Παιδικός σταθμός ναι ή όχι?

[Mama_Anesti_]

23 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

Αν θα μαθουν να μετρανε πιο γρηγορα, να λενε 10 τραγουδια κτλ, δεν πιστευω οτι ειναι η ουσια αυτης της ηλικιας...

Έχεις δίκιο, συμφωνω. Ο λόγος που το σκεφτήκαμε με τον άνδρα μου είναι βασικά ή κοινωνικοποίηση. Βλέπω όμως τελευταία που έχει ανοίξει ο καιρός πώς αναζητά περισσότερο την παιδική χαρά και παίζει αρμονικά με τα παιδάκια. Είναι πολύ συνεργάσιμος κ προσεκτικός. Δηλαδή, προσέχει μην παραπάτησει, μην ενοχλήσει άλλο παιδάκι κτλ. Μοιράζεται τα παιχνίδια του, δεν τα αρπαζει απ τα άλλα παιδάκια. Ίσως παίζει ρόλο πως μιλάει κανονικά και μπορούμε να συνεννοηθούμε άψογα.

   Αυτό που σκέφτομαι είναι μήπως στο παιδικό είχε την δυνατότητα να μάθει και κάτι πάραπανω που εγώ δεν ξέρω να του δώσω. Διαβαζω πως κάποιοι παιδικοί πάνε εκδρομές, κάνουν κηπουρική, θεματικές εβδομαδες κτλ.

  Νομίζω πως σε γενικές γραμμές έχω την όρεξη να ασχοληθω. Ζωγραφιζουμε σε τοίχους με πινέλα-με δαχτυλομπογιες, παίζουμε συνέχεια με νερά στη βεράντα, ποτιζει τα λουλουδια, πλενει τα πλακάκια. Με τον πατέρα του φυτευει, μαστορευει. Το πασχα βαψαμε μαζί αυγά, έπλασε και εκείνος κουλουράκια σε σχήμα μικυ, φτιάξαμε το καλάθι της νονας κτλ. Σημερα πχ γέμιζε με ενα μικρό κουτάλι τα γεμιστά και παρεμπιπτόντως έφαγε όταν έγιναν που δεν τα έτρωγε ποτέ. Υπάρχουν και φορές που είμαστε πιο χαλαροί δηλαδή παίζει με τα τουβλακια του, "διαβαζει" τα βιβλία του ή πετα τα χάρτινα αεροπλανακια του.  Δεν ξέρω λοιπον αν αυτά που αποκομίζει είναι αρκετά. Εκεί κολλάω.  Όμως συμφωνω πως μέχρι τα τρία ένας φροντιστής είναι το ιδανικό. 

[Fenia27]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Έχεις δίκιο, συμφωνω. Ο λόγος που το σκεφτήκαμε με τον άνδρα μου είναι βασικά ή κοινωνικοποίηση. Βλέπω όμως τελευταία που έχει ανοίξει ο καιρός πώς αναζητά περισσότερο την παιδική χαρά και παίζει αρμονικά με τα παιδάκια. Είναι πολύ συνεργάσιμος κ προσεκτικός. Δηλαδή, προσέχει μην παραπάτησει, μην ενοχλήσει άλλο παιδάκι κτλ. Μοιράζεται τα παιχνίδια του, δεν τα αρπαζει απ τα άλλα παιδάκια. Ίσως παίζει ρόλο πως μιλάει κανονικά και μπορούμε να συνεννοηθούμε άψογα.

   Αυτό που σκέφτομαι είναι μήπως στο παιδικό είχε την δυνατότητα να μάθει και κάτι πάραπανω που εγώ δεν ξέρω να του δώσω. Διαβαζω πως κάποιοι παιδικοί πάνε εκδρομές, κάνουν κηπουρική, θεματικές εβδομαδες κτλ.

  Νομίζω πως σε γενικές γραμμές έχω την όρεξη να ασχοληθω. Ζωγραφιζουμε σε τοίχους με πινέλα-με δαχτυλομπογιες, παίζουμε συνέχεια με νερά στη βεράντα, ποτιζει τα λουλουδια, πλενει τα πλακάκια. Με τον πατέρα του φυτευει, μαστορευει. Το πασχα βαψαμε μαζί αυγά, έπλασε και εκείνος κουλουράκια σε σχήμα μικυ, φτιάξαμε το καλάθι της νονας κτλ. Σημερα πχ γέμιζε με ενα μικρό κουτάλι τα γεμιστά και παρεμπιπτόντως έφαγε όταν έγιναν που δεν τα έτρωγε ποτέ. Υπάρχουν και φορές που είμαστε πιο χαλαροί δηλαδή παίζει με τα τουβλακια του, "διαβαζει" τα βιβλία του ή πετα τα χάρτινα αεροπλανακια του.  Δεν ξέρω λοιπον αν αυτά που αποκομίζει είναι αρκετά. Εκεί κολλάω.  Όμως συμφωνω πως μέχρι τα τρία ένας φροντιστής είναι το ιδανικό. 

Για μενα τα μικρά παιδιά χρειάζονται επαφη με την φύση, χωμα να τρεξουν και να παιξουν, ασφάλεια και αγάπη από την οικογένεια. Ότι ερέθισμα θα τους δωθεί καλό θα τους κάνει...τα υπόλοιπα περί κοινωνικοποίηση και γνώσεις είναι απαιτηση της σύγχρονης κοινωνίας και όχι ανάγκη των μικρων παιδιών.  Απλά είναι δυσκολο πλέον για κάποιον που μένει σε ένα διαμέρισμα στην πόλη να έχει αυτά τα απλά πραγματα καθημερινά. 

[Josephine]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα. Αυτό με το νέο μέλος και τον παιδικό βέβαια είναι μπερδεμένο. Η αλήθεια είναι ότι όσες βόλτες κι αν κάνεις με το νεογέννητο, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα καλύψεις τις ανάγκες ενός παιδιού 2-3 ετών. Ο δικός μου  άντρας είναι πολύ αντίθετος στον παδικό λόγω των ασθενειών ούτως ή άλλως, και ειδικά αν έχουμε και νέο μέλος, που είναι πιθανό να συμβεί. Ξέρω 2-3 περιπτώσεις που κράτησαν το μεγάλο σπίτι για 3 μήνες περίπου, για να φύγει ας πούμε η απόλυτα επικίνδυνη φάση του νεογέννητου, και τα παιδιά έδειχναν να τους  λείπει το σχολείο. Αν όμως δεν έχουν αρχίσει νωρίτερα, θα τον δεχτούν τον παιδικό λίγους μήνες μετά την άφιξη ενός νέου μωρού; Ή θα τους περάσει το μήνυμα ότι εμένα με διώχνουν κ η μαμά μένει με το μωρό; Ειδικά αν δεν είναι σε ηλικία που να αποζητά παιδάκια ακόμα. Μπέρδεμα!!!!

 

Πάντως κ εμάς η κοπελα που θα τον προσέχει, δεν θα μπορεί να τον πηγάινει στην παιδική ή γενικά στη Χώρα, γιατί χρειάζεται αυτοκίνητο. Απλώς θα τον βγάζει βόλτα εδώ εξοχικά. Θα μπορεί δλδ να περπατήσει, να τρέξει, να δει λουλουδάκια, να δει τη θάλασσα, κοτούλες κλπ, αλλά δεν θα είναι βόλτα κανονικά έξω στον κόσμο. Απλώς επειδή θα λείπουμε λίγες ώρες, θα το αναπληρώνουμε εμείς μετά.

Δεν είναι κ τόσο μπερδεμα, @Έσπερος, μπορείς να δοκιμάσεις αυτο που καναμε εμεις. Ειχαμε μια κοπελα από οταν εμεινα έγκυος στο 2ο, που τη λατρεύουν τα παιδιά, κ στειλαμε τον μεγαλο παιδικο οταν ο μικρός έγινε 7 μηνών. Αποφύγαμε κ τις φοβερές ιώσεις κ επιπλέον ο μεγάλος ηταν πια πολύ ετοιμος να βγει απ' το σπίτι.

[Έσπερος]

Just now, Josephine είπε:

Δεν είναι κ τόσο μπερδεμα, @Έσπερος, μπορείς να δοκιμάσεις αυτο που καναμε εμεις. Ειχαμε μια κοπελα από οταν εμεινα έγκυος στο 2ο, που τη λατρεύουν τα παιδιά, κ στειλαμε τον μεγαλο παιδικο οταν ο μικρός έγινε 7 μηνών. Αποφύγαμε κ τις φοβερές ιώσεις κ επιπλέον ο μεγάλος ηταν πια πολύ ετοιμος να βγει απ' το σπίτι.

Καλά αυτό εξαρτάται και από την εποχή που θα πέσεις, εποχή του χρόνου εννοώ,. Αλλά εντάξει κι εγώ αγχώνομαι προκαταβολικά χωρίς να έχω μείνει έγκυος το δεύτερο για όλα αυτά τα πρακτικά! 

πρίν από 40 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Αυτό που σκέφτομαι είναι μήπως στο παιδικό είχε την δυνατότητα να μάθει και κάτι πάραπανω που εγώ δεν ξέρω να του δώσω. Διαβαζω πως κάποιοι παιδικοί πάνε εκδρομές, κάνουν κηπουρική, θεματικές εβδομαδες κτλ.

  Νομίζω πως σε γενικές γραμμές έχω την όρεξη να ασχοληθω. Ζωγραφιζουμε σε τοίχους με πινέλα-με δαχτυλομπογιες, παίζουμε συνέχεια με νερά στη βεράντα, ποτιζει τα λουλουδια, πλενει τα πλακάκια. Με τον πατέρα του φυτευει, μαστορευει. Το πασχα βαψαμε μαζί αυγά, έπλασε και εκείνος κουλουράκια σε σχήμα μικυ, φτιάξαμε το καλάθι της νονας κτλ. Σημερα πχ γέμιζε με ενα μικρό κουτάλι τα γεμιστά και παρεμπιπτόντως έφαγε όταν έγιναν που δεν τα έτρωγε ποτέ. Υπάρχουν και φορές που είμαστε πιο χαλαροί δηλαδή παίζει με τα τουβλακια του, "διαβαζει" τα βιβλία του ή πετα τα χάρτινα αεροπλανακια του.  Δεν ξέρω λοιπον αν αυτά που αποκομίζει είναι αρκετά. Εκεί κολλάω.

Αν μαστοερεύει και κάνει κηπουρική με τον μπαμπά του, σίγουυρα κερδίζει όσα θα κέρδιζε ένα παιδάκι που τα κάνει αυτά στον σταθμό, ίσως και παραπάνω. Και αντίστοιχα όταν μαγειρεύει μαζί σου κλπ. Μη νομίζεις ότι τα κάνουν αυτά όλοι οι φροντιστές. Δεν χρειάζεται να είσαι παιδαγωγός για να σκεφτείς δραστηριότητες! Και εγκυκλοπαιδικές γνώσεις μπορείς να του δώσεις εξηγώντας ή κοιτώντας βιβλία κλπ. Αλλά και το ελεύθερο παιχνίδι είναι σημαντικό. Οι μη δομημένες δραστηριότητες δηλαδή. Για να επινοούν τα παιδιά τρόπους να περνάνε την ώρα τους, να παρατηρούν μόνα τους κλπ. Δεν νομίζω ότι γνωστικά υπερτερεί σε κάτι ο σταθμός. 

[ΑΡΓΚ]

On 10/5/2019 at 6:03 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Συμφωνώ σε όλα. Γι αυτό είναι θέμα των συνθηκών κάθε οικογένειας. Εδώ μόνο εμπειρίες για τα βιώματα των παιδιών μπορούμε να ανταλλάξουμε, αλλιώς δεν ξέρεις τι υπάρχει σε κάθε σπίτι και με ποιο κριτήριο αποφασίζει ο γονιός. Μετά τα 3 πάντως δεν πιστεύω ότι ο αποκλειστικός φροντιστής είναι καλύτερος από τον παιδικό. Αλλά και νωρίτερα, αν ας πούμε είναι μια γιαγιά που η κακομοίρα δεν μπορεί να πάει το παιδί στο πάρκο για λόγους δικούς της, υγείας ή ασφάλειας, και το κρατάει σ ένα διαμέρισμα για ώρες, δεν ξέρω αν είναι καλύτερο. Ίσως λίγες ώες παιδικό και μετά σπίτι θα ήταν προτιμότερο. Τώρα αν μια μαμά μετά από 3 χρόνια είναι ισορροπημένη, τι να πω, δεν ξέρω... Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα ήμουν. 

 

Μα φυσικά και δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, είναι παράλογο να πούμε ότι όλοι οι φροντιστές στο σπίτι, ακόμη και συγγενείς, είναι καλύτεροι από όλους τους παιδικούς σταθμούς, για όλα τα παιδιά. 

 

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα. Αυτό με το νέο μέλος και τον παιδικό βέβαια είναι μπερδεμένο. Η αλήθεια είναι ότι όσες βόλτες κι αν κάνεις με το νεογέννητο, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα καλύψεις τις ανάγκες ενός παιδιού 2-3 ετών. 

 

Eξαρτάται την οικογένεια καθαρά. Εγώ που ήμουν της λογικής που περιγράφει πιο πάνω η κοπέλα για τη Σκανδιναβία, το μωρό έξω με ήλιο, βροχή, χιόνι κλπ, και πρωί και απόγευμα, μάλλον το μεγάλο των 2-3 χρόνων κουραζόταν. Εντάξει, μετά τις πρώτες βδομάδες σίγουρα, αλλά λίγες βδομάδες περνάνε γρήγορα. Αλλά γενικά, νομίζω αν έχεις μάθει ο ίδιος σαν γονιός έξω, έξω θα είσαι και με το τρίχρονο και με το μωρό, ενώ αν γενικά προτιμάς το σπίτι, και το μεγαλύτερο παιδάκι θα έχει μάθει πιο πολύ με δραστηριότητες εντός σπιτιού.

[ΑΡΓΚ]

1 ώρα πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

  Δεν ξέρω λοιπον αν αυτά που αποκομίζει είναι αρκετά. Εκεί κολλάω.  

Κάπου διάβαζα ότι το καλύτερο για ένα μικρό παιδί, είναι να το αφήνουμε να βαριέται. Ότι όλη αυτή η αγωνία να μάθει πράγματα, να μη μείνει χωρίς να ασχολείται με κάτι, να μην πλήξει, να του παρέχουμε εμείς συνέχεια ερεθίσματα, απλά σκοτώνει την ίδια την ικανότητα του παιδιού να γίνει αυτόνομο και να καλλιεργήσει τη φαντασία του. Καλά να είχε κλεισμένο το παιδί μόνο όλη τη μέρα σε ένα δωμάτιο, αλλά όπως τα περιγράφεις, μάλλον δεν έχεις κανένα λόγο να προβληματίζεσαι :) 

[Έσπερος]

23 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Eξαρτάται την οικογένεια καθαρά. Εγώ που ήμουν της λογικής που περιγράφει πιο πάνω η κοπέλα για τη Σκανδιναβία, το μωρό έξω με ήλιο, βροχή, χιόνι κλπ, και πρωί και απόγευμα, μάλλον το μεγάλο των 2-3 χρόνων κουραζόταν. Εντάξει, μετά τις πρώτες βδομάδες σίγουρα, αλλά λίγες βδομάδες περνάνε γρήγορα. Αλλά γενικά, νομίζω αν έχεις μάθει ο ίδιος σαν γονιός έξω, έξω θα είσαι και με το τρίχρονο και με το μωρό, ενώ αν γενικά προτιμάς το σπίτι, και το μεγαλύτερο παιδάκι θα έχει μάθει πιο πολύ με δραστηριότητες εντός σπιτιού.

Αυτό με τη βροχή πώς το έκανες; Το είχες ξαναγράψει και το είχα απορία! 

 

Η αλήθεια είναι ότι χωρίς προσωπική πείρα στο θέμα, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα κάνεις με ένα 2-3χρονο συν μωρό σε καρότσι ή μαρσιπο τα ίδια πράγματα που θα έκανες χωρίς το μωρό. Εννοώ ως προς τον χώρο του παιχνιδιού, όχι ως προς τη διάρκεια της εξόδου. Αλλά μιλάω τελείως υποθετικά. Για μένα το καλύτερο είναι το εκτός σπιτιού, δεν τίθεται θέμα. Ακόμα και τώρα που το παιδί είναι πιο μεγάλο. Ακόμα κι αν έξω σημαίνει να είμαστε στο κηπάκι του διπλανού σπιτιού και να χαϊδεύουμε τα φυτά. 

[Mama_Anesti_]

On 11/5/2019 at 9:24 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Καλά αυτό εξαρτάται και από την εποχή που θα πέσεις, εποχή του χρόνου εννοώ,. Αλλά εντάξει κι εγώ αγχώνομαι προκαταβολικά χωρίς να έχω μείνει έγκυος το δεύτερο για όλα αυτά τα πρακτικά! 

Αν μαστοερεύει και κάνει κηπουρική με τον μπαμπά του, σίγουυρα κερδίζει όσα θα κέρδιζε ένα παιδάκι που τα κάνει αυτά στον σταθμό, ίσως και παραπάνω. Και αντίστοιχα όταν μαγειρεύει μαζί σου κλπ. Μη νομίζεις ότι τα κάνουν αυτά όλοι οι φροντιστές. Δεν χρειάζεται να είσαι παιδαγωγός για να σκεφτείς δραστηριότητες! Και εγκυκλοπαιδικές γνώσεις μπορείς να του δώσεις εξηγώντας ή κοιτώντας βιβλία κλπ. Αλλά και το ελεύθερο παιχνίδι είναι σημαντικό. Οι μη δομημένες δραστηριότητες δηλαδή. Για να επινοούν τα παιδιά τρόπους να περνάνε την ώρα τους, να παρατηρούν μόνα τους κλπ. Δεν νομίζω ότι γνωστικά υπερτερεί σε κάτι ο σταθμός

 

Η αλήθεια είναι πως είμαστε επηρεασμένοι ακόμα απ τον δύσκολο χειμώνα που πέρασε, για αυτό σκεφτήκαμε την πιθανότητα του παιδικού. Εκτός απ τις μέρες που μας κρατούσαν μέσα, ο μικρός έβγαινε πολύ δύσκολα απ το σπίτι. Έπρεπε να τον ιντριγκαρει ή πρόταση για να βγει βόλτα.  Κάναμε υπομονη, καλούσαμε παιδια στο σπιτι, γίναμε πολύ εφευρετικοι στα παιχνίδια εντος και ευτυχώς ξεπέρασε το στάδιο αυτό και όλο έξω θέλει να ειναι. 

  Πιστεύω τώρα που ανοίγει ο καιρός θα έχει περισσότερες ευκαιρίες να συναναστραφεί με παιδακια στην παιδική χαρα, στην παραλία, στις βόλτες μας. 

  Αλλά έρχονται στιγμές που αναρωτιεσαι ως γονιός αν αυτά που δίνεις είναι αρκετά, αν καλύπτονται οι ανάγκες του παιδιού, αν ο χρόνος είναι ποιοτικος .  

 

[ΑΡΓΚ]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Αυτό με τη βροχή πώς το έκανες; Το είχες ξαναγράψει και το είχα απορία! 

 

Η αλήθεια είναι ότι χωρίς προσωπική πείρα στο θέμα, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα κάνεις με ένα 2-3χρονο συν μωρό σε καρότσι ή μαρσιπο τα ίδια πράγματα που θα έκανες χωρίς το μωρό. Εννοώ ως προς τον χώρο του παιχνιδιού, όχι ως προς τη διάρκεια της εξόδου. Αλλά μιλάω τελείως υποθετικά. Για μένα το καλύτερο είναι το εκτός σπιτιού, δεν τίθεται θέμα. Ακόμα και τώρα που το παιδί είναι πιο μεγάλο. Ακόμα κι αν έξω σημαίνει να είμαστε στο κηπάκι του διπλανού σπιτιού και να χαϊδεύουμε τα φυτά. 

 

Ομπρέλα :) 

Και αδιάβροχο για τα μικρά. Η καλύτερή τους να βουτάνε σε λακούβες έτσι κι αλλιώς.

Και όπως ακριβώς λες, τα παιδιά σε ηλικίες μέχρι 4-5, δε θέλουν πολλά πράγματα: μαζεύουν φύλλα, χαλίκια, κάνουν λασπόπιτες, άντε και καμία κούνια αν υπάρχει κοντά.

[Έσπερος]

5 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

 

Η αλήθεια είναι πως είμαστε επηρεασμένοι ακόμα απ τον δύσκολο χειμώνα που πέρασε, για αυτό σκεφτήκαμε την πιθανότητα του παιδικού. Εκτός απ τις μέρες που μας κρατούσαν μέσα, ο μικρός έβγαινε πολύ δύσκολα απ το σπίτι. Έπρεπε να τον ιντριγκαρει ή πρόταση για να βγει βόλτα.  Κάναμε υπομονη, καλούσαμε παιδια στο σπιτι, γίναμε πολύ εφευρετικοι στα παιχνίδια εντος και ευτυχώς ξεπέρασε το στάδιο αυτό και όλο έξω θέλει να ειναι. 

  Πιστεύω τώρα που ανοίγει ο καιρός θα έχει περισσότερες ευκαιρίες να συναναστραφεί με παιδακια στην παιδική χαρα, στην παραλία, στις βόλτες μας. 

  Αλλά έρχονται στιγμές που αναρωτιεσαι ως γονιός αν αυτά που δίνεις είναι αρκετά, αν καλύπτονται οι ανάγκες του παιδιού, αν ο χρόνος είναι ποιοτικος .  

 

Ε τότε μάλλον περνούσε πολύ καλά στο σπίτι και δεν ήθελε να βγει!!! Μια ζωή αναρωτιόμαστε για πολλά και αυτό είναι βασανιστικό. Πάντως έχω διαβάσει ότι η ανθρωπολόγος που μελέτησε δεν θυμάμαι ποιες φυλές, της Αφρικής ή του Αμαζονίου, και έγραψε κάποια βιβλία που είναι από τις βασικές ιδέες πίσω από το attachment parenting, τονίζει ότι σ αυτές τις κοινωνίες οι γονείς δεν αναζητούν δραστηριότητες για να "απασχολούν" τα παιδιά. Απλώς τα έχουν μαζί τους από νεογέννητα σε όλες τις δραστηριότητες της οικογένειας. Αγροτικές κυρίως. Συνήθως με την παρέα των μεγαλύτερων παιδιών. Και κοινωνικοποιούνται μέσα από την αλληλεπίδραση και την παρατήρηση των καθημερινών δραστηριοτήτων. Λογικό όλο αυτό αλλά βέβαια για άλλες κοινωνίες. Τώρα όταν είμαστε όλοι απομονωμένοι σε ένα σπίτι ή στην καλύτερη με κάποιους συγγενείς στην ίδια ή σε κοντινή πολυκατοικία, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αλλά εμένα λογικό μου φαίνεται να παρακολουθεί το παιδί τους γονείς του να μαγειρεύουν, να καθαρίζουν, να κάνουν τον κήπο, να κάνουν ψώνια ή άλλες δουλειες. Όχι μόνο να παρακολουθεί αλλά να συμμετέχει όπου μπορεί. Μαθαίνει τον κόσμο γύρω του, πράγματα καθημερινά, που θα του είναι χρήσιμα στη ζωή του, και τα μαθαίνει και βιωματικά που είναι η καλύτερη μάθηση. Τους δεινόσαυρους και τους πλανήτες και τα ζώα της ζούγκλας δεν θα τα μάθει έτσι, προφανώς, αλλά δεν χρειάζεται να τα μάθει και πριν τα 3-4 έτσι κι αλλιώς. Αυτά μπορεί να τα δει μετά από βιβλία με τους γονείς του ή στον παιδικό ή στο νήπιο. Αλλιώς όμως πώς θα γινόταν; Θα είναι ο΄γονιός στην τσίτα όλο το 12ωρο που είναι ξύπνιο ένα μωρό προσπαθώντας να το "απασχολήσει"; Πώς θα ενταχθεί τότε το παιδί στην καθημερινότητα της οικογένειας; Μετά θα πρέπει όλα να τα "διδάξεις". Να διδάξεις πώς τρώει, γιατί δεν τρως μαζί του, είσαι απασχολημένη να το ταΐζεις. Να διδάξεις πώς ντύνεται, γιατι δεν σε βλέπει να ντύνεσαι, το κάνεις πρωί πρωί πριν ξυπνήσει γιατί όλη τη μέρα επινοείς παιχνίδια. Και πάει λέγοντας....  Για ερεθίσματα και δραστηριότητες και τέτοια ο παιδικος δεν νομίζω ότι θα κάνει κάποια διαφορά, αν οι γονείς περνούν χρόνο στο σπίτι κάνοντας πράγματα με το παιδί τους. Για την προσαρμοστικότητα και την ευελιξία και τη συνύπαρξη με άλλους σίγουρα προσφέρει, μετά τα 2,5-3 είναι μάλλον και κάτι που αποζητά το παιδί.

[Josephine]

Aν οι γονείς δεν εργάζονται και οι δύο και μένουν σπίτι να ασχολούνται όλη μέρα με δουλειές σπιτιού και εργασίες στον κήπο φυσικά και δεν θα πολυβαρεθεί ένα παιδί. Αν το παιδί μένει κάθε μέρα, όλη μέρα με τη μαμά και το μωράκι και το μόνο που κάνουν είναι να πηγαίνουν μέχρι την κοντινή παιδική χαρά κάθε μέρα, ανεξαρτήτως καιρού φυσικά (δεν πιστεύω να παίζει πουθενά το μέσα κάθε μέρα, και να μην αρέσει σ' εσένα, θα σ' το επιβάλλουν τα νήπια με την ενέργειά τους), φυσικά και θα βαρεθεί. Το παιδί θέλει όχι μόνο παραστάσεις να αλλάζει, αλλά και πρόσωπα να αλλάζει.

 

Επίσης, κάθε μα κάθε παιδί -και το πιστεύω απόλυτα- προτιμάει πολύ περισσότερο από κάθε παιχνίδι να καθαρίσει και να πλύνει χόρτα και λαχανικά για το μαγείρεμα, να πλύνει τα μπαλκόνια με τους γονείς, να ποτίσει τα λουλούδια, να πλύνει το αμάξι, να φτιάξει μαρμελάδα. Κάθε βιωματική δραστηριότητα είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα, όπως επίσης και οι κουβέντες που ξεκινούν σε τέτοιες δραστηριότητες που σε απορροφούν και σε κάνουν να αισθάνεσαι χρήσιμος. 

 

Όλη αυτή η κουβέντα γίνεται θεωρητική, όταν δεν λαμβάνεις υπ' όψιν αν οι γονείς εργάζονται, αν ο ένας γονέας λείπει όλη μέρα και είναι πίσω ένας μόνο με δύο ή και τρία παιδιά, πόση ενέργεια έχουν να επιδοθούν σε δουλειές μέσα στο σπίτι καθημερινά, αν το σπίτι είναι στην Κυψέλη ή στην επαρχία, ποιες είναι οι βόλτες τους με το παιδί εκτός σπιτιού, ποιος φροντίζει το παιδί εναλλακτικά όταν οι γονείς λείπουν και πόσο κατάλληλος είναι. Τότε μπαίνει στην εξίσωση ο παιδικός και μόνο τότε. Και τότε πιθανότατα είναι και η καλύτερη λύση. 

[Lenia16]

Πολλά παιδια δυστυχώς περνούν πολλές ωρες μπροστα σε οθόνες. Αν ο φροντιστής για να κάνει τις δουλειές του πιο γρήγορα ή επειδή βαριέται αφήνει το παιδί να βλέπει τηλεοραση ή στην κούνια να κλαίει μόνο του, τότε σαφέστατα ο παιδικός είναι παράδεισος. Αν ασχολείσαι όπως μας περιγράφεις @Mama_Anesti_στον παιδικό δεν πρόκειται να εισπράξει κάτι περισσότερο.

[Έσπερος]

5 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ομπρέλα :) 

Και αδιάβροχο για τα μικρά. Η καλύτερή τους να βουτάνε σε λακούβες έτσι κι αλλιώς.

Και όπως ακριβώς λες, τα παιδιά σε ηλικίες μέχρι 4-5, δε θέλουν πολλά πράγματα: μαζεύουν φύλλα, χαλίκια, κάνουν λασπόπιτες, άντε και καμία κούνια αν υπάρχει κοντά.

Αχαχα εδώ όταν βρέχει συνηθως εχει μαζι κ τοσα μποφορ που η ομπρέλα γίνεται φονικό εργαλείο, είχα ξεχάσει την ύπαρξη της!!! Γενικως απο την εποχη που σπούδαζα στην Αγγλια εχω ξεχασει πώς ειναι να βρεχει κ να εχεις τροπο να μην γινεις παπί. Γι αυτο και η αφελής απορια!!