καταθλιψη κ κρισεις πανικού

[miriki]

Ψυχοθεραπεία οεο!! Κατά προτίμηση σε δημόσιο φορέα (π.χ. κέντρα ψυχικής υγιεινής). Καλό το φαρμακάκι, αλλά δεν αρκεί. Συμφωνώ και για τη γυμναστική αν έχεις το κουράγιο. Το βασικό είναι να θυμηθείς την ώρα της κρίσης ότι είναι αυτό και όχι κάτι σωματικό.

 

Καλό κουράγιο.

[lida 1]

γεια σασ και απο μενα.εκανα θεραπεια με seroxat επειδη ειχα αγχοσ.ολα ηταν μια χαρα γνωρισα τον αντρα μου,παντρευτικαμε μετα απο 1 χρονο και εμεινα αμεσωσ εγκυοσ.επειδη ειμαι γυμναστρια σταματισα να δουλευω και εμεινα σπιτι και αρχισαν τα παρατραγουδα.πριν 1 βδομαδα αρχισα να αγχωνομαι αν 8α ειμαι καλη συζηγοσ και αν 8α ειμαι καλη μητερα και αν θα τα βγαλω περα.ειμαι στον 7 μηνα.και σημερα το μεσημερι τιν επαθα την κριση πανικου.νομιζα οτι θα τρελενομουνα.οταν μου περασε αρχισα να στεναχωριεμαι γιατι ολα ειναι καλα και θα επρεπε να πεταω και οχι να αγχωνομαι.οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυοσ το μειωσα το φαρμακο αν και ο γιατροσ μου ειπε οτι μπορω να το παιρνω και εδο και 1 μηνα το εκοψα και χαλια.ειναι καμια κοπελα που μπορει να μου πει τι εκανε?συγνωμη αν σασ κουρασα κοριτσια

[stiliani]

Λίντα καλησπέρα!Η περίοδος της εγκυμοσύνης αυξάνει πολύ οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν έχουμε με την βιοχημία το εγκεφάλου λόγω ορμονών. Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο πολλές γυναίκες πέφτουν σε επιλόχεια κατάθλιψη μετά τον τοκετό. Ίσως και για αυτο ο νευρολόγος σου θα σου είπε να μην σταματήσεις το φάρμακο κατά την διαρκεια της εγκυμοσύνης (φυσικά αν αυτό είναι σφαλές για το μωρό). Μετά την λήξη της θεραπείας πολλές φορές επανέρχονται κάποια από τα συμπτώματα (ο βαθμός των συμπτωμάτων είναι αντιστρόφως ανάλογος του χρόνου της θεραπείας). Οι ορμόνες της εγκυμοσύνης κάνουν το πρόβλημα ακόμα μεγαλύτερο είναι κάτι φυσιολογικό μην ανησυχείς. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν επιτρέπεται να κόβονται τα χάπια απότομα, αλλά σταδιακά. Μίλησε στον γιατρό σου που ξέρει το ιστορικό σου και θα την βρείτε την λύση. Η ψυχοθεραπεία αρχίζει να έχει αποτελέσματα μόνο αν γίνεται ανά τακτά διαστήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα και αν συνδυάζεται με κάποιες ομαδικές συναντήσεις, αντίθετα δεν έχει αποτελέσματα. Κάθε πρόβλημα ακόμα και αν έχει τα ίδια συμπτώματα είναι διαφορετικό σε κάθε άνθρωπο. Για παράδειγμα: εγώ μπορεί να παθαίνω κρίσεις πανικού γιατί έτσι έχω μάθει κατά κάποιον τρόπο τον οργανισμό μου να αντιδρά σε αγχωτικές καταστάσεις και εσύ να παθαίνεις κρίσεις πανικού επειδή κάτι παίζει με τα επίπεδα της σεροτονίνης στον εγκεφαλό σου. Το τι θα κάνει η κάθε περίπτωση και τι θεραπεία θα ακολουθήσει είναι εξατομικευμένη

[stiliani]

Με λίγα λόγια αυτό που εγώ προτείνω είναι να επικοινωνήσεις με τον νευρολόγο σου να του πεις τι γίνεται μετά την διακοπή των φαρμάκων. Σίγουρα δεν θα σου πει να τα ξαναρχίσεις πριν γεννήσεις, αλλά μέχρι τότε πες του να σου προτείνει εναλλακτικές κατευθύνσεις. Αν σε παρηγορεί οταν ήμουν έγκυος όλα για μένα ήταν μαύρα κι άραχνα. Δεν μπορούσα να χαρώ τίποτα. Από εκεί που ήμουν ένα γελαστό παιδί κατέληξα να είμαι ένα μίζερο κοριτσάκι που καθόμουνα συνέχεια μόνη μου και σκεφτόμουνα, σκεφτόμουνα.....όλα μαύρες σκέψεις. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά μου κόπηκε η ανάσα και νόμιζα ότι παθαίνω καρδιακή προσβολή, κόντεψα να λιποθυμήσω δεν ξέρω πως συνήλθα. Εγώ πέρασα και επιλόχεια κατάθλιψη χωρίς να το καταλαβαίνω. Νόμιζα ότι καταστράφηκε η ζωή μου, και κρίμα το καημένο το παιδάκι που του τυχα εγώ μάνα. Νόμιζα συνεχώς ότι έχω αρρώστιες και μάλιστα ανίατες. Πονοκέφαλος για μένα σήμαινε όγκος στον εγκέφαλο. Όλοι γύρω μου καταλάβαιναν ότι κάτι δεν παέι καλά αλλά εγώ πίστευα αυτά που έλεγα. Σιγά σιγά αυτά όλα πέρασαν χωρίς βοήθεια και τώρα καταλαβαίνω ότι πέρασα από φάση επιλόχειας κατάθλιψης, τότε δεν μου πέρναγε από το μυαλό.

Τώρα όλα καλά ξαναέγινα το χαρούμενο κορίτσι που όλοι ξέρουν και μάλιστα χαίρομαι πάρα πολύ που το κοριτσάκι μου έχει εμένα μαμά, γιατί καμία άλλη δεν θα το αγαπούσε τόσο πολύ το μπουρδουνάκι μου όσο εγώ.

[lida 1]

σ ευχαριστω πολυ.παντωσ σημερα που ξυπνησα ειμαι πολυ καλυτερα.παντωσ το seroxat δεν το εκοψα αποτομα.ειχα γυρω στο εξαμηνο που το μειωνα συνεχεια μεχρι να το διακοψω.καμια φορα σκεφτομαι οτι αφου ημουνα μια χαρα πωσ καταντησα .κριμα για τον αντρα μου και το παιδακι που θα ερθει.αλλα ειμαι αισιοδοξη ολα καλα θα πανε φανταζομαι.

[anti1980]

Απʼ ότι βλέπω, οι κρίσεις πανικού είναι πλέον must…

Και εγώ παθούσα…

 

Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρή να είμαι πολύ ήρεμη, αλλά σε διάφορες φάσεις που μπερδευόμουν και δε μπορούσα να πάρω απόφαση, πάθαινα κρίσεις πανικού… και φυσικά σε συνδυασμό με συγκατοίκηση και σχέση αυτό μεγάλωσε, στην εγκυμοσύνη έγινε ακόμα μεγαλύτερο και με τον ερχομό του παιδιού, έχασα τη μπάλα. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, οι κρίσεις πανικού συνδυάστηκαν με υπογλυκαιμία και υπερκόπωση και… (δε θες να ήσουν εκεί) πάρτην κάτω… και μετά στο νοσοκομείο… :shock:

 

Τελικά μόλις κατάφερα να σηκωθώ από το κρεβάτι, πήγα σε νευρολόγο οπού μου έδωσε φαρμακευτική αγωγή και μου είπε ότι θα ήταν καλό να πάω και σε ψυχολόγο. Την αγωγή την ακολούθημα, στο γιατρό, ξαναπήγα αλλά σε ψυχολόγο δε πήγα… (κακός ή κάλος… δε ξέρω…)

Εντωμεταξύ τα φάρμακα μου έφερναν υπνηλία το πρωί, αϋπνία το βράδυ, ξηροστομία, σφίξιμο των δοντιών και άλλα πολλά. Δεν τα έκοψα όμως… ακολούθημα τις οδηγίες του γιατρού για τον τρόπο που έπρεπε να τα κόψω και μετά τα έκοψα. Και μόλις τα έκοψα, βρήκα σε φαρμακείο με ομοιοπαθητικά και βότανα, κάποια σκευάσματα φυτικά όπου μέχρι σήμερα τα παίρνω και μπορώ να σου πω ότι είναι πολύ καλύτερα από εκείνα τα ψυχοφάρμακα. Δεν είναι τόσο δυνατά και εγώ δε νιώθω σαν ψυχασθενής. Αυτό που με βοήθησε επίσης και με βοηθάει ακόμα πάρα πολύ, είναι η yoga. Είναι η παλιά μου και ξανά καινούρια αγχολυτική μου απασχόληση στις ελεύθερες ώρες μου και με βοηθάει πάρα πολύ. Βέβαια υπάρχουν και οι φάσεις που μου ξαναέρχεται να πάθω κρίση(π.χ. πάνω σε ένα καυγά). Τότε απλά, προσπαθώ να αποφύγω τη λογομαχία και κάνω δουλείες στο σπίτι ή παίζω με τη μικρή.

 

Αυτό που θα σου πρότεινα εγώ είναι να βρεις μια ασχολία (οτιδήποτε) που να μπορεί να σου απασχολήσει το μυαλό την ώρα που νιώθεις ότι θα πάθεις κρίση. (για τις αναπνοές που έγραψε κάποιος/α, δε θα στο συνιστούσα γιατί σε εμένα τουλάχιστον λόγο της απότομης οξυγόνωσης του εγκεφάλου, φέρνουν περισσότερο στρες και γίνομαι χειρότερα.)

 

Όσον αφορά το μακροπρόθεσμα, θα σου έλεγα να πας σε ομοιοπαθητικό. Εγώ τουλάχιστον, μόλις βρω το χρόνο, θα πάω να το κοιτάξω το θέμα με τις κρίσεις πανικού και να γλυτώσω μια για πάντα από αυτές…

[vkdm]

πέρυσι πέρασα μία πολύ δύσκολη κατάσταση με την υγεία μου...με λίγα λόγια γλύτωσα στο τσακ.Νόμισα ότι το ξεπέρασα και όλα ήταν καλά.Δεν είχα ιδιαίτερα προβλήματα στην καθημερινή μου ζωή (εκτός από τα φυσιολογικά εννοώ) και θεωρούσα τον ευατό μου ευτυχισμένη.Σιγά σιγά όμως άρχισαν να μου παρουσιαζονται διάφορα συμπτώματα τα οποία φορά με την φορά γίνονταν και πιο έντονα και πιο συχνά.Ενώστην αρχή το είχα υποψιαστεί ότι είναι φοβία στην συνέχεια από τα τόσα διαφορετικά που ένιωθα ζάλη,ταχυπαλμία,δύσπνοια,εμετούς κ.α πίστεψα ότι είμαι σίγουρα άρρωστη.Υποψιάστηκα ότι ίσως να έχω πρόβλημα που είχα βέβαια πάντα αναιμίας αλλά όταν οι εξετάσεις βγήκαν σχετικά καλές τότε σιγουρεύτηκα ότι ....πεθαίνω με αποτέλεσμα νέα κρίση.Τελικά ο γιατρός απλά μου επιβεβαίωσε αυτό που αρχικά είχα υποψιαστεί Κρίση Πανικού.Μου έδωσε κάποια φάρμακα τα οποία τα παίρνω εδώ και 1,5 μηνα και νιώθω τέλεια.Σκέφτομαι να πάω και σε ψυχολόγο αλλά πάνω από όλα τώρα που ξέρω ότι είναι απλά ενα παιχνίδι του μυαλού μου είμαι αποφασισμένη να το ξεπεράσω και ζήσω την ζωή μου χωρίς αυτές τις βλακείες....και θα τα καταφέρω ότι κι αν χρειαστεί να κάνω

[blind_1]

Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω καταθλιψη και κρίσεις πανικού,ο γιατρός συνεστησε συνεδρίες με ψυχολόγο και λίγο στεντον,εχει κανενας παρόμοια εμπειρία?δεν ξερω τι να κάνω και ειμαι σε απογνωση,νομίζω οτι θα τρελαθω και οτι εχω κατι σοβαρό

 

κai egw eixa kriseis panikou kai katathlipsh kserw aishtanesai oti dn mporeis na pas mexri to periptero nomizeis oti exeis diafores arwsties enw dn exeis tpt dn mporeis na vgeis eksw .... exeis fugei apo thn parea s den mporeis na kaneis tpt...etsi hmoun kai egw kai elega to marturio dn prokeite na teleiwsei pote....omws pistepsa sto theo kai elega einai mia dokimasia efprosdekth na thn entimetwpisw na apodeiksw sto theo oti tou eimai pistos kai dn ton aparniemai...etsi kai egeine asxoloume me thn mpala loipon podosfairisths..skepsouuuu.....evgainaaaa etrexaaaa ekei p dn mporousaaa....thn allh mera pali to idio esu an dn mporeis kane perpatima....min pareis xapia einai lathos...ektos kai an einai futiko tote ok....kai oso gia ton theo....http://taxiarxis.pblogs.gr/thaymata-toy-agioy-taxiarhh.html mpes kai des ta thaumata einai ligo pio katw kai pes des ti mporei na kanei h pisth sou...

[mpempinomama]

Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα. Θα ήθελα τη βοήθεια σας. Δεν αντιμετωπίζω η ίδια πρόβλημα με κρίσεις πανικού και κατάθλιψη. Αντιμετωπίζει ωστοσο αυτό το πρόβλημα συγγενικό και πολυ αγαπημένο μου πρόσωπο.

Μπορεί κάποιος από εσάς, ως άτομα που πάσχεται από αυτό, να μου πει πως πρέπει να αντιμετωπίσω εγώ την κατάσταση. Δηλαδή, τι θα θέλατε από τους ανθρώπους σας να κάνουν για να σας βοηθήσουν? Όταν παθαίνεται την κρίση προτιμάτε να το σχολιάσουν? ή να το αφήσουν να περάσει έτσι? Σε καθημερινή βάση να δείχνουν ενδιαφέρον, να σας ρωτούν ή να φέρονται σα να μη τρέχει τίποτα? Σε γενικές γραμμές τι θα θέλατε να κάνουν?

Κάθε συμβουλή και γνώμη θα με βοηθήσει αρκετά. Ευχαριστώ πολύ

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα. Θα ήθελα τη βοήθεια σας. Δεν αντιμετωπίζω η ίδια πρόβλημα με κρίσεις πανικού και κατάθλιψη. Αντιμετωπίζει ωστοσο αυτό το πρόβλημα συγγενικό και πολυ αγαπημένο μου πρόσωπο.

Μπορεί κάποιος από εσάς, ως άτομα που πάσχεται από αυτό, να μου πει πως πρέπει να αντιμετωπίσω εγώ την κατάσταση. Δηλαδή, τι θα θέλατε από τους ανθρώπους σας να κάνουν για να σας βοηθήσουν? Όταν παθαίνεται την κρίση προτιμάτε να το σχολιάσουν? ή να το αφήσουν να περάσει έτσι? Σε καθημερινή βάση να δείχνουν ενδιαφέρον, να σας ρωτούν ή να φέρονται σα να μη τρέχει τίποτα? Σε γενικές γραμμές τι θα θέλατε να κάνουν?

Κάθε συμβουλή και γνώμη θα με βοηθήσει αρκετά. Ευχαριστώ πολύ

 

Αντιμετωπίζω χρόνια κρίσεις πανικού τις οποίες αντιμετωπίζω με την βοήθεια ψυχολόγου. Όσον αφορά τους γύρω μου ζητώ την βοήθεια συγκεκριμένων ατόμων,του στενού περιβάλλοντός μου οι οποίοι είτε το έχουν ζήσει κάποια στιγμή της ζωής τους είτε έχουν διάθεση να με ακούσουν και αυτό με βοηθάει πάάάάάάάρα πολύ. Είναι ένα βάσανο οι κρίσεις πανικού και "χαλάνε" την καθημερινότητα του ατόμου που πάσχει.

[mpempinomama]

Σ'ευχαριστώ για την απάντηση. Να σε ρωτήσω... προτιμάς όταν απλά σε ακούει και είναι δεκτικός σε αυτά που λές? είσαι δεκτική σε κριτική ή προτιμάς απλά να σε ακούει? Σ'ευχαριστώ ξανά..

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Σ'ευχαριστώ για την απάντηση. Να σε ρωτήσω... προτιμάς όταν απλά σε ακούει και είναι δεκτικός σε αυτά που λές? είσαι δεκτική σε κριτική ή προτιμάς απλά να σε ακούει? Σ'ευχαριστώ ξανά..

 

Και βέβαια είμαι δεκτική,αναζητώ την συζήτηση και την ανταλλαγή απόψεων για να λύσω το πρόβλημα που με απασχολεί όσο γίνεται. Ξέρεις το παν για μένα τουλάχιστον είναι να βγάλω ότι έχω μέσα μου,να ξεσπάσω έτσι ώστε να χαλαρώσω. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με συζήτηση.

[mpempinomama]

Και βέβαια είμαι δεκτική,αναζητώ την συζήτηση και την ανταλλαγή απόψεων για να λύσω το πρόβλημα που με απασχολεί όσο γίνεται. Ξέρεις το παν για μένα τουλάχιστον είναι να βγάλω ότι έχω μέσα μου,να ξεσπάσω έτσι ώστε να χαλαρώσω. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με συζήτηση.

 

Σ'ευχαριστώ ξανά για την απάντηση. Σου εύχομαι ότι καλύτερο και μια ζωή γεμάτη χαμόγελα, ευτυχία και υγεία.

[Niki81]

Κι εγω ημουνα δεκτικη...μαλιστα αναζητουσα πολλες φορες την κουβεντα με τους δικους μου.Αυτο που δεν ηθελα ειναι να ακουω ατακες του τυπου 'εισαι υπερβολικη...ξεκολα...τιπτα δεν εχεις κλπ'.Ειχα κατι το οποιο με ταλαιπωρουσε πολυ...μου ειχε καταστρεψει την καθημερινοτητα μου...με ειχε φοβισει και ηθελα βοηθεια να το ξεπερασω...οχι καποιον να με πεισει πως δεν εχω κατι.Αυτο που με βοηθουσε ηταν να πηγαινω βολτες με τους δικους μου και να κουβεντιαζουμε.Σε καμια περιπτωση δεν ηθελα να μενω μονη μου...φοβομουν.Οσες κρισεις με επιασαν και ημουν μονη μου ηταν και οι χειροτερες μου.Παρεπιπτοντως εγω το ξεπερασα χωρις να απευθυνθω σε ψυχολογο..ισως γιάυτο αναζητουσα και πολυ την κουβεντα με την οικογενεια μου.Λαθος μου βεβαια...ενας γιατρος ισως με βοηθουσε και δεν ταλαιπωριομουν τοσο καιρο.Α επισης υπαρχουν και καποια βιβλια αυτοβοηθειας...ειχα παρει ενα και με ειχε βοηθησει πολυ..μπορεις να τυ το προτινεις.

[mpempinomama]

Κι εγω ημουνα δεκτικη...μαλιστα αναζητουσα πολλες φορες την κουβεντα με τους δικους μου.Αυτο που δεν ηθελα ειναι να ακουω ατακες του τυπου 'εισαι υπερβολικη...ξεκολα...τιπτα δεν εχεις κλπ'.Ειχα κατι το οποιο με ταλαιπωρουσε πολυ...μου ειχε καταστρεψει την καθημερινοτητα μου...με ειχε φοβισει και ηθελα βοηθεια να το ξεπερασω...οχι καποιον να με πεισει πως δεν εχω κατι.Αυτο που με βοηθουσε ηταν να πηγαινω βολτες με τους δικους μου και να κουβεντιαζουμε.Σε καμια περιπτωση δεν ηθελα να μενω μονη μου...φοβομουν.Οσες κρισεις με επιασαν και ημουν μονη μου ηταν και οι χειροτερες μου.Παρεπιπτοντως εγω το ξεπερασα χωρις να απευθυνθω σε ψυχολογο..ισως γιάυτο αναζητουσα και πολυ την κουβεντα με την οικογενεια μου.Λαθος μου βεβαια...ενας γιατρος ισως με βοηθουσε και δεν ταλαιπωριομουν τοσο καιρο.Α επισης υπαρχουν και καποια βιβλια αυτοβοηθειας...ειχα παρει ενα και με ειχε βοηθησει πολυ..μπορεις να τυ το προτινεις.

 

Σ'ευχαριστώ για την απάντηση! Μπορείς να μου πεις ποιο ήταν το βιβλίο αυτό που σε βοήθησε? Σ'ευχαριστώ ξανά

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Κι εγω ημουνα δεκτικη...μαλιστα αναζητουσα πολλες φορες την κουβεντα με τους δικους μου.Αυτο που δεν ηθελα ειναι να ακουω ατακες του τυπου 'εισαι υπερβολικη...ξεκολα...τιπτα δεν εχεις κλπ'.Ειχα κατι το οποιο με ταλαιπωρουσε πολυ...μου ειχε καταστρεψει την καθημερινοτητα μου...με ειχε φοβισει και ηθελα βοηθεια να το ξεπερασω...οχι καποιον να με πεισει πως δεν εχω κατι.Αυτο που με βοηθουσε ηταν να πηγαινω βολτες με τους δικους μου και να κουβεντιαζουμε.Σε καμια περιπτωση δεν ηθελα να μενω μονη μου...φοβομουν.Οσες κρισεις με επιασαν και ημουν μονη μου ηταν και οι χειροτερες μου.Παρεπιπτοντως εγω το ξεπερασα χωρις να απευθυνθω σε ψυχολογο..ισως γιάυτο αναζητουσα και πολυ την κουβεντα με την οικογενεια μου.Λαθος μου βεβαια...ενας γιατρος ισως με βοηθουσε και δεν ταλαιπωριομουν τοσο καιρο.Α επισης υπαρχουν και καποια βιβλια αυτοβοηθειας...ειχα παρει ενα και με ειχε βοηθησει πολυ..μπορεις να τυ το προτινεις.

 

Θα με ενδιέφερε κι εμένα το βιβλίο αυτό. Σ'ευχαριστώ εκ των προτέρων!

[ευανθια!]

καλησπερα κι απο μενα!ειμαι καινουργια εδω και τωρα εβλεπα περι καταθλιψης.ειμαι ηδη 2.5 χρονια με επιλοχειο,κρισεις πανικου παθαινα επι 1 μηνα παλιοτερα πριν γινω μαμα,μερα παρα μερα στα νοσοκομεια.το ξεπερασα σιγα σιγα με την κατανοηση και την συμπαρασταση των ανθρωπων που ηταν τοτε διπλα μου.τωρα ειμαι μαμα και δυστυχως εκοβα τα χαπια διαρκως που μου δινανε κι ετσι σωστη θεραπεια δεν εκανα.εχω φοβιες ακομα για το παιδι κ δεν μου περνανε ,ασχημες ιδεοληψιες σκεψεις τρομακτικες κι ετσι επειδηνωνεται η φοβια και η ταχυκαρδιασ μου.τωρα αποφασισα ν αρχισω θεραπεια.τι να πω ,ειναι εφιαλτης και θελει υπομονη και ελπιδα.

[ευανθια!]

υπαρχει καποια μανουλα με την ιδια περιπτωση με μενα?να μιλησουμε?

ε?

[Niki81]

Βιβλια υπαρχουν πολλα...εγω αυτο που διαβασα ηταν το "Αισθανθειτε καλα!η αποτελεσματικη αντιμετωπιση της καταθλιψης" του Ντεηβιντ Μπερνς.Ξαναλεω βεβαια για αποφυγη παρεξηγησεων...μιας και αυτα τα θεατα δεν ειναι αστεια...πως ενα βιβλιο δε μπορει να θπακαταστησει εναν ειδικο που σε εχει απεναντι του και ασχολειται αποκλειστικα με τη δικη σου περιπτωση.

[ευανθια!]

Βιβλια υπαρχουν πολλα...εγω αυτο που διαβασα ηταν το "Αισθανθειτε καλα!η αποτελεσματικη αντιμετωπιση της καταθλιψης" του Ντεηβιντ Μπερνς.Ξαναλεω βεβαια για αποφυγη παρεξηγησεων...μιας και αυτα τα θεατα δεν ειναι αστεια...πως ενα βιβλιο δε μπορει να θπακαταστησει εναν ειδικο που σε εχει απεναντι του και ασχολειται αποκλειστικα με τη δικη σου περιπτωση.

εχω κι εγω βιβλια αλλα αν δεν μιλησω θα σκασω.με τα βιβλια δεν τα παω καλα..νομιζω οτι εχω την χειροτερη μορφη επιλοχειου καταθλιψης.ειναι τραγικο και τρομακτικο να βλεπεις ασχημες εικονες που εχουν σχεση με σενα κ με το παιδι σου.θα σκασω.

[marita77]

Σου εστειλα πμ

[ALIS]

οταν σε πιανει κριση πανικου ψαξε κατι να συγκεντρωθεις ,αν εισαι εξω ψαξε την οδο και τον αριθμο,διαβασε κατι,επικεντρωσου καπου να σου ''παρει'' την σκεψη.....αφου περασει αν μπορεις να βρεις τι σκεφτηκες την ωρα που επαθες την κριση..τι φοβηθκες?εγω π.χ φοβαμαι τον θανατο και οτι συνεπαγεται αυτο και αυτο μου ''ενεργοποιουσε'' τις κρισεις πανικου....να το παρακολουθεις...δεν πεθαινεις απο κριση πανικου και μην φοβασαι που φοβασαι....

υπαρχουν και καποιες φυτικες σταγονες ,ανθοϊάματα μπαχ, που εμενα προσωπικα με βοηθουσαν γιατι δεν ηθελα να μπλεξω με χαπια ....τα φοβομουν και αυτα,ουτε ντεπον δεν θελω να παιρνω....και κυριως θελει πολυ δουλεια με τον εαυτο σου να λυσεις τα θεματα που σου προκαλουν τις κρισεις πανικου....

[κανίνα]

καλημερα κοριτσια!εγω αρχισα να παθαινω κρισεις πανικου απο το καλοκαιρι και στην αρχη δεν εδωσα σημασια μεχρι που εφτασα σε σημειο να μην μπορω να παω στην δουλεια μου,να μην μπορω να παω για ενα καφε και ημουν συνεχως κατω απο υπερβολικο ανχος..οταν εμεινα εγγυος ολο αυτο εγινε ακομα πιο δυσβασταχτο λογω ορμονων και λογω καταστασεων.πηγα λοιπον σε ψυχολογο ηδη γνωριζοντας ποια θεματα μου προκαλουσαν στρες και βεβαια ανακαλυψα και πολλα ακομα...αβυσσος η ψυχη!!!η ψυχολογος μου δεν μου εδωσε καποια φαρμακευτικη αγωγη αν και υπαρχουν σκευασματα που δεν επηρρεαζουν την εγγυμοσυνη!παω πολυ καλα!το πιο σημαντικο ειναι η αναπνοη!εγω οταν με πιανει(σπανιως πλεον)κανω διαφραγματικες αναπνοες και επικεντρωνω την σκεψη μου στη θαλασσα.ειναι μια εικονα που με χαλαρωνει και με γαληνευει.ο καθενας εχει κατι αναλογο..παντως οι καρδιακοι παλμοι πεφτουν αμεσως και λειτουργει!επισης αποφευγω καποια ατομα που δεν λενε να καταλαβουν οτι με βλαπτουν!δεν σηκωνω τα τηλεφωνα τους ουτε τους δεχομαι σπιτι μου!τους ειπα οτι για τον συγκεκριμενο λογο δεν θελω να τους συναναστρεφομαι...στη τελικη πρεπει να προστατεψω τον εαυτο μου και το μωρο που εχω μεσα μου....!!!παντως βοηθαει πολυ ο ψυχολογος!νομιζω πως απο μονη μου θα δυσκολευομουν πολυ να ισορροπησω!!:pχαμογελο και καλη διαθεση!!

[eleni mpa]

Κρίσεις πανικού ε;χρόνια το είχα!μόνο ένας μου έδωσε την λύση!ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΉ!με τα χάπια εχω σχέση πάθους.που λέει ο λόγος 5 λεπτά πριν με πιάσει πονοκέφαλ θα πάρω χάπι.AΛΛA Είμαι αντίθετη στα ψυχοφάρμακα.μόνο σ αυτα! Το θέμα έχει συζητηθεί κ αλλού!έγραψα αρκετά πράγματα εκεί.θα προσπαθήσω να το βρω που είναι.εμένα μου έπεφτε η πίεση ως το 4!θα ψάξω να το βρω όμως θα βρεις πολλές πληροφορίες εκεί.

βοηθα η ομοιοπαθητικη σε κατι τετοιο;

[κανίνα]

βοηθα η ομοιοπαθητικη σε κατι τετοιο;

ψυχοφαρμακα και ηρεμηστικα δεν θα επαιρνα κι εγω στη καμια!

εγω εχω ισορροπησει μεσω της ψυχοθεραπειας και επισης εμαθα πολλους τροπους αντιμετωπισης!εμαθα να χειριζομαι τις καταστασεις καλυτερα!

δεν ηθελα με τιποτα να βασιζομαι σε καποιο σκεβασμα,αν και υπαρχουν και φυτικα που δεν βλαπτουν!

παντως καποια στιγμη περναει,αλλα γιατι να το υπομεινει κανεις για 1-2 χρονια ενω μπορει να το ξεπερασει σε λιγους μηνες?

ειναι και τι ταιριαζει στον καθενα!

ουτε υπερ της ομοιοπαθητικης ειμαι γιατι δεν προκειται για σωματικη βλαβη αλλα για ψυχικη!!