνει και να αποκαλύψει έναν εαυτό του παππού και της γιαγιάς που πραγματικά με έβγαλαν από τα ρούχα μου. Καθόμαστε στο μπαλκόνι ο παππούς, εγώ, ο άντρας μου και το μωρό, ο μικρός ανοιγοκλείνει την μπαλκονόπορτα και τελικά την κλειδώνει και εμάς απ'έξω. Μαγκώνει όμως η πόρτα και δεν μπορεί να την ξανανοίξει και αρχίζει το σόου! Ο παππούς αρχίζει να ξεστομίζει πράγματα και θάματα

"Γιατί είσαι τόσο παλιόπαιδο???"

"Εσένα σου χρειάζεται ένα γερό ξύλο για να μάθεις!!!!" (κι έσενα τι σου χρειάζεται?)

"Ο μπαμπάς σου μου είπε να σου τις βρέξω αν κάνεις αταξιές"

"Αει στο......"

Η γιαγιά εκείνη την ώρα είναι μέσα στο σπίτι και κάνει μπάνιο την ανιψιά. Την αφήνει και έρχεται τσαντισμένη με τη σκανταλιά του μικρού να μας ανοίξει, αλλά όπως είπα η πόρτα είχε μαγκώσει. Αφού δεν τα κατάφερνε ξεστόμιζε μαργαριτάρια απευθυνόμενη στον μικρό.

"Φύγε από δω βρε χαμένο"

"Μα καλά βλαμένο είσαι! Βλέπεις τι έκανες?"

"Αντε να χαθείς!"

"Φύγε από δω, δεν σε θέλω άλλο!!"

Να σημειώσω ότι η γιαγιά είναι καθηγήτρια!!!

Τελος πάντων ανοίγει η πόρτα και μπαίνοντας μέσα η γιαγιά τσαντισμένη γυρνάει στη μικρή και τα βάζει και μαζί της...δεν ξέρω γιατί άκουσα μόνο ένα "Σκάσε κι εσύ τώρα μη σου τις βρέξω"

Με τον ανιψιό δεν ασχολήθηκε κανείς!!!!!!!

Το παιδί είχε πάει στο κρεβάτι του, είχε χωθεί κάτω από τα μαξιλάρια μισοκλαμμένο/μισοστεναχωρημένο. Πήγα του μίλησα, το ηρέμησα και συζητήσαμε το λάθος του. Είπαμε λοιπόν στο τέλος ότι θα ζητήσει συγνώμη από τον παππού και την γιαγιά (αν και αυτοί πιστεύω ότι έπρεπε να ζητήσουν συγνώμη από τον μικρό). Κάποια στιγμή αργότερα, τον κοιτάζω στα μάτια και τον ρωτάω συνομωτικά "τι είπαμε θα κάνουμε" και τότε το μικρό φωνάζει ένα δυνατό συγγνώμη!!!

Εεε! λοιπόν, ούτε που του έδωσαν σημασία!!!!!

 

Και καλά η mata θα κολλήσει αυτό το χαρτί (και καλά θα κάνει)

 

Εγώ τι να πω σε αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να τους αφήνω το παιδί μου (δεν το έχω κάνει ποτέ και φυσικά μετά από αυτό που έζησα, δεν πρόκειται να το κάνω).

Πώς να εξηγήσεις σε κάποιους ανθρώπους ότι αυτά που λένε "βιάζουν" την ψυχούλα των παιδιών μας!!! Να τους τυπώσω κι εγώ αυτά τα ωραία που δημοσιεύει η gavrias???

Πως προφυλάσσεις το παιδί σου από απερίσκεπτους ανθρώπους??

Που με ελαφριά καρδια ξεστομίζουν κουβέντες??? και με λίγο πιο βαριά δίνουν "πατ πατ" στον πωπό??? Όταν αυτοί βρίσκονται στο πολύ στενό περιβάλλον???

[RENAH]

«Κράτα το μολύβι με το καλό χεράκι»

 

Όλοι (ή σχεδόν όλοι) οι γονείς έχουν την τάση να προτρέπουν το μικρό τους να χρησιμοποιεί το «καλό χεράκι» (δηλαδή το δεξί) όταν καταπιάνεται με διάφορες δουλειές. Τα μικρά παιδιά όμως χρησιμοποιούν και τα δυο χέρια με την ίδια ευκολία και συνήθως μετά τα 4 χρόνια φαίνεται ποιο θα επιλέξουν. Τότε κάποιοι γονείς, ακόμα και αν δουν πως το μικρό τους βολεύεται καλύτερα χρησιμοποιώντας το αριστερό, επιμένουν να του... αλλάξουν γνώμη. Και το παιδί καταλαβαίνει πως αφού το δεξί είναι το «καλό», τότε το αριστερό είναι το «κακό» χεράκι. Λάθος, γιατί δεν υπάρχει «καλό» ή «κακό» χέρι, αφού και τα δυο βοηθούν το παιδί να αυτοεξυπηρετείται.

 

[

 

Aυτο γιατί το κάνουν;;;Το είδα στο στενο οικογενειακό μου περιβάλλον απο μαμα-καθηγητρια και επαθα πλάκα.Τελικα το παιδακι γράφει με το δεξί.ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ;;;;;;;;;Αφου η φύση του έδώσε το αριστερο για ''καλο χερακι''Δεν το ειχα ξαναδει η ξανακουσει ειναι η αληθεια και με ξαφνιασε παρα πολυ.Αφου καθε φορα που βλεπω το μικρο να γραφει το θυμαμαι και ρωταω''γιατι;;''και φυσικα ακομα να πάρω απαντηση(αν παρω ποτέ θα σας ενημερωσω).

Καλημερα και Καλο μήνα

[mata]

Τερυ......γέλασα πολύ!!!!!!!!!!!!! Ευτυχώς....γιατί το τόπικ, ενώ έρχομαι να το διαβάσω, πάντα χαλιέμαι σκεπτόμενη τί συμβαίνει στον κόσμο.

 

Evi mik, τραγικά για μένα όσα μας αναφέρεις, και για σένα φυσικά, που στο παραπέντε είσαι καθε φορά που βρίσκεσαι μαζί τους να εκραγείς. Εϊναι δύσκολο να αλλάξουν μυαλά οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας. 1 χρόνο πρέπει να τους εξηγείς για την λεκτική βία, κι αν είναι κάτι που τρώγεται αυτό ή όχι.

Ο χειρισμός σου ως προς το παιδί ήταν άψογος!!!!Και φυσικά φάνηκε από την ανταπόκριση του ίδιου. Πάντως το παιδί σου, καλά κάνεις και δεν το αφήνεις μαζί τους. Αππαππαπαπα......!!!!!Αυτό το "είσαι κακό παιδί"....μου χτυπάει καμπανάκι στον εγκέφαλοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!! Όσο για τα υπόλοιπα.....ε...δεν χωράνε ΄σχόλια!!!!

[evi_mik]

Αυτό το "είσαι κακό παιδί"....μου χτυπάει καμπανάκι στον εγκέφαλοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!

 

Κι εμένα!!!! Τρελαίνομαι.

Αφού σκέφτομαι να προετοιμάσω το παιδί μου και αν ποτέ κανείς το προσβάλει κατά τέτοιο τρόπο, να τον βάλει στη θέση του!

[vera]

«Κράτα το μολύβι με το καλό χεράκι»

 

Όλοι (ή σχεδόν όλοι) οι γονείς έχουν την τάση να προτρέπουν το μικρό τους να χρησιμοποιεί το «καλό χεράκι» (δηλαδή το δεξί) όταν καταπιάνεται με διάφορες δουλειές. Τα μικρά παιδιά όμως χρησιμοποιούν και τα δυο χέρια με την ίδια ευκολία και συνήθως μετά τα 4 χρόνια φαίνεται ποιο θα επιλέξουν. Τότε κάποιοι γονείς, ακόμα και αν δουν πως το μικρό τους βολεύεται καλύτερα χρησιμοποιώντας το αριστερό, επιμένουν να του... αλλάξουν γνώμη. Και το παιδί καταλαβαίνει πως αφού το δεξί είναι το «καλό», τότε το αριστερό είναι το «κακό» χεράκι. Λάθος, γιατί δεν υπάρχει «καλό» ή «κακό» χέρι, αφού και τα δυο βοηθούν το παιδί να αυτοεξυπηρετείται.

 

[

 

Aυτο γιατί το κάνουν;;;Το είδα στο στενο οικογενειακό μου περιβάλλον απο μαμα-καθηγητρια και επαθα πλάκα.Τελικα το παιδακι γράφει με το δεξί.ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ;;;;;;;;;Αφου η φύση του έδώσε το αριστερο για ''καλο χερακι''Δεν το ειχα ξαναδει η ξανακουσει ειναι η αληθεια και με ξαφνιασε παρα πολυ.Αφου καθε φορα που βλεπω το μικρο να γραφει το θυμαμαι και ρωταω''γιατι;;''και φυσικα ακομα να πάρω απαντηση(αν παρω ποτέ θα σας ενημερωσω).

Καλημερα και Καλο μήνα

 

 

Asxeto με το ενδιαφερον θεμα σας, αλλα τι προβλημα κι αυτο με το "καλο" χερακι"? Ο μικρος μου απο την αρχη εδειχνε μια ταση να χρησιμοποιει περισσοτερο το αριστερο χερι (χωρις αυτο να σημαινει κατι) και εχουν σκασει οι γονεις με τον αντρα μου......λες και ειναι εγκλημα........στεναχωριουνται και προσπαθουν εδω και μηνες να κανουν το μωρο να χρησιμοποιει το δεξι........

 

Μα τι κολλημα ειναι αυτο?

[gavrias]

Πως προφυλάσσεις το παιδί σου από απερίσκεπτους ανθρώπους??

Που με ελαφριά καρδια ξεστομίζουν κουβέντες??? και με λίγο πιο βαριά δίνουν "πατ πατ" στον πωπό??? Όταν αυτοί βρίσκονται στο πολύ στενό περιβάλλον???

Tους κρατάς σε απόσταση απο το παιδί.Είναι πολύ απλό.Το πολύ στενό περιβάλλον είναι ο άντρας και το παιδί σου και μ'αυτούς πρέπει να έχεις την καλύτερη σχέση.Αν η στάση των υπόλοιπων "στενών" ατόμων τις οικογένειας κάνει κακό στο παιδί κρατάς την απολύτως απαραίτητα τυπική επαφη.

Ή συμπληρώνεις τις ατάκες τους με την ίδια αγένεια ...

 

π.χ.- Είσαι κακό παιδί.

-Αγάπη μου,κοιτα ο παπούς πως έγινε?

- Θα φάς καμιά σφαλιάρα.

-Η γιαγιά μόνο όταν τρώει σφαλιάρες καταλαβαίνει.

 

Τώρα βέβαια αν άκουγα να αποκαλέι το παιδί βλαμένο ,όχι ο παππούς μόνο όποιος κι αν ήτανε θα με έβρισκε μπροστά του.

 

Μια φορά κάποια απο τις γιαγιάδες,θεωρούσε καλό να λέει στην κόρη μου,"αν δεν φάς δε θα σ'αγαπάω"...

Με το που το έμαθα,σταμάτησε να μένει μόνο με τη γιαγιά.

Αφού της έγινε ξεκάθαρο ότι απαγορέυεται να ξαναμιλήσει έτσι στο παιδί και γιατί.

Όταν μαγάλωσε λίγο και καταλάβαινε η μικρή,κάναμε μια συζήτηση με αφορμή μια ζημιά που της εξήγησα πώς:" ότι κι αν κάνεις θα σ'αγαπώ,ακόμη κι αν στενοχωρηθώ ή θυμώσω γι αυτό που έγινε θα το λύσουμε μαζί,και αν ποτέ σου πέι κάποιος ότι δε θα σ'αγαπώ αν κάνεις ή δεν κάνεις κάτι",θα του απαντήσεις "δεν πειράζει,μ'αγαπάει η μαμά κι ο μπαμπάς μου".