Τεράστιο Λάθος Να Κοιμάται Το Παιδί Στο Κρεβάτι Των Γονιών.

[mama tou kostantinoulh]

Το μόνο που έχω να πω ειναι ότι το κάθε παιδί ειναι διαφορετικό και με γνώμονα την ιδιαιτερη προσωπικότητά του πρέπει να πηγαινουμε και εμεις. Οταν γέννησα, το μωρο κοιμόταν στην κουνια του δίπλα στο κρεββάτι μας. Το πρωί που ξυπνούσε, και όταν έφευγε ο άντρας μου για τη δουλεια, καθώς και το μεσημέρι το έπαιρνα μαζί μου και κοιμόμασταν αγκαλια. Το ίδιο κάναμε και τα σκ όλοι μαζι σαν οικογένεια. Αυτό συνεχίστηκε αρκετό καιρό μέχρι τους 4-5 μήνες που μεταφέραμε την κουνια του στο δωματιο του. Στο μεταξύ όλοι απο συγγενικό περιβάλλον και ακόμα και μέσα στο φορουμ μου έλεγαν ότι θα το κακομάθω και δεν θα ξεκολάει από το κρεββάτι μας κλπ.

Εχω να πω ότι πήγε χωρις κανένα πρόβλημα στο δωμάτιο του, χωρίς κανένα φοβο κοιμαται με σβηστό το φως, και τώρα θέλουμε κανα μεσημέρι να τον πάρουμε να κοιμηθουμε ΄΄ολοι μαζί και ......ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ. Το νιωθουμε ότι θέλει να πάει στο κρεββάτι του και τη βολεψή του. Και τώρα χαίρομαι που έστω και για λίγο καιρό τον απόλαυσα στο κρεββάτι μας.

[angela_kgr]

ΜΗΝ ΑΚΟΥς ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ , ΚΑΝΕΝΑς ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΠΩς ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙς ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΣΥ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΞΕΝΥΧΤΑς , ΚΑΜΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟς ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΙΔΙΚΟς .

ο ψυχολόγος που θελει και μπορεί να βοηθήσει ποτε δε κινείται προς αυτη τη κατευθυνση δηλ. να σου πει τι θα κανεις και πως θα το κάνεις, εχεις δίκιο πάνω σε αυτό.

Δεν υπάρχουν τεχνικές και μέθοδοι που λύνουν τα οποια θεματα προκύπτουν.Ένας ψυχολόγος ή ψυχαναλυτης μπορεί ομως να σε βοηθησει να βρεις τις αιτιες, τους βαθυτερους λογους μιας συμπερυφορας και να δωσεις εσυ λύσεις με βαση αυτο που εισαι εσυ .Αυτό ισχύει και για το θεμα του ύπνου.

[nnm004]

Εμ το ξερω κουκλα μου κανω ψυχαναλυση συστηματικα 2 χρονια και αλλα τοσα χωρις συστημα . Για αυτο θεωρησα πολυ πολυ ακραιες τις αποψεις της ψυχναλυτριας αυτης, εμενα ο ψυχολογος μου οταν του ειπα που κοιμαται μαζι μας ο μικρος το μονο που ειπε ειναι οτι εως τα 3-3,5 ειναι καλο να το εχει κοψει , τιποτα αλλο ουτε παχια ουτε μεγαλα λογια.

[angela_kgr]

ποσο χαίρομαι grafistria...(για πολλούς λόγους)

θεωρω πολυ σπουδαίο και σημαντικο "θεμα" τη ψυχαναλυση, βλέπεις πολύ πιο ουσιαστικά τα πράγματα και εκεί αρχίζεις να αλλάζεις και σαν ανθρωπος.

[angela_kgr]

βάζω ένα άρθρο που βρήκα ,

εκφράζει διάφορες γνώμες, αν κάποιος μπορεί να το σχολιάσει θα ηταν πολυ χρησιμο....

 

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=148697&ct=33

 

και ενα δευτερο αρθρο που βρηκα πολύ ενδιαφερον

http://www.singleparents.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=71:2009-02-03-03-49-53&catid=35:cattalkabout&Itemid=57

[AthinaP]

Τι να πει κανείς για αυτά; Έχει χυθεί πολύ μελάνι για το θέμα, τελικά.... Το πρώτο άρθρο, έχει τόσες πολλές θεωρίες μαζεμένες, που φαντάζομαι μάλλον θα μπερδέψει έναν νέο γονέα... Πάντως είναι αξιόλογο άρθρο, γιατί έγινε μια προσπάθεια να συγκεντρωθούν οι σχετικές θεωρίες.

 

Ο κάθε γονιός θα πράξει ανάλογα με τα σημάδια που βλέπει στο παιδί του...

 

Ήδη στη ζωή μας έχουμε κάμποσα "πρέπει" ή "δεν πρέπει". Ας διαβάσει ο καθένας και ας κρίνει μόνος του.

[amaretto]

Το να βλέπεις τις θεωρίες μαζεμένες σε ένα άρθρο χωρίς να αναφέρει σε ποια εποχή διατυπώθηκαν οι θεωρίες και κάτω από ποιες συνθήκες είναι νομίζω ελλιπές. Ακόμη και ο Ferber, "σκληροπυρηνικός" του θέματος, έχει αναθεωρήσει κάποια σημεία, αν και δεν μπορεί να απαρνηθεί ολόκληρη τη θεωρία του ..

 

Dr. Ferber updates his landmark sleep book

 

Δεν έχω αυτή τη στιγμή διαθέσιμες τις πηγές αλλά κάπου διάβαζα ότι οι περισσότεροι από τους "διάσημους" υποστηρικτές των μεθόδων Cry-it-out (CIO) και παραλλαγών δεν είχαν καν δικά τους παιδιά.

Αν και δεν συμφωνώ 100% με τον Sears, το γεγονός ότι τα συμπεράσματα του διατυπώθηκαν μετά από 7 ολόδικα του παιδιά, που τον ξαγρύπνησαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, με κάνει να προτιμώ να συμβουλεύομαι τη δική του εμπειρία και να τροποποιώ ανάλογα με αυτά που μας ταιριάζουν.

[kassiani]

Εχω εκφρασει παραπανω τις αποψεις μου περι κοινου υπνου σε μωρα 0-3 ετων. Μη σας κουραζω.

 

Τελικα ομως ξερετε γιατι γελαω??

 

Οπως εχω διαπιστωσει και απο τα φιλικα μου ζευγαρια με παιδια, αλλα και απο εδω μεσα, η πλειοψηφια (μιλαμε για 90% σιγουρα) των μωρων μεχρι 3 ετων κοιμουνται ειτε απο την αρχη της βραδιας ειτε απο ενα σημειο και μετα με τους γονεις τους.

 

Ετσι για τις κουβεντες περι φυσιολογικου...

[kassiani]

Οσο για τα προβληματα στη σχεση του ζευγαριου...

 

Απο επαγγελματικη εμπειρια σας βεβαιω οτι κανεις δε χωρισε επειδη κοιμοταν το παιδι τους στο κρεβατι.

 

Η σχεση του ζευγαριου πρεπει να ειναι απο μονη της προβληματικη για να την κλονισει περαιτερω το παιδι.

 

Μαλιστα αν ειναι προβληματικη, το παιδι θα την κλονισει ουτως η αλλως οπου και να κοιμαται. Ποτε η γεννηση ενος παιδιου δεν ενωσε ενα προβληματικο ζευγαρι. Το χωρισε πιο γρηγορα.

 

Ας κοιταμε λοιπον να ειμαστε σιγουροι για τη σχεση και τον ανθρωπο μας ΠΡΙΝ κανουμε τα παιδια και ας μη ριχνουμε το φταιξιμο στον υπνο.

 

Εγω δεν ξερω κανεναν αντρα που πραγματικα να θελει τη γυναικα του σεξουαλικα και να τον εμποδιζει το οτιδηποτε..

[Μπαμπουράκι]

Κανονικά όλοι οι άνδρες θα έπρεπε να γκρινιάζουν για αυτό το θέμα και το ότι μερικοί δεν μιλάνε και απλά γυρίζουν πλευρό και κοιμούνται πρέπει να σας ανησυχεί.

 

Τώρα συγνώμη δηλαδή, εσύ είσαι γυναίκα και γράφεις τέτοια πράγματα; Σίγουρα πάντως δεν πρέπει να είσαι μητέρα για να λες κάτι τέτοιο. Γιατί τέτοιο μίσος;

 

Δηλαδή όταν πάω στο κρεβάτι να κοιμηθώ και βλέπω την γυναίκα να κοιμάται μαζί με τον μικρούλη μας, που δεν μπορεί και δεν έχει το κουράγιο να τον έχει ξεχωριστά δίπλα στην κούνια και να σηκώνεται κάθε τρεις και λίγο που κλάψουρίζει, αυτή την όμορφη εικόνα που είναι τα δυο τους αντικρυστά και κοιμούνται τόσο γαλήνια, να την διακόψω για να βγάλουμε τα μάτια μας;

 

Συγνώμη, αλλά πριν τα παιδιά τα βγάζαμε τα μάτια μας κάθε μέρα. Τώρα με τα παιδιά που οι επαφές γίναν σπάνιες, οι όμορφες αυτές εικόνες ενός μωρού/παιδιού που κοιμάται ευτυχισμένο δεν μπορούν να συγκριθούν με το καλύτερο φίκι φίκι του κόσμου! Αν ποτέ μπορούσαμε να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια δηλάδη.

 

Και ναι είμαι αυτός που έχω δηλώσει ξανά εδώ μέσα ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε και το ρόλο μας ως σύζυγοι, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν πρέπει να γίνει αυτοσκοπός και να θυσιάσουμε την ευτυχία και την ηρεμία των παιδιών μας.

 

μα πόσο σε συμπάθησα με αυτά που έγραψες......

 

Και εγώ Πανόζ.. πρώτη φορά σε συμπάθησα.....

[fasolaki]

η δικια μου η μπεμπα, απο τη μερα που γεννηθηκε κοιμαται μονη της. ποτε δεν προσπαθησα να της το μαθω αυτο και ποτε δεν την αφησα να κλαιει για να το πετυχω.

δε λεω εχει κοιμηθει πολλες φορες στην αγκαλια μου, αλλα κατα κυριο λογο απλα τη βαζω στο κρεβατακι της και μετα απο λιγο κοιμαται..βεβαια το δικο μου το μωρο ειναι και λιγο "περιεργο"..δε θελει και πολλα πολλα..αμα την παρακρατησω αγκαλια αρχιζει και γκρινιαζει, δυσανασχετει και βαζει τα κλαμματα..μολις την ακουμπησω στο ριλαξακι της η στο καροτσι της αρχιζει τα γελια!της αρκει να με βλεπει.. το κρεββατακι της ειναι στο δωματιο μας και θα μεινει εκει αρκετο καιρο αφου δεν υπαρχει παιδικο δωματιο στο σπιτι μας!

 

 

η αληθεια ειναι πως αυτο με ζοριζει λιγο..θα ηθελα να την παιρνω στο κρεββατι μου, αλλα θελει το χωρο της..

παντως αν ενιωθα οτι το μωρο ειχε αναγκη να κοιμηθει μαζι μας θα το εκανα χωρις δευτερη σκεψη.το θεωρω απολυτως υγιες και φυσιολογικο το να κανουν οι γονεις αυτο που το παιδι τους εχει αναγκη!

[Μπαμπουράκι]

Ο μέγας παραλογισμός:

η μαμά δεν πρέπει να κοιμάται μόνη

ο μπαμπάς δεν πρέπει να κοιμάται μόνος

 

το βρέφος που δεν μπορεί να κινηθεί και να μιλήσει πρέπει να κοιμάται μόνο του για να μη χάσουν τη βολή τους η μαμά και ο μπαμπάς!

 

Λέει λίγα αλλά τα λέει όλα....

 

Επίσης μήπως γίνεται να αλλάξει ο τίτλος? Ελεος δηλαδή.. να μπει κάποιος που δεν ξέρει καλά να χειριστεί το φορουμ και να επηρεαστεί...

 

Είναι κρίμααααααααααααααα

[snowwhite]

Aγλαία σε ευχαριστούμε πολύ

 

ξέρω ποιο είναι το σωστό για τα παιδιά μου,αλλά όταν ακούμε τόσο απόλυτες απόψεις(υποτίθεται από ειδικό) μένει και στην άκρη του μυαλού μας "μήπως τελικά κάνω λάθος"!

[Αντιγόνη]

Αγλαϊα, για ακόμα μια φορά, να είσαι καλά, και τα έχεις ξαναπεί κιόλας κάπου κάποτε..

Σε ευχαριστούμε.

annoula θα έπρεπε να σου μπουν ψύλλοι στα αυτιά με την τόσο απόλυτη θέση της ψυχολόγου για ένα ευαίσθητο θέμα σαν και αυτό.

Μου κάνει εντύπωση που την υποστηρίζεις το ίδιο φανατικά.

Τεράστιο λάθος λοιπόν είναι ο (παράλογος) φανατισμός σας πάνω στο θέμα και όχι ο κοινός ύπνος.

[aglaia]

τιποτα αλλο ουτε παχια ουτε μεγαλα λογια.

Δεν έχω συναντήσει κανέναν σοβαρό επιστήμονα να λέει μεγάλα και παχιά λόγια! Μόνο διαταραγμένες προσωπικότητες εκφράζονται με μεγάλα και παχιά λόγια, με απαγορεύσεις και με απόλυτες θέσεις...

[citron]

Εγώ από τη μεριά μου θεωρώ τεράστιο λάθος τα ζευγάρια που έχουν σεξουαλικά προβλήματα και προβλήματα επικοινωνίας να ρίχνουν το φταίξιμο στα παιδιά τους και να αποποιούνται τις ευθύνες τους.

Αν ένας άντρας γουστάρει τη γυναίκα του θα βρει τον τρόπο και τον χώρο για να το δείξει

Άνθρωποι που αρνούνται να ανταποκριθούν στις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους συνήθως και οι ίδιοι είχαν αντιμετωπίσει παρόμοια άρνηση όταν ήταν παιδιά.

Κανονικά όλοι οι άνδρες θα έπρεπε να γκρινιάζουν για αυτό το θέμα και το ότι μερικοί δεν μιλάνε και απλά γυρίζουν πλευρό και κοιμούνται πρέπει να σας ανησυχεί.

 

Τώρα συγνώμη δηλαδή, εσύ είσαι γυναίκα και γράφεις τέτοια πράγματα; Σίγουρα πάντως δεν πρέπει να είσαι μητέρα για να λες κάτι τέτοιο. Γιατί τέτοιο μίσος;

 

Δηλαδή όταν πάω στο κρεβάτι να κοιμηθώ και βλέπω την γυναίκα να κοιμάται μαζί με τον μικρούλη μας, που δεν μπορεί και δεν έχει το κουράγιο να τον έχει ξεχωριστά δίπλα στην κούνια και να σηκώνεται κάθε τρεις και λίγο που κλάψουρίζει, αυτή την όμορφη εικόνα που είναι τα δυο τους αντικρυστά και κοιμούνται τόσο γαλήνια, να την διακόψω για να βγάλουμε τα μάτια μας;

 

Συγνώμη, αλλά πριν τα παιδιά τα βγάζαμε τα μάτια μας κάθε μέρα. Τώρα με τα παιδιά που οι επαφές γίναν σπάνιες, οι όμορφες αυτές εικόνες ενός μωρού/παιδιού που κοιμάται ευτυχισμένο δεν μπορούν να συγκριθούν με το καλύτερο φίκι φίκι του κόσμου! Αν ποτέ μπορούσαμε να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια δηλάδη.

 

Και ναι είμαι αυτός που έχω δηλώσει ξανά εδώ μέσα ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε και το ρόλο μας ως σύζυγοι, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν πρέπει να γίνει αυτοσκοπός και να θυσιάσουμε την ευτυχία και την ηρεμία των παιδιών μας.

 

Δεν εχω να προσθεσω και πολλα. Ευχαριστω, με καλυψατε και πανοζ με συγκινησες

 

ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ειναι να εισαι απολυτος, να βαζεις πραγματα σε καλουπια και να πειραματιζεσαι εις βαρος του παιδιου σου.

 

Αν φτασαμε να κατηγορουμε την ελλειψη συναισθηματικης επαφης ενος ζευγαριου σε ενα μωρο που κοιμαται αναμεσα τους, και οχι τις χιλιες δυο αλλες αηδιες που σερνουμε στις σχεσεις μας, ε τοτε ειμαστε μια απαισια, αθλια κοινωνια που εχουμε χασει την μπαλα προ πολλου.

 

Αυτα - περι υπνου μωρου στο κρεββατι - τα ελεγα πριν γινω μητερα. Πριν νιωσω την ευτυχια του να κοιμαμαι μαζι με το μωρο μου που εκεινο το βραδυ με εχει αναγκη και τον αντρα μου διπλα, που κοιταζοντας τον πισω απο το γαληνιο μωρο μου τον αγαπαω ακομα πιο πολυ.

[fofia]

Έχουμε παρανοήσει την έννοια του φυσιολογικού τελικά!

Για το δυτικό κόσμο μας και για να εξυπηρετούμε τη βόλεψή μας έχουμε ανάγει σε "φυσιολογικό" τον προγραμματισμένο τοκετό έναντι του φυσικού τοκετού, το μπιμπερό και την πιπίλα έναντι του στήθους, τη νταντά και τους βρεφικούς σταθμούς έναντι της μαμάς, το απομονωμένο ξεχωριστό δωμάτιο έναντι της ζεστασιάς του ύπνου με τους γονείς, το 'άφησέ το να κλάψει" έναντι της αγκαλιάς, την κονσέρβα φαρίν λακτέ και ρυζάλευρο έναντι της αγνής φυσικής τροφής και ο κατάλογος είναι τόσο μακροσκελής!

 

Θλίβομαι και ενοχλούμαι να διαβάζω τέτοιες δογματικές και παντελώς ατεκμηρίωτες απόψεις που μάλιστα μπορεί να κάνουν πολλές μαμάδες να αναρωτιούνται αν κάνουν το σωστό ενώ κάνουν το αυτονόητο, δηλαδή να παρέχουν τρυφερότητα και ασφάλεια στα παιδιά τους.

 

Σίγουρα ο σύγχρονος τρόπος ζωής και οι ιδιαίτερες προϋποθέσεις που μπορεί να ισχύουν για κάθε ξεχωριστή περίπτωση, δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε όοοολα όσα ορίζει η φύση ως πρέποντα για τα παιδιά μας, αλλά ας μη δημιουργούμε επιπλέον και ενοχές για όσες ανάγκες τους ενστικτωδώς ικανοποιούμε!

 

Προσωπικά θα μου ήταν αδύνατο να θηλάζω τη μικρή μου αν δεν την είχα μαζί μου στο κρεββάτι τη νύχτα. Έτσι ηρεμεί και κοιμάται αμέσως το βράδυ, θηλάζει όσες φορές και όσο συχνά θέλει, σχεδόν κοιμισμένη, χωρίς να χρειάζεται να ξυπνάμε και οι δύο και να ξυπνάμε επιπλέον τον μπαμπά ανάβοντας φώτα, γκρινιάζοντας κλπ κλπ

Με συγχωρείτε, αλλά δε θα αισθανθώ ότι κάνω κακό στο παιδί μου ή στη σχέση μου επειδή ξυπνάω με το μωρό μου να κοιμάται γαλήνια στο στήθος μου και τον άντρα μου να μας κοιτάει τρυφερά πριν φύγει για τη δουλειά.

 

Πριν διατυπωθούν τέτοιες απόψεις και με τόσο απόλυτο τρόπο καλό θα είναι να ελέγχουμε την ακρίβεια και την επιστημονική εγκυρότητα όσων γράφουμε (δε θα προσθέσω τίποτα σε αυτό, η Αγλαΐα παρέθεσε πολύ ενδιαφέροντα δεδομένα και την ευχαριστούμε) αλλά κυρίως να σεβόμαστε τους υπόλοιπους γονείς που μπορεί να επιλέγουν έναν κάπως πιο "φυσιολογικό" και φυσικό τρόπο να μεγαλώνουν τα παδιά τους.

[Αντιγόνη]

Ωραίο και σωστό το post σου fofia!

[NANA]

Κανονικά όλοι οι άνδρες θα έπρεπε να γκρινιάζουν για αυτό το θέμα και το ότι μερικοί δεν μιλάνε και απλά γυρίζουν πλευρό και κοιμούνται πρέπει να σας ανησυχεί.

 

Δηλαδή όταν πάω στο κρεβάτι να κοιμηθώ και βλέπω την γυναίκα να κοιμάται μαζί με τον μικρούλη μας, που δεν μπορεί και δεν έχει το κουράγιο να τον έχει ξεχωριστά δίπλα στην κούνια και να σηκώνεται κάθε τρεις και λίγο που κλάψουρίζει, αυτή την όμορφη εικόνα που είναι τα δυο τους αντικρυστά και κοιμούνται τόσο γαλήνια, να την διακόψω για να βγάλουμε τα μάτια μας;

 

Συγνώμη, αλλά πριν τα παιδιά τα βγάζαμε τα μάτια μας κάθε μέρα.

Τώρα με τα παιδιά που οι επαφές γίναν σπάνιες, οι όμορφες αυτές εικόνες ενός μωρού/παιδιού που κοιμάται ευτυχισμένο δεν μπορούν να συγκριθούν με το καλύτερο φίκι φίκι του κόσμου! Αν ποτέ μπορούσαμε να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια δηλάδη.

 

 

ΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ!!! ΜΠΡΑΒΟ!!!

[Athena]

Δεν έχω συναντήσει κανέναν σοβαρό επιστήμονα να λέει μεγάλα και παχιά λόγια! Μόνο διαταραγμένες προσωπικότητες εκφράζονται με μεγάλα και παχιά λόγια, με απαγορεύσεις και με απόλυτες θέσεις...

και οι στερημενοι επισης.

[NANA]

Εξάλλου πόσα χρόνια θα χωρούν, μπορούν, θέλουν να κοιμούνται μαζί μας και να τα χαιρόμαστε μικρούλια. 2-3-5? Ενώ με το έτερο ήμισυ ήσουν πριν θα είσαι και μια ζωή μετά στο ίδιο κρεβάτι και θα νοσταλγείς εκείνα τα χρόνια που ήταν μικρά και οι ψυχούλες τους ήταν αγνές και τρυφερές....που μας είχαν ανάγκη και θελαν την προστασία μας...μετά... Θα τα κυνηγάμε για μια αγκαλιά και θα χτυπάμε την πόρτα για να μπούμε στο δωμάτιο τους....

[Demi7]

Οπως έγραψαν όλοι, το κάθε μωρό/παιδί είναι διαφορετικό. Εμένα η μάνα μου με παρακάλαγε να ξαπλώσω στο κρεβάτι τους κι εγώ με τίποτα δεν ήθελα... Ακόμα και με πυρετό θυμάμαι την καημένη την μανούλα μου να μου ζητάει να ξαπλώσω μαζί της αλλά εγώ... αγύριστο κεφάλι Ετσι ανεξάρτητη ήμουν/είμαι στη ζωή μου.

Αντίθετα ο αδερφός μου μπάστακας!!! Ακόμα και τώρα του λέμε να "φύγει" αλλά αυτός δεν ξεκολάει με τίποτα απο το σπίτι

 

Το βλέπω τώρα και στα παιδιά μου... Η κόρη μου κοιμάται όπου "γουστάρει" αλλά δεν τρελαίνεται και τοσο να κοιμηθεί μαζί μας... Μάλλον την παραζουζουνεύω και με φοβήθηκε

Οταν έφευγα το πρωί για δουλειά την έβλεπα σαν τον κομάντο να φεύγει αστραπή απο το κρεβάτι της (το οποίο λόγω έλλειψης δωματίων/χώρου είναι στο δωμάτιο μας) και χωνότανε στο κρεβάτι μας και κοιμότανε με τον πατέρα της

 

Τον μπεμπη για τους ίδιους λόγους τον έχουμε στο δωμάτιο μας και όσες φορές έχω προσπαθήσει να τον κοιμήσω δίπλα μου απλά δεν κοιμάται... Με κοιτάει μες τα μάτια και γελάει....

 

Αλλά αφού έτσι αρέσει στα παιδιά μου γιατί όχι!

 

Για πόσο καιρό θα είναι παιδιά???????

 

ΥΓ Ευγνωμονώ τον Θεό που με φώτισε και δεν είχα βγάλει την 11 μηνών τότε κόρη μου απο την κρεβατοκάμαρα μας (στο παλιό μας σπιτι) γιατί όταν σκαρφάλωσε στην κούνια της έπεσε στο κρεβάτι μας και όχι κατευθείαν στο πάτωμα..... Αλλιώς τώρα ποιος ξέρει τι θα χε γίνει το παιδάκι μου.....

 

ΥΓ2 Εγώ σας το είχα πει σε 'αλλο ποστ οτι Panoz είναι καλό παιδί αλλά τον παρεξηγείτε......

 

σσ. τα λεφτά είπαμε στον λογαριασμό μου έτσι?

[Jean]

Κανονικά όλοι οι άνδρες θα έπρεπε να γκρινιάζουν για αυτό το θέμα και το ότι μερικοί δεν μιλάνε και απλά γυρίζουν πλευρό και κοιμούνται πρέπει να σας ανησυχεί.

 

Τώρα συγνώμη δηλαδή, εσύ είσαι γυναίκα και γράφεις τέτοια πράγματα; Σίγουρα πάντως δεν πρέπει να είσαι μητέρα για να λες κάτι τέτοιο. Γιατί τέτοιο μίσος;

 

Δηλαδή όταν πάω στο κρεβάτι να κοιμηθώ και βλέπω την γυναίκα να κοιμάται μαζί με τον μικρούλη μας, που δεν μπορεί και δεν έχει το κουράγιο να τον έχει ξεχωριστά δίπλα στην κούνια και να σηκώνεται κάθε τρεις και λίγο που κλάψουρίζει, αυτή την όμορφη εικόνα που είναι τα δυο τους αντικρυστά και κοιμούνται τόσο γαλήνια, να την διακόψω για να βγάλουμε τα μάτια μας;

 

Συγνώμη, αλλά πριν τα παιδιά τα βγάζαμε τα μάτια μας κάθε μέρα. Τώρα με τα παιδιά που οι επαφές γίναν σπάνιες, οι όμορφες αυτές εικόνες ενός μωρού/παιδιού που κοιμάται ευτυχισμένο δεν μπορούν να συγκριθούν με το καλύτερο φίκι φίκι του κόσμου! Αν ποτέ μπορούσαμε να συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια δηλάδη.

 

Και ναι είμαι αυτός που έχω δηλώσει ξανά εδώ μέσα ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε και το ρόλο μας ως σύζυγοι, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν πρέπει να γίνει αυτοσκοπός και να θυσιάσουμε την ευτυχία και την ηρεμία των παιδιών μας.

 

μα πόσο σε συμπάθησα με αυτά που έγραψες......

 

Και εγώ Πανόζ.. πρώτη φορά σε συμπάθησα.....

 

Με τσουζει που θα το παραδεχτω αλλα κι εμενα με συγκινησες... Εκει που παω να πω "τι μπιιιμπ ειναι αυτος" γραφεις κατι τετοια και με στελνεις...

[myangel]

απο το site attachmentparenting.org

σας παραθέτω τα παρακάτω

αν μπείτε στο site, έχει και manual ασφαλούς ύπνου με τα παιδιά σας

Πόσο λατρεύω να κοιμάμαι με τον μικρούλη μου !!! Κι εγώ κι ο άντρας μου!

 

Attachment Parenting International - Safe Infant Sleep

Did you know that a recent poll of parents conducted by Parenting magazine indicated that 42% share sleep with their infant at least part of the time?

 

Parents, especially first-timers who are overwhelmed by the conflicting advice of well-meaning family members, doctors, and popular parenting sources, need research-based safety information to help them make decisions for their family.

 

API, in consultation with many experts in the area of infant sleep, has this information and wants to get it into the hands of parents everywhere to ensure that all babies can be safe during sleep, at night and at naptime, regardless of whether you share sleep in the same bed, use a cosleeping bassinet, or use a crib.

 

Advances in research have demonstrated that the proximity of the infant to the parents during sleep is a protective factor against both SIDS and unexplained infant death, as well as valuable for bonding and sleep-time parenting. We know from surveys, polls and anecdotal information that many parents have taken this and other research to heart. API and its sponsors want to accompany the practices parents have chosen for their families with as much information as possible to help keep their babies safe during sleep. For a preview of our guidelines and other information about nighttime parenting, please see our Principles and Parent Resources pages.

 

API's Safe Infant Sleep brochure is now available for download! A limited run of print materials available in December. Our goal is to distribute the Safe Infant Sleep guidelines to hospitals, health departments, healthcare practitioners, and other networks in as many communities as possible.

 

http://www.attachmentparenting.org/safeinfantsleep/

[annoula7]

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΙΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΟΛΩΝ ΣΑΣ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΣΥΜΠΕΡΙΣΜΑΤΑ.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΜΑΙ ΜΗΤΕΡΑ, ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ 8 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ 4 ΜΗΝΩΝ ΕΓΚΥΟΣ.

ΓΙΑΤΙ ΤΣΑΝΤΙΖΕΣΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ???????

ΑΦΟΥ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΟ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΤΕ 10 ΑΤΟΜΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΠΑΩ ΠΑΣΟ.

ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΡΕΛΛΑΙΝΕΣΤΕ ???????

ΕΓΩ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΙ ΜΕ "ΤΡΩΕΙ" ΠΟΥ ΛΕΝΕ.

ΑΦΟΥ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΤΟΣΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΤΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΚΤΛ ΓΙΑΤΙ ΦΩΝΑΖΕΤΕ ???

ΘΑ ΑΓΑΠΟΥΣΑΤΕ ΕΞΙΣΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΟΜΩΣ ΑΝ ΔΕΙΧΝΑΤΕ ΛΙΓΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΧΩΡΙΖΑΤΕ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥΣ.

ΤΟ ΝΑ ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΑΓΑΠΩ ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΤΟ ΦΟΒΑΜΑΙ.