οι πρώτες μέρες και η μαμά μας..

[eleanax]

πάντως κι εγώ έχω ένα ζήτημα με το θηλασμό μπροστά στη μαμά μου, όχι για το γυμνό στήθος, δεν έχουμε τέτοιες ντροπές όσο για τη διαδικασία, αλλά πιστεύω θα το ξεπεράσω δεν είναι τίποτα, καλά για πεθερά δεν το συζητάω, γενικά με συγγενείς μου (θείες π.χ.) θα είμαι πιο χαλαρή, μάλλον λογικό

[zoitheodos]

Εγώ που θηλάζω μπροστά σε όλο το συγγενολόι τι να πώ? Όταν με είδε ο μπαμπάς μου κόμπλαρε και του λέω δεν είναι τίποτα μπαμπά απλά φαγητό! Μετά το ξεπέρασε και ο ίδιος. Και βέβαια και μπροστά στον πεθερό μου θηλάζω κανονικότατα, στον κουμπάρο, στις κούνιες κτλ. Σκασίλα μου...θα αφήσω το παιδί να πεινάει? Βέβαια καλό είναι και ο άλλος να έχει μία διακριτικότητα και να μην καρφώνεται!!

Στην κόρη μου είχα μεγάλο κόλλημα ΄πάμε σπίτι να θηλάσουμε΄. Τελικά άντεξα μόνο 4 μήνες σκλαβιάς... τώρα δεν με νοιάζει τίποτα, μόνο να έχω γάλα για το μωρό μου και να βλέπω την κόρη μου να παίζει ξέγνοιαστη. Είναι καιρός ο κόσμος να συνηθίσει την εικόνα της μαμάς που θηλάζει το μωρό της.

[Christie]

Η δικη μου η μαμα που ειναι παντα διακριτικοτατη (οπως και η πεθερα μου, δεν εχω κανενα παραπονο) με ρωτησε φυσικα αν ηθελα να ερθει... Στο μαιευτηριο δεν χρειαστηκε να μεινει κανεις μαζι μου, αλλωστε ηταν περιττο...

 

Η μαμα μου εμεινε το πρωτο βραδυ που ηρθαμε σπιτι με το μωρο, το ηθελα κι εγω αλλωστε, γιατι οπως και να το κανουμε δεν ηξερα και τι θα αντιμετωπιζα... Αφου ειδα πως τα καταφερνα μια χαρα, της ειπα οτι δε χρειζεται να μεινει αλλο, κι ετσι εγινε, μονο 1 βραδυ εμεινε μαζι μου... Βεβαια δεν ξερω μου ηρθε πολυ ευκολα η προσαρμογη με το μωρακι, μονο στο μπανακι του ειχα λιγο αγχος αλλα με βοηθουσε ο αντρας μου...

 

Τωρα βεβαια η βοηθεια που θα μου προσφερει θα ειναι να προσεχει λιγακι παραπανω τη μεγαλη μου κορη μεχρι να μπει το νερο στο αυλακι...

[kassiani]

Δε νομιζω οτι υπαρχει στανταρ απαντηση στο θεμα. Εχει να κανει πρωτιστως με το τι ειδους σχεση εχεις με τη μαμα σου, με τον αντρα σου, τι τυπος ειναι η μαμα σου αι αλλα τετοια, που πολλοι δεν αισθανονται και ανετα να πουνε δημοσιως.

 

Προσωπικα δε φανταζεσαι ποσο χαρηκα που η μητερα μου ηρθε μονο στο μαιευτηριο και ημασταν μονοι με τον αντρα μου και το μωρο οταν γυρισαμε στο σπιτι.

 

Και εξηγω για να μην παρεξηγηθω. Τη μαμα μου την αγαπω πολυ και με αγαπαει επισης πολυ και της φαινεται. Ομως ! Θελει να ανακατευεται ΠΑΝΤΟΥ, πραγματι οχι απο κακη προθεση, αλλα επειδη νομιζει οτι ξερει παντα το σωστο και θελει να το επιβαλει.

Θα σου πω για παραδειγμα οτι η μητερα μου ηταν απολυτως εναντιον του αποκλειστικου θηλασμου και με θεωρουσε κατι σαν εγκληματια που δεν εδινα και ξενο γαλα στο μωρο. Πρεπει να ξερεις οτι η κορη μου ηταν και πολυ ψηλη και αριστα στα κιλα της, οποτε η οποια ανησυχια της στην ουσια ηταν αδικαιολογητη, αλλα αντε να το καταλαβει.

Απο το τηλεφωνο και μου εσπαγε τα νευρα... Που να την ειχα και κοντα.

Με τον αντρα μου λοιπον, ο οποιος ειχε φροντισει να παρει αδεια απο τη δουλεια του, ειχαμε απολυτη ηρεμια μεσα στο σπιτι μας και μπορεσαμε πολυ ευκολα να ασχοληθουμε και να συγχρονιστουμε με το μωρο.

Οταν αρχισαν οι κολικοι (δραματικη περιοδος) ειμαι σιγουρη οτι δε θα ειχα αντεξει, αν μαζι με το τρομερο κλαμα ειχα και τη μαμα μου να υποστηριζει οτι πρεπει να παμε στο νοσοκομειο, οτι το παιδι πρεπει να παρει φαρμακα κλπ (το εκανε απο το τηλεφωνο βεβαια).

Η μαμα μου ειναι μια πολυ τρυφερη και ψυχραιμη μαμα με τα παιδια της, που ομως με το εγγονι εχει γινει μια τρελλη απο το αγχος. Αυτο το αγχος δεν το ηθελα μεσα στο σπιτι μου ειδικα τις πρωτες μερες που υπολογιζα οτι θα εχω δικο μου.

Στη φιλεναδα μου που γεννησαμε κοντα, η μαμα της ηταν σωτηρια. Αφενος η φιλη μου δεν ειχε καμια δικη της και διαφορετικη αποψη περι ανατροφης του παιδιου, αλλα τυχαινε να συμφωνει σε ολα με τη μαμα της, αφετερου η μαμα της ειναι τερας ψυχραιμιας και εκανε τη φιλη μου να αισθανεται μεγαλη σιγουρια που την ειχε μεσα στο σπιτι.

 

Κοινως, εχει σημασια πως ειναι η μαμα σου και πως εισαι εσυ με τη μαμα σου. Αυτο να σκεφτεις και να αποφασισεις. Μονο εσυ ξερεις.

[miamama]

αναλόγως τι σχέση έχεις με την μαμά σου...

αν την χρειάζεσαι πραγματικά...

εγώ πάντως τα έβγαλα πέρα με τον άντρα μου μόνο. κι εγώ δεν θέλω κόσμο στα πόδια μου...

ήξερα από την αδερφή μου τι της είχε κάνει η μάνα μου, την είχε κάνει να κλαίει, δεν την βοηθούσε ουσιαστικά.

κι εμένα στο νοσοκομείο μου έβγαλε το λάδι,με έκανε να κλαίω...

οπότε καλύτερα που δεν την είχα...έβλεπα όμως τις άλλες μαμάδες στο νοσοκομείο πόσο βοηθούσαν χωρίς να γίνοντε φορτικές.

[Ηλιάννα]

Στο πρωτο παιδι ειχα τη μαμα μου στην κλινικη

Τα νευρα μου κροσια στην κυριολεξια

Φτασαμε μαζι στο σπιτι και μετα απο μια δυο ωρες ηρθε ο μπαμπας μου και φυγανε

Στο δευτερο ηταν παλι στην κλινικη αλλα για μια μερα,τοσο την αντεξα

Στο τριτο ηρθε το απογευμα που γεννησα και εφυγε,ηρθε ξανα για επισκεψη την επομενη μερα

[Ntimi]

εμένα ευτυχώς όταν γέννησα είχε πάρει ο σύζυγός μου άδεια για 2 βδομάδες και με βοήθησε πάρα πολύ.. τι έπλενε μπιμπερό, τι αποστείρωνε..

[dora]

Η μαμα μου εμεινε μαζι μου ολες τις μερες στο μαιευτηριο (αφου κοντεψαν να δωσουν σε αυτη το εξιτηριο γιατι δεν εφυγε καθολου..) Επειδη ειχα σπασμενο παιδι και υπεφερα ξαπλωμενη (δεν το ηξερα βεβαια οτι ο πονος ηταν απι το παιδι το εμαθα 20 μερες μετα) την εβγαζα στην πολυθρονα και η μανα μου ξερενοταν στον υπνο στο κρεβατι (εγω την εβαζα δηλαδη για να ξεκουραστει και λιγο).. Ερχοταν η νοσοκομα και της εβαζε θερμομετρο..

 

μετα εμεινε στο σπιτι μου σχεδον 20 μερες.. Την πρωτη βδομαδα εμενε και τα βραδυα και οταν εφευγε εμενε η αδελφη μου.. Μετα δεν εμενε τα βραδυα αλλα ερχονταν η μια απο τις 2 απο μια φορα την εβδομαδα για να κοιμηθουμε κι εμεις λιγο.. γενικα τους πρωτους 2 μηνες ηταν σχεδον ολη μερα στο σπιτι.. Δεν μπορω να πω οτι ενοχληθηκα.. Αντιθετα.. ενοχληθηκα οταν ξαφνικα συνηδειτοποιησα οτι το μπαλκονι μου δεν εχει "αυτοματο σκουπισμα" και οτι τελικα η μαμα μου το καθαριζε καθε μερα..

[mariori]

Πιστεύω ότι αν βοηθάει ο σύζυγος δεν χρειάζεται καμία βοήθεια στο πρώτο παιδί. 'Οταν γέννησα πήρε ο άντρας μου άδεια και ήταν όλες τις μέρες μαζί μου. Αν δεν μπορούσε ο άντρας μου θα προτιμούσα να ήμουν μόνη μου. Στο επισκεπτήριο πάλι θήλασα μπροστά στην οικογένεια (αδέρφια, μάνα, πατέρας, πεθερά, κουνιάδα, μπατζανάκης) αλλά δεν ένιωθα καθόλου άνετα και δεν θα ήθελα να το επαναλάβω.

 

Στο σπίτι ήταν η πεθερά μου για λίγες μέρες και δεν αισθανόμουν άνετα να θηλάσω. Το έκανα μεν αλλά δεν μου άρεσε. Στη συνέχεια επέστρεψε στο σπίτι της και μας έφερνε φαγητό αλλά έμπαινε με το κλειδί και πάλι αυτό δεν μου άρεσε. Θα προτιμούσα να είμαστε μόνοι μας με τον άντρα μου και το μωρό.

 

Στη μάνα μου είπα ότι δεν χρειάζομαι καμιά βοήθεια στην παρούσα φάση και ότι θα χρειαστώ βοήθεια με το πρώτο παιδί όταν με το καλό θα γεννηθεί το επόμενο.

[mmdad]

Εγω την ειχα την μαμα μου και στο μαιευτηριο. Ημουν τρεις μερες ακινητη και με ορο και μετα ηθελα συνοδια και για να παω στο μπανιο. Και μετα εμεινε μαζι μας τουλαχιστον μεχρι που σαραντησα. Μαλιστα επιδη καποια στιγμη ηρθε και η κουνιαδα μου με τον εφηβο γιο της και ειαμστε στ εξωτερικο με μικρο σπιτι, η μαμα μου κοιμοταν μαι μου με το μωρο και ο συζυγος στο σαλονι.

Η βοηθεια της ηταν ανεκτιμητη! Εκανε ολες τις δουλεις του σπιτιου και τα ψωνια.

Δεν καταφερα να θηλασω αλλα τραβαγα γαλα με το θηλαστρο οποτε καθε ταισμα κραταγε περιπου μιαμιση ωρα και ηταν ωραιο να ξερω οτι δεν ειχα να ασχολιθω με αλλα.

Οσο για το οτι ντρεπεσε να δει το στηθος σου μετα τη γεννα θα ξεπερασεις πολλα! Και εγω ειχα πει οτι δεν θα θηλαζα δημοσιος αλλα βρεθηκλα να αντλω γαλα με το θηλαστρο μεσα σε αυτοκινητο με τους 60αριδες φιλους του συζυγου σε ημερησια εκδρομη..

Και αυτη την φορα θα ερθει η μαμα μου κανα μηνα πριν γεννησω και ελπιζω να καταφερει να ερθει και η κουνιαδα μου για να μεινει με τον μεγαλο σπιτι οσο εμεις θα ειμαστε στο μαιευτηριο.

[Anstef]

Εγω κοριτσια ακομη δεν εχω γεννησει ,ειμαι στον 6ο και απο τωρα κλαιω απο τα νευρα μου οταν σκεφτομαι τι εχω να τραβηξω οταν με το καλο θα ερθει το μωρακι μου στον κόσμο.

 

Μενουμε σε νησι και οι γονεις και των 2 μας ειναι στην Αθηνα.Η μανα μου θελει να ερθει, η πεθερα+πεθερος μου θελει να ερθει, τα αδελφια μας θελουν να ερθουν.Το πασχα εζησα λιγο απο αυτο, που ηταν ολοι εδω και φρικαρα.Ειπα του αντρα μου οτι αυτο τον Αυγουστο με το μωρο δε θα το αντεξω και οτι θα καταληξω να φυγω απο το σπιτι και να παω να νοικιασω κανα δωμάτιο.Γελαγε και με ειπε υπερβολικη, εγω δεν εχω προβλημα μου λεει..Εχω εγω ομως (σπιτι 3αρι με 1 τουλέτα ετσι? δε μιλαμε για καμια βίλα).

 

Επιασα μανα + πεθερα και τους λεω, ολοι μαζι δε θα ερθετε, δε με νοιαζει πως θα τα κανονισετε καταλαβαινω οτι θελετε να ειστε κοντα μας αλλα ελεος..δε θα το κανουμε κοινοβιο το σπιτι ( γιατι για να νοικιάσει εκτος σπιτιου προσφέρθηκε μονο η ανεργη μητέρα μου,πραγμα που δε θα το επιτρέψω)..και ξερετε ποια ηταν η απαντηση της πεθερας μου????? "Δεν πα να τραγουδας εσυ εγω 1/8 θα ειμαι εδω" ( εχω ΠΗΤ 12/8 ).

Κατεληξα να κλαιω απο τα νευρα μου, ο αντρας μου δε καταλαβαινει, μου λέει ειναι οτι ειναι λογικο να θελουν να ειναι εδω..Απο την αλλη δε θελω να τσακωθω με τα πεθερικα μου, την μανα μου την κουμανταρω οπως θελω και μπορω να της πω και μια κουβεντα παραπανω σε κεινους ομως?Αφηστε που φοβαμαι οτι τραβαει η μια το παιδι απο το ενα ποδι και η αλλη απο το αλλο και θα καταληξω να τις πετάξω εξω απο το σπιτι και τις δυο μαζι.

 

Συν οτι ο αντρας μου θα εχει άδεια 15-20 μερες απο την ημερα που θα γεννησω.Θελω να ειμαι μονη μου με τον αντρα μου και το μωρο μας γιατι να ειναι τοσο δύσκολο???????????????????????????????????

[fasolaki]

εγω παλι..αν και ειχα προσφορα τοσο απο μαμα οσο και απο πεθερα, δεν φωναξα κανενα.

ειδικα την 1η βδομαδα ειχε παρει αδεια και ο αντρας μου και ειμασταν οι τρεις μας.

πιστευω πως μου εκανε πολυ καλο!αναγκαστηκα να παρω πρωτοβουλιες και απεκτησα θαρρος με το μωρο απο την αρχη.

θυμαμαι μια μερα που επρεπε να παει καπου ο αντρας μου για 2-3 ωρες, πηρα τη μαμα μου και της λεω δεν ερχεστε μια βολτα που θα ειμαι μονη μου.μου ειπε οτι θελει εννοειται να ερθει αλλα δεν θα το κανει, γιατι πρεπει να μαθω και πως το μωρο δεν προκειται να με φαει:lol:

τα παντα στο σπιτι τα εκανα εγω, εκτος απο οτι ειχε βαρος που το εκανε ο αντρας μου το απογευμα που γυριζε, και να σημειωσω πως εβγαζα γαλα με θηλαστρο και μου ετρωγε πολυ πολυ χρονο αυτο.

οι γονεις μας ερχοντουσαν οποτε ηθελαν, για να δουν το μωρο, και μονο αμα τους αφηνα κανανε καμια δουλιτσα!

για μενα ηταν οτι καλυτερο μπορουσα να κανω..δεν μπλεχτηκε κανεις, οταν ηθελα καποια συμβουλη ρωτουσα εγω, και αν και καμια φορα μας κανουν παραπονα πως παραθελουμε να ειμαστε ανεξαρτητοι, περηφανευονται πως πηραμε τον αερα του μωρου αμεσως αν και πρωταρηδες

[Κατερίνα 23]

Εγω κοριτσια ακομη δεν εχω γεννησει ,ειμαι στον 6ο και απο τωρα κλαιω απο τα νευρα μου οταν σκεφτομαι τι εχω να τραβηξω οταν με το καλο θα ερθει το μωρακι μου στον κόσμο.

 

Μενουμε σε νησι και οι γονεις και των 2 μας ειναι στην Αθηνα.Η μανα μου θελει να ερθει, η πεθερα+πεθερος μου θελει να ερθει, τα αδελφια μας θελουν να ερθουν.Το πασχα εζησα λιγο απο αυτο, που ηταν ολοι εδω και φρικαρα.Ειπα του αντρα μου οτι αυτο τον Αυγουστο με το μωρο δε θα το αντεξω και οτι θα καταληξω να φυγω απο το σπιτι και να παω να νοικιασω κανα δωμάτιο.Γελαγε και με ειπε υπερβολικη, εγω δεν εχω προβλημα μου λεει..Εχω εγω ομως (σπιτι 3αρι με 1 τουλέτα ετσι? δε μιλαμε για καμια βίλα).

 

Επιασα μανα + πεθερα και τους λεω, ολοι μαζι δε θα ερθετε, δε με νοιαζει πως θα τα κανονισετε καταλαβαινω οτι θελετε να ειστε κοντα μας αλλα ελεος..δε θα το κανουμε κοινοβιο το σπιτι ( γιατι για να νοικιάσει εκτος σπιτιου προσφέρθηκε μονο η ανεργη μητέρα μου,πραγμα που δε θα το επιτρέψω)..και ξερετε ποια ηταν η απαντηση της πεθερας μου????? "Δεν πα να τραγουδας εσυ εγω 1/8 θα ειμαι εδω" ( εχω ΠΗΤ 12/8 ).

Κατεληξα να κλαιω απο τα νευρα μου, ο αντρας μου δε καταλαβαινει, μου λέει ειναι οτι ειναι λογικο να θελουν να ειναι εδω..Απο την αλλη δε θελω να τσακωθω με τα πεθερικα μου, την μανα μου την κουμανταρω οπως θελω και μπορω να της πω και μια κουβεντα παραπανω σε κεινους ομως?Αφηστε που φοβαμαι οτι τραβαει η μια το παιδι απο το ενα ποδι και η αλλη απο το αλλο και θα καταληξω να τις πετάξω εξω απο το σπιτι και τις δυο μαζι.

 

Συν οτι ο αντρας μου θα εχει άδεια 15-20 μερες απο την ημερα που θα γεννησω.Θελω να ειμαι μονη μου με τον αντρα μου και το μωρο μας γιατι να ειναι τοσο δύσκολο???????????????????????????????????

 

Δεν έχεις ιδέα πόσο σε καταλαβαίνω...δεν έχεις ιδέα πόσο το έζησα αυτό που μου περιγράφεις και πόσο το μίσησα!!

Εύχομαι να πάνε όλα πολύ καλύτερα σε σένα, και να ακολουθείς το ένστικτό σου. Αν σου λέει "διώξ'τες"...τότε διώξ'τες! Αν σου λέει "Μία, μία να έρχονται"....κάνε αυτό. Μην αφήνεις τον εαυτό σου να κλαίει!! Τα πέρασα κι εγώ...κλάμα απίστευτο, πριν γεννήσω, όταν γέννησα και μετά τη γέννα για 1-2 μήνες έκλαιγα ακόμα.

Όσο τα θυμόμουν έκλαιγα...

Σου εύχομαι καλύτερη τύχη από μένα και μπορείς να την έχεις...

[nenaki]

οταν γεννησα την κορη μου ηξερα ενστικτωδως πως πρεπει να την μεγαλωσω..γυρισαμε σπιτι οι τρεις μας μετα απο το νοσοκομειο ..δε ειχα ορεξη να φαω καθολου,δε ηθελα να ανοιξω το στομα μου,απο την αλλη ομως ηθελα πολυ να θηλασω...και την πεμπτη μερα τα μαζεψα και πηγα στην μανα μου στο χωριο....δε πηγα εκει να με βοηθησει με το μωρο...πηγα εκει για να βοηθησει εμενα,ωστε να εχω ενα πιατο φαγητο να φαω...επεστρεψα σε 40 μερες αλλα ημουν δυνατη με την κορακλα μου πανετοιμη για το μοναδικο μας ξεκινημα ζωης...σιγουρα της τελευταιες μερες ηθελα τοσο πολυ να γυρισω σπιτακι μου,στην ηρεμια μου,να μπω στους ρυθμους μου (οχι οτι ξαναμπαινεις αλλα λεμε τωρα) αλλα πραγματικα δε θα αλλαζα την επιλογη μου αυτη να παω στην μανα μου..

Αφηστε δε ο αντρας μου απο τον φοβο του το μωρο το επιασε στα χερια του 40 ημερων...αν εμενα ετσι στο σπιτι θα ειχα φουνταρει σιγουρα...

[apo+mpempa]

Την πρώτη φορά γέννησα μακριά από τον τόπο μου, μαμά και πεθερά ήρθαν εκείνη την μέρα και η μαμα μου έμεινε στο νοσοκομείο μαζί μου και η πεθερά μου στο σπίτι να φροντίζει τον κανακάρη της και έκανε και την ''γενική'' για να υποδεχτούμε το μωρό.

Οπότε όλα καλα! Εγω έλεγα δεν χρειάζεται αλλά όταν τα βρίσκεις έτοιμα όλα είναι καλά!

Την δευτερη φορά που ήμουν στο σπίτι μου, έμενε η μαμά μου τα βράδια στο νοσοκομείο και η πεθερά μου είχε τον μεγάλο στο σπίτι με τον άντρα μου να πηγαίνει μια εδώ και μια εκεί για να μην παθει σοκ ο γιόκας μας.

Λόγω άλλων καταστάσεων η μαμά μου δεν μπορεί να με βοηθήσει όσα θα ήθελε αλλά εχω την πεθερά μου που μας μαγειρεύει και κραταει και τα παιδιά για να πάμε καμιά βόλτα. Δεν έχω κανένα παράπονο. Και να μην κάνει κάτι όσο σωστά θα έπρεπε δεν την κατηγορώ γιατί αλλίως θα κοπούν οι παροχές και δεν μας συμφέρει. Εξάλλου μεγάλη γυναίκα είναι δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην τεχνολογία, πχ την πέτυχα να βράζει μπιμπερό στην κατσαρόλα γιατί έτσι της ήταν πιο εύκολο.

[Μαρία-nmeb]

Εγω κοριτσια ακομη δεν εχω γεννησει ,ειμαι στον 6ο και απο τωρα κλαιω απο τα νευρα μου οταν σκεφτομαι τι εχω να τραβηξω οταν με το καλο θα ερθει το μωρακι μου στον κόσμο.

 

Μενουμε σε νησι και οι γονεις και των 2 μας ειναι στην Αθηνα.Η μανα μου θελει να ερθει, η πεθερα+πεθερος μου θελει να ερθει, τα αδελφια μας θελουν να ερθουν.Το πασχα εζησα λιγο απο αυτο, που ηταν ολοι εδω και φρικαρα.Ειπα του αντρα μου οτι αυτο τον Αυγουστο με το μωρο δε θα το αντεξω και οτι θα καταληξω να φυγω απο το σπιτι και να παω να νοικιασω κανα δωμάτιο.Γελαγε και με ειπε υπερβολικη, εγω δεν εχω προβλημα μου λεει..Εχω εγω ομως (σπιτι 3αρι με 1 τουλέτα ετσι? δε μιλαμε για καμια βίλα).

 

Επιασα μανα + πεθερα και τους λεω, ολοι μαζι δε θα ερθετε, δε με νοιαζει πως θα τα κανονισετε καταλαβαινω οτι θελετε να ειστε κοντα μας αλλα ελεος..δε θα το κανουμε κοινοβιο το σπιτι ( γιατι για να νοικιάσει εκτος σπιτιου προσφέρθηκε μονο η ανεργη μητέρα μου,πραγμα που δε θα το επιτρέψω)..και ξερετε ποια ηταν η απαντηση της πεθερας μου????? "Δεν πα να τραγουδας εσυ εγω 1/8 θα ειμαι εδω" ( εχω ΠΗΤ 12/8 ).

Κατεληξα να κλαιω απο τα νευρα μου, ο αντρας μου δε καταλαβαινει, μου λέει ειναι οτι ειναι λογικο να θελουν να ειναι εδω..Απο την αλλη δε θελω να τσακωθω με τα πεθερικα μου, την μανα μου την κουμανταρω οπως θελω και μπορω να της πω και μια κουβεντα παραπανω σε κεινους ομως?Αφηστε που φοβαμαι οτι τραβαει η μια το παιδι απο το ενα ποδι και η αλλη απο το αλλο και θα καταληξω να τις πετάξω εξω απο το σπιτι και τις δυο μαζι.

 

Συν οτι ο αντρας μου θα εχει άδεια 15-20 μερες απο την ημερα που θα γεννησω.Θελω να ειμαι μονη μου με τον αντρα μου και το μωρο μας γιατι να ειναι τοσο δύσκολο???????????????????????????????????

ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΕ??????????????????

Τραγούδα εσύ, εγώ θα έρθω???????????????

Θα ήταν σημαντικό να έχεις την υποστήριξη και την κατανόηση του άντρα σου, ώστε να τους αντιμετωπίσετε όλους, μαζί!

Γιατί είναι τόόόόσο δύσκολο να καταλάβουν όλοι οτι η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι περίοδοι ιδιαίτεροι, στη ζωή μιας γυναίκας?

Σε ποιό νησί είσαι?(αν επιτρέπεται)

Γιατί δεν πας Αθήνα στη μαμά σου να γεννήσεις?

[Anstef]

Στη Χιο ειμαι..γειτονισσες σχεδον ε?

Εδω ειναι ο γιατρος μου, δε θελω να γεννησω στην Αθηνα, το σκέφτηκα και αυτό αλλά ταλαιπωρία πολύ μωρε δε θελω.

Ειναι πολυ σημαντικο αλλά ως φαινεται σχεδόν καμία υποστήριξη, ο αντρας μου λατρεύει τους γονεις του..και δε θα ελεγε ποτε κατι που θα τους πληγωνε και ασε που επειδη μας δινουν και μια οικονομικη βοήθεια μια στο τόσο αισθάνεται "υποχρεος" εγω πάλι καθολου..

Αφου ρε κοριτσια, θελω να αγοράσω και λικνο για να μην βάλω την κουνια της μικρης στο δωμάτιό μας και ετσι να υπάρχει "ελευθερος χωρος" στο παιδικό για φιλοξενίες κτλ..

Δε ξερω τι να κανω ειλικρινα,μονο στη σκεψη οτι θα κουβαληθουνε ολοι εδω περα παθαινω κριση.

[Μαρία-nmeb]

Εδώ κοντεύω να πάθω εγώ κρίση, που το διαβάζω, πόσο μάλλον εσυ!!!!!!!!!!!!!

Ρώτησε τους όλους, αν τους ενδιαφέρει ή όχι να είσαι εσύ ήρεμη τόσο τώρα στην εγκυμοσύνη, όσο και μετά τη γέννα και αν μπορούν να το σεβαστούν αυτό που τους ζητάς!!

Πες και στο γιατρό σου για τη ψυχολογία σου, και ζήτα του να μιλήσει στον άντρα σου και να του εξηγήσει, μήπως και καταλάβει!!

[dudu]

Στην τελικη..πεσ τουσ πωσ η ψυχολογια σου θα επιρεασει και το μωρακι αλλα και το θηλασμο!!!ε μααα...

 

με το ζορι?...θα εκανα τρελο καβγα..

[Anstef]

Με το ζόρι..οπως το λες...

Τρελο καβγα ε? χμ....με ποιον απο ολους αραγε? Με τα πεθερικα μου δυστυχώς δε μπορω,με τη μανα μου δε χρειάζεται καν..ο άντρας μου προβλέπω να την πληρώνει τη νύφη..και όχι άδικα..(!)

[Μαρία-nmeb]

Μπορείς να τους πεις να έρθουν όσοι θέλουν να δούν το μωρό(οκ κατανοητό) όσο θα είσαστε στο νοσοκομείο!!

Μετά να φύγουν όλοι(πεθερός, αδέρφια, ξαδέρφια, ανήψια) και να μείνουν μόνο μαμά και πεθερά. Ή καλύτερα να μείνει μόνο η μία για λίγες μέρες και μετά να έρθει η άλλη!!

Καλύτερα έτσι, γιατί και εσύ θα έχεις βοήθεια για περισσότερο καιρό και είναι και μία λύση, που μπορεί να τη δεχτούν(αν δηλαδή τους ενδιαφέρει να βοηθήσουν και όχι μόνο να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους να βλέπουν το μωρό)!!

Επίσης(το πιο σημαντικό), μας είπαν απο το μαιευτήριο, και η παιδίατρος και οι μαίες, πως για 40 μέρες να μην δεχόμαστε ΚΑΝΕΝΑΝ στο σπίτι γιατί το νεογνό είναι πολύ ευαίσθητο και δεν πρέπει να του μεταφέρουν μικρόβια!!!

[Anstef]

Καλα τα λες εσυ,αλλα η πεθερα μου πάει πακετο με τον πεθερο μου, ειναι αυτοκολλητοι και πανε παντου μαζι.Ασε που ειναι Αυγουστος και θελουν να συνδυάσουν μαζι και ΔΙΑΚΟΠΕΣ..Καλό ε? Αφου λεγανε τωρα που ηταν εδω το Πάσχα, ευκαιρια να παμε και Τουρκία ενα 3μερο τον Αύγουστο...ΦΑΝΤΑΣΟΥ............

Αυτο που σκεφτηκα να κανω , ειναι να της πω αφου θες να ερθεις 1/8 ελα αλλα με το που γεννησω θα φυγεις γιατι θελω να ερθει η μητερα μου.Αρα θα μεινει με τη γλύκα.θα δει το μωρο μονο για 1 μερα.

[ANNA27!]

Όταν γέννησα το γιο μου δεν είχα καμιά βοήθεια απ τα πεθερικά που έμεναν δυο δρόμους παρακάτω και δε θα τους το συγχωρήσω ποτέ αυτό.Ήμουν από καισαρική και νοσηλεύτηκα παραπάνω σε νοσοκομείο λόγω λεχωειδούς υπέρτασης, πραγματικά στα κακά μου χάλια και σωματικά και ψυχικά.Οι γονείς μου έμεναν τότε πολύ μακριά και δούλευαν και οι δύο.Ήρθαν βέβαια για κάποιες μέρες.Δε διαφωνώ με όσα λέτε αλλά οι περιπτώσεις αφορούσαν λοχεία με τις μαμάδες κοντά.Αν ήταν μακριά και δεν υπήρχε επιλογή για να ναι κοντά?

Από όταν γύρισα σπίτι απ το νοσοκομείο μείναμε με τη μαμά μου μαζί περίπου μια βδομάδα,μετά αναγκαστικά γύρισε στη πόλη της και τη δουλειά της.Δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου τη στιγμή που ο άντρας μου την έβαζε στο αυτοκίνητο για να τη πάει ως το σταθμό των τρένων να ουρλιάζω μη φεύγεις!τι θα κάνω μόνη μου!

Δεν είναι το θέμα οι δουλειές ή οι συμβουλές,είναι η μοναξιά που ένοιωθα.

Ο άντρας μου τα έκανε όλα μόνος του,για βδομάδες δε μπορούσα να σηκώσω το μωρό λόγω μετεγχειρητικών προβλημάτων.Μακάρι να είχα κοντά μου τους γονείς και τον αδερφό μου,θα είχα σιγουριά.Τότε εκτός απ τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα της λοχείας είχα και τη αίσθηση κενού ,αυτών που μου έλειπαν και το σύνολο μου φαινόταν δυσβάσταχτο τότε.Την ήθελα τη βοήθεια και πριν γεννήσω δε το φανταζόμουν πως θα ταν έτσι.

Γι αυτό λέω σε όσες πρόκειται να γεννήσουν επειδή δε γνωρίζουν πώς θα ναι τα πράγματα να μην αποκλείσουν τη βοήθεια και τη παρουσία των γονιών τους (για πεθερικά δε ξέρω αλλά και τα πολλά άτομα μαζί δε το υποστηρίζω μάλλον εφιάλτης είναι όντως!)

Ευτυχώς τώρα στο δεύτερο παιδί μου έχουμε μετακομίσει και θα τους έχω κοντά.Ακόμα και να μου σπάνε τα νεύρα θα χω επιλογή.

[Anstef]

Αννουλα δεν αρνουμαι την βοηθεια ουτε το παιζω superman,σιγουρα θελω τη μητερα μου δίπλα μου για καποιο διάστημα.Απλα αυτο που με ενοχλει ειναι τα 5-6 ατομα μεσα στο σπιτι μου μαζι με το νεογέννητο..συν το γεγονος οτι καποιοι το βλεπουν και σαν ευκαιρία να κάνουν διακοπες..αυτο μου τη σπάει ακομη περισσότερο.

[ANNA27!]

Ποια 5-6 έλα να αραιώνουμε λέμε!!!

Φέτος διακοπές δεν έχει!next year ξανανοίγει το κατάστημα!

Με τα πεθερικά καθαρίζει ο σύζυγος δε γίνεται αλλιώς λόγω ορμονών ποτέ δε μπορείς να ξέρεις που θα σε βγάλουν οι κουβέντες και οι παρεξηγήσεις γεννιούνται εν ριπη οφθαλμού.

Τόσα άτομα δε μπορούν να είναι κοντά σε νεογέννητο απαγορεύεται!έτσι να το θίξεις